Livre, Chap. |
[1, 1] |
δύναμις
ἦν
ἀνδράσιν)
ἔστιν
δὲ
|
καὶ |
ἃ
ἀνυποσημείωτα
μεμενηκότα
τῷ
χρόνῳ |
[1, 1] |
χάριτι
τῇ
ἐν
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
|
καὶ |
ἃ
ἤκουσας
παρ´
ἐμοῦ
διὰ |
[1, 21] |
δὲ
τῷ
νόμῳ
Μωυσῆς
τε
|
καὶ |
Ἀαρών,
μεθ´
οὓς
προφητεύουσιν
Ἰησοῦς |
[1, 21] |
Θεσβίτης
καὶ
Μιχαίας
υἱὸς
Ἰεβλᾶ
|
καὶ |
Ἀβδίας
υἱὸς
Ἀνανίου.
ἐπὶ
δὲ
|
[1, 27] |
διοικοῦσαν
πρόνοιαν
κυρίαν
τε
εἶναι
|
καὶ |
ἀγαθήν.
ἀμφοῖν
γὰρ
ἡ
δύναμις |
[1, 1] |
χιόνα
λευκανθήσομαι.
ἀκουτιεῖς
με
εὐφροσύνην
|
καὶ |
ἀγαλλίασιν·
ἀγαλλιάσονται
ὀστᾶ
τεταπεινωμένα.
ἀπόστρεψον |
[1, 5] |
δὲ
ἑρμηνεύεται)
ὁ
μηδὲν
ἄσκεπτον
|
καὶ |
ἀδιερεύνητον
καταλιπὼν
ἐπεσκέψατο
καὶ
πρὸς |
[1, 20] |
τοῦ
πέμψαντος
αὐτὸν
ἀληθής
ἐστι
|
καὶ |
ἀδικία
οὐκ
ἔστιν
ἐν
αὐτῷ. |
[1, 26] |
δεδόσθαι,
κανὼν
τυγχάνων
δικαίων
τε
|
καὶ |
ἀδίκων.
καὶ
τοῦτον
κυρίως
θεσμὸν
|
[1, 21] |
καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ὅπου
γε
|
καὶ |
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν
καὶ |
[1, 15] |
πλείστην
ἐπεπλανησάμην,
ἱστορέων
τὰ
μήκιστα,
|
καὶ |
ἀέρας
τε
καὶ
γέας
πλείστας |
[1, 21] |
κινηθέντες
ἢ
ὑδάτων
καὶ
θυμιαμάτων
|
καὶ |
ἀέρος
ποιοῦ
ἐκταραχθέντες·
παρὰ
Ἑβραίοις |
[1, 21] |
μὴ
θελήσαντες
Μισαὴλ
Ἀνανίας
τε
|
καὶ |
Ἀζαρίας
εἰς
κάμινον
ἐμβληθέντες
πυρὸς |
[1, 29] |
ὁ
πάντων
βασιλεὺς
θνατῶν
τε
|
καὶ |
ἀθανάτων,
λέγει
Πίνδαρος.
ἐγὼ
δὲ |
[1, 21] |
ὀκτώ·
καὶ
ἐπὶ
τὴν
κατάλυσιν
|
καὶ |
Ἀθηναίων
ἧτταν
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά· |
[1, 5] |
φωτὶ
λάμπουσιν.
εἶεν
δ´
ἂν
|
καὶ |
αἱ
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι |
[1, 10] |
σοφιστικὴν
τέχνην
παραιτητέον
παντελῶς,
ἐπεὶ
|
καὶ
|
αἱ
λέξεις
αὐταὶ
τῶν
σοφιστῶν |
[1, 17] |
μὲν
ἐκ
φαύλης
διαθέσεως,
καθάπερ
|
καὶ |
αἱ
νόσοι
αἱ
σωματικαί·
κυβερνῶνται |
[1, 11] |
ἀληθείας.
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
|
καὶ
|
αἱ
πληγαὶ
καὶ
οἱ
ἔλεγχοι |
[1, 5] |
δ´
ἂν
καὶ
αἱ
ἐντολαὶ
|
καὶ |
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
καὶ
ἀφορμαὶ |
[1, 17] |
κυρίῳ
καὶ
παντοκράτορι
ὄντι.
ἀλλὰ
|
καὶ |
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
|
[1, 6] |
χρηστὴ
σῳζομένη
φύσεις
ἀγαθὰς
ποιεῖ,
|
καὶ |
αἱ
φύσεις
αἱ
χρησταὶ
τοιαύτης |
[1, 21] |
Ὑστάσπου
τοῦ
Περσῶν
καὶ
Ἀσσυρίων
|
καὶ |
Αἰγυπτίων
γεγενημένου
βασιλέως,
ἐφ´
οὗ, |
[1, 15] |
γὰρ
Βαβυλῶνά
τε
καὶ
Περσίδα
|
καὶ |
Αἴγυπτον
τοῖς
τε
Μάγοις
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
ὁ
σωτὴρ
σῴζει
αἰεὶ
|
καὶ
|
αἰεὶ
ἐργάζεται,
ὡς
βλέπει
τὸν |
[1, 14] |
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίας,
ὡς
Ἑβραϊκὸς
|
καὶ |
αἰνιγματώδης,
ἤδη
ἐπισκεπτέος.
βραχυλογίαν
γοῦν |
[1, 1] |
ἴχνος
ἐμβεβηκότος.
ἔστι
δὲ
ἃ
|
καὶ |
αἰνίξεταί
μοι
γραφή,
καὶ
τοῖς |
[1, 1] |
εὐλόγως
ἀντερεῖ.
καὶ
πρᾶξιν
ἄρα
|
καὶ |
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον
οὐ
τὴν
ἀμεμφῆ, |
[1, 4] |
καὶ
προθύμως
ἐξιχνιάσῃς,
νοήσεις
θεοσέβειαν
|
καὶ |
αἴσθησιν
θείαν
εὑρήσεις,
πρὸς
ἀντιδιαστολὴν |
[1, 13] |
ὑπὲρ
χρυσίον
δεδοκιμασμένον,
ἀνθαιρεῖσθε
δὲ
|
καὶ |
αἴσθησιν
χρυσίου
καθαροῦ·
κρείσσων
γὰρ |
[1, 1] |
λαλῶ,
ὅτι
βλέποντες
οὐ
βλέπουσι
|
καὶ |
ἀκούοντες
οὐκ
ἀκούουσι
καὶ
οὐ |
[1, 15] |
ἔχουσιν,
δένδρων
δὲ
ἀμφιέννυνται
φλοιοῖς
|
καὶ |
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
καὶ
ὕδωρ
ταῖς |
[1, 17] |
δὲ
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ
φίλαυτοι
|
καὶ |
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ
αὐτοὺς
λέγουσα
|
[1, 8] |
βιάζεταί
τε
πολλάκις
ὀδύνη
τε
|
καὶ |
ἀλγηδὼν
φιλονικία
τε
αὖ
καὶ |
[1, 27] |
σωτηρίαν.
ἐλεημοσύναι
δὲ
καὶ
πίστεις
|
καὶ |
ἀλήθεια
μὴ
ἐκλιπέτωσάν
σε,
ἄφαψαι |
[1, 20] |
ἑκάστη
δὲ
εἴτε
ἀρετὴ
εἴτε
|
καὶ |
ἀλήθεια
συνωνύμως
καλουμένη
μόνου
τοῦ |
[1, 17] |
αὐτοῦ.
ἐν
δὲ
τοῖς
ψεύδεσι
|
καὶ |
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
ψευδοπροφῆται, |
[1, 15] |
γένους
οὐ
τὸ
ἐλάχιστον
μέρος
|
καὶ |
ἄλλα
πρὸς
τούτοις
γένη
μυρία. |
[1, 21] |
αὐτοκασιγνήτῳ
κεχολωμένη
Ἀπόλλωνι.
ἔστι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
καλουμένη·
μέμνηται |
[1, 13] |
γυναικωνίτιδες
ἀποκοψάμεναι
τὸν
λόγον)
εἰ
|
καὶ |
ἀλλήλοις
ἀνόμοια
εἶναι
δοκεῖ,
τῷ |
[1, 5] |
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν.
ἔχοις
δ´
ἂν
|
καὶ |
ἄλλην
εἰκόνα
τῶν
εἰρημένων
τὴν |
[1, 5] |
ἀσκητικός.
εἴη
δ´
ἄν
τι
|
καὶ |
ἄλλο
δηλούμενον
διὰ
τῶν
τριῶν |
[1, 16] |
Πάγγαιον
ἐπενόησεν
ὄρος.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
ἄλλο
ἔθνος
Καππάδοκες
πρῶτοι
εὗρον |
[1, 15] |
διαφερόντως
ἀσκήσαντας
μόνους
ἀληθῶς
φησι
|
καὶ |
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν |
[1, 15] |
ἀλλὰ
καὶ
Ἀριστόβουλος
ὁ
Περιπατητικὸς
|
καὶ |
ἄλλοι
πλείους,
ἵνα
μὴ
κατ´ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι.
Ἔφορος
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ |
[1, 21] |
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
τινές,
ὡς
εἴ
τις |
[1, 1] |
βοηθοῦ
ἤτοι
τοῦ
συγγραψαμένου
ἢ
|
καὶ |
ἄλλου
του
εἰς
τὸ
αὐτὸ |
[1, 19] |
Πολιτείας
τούτους
οὖν
πάντας»
φησὶ
|
καὶ |
ἄλλους
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς
καὶ
|
[1, 3] |
ἐν
Αὐλῳδοῖς
σατύροις
ἐπὶ
ῥαψῳδῶν
|
καὶ |
ἄλλων
τινῶν
λέγει·
καὶ
γὰρ |
[1, 2] |
εἰς
τέλος
συγκοσμεῖ
τὸν
τεχνίτην,
|
καὶ |
ἄλλως
ἡ
πολυμαθία
διασυστατικὴ
τυγχάνει |
[1, 1] |
τέλειον
ἐν
Χριστῷ.
ἁρμόζει
δὲ
|
καὶ |
ἄλλως
τῇ
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτυπώσει |
[1, 21] |
τῶν
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
οἴεται
δὲ
|
καὶ |
ἀλόγων
ζῴων
διαλέκτους
εἶναι,
ὧν |
[1, 6] |
ἡ
ἄγνοια
ἀπαιδευσία
τε
ἅμα
|
καὶ |
ἀμαθία.
τὴν
ἐπιστήμην
τῶν
θείων |
[1, 17] |
ἔσθ´
ὅτε
κρατεῖ,
ἧς,
ἀγνοίας
|
καὶ |
ἀμαθίας
οὔσης,
ὀλιγωροῦμεν
ἀποστῆναι,
εἰκότως |
[1, 21] |
καὶ
ἐπὶ
Σεδεκίου
ἔτι
Ἱερεμίας
|
καὶ |
Ἀμβακούμ,
ἐν
δὲ
τῷ
πέμπτῳ
|
[1, 21] |
καὶ
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς
Σαμαίου
|
καὶ |
Ἀμβακοὺμ
σὺν
αὐτῷ,
καὶ
τέλος |
[1, 18] |
σοφία.
μή
τι
οὖν,
ὅπερ
|
καὶ |
ἄμεινον,
ἀποφατικὸν
ἡγητέον
τὸ
οὐχὶ
|
[1, 21] |
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος
δὲ
|
καὶ |
Ἀμφίων
οἱ
μουσικῆς
εὑρεταὶ
περὶ |
[1, 6] |
μαθήμασιν
ἐκκαθαίρεταί
τε
τῶν
αἰσθητῶν
|
καὶ |
ἀναζωπυρεῖται
ἡ
ψυχή,
ἵνα
δή |
[1, 21] |
καὶ
ὁ
τῶν
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
|
καὶ |
ἀνακαινισμὸς
λογίων
καὶ
τὸ
σωτήριον |
[1, 6] |
διακρούεσθαι
τῶν
σοφιστῶν.
Εὖ
γοῦν
|
καὶ |
Ἀνάξαρχος
ὁ
Εὐδαιμονικὸς
ἐν
τῷ |
[1, 24] |
ἁγίου
τοῦ
διαβαίνοντος
ἐκ
γῆς
|
καὶ
|
ἀνατρέχοντος
αὖθις
εἰς
οὐρανὸν
διὰ |
[1, 15] |
ὡς
θεὸν
τετιμήκασι.
Σκύθης
δὲ
|
καὶ |
Ἀνάχαρσις
ἦν,
καὶ
πολλῶν
παρ´
|
[1, 28] |
εὖ
γινώσκοιμεν
ἠμὲν
θεὸν
ἠδὲ
|
καὶ |
ἄνδρα.
οὗτός
ἐστιν
ὁ
τῷ |
[1, 1] |
ὧν
κατηξιώθην
ἐπακοῦσαι,
λόγων
τε
|
καὶ |
ἀνδρῶν
μακαρίων
καὶ
τῷ
ὄντι
|
[1, 6] |
αἱρεῖσθαι
τὸ
κάλλιστον.
ἀλλὰ
καθάπερ
|
καὶ |
ἄνευ
γραμμάτων
πιστὸν
εἶναι
δυνατόν |
[1, 20] |
φιλοσοφίας
τῆς
Ἑλληνικῆς,
οἳ
δὲ
|
καὶ |
ἄνευ
γραμμάτων,
τῇ
θείᾳ
καὶ |
[1, 6] |
ἀμαθία.
τὴν
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
|
καὶ |
ἀνθρωπίνων
ἐντίθησιν
ἡ
διδασκαλία.
ἀλλ´ |
[1, 5] |
ἡ
σοφία
δὲ
ἐπιστήμη
θείων
|
καὶ |
ἀνθρωπίνων
καὶ
τῶν
τούτων
αἰτίων. |
[1, 17] |
ἀποστάσεως
ἑκουσίου
φυεῖσαν
κακίαν
ἄχρηστον
|
καὶ |
ἀνωφελῆ
μένειν
μηδὲ
μὴν
κατὰ |
[1, 12] |
λόγους
ἀκροατῶν
τοῖς
ὑώδεσί
τε
|
καὶ |
ἀπαιδεύτοις·
σχεδὸν
γὰρ
οὐκ
ἔστι |
[1, 11] |
τὰ
ὑπ´
αὐτοῦ
λεγόμενα
μεμαθηκόσι
|
καὶ |
ἀπαντᾶν
πρὸς
τὰ
ἐπιφερόμενα
δεδιδαγμένοις. |
[1, 10] |
καὶ
λόγον
ἀσκητέον
ἀπέριττόν
τε
|
καὶ |
ἀπερίεργον
τῷ
τὸν
ἀληθῆ
βίον |
[1, 8] |
διαπαρατριβαὶ
διεφθαρμένων
ἀνθρώπων
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
ἀπεστερημένων
τῆς
ἀληθείας.
ὁρᾷς
ὅπως |
[1, 18] |
μὴ
ἐθελήσαντες
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε
|
καὶ |
ἄπιστοι
καὶ
μωροί·
αὐτοῖς
δὲ |
[1, 18] |
οὐ
μωροὺς
ἐποίησεν
καὶ
σκληροκαρδίους
|
καὶ |
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς |
[1, 9] |
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναφέροντα,
ὥστε
|
καὶ |
ἀπὸ
γεωμετρίας
καὶ
μουσικῆς
καὶ |
[1, 9] |
καὶ
ἀπὸ
γεωμετρίας
καὶ
μουσικῆς
|
καὶ |
ἀπὸ
γραμματικῆς
καὶ
φιλοσοφίας
αὐτῆς |
[1, 21] |
Ἀβραὰμ
ἕως
Δαβὶδ
γενεαὶ
ιδʹ
|
καὶ |
ἀπὸ
Δαβὶδ
ἕως
τῆς
μετοικεσίας |
[1, 21] |
ἑβδομήκοντα
τρία,
ὥς
φησι
Θράσυλλος.
|
καὶ |
ἀπὸ
Ἴδης
ἐμπρησμοῦ
ἐπὶ
Γανυμήδους |
[1, 21] |
τοῦ
ὑποτεταγμένου
κεφαλαίου
ἔχοντος
ὧδε·
|
καὶ |
ἀπὸ
καιροῦ
παραλλάξεως
τοῦ
ἐνδελεχισμοῦ |
[1, 21] |
γίνονται
ἔτη
μβʹ
μῆνες
γʹ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῆς
καταστροφῆς
Ἱερουσαλὴμ
ἕως |
[1, 21] |
τῆς
μετοικεσίας
Βαβυλῶνος
γενεαὶ
ιδʹ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῆς
μετοικεσίας
Βαβυλῶνος
ἕως |
[1, 21] |
δὲ
Δημοφῶντος
χίλια
διακόσια
πεντήκοντα,
|
καὶ |
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
καὶ
τῶν
χρησμῶν,
ἄλλως
δὲ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
δαιμονώντων,
οἳ
τὴν |
[1, 21] |
συνάγεται.
Μετὰ
δὲ
τὰ
Ἑλληνικὰ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
κατὰ
τοὺς
βαρβάρους |
[1, 20] |
μετείληφεν
ὀνόματος,
καὶ
μεγέθει
γνώσεως
|
καὶ
|
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει |
[1, 6] |
καὶ
ὁπόσον,
τίνα
τε
ἀποθετέον
|
καὶ |
ἀποθησαυριστέον
εἰς
αὐτήν,
καὶ
ὅτε |
[1, 1] |
εἰς
ἡμᾶς
τὰ
προγονικὰ
ἐκεῖνα
|
καὶ |
ἀποστολικὰ
καταθησόμενοι
σπέρματα.
καὶ
εὖ |
[1, 1] |
ὄντι
ἦν
μέλιττα
προφητικοῦ
τε
|
καὶ |
ἀποστολικοῦ
λειμῶνος
τὰ
ἄνθη
δρεπόμενος |
[1, 20] |
κατατρεχούσαις
αἱρέσεσιν.
αὐτοτελὴς
μὲν
οὖν
|
καὶ |
ἀπροσδεὴς
ἡ
κατὰ
τὸν
σωτῆρα |
[1, 16] |
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες.
Ἴσαυροι
δὲ
|
καὶ |
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
τὴν
οἰωνιστικήν,
ὥσπερ |
[1, 15] |
ἀκριβῶς
τὰ
ἐκείνων,
Χαλδαῖοί
τε
|
καὶ |
Ἀράβιοι
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ |
[1, 7] |
τε
καὶ
κυάμους
καὶ
πίσον
|
καὶ
|
ἄρακα
καὶ
τὰ
κηπευόμενα
καὶ |
[1, 17] |
γενέσθαι·
τῆς
γὰρ
θείας
σοφίας
|
καὶ |
ἀρετῆς
καὶ
δυνάμεως
ἔργον
ἐστὶν |
[1, 21] |
ἑσπέρας
καὶ
πρωί,
ἡμέραι
βτʹ
|
καὶ |
ἀρθήσεται
τὸ
ἅγιον.
αὗται
οὖν |
[1, 14] |
Ἀριστόξενος
ἐν
τῷ
Πυθαγόρου
βίῳ
|
καὶ |
Ἀρίσταρχος
καὶ
Θεόπομπος,
Τυρρηνὸς
ἦν, |
[1, 21] |
αἰεὶ
Ἄβαρίς
τε
ὁ
Ὑπερβόρειος
|
καὶ |
Ἀριστέας
ὁ
Προκοννήσιος
Ἐπιμενίδης
τε |
[1, 15] |
ὑποδείκνυσι
Φίλων,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
καὶ |
Ἀριστόβουλος
ὁ
Περιπατητικὸς
καὶ
ἄλλοι |
[1, 16] |
ὁ
Μαντινεύς,
ἔτι
τε
Ἀντιφάνης
|
καὶ |
Ἀριστόδημος
καὶ
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις |
[1, 26] |
Ἡρακλεώτης
ἐν
τῷ
Περὶ
μέθης
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
Λοκρῶν
πολιτείᾳ |
[1, 26] |
ἀπιόντα
παιδεύεσθαι
γράφουσι
Πλάτων
τε
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
καὶ
Ἔφορος,
Χαμαιλέων
τε |
[1, 16] |
ἔτι
τε
Ἀντιφάνης
καὶ
Ἀριστόδημος
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις
δὲ
Φιλοστέφανος, |
[1, 17] |
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
δὲ
|
καὶ |
Ἀριστοτέλης
τῇ
γραφῇ,
κλεπτικὴν
σοφίας |
[1, 7] |
Πλατωνικὴν
ἢ
τὴν
Ἐπικούρειόν
τε
|
καὶ |
Ἀριστοτελικήν,
ἀλλ´
ὅσα
εἴρηται
παρ´ |
[1, 24] |
τῆς
θαλάσσης
καὶ
σὺν
ἵπποις
|
καὶ |
ἅρμασιν
αὐτοὺς
κατακλυσάσης,
ὡς
μηδὲ
|
[1, 25] |
τε
ἰδιωτικὴν
σύνταξιν,
ἣν
κοσμιότητα
|
καὶ |
ἁρμονίαν
καὶ
σωφροσύνην
ὠνόμασεν,
ὅταν |
[1, 23] |
τε
καὶ
γεωμετρίαν
ῥυθμικήν
τε
|
καὶ |
ἁρμονικὴν
ἔτι
τε
μετρικὴν
ἅμα
|
[1, 1] |
κατὰ
τὸν
θεῖον
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
|
καὶ |
ἄρρωστοι,
καὶ
κοιμῶνται
ἱκανοί.
εἰ |
[1, 29] |
καὶ
πρῴην
γενόμενα,
ὡς
παλαιὰ
|
καὶ |
ἀρχαῖα
ἱστοροῦντας.
ἐπήγαγεν
οὖν
μάθημα
|
[1, 21] |
ταύτης
δέ
ἐστι
τῆς
δόξης
|
καὶ |
Ἀρχέμαχος
ἐν
Εὐβοϊκῶν
τρίτῳ·
ὡς |
[1, 1] |
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
δὲ
Ἱππώνακτι
|
καὶ |
Ἀρχιλόχῳ
αἰσχρῶς
οὕτως
ἐπιτρεπτέον
γράφειν, |
[1, 4] |
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι
|
καὶ |
ἀρχιτεκτονῆσαι.
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον
καὶ |
[1, 21] |
ἐν
Ῥώμῃ
ὑπάτων
Γναίου
Δομετίου
|
καὶ |
Ἀσινίου
συναθροίζεται
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι. |
[1, 7] |
ὄν,
καὶ
ἣ
μὲν
μαθήσει
|
καὶ |
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
δυνάμει |
[1, 5] |
γνώσεως,
ἐκ
φύσεως
καὶ
μαθήσεως
|
καὶ |
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν.
ἔχοις
δ´
ἂν |
[1, 5] |
διορατικὸς
ὡς
ἂν
πολύπειρός
τε
|
καὶ |
ἀσκητικός.
εἴη
δ´
ἄν
τι |
[1, 21] |
θεῶν,
Ἑρμῆς
τε
ὁ
Θηβαῖος
|
καὶ
|
Ἀσκληπιὸς
ὁ
Μεμφίτης,
Τειρεσίας
τε |
[1, 21] |
βασιλείας
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλέους
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ἀσκληπιοῦ
ἀποθέωσιν
ἔτη
συνάγεται
τριάκοντα |
[1, 21] |
Δαρείου
τοῦ
Ὑστάσπου
τοῦ
Περσῶν
|
καὶ |
Ἀσσυρίων
καὶ
Αἰγυπτίων
γεγενημένου
βασιλέως, |
[1, 15] |
αὐτῆς
Αἰγυπτίων
τε
οἱ
προφῆται
|
καὶ
|
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν |
[1, 1] |
ἀλλὰ
τὴν
ὑπάρχουσαν
διελέγξαντος
προφητικῶς
|
καὶ |
ἀσυνέτους
τῶν
λεγομένων
ἐσομένους
μηνύσαντος. |
[1, 24] |
καὶ
τὸ
ἄτρεπτον
αὐτοῦ
φῶς
|
καὶ |
ἀσχημάτιστον.
πρὶν
γοῦν
ἀκριβωθῆναι
τὰς |
[1, 10] |
τὴν
τρυφὴν
ὡς
δολεράν
τε
|
καὶ |
ἄσωτον
παραιτοίμεθα,
καθάπερ
τὸ
μύρον |
[1, 19] |
συνεκρυεὶς
αὖθις
εἰς
τὰ
ἐθνικὰ
|
καὶ |
ἄτακτα
τοῦ
βίου
κύματα.
~(Ὡς |
[1, 5] |
καὶ
δίκαιος)
στεῖρα
ἦν
ἔτι
|
καὶ |
ἄτεκνος
κατὰ
τὴν
γενεὰν
ἐκείνην, |
[1, 21] |
Ἀττική.
κατὰ
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς
|
καὶ |
Ἄτλας
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
ὁ |
[1, 6] |
τυχόντες
ὡς
ἐπίπαν
καλοκἀγαθίας
ἤνυσαν,
|
καὶ |
αὖ
τὰ
ἐναντία
οἱ
ἐπιτηδείως |
[1, 7] |
ἐὰν
δὲ
τὴν
βασιλικήν
τε
|
καὶ |
αὐθεντικὴν
εἴσοδον
ζητῇς,
ἀκούσῃ·
αὕτη |
[1, 21] |
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
(καὶ
γὰρ
|
καὶ |
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
καὶ |
[1, 6] |
καὶ
μάθε
ὡς
ἐργάτις
ἐστί·
|
καὶ |
αὐτὴ
γὰρ
πάντα
τὸν
λειμῶνα |
[1, 5] |
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὴ
τὸ
Ἑλληνικὸν
ὡς
ὁ |
[1, 7] |
τοίνυν
προπαιδεία
ἡ
Ἑλληνικὴ
σὺν
|
καὶ |
αὐτῇ
φιλοσοφίᾳ
θεόθεν
ἥκειν
εἰς |
[1, 5] |
ἀλληγορεῖται)
συνευνασθῆναι
πρότερον,
ὕστερον
δὲ
|
καὶ |
αὑτῇ
προσελθόντα
κατὰ
τὴν
θείαν |
[1, 1] |
γῇ
τῇ
τοῦ
μανθάνοντος
ψυχῇ,
|
καὶ |
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
καὶ |
[1, 1] |
πιστευθὲν
ἀργύριον
εἰς
τὸ
ἐκδανεῖσαι
|
καὶ |
αὐτὸ
ὅπερ
ἔλαβεν
ἀποδιδόντι
ἀργόν, |
[1, 26] |
δεδόσθαι
τὸν
νόμον,
ὁπότε
γε
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἐκ
τῶν
παρὰ
σφίσι |
[1, 3] |
τῆς
γραφῆς.
ὅθεν
οἱ
Ἕλληνες
|
καὶ |
αὐτοὶ
τοὺς
περὶ
ὁτιοῦν
πολυπράγμονας |
[1, 16] |
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
τὸν
|
καὶ |
αὐτὸν
Φρύγα·
κρούματα
δὲ
Ὄλυμπον |
[1, 21] |
ὀκτὼ
μῆνας
τρεῖς.
Φίλων
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀνέγραψε
τοὺς
βασιλεῖς
τοὺς |
[1, 21] |
τῷ
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος«
ἀνῃρέθη
|
καὶ |
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
καὶ
Γάλβας |
[1, 16] |
χρόνους
προειρήκαμεν.
Δράκων
δὲ
ὁ
|
καὶ |
αὐτὸς
νομοθέτης
περὶ
τὴν
τριακοστὴν
|
[1, 25] |
δικαίως
σὺν
καὶ
τῇ
θεωρίᾳ
|
καὶ |
αὐτοὺς
πολιτικοὺς
ὀνομάζει,
τὸ
δὲ |
[1, 21] |
ἀπὸ
Κέκροπος
τοῦ
διφυοῦς
δὴ
|
καὶ |
αὐτόχθονος,
ὥς
φησι
κατὰ
λέξιν |
[1, 15] |
δὲ
ὁ
Κνίδιος
Κονούφιδι
τῷ
|
καὶ |
αὐτῷ
Αἰγυπτίῳ.
ἐν
δὲ
τῷ |
[1, 11] |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
Στωϊκοί,
ὧν
|
καὶ |
αὐτῶν
μέμνηται,
σῶμα
ὄντα
τὸν |
[1, 5] |
ἐντολαὶ
καὶ
αἱ
προπαιδεῖαι
ὁδοὶ
|
καὶ |
ἀφορμαὶ
τοῦ
βίου.
Ἱερουσαλὴμ
Ἱερουσαλήμ, |
[1, 17] |
ἐχούσης
τὴν
ἐξουσίαν
τῆς
ὁρμῆς
|
καὶ |
ἀφορμῆς,
ἀλλ´
ἀκουσίου
τῆς
κακίας |
[1, 21] |
τῆς
τοῦ
ναοῦ
οἰκοδομῆς·
ὁμοίως
|
καὶ |
Ἀχίας
ἐκ
Σηλὼμ
προφητεύει,
ἦσαν
|
[1, 2] |
τοῖς
φιλεγκλήμοσι·
πρῶτον
μὲν
εἰ
|
καὶ |
ἄχρηστος
εἴη
φιλοσοφία,
εἰ
εὔχρηστος |
[1, 24] |
μαχίμοις
ζῴοις
δι´
ἐμψύχων
τε
|
καὶ |
ἀψύχων
ψυχὴ
τὸ
τάττον
ἐστὶ |
[1, 21] |
τοὺς
ἐν
Σαμαρείᾳ
εἰς
Μήδους
|
καὶ |
Βαβυλῶνα.
πάλιν
τὸν
Ἄχαζ
διαδέχεται |
[1, 13] |
(τὰ
δὲ
πάντα
Ἑλληνικά
ἐστι
|
καὶ |
βαρβαρικά,
θάτερα
δὲ
οὐκέτι
πάντα) |
[1, 15] |
προσηγορίαν
εἰλήφασι.
Φρύγες
δὲ
ἦσαν
|
καὶ
|
βάρβαροι
οἱ
Ἰδαῖοι
δάκτυλοι.
Ἡρόδωρος |
[1, 13] |
φωτίζεται.
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές
τε
|
καὶ |
βάρβαροι,
ὅσοι
τἀληθοῦς
ὠρέχθησαν,
οἳ |
[1, 8] |
κακοτεχνία,
εἴτε
Ἕλληνες
εἶεν
εἴτε
|
καὶ |
βάρβαροι
σοφισταί.
παγκάλως
οὖν
ὁ |
[1, 15] |
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
καὶ
ἐν
Ἕλλησι
|
καὶ
|
βαρβάροις,
ὧν
καὶ
ἱερὰ
πολλὰ |
[1, 20] |
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων,
τῇ
θείᾳ
|
καὶ |
βαρβάρῳ
κινηθέντες
φιλοσοφίᾳ,
δυνάμει»
τὸν |
[1, 15] |
γένη.
οὕτως
οἴεται
ὁ
Πλάτων
|
καὶ
|
βαρβάρων
φιλοσόφους
τινὰς
εἶναι,
ὁ |
[1, 21] |
εἴκοσι·
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ
|
καὶ |
βασιλεύει
ἔτη
πέντε
καὶ
τριάκοντα, |
[1, 11] |
παράδοσιν
φιλοσοφία
ἵστησι
τὴν
πρόνοιαν
|
καὶ |
βεβαιοῖ,
ἧς
ἀναιρεθείσης
μῦθος
ἡ |
[1, 11] |
ἐρριζωμένοι
καὶ
ἐποικοδομούμενοι
ἐν
αὐτῷ
|
καὶ |
βεβαιούμενοι
ἐν
τῇ
πίστει,
πειθὼ
|
[1, 29] |
τῆς
πολυμαθοῦς
περιουσίας
ἀποδείξεις
ἰσχυροποιοῦσι
|
καὶ |
βεβαιοῦσι
καὶ
θεμελιοῦσι
τοὺς
λόγους |
[1, 21] |
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὴν
Ἰούδα
φυλὴν
|
καὶ |
Βενιαμεὶν
καὶ
Λευὶ
μὴ
αἰχμαλωτισθῆναι |
[1, 8] |
λῃσταί,
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
δόλῳ
|
καὶ |
βίᾳ
ἡμᾶς
δὴ
τοὺς
ἀπερίττους, |
[1, 14] |
ἦσαν,
Θαλῆς
τε
ὁ
Μιλήσιος
|
καὶ |
Βίας
ὁ
Πριηνεὺς
καὶ
Πιττακὸς |
[1, 15] |
τὸν
Πέρσην
ὁ
Πυθαγόρας
ἐζήλωσεν,
|
καὶ
|
βίβλους
ἀποκρύφους
τἀνδρὸς
τοῦδε
οἱ |
[1, 25] |
τούς
τε
εἰς
αὐτὸν
ἀφορῶντας
|
καὶ
|
βιοῦντας
ἐνεργῶς
καὶ
δικαίως
σὺν |
[1, 1] |
εἰς
εἰρήνην
τὴν
ἐν
λόγῳ
|
καὶ |
βίῳ
τῷ
κατὰ
τὸν
θεὸν |
[1, 16] |
σύστασιν
τῆς
παρὰ
βαρβάροις
εὑρετικῆς
|
καὶ |
βιωφελοῦς
φύσεως,
παρ´
ὧν
Ἕλληνες |
[1, 1] |
Θεοπόμπῳ
μὲν
καὶ
Τιμαίῳ
μύθους
|
καὶ |
βλασφημίας
συντάττουσιν,
πρὸς
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
ἐλέφαντος
γοῦν
ἐμπεσόντος
εἰς
βόρβορον
|
καὶ
|
βοήσαντος
παρών
τις
ἄλλος
καὶ |
[1, 21] |
Κορίνθιος,
Ἱππώ
τε
ἡ
Χείρωνος
|
καὶ |
Βοιὼ
καὶ
Μαντὼ
καὶ
τῶν |
[1, 21] |
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
δὲ
|
καὶ |
Βουζὶ
καὶ
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς |
[1, 24] |
τοὺς
ἐκπεσόντας
ἀπὸ
Φυλῆς
καταγαγόντι
|
καὶ |
βουλομένῳ
λαθεῖν
στῦλος
ὁδηγὸς
γίνεται |
[1, 15] |
ἀκηκοέναι
τε
πρὸς
τούτοις
Γαλατῶν
|
καὶ |
Βραχμάνων
τὸν
Πυθαγόραν
βούλεται.
Κλέαρχος |
[1, 28] |
γάλα
μόνον
εἰληφότας,
οὐδέπω
δὲ
|
καὶ |
βρῶμα,
αὐτίκα
οὐχ
ἁπλῶς
γάλα. |
[1, 15] |
προφῆται
καὶ
Ἀσσυρίων
οἱ
Χαλδαῖοι
|
καὶ |
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι
καὶ
Σαμαναῖοι |
[1, 21] |
δύο
ἔτη
προσλαμβάνεται
τοῖς
Ὄθωνος
|
καὶ |
Γάλβα
καὶ
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ |
[1, 21] |
δὲ
ἥμισυ
Οὐεσπεσιανὸς
σὺν
Ὄθωνι
|
καὶ |
Γάλβᾳ
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
καὶ
διὰ |
[1, 21] |
ἀνῃρέθη
καὶ
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
|
καὶ
|
Γάλβας
καὶ
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ |
[1, 3] |
ῥαψῳδῶν
καὶ
ἄλλων
τινῶν
λέγει·
|
καὶ |
γὰρ
εἰσελήλυθεν
πολλῶν
σοφιστῶν
ὄχλος |
[1, 21] |
ὁ
ναός,
τοῦτο
φανερόν
ἐστι·
|
καὶ |
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ
γέγραπται, |
[1, 25] |
πρὸς
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
αἰεί·
|
καὶ |
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
καὶ |
[1, 21] |
πέντε
καὶ
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
|
(καὶ |
γὰρ
καὶ
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα |
[1, 17] |
ὀλιγωροῦμεν
ἀποστῆναι,
εἰκότως
ἂν
κολάσειε
|
(καὶ |
γὰρ
τὸ
πυρέττειν
ἀκούσιον·
ἀλλ´ |
[1, 23] |
Αἰγύπτιοι)
εἰς
ὃ
ἐκτέθειται
τεθνηξόμενος.
|
καὶ |
γάρ
τοι
Μωυσῆν
τὸν
ἀποπνεύσαντα
|
[1, 3] |
βίον
τρυγόνων
ἀναφαίνονται
λαλίστεροι·
κνήθοντες
|
καὶ
|
γαργαλίζοντες
οὐκ
ἀνδρικῶς,
ἐμοὶ
δοκεῖν, |
[1, 5] |
ἐγκράτειαν
φιλοσοφία
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε
|
καὶ |
γαστρὸς
καὶ
τῶν
ὑπὸ
γαστέρα, |
[1, 15] |
τὰ
μήκιστα,
καὶ
ἀέρας
τε
|
καὶ |
γέας
πλείστας
εἶδον,
καὶ
λογίων |
[1, 15] |
ἐν
βαρβάροις
μαθόντος.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
γένη
βαρβάρων»
εἶπεν,
γένη
φιλοσόφων |
[1, 11] |
κατὰ
μέρος
ἄγει
καὶ
τρεπτὴν
|
καὶ |
γενητὴν
οἶδεν
τὴν
τῶν
στοιχείων
|
[1, 21] |
τῆς
ἡμέρας.
αἱ
δὲ
πρῶται
|
καὶ |
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν,
φύσει |
[1, 15] |
τε
καὶ
Πυθαγόρου
τὰ
πλεῖστα
|
καὶ |
γενναιότατα
τῶν
δογμάτων
ἐν
βαρβάροις |
[1, 19] |
ὑμᾶς
ποιητῶν
εἰρήκασιν·
τοῦ
γὰρ
|
καὶ |
γένος
ἐσμέν.
ἐξ
ὧν
δῆλον |
[1, 6] |
πρὸς
τὸν
μύρμηκα,
ὦ
ὀκνηρέ,
|
καὶ |
γενοῦ
ἐκείνου
σοφώτερος»
ὃς
πολλὴν |
[1, 15] |
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι
|
καὶ |
Γέται
καὶ
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων |
[1, 23] |
δὲ
ἡλικίᾳ
γενόμενος
ἀριθμητικήν
τε
|
καὶ |
γεωμετρίαν
ῥυθμικήν
τε
καὶ
ἁρμονικὴν |
[1, 1] |
χώραν.
τὴν
εὔφορον
καὶ
καλὴν
|
καὶ |
γεωργουμένην,
τὴν
πολυπλασιάσαι
τὸν
σπόρον |
[1, 19] |
τὰ
ἐν
αὐτῷ,
οὗτος
οὐρανοῦ
|
καὶ |
γῆς
ὑπάρχων
κύριος
οὐκ
ἐν |
[1, 27] |
νόμῳ
καὶ
καυχᾶσαι
ἐν
θεῷ
|
καὶ |
γιγνώσκεις
τὸ
θέλημα
τοῦ
θεοῦ |
[1, 21] |
καὶ
τὸν
λαὸν
πάντα
μετοικίζει
|
(καὶ |
γίνεται
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη |
[1, 21] |
καθὼς
καὶ
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς.
|
καὶ |
γίνεται
τὰ
πάντα
ἔτη
σὺν |
[1, 11] |
τούτῳ
καυχάσθω
ὁ
καυχώμενος,
συνιέναι
|
καὶ |
γινώσκειν
ὅτι
ἐγώ
εἰμι
κύριος |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὴν
Περσέως
στρατείαν,
ὅτε
|
καὶ |
Γλαῦκος
ἐπὶ
Μελικέρτῃ
τὰ
Ἴσθμια |
[1, 21] |
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
καὶ
ἔθνη
|
καὶ |
γλώσσας
πέντε
καὶ
ἑβδομήκοντα
λέγουσιν |
[1, 19] |
βάπτισμα
τὸ
αἱρετικὸν
οὐκ
οἰκεῖον
|
καὶ |
γνήσιον
ὕδωρ
λογιζομένη,
καὶ
ὑπερβήσῃ
|
[1, 9] |
ἐντολάς»
φησίν,
ἀπόγραψαι
δισσῶς
βουλήσει
|
καὶ |
γνώσει
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
λόγους
ἀληθείας |
[1, 5] |
κυριωτέρα,
εἰ
θεοῦ
τιμῆς
τε
|
καὶ |
γνώσεως
ἕνεκεν
ἐπιτηδεύοιτο.
Τῶν
εἰρημένων |
[1, 27] |
ὅσα
ἐγὼ
ἐντέλλομαί
σοι
σήμερον,
|
καὶ |
γνώσῃ
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
σου |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
|
καὶ
|
γνώσῃ
καὶ
συνήσεις
ἀπὸ
ἐξόδου |
[1, 24] |
ἐγκράτειαν
καὶ
σωφροσύνην
μεθ´
ὁσιότητος
|
καὶ |
γνῶσιν
ἀγαθὴν
μετ´
ἀληθείας,
τὸ |
[1, 13] |
καρδία
μου
εἶδεν
πολλά,
σοφίαν
|
καὶ |
γνῶσιν,
παραβολὰς
καὶ
ἐπιστήμην
ἔγνων. |
[1, 13] |
ἀνθαιρεῖσθε
παιδείαν
καὶ
μὴ
ἀργύριον,
|
καὶ
|
γνῶσιν
ὑπὲρ
χρυσίον
δεδοκιμασμένον,
ἀνθαιρεῖσθε |
[1, 11] |
ὀρθῶς
ζητήσαντες
αὐτὸν
εἰρήνην
εὗρον.
|
καὶ |
γνώσομαι»
φησίν,
οὐ
τὸν
λόγον |
[1, 9] |
ὢν
χωρίζειν,
ὁ
πολύιδρις»
ἡμῶν
|
καὶ |
γνωστικός,
σοφιστικὴν
μὲν
φιλοσοφίας,
κομμωτικὴν |
[1, 23] |
Μωυσῆ
φησι
πρῶτον
σοφὸν
γενέσθαι
|
καὶ |
γραμματικὴν
πρῶτον
τοῖς
Ἰουδαίοις
παραδοῦναι |
[1, 16] |
ἀντὶ
τοῦ
κριτικοῦ
εἰσηγήσατο
τοὔνομα
|
καὶ |
γραμματικὸς
προσηγορεύθη,
ἔνιοι
δὲ
Ἐρατοσθένη |
[1, 15] |
καὶ
λογίων
ἀνθρώπων
πλείστων
ἐπήκουσα,
|
καὶ |
γραμμέων
συνθέσι
μετὰ
ἀποδείξεως
οὐδείς |
[1, 3] |
ὑπολείπεται.
παγκάλως
ὁ
Ἀθηναῖος
ἀποτείνεται
|
καὶ |
γράφει
Σόλων·
εἰς
γὰρ
γλῶσσαν |
[1, 16] |
τῶν
λόγων
παρῆλθε
διδασκαλία
τε
|
καὶ |
γραφή.
Ἀλκμαίων
γοῦν
Περίθου
Κροτωνιάτης |
[1, 16] |
θάλασσαν
ἔπλευσεν.
Κέλμις
τε
αὖ
|
καὶ |
Δαμναμενεὺς
οἱ
τῶν
Ἰδαίων
δάκτυλοι |
[1, 23] |
εἰ
βούλοιτο·
τῆς
δὲ
συνθεμένης
|
καὶ |
δεηθείσης
παρήνεγκε
τὴν
μητέρα
τὴν |
[1, 1] |
τὰ
ἀπόρρητα
ἱκανῶς,
πολλοῦ
γε
|
καὶ |
δεῖ,
μόνον
δὲ
τὸ
ὑπομνῆσαι, |
[1, 1] |
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι
|
καὶ |
δεῖξαι
σιωπῶσα.
τά
τε
παρὰ |
[1, 23] |
με
ὥσπερ
τὸν
ἐχθὲς
ἄνδρα;
|
καὶ |
δείσας
ἐγὼ
ἔλεξα·
πῶς
ἐγένετο |
[1, 5] |
ἄρα
εἴρηται·
ἄκουε,
υἱέ
μου,
|
καὶ |
δέξαι
ἐμοὺς
λόγους,
φησίν,
ἵνα |
[1, 21] |
Διονύσιος
ὁ
Ἀργεῖος,
Ἀγίας
δὲ
|
καὶ |
Δερκύλος
ἐν
τῇ
τρίτῃ
μηνὸς |
[1, 24] |
τύπου
δὲ
ἕνεκεν
ἑνὸς
ἢ
|
καὶ |
δευτέρου
ἐπιμνησθήσομαι
παραδείγματος
στρατηγικοῦ.
Μωυσῆς |
[1, 1] |
Χριστῷ.
ἀλλ´
οἳ
μὲν
ὑποκριταί,
|
καὶ |
δὴ
ἐάσθωσαν·
εἰ
δέ
τις |
[1, 18] |
υἱόν
τε
ἔχειν
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
δὴ
καὶ
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν |
[1, 7] |
φυεῖσιν
ἤτοι
ξηρανθέντα
ἢ
ἀποτιλθέντα.
|
καὶ |
δὴ
κἀνταῦθα
χρησιμεύει
ἡ
τοῦ |
[1, 1] |
ὧν
μᾶλλον
οἱ
ἀκούοντες
ἐπιστραφήσονται.
|
καὶ |
δὴ
συνελόντι
φάναι
(ἐν
πολλοῖς
|
[1, 4] |
ἔστι
θεὸς
ἐν
οὐρανῷ
ἀποκαλύπτων.
|
καὶ |
δὴ
τοὺς
Βαβυλῶνος
σοφοὺς
προσαγορεύει. |
[1, 15] |
σοφῶν
σεβασθῆναί
τε
τοὺς
ἄνδρας
|
καὶ |
δημοσίᾳ
φιλοσοφῆσαι
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες |
[1, 17] |
ἀλλ´
ὅταν
δι´
ἑαυτόν
τις
|
καὶ |
δι´
ἀκρασίαν
πυρέττῃ,
αἰτιώμεθα
τοῦτον) |
[1, 24] |
λόγου
ἢ
δι´
ἔργων
ἢ
|
καὶ |
δι´
ἀμφοτέρων
ἅμα
τούτων.
ταῦτα |
[1, 24] |
ὁ
κύριος
τοὺς
εἰς
αὐτὸν
|
καὶ |
δι´
αὐτοῦ
πιστεύοντας
προσιέμενος.
πάντα |
[1, 5] |
ποῦ;
δίς,
διά
τε
προφητῶν
|
καὶ |
διὰ
τῆς
παρουσίας.
πολύτροπον
μὲν |
[1, 19] |
τὰ
παρ´
Ἕλλησι
καλῶς
εἰρημένα
|
καὶ
|
διὰ
τοῦ
ἀγνώστου
θεοῦ
τιμᾶσθαι |
[1, 1] |
ἀπόστολον
εὔλογον
Ἰουδαῖον
γενέσθαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
διὰ
τοὺς
Ἕλληνας
Ἕλληνα,
ἵνα |
[1, 21] |
Ὄθωνι
καὶ
Γάλβᾳ
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
λέγει
Δανιήλ·
μακάριος |
[1, 9] |
ἐπήβολον
γενέσθαι;
πῶς
δὲ
οὐχὶ
|
καὶ |
διαιρεῖσθαι
χρήσιμον
τάς
τε
ἀμφιβόλους |
[1, 1] |
χρόνῳ
δοκιμάζει
καὶ
κρίσει
δικάζει
|
καὶ |
διακρίνει
τῶν
ἄλλων
τὸν
οἷόν |
[1, 20] |
τὴν
κατ´
αὐτῆς
σοφιστικὴν
ἐπιχείρησιν
|
καὶ |
διακρουομένη
τὰς
δολερὰς
κατὰ
τῆς |
[1, 8] |
οὗτοι
εἴτε
αἱρέσεις
μετίοιεν
εἴτε
|
καὶ |
διαλεκτικὰ
συνασκοῖεν
τεχνύδρια,
οὗτοι
οἱ |
[1, 10] |
ἣν
ἐπενόησαν
τέχναι
λεκτικαί
τε
|
καὶ |
διαλεκτικαί.
ζητήσεις
οὖν
σοφίαν
παρὰ |
[1, 3] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
αὐτοῖς
ἀσθενεῖ
|
καὶ |
διαρρεῖ,
μόνη
δὲ
ἡ
γλῶσσα |
[1, 20] |
ἀλλὰ
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
εἰ
δὲ
|
καὶ |
διαστέλλεσθαι
ἡμᾶς
διὰ
τοὺς
φιλεγκλήμονας |
[1, 12] |
τοῦ
ἀληθινοῦ
φωτὸς
καθαροὺς
ὄντως
|
καὶ
|
διαυγεῖς
ἐπιδεῖξαι
λόγους
ἀκροατῶν
τοῖς |
[1, 19] |
καὶ
τὰ
διὰ
τῶν
διαφανῶν
|
καὶ |
διαυγῶν
σωμάτων.
καλῶς
οὖν
ὁ |
[1, 19] |
γένηται.
καὶ
κατ´
ἔμφασιν
δὲ
|
καὶ |
διάφασιν
οἱ
ἀκριβῶς
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 5] |
ἀσκητὴς
ἑρμηνευόμενος
(διὰ
πλειόνων
δὲ
|
καὶ |
διαφερόντων
αἱ
ἀσκήσεις
δογμάτων)
ὅθεν |
[1, 1] |
δὲ
ἀπήμβλυται
κακῇ
τροφῇ
τε
|
καὶ |
διδασκαλίᾳ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
ὄμμα» |
[1, 15] |
τιμήσαντες
τοὺς
αὑτῶν
νομοθέτας
τε
|
καὶ |
διδασκάλους
θεοὺς
προσειπόντες.
ψυχὰς
γὰρ |
[1, 1] |
δὲ
εὐαγγελιστάς,
τοὺς
δὲ
ποιμένας
|
καὶ |
διδασκάλους,
πρὸς
τὸν
καταρτισμὸν
τῶν
|
[1, 1] |
ἐπιστολῇ
νουθετοῦντες»
γράφει
πάντα
ἄνθρωπον
|
καὶ |
διδάσκοντες
ἐν
πάσῃ
σοφίᾳ,
ἵνα |
[1, 5] |
Χριστῷ
ἀναπαύσεως
γυμνάζειν
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
διεγείρειν
τὴν
σύνεσιν
ἀγχίνοιαν
γεννῶσαν |
[1, 12] |
τῶν
ὑπομνημάτων
ὑποτύπωσις
ὅσα
διασποράδην
|
καὶ |
διερριμμένως
ἐγκατεσπαρμένην
ἔχουσι
τὴν
ἀλήθειαν, |
[1, 25] |
ἑρμηνεύει
πρὸς
ἕνα
θεὸν
ἀφορᾶν
|
καὶ |
δικαιοπραγεῖν
ἐντελλόμενος;
τοῦ
δὲ
πολιτικοῦ |
[1, 5] |
σύνοικος
(πιστὸς
δὲ
ἐλογίσθη
Ἀβραὰμ
|
καὶ |
δίκαιος)
στεῖρα
ἦν
ἔτι
καὶ |
[1, 11] |
ὁ
ποιῶν
ἔλεος
καὶ
κρίμα
|
καὶ |
δικαιοσύνην
ἐπὶ
τῆς
γῆς,
ὅτι |
[1, 5] |
τὴν
κατὰ
θεὸν
πίστιν
τε
|
καὶ |
δικαιοσύνην.
Ἰσαὰκ
δὲ
τὸ
αὐτομαθὲς
|
[1, 6] |
κακοί.
φύσει
δ´
αὖ
κοινωνικοὺς
|
καὶ |
δικαίους
ὁ
θεὸς
ἡμᾶς
ἐδημιούργησεν. |
[1, 27] |
παρόντων
κακῶν.
τοὺς
γὰρ
σωφρόνως
|
καὶ |
δικαίως
βιοῦν
ἑλομένους
ἀθανατίζειν
ἐπαγγέλλεται. |
[1, 25] |
αὐτὸν
ἀφορῶντας
καὶ
βιοῦντας
ἐνεργῶς
|
καὶ |
δικαίως
σὺν
καὶ
τῇ
θεωρίᾳ |
[1, 16] |
δεικνυμένου
τοῦ
Διονύσου,
δι´
ὃν
|
καὶ |
Διονυσιακαὶ
θέαι,
μεταγενεστέρου
Μωυσέως
{ἢ} |
[1, 21] |
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
τε
Περσέως
|
καὶ |
Διονύσου
πράξεις
Ὀρφεύς
τε
καὶ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑξήκοντα
τρία·
Ἀσκληπιός
τε
|
καὶ |
Διόσκουροι
συνέπλεον
αὐτοῖς,
ὡς
μαρτυρεῖ |
[1, 27] |
ἐπείρασέν
σε
καὶ
ἐλιμαγχόνησέν
σε
|
καὶ |
διψῆν
ἐποίησέν
σε
ἐν
γῇ |
[1, 19] |
ὕδωρ
ἄνυδρον
ζητῶν,
τὴν
ἀοίκητον
|
καὶ |
δίψιον
ἐπερχόμενος
γῆν,
συνάγων
χερσὶν |
[1, 19] |
ἐπὶ
ψεύδεσιν,
οὗτος
ποιμαίνει
ἀνέμους
|
καὶ |
διώκει
ὄρνεα
πτερωτά.
οὐκ
οἶμαι |
[1, 21] |
ἀπὸ
καιροῦ
παραλλάξεως
τοῦ
ἐνδελεχισμοῦ
|
καὶ |
δοθῆναι
βδέλυγμα
ἐρημώσεως
ἡμέρας
αςϟ |
[1, 27] |
γιγνώσκεις
τὸ
θέλημα
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
δοκιμάζεις
τὰ
διαφέροντα
κατηχούμενος
ἐκ |
[1, 8] |
διελεγχόμενοι
δὲ
λῃσταί,
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
|
καὶ |
δόλῳ
καὶ
βίᾳ
ἡμᾶς
δὴ |
[1, 17] |
ἐν
τῷ
ποιεῖν
καὶ
ἐνεργεῖν
|
καὶ |
δρᾶν
νοεῖσθαι,
τὸ
δὲ
μὴ |
[1, 1] |
τοῖς
ἐντεθραμμένοις
λόγων
παντοδαπῶν
τέχναις
|
καὶ |
δυνάμεσιν
ἐπιχειρημάτων
ὠγκωμένων,
τοῖς
προκατειλημμένοις |
[1, 17] |
γὰρ
θείας
σοφίας
καὶ
ἀρετῆς
|
καὶ
|
δυνάμεως
ἔργον
ἐστὶν
οὐ
μόνον |
[1, 21] |
ἕως
τέλους
πολέμου
συντετμημένου
ἀφανισμοῖς.
|
καὶ |
δυναμώσει
διαθήκην
πολλοῖς
ἑβδομὰς
μία· |
[1, 1] |
~ἵνα
ὑπὸ
χεῖρα
ἀναγινώσκῃς
αὐτὰς
|
καὶ |
δυνηθῇς
φυλάξαι
αὐτάς.
πότερον
δ´ |
[1, 24] |
ἰόντι.
τῷ
Θρασυβούλῳ
νύκτωρ
ἀσελήνου
|
καὶ |
δυσχειμέρου
τοῦ
καταστήματος
γεγονότος
πῦρ |
[1, 21] |
ὁ
τοῦ
Ἰωὰς
τριακοσίους
ἐκστρατεύσας
|
καὶ |
δώδεκα
μυριάδας
αὐτῶν
ἀπολέσας
ἦρξεν |
[1, 21] |
ἕως
χριστοῦ
ἡγουμένου
ἑβδομάδες
ἑπτὰ
|
καὶ
|
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
καὶ
ἐπιστρέψει |
[1, 21] |
αἱ
ψυχαὶ
ἐξ
Ἰακὼβ
πέντε
|
καὶ
|
ἑβδομήκοντα
αἱ
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι. |
[1, 21] |
καὶ
ἔθνη
καὶ
γλώσσας
πέντε
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
λέγουσιν
εἶναι,
ἐπακούσαντες
τῆς |
[1, 15] |
Ῥωμαίους
κτίζειν.
ἐν
γοῦν
ἑκατὸν
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
τοῖς
πρώτοις
ἔτεσι
ναοὺς |
[1, 21] |
λόγον
αἱ
γενικαὶ
διάλεκτοι
δύο
|
καὶ |
ἑβδομήκοντα
ὡς
αἱ
ἡμέτεραι
παραδιδόασι |
[1, 14] |
τούτων·
δειλαί
τοι
δειλῶν
γε
|
καὶ |
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
οἳ
δὲ
περὶ |
[1, 21] |
ἑβδομάσιν
ἡσύχασεν
ἅπασα
ἡ
Ἰουδαία
|
καὶ |
ἐγένετο
ἄνευ
πολέμων,
καὶ
ὁ |
[1, 21] |
τὸ
ἥμισυ
κατέσχε
Νέρων
βασιλεύων,
|
καὶ |
ἐγένετο
ἥμισυ
ἑβδομάδος·
τὸ
δὲ |
[1, 15] |
καὶ
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων
γένος
|
καὶ |
ἐθεολόγησαν
ἀκριβῶς
τὰ
ἐκείνων,
Χαλδαῖοί
|
[1, 21] |
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν
|
καὶ |
ἔθνη
καὶ
γλώσσας
πέντε
καὶ |
[1, 11] |
πρόνοιαν
ἀναιροῦσαν
καὶ
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
|
καὶ |
εἰ
δή
τις
ἄλλη
τὰ |
[1, 1] |
ὅλως
ἢ
τισὶ
καταλειπτέον
συγγράμματα;
|
καὶ
|
εἰ
μὲν
τὸ
πρότερον,
τίς |
[1, 7] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
συκῆ
|
καὶ |
εἴ
τι
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων, |
[1, 21] |
κηʹ
Αὐγούστου
ἐν
πέμπτῃ
Παχὼν
|
καὶ |
εἰκάδι.
Οἱ
δὲ
ἀπὸ
Βασιλείδου |
[1, 8] |
κλαπέντες
ἢ
γοητευθέντες
ἢ
βιασθέντες
|
καὶ |
εἰκῆ
πιστεύσαντες.
ὁ
μὲν
δὴ |
[1, 21] |
γῇ
τῇ
ἀγαθῇ
ἄλλα
πέντε
|
καὶ |
εἴκοσι
ἀναπαυσάμενος.
ὡς
δὲ
τὸ |
[1, 21] |
ἓξ
καὶ
τεσσαράκοντα,
Ξέρξης
ἓξ
|
καὶ |
εἴκοσι,
Ἀρταξέρξης
ἓν
καὶ
τεσσαράκοντα, |
[1, 21] |
ὃν
ὁ
Φύσκων
ἔτη
ἐννέα
|
καὶ |
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
Λάθουρος
ἔτη |
[1, 21] |
εἶτα
ὁ
Εὐεργέτης
ἔτη
πέντε
|
καὶ |
εἴκοσι,
εἶτα
ὁ
Φιλοπάτωρ
ἔτη |
[1, 21] |
ὁ
ἐπικληθεὶς
Διόνυσος
ἔτη
ἐννέα
|
καὶ
|
εἴκοσι.
ἐπὶ
πᾶσιν
ἡ
Κλεοπάτρα |
[1, 21] |
ἡ
Κλεοπάτρα
ἐβασίλευσεν
ἔτη
δύο
|
καὶ |
εἴκοσι,
μεθ´
ἣν
ἡ
τῶν |
[1, 21] |
ὃν
ὁ
Ἐπιφανὴς
ἔτη
τέσσαρα
|
καὶ |
εἴκοσι·
τοῦτον
διαδέχεται
ὁ
Φιλομήτωρ |
[1, 21] |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
τῷ
ὀγδόῳ
|
καὶ |
εἰκοστῷ
ἔτει,
ὅτε
πρῶτον
ἐκέλευσαν |
[1, 19] |
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
φυσικῶν
καὶ
ῥεόντων
|
καὶ |
εἰκότων
βεβυσμένῃ
λόγων,
ἀλλ´
αὐτοῦ |
[1, 28] |
ἑκάστου
τῶν
ὄντων
ἀμίκτως
τε
|
καὶ |
εἰλικρινῶς
τοῦ
ὑποκειμένου
δεικτική,
ἢ |
[1, 21] |
δύναμις
καὶ
τὸ
ἅγιον
συμπατηθήσεται;
|
καὶ |
εἶπεν
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας
καὶ |
[1, 17] |
ὁ
μὴ
κωλύων;
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
εἰς
ἀπέμφασιν
αὐτοῖς
ὁ
λόγος |
[1, 15] |
τὰ
ἔθνη
διαλάμψασα,
ὕστερον
δὲ
|
καὶ |
εἰς
Ἕλληνας
κατῆλθεν.
προέστησαν
δ´ |
[1, 3] |
Σόλων·
εἰς
γὰρ
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
|
καὶ |
εἰς
ἔπη
αἱμύλου
ἀνδρός·
ὑμῶν |
[1, 1] |
ὅμοιοι)
ἧκον
δὴ
σὺν
θεῷ
|
καὶ |
εἰς
ἡμᾶς
τὰ
προγονικὰ
ἐκεῖνα
|
[1, 7] |
εἰς
αὐτά
τε
τὰ
φυτώρια
|
καὶ |
εἰς
παραδείσους
καὶ
τὰ
ὡραῖα |
[1, 15] |
οὓς
καὶ
περιετέμετο,
ἵνα
δὴ
|
καὶ |
εἰς
τὰ
ἄδυτα
κατελθὼν
τὴν |
[1, 23] |
κατὰ
βούλησιν
τοῦ
θεοῦ
ἐξελθόντα
|
καὶ |
εἰς
τὰ
βασίλεια
παρελθόντα
ἐπιστῆναι |
[1, 18] |
βούλεται
γὰρ
ἐκδιδάσκεσθαι
τὸν
λόγον
|
καὶ |
εἰς
τὰς
τραπέζας
τὸ
ἀργύριον |
[1, 7] |
εἰς
τὴν
γῆν
τὴν
ἀγαθὴν
|
καὶ |
εἰς
τὴν
κοπρίαν
καὶ
ἐπὶ |
[1, 6] |
φύονται
εἴς
τε
τὰ
ἄλλα
|
καὶ |
εἰς
τὸ
γεννᾶν,
ὥσπερ
καὶ |
[1, 18] |
ἡ
προφητεία
λέγει·
κἂν
θέλητε
|
καὶ
|
εἰσακούσητέ
μου,
τὰ
ἀγαθὰ
τῆς |
[1, 29] |
ἢ
οὐκ
ἔστιν«
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τῆς
πολυμαθοῦς
περιουσίας
ἀποδείξεις |
[1, 1] |
οὕτως
ἐκ
τοῦ
ἄρτου
ἐσθιέτω
|
καὶ |
ἐκ
τοῦ
ποτηρίου
πινέτω.
σκοπεῖσθαι |
[1, 5] |
τελείαν
δέσποιναν
τιμῶ
καὶ
σέβω.
|
καὶ |
ἐκάκωσεν
αὐτὴν
Σάρρα»
ἴσον
τῷ
|
[1, 4] |
ἔσται
παραθεμένοις
τήνδε
τὴν
λέξιν·
|
καὶ |
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
λέγων· |
[1, 27] |
δηλονότι,
δικαιοσύνη
ἐκπορεύεται,
νόμον
δὲ
|
καὶ
|
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης
φορεῖ.
ἑνὸς |
[1, 1] |
τὸ
ἀργύριόν
μου
τοῖς
τραπεζίταις,
|
καὶ |
ἐλθὼν
ἐγὼ
ἐκομισάμην
ἂν
τὸ |
[1, 27] |
σε,
φησί,
καὶ
ἐπείρασέν
σε
|
καὶ |
ἐλιμαγχόνησέν
σε
καὶ
διψῆν
ἐποίησέν |
[1, 21] |
αὐτόν
τε
καὶ
τὸν
Ἡσίοδον
|
καὶ |
Ἐλισσαίου
τοῦ
προφήτου
νεωτέρους.
κἂν |
[1, 19] |
οὖν
μαρτυροῦνται
ἀληθῆ
τινα
δογματίζειν
|
καὶ |
Ἕλληνες,
ἔξεστι
κἀντεῦθεν
σκοπεῖν.
ὁ |
[1, 18] |
δὲ
τοῖς
κλητοῖς
Ἰουδαίοις
τε
|
καὶ |
Ἕλλησι
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
ἐστι |
[1, 21] |
τῆς
ὀγδόης
καὶ
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος,
|
καὶ |
ἔμεινεν
ἡ
αἰχμαλωσία
ἐπὶ
ἔτη |
[1, 17] |
οἱ
μὲν
προφῆται,
ἅτε
ἀποσταλέντες
|
καὶ |
ἐμπνευσθέντες
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου,
οὐ |
[1, 1] |
ἀτεχνῶς
καὶ
σκιαγραφία
τῶν
ἐναργῶν
|
καὶ |
ἐμψύχων
ἐκείνων,
ὧν
κατηξιώθην
ἐπακοῦσαι, |
[1, 15] |
φησι
καὶ
ἄλλοι
ἄλλοθι
πολλαχοῦ
|
καὶ |
ἐν
Ἕλλησι
καὶ
βαρβάροις,
ὧν |
[1, 9] |
καθάπερ
δὲ
ἐν
γεωργίᾳ
{οὕτω}
|
καὶ
|
ἐν
ἰατρικῇ
χρηστομαθὴς
ἐκεῖνος
ὁ |
[1, 16] |
ἐνιαυτὸν
εἰς
δώδεκα
μῆνας
διεῖλον
|
καὶ |
ἐν
ἱεροῖς
μίσγεσθαι
γυναιξὶν
ἐκώλυσαν |
[1, 21] |
Ἰαμίδαι,
Πολύιδός
τε
ἐν
Ἄργει
|
καὶ |
ἐν
Μεγάροις,
οὗ
μέμνηται
ἡ |
[1, 6] |
τὸν
ῥηϊδίως
φωνέοντα
πᾶν
ἔπος
|
καὶ |
ἐν
παντὶ
δήμῳ.
χρὴ
δὲ |
[1, 6] |
ὀρθῶς
ἔστι
βιοῦν,
οὕτω
δὲ
|
καὶ |
ἐν
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
καὶ
ῥᾷον |
[1, 21] |
τῶν
ἑπτὰ
ἑβδομάδων
ἐν
Ἱερουσαλήμ,
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάσιν |
[1, 21] |
τὸ
ἥμισυ
κατέσχεν
Νέρων
βασιλεύων
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ἁγίᾳ
πόλει
Ἱερουσαλὴμ |
[1, 17] |
ἐκεῖνος
ἀνθρωποκτόνος
ἦν
ἀπ´
ἀρχῆς,
|
καὶ |
ἐν
τῇ
ἀληθείᾳ
οὐχ
ἕστηκεν, |
[1, 21] |
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τῇ
Λιβύῃ
σκορπίον,
ἐὰν |
[1, 21] |
ἑβδομάσι,
καθὼς
εἶπεν
ὁ
προφήτης.
|
καὶ
|
ἐν
τῇ
μιᾷ
ἑβδομάδι,
ἧς |
[1, 6] |
καὶ
εἰς
τὸ
γεννᾶν,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ζῴοις.
διὸ |
[1, 21] |
πόλει
Ἱερουσαλὴμ
ἔστησεν
τὸ
βδέλυγμα,
|
καὶ
|
ἐν
τῷ
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος« |
[1, 13] |
τῶν
σχημάτων
ἀλλήλων
διενήνοχεν.
ἀτὰρ
|
καὶ |
ἐν
τῷ
κόσμῳ
παντὶ
τὰ |
[1, 24] |
αὐτοῖς
τῆς
ὁδοῦ.
λέγεται
δὲ
|
καὶ |
ἐν
χρησμῷ
τινι·
στῦλος
Θηβαίοισι |
[1, 10] |
πλουσιώτερος
εἰς
γῆρας
ἀναφανήσῃ
φρονήσεως.
|
καὶ |
ἔν
γε
τῷ
Θεαιτήτῳ
εὕροις |
[1, 21] |
αὐτοῦ
ὁ
νομικώτατος
ἔτη
τριάκοντα
|
καὶ |
ἕν.
οὗτος
ἐπέθηκε
τὰ
κῶλα |
[1, 5] |
χρῆσθαι
μέν,
οὐκ
ἐνδιατρίβειν
δὲ
|
καὶ |
ἐναπομένειν
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ
παραινεῖ· |
[1, 16] |
αὐτὸς
νομοθέτης
περὶ
τὴν
τριακοστὴν
|
καὶ |
ἐνάτην
ὀλυμπιάδα
γεγονὼς
εὑρίσκεται.
Ἀντίλοχος |
[1, 4] |
τὸν
Ὤρ,
τῆς
φυλῆς
Ἰούδα,
|
καὶ |
ἐνέπλησᾳ
αὐτὸν
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας |
[1, 11] |
λόγον
καθ´
ὃν
πεπίστευκέ
τε
|
καὶ |
ἐνεργεῖ,
μηδὲ
ἀποδοῦναι
δυνάμενος
τὴν |
[1, 17] |
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
|
καὶ |
ἐνέργειαι,
μερικαὶ
οὖσαι,
γίνονται
μὲν |
[1, 17] |
τὸ
αἴτιον
ἐν
τῷ
ποιεῖν
|
καὶ
|
ἐνεργεῖν
καὶ
δρᾶν
νοεῖσθαι,
τὸ |
[1, 3] |
ἐπέων
δὲ
πολὺς
νομὸς
ἔνθα
|
καὶ |
ἔνθα.
καί·
ὁπποῖόν
κ´
εἴπῃσθα |
[1, 12] |
πρὸς
τοὺς
εὐφυεῖς
θαυμασιώτερά
τε
|
καὶ |
ἐνθουσιαστικώτερα.
ψυχικὸς
δὲ
ἄνθρωπος
οὐ |
[1, 20] |
ναῦλον,
τῷ
δὲ
τελώνῃ
τέλος
|
καὶ |
ἐνοίκιον
μὲν
τῷ
σταθμούχῳ,
μισθὸν |
[1, 13] |
δὲ
τὰ
διῃρημένα
συνθεὶς
αὖθις
|
καὶ |
ἑνοποιήσας
τέλειον
τὸν
λόγον
ἀκινδύνως |
[1, 5] |
αὐτὴν
Σάρρα»
ἴσον
τῷ
ἐσωφρόνισε
|
καὶ |
ἐνουθέτησεν.
εὖ
γοῦν
εἴρηται
παιδείας |
[1, 1] |
πρὸς
θεωρίαν,
τάχα
μέν
τι
|
καὶ |
ἐντιθεῖσα,
οἷον
ὁ
ἐγκεντρίζων
γεωργός, |
[1, 1] |
τὸν
δὲ
εἰ
ἀκροᾶσθαί
τε
|
καὶ |
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
ᾗ
καὶ
τὴν |
[1, 21] |
γραφή,
τὰ
πλεῖστα
ἐκ
παρατηρήσεως
|
καὶ |
ἐξ
εἰκότων
προειρηκότες,
καθάπερ
οἱ |
[1, 23] |
παρελθόντα
ἐπιστῆναι
κοιμωμένῳ
τῷ
βασιλεῖ
|
καὶ |
ἐξεγεῖραι
αὐτόν,
τὸν
δὲ
καταπλαγέντα |
[1, 17] |
περιεργίας
ἀμαθῶς
σοφισάμενοι,
τὰ
δὲ
|
καὶ
|
ἐξευρόντες·
ἴσως
γὰρ
καὶ
πνεῦμα |
[1, 21] |
Πυθαγόρου
τοῦ
κατὰ
τὴν
δευτέραν
|
καὶ |
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
φερομένου
καὶ
τοῦ |
[1, 12] |
τῆς
ἀληθοῦς
γνώσεως
παραδόσεις
ὑψηλῶς
|
καὶ |
ἐξόχως
ἑρμηνευομένας
ἐκδέχεσθαι
κελεύων,
καὶ |
[1, 1] |
τοὺς
ἐν
ὀλίγῳ
πιστούς»
ἀποδεξάμενος
|
καὶ |
ἐπαγγειλάμενος
ἐπὶ
πολλῶν
καταστήσειν»
εἰς |
[1, 8] |
τῆς
σοφίας
ἔργον
πιθανῶς
ὑφαιρουμένην
|
καὶ |
ἐπαγγελλομένην
σοφίαν
ἣν
οὐκ
ἐμελέτησεν. |
[1, 27] |
εἰ
δὲ
σὺ
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
|
καὶ |
ἐπαναπαύῃ
νόμῳ
καὶ
καυχᾶσαι
ἐν |
[1, 27] |
δικαιοσύνην
αὐτοῦ
ἐπαίδευσέν
σε,
φησί,
|
καὶ |
ἐπείρασέν
σε
καὶ
ἐλιμαγχόνησέν
σε |
[1, 10] |
καὶ
ὁ
λόγος
τὴν
ψυχὴν
|
καὶ |
ἐπὶ
καλοκἀγαθίαν
προτρέπει·
μακάριος
δὲ |
[1, 8] |
τε
αὖ
καὶ
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
|
καὶ |
ἐπὶ
πᾶσι
γοητεύονται
οἱ
ἤτοι |
[1, 21] |
εἰς
Αἴγυπτον
κατέφυγον.
προφητεύουσι
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
Σεδεκίου
ἔτι
Ἱερεμίας
καὶ |
[1, 7] |
ἀγαθὴν
καὶ
εἰς
τὴν
κοπρίαν
|
καὶ |
ἐπὶ
τὰ
δώματα.
βλαστάνει
δ´ |
[1, 21] |
Ἀθηναίων
ἧτταν
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά·
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
ἐν
Λεύκτροις
μάχην |
[1, 26] |
εἶ
γε
ὁ
νόμος
πνευματικός«
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἄγων·
ὁ |
[1, 10] |
ἑτοιμάζων
τῇ
εὐποιίᾳ
τὴν
ὁδὸν
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
εὐεργεσίαν
ἄγων
τοὺς |
[1, 21] |
τὴν
Ἀσκανίου
ἀρχὴν
ἔτη
ὀκτώ,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
|
[1, 21] |
Πελοποννησιακοῦ
πολέμου
ἔτη
τεσσαράκοντα
ὀκτώ·
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
κατάλυσιν
καὶ
Ἀθηναίων |
[1, 21] |
συνετμήθησαν
ἐπὶ
τὸν
λαόν
σου
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
πόλιν
τὴν
ἁγίαν |
[1, 21] |
τῶν
ἐγκαινίων
ἄγεται
ἑορτή,
καθὼς
|
καὶ |
ἐπὶ
τῆς
σκηνῆς.
καὶ
γίνεται |
[1, 21] |
ἀρθήσεταί
μου
θυσία
καὶ
σπονδή·
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
τῶν |
[1, 21] |
κατακλυσμόν,
τὴν
δευτέραν
λέγω
ἐπομβρίαν,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸν
Φαέθοντος
ἐμπρησμόν,
ἃ |
[1, 7] |
πόα
καὶ
πυρός,
φύεται
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
συκῆ
καὶ |
[1, 24] |
Ἰησοῦ
πᾶν
γόνυ
κάμψῃ
ἐπουρανίων
|
καὶ |
ἐπιγείων
καὶ
καταχθονίων,
καὶ
πᾶσα |
[1, 1] |
φιλοσοφίας
δόγμασι,
μᾶλλον
δὲ
ἐγκεκαλυμμένην
|
καὶ |
ἐπικεκρυμμένην,
καθάπερ
τῷ
λεπύρῳ
τὸ |
[1, 21] |
Ζοροβάβελ
ὁ
τοῦ
Σαλαθιὴλ
ἐγεῖραι
|
καὶ |
ἐπικοσμῆσαι
τὸν
νεὼν
τὸν
ἐν |
[1, 1] |
καὶ
βλασφημίας
συντάττουσιν,
πρὸς
δὲ
|
καὶ |
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
δὲ |
[1, 1] |
πειράσεται
δὲ
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν
|
καὶ |
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι
καὶ
δεῖξαι
σιωπῶσα. |
[1, 5] |
προῇ
ἄλλοις
τὴν
σὴν
ζωήν.
|
καὶ |
ἐπιμαρτυρεῖ·
εἶτα
μεταμελήσει
σοι
ἐπὶ |
[1, 21] |
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
|
καὶ
|
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ |
[1, 4] |
αὐτοὺς
θεωρίας
ἀντιλαμβάνονται.
εὑρετικὸν
γὰρ
|
καὶ |
ἐπινοητικὸν
ἡ
συναίσθησις
ἐπιβάλλειν
πιθανῶς |
[1, 21] |
δὲ
οἱ
προφῆται
δυνάμει
θεοῦ
|
καὶ |
ἐπιπνοίᾳ,
πρὸ
μὲν
τοῦ
νόμου |
[1, 26] |
ἀγαθά
τε
καὶ
καλά,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐπίσταται.
τούτου
καὶ
ὁ
νόμος |
[1, 1] |
τροφάς,
αἳ
μὲν
κατ´
ἐπίγνωσιν
|
καὶ |
ἐπιστήμην
αὔξουσαι,
αἳ
δὲ
κατὰ |
[1, 13] |
πολλά,
σοφίαν
καὶ
γνῶσιν,
παραβολὰς
|
καὶ |
ἐπιστήμην
ἔγνων.
ὅτι
καί
γε |
[1, 8] |
αἰτιᾶται
γοῦν
τοὺς
ἄνευ
νοῦ
|
καὶ |
ἐπιστήμης
δόξαις
πιστεύοντας,
ὡς
μὴ |
[1, 4] |
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας
καὶ
συνέσεως
|
καὶ |
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ
ἔργῳ,
διανοεῖσθαι |
[1, 21] |
ἑπτὰ
καὶ
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
|
καὶ |
ἐπιστρέψει
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ |
[1, 17] |
τῆς
τε
αἱρέσεως
τῆς
φαύλης
|
καὶ |
ἐπιτερποῦς
καὶ
πρὸ
τούτων
τὸ |
[1, 1] |
καὶ
αὕτη
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
|
καὶ |
ἐπιφέρει·
καὶ
παραβαλεῖς
καρδίαν
σου |
[1, 14] |
κατὰ
Ἱέρωνα
τὸν
Σικελίας
δυνάστην
|
καὶ |
Ἐπίχαρμον
τὸν
ποιητὴν
γεγονέναι,
Ἀπολλόδωρος |
[1, 11] |
κύριον.
ἐν
αὐτῷ
περιπατεῖτε,
ἐρριζωμένοι
|
καὶ |
ἐποικοδομούμενοι
ἐν
αὐτῷ
καὶ
βεβαιούμενοι |
[1, 10] |
γὰρ
καὶ
σωτήριος
λόγος
ὡς
|
καὶ |
ἔργον
σωτήριον.
ἡ
δικαιοσύνη
γοῦν |
[1, 10] |
ἀλλήλων
ἕνεκα
εὐποροῦμεν
καὶ
λόγων
|
καὶ |
ἔργων,
τὴν
δὲ
ἐριστικήν
τε |
[1, 20] |
τό
τε
πῦρ
βαλανεῖόν
τε
|
καὶ |
ἐσθής,
οὕτω
μιᾶς
οὔσης
τῆς |
[1, 19] |
αὐτῷ
γὰρ
ζῶμεν
καὶ
κινούμεθα
|
καὶ |
ἐσμέν,
ὡς
καί
τινες
τῶν |
[1, 5] |
γαστρὸς
καὶ
τῶν
ὑπὸ
γαστέρα,
|
καὶ |
ἔστιν
δι´
αὑτὴν
αἱρετή,
σεμνοτέρα |
[1, 21] |
ἐν
Σικελίᾳ;
εἶεν
δ´
ἂν
|
καὶ |
ἕτεροι
πρὸς
τούτοις,
Ἴδμων
ὁ |
[1, 1] |
πιστοῖς
ἀνθρώποις,
οἵτινες
ἱκανοὶ
ἔσονται
|
καὶ |
ἑτέρους
διδάξαι.
καὶ
πάλιν·
σπούδασον |
[1, 1] |
ἐκεῖνα
καὶ
ἀποστολικὰ
καταθησόμενοι
σπέρματα.
|
καὶ |
εὖ
οἶδ´
ὅτι
ἀγαλλιάσονται,
οὐχὶ |
[1, 20] |
τὸν
ὀρθὸν
βίον
εὐδαιμονίαν
λέγωμεν
|
καὶ |
εὐδαίμονα
τὸν
κεκοσμημένον
τὴν
ψυχὴν |
[1, 18] |
σκληροκαρδίους
καὶ
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς
|
καὶ |
εὐπειθεῖς
καὶ
πρὸς
ἔτι
πιστούς. |
[1, 21] |
διαφώνως
τῷ
Δημητρίῳ.
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
Εὐπόλεμος
ἐν
τῇ
ὁμοίᾳ
πραγματείᾳ |
[1, 27] |
κακῶς
πράττειν
εἰς
ἀρετήν
τε
|
καὶ |
εὐπραγίαν
μετάγειν
δύνηταί
τις,
ὅπερ |
[1, 11] |
πιστεύσαντα
ὁ
λόγος·
ζητεῖτε»
γὰρ
|
καὶ |
εὑρήσετε»
λέγει,
ἀλλὰ
τὴν
ζήτησιν |
[1, 24] |
τῆς
παρ´
Ἑβραίοις
ἱστορίας.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Εὐριπίδης
ἐν
Ἀντιόπῃ
φησίν·
ἔνδον |
[1, 15] |
θεωρίαν,
τὴν
πάτριον
ἐπιστήμην.
μαρτυρεῖ
|
καὶ |
Εὐριπίδης
περὶ
τῆς
Ἱπποῦς
ὧδέ |
[1, 26] |
ὁ
τὸ
ἀπολωλὸς
ἐπιζητῶν
τε
|
καὶ |
εὑρίσκων
νόμῳ
καὶ
λόγῳ,
εἶ |
[1, 7] |
εὐποιίᾳ
γὰρ
περιπεπτώκασιν,
ἔνιοι
δὲ
|
καὶ
|
εὐστοχοῦσι
διὰ
συνέσεως
εἰς
τὸν |
[1, 10] |
σωτὴρ
ἄρτον
λαβὼν
πρῶτον
ἐλάλησεν
|
καὶ
|
εὐχαρίστησεν·
εἶτα
κλάσας
τὸν
ἄρτον |
[1, 21] |
πρώτῳ
Περὶ
μαντικῆς.
Θεόπομπος
δὲ
|
καὶ |
Ἔφορος
καὶ
Τίμαιος
Ὀρθαγόραν
τινὰ
|
[1, 26] |
γράφουσι
Πλάτων
τε
καὶ
Ἀριστοτέλης
|
καὶ |
Ἔφορος,
Χαμαιλέων
τε
ὁ
Ἡρακλεώτης |
[1, 21] |
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
τῶν
ἐρημώσεων,
|
καὶ |
ἕως
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια
δοθήσεται |
[1, 21] |
τῷ
ἐρχομένῳ·
ἐκκοπήσονται
ἐν
κατακλυσμῷ·
|
καὶ |
ἕως
τέλους
πολέμου
συντετμημένου
ἀφανισμοῖς. |
[1, 21] |
δώδεκα
Ἄγγελος.
μετὰ
δὲ
Ἀγγαῖον
|
καὶ |
Ζαχαρίαν
Νεεμίας
ὁ
ἀρχιοινοχόος
Ἀρταξέρξου, |
[1, 21] |
αὖ
μετὰ
τοῦτον
προφητεύουσιν
Ἀγγαῖος
|
καὶ |
Ζαχαρίας
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ
πρώτου |
[1, 21] |
ἔτος
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
Ἀγγαῖος
|
καὶ |
Ζαχαρίας
καὶ
ὁ
ἐκ
τῶν |
[1, 21] |
ἐφ´
οὗ,
ὡς
προεῖπον,
Ἀγγαῖος
|
καὶ |
Ζαχαρίας
καὶ
ὁ
ἐκ
τῶν |
[1, 4] |
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ
|
καὶ |
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀργορίου
θησαυροὺς |
[1, 1] |
λόγου
σπορὰν
αὔξει
τὸ
καταβληθὲν
|
καὶ |
ζωογονεῖ·
υἱὸς
δὲ
πᾶς
ὁ |
[1, 15] |
τῶν
Μωυσέως
ὠφεληθεὶς
διεκώλυσεν
ἀνθρωποειδῆ
|
καὶ |
ζῳόμορφον
εἰκόνα
θεοῦ
Ῥωμαίους
κτίζειν. |
[1, 7] |
συνελόντι
δ´
εἰπεῖν
ἀγελοκομική
τε
|
καὶ |
ζῳοτροφικὴ
ἀλλήλων
μὲν
τῷ
μᾶλλον |
[1, 21] |
Κρής,
ὅστις
εἰς
Σπάρτην
ἀφίκετο,
|
καὶ |
Ζωροάστρης
ὁ
Μῆδος
Ἐμπεδοκλῆς
τε |
[1, 17] |
γὰρ
κωλῦσαι
δύναμις
ἦν,
τούτῳ
|
καὶ |
ἡ
αἰτία
τοῦ
συμβαίνοντος
προσάπτεται. |
[1, 20] |
ἐπεὶ
καὶ
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
|
καὶ |
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἡ
φωνὴ |
[1, 21] |
στήσεται,
ἡ
θυσία
ἡ
ἀρθεῖσα
|
καὶ |
ἡ
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
ἡ
δοθεῖσα, |
[1, 7] |
οὐχ
ἡ
ποιμενικὴ
μόνη,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
καὶ |
[1, 28] |
πράξεις
οἰκεία
χρῆσις.
εἰκότως
ἄρα
|
καὶ |
ἡ
γραφὴ
τοιούτους
τινὰς
ἡμᾶς |
[1, 1] |
δὲ
καὶ
ἡ
διὰ
σιτίων
|
καὶ |
ἡ
διὰ
λόγων
λαμβάνεται.
καὶ |
[1, 1] |
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον,
τροφὴ
δὲ
|
καὶ |
ἡ
διὰ
σιτίων
καὶ
ἡ |
[1, 20] |
πρὸς
τὴν
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
ἡ
διαλεκτικὴ
πρὸς
τὸ
μὴ |
[1, 17] |
ὥστε
οὐ
κλέπται
οἱ
προφῆται.
|
καὶ |
ἡ
διδαχὴ
ἡ
ἐμὴ
οὐκ |
[1, 21] |
ἡ
ἁμαρτία
ἐρημώσεως
ἡ
δοθεῖσα,
|
καὶ |
ἡ
δύναμις
καὶ
τὸ
ἅγιον
|
[1, 4] |
ὑπὸ
φιλοσοφίας
δεδικαιωμένοις
βοήθεια
θησαυρίζεται
|
καὶ |
ἡ
εἰς
θεοσέβειαν
συναίσθησις.
~(Ἦν |
[1, 21] |
Σθένελον
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία
|
καὶ |
ἡ
εἰς
Πελοπόννησον
Δαναοῦ
παρουσία |
[1, 21] |
Ἴναχον
ὁ
ἐπὶ
Ὠγύγου
κατακλυσμὸς
|
καὶ |
ἡ
ἐν
Σικυῶνι
βασιλεία,
πρώτου |
[1, 21] |
Κρότωπον
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις
|
καὶ |
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
κατὰ
|
[1, 21] |
ἔτη
πεντήκοντα
τρία.
ἐνταῦθά
που
|
καὶ |
ἡ
Ἰλίου
κατάληψις.
εἰ
δὲ |
[1, 21] |
τεμένους
καθίδρυσις
Τριπτολέμου
τε
γεωργία
|
καὶ |
ἡ
Κάδμου
εἰς
Θήβας
παρουσία |
[1, 13] |
ἐγένοντο
ἔμπροσθέν
μου
ἐν
Ἱερουσαλήμ·
|
καὶ |
ἡ
καρδία
μου
εἶδεν
πολλά, |
[1, 21] |
Αἰγιαλέως,
εἶτα
Εὔρωπος,
εἶτα
Τελχῖνος,
|
καὶ |
ἡ
Κρητὸς
ἐν
Κρήτῃ.
Ἀκουσίλαος |
[1, 14] |
ψεῦσται,
κακὰ
θηρία,
γαστέρες
ἀργαί·
|
καὶ |
ἡ
μαρτυρία
αὕτη
ἐστὶν
ἀληθής. |
[1, 20] |
ἢ
ἀναιρεῖσθαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
ἡ
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
ἡ |
[1, 6] |
ἀλήθειαν
διιδεῖν
δυνηθῇ.
τροφὴ
γὰρ
|
καὶ |
ἡ
παίδευσις
ἡ
χρηστὴ
σῳζομένη |
[1, 28] |
καὶ
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
συνέπεται
|
καὶ |
ἡ
{περὶ}
τῶν
ἀνθρωπείων
περί |
[1, 25] |
οὐδὲ
δόξα
πᾶσα
(οὐ
γὰρ
|
καὶ |
ἡ
πονηρά)
ἀλλὰ
νόμος
ἐστὶ |
[1, 21] |
οὔτι
γε
μόνος
οὗτος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡ
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται |
[1, 4] |
καὶ
ὡς
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ
|
καὶ |
ἡ
σοφὴ
ἐπίνοια,
σαφὲς
ἔσται |
[1, 2] |
πίστεως
ἀποδεικτικὴν
ἐκπορίζεσθαι.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
ἡ
συναφὴ
τῶν
δογμάτων
διὰ |
[1, 24] |
γῆς
ἀγαθὰ
καὶ
τὰ
ἐκτὸς
|
καὶ |
ἡ
τελεία
εὐδαιμονία
χορηγεῖται·
αἰτεῖσθε |
[1, 1] |
τὸ
γλαφυρὸν
τῆς
θεωρίας.
αὐτίκα
|
καὶ |
ἡ
τῆς
χρηστομαθίας
περιουσία
οἷον |
[1, 21] |
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
ἡ
ἁρπαγὴ
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
ἐν
Ἐλευσῖνι
τεμένους |
[1, 22] |
τῶν
Ἑβραίων
τῶν
ἡμετέρων
πολιτῶν
|
καὶ |
ἡ
τῶν
γεγονότων
ἁπάντων
αὐτοῖς |
[1, 15] |
τε
τῶν
Ἐφεσίων
λεγομένων
γραμμάτων
|
καὶ |
ἡ
τῶν
κατὰ
μουσικὴν
εὕρεσις |
[1, 13] |
εἰς
ἓν
συνάπτεται.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
ἡ
ὑπάτη
ἐναντία
τῇ
νεάτῃ |
[1, 21] |
ἡ
εἰς
Πελοπόννησον
Δαναοῦ
παρουσία
|
καὶ |
ἡ
ὑπὸ
Δαρδάνου
τῆς
Δαρδανίας |
[1, 20] |
ἀλλὰ
σὺν
τοῖς
ἄλλοις)
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
φιλοσοφία
πρὸς
κατάληψιν
τῆς |
[1, 20] |
καὶ
καθ´
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
|
καὶ |
ἡ
φιλοσοφία
τοὺς
Ἕλληνας,
οὐκ |
[1, 7] |
σπέρματα·
τῆς
αὐτῆς
δὲ
γεωργίας
|
καὶ |
ἡ
φυτουργία,
ἐργάζεσθαι
ὅσα
εἰς |
[1, 20] |
ὄψις
συμβάλλεται
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
|
καὶ |
ἡ
φωνὴ
πρὸς
ἀλήθειαν,
νοῦς |
[1, 28] |
τοῦτο
μετὰ
τὰ
φυσικὰ
καλεῖ.
|
καὶ |
ἥ
γε
κατὰ
Πλάτωνα
διαλεκτική, |
[1, 7] |
ὁμοίωσις,
ἄλλο
αὐτὸ
τὸ
ὄν,
|
καὶ |
ἣ
μὲν
μαθήσει
καὶ
ἀσκήσει |
[1, 20] |
καὶ
θριγκὸς
εἶναι
τοῦ
ἀμπελῶνος.
|
καὶ |
ἣ
μὲν
ὡς
ἄρτος
ἀναγκαία |
[1, 21] |
ἄντικρυς
οὐκ
ὀλίγα
τῶν
μελλόντων
|
καὶ |
ἤδη
ἐνεστώτων
προφαίνοντες.
σὺν
δὲ |
[1, 11] |
ὁ
Παῦλος,
διαβάλλων,
πρόνοιαν
ἀναιροῦσαν
|
καὶ |
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
καὶ
εἰ
δή |
[1, 21] |
ἀπαιτεῖ
δὲ
ὅμως
τὸ
ὑπόμνημα
|
καὶ |
ἡμᾶς
ἐπιδραμεῖν
τὰ
κατὰ
τὸν |
[1, 1] |
προαρδεύσαντες
τὴν
γῆν,
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ἡμεῖς
τῷ
ποτίμῳ
τῶν
παρ´ |
[1, 21] |
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
μῆνας
τρεῖς
|
καὶ
|
ἡμέρας
δέκα.
τοῦτον
Νεχαὼ
βασιλεὺς |
[1, 3] |
κεφάλαιον
τῶν
ὄντων,
ὁ
χρηστὸς
|
καὶ |
ἥμερος
λόγος,
ὁ
δρασσόμενος
τοὺς |
[1, 22] |
αἱ
γραφαί,
λεκτέον
δὲ
ὅμως
|
καὶ |
ἡμῖν
ὡς
ὅτι
μάλιστα
δι´ |
[1, 21] |
δυναμώσει
διαθήκην
πολλοῖς
ἑβδομὰς
μία·
|
καὶ
|
ἡμίσει
τῆς
ἑβδομάδος
ἀρθήσεταί
μου |
[1, 21] |
συντέλεια
δοθήσεται
ἐπὶ
τὴν
ἐρήμωσιν.
|
καὶ |
ἥμισυ
τῆς
ἑβδομάδος
καταπαύσει
θυμίαμα |
[1, 21] |
περιέχει
ἡ
δευτέρα
τῶν
Βασιλειῶν,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἀβιάθαρ
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
Ῥοβοὰμ
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
ἑπτακαίδεκα,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἀβιμέλεχ
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος
προφητεύουσι,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἰησοῦς
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
γυνὴ
Λαβιδὼθ
ἐκ
φυλῆς
Ἐφραΐμ,
|
καὶ |
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ὀζιοῦς
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν
|
καὶ |
Ἡρακλεῖ
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος |
[1, 21] |
τῷ
ἀρχιστρατήγῳ
τοῦ
Ἰαβεὶμ
ἐνίκησε,
|
καὶ |
ἦρξεν
ἐντεῦθεν
τοῦ
λαοῦ
διακρίνουσα |
[1, 21] |
ὁ
Γαλααδίτης
ἐκ
φυλῆς
Μανασσῆ
|
καὶ |
ἦρξεν
ἔτη
ἕξ,
μεθ´
ὃν |
[1, 14] |
Κροίσου
Λυδῶν.
συνᾴδει
δὲ
αὐτῷ
|
καὶ |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ.
εἰσὶ |
[1, 14] |
ἀλλὰ
καὶ
Θαλῆς,
ὡς
Λέανδρος
|
καὶ |
Ἡρόδοτος
ἱστοροῦσι,
Φοῖνιξ
ἦν,
ὡς |
[1, 12] |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ.
ἤδη
γοῦν
|
καὶ |
Ἡσαΐας
ὁ
προφήτης
πυρὶ
καθαίρεται |
[1, 21] |
προφητεύουσι
δὲ
ἐπ´
αὐτοῦ
Ἀμὼς
|
καὶ |
Ἡσαΐας
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
καὶ |
[1, 6] |
σοφίῃ
γνώμην,
αἰτίην
ἔχουσι
μωρίης.
|
καὶ |
Ἡσίοδος·
Μουσάων,
αἵτ´
ἄνδρα
πολυφραδέοντα |
[1, 21] |
τὸν
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος
δὲ
|
καὶ |
Ἡσίοδος
πολλῷ
νεώτεροι
τῶν
Ἰλιακῶν, |
[1, 21] |
κατάληψις.
εἰ
δὲ
χρὴ
πείθεσθαι
|
καὶ |
Ἡσιόδῳ
τῷ
ποιητῇ,
ἀκούσωμεν
αὐτοῦ· |
[1, 1] |
ἔργον
ἐστίν,
τῶν
δὲ
δοκιμάσαι
|
καὶ |
ἤτοι
ἑλέσθαι
ἢ
μή,
ἡ |
[1, 7] |
ζῳοτροφικὴ
ἀλλήλων
μὲν
τῷ
μᾶλλον
|
καὶ |
ἧττον
διαφέρουσι,
πλὴν
αἱ
πᾶσαι |
[1, 14] |
Πυθαγόραν
βάρβαρον
τὸ
γένος.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Θαλῆς,
ὡς
Λέανδρος
καὶ
Ἡρόδοτος |
[1, 6] |
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
καὶ
ῥᾷον
ἅμα
|
καὶ |
θᾶττον
σὺν
τῇ
προπαιδείᾳ
θηρᾶσαι |
[1, 20] |
μεγέθει
γνώσεως
καὶ
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
|
καὶ |
θείᾳ
δυνάμει
καὶ
τοῖς
ὁμοίοις· |
[1, 24] |
βασιλείας
μετὰ
τὴν
ἀκραιφνῶς
λογικὴν
|
καὶ |
θείαν
διοίκησιν
τὸ
μόνῳ
τῷ |
[1, 8] |
δὲ
ἀπὸ
τοῦ
ὑγιεινοῦ
τε
|
καὶ |
θείου
διάκρισις
ἀθεότης
τε
καὶ |
[1, 29] |
περιουσίας
ἀποδείξεις
ἰσχυροποιοῦσι
καὶ
βεβαιοῦσι
|
καὶ |
θεμελιοῦσι
τοὺς
λόγους
τοὺς
ἀποδεικτικούς, |
[1, 14] |
τῷ
Πυθαγόρου
βίῳ
καὶ
Ἀρίσταρχος
|
καὶ |
Θεόπομπος,
Τυρρηνὸς
ἦν,
ὡς
δὲ |
[1, 23] |
καὶ
λέξασά
μοι,
γένος
πατρῷον
|
καὶ |
θεοῦ
δωρήματα.
ἕως
μὲν
οὖν |
[1, 18] |
Ἕλλησι
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
ἐστι
|
καὶ |
θεοῦ
σοφία.
μή
τι
οὖν, |
[1, 16] |
Σκάμων
μὲν
οὖν
ὁ
Μιτυληναῖος
|
καὶ
|
Θεόφραστος
ὁ
Ἐρέσιος
Κύδιππός
τε |
[1, 1] |
καὶ
τοὺς
στάχυς
αὐξήσῃ
τε
|
καὶ |
θερίσῃ,
θεῖος
ὄντως
ἀναφανήσεται
γεωργός. |
[1, 6] |
λέγει,
δεινὸν
δὲ
τὸν
αὐδήεντα,
|
καὶ |
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
καὶ
φιλόσοφον |
[1, 21] |
τὰς
ὀλυμπιάδας
γενόμενοι,
ὡς
παρεστήσαμεν.
|
καὶ |
θεῶν
ἄρα
τῶν
πλείστων
παρ´
|
[1, 25] |
ἄλλον
τὸν
Τίμαιον,
ὄντα
ἀστρονομικὸν
|
καὶ |
θεωρητικὸν
τῆς
ἐκείνων
φορᾶς
συμπαθείας |
[1, 29] |
νόμον
διέταξε
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν
|
καὶ |
θηρσὶ
καὶ
οἰωνοῖς
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν |
[1, 4] |
αἴσθησίν
τε
ἅμα
καὶ
φρόνησιν,
|
καὶ |
θησαυρίζει
δικαίοις
βοήθειαν·
τοῖς
γὰρ |
[1, 27] |
δὲ
ἀνὴρ
ὃς
εὗρεν
σοφίαν,
|
καὶ |
θνητὸς
ὃς
εἶδεν
φρόνησιν,
ἐκ |
[1, 24] |
ὧν
αὐτὸς
ἡγεῖτο
κατώρθωσεν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
Θρασυβούλῳ
τοὺς
ἐκπεσόντας
ἀπὸ
Φυλῆς |
[1, 20] |
ἀληθείας
ἐπιβουλὰς
φραγμὸς
οἰκείως
εἴρηται
|
καὶ |
θριγκὸς
εἶναι
τοῦ
ἀμπελῶνος.
καὶ |
[1, 21] |
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες
ἢ
ὑδάτων
|
καὶ |
θυμιαμάτων
καὶ
ἀέρος
ποιοῦ
ἐκταραχθέντες· |
[1, 8] |
καὶ
ἀλγηδὼν
φιλονικία
τε
αὖ
|
καὶ |
θυμὸς
μεταδοξάσαι,
καὶ
ἐπὶ
πᾶσι |
[1, 24] |
βασιλείης,
Ἥρης
Ἀργείης,
ἣ
στέμμασι
|
καὶ |
θυσάνοισι
πρώτη
ἐκόσμησεν
περὶ
κίονα |
[1, 15] |
γένος
{ἤγαγε{
ν}
δείξας
ὅρκους
|
καὶ |
θυσίας
ἱλαρὰς
καὶ
σχήματα
Ὀλύμπου. |
[1, 16] |
δὲ
ὀρνίθων
παρεφυλάξαντο
πρῶτοι
Φρύγες,
|
καὶ |
θυτικὴν
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες. |
[1, 21] |
κηρύξας
Ἀβραάμ
τε
καὶ
Ἰσαὰκ
|
καὶ |
Ἰακὼβ
ἄντικρυς
οὐκ
ὀλίγα
τῶν |
[1, 1] |
παράδοσιν
εὐθὺς
ἀπὸ
Πέτρου
τε
|
καὶ |
Ἰακώβου
Ἰωάννου
τε
καὶ
Παύλου
|
[1, 21] |
τῶν
Ἡρακλειδῶν
ἐπιφανὴς
φέρεται
μάντις
|
καὶ |
Ἴαμος
ἄλλος
ἐν
Ἤλιδι,
ἀφ´ |
[1, 9] |
ὃς
πολλῶν
ἀνθρώπων»
εἶδεν
ἄστεα»
|
καὶ |
ἰατρὸν
τὸν
ἐν
πείρᾳ
πολλῶν |
[1, 27] |
ὁ
ταῦτα
προσάγων
σωτήρ
τε
|
καὶ
|
ἰατρὸς
{τε}
καλεῖται,
οὐ
φθόνῳ |
[1, 21] |
καὶ
τὴν
εὕρεσιν
τοῦ
σιδήρου
|
καὶ |
Ἰδαίους
δακτύλους
ἔτη
ἑβδομήκοντα
τρία, |
[1, 15] |
ἐν
Ἕλλησι
καὶ
βαρβάροις,
ὧν
|
καὶ |
ἱερὰ
πολλὰ
ἤδη
γέγονε
διὰ |
[1, 21] |
τούτου
προφητεύει
Ὀλδᾶ
καὶ
Σοφονίας
|
καὶ |
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
δὲ
Ἱερεμίου
ψευδοπροφήτης
|
[1, 9] |
νόθον
ἀπὸ
τοῦ
ἰθαγενοῦς
χρυσίου)
|
{καὶ} |
ἱκανὸς
ὢν
χωρίζειν,
ὁ
πολύιδρις» |
[1, 16] |
τῶν
ἵππων
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Ἰλλυριοὶ
τὴν
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον. |
[1, 3] |
λεξειδίων
θηράτορες,
ζηλωταὶ
τεχνυδρίων,
ἐριδαντέες
|
καὶ |
ἱμαντελικτέες,
ὡς
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἐκεῖνός |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
|
καὶ |
Ἰνάχου
ἐπὶ
τὸν
Δευκαλίωνος
κατακλυσμόν, |
[1, 21] |
ἡγεμονίας
ἔτεσιν
ἑβδομήκοντα
ἐπὶ
Φοίνικας
|
καὶ
|
Ἰουδαίους
ἐστράτευσεν,
ὥς
φησι
Βήρωσσος |
[1, 21] |
Νῶε
μετάνοιαν
κηρύξας
Ἀβραάμ
τε
|
καὶ |
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακὼβ
ἄντικρυς
οὐκ
|
[1, 5] |
διαφερόντων
αἱ
ἀσκήσεις
δογμάτων)
ὅθεν
|
καὶ |
Ἰσραὴλ
οὗτος
μετονομάζεται
ὁ
τῷ |
[1, 19] |
δεισιδαιμονεστέρους
ὑμᾶς
θεωρῶ.
διερχόμενος
γὰρ
|
καὶ |
ἱστορῶν
τὰ
σεβάσματα
ὑμῶν
εὗρον
|
[1, 17] |
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε
τὸ
πῦρ,
|
καὶ |
ἴσως
συναίτιος·
ὁ
δὲ
διάβολος
|
[1, 21] |
Ἐπιμηθεὺς
καὶ
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ
|
καὶ |
Ἰώ.
κατὰ
δὲ
Κρότωπον
ἡ
|
[1, 21] |
ἀπὸ
Ἰνάχου
(Ἶσιν
δὲ
τὴν
|
καὶ |
Ἰώ
φασιν
διὰ
τὸ
ἰέναι |
[1, 21] |
ἀπαντήσας.
Ἰωσίαν
διαδέχεται
Ἰεχωνίας,
ὁ
|
καὶ |
Ἰωάχας,
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
μῆνας |
[1, 21] |
τε
σὺν
αὐτῷ
καὶ
Ὠσηὲ
|
καὶ |
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ
Βαθουήλ.
~(μετὰ |
[1, 21] |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας
ὁ
Μωρασθίτης
|
καὶ |
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ
Βαθουήλ.
τοῦτον |
[1, 21] |
καὶ
Ὠσηὲ
ὁ
τοῦ
Βεηρὶ
|
καὶ |
Ἰωνᾶς
ὁ
τοῦ
Ἀμαθὶ
ὁ |
[1, 21] |
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
Φρυγίας
διάβασις
|
καὶ |
Ἴωνος
εἰς
Ἀθήνας
ἄφιξις
καὶ |
[1, 20] |
τὸ
κατ´
ἀλήθειαν
παρέχειν.
καίτοι
|
καὶ |
καθ´
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
καὶ |
[1, 5] |
σοφίαν
ἡ
ποσάκις»
ἐνδείκνυται
λέξις,
|
καὶ |
καθ´
ἕνα
ἕκαστον
τρόπον
ποιότητός
|
[1, 12] |
καὶ
ἐξόχως
ἑρμηνευομένας
ἐκδέχεσθαι
κελεύων,
|
καὶ |
καθάπερ
ἠκούσαμεν
εἰς
τὸ
οὖς, |
[1, 3] |
ῥημάτων,
νοῦ
δὲ
σταλαγμός.
ἀμέλει
|
καὶ |
καθάπερ
τῶν
παλαιῶν
ὑποδημάτων
τὰ |
[1, 1] |
εὐχαριστῶν
ψαλλέτω·
ῥαντιεῖς
με
ὑσσώπῳ
|
καὶ |
καθαρισθήσομαι,
πλυνεῖς
με
καὶ
ὑπὲρ |
[1, 21] |
καὶ
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ
ἐκράτησε
|
καὶ |
καθεῖλεν
τὴν
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸ |
[1, 24] |
Ἑβραίοις
νύκτωρ
στῦλον
πυρὸς
τὸν
|
καὶ |
καθηγησάμενον
αὐτοῖς
τῆς
ὁδοῦ.
λέγεται |
[1, 11] |
ἐχόντων
πρὸς
διάκρισιν
καλοῦ
τε
|
καὶ |
κακοῦ.
πᾶς
γὰρ
ὁ
μετέχων |
[1, 26] |
μόνον
ἐπαγγέλλεται
τὰ
ἀγαθά
τε
|
καὶ |
καλά,
ἀλλὰ
καὶ
ἐπίσταται.
τούτου |
[1, 1] |
τὴν
ὑλομανοῦσαν
χώραν.
τὴν
εὔφορον
|
καὶ |
καλὴν
καὶ
γεωργουμένην,
τὴν
πολυπλασιάσαι |
[1, 21] |
τῷ
Πρὸς
Ἕλληνας,
εἴρηται
δὲ
|
καὶ |
Κασσιανῷ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
|
[1, 19] |
ὅταν
καθαρὰ
ἡ
καρδία
γένηται.
|
καὶ |
κατ´
ἔμφασιν
δὲ
καὶ
διάφασιν |
[1, 21] |
Μωυσέως
κατὰ
Ἄμωσιν
τὸν
Αἰγύπτιον
|
καὶ |
κατὰ
Ἴναχον
τὸν
Ἀργεῖον
ἐξ
|
[1, 21] |
ἅτε
Αἰγύπτιος
τὸ
γένος,
ὡς
|
καὶ |
κατὰ
Ἰουδαίων
συντάξασθαι
βιβλίον,
Ἀμώσιος |
[1, 21] |
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
φαίνονται
δὲ
εἶναι
|
καὶ
|
κατὰ
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
αἱ |
[1, 19] |
πρὸς
πρόσωπον»
τότε
ἤδη
ὁριστικῶς
|
καὶ |
καταληπτικῶς,
ὅταν
καθαρὰ
ἡ
καρδία |
[1, 24] |
ἑνὸς
ἐφιέμενον
τοῦ
νικῆσαι
μόνον
|
καὶ |
καταστρέψασθαι
(τὸ
δὲ
πρὸς
κακὸν
|
[1, 19] |
ὑπερβήσῃ
ποταμὸν
ἀλλότριον»
τὸν
παραφέροντα
|
καὶ |
κατασύροντα
εἰς
θάλασσαν,
εἰς
ἣν |
[1, 24] |
γόνυ
κάμψῃ
ἐπουρανίων
καὶ
ἐπιγείων
|
καὶ |
καταχθονίων,
καὶ
πᾶσα
γλῶσσα
ἐξομολογήσηται |
[1, 5] |
δελεασθέντες
ὠλιγώρησαν
τῆς
δεσποίνης,
φιλοσοφίας,
|
καὶ |
κατεγήρασαν»
οἳ
μὲν
αὐτῶν
ἐν |
[1, 7] |
ᾗ
μακάριοι
πάντες
οἱ
εἰσελθόντες
|
καὶ |
κατευθύνοντες
τὴν
πορείαν
αὐτῶν
ἐν |
[1, 1] |
περιττὰ
ὑπερβαίνειν
μάτην
ἡμᾶς
τρίβοντα
|
καὶ |
κατέχοντα
περὶ
τοῖς
οὐδὲν
συμβαλλομένοις |
[1, 23] |
τοῦ
παιδὸς
κελεύει
προσενεχθῆναι
αὐτῇ
|
καὶ |
κατοικτείρασα
ἐζήτει
τροφόν.
ἐνταῦθα
προσδραμοῦσα |
[1, 1] |
τε
ἕπεσθαι
ἑτέροις
δοκιμασθεῖσιν
ἤδη
|
καὶ |
κατωρθωκόσιν
ἄριστον
πρός
τε
τῆς |
[1, 27] |
σώματος
ὑγείας
ἕνεκα
καὶ
τομὰς
|
καὶ |
καύσεις
καὶ
φαρμακοποσίας
ὑφιστάμεθα
καὶ |
[1, 27] |
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
καὶ
ἐπαναπαύῃ
νόμῳ
|
καὶ |
καυχᾶσαι
ἐν
θεῷ
καὶ
γιγνώσκεις |
[1, 15] |
οἱ
Δρυΐδαι
καὶ
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
|
καὶ |
Κελτῶν
οἱ
φιλοσοφήσαντες
καὶ
Περσῶν |
[1, 11] |
ὁ
συλαγωγῶν
διὰ
τῆς
φιλοσοφίας
|
καὶ
|
κενῆς
ἀπάτης
κατὰ
τὴν
παράδοσιν |
[1, 11] |
τὸν
Χριστὸν
διὰ
τῆς
φιλοσοφίας
|
καὶ |
κενῆς
ἀπάτης»
τῆς
ἀναιρούσης
τὴν |
[1, 21] |
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
|
καὶ |
κενωθήσονται
οἱ
καιροί.
καὶ
μετὰ |
[1, 19] |
τῶν
ἐν
τῷ
πεδίῳ
χλωρῶν
|
καὶ |
κερεῖς
πόαν,
καὶ
συνάγαγε
χόρτον |
[1, 26] |
δύναμιν
ἀγαθὸν
ἀναζωπυροῦσαν,
ἐπιστατικὴν
οὖσαν
|
καὶ |
κηδεμονικὴν
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγέλης.
εἰ |
[1, 16] |
τε
πρῶτος
ᾖσεν
ἐν
χορῷ
|
καὶ |
κιθάρᾳ
Τιμόθεος
ὁ
Μιλήσιος.
ναὶ |
[1, 21] |
Ἀπόλλωνος
καὶ
Μαντοῦς
ἐν
Παμφυλίᾳ
|
καὶ |
Κιλικίᾳ,
Ἀμφίλοχος
Ἀμφιαράου
ἐν
Κιλικίᾳ, |
[1, 17] |
χρησίμως
ζωπυρούμενον,
ἴχνος
τι
σοφίας
|
καὶ |
κίνησις
περὶ
θεοῦ.
τάχα
δ´ |
[1, 19] |
ὑπάρχοντος·
ἐν
αὐτῷ
γὰρ
ζῶμεν
|
καὶ |
κινούμεθα
καὶ
ἐσμέν,
ὡς
καί |
[1, 24] |
τε
κρεμάσαιμεν
σταθμῶν
ἐκ
ζαθέων
|
καὶ |
κίονος
ὑψηλοῖο.
Ἀπόλλων
μέντοι
μυστικῶς |
[1, 21] |
τριάκοντα
πέντε,
ὡς
δὲ
Τίμαιος
|
καὶ |
Κλείταρχος
ὀκτακόσια
εἴκοσι,
ὡς
δὲ |
[1, 14] |
Πριηνεὺς
καὶ
Πιττακὸς
ὁ
Μιτυληναῖος
|
καὶ |
Κλεόβουλος
ὁ
Λίνδιος,
δύο
δὲ |
[1, 17] |
ἀπόκειται
ἐφ´
ἡμῖν.
λῃστὴς
δὲ
|
καὶ |
κλέπτης
ὁ
διάβολος
λέγεται
ψευδοπροφήτας |
[1, 10] |
τῶν
σοφιστῶν
οὐ
μόνον
γοητεύουσι
|
καὶ |
κλέπτουσι
τοὺς
πολλούς,
βιαζόμεναι
δὲ |
[1, 17] |
καὶ
μετανοῆσαι
οἷός
τε
ἦν
|
καὶ |
κλέψαι,
καὶ
{ὁ}
αἴτιος
αὐτὸς |
[1, 17] |
καταμείνας
ἐν
αὐτῇ,
ταῦτα
ἐνέπνευσε
|
καὶ |
κλέψας
ἐδίδαξεν,
οὐχὶ
μὴ
εἰδότος |
[1, 15] |
τοῦτ´
εἶναι
τὸ
ἐν
φήμαις
|
καὶ |
κληδόσι
μαντευόμενον,
ἐκ
δὲ
τοῦ |
[1, 19] |
τοῦ
λαβεῖν
αὐτοὺς
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
|
καὶ |
κλῆρον
ἐν
τοῖς
ἡγιασμένοις
πίστει |
[1, 16] |
Πέρσας
τε
πρώτους
ἀκηκόαμεν
ἀπήνην
|
καὶ
|
κλίνην
καὶ
ὑποπόδιον
ἐργάσασθαι
τούς |
[1, 1] |
θεῖον
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
καὶ
ἄρρωστοι,
|
καὶ
|
κοιμῶνται
ἱκανοί.
εἰ
δὲ
ἑαυτοὺς |
[1, 25] |
τῆς
ἐκείνων
φορᾶς
συμπαθείας
τε
|
καὶ |
κοινωνίας
τῆς
πρὸς
ἄλληλα,
ἑπομένως |
[1, 21] |
ἔτη
κγʹ
ὁμοίως
πάλιν
Ἀντωνῖνος
|
καὶ |
Κόμοδος
ἔτη
λβʹ
γίνεται
τὰ |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
πανδέκτῃ
ἀλκυόνος
|
καὶ |
κορώνης
ἐπακοῦσαι
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ. |
[1, 14] |
Πολέμωνος
δὲ
ἀκουσταὶ
Κράτης
τε
|
καὶ |
Κράντωρ,
εἰς
οὓς
ἡ
ἀπὸ |
[1, 22] |
τῶν
γεγονότων
ἁπάντων
αὐτοῖς
ἐπιφάνεια
|
καὶ |
κράτησις
τῆς
χώρας
καὶ
τῆς
|
[1, 14] |
πᾶσιν
Ἕλλησιν,
ἐξαιρέτως
δὲ
Λακεδαιμονίοις
|
καὶ
|
Κρησὶ
τοῖς
εὐνομωτάτοις.
Τὸ
μὲν |
[1, 11] |
εἰμι
κύριος
ὁ
ποιῶν
ἔλεος
|
καὶ |
κρίμα
καὶ
δικαιοσύνην
ἐπὶ
τῆς |
[1, 21] |
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάδας
ἐξολοθρευθήσεται
χρῖσμα,
|
καὶ |
κρίμα
οὐκ
ἔστιν
αὐτῷ.
καὶ
|
[1, 1] |
παρόντας
λέγων
καὶ
χρόνῳ
δοκιμάζει
|
καὶ |
κρίσει
δικάζει
καὶ
διακρίνει
τῶν |
[1, 16] |
οὐ
πολὺ
τῆς
κιθάρας
λειπομένην
|
καὶ |
κρόταλα
ἐπενόησαν.
ἐπί
τε
Σεμιράμεως |
[1, 21] |
ἁλώσεως
ἐπὶ
τὴν
Αἰνείου
κάθοδον
|
καὶ |
κτίσιν
Λαουινίου
ἔτη
δέκα,
ἐπί |
[1, 7] |
τὰ
ἄλλα
σπέρματα,
κριθάς
τε
|
καὶ |
κυάμους
καὶ
πίσον
καὶ
ἄρακα |
[1, 6] |
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ
ἰατροὶ
|
καὶ |
κυβερνῆται.
ὁρῶμεν
γοῦν
κοινῶς
οἱ |
[1, 9] |
εἰς
τὴν
σύνταξιν
συμβαλλόμενος.
αὐτίκα
|
καὶ |
κυβερνήτην
τὸν
πολύπειρον
ἐπαινοῦμεν,
ὃς |
[1, 7] |
καὶ
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
|
καὶ |
κυνοτροφικὴ
καὶ
μελισσουργικὴ
τέχναι
πᾶσαι, |
[1, 5] |
δι´
αὑτὴν
αἱρετή,
σεμνοτέρα
φανεῖται
|
καὶ
|
κυριωτέρα,
εἰ
θεοῦ
τιμῆς
τε |
[1, 21] |
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας.
προκεκηρύχει
δὲ
|
καὶ |
Κῦρος
τὴν
Ἑβραίων
ἀποκατάστασιν,
τελεσθείσης
|
[1, 14] |
παρατετακέναι
ἄχρι
τῶν
Δαρείου
τε
|
καὶ |
Κύρου
χρόνων.
Παρμενίδης
τοίνυν
Ξενοφάνους |
[1, 23] |
φαιδρῦναι
νέον.
ἰδοῦσα
δ´
εὐθὺς
|
καὶ |
λαβοῦς´
ἀνείλετο,
ἔγνω
δ´
Ἑβραῖον |
[1, 21] |
ὥς
φησι
Μένανδρος
ὁ
Περγαμηνὸς
|
καὶ |
Λαῖτος
ἐν
τοῖς
Φοινικικοῖς.
μετὰ |
[1, 17] |
προεμηνύσαμεν.
ὁ
δὲ
ἀπόστολος
ἃ
|
καὶ |
λαλοῦμεν»
λέγει
οὐκ
ἐν
διδακτοῖς |
[1, 1] |
δὲ
μόνον
ἐρεῖ,
πειράσεται
δὲ
|
καὶ |
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη
ἐκφῆναι |
[1, 21] |
ὥς
φησιν
Εὐριπίδης,
Ἕλενος
ἤδη
|
καὶ |
Λαοκόων
καὶ
Οἰνώνη
Κεβρῆνος
ἐν
|
[1, 23] |
ἀνείλετο,
ἔγνω
δ´
Ἑβραῖον
ὄντα·
|
καὶ |
λέγει
τάδε
Μαριὰμ
ἀδελφὴ
προσδραμοῦσα |
[1, 15] |
παρὰ
βαρβάροις
παιδευθέντες,
τί
δεῖ
|
καὶ |
λέγειν,
εἴ
γε
Τυρρηνὸς
ἢ
|
[1, 1] |
ἐκλέγων
ἐπιστημόνως,
φοβούμενος
γράφειν
ἃ
|
καὶ |
λέγειν
ἐφυλαξάμην,
οὔ
τί
που |
[1, 28] |
ὅτι
τὰ
τοιαῦτα
διακρίνειν
τε
|
καὶ |
λέγειν·
οὐ
γὰρ
δὴ
μία |
[1, 21] |
τις
βουληθῇ
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι
|
καὶ
|
λέγῃ
περὶ
τὴν
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον |
[1, 27] |
θεοῦ,
ᾄδοντα
ἤδη
τὴν
εὐχὴν
|
καὶ |
λέγοντα·
γενέσθω
μοι
κύριος
εἰς |
[1, 1] |
πατέρα.
διδάσκων
τις
μανθάνει
πλεῖον
|
καὶ |
λέγων
συνακροᾶται
πολλάκις
τοῖς
ἐπακούουσιν |
[1, 6] |
ἔν
τε
ποσοῖς
καὶ
πηλίκοις
|
καὶ |
λεκτοῖς
θεωρουμένη.
ὁ
γὰρ
ἀπὸ |
[1, 23] |
βασιλίδος
πρὸς
δώματα.
ἅπαντα
μυθεύσασα
|
καὶ |
λέξασά
μοι,
γένος
πατρῷον
καὶ |
[1, 21] |
αὐτοῦ
ἐπὶ
ἔτη
πεντήκοντα
δύο,
|
καὶ |
λεπρῶν
οὗτος
ἐτελεύτα·
προφητεύουσι
δὲ
|
[1, 21] |
τὴν
Ἰούδα
φυλὴν
καὶ
Βενιαμεὶν
|
καὶ |
Λευὶ
μὴ
αἰχμαλωτισθῆναι
ὑπὸ
τοῦ |
[1, 17] |
τάχα
δ´
ἂν
εἶεν
κλέπται
|
καὶ |
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι |
[1, 17] |
οὖν
οἱ
πρὸ
κυρίου
κλέπται
|
καὶ |
λῃσταί,
οὐχ
ἁπλῶς
πάντες
ἄνθρωποι, |
[1, 17] |
παρουσίας
τοῦ
κυρίου
κλέπται
εἰσὶ
|
καὶ |
λῃσταί.
πάντες
μὲν
οὖν
οἱ |
[1, 21] |
ἀλλ´
οἳ
μὲν
κλέπται
πάντες
|
καὶ
|
λῃσταί,
ὥς
φησιν
ἡ
γραφή, |
[1, 14] |
δὲ
Ἕλληνες
μετά
γε
Ὀρφέα
|
καὶ |
Λίνον
καὶ
τοὺς
παλαιοτάτους
παρὰ |
[1, 21] |
οἱ
περὶ
Ὀρφέα
καὶ
Μουσαῖον
|
καὶ |
Λίνον
τὸν
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος |
[1, 15] |
τε
καὶ
γέας
πλείστας
εἶδον,
|
καὶ |
λογίων
ἀνθρώπων
πλείστων
ἐπήκουσα,
καὶ |
[1, 8] |
ἐπιστάμενος,
ἀλλὰ
νοσῶν
περὶ
ζητήσεις
|
καὶ |
λογομαχίας,
ἐξ
ὧν
γίνεται
ἔρις, |
[1, 10] |
γὰρ
οὐ
μόνον
δίαιταν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
λόγον
ἀσκητέον
ἀπέριττόν
τε
καὶ |
[1, 29] |
Πέτρου
Κηρύγματι
εὕροις
ἂν
νόμον
|
καὶ
|
λόγον«
τὸν
κύριον
προσαγορευόμενον.
Ἀλλ´ |
[1, 26] |
ἐπιζητῶν
τε
καὶ
εὑρίσκων
νόμῳ
|
καὶ |
λόγῳ,
εἶ
γε
ὁ
νόμος |
[1, 10] |
νυνὶ
δὲ
ἀλλήλων
ἕνεκα
εὐποροῦμεν
|
καὶ |
λόγων
καὶ
ἔργων,
τὴν
δὲ
|
[1, 14] |
μάχην
πρὸς
ἀλλήλους
Μῆδοί
τε
|
καὶ |
Λυδοὶ
βασιλεύοντος
Κυαξάρους
μὲν
τοῦ |
[1, 25] |
ὠφεληθεὶς
ἐπετίμησε
μὲν
τῇ
Μίνωος
|
καὶ |
Λυκούργου
πολιτείᾳ
πρὸς
ἀνδρείαν
μόνην |
[1, 10] |
(εἰ
γὰρ
διαβολὴ
ξίφους
διάκονος
|
καὶ |
λύπην
ἐμποιεῖ
βλασφημία,
ἐξ
ὧν |
[1, 21] |
καὶ
τὸ
σωτήριον
ἄγεται
πάσχα
|
καὶ |
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας.
προκεκηρύχει
δὲ |
[1, 15] |
Αἰγυπτίων
ἐκμάθοι
φιλοσοφίαν,
Χαλδαίων
τε
|
καὶ |
Μάγων
τοῖς
ἀρίστοις
συνεγένετο
καὶ |
[1, 6] |
ἢ
πορεύθητι
πρὸς
τὴν
μέλισσαν
|
καὶ |
μάθε
ὡς
ἐργάτις
ἐστί·
καὶ |
[1, 19] |
δεῖν
δι´
υἱοῦ
παραλαβεῖν
τε
|
καὶ |
μαθεῖν.
ἀπέστειλα
οὖν
διὰ
τοῦτό |
[1, 5] |
σφραγῖδα
τῆς
γνώσεως,
ἐκ
φύσεως
|
καὶ |
μαθήσεως
καὶ
ἀσκήσεως
συνεστῶσαν.
ἔχοις |
[1, 9] |
λοιπὰ
ποιῆσαι,
δρεπάνου
τε,
οἶμαι,
|
καὶ |
μακέλλης
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὀργάνων
|
[1, 11] |
ἡ
ἀγάπη
ὑμῶν
ἔτι
μᾶλλον
|
καὶ
|
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν
ἐπιγνώσει
καὶ |
[1, 21] |
καθάπερ
οἱ
φυσιογνωμονοῦντες
ἰατροί
τε
|
καὶ
|
μάντεις,
οἳ
δὲ
καὶ
ὑπὸ |
[1, 21] |
Φημονόη
Δελφίς,
Μόψος
ὁ
Ἀπόλλωνος
|
καὶ |
Μαντοῦς
ἐν
Παμφυλίᾳ
καὶ
Κιλικίᾳ, |
[1, 21] |
ὁ
Μεμφίτης,
Τειρεσίας
τε
αὖ
|
καὶ |
Μαντὼ
ἐν
Θήβαις,
ὥς
φησιν |
[1, 21] |
τε
ἡ
Χείρωνος
καὶ
Βοιὼ
|
καὶ |
Μαντὼ
καὶ
τῶν
Σιβυλλῶν
τὸ |
[1, 21] |
τῇ
αἰχμαλωσίᾳ
ταύτῃ
γίνεται
Ἐσθὴρ
|
καὶ |
Μαρδοχαῖος,
οὗ
φέρεται
βιβλίον
ὡς |
[1, 21] |
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
καὶ
Ῥεβέκκα
|
καὶ |
Μαριὰμ
Δεββώρα
τε
καὶ
Ὀλδά. |
[1, 16] |
Φρύγες
γὰρ
ἤστην
Ὄλυμπός
τε
|
καὶ |
Μαρσύας.
Κάδμος
δὲ
Φοῖνιξ
ἦν |
[1, 4] |
εἴρηκεν
ὁ
προφήτης,
ἣν
μεγαλοφυῶς
|
καὶ |
μεγαλοπρεπῶς
ἐξερευνᾶν
διδάσκει
εἰς
τὴν |
[1, 20] |
καὶ
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν
ὀνόματος,
|
καὶ |
μεγέθει
γνώσεως
καὶ
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ |
[1, 7] |
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε
καὶ
κυνοτροφικὴ
|
καὶ |
μελισσουργικὴ
τέχναι
πᾶσαι,
συνελόντι
δ´ |
[1, 11] |
πᾶσαν,
ἀλλὰ
τὴν
Ἐπικούρειον,
ἧς
|
καὶ |
μέμνηται
ἐν
ταῖς
Πράξεσιν
τῶν |
[1, 27] |
ὁ
τῆς
τέχνης
ὑπαγορεύοι
λόγος,
|
καὶ |
μέρη
τινὰ
ἀποτέμνων,
ὡς
μὴ |
[1, 4] |
ὅτι
πᾶσα
σοφία
παρὰ
κυρίου
|
καὶ |
μετ´
αὐτοῦ
ἐστιν
εἰς
τὸν |
[1, 21] |
παρὰ
Δαρείου
ὠνησάμενος
ἀνανέωσιν
Ἱερουσαλὴμ
|
καὶ |
μετὰ
Ἔσδρα
εἰς
τὴν
πατρῴαν |
[1, 21] |
ὀκτώ,
ἐφ´
οὗ
προφητεύει
Ἠλίας
|
καὶ |
μετὰ
Ἠλίαν
Ἐλισσαῖος
ὁ
τοῦ |
[1, 9] |
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
καὶ
ῥητορικὴν
διαλεκτικῆς
|
καὶ |
μετὰ
τὰς
ἄλλας
καὶ
τὰς |
[1, 21] |
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται
οἱ
καιροί.
|
καὶ |
μετὰ
τὰς
ἑξήκοντα
δύο
ἑβδομάδας |
[1, 21] |
εἰς
τὴν
τοῦ
Δαβὶδ
τελευτήν.
|
καὶ
|
μετὰ
ταῦτα
ἐβασίλευσε
Σολομὼν
υἱὸς |
[1, 21] |
ἑπτὰ
τοὺς
πρώτους
μνηστῆρας
ἀνελόντος,
|
καὶ |
μετὰ
τὸν
γάμον
Τωβίου
ὁ |
[1, 21] |
τετρακόσια
ἑξήκοντα
τρία
μῆνες
ἑπτά.
|
καὶ |
μετὰ
τοὺς
κριτὰς
βασιλειῶν
ἔτη |
[1, 21] |
ἀλλοφύλους.
οὗτος
ἦρξεν
ἔτεσιν
εἴκοσι.
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτον
ἀναρχίας
οὔσης
διέκρινε |
[1, 21] |
συνάπτουσι
τὰ
Ἑβρὼν
ὀκτὼ
ἔτη.
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτον
ἐξαμαρτὼν
πάλιν
ὁ |
[1, 1] |
πρὸς
τῆς
ἀγνοίας
πολεμουμένους
μεταδιδάσκοντες
|
καὶ |
μετάγοντες
εἰς
εἰρήνην
τὴν
ἐν |
[1, 16] |
γὰρ
ὁ
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν
ἐξεῦρεν
|
καὶ |
μέταλλα
χρυσοῦ
τὰ
περὶ
τὸ |
[1, 17] |
ὁ
δὲ
διάβολος
αὐτεξούσιος
ὢν
|
καὶ |
μετανοῆσαι
οἷός
τε
ἦν
καὶ |
[1, 21] |
βασιλεύει,
εἶτα
Σεδεκίας
ἔτη
ἕνδεκα.
|
καὶ |
μέχρι
τούτου
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας, |
[1, 13] |
βουλομένοις
ἀπενέγκασθαι
αἴσθησιν.
ἀνθαιρεῖσθε
παιδείαν
|
καὶ |
μὴ
ἀργύριον,
καὶ
γνῶσιν
ὑπὲρ |
[1, 10] |
τῶν
ὀνομάτων
τε
καὶ
ῥημάτων
|
καὶ |
μὴ
δι´
ἀκριβείας
ἐξεταζόμενον
τὰ |
[1, 17] |
αὐτῷ
δὲ
ἦν
καὶ
μηνίειν
|
καὶ
|
μὴ)
{καὶ
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε |
[1, 16] |
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
εἰ
|
καὶ |
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία |
[1, 17] |
ἄγγελος
μαθών
τι
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
μὴ
καταμείνας
ἐν
αὐτῇ,
ταῦτα
|
[1, 11] |
σοφὸς
ἐν
τῇ
σοφίᾳ
αὐτοῦ,
|
καὶ |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
ἰσχυρὸς
ἐν |
[1, 11] |
ἰσχυρὸς
ἐν
τῇ
ἰσχύι
αὐτοῦ,
|
καὶ |
μὴ
καυχάσθω
ὁ
πλούσιος
ἐν |
[1, 17] |
μὴ
κωλῦον,
ἀλλ´
ἀποτρέπον,
εἰ
|
καὶ |
μὴ
προέτρεπεν.
οὔτε
δὲ
οἱ |
[1, 1] |
τοῖς
προκατειλημμένοις
ἤδη
τὴν
ψυχὴν
|
καὶ |
μὴ
προκεκενωμένοις.
ὅταν
δ´
ἐκ |
[1, 2] |
τῶν
κατεγνωσμένων.
πολλὰ
δ´
οὖν
|
καὶ |
μὴ
συμβαλλόμενα
εἰς
τέλος
συγκοσμεῖ |
[1, 11] |
ἄπειρος
λόγου
δικαιοσύνης,
νήπιος
ὢν
|
καὶ |
μηδέπω
ἐπιστάμενος
τὸν
λόγον
καθ´ |
[1, 8] |
οὗτοι
οἱ
τὰ
κατάρτια
κατασπῶντες
|
καὶ |
μηθὲν
ὑφαίνοντες,
φησὶν
ἡ
γραφή, |
[1, 17] |
ἦν
καὶ
μηνίειν
καὶ
μὴ)
|
{καὶ |
μὴν}
οὐκ
ἀπεῖρξε
τὸ
πῦρ, |
[1, 21] |
καὶ
οὕτω
γίνεται
ἔτη
τρία
|
καὶ |
μῆνες
ὅ
ἐστι
τὸ
ἥμισυ |
[1, 17] |
μῆνιν
(ἐπ´
αὐτῷ
δὲ
ἦν
|
καὶ |
μηνίειν
καὶ
μὴ)
{καὶ
μὴν} |
[1, 21] |
τοῖς
πεντακοσίοις
εἴκοσι
καὶ
τρισὶ
|
καὶ |
μησὶν
ἑπτὰ
μέχρι
τῆς
Δαβὶδ |
[1, 14] |
δὲ
ἀκουσταὶ
Πρωταγόρας
ὁ
Ἀβδηρίτης
|
καὶ |
Μητρόδωρος
ὁ
Χῖος,
οὗ
Διογένης |
[1, 20] |
ἀνὰ
τὸν
αὐτὸν
οὖν
λόγον,
|
καὶ |
μιᾶς
οὔσης
ἀληθείας,
ἐν
γεωμετρίᾳ |
[1, 21] |
τέσσαρα.
ἐκ
τούτου
ἐπὶ
Θησέα
|
καὶ |
Μινώταυρον
ἔτη
τριάκοντα
δύο,
εἶτα |
[1, 16] |
καθάπερ
Φρύγιον
ἁρμονίαν
καὶ
μιξοφρύγιον
|
καὶ |
μιξολύδιον
Μαρσύαν,
τῆς
αὐτῆς
ὄντα |
[1, 16] |
τὸν
Φρύγα,
καθάπερ
Φρύγιον
ἁρμονίαν
|
καὶ |
μιξοφρύγιον
καὶ
μιξολύδιον
Μαρσύαν,
τῆς |
[1, 16] |
καὶ
τὰ
ῥητορικὰ
ἰδιώματα
εὑρεῖν
|
καὶ |
μισθοῦ
συνηγορῆσαι
πρῶτον
δικανικὸν
λόγον |
[1, 21] |
διατείνουσι
προφητεύοντες
Ἡσαΐας
καὶ
Ὠσηὲ
|
καὶ |
Μιχαίας.
λέγονται
δὲ
οὗτοι
μετὰ |
[1, 21] |
ἔτι
Ἡσαΐας
προφητεύει
καὶ
Ὠσηὲ
|
καὶ |
Μιχαίας
ὁ
Μωρασθίτης
καὶ
Ἰωὴλ |
[1, 21] |
τούτου
προφητεύουσιν
Ἠλίας
ὁ
Θεσβίτης
|
καὶ |
Μιχαίας
υἱὸς
Ἰεβλᾶ
καὶ
Ἀβδίας |
[1, 28] |
καθαρὸν
οἷον
ἔστι
φαίνεσθαι.
διὸ
|
καὶ |
μόνη
αὕτη
ἐπὶ
τὴν
ἀληθῆ |
[1, 24] |
ἀνεικόνιστον
σημαίνειν
δηλοῖ
τὸ
ἑστὸς
|
καὶ |
μόνιμον
τοῦ
θεοῦ
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
εἴκοσι
ἑπτὰ
οἱ
περὶ
Ὀρφέα
|
καὶ |
Μουσαῖον
καὶ
Λίνον
τὸν
Ἡρακλέους |
[1, 21] |
καὶ
Διονύσου
πράξεις
Ὀρφεύς
τε
|
καὶ |
Μουσαῖος.
κατὰ
δὲ
τὸ
ὀκτωκαιδέκατον |
[1, 23] |
ἁρμονικὴν
ἔτι
τε
μετρικὴν
ἅμα
|
καὶ |
μουσικὴν
παρὰ
τοῖς
διαπρέπουσιν
Αἰγυπτίων |
[1, 9] |
ἀναφέροντα,
ὥστε
καὶ
ἀπὸ
γεωμετρίας
|
καὶ |
μουσικῆς
καὶ
ἀπὸ
γραμματικῆς
καὶ |
[1, 21] |
ἡ
Θεσπρωτίς,
Κάλχας
τε
αὖ
|
καὶ |
Μόψος,
οἳ
κατὰ
τὰ
Τρωϊκὰ |
[1, 1] |
ἀγὼν
γὰρ
καὶ
ὁ
προαγὼν
|
καὶ |
μυστήρια
τὰ
πρὸ
μυστηρίων,
οὐδὲ |
[1, 18] |
πείθεσθαι
ἀσύνετοί
τε
καὶ
ἄπιστοι
|
καὶ |
μωροί·
αὐτοῖς
δὲ
τοῖς
κλητοῖς |
[1, 16] |
γίνεται
ἑνδεκάτῃ
ἄνωθεν
ἀπὸ
Ἰνάχου
|
καὶ |
Μωσέως
γενεᾷ,
ὡς
ὀλίγον
ὑποβάντες |
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτῆς
ἀριθμήσαντες
ἀπὸ
Ἰνάχου
|
καὶ |
Μωυσέως
ἔτη
ἔφησαν
γίνεσθαι
αωμβʹ |
[1, 21] |
συγγενείας
Ἠλί,
προφητεύουσι
δὲ
Γὰδ
|
καὶ |
Νάθαν
ἐπ´
αὐτοῦ.
γίνονται
οὖν |
[1, 4] |
Λίνον
παντοίας
σοφίας
δεδαηκότα»
εἰπὼν
|
καὶ |
ναύτην
οὐκ
ὀκνεῖ
λέγειν
σοφόν, |
[1, 21] |
διημιλλῆσθαι
δὲ
τὸν
Λέσχην
Ἀρκτίνῳ
|
καὶ |
νενικηκέναι·
Ξάνθος
δὲ
ὁ
Λυδὸς |
[1, 10] |
τὰ
δὲ
πράγματα
σάρκες
εἰσὶ
|
καὶ |
νεῦρα.
οὐ
χρὴ
τοίνυν
τῆς |
[1, 21] |
Φορωνέως
τε
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος
|
καὶ |
Νιόβης,
καὶ
τὰ
μετὰ
τὸν |
[1, 10] |
βιοῦν
μὲν
κατὰ
τὸν
λόγον
|
καὶ |
νοεῖν
τὰ
σημαινόμενα,
εὐγλωττίαν
δὲ |
[1, 26] |
ὁ
αὐτὸς
ἔσται
ποιμήν
τε
|
καὶ
|
νομοθέτης
ἀγαθὸς
μιᾶς
τῆς
ἀγέλης |
[1, 24] |
ἀψύχων
ψυχὴ
τὸ
τάττον
ἐστὶ
|
καὶ
|
νοῦς,
ἐν
δὲ
τοῖς
τῆς |
[1, 24] |
ὁ
Μιλτιάδης
συγχρησάμενος
ἀνοδίᾳ
τε
|
καὶ |
νυκτὶ
ἐπιθέμενος
τοῖς
Πέρσαις,
ὧν |
[1, 24] |
ὁδὸν
ἐπὶ
τὴν
ἔρημον
ἐτρέπετο
|
καὶ |
νύκτωρ
τὰ
πολλὰ
τῇ
πορείᾳ |
[1, 12] |
ἦν
ἐμποδὼν
τοῦ
γράφειν
ἐμοί,
|
καὶ |
νῦν
ἔτι
εὐλαβῶς
ἔχω,
ᾗ |
[1, 21] |
τε
τῆς
ζῴων
ὀνομασίας
προθεσπίσας
|
καὶ |
Νῶε
μετάνοιαν
κηρύξας
Ἀβραάμ
τε |
[1, 16] |
πρώτη
βαφὴν
τριχῶν
ἐπενόησεν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
Νώροπες
(ἔθνος
ἐστὶ
Παιονικόν,
νῦν
|
[1, 5] |
τὸν
θεὸν
ὁμολογίαν.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ὁ
Ἀβραάμ,
παραζηλούσης
τῆς
Σάρρας |
[1, 9] |
φυλάσσειν
τὴν
πίστιν.
παρορᾶται
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἀθλητής,
ὡς
προείρηται,
ἀλλ´ |
[1, 17] |
οἷός
τε
ἦν
καὶ
κλέψαι,
|
καὶ |
{ὁ}
αἴτιος
αὐτὸς
τῆς
κλοπῆς, |
[1, 21] |
δὲ
συνεχρόνισεν
Ταντάλῳ.
εἰκότως
ἄρα
|
καὶ |
ὁ
Βοιώτιος
Πίνδαρος
γράφει·
ἐν |
[1, 20] |
τῷ
εἰς
τὸ
ὑπερῷον
ἀνιόντι
|
καὶ |
ὁ
γραμματιστὴς
τῷ
φιλοσοφήσοντι)
οὐδ´ |
[1, 20] |
συνεργός,
καθάπερ
καὶ
ὁ
πρῶτος
|
καὶ |
ὁ
δεύτερος
βαθμὸς
τῷ
εἰς |
[1, 21] |
καὶ
Ἴωνος
εἰς
Ἀθήνας
ἄφιξις
|
καὶ |
ὁ
δεύτερος
Κέκροψ
αἵ
τε |
[1, 21] |
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
καὶ
Ἐπιμηθεὺς
|
καὶ |
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
Ἰώ. |
[1, 18] |
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην.
ἀλλὰ
γὰρ
|
καὶ
|
ὁ
δοκησίσοφος
παραινέσεις
ἔχει
τινὰς |
[1, 23] |
ἀνατροφῆς
τοῦ
Μωυσέως
συνᾴσεται
ἡμῖν
|
καὶ |
ὁ
Ἐζεκίηλος
ὁ
τῶν
Ἰουδαϊκῶν |
[1, 21] |
βασιλείας
αὐτοῦ
Ἀγγαῖος
καὶ
Ζαχαρίας
|
καὶ |
ὁ
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος
|
[1, 21] |
ὡς
προεῖπον,
Ἀγγαῖος
καὶ
Ζαχαρίας
|
καὶ |
ὁ
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος |
[1, 8] |
παραναλίσκεται·
κλέπτεται
δὲ
ὁ
μεταπεισθεὶς
|
καὶ |
ὁ
ἐκλαθόμενος,
ὅτι
τῶν
μὲν |
[1, 21] |
ὁ
τοὺς
συλλογισμούς,
Ἀγγαῖος,
Ζαχαρίας
|
καὶ |
ὁ
ἐν
τοῖς
δώδεκα
Ἄγγελος. |
[1, 21] |
Σηλωνίτης
καὶ
Σαμαίας
υἱὸς
Αἰλαμὶ
|
καὶ
|
ὁ
ἐξ
Ἰούδα
ἀπελθὼν
ἐπὶ |
[1, 6] |
καρποφορίαν
ἢ
κακὴ
ἡ
ἄμπελος,
|
καὶ |
ὁ
ἱππικὸς
ἄθυμον
ἢ
ταχὺν |
[1, 21] |
Ἰουδαία
καὶ
ἐγένετο
ἄνευ
πολέμων,
|
καὶ |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
Χριστός,
ἅγιος |
[1, 9] |
λόγου
τοῦ
θεοῦ.
ἢ
οὐχὶ
|
καὶ |
ὁ
κύριος
λόγῳ
πάντα
ἔπρασσεν; |
[1, 16] |
καὶ
ὁ
λαλῶν
ἐμοὶ
βάρβαρος.
|
καὶ |
ὁ
λαλῶν
γλώσσῃ
προσευχέσθω,
ἵνα |
[1, 16] |
φωνῆς,
ἔσομαι
τῷ
λαλοῦντι
βάρβαρος
|
καὶ |
ὁ
λαλῶν
ἐμοὶ
βάρβαρος.
καὶ |
[1, 10] |
ἐπὶ
πλεῖον
γὰρ
προκόπτουσιν
ἀσεβείας,
|
καὶ |
ὁ
λόγος
αὐτῶν
ὡς
γάγγραινα |
[1, 10] |
τῶν
ἔργων
ἐπιτελοῦσιν.
ἀνακτᾶται
γοῦν
|
καὶ
|
ὁ
λόγος
τὴν
ψυχὴν
καὶ |
[1, 18] |
φιλοσοφίας
ἀντιπαραθέσει
καταλάμψαι
φησίν,
ὡς
|
καὶ |
ὁ
λύχνος
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου |
[1, 20] |
ὁ
δὲ
σοφὸς
δέξεται
γνῶσιν.
|
καὶ
|
ὁ
μὲν
ἀφ´
ἑαυτοῦ
λαλῶν |
[1, 26] |
καλά,
ἀλλὰ
καὶ
ἐπίσταται.
τούτου
|
καὶ |
ὁ
νόμος
τοῦ
τὴν
ἐπιστήμην |
[1, 19] |
ἀποδεχόμεθα,
ἀλλ´
ἐκείνην
περὶ
ἧς
|
καὶ |
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι
λέγει
Σωκράτης· |
[1, 17] |
ἰδίων
λαλεῖ,
ὅτι
ψεύστης
ἐστὶ
|
καὶ |
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ.
ἐν
δὲ |
[1, 26] |
εἰς
τὸ
θεῖον.
λέγει
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Παῦλος·
ὁ
νόμος
τῶν
|
[1, 22] |
κατὰ
λέξιν
γράφει·
κατηκολούθηκε
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Πλάτων
τῇ
καθ´
ἡμᾶς |
[1, 17] |
ἂν
ἀποστάτου
διάκονοι.
λέγει
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ποιμήν,
ὁ
ἄγγελος
τῆς |
[1, 1] |
τὸ
πρόβατον
ὁ
μάγειρός
τε
|
καὶ |
ὁ
ποιμήν·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
[1, 1] |
πᾶν
ἐδώδιμον.
ὁ
φυτεύων
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ποτίζων»
τοῦ
αὔξοντος
ὄντες
|
[1, 1] |
εἰς
καταφύτευσιν
ἀμπελῶνος.
ἀγὼν
γὰρ
|
καὶ |
ὁ
προαγὼν
καὶ
μυστήρια
τὰ |
[1, 21] |
κυρίου
κηρῦξαι
ἀπέστειλέν
με.
τοῦτο
|
καὶ |
ὁ
προφήτης
εἶπεν
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
συνιέναι
δυναμένῳ
δῆλον
καθ´
ἃ
|
καὶ |
ὁ
προφήτης
εἴρηκεν.
~(Τοῦ
ἑνδεκάτου |
[1, 20] |
(εἰς
ἣν
εὑρίσκεται
συνεργός,
καθάπερ
|
καὶ |
ὁ
πρῶτος
καὶ
ὁ
δεύτερος
|
[1, 15] |
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι
εἴρηται,
καθάπερ
|
καὶ |
ὁ
Πυθαγόρας
αὐτοῖς
γε
τούτοις, |
[1, 1] |
οἷόν
τε
ἐπαΐειν;
ἔτι
τε
|
καὶ |
ὁ
σωτὴρ
σῴζει
αἰεὶ
καὶ
|
[1, 27] |
καὶ
καύσεις
καὶ
φαρμακοποσίας
ὑφιστάμεθα
|
καὶ |
ὁ
ταῦτα
προσάγων
σωτήρ
τε |
[1, 24] |
περὶ
κίονα
μακρὸν
ἀνάσσης.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὁ
τὴν
Εὐρωπίαν
ποιήσας
ἱστορεῖ |
[1, 15] |
Κένταυρον
σοφὸν
καλεῖ,
ἐφ´
οὗ
|
καὶ |
ὁ
τὴν
Τιτανομαχίαν
γράψας
φησίν, |
[1, 21] |
πρῶτον
ἄνθρωπον
γενέσθαι
λέγει·
ὅθεν
|
καὶ |
ὁ
τῆς
Φορωνίδος
ποιητὴς
εἶναι |
[1, 21] |
γίνεται
ἡ
ἀπολύτρωσις
τοῦ
λαοῦ
|
καὶ |
ὁ
τῶν
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
καὶ |
[1, 24] |
Ἑβραίους
δι´
ἀβάτου,
ἐν
πόνοις
|
καὶ |
ὁδοιπορίαις
εἴς
τε
ἀνδρείαν
εἴς |
[1, 27] |
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτῶν,
|
καὶ |
ὁδὸν
εἰρήνης
οὐκ
ἔγνωσαν,
οὐκ |
[1, 15] |
δημοσίᾳ
φιλοσοφῆσαι
Βραχμᾶνές
τε
σύμπαντες
|
καὶ |
Ὀδρύσαι
καὶ
Γέται
καὶ
τὸ |
[1, 21] |
τῆς
ἑβδομάδος«
ἀνῃρέθη
καὶ
αὐτὸς
|
καὶ |
Ὄθων
καὶ
Γάλβας
καὶ
Οὐιτέλλιος, |
[1, 9] |
τρόπῳ.
Εἰ
δὲ
οἱ
προφῆται
|
καὶ |
οἱ
ἀπόστολοι
οὐ
τὰς
τέχνας |
[1, 21] |
ἐκ
Σηλὼμ
προφητεύει,
ἦσαν
δὲ
|
καὶ |
οἱ
βασιλεῖς
ἄμφω,
ὅ
τε |
[1, 11] |
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
καὶ
αἱ
πληγαὶ
|
καὶ |
οἱ
ἔλεγχοι
διδόασι
παιδείαν
σοφίας, |
[1, 21] |
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε
καὶ
Σόλων,
|
καὶ |
οἱ
ἑπτὰ
σοφοί,
οἵ
τε |
[1, 14] |
μέση.
εἶτα
Καρνεάδης
διαδέχεται
Ἡγησίνουν
|
καὶ |
οἱ
ἐφεξῆς·
Κράτητος
δὲ
Ζήνων |
[1, 6] |
τῶν
ἄμεινον
φύντων
κατηγορεῖ,
ὁπότε
|
καὶ |
οἱ
κακῶς
πεφυκότες
πρὸς
ἀρετὴν |
[1, 10] |
λόγου
εἶεν
ἂν
ταῦτα)
οὕτω
|
καὶ |
οἱ
λόγῳ·
ἀγαθῷ
κεχρημένοι
συνεγγίζουσι |
[1, 14] |
τοῦτον
διαδέχεται
Κλεάνθης,
ὃν
Χρύσιππος
|
καὶ |
οἱ
μετ´
αὐτόν.
Τῆς
δὲ |
[1, 9] |
ἀναγκάζοντι
τῷ
φόβῳ.
οὐχὶ
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ
καλούμενοι
ἔργοις
προσφέρονται |
[1, 17] |
λῃσταὶ»
οἱ
παρ´
Ἕλλησι
φιλόσοφοι
|
καὶ |
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ
κυρίου |
[1, 11] |
μηδὲ
ἐφαντάσθη
τὸν
δημιουργόν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
Στωϊκοί,
ὧν
καὶ
αὐτῶν |
[1, 11] |
ὕδωρ,
Ἵππασος
δὲ
τὸ
πῦρ,
|
καὶ |
οἱ
τὰς
ἀτόμους
ἀρχὰς
ὑποτιθέμενοι, |
[1, 7] |
ἐπομβρίσας
λόγον,
οἱ
καιροὶ
δὲ
|
καὶ
|
οἱ
τόποι
οἱ
δεκτικοὶ
τὰς |
[1, 9] |
τὸν
νοῦν
ἐκεῖνον
οἱ
προφῆται
|
καὶ |
οἱ
τοῦ
πνεύματος
μαθηταί·
ἐκ
|
[1, 21] |
γίνονται
τοίνυν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
|
καὶ |
οἱ
τῶν
Μακεδόνων
βασιλέων
χρόνοι |
[1, 11] |
προθεσμίας
τοῦ
πατρός.
νήπιοι
οὖν
|
καὶ |
οἱ
φιλόσοφοι,
ἐὰν
μὴ
ὑπὸ |
[1, 4] |
καὶ
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
|
καὶ |
οἱ
φιλόσοφοι
τῆς
κατ´
αὐτοὺς |
[1, 17] |
ὑπ´
αὐτοῦ
ἀποσταλέντες.
Εἶχον
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ψευδοπροφῆται
τὸ
κλέμμα,
τὸ |
[1, 21] |
ἑβδομάδες
ἑξήκοντα
δύο,
καὶ
ἐπιστρέψει
|
καὶ |
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
καὶ
τεῖχος,
καὶ |
[1, 21] |
Εὐριπίδης,
Ἕλενος
ἤδη
καὶ
Λαοκόων
|
καὶ |
Οἰνώνη
Κεβρῆνος
ἐν
Ἰλίῳ·
Κρῆνος |
[1, 11] |
ἀλλὰ
τὴν
δύναμιν,
τοὺς
δοκησισόφους
|
καὶ |
οἰομένους
εἶναι,
οὐκ
ὄντας
δὲ |
[1, 29] |
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν
καὶ
θηρσὶ
|
καὶ |
οἰωνοῖς
πετεηνοῖς,
ἐσθέμεν
ἀλλήλους,
ἐπεὶ |
[1, 1] |
ἀποδιδόντι
ἀργόν,
πονηρὲ
δοῦλε»
εἶπεν
|
καὶ |
ὀκνηρέ,
ἔδει
σε
βαλεῖν
τὸ |
[1, 21] |
Ῥεβέκκα
καὶ
Μαριὰμ
Δεββώρα
τε
|
καὶ |
Ὀλδά.
ἔπειτα
περὶ
τοὺς
αὐτοὺς |
[1, 13] |
εἶναι
δοκεῖ,
τῷ
γένει
γε
|
καὶ |
ὅλῃ
τῇ
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα·
ἢ |
[1, 7] |
εἰς
παραδείσους
καὶ
τὰ
ὡραῖα
|
καὶ |
ὅλως
παντοίων
δένδρων
φύσιν
καὶ |
[1, 21] |
υἱὸς
αὐτοῦ
ἔτη
{εἴκοσι}
τρία,
|
καὶ |
ὁμοίως
ὁ
τούτου
υἱὸς
Ἄσα |
[1, 25] |
τὸ
πολιτικὸν
δὲ
πρὸς
φιλίας
|
καὶ |
ὁμονοίας
ὁ
Πλάτων
ὠφεληθείς,
τοῖς |
[1, 27] |
τε
νόμος
τό
τε
εὐαγγέλιον,
|
καὶ |
ὃν
ἐγέννησε
φόβον
ὁ
νόμος, |
[1, 19] |
ἄλλο
τι,
ἐπεὶ
ἔγωγε
ᾤμην
|
καὶ |
ὄνειδος
εἶναι.
ᾔδει
γάρ,
οἶμαι, |
[1, 10] |
δὲ
τὰ
χρίσματα
ὑπολαβόντες
ὀρθῶς
|
καὶ |
ὀνομάσαντες,
ἐπεὶ
μήτε
ἐκείνη
καλὴ |
[1, 6] |
τε
ἐπινεμητέον
αὐτῇ
καὶ
ὅπως
|
καὶ |
ὁπόσον,
τίνα
τε
ἀποθετέον
καὶ |
[1, 6] |
ψυχήν,
τίνα
τε
ἐπινεμητέον
αὐτῇ
|
καὶ |
ὅπως
καὶ
ὁπόσον,
τίνα
τε
|
[1, 17] |
ἐπεὶ
δὲ
τῶν
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
|
καὶ |
ὁρμὴ
κατάρχει,
διημαρτημένη
δὲ
ὑπόληψις |
[1, 21] |
σὺν
Ἀλεξάνδρῳ
γενόμενος.
ἤδη
δὲ
|
καὶ
|
Ὀρφέα
Φιλόχορος
μάντιν
ἱστορεῖ
γενέσθαι |
[1, 15] |
ἐδείκνυτο,
Ἀντισθένης
δὲ
Φρὺξ
ἦν
|
καὶ |
Ὀρφεὺς
Ὀδρύσης
ἢ
Θρᾷξ;
Ὅμηρον |
[1, 13] |
τὸ
τρίγωνον
καὶ
τὸ
τετράγωνον
|
καὶ |
ὅσα
τῶν
σχημάτων
ἀλλήλων
διενήνοχεν. |
[1, 18] |
κατὰ
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
ὁσιότητι
τῆς
ἀληθείας.
διὸ
ἀποθέμενοι |
[1, 15] |
καὶ
Ἀράβιοι
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
|
καὶ |
ὅσοι
γε
τὴν
Παλαιστίνην
κατῴκησαν |
[1, 27] |
ὅπερ
ὁ
νόμος
ἐργάζεται.
ὥστε
|
καὶ |
ὅταν
ἀνηκέστῳ
τινὶ
κακῷ
περιπέσῃ |
[1, 6] |
ἀποθετέον
καὶ
ἀποθησαυριστέον
εἰς
αὐτήν,
|
καὶ |
ὅτε
ταῦτα
προκομιστέον,
καὶ
πρὸς |
[1, 21] |
τὸ
βάπτισμα
ὡς
ἐτῶν
λʹ
|
καὶ |
ὅτι
ἐνιαυτὸν
μόνον
ἔδει
αὐτὸν |
[1, 11] |
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
οὐ
κατὰ
Χριστὸν»
φερομένων
ἡμῶν. |
[1, 11] |
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
οὐ
κατὰ
Χριστόν,
φιλοσοφίαν
μὲν |
[1, 1] |
νοῦν
καὶ
τὸν
λόγον,
ᾗ
|
καὶ |
οὐ
κεκώλυκεν
ὁ
κύριος
ἀπὸ |
[1, 16] |
ἁμῇ
γέ
πῃ,
ἀμυδρῶς
δὲ
|
καὶ |
οὐ
πάσης,
γίνεται·
ὡς
δὲ |
[1, 1] |
βλέπουσι
καὶ
ἀκούοντες
οὐκ
ἀκούουσι
|
καὶ |
οὐ
συνιᾶσι,
τὴν
ἄγνοιαν
αὐτοῖς |
[1, 12] |
ὡς
εἰπεῖν
δυνηθῆναι
τὴν
ὅρασιν,
|
καὶ |
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν
μόνον,
ἀλλὰ |
[1, 16] |
γένη
φωνῶν
εἰσιν
ἐν
κόσμῳ,
|
καὶ |
οὐδὲν
ἄφωνον·
ἐὰν
οὖν
μὴ |
[1, 21] |
ἐν
χρόνῳ
δὲ
γένετ´
Ἀπόλλων,
|
καὶ |
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ὅπου
γε
καὶ |
[1, 9] |
δὲ
ἔργον
κατὰ
θεὸν
ἐκτελεῖται·
|
καὶ |
οὐδὲν
χωρὶς
αὐτοῦ
ἐγένετο,
φησί, |
[1, 21] |
αὐτὸς
καὶ
Ὄθων
καὶ
Γάλβας
|
καὶ |
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ
ἐκράτησε
καὶ |
[1, 21] |
προσλαμβάνεται
τοῖς
Ὄθωνος
καὶ
Γάλβα
|
καὶ |
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ
ἡμέραις
ηʹ |
[1, 21] |
Οὐεσπεσιανὸς
σὺν
Ὄθωνι
καὶ
Γάλβᾳ
|
καὶ |
Οὐιτελλίῳ.
καὶ
διὰ
τοῦτο
λέγει |
[1, 18] |
ἐπ´
ἴσης
τῷ
μωρὰν
ἔδειξε»
|
καὶ |
οὐκ
ἀληθῆ,
ὡς
ᾤοντο.
κἂν |
[1, 27] |
μὴ
τὰ
ὑγιαίνοντα
συνδιαφθείρεσθαι
αὐτοῖς,
|
καὶ |
οὐκ
ἄν
τις
πονηρίας
αἰτιάσαιτο |
[1, 14] |
προφήταις
δίδωσί
τι
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
οὐκ
ἐπαισχύνεται
πρός
τε
οἰκοδομὴν |
[1, 29] |
κατὰ
βαρβαρικόν
τινα
τρόπον
ἀπλάστῳ
|
καὶ |
οὐκ
εὐκρινεῖ
χρωμένων
ἡμῶν
τῇ |
[1, 9] |
τὸν
τοῦ
πειρασμοῦ
σοφίζεται
χρόνον,
|
καὶ |
οὐκέτι
ἔγωγε
ἐνταῦθα
συνορῶ,
ὅπως |
[1, 1] |
ἡ
κακία
κακὴν
φύσιν
ἔχει
|
καὶ |
οὔποτ´
ἂν
καλοῦ
τινος
ὑποσταίη |
[1, 28] |
θνητῶν,
ἀλλ´
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
|
καὶ |
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ
συνέπεται
καὶ |
[1, 21] |
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
δὲ
καὶ
Βουζὶ
|
καὶ |
Οὐρίας
ὁ
υἱὸς
Σαμαίου
καὶ |
[1, 26] |
εἶναι
βεβουλημένοι,
εἴπερ
τινὲς
ἄλλοι
|
καὶ |
οὗτοι
ἀγνοεῖν
ὁμολογοῦνται
τὴν
ἀλήθειαν. |
[1, 21] |
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
λέγεται
δὲ
|
καὶ |
οὗτος
αὐτόχθων.
τούτων
δὲ
ἄλλαιν |
[1, 21] |
δὲ
ταῦτα
ἐπαύσατο.
δείκνυται
δὲ
|
καὶ |
οὗτος
ὁ
ἀριθμὸς
ἐκ
τοῦ |
[1, 21] |
Οὐιτελλίου
μησὶ
ιζʹ
ἡμέραις
ηʹ
|
καὶ
|
οὕτω
γίνεται
ἔτη
τρία
καὶ |
[1, 21] |
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ
γέγραπται,
|
καὶ |
οὕτως
ἐγένετο
χριστὸς
βασιλεὺς
Ἰουδαίων |
[1, 1] |
κυρίου.
δοκιμαζέτω
δὲ
ἄνθρωπος
ἑαυτὸν
|
καὶ |
οὕτως
ἐκ
τοῦ
ἄρτου
ἐσθιέτω |
[1, 24] |
κινδύνων
δεῖν
τὰ
χρήσιμα
συνιδεῖν
|
καὶ |
οὕτως
ἐπιβαλεῖν.
ἀμέλει
γέγονεν
ὅπερ |
[1, 10] |
ζητήσεις
οὖν
σοφίαν
παρὰ
κακοῖς
|
καὶ
|
οὐχ
εὑρήσεις.
κἂν
πύθῃ
πάλιν· |
[1, 24] |
γὰρ
οἱ
Αἰγύπτιοι
ἐφ´
ἵππων
|
καὶ |
ὀχημάτων,
ἀλλ´
ἀπώλοντο
θᾶττον
ῥαγείσης |
[1, 9] |
μὲν
φιλοσοφίας,
κομμωτικὴν
δὲ
γυμναστικῆς
|
καὶ |
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
καὶ
ῥητορικὴν
διαλεκτικῆς
|
[1, 8] |
καὶ
θείου
διάκρισις
ἀθεότης
τε
|
καὶ |
πάθος
θανατηφόρον.
λύκοι
οὗτοι
ἅρπαγες |
[1, 1] |
ὠφέλειαν
ἀπολιπεῖν;
καλὸν
δ´
οἶμαι
|
καὶ |
παῖδας
ἀγαθοὺς
τοῖς
ἔπειτα
καταλείπειν. |
[1, 23] |
παιδὸς
εἴχομεν
χρόνον,
τροφαῖσι
βασιλικαῖσι
|
καὶ |
παιδεύμασιν
ἅπανθ´
ὑπισχνεῖτο,
ὡς
ἀπὸ |
[1, 1] |
ἐντυγχανόντων,
μή
πῃ
ἑτέρως
σφαλεῖεν
|
καὶ |
παιδὶ
μάχαιραν,
ᾗ
φασιν
οἱ |
[1, 21] |
τοῦ
λαοῦ
ἔτεσιν
ἐφεξῆς
νʹ
|
καὶ |
πάλιν
ἁμαρτόντες
παρεδόθησαν
Αἰγλὼμ
βασιλεῖ |
[1, 27] |
γνῶναι
νόμον
διανοίας
ἐστὶν
ἀγαθῆς.
|
καὶ |
πάλιν·
ἄνδρες
κακοὶ
οὐ
νοοῦσι |
[1, 11] |
πιθανολογίᾳ»
μηδὲ
ὑπεισέρχηται
ὁ
συλαγωγῶν»
|
καὶ |
πάλιν·
βλέπετε
οὖν
μή
τις |
[1, 11] |
μόνη
γὰρ
ἡ
ἀλήθεια
δυνατή.
|
καὶ
|
πάλιν·
εἴ
τις
δοκεῖ
ἐγνωκέναι |
[1, 21] |
ἐπὶ
Ἰωάννην
τὸν
Ζαχαρίου
υἱόν.
|
καὶ |
πάλιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ·
ἦν |
[1, 19] |
ἴδια
σπείροντες
οἳ
πλείονα
ποιοῦσιν.
|
καὶ |
πάλιν·
ἐπιμελοῦ
τῶν
ἐν
τῷ
|
[1, 1] |
ἱκανοὶ
ἔσονται
καὶ
ἑτέρους
διδάξαι.
|
καὶ |
πάλιν·
σπούδασον
σεαυτὸν
δόκιμον
παραστῆσαι |
[1, 12] |
δὲ
μὴ
κοινὴ
ἡ
παράδοσις
|
καὶ |
πάνδημος
τῷ
γε
αἰσθομένῳ
τῆς |
[1, 8] |
κυβείαν
ἀνθρώπων
ὁ
ἀπόστολος
ἐκάλεσεν
|
καὶ |
πανουργίαν,
πρὸς
τὴν
μεθοδείαν
τῆς |
[1, 1] |
δὲ
πλουτίζοντες,
ὡς
μηδὲν
ἔχοντες
|
καὶ |
πάντα
κατέχοντες·
τὸ
στόμα
ἡμῶν |
[1, 19] |
θεὸς
ὁ
ποιήσας
τὸν
κόσμον
|
καὶ |
πάντα
τὰ
ἐν
αὐτῷ,
οὗτος |
[1, 24] |
πάντα
γὰρ
παρέδωκεν
ὁ
θεὸς
|
καὶ |
πάντα
ὑπέταξεν
Χριστῷ
τῷ
βασιλεῖ |
[1, 17] |
ἄνθρωποι,
πάντες
δὲ
οἱ
ψευδοπροφῆται
|
καὶ |
πάντες
οἱ
μὴ
κυρίως
ὑπ´ |
[1, 4] |
ἔπειτα
ἐπιφέρει
καθολικὸν
δὴ
λόγον·
|
καὶ |
παντὶ
τῷ
συνετῷ
καρδίᾳ
δέδωκα |
[1, 6] |
γενοῦ
ἐκείνου
σοφώτερος»
ὃς
πολλὴν
|
καὶ
|
παντοδαπὴν
ἐν
τῷ
ἀμήτῳ
παρατίθεται |
[1, 17] |
οὐδὲ
ἐναντιοῦταί
τι
αὐτῷ,
κυρίῳ
|
καὶ
|
παντοκράτορι
ὄντι.
ἀλλὰ
καὶ
αἱ |
[1, 8] |
τὴν
σκευασίαν
δέονται.
ἐγὼ
γοῦν
|
καὶ |
πάνυ
ἀποδέχομαι
τὴν
τραγῳδίαν
λέγουσαν· |
[1, 21] |
Κύκλου
ποιητὰς
τιθέασιν.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι |
[1, 1] |
κεκαλυμμένον
ὃ
οὐκ
ἀποκαλυφθήσεται»
ἀκουσάτω
|
καὶ |
παρ´
ἡμῶν,
ὅτι
τῷ
κρυπτῶς |
[1, 15] |
πλεῖστοι
αὐτῶν
βάρβαροι
τὸ
γένος
|
καὶ
|
παρὰ
βαρβάροις
παιδευθέντες,
τί
δεῖ |
[1, 15] |
πυλῶν
ἄγοντες
ἀφανίζουσιν.
εἰσὶ
δὲ
|
καὶ |
παρὰ
Γερμανοῖς
αἱ
ἱεραὶ
καλούμεναι |
[1, 23] |
γραμματικὴν
πρῶτον
τοῖς
Ἰουδαίοις
παραδοῦναι
|
καὶ |
παρὰ
Ἰουδαίων
Φοίνικας
παραλαβεῖν,
Ἕλληνας |
[1, 15] |
εἰρημένα
παρὰ
τοῖς
ἀρχαίοις
λέγεται
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
ἔξω
τῆς
Ἑλλάδος |
[1, 1] |
πνευματικὴ
φυτεία.
διὸ
καὶ
ἐπιφέρει·
|
καὶ |
παραβαλεῖς
καρδίαν
σου
εἰς
σύνεσιν, |
[1, 12] |
ἠκούσαμεν
εἰς
τὸ
οὖς,
οὕτω
|
καὶ
|
παραδιδόναι
οἷς
δέον,
οὐχὶ
δὲ |
[1, 27] |
ἐκ
τοῦ
σκότους
εἰς
ζωὴν«
|
καὶ |
παραθέντα
τῇ
σοφίᾳ
τὴν
ἀκοὴν |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτου
Νάθαν
προφητεύων,
ὃς
|
καὶ |
παρεκάλει
αὐτὸν
περὶ
τῆς
τοῦ |
[1, 23] |
κόρην.
μολοῦσα
δ´
εἶπεν
μητρί,
|
καὶ |
παρῆν
ταχὺ
αὐτή
τε
μήτηρ |
[1, 24] |
ἐπουρανίων
καὶ
ἐπιγείων
καὶ
καταχθονίων,
|
καὶ |
πᾶσα
γλῶσσα
ἐξομολογήσηται
ὅτι
κύριος |
[1, 11] |
καὶ
μᾶλλον
περισσεύῃ
ἐν
ἐπιγνώσει
|
καὶ |
πάσῃ
αἰσθήσει,
εἰς
τὸ
δοκιμάζειν
|
[1, 16] |
~(Οὐ
μόνης
δὲ
φιλοσοφίας,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
εὑρεταὶ
βάρβαροι. |
[1, 1] |
ἐμβληθήσεται
σκότος»
σὺ
οὖν
ἐνδυναμοῦ»
|
καὶ |
Παῦλος
λέγει,
ἐν
χάριτι
τῇ |
[1, 1] |
τε
καὶ
Ἰακώβου
Ἰωάννου
τε
|
καὶ |
Παύλου
τῶν
ἁγίων
ἀποστόλων,
παῖς |
[1, 21] |
δὲ
τοῦ
Ἀθηναίου
Ἀμφιλύτου
συμβουλῇ
|
καὶ |
Πεισίστρατος
ἐκράτυνε
τὴν
τυραννίδα
τὸν |
[1, 21] |
εʹ
Ἀτθίδα,
Ἰάδα,
Δωρίδα,
Αἰολίδα
|
καὶ |
πέμπτην
τὴν
κοινήν,
ἀπεριλήπτους
δὲ |
[1, 21] |
εὐαγγέλιον.
πεντεκαίδεκα
οὖν
ἔτη
Τιβερίου
|
καὶ |
πεντεκαίδεκα
Αὐγούστου,
οὕτω
πληροῦται
τὰ |
[1, 18] |
ἔχειν
τὸν
θεὸν
καὶ
δὴ
|
καὶ |
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν
αὐτοὺς
ἡ |
[1, 15] |
λέγει
Δημόκριτος»
γράφοντος.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
περὶ
αὑτοῦ
{ᾑ}
σεμνυνόμενός
φησί |
[1, 14] |
πρεσβυτέραν
τὴν
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφίαν.
|
καὶ |
περὶ
μὲν
Ξενοφάνους
εἴρηται,
ὃς |
[1, 6] |
ἂν
μόνον
ἡ
οἰκονομία,
ἀλλὰ
|
καὶ |
περὶ
τὴν
ψυχήν,
τίνα
τε |
[1, 21] |
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται
γὰρ
|
καὶ |
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
καὶ |
[1, 4] |
δὲ
καὶ
τέκτονα
σοφὸν
καλεῖ
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
Μαργίτου,
εἰ
δὴ |
[1, 25] |
ἀμετανοήτως
χρωμένους
γνώμῃ
τῇ
αὐτῇ
|
{καὶ} |
περὶ
τῶν
αὐτῶν.
ἆρ´
οὐ |
[1, 21] |
καὶ
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
|
καὶ |
περὶ
τῶν
χρησμῶν
τῶν
καταπεφημισμένων |
[1, 15] |
αὐτοῖς
γε
τούτοις,
δι´
οὓς
|
καὶ |
περιετέμετο,
ἵνα
δὴ
καὶ
εἰς |
[1, 3] |
ποιὰν
τῶν
λέξεων
σύνθεσίν
τε
|
καὶ |
περιπλοκὴν
τὸν
πάντα
πονούμενοι
βίον |
[1, 23] |
ἡμέρας
ἐπὶ
τὸν
ποταμὸν
λουτροῖς
|
καὶ |
περιρραντηρίοις
χρησομένη,
ἐπακούσασα
δὲ
κλαυθμυριζομένου |
[1, 1] |
πίστιν
καταγίνεσθαι,
τὰ
δὲ
ἔξωθεν
|
καὶ |
περιττὰ
ὑπερβαίνειν
μάτην
ἡμᾶς
τρίβοντα |
[1, 15] |
ἐγενήθην.
ἐπῆλθε
γὰρ
Βαβυλῶνά
τε
|
καὶ
|
Περσίδα
καὶ
Αἴγυπτον
τοῖς
τε |
[1, 22] |
ὑφ´
ἑτέρων,
πρὸ
τῆς
Ἀλεξάνδρου
|
καὶ |
Περσῶν
ἐπικρατήσεως,
τά
τε
κατὰ |
[1, 15] |
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
οἱ
φιλοσοφήσαντες
|
καὶ |
Περσῶν
οἱ
Μάγοι
(οἳ
μαγείᾳ |
[1, 6] |
τούτων
φύσις,
ἔν
τε
ποσοῖς
|
καὶ |
πηλίκοις
καὶ
λεκτοῖς
θεωρουμένη.
ὁ |
[1, 19] |
ἐν
πολλοῖς
τὰ
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ
|
καὶ |
πιθανεύεται
φιλοσοφία,
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις |
[1, 10] |
ἀκροατὴς
εὑρεθῇ.
ἔστι
γοῦν
ἀκοῦσαι
|
καὶ
|
Πινδάρου
τοῦ
Βοιωτίου
γράφοντος·
μὴ |
[1, 1] |
πορεύεσθε
ἐφ´
ὕδωρ»
Ἡσαΐας
λέγει,
|
καὶ |
πῖνε
τὸ
ὕδωρ
ἀπὸ
σῶν
|
[1, 1] |
ὃς
ἂν
ἐσθίῃ
τὸν
ἄρτον
|
καὶ |
πίνῃ
τὸ
ποτήριον
τοῦ
κυρίου |
[1, 7] |
σπέρματα,
κριθάς
τε
καὶ
κυάμους
|
καὶ |
πίσον
καὶ
ἄρακα
καὶ
τὰ |
[1, 7] |
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
δὲ
δυνάμει
|
καὶ
|
πίστει.
δωρεὰ
γὰρ
ἡ
διδασκαλία |
[1, 27] |
οὗτος
εἰς
σωτηρίαν.
ἐλεημοσύναι
δὲ
|
καὶ |
πίστεις
καὶ
ἀλήθεια
μὴ
ἐκλιπέτωσάν |
[1, 27] |
καθαρᾶς
καρδίας
καὶ
συνειδήσεως
ἀγαθῆς
|
καὶ |
πίστεως
ἀνυποκρίτου.
~(Ἡ
μὲν
οὖν |
[1, 10] |
ποιεῖν
ἀφέλωμεν,
οὕτως
ἡ
ὑπακοὴ
|
καὶ |
πίστις
ἀναιρεῖται
μήτε
τῆς
ἐντολῆς |
[1, 14] |
Μιλήσιος
καὶ
Βίας
ὁ
Πριηνεὺς
|
καὶ |
Πιττακὸς
ὁ
Μιτυληναῖος
καὶ
Κλεόβουλος |
[1, 14] |
εἰ
νεκροὶ
οὐκ
ἐγείρονται,
φάγωμεν
|
καὶ |
πίωμεν·
αὔριον
γὰρ
ἀποθνῄσκομεν.
μὴ |
[1, 24] |
Ἀθηναίους
νύκτωρ
δι´
ἀνοδίας
βαδίσας
|
καὶ |
πλανήσας
τοὺς
τηροῦντας
αὐτὸν
τῶν |
[1, 21] |
εἶναι
τὰς
βαρβάρῳ
φωνῇ
λεγομένας.
|
καὶ |
Πλάτων
δὲ
ἐν
Κρατύλῳ
τὸ |
[1, 29] |
μαθήσεως
νόμος,
εἷς
ὤν,
ὡς
|
καὶ |
Πλάτων
ἐν
τῷ
Πολιτικῷ
ἕνα |
[1, 21] |
διαλέκτων
δύο
ἢ
τριῶν
ἢ
|
καὶ |
πλειόνων
γίνονται.
διάλεκτος
δέ
ἐστι
|
[1, 27] |
περιπέσῃ
τις
ὑπό
τε
ἀδικίας
|
καὶ |
πλεονεξίας
καταληφθείς,
εὐεργετοῖτ´
ἂν
{ὁ} |
[1, 21] |
Χριστός,
ἅγιος
τῶν
ἁγίων,
ἐλθὼν
|
καὶ |
πληρώσας
τὴν
ὅρασιν
καὶ
τὸν |
[1, 17] |
δὲ
καὶ
ἐξευρόντες·
ἴσως
γὰρ
|
καὶ |
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
δὲ |
[1, 1] |
κτίσον
ἐν
ἐμοί,
ὁ
θεός,
|
καὶ |
πνεῦμα
εὐθὲς
ἐγκαίνισον
ἐν
τοῖς |
[1, 1] |
σου.
ψυχὴ
γάρ,
οἶμαι,
ψυχῇ
|
καὶ |
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα
κατὰ
τὴν |
[1, 1] |
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν
|
καὶ |
πνεύμασι
καὶ
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει |
[1, 1] |
τὴν
ἀγαλλίασιν
τοῦ
σωτηρίου
σου,
|
καὶ |
πνεύματι
ἡγεμονικῷ
στήριξόν
με.
Ὁ |
[1, 19] |
τινος,
αὐτὸς
δοὺς
πᾶσι
ζωὴν
|
καὶ
|
πνοὴν
καὶ
τὰ
πάντα·
ἐποίησέ |
[1, 7] |
τὰ
δώματα.
βλαστάνει
δ´
ὁμοίως
|
καὶ |
πόα
καὶ
πυρός,
φύεται
δὲ |
[1, 16] |
τὴν
Κροτωνιᾶτιν
πρώτην
γυναικῶν
φιλοσοφῆσαι
|
καὶ |
ποιήματα
γράψαι
ἱστορεῖ.
Ἡ
μὲν |
[1, 19] |
ἐσμέν.
ἐξ
ὧν
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
ποιητικοῖς
χρώμενος
παραδείγμασιν
ἐκ
τῶν |
[1, 21] |
μόνον
τῶν
λεγομένων
σοφῶν
τε
|
καὶ |
ποιητῶν,
ὁ
Μωυσῆς
ἡμῖν
ἀποδέδεικται |
[1, 7] |
θεοῦ
(ἀγαθὸς
γάρ)
πολλαί
τε
|
καὶ |
ποικίλαι
καὶ
φέρουσαι
εἰς
τὴν |
[1, 23] |
συμφανὲς
τόδε;
φεύγει
δὴ
ἐντεῦθεν
|
καὶ |
ποιμαίνει
πρόβατα
προδιδασκόμενος
εἰς
ἡγεμονίαν |
[1, 11] |
οἶδεν
τὴν
τῶν
στοιχείων
φύσιν
|
καὶ |
πολιτεύεσθαι
εἰς
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν
τῷ |
[1, 25] |
τὸ
δὲ
πολιτικὸν
ὁμωνύμως
ὠνομασμένον,
|
καὶ |
πολιτικὸν
μὲν
κυρίως
αἰνίττεται
τὸν |
[1, 15] |
Σκύθης
δὲ
καὶ
Ἀνάχαρσις
ἦν,
|
καὶ |
πολλῶν
παρ´
Ἕλλησι
διαφέρων
οὗτος |
[1, 21] |
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ
τὴν
Κάστορος
|
καὶ |
Πολυδεύκους
ἀποθέωσιν
ἔτη
πεντήκοντα
τρία. |
[1, 5] |
θριγκῷ
ὑπεροχυρώσας
αὐτὴν
διὰ
φιλοσοφίας
|
καὶ |
πολυτελείας
ὀρθῆς
ἀνεπίβατον
τοῖς
σοφισταῖς |
[1, 4] |
τὴν
σοφίαν
τοῦ
θεοῦ,
πολυμερῶς
|
καὶ |
πολυτρόπως,
διὰ
τέχνης,
διὰ
ἐπιστήμης, |
[1, 2] |
καὶ
τἀληθὲς
γλυκύτητι
φαίνεται
ζητηθὲν
|
καὶ |
πόνῳ
πορισθέν.
τί
δή
ποτ´
|
[1, 1] |
ἄγρᾳ
ὁ
κάλλιχθυς)
χρόνῳ
τε
|
καὶ |
πόνῳ
τἀληθὲς
ἐκλάμψει
ἀγαθοῦ
παρατυχόντος |
[1, 5] |
τὴν
Θάμαρ
ἐπὶ
τριόδου
καθεσθεῖσαν
|
καὶ |
πόρνης
δόξαν
παρασχοῦσαν,
ἣν
ὁ |
[1, 20] |
τὴν
ψυχὴν
ἐναρέτως.
εἰ
δὲ
|
καὶ |
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
φιλοσοφία
πρὸς
τὴν |
[1, 5] |
ἕνα
ἕκαστον
τρόπον
ποιότητός
τε
|
καὶ |
ποσότητος
πάντως
σῴζει
τινὰς
ἔν |
[1, 1] |
νομιστέον
ᾗ
μηδεὶς
εὐλόγως
ἀντερεῖ.
|
καὶ |
πρᾶξιν
ἄρα
καὶ
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον |
[1, 28] |
οὐχ
ἕνεκα
τοῦ
λέγειν
τε
|
καὶ |
πράττειν
τι
τῶν
πρὸς
τοὺς |
[1, 21] |
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
μετὰ
Μωυσέα,
ὥστε
|
καὶ |
πρὸ
τῆς
καθ´
Ἕλληνας
ἀνθρωπογονίας |
[1, 19] |
ἀπόστολον
καὶ
πρὸ
τοῦ
νόμου
|
καὶ |
πρὸ
τῆς
παρουσίας.
οἱονεὶ
δὲ |
[1, 19] |
νόμου
φυλασσούσης»
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον
|
καὶ |
πρὸ
τοῦ
νόμου
καὶ
πρὸ |
[1, 21] |
Ζαχαρίας
γὰρ
ὁ
Ἰωάννου
πατὴρ
|
καὶ |
πρὸ
τοῦ
παιδὸς
προφητεύειν
ἐν
|
[1, 17] |
αἱρέσεως
τῆς
φαύλης
καὶ
ἐπιτερποῦς
|
καὶ |
πρὸ
τούτων
τὸ
μὴ
συγκατατίθεσθαι |
[1, 23] |
ἐπέτεινε
τὴν
φρόνησιν,
τὴν
συγγενικὴν
|
καὶ |
προγονικὴν
ζηλώσας
παιδείαν,
ἄχρι
καὶ |
[1, 5] |
ὡς
τῆς
φιλοσοφίας.
τάχα
δὲ
|
καὶ |
προηγουμένως
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐδόθη
τότε |
[1, 15] |
ἐξαγγέλλοντα
πρὸς
τὰς
κληρουμένας
ψυχὰς
|
καὶ |
προθεσπίζοντα.
κἀν
τῷ
Τιμαίῳ
τὸν |
[1, 15] |
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις
τεκμαίρονται
|
καὶ
|
προθεσπίζουσι
τὰ
μέλλοντα.
αὗται
γοῦν |
[1, 4] |
ζητήσῃς
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀργορίου
θησαυροὺς
|
καὶ |
προθύμως
ἐξιχνιάσῃς,
νοήσεις
θεοσέβειαν
καὶ |
[1, 5] |
ἄσκεπτον
καὶ
ἀδιερεύνητον
καταλιπὼν
ἐπεσκέψατο
|
καὶ |
πρὸς
αὐτὴν
ἐξέκλινεν»
σῴζων
τὴν |
[1, 25] |
σεμνοτέραν
τὴν
ἕν
τι
λέγουσαν
|
καὶ |
πρὸς
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
αἰεί· |
[1, 14] |
οὐκ
ἐπαισχύνεται
πρός
τε
οἰκοδομὴν
|
καὶ |
πρὸς
ἐντροπὴν
διαλεγόμενός
τινων
Ἑλληνικοῖς |
[1, 18] |
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς
|
καὶ |
πρὸς
ἔτι
πιστούς.
ἐδείχθησαν
δὲ |
[1, 22] |
τῶν
χρόνων
διαφόρως
πολλοῖς
ἱστορηθέντα
|
καὶ |
πρὸς
ἡμῶν
ἐκτεθέντα
ὧδε
ἐχέτω, |
[1, 1] |
πρὸς
τὸ
τέλος.
οἳ
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
κακοῦ
ἂν
τὴν
φιλοσοφίαν |
[1, 6] |
αὐτήν,
καὶ
ὅτε
ταῦτα
προκομιστέον,
|
καὶ |
πρὸς
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
φύσει, |
[1, 2] |
ἀκροωμένων,
θαυμασμὸν
ἐγγεννῶσα
τοῖς
κατηχουμένοις,
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος |
[1, 13] |
γέγραπται
γοῦν
ἐν
τῷ
Ἐκκλησιαστῇ·
|
καὶ |
προσέθηκα
σοφίαν
ἐπὶ
πᾶσιν,
οἳ |
[1, 23] |
παρὰ
τοῖς
διαπρέπουσιν
Αἰγυπτίων
ἐδιδάσκετο
|
καὶ
|
προσέτι
τὴν
διὰ
συμβόλων
φιλοσοφίαν, |
[1, 16] |
σωφρονίζουσα
καὶ
τὸ
ἦθος
προτυποῦσα
|
καὶ |
προστύφουσα
εἰς
παραδοχὴν
τῆς
ἀληθείας |
[1, 21] |
δέ,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
τετρακόσια
|
καὶ |
πρόσω.
εἰ
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων |
[1, 29] |
διαθήκη
μου
μετὰ
σοῦ·
ἐπεὶ
|
καὶ |
πρότερον
εἶπεν
διαθήκην«
παραινεῖ
μὴ
|
[1, 21] |
ἐξ
Ἰούδα
ἀπελθὼν
ἐπὶ
Ἱεροβοὰμ
|
καὶ |
προφητεύσας
ἐπὶ
τοῦ
θυσιαστηρίου.
μετὰ |
[1, 21] |
αἰώνιον,
καὶ
τοῦ
σφραγίσαι
ὅρασιν
|
καὶ |
προφήτην,
καὶ
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον |
[1, 22] |
ἀττικίζων;
οὗτος
ὁ
Μωυσῆς
θεολόγος
|
καὶ |
προφήτης,
ὡς
δέ
τινες
νόμων |
[1, 29] |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
ἐπιτετηδευμένα,
τὰ
χθὲς
|
καὶ |
πρῴην
γενόμενα,
ὡς
παλαιὰ
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ,
ἕως
ἑσπέρας
|
καὶ |
πρωί,
ἡμέραι
βτʹ
καὶ
ἀρθήσεται |
[1, 16] |
τὰ
βύσσινα
ἱμάτια
εὑρῆσθαι
ἱστοροῦσιν.
|
καὶ |
πρώτην
ἐπιστολὰς
συντάξαι
Ἄτοσσαν
τὴν |
[1, 16] |
εὗρον
(ἔστι
δὲ
μάχαιρα
καμπύλη)
|
καὶ |
πρῶτοι
πέλταις
ἐπὶ
τῶν
ἵππων |
[1, 21] |
τῆς
ἑβδομάδος
καταπαύσει
θυμίαμα
θυσίας
|
καὶ |
πτερυγίου
ἀφανισμοῦ
ἕως
συντελείας
καὶ |
[1, 21] |
ὁ
Χῖος
ἐν
τοῖς
Τριαγμοῖς
|
καὶ |
Πυθαγόραν
εἰς
Ὀρφέα
ἀνενεγκεῖν
τινα |
[1, 21] |
τε
ἀμφὶ
τὸν
Σύριον
Φερεκύδην
|
καὶ |
Πυθαγόραν
τὸν
μέγαν
κάτω
που |
[1, 21] |
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ.
προγνώσει
δὲ
|
καὶ |
Πυθαγόρας
ὁ
μέγας
προσανεῖχεν
αἰεὶ
|
[1, 22] |
πολλά
(γέγονε
γὰρ
πολυμαθής)
καθὼς
|
καὶ
|
Πυθαγόρας
πολλὰ
τῶν
παρ´
ἡμῖν |
[1, 15] |
βαρβάρους
εὑρίσκεται,
μεμνημένος
αὑτοῦ
τε
|
καὶ |
Πυθαγόρου
τὰ
πλεῖστα
καὶ
γενναιότατα |
[1, 7] |
εἰς
τὴν
κυρίαν
ὁδόν
τε
|
καὶ |
πύλην.
ἐὰν
δὲ
τὴν
βασιλικήν |
[1, 24] |
πῦρ
ἐκεῖνο
τὸ
ἐοικὸς
στύλῳ
|
καὶ |
πῦρ
τὸ
διὰ
βάτου
σύμβολόν |
[1, 7] |
βλαστάνει
δ´
ὁμοίως
καὶ
πόα
|
καὶ
|
πυρός,
φύεται
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
ἐν
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
|
καὶ |
ῥᾷον
ἅμα
καὶ
θᾶττον
σὺν |
[1, 21] |
καὶ
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
|
καὶ |
Ῥεβέκκα
καὶ
Μαριὰμ
Δεββώρα
τε |
[1, 19] |
οὔσῃ,
οὐδ´
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
φυσικῶν
|
καὶ |
ῥεόντων
καὶ
εἰκότων
βεβυσμένῃ
λόγων, |
[1, 15] |
γυναῖκες,
αἳ
ποταμῶν
δίναις
προσβλέπουσαι
|
καὶ |
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
καὶ
ψόφοις
τεκμαίρονται |
[1, 2] |
ἐν
δίκῃ,
πάντα
δὲ
ὀνόματα
|
καὶ |
ῥήματα
ἀπορρίπτουσιν
οὐδαμῶς
κοσμίως,
αὑτούς |
[1, 10] |
δὲ
εὐχερὲς
τῶν
ὀνομάτων
τε
|
καὶ |
ῥημάτων
καὶ
μὴ
δι´
ἀκριβείας |
[1, 9] |
δὲ
γυμναστικῆς
καὶ
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
|
καὶ |
ῥητορικὴν
διαλεκτικῆς
καὶ
μετὰ
τὰς |
[1, 21] |
δὲ
ἔτι
Ἀχίας
ὁ
Σηλωνίτης
|
καὶ |
Σαμαίας
υἱὸς
Αἰλαμὶ
καὶ
ὁ |
[1, 15] |
Χαλδαῖοι
καὶ
Γαλατῶν
οἱ
Δρυΐδαι
|
καὶ |
Σαμαναῖοι
Βάκτρων
καὶ
Κελτῶν
οἱ |
[1, 21] |
τιμωμένου
δαίμονος,
κἀντεῦθεν
Σορόαπιν
κληθῆναι
|
καὶ |
Σάραπιν
συνηθείᾳ
τινὶ
τῶν
ἐγχωρίων |
[1, 5] |
σὴν
ὡς
τελείαν
δέσποιναν
τιμῶ
|
καὶ |
σέβω.
καὶ
ἐκάκωσεν
αὐτὴν
Σάρρα» |
[1, 1] |
προβήσεται
ἡμῖν
κατὰ
τὸν
εὐκλεῆ
|
καὶ |
σεμνὸν
τῆς
παραδόσεως
κανόνα»
ἀπὸ |
[1, 25] |
νεύουσαν
αἰεί·
καὶ
γὰρ
ἰσχύι
|
καὶ |
σεμνότητι
καὶ
φρονήσει
πρέπειν
ἂν |
[1, 16] |
δὲ
Νωρικὸν
καλοῦνται)
κατειργάσαντο
χαλκὸν
|
καὶ |
σίδηρον
ἐκάθηραν
πρῶτοι.
Ἄμυκός
τε |
[1, 1] |
θησαυρίζεται,
λήθης
φάρμακον,
εἴδωλον
ἀτεχνῶς
|
καὶ |
σκιαγραφία
τῶν
ἐναργῶν
καὶ
ἐμψύχων |
[1, 18] |
τοῦ
σωτῆρος
οὐ
μωροὺς
ἐποίησεν
|
καὶ |
σκληροκαρδίους
καὶ
ἀπίστους,
ἀλλὰ
συνετοὺς |
[1, 21] |
παρ´
Ἕλλησι
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε
|
καὶ |
Σόλων,
καὶ
οἱ
ἑπτὰ
σοφοί, |
[1, 26] |
πρόσταγμα
ὁ
νόμος,
δύναμις
γὰρ
|
καὶ |
σοφία
ὁ
λόγος
τοῦ
θεοῦ. |
[1, 27] |
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς
ἐστι
δύναμις
|
καὶ |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
ὅ
τε |
[1, 20] |
τὸν
σωτῆρα
διδασκαλία,
δύναμις»
οὖσα
|
καὶ |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ |
[1, 11] |
διττῶν
{δὲ}
ἀρετῶν
δεῖται,
τόλμης
|
καὶ |
σοφίας·
τόλμης
μὲν
τὸ
κίνδυνον |
[1, 3] |
περὶ
ὁτιοῦν
πολυπράγμονας
σοφοὺς
ἅμα
|
καὶ |
σοφιστὰς
παρωνύμως
κεκλήκασι.
Κρατῖνος
γοῦν |
[1, 10] |
ἔργων,
τὴν
δὲ
ἐριστικήν
τε
|
καὶ |
σοφιστικὴν
τέχνην
παραιτητέον
παντελῶς,
ἐπεὶ |
[1, 21] |
ἐτελεύτησεν.
ἐπὶ
τούτου
προφητεύει
Ὀλδᾶ
|
καὶ |
Σοφονίας
καὶ
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
δὲ |
[1, 1] |
πεπληγότα·
σοφῷ
γάρ»
φησί,
λάλει,
|
καὶ
|
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ
τῷ
ἔχοντι |
[1, 21] |
τῆς
ἑβδομάδος
ἀρθήσεταί
μου
θυσία
|
καὶ |
σπονδή·
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν |
[1, 21] |
καὶ
πτερυγίου
ἀφανισμοῦ
ἕως
συντελείας
|
καὶ |
σπουδῆς
τάξιν
ἀφανισμοῦ.
Ὅτι
μὲν |
[1, 29] |
πάντων
λελέχθαι
θεοῦ
λαμβάνω,
εἰ
|
καὶ |
στοχαστικῶς
εἴρηται
τῷ
ποιητῇ,
ἀλλ´ |
[1, 24] |
στρατηγικοῦ)
ἐπιθέμενος
αὐτοῖς.
ἐμπειρίας
γὰρ
|
καὶ |
στρατηγίας
ἔργον
ἦν
τὸ
τὴν |
[1, 16] |
πρὸς
τούτοις
δὲ
Φιλοστέφανος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
Στράτων
ὁ
Περιπατητικὸς
ἐν
τοῖς |
[1, 12] |
μή
ποτε
καταπατήσωσι
τοῖς
ποσὶ
|
καὶ |
στραφέντες
ῥήξωσιν
ὑμᾶς.
χαλεπὸν
γὰρ |
[1, 4] |
διαρρήδην
ἐξ
ὀνόματος
κυρίου
γέγραπται·
|
καὶ |
σὺ
λάλησον
πᾶσι
τοῖς
σοφοῖς |
[1, 5] |
δὲ
τρυφῆς
ὑπερασπίσει
σε,
ἐπεὶ
|
καὶ |
σὺ
τῷ
θριγκῷ
ὑπεροχυρώσας
αὐτὴν |
[1, 19] |
συνεργεῖν
δὲ
πρὸς
τὸ
διεγείρειν
|
καὶ |
συγγυμνάζειν
πρὸς
τὰ
νοητὰ
τὴν |
[1, 24] |
ἀνδρείαν
εἴς
τε
καρτερίαν
γυμνάζων
|
καὶ |
συμβιβάζων
αὐτούς,
ἵνα
καὶ
χρηστὰ |
[1, 21] |
τὴν
γένεσιν
τοῦ
Χριστοῦ
Ἄννα
|
καὶ |
Συμεών·
Ζαχαρίας
γὰρ
ὁ
Ἰωάννου |
[1, 1] |
ποιεῖ,
ἀλλὰ
οἰκονομούμενός
τι
θεοσόφως
|
καὶ |
συμπεριφερόμενος
ἐνεργήσει.
οὔτε
γὰρ
ὁ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
προφητεύει
Ἐλισσαῖος
|
καὶ |
σὺν
αὐτῷ
Ἀβδαδωναῖος.
μετὰ
τοῦτον |
[1, 24] |
ἀπώλοντο
θᾶττον
ῥαγείσης
τῆς
θαλάσσης
|
καὶ |
σὺν
ἵπποις
καὶ
ἅρμασιν
αὐτοὺς |
[1, 19] |
πεδίῳ
χλωρῶν
καὶ
κερεῖς
πόαν,
|
καὶ |
συνάγαγε
χόρτον
ὥριμον,
ἵνα
ἔχῃς |
[1, 20] |
καθ´
αὑτὸ
ἐνεργεῖν,
συνεργόν
φαμεν
|
καὶ |
συναίτιον
ἀπὸ
τοῦ
σὺν
αἰτίῳ |
[1, 10] |
σωθῆναι
γὰρ
εὖ
οἶδ´
ὅτι
|
καὶ |
συνάρασθαι
τοῖς
σῴζεσθαι
γλιχομένοις
βέλτιστόν |
[1, 4] |
τῷ
οἵῳ
τε
ἐπιδέξασθαι
πόνῳ
|
καὶ |
συνασκήσει.
πάλιν
τε
αὖ
διαρρήδην |
[1, 27] |
παραγγελίας
ἀγάπη
ἐκ
καθαρᾶς
καρδίας
|
καὶ |
συνειδήσεως
ἀγαθῆς
καὶ
πίστεως
ἀνυποκρίτου. |
[1, 19] |
ἂν
γὰρ
προαναφώνησίν
τις
εἴπῃ
|
καὶ |
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
εἴδη
λέγει. |
[1, 20] |
φιλεγκλήμονας
δεήσει,
συναίτιον
τὴν
φιλοσοφίαν
|
καὶ |
συνεργὸν
λέγοντες
τῆς
ἀληθοῦς
καταλήψεως, |
[1, 20] |
σὺν
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
αἰτία
|
καὶ |
συνεργός.
τάχα
δὲ
καὶ
τὸ |
[1, 4] |
ἐνέπλησᾳ
αὐτὸν
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας
|
καὶ |
συνέσεως
καὶ
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ |
[1, 1] |
χρῆναι
λεγόντων
περὶ
τὰ
ἀναγκαιότατα
|
καὶ |
συνέχοντα
τὴν
πίστιν
καταγίνεσθαι,
τὰ |
[1, 21] |
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
καὶ
γνώσῃ
|
καὶ |
συνήσεις
ἀπὸ
ἐξόδου
λόγου
τοῦ |
[1, 1] |
γραφὴ
τὸ
ζώπυρον
τῆς
ψυχῆς
|
καὶ |
συντείνει
τὸ
οἰκεῖον
ὄμμα
πρὸς |
[1, 24] |
ἐπιδιώξειν
τοὺς
Αἰγυπτίους
τὴν
ὀλίγην
|
καὶ |
σύντομον
ἀπολιπὼν
ὁδὸν
ἐπὶ
τὴν |
[1, 16] |
κεκλῆσθαι
γράφει·
οἳ
δὲ
Φοίνικας
|
καὶ |
Σύρους
γράμματα
ἐπινοῆσαι
πρώτους
λέγουσιν. |
[1, 15] |
δείξας
ὅρκους
καὶ
θυσίας
ἱλαρὰς
|
καὶ |
σχήματα
Ὀλύμπου.
παρὰ
τούτῳ
Ἀχιλλεὺς |
[1, 21] |
ἄγει
μεθ´
ἑαυτοῦ
ἀγέλην
ἐλεφάντων
|
καὶ |
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
δὲ |
[1, 15] |
ἐλθεῖν
εἰς
τόνδε
τὸν
τάρταρον
|
καὶ |
σῶμα
ἀναλαβούσας
τῶν
ἐν
γενέσει
|
[1, 1] |
ἕξιν
ἐμποιεῖ
ὑγιεινὴν
καὶ
πνεύμασι
|
καὶ |
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει
λύχνον
καὶ |
[1, 10] |
ἄγων
τοὺς
ἀκούοντας.
ἔστι
γὰρ
|
καὶ |
σωτήριος
λόγος
ὡς
καὶ
ἔργον |
[1, 24] |
ἐστι
τὸ
τακτικόν,
ἐπισφραγιζόμενος
ἐγκράτειαν
|
καὶ |
σωφροσύνην
μεθ´
ὁσιότητος
καὶ
γνῶσιν |
[1, 25] |
σύνταξιν,
ἣν
κοσμιότητα
καὶ
ἁρμονίαν
|
καὶ |
σωφροσύνην
ὠνόμασεν,
ὅταν
ἄρχοντες
μὲν |
[1, 6] |
πλὴν
καὶ
τότε
τοῖς
μεμαθηκόσι
|
καὶ |
τὰ
αἰσθητήρια
συγγεγυμνασμένοις»
μῖσος
μὲν |
[1, 7] |
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
σπείρει
δὲ
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
σπέρματα,
κριθάς
τε |
[1, 21] |
τὰ
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
τεσσαράκοντα
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
τὰ
ὀγδοήκοντα
ἔτη, |
[1, 7] |
καὶ
ἄρακα
καὶ
τὰ
κηπευόμενα
|
καὶ |
τὰ
ἀνθητικὰ
σπέρματα·
τῆς
αὐτῆς |
[1, 21] |
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
ἔτη
σκβʹ
|
καὶ |
τὰ
ἀπὸ
Ἀδὰμ
ἕως
Κομόδου |
[1, 29] |
ἀποκάλυψιν
λαλοῦσα
τὰ
ὁράματα«
φησὶ
|
καὶ |
τὰ
ἀποκαλύμματα
διὰ
τοὺς
διψύχους, |
[1, 19] |
τὰ
ἐν
τοῖς
ὕδασιν
ὁρώμενα
|
καὶ |
τὰ
διὰ
τῶν
διαφανῶν
καὶ |
[1, 24] |
τά
τε
ἀπὸ
γῆς
ἀγαθὰ
|
καὶ |
τὰ
ἐκτὸς
καὶ
ἡ
τελεία |
[1, 1] |
προδιαληφθῆναι
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας
προπαρατιθεμένη
|
καὶ |
τὰ
ἐμποδὼν
ἱστάμενα
τῇ
ἀκολουθίᾳ
|
[1, 21] |
ἀφ´
οὗ
χρόνου
δῆλα
γίνεται
|
καὶ |
τὰ
ἐπὶ
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν |
[1, 1] |
γεωργοῖς.
οὐ
λέληθεν
δέ
με
|
καὶ |
τὰ
θρυλούμενα
πρός
τινων
ἀμαθῶς
|
[1, 7] |
κυάμους
καὶ
πίσον
καὶ
ἄρακα
|
καὶ |
τὰ
κηπευόμενα
καὶ
τὰ
ἀνθητικὰ |
[1, 27] |
ἵνα
γνωσθῇ
πάντα
τὰ
δικαιώματα
|
καὶ |
τὰ
κρίματα
αὐτοῦ
ἐν
τῇ |
[1, 9] |
λόγῳ
πάντα
ἔπρασσεν;
ἐργάζεται
δὲ
|
καὶ |
τὰ
κτήνη
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
τῷ |
[1, 4] |
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον,
|
καὶ |
τὰ
λιθουργικὰ
καὶ
τεκτονικὴν
τῶν |
[1, 9] |
τρυγητέον.
κλαδεῦσαι
δεῖ,
σκάψαι,
ἀναδῆσαι
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
ποιῆσαι,
δρεπάνου
τε, |
[1, 17] |
ἀλλ´
ὡς
ἴδια
σφετερισάμενοι
δόγματα,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
παραχαράξαντες,
τὰ
δὲ |
[1, 21] |
τοῦ
πρώτου
λεχθέντος
καὶ
Νιόβης,
|
καὶ
|
τὰ
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
κατὰ |
[1, 21] |
τῶν
Ἰουδαίων
ἔξοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα
|
καὶ |
τὰ
μέχρι
τῆς
τελευτῆς
αὐτοῦ |
[1, 24] |
αἰτεῖσθε
γάρ«
φησί,
τὰ
μεγάλα,
|
καὶ |
τὰ
μικρὰ
ὑμῖν
προστεθήσεται.
δεύτερον |
[1, 8] |
κακόν
ἐστι,
τὸ
δὲ
ἀληθεύειν
|
καὶ |
τὰ
ὄντα
δοξάζειν
ἀγαθόν.
τῶν |
[1, 21] |
τῆς
Ἰωδαὲ
τοῦ
ἀρχιερέως
γυναικός,
|
καὶ |
τὰ
πάντα
γίνεται
ἔτη
τεσσαράκοντα. |
[1, 19] |
δοὺς
πᾶσι
ζωὴν
καὶ
πνοὴν
|
καὶ |
τὰ
πάντα·
ἐποίησέ
τε
ἐξ |
[1, 22] |
τοῦτο
προσενεγκαμένου,
Δημητρίου
τοῦ
Φαληρέως
|
{καὶ} |
τὰ
περὶ
τὴν
ἑρμηνείαν
ἀκριβῶς |
[1, 16] |
καὶ
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν
λόγους
|
καὶ |
τὰ
ῥητορικὰ
ἰδιώματα
εὑρεῖν
καὶ |
[1, 21] |
ἐν
Σαμαρείᾳ
κόπρον
ἔφαγον
περιστερῖ
|
καὶ |
τὰ
τέκνα
τὰ
ἑαυτῶν.
ὁ
|
[1, 17] |
μὴ
εἰδότος
τοῦ
κυρίου
τοῦ
|
καὶ
|
τὰ
τέλη
τῶν
ἐσομένων
πρὸ |
[1, 21] |
μάρτυρα
παρατίθεται
Πτολεμαῖον
τὸν
Μενδήσιον.
|
καὶ |
τὰ
τῆς
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε |
[1, 15] |
πάμπαν
ἀγαθοὶ
ἄνδρες.
πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
τὰ
τῶν
βαρβάρων
γένη.
οὕτως |
[1, 7] |
εἴ
τι
τῶν
ἀναιδεστέρων
δένδρων,
|
καὶ |
τὰ
φυόμενα
ἐν
τύπῳ
προκύπτει |
[1, 21] |
Ἱερὸν
λόγον,
τὸν
δὲ
Πέπλον
|
καὶ |
τὰ
Φυσικὰ
Βροντίνου.
ναὶ
μὴν |
[1, 7] |
τὰ
φυτώρια
καὶ
εἰς
παραδείσους
|
καὶ |
τὰ
ὡραῖα
καὶ
ὅλως
παντοίων |
[1, 4] |
θεοσεβείᾳ
αἴσθησιν,
τὴν
γνῶσιν
αἰνισσόμενος
|
καὶ |
τάδε
λέγων·
ὁ
γὰρ
θεὸς |
[1, 20] |
κεκλόφασιν,
ἀληθῆ
μέν,
στοχαστικῶς
δὲ
|
καὶ |
ταῖς
τῶν
λόγων
ἀνάγκαις
ἴσασι. |
[1, 27] |
μὴ
συνιέντα
τὸν
νόμον.
σύντριμμα
|
καὶ |
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
αὐτῶν, |
[1, 2] |
κυνοδρομήσας
αἱρεῖ
τὸ
θηρίον,
οὕτω
|
καὶ |
τἀληθὲς
γλυκύτητι
φαίνεται
ζητηθὲν
καὶ |
[1, 21] |
τὸν
Ἆπιν
τὸν
ταῦρον
τελευτήσαντα
|
καὶ |
ταριχευθέντα
εἰς
σορὸν
ἀποτεθεῖσθαι
ἐν |
[1, 12] |
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰς
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι
προσήκει
ἡμῖν, |
[1, 1] |
σου
ἀπὸ
τῶν
ἁμαρτιῶν
μου,
|
καὶ |
τὰς
ἀνομίας
μου
ἐξάλειψον.
καρδίαν |
[1, 10] |
προέθηκεν,
ἵνα
δὴ
φάγωμεν
λογικῶς,
|
καὶ |
τὰς
γραφὰς
ἐπιγνόντες
πολιτευσώμεθα
καθ´ |
[1, 22] |
συνέπνευσαν
αἱ
πᾶσαι
ἑρμηνεῖαι
συναντιβληθεῖσαι
|
καὶ |
τὰς
διανοίας
καὶ
τὰς
λέξεις· |
[1, 28] |
ἀληθὴς
διαλεκτικὴ
ἐπισκοποῦσα
τὰ
πράγματα
|
καὶ |
τὰς
δυνάμεις
καὶ
τὰς
ἐξουσίας |
[1, 28] |
τὰ
πράγματα
καὶ
τὰς
δυνάμεις
|
καὶ |
τὰς
ἐξουσίας
δοκιμάζουσα
ὑπεξαναβαίνει
ἐπὶ |
[1, 17] |
πατρὸς
ὑμῶν
τοῦ
διαβόλου
ἐστὲ
|
καὶ |
τὰς
ἐπιθυμίας
τοῦ
πατρὸς
ὑμῶν |
[1, 21] |
δὲ
τὰ
ὀνόματα
ἔχουσιν,
ἐπεὶ
|
καὶ |
τὰς
εὐχὰς
ὁμολογοῦσιν
οἱ
ἄνθρωποι |
[1, 9] |
διαλεκτικῆς
καὶ
μετὰ
τὰς
ἄλλας
|
καὶ |
τὰς
κατὰ
τὴν
βάρβαρον
φιλοσοφίαν |
[1, 22] |
ἑρμηνεῖαι
συναντιβληθεῖσαι
καὶ
τὰς
διανοίας
|
καὶ |
τὰς
λέξεις·
θεοῦ
γὰρ
ἦν |
[1, 17] |
μὴ
κωλύσαντα
τὴν
κλοπὴν
καταμέμψονται.
|
καὶ |
τὰς
ναῦς
τοίνυν
τῶν
Ἑλλήνων |
[1, 19] |
τῆς
γῆς,
ὁρίσας
προστεταγμένους
καιροὺς
|
καὶ |
τὰς
ὁροθεσίας
τῆς
κατοικίας
αὐτῶν, |
[1, 22] |
ἑρμηνεὺς
ἦν.
τὸ
γένος
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὰς
πράξεις
καὶ
τὸν
βίον |
[1, 28] |
ἀνθρωπείων
περί
τε
τοὺς
λόγους
|
καὶ |
τὰς
πράξεις
οἰκεία
χρῆσις.
εἰκότως |
[1, 22] |
γραφὰς
τάς
τε
τοῦ
νόμου
|
καὶ |
τὰς
προφητικὰς
ἐκ
τῆς
τῶν |
[1, 3] |
σοφιστὰς
τοὺς
περὶ
τὰς
λέξεις
|
καὶ |
τὰς
τέχνας
περιττοὺς
καλούσης
τῆς |
[1, 5] |
γὰρ
τέλος
τῆς
ἄφρονος
ἡδονῆς.
|
καὶ |
ταῦτα
μὲν
ταύτῃ·
ὁπηνίκα
δ´ |
[1, 21] |
Φρυγίαν
τε
οὖσαν
κεκλῆσθαι
Ἄρτεμιν
|
καὶ |
ταύτην
παραγενομένην
εἰς
Δελφοὺς
ᾆσαι· |
[1, 1] |
ἄλλοι
δὲ
ἀνὰ
τὴν
ἀνατολήν·
|
καὶ |
ταύτης
ὃ
μὲν
τῆς
τῶν |
[1, 21] |
καὶ
ἐπιστρέψει
καὶ
οἰκοδομηθήσεται
πλατεία
|
καὶ |
τεῖχος,
καὶ
κενωθήσονται
οἱ
καιροί. |
[1, 4] |
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω.
~(Ὅμηρος
δὲ
|
καὶ |
τέκτονα
σοφὸν
καλεῖ
καὶ
περὶ |
[1, 4] |
τὸ
κόκκινον,
καὶ
τὰ
λιθουργικὰ
|
καὶ
|
τεκτονικὴν
τῶν
ξύλων,
ἐργάζεσθαι
{ἕως} |
[1, 2] |
ὁ
μετ´
ἐμπειρίας
ἔλεγχος,
ὅτι
|
καὶ |
τελειοτάτη
ἀπόδειξις
εὑρίσκεται
ἡ
γνῶσις |
[1, 27] |
σοφίας
φόβος
κυρίου.
μέγιστον
δὲ
|
καὶ |
τελεώτατον
ἀγαθόν,
ὅταν
τινὰ
ἐκ |
[1, 21] |
Σαμαίου
καὶ
Ἀμβακοὺμ
σὺν
αὐτῷ,
|
καὶ |
τέλος
ἔχει
τὰ
τῶν
Ἑβραϊκῶν |
[1, 8] |
δόξαν,
ἔργον
δὲ
τὸ
ἀγώνισμα
|
καὶ |
τέλος
ἡ
νίκη.
τὸν
αὐτὸν
|
[1, 8] |
πιθανόν,
ἔργον
δὲ
τὸ
ἐπιχείρημα
|
καὶ |
τέλος
ἡ
πειθώ,
οὕτω
τῆς |
[1, 21] |
τὰ
Φυσικὰ
Βροντίνου.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
Τέρπανδρον
ἀρχαΐζουσί
τινες·
Ἑλλάνικος
γοῦν |
[1, 21] |
ἓξ
καὶ
εἴκοσι,
Ἀρταξέρξης
ἓν
|
καὶ |
τεσσαράκοντα,
Δαρεῖος
ὀκτώ,
Ἀρταξέρξης
τεσσαράκοντα |
[1, 21] |
τριάκοντα,
Καμβύσης
δεκαεννέα,
Δαρεῖος
ἓξ
|
καὶ |
τεσσαράκοντα,
Ξέρξης
ἓξ
καὶ
εἴκοσι, |
[1, 21] |
τῷ
πρώτῳ
ἔτει
τῆς
ὀγδόης
|
καὶ
|
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος,
καὶ
ἔμεινεν
ἡ |
[1, 21] |
τὸ
πρῶτον
ἔτος
τῆς
ὀγδόης
|
καὶ |
τεσσαρακοστῆς
ὀλυμπιάδος
προφητεύσαντες
πρεσβύτεροι
εἶναι |
[1, 28] |
ἐστιν
ἤδη
τῆς
φυσικῆς
θεωρίας·
|
καὶ |
τέταρτον
ἐπὶ
πᾶσι
τὸ
θεολογικὸν |
[1, 21] |
Κτησίας
λέγει,
φανήσεται
τῷ
δευτέρῳ
|
καὶ |
τετρακοσιοστῷ
ἔτει
τῆς
Ἀσσυρίων
ἀρχῆς, |
[1, 9] |
ἀλληγορεῖται,
παρ´
οὗ
μετ´
ἐπιμελείας
|
καὶ |
τέχνης
γεωργικῆς
τῆς
κατὰ
τὸν |
[1, 25] |
βιοῦντας
ἐνεργῶς
καὶ
δικαίως
σὺν
|
καὶ |
τῇ
θεωρίᾳ
καὶ
αὐτοὺς
πολιτικοὺς |
[1, 10] |
Σειρῆνας
δὲ
παραπλεύσας
εἷς
ἀρκεῖ,
|
καὶ |
τῇ
Σφιγγὶ
ὑποκρινάμενος
ἄλλος
εἷς, |
[1, 18] |
φάγεσθε,
ἐφ´
ἡμῖν
κείμενα
διελέγχουσα
|
καὶ |
τὴν
αἵρεσιν
καὶ
τὴν
ἐκτροπήν· |
[1, 16] |
τὸν
Φρύγα·
τρίχορδον
δὲ
ὁμοίως
|
καὶ |
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
τὸν |
[1, 19] |
φύσεως
δημιουργὸν
ἕνα
γινώσκομεν,
καθὸ
|
καὶ |
τὴν
δικαιοσύνην
φυσικὴν
εἰρήκαμεν,
εἴτε |
[1, 16] |
αὐτῆς
ὄντα
τοῖς
προειρημένοις
χώρας,
|
καὶ |
τὴν
Δώριον
Θάμυριν
ἐπινοῆσαι
τὸν |
[1, 15] |
καὶ
Μάγων
τοῖς
ἀρίστοις
συνεγένετο
|
καὶ |
τὴν
ἐκκλησίαν
τὴν
νῦν
οὕτω |
[1, 18] |
κείμενα
διελέγχουσα
καὶ
τὴν
αἵρεσιν
|
καὶ |
τὴν
ἐκτροπήν·
θεοῦ
δὲ
σοφίαν» |
[1, 21] |
τὴν
Ἀμαζόνων
εἰς
Ἀθήνας
στρατείαν
|
καὶ |
τὴν
Ἑλένης
ὑπὸ
Θησέως
ἁρπαγὴν |
[1, 22] |
θεοῦ
τοῦ
τὴν
προφητείαν
δεδωκότος
|
καὶ |
τὴν
ἑρμηνείαν
οἱονεὶ
Ἑλληνικὴν
προφητείαν |
[1, 21] |
κατακλυσμοῦ
ἐπὶ
τὸν
Ἴδης
ἐμπρησμὸν
|
καὶ |
τὴν
εὕρεσιν
τοῦ
σιδήρου
καὶ |
[1, 1] |
τε
καὶ
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
ᾗ
|
καὶ |
τὴν
εὐχαριστίαν
τινὲς
διανείμαντες,
ὡς |
[1, 21] |
οὐ
μόνον
τὸ
ἔτος,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
ἡμέραν
προστιθέντες,
ἥν
φασιν |
[1, 16] |
ὁ
Λίβυς
πρῶτος
ναῦν
ἐναυπηγήσατο
|
καὶ |
τὴν
θάλασσαν
ἔπλευσεν.
Κέλμις
τε |
[1, 21] |
χρηστηρίων.
ἐῶ
δὲ
τὴν
Αἰγυπτίαν
|
καὶ |
τὴν
Ἰταλήν,
ἣ
τὸ
ἐν |
[1, 1] |
τε
τῆς
ἀληθείας
τὴν
νόησιν
|
καὶ |
τὴν
κατάπραξιν
τῶν
ἐντολῶν.
ὥστε |
[1, 26] |
ὑπὲρ
τῶν
προβάτων,
οὕτω
γε
|
καὶ |
τὴν
νομοθετικὴν
τὴν
ἀνθρώπων
ἀρετὴν
|
[1, 11] |
δύναμιν
ἐξομοιωτικὴν
τῷ
θεῷ
διδάσκει
|
καὶ |
τὴν
οἰκονομίαν
ὡς
ἡγεμονικὸν
τῆς |
[1, 15] |
πρεσβύτατον
μακρῷ
τὸ
Ἰουδαίων
γένος,
|
καὶ |
τὴν
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίαν
ἔγγραπτον |
[1, 16] |
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον
εὑρεῖν
|
[1, 1] |
τοὺς
ἐνταῦθα
κατὰ
τὸν
βίον
|
καὶ |
τὴν
πλάνην
πρὸς
τῆς
ἀγνοίας
|
[1, 3] |
ἀμφὶ
τὴν
διάκρισιν
τῶν
ὀνομάτων
|
καὶ |
τὴν
ποιὰν
τῶν
λέξεων
σύνθεσίν |
[1, 21] |
καὶ
κρίμα
οὐκ
ἔστιν
αὐτῷ.
|
καὶ
|
τὴν
πόλιν
καὶ
τὸ
ἅγιον |
[1, 4] |
τὸν
χαλκόν,
καὶ
τὴν
ὑάκινθον
|
καὶ |
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον, |
[1, 10] |
ἄσωτον
παραιτοίμεθα,
καθάπερ
τὸ
μύρον
|
καὶ |
τὴν
πορφύραν
οἱ
παλαιοὶ
Λακεδαιμόνιοι, |
[1, 11] |
διδασκαλία
καὶ
τὸν
δημιουργὸν
ἐκθειάζει
|
καὶ |
τὴν
πρόνοιαν
μέχρι
τῶν
κατὰ |
[1, 18] |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
|
καὶ
|
τὴν
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω. |
[1, 3] |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
|
καὶ |
τὴν
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω. |
[1, 23] |
Ἑβραίου
καὶ
τοῦ
Αἰγυπτίου
διηγησάμενος
|
καὶ |
τὴν
ταφὴν
τὴν
ἐν
τῇ |
[1, 14] |
τοῦ
κόσμου
πολυπραγμονῆσαι,
δι´
ἧς
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
ἀνθρώπου
φύσιν
καταμαθεῖν
|
[1, 23] |
προσεμάνθανε
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων
γράμματα
|
καὶ |
τὴν
τῶν
οὐρανίων
ἐπιστήμην
παρά |
[1, 4] |
τὸ
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκόν,
|
καὶ |
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν |
[1, 19] |
ἀλλ´
αὐτοῦ
τἀγαθοῦ
δὴ
ἐπιστήμη
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας,
ἐκείνων
ἑτέρων
μὲν |
[1, 27] |
ἔχοντα
τὴν
μόρφωσιν
τῆς
γνώσεως
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας
ἐν
τῷ
νόμῳ. |
[1, 6] |
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
καὶ
φιλόσοφον
|
καὶ |
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα.
~(Καταφαίνεται
τοίνυν |
[1, 1] |
μυστηρίων,
οὐδὲ
ὀκνήσει
συγχρήσασθαι
φιλοσοφίας
|
καὶ |
τῆς
ἄλλης
προπαιδείας
τοῖς
καλλίστοις |
[1, 20] |
τοῦτόν
φαμεν
τὸν
τρόπον
μιᾶς
|
καὶ
|
τῆς
αὐτῆς
δραχμῆς
τῷ
μὲν |
[1, 9] |
ἀμφιβόλους
ποτὲ
ὁ
τῆς
φιλοσοφίας
|
καὶ |
τῆς
διαλεκτικῆς
εὑρετής,
ὥς
τινες |
[1, 22] |
εὐδοκιμωτάτων
περὶ
τὰς
γραφὰς
ἐμπείρους
|
καὶ |
τῆς
Ἑλληνικῆς
διαλέκτου
εἰδήμονας
ἑβδομήκοντα |
[1, 1] |
εἰ
σκέπης
δεῖται.
ὧδέ
μοι
|
καὶ |
τῆς
Ἑλληνικῆς
χρηστομαθίας
ὁ
καρπὸς
|
[1, 19] |
ἐπιστρέψαι
ἀπὸ
σκότους
εἰς
φῶς
|
καὶ |
τῆς
ἐξουσίας
τοῦ
σατανᾶ
ἐπὶ |
[1, 19] |
πρόβατα
εἰς
ἱματισμόν.
ὁρᾷς
ὅπως
|
καὶ |
τῆς
ἔξωθεν
σκέπης
τε
καὶ |
[1, 18] |
ἔχοντι»
καὶ
τῆς
κοσμικῆς
περιουσίας
|
καὶ |
τῆς
θείας
σοφίας.
βούλεται
γὰρ |
[1, 17] |
πυρέττῃ,
αἰτιώμεθα
τοῦτον)
{ὣς
δὲ}
|
καὶ |
τῆς
κακίας
ἀκουσίου
οὔσης·
οὐ |
[1, 15] |
εἰς
σύγκρισιν
τῆς
Μωυσέως
ἡλικίας
|
καὶ
|
τῆς
κατ´
αὐτὸν
ἀρχαιοτάτης
φιλοσοφίας. |
[1, 19] |
νοῦν,
τίς
ὁ
τούτου
πατὴρ
|
καὶ |
τῆς
κατὰ
τὴν
τοῦ
νοῦ |
[1, 18] |
ἔχητε
μεταδοῦναι
τῷ
χρείαν
ἔχοντι»
|
καὶ
|
τῆς
κοσμικῆς
περιουσίας
καὶ
τῆς |
[1, 4] |
ἣν
τῶν
μέτρων
οἱ
ποιηταὶ
|
καὶ
|
τῆς
λέξεως
οἱ
σοφισταὶ
καὶ |
[1, 21] |
ἤδη
γνωρίζεσθαι
ὀλυμπιάδα.
μέμνηται
γοῦν
|
καὶ |
τῆς
Μαγνήτων
ἀπωλείας
προσφάτως
γεγενημένης. |
[1, 5] |
τῆς
τε
διαθήκης
τῆς
παλαιᾶς
|
καὶ |
τῆς
νέας,
τῶν
δὲ
κατ´ |
[1, 22] |
ἐπιφάνεια
καὶ
κράτησις
τῆς
χώρας
|
καὶ |
τῆς
ὅλης
νομοθεσίας
ἐπεξήγησις·
ὥστε |
[1, 1] |
γῆς
ἀπό
τε
τῶν
ἀκανθῶν
|
καὶ |
τῆς
πόας
ἁπάσης
γεωργικῶς
εἰς |
[1, 8] |
νίκη.
τὸν
αὐτὸν
γὰρ
τρόπον
|
καὶ |
τῆς
σοφιστικῆς
ἀρχὴ
μὲν
τὸ |
[1, 21] |
αὖ
ἀπὸ
τῆς
ἑβδομηκονταετοῦς
αἰχμαλωσίας
|
καὶ |
τῆς
τοῦ
λαοῦ
εἰς
πατρῴαν |
[1, 5] |
φιλοσοφίαν
ζήτησιν
ἔχειν
περὶ
ἀληθείας
|
καὶ |
τῆς
τῶν
ὄντων
φύσεως
(ἀλήθεια |
[1, 21] |
μαντικῆς.
Θεόπομπος
δὲ
καὶ
Ἔφορος
|
καὶ |
Τίμαιος
Ὀρθαγόραν
τινὰ
μάντιν
ἀναγράφουσι, |
[1, 1] |
συντάττοντας.
ἀλλ´
ἄρα
Θεοπόμπῳ
μὲν
|
καὶ |
Τιμαίῳ
μύθους
καὶ
βλασφημίας
συντάττουσιν, |
[1, 21] |
ἔστιν
αὐτῷ.
καὶ
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
τὸ
ἅγιον
διαφθερεῖ
σὺν
τῷ |
[1, 21] |
ἐκράτησε
καὶ
καθεῖλεν
τὴν
Ἱερουσαλὴμ
|
καὶ |
τὸ
ἅγιον
ἠρήμωσεν.
καὶ
ὡς |
[1, 21] |
ἡ
δοθεῖσα,
καὶ
ἡ
δύναμις
|
καὶ |
τὸ
ἅγιον
συμπατηθήσεται;
καὶ
εἶπεν |
[1, 11] |
φιλομειράκιον,
ὁ
φιλόσοφος
λέγει
Πλάτων·
|
καὶ |
τὸ
ἀγώνισμα»
ἡμῶν
κατὰ
τὸν |
[1, 4] |
καὶ
ἀρχιτεκτονῆσαι.
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον
|
καὶ |
τὸ
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκόν, |
[1, 26] |
αὐτόθεν
ὁμολογοῦντες
τήν
τε
ἀλήθειαν
|
καὶ
|
τὸ
ἀρχέτυπον
τῶν
παρὰ
σφίσιν |
[1, 24] |
ἑστὸς
καὶ
μόνιμον
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
τὸ
ἄτρεπτον
αὐτοῦ
φῶς
καὶ |
[1, 28] |
ἐκ
φαύλης
ἀναστροφῆς
ἄγνοιαν
ἀχλυώδη
|
καὶ |
τὸ
βέλτιστον
ἀποδεδωκότος,
ὄφρ´
εὖ |
[1, 24] |
διὰ
τοῦ
ξύλου,
δι´
οὗ
|
καὶ |
τὸ
βλέπειν
ἡμῖν
νοητῶς
δεδώρηται. |
[1, 29] |
τὸν
νόμον
διὰ
τούτων
ἐξακούω
|
καὶ |
τό
γε
Ἡσιόδειον
ἐπὶ
τοῦ |
[1, 24] |
ἂν
εἴη
τοῦ
βασιλικοῦ,
καθάπερ
|
καὶ |
τὸ
δικαστικόν.
τοῦ
δὲ
βασιλικοῦ
|
[1, 16] |
τὸν
νάβλαν
καλούμενον,
ὃν
τρόπον
|
καὶ |
τὸ
δίχορδον
Ἀσσύριοι.
Καρχηδόνιοι
γὰρ |
[1, 13] |
αἰὼν
τοῦ
χρόνου
τὸ
μέλλον
|
καὶ |
τὸ
ἐνεστός,
ἀτὰρ
δὴ
καὶ |
[1, 21] |
τοῦτο
καὶ
ὁ
προφήτης
εἶπεν
|
καὶ |
τὸ
εὐαγγέλιον.
πεντεκαίδεκα
οὖν
ἔτη |
[1, 16] |
διδασκαλίᾳ,
ἁμῇ
γέ
πῃ
σωφρονίζουσα
|
καὶ |
τὸ
ἦθος
προτυποῦσα
καὶ
προστύφουσα
|
[1, 11] |
δὲ
δοκιμάζετε,
ὁ
ἀπόστολός
φησι,
|
καὶ |
τὸ
καλὸν
κατέχετε»
τοῖς
πνευματικοῖς |
[1, 4] |
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν
|
καὶ |
τὸ
κόκκινον,
καὶ
τὰ
λιθουργικὰ |
[1, 28] |
τέμνεται,
εἴς
τε
τὸ
ἱστορικὸν
|
καὶ |
τὸ
κυρίως
λεγόμενον
νομοθετικόν,
ἅπερ |
[1, 9] |
αὕτη
διαλεκτική.
τί
δ´;
οὐχὶ
|
καὶ |
τὸ
λέγειν
ἔργον
ἐστὶ
καὶ |
[1, 14] |
τὸν
Βυζάντιον
Βίαντος
λέγουσιν
εἶναι
|
καὶ |
τὸ
μελέτη
πάντα
καθαιρεῖ»
Περιάνδρου |
[1, 15] |
λῆξαι
μαντικῆς
φησι
τὴν
Σίβυλλαν,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
εἰς
ἀέρα
χωρῆσαν |
[1, 17] |
Οἶδα
πολλοὺς
ἀδιαλείπτως
ἐπιφυομένους
ἡμῖν
|
καὶ |
τὸ
μὴ
κωλῦον
αἴτιον
εἶναι |
[1, 13] |
καὶ
τὸ
ἐνεστός,
ἀτὰρ
δὴ
|
καὶ |
τὸ
παρῳχηκὸς
ἀκαριαίως
συνίστησι,
πολὺ |
[1, 1] |
με
ἀπὸ
τοῦ
προσώπου
σου,
|
καὶ |
τὸ
πνεῦμά
σου
τὸ
ἅγιον |
[1, 9] |
καὶ
τὸ
λέγειν
ἔργον
ἐστὶ
|
καὶ |
τὸ
ποιεῖν
ἐκ
τοῦ
λόγου |
[1, 24] |
αὐτὸν
καιρόν.
ταῦτα
δὲ
σύμπαντα
|
καὶ |
τὸ
πῶς
δεῖ
χρῆσθαι
τούτων
|
[1, 21] |
θεοῦ
τραφεὶς
ἑβδομαῖος
ἀνασῴζεται.
ἐνταῦθα
|
καὶ |
τὸ
σημεῖον
ἐγένετο
Ἰωνᾶ,
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
βοήσαντος
παρών
τις
ἄλλος
|
καὶ |
τὸ
συμβὰν
θεωρήσας
ὑποστρέψας
μετ´ |
[1, 20] |
αἰτία
καὶ
συνεργός.
τάχα
δὲ
|
καὶ |
τὸ
συναίτιον
αἴτιον.
ὡς
δέ, |
[1, 21] |
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
καὶ
ἀνακαινισμὸς
λογίων
|
καὶ
|
τὸ
σωτήριον
ἄγεται
πάσχα
καὶ |
[1, 13] |
ὁ
κύκλος
καὶ
τὸ
τρίγωνον
|
καὶ |
τὸ
τετράγωνον
καὶ
ὅσα
τῶν |
[1, 1] |
τὸ
κεκαλυμμένον
ὡς
ἡ
ἀλήθεια,
|
καὶ |
τὸ
τοῖς
πολλοῖς
κρυπτόν,
τοῦτο |
[1, 13] |
ὡς
τῷ
σχήματι
ὁ
κύκλος
|
καὶ |
τὸ
τρίγωνον
καὶ
τὸ
τετράγωνον |
[1, 15] |
σύμπαντες
καὶ
Ὀδρύσαι
καὶ
Γέται
|
καὶ |
τὸ
τῶν
Αἰγυπτίων
γένος
καὶ |
[1, 21] |
Μαρδοχαῖος,
οὗ
φέρεται
βιβλίον
ὡς
|
καὶ |
τὸ
τῶν
Μακκαβαϊκῶν.
κατὰ
τὴν |
[1, 8] |
εἴρηται
λόγος
αὐτὸς
ὢν
ἀλήθεια,
|
καὶ |
τὸ
ὑγιαῖνον
αἰεὶ
ἀθάνατον
μένει, |
[1, 15] |
δὲ
Φοῖνιξ
ὢν
τὸ
γένος
|
καὶ |
τοῖς
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι
εἴρηται, |
[1, 19] |
ἐπερχόμενος
γῆν,
συνάγων
χερσὶν
ἀκαρπίαν.
|
καὶ |
τοῖς
ἐνδεέσι
φρενῶν
παρακελεύομαι
λέγουσα, |
[1, 21] |
τῶν
προειρημένων
προφητῶν
ἡλικίας
σὺν
|
καὶ |
τοῖς
ἑπτὰ
λεγομένοις
σοφοῖς
προγενεστέρα |
[1, 21] |
γλώσσας
λέγεσθαι.
ὁ
Πλάτων
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
θεοῖς
διάλεκτον
ἀπονέμει
τινά, |
[1, 15] |
καὶ
Αἴγυπτον
τοῖς
τε
Μάγοις
|
καὶ |
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητεύων.
Ζωροάστρην
δὲ |
[1, 24] |
ὕλην.
ἐν
μέν
γε
ὅπλοις
|
καὶ |
τοῖς
μαχίμοις
ζῴοις
δι´
ἐμψύχων |
[1, 1] |
ἃ
καὶ
αἰνίξεταί
μοι
γραφή,
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
παραστήσεται,
τὰ
δὲ |
[1, 20] |
ἀποδείξει
κυριωτέρᾳ
καὶ
θείᾳ
δυνάμει
|
καὶ |
τοῖς
ὁμοίοις·
θεοδίδακτοι»
γὰρ
ἡμεῖς, |
[1, 23] |
ἐπιστατεῖν
ἀγέλης
ἡ
ποιμενικὴ
καθάπερ
|
καὶ |
τοῖς
πολεμικοῖς
τῇ
φύσει
ἡ |
[1, 26] |
προσῆκον
ἑκάστῳ
μέρει
τῆς
ψυχῆς
|
καὶ |
τοῖς
τούτων
ἔργοις
ἀπονέμων,
Μωυσῆς |
[1, 27] |
μὲν
τοῦ
σώματος
ὑγείας
ἕνεκα
|
καὶ |
τομὰς
καὶ
καύσεις
καὶ
φαρμακοποσίας |
[1, 24] |
οἷον
τὸ
κατὰ
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τὸν
ἅγιον
υἱὸν
αὐτοῦ,
παρ´ |
[1, 23] |
καὶ
προγονικὴν
ζηλώσας
παιδείαν,
ἄχρι
|
καὶ |
τὸν
Αἰγύπτιον
τὸν
τῷ
Ἑβραίῳ |
[1, 29] |
τῇ
γενέσει
φησὶ
νόμον
εἴτε
|
καὶ |
τὸν
αὖθις
δοθέντα,
πλὴν
ἐκ |
[1, 22] |
γένος
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις
|
καὶ |
τὸν
βίον
ἀξιόπιστοι
κηρύσσουσαι
αὐταὶ |
[1, 21] |
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτὰ
κατασχών.
οὗτος
|
καὶ |
τὸν
Δαβὶδ
ἔχρισεν.
ἐτελεύτα
δὲ |
[1, 11] |
ἡ
γὰρ
ἀκόλουθος
Χριστῷ
διδασκαλία
|
καὶ |
τὸν
δημιουργὸν
ἐκθειάζει
καὶ
τὴν |
[1, 9] |
πείρᾳ
πολλῶν
γεγενημένον·
ᾗ
τινες
|
καὶ |
τὸν
ἐμπειρικὸν
ἀναπλάττουσιν.
ὁ
δὲ |
[1, 16] |
τε
αὖ
καίειν
πρῶτοι
κατέδειξαν
|
καὶ |
τὸν
ἐνιαυτὸν
εἰς
δώδεκα
μῆνας |
[1, 21] |
τρίτῳ·
ὡς
εἶναι
αὐτόν
τε
|
καὶ |
τὸν
Ἡσίοδον
καὶ
Ἐλισσαίου
τοῦ |
[1, 29] |
διδάσκων
τὸν
λόγον
εἶναι
ἕνα
|
καὶ |
τὸν
θεὸν
ἕνα.
Μωυσῆς
δὲ |
[1, 21] |
Πυθαγορείου
τὴν
Εἰς
Ἅιδου
κατάβασιν
|
καὶ |
τὸν
Ἱερὸν
λόγον,
τὸν
δὲ |
[1, 6] |
κοινῶς
οἱ
πάντες
τὴν
ἄμπελον
|
καὶ |
τὸν
ἵππον,
ἀλλ´
ὁ
μὲν |
[1, 21] |
τὸν
Σεδεκίαν
εἰς
Βαβυλῶνα
ἀπάγει
|
καὶ
|
τὸν
λαὸν
πάντα
μετοικίζει
(καὶ |
[1, 1] |
ὁ
ἐπιπηγάζων
καὶ
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
τὸν
λόγον,
ᾗ
καὶ
οὐ |
[1, 23] |
τοῦ
πέμψαντος
εἰπεῖν
ὄνομα
θεοῦ
|
καὶ |
τὸν
μὲν
προσκύψαντα
πρὸς
τὸ |
[1, 21] |
Ἰσραηλίτου,
οἰκοδομεῖ
τὴν
πόλιν
Ἱερουσαλὴμ
|
καὶ |
τὸν
νεὼν
ἐπισκευάζει.
ἐν
τῇ
|
[1, 1] |
καὶ
τοῦ
ἀκροωμένου,
ὁ
ἐπιπηγάζων
|
καὶ |
τὸν
νοῦν
καὶ
τὸν
λόγον, |
[1, 21] |
ἐλθὼν
καὶ
πληρώσας
τὴν
ὅρασιν
|
καὶ |
τὸν
προφήτην«
ἐχρίσθη
τὴν
σάρκα |
[1, 12] |
τύχῃ
γεωργοῦ,
ἐκφύσεται
ἕκαστον
αὐτῶν
|
καὶ |
τὸν
πυρὸν
ἀναδείξει.
~(Μιᾶς
τοίνυν |
[1, 1] |
εἰς
φθορὰν
ὧν
μεταλαμβάνει
οὐδείς.
|
καὶ |
τὸν
σίδηρον
ἡ
χρῆσις
καθαρώτερον |
[1, 4] |
τὸ
χρυσίον
καὶ
τὸ
ἀργύριον
|
καὶ |
τὸν
χαλκόν,
καὶ
τὴν
ὑάκινθον |
[1, 6] |
δίχα
τούτων
ἀθήρατον
οὖσαν,
πλὴν
|
καὶ |
τότε
τοῖς
μεμαθηκόσι
καὶ
τὰ |
[1, 21] |
τὰς
ἀδικίας,
καὶ
τοῦ
ἐξιλάσασθαι
|
καὶ |
τοῦ
ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην
αἰώνιον,
καὶ |
[1, 23] |
τὴν
διαμάχην
τοῦ
θ´
Ἑβραίου
|
καὶ |
τοῦ
Αἰγυπτίου
διηγησάμενος
καὶ
τὴν |
[1, 1] |
ἀναξίως,
ἔνοχος
ἔσται
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
τοῦ
αἵματος
τοῦ
κυρίου.
δοκιμαζέτω |
[1, 1] |
ὁ
διδάσκαλος»
καὶ
τοῦ
λέγοντος
|
καὶ |
τοῦ
ἀκροωμένου,
ὁ
ἐπιπηγάζων
καὶ |
[1, 21] |
ἁμαρτίαν,
καὶ
τοῦ
σφραγίσαι
ἁμαρτίας
|
καὶ |
τοῦ
ἀπαλεῖψαι
τὰς
ἀδικίας,
καὶ |
[1, 20] |
ἀλήθεια
τῆς
καθ´
ἡμᾶς,
εἰ
|
καὶ |
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν
ὀνόματος,
καὶ |
[1, 21] |
εἰκάδι.
Οἱ
δὲ
ἀπὸ
Βασιλείδου
|
καὶ |
τοῦ
βαπτίσματος
αὐτοῦ
τὴν
ἡμέραν
|
[1, 9] |
ὁ
νοῦς
γε
τοῦ
προφητικοῦ
|
καὶ |
τοῦ
διδασκαλικοῦ
πνεύματος
ἐπικεκρυμμένως
λαλούμενος |
[1, 17] |
ἐσομένων
πρὸ
καταβολῆς
τοῦ
κόσμου
|
καὶ |
τοῦ
ἕκαστον
εἶναι
ἐγνωκότος,
ἀλλὰ |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
ἀπαλεῖψαι
τὰς
ἀδικίας,
|
καὶ |
τοῦ
ἐξιλάσασθαι
καὶ
τοῦ
ἀγαγεῖν |
[1, 9] |
ἡ
γνῶσις
τοῦ
ἀποκρίνασθαι;
ἥτις
|
καὶ |
τοῦ
ἐρωτᾶν·
εἴη
δ´
ἂν |
[1, 15] |
τῷ
Φαίδρῳ
τὸν
Αἰγύπτιον
βασιλέα
|
καὶ |
τοῦ
Θωὺθ
ἡμῖν
σοφώτερον
δείκνυσιν, |
[1, 24] |
τοῦ
τε
κατ´
ἀρετὴν
νικῶντος
|
καὶ |
τοῦ
κατὰ
βίαν
ὄργανον
τὸ |
[1, 1] |
αὐτοῦ·
εἷς
γὰρ
ὁ
διδάσκαλος»
|
καὶ |
τοῦ
λέγοντος
καὶ
τοῦ
ἀκροωμένου, |
[1, 8] |
γῆς.
εἰσὶ
γάρ
τινες
τῶν
|
καὶ |
τοῦ
λόγου
ἐπακηκοότων
τοῖς
ἰχθύσι |
[1, 17] |
μὴ
σβέσαντα
τὸ
δεινὸν
ἀρχόμενον
|
καὶ |
τοῦ
ναυαγίου
τὸν
κυβερνήτην
μὴ |
[1, 28] |
γάλα.
τετραχῶς
δὲ
ἡμῖν
ἐκληπτέον
|
καὶ |
τοῦ
νόμου
τὴν
βούλησιν,
ἢ |
[1, 21] |
ἀπὸ
ἐξόδου
λόγου
τοῦ
ἀποκρίνασθαι
|
καὶ |
τοῦ
οἰκοδομῆσαι
Ἱερουσαλὴμ
ἕως
χριστοῦ |
[1, 15] |
ὅσοι
γε
τὴν
Παλαιστίνην
κατῴκησαν
|
καὶ |
τοῦ
Περσικοῦ
γένους
οὐ
τὸ |
[1, 23] |
τῶν
κεκρατηκότων
ὡς
κρείττονες
ἡττόνων
|
(καὶ |
τοῦ
πολέμου
ἡ
αἰτία
δικαία· |
[1, 21] |
δευτέραν
καὶ
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
φερομένου
|
καὶ |
τοῦ
πρεσβυτάτου
τῶν
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 21] |
τὴν
ἁγίαν
τοῦ
συντελεσθῆναι
ἁμαρτίαν,
|
καὶ |
τοῦ
σφραγίσαι
ἁμαρτίας
καὶ
τοῦ |
[1, 21] |
καὶ
τοῦ
ἀγαγεῖν
δικαιοσύνην
αἰώνιον,
|
καὶ |
τοῦ
σφραγίσαι
ὅρασιν
καὶ
προφήτην, |
[1, 15] |
Περσῶν
οἱ
Μάγοι
(οἳ
μαγείᾳ
|
καὶ |
τοῦ
σωτῆρος
προεμήνυσαν
τὴν
γένεσιν, |
[1, 1] |
μεταδιδόναι
δὲ
τῶν
θείων
μυστηρίων
|
καὶ
|
τοῦ
φωτὸς
ἐκείνου
τοῦ
ἁγίου |
[1, 17] |
ὡς
τοῦ
πυρὸς
τὸ
θερμαίνειν
|
καὶ |
τοῦ
φωτὸς
τὸ
φωτίζειν)
ἀλλὰ |
[1, 21] |
τοῦ
σφραγίσαι
ὅρασιν
καὶ
προφήτην,
|
καὶ |
τοῦ
χρῖσαι
ἅγιον
ἁγίων.
καὶ
|
[1, 8] |
τοῦτο
τἀκριβέστατον,
ἀλλ´
ἡ
φύσις
|
καὶ |
τοὐρθόν·
ὃς
δὲ
εὐγλωσσίᾳ
νικᾷ, |
[1, 18] |
ζητοῦσι,
τοὺς
ἀναγκαστικοὺς
καλουμένους
λόγους
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
συλλογισμοὺς
δηλονότι,
ἡμεῖς |
[1, 5] |
πρὶν
ἢ
τὸν
κύριον
καλέσαι
|
καὶ |
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
γὰρ
καὶ |
[1, 24] |
τοὺς
βαρβάρους
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν
|
καὶ |
τοὺς
ἐπικαίρους
τῶν
τόπων
προκαταλαβόμενος |
[1, 2] |
οὐδαμῶς
κοσμίως,
αὑτούς
τε
ἀπατῶντες
|
καὶ |
τοὺς
ἐχομένους
αὐτῶν
γοητεύοντες.
Ἑβραῖοι |
[1, 22] |
βιβλιοθήκην
πάσαις
κατακοσμῆσαι
γραφαῖς
ἠξίωσε
|
καὶ |
τοὺς
Ἱεροσολυμίτας
τὰς
παρ´
αὐτοῖς |
[1, 16] |
{ἢ}
αὐτίκα
μάλα.
φασὶ
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν
λόγους
καὶ |
[1, 16] |
αὖ
πρῶτος
περιέθηκε
τοῖς
ποιήμασι
|
καὶ |
τοὺς
Λακεδαιμονίων
νόμους
ἐμελοποίησε
Τέρπανδρος |
[1, 29] |
ἄμφω
κοινῶς
τοὺς
μύθους
αὐτῶν
|
καὶ |
τοὺς
λόγους
παιδικοὺς
εἶναι
παριστάς. |
[1, 21] |
μνηστῆρσι)
κατὰ
τὸ
κιθαρίζειν
εὐδοκίμουν.
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
ἀναφερομένους
εἰς
Μουσαῖον
|
[1, 14] |
μετά
γε
Ὀρφέα
καὶ
Λίνον
|
καὶ |
τοὺς
παλαιοτάτους
παρὰ
σφίσι
ποιητὰς |
[1, 1] |
βίῳ
τῷ
κατὰ
τὸν
θεὸν
|
καὶ |
τοὺς
πεινῶντας
δικαιοσύνην
τρέφοντες
τῇ |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
Διονύσου
ἐπὶ
Ἡρακλέα
|
καὶ |
τοὺς
περὶ
Ἰάσονα
ἀριστεῖς
τοὺς |
[1, 24] |
ἀνοδίας
παρέπεμπεν
αὐτούς.
ναὶ
μὴν
|
καὶ |
τοὺς
πολεμίους
τοὺς
τῆς
χώρας |
[1, 1] |
ἐργάτης
σπείρῃ
τοὺς
εὐγενεῖς
πυροὺς
|
καὶ |
τοὺς
στάχυς
αὐξήσῃ
τε
καὶ |
[1, 1] |
ἑαυτῆς
τέκνα.
κατὰ
ταὐτὰ
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
τῶν
θείων
μεταλαμβάνοντας
λόγων |
[1, 19] |
καὶ
ἄλλους
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς
|
καὶ
|
τοὺς
τῶν
τεχνυδρίων
φιλοσόφους
θήσομεν; |
[1, 1] |
οὐ
γὰρ
μόνον
δι´
Ἑβραίους
|
καὶ |
τοὺς
ὑπὸ
νόμον
κατὰ
τὸν |
[1, 21] |
δὲ
οἶμαι
ἐπὶ
τούτοις
χεῖρον
|
καὶ |
τοὺς
χρόνους
τῶν
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων |
[1, 1] |
αὐτῷ
ἡ
πειθὼ
ἐκ
περιουσίας.
|
καὶ |
τοῦτ´
ἦν
ἄρα
τὸ
προφητικὸν |
[1, 21] |
ἐνιαυτὸν
μόνον
ἔδει
αὐτὸν
κηρῦξαι,
|
καὶ |
τοῦτο
γέγραπται
οὕτως·
ἐνιαυτὸν
δεκτὸν |
[1, 1] |
παραδέξασθαι
τὸ
καταβαλλόμενον
σπέρμα
πνευματικὸν
|
καὶ |
τοῦτο
εὐμαρῶς
ἐκθρέψαι
δύνασθαι.
Περιέξουσι |
[1, 1] |
τῶν
ἐπισήμων
δογματιζόμενα
αἱρέσεων
παραθήσεται,
|
καὶ |
τούτοις
ἀντερεῖ
πάνθ´
ὅσα
προοικονομηθῆναι |
[1, 21] |
ὁ
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
φησι
Σάραπιν
|
καὶ |
τοῦτον
εἶναι
ὃν
Αἰγύπτιοι
σέβουσιν, |
[1, 26] |
τυγχάνων
δικαίων
τε
καὶ
ἀδίκων.
|
καὶ |
τοῦτον
κυρίως
θεσμὸν
ἂν
εἴποιμεν |
[1, 25] |
δὲ
ἡ
τὸ
ὂν
εὑρίσκουσα
|
καὶ |
τούτου
τυγχάνουσα·
ὁ
ὢν
δὲ |
[1, 21] |
ἐξέκλεψε
τὸν
υἱὸν
Ὀζίου
Ἰωὰν
|
καὶ |
τούτῳ
περιέθηκεν
ὕστερον
τὴν
βασιλείαν. |
[1, 24] |
ἢ
ψευδομένους
ἢ
ἀληθεύοντας,
ἢ
|
καὶ |
τούτων
ἅμα
τισὶ
χρωμένους
κατὰ |
[1, 8] |
δείσαντες·
πᾶσαι
δὲ
ἀκούσιοι
τροπαί,
|
καὶ |
τούτων
οὐδὲν
ἄν
ποτε
ἐπιστήμην |
[1, 7] |
γεωργὸς
οὐ
πυροὺς
μόνον
(καίτοι
|
καὶ |
τούτων
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
σπείρει
|
[1, 11] |
κόσμου
μωρία
παρὰ
θεῷ
ἐστιν,
|
καὶ |
τούτων
τῶν
σοφῶν
κύριος
γινώσκει |
[1, 20] |
ἡ
προπαιδεία
δὲ
προσοψήματι
ἔοικεν
|
καὶ |
τραγήματι,
δείπνου
δὲ
λήγοντος
γλυκὺ |
[1, 16] |
δὲ
ἴαμβον
Ἱππῶναξ
ὁ
Ἐφέσιος,
|
καὶ |
τραγῳδίαν
μὲν
Θέσπις
ὁ
Ἀθηναῖος, |
[1, 23] |
Αἴγυπτον
μεταναστάντων.
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
γεννηθεὶς
|
καὶ |
τραφεὶς
βασιλικῶς
περιστάσει
κέχρηται
τοιαύτῃ. |
[1, 24] |
προκαθεζομένους
τροπωσάμενος
ἀπέκτεινεν
ἐξ
ἐρήμου
|
καὶ |
τραχείας
ὁδοῦ
(τοιαύτη
γὰρ
ἡ |
[1, 11] |
μέχρι
τῶν
κατὰ
μέρος
ἄγει
|
καὶ |
τρεπτὴν
καὶ
γενητὴν
οἶδεν
τὴν |
[1, 21] |
δὲ
οἱ
πάντες
προφῆται
πέντε
|
καὶ
|
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
(καὶ
γὰρ |
[1, 21] |
εἶτα
ὁ
Λάθουρος
ἔτη
ἓξ
|
καὶ |
τριάκοντα,
εἶτα
ὁ
ἐπικληθεὶς
Διόνυσος |
[1, 21] |
Φιλομήτωρ
καὶ
βασιλεύει
ἔτη
πέντε
|
καὶ |
τριάκοντα,
μεθ´
ὃν
ὁ
Φύσκων |
[1, 21] |
τοῦ
ὀγδόου
δυναστείας
τῷ
δευτέρῳ
|
καὶ |
τριακοστῷ
ἡ
Μωυσέως
κατὰ
Ἄμωσιν |
[1, 21] |
πρόεισιν,
εἰ
τοῖς
πεντακοσίοις
εἴκοσι
|
καὶ |
τρισὶ
καὶ
μησὶν
ἑπτὰ
μέχρι |
[1, 23] |
ἐκαλεῖτο
δὲ
Ἰωακείμ.
ἔσχεν
δὲ
|
καὶ |
τρίτον
ὄνομα
ἐν
οὐρανῷ
μετὰ |
[1, 23] |
μισθὸν
ἀναγκαῖον
κομιζόμενοι,
ἔπειτα
δὲ
|
καὶ |
τρόπον
τινὰ
ἠμύναντο
ἀντιλυποῦντες
ὡς |
[1, 7] |
καὶ
ὅλως
παντοίων
δένδρων
φύσιν
|
καὶ |
τροφήν.
ὡσαύτως
δὲ
οὐχ
ἡ |
[1, 1] |
ἠπίστατο,
τοῖς
οἵοις
τε
ἐκδέξασθαι
|
καὶ |
τυπωθῆναι
πρὸς
αὐτά·
τὰ
δὲ |
[1, 11] |
μὲν
ὑπόληψις
τῆς
γνώσεως
φυσιοῖ»
|
καὶ |
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
δὲ
ἡ |
[1, 18] |
τε
τῆς
ἀληθείας
ἐκτροπή.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῷ
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν |
[1, 17] |
τοῖς
δοκοῦσι
φαύλοις
χρῆσθαι
καθάπερ
|
καὶ |
τῷ
ἐκ
πειρασμοῦ
μαρτυρίῳ.
ἔστιν |
[1, 24] |
τὸ
στρατήγημα
τρισίν,
ἀσφαλεῖ,
παραβόλῳ
|
καὶ
|
τῷ
ἐκ
τούτων
μικτῷ·
συντίθεται |
[1, 1] |
φησί,
λάλει,
καὶ
σοφώτερος
ἔσται,
|
καὶ |
τῷ
ἔχοντι
δὲ
προστεθήσεται»
ἐπαγγέλλεται
|
[1, 1] |
λόγων
τε
καὶ
ἀνδρῶν
μακαρίων
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
ἀξιολόγων.
τούτων
ὃ |
[1, 11] |
Ἀκίνητον
μὲν
οὖν
πρὸς
ἀλήθειαν
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
ἀργὸν
οὐ
βούλεται
|
[1, 1] |
καὶ
ἡ
διὰ
λόγων
λαμβάνεται.
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
μακάριοι
οἱ
εἰρηνοποιοί» |
[1, 17] |
ἀληθῆ
τινα
ἔλεγον
οἱ
ψευδοπροφῆται,
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
οὗτοι
ἐν
ἐκστάσει |
[1, 9] |
πολύπειρος
οὗτος
τῆς
ἀληθείας
ἰχνευτὴς
|
καὶ |
τῷ
ὄντι
πολύμητις»
δίκην
τῆς
|
[1, 1] |
διὰ
τοῦδε
προεθέσπισεν
τοῦ
λογίου,
|
καὶ |
τῷ
παρακεκαλυμμένως
τὰ
παραδιδόμενα
οἵῳ |
[1, 20] |
σταθμούχῳ,
μισθὸν
δὲ
τῷ
διδασκάλῳ
|
καὶ |
τῷ
πιπράσκοντι
ἀρραβῶνα.
ἑκάστη
δὲ |
[1, 17] |
τιτρώσκεσθαι
κωλύων
τὸ
τρωθῆναι
αὐτόν,
|
καὶ |
τῷ
Σωκράτει
τὸ
δαιμόνιον
αἴτιον |
[1, 21] |
καὶ
τὸ
σημεῖον
ἐγένετο
Ἰωνᾶ,
|
καὶ |
Τωβίας
διὰ
Ῥαφαὴλ
τοῦ
ἀγγέλου |
[1, 9] |
δρεπάνου
τε,
οἶμαι,
καὶ
μακέλλης
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ὀργάνων
τῶν
γεωργικῶν |
[1, 21] |
Ἄξιον
δὴ
ἐνταῦθα
γενομένους
διερευνῆσαι
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
μετὰ
Μωσέα |
[1, 9] |
ὀρθὸν
ἔκ
τε
τῶν
Ἑλληνικῶν
|
καὶ |
τῶν
βαρβαρικῶν
ὑποδείγματα
κομίζων
πολύπειρος
|
[1, 1] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
|
καὶ
|
τῶν
ἐκλεκτῶν
ἀγγέλων,
ἵνα
ταῦτα |
[1, 21] |
ἐπὶ
Λυγκέως
εἰς
Θήβας
ἔρχεται
|
καὶ
|
τῶν
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς
γίνεται, |
[1, 22] |
πρεσβυτέρους
ἐκλεξάμενοι
ἀπέστειλαν
αὐτῷ
μετὰ
|
καὶ |
τῶν
θείων
βίβλων.
ἑκάστου
δὲ |
[1, 1] |
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι
φιλοσοφίαν,
ἧς
καθάπερ
|
καὶ |
τῶν
καρύων
οὐ
τὸ
πᾶν |
[1, 21] |
Ἀμώσιος
τοῦ
Αἰγυπτίων
βασιλέως
μεμνημένος
|
καὶ |
τῶν
κατ´
αὐτὸν
πράξεων,
μάρτυρα |
[1, 21] |
ἔτη
βασιλεύειν
ἄρχεται.
ὁμοίως
οὖν
|
καὶ |
τῶν
Μακεδονικῶν
βασιλέων
οἱ
χρόνοι |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
Φωκέων
πολιτείᾳ.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
ποτέ, |
[1, 7] |
αὐτούς,
οἵους
τε
ὄντας
ἐπακοῦσαι
|
καὶ |
τῶν
παρ´
ἡμῖν,
ἢν
μόνον |
[1, 3] |
σοφιστῶν
ὄχλος
ἐξηρτυμένος.
ἐπὶ
τούτων
|
καὶ |
τῶν
παραπλησίων
ὅσοι
τοὺς
κενοὺς |
[1, 21] |
τὸν
ἐν
Ἱεροσολύμοις.
Συνάγονται
οὖν
|
καὶ |
τῶν
Περσῶν
οἱ
χρόνοι
οὕτως· |
[1, 15] |
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
Βραχμᾶναι
καλούμενοι.
|
καὶ |
τῶν
Σαρμανῶν
οἱ
ὑλόβιοι
προσαγορευόμενοι |
[1, 21] |
Χείρωνος
καὶ
Βοιὼ
καὶ
Μαντὼ
|
καὶ |
τῶν
Σιβυλλῶν
τὸ
πλῆθος,
ἡ |
[1, 4] |
καὶ
τῆς
λέξεως
οἱ
σοφισταὶ
|
καὶ |
τῶν
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
καὶ |
[1, 24] |
τάττεται
βασιλεία,
ὡς
ἡ
Σαρδαναπάλλου
|
καὶ |
τῶν
τὸ
τέλος
ποιουμένων
ταῖς |
[1, 5] |
δὲ
ἐπιστήμη
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
|
καὶ |
τῶν
τούτων
αἰτίων.
κυρία
τοίνυν |
[1, 5] |
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε
καὶ
γαστρὸς
|
καὶ |
τῶν
ὑπὸ
γαστέρα,
καὶ
ἔστιν |
[1, 21] |
μὲν
ἀπὸ
τῶν
ὀνειράτων
τεκμαιρόμενος
|
καὶ
|
τῶν
χρησμῶν,
ἄλλως
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
ἁψάμενος,
ὡς
βέλτιον
γεωργεῖν
τε
|
καὶ |
ὑγιάζειν
δύνασθαι,
οὕτω
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ |
[1, 8] |
μὴ
προσῆκον
ἀφεμένους
τοῦ
ὀρθοῦ
|
καὶ |
ὑγιοῦς
λόγου
τῷ
κοινωνοῦντι
τοῦ |
[1, 19] |
ἀλλ´
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἄρτῳ
|
καὶ |
ὕδατι
κατὰ
τὴν
προσφορὰν
μὴ |
[1, 19] |
δηλονότι,
ἄρτων
κρυφίων
ἡδέως
ἅψασθε,
|
καὶ |
ὕδατος
κλοπῆς
γλυκεροῦ,
ἄρτον
καὶ
|
[1, 19] |
καὶ
ὕδατος
κλοπῆς
γλυκεροῦ,
ἄρτον
|
καὶ
|
ὕδωρ
οὐκ
ἐπ´
ἄλλων
τινῶν, |
[1, 15] |
ἀμφιέννυνται
φλοιοῖς
καὶ
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται
|
καὶ |
ὕδωρ
ταῖς
χερσὶ
πίνουσιν,
οὐ |
[1, 19] |
τῆς
γραφῆς.
εἰσὶ
γὰρ
οἳ
|
καὶ |
ὕδωρ
ψιλὸν
εὐχαριστοῦσιν.
ἀλλὰ
ἀποπήδησον, |
[1, 24] |
δὲ
κατ´
ἄλλην
φύσιν
τε
|
καὶ |
ὕλην.
ἐν
μέν
γε
ὅπλοις |
[1, 16] |
ὁ
δὲ
ἀπόστολος
οὕτω»
φησὶν
|
καὶ |
ὑμεῖς
διὰ
τῆς
γλώσσης
ἐὰν |
[1, 27] |
πρὸς
μὲν
τὴν
θεοσέβειαν
παιδεύει
|
καὶ |
ὑπαγορεύει
τὰ
ποιητέα
εἴργει
τε |
[1, 1] |
ὑσσώπῳ
καὶ
καθαρισθήσομαι,
πλυνεῖς
με
|
καὶ |
ὑπὲρ
χιόνα
λευκανθήσομαι.
ἀκουτιεῖς
με
|
[1, 19] |
οἰκεῖον
καὶ
γνήσιον
ὕδωρ
λογιζομένη,
|
καὶ |
ὑπερβήσῃ
ποταμὸν
ἀλλότριον»
τὸν
παραφέροντα |
[1, 18] |
τῶν
σοφῶν»
τῇ
τῆς
καταφρονουμένης
|
καὶ
|
ὑπερορωμένης
βαρβάρου
φιλοσοφίας
ἀντιπαραθέσει
καταλάμψαι |
[1, 5] |
σοφίαν»
ὁ
Σολομὼν
περιχαράκωσον»
φησίν,
|
καὶ |
ὑπερυψώσει
σε·
στεφάνῳ
δὲ
τρυφῆς |
[1, 21] |
τε
καὶ
μάντεις,
οἳ
δὲ
|
καὶ |
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες
ἢ
ὑδάτων |
[1, 29] |
ἔμπαλιν
νέους
τοὺς
τὰ
νεώτερα
|
καὶ |
ὑπὸ
Ἑλλήνων
ἐπιτετηδευμένα,
τὰ
χθὲς |
[1, 1] |
καὶ
σώμασιν.
οὐδεὶς
ἅπτει
λύχνον
|
καὶ |
ὑπὸ
τὸν
μόδιον
τίθησιν,
ἀλλ´ |
[1, 19] |
οὐ
γὰρ
ἐν
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα
|
καὶ |
ὑποθέσεις
ἐχούσῃ
φιλοσοφία,
οὐδ´
ἐν |
[1, 1] |
μὲν
εἰ
ἄξιος
λέγειν
τε
|
καὶ |
ὑπομνήματα
καταλιμπάνειν,
τὸν
δὲ
εἰ |
[1, 16] |
πρώτους
ἀκηκόαμεν
ἀπήνην
καὶ
κλίνην
|
καὶ |
ὑποπόδιον
ἐργάσασθαι
τούς
τε
Σιδονίους |
[1, 24] |
οὕτως
ἐπιβαλεῖν.
ἀμέλει
γέγονεν
ὅπερ
|
καὶ |
ὑπώπτευσεν·
ἐπεδίωξαν
γὰρ
οἱ
Αἰγύπτιοι
|
[1, 21] |
ἡ
ὀλυμπιὰς
ἡ
πρώτη,
ἣ
|
καὶ |
ὑστέρα
τῶν
Ἰλιακῶν
δείκνυται
ἔτεσι |
[1, 22] |
Πλάτων
τῇ
καθ´
ἡμᾶς
νομοθεσίᾳ,
|
καὶ |
φανερός
ἐστι
περιειργασμένος
ἕκαστα
τῶν |
[1, 27] |
ἕνεκα
καὶ
τομὰς
καὶ
καύσεις
|
καὶ
|
φαρμακοποσίας
ὑφιστάμεθα
καὶ
ὁ
ταῦτα |
[1, 2] |
λυμαίνεσθαι
τὸν
βίον,
ψευδῶν
πραγμάτων
|
καὶ |
φαύλων
ἔργων
δημιουργὸν
ὑπάρχουσαν,
ᾗ |
[1, 7] |
γάρ)
πολλαί
τε
καὶ
ποικίλαι
|
καὶ |
φέρουσαι
εἰς
τὴν
κυρίαν
ὁδόν |
[1, 21] |
γενεαῖς
τῶν
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος
δὲ
|
καὶ |
Φήμιος
μετὰ
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
|
[1, 21] |
ἡμέρας
αςϟ
μακάριος
ὁ
ὑπομένων
|
καὶ |
φθάσας
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
Φλαύιος |
[1, 1] |
φαμεν,
κοινωνικὸν
δὲ
ἡ
σοφία
|
καὶ |
φιλάνθρωπον.
λέγει
γοῦν
ὁ
Σολομών· |
[1, 11] |
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
τινες
ἀνθρωπίσκοι
|
καὶ |
φιλήδονοι.
διὰ
τοῦτο
προσεύχομαι,
φησίν, |
[1, 5] |
φιλοσοφίαν
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
|
καὶ |
φιλοσοφία
αὐτὴ
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
|
[1, 15] |
γένους,
αἳ
νόμους
τε
ἔθεσαν
|
καὶ |
φιλοσοφίαν
ἐκήρυξαν,
οὗ
μεῖζον
ἀγαθὸν |
[1, 1] |
γέ
πῃ
θείας
ἔργον
προνοίας
|
καὶ |
φιλοσοφίαν.
~(ὑπὲρ
δὲ
τῶν
ὑπομνημάτων |
[1, 9] |
καὶ
μουσικῆς
καὶ
ἀπὸ
γραμματικῆς
|
καὶ |
φιλοσοφίας
αὐτῆς
δρεπόμενον
τὸ
χρήσιμον |
[1, 20] |
πάντες
ἄνευ
τῆς
ἐγκυκλίου
παιδείας
|
καὶ |
φιλοσοφίας
τῆς
Ἑλληνικῆς,
οἳ
δὲ |
[1, 6] |
αὐδήεντα,
καὶ
θέσπιον
τὸν
ἔμπειρον
|
καὶ |
φιλόσοφον
καὶ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα. |
[1, 15] |
παρ´
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων
σοφῶν
τε
|
καὶ |
φιλοσόφων.
ὡς
δὲ
οἱ
πλεῖστοι |
[1, 16] |
εὑρετής,
ὥς
φησιν
Ἔφορος,
ὅθεν
|
καὶ
|
Φοινικήια
τὰ
γράμματα
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι |
[1, 21] |
Μῆδος
Ἐμπεδοκλῆς
τε
ὁ
Ἀκραγαντῖνος
|
καὶ |
Φορμίων
ὁ
Λάκων,
ναὶ
μὴν
|
[1, 1] |
δὲ
ἐφοδιάζειν
οὐ
καλόν·
ᾗ
|
καὶ |
φορτίον
συνεπιτιθέναι
μὲν
εὔλογον,
συγκαθαιρεῖν |
[1, 25] |
καὶ
γὰρ
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
|
καὶ |
φρονήσει
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν |
[1, 4] |
ἑαυτοῦ
στόματος
αἴσθησίν
τε
ἅμα
|
καὶ |
φρόνησιν,
καὶ
θησαυρίζει
δικαίοις
βοήθειαν· |
[1, 16] |
μαντικήν.
Τυρρηνοὶ
δὲ
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
|
καὶ |
Φρύγες
αὐλόν·
Φρύγες
γὰρ
ἤστην |
[1, 1] |
πρὸς
τὴν
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε
|
καὶ |
φυγὴν
ἡ
συνείδησις,
θεμέλιος
δὲ |
[1, 19] |
καὶ
τῆς
ἔξωθεν
σκέπης
τε
|
καὶ |
φυλακῆς
φροντιστέον.
γνωστῶς
δὲ
ἐπιγνώσῃ |
[1, 15] |
Ἡρόδωρος
δὲ
τὸν
Ἡρακλέα
μάντιν
|
καὶ
|
φυσικὸν
γενόμενον
ἱστορεῖ
παρὰ
Ἄτλαντος |
[1, 1] |
{διὸ
δὴ}
παραθετέον
δόξας
τε
|
καὶ |
φωνὰς
τὰς
ἐμβοώσας
παρ´
ἕκαστα |
[1, 4] |
μουσικός,
ἁφῆς
δὲ
ὁ
πλαστικός.
|
καὶ |
φωνῆς
ὁ
ᾠδικός,
ὀσφρήσεως
ὁ |
[1, 16] |
εἰς
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
Χαλδαῖοι.
Αἰγύπτιοι
λύχνους
τε
αὖ |
[1, 21] |
τῷ
μεταξὺ
χρόνῳ
τελεσθέν.
τότε
|
καὶ |
Χελκίας
ὁ
ἱερεὺς
ὁ
τοῦ |
[1, 14] |
Εὐρώπης,
Σόλων
τε
ὁ
Ἀθηναῖος
|
καὶ |
Χίλων
ὁ
Λακεδαιμόνιος,
τὸν
δὲ |
[1, 6] |
παιδεία
δὲ
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
φησίν,
|
καὶ |
χρὴ
μετιέναι
τὸ
ἐλεγκτικὸν
εἶδος |
[1, 26] |
ἂν
νομοθετική·
κτᾶσθαί
τε
γὰρ
|
καὶ |
χρῆσθαι
ταύτης
ἴδιον
βασιλικωτάτης
οὔσης. |
[1, 24] |
γυμνάζων
καὶ
συμβιβάζων
αὐτούς,
ἵνα
|
καὶ |
χρηστὰ
τὰ
τῆς
χώρας
μετὰ
|
[1, 17] |
ἐπινοηθέντων
πρός
τινων
ἀγαθόν
τι
|
καὶ |
χρηστὸν
τέλος
ἀποτελεῖν
καὶ
ὠφελίμως |
[1, 1] |
φησὶν
ἐπιστέλλων,
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
τῶν
ἐκλεκτῶν |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
αὐτομαθὲς
ἐνδείκνυται;
διὸ
|
καὶ |
Χριστοῦ
τύπος
εὑρίσκεται.
οὗτος
μιᾶς |
[1, 24] |
ἐπαιδεύοντο
Ἑβραῖοι
δι´
ἐρημίας
πολλῆς
|
καὶ
|
χρόνου
μακροῦ,
εἰς
μόνον
τὸ |
[1, 1] |
μὲν
οὖν
πρὸς
παρόντας
λέγων
|
καὶ |
χρόνῳ
δοκιμάζει
καὶ
κρίσει
δικάζει |
[1, 20] |
αὐχῶν,
τὴν
ἑαυτοῦ
δόξαν
αὔξων
|
καὶ |
ψευδόμενος
τὴν
ἀλήθειαν.
οὗτος
κλέπτης« |
[1, 21] |
υἱὸς
Ἀνανίου.
ἐπὶ
δὲ
Μιχαίου
|
καὶ |
ψευδοπροφήτης
ἦν
Σεδεκίας
ὁ
τοῦ |
[1, 23] |
νοσφισαμένους
τῆς
τιμῆς
τοῦ
χωρίου
|
καὶ |
ψευσαμένους
λόγῳ
ἀποκτείνας.
Ἀρτάπανος
γοῦν |
[1, 9] |
φυσικὴν
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν,
μόνην
δὲ
|
καὶ |
ψιλὴν
τὴν
πίστιν
ἀπαιτοῦσιν,
ὥσπερ |
[1, 15] |
δίναις
προσβλέπουσαι
καὶ
ῥευμάτων
ἑλιγμοῖς
|
καὶ |
ψόφοις
τεκμαίρονται
καὶ
προθεσπίζουσι
τὰ |
[1, 8] |
προβάτων
κῳδίοις
ἐγκεκρυμμένοι,
ἀνδραποδισταί
τε
|
καὶ
|
ψυχαγωγοὶ
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς, |
[1, 1] |
τοῦ
ἄρτου
διανομῇ.
εἰσὶ
γὰρ
|
καὶ |
ψυχαὶ
ἰδίας
ἔχουσαι
τροφάς,
αἳ
|
[1, 28] |
πατέρα
εἰ
μὴ
ὁ
υἱὸς
|
καὶ |
ᾧ
ἂν
ὁ
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ. |
[1, 1] |
ἵνα
ᾖ
ἐν
στόματι
λαλοῦντος
|
καὶ |
ᾧ
λαλεῖται,
μᾶλλον
δὲ
οὐκ |
[1, 4] |
κατ´
ἐπισύνθεσιν
ἀνθρωπίνῳ
λογισμῷ
ἐπινενοημέναι,
|
καὶ |
ὡς
θεόθεν
ἡ
τεχνικὴ
καὶ |
[1, 20] |
ἀδικεῖ
ὁ
σφετερισάμενος
τὰ
βαρβάρων
|
καὶ |
ὡς
ἴδια
αὐχῶν,
τὴν
ἑαυτοῦ |
[1, 5] |
ἀσπάζομαι
μὲν
τὴν
κοσμικὴν
παιδείαν
|
καὶ |
ὡς
νεωτέραν
καὶ
ὡς
σὴν |
[1, 28] |
πατέρα
ἐκκαλύπτων,
ᾧ
ἂν
βούληται,
|
{καὶ} |
ὡς
οἷόν
τε
τὴν
ἀνθρωπίνην |
[1, 9] |
πνεύματος
μαθηταί·
ἐκ
γὰρ
πίστεως
|
καὶ |
ὡς
οὐχ
οἷόν
τε
ῥᾳδίως |
[1, 5] |
κοσμικὴν
παιδείαν
καὶ
ὡς
νεωτέραν
|
καὶ |
ὡς
σὴν
θεραπαινίδα,
τὴν
δὲ |
[1, 21] |
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸ
ἅγιον
ἠρήμωσεν.
|
καὶ |
ὡς
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
τῷ
|
[1, 20] |
τυγχάνουσιν
αἱ
ἀρεταὶ
πλείονες
ὑπάρχουσαι,
|
καὶ |
ὡς
τοῦ
θερμαίνεσθαι
ὅ
τε |
[1, 21] |
φαίνεται
Μιχαίας
τε
σὺν
αὐτῷ
|
καὶ |
Ὠσηὲ
καὶ
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ |
[1, 21] |
μέχρι
τούτου
διατείνουσι
προφητεύοντες
Ἡσαΐας
|
καὶ |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας.
λέγονται
δὲ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τούτου
ἔτι
Ἡσαΐας
προφητεύει
|
καὶ |
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας
ὁ
Μωρασθίτης |
[1, 21] |
καὶ
Ἡσαΐας
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
|
καὶ |
Ὠσηὲ
ὁ
τοῦ
Βεηρὶ
καὶ |
[1, 17] |
τι
καὶ
χρηστὸν
τέλος
ἀποτελεῖν
|
καὶ |
ὠφελίμως
τοῖς
δοκοῦσι
φαύλοις
χρῆσθαι |