Livre, Chap.
[1, 1]	δύναμις ἦν ἀνδράσιν) ἔστιν δὲ	καὶ	ἃ ἀνυποσημείωτα μεμενηκότα τῷ χρόνῳ
[1, 1]	χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,	καὶ	ἃ ἤκουσας παρ´ ἐμοῦ διὰ
[1, 21]	δὲ τῷ νόμῳ Μωυσῆς τε	καὶ	Ἀαρών, μεθ´ οὓς προφητεύουσιν Ἰησοῦς
[1, 21]	Θεσβίτης καὶ Μιχαίας υἱὸς Ἰεβλᾶ	καὶ	Ἀβδίας υἱὸς Ἀνανίου. ἐπὶ δὲ
[1, 27]	διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν τε εἶναι	καὶ	ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ ἡ δύναμις
[1, 1]	χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς με εὐφροσύνην	καὶ	ἀγαλλίασιν· ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον
[1, 5]	δὲ ἑρμηνεύεται) ὁ μηδὲν ἄσκεπτον	καὶ	ἀδιερεύνητον καταλιπὼν ἐπεσκέψατο καὶ πρὸς
[1, 20]	τοῦ πέμψαντος αὐτὸν ἀληθής ἐστι	καὶ	ἀδικία οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ.
[1, 26]	δεδόσθαι, κανὼν τυγχάνων δικαίων τε	καὶ	ἀδίκων. καὶ τοῦτον κυρίως θεσμὸν
[1, 21]	καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε	καὶ	Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ
[1, 15]	πλείστην ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα,	καὶ	ἀέρας τε καὶ γέας πλείστας
[1, 21]	κινηθέντες ἢ ὑδάτων καὶ θυμιαμάτων	καὶ	ἀέρος ποιοῦ ἐκταραχθέντες· παρὰ Ἑβραίοις
[1, 21]	μὴ θελήσαντες Μισαὴλ Ἀνανίας τε	καὶ	Ἀζαρίας εἰς κάμινον ἐμβληθέντες πυρὸς
[1, 29]	ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε	καὶ	ἀθανάτων, λέγει Πίνδαρος. ἐγὼ δὲ
[1, 21]	ὀκτώ· καὶ ἐπὶ τὴν κατάλυσιν	καὶ	Ἀθηναίων ἧτταν ἔτη εἴκοσι ἑπτά·
[1, 5]	φωτὶ λάμπουσιν. εἶεν δ´ ἂν	καὶ	αἱ ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι
[1, 10]	σοφιστικὴν τέχνην παραιτητέον παντελῶς, ἐπεὶ	καὶ	αἱ λέξεις αὐταὶ τῶν σοφιστῶν
[1, 17]	μὲν ἐκ φαύλης διαθέσεως, καθάπερ	καὶ	αἱ νόσοι αἱ σωματικαί· κυβερνῶνται
[1, 11]	ἀληθείας. παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται,	καὶ	αἱ πληγαὶ καὶ οἱ ἔλεγχοι
[1, 5]	δ´ ἂν καὶ αἱ ἐντολαὶ	καὶ	αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ καὶ ἀφορμαὶ
[1, 17]	κυρίῳ καὶ παντοκράτορι ὄντι. ἀλλὰ	καὶ	αἱ τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε
[1, 6]	χρηστὴ σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ποιεῖ,	καὶ	αἱ φύσεις αἱ χρησταὶ τοιαύτης
[1, 21]	Ὑστάσπου τοῦ Περσῶν καὶ Ἀσσυρίων	καὶ	Αἰγυπτίων γεγενημένου βασιλέως, ἐφ´ οὗ,
[1, 15]	γὰρ Βαβυλῶνά τε καὶ Περσίδα	καὶ	Αἴγυπτον τοῖς τε Μάγοις καὶ
[1, 1]	καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ	καὶ	αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς βλέπει τὸν
[1, 14]	παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίας, ὡς Ἑβραϊκὸς	καὶ	αἰνιγματώδης, ἤδη ἐπισκεπτέος. βραχυλογίαν γοῦν
[1, 1]	ἴχνος ἐμβεβηκότος. ἔστι δὲ ἃ	καὶ	αἰνίξεταί μοι γραφή, καὶ τοῖς
[1, 1]	εὐλόγως ἀντερεῖ. καὶ πρᾶξιν ἄρα	καὶ	αἵρεσιν ἀποδεκτέον οὐ τὴν ἀμεμφῆ,
[1, 4]	καὶ προθύμως ἐξιχνιάσῃς, νοήσεις θεοσέβειαν	καὶ	αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις, πρὸς ἀντιδιαστολὴν
[1, 13]	ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον, ἀνθαιρεῖσθε δὲ	καὶ	αἴσθησιν χρυσίου καθαροῦ· κρείσσων γὰρ
[1, 1]	λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι	καὶ	ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ οὐ
[1, 15]	ἔχουσιν, δένδρων δὲ ἀμφιέννυνται φλοιοῖς	καὶ	ἀκρόδρυα σιτοῦνται καὶ ὕδωρ ταῖς
[1, 17]	δὲ οἱ Ἕλληνες, οἱ φίλαυτοι	καὶ	ἀλαζόνες» σοφοὺς δὲ αὐτοὺς λέγουσα
[1, 8]	βιάζεταί τε πολλάκις ὀδύνη τε	καὶ	ἀλγηδὼν φιλονικία τε αὖ καὶ
[1, 27]	σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεις	καὶ	ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι
[1, 20]	ἑκάστη δὲ εἴτε ἀρετὴ εἴτε	καὶ	ἀλήθεια συνωνύμως καλουμένη μόνου τοῦ
[1, 17]	αὐτοῦ. ἐν δὲ τοῖς ψεύδεσι	καὶ	ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ ψευδοπροφῆται,
[1, 15]	γένους οὐ τὸ ἐλάχιστον μέρος	καὶ	ἄλλα πρὸς τούτοις γένη μυρία.
[1, 21]	αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη Ἀπόλλωνι. ἔστι δὲ	καὶ	ἄλλη Ἐρυθραία Ἡροφίλη καλουμένη· μέμνηται
[1, 13]	γυναικωνίτιδες ἀποκοψάμεναι τὸν λόγον) εἰ	καὶ	ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ, τῷ
[1, 5]	ἀσκήσεως συνεστῶσαν. ἔχοις δ´ ἂν	καὶ	ἄλλην εἰκόνα τῶν εἰρημένων τὴν
[1, 5]	ἀσκητικός. εἴη δ´ ἄν τι	καὶ	ἄλλο δηλούμενον διὰ τῶν τριῶν
[1, 16]	Πάγγαιον ἐπενόησεν ὄρος. ἤδη δὲ	καὶ	ἄλλο ἔθνος Καππάδοκες πρῶτοι εὗρον
[1, 15]	διαφερόντως ἀσκήσαντας μόνους ἀληθῶς φησι	καὶ	ἄλλοι ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ ἐν
[1, 15]	ἀλλὰ καὶ Ἀριστόβουλος ὁ Περιπατητικὸς	καὶ	ἄλλοι πλείους, ἵνα μὴ κατ´
[1, 21]	ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι. Ἔφορος δὲ	καὶ	ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ
[1, 21]	τῇ οἰκείᾳ διαλέκτῳ. φασὶ δὲ	καὶ	ἄλλοι τινές, ὡς εἴ τις
[1, 1]	βοηθοῦ ἤτοι τοῦ συγγραψαμένου ἢ	καὶ	ἄλλου του εἰς τὸ αὐτὸ
[1, 19]	Πολιτείας τούτους οὖν πάντας» φησὶ	καὶ	ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς καὶ
[1, 3]	ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις ἐπὶ ῥαψῳδῶν	καὶ	ἄλλων τινῶν λέγει· καὶ γὰρ
[1, 2]	εἰς τέλος συγκοσμεῖ τὸν τεχνίτην,	καὶ	ἄλλως ἡ πολυμαθία διασυστατικὴ τυγχάνει
[1, 1]	τέλειον ἐν Χριστῷ. ἁρμόζει δὲ	καὶ	ἄλλως τῇ τῶν ὑπομνημάτων ὑποτυπώσει
[1, 21]	τῶν ὑπεισιόντων δαιμόνων. οἴεται δὲ	καὶ	ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι, ὧν
[1, 6]	ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία τε ἅμα	καὶ	ἀμαθία. τὴν ἐπιστήμην τῶν θείων
[1, 17]	ἔσθ´ ὅτε κρατεῖ, ἧς, ἀγνοίας	καὶ	ἀμαθίας οὔσης, ὀλιγωροῦμεν ἀποστῆναι, εἰκότως
[1, 21]	καὶ ἐπὶ Σεδεκίου ἔτι Ἱερεμίας	καὶ	Ἀμβακούμ, ἐν δὲ τῷ πέμπτῳ
[1, 21]	καὶ Οὐρίας ὁ υἱὸς Σαμαίου	καὶ	Ἀμβακοὺμ σὺν αὐτῷ, καὶ τέλος
[1, 18]	σοφία. μή τι οὖν, ὅπερ	καὶ	ἄμεινον, ἀποφατικὸν ἡγητέον τὸ οὐχὶ
[1, 21]	μέγαν εἰς ἐνιαυτόν« Ζῆθος δὲ	καὶ	Ἀμφίων οἱ μουσικῆς εὑρεταὶ περὶ
[1, 6]	μαθήμασιν ἐκκαθαίρεταί τε τῶν αἰσθητῶν	καὶ	ἀναζωπυρεῖται ἡ ψυχή, ἵνα δή
[1, 21]	καὶ ὁ τῶν θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς	καὶ	ἀνακαινισμὸς λογίων καὶ τὸ σωτήριον
[1, 6]	διακρούεσθαι τῶν σοφιστῶν. Εὖ γοῦν	καὶ	Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ
[1, 24]	ἁγίου τοῦ διαβαίνοντος ἐκ γῆς	καὶ	ἀνατρέχοντος αὖθις εἰς οὐρανὸν διὰ
[1, 15]	ὡς θεὸν τετιμήκασι. Σκύθης δὲ	καὶ	Ἀνάχαρσις ἦν, καὶ πολλῶν παρ´
[1, 28]	εὖ γινώσκοιμεν ἠμὲν θεὸν ἠδὲ	καὶ	ἄνδρα. οὗτός ἐστιν ὁ τῷ
[1, 1]	ὧν κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων τε	καὶ	ἀνδρῶν μακαρίων καὶ τῷ ὄντι
[1, 6]	αἱρεῖσθαι τὸ κάλλιστον. ἀλλὰ καθάπερ	καὶ	ἄνευ γραμμάτων πιστὸν εἶναι δυνατόν
[1, 20]	φιλοσοφίας τῆς Ἑλληνικῆς, οἳ δὲ	καὶ	ἄνευ γραμμάτων, τῇ θείᾳ καὶ
[1, 6]	ἀμαθία. τὴν ἐπιστήμην τῶν θείων	καὶ	ἀνθρωπίνων ἐντίθησιν ἡ διδασκαλία. ἀλλ´
[1, 5]	ἡ σοφία δὲ ἐπιστήμη θείων	καὶ	ἀνθρωπίνων καὶ τῶν τούτων αἰτίων.
[1, 17]	ἀποστάσεως ἑκουσίου φυεῖσαν κακίαν ἄχρηστον	καὶ	ἀνωφελῆ μένειν μηδὲ μὴν κατὰ
[1, 12]	λόγους ἀκροατῶν τοῖς ὑώδεσί τε	καὶ	ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ οὐκ ἔστι
[1, 11]	τὰ ὑπ´ αὐτοῦ λεγόμενα μεμαθηκόσι	καὶ	ἀπαντᾶν πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις.
[1, 10]	καὶ λόγον ἀσκητέον ἀπέριττόν τε	καὶ	ἀπερίεργον τῷ τὸν ἀληθῆ βίον
[1, 8]	διαπαρατριβαὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων τὸν νοῦν	καὶ	ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας. ὁρᾷς ὅπως
[1, 18]	μὴ ἐθελήσαντες πείθεσθαι ἀσύνετοί τε	καὶ	ἄπιστοι καὶ μωροί· αὐτοῖς δὲ
[1, 18]	οὐ μωροὺς ἐποίησεν καὶ σκληροκαρδίους	καὶ	ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς καὶ εὐπειθεῖς
[1, 9]	ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναφέροντα, ὥστε	καὶ	ἀπὸ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς καὶ
[1, 9]	καὶ ἀπὸ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς	καὶ	ἀπὸ γραμματικῆς καὶ φιλοσοφίας αὐτῆς
[1, 21]	Ἀβραὰμ ἕως Δαβὶδ γενεαὶ ιδʹ	καὶ	ἀπὸ Δαβὶδ ἕως τῆς μετοικεσίας
[1, 21]	ἑβδομήκοντα τρία, ὥς φησι Θράσυλλος.	καὶ	ἀπὸ Ἴδης ἐμπρησμοῦ ἐπὶ Γανυμήδους
[1, 21]	τοῦ ὑποτεταγμένου κεφαλαίου ἔχοντος ὧδε·	καὶ	ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ
[1, 21]	γίνονται ἔτη μβʹ μῆνες γʹ	καὶ	ἀπὸ τῆς καταστροφῆς Ἱερουσαλὴμ ἕως
[1, 21]	τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ ιδʹ	καὶ	ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως
[1, 21]	δὲ Δημοφῶντος χίλια διακόσια πεντήκοντα,	καὶ	ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ τὴν
[1, 21]	καὶ τῶν χρησμῶν, ἄλλως δὲ	καὶ	ἀπὸ τῶν δαιμονώντων, οἳ τὴν
[1, 21]	συνάγεται. Μετὰ δὲ τὰ Ἑλληνικὰ	καὶ	ἀπὸ τῶν κατὰ τοὺς βαρβάρους
[1, 20]	μετείληφεν ὀνόματος, καὶ μεγέθει γνώσεως	καὶ	ἀποδείξει κυριωτέρᾳ καὶ θείᾳ δυνάμει
[1, 6]	καὶ ὁπόσον, τίνα τε ἀποθετέον	καὶ	ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν, καὶ ὅτε
[1, 1]	εἰς ἡμᾶς τὰ προγονικὰ ἐκεῖνα	καὶ	ἀποστολικὰ καταθησόμενοι σπέρματα. καὶ εὖ
[1, 1]	ὄντι ἦν μέλιττα προφητικοῦ τε	καὶ	ἀποστολικοῦ λειμῶνος τὰ ἄνθη δρεπόμενος
[1, 20]	κατατρεχούσαις αἱρέσεσιν. αὐτοτελὴς μὲν οὖν	καὶ	ἀπροσδεὴς ἡ κατὰ τὸν σωτῆρα
[1, 16]	Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι δὲ	καὶ	Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν, ὥσπερ
[1, 15]	ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί τε	καὶ	Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες καὶ
[1, 7]	τε καὶ κυάμους καὶ πίσον	καὶ	ἄρακα καὶ τὰ κηπευόμενα καὶ
[1, 17]	γενέσθαι· τῆς γὰρ θείας σοφίας	καὶ	ἀρετῆς καὶ δυνάμεως ἔργον ἐστὶν
[1, 21]	ἑσπέρας καὶ πρωί, ἡμέραι βτʹ	καὶ	ἀρθήσεται τὸ ἅγιον. αὗται οὖν
[1, 14]	Ἀριστόξενος ἐν τῷ Πυθαγόρου βίῳ	καὶ	Ἀρίσταρχος καὶ Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν,
[1, 21]	αἰεὶ Ἄβαρίς τε ὁ Ὑπερβόρειος	καὶ	Ἀριστέας ὁ Προκοννήσιος Ἐπιμενίδης τε
[1, 15]	ὑποδείκνυσι Φίλων, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	Ἀριστόβουλος ὁ Περιπατητικὸς καὶ ἄλλοι
[1, 16]	ὁ Μαντινεύς, ἔτι τε Ἀντιφάνης	καὶ	Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις
[1, 26]	Ἡρακλεώτης ἐν τῷ Περὶ μέθης	καὶ	Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Λοκρῶν πολιτείᾳ
[1, 26]	ἀπιόντα παιδεύεσθαι γράφουσι Πλάτων τε	καὶ	Ἀριστοτέλης καὶ Ἔφορος, Χαμαιλέων τε
[1, 16]	ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος	καὶ	Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος,
[1, 17]	πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε δὲ	καὶ	Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ, κλεπτικὴν σοφίας
[1, 7]	Πλατωνικὴν ἢ τὴν Ἐπικούρειόν τε	καὶ	Ἀριστοτελικήν, ἀλλ´ ὅσα εἴρηται παρ´
[1, 24]	τῆς θαλάσσης καὶ σὺν ἵπποις	καὶ	ἅρμασιν αὐτοὺς κατακλυσάσης, ὡς μηδὲ
[1, 25]	τε ἰδιωτικὴν σύνταξιν, ἣν κοσμιότητα	καὶ	ἁρμονίαν καὶ σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν
[1, 23]	τε καὶ γεωμετρίαν ῥυθμικήν τε	καὶ	ἁρμονικὴν ἔτι τε μετρικὴν ἅμα
[1, 1]	κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς	καὶ	ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ
[1, 29]	καὶ πρῴην γενόμενα, ὡς παλαιὰ	καὶ	ἀρχαῖα ἱστοροῦντας. ἐπήγαγεν οὖν μάθημα
[1, 21]	ταύτης δέ ἐστι τῆς δόξης	καὶ	Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς
[1, 1]	ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι δὲ Ἱππώνακτι	καὶ	Ἀρχιλόχῳ αἰσχρῶς οὕτως ἐπιτρεπτέον γράφειν,
[1, 4]	ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι	καὶ	ἀρχιτεκτονῆσαι. ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον καὶ
[1, 21]	ἐν Ῥώμῃ ὑπάτων Γναίου Δομετίου	καὶ	Ἀσινίου συναθροίζεται ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι.
[1, 7]	ὄν, καὶ ἣ μὲν μαθήσει	καὶ	ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ δὲ δυνάμει
[1, 5]	γνώσεως, ἐκ φύσεως καὶ μαθήσεως	καὶ	ἀσκήσεως συνεστῶσαν. ἔχοις δ´ ἂν
[1, 5]	διορατικὸς ὡς ἂν πολύπειρός τε	καὶ	ἀσκητικός. εἴη δ´ ἄν τι
[1, 21]	θεῶν, Ἑρμῆς τε ὁ Θηβαῖος	καὶ	Ἀσκληπιὸς ὁ Μεμφίτης, Τειρεσίας τε
[1, 21]	βασιλείας ἐπὶ τὴν Ἡρακλέους αὐτοῦ	καὶ	Ἀσκληπιοῦ ἀποθέωσιν ἔτη συνάγεται τριάκοντα
[1, 21]	Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου τοῦ Περσῶν	καὶ	Ἀσσυρίων καὶ Αἰγυπτίων γεγενημένου βασιλέως,
[1, 15]	αὐτῆς Αἰγυπτίων τε οἱ προφῆται	καὶ	Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν
[1, 1]	ἀλλὰ τὴν ὑπάρχουσαν διελέγξαντος προφητικῶς	καὶ	ἀσυνέτους τῶν λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος.
[1, 24]	καὶ τὸ ἄτρεπτον αὐτοῦ φῶς	καὶ	ἀσχημάτιστον. πρὶν γοῦν ἀκριβωθῆναι τὰς
[1, 10]	τὴν τρυφὴν ὡς δολεράν τε	καὶ	ἄσωτον παραιτοίμεθα, καθάπερ τὸ μύρον
[1, 19]	συνεκρυεὶς αὖθις εἰς τὰ ἐθνικὰ	καὶ	ἄτακτα τοῦ βίου κύματα. ~(Ὡς
[1, 5]	καὶ δίκαιος) στεῖρα ἦν ἔτι	καὶ	ἄτεκνος κατὰ τὴν γενεὰν ἐκείνην,
[1, 21]	Ἀττική. κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς	καὶ	Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ
[1, 6]	τυχόντες ὡς ἐπίπαν καλοκἀγαθίας ἤνυσαν,	καὶ	αὖ τὰ ἐναντία οἱ ἐπιτηδείως
[1, 7]	ἐὰν δὲ τὴν βασιλικήν τε	καὶ	αὐθεντικὴν εἴσοδον ζητῇς, ἀκούσῃ· αὕτη
[1, 21]	τριάκοντα. γυναικῶν δὲ (καὶ γὰρ	καὶ	αὗται προεφήτευον) Σάρρα τε καὶ
[1, 6]	καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστί·	καὶ	αὐτὴ γὰρ πάντα τὸν λειμῶνα
[1, 5]	καὶ τοὺς Ἕλληνας· ἐπαιδαγώγει γὰρ	καὶ	αὐτὴ τὸ Ἑλληνικὸν ὡς ὁ
[1, 7]	τοίνυν προπαιδεία ἡ Ἑλληνικὴ σὺν	καὶ	αὐτῇ φιλοσοφίᾳ θεόθεν ἥκειν εἰς
[1, 5]	ἀλληγορεῖται) συνευνασθῆναι πρότερον, ὕστερον δὲ	καὶ	αὑτῇ προσελθόντα κατὰ τὴν θείαν
[1, 1]	γῇ τῇ τοῦ μανθάνοντος ψυχῇ,	καὶ	αὕτη πνευματικὴ φυτεία. διὸ καὶ
[1, 1]	πιστευθὲν ἀργύριον εἰς τὸ ἐκδανεῖσαι	καὶ	αὐτὸ ὅπερ ἔλαβεν ἀποδιδόντι ἀργόν,
[1, 26]	δεδόσθαι τὸν νόμον, ὁπότε γε	καὶ	αὐτοὶ ἐκ τῶν παρὰ σφίσι
[1, 3]	τῆς γραφῆς. ὅθεν οἱ Ἕλληνες	καὶ	αὐτοὶ τοὺς περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας
[1, 16]	τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν	καὶ	αὐτὸν Φρύγα· κρούματα δὲ Ὄλυμπον
[1, 21]	ὀκτὼ μῆνας τρεῖς. Φίλων δὲ	καὶ	αὐτὸς ἀνέγραψε τοὺς βασιλεῖς τοὺς
[1, 21]	τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος« ἀνῃρέθη	καὶ	αὐτὸς καὶ Ὄθων καὶ Γάλβας
[1, 16]	χρόνους προειρήκαμεν. Δράκων δὲ ὁ	καὶ	αὐτὸς νομοθέτης περὶ τὴν τριακοστὴν
[1, 25]	δικαίως σὺν καὶ τῇ θεωρίᾳ	καὶ	αὐτοὺς πολιτικοὺς ὀνομάζει, τὸ δὲ
[1, 21]	ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς δὴ	καὶ	αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν
[1, 15]	δὲ ὁ Κνίδιος Κονούφιδι τῷ	καὶ	αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν δὲ τῷ
[1, 11]	ἀλλὰ καὶ οἱ Στωϊκοί, ὧν	καὶ	αὐτῶν μέμνηται, σῶμα ὄντα τὸν
[1, 5]	ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ	καὶ	ἀφορμαὶ τοῦ βίου. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ,
[1, 17]	ἐχούσης τὴν ἐξουσίαν τῆς ὁρμῆς	καὶ	ἀφορμῆς, ἀλλ´ ἀκουσίου τῆς κακίας
[1, 21]	τῆς τοῦ ναοῦ οἰκοδομῆς· ὁμοίως	καὶ	Ἀχίας ἐκ Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν
[1, 2]	τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον μὲν εἰ	καὶ	ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ εὔχρηστος
[1, 24]	μαχίμοις ζῴοις δι´ ἐμψύχων τε	καὶ	ἀψύχων ψυχὴ τὸ τάττον ἐστὶ
[1, 21]	τοὺς ἐν Σαμαρείᾳ εἰς Μήδους	καὶ	Βαβυλῶνα. πάλιν τὸν Ἄχαζ διαδέχεται
[1, 13]	(τὰ δὲ πάντα Ἑλληνικά ἐστι	καὶ	βαρβαρικά, θάτερα δὲ οὐκέτι πάντα)
[1, 15]	προσηγορίαν εἰλήφασι. Φρύγες δὲ ἦσαν	καὶ	βάρβαροι οἱ Ἰδαῖοι δάκτυλοι. Ἡρόδωρος
[1, 13]	φωτίζεται. ξύμπαντες οὖν Ἕλληνές τε	καὶ	βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ
[1, 8]	κακοτεχνία, εἴτε Ἕλληνες εἶεν εἴτε	καὶ	βάρβαροι σοφισταί. παγκάλως οὖν ὁ
[1, 15]	ἄλλοθι πολλαχοῦ καὶ ἐν Ἕλλησι	καὶ	βαρβάροις, ὧν καὶ ἱερὰ πολλὰ
[1, 20]	καὶ ἄνευ γραμμάτων, τῇ θείᾳ	καὶ	βαρβάρῳ κινηθέντες φιλοσοφίᾳ, δυνάμει» τὸν
[1, 15]	γένη. οὕτως οἴεται ὁ Πλάτων	καὶ	βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι, ὁ
[1, 21]	εἴκοσι· τοῦτον διαδέχεται ὁ Φιλομήτωρ	καὶ	βασιλεύει ἔτη πέντε καὶ τριάκοντα,
[1, 11]	παράδοσιν φιλοσοφία ἵστησι τὴν πρόνοιαν	καὶ	βεβαιοῖ, ἧς ἀναιρεθείσης μῦθος ἡ
[1, 11]	ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ	καὶ	βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει, πειθὼ
[1, 29]	τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι	καὶ	βεβαιοῦσι καὶ θεμελιοῦσι τοὺς λόγους
[1, 21]	Ἰουδαίᾳ βασιλέων τὴν Ἰούδα φυλὴν	καὶ	Βενιαμεὶν καὶ Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι
[1, 8]	λῃσταί, αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι καὶ δόλῳ	καὶ	βίᾳ ἡμᾶς δὴ τοὺς ἀπερίττους,
[1, 14]	ἦσαν, Θαλῆς τε ὁ Μιλήσιος	καὶ	Βίας ὁ Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς
[1, 15]	τὸν Πέρσην ὁ Πυθαγόρας ἐζήλωσεν,	καὶ	βίβλους ἀποκρύφους τἀνδρὸς τοῦδε οἱ
[1, 25]	τούς τε εἰς αὐτὸν ἀφορῶντας	καὶ	βιοῦντας ἐνεργῶς καὶ δικαίως σὺν
[1, 1]	εἰς εἰρήνην τὴν ἐν λόγῳ	καὶ	βίῳ τῷ κατὰ τὸν θεὸν
[1, 16]	σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς	καὶ	βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες
[1, 1]	Θεοπόμπῳ μὲν καὶ Τιμαίῳ μύθους	καὶ	βλασφημίας συντάττουσιν, πρὸς δὲ καὶ
[1, 21]	ἐλέφαντος γοῦν ἐμπεσόντος εἰς βόρβορον	καὶ	βοήσαντος παρών τις ἄλλος καὶ
[1, 21]	Κορίνθιος, Ἱππώ τε ἡ Χείρωνος	καὶ	Βοιὼ καὶ Μαντὼ καὶ τῶν
[1, 21]	προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας, προφητεύουσι δὲ	καὶ	Βουζὶ καὶ Οὐρίας ὁ υἱὸς
[1, 24]	τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς καταγαγόντι	καὶ	βουλομένῳ λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς γίνεται
[1, 15]	ἀκηκοέναι τε πρὸς τούτοις Γαλατῶν	καὶ	Βραχμάνων τὸν Πυθαγόραν βούλεται. Κλέαρχος
[1, 28]	γάλα μόνον εἰληφότας, οὐδέπω δὲ	καὶ	βρῶμα, αὐτίκα οὐχ ἁπλῶς γάλα.
[1, 15]	προφῆται καὶ Ἀσσυρίων οἱ Χαλδαῖοι	καὶ	Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι καὶ Σαμαναῖοι
[1, 21]	δύο ἔτη προσλαμβάνεται τοῖς Ὄθωνος	καὶ	Γάλβα καὶ Οὐιτελλίου μησὶ ιζʹ
[1, 21]	δὲ ἥμισυ Οὐεσπεσιανὸς σὺν Ὄθωνι	καὶ	Γάλβᾳ καὶ Οὐιτελλίῳ. καὶ διὰ
[1, 21]	ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς καὶ Ὄθων	καὶ	Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ
[1, 3]	ῥαψῳδῶν καὶ ἄλλων τινῶν λέγει·	καὶ	γὰρ εἰσελήλυθεν πολλῶν σοφιστῶν ὄχλος
[1, 21]	ὁ ναός, τοῦτο φανερόν ἐστι·	καὶ	γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ γέγραπται,
[1, 25]	πρὸς δόγμα ἓν νεύουσαν αἰεί·	καὶ	γὰρ ἰσχύι καὶ σεμνότητι καὶ
[1, 21]	πέντε καὶ τριάκοντα. γυναικῶν δὲ	(καὶ	γὰρ καὶ αὗται προεφήτευον) Σάρρα
[1, 17]	ὀλιγωροῦμεν ἀποστῆναι, εἰκότως ἂν κολάσειε	(καὶ	γὰρ τὸ πυρέττειν ἀκούσιον· ἀλλ´
[1, 23]	Αἰγύπτιοι) εἰς ὃ ἐκτέθειται τεθνηξόμενος.	καὶ	γάρ τοι Μωυσῆν τὸν ἀποπνεύσαντα
[1, 3]	βίον τρυγόνων ἀναφαίνονται λαλίστεροι· κνήθοντες	καὶ	γαργαλίζοντες οὐκ ἀνδρικῶς, ἐμοὶ δοκεῖν,
[1, 5]	ἐγκράτειαν φιλοσοφία ἐπαγγέλλεται γλώσσης τε	καὶ	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα,
[1, 15]	τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας τε	καὶ	γέας πλείστας εἶδον, καὶ λογίων
[1, 15]	ἐν βαρβάροις μαθόντος. διὰ τοῦτο	καὶ	γένη βαρβάρων» εἶπεν, γένη φιλοσόφων
[1, 11]	κατὰ μέρος ἄγει καὶ τρεπτὴν	καὶ	γενητὴν οἶδεν τὴν τῶν στοιχείων
[1, 21]	τῆς ἡμέρας. αἱ δὲ πρῶται	καὶ	γενικαὶ διάλεκτοι βάρβαροι μέν, φύσει
[1, 15]	τε καὶ Πυθαγόρου τὰ πλεῖστα	καὶ	γενναιότατα τῶν δογμάτων ἐν βαρβάροις
[1, 19]	ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν· τοῦ γὰρ	καὶ	γένος ἐσμέν. ἐξ ὧν δῆλον
[1, 6]	πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ,	καὶ	γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος» ὃς πολλὴν
[1, 15]	Βραχμᾶνές τε σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι	καὶ	Γέται καὶ τὸ τῶν Αἰγυπτίων
[1, 23]	δὲ ἡλικίᾳ γενόμενος ἀριθμητικήν τε	καὶ	γεωμετρίαν ῥυθμικήν τε καὶ ἁρμονικὴν
[1, 1]	χώραν. τὴν εὔφορον καὶ καλὴν	καὶ	γεωργουμένην, τὴν πολυπλασιάσαι τὸν σπόρον
[1, 19]	τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ	καὶ	γῆς ὑπάρχων κύριος οὐκ ἐν
[1, 27]	νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν θεῷ	καὶ	γιγνώσκεις τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ
[1, 21]	καὶ τὸν λαὸν πάντα μετοικίζει	(καὶ	γίνεται ἡ αἰχμαλωσία ἐπὶ ἔτη
[1, 21]	καθὼς καὶ ἐπὶ τῆς σκηνῆς.	καὶ	γίνεται τὰ πάντα ἔτη σὺν
[1, 11]	τούτῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος, συνιέναι	καὶ	γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος
[1, 21]	ἐπὶ τὴν Περσέως στρατείαν, ὅτε	καὶ	Γλαῦκος ἐπὶ Μελικέρτῃ τὰ Ἴσθμια
[1, 21]	πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ ἔθνη	καὶ	γλώσσας πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν
[1, 19]	βάπτισμα τὸ αἱρετικὸν οὐκ οἰκεῖον	καὶ	γνήσιον ὕδωρ λογιζομένη, καὶ ὑπερβήσῃ
[1, 9]	ἐντολάς» φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει	καὶ	γνώσει τοῦ ἀποκρίνασθαι λόγους ἀληθείας
[1, 5]	κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς τε	καὶ	γνώσεως ἕνεκεν ἐπιτηδεύοιτο. Τῶν εἰρημένων
[1, 27]	ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον,	καὶ	γνώσῃ ἐν τῇ καρδίᾳ σου
[1, 21]	καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων.	καὶ	γνώσῃ καὶ συνήσεις ἀπὸ ἐξόδου
[1, 24]	ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην μεθ´ ὁσιότητος	καὶ	γνῶσιν ἀγαθὴν μετ´ ἀληθείας, τὸ
[1, 13]	καρδία μου εἶδεν πολλά, σοφίαν	καὶ	γνῶσιν, παραβολὰς καὶ ἐπιστήμην ἔγνων.
[1, 13]	ἀνθαιρεῖσθε παιδείαν καὶ μὴ ἀργύριον,	καὶ	γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον, ἀνθαιρεῖσθε
[1, 11]	ὀρθῶς ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην εὗρον.	καὶ	γνώσομαι» φησίν, οὐ τὸν λόγον
[1, 9]	ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις» ἡμῶν	καὶ	γνωστικός, σοφιστικὴν μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν
[1, 23]	Μωυσῆ φησι πρῶτον σοφὸν γενέσθαι	καὶ	γραμματικὴν πρῶτον τοῖς Ἰουδαίοις παραδοῦναι
[1, 16]	ἀντὶ τοῦ κριτικοῦ εἰσηγήσατο τοὔνομα	καὶ	γραμματικὸς προσηγορεύθη, ἔνιοι δὲ Ἐρατοσθένη
[1, 15]	καὶ λογίων ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα,	καὶ	γραμμέων συνθέσι μετὰ ἀποδείξεως οὐδείς
[1, 3]	ὑπολείπεται. παγκάλως ὁ Ἀθηναῖος ἀποτείνεται	καὶ	γράφει Σόλων· εἰς γὰρ γλῶσσαν
[1, 16]	τῶν λόγων παρῆλθε διδασκαλία τε	καὶ	γραφή. Ἀλκμαίων γοῦν Περίθου Κροτωνιάτης
[1, 16]	θάλασσαν ἔπλευσεν. Κέλμις τε αὖ	καὶ	Δαμναμενεὺς οἱ τῶν Ἰδαίων δάκτυλοι
[1, 23]	εἰ βούλοιτο· τῆς δὲ συνθεμένης	καὶ	δεηθείσης παρήνεγκε τὴν μητέρα τὴν
[1, 1]	τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ, μόνον δὲ τὸ ὑπομνῆσαι,
[1, 1]	λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι	καὶ	δεῖξαι σιωπῶσα. τά τε παρὰ
[1, 23]	με ὥσπερ τὸν ἐχθὲς ἄνδρα;	καὶ	δείσας ἐγὼ ἔλεξα· πῶς ἐγένετο
[1, 5]	ἄρα εἴρηται· ἄκουε, υἱέ μου,	καὶ	δέξαι ἐμοὺς λόγους, φησίν, ἵνα
[1, 21]	Διονύσιος ὁ Ἀργεῖος, Ἀγίας δὲ	καὶ	Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ μηνὸς
[1, 24]	τύπου δὲ ἕνεκεν ἑνὸς ἢ	καὶ	δευτέρου ἐπιμνησθήσομαι παραδείγματος στρατηγικοῦ. Μωυσῆς
[1, 1]	Χριστῷ. ἀλλ´ οἳ μὲν ὑποκριταί,	καὶ	δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις
[1, 18]	υἱόν τε ἔχειν τὸν θεὸν	καὶ	δὴ καὶ πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν
[1, 7]	φυεῖσιν ἤτοι ξηρανθέντα ἢ ἀποτιλθέντα.	καὶ	δὴ κἀνταῦθα χρησιμεύει ἡ τοῦ
[1, 1]	ὧν μᾶλλον οἱ ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται.	καὶ	δὴ συνελόντι φάναι (ἐν πολλοῖς
[1, 4]	ἔστι θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων.	καὶ	δὴ τοὺς Βαβυλῶνος σοφοὺς προσαγορεύει.
[1, 15]	σοφῶν σεβασθῆναί τε τοὺς ἄνδρας	καὶ	δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές τε σύμπαντες
[1, 17]	ἀλλ´ ὅταν δι´ ἑαυτόν τις	καὶ	δι´ ἀκρασίαν πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον)
[1, 24]	λόγου ἢ δι´ ἔργων ἢ	καὶ	δι´ ἀμφοτέρων ἅμα τούτων. ταῦτα
[1, 24]	ὁ κύριος τοὺς εἰς αὐτὸν	καὶ	δι´ αὐτοῦ πιστεύοντας προσιέμενος. πάντα
[1, 5]	ποῦ; δίς, διά τε προφητῶν	καὶ	διὰ τῆς παρουσίας. πολύτροπον μὲν
[1, 19]	τὰ παρ´ Ἕλλησι καλῶς εἰρημένα	καὶ	διὰ τοῦ ἀγνώστου θεοῦ τιμᾶσθαι
[1, 1]	ἀπόστολον εὔλογον Ἰουδαῖον γενέσθαι, ἀλλὰ	καὶ	διὰ τοὺς Ἕλληνας Ἕλληνα, ἵνα
[1, 21]	Ὄθωνι καὶ Γάλβᾳ καὶ Οὐιτελλίῳ.	καὶ	διὰ τοῦτο λέγει Δανιήλ· μακάριος
[1, 9]	ἐπήβολον γενέσθαι; πῶς δὲ οὐχὶ	καὶ	διαιρεῖσθαι χρήσιμον τάς τε ἀμφιβόλους
[1, 1]	χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει δικάζει	καὶ	διακρίνει τῶν ἄλλων τὸν οἷόν
[1, 20]	τὴν κατ´ αὐτῆς σοφιστικὴν ἐπιχείρησιν	καὶ	διακρουομένη τὰς δολερὰς κατὰ τῆς
[1, 8]	οὗτοι εἴτε αἱρέσεις μετίοιεν εἴτε	καὶ	διαλεκτικὰ συνασκοῖεν τεχνύδρια, οὗτοι οἱ
[1, 10]	ἣν ἐπενόησαν τέχναι λεκτικαί τε	καὶ	διαλεκτικαί. ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ
[1, 3]	τὰ μὲν ἄλλα αὐτοῖς ἀσθενεῖ	καὶ	διαρρεῖ, μόνη δὲ ἡ γλῶσσα
[1, 20]	ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ. εἰ δὲ	καὶ	διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ τοὺς φιλεγκλήμονας
[1, 12]	τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς καθαροὺς ὄντως	καὶ	διαυγεῖς ἐπιδεῖξαι λόγους ἀκροατῶν τοῖς
[1, 19]	καὶ τὰ διὰ τῶν διαφανῶν	καὶ	διαυγῶν σωμάτων. καλῶς οὖν ὁ
[1, 19]	γένηται. καὶ κατ´ ἔμφασιν δὲ	καὶ	διάφασιν οἱ ἀκριβῶς παρ´ Ἕλλησι
[1, 5]	ἀσκητὴς ἑρμηνευόμενος (διὰ πλειόνων δὲ	καὶ	διαφερόντων αἱ ἀσκήσεις δογμάτων) ὅθεν
[1, 1]	δὲ ἀπήμβλυται κακῇ τροφῇ τε	καὶ	διδασκαλίᾳ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα»
[1, 15]	τιμήσαντες τοὺς αὑτῶν νομοθέτας τε	καὶ	διδασκάλους θεοὺς προσειπόντες. ψυχὰς γὰρ
[1, 1]	δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας	καὶ	διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν
[1, 1]	ἐπιστολῇ νουθετοῦντες» γράφει πάντα ἄνθρωπον	καὶ	διδάσκοντες ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα
[1, 5]	Χριστῷ ἀναπαύσεως γυμνάζειν τὸν νοῦν	καὶ	διεγείρειν τὴν σύνεσιν ἀγχίνοιαν γεννῶσαν
[1, 12]	τῶν ὑπομνημάτων ὑποτύπωσις ὅσα διασποράδην	καὶ	διερριμμένως ἐγκατεσπαρμένην ἔχουσι τὴν ἀλήθειαν,
[1, 25]	ἑρμηνεύει πρὸς ἕνα θεὸν ἀφορᾶν	καὶ	δικαιοπραγεῖν ἐντελλόμενος; τοῦ δὲ πολιτικοῦ
[1, 5]	σύνοικος (πιστὸς δὲ ἐλογίσθη Ἀβραὰμ	καὶ	δίκαιος) στεῖρα ἦν ἔτι καὶ
[1, 11]	ὁ ποιῶν ἔλεος καὶ κρίμα	καὶ	δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ὅτι
[1, 5]	τὴν κατὰ θεὸν πίστιν τε	καὶ	δικαιοσύνην. Ἰσαὰκ δὲ τὸ αὐτομαθὲς
[1, 6]	κακοί. φύσει δ´ αὖ κοινωνικοὺς	καὶ	δικαίους ὁ θεὸς ἡμᾶς ἐδημιούργησεν.
[1, 27]	παρόντων κακῶν. τοὺς γὰρ σωφρόνως	καὶ	δικαίως βιοῦν ἑλομένους ἀθανατίζειν ἐπαγγέλλεται.
[1, 25]	αὐτὸν ἀφορῶντας καὶ βιοῦντας ἐνεργῶς	καὶ	δικαίως σὺν καὶ τῇ θεωρίᾳ
[1, 16]	δεικνυμένου τοῦ Διονύσου, δι´ ὃν	καὶ	Διονυσιακαὶ θέαι, μεταγενεστέρου Μωυσέως {ἢ}
[1, 21]	δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως	καὶ	Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε καὶ
[1, 21]	ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός τε	καὶ	Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ
[1, 27]	ἐπείρασέν σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε	καὶ	διψῆν ἐποίησέν σε ἐν γῇ
[1, 19]	ὕδωρ ἄνυδρον ζητῶν, τὴν ἀοίκητον	καὶ	δίψιον ἐπερχόμενος γῆν, συνάγων χερσὶν
[1, 19]	ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους	καὶ	διώκει ὄρνεα πτερωτά. οὐκ οἶμαι
[1, 21]	ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ	καὶ	δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέρας αςϟ
[1, 27]	γιγνώσκεις τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ	καὶ	δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ
[1, 8]	διελεγχόμενοι δὲ λῃσταί, αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι	καὶ	δόλῳ καὶ βίᾳ ἡμᾶς δὴ
[1, 17]	ἐν τῷ ποιεῖν καὶ ἐνεργεῖν	καὶ	δρᾶν νοεῖσθαι, τὸ δὲ μὴ
[1, 1]	τοῖς ἐντεθραμμένοις λόγων παντοδαπῶν τέχναις	καὶ	δυνάμεσιν ἐπιχειρημάτων ὠγκωμένων, τοῖς προκατειλημμένοις
[1, 17]	γὰρ θείας σοφίας καὶ ἀρετῆς	καὶ	δυνάμεως ἔργον ἐστὶν οὐ μόνον
[1, 21]	ἕως τέλους πολέμου συντετμημένου ἀφανισμοῖς.	καὶ	δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία·
[1, 1]	~ἵνα ὑπὸ χεῖρα ἀναγινώσκῃς αὐτὰς	καὶ	δυνηθῇς φυλάξαι αὐτάς. πότερον δ´
[1, 24]	ἰόντι. τῷ Θρασυβούλῳ νύκτωρ ἀσελήνου	καὶ	δυσχειμέρου τοῦ καταστήματος γεγονότος πῦρ
[1, 21]	ὁ τοῦ Ἰωὰς τριακοσίους ἐκστρατεύσας	καὶ	δώδεκα μυριάδας αὐτῶν ἀπολέσας ἦρξεν
[1, 21]	ἕως χριστοῦ ἡγουμένου ἑβδομάδες ἑπτὰ	καὶ	ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο, καὶ ἐπιστρέψει
[1, 21]	αἱ ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ πέντε	καὶ	ἑβδομήκοντα αἱ εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι.
[1, 21]	καὶ ἔθνη καὶ γλώσσας πέντε	καὶ	ἑβδομήκοντα λέγουσιν εἶναι, ἐπακούσαντες τῆς
[1, 15]	Ῥωμαίους κτίζειν. ἐν γοῦν ἑκατὸν	καὶ	ἑβδομήκοντα τοῖς πρώτοις ἔτεσι ναοὺς
[1, 21]	λόγον αἱ γενικαὶ διάλεκτοι δύο	καὶ	ἑβδομήκοντα ὡς αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι
[1, 14]	τούτων· δειλαί τοι δειλῶν γε	καὶ	ἐγγύαι ἐγγυάασθαι· οἳ δὲ περὶ
[1, 21]	ἑβδομάσιν ἡσύχασεν ἅπασα ἡ Ἰουδαία	καὶ	ἐγένετο ἄνευ πολέμων, καὶ ὁ
[1, 21]	τὸ ἥμισυ κατέσχε Νέρων βασιλεύων,	καὶ	ἐγένετο ἥμισυ ἑβδομάδος· τὸ δὲ
[1, 15]	καὶ τὸ τῶν Αἰγυπτίων γένος	καὶ	ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί
[1, 21]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν	καὶ	ἔθνη καὶ γλώσσας πέντε καὶ
[1, 11]	πρόνοιαν ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν,	καὶ	εἰ δή τις ἄλλη τὰ
[1, 1]	ὅλως ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα;	καὶ	εἰ μὲν τὸ πρότερον, τίς
[1, 7]	καὶ ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ	καὶ	εἴ τι τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων,
[1, 21]	κηʹ Αὐγούστου ἐν πέμπτῃ Παχὼν	καὶ	εἰκάδι. Οἱ δὲ ἀπὸ Βασιλείδου
[1, 8]	κλαπέντες ἢ γοητευθέντες ἢ βιασθέντες	καὶ	εἰκῆ πιστεύσαντες. ὁ μὲν δὴ
[1, 21]	γῇ τῇ ἀγαθῇ ἄλλα πέντε	καὶ	εἴκοσι ἀναπαυσάμενος. ὡς δὲ τὸ
[1, 21]	ἓξ καὶ τεσσαράκοντα, Ξέρξης ἓξ	καὶ	εἴκοσι, Ἀρταξέρξης ἓν καὶ τεσσαράκοντα,
[1, 21]	ὃν ὁ Φύσκων ἔτη ἐννέα	καὶ	εἴκοσι, εἶτα ὁ Λάθουρος ἔτη
[1, 21]	εἶτα ὁ Εὐεργέτης ἔτη πέντε	καὶ	εἴκοσι, εἶτα ὁ Φιλοπάτωρ ἔτη
[1, 21]	ὁ ἐπικληθεὶς Διόνυσος ἔτη ἐννέα	καὶ	εἴκοσι. ἐπὶ πᾶσιν ἡ Κλεοπάτρα
[1, 21]	ἡ Κλεοπάτρα ἐβασίλευσεν ἔτη δύο	καὶ	εἴκοσι, μεθ´ ἣν ἡ τῶν
[1, 21]	ὃν ὁ Ἐπιφανὴς ἔτη τέσσαρα	καὶ	εἴκοσι· τοῦτον διαδέχεται ὁ Φιλομήτωρ
[1, 21]	ὁ κύριος ἡμῶν τῷ ὀγδόῳ	καὶ	εἰκοστῷ ἔτει, ὅτε πρῶτον ἐκέλευσαν
[1, 19]	ἐν ἀστρονομίᾳ, φυσικῶν καὶ ῥεόντων	καὶ	εἰκότων βεβυσμένῃ λόγων, ἀλλ´ αὐτοῦ
[1, 28]	ἑκάστου τῶν ὄντων ἀμίκτως τε	καὶ	εἰλικρινῶς τοῦ ὑποκειμένου δεικτική, ἢ
[1, 21]	δύναμις καὶ τὸ ἅγιον συμπατηθήσεται;	καὶ	εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας καὶ
[1, 17]	ὁ μὴ κωλύων; ἤδη δὲ	καὶ	εἰς ἀπέμφασιν αὐτοῖς ὁ λόγος
[1, 15]	τὰ ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον δὲ	καὶ	εἰς Ἕλληνας κατῆλθεν. προέστησαν δ´
[1, 3]	Σόλων· εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε	καὶ	εἰς ἔπη αἱμύλου ἀνδρός· ὑμῶν
[1, 1]	ὅμοιοι) ἧκον δὴ σὺν θεῷ	καὶ	εἰς ἡμᾶς τὰ προγονικὰ ἐκεῖνα
[1, 7]	εἰς αὐτά τε τὰ φυτώρια	καὶ	εἰς παραδείσους καὶ τὰ ὡραῖα
[1, 15]	οὓς καὶ περιετέμετο, ἵνα δὴ	καὶ	εἰς τὰ ἄδυτα κατελθὼν τὴν
[1, 23]	κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ ἐξελθόντα	καὶ	εἰς τὰ βασίλεια παρελθόντα ἐπιστῆναι
[1, 18]	βούλεται γὰρ ἐκδιδάσκεσθαι τὸν λόγον	καὶ	εἰς τὰς τραπέζας τὸ ἀργύριον
[1, 7]	εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν	καὶ	εἰς τὴν κοπρίαν καὶ ἐπὶ
[1, 6]	φύονται εἴς τε τὰ ἄλλα	καὶ	εἰς τὸ γεννᾶν, ὥσπερ καὶ
[1, 18]	ἡ προφητεία λέγει· κἂν θέλητε	καὶ	εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς
[1, 29]	ἢ οὐκ ἔστιν« ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐκ τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας ἀποδείξεις
[1, 1]	οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω	καὶ	ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω. σκοπεῖσθαι
[1, 5]	τελείαν δέσποιναν τιμῶ καὶ σέβω.	καὶ	ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα» ἴσον τῷ
[1, 4]	ἔσται παραθεμένοις τήνδε τὴν λέξιν·	καὶ	ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·
[1, 27]	δηλονότι, δικαιοσύνη ἐκπορεύεται, νόμον δὲ	καὶ	ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. ἑνὸς
[1, 1]	τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις,	καὶ	ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ
[1, 27]	σε, φησί, καὶ ἐπείρασέν σε	καὶ	ἐλιμαγχόνησέν σε καὶ διψῆν ἐποίησέν
[1, 21]	αὐτόν τε καὶ τὸν Ἡσίοδον	καὶ	Ἐλισσαίου τοῦ προφήτου νεωτέρους. κἂν
[1, 19]	οὖν μαρτυροῦνται ἀληθῆ τινα δογματίζειν	καὶ	Ἕλληνες, ἔξεστι κἀντεῦθεν σκοπεῖν. ὁ
[1, 18]	δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε	καὶ	Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ δύναμίς ἐστι
[1, 21]	τῆς ὀγδόης καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος,	καὶ	ἔμεινεν ἡ αἰχμαλωσία ἐπὶ ἔτη
[1, 17]	οἱ μὲν προφῆται, ἅτε ἀποσταλέντες	καὶ	ἐμπνευσθέντες ὑπὸ τοῦ κυρίου, οὐ
[1, 1]	ἀτεχνῶς καὶ σκιαγραφία τῶν ἐναργῶν	καὶ	ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν κατηξιώθην ἐπακοῦσαι,
[1, 15]	φησι καὶ ἄλλοι ἄλλοθι πολλαχοῦ	καὶ	ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὧν
[1, 9]	καθάπερ δὲ ἐν γεωργίᾳ {οὕτω}	καὶ	ἐν ἰατρικῇ χρηστομαθὴς ἐκεῖνος ὁ
[1, 16]	ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας διεῖλον	καὶ	ἐν ἱεροῖς μίσγεσθαι γυναιξὶν ἐκώλυσαν
[1, 21]	Ἰαμίδαι, Πολύιδός τε ἐν Ἄργει	καὶ	ἐν Μεγάροις, οὗ μέμνηται ἡ
[1, 6]	τὸν ῥηϊδίως φωνέοντα πᾶν ἔπος	καὶ	ἐν παντὶ δήμῳ. χρὴ δὲ
[1, 6]	ὀρθῶς ἔστι βιοῦν, οὕτω δὲ	καὶ	ἐν περιουσίᾳ ἔξεστιν, καὶ ῥᾷον
[1, 21]	τῶν ἑπτὰ ἑβδομάδων ἐν Ἱερουσαλήμ,	καὶ	ἐν ταῖς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσιν
[1, 21]	τὸ ἥμισυ κατέσχεν Νέρων βασιλεύων	καὶ	ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλὴμ
[1, 17]	ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ´ ἀρχῆς,	καὶ	ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν,
[1, 21]	σῴζει τὸν ἐμπεπτωκότα. φασὶ δὲ	καὶ	ἐν τῇ Λιβύῃ σκορπίον, ἐὰν
[1, 21]	ἑβδομάσι, καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης.	καὶ	ἐν τῇ μιᾷ ἑβδομάδι, ἧς
[1, 6]	καὶ εἰς τὸ γεννᾶν, ὥσπερ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις. διὸ
[1, 21]	πόλει Ἱερουσαλὴμ ἔστησεν τὸ βδέλυγμα,	καὶ	ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος«
[1, 13]	τῶν σχημάτων ἀλλήλων διενήνοχεν. ἀτὰρ	καὶ	ἐν τῷ κόσμῳ παντὶ τὰ
[1, 24]	αὐτοῖς τῆς ὁδοῦ. λέγεται δὲ	καὶ	ἐν χρησμῷ τινι· στῦλος Θηβαίοισι
[1, 10]	πλουσιώτερος εἰς γῆρας ἀναφανήσῃ φρονήσεως.	καὶ	ἔν γε τῷ Θεαιτήτῳ εὕροις
[1, 21]	αὐτοῦ ὁ νομικώτατος ἔτη τριάκοντα	καὶ	ἕν. οὗτος ἐπέθηκε τὰ κῶλα
[1, 5]	χρῆσθαι μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν δὲ	καὶ	ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ παραινεῖ·
[1, 16]	αὐτὸς νομοθέτης περὶ τὴν τριακοστὴν	καὶ	ἐνάτην ὀλυμπιάδα γεγονὼς εὑρίσκεται. Ἀντίλοχος
[1, 4]	τὸν Ὤρ, τῆς φυλῆς Ἰούδα,	καὶ	ἐνέπλησᾳ αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας
[1, 11]	λόγον καθ´ ὃν πεπίστευκέ τε	καὶ	ἐνεργεῖ, μηδὲ ἀποδοῦναι δυνάμενος τὴν
[1, 17]	αἱ τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε	καὶ	ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι, γίνονται μὲν
[1, 17]	τὸ αἴτιον ἐν τῷ ποιεῖν	καὶ	ἐνεργεῖν καὶ δρᾶν νοεῖσθαι, τὸ
[1, 3]	ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα	καὶ	ἔνθα. καί· ὁπποῖόν κ´ εἴπῃσθα
[1, 12]	πρὸς τοὺς εὐφυεῖς θαυμασιώτερά τε	καὶ	ἐνθουσιαστικώτερα. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ
[1, 20]	ναῦλον, τῷ δὲ τελώνῃ τέλος	καὶ	ἐνοίκιον μὲν τῷ σταθμούχῳ, μισθὸν
[1, 13]	δὲ τὰ διῃρημένα συνθεὶς αὖθις	καὶ	ἑνοποιήσας τέλειον τὸν λόγον ἀκινδύνως
[1, 5]	αὐτὴν Σάρρα» ἴσον τῷ ἐσωφρόνισε	καὶ	ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν εἴρηται παιδείας
[1, 1]	πρὸς θεωρίαν, τάχα μέν τι	καὶ	ἐντιθεῖσα, οἷον ὁ ἐγκεντρίζων γεωργός,
[1, 1]	τὸν δὲ εἰ ἀκροᾶσθαί τε	καὶ	ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ καὶ τὴν
[1, 21]	γραφή, τὰ πλεῖστα ἐκ παρατηρήσεως	καὶ	ἐξ εἰκότων προειρηκότες, καθάπερ οἱ
[1, 23]	παρελθόντα ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ τῷ βασιλεῖ	καὶ	ἐξεγεῖραι αὐτόν, τὸν δὲ καταπλαγέντα
[1, 17]	περιεργίας ἀμαθῶς σοφισάμενοι, τὰ δὲ	καὶ	ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ καὶ πνεῦμα
[1, 21]	Πυθαγόρου τοῦ κατὰ τὴν δευτέραν	καὶ	ἑξηκοστὴν ὀλυμπιάδα φερομένου καὶ τοῦ
[1, 12]	τῆς ἀληθοῦς γνώσεως παραδόσεις ὑψηλῶς	καὶ	ἐξόχως ἑρμηνευομένας ἐκδέχεσθαι κελεύων, καὶ
[1, 1]	τοὺς ἐν ὀλίγῳ πιστούς» ἀποδεξάμενος	καὶ	ἐπαγγειλάμενος ἐπὶ πολλῶν καταστήσειν» εἰς
[1, 8]	τῆς σοφίας ἔργον πιθανῶς ὑφαιρουμένην	καὶ	ἐπαγγελλομένην σοφίαν ἣν οὐκ ἐμελέτησεν.
[1, 27]	εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ	καὶ	ἐπαναπαύῃ νόμῳ καὶ καυχᾶσαι ἐν
[1, 27]	δικαιοσύνην αὐτοῦ ἐπαίδευσέν σε, φησί,	καὶ	ἐπείρασέν σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε
[1, 10]	καὶ ὁ λόγος τὴν ψυχὴν	καὶ	ἐπὶ καλοκἀγαθίαν προτρέπει· μακάριος δὲ
[1, 8]	τε αὖ καὶ θυμὸς μεταδοξάσαι,	καὶ	ἐπὶ πᾶσι γοητεύονται οἱ ἤτοι
[1, 21]	εἰς Αἴγυπτον κατέφυγον. προφητεύουσι δὲ	καὶ	ἐπὶ Σεδεκίου ἔτι Ἱερεμίας καὶ
[1, 7]	ἀγαθὴν καὶ εἰς τὴν κοπρίαν	καὶ	ἐπὶ τὰ δώματα. βλαστάνει δ´
[1, 21]	Ἀθηναίων ἧτταν ἔτη εἴκοσι ἑπτά·	καὶ	ἐπὶ τὴν ἐν Λεύκτροις μάχην
[1, 26]	εἶ γε ὁ νόμος πνευματικός«	καὶ	ἐπὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἄγων· ὁ
[1, 10]	ἑτοιμάζων τῇ εὐποιίᾳ τὴν ὁδὸν	καὶ	ἐπὶ τὴν εὐεργεσίαν ἄγων τοὺς
[1, 21]	τὴν Ἀσκανίου ἀρχὴν ἔτη ὀκτώ,	καὶ	ἐπὶ τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη
[1, 21]	Πελοποννησιακοῦ πολέμου ἔτη τεσσαράκοντα ὀκτώ·	καὶ	ἐπὶ τὴν κατάλυσιν καὶ Ἀθηναίων
[1, 21]	συνετμήθησαν ἐπὶ τὸν λαόν σου	καὶ	ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν
[1, 21]	τῶν ἐγκαινίων ἄγεται ἑορτή, καθὼς	καὶ	ἐπὶ τῆς σκηνῆς. καὶ γίνεται
[1, 21]	ἀρθήσεταί μου θυσία καὶ σπονδή·	καὶ	ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν
[1, 21]	κατακλυσμόν, τὴν δευτέραν λέγω ἐπομβρίαν,	καὶ	ἐπὶ τὸν Φαέθοντος ἐμπρησμόν, ἃ
[1, 7]	πόα καὶ πυρός, φύεται δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ καὶ
[1, 24]	Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων	καὶ	ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα
[1, 1]	φιλοσοφίας δόγμασι, μᾶλλον δὲ ἐγκεκαλυμμένην	καὶ	ἐπικεκρυμμένην, καθάπερ τῷ λεπύρῳ τὸ
[1, 21]	Ζοροβάβελ ὁ τοῦ Σαλαθιὴλ ἐγεῖραι	καὶ	ἐπικοσμῆσαι τὸν νεὼν τὸν ἐν
[1, 1]	καὶ βλασφημίας συντάττουσιν, πρὸς δὲ	καὶ	Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι δὲ
[1, 1]	πειράσεται δὲ καὶ λανθάνουσα εἰπεῖν	καὶ	ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι καὶ δεῖξαι σιωπῶσα.
[1, 5]	προῇ ἄλλοις τὴν σὴν ζωήν.	καὶ	ἐπιμαρτυρεῖ· εἶτα μεταμελήσει σοι ἐπὶ
[1, 21]	δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας	καὶ	Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ
[1, 4]	αὐτοὺς θεωρίας ἀντιλαμβάνονται. εὑρετικὸν γὰρ	καὶ	ἐπινοητικὸν ἡ συναίσθησις ἐπιβάλλειν πιθανῶς
[1, 21]	δὲ οἱ προφῆται δυνάμει θεοῦ	καὶ	ἐπιπνοίᾳ, πρὸ μὲν τοῦ νόμου
[1, 26]	ἀγαθά τε καὶ καλά, ἀλλὰ	καὶ	ἐπίσταται. τούτου καὶ ὁ νόμος
[1, 1]	τροφάς, αἳ μὲν κατ´ ἐπίγνωσιν	καὶ	ἐπιστήμην αὔξουσαι, αἳ δὲ κατὰ
[1, 13]	πολλά, σοφίαν καὶ γνῶσιν, παραβολὰς	καὶ	ἐπιστήμην ἔγνων. ὅτι καί γε
[1, 8]	αἰτιᾶται γοῦν τοὺς ἄνευ νοῦ	καὶ	ἐπιστήμης δόξαις πιστεύοντας, ὡς μὴ
[1, 4]	πνεῦμα θεῖον σοφίας καὶ συνέσεως	καὶ	ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι
[1, 21]	ἑπτὰ καὶ ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο,	καὶ	ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ
[1, 17]	τῆς τε αἱρέσεως τῆς φαύλης	καὶ	ἐπιτερποῦς καὶ πρὸ τούτων τὸ
[1, 1]	καὶ αὕτη πνευματικὴ φυτεία. διὸ	καὶ	ἐπιφέρει· καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου
[1, 14]	κατὰ Ἱέρωνα τὸν Σικελίας δυνάστην	καὶ	Ἐπίχαρμον τὸν ποιητὴν γεγονέναι, Ἀπολλόδωρος
[1, 11]	κύριον. ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε, ἐρριζωμένοι	καὶ	ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι
[1, 10]	γὰρ καὶ σωτήριος λόγος ὡς	καὶ	ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη γοῦν
[1, 10]	ἀλλήλων ἕνεκα εὐποροῦμεν καὶ λόγων	καὶ	ἔργων, τὴν δὲ ἐριστικήν τε
[1, 20]	τό τε πῦρ βαλανεῖόν τε	καὶ	ἐσθής, οὕτω μιᾶς οὔσης τῆς
[1, 19]	αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα	καὶ	ἐσμέν, ὡς καί τινες τῶν
[1, 5]	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα,	καὶ	ἔστιν δι´ αὑτὴν αἱρετή, σεμνοτέρα
[1, 21]	ἐν Σικελίᾳ; εἶεν δ´ ἂν	καὶ	ἕτεροι πρὸς τούτοις, Ἴδμων ὁ
[1, 1]	πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται	καὶ	ἑτέρους διδάξαι. καὶ πάλιν· σπούδασον
[1, 1]	ἐκεῖνα καὶ ἀποστολικὰ καταθησόμενοι σπέρματα.	καὶ	εὖ οἶδ´ ὅτι ἀγαλλιάσονται, οὐχὶ
[1, 20]	τὸν ὀρθὸν βίον εὐδαιμονίαν λέγωμεν	καὶ	εὐδαίμονα τὸν κεκοσμημένον τὴν ψυχὴν
[1, 18]	σκληροκαρδίους καὶ ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς	καὶ	εὐπειθεῖς καὶ πρὸς ἔτι πιστούς.
[1, 21]	διαφώνως τῷ Δημητρίῳ. ἔτι δὲ	καὶ	Εὐπόλεμος ἐν τῇ ὁμοίᾳ πραγματείᾳ
[1, 27]	κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν τε	καὶ	εὐπραγίαν μετάγειν δύνηταί τις, ὅπερ
[1, 11]	πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε» γὰρ	καὶ	εὑρήσετε» λέγει, ἀλλὰ τὴν ζήτησιν
[1, 24]	τῆς παρ´ Ἑβραίοις ἱστορίας. ἀλλὰ	καὶ	Εὐριπίδης ἐν Ἀντιόπῃ φησίν· ἔνδον
[1, 15]	θεωρίαν, τὴν πάτριον ἐπιστήμην. μαρτυρεῖ	καὶ	Εὐριπίδης περὶ τῆς Ἱπποῦς ὧδέ
[1, 26]	ὁ τὸ ἀπολωλὸς ἐπιζητῶν τε	καὶ	εὑρίσκων νόμῳ καὶ λόγῳ, εἶ
[1, 7]	εὐποιίᾳ γὰρ περιπεπτώκασιν, ἔνιοι δὲ	καὶ	εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως εἰς τὸν
[1, 10]	σωτὴρ ἄρτον λαβὼν πρῶτον ἐλάλησεν	καὶ	εὐχαρίστησεν· εἶτα κλάσας τὸν ἄρτον
[1, 21]	πρώτῳ Περὶ μαντικῆς. Θεόπομπος δὲ	καὶ	Ἔφορος καὶ Τίμαιος Ὀρθαγόραν τινὰ
[1, 26]	γράφουσι Πλάτων τε καὶ Ἀριστοτέλης	καὶ	Ἔφορος, Χαμαιλέων τε ὁ Ἡρακλεώτης
[1, 21]	τὸ ἱερὸν βδέλυγμα τῶν ἐρημώσεων,	καὶ	ἕως συντελείας καιροῦ συντέλεια δοθήσεται
[1, 21]	τῷ ἐρχομένῳ· ἐκκοπήσονται ἐν κατακλυσμῷ·	καὶ	ἕως τέλους πολέμου συντετμημένου ἀφανισμοῖς.
[1, 21]	δώδεκα Ἄγγελος. μετὰ δὲ Ἀγγαῖον	καὶ	Ζαχαρίαν Νεεμίας ὁ ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου,
[1, 21]	αὖ μετὰ τοῦτον προφητεύουσιν Ἀγγαῖος	καὶ	Ζαχαρίας ἐπὶ Δαρείου τοῦ πρώτου
[1, 21]	ἔτος τῆς βασιλείας αὐτοῦ Ἀγγαῖος	καὶ	Ζαχαρίας καὶ ὁ ἐκ τῶν
[1, 21]	ἐφ´ οὗ, ὡς προεῖπον, Ἀγγαῖος	καὶ	Ζαχαρίας καὶ ὁ ἐκ τῶν
[1, 4]	αἴσθησιν ἐπικαλέσῃ μεγάλῃ τῇ φωνῇ	καὶ	ζητήσῃς αὐτὴν ὥσπερ ἀργορίου θησαυροὺς
[1, 1]	λόγου σπορὰν αὔξει τὸ καταβληθὲν	καὶ	ζωογονεῖ· υἱὸς δὲ πᾶς ὁ
[1, 15]	τῶν Μωυσέως ὠφεληθεὶς διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ	καὶ	ζῳόμορφον εἰκόνα θεοῦ Ῥωμαίους κτίζειν.
[1, 7]	συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἀγελοκομική τε	καὶ	ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων μὲν τῷ μᾶλλον
[1, 21]	Κρής, ὅστις εἰς Σπάρτην ἀφίκετο,	καὶ	Ζωροάστρης ὁ Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς τε
[1, 17]	γὰρ κωλῦσαι δύναμις ἦν, τούτῳ	καὶ	ἡ αἰτία τοῦ συμβαίνοντος προσάπτεται.
[1, 20]	ἐπεὶ καὶ ἡ ὄψις συμβάλλεται	καὶ	ἡ ἀκοὴ καὶ ἡ φωνὴ
[1, 21]	στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα	καὶ	ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα,
[1, 7]	οὐχ ἡ ποιμενικὴ μόνη, ἀλλὰ	καὶ	ἡ βουκολικὴ ἱπποτροφική τε καὶ
[1, 28]	πράξεις οἰκεία χρῆσις. εἰκότως ἄρα	καὶ	ἡ γραφὴ τοιούτους τινὰς ἡμᾶς
[1, 1]	δὲ καὶ ἡ διὰ σιτίων	καὶ	ἡ διὰ λόγων λαμβάνεται. καὶ
[1, 1]	εἰς ζωὴν αἰώνιον, τροφὴ δὲ	καὶ	ἡ διὰ σιτίων καὶ ἡ
[1, 20]	πρὸς τὴν παράδοσιν τῆς ἀληθείας	καὶ	ἡ διαλεκτικὴ πρὸς τὸ μὴ
[1, 17]	ὥστε οὐ κλέπται οἱ προφῆται.	καὶ	ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ οὐκ
[1, 21]	ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα,	καὶ	ἡ δύναμις καὶ τὸ ἅγιον
[1, 4]	ὑπὸ φιλοσοφίας δεδικαιωμένοις βοήθεια θησαυρίζεται	καὶ	ἡ εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις. ~(Ἦν
[1, 21]	Σθένελον ἥ τε Ἀμφικτύονος βασιλεία	καὶ	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία
[1, 21]	Ἴναχον ὁ ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς	καὶ	ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου
[1, 21]	Κρότωπον ἡ ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις	καὶ	ἡ ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία. κατὰ
[1, 21]	ἔτη πεντήκοντα τρία. ἐνταῦθά που	καὶ	ἡ Ἰλίου κατάληψις. εἰ δὲ
[1, 21]	τεμένους καθίδρυσις Τριπτολέμου τε γεωργία	καὶ	ἡ Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία
[1, 13]	ἐγένοντο ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ·	καὶ	ἡ καρδία μου εἶδεν πολλά,
[1, 21]	Αἰγιαλέως, εἶτα Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,	καὶ	ἡ Κρητὸς ἐν Κρήτῃ. Ἀκουσίλαος
[1, 14]	ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί·	καὶ	ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής.
[1, 20]	ἢ ἀναιρεῖσθαι τὴν ἀλήθειαν, ἐπεὶ	καὶ	ἡ ὄψις συμβάλλεται καὶ ἡ
[1, 6]	ἀλήθειαν διιδεῖν δυνηθῇ. τροφὴ γὰρ	καὶ	ἡ παίδευσις ἡ χρηστὴ σῳζομένη
[1, 28]	καὶ οὐρανίων ἐπαγγελλομένη, ᾗ συνέπεται	καὶ	ἡ {περὶ} τῶν ἀνθρωπείων περί
[1, 25]	οὐδὲ δόξα πᾶσα (οὐ γὰρ	καὶ	ἡ πονηρά) ἀλλὰ νόμος ἐστὶ
[1, 21]	οὔτι γε μόνος οὗτος, ἀλλὰ	καὶ	ἡ Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα· λέγονται
[1, 4]	καὶ ὡς θεόθεν ἡ τεχνικὴ	καὶ	ἡ σοφὴ ἐπίνοια, σαφὲς ἔσται
[1, 2]	πίστεως ἀποδεικτικὴν ἐκπορίζεσθαι. ναὶ μὴν	καὶ	ἡ συναφὴ τῶν δογμάτων διὰ
[1, 24]	γῆς ἀγαθὰ καὶ τὰ ἐκτὸς	καὶ	ἡ τελεία εὐδαιμονία χορηγεῖται· αἰτεῖσθε
[1, 1]	τὸ γλαφυρὸν τῆς θεωρίας. αὐτίκα	καὶ	ἡ τῆς χρηστομαθίας περιουσία οἷον
[1, 21]	Λυγκέα τῆς Κόρης ἡ ἁρπαγὴ	καὶ	ἡ τοῦ ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους
[1, 22]	τῶν Ἑβραίων τῶν ἡμετέρων πολιτῶν	καὶ	ἡ τῶν γεγονότων ἁπάντων αὐτοῖς
[1, 15]	τε τῶν Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων	καὶ	ἡ τῶν κατὰ μουσικὴν εὕρεσις
[1, 13]	εἰς ἓν συνάπτεται. ἤδη δὲ	καὶ	ἡ ὑπάτη ἐναντία τῇ νεάτῃ
[1, 21]	ἡ εἰς Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία	καὶ	ἡ ὑπὸ Δαρδάνου τῆς Δαρδανίας
[1, 20]	ἀλλὰ σὺν τοῖς ἄλλοις) οὕτω	καὶ	ἡ φιλοσοφία πρὸς κατάληψιν τῆς
[1, 20]	καὶ καθ´ ἑαυτὴν ἐδικαίου ποτὲ	καὶ	ἡ φιλοσοφία τοὺς Ἕλληνας, οὐκ
[1, 7]	σπέρματα· τῆς αὐτῆς δὲ γεωργίας	καὶ	ἡ φυτουργία, ἐργάζεσθαι ὅσα εἰς
[1, 20]	ὄψις συμβάλλεται καὶ ἡ ἀκοὴ	καὶ	ἡ φωνὴ πρὸς ἀλήθειαν, νοῦς
[1, 28]	τοῦτο μετὰ τὰ φυσικὰ καλεῖ.	καὶ	ἥ γε κατὰ Πλάτωνα διαλεκτική,
[1, 7]	ὁμοίωσις, ἄλλο αὐτὸ τὸ ὄν,	καὶ	ἣ μὲν μαθήσει καὶ ἀσκήσει
[1, 20]	καὶ θριγκὸς εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος.	καὶ	ἣ μὲν ὡς ἄρτος ἀναγκαία
[1, 21]	ἄντικρυς οὐκ ὀλίγα τῶν μελλόντων	καὶ	ἤδη ἐνεστώτων προφαίνοντες. σὺν δὲ
[1, 11]	ὁ Παῦλος, διαβάλλων, πρόνοιαν ἀναιροῦσαν	καὶ	ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν, καὶ εἰ δή
[1, 21]	ἀπαιτεῖ δὲ ὅμως τὸ ὑπόμνημα	καὶ	ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν τὰ κατὰ τὸν
[1, 1]	προαρδεύσαντες τὴν γῆν, οὕτω δὴ	καὶ	ἡμεῖς τῷ ποτίμῳ τῶν παρ´
[1, 21]	ὁ υἱὸς αὐτοῦ μῆνας τρεῖς	καὶ	ἡμέρας δέκα. τοῦτον Νεχαὼ βασιλεὺς
[1, 3]	κεφάλαιον τῶν ὄντων, ὁ χρηστὸς	καὶ	ἥμερος λόγος, ὁ δρασσόμενος τοὺς
[1, 22]	αἱ γραφαί, λεκτέον δὲ ὅμως	καὶ	ἡμῖν ὡς ὅτι μάλιστα δι´
[1, 21]	δυναμώσει διαθήκην πολλοῖς ἑβδομὰς μία·	καὶ	ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου
[1, 21]	συντέλεια δοθήσεται ἐπὶ τὴν ἐρήμωσιν.	καὶ	ἥμισυ τῆς ἑβδομάδος καταπαύσει θυμίαμα
[1, 21]	περιέχει ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ ὁ τοῦ
[1, 21]	Ῥοβοὰμ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη ἑπτακαίδεκα,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιμέλεχ ὁ τοῦ
[1, 21]	ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος προφητεύουσι,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς ὁ τοῦ
[1, 21]	γυνὴ Λαβιδὼθ ἐκ φυλῆς Ἐφραΐμ,	καὶ	ἦν ἀρχιερεὺς Ὀζιοῦς ὁ τοῦ
[1, 21]	καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν	καὶ	Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν« Ζῆθος
[1, 21]	τῷ ἀρχιστρατήγῳ τοῦ Ἰαβεὶμ ἐνίκησε,	καὶ	ἦρξεν ἐντεῦθεν τοῦ λαοῦ διακρίνουσα
[1, 21]	ὁ Γαλααδίτης ἐκ φυλῆς Μανασσῆ	καὶ	ἦρξεν ἔτη ἕξ, μεθ´ ὃν
[1, 14]	Κροίσου Λυδῶν. συνᾴδει δὲ αὐτῷ	καὶ	Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ. εἰσὶ
[1, 14]	ἀλλὰ καὶ Θαλῆς, ὡς Λέανδρος	καὶ	Ἡρόδοτος ἱστοροῦσι, Φοῖνιξ ἦν, ὡς
[1, 12]	υἱὸς τοῦ θεοῦ. ἤδη γοῦν	καὶ	Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ καθαίρεται
[1, 21]	προφητεύουσι δὲ ἐπ´ αὐτοῦ Ἀμὼς	καὶ	Ἡσαΐας ὁ υἱὸς αὐτοῦ καὶ
[1, 6]	σοφίῃ γνώμην, αἰτίην ἔχουσι μωρίης.	καὶ	Ἡσίοδος· Μουσάων, αἵτ´ ἄνδρα πολυφραδέοντα
[1, 21]	τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος δὲ	καὶ	Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι τῶν Ἰλιακῶν,
[1, 21]	κατάληψις. εἰ δὲ χρὴ πείθεσθαι	καὶ	Ἡσιόδῳ τῷ ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ·
[1, 1]	ἔργον ἐστίν, τῶν δὲ δοκιμάσαι	καὶ	ἤτοι ἑλέσθαι ἢ μή, ἡ
[1, 7]	ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων μὲν τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον διαφέρουσι, πλὴν αἱ πᾶσαι
[1, 14]	Πυθαγόραν βάρβαρον τὸ γένος. ἀλλὰ	καὶ	Θαλῆς, ὡς Λέανδρος καὶ Ἡρόδοτος
[1, 6]	περιουσίᾳ ἔξεστιν, καὶ ῥᾷον ἅμα	καὶ	θᾶττον σὺν τῇ προπαιδείᾳ θηρᾶσαι
[1, 20]	μεγέθει γνώσεως καὶ ἀποδείξει κυριωτέρᾳ	καὶ	θείᾳ δυνάμει καὶ τοῖς ὁμοίοις·
[1, 24]	βασιλείας μετὰ τὴν ἀκραιφνῶς λογικὴν	καὶ	θείαν διοίκησιν τὸ μόνῳ τῷ
[1, 8]	δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ τε	καὶ	θείου διάκρισις ἀθεότης τε καὶ
[1, 29]	περιουσίας ἀποδείξεις ἰσχυροποιοῦσι καὶ βεβαιοῦσι	καὶ	θεμελιοῦσι τοὺς λόγους τοὺς ἀποδεικτικούς,
[1, 14]	τῷ Πυθαγόρου βίῳ καὶ Ἀρίσταρχος	καὶ	Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν, ὡς δὲ
[1, 23]	καὶ λέξασά μοι, γένος πατρῷον	καὶ	θεοῦ δωρήματα. ἕως μὲν οὖν
[1, 18]	Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ δύναμίς ἐστι	καὶ	θεοῦ σοφία. μή τι οὖν,
[1, 16]	Σκάμων μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος	καὶ	Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε
[1, 1]	καὶ τοὺς στάχυς αὐξήσῃ τε	καὶ	θερίσῃ, θεῖος ὄντως ἀναφανήσεται γεωργός.
[1, 6]	λέγει, δεινὸν δὲ τὸν αὐδήεντα,	καὶ	θέσπιον τὸν ἔμπειρον καὶ φιλόσοφον
[1, 21]	τὰς ὀλυμπιάδας γενόμενοι, ὡς παρεστήσαμεν.	καὶ	θεῶν ἄρα τῶν πλείστων παρ´
[1, 25]	ἄλλον τὸν Τίμαιον, ὄντα ἀστρονομικὸν	καὶ	θεωρητικὸν τῆς ἐκείνων φορᾶς συμπαθείας
[1, 29]	νόμον διέταξε Κρονίων, ἰχθύσι μὲν	καὶ	θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν
[1, 4]	αἴσθησίν τε ἅμα καὶ φρόνησιν,	καὶ	θησαυρίζει δικαίοις βοήθειαν· τοῖς γὰρ
[1, 27]	δὲ ἀνὴρ ὃς εὗρεν σοφίαν,	καὶ	θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν, ἐκ
[1, 24]	ὧν αὐτὸς ἡγεῖτο κατώρθωσεν. Ἀλλὰ	καὶ	Θρασυβούλῳ τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς
[1, 20]	ἀληθείας ἐπιβουλὰς φραγμὸς οἰκείως εἴρηται	καὶ	θριγκὸς εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ
[1, 21]	ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες ἢ ὑδάτων	καὶ	θυμιαμάτων καὶ ἀέρος ποιοῦ ἐκταραχθέντες·
[1, 8]	καὶ ἀλγηδὼν φιλονικία τε αὖ	καὶ	θυμὸς μεταδοξάσαι, καὶ ἐπὶ πᾶσι
[1, 24]	βασιλείης, Ἥρης Ἀργείης, ἣ στέμμασι	καὶ	θυσάνοισι πρώτη ἐκόσμησεν περὶ κίονα
[1, 15]	γένος {ἤγαγε{ ν} δείξας ὅρκους	καὶ	θυσίας ἱλαρὰς καὶ σχήματα Ὀλύμπου.
[1, 16]	δὲ ὀρνίθων παρεφυλάξαντο πρῶτοι Φρύγες,	καὶ	θυτικὴν ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες.
[1, 21]	κηρύξας Ἀβραάμ τε καὶ Ἰσαὰκ	καὶ	Ἰακὼβ ἄντικρυς οὐκ ὀλίγα τῶν
[1, 1]	παράδοσιν εὐθὺς ἀπὸ Πέτρου τε	καὶ	Ἰακώβου Ἰωάννου τε καὶ Παύλου
[1, 21]	τῶν Ἡρακλειδῶν ἐπιφανὴς φέρεται μάντις	καὶ	Ἴαμος ἄλλος ἐν Ἤλιδι, ἀφ´
[1, 9]	ὃς πολλῶν ἀνθρώπων» εἶδεν ἄστεα»	καὶ	ἰατρὸν τὸν ἐν πείρᾳ πολλῶν
[1, 27]	ὁ ταῦτα προσάγων σωτήρ τε	καὶ	ἰατρὸς {τε} καλεῖται, οὐ φθόνῳ
[1, 21]	καὶ τὴν εὕρεσιν τοῦ σιδήρου	καὶ	Ἰδαίους δακτύλους ἔτη ἑβδομήκοντα τρία,
[1, 15]	ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροις, ὧν	καὶ	ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε διὰ
[1, 21]	τούτου προφητεύει Ὀλδᾶ καὶ Σοφονίας	καὶ	Ἱερεμίας. ἐπὶ δὲ Ἱερεμίου ψευδοπροφήτης
[1, 9]	νόθον ἀπὸ τοῦ ἰθαγενοῦς χρυσίου)	{καὶ}	ἱκανὸς ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις»
[1, 16]	τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. ὁμοίως δὲ	καὶ	Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πάρμην ἐξεῦρον.
[1, 3]	λεξειδίων θηράτορες, ζηλωταὶ τεχνυδρίων, ἐριδαντέες	καὶ	ἱμαντελικτέες, ὡς ὁ Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός
[1, 21]	ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως στρατηγίας	καὶ	Ἰνάχου ἐπὶ τὸν Δευκαλίωνος κατακλυσμόν,
[1, 21]	ἡγεμονίας ἔτεσιν ἑβδομήκοντα ἐπὶ Φοίνικας	καὶ	Ἰουδαίους ἐστράτευσεν, ὥς φησι Βήρωσσος
[1, 21]	Νῶε μετάνοιαν κηρύξας Ἀβραάμ τε	καὶ	Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς οὐκ
[1, 5]	διαφερόντων αἱ ἀσκήσεις δογμάτων) ὅθεν	καὶ	Ἰσραὴλ οὗτος μετονομάζεται ὁ τῷ
[1, 19]	δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ. διερχόμενος γὰρ	καὶ	ἱστορῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον
[1, 17]	μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε τὸ πῦρ,	καὶ	ἴσως συναίτιος· ὁ δὲ διάβολος
[1, 21]	Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ	καὶ	Ἰώ. κατὰ δὲ Κρότωπον ἡ
[1, 21]	ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν δὲ τὴν	καὶ	Ἰώ φασιν διὰ τὸ ἰέναι
[1, 21]	ἀπαντήσας. Ἰωσίαν διαδέχεται Ἰεχωνίας, ὁ	καὶ	Ἰωάχας, ὁ υἱὸς αὐτοῦ μῆνας
[1, 21]	τε σὺν αὐτῷ καὶ Ὠσηὲ	καὶ	Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ. ~(μετὰ
[1, 21]	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης	καὶ	Ἰωὴλ ὁ τοῦ Βαθουήλ. τοῦτον
[1, 21]	καὶ Ὠσηὲ ὁ τοῦ Βεηρὶ	καὶ	Ἰωνᾶς ὁ τοῦ Ἀμαθὶ ὁ
[1, 21]	Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις	καὶ	Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ
[1, 20]	τὸ κατ´ ἀλήθειαν παρέχειν. καίτοι	καὶ	καθ´ ἑαυτὴν ἐδικαίου ποτὲ καὶ
[1, 5]	σοφίαν ἡ ποσάκις» ἐνδείκνυται λέξις,	καὶ	καθ´ ἕνα ἕκαστον τρόπον ποιότητός
[1, 12]	καὶ ἐξόχως ἑρμηνευομένας ἐκδέχεσθαι κελεύων,	καὶ	καθάπερ ἠκούσαμεν εἰς τὸ οὖς,
[1, 3]	ῥημάτων, νοῦ δὲ σταλαγμός. ἀμέλει	καὶ	καθάπερ τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων τὰ
[1, 1]	εὐχαριστῶν ψαλλέτω· ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ	καὶ	καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ
[1, 21]	καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ ἐκράτησε	καὶ	καθεῖλεν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ
[1, 24]	Ἑβραίοις νύκτωρ στῦλον πυρὸς τὸν	καὶ	καθηγησάμενον αὐτοῖς τῆς ὁδοῦ. λέγεται
[1, 11]	ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε	καὶ	κακοῦ. πᾶς γὰρ ὁ μετέχων
[1, 26]	μόνον ἐπαγγέλλεται τὰ ἀγαθά τε	καὶ	καλά, ἀλλὰ καὶ ἐπίσταται. τούτου
[1, 1]	τὴν ὑλομανοῦσαν χώραν. τὴν εὔφορον	καὶ	καλὴν καὶ γεωργουμένην, τὴν πολυπλασιάσαι
[1, 21]	τῷ Πρὸς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ	καὶ	Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[1, 19]	ὅταν καθαρὰ ἡ καρδία γένηται.	καὶ	κατ´ ἔμφασιν δὲ καὶ διάφασιν
[1, 21]	Μωυσέως κατὰ Ἄμωσιν τὸν Αἰγύπτιον	καὶ	κατὰ Ἴναχον τὸν Ἀργεῖον ἐξ
[1, 21]	ἅτε Αἰγύπτιος τὸ γένος, ὡς	καὶ	κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος
[1, 21]	Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ εἶναι	καὶ	κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον αἱ
[1, 19]	πρὸς πρόσωπον» τότε ἤδη ὁριστικῶς	καὶ	καταληπτικῶς, ὅταν καθαρὰ ἡ καρδία
[1, 24]	ἑνὸς ἐφιέμενον τοῦ νικῆσαι μόνον	καὶ	καταστρέψασθαι (τὸ δὲ πρὸς κακὸν
[1, 19]	ὑπερβήσῃ ποταμὸν ἀλλότριον» τὸν παραφέροντα	καὶ	κατασύροντα εἰς θάλασσαν, εἰς ἣν
[1, 24]	γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων	καὶ	καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται
[1, 5]	δελεασθέντες ὠλιγώρησαν τῆς δεσποίνης, φιλοσοφίας,	καὶ	κατεγήρασαν» οἳ μὲν αὐτῶν ἐν
[1, 7]	ᾗ μακάριοι πάντες οἱ εἰσελθόντες	καὶ	κατευθύνοντες τὴν πορείαν αὐτῶν ἐν
[1, 1]	περιττὰ ὑπερβαίνειν μάτην ἡμᾶς τρίβοντα	καὶ	κατέχοντα περὶ τοῖς οὐδὲν συμβαλλομένοις
[1, 23]	τοῦ παιδὸς κελεύει προσενεχθῆναι αὐτῇ	καὶ	κατοικτείρασα ἐζήτει τροφόν. ἐνταῦθα προσδραμοῦσα
[1, 1]	τε ἕπεσθαι ἑτέροις δοκιμασθεῖσιν ἤδη	καὶ	κατωρθωκόσιν ἄριστον πρός τε τῆς
[1, 27]	σώματος ὑγείας ἕνεκα καὶ τομὰς	καὶ	καύσεις καὶ φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα καὶ
[1, 27]	Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ νόμῳ	καὶ	καυχᾶσαι ἐν θεῷ καὶ γιγνώσκεις
[1, 15]	οἱ Δρυΐδαι καὶ Σαμαναῖοι Βάκτρων	καὶ	Κελτῶν οἱ φιλοσοφήσαντες καὶ Περσῶν
[1, 11]	ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας	καὶ	κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν
[1, 11]	τὸν Χριστὸν διὰ τῆς φιλοσοφίας	καὶ	κενῆς ἀπάτης» τῆς ἀναιρούσης τὴν
[1, 21]	καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ τεῖχος,	καὶ	κενωθήσονται οἱ καιροί. καὶ μετὰ
[1, 19]	τῶν ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν	καὶ	κερεῖς πόαν, καὶ συνάγαγε χόρτον
[1, 26]	δύναμιν ἀγαθὸν ἀναζωπυροῦσαν, ἐπιστατικὴν οὖσαν	καὶ	κηδεμονικὴν τῆς ἀνθρώπων ἀγέλης. εἰ
[1, 16]	τε πρῶτος ᾖσεν ἐν χορῷ	καὶ	κιθάρᾳ Τιμόθεος ὁ Μιλήσιος. ναὶ
[1, 21]	Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς ἐν Παμφυλίᾳ	καὶ	Κιλικίᾳ, Ἀμφίλοχος Ἀμφιαράου ἐν Κιλικίᾳ,
[1, 17]	χρησίμως ζωπυρούμενον, ἴχνος τι σοφίας	καὶ	κίνησις περὶ θεοῦ. τάχα δ´
[1, 19]	ὑπάρχοντος· ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν	καὶ	κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς καί
[1, 24]	τε κρεμάσαιμεν σταθμῶν ἐκ ζαθέων	καὶ	κίονος ὑψηλοῖο. Ἀπόλλων μέντοι μυστικῶς
[1, 21]	τριάκοντα πέντε, ὡς δὲ Τίμαιος	καὶ	Κλείταρχος ὀκτακόσια εἴκοσι, ὡς δὲ
[1, 14]	Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς ὁ Μιτυληναῖος	καὶ	Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος, δύο δὲ
[1, 17]	ἀπόκειται ἐφ´ ἡμῖν. λῃστὴς δὲ	καὶ	κλέπτης ὁ διάβολος λέγεται ψευδοπροφήτας
[1, 10]	τῶν σοφιστῶν οὐ μόνον γοητεύουσι	καὶ	κλέπτουσι τοὺς πολλούς, βιαζόμεναι δὲ
[1, 17]	καὶ μετανοῆσαι οἷός τε ἦν	καὶ	κλέψαι, καὶ {ὁ} αἴτιος αὐτὸς
[1, 17]	καταμείνας ἐν αὐτῇ, ταῦτα ἐνέπνευσε	καὶ	κλέψας ἐδίδαξεν, οὐχὶ μὴ εἰδότος
[1, 15]	τοῦτ´ εἶναι τὸ ἐν φήμαις	καὶ	κληδόσι μαντευόμενον, ἐκ δὲ τοῦ
[1, 19]	τοῦ λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν	καὶ	κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει
[1, 16]	Πέρσας τε πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην	καὶ	κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς
[1, 1]	θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι,	καὶ	κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ δὲ ἑαυτοὺς
[1, 25]	τῆς ἐκείνων φορᾶς συμπαθείας τε	καὶ	κοινωνίας τῆς πρὸς ἄλληλα, ἑπομένως
[1, 21]	ἔτη κγʹ ὁμοίως πάλιν Ἀντωνῖνος	καὶ	Κόμοδος ἔτη λβʹ γίνεται τὰ
[1, 21]	ἐν τῷ πρώτῳ πανδέκτῃ ἀλκυόνος	καὶ	κορώνης ἐπακοῦσαι τὸν Μόψον ἱστορεῖ.
[1, 14]	Πολέμωνος δὲ ἀκουσταὶ Κράτης τε	καὶ	Κράντωρ, εἰς οὓς ἡ ἀπὸ
[1, 22]	τῶν γεγονότων ἁπάντων αὐτοῖς ἐπιφάνεια	καὶ	κράτησις τῆς χώρας καὶ τῆς
[1, 14]	πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως δὲ Λακεδαιμονίοις	καὶ	Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις. Τὸ μὲν
[1, 11]	εἰμι κύριος ὁ ποιῶν ἔλεος	καὶ	κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς
[1, 21]	ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα,	καὶ	κρίμα οὐκ ἔστιν αὐτῷ. καὶ
[1, 1]	παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ δοκιμάζει	καὶ	κρίσει δικάζει καὶ διακρίνει τῶν
[1, 16]	οὐ πολὺ τῆς κιθάρας λειπομένην	καὶ	κρόταλα ἐπενόησαν. ἐπί τε Σεμιράμεως
[1, 21]	ἁλώσεως ἐπὶ τὴν Αἰνείου κάθοδον	καὶ	κτίσιν Λαουινίου ἔτη δέκα, ἐπί
[1, 7]	τὰ ἄλλα σπέρματα, κριθάς τε	καὶ	κυάμους καὶ πίσον καὶ ἄρακα
[1, 6]	καλοὶ κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ ἰατροὶ	καὶ	κυβερνῆται. ὁρῶμεν γοῦν κοινῶς οἱ
[1, 9]	εἰς τὴν σύνταξιν συμβαλλόμενος. αὐτίκα	καὶ	κυβερνήτην τὸν πολύπειρον ἐπαινοῦμεν, ὃς
[1, 7]	καὶ ἡ βουκολικὴ ἱπποτροφική τε	καὶ	κυνοτροφικὴ καὶ μελισσουργικὴ τέχναι πᾶσαι,
[1, 5]	δι´ αὑτὴν αἱρετή, σεμνοτέρα φανεῖται	καὶ	κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς τε
[1, 21]	λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας. προκεκηρύχει δὲ	καὶ	Κῦρος τὴν Ἑβραίων ἀποκατάστασιν, τελεσθείσης
[1, 14]	παρατετακέναι ἄχρι τῶν Δαρείου τε	καὶ	Κύρου χρόνων. Παρμενίδης τοίνυν Ξενοφάνους
[1, 23]	φαιδρῦναι νέον. ἰδοῦσα δ´ εὐθὺς	καὶ	λαβοῦς´ ἀνείλετο, ἔγνω δ´ Ἑβραῖον
[1, 21]	ὥς φησι Μένανδρος ὁ Περγαμηνὸς	καὶ	Λαῖτος ἐν τοῖς Φοινικικοῖς. μετὰ
[1, 17]	προεμηνύσαμεν. ὁ δὲ ἀπόστολος ἃ	καὶ	λαλοῦμεν» λέγει οὐκ ἐν διδακτοῖς
[1, 1]	δὲ μόνον ἐρεῖ, πειράσεται δὲ	καὶ	λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη ἐκφῆναι
[1, 21]	ὥς φησιν Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη	καὶ	Λαοκόων καὶ Οἰνώνη Κεβρῆνος ἐν
[1, 23]	ἀνείλετο, ἔγνω δ´ Ἑβραῖον ὄντα·	καὶ	λέγει τάδε Μαριὰμ ἀδελφὴ προσδραμοῦσα
[1, 15]	παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί δεῖ	καὶ	λέγειν, εἴ γε Τυρρηνὸς ἢ
[1, 1]	ἐκλέγων ἐπιστημόνως, φοβούμενος γράφειν ἃ	καὶ	λέγειν ἐφυλαξάμην, οὔ τί που
[1, 28]	ὅτι τὰ τοιαῦτα διακρίνειν τε	καὶ	λέγειν· οὐ γὰρ δὴ μία
[1, 21]	τις βουληθῇ τῷ γραμματικῷ Κράτητι	καὶ	λέγῃ περὶ τὴν Ἡρακλειδῶν κάθοδον
[1, 27]	θεοῦ, ᾄδοντα ἤδη τὴν εὐχὴν	καὶ	λέγοντα· γενέσθω μοι κύριος εἰς
[1, 1]	πατέρα. διδάσκων τις μανθάνει πλεῖον	καὶ	λέγων συνακροᾶται πολλάκις τοῖς ἐπακούουσιν
[1, 6]	ἔν τε ποσοῖς καὶ πηλίκοις	καὶ	λεκτοῖς θεωρουμένη. ὁ γὰρ ἀπὸ
[1, 23]	βασιλίδος πρὸς δώματα. ἅπαντα μυθεύσασα	καὶ	λέξασά μοι, γένος πατρῷον καὶ
[1, 21]	αὐτοῦ ἐπὶ ἔτη πεντήκοντα δύο,	καὶ	λεπρῶν οὗτος ἐτελεύτα· προφητεύουσι δὲ
[1, 21]	τὴν Ἰούδα φυλὴν καὶ Βενιαμεὶν	καὶ	Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ
[1, 17]	τάχα δ´ ἂν εἶεν κλέπται	καὶ	λῃσταὶ» οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι
[1, 17]	οὖν οἱ πρὸ κυρίου κλέπται	καὶ	λῃσταί, οὐχ ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι,
[1, 17]	παρουσίας τοῦ κυρίου κλέπται εἰσὶ	καὶ	λῃσταί. πάντες μὲν οὖν οἱ
[1, 21]	ἀλλ´ οἳ μὲν κλέπται πάντες	καὶ	λῃσταί, ὥς φησιν ἡ γραφή,
[1, 14]	δὲ Ἕλληνες μετά γε Ὀρφέα	καὶ	Λίνον καὶ τοὺς παλαιοτάτους παρὰ
[1, 21]	οἱ περὶ Ὀρφέα καὶ Μουσαῖον	καὶ	Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος
[1, 15]	τε καὶ γέας πλείστας εἶδον,	καὶ	λογίων ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα, καὶ
[1, 8]	ἐπιστάμενος, ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις	καὶ	λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται ἔρις,
[1, 10]	γὰρ οὐ μόνον δίαιταν, ἀλλὰ	καὶ	λόγον ἀσκητέον ἀπέριττόν τε καὶ
[1, 29]	Πέτρου Κηρύγματι εὕροις ἂν νόμον	καὶ	λόγον« τὸν κύριον προσαγορευόμενον. Ἀλλ´
[1, 26]	ἐπιζητῶν τε καὶ εὑρίσκων νόμῳ	καὶ	λόγῳ, εἶ γε ὁ νόμος
[1, 10]	νυνὶ δὲ ἀλλήλων ἕνεκα εὐποροῦμεν	καὶ	λόγων καὶ ἔργων, τὴν δὲ
[1, 14]	μάχην πρὸς ἀλλήλους Μῆδοί τε	καὶ	Λυδοὶ βασιλεύοντος Κυαξάρους μὲν τοῦ
[1, 25]	ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε μὲν τῇ Μίνωος	καὶ	Λυκούργου πολιτείᾳ πρὸς ἀνδρείαν μόνην
[1, 10]	(εἰ γὰρ διαβολὴ ξίφους διάκονος	καὶ	λύπην ἐμποιεῖ βλασφημία, ἐξ ὧν
[1, 21]	καὶ τὸ σωτήριον ἄγεται πάσχα	καὶ	λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας. προκεκηρύχει δὲ
[1, 15]	Αἰγυπτίων ἐκμάθοι φιλοσοφίαν, Χαλδαίων τε	καὶ	Μάγων τοῖς ἀρίστοις συνεγένετο καὶ
[1, 6]	ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν	καὶ	μάθε ὡς ἐργάτις ἐστί· καὶ
[1, 19]	δεῖν δι´ υἱοῦ παραλαβεῖν τε	καὶ	μαθεῖν. ἀπέστειλα οὖν διὰ τοῦτό
[1, 5]	σφραγῖδα τῆς γνώσεως, ἐκ φύσεως	καὶ	μαθήσεως καὶ ἀσκήσεως συνεστῶσαν. ἔχοις
[1, 9]	λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου τε, οἶμαι,	καὶ	μακέλλης καὶ τῶν ἄλλων ὀργάνων
[1, 11]	ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον	καὶ	μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ
[1, 21]	καθάπερ οἱ φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί τε	καὶ	μάντεις, οἳ δὲ καὶ ὑπὸ
[1, 21]	Φημονόη Δελφίς, Μόψος ὁ Ἀπόλλωνος	καὶ	Μαντοῦς ἐν Παμφυλίᾳ καὶ Κιλικίᾳ,
[1, 21]	ὁ Μεμφίτης, Τειρεσίας τε αὖ	καὶ	Μαντὼ ἐν Θήβαις, ὥς φησιν
[1, 21]	τε ἡ Χείρωνος καὶ Βοιὼ	καὶ	Μαντὼ καὶ τῶν Σιβυλλῶν τὸ
[1, 21]	τῇ αἰχμαλωσίᾳ ταύτῃ γίνεται Ἐσθὴρ	καὶ	Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται βιβλίον ὡς
[1, 21]	προεφήτευον) Σάρρα τε καὶ Ῥεβέκκα	καὶ	Μαριὰμ Δεββώρα τε καὶ Ὀλδά.
[1, 16]	Φρύγες γὰρ ἤστην Ὄλυμπός τε	καὶ	Μαρσύας. Κάδμος δὲ Φοῖνιξ ἦν
[1, 4]	εἴρηκεν ὁ προφήτης, ἣν μεγαλοφυῶς	καὶ	μεγαλοπρεπῶς ἐξερευνᾶν διδάσκει εἰς τὴν
[1, 20]	καὶ τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος,	καὶ	μεγέθει γνώσεως καὶ ἀποδείξει κυριωτέρᾳ
[1, 7]	βουκολικὴ ἱπποτροφική τε καὶ κυνοτροφικὴ	καὶ	μελισσουργικὴ τέχναι πᾶσαι, συνελόντι δ´
[1, 11]	πᾶσαν, ἀλλὰ τὴν Ἐπικούρειον, ἧς	καὶ	μέμνηται ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν
[1, 27]	ὁ τῆς τέχνης ὑπαγορεύοι λόγος,	καὶ	μέρη τινὰ ἀποτέμνων, ὡς μὴ
[1, 4]	ὅτι πᾶσα σοφία παρὰ κυρίου	καὶ	μετ´ αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν
[1, 21]	παρὰ Δαρείου ὠνησάμενος ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ	καὶ	μετὰ Ἔσδρα εἰς τὴν πατρῴαν
[1, 21]	ὀκτώ, ἐφ´ οὗ προφητεύει Ἠλίας	καὶ	μετὰ Ἠλίαν Ἐλισσαῖος ὁ τοῦ
[1, 9]	ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ ῥητορικὴν διαλεκτικῆς	καὶ	μετὰ τὰς ἄλλας καὶ τὰς
[1, 21]	τεῖχος, καὶ κενωθήσονται οἱ καιροί.	καὶ	μετὰ τὰς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάδας
[1, 21]	εἰς τὴν τοῦ Δαβὶδ τελευτήν.	καὶ	μετὰ ταῦτα ἐβασίλευσε Σολομὼν υἱὸς
[1, 21]	ἑπτὰ τοὺς πρώτους μνηστῆρας ἀνελόντος,	καὶ	μετὰ τὸν γάμον Τωβίου ὁ
[1, 21]	τετρακόσια ἑξήκοντα τρία μῆνες ἑπτά.	καὶ	μετὰ τοὺς κριτὰς βασιλειῶν ἔτη
[1, 21]	ἀλλοφύλους. οὗτος ἦρξεν ἔτεσιν εἴκοσι.	καὶ	μετὰ τοῦτον ἀναρχίας οὔσης διέκρινε
[1, 21]	συνάπτουσι τὰ Ἑβρὼν ὀκτὼ ἔτη.	καὶ	μετὰ τοῦτον ἐξαμαρτὼν πάλιν ὁ
[1, 1]	πρὸς τῆς ἀγνοίας πολεμουμένους μεταδιδάσκοντες	καὶ	μετάγοντες εἰς εἰρήνην τὴν ἐν
[1, 16]	γὰρ ὁ Φοῖνιξ λιθοτομίαν ἐξεῦρεν	καὶ	μέταλλα χρυσοῦ τὰ περὶ τὸ
[1, 17]	ὁ δὲ διάβολος αὐτεξούσιος ὢν	καὶ	μετανοῆσαι οἷός τε ἦν καὶ
[1, 21]	βασιλεύει, εἶτα Σεδεκίας ἔτη ἕνδεκα.	καὶ	μέχρι τούτου προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας,
[1, 13]	βουλομένοις ἀπενέγκασθαι αἴσθησιν. ἀνθαιρεῖσθε παιδείαν	καὶ	μὴ ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ
[1, 10]	τῶν ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων	καὶ	μὴ δι´ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ
[1, 17]	αὐτῷ δὲ ἦν καὶ μηνίειν	καὶ	μὴ) {καὶ μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε
[1, 16]	πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´ εἰ	καὶ	μὴ καταλαμβάνει ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία
[1, 17]	ἄγγελος μαθών τι τῆς ἀληθείας	καὶ	μὴ καταμείνας ἐν αὐτῇ, ταῦτα
[1, 11]	σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ,	καὶ	μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν
[1, 11]	ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ,	καὶ	μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν
[1, 17]	μὴ κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον, εἰ	καὶ	μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ οἱ
[1, 1]	τοῖς προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν	καὶ	μὴ προκεκενωμένοις. ὅταν δ´ ἐκ
[1, 2]	τῶν κατεγνωσμένων. πολλὰ δ´ οὖν	καὶ	μὴ συμβαλλόμενα εἰς τέλος συγκοσμεῖ
[1, 11]	ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος ὢν	καὶ	μηδέπω ἐπιστάμενος τὸν λόγον καθ´
[1, 8]	οὗτοι οἱ τὰ κατάρτια κατασπῶντες	καὶ	μηθὲν ὑφαίνοντες, φησὶν ἡ γραφή,
[1, 17]	ἦν καὶ μηνίειν καὶ μὴ)	{καὶ	μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε τὸ πῦρ,
[1, 21]	καὶ οὕτω γίνεται ἔτη τρία	καὶ	μῆνες ὅ ἐστι τὸ ἥμισυ
[1, 17]	μῆνιν (ἐπ´ αὐτῷ δὲ ἦν	καὶ	μηνίειν καὶ μὴ) {καὶ μὴν}
[1, 21]	τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ τρισὶ	καὶ	μησὶν ἑπτὰ μέχρι τῆς Δαβὶδ
[1, 14]	δὲ ἀκουσταὶ Πρωταγόρας ὁ Ἀβδηρίτης	καὶ	Μητρόδωρος ὁ Χῖος, οὗ Διογένης
[1, 20]	ἀνὰ τὸν αὐτὸν οὖν λόγον,	καὶ	μιᾶς οὔσης ἀληθείας, ἐν γεωμετρίᾳ
[1, 21]	τέσσαρα. ἐκ τούτου ἐπὶ Θησέα	καὶ	Μινώταυρον ἔτη τριάκοντα δύο, εἶτα
[1, 16]	καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν καὶ μιξοφρύγιον	καὶ	μιξολύδιον Μαρσύαν, τῆς αὐτῆς ὄντα
[1, 16]	τὸν Φρύγα, καθάπερ Φρύγιον ἁρμονίαν	καὶ	μιξοφρύγιον καὶ μιξολύδιον Μαρσύαν, τῆς
[1, 16]	καὶ τὰ ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν	καὶ	μισθοῦ συνηγορῆσαι πρῶτον δικανικὸν λόγον
[1, 21]	διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας καὶ Ὠσηὲ	καὶ	Μιχαίας. λέγονται δὲ οὗτοι μετὰ
[1, 21]	ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει καὶ Ὠσηὲ	καὶ	Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης καὶ Ἰωὴλ
[1, 21]	τούτου προφητεύουσιν Ἠλίας ὁ Θεσβίτης	καὶ	Μιχαίας υἱὸς Ἰεβλᾶ καὶ Ἀβδίας
[1, 28]	καθαρὸν οἷον ἔστι φαίνεσθαι. διὸ	καὶ	μόνη αὕτη ἐπὶ τὴν ἀληθῆ
[1, 24]	ἀνεικόνιστον σημαίνειν δηλοῖ τὸ ἑστὸς	καὶ	μόνιμον τοῦ θεοῦ καὶ τὸ
[1, 21]	εἴκοσι ἑπτὰ οἱ περὶ Ὀρφέα	καὶ	Μουσαῖον καὶ Λίνον τὸν Ἡρακλέους
[1, 21]	καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς τε	καὶ	Μουσαῖος. κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον
[1, 23]	ἁρμονικὴν ἔτι τε μετρικὴν ἅμα	καὶ	μουσικὴν παρὰ τοῖς διαπρέπουσιν Αἰγυπτίων
[1, 9]	ἀναφέροντα, ὥστε καὶ ἀπὸ γεωμετρίας	καὶ	μουσικῆς καὶ ἀπὸ γραμματικῆς καὶ
[1, 21]	ἡ Θεσπρωτίς, Κάλχας τε αὖ	καὶ	Μόψος, οἳ κατὰ τὰ Τρωϊκὰ
[1, 1]	ἀγὼν γὰρ καὶ ὁ προαγὼν	καὶ	μυστήρια τὰ πρὸ μυστηρίων, οὐδὲ
[1, 18]	πείθεσθαι ἀσύνετοί τε καὶ ἄπιστοι	καὶ	μωροί· αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς
[1, 16]	γίνεται ἑνδεκάτῃ ἄνωθεν ἀπὸ Ἰνάχου	καὶ	Μωσέως γενεᾷ, ὡς ὀλίγον ὑποβάντες
[1, 21]	Κομόδου τελευτῆς ἀριθμήσαντες ἀπὸ Ἰνάχου	καὶ	Μωυσέως ἔτη ἔφησαν γίνεσθαι αωμβʹ
[1, 21]	συγγενείας Ἠλί, προφητεύουσι δὲ Γὰδ	καὶ	Νάθαν ἐπ´ αὐτοῦ. γίνονται οὖν
[1, 4]	Λίνον παντοίας σοφίας δεδαηκότα» εἰπὼν	καὶ	ναύτην οὐκ ὀκνεῖ λέγειν σοφόν,
[1, 21]	διημιλλῆσθαι δὲ τὸν Λέσχην Ἀρκτίνῳ	καὶ	νενικηκέναι· Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς
[1, 10]	τὰ δὲ πράγματα σάρκες εἰσὶ	καὶ	νεῦρα. οὐ χρὴ τοίνυν τῆς
[1, 21]	Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος	καὶ	Νιόβης, καὶ τὰ μετὰ τὸν
[1, 10]	βιοῦν μὲν κατὰ τὸν λόγον	καὶ	νοεῖν τὰ σημαινόμενα, εὐγλωττίαν δὲ
[1, 26]	ὁ αὐτὸς ἔσται ποιμήν τε	καὶ	νομοθέτης ἀγαθὸς μιᾶς τῆς ἀγέλης
[1, 24]	ἀψύχων ψυχὴ τὸ τάττον ἐστὶ	καὶ	νοῦς, ἐν δὲ τοῖς τῆς
[1, 24]	ὁ Μιλτιάδης συγχρησάμενος ἀνοδίᾳ τε	καὶ	νυκτὶ ἐπιθέμενος τοῖς Πέρσαις, ὧν
[1, 24]	ὁδὸν ἐπὶ τὴν ἔρημον ἐτρέπετο	καὶ	νύκτωρ τὰ πολλὰ τῇ πορείᾳ
[1, 12]	ἦν ἐμποδὼν τοῦ γράφειν ἐμοί,	καὶ	νῦν ἔτι εὐλαβῶς ἔχω, ᾗ
[1, 21]	τε τῆς ζῴων ὀνομασίας προθεσπίσας	καὶ	Νῶε μετάνοιαν κηρύξας Ἀβραάμ τε
[1, 16]	πρώτη βαφὴν τριχῶν ἐπενόησεν. ἀλλὰ	καὶ	Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν
[1, 5]	τὸν θεὸν ὁμολογίαν. διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Ἀβραάμ, παραζηλούσης τῆς Σάρρας
[1, 9]	φυλάσσειν τὴν πίστιν. παρορᾶται δὲ	καὶ	ὁ ἀθλητής, ὡς προείρηται, ἀλλ´
[1, 17]	οἷός τε ἦν καὶ κλέψαι,	καὶ	{ὁ} αἴτιος αὐτὸς τῆς κλοπῆς,
[1, 21]	δὲ συνεχρόνισεν Ταντάλῳ. εἰκότως ἄρα	καὶ	ὁ Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· ἐν
[1, 20]	τῷ εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνιόντι	καὶ	ὁ γραμματιστὴς τῷ φιλοσοφήσοντι) οὐδ´
[1, 20]	συνεργός, καθάπερ καὶ ὁ πρῶτος	καὶ	ὁ δεύτερος βαθμὸς τῷ εἰς
[1, 21]	καὶ Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις	καὶ	ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ τε
[1, 21]	Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς	καὶ	ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ.
[1, 18]	δι´ υἱοῦ παραδιδομένην. ἀλλὰ γὰρ	καὶ	ὁ δοκησίσοφος παραινέσεις ἔχει τινὰς
[1, 23]	ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως συνᾴσεται ἡμῖν	καὶ	ὁ Ἐζεκίηλος ὁ τῶν Ἰουδαϊκῶν
[1, 21]	ὡς προεῖπον, Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας	καὶ	ὁ ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος
[1, 21]	βασιλείας αὐτοῦ Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας	καὶ	ὁ ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος
[1, 8]	παραναλίσκεται· κλέπτεται δὲ ὁ μεταπεισθεὶς	καὶ	ὁ ἐκλαθόμενος, ὅτι τῶν μὲν
[1, 21]	ὁ τοὺς συλλογισμούς, Ἀγγαῖος, Ζαχαρίας	καὶ	ὁ ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος.
[1, 21]	Σηλωνίτης καὶ Σαμαίας υἱὸς Αἰλαμὶ	καὶ	ὁ ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν ἐπὶ
[1, 6]	καρποφορίαν ἢ κακὴ ἡ ἄμπελος,	καὶ	ὁ ἱππικὸς ἄθυμον ἢ ταχὺν
[1, 21]	Ἰουδαία καὶ ἐγένετο ἄνευ πολέμων,	καὶ	ὁ κύριος ἡμῶν Χριστός, ἅγιος
[1, 9]	λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ οὐχὶ	καὶ	ὁ κύριος λόγῳ πάντα ἔπρασσεν;
[1, 16]	καὶ ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος.	καὶ	ὁ λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω, ἵνα
[1, 16]	φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος	καὶ	ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος. καὶ
[1, 10]	ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν ἀσεβείας,	καὶ	ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα
[1, 10]	τῶν ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται γοῦν	καὶ	ὁ λόγος τὴν ψυχὴν καὶ
[1, 18]	φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι φησίν, ὡς	καὶ	ὁ λύχνος ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[1, 20]	ὁ δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν.	καὶ	ὁ μὲν ἀφ´ ἑαυτοῦ λαλῶν
[1, 26]	καλά, ἀλλὰ καὶ ἐπίσταται. τούτου	καὶ	ὁ νόμος τοῦ τὴν ἐπιστήμην
[1, 19]	ἀποδεχόμεθα, ἀλλ´ ἐκείνην περὶ ἧς	καὶ	ὁ παρὰ Πλάτωνι λέγει Σωκράτης·
[1, 17]	ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ	καὶ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ. ἐν δὲ
[1, 26]	εἰς τὸ θεῖον. λέγει δὲ	καὶ	ὁ Παῦλος· ὁ νόμος τῶν
[1, 22]	κατὰ λέξιν γράφει· κατηκολούθηκε δὲ	καὶ	ὁ Πλάτων τῇ καθ´ ἡμᾶς
[1, 17]	ἂν ἀποστάτου διάκονοι. λέγει δὲ	καὶ	ὁ ποιμήν, ὁ ἄγγελος τῆς
[1, 1]	τὸ πρόβατον ὁ μάγειρός τε	καὶ	ὁ ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ
[1, 1]	πᾶν ἐδώδιμον. ὁ φυτεύων δὲ	καὶ	ὁ ποτίζων» τοῦ αὔξοντος ὄντες
[1, 1]	εἰς καταφύτευσιν ἀμπελῶνος. ἀγὼν γὰρ	καὶ	ὁ προαγὼν καὶ μυστήρια τὰ
[1, 21]	κυρίου κηρῦξαι ἀπέστειλέν με. τοῦτο	καὶ	ὁ προφήτης εἶπεν καὶ τὸ
[1, 21]	συνιέναι δυναμένῳ δῆλον καθ´ ἃ	καὶ	ὁ προφήτης εἴρηκεν. ~(Τοῦ ἑνδεκάτου
[1, 20]	(εἰς ἣν εὑρίσκεται συνεργός, καθάπερ	καὶ	ὁ πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος
[1, 15]	Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι εἴρηται, καθάπερ	καὶ	ὁ Πυθαγόρας αὐτοῖς γε τούτοις,
[1, 1]	οἷόν τε ἐπαΐειν; ἔτι τε	καὶ	ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ
[1, 27]	καὶ καύσεις καὶ φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα	καὶ	ὁ ταῦτα προσάγων σωτήρ τε
[1, 24]	περὶ κίονα μακρὸν ἀνάσσης. ἀλλὰ	καὶ	ὁ τὴν Εὐρωπίαν ποιήσας ἱστορεῖ
[1, 15]	Κένταυρον σοφὸν καλεῖ, ἐφ´ οὗ	καὶ	ὁ τὴν Τιτανομαχίαν γράψας φησίν,
[1, 21]	πρῶτον ἄνθρωπον γενέσθαι λέγει· ὅθεν	καὶ	ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι
[1, 21]	γίνεται ἡ ἀπολύτρωσις τοῦ λαοῦ	καὶ	ὁ τῶν θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς καὶ
[1, 24]	Ἑβραίους δι´ ἀβάτου, ἐν πόνοις	καὶ	ὁδοιπορίαις εἴς τε ἀνδρείαν εἴς
[1, 27]	ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,	καὶ	ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ
[1, 15]	δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές τε σύμπαντες	καὶ	Ὀδρύσαι καὶ Γέται καὶ τὸ
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος« ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς	καὶ	Ὄθων καὶ Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος,
[1, 9]	τρόπῳ. Εἰ δὲ οἱ προφῆται	καὶ	οἱ ἀπόστολοι οὐ τὰς τέχνας
[1, 21]	ἐκ Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν δὲ	καὶ	οἱ βασιλεῖς ἄμφω, ὅ τε
[1, 11]	ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ αἱ πληγαὶ	καὶ	οἱ ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν σοφίας,
[1, 21]	νομοθέται, Λυκοῦργός τε καὶ Σόλων,	καὶ	οἱ ἑπτὰ σοφοί, οἵ τε
[1, 14]	μέση. εἶτα Καρνεάδης διαδέχεται Ἡγησίνουν	καὶ	οἱ ἐφεξῆς· Κράτητος δὲ Ζήνων
[1, 6]	τῶν ἄμεινον φύντων κατηγορεῖ, ὁπότε	καὶ	οἱ κακῶς πεφυκότες πρὸς ἀρετὴν
[1, 10]	λόγου εἶεν ἂν ταῦτα) οὕτω	καὶ	οἱ λόγῳ· ἀγαθῷ κεχρημένοι συνεγγίζουσι
[1, 14]	τοῦτον διαδέχεται Κλεάνθης, ὃν Χρύσιππος	καὶ	οἱ μετ´ αὐτόν. Τῆς δὲ
[1, 9]	ἀναγκάζοντι τῷ φόβῳ. οὐχὶ δὲ	καὶ	οἱ ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις προσφέρονται
[1, 17]	λῃσταὶ» οἱ παρ´ Ἕλλησι φιλόσοφοι	καὶ	οἱ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου
[1, 11]	μηδὲ ἐφαντάσθη τὸν δημιουργόν. ἀλλὰ	καὶ	οἱ Στωϊκοί, ὧν καὶ αὐτῶν
[1, 11]	ὕδωρ, Ἵππασος δὲ τὸ πῦρ,	καὶ	οἱ τὰς ἀτόμους ἀρχὰς ὑποτιθέμενοι,
[1, 7]	ἐπομβρίσας λόγον, οἱ καιροὶ δὲ	καὶ	οἱ τόποι οἱ δεκτικοὶ τὰς
[1, 9]	τὸν νοῦν ἐκεῖνον οἱ προφῆται	καὶ	οἱ τοῦ πνεύματος μαθηταί· ἐκ
[1, 21]	γίνονται τοίνυν ἐπὶ τὸ αὐτὸ	καὶ	οἱ τῶν Μακεδόνων βασιλέων χρόνοι
[1, 11]	προθεσμίας τοῦ πατρός. νήπιοι οὖν	καὶ	οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ ὑπὸ
[1, 4]	καὶ τῶν συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ	καὶ	οἱ φιλόσοφοι τῆς κατ´ αὐτοὺς
[1, 17]	ὑπ´ αὐτοῦ ἀποσταλέντες. Εἶχον δὲ	καὶ	οἱ ψευδοπροφῆται τὸ κλέμμα, τὸ
[1, 21]	ἑβδομάδες ἑξήκοντα δύο, καὶ ἐπιστρέψει	καὶ	οἰκοδομηθήσεται πλατεία καὶ τεῖχος, καὶ
[1, 21]	Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη καὶ Λαοκόων	καὶ	Οἰνώνη Κεβρῆνος ἐν Ἰλίῳ· Κρῆνος
[1, 11]	ἀλλὰ τὴν δύναμιν, τοὺς δοκησισόφους	καὶ	οἰομένους εἶναι, οὐκ ὄντας δὲ
[1, 29]	Κρονίων, ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ	καὶ	οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν ἀλλήλους, ἐπεὶ
[1, 1]	ἀποδιδόντι ἀργόν, πονηρὲ δοῦλε» εἶπεν	καὶ	ὀκνηρέ, ἔδει σε βαλεῖν τὸ
[1, 21]	Ῥεβέκκα καὶ Μαριὰμ Δεββώρα τε	καὶ	Ὀλδά. ἔπειτα περὶ τοὺς αὐτοὺς
[1, 13]	εἶναι δοκεῖ, τῷ γένει γε	καὶ	ὅλῃ τῇ ἀληθείᾳ ὁμολογοῦντα· ἢ
[1, 7]	εἰς παραδείσους καὶ τὰ ὡραῖα	καὶ	ὅλως παντοίων δένδρων φύσιν καὶ
[1, 21]	υἱὸς αὐτοῦ ἔτη {εἴκοσι} τρία,	καὶ	ὁμοίως ὁ τούτου υἱὸς Ἄσα
[1, 25]	τὸ πολιτικὸν δὲ πρὸς φιλίας	καὶ	ὁμονοίας ὁ Πλάτων ὠφεληθείς, τοῖς
[1, 27]	τε νόμος τό τε εὐαγγέλιον,	καὶ	ὃν ἐγέννησε φόβον ὁ νόμος,
[1, 19]	ἄλλο τι, ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην	καὶ	ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ, οἶμαι,
[1, 10]	δὲ τὰ χρίσματα ὑπολαβόντες ὀρθῶς	καὶ	ὀνομάσαντες, ἐπεὶ μήτε ἐκείνη καλὴ
[1, 6]	τε ἐπινεμητέον αὐτῇ καὶ ὅπως	καὶ	ὁπόσον, τίνα τε ἀποθετέον καὶ
[1, 6]	ψυχήν, τίνα τε ἐπινεμητέον αὐτῇ	καὶ	ὅπως καὶ ὁπόσον, τίνα τε
[1, 17]	ἐπεὶ δὲ τῶν ἁμαρτημάτων προαίρεσις	καὶ	ὁρμὴ κατάρχει, διημαρτημένη δὲ ὑπόληψις
[1, 21]	σὺν Ἀλεξάνδρῳ γενόμενος. ἤδη δὲ	καὶ	Ὀρφέα Φιλόχορος μάντιν ἱστορεῖ γενέσθαι
[1, 15]	ἐδείκνυτο, Ἀντισθένης δὲ Φρὺξ ἦν	καὶ	Ὀρφεὺς Ὀδρύσης ἢ Θρᾷξ; Ὅμηρον
[1, 13]	τὸ τρίγωνον καὶ τὸ τετράγωνον	καὶ	ὅσα τῶν σχημάτων ἀλλήλων διενήνοχεν.
[1, 18]	κατὰ θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ	καὶ	ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. διὸ ἀποθέμενοι
[1, 15]	καὶ Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες	καὶ	ὅσοι γε τὴν Παλαιστίνην κατῴκησαν
[1, 27]	ὅπερ ὁ νόμος ἐργάζεται. ὥστε	καὶ	ὅταν ἀνηκέστῳ τινὶ κακῷ περιπέσῃ
[1, 6]	ἀποθετέον καὶ ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν,	καὶ	ὅτε ταῦτα προκομιστέον, καὶ πρὸς
[1, 21]	τὸ βάπτισμα ὡς ἐτῶν λʹ	καὶ	ὅτι ἐνιαυτὸν μόνον ἔδει αὐτὸν
[1, 11]	κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου	καὶ	οὐ κατὰ Χριστὸν» φερομένων ἡμῶν.
[1, 11]	κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου	καὶ	οὐ κατὰ Χριστόν, φιλοσοφίαν μὲν
[1, 1]	νοῦν καὶ τὸν λόγον, ᾗ	καὶ	οὐ κεκώλυκεν ὁ κύριος ἀπὸ
[1, 16]	ἁμῇ γέ πῃ, ἀμυδρῶς δὲ	καὶ	οὐ πάσης, γίνεται· ὡς δὲ
[1, 1]	βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι	καὶ	οὐ συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς
[1, 12]	ὡς εἰπεῖν δυνηθῆναι τὴν ὅρασιν,	καὶ	οὐδὲ τὴν γλῶτταν μόνον, ἀλλὰ
[1, 16]	γένη φωνῶν εἰσιν ἐν κόσμῳ,	καὶ	οὐδὲν ἄφωνον· ἐὰν οὖν μὴ
[1, 21]	ἐν χρόνῳ δὲ γένετ´ Ἀπόλλων,	καὶ	οὐδὲν θαυμαστόν, ὅπου γε καὶ
[1, 9]	δὲ ἔργον κατὰ θεὸν ἐκτελεῖται·	καὶ	οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο, φησί,
[1, 21]	αὐτὸς καὶ Ὄθων καὶ Γάλβας	καὶ	Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ ἐκράτησε καὶ
[1, 21]	προσλαμβάνεται τοῖς Ὄθωνος καὶ Γάλβα	καὶ	Οὐιτελλίου μησὶ ιζʹ ἡμέραις ηʹ
[1, 21]	Οὐεσπεσιανὸς σὺν Ὄθωνι καὶ Γάλβᾳ	καὶ	Οὐιτελλίῳ. καὶ διὰ τοῦτο λέγει
[1, 18]	ἐπ´ ἴσης τῷ μωρὰν ἔδειξε»	καὶ	οὐκ ἀληθῆ, ὡς ᾤοντο. κἂν
[1, 27]	μὴ τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς,	καὶ	οὐκ ἄν τις πονηρίας αἰτιάσαιτο
[1, 14]	προφήταις δίδωσί τι τῆς ἀληθείας	καὶ	οὐκ ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν
[1, 29]	κατὰ βαρβαρικόν τινα τρόπον ἀπλάστῳ	καὶ	οὐκ εὐκρινεῖ χρωμένων ἡμῶν τῇ
[1, 9]	τὸν τοῦ πειρασμοῦ σοφίζεται χρόνον,	καὶ	οὐκέτι ἔγωγε ἐνταῦθα συνορῶ, ὅπως
[1, 1]	ἡ κακία κακὴν φύσιν ἔχει	καὶ	οὔποτ´ ἂν καλοῦ τινος ὑποσταίη
[1, 28]	θνητῶν, ἀλλ´ ἐπιστήμην τῶν θείων	καὶ	οὐρανίων ἐπαγγελλομένη, ᾗ συνέπεται καὶ
[1, 21]	Ἱερεμίας, προφητεύουσι δὲ καὶ Βουζὶ	καὶ	Οὐρίας ὁ υἱὸς Σαμαίου καὶ
[1, 26]	εἶναι βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς ἄλλοι	καὶ	οὗτοι ἀγνοεῖν ὁμολογοῦνται τὴν ἀλήθειαν.
[1, 21]	τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ	καὶ	οὗτος αὐτόχθων. τούτων δὲ ἄλλαιν
[1, 21]	δὲ ταῦτα ἐπαύσατο. δείκνυται δὲ	καὶ	οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἐκ τοῦ
[1, 21]	Οὐιτελλίου μησὶ ιζʹ ἡμέραις ηʹ	καὶ	οὕτω γίνεται ἔτη τρία καὶ
[1, 21]	γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ γέγραπται,	καὶ	οὕτως ἐγένετο χριστὸς βασιλεὺς Ἰουδαίων
[1, 1]	κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν	καὶ	οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω
[1, 24]	κινδύνων δεῖν τὰ χρήσιμα συνιδεῖν	καὶ	οὕτως ἐπιβαλεῖν. ἀμέλει γέγονεν ὅπερ
[1, 10]	ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ κακοῖς	καὶ	οὐχ εὑρήσεις. κἂν πύθῃ πάλιν·
[1, 24]	γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι ἐφ´ ἵππων	καὶ	ὀχημάτων, ἀλλ´ ἀπώλοντο θᾶττον ῥαγείσης
[1, 9]	μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν δὲ γυμναστικῆς	καὶ	ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ ῥητορικὴν διαλεκτικῆς
[1, 8]	καὶ θείου διάκρισις ἀθεότης τε	καὶ	πάθος θανατηφόρον. λύκοι οὗτοι ἅρπαγες
[1, 1]	ὠφέλειαν ἀπολιπεῖν; καλὸν δ´ οἶμαι	καὶ	παῖδας ἀγαθοὺς τοῖς ἔπειτα καταλείπειν.
[1, 23]	παιδὸς εἴχομεν χρόνον, τροφαῖσι βασιλικαῖσι	καὶ	παιδεύμασιν ἅπανθ´ ὑπισχνεῖτο, ὡς ἀπὸ
[1, 1]	ἐντυγχανόντων, μή πῃ ἑτέρως σφαλεῖεν	καὶ	παιδὶ μάχαιραν, ᾗ φασιν οἱ
[1, 21]	τοῦ λαοῦ ἔτεσιν ἐφεξῆς νʹ	καὶ	πάλιν ἁμαρτόντες παρεδόθησαν Αἰγλὼμ βασιλεῖ
[1, 27]	γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς.	καὶ	πάλιν· ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι
[1, 11]	πιθανολογίᾳ» μηδὲ ὑπεισέρχηται ὁ συλαγωγῶν»	καὶ	πάλιν· βλέπετε οὖν μή τις
[1, 11]	μόνη γὰρ ἡ ἀλήθεια δυνατή.	καὶ	πάλιν· εἴ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι
[1, 21]	ἐπὶ Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱόν.	καὶ	πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· ἦν
[1, 19]	ἴδια σπείροντες οἳ πλείονα ποιοῦσιν.	καὶ	πάλιν· ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ
[1, 1]	ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.	καὶ	πάλιν· σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι
[1, 12]	δὲ μὴ κοινὴ ἡ παράδοσις	καὶ	πάνδημος τῷ γε αἰσθομένῳ τῆς
[1, 8]	κυβείαν ἀνθρώπων ὁ ἀπόστολος ἐκάλεσεν	καὶ	πανουργίαν, πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς
[1, 1]	δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες	καὶ	πάντα κατέχοντες· τὸ στόμα ἡμῶν
[1, 19]	θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον	καὶ	πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος
[1, 24]	πάντα γὰρ παρέδωκεν ὁ θεὸς	καὶ	πάντα ὑπέταξεν Χριστῷ τῷ βασιλεῖ
[1, 17]	ἄνθρωποι, πάντες δὲ οἱ ψευδοπροφῆται	καὶ	πάντες οἱ μὴ κυρίως ὑπ´
[1, 4]	ἔπειτα ἐπιφέρει καθολικὸν δὴ λόγον·	καὶ	παντὶ τῷ συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα
[1, 6]	γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος» ὃς πολλὴν	καὶ	παντοδαπὴν ἐν τῷ ἀμήτῳ παρατίθεται
[1, 17]	οὐδὲ ἐναντιοῦταί τι αὐτῷ, κυρίῳ	καὶ	παντοκράτορι ὄντι. ἀλλὰ καὶ αἱ
[1, 8]	τὴν σκευασίαν δέονται. ἐγὼ γοῦν	καὶ	πάνυ ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν λέγουσαν·
[1, 21]	Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη δὲ	καὶ	παρ´ Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι
[1, 1]	κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται» ἀκουσάτω	καὶ	παρ´ ἡμῶν, ὅτι τῷ κρυπτῶς
[1, 15]	πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι τὸ γένος	καὶ	παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί δεῖ
[1, 15]	πυλῶν ἄγοντες ἀφανίζουσιν. εἰσὶ δὲ	καὶ	παρὰ Γερμανοῖς αἱ ἱεραὶ καλούμεναι
[1, 23]	γραμματικὴν πρῶτον τοῖς Ἰουδαίοις παραδοῦναι	καὶ	παρὰ Ἰουδαίων Φοίνικας παραλαβεῖν, Ἕλληνας
[1, 15]	εἰρημένα παρὰ τοῖς ἀρχαίοις λέγεται	καὶ	παρὰ τοῖς ἔξω τῆς Ἑλλάδος
[1, 1]	πνευματικὴ φυτεία. διὸ καὶ ἐπιφέρει·	καὶ	παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν,
[1, 12]	ἠκούσαμεν εἰς τὸ οὖς, οὕτω	καὶ	παραδιδόναι οἷς δέον, οὐχὶ δὲ
[1, 27]	ἐκ τοῦ σκότους εἰς ζωὴν«	καὶ	παραθέντα τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν
[1, 21]	ἐπὶ τούτου Νάθαν προφητεύων, ὃς	καὶ	παρεκάλει αὐτὸν περὶ τῆς τοῦ
[1, 23]	κόρην. μολοῦσα δ´ εἶπεν μητρί,	καὶ	παρῆν ταχὺ αὐτή τε μήτηρ
[1, 24]	ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,	καὶ	πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι κύριος
[1, 11]	καὶ μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει	καὶ	πάσῃ αἰσθήσει, εἰς τὸ δοκιμάζειν
[1, 16]	~(Οὐ μόνης δὲ φιλοσοφίας, ἀλλὰ	καὶ	πάσης σχεδὸν τέχνης εὑρεταὶ βάρβαροι.
[1, 1]	ἐμβληθήσεται σκότος» σὺ οὖν ἐνδυναμοῦ»	καὶ	Παῦλος λέγει, ἐν χάριτι τῇ
[1, 1]	τε καὶ Ἰακώβου Ἰωάννου τε	καὶ	Παύλου τῶν ἁγίων ἀποστόλων, παῖς
[1, 21]	δὲ τοῦ Ἀθηναίου Ἀμφιλύτου συμβουλῇ	καὶ	Πεισίστρατος ἐκράτυνε τὴν τυραννίδα τὸν
[1, 21]	εʹ Ἀτθίδα, Ἰάδα, Δωρίδα, Αἰολίδα	καὶ	πέμπτην τὴν κοινήν, ἀπεριλήπτους δὲ
[1, 21]	εὐαγγέλιον. πεντεκαίδεκα οὖν ἔτη Τιβερίου	καὶ	πεντεκαίδεκα Αὐγούστου, οὕτω πληροῦται τὰ
[1, 18]	ἔχειν τὸν θεὸν καὶ δὴ	καὶ	πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν αὐτοὺς ἡ
[1, 15]	λέγει Δημόκριτος» γράφοντος. ναὶ μὴν	καὶ	περὶ αὑτοῦ {ᾑ} σεμνυνόμενός φησί
[1, 14]	πρεσβυτέραν τὴν κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφίαν.	καὶ	περὶ μὲν Ξενοφάνους εἴρηται, ὃς
[1, 6]	ἂν μόνον ἡ οἰκονομία, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τὴν ψυχήν, τίνα τε
[1, 21]	Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα· λέγονται γὰρ	καὶ	περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ
[1, 4]	δὲ καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ	καὶ	περὶ τοῦ Μαργίτου, εἰ δὴ
[1, 25]	ἀμετανοήτως χρωμένους γνώμῃ τῇ αὐτῇ	{καὶ}	περὶ τῶν αὐτῶν. ἆρ´ οὐ
[1, 21]	καὶ περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς	καὶ	περὶ τῶν χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων
[1, 15]	αὐτοῖς γε τούτοις, δι´ οὓς	καὶ	περιετέμετο, ἵνα δὴ καὶ εἰς
[1, 3]	ποιὰν τῶν λέξεων σύνθεσίν τε	καὶ	περιπλοκὴν τὸν πάντα πονούμενοι βίον
[1, 23]	ἡμέρας ἐπὶ τὸν ποταμὸν λουτροῖς	καὶ	περιρραντηρίοις χρησομένη, ἐπακούσασα δὲ κλαυθμυριζομένου
[1, 1]	πίστιν καταγίνεσθαι, τὰ δὲ ἔξωθεν	καὶ	περιττὰ ὑπερβαίνειν μάτην ἡμᾶς τρίβοντα
[1, 15]	ἐγενήθην. ἐπῆλθε γὰρ Βαβυλῶνά τε	καὶ	Περσίδα καὶ Αἴγυπτον τοῖς τε
[1, 22]	ὑφ´ ἑτέρων, πρὸ τῆς Ἀλεξάνδρου	καὶ	Περσῶν ἐπικρατήσεως, τά τε κατὰ
[1, 15]	Βάκτρων καὶ Κελτῶν οἱ φιλοσοφήσαντες	καὶ	Περσῶν οἱ Μάγοι (οἳ μαγείᾳ
[1, 6]	τούτων φύσις, ἔν τε ποσοῖς	καὶ	πηλίκοις καὶ λεκτοῖς θεωρουμένη. ὁ
[1, 19]	ἐν πολλοῖς τὰ εἰκότα ἐπιχειρεῖ	καὶ	πιθανεύεται φιλοσοφία, ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις
[1, 10]	ἀκροατὴς εὑρεθῇ. ἔστι γοῦν ἀκοῦσαι	καὶ	Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου γράφοντος· μὴ
[1, 1]	πορεύεσθε ἐφ´ ὕδωρ» Ἡσαΐας λέγει,	καὶ	πῖνε τὸ ὕδωρ ἀπὸ σῶν
[1, 1]	ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον	καὶ	πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ κυρίου
[1, 7]	σπέρματα, κριθάς τε καὶ κυάμους	καὶ	πίσον καὶ ἄρακα καὶ τὰ
[1, 7]	ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ δὲ δυνάμει	καὶ	πίστει. δωρεὰ γὰρ ἡ διδασκαλία
[1, 27]	οὗτος εἰς σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι δὲ	καὶ	πίστεις καὶ ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν
[1, 27]	καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς	καὶ	πίστεως ἀνυποκρίτου. ~(Ἡ μὲν οὖν
[1, 10]	ποιεῖν ἀφέλωμεν, οὕτως ἡ ὑπακοὴ	καὶ	πίστις ἀναιρεῖται μήτε τῆς ἐντολῆς
[1, 14]	Μιλήσιος καὶ Βίας ὁ Πριηνεὺς	καὶ	Πιττακὸς ὁ Μιτυληναῖος καὶ Κλεόβουλος
[1, 14]	εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν	καὶ	πίωμεν· αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. μὴ
[1, 24]	Ἀθηναίους νύκτωρ δι´ ἀνοδίας βαδίσας	καὶ	πλανήσας τοὺς τηροῦντας αὐτὸν τῶν
[1, 21]	εἶναι τὰς βαρβάρῳ φωνῇ λεγομένας.	καὶ	Πλάτων δὲ ἐν Κρατύλῳ τὸ
[1, 29]	μαθήσεως νόμος, εἷς ὤν, ὡς	καὶ	Πλάτων ἐν τῷ Πολιτικῷ ἕνα
[1, 21]	διαλέκτων δύο ἢ τριῶν ἢ	καὶ	πλειόνων γίνονται. διάλεκτος δέ ἐστι
[1, 27]	περιπέσῃ τις ὑπό τε ἀδικίας	καὶ	πλεονεξίας καταληφθείς, εὐεργετοῖτ´ ἂν {ὁ}
[1, 21]	Χριστός, ἅγιος τῶν ἁγίων, ἐλθὼν	καὶ	πληρώσας τὴν ὅρασιν καὶ τὸν
[1, 17]	δὲ καὶ ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ	καὶ	πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε δὲ
[1, 1]	κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ θεός,	καὶ	πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς
[1, 1]	σου. ψυχὴ γάρ, οἶμαι, ψυχῇ	καὶ	πνεῦμα πνεύματι συναπτόμενα κατὰ τὴν
[1, 1]	ἡ συγγυμνασία ἕξιν ἐμποιεῖ ὑγιεινὴν	καὶ	πνεύμασι καὶ σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει
[1, 1]	τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου,	καὶ	πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Ὁ
[1, 19]	τινος, αὐτὸς δοὺς πᾶσι ζωὴν	καὶ	πνοὴν καὶ τὰ πάντα· ἐποίησέ
[1, 7]	τὰ δώματα. βλαστάνει δ´ ὁμοίως	καὶ	πόα καὶ πυρός, φύεται δὲ
[1, 16]	τὴν Κροτωνιᾶτιν πρώτην γυναικῶν φιλοσοφῆσαι	καὶ	ποιήματα γράψαι ἱστορεῖ. Ἡ μὲν
[1, 19]	ἐσμέν. ἐξ ὧν δῆλον ὅτι	καὶ	ποιητικοῖς χρώμενος παραδείγμασιν ἐκ τῶν
[1, 21]	μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν τε	καὶ	ποιητῶν, ὁ Μωυσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται
[1, 7]	θεοῦ (ἀγαθὸς γάρ) πολλαί τε	καὶ	ποικίλαι καὶ φέρουσαι εἰς τὴν
[1, 23]	συμφανὲς τόδε; φεύγει δὴ ἐντεῦθεν	καὶ	ποιμαίνει πρόβατα προδιδασκόμενος εἰς ἡγεμονίαν
[1, 11]	οἶδεν τὴν τῶν στοιχείων φύσιν	καὶ	πολιτεύεσθαι εἰς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ
[1, 25]	τὸ δὲ πολιτικὸν ὁμωνύμως ὠνομασμένον,	καὶ	πολιτικὸν μὲν κυρίως αἰνίττεται τὸν
[1, 15]	Σκύθης δὲ καὶ Ἀνάχαρσις ἦν,	καὶ	πολλῶν παρ´ Ἕλλησι διαφέρων οὗτος
[1, 21]	ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν Κάστορος	καὶ	Πολυδεύκους ἀποθέωσιν ἔτη πεντήκοντα τρία.
[1, 5]	θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν διὰ φιλοσοφίας	καὶ	πολυτελείας ὀρθῆς ἀνεπίβατον τοῖς σοφισταῖς
[1, 4]	τὴν σοφίαν τοῦ θεοῦ, πολυμερῶς	καὶ	πολυτρόπως, διὰ τέχνης, διὰ ἐπιστήμης,
[1, 2]	καὶ τἀληθὲς γλυκύτητι φαίνεται ζητηθὲν	καὶ	πόνῳ πορισθέν. τί δή ποτ´
[1, 1]	ἄγρᾳ ὁ κάλλιχθυς) χρόνῳ τε	καὶ	πόνῳ τἀληθὲς ἐκλάμψει ἀγαθοῦ παρατυχόντος
[1, 5]	τὴν Θάμαρ ἐπὶ τριόδου καθεσθεῖσαν	καὶ	πόρνης δόξαν παρασχοῦσαν, ἣν ὁ
[1, 20]	τὴν ψυχὴν ἐναρέτως. εἰ δὲ	καὶ	πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία πρὸς τὴν
[1, 5]	ἕνα ἕκαστον τρόπον ποιότητός τε	καὶ	ποσότητος πάντως σῴζει τινὰς ἔν
[1, 1]	νομιστέον ᾗ μηδεὶς εὐλόγως ἀντερεῖ.	καὶ	πρᾶξιν ἄρα καὶ αἵρεσιν ἀποδεκτέον
[1, 28]	οὐχ ἕνεκα τοῦ λέγειν τε	καὶ	πράττειν τι τῶν πρὸς τοὺς
[1, 21]	ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ Μωυσέα, ὥστε	καὶ	πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας
[1, 19]	ἀπόστολον καὶ πρὸ τοῦ νόμου	καὶ	πρὸ τῆς παρουσίας. οἱονεὶ δὲ
[1, 19]	νόμου φυλασσούσης» κατὰ τὸν ἀπόστολον	καὶ	πρὸ τοῦ νόμου καὶ πρὸ
[1, 21]	Ζαχαρίας γὰρ ὁ Ἰωάννου πατὴρ	καὶ	πρὸ τοῦ παιδὸς προφητεύειν ἐν
[1, 17]	αἱρέσεως τῆς φαύλης καὶ ἐπιτερποῦς	καὶ	πρὸ τούτων τὸ μὴ συγκατατίθεσθαι
[1, 23]	ἐπέτεινε τὴν φρόνησιν, τὴν συγγενικὴν	καὶ	προγονικὴν ζηλώσας παιδείαν, ἄχρι καὶ
[1, 5]	ὡς τῆς φιλοσοφίας. τάχα δὲ	καὶ	προηγουμένως τοῖς Ἕλλησιν ἐδόθη τότε
[1, 15]	ἐξαγγέλλοντα πρὸς τὰς κληρουμένας ψυχὰς	καὶ	προθεσπίζοντα. κἀν τῷ Τιμαίῳ τὸν
[1, 15]	ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις τεκμαίρονται	καὶ	προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται γοῦν
[1, 4]	ζητήσῃς αὐτὴν ὥσπερ ἀργορίου θησαυροὺς	καὶ	προθύμως ἐξιχνιάσῃς, νοήσεις θεοσέβειαν καὶ
[1, 5]	ἄσκεπτον καὶ ἀδιερεύνητον καταλιπὼν ἐπεσκέψατο	καὶ	πρὸς αὐτὴν ἐξέκλινεν» σῴζων τὴν
[1, 25]	σεμνοτέραν τὴν ἕν τι λέγουσαν	καὶ	πρὸς δόγμα ἓν νεύουσαν αἰεί·
[1, 14]	οὐκ ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν	καὶ	πρὸς ἐντροπὴν διαλεγόμενός τινων Ἑλληνικοῖς
[1, 18]	ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς καὶ εὐπειθεῖς	καὶ	πρὸς ἔτι πιστούς. ἐδείχθησαν δὲ
[1, 22]	τῶν χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα	καὶ	πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω,
[1, 1]	πρὸς τὸ τέλος. οἳ δὲ	καὶ	πρὸς κακοῦ ἂν τὴν φιλοσοφίαν
[1, 6]	αὐτήν, καὶ ὅτε ταῦτα προκομιστέον,	καὶ	πρὸς οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει,
[1, 2]	ἀκροωμένων, θαυμασμὸν ἐγγεννῶσα τοῖς κατηχουμένοις,	καὶ	πρὸς τὴν ἀλήθειαν συνίστησιν. ἀξιόπιστος
[1, 13]	γέγραπται γοῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ·	καὶ	προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν, οἳ
[1, 23]	παρὰ τοῖς διαπρέπουσιν Αἰγυπτίων ἐδιδάσκετο	καὶ	προσέτι τὴν διὰ συμβόλων φιλοσοφίαν,
[1, 16]	σωφρονίζουσα καὶ τὸ ἦθος προτυποῦσα	καὶ	προστύφουσα εἰς παραδοχὴν τῆς ἀληθείας
[1, 21]	δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια	καὶ	πρόσω. εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων
[1, 29]	διαθήκη μου μετὰ σοῦ· ἐπεὶ	καὶ	πρότερον εἶπεν διαθήκην« παραινεῖ μὴ
[1, 21]	ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν ἐπὶ Ἱεροβοὰμ	καὶ	προφητεύσας ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου. μετὰ
[1, 21]	αἰώνιον, καὶ τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν	καὶ	προφήτην, καὶ τοῦ χρῖσαι ἅγιον
[1, 22]	ἀττικίζων; οὗτος ὁ Μωυσῆς θεολόγος	καὶ	προφήτης, ὡς δέ τινες νόμων
[1, 29]	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα, τὰ χθὲς	καὶ	πρῴην γενόμενα, ὡς παλαιὰ καὶ
[1, 21]	καὶ εἶπεν αὐτῷ, ἕως ἑσπέρας	καὶ	πρωί, ἡμέραι βτʹ καὶ ἀρθήσεται
[1, 16]	τὰ βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσιν.	καὶ	πρώτην ἐπιστολὰς συντάξαι Ἄτοσσαν τὴν
[1, 16]	εὗρον (ἔστι δὲ μάχαιρα καμπύλη)	καὶ	πρῶτοι πέλταις ἐπὶ τῶν ἵππων
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος καταπαύσει θυμίαμα θυσίας	καὶ	πτερυγίου ἀφανισμοῦ ἕως συντελείας καὶ
[1, 21]	ὁ Χῖος ἐν τοῖς Τριαγμοῖς	καὶ	Πυθαγόραν εἰς Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα
[1, 21]	τε ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην	καὶ	Πυθαγόραν τὸν μέγαν κάτω που
[1, 21]	τὸν Μόψον ἱστορεῖ. προγνώσει δὲ	καὶ	Πυθαγόρας ὁ μέγας προσανεῖχεν αἰεὶ
[1, 22]	πολλά (γέγονε γὰρ πολυμαθής) καθὼς	καὶ	Πυθαγόρας πολλὰ τῶν παρ´ ἡμῖν
[1, 15]	βαρβάρους εὑρίσκεται, μεμνημένος αὑτοῦ τε	καὶ	Πυθαγόρου τὰ πλεῖστα καὶ γενναιότατα
[1, 7]	εἰς τὴν κυρίαν ὁδόν τε	καὶ	πύλην. ἐὰν δὲ τὴν βασιλικήν
[1, 24]	πῦρ ἐκεῖνο τὸ ἐοικὸς στύλῳ	καὶ	πῦρ τὸ διὰ βάτου σύμβολόν
[1, 7]	βλαστάνει δ´ ὁμοίως καὶ πόα	καὶ	πυρός, φύεται δὲ καὶ ἐπὶ
[1, 6]	δὲ καὶ ἐν περιουσίᾳ ἔξεστιν,	καὶ	ῥᾷον ἅμα καὶ θᾶττον σὺν
[1, 21]	καὶ αὗται προεφήτευον) Σάρρα τε	καὶ	Ῥεβέκκα καὶ Μαριὰμ Δεββώρα τε
[1, 19]	οὔσῃ, οὐδ´ ἐν ἀστρονομίᾳ, φυσικῶν	καὶ	ῥεόντων καὶ εἰκότων βεβυσμένῃ λόγων,
[1, 15]	γυναῖκες, αἳ ποταμῶν δίναις προσβλέπουσαι	καὶ	ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καὶ ψόφοις τεκμαίρονται
[1, 2]	ἐν δίκῃ, πάντα δὲ ὀνόματα	καὶ	ῥήματα ἀπορρίπτουσιν οὐδαμῶς κοσμίως, αὑτούς
[1, 10]	δὲ εὐχερὲς τῶν ὀνομάτων τε	καὶ	ῥημάτων καὶ μὴ δι´ ἀκριβείας
[1, 9]	δὲ γυμναστικῆς καὶ ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς	καὶ	ῥητορικὴν διαλεκτικῆς καὶ μετὰ τὰς
[1, 21]	δὲ ἔτι Ἀχίας ὁ Σηλωνίτης	καὶ	Σαμαίας υἱὸς Αἰλαμὶ καὶ ὁ
[1, 15]	Χαλδαῖοι καὶ Γαλατῶν οἱ Δρυΐδαι	καὶ	Σαμαναῖοι Βάκτρων καὶ Κελτῶν οἱ
[1, 21]	τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι	καὶ	Σάραπιν συνηθείᾳ τινὶ τῶν ἐγχωρίων
[1, 5]	σὴν ὡς τελείαν δέσποιναν τιμῶ	καὶ	σέβω. καὶ ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα»
[1, 1]	προβήσεται ἡμῖν κατὰ τὸν εὐκλεῆ	καὶ	σεμνὸν τῆς παραδόσεως κανόνα» ἀπὸ
[1, 25]	νεύουσαν αἰεί· καὶ γὰρ ἰσχύι	καὶ	σεμνότητι καὶ φρονήσει πρέπειν ἂν
[1, 16]	δὲ Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο χαλκὸν	καὶ	σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός τε
[1, 1]	θησαυρίζεται, λήθης φάρμακον, εἴδωλον ἀτεχνῶς	καὶ	σκιαγραφία τῶν ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων
[1, 18]	τοῦ σωτῆρος οὐ μωροὺς ἐποίησεν	καὶ	σκληροκαρδίους καὶ ἀπίστους, ἀλλὰ συνετοὺς
[1, 21]	παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός τε	καὶ	Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοί,
[1, 26]	πρόσταγμα ὁ νόμος, δύναμις γὰρ	καὶ	σοφία ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.
[1, 27]	κυρίου ἐνέργεια, ὅς ἐστι δύναμις	καὶ	σοφία τοῦ θεοῦ, ὅ τε
[1, 20]	τὸν σωτῆρα διδασκαλία, δύναμις» οὖσα	καὶ	σοφία τοῦ θεοῦ, προσιοῦσα δὲ
[1, 11]	διττῶν {δὲ} ἀρετῶν δεῖται, τόλμης	καὶ	σοφίας· τόλμης μὲν τὸ κίνδυνον
[1, 3]	περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας σοφοὺς ἅμα	καὶ	σοφιστὰς παρωνύμως κεκλήκασι. Κρατῖνος γοῦν
[1, 10]	ἔργων, τὴν δὲ ἐριστικήν τε	καὶ	σοφιστικὴν τέχνην παραιτητέον παντελῶς, ἐπεὶ
[1, 21]	ἐτελεύτησεν. ἐπὶ τούτου προφητεύει Ὀλδᾶ	καὶ	Σοφονίας καὶ Ἱερεμίας. ἐπὶ δὲ
[1, 1]	πεπληγότα· σοφῷ γάρ» φησί, λάλει,	καὶ	σοφώτερος ἔσται, καὶ τῷ ἔχοντι
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος ἀρθήσεταί μου θυσία	καὶ	σπονδή· καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν
[1, 21]	καὶ πτερυγίου ἀφανισμοῦ ἕως συντελείας	καὶ	σπουδῆς τάξιν ἀφανισμοῦ. Ὅτι μὲν
[1, 29]	πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω, εἰ	καὶ	στοχαστικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ, ἀλλ´
[1, 24]	στρατηγικοῦ) ἐπιθέμενος αὐτοῖς. ἐμπειρίας γὰρ	καὶ	στρατηγίας ἔργον ἦν τὸ τὴν
[1, 16]	πρὸς τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ	καὶ	Στράτων ὁ Περιπατητικὸς ἐν τοῖς
[1, 12]	μή ποτε καταπατήσωσι τοῖς ποσὶ	καὶ	στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. χαλεπὸν γὰρ
[1, 4]	διαρρήδην ἐξ ὀνόματος κυρίου γέγραπται·	καὶ	σὺ λάλησον πᾶσι τοῖς σοφοῖς
[1, 5]	δὲ τρυφῆς ὑπερασπίσει σε, ἐπεὶ	καὶ	σὺ τῷ θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν
[1, 19]	συνεργεῖν δὲ πρὸς τὸ διεγείρειν	καὶ	συγγυμνάζειν πρὸς τὰ νοητὰ τὴν
[1, 24]	ἀνδρείαν εἴς τε καρτερίαν γυμνάζων	καὶ	συμβιβάζων αὐτούς, ἵνα καὶ χρηστὰ
[1, 21]	τὴν γένεσιν τοῦ Χριστοῦ Ἄννα	καὶ	Συμεών· Ζαχαρίας γὰρ ὁ Ἰωάννου
[1, 1]	ποιεῖ, ἀλλὰ οἰκονομούμενός τι θεοσόφως	καὶ	συμπεριφερόμενος ἐνεργήσει. οὔτε γὰρ ὁ
[1, 21]	ἐπὶ τούτου ἔτι προφητεύει Ἐλισσαῖος	καὶ	σὺν αὐτῷ Ἀβδαδωναῖος. μετὰ τοῦτον
[1, 24]	ἀπώλοντο θᾶττον ῥαγείσης τῆς θαλάσσης	καὶ	σὺν ἵπποις καὶ ἅρμασιν αὐτοὺς
[1, 19]	πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν,	καὶ	συνάγαγε χόρτον ὥριμον, ἵνα ἔχῃς
[1, 20]	καθ´ αὑτὸ ἐνεργεῖν, συνεργόν φαμεν	καὶ	συναίτιον ἀπὸ τοῦ σὺν αἰτίῳ
[1, 10]	σωθῆναι γὰρ εὖ οἶδ´ ὅτι	καὶ	συνάρασθαι τοῖς σῴζεσθαι γλιχομένοις βέλτιστόν
[1, 4]	τῷ οἵῳ τε ἐπιδέξασθαι πόνῳ	καὶ	συνασκήσει. πάλιν τε αὖ διαρρήδην
[1, 27]	παραγγελίας ἀγάπη ἐκ καθαρᾶς καρδίας	καὶ	συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου.
[1, 19]	ἂν γὰρ προαναφώνησίν τις εἴπῃ	καὶ	συνεκφώνησιν αἰτιάσηται, προφητείας εἴδη λέγει.
[1, 20]	φιλεγκλήμονας δεήσει, συναίτιον τὴν φιλοσοφίαν	καὶ	συνεργὸν λέγοντες τῆς ἀληθοῦς καταλήψεως,
[1, 20]	σὺν δὲ τοῖς ἄλλοις αἰτία	καὶ	συνεργός. τάχα δὲ καὶ τὸ
[1, 4]	ἐνέπλησᾳ αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας	καὶ	συνέσεως καὶ ἐπιστήμης ἐν παντὶ
[1, 1]	χρῆναι λεγόντων περὶ τὰ ἀναγκαιότατα	καὶ	συνέχοντα τὴν πίστιν καταγίνεσθαι, τὰ
[1, 21]	χρῖσαι ἅγιον ἁγίων. καὶ γνώσῃ	καὶ	συνήσεις ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ
[1, 1]	γραφὴ τὸ ζώπυρον τῆς ψυχῆς	καὶ	συντείνει τὸ οἰκεῖον ὄμμα πρὸς
[1, 24]	ἐπιδιώξειν τοὺς Αἰγυπτίους τὴν ὀλίγην	καὶ	σύντομον ἀπολιπὼν ὁδὸν ἐπὶ τὴν
[1, 16]	κεκλῆσθαι γράφει· οἳ δὲ Φοίνικας	καὶ	Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσιν.
[1, 15]	δείξας ὅρκους καὶ θυσίας ἱλαρὰς	καὶ	σχήματα Ὀλύμπου. παρὰ τούτῳ Ἀχιλλεὺς
[1, 21]	ἄγει μεθ´ ἑαυτοῦ ἀγέλην ἐλεφάντων	καὶ	σῴζει τὸν ἐμπεπτωκότα. φασὶ δὲ
[1, 15]	ἐλθεῖν εἰς τόνδε τὸν τάρταρον	καὶ	σῶμα ἀναλαβούσας τῶν ἐν γενέσει
[1, 1]	ἕξιν ἐμποιεῖ ὑγιεινὴν καὶ πνεύμασι	καὶ	σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει λύχνον καὶ
[1, 10]	ἄγων τοὺς ἀκούοντας. ἔστι γὰρ	καὶ	σωτήριος λόγος ὡς καὶ ἔργον
[1, 24]	ἐστι τὸ τακτικόν, ἐπισφραγιζόμενος ἐγκράτειαν	καὶ	σωφροσύνην μεθ´ ὁσιότητος καὶ γνῶσιν
[1, 25]	σύνταξιν, ἣν κοσμιότητα καὶ ἁρμονίαν	καὶ	σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν ἄρχοντες μὲν
[1, 6]	πλὴν καὶ τότε τοῖς μεμαθηκόσι	καὶ	τὰ αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις» μῖσος μὲν
[1, 7]	πλείους εἰσὶ διαφοραί) σπείρει δὲ	καὶ	τὰ ἄλλα σπέρματα, κριθάς τε
[1, 21]	τὰ τῆς Μωυσέως στρατηγίας τεσσαράκοντα	καὶ	τὰ ἄλλα τὰ ὀγδοήκοντα ἔτη,
[1, 7]	καὶ ἄρακα καὶ τὰ κηπευόμενα	καὶ	τὰ ἀνθητικὰ σπέρματα· τῆς αὐτῆς
[1, 21]	ἕως Κομόδου τελευτῆς ἔτη σκβʹ	καὶ	τὰ ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως Κομόδου
[1, 29]	ἀποκάλυψιν λαλοῦσα τὰ ὁράματα« φησὶ	καὶ	τὰ ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς διψύχους,
[1, 19]	τὰ ἐν τοῖς ὕδασιν ὁρώμενα	καὶ	τὰ διὰ τῶν διαφανῶν καὶ
[1, 24]	τά τε ἀπὸ γῆς ἀγαθὰ	καὶ	τὰ ἐκτὸς καὶ ἡ τελεία
[1, 1]	προδιαληφθῆναι τῆς φυσικῆς θεωρίας προπαρατιθεμένη	καὶ	τὰ ἐμποδὼν ἱστάμενα τῇ ἀκολουθίᾳ
[1, 21]	ἀφ´ οὗ χρόνου δῆλα γίνεται	καὶ	τὰ ἐπὶ τὴν Κομόδου τελευτὴν
[1, 1]	γεωργοῖς. οὐ λέληθεν δέ με	καὶ	τὰ θρυλούμενα πρός τινων ἀμαθῶς
[1, 7]	κυάμους καὶ πίσον καὶ ἄρακα	καὶ	τὰ κηπευόμενα καὶ τὰ ἀνθητικὰ
[1, 27]	ἵνα γνωσθῇ πάντα τὰ δικαιώματα	καὶ	τὰ κρίματα αὐτοῦ ἐν τῇ
[1, 9]	λόγῳ πάντα ἔπρασσεν; ἐργάζεται δὲ	καὶ	τὰ κτήνη ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι τῷ
[1, 4]	τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον,	καὶ	τὰ λιθουργικὰ καὶ τεκτονικὴν τῶν
[1, 9]	τρυγητέον. κλαδεῦσαι δεῖ, σκάψαι, ἀναδῆσαι	καὶ	τὰ λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου τε,
[1, 17]	ἀλλ´ ὡς ἴδια σφετερισάμενοι δόγματα,	καὶ	τὰ μὲν παραχαράξαντες, τὰ δὲ
[1, 21]	τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης,	καὶ	τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. κατὰ
[1, 21]	τῶν Ἰουδαίων ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα	καὶ	τὰ μέχρι τῆς τελευτῆς αὐτοῦ
[1, 24]	αἰτεῖσθε γάρ« φησί, τὰ μεγάλα,	καὶ	τὰ μικρὰ ὑμῖν προστεθήσεται. δεύτερον
[1, 8]	κακόν ἐστι, τὸ δὲ ἀληθεύειν	καὶ	τὰ ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν. τῶν
[1, 21]	τῆς Ἰωδαὲ τοῦ ἀρχιερέως γυναικός,	καὶ	τὰ πάντα γίνεται ἔτη τεσσαράκοντα.
[1, 19]	δοὺς πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν	καὶ	τὰ πάντα· ἐποίησέ τε ἐξ
[1, 22]	τοῦτο προσενεγκαμένου, Δημητρίου τοῦ Φαληρέως	{καὶ}	τὰ περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς
[1, 16]	καὶ τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους	καὶ	τὰ ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν καὶ
[1, 21]	ἐν Σαμαρείᾳ κόπρον ἔφαγον περιστερῖ	καὶ	τὰ τέκνα τὰ ἑαυτῶν. ὁ
[1, 17]	μὴ εἰδότος τοῦ κυρίου τοῦ	καὶ	τὰ τέλη τῶν ἐσομένων πρὸ
[1, 21]	μάρτυρα παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον.	καὶ	τὰ τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε
[1, 15]	πάμπαν ἀγαθοὶ ἄνδρες. πολλὰ δὲ	καὶ	τὰ τῶν βαρβάρων γένη. οὕτως
[1, 7]	εἴ τι τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων,	καὶ	τὰ φυόμενα ἐν τύπῳ προκύπτει
[1, 21]	Ἱερὸν λόγον, τὸν δὲ Πέπλον	καὶ	τὰ Φυσικὰ Βροντίνου. ναὶ μὴν
[1, 7]	τὰ φυτώρια καὶ εἰς παραδείσους	καὶ	τὰ ὡραῖα καὶ ὅλως παντοίων
[1, 4]	θεοσεβείᾳ αἴσθησιν, τὴν γνῶσιν αἰνισσόμενος	καὶ	τάδε λέγων· ὁ γὰρ θεὸς
[1, 20]	κεκλόφασιν, ἀληθῆ μέν, στοχαστικῶς δὲ	καὶ	ταῖς τῶν λόγων ἀνάγκαις ἴσασι.
[1, 27]	μὴ συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα	καὶ	ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
[1, 2]	κυνοδρομήσας αἱρεῖ τὸ θηρίον, οὕτω	καὶ	τἀληθὲς γλυκύτητι φαίνεται ζητηθὲν καὶ
[1, 21]	τὸν Ἆπιν τὸν ταῦρον τελευτήσαντα	καὶ	ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν
[1, 12]	οὐδὲ τὴν γλῶτταν μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τὰς ἀκοὰς ἁγνίζεσθαι προσήκει ἡμῖν,
[1, 1]	σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου,	καὶ	τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. καρδίαν
[1, 10]	προέθηκεν, ἵνα δὴ φάγωμεν λογικῶς,	καὶ	τὰς γραφὰς ἐπιγνόντες πολιτευσώμεθα καθ´
[1, 22]	συνέπνευσαν αἱ πᾶσαι ἑρμηνεῖαι συναντιβληθεῖσαι	καὶ	τὰς διανοίας καὶ τὰς λέξεις·
[1, 28]	ἀληθὴς διαλεκτικὴ ἐπισκοποῦσα τὰ πράγματα	καὶ	τὰς δυνάμεις καὶ τὰς ἐξουσίας
[1, 28]	τὰ πράγματα καὶ τὰς δυνάμεις	καὶ	τὰς ἐξουσίας δοκιμάζουσα ὑπεξαναβαίνει ἐπὶ
[1, 17]	πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου ἐστὲ	καὶ	τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν
[1, 21]	δὲ τὰ ὀνόματα ἔχουσιν, ἐπεὶ	καὶ	τὰς εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι
[1, 9]	διαλεκτικῆς καὶ μετὰ τὰς ἄλλας	καὶ	τὰς κατὰ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν
[1, 22]	ἑρμηνεῖαι συναντιβληθεῖσαι καὶ τὰς διανοίας	καὶ	τὰς λέξεις· θεοῦ γὰρ ἦν
[1, 17]	μὴ κωλύσαντα τὴν κλοπὴν καταμέμψονται.	καὶ	τὰς ναῦς τοίνυν τῶν Ἑλλήνων
[1, 19]	τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς	καὶ	τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν,
[1, 22]	ἑρμηνεὺς ἦν. τὸ γένος αὐτοῦ	καὶ	τὰς πράξεις καὶ τὸν βίον
[1, 28]	ἀνθρωπείων περί τε τοὺς λόγους	καὶ	τὰς πράξεις οἰκεία χρῆσις. εἰκότως
[1, 22]	γραφὰς τάς τε τοῦ νόμου	καὶ	τὰς προφητικὰς ἐκ τῆς τῶν
[1, 3]	σοφιστὰς τοὺς περὶ τὰς λέξεις	καὶ	τὰς τέχνας περιττοὺς καλούσης τῆς
[1, 5]	γὰρ τέλος τῆς ἄφρονος ἡδονῆς.	καὶ	ταῦτα μὲν ταύτῃ· ὁπηνίκα δ´
[1, 21]	Φρυγίαν τε οὖσαν κεκλῆσθαι Ἄρτεμιν	καὶ	ταύτην παραγενομένην εἰς Δελφοὺς ᾆσαι·
[1, 1]	ἄλλοι δὲ ἀνὰ τὴν ἀνατολήν·	καὶ	ταύτης ὃ μὲν τῆς τῶν
[1, 21]	καὶ ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεία	καὶ	τεῖχος, καὶ κενωθήσονται οἱ καιροί.
[1, 4]	τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ~(Ὅμηρος δὲ	καὶ	τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ περὶ
[1, 4]	τὸ κόκκινον, καὶ τὰ λιθουργικὰ	καὶ	τεκτονικὴν τῶν ξύλων, ἐργάζεσθαι {ἕως}
[1, 2]	ὁ μετ´ ἐμπειρίας ἔλεγχος, ὅτι	καὶ	τελειοτάτη ἀπόδειξις εὑρίσκεται ἡ γνῶσις
[1, 27]	σοφίας φόβος κυρίου. μέγιστον δὲ	καὶ	τελεώτατον ἀγαθόν, ὅταν τινὰ ἐκ
[1, 21]	Σαμαίου καὶ Ἀμβακοὺμ σὺν αὐτῷ,	καὶ	τέλος ἔχει τὰ τῶν Ἑβραϊκῶν
[1, 8]	δόξαν, ἔργον δὲ τὸ ἀγώνισμα	καὶ	τέλος ἡ νίκη. τὸν αὐτὸν
[1, 8]	πιθανόν, ἔργον δὲ τὸ ἐπιχείρημα	καὶ	τέλος ἡ πειθώ, οὕτω τῆς
[1, 21]	τὰ Φυσικὰ Βροντίνου. ναὶ μὴν	καὶ	Τέρπανδρον ἀρχαΐζουσί τινες· Ἑλλάνικος γοῦν
[1, 21]	ἓξ καὶ εἴκοσι, Ἀρταξέρξης ἓν	καὶ	τεσσαράκοντα, Δαρεῖος ὀκτώ, Ἀρταξέρξης τεσσαράκοντα
[1, 21]	τριάκοντα, Καμβύσης δεκαεννέα, Δαρεῖος ἓξ	καὶ	τεσσαράκοντα, Ξέρξης ἓξ καὶ εἴκοσι,
[1, 21]	τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς ὀγδόης	καὶ	τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος, καὶ ἔμεινεν ἡ
[1, 21]	τὸ πρῶτον ἔτος τῆς ὀγδόης	καὶ	τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες πρεσβύτεροι εἶναι
[1, 28]	ἐστιν ἤδη τῆς φυσικῆς θεωρίας·	καὶ	τέταρτον ἐπὶ πᾶσι τὸ θεολογικὸν
[1, 21]	Κτησίας λέγει, φανήσεται τῷ δευτέρῳ	καὶ	τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς,
[1, 9]	ἀλληγορεῖται, παρ´ οὗ μετ´ ἐπιμελείας	καὶ	τέχνης γεωργικῆς τῆς κατὰ τὸν
[1, 25]	βιοῦντας ἐνεργῶς καὶ δικαίως σὺν	καὶ	τῇ θεωρίᾳ καὶ αὐτοὺς πολιτικοὺς
[1, 10]	Σειρῆνας δὲ παραπλεύσας εἷς ἀρκεῖ,	καὶ	τῇ Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς,
[1, 18]	φάγεσθε, ἐφ´ ἡμῖν κείμενα διελέγχουσα	καὶ	τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ἐκτροπήν·
[1, 16]	τὸν Φρύγα· τρίχορδον δὲ ὁμοίως	καὶ	τὴν διάτονον ἁρμονίαν Ἄγνιν τὸν
[1, 19]	φύσεως δημιουργὸν ἕνα γινώσκομεν, καθὸ	καὶ	τὴν δικαιοσύνην φυσικὴν εἰρήκαμεν, εἴτε
[1, 16]	αὐτῆς ὄντα τοῖς προειρημένοις χώρας,	καὶ	τὴν Δώριον Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν
[1, 15]	καὶ Μάγων τοῖς ἀρίστοις συνεγένετο	καὶ	τὴν ἐκκλησίαν τὴν νῦν οὕτω
[1, 18]	κείμενα διελέγχουσα καὶ τὴν αἵρεσιν	καὶ	τὴν ἐκτροπήν· θεοῦ δὲ σοφίαν»
[1, 21]	τὴν Ἀμαζόνων εἰς Ἀθήνας στρατείαν	καὶ	τὴν Ἑλένης ὑπὸ Θησέως ἁρπαγὴν
[1, 22]	θεοῦ τοῦ τὴν προφητείαν δεδωκότος	καὶ	τὴν ἑρμηνείαν οἱονεὶ Ἑλληνικὴν προφητείαν
[1, 21]	κατακλυσμοῦ ἐπὶ τὸν Ἴδης ἐμπρησμὸν	καὶ	τὴν εὕρεσιν τοῦ σιδήρου καὶ
[1, 1]	τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ	καὶ	τὴν εὐχαριστίαν τινὲς διανείμαντες, ὡς
[1, 21]	οὐ μόνον τὸ ἔτος, ἀλλὰ	καὶ	τὴν ἡμέραν προστιθέντες, ἥν φασιν
[1, 16]	ὁ Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο	καὶ	τὴν θάλασσαν ἔπλευσεν. Κέλμις τε
[1, 21]	χρηστηρίων. ἐῶ δὲ τὴν Αἰγυπτίαν	καὶ	τὴν Ἰταλήν, ἣ τὸ ἐν
[1, 1]	τε τῆς ἀληθείας τὴν νόησιν	καὶ	τὴν κατάπραξιν τῶν ἐντολῶν. ὥστε
[1, 26]	ὑπὲρ τῶν προβάτων, οὕτω γε	καὶ	τὴν νομοθετικὴν τὴν ἀνθρώπων ἀρετὴν
[1, 11]	δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ διδάσκει	καὶ	τὴν οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν τῆς
[1, 15]	πρεσβύτατον μακρῷ τὸ Ἰουδαίων γένος,	καὶ	τὴν παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίαν ἔγγραπτον
[1, 16]	εὗρον, ὄργανον μουσικόν. φασὶ δὲ	καὶ	τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εὑρεῖν
[1, 1]	τοὺς ἐνταῦθα κατὰ τὸν βίον	καὶ	τὴν πλάνην πρὸς τῆς ἀγνοίας
[1, 3]	ἀμφὶ τὴν διάκρισιν τῶν ὀνομάτων	καὶ	τὴν ποιὰν τῶν λέξεων σύνθεσίν
[1, 21]	καὶ κρίμα οὐκ ἔστιν αὐτῷ.	καὶ	τὴν πόλιν καὶ τὸ ἅγιον
[1, 4]	τὸν χαλκόν, καὶ τὴν ὑάκινθον	καὶ	τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον,
[1, 10]	ἄσωτον παραιτοίμεθα, καθάπερ τὸ μύρον	καὶ	τὴν πορφύραν οἱ παλαιοὶ Λακεδαιμόνιοι,
[1, 11]	διδασκαλία καὶ τὸν δημιουργὸν ἐκθειάζει	καὶ	τὴν πρόνοιαν μέχρι τῶν κατὰ
[1, 3]	ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν,	καὶ	τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
[1, 18]	ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν,	καὶ	τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
[1, 23]	Ἑβραίου καὶ τοῦ Αἰγυπτίου διηγησάμενος	καὶ	τὴν ταφὴν τὴν ἐν τῇ
[1, 14]	τοῦ κόσμου πολυπραγμονῆσαι, δι´ ἧς	καὶ	τὴν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν καταμαθεῖν
[1, 23]	προσεμάνθανε δὲ τὰ Ἀσσυρίων γράμματα	καὶ	τὴν τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην παρά
[1, 4]	τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν,	καὶ	τὴν ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν
[1, 19]	ἀλλ´ αὐτοῦ τἀγαθοῦ δὴ ἐπιστήμη	καὶ	τῆς ἀληθείας, ἐκείνων ἑτέρων μὲν
[1, 27]	ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως	καὶ	τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ.
[1, 6]	θέσπιον τὸν ἔμπειρον καὶ φιλόσοφον	καὶ	τῆς ἀληθείας ἐπιστήμονα. ~(Καταφαίνεται τοίνυν
[1, 1]	μυστηρίων, οὐδὲ ὀκνήσει συγχρήσασθαι φιλοσοφίας	καὶ	τῆς ἄλλης προπαιδείας τοῖς καλλίστοις
[1, 20]	τοῦτόν φαμεν τὸν τρόπον μιᾶς	καὶ	τῆς αὐτῆς δραχμῆς τῷ μὲν
[1, 9]	ἀμφιβόλους ποτὲ ὁ τῆς φιλοσοφίας	καὶ	τῆς διαλεκτικῆς εὑρετής, ὥς τινες
[1, 22]	εὐδοκιμωτάτων περὶ τὰς γραφὰς ἐμπείρους	καὶ	τῆς Ἑλληνικῆς διαλέκτου εἰδήμονας ἑβδομήκοντα
[1, 1]	εἰ σκέπης δεῖται. ὧδέ μοι	καὶ	τῆς Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας ὁ καρπὸς
[1, 19]	ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς	καὶ	τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ
[1, 19]	πρόβατα εἰς ἱματισμόν. ὁρᾷς ὅπως	καὶ	τῆς ἔξωθεν σκέπης τε καὶ
[1, 18]	ἔχοντι» καὶ τῆς κοσμικῆς περιουσίας	καὶ	τῆς θείας σοφίας. βούλεται γὰρ
[1, 17]	πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον) {ὣς δὲ}	καὶ	τῆς κακίας ἀκουσίου οὔσης· οὐ
[1, 15]	εἰς σύγκρισιν τῆς Μωυσέως ἡλικίας	καὶ	τῆς κατ´ αὐτὸν ἀρχαιοτάτης φιλοσοφίας.
[1, 19]	νοῦν, τίς ὁ τούτου πατὴρ	καὶ	τῆς κατὰ τὴν τοῦ νοῦ
[1, 18]	ἔχητε μεταδοῦναι τῷ χρείαν ἔχοντι»	καὶ	τῆς κοσμικῆς περιουσίας καὶ τῆς
[1, 4]	ἣν τῶν μέτρων οἱ ποιηταὶ	καὶ	τῆς λέξεως οἱ σοφισταὶ καὶ
[1, 21]	ἤδη γνωρίζεσθαι ὀλυμπιάδα. μέμνηται γοῦν	καὶ	τῆς Μαγνήτων ἀπωλείας προσφάτως γεγενημένης.
[1, 5]	τῆς τε διαθήκης τῆς παλαιᾶς	καὶ	τῆς νέας, τῶν δὲ κατ´
[1, 22]	ἐπιφάνεια καὶ κράτησις τῆς χώρας	καὶ	τῆς ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις· ὥστε
[1, 1]	γῆς ἀπό τε τῶν ἀκανθῶν	καὶ	τῆς πόας ἁπάσης γεωργικῶς εἰς
[1, 8]	νίκη. τὸν αὐτὸν γὰρ τρόπον	καὶ	τῆς σοφιστικῆς ἀρχὴ μὲν τὸ
[1, 21]	αὖ ἀπὸ τῆς ἑβδομηκονταετοῦς αἰχμαλωσίας	καὶ	τῆς τοῦ λαοῦ εἰς πατρῴαν
[1, 5]	φιλοσοφίαν ζήτησιν ἔχειν περὶ ἀληθείας	καὶ	τῆς τῶν ὄντων φύσεως (ἀλήθεια
[1, 21]	μαντικῆς. Θεόπομπος δὲ καὶ Ἔφορος	καὶ	Τίμαιος Ὀρθαγόραν τινὰ μάντιν ἀναγράφουσι,
[1, 1]	συντάττοντας. ἀλλ´ ἄρα Θεοπόμπῳ μὲν	καὶ	Τιμαίῳ μύθους καὶ βλασφημίας συντάττουσιν,
[1, 21]	ἔστιν αὐτῷ. καὶ τὴν πόλιν	καὶ	τὸ ἅγιον διαφθερεῖ σὺν τῷ
[1, 21]	ἐκράτησε καὶ καθεῖλεν τὴν Ἱερουσαλὴμ	καὶ	τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν. καὶ ὡς
[1, 21]	ἡ δοθεῖσα, καὶ ἡ δύναμις	καὶ	τὸ ἅγιον συμπατηθήσεται; καὶ εἶπεν
[1, 11]	φιλομειράκιον, ὁ φιλόσοφος λέγει Πλάτων·	καὶ	τὸ ἀγώνισμα» ἡμῶν κατὰ τὸν
[1, 4]	καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι. ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον	καὶ	τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν,
[1, 26]	αὐτόθεν ὁμολογοῦντες τήν τε ἀλήθειαν	καὶ	τὸ ἀρχέτυπον τῶν παρὰ σφίσιν
[1, 24]	ἑστὸς καὶ μόνιμον τοῦ θεοῦ	καὶ	τὸ ἄτρεπτον αὐτοῦ φῶς καὶ
[1, 28]	ἐκ φαύλης ἀναστροφῆς ἄγνοιαν ἀχλυώδη	καὶ	τὸ βέλτιστον ἀποδεδωκότος, ὄφρ´ εὖ
[1, 24]	διὰ τοῦ ξύλου, δι´ οὗ	καὶ	τὸ βλέπειν ἡμῖν νοητῶς δεδώρηται.
[1, 29]	τὸν νόμον διὰ τούτων ἐξακούω	καὶ	τό γε Ἡσιόδειον ἐπὶ τοῦ
[1, 24]	ἂν εἴη τοῦ βασιλικοῦ, καθάπερ	καὶ	τὸ δικαστικόν. τοῦ δὲ βασιλικοῦ
[1, 16]	τὸν νάβλαν καλούμενον, ὃν τρόπον	καὶ	τὸ δίχορδον Ἀσσύριοι. Καρχηδόνιοι γὰρ
[1, 13]	αἰὼν τοῦ χρόνου τὸ μέλλον	καὶ	τὸ ἐνεστός, ἀτὰρ δὴ καὶ
[1, 21]	τοῦτο καὶ ὁ προφήτης εἶπεν	καὶ	τὸ εὐαγγέλιον. πεντεκαίδεκα οὖν ἔτη
[1, 16]	διδασκαλίᾳ, ἁμῇ γέ πῃ σωφρονίζουσα	καὶ	τὸ ἦθος προτυποῦσα καὶ προστύφουσα
[1, 11]	δὲ δοκιμάζετε, ὁ ἀπόστολός φησι,	καὶ	τὸ καλὸν κατέχετε» τοῖς πνευματικοῖς
[1, 4]	τὴν ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν	καὶ	τὸ κόκκινον, καὶ τὰ λιθουργικὰ
[1, 28]	τέμνεται, εἴς τε τὸ ἱστορικὸν	καὶ	τὸ κυρίως λεγόμενον νομοθετικόν, ἅπερ
[1, 9]	αὕτη διαλεκτική. τί δ´; οὐχὶ	καὶ	τὸ λέγειν ἔργον ἐστὶ καὶ
[1, 14]	τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν εἶναι	καὶ	τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ» Περιάνδρου
[1, 15]	λῆξαι μαντικῆς φησι τὴν Σίβυλλαν,	καὶ	τὸ μὲν εἰς ἀέρα χωρῆσαν
[1, 17]	Οἶδα πολλοὺς ἀδιαλείπτως ἐπιφυομένους ἡμῖν	καὶ	τὸ μὴ κωλῦον αἴτιον εἶναι
[1, 13]	καὶ τὸ ἐνεστός, ἀτὰρ δὴ	καὶ	τὸ παρῳχηκὸς ἀκαριαίως συνίστησι, πολὺ
[1, 1]	με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου,	καὶ	τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον
[1, 9]	καὶ τὸ λέγειν ἔργον ἐστὶ	καὶ	τὸ ποιεῖν ἐκ τοῦ λόγου
[1, 24]	αὐτὸν καιρόν. ταῦτα δὲ σύμπαντα	καὶ	τὸ πῶς δεῖ χρῆσθαι τούτων
[1, 21]	θεοῦ τραφεὶς ἑβδομαῖος ἀνασῴζεται. ἐνταῦθα	καὶ	τὸ σημεῖον ἐγένετο Ἰωνᾶ, καὶ
[1, 21]	καὶ βοήσαντος παρών τις ἄλλος	καὶ	τὸ συμβὰν θεωρήσας ὑποστρέψας μετ´
[1, 20]	αἰτία καὶ συνεργός. τάχα δὲ	καὶ	τὸ συναίτιον αἴτιον. ὡς δέ,
[1, 21]	θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς καὶ ἀνακαινισμὸς λογίων	καὶ	τὸ σωτήριον ἄγεται πάσχα καὶ
[1, 13]	ὁ κύκλος καὶ τὸ τρίγωνον	καὶ	τὸ τετράγωνον καὶ ὅσα τῶν
[1, 1]	τὸ κεκαλυμμένον ὡς ἡ ἀλήθεια,	καὶ	τὸ τοῖς πολλοῖς κρυπτόν, τοῦτο
[1, 13]	ὡς τῷ σχήματι ὁ κύκλος	καὶ	τὸ τρίγωνον καὶ τὸ τετράγωνον
[1, 15]	σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι καὶ Γέται	καὶ	τὸ τῶν Αἰγυπτίων γένος καὶ
[1, 21]	Μαρδοχαῖος, οὗ φέρεται βιβλίον ὡς	καὶ	τὸ τῶν Μακκαβαϊκῶν. κατὰ τὴν
[1, 8]	εἴρηται λόγος αὐτὸς ὢν ἀλήθεια,	καὶ	τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ ἀθάνατον μένει,
[1, 15]	δὲ Φοῖνιξ ὢν τὸ γένος	καὶ	τοῖς Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι εἴρηται,
[1, 19]	ἐπερχόμενος γῆν, συνάγων χερσὶν ἀκαρπίαν.	καὶ	τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν παρακελεύομαι λέγουσα,
[1, 21]	τῶν προειρημένων προφητῶν ἡλικίας σὺν	καὶ	τοῖς ἑπτὰ λεγομένοις σοφοῖς προγενεστέρα
[1, 21]	γλώσσας λέγεσθαι. ὁ Πλάτων δὲ	καὶ	τοῖς θεοῖς διάλεκτον ἀπονέμει τινά,
[1, 15]	καὶ Αἴγυπτον τοῖς τε Μάγοις	καὶ	τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων. Ζωροάστρην δὲ
[1, 24]	ὕλην. ἐν μέν γε ὅπλοις	καὶ	τοῖς μαχίμοις ζῴοις δι´ ἐμψύχων
[1, 1]	ἃ καὶ αἰνίξεταί μοι γραφή,	καὶ	τοῖς μὲν παραστήσεται, τὰ δὲ
[1, 20]	ἀποδείξει κυριωτέρᾳ καὶ θείᾳ δυνάμει	καὶ	τοῖς ὁμοίοις· θεοδίδακτοι» γὰρ ἡμεῖς,
[1, 23]	ἐπιστατεῖν ἀγέλης ἡ ποιμενικὴ καθάπερ	καὶ	τοῖς πολεμικοῖς τῇ φύσει ἡ
[1, 26]	προσῆκον ἑκάστῳ μέρει τῆς ψυχῆς	καὶ	τοῖς τούτων ἔργοις ἀπονέμων, Μωυσῆς
[1, 27]	μὲν τοῦ σώματος ὑγείας ἕνεκα	καὶ	τομὰς καὶ καύσεις καὶ φαρμακοποσίας
[1, 24]	οἷον τὸ κατὰ τὸν θεὸν	καὶ	τὸν ἅγιον υἱὸν αὐτοῦ, παρ´
[1, 23]	καὶ προγονικὴν ζηλώσας παιδείαν, ἄχρι	καὶ	τὸν Αἰγύπτιον τὸν τῷ Ἑβραίῳ
[1, 29]	τῇ γενέσει φησὶ νόμον εἴτε	καὶ	τὸν αὖθις δοθέντα, πλὴν ἐκ
[1, 22]	γένος αὐτοῦ καὶ τὰς πράξεις	καὶ	τὸν βίον ἀξιόπιστοι κηρύσσουσαι αὐταὶ
[1, 21]	ἔτη εἴκοσι ἑπτὰ κατασχών. οὗτος	καὶ	τὸν Δαβὶδ ἔχρισεν. ἐτελεύτα δὲ
[1, 11]	ἡ γὰρ ἀκόλουθος Χριστῷ διδασκαλία	καὶ	τὸν δημιουργὸν ἐκθειάζει καὶ τὴν
[1, 9]	πείρᾳ πολλῶν γεγενημένον· ᾗ τινες	καὶ	τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν. ὁ δὲ
[1, 16]	τε αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν	καὶ	τὸν ἐνιαυτὸν εἰς δώδεκα μῆνας
[1, 21]	τρίτῳ· ὡς εἶναι αὐτόν τε	καὶ	τὸν Ἡσίοδον καὶ Ἐλισσαίου τοῦ
[1, 29]	διδάσκων τὸν λόγον εἶναι ἕνα	καὶ	τὸν θεὸν ἕνα. Μωυσῆς δὲ
[1, 21]	Πυθαγορείου τὴν Εἰς Ἅιδου κατάβασιν	καὶ	τὸν Ἱερὸν λόγον, τὸν δὲ
[1, 6]	κοινῶς οἱ πάντες τὴν ἄμπελον	καὶ	τὸν ἵππον, ἀλλ´ ὁ μὲν
[1, 21]	τὸν Σεδεκίαν εἰς Βαβυλῶνα ἀπάγει	καὶ	τὸν λαὸν πάντα μετοικίζει (καὶ
[1, 1]	ὁ ἐπιπηγάζων καὶ τὸν νοῦν	καὶ	τὸν λόγον, ᾗ καὶ οὐ
[1, 23]	τοῦ πέμψαντος εἰπεῖν ὄνομα θεοῦ	καὶ	τὸν μὲν προσκύψαντα πρὸς τὸ
[1, 21]	Ἰσραηλίτου, οἰκοδομεῖ τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ	καὶ	τὸν νεὼν ἐπισκευάζει. ἐν τῇ
[1, 1]	καὶ τοῦ ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων	καὶ	τὸν νοῦν καὶ τὸν λόγον,
[1, 21]	ἐλθὼν καὶ πληρώσας τὴν ὅρασιν	καὶ	τὸν προφήτην« ἐχρίσθη τὴν σάρκα
[1, 12]	τύχῃ γεωργοῦ, ἐκφύσεται ἕκαστον αὐτῶν	καὶ	τὸν πυρὸν ἀναδείξει. ~(Μιᾶς τοίνυν
[1, 1]	εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει οὐδείς.	καὶ	τὸν σίδηρον ἡ χρῆσις καθαρώτερον
[1, 4]	τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον	καὶ	τὸν χαλκόν, καὶ τὴν ὑάκινθον
[1, 6]	δίχα τούτων ἀθήρατον οὖσαν, πλὴν	καὶ	τότε τοῖς μεμαθηκόσι καὶ τὰ
[1, 21]	τὰς ἀδικίας, καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι	καὶ	τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ
[1, 23]	τὴν διαμάχην τοῦ θ´ Ἑβραίου	καὶ	τοῦ Αἰγυπτίου διηγησάμενος καὶ τὴν
[1, 1]	ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος	καὶ	τοῦ αἵματος τοῦ κυρίου. δοκιμαζέτω
[1, 1]	ὁ διδάσκαλος» καὶ τοῦ λέγοντος	καὶ	τοῦ ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων καὶ
[1, 21]	ἁμαρτίαν, καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας	καὶ	τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας, καὶ
[1, 20]	ἀλήθεια τῆς καθ´ ἡμᾶς, εἰ	καὶ	τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος, καὶ
[1, 21]	εἰκάδι. Οἱ δὲ ἀπὸ Βασιλείδου	καὶ	τοῦ βαπτίσματος αὐτοῦ τὴν ἡμέραν
[1, 9]	ὁ νοῦς γε τοῦ προφητικοῦ	καὶ	τοῦ διδασκαλικοῦ πνεύματος ἐπικεκρυμμένως λαλούμενος
[1, 17]	ἐσομένων πρὸ καταβολῆς τοῦ κόσμου	καὶ	τοῦ ἕκαστον εἶναι ἐγνωκότος, ἀλλὰ
[1, 21]	καὶ τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας,	καὶ	τοῦ ἐξιλάσασθαι καὶ τοῦ ἀγαγεῖν
[1, 9]	ἡ γνῶσις τοῦ ἀποκρίνασθαι; ἥτις	καὶ	τοῦ ἐρωτᾶν· εἴη δ´ ἂν
[1, 15]	τῷ Φαίδρῳ τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα	καὶ	τοῦ Θωὺθ ἡμῖν σοφώτερον δείκνυσιν,
[1, 24]	τοῦ τε κατ´ ἀρετὴν νικῶντος	καὶ	τοῦ κατὰ βίαν ὄργανον τὸ
[1, 1]	αὐτοῦ· εἷς γὰρ ὁ διδάσκαλος»	καὶ	τοῦ λέγοντος καὶ τοῦ ἀκροωμένου,
[1, 8]	γῆς. εἰσὶ γάρ τινες τῶν	καὶ	τοῦ λόγου ἐπακηκοότων τοῖς ἰχθύσι
[1, 17]	μὴ σβέσαντα τὸ δεινὸν ἀρχόμενον	καὶ	τοῦ ναυαγίου τὸν κυβερνήτην μὴ
[1, 28]	γάλα. τετραχῶς δὲ ἡμῖν ἐκληπτέον	καὶ	τοῦ νόμου τὴν βούλησιν, ἢ
[1, 21]	ἀπὸ ἐξόδου λόγου τοῦ ἀποκρίνασθαι	καὶ	τοῦ οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ ἕως χριστοῦ
[1, 15]	ὅσοι γε τὴν Παλαιστίνην κατῴκησαν	καὶ	τοῦ Περσικοῦ γένους οὐ τὸ
[1, 23]	τῶν κεκρατηκότων ὡς κρείττονες ἡττόνων	(καὶ	τοῦ πολέμου ἡ αἰτία δικαία·
[1, 21]	δευτέραν καὶ ἑξηκοστὴν ὀλυμπιάδα φερομένου	καὶ	τοῦ πρεσβυτάτου τῶν παρ´ Ἕλλησι
[1, 21]	τὴν ἁγίαν τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν,	καὶ	τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ τοῦ
[1, 21]	καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον,	καὶ	τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην,
[1, 15]	Περσῶν οἱ Μάγοι (οἳ μαγείᾳ	καὶ	τοῦ σωτῆρος προεμήνυσαν τὴν γένεσιν,
[1, 1]	μεταδιδόναι δὲ τῶν θείων μυστηρίων	καὶ	τοῦ φωτὸς ἐκείνου τοῦ ἁγίου
[1, 17]	ὡς τοῦ πυρὸς τὸ θερμαίνειν	καὶ	τοῦ φωτὸς τὸ φωτίζειν) ἀλλὰ
[1, 21]	τοῦ σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην,	καὶ	τοῦ χρῖσαι ἅγιον ἁγίων. καὶ
[1, 8]	τοῦτο τἀκριβέστατον, ἀλλ´ ἡ φύσις	καὶ	τοὐρθόν· ὃς δὲ εὐγλωσσίᾳ νικᾷ,
[1, 18]	ζητοῦσι, τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους	καὶ	τοὺς ἄλλους συλλογισμοὺς δηλονότι, ἡμεῖς
[1, 5]	πρὶν ἢ τὸν κύριον καλέσαι	καὶ	τοὺς Ἕλληνας· ἐπαιδαγώγει γὰρ καὶ
[1, 24]	τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Ἀττικὴν	καὶ	τοὺς ἐπικαίρους τῶν τόπων προκαταλαβόμενος
[1, 2]	οὐδαμῶς κοσμίως, αὑτούς τε ἀπατῶντες	καὶ	τοὺς ἐχομένους αὐτῶν γοητεύοντες. Ἑβραῖοι
[1, 22]	βιβλιοθήκην πάσαις κατακοσμῆσαι γραφαῖς ἠξίωσε	καὶ	τοὺς Ἱεροσολυμίτας τὰς παρ´ αὐτοῖς
[1, 16]	{ἢ} αὐτίκα μάλα. φασὶ δὲ	καὶ	τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους καὶ
[1, 16]	αὖ πρῶτος περιέθηκε τοῖς ποιήμασι	καὶ	τοὺς Λακεδαιμονίων νόμους ἐμελοποίησε Τέρπανδρος
[1, 29]	ἄμφω κοινῶς τοὺς μύθους αὐτῶν	καὶ	τοὺς λόγους παιδικοὺς εἶναι παριστάς.
[1, 21]	μνηστῆρσι) κατὰ τὸ κιθαρίζειν εὐδοκίμουν.	καὶ	τοὺς μὲν ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον
[1, 14]	μετά γε Ὀρφέα καὶ Λίνον	καὶ	τοὺς παλαιοτάτους παρὰ σφίσι ποιητὰς
[1, 1]	βίῳ τῷ κατὰ τὸν θεὸν	καὶ	τοὺς πεινῶντας δικαιοσύνην τρέφοντες τῇ
[1, 21]	ἀπὸ δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα	καὶ	τοὺς περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς τοὺς
[1, 24]	ἀνοδίας παρέπεμπεν αὐτούς. ναὶ μὴν	καὶ	τοὺς πολεμίους τοὺς τῆς χώρας
[1, 1]	ἐργάτης σπείρῃ τοὺς εὐγενεῖς πυροὺς	καὶ	τοὺς στάχυς αὐξήσῃ τε καὶ
[1, 1]	ἑαυτῆς τέκνα. κατὰ ταὐτὰ δὲ	καὶ	τοὺς τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων
[1, 19]	καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς	καὶ	τοὺς τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους θήσομεν;
[1, 1]	οὐ γὰρ μόνον δι´ Ἑβραίους	καὶ	τοὺς ὑπὸ νόμον κατὰ τὸν
[1, 21]	δὲ οἶμαι ἐπὶ τούτοις χεῖρον	καὶ	τοὺς χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων
[1, 1]	αὐτῷ ἡ πειθὼ ἐκ περιουσίας.	καὶ	τοῦτ´ ἦν ἄρα τὸ προφητικὸν
[1, 21]	ἐνιαυτὸν μόνον ἔδει αὐτὸν κηρῦξαι,	καὶ	τοῦτο γέγραπται οὕτως· ἐνιαυτὸν δεκτὸν
[1, 1]	παραδέξασθαι τὸ καταβαλλόμενον σπέρμα πνευματικὸν	καὶ	τοῦτο εὐμαρῶς ἐκθρέψαι δύνασθαι. Περιέξουσι
[1, 1]	τῶν ἐπισήμων δογματιζόμενα αἱρέσεων παραθήσεται,	καὶ	τούτοις ἀντερεῖ πάνθ´ ὅσα προοικονομηθῆναι
[1, 21]	ὁ Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν	καὶ	τοῦτον εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν,
[1, 26]	τυγχάνων δικαίων τε καὶ ἀδίκων.	καὶ	τοῦτον κυρίως θεσμὸν ἂν εἴποιμεν
[1, 25]	δὲ ἡ τὸ ὂν εὑρίσκουσα	καὶ	τούτου τυγχάνουσα· ὁ ὢν δὲ
[1, 21]	ἐξέκλεψε τὸν υἱὸν Ὀζίου Ἰωὰν	καὶ	τούτῳ περιέθηκεν ὕστερον τὴν βασιλείαν.
[1, 24]	ἢ ψευδομένους ἢ ἀληθεύοντας, ἢ	καὶ	τούτων ἅμα τισὶ χρωμένους κατὰ
[1, 8]	δείσαντες· πᾶσαι δὲ ἀκούσιοι τροπαί,	καὶ	τούτων οὐδὲν ἄν ποτε ἐπιστήμην
[1, 7]	γεωργὸς οὐ πυροὺς μόνον (καίτοι	καὶ	τούτων πλείους εἰσὶ διαφοραί) σπείρει
[1, 11]	κόσμου μωρία παρὰ θεῷ ἐστιν,	καὶ	τούτων τῶν σοφῶν κύριος γινώσκει
[1, 20]	ἡ προπαιδεία δὲ προσοψήματι ἔοικεν	καὶ	τραγήματι, δείπνου δὲ λήγοντος γλυκὺ
[1, 16]	δὲ ἴαμβον Ἱππῶναξ ὁ Ἐφέσιος,	καὶ	τραγῳδίαν μὲν Θέσπις ὁ Ἀθηναῖος,
[1, 23]	Αἴγυπτον μεταναστάντων. ἑβδόμῃ γενεᾷ γεννηθεὶς	καὶ	τραφεὶς βασιλικῶς περιστάσει κέχρηται τοιαύτῃ.
[1, 24]	προκαθεζομένους τροπωσάμενος ἀπέκτεινεν ἐξ ἐρήμου	καὶ	τραχείας ὁδοῦ (τοιαύτη γὰρ ἡ
[1, 11]	μέχρι τῶν κατὰ μέρος ἄγει	καὶ	τρεπτὴν καὶ γενητὴν οἶδεν τὴν
[1, 21]	δὲ οἱ πάντες προφῆται πέντε	καὶ	τριάκοντα. γυναικῶν δὲ (καὶ γὰρ
[1, 21]	εἶτα ὁ Λάθουρος ἔτη ἓξ	καὶ	τριάκοντα, εἶτα ὁ ἐπικληθεὶς Διόνυσος
[1, 21]	Φιλομήτωρ καὶ βασιλεύει ἔτη πέντε	καὶ	τριάκοντα, μεθ´ ὃν ὁ Φύσκων
[1, 21]	τοῦ ὀγδόου δυναστείας τῷ δευτέρῳ	καὶ	τριακοστῷ ἡ Μωυσέως κατὰ Ἄμωσιν
[1, 21]	πρόεισιν, εἰ τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι	καὶ	τρισὶ καὶ μησὶν ἑπτὰ μέχρι
[1, 23]	ἐκαλεῖτο δὲ Ἰωακείμ. ἔσχεν δὲ	καὶ	τρίτον ὄνομα ἐν οὐρανῷ μετὰ
[1, 23]	μισθὸν ἀναγκαῖον κομιζόμενοι, ἔπειτα δὲ	καὶ	τρόπον τινὰ ἠμύναντο ἀντιλυποῦντες ὡς
[1, 7]	καὶ ὅλως παντοίων δένδρων φύσιν	καὶ	τροφήν. ὡσαύτως δὲ οὐχ ἡ
[1, 1]	ἠπίστατο, τοῖς οἵοις τε ἐκδέξασθαι	καὶ	τυπωθῆναι πρὸς αὐτά· τὰ δὲ
[1, 11]	μὲν ὑπόληψις τῆς γνώσεως φυσιοῖ»	καὶ	τύφου ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ δὲ ἡ
[1, 18]	τε τῆς ἀληθείας ἐκτροπή. ἀλλὰ	καὶ	τῷ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν
[1, 17]	τοῖς δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ	καὶ	τῷ ἐκ πειρασμοῦ μαρτυρίῳ. ἔστιν
[1, 24]	τὸ στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ	καὶ	τῷ ἐκ τούτων μικτῷ· συντίθεται
[1, 1]	φησί, λάλει, καὶ σοφώτερος ἔσται,	καὶ	τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται
[1, 1]	λόγων τε καὶ ἀνδρῶν μακαρίων	καὶ	τῷ ὄντι ἀξιολόγων. τούτων ὃ
[1, 11]	Ἀκίνητον μὲν οὖν πρὸς ἀλήθειαν	καὶ	τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται
[1, 1]	καὶ ἡ διὰ λόγων λαμβάνεται.	καὶ	τῷ ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί»
[1, 17]	ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ ψευδοπροφῆται,	καὶ	τῷ ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει
[1, 9]	πολύπειρος οὗτος τῆς ἀληθείας ἰχνευτὴς	καὶ	τῷ ὄντι πολύμητις» δίκην τῆς
[1, 1]	διὰ τοῦδε προεθέσπισεν τοῦ λογίου,	καὶ	τῷ παρακεκαλυμμένως τὰ παραδιδόμενα οἵῳ
[1, 20]	σταθμούχῳ, μισθὸν δὲ τῷ διδασκάλῳ	καὶ	τῷ πιπράσκοντι ἀρραβῶνα. ἑκάστη δὲ
[1, 17]	τιτρώσκεσθαι κωλύων τὸ τρωθῆναι αὐτόν,	καὶ	τῷ Σωκράτει τὸ δαιμόνιον αἴτιον
[1, 21]	καὶ τὸ σημεῖον ἐγένετο Ἰωνᾶ,	καὶ	Τωβίας διὰ Ῥαφαὴλ τοῦ ἀγγέλου
[1, 9]	δρεπάνου τε, οἶμαι, καὶ μακέλλης	καὶ	τῶν ἄλλων ὀργάνων τῶν γεωργικῶν
[1, 21]	Ἄξιον δὴ ἐνταῦθα γενομένους διερευνῆσαι	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν μετὰ Μωσέα
[1, 9]	ὀρθὸν ἔκ τε τῶν Ἑλληνικῶν	καὶ	τῶν βαρβαρικῶν ὑποδείγματα κομίζων πολύπειρος
[1, 1]	τοῦ θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ	καὶ	τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα
[1, 21]	ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται	καὶ	τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται,
[1, 22]	πρεσβυτέρους ἐκλεξάμενοι ἀπέστειλαν αὐτῷ μετὰ	καὶ	τῶν θείων βίβλων. ἑκάστου δὲ
[1, 1]	Ἑλληνικὴν νεμόμεναι φιλοσοφίαν, ἧς καθάπερ	καὶ	τῶν καρύων οὐ τὸ πᾶν
[1, 21]	Ἀμώσιος τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος	καὶ	τῶν κατ´ αὐτὸν πράξεων, μάρτυρα
[1, 21]	ἔτη βασιλεύειν ἄρχεται. ὁμοίως οὖν	καὶ	τῶν Μακεδονικῶν βασιλέων οἱ χρόνοι
[1, 21]	ἐν τῇ Φωκέων πολιτείᾳ. ἀλλὰ	καὶ	τῶν παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρώπων ποτέ,
[1, 7]	αὐτούς, οἵους τε ὄντας ἐπακοῦσαι	καὶ	τῶν παρ´ ἡμῖν, ἢν μόνον
[1, 3]	σοφιστῶν ὄχλος ἐξηρτυμένος. ἐπὶ τούτων	καὶ	τῶν παραπλησίων ὅσοι τοὺς κενοὺς
[1, 21]	τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις. Συνάγονται οὖν	καὶ	τῶν Περσῶν οἱ χρόνοι οὕτως·
[1, 15]	αὐτῶν, οἳ δὲ Βραχμᾶναι καλούμενοι.	καὶ	τῶν Σαρμανῶν οἱ ὑλόβιοι προσαγορευόμενοι
[1, 21]	Χείρωνος καὶ Βοιὼ καὶ Μαντὼ	καὶ	τῶν Σιβυλλῶν τὸ πλῆθος, ἡ
[1, 4]	καὶ τῆς λέξεως οἱ σοφισταὶ	καὶ	τῶν συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ καὶ
[1, 24]	τάττεται βασιλεία, ὡς ἡ Σαρδαναπάλλου	καὶ	τῶν τὸ τέλος ποιουμένων ταῖς
[1, 5]	δὲ ἐπιστήμη θείων καὶ ἀνθρωπίνων	καὶ	τῶν τούτων αἰτίων. κυρία τοίνυν
[1, 5]	ἐπαγγέλλεται γλώσσης τε καὶ γαστρὸς	καὶ	τῶν ὑπὸ γαστέρα, καὶ ἔστιν
[1, 21]	μὲν ἀπὸ τῶν ὀνειράτων τεκμαιρόμενος	καὶ	τῶν χρησμῶν, ἄλλως δὲ καὶ
[1, 9]	ἁψάμενος, ὡς βέλτιον γεωργεῖν τε	καὶ	ὑγιάζειν δύνασθαι, οὕτω κἀνταῦθα χρηστομαθῆ
[1, 8]	μὴ προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ	καὶ	ὑγιοῦς λόγου τῷ κοινωνοῦντι τοῦ
[1, 19]	ἀλλ´ ἢ ἐπὶ τῶν ἄρτῳ	καὶ	ὕδατι κατὰ τὴν προσφορὰν μὴ
[1, 19]	δηλονότι, ἄρτων κρυφίων ἡδέως ἅψασθε,	καὶ	ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ, ἄρτον καὶ
[1, 19]	καὶ ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ, ἄρτον	καὶ	ὕδωρ οὐκ ἐπ´ ἄλλων τινῶν,
[1, 15]	ἀμφιέννυνται φλοιοῖς καὶ ἀκρόδρυα σιτοῦνται	καὶ	ὕδωρ ταῖς χερσὶ πίνουσιν, οὐ
[1, 19]	τῆς γραφῆς. εἰσὶ γὰρ οἳ	καὶ	ὕδωρ ψιλὸν εὐχαριστοῦσιν. ἀλλὰ ἀποπήδησον,
[1, 24]	δὲ κατ´ ἄλλην φύσιν τε	καὶ	ὕλην. ἐν μέν γε ὅπλοις
[1, 16]	ὁ δὲ ἀπόστολος οὕτω» φησὶν	καὶ	ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν
[1, 27]	πρὸς μὲν τὴν θεοσέβειαν παιδεύει	καὶ	ὑπαγορεύει τὰ ποιητέα εἴργει τε
[1, 1]	ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με	καὶ	ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς με
[1, 19]	οἰκεῖον καὶ γνήσιον ὕδωρ λογιζομένη,	καὶ	ὑπερβήσῃ ποταμὸν ἀλλότριον» τὸν παραφέροντα
[1, 18]	τῶν σοφῶν» τῇ τῆς καταφρονουμένης	καὶ	ὑπερορωμένης βαρβάρου φιλοσοφίας ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι
[1, 5]	σοφίαν» ὁ Σολομὼν περιχαράκωσον» φησίν,	καὶ	ὑπερυψώσει σε· στεφάνῳ δὲ τρυφῆς
[1, 21]	τε καὶ μάντεις, οἳ δὲ	καὶ	ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες ἢ ὑδάτων
[1, 29]	ἔμπαλιν νέους τοὺς τὰ νεώτερα	καὶ	ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα, τὰ χθὲς
[1, 1]	καὶ σώμασιν. οὐδεὶς ἅπτει λύχνον	καὶ	ὑπὸ τὸν μόδιον τίθησιν, ἀλλ´
[1, 19]	οὐ γὰρ ἐν γεωμετρίᾳ αἰτήματα	καὶ	ὑποθέσεις ἐχούσῃ φιλοσοφία, οὐδ´ ἐν
[1, 1]	μὲν εἰ ἄξιος λέγειν τε	καὶ	ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ
[1, 16]	πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην	καὶ	ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς τε Σιδονίους
[1, 24]	οὕτως ἐπιβαλεῖν. ἀμέλει γέγονεν ὅπερ	καὶ	ὑπώπτευσεν· ἐπεδίωξαν γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι
[1, 21]	ἡ ὀλυμπιὰς ἡ πρώτη, ἣ	καὶ	ὑστέρα τῶν Ἰλιακῶν δείκνυται ἔτεσι
[1, 22]	Πλάτων τῇ καθ´ ἡμᾶς νομοθεσίᾳ,	καὶ	φανερός ἐστι περιειργασμένος ἕκαστα τῶν
[1, 27]	ἕνεκα καὶ τομὰς καὶ καύσεις	καὶ	φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα καὶ ὁ ταῦτα
[1, 2]	λυμαίνεσθαι τὸν βίον, ψευδῶν πραγμάτων	καὶ	φαύλων ἔργων δημιουργὸν ὑπάρχουσαν, ᾗ
[1, 7]	γάρ) πολλαί τε καὶ ποικίλαι	καὶ	φέρουσαι εἰς τὴν κυρίαν ὁδόν
[1, 21]	γενεαῖς τῶν Ἰλιακῶν, Δημόδοκος δὲ	καὶ	Φήμιος μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν
[1, 21]	ἡμέρας αςϟ μακάριος ὁ ὑπομένων	καὶ	φθάσας εἰς ἡμέρας ατλεʹ Φλαύιος
[1, 1]	φαμεν, κοινωνικὸν δὲ ἡ σοφία	καὶ	φιλάνθρωπον. λέγει γοῦν ὁ Σολομών·
[1, 11]	ὄνομα ὑποδυόμενοι, ἄθεοί τινες ἀνθρωπίσκοι	καὶ	φιλήδονοι. διὰ τοῦτο προσεύχομαι, φησίν,
[1, 5]	φιλοσοφίαν τὴν δέσποιναν αὐτῶν, οὕτω	καὶ	φιλοσοφία αὐτὴ πρὸς σοφίας κτῆσιν
[1, 15]	γένους, αἳ νόμους τε ἔθεσαν	καὶ	φιλοσοφίαν ἐκήρυξαν, οὗ μεῖζον ἀγαθὸν
[1, 1]	γέ πῃ θείας ἔργον προνοίας	καὶ	φιλοσοφίαν. ~(ὑπὲρ δὲ τῶν ὑπομνημάτων
[1, 9]	καὶ μουσικῆς καὶ ἀπὸ γραμματικῆς	καὶ	φιλοσοφίας αὐτῆς δρεπόμενον τὸ χρήσιμον
[1, 20]	πάντες ἄνευ τῆς ἐγκυκλίου παιδείας	καὶ	φιλοσοφίας τῆς Ἑλληνικῆς, οἳ δὲ
[1, 6]	αὐδήεντα, καὶ θέσπιον τὸν ἔμπειρον	καὶ	φιλόσοφον καὶ τῆς ἀληθείας ἐπιστήμονα.
[1, 15]	παρ´ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν τε	καὶ	φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ πλεῖστοι
[1, 16]	εὑρετής, ὥς φησιν Ἔφορος, ὅθεν	καὶ	Φοινικήια τὰ γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι
[1, 21]	Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς τε ὁ Ἀκραγαντῖνος	καὶ	Φορμίων ὁ Λάκων, ναὶ μὴν
[1, 1]	δὲ ἐφοδιάζειν οὐ καλόν· ᾗ	καὶ	φορτίον συνεπιτιθέναι μὲν εὔλογον, συγκαθαιρεῖν
[1, 25]	καὶ γὰρ ἰσχύι καὶ σεμνότητι	καὶ	φρονήσει πρέπειν ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν
[1, 4]	ἑαυτοῦ στόματος αἴσθησίν τε ἅμα	καὶ	φρόνησιν, καὶ θησαυρίζει δικαίοις βοήθειαν·
[1, 16]	μαντικήν. Τυρρηνοὶ δὲ σάλπιγγα ἐπενόησαν	καὶ	Φρύγες αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην
[1, 1]	πρὸς τὴν ἀκριβῆ αἵρεσίν τε	καὶ	φυγὴν ἡ συνείδησις, θεμέλιος δὲ
[1, 19]	καὶ τῆς ἔξωθεν σκέπης τε	καὶ	φυλακῆς φροντιστέον. γνωστῶς δὲ ἐπιγνώσῃ
[1, 15]	Ἡρόδωρος δὲ τὸν Ἡρακλέα μάντιν	καὶ	φυσικὸν γενόμενον ἱστορεῖ παρὰ Ἄτλαντος
[1, 1]	{διὸ δὴ} παραθετέον δόξας τε	καὶ	φωνὰς τὰς ἐμβοώσας παρ´ ἕκαστα
[1, 4]	μουσικός, ἁφῆς δὲ ὁ πλαστικός.	καὶ	φωνῆς ὁ ᾠδικός, ὀσφρήσεως ὁ
[1, 16]	εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν, ὁμοίως δὲ	καὶ	Χαλδαῖοι. Αἰγύπτιοι λύχνους τε αὖ
[1, 21]	τῷ μεταξὺ χρόνῳ τελεσθέν. τότε	καὶ	Χελκίας ὁ ἱερεὺς ὁ τοῦ
[1, 14]	Εὐρώπης, Σόλων τε ὁ Ἀθηναῖος	καὶ	Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ
[1, 6]	παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, φησίν,	καὶ	χρὴ μετιέναι τὸ ἐλεγκτικὸν εἶδος
[1, 26]	ἂν νομοθετική· κτᾶσθαί τε γὰρ	καὶ	χρῆσθαι ταύτης ἴδιον βασιλικωτάτης οὔσης.
[1, 24]	γυμνάζων καὶ συμβιβάζων αὐτούς, ἵνα	καὶ	χρηστὰ τὰ τῆς χώρας μετὰ
[1, 17]	ἐπινοηθέντων πρός τινων ἀγαθόν τι	καὶ	χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν καὶ ὠφελίμως
[1, 1]	φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον τοῦ θεοῦ	καὶ	Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν ἐκλεκτῶν
[1, 5]	δὲ τὸ αὐτομαθὲς ἐνδείκνυται; διὸ	καὶ	Χριστοῦ τύπος εὑρίσκεται. οὗτος μιᾶς
[1, 24]	ἐπαιδεύοντο Ἑβραῖοι δι´ ἐρημίας πολλῆς	καὶ	χρόνου μακροῦ, εἰς μόνον τὸ
[1, 1]	μὲν οὖν πρὸς παρόντας λέγων	καὶ	χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει δικάζει
[1, 20]	αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ δόξαν αὔξων	καὶ	ψευδόμενος τὴν ἀλήθειαν. οὗτος κλέπτης«
[1, 21]	υἱὸς Ἀνανίου. ἐπὶ δὲ Μιχαίου	καὶ	ψευδοπροφήτης ἦν Σεδεκίας ὁ τοῦ
[1, 23]	νοσφισαμένους τῆς τιμῆς τοῦ χωρίου	καὶ	ψευσαμένους λόγῳ ἀποκτείνας. Ἀρτάπανος γοῦν
[1, 9]	φυσικὴν θεωρίαν ἐκμανθάνειν, μόνην δὲ	καὶ	ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ
[1, 15]	δίναις προσβλέπουσαι καὶ ῥευμάτων ἑλιγμοῖς	καὶ	ψόφοις τεκμαίρονται καὶ προθεσπίζουσι τὰ
[1, 8]	προβάτων κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι, ἀνδραποδισταί τε	καὶ	ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι, κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς,
[1, 1]	τοῦ ἄρτου διανομῇ. εἰσὶ γὰρ	καὶ	ψυχαὶ ἰδίας ἔχουσαι τροφάς, αἳ
[1, 28]	πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱὸς	καὶ	ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
[1, 1]	ἵνα ᾖ ἐν στόματι λαλοῦντος	καὶ	ᾧ λαλεῖται, μᾶλλον δὲ οὐκ
[1, 4]	κατ´ ἐπισύνθεσιν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ ἐπινενοημέναι,	καὶ	ὡς θεόθεν ἡ τεχνικὴ καὶ
[1, 20]	ἀδικεῖ ὁ σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων	καὶ	ὡς ἴδια αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ
[1, 5]	ἀσπάζομαι μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν	καὶ	ὡς νεωτέραν καὶ ὡς σὴν
[1, 28]	πατέρα ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται,	{καὶ}	ὡς οἷόν τε τὴν ἀνθρωπίνην
[1, 9]	πνεύματος μαθηταί· ἐκ γὰρ πίστεως	καὶ	ὡς οὐχ οἷόν τε ῥᾳδίως
[1, 5]	κοσμικὴν παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν	καὶ	ὡς σὴν θεραπαινίδα, τὴν δὲ
[1, 21]	Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν.	καὶ	ὡς ταῦθ´ οὕτως ἔχει, τῷ
[1, 20]	τυγχάνουσιν αἱ ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι,	καὶ	ὡς τοῦ θερμαίνεσθαι ὅ τε
[1, 21]	φαίνεται Μιχαίας τε σὺν αὐτῷ	καὶ	Ὠσηὲ καὶ Ἰωὴλ ὁ τοῦ
[1, 21]	μέχρι τούτου διατείνουσι προφητεύοντες Ἡσαΐας	καὶ	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας. λέγονται δὲ
[1, 21]	ἐπὶ τούτου ἔτι Ἡσαΐας προφητεύει	καὶ	Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης
[1, 21]	καὶ Ἡσαΐας ὁ υἱὸς αὐτοῦ	καὶ	Ὠσηὲ ὁ τοῦ Βεηρὶ καὶ
[1, 17]	τι καὶ χρηστὸν τέλος ἀποτελεῖν	καὶ	ὠφελίμως τοῖς δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι