Livre, Chap. |
[1, 17] |
εἰπών,
ὡς
προεμηνύσαμεν.
ὁ
δὲ
|
ἀπόστολος |
ἃ
καὶ
λαλοῦμεν»
λέγει
οὐκ |
[1, 8] |
μὴ
γινώμεθα
κενόδοξοι,
φησὶν
ὁ
|
ἀπόστολος, |
ἀλλήλους
προκαλούμενοι,
ἀλλήλους
φθονοῦντες.
ταύτῃ |
[1, 27] |
τοὺς
Ἰουδαίους
περικοπῆς
δεδήλωκεν
ὁ
|
ἀπόστολος |
γράφων
ὧδέ
πως·
εἰ
δὲ |
[1, 11] |
παραλογίζηται
ἐν
πιθανολογίᾳ,
φησὶν
ὁ
|
ἀπόστολος, |
διακρίνειν
δηλονότι
τὰ
ὑπ´
αὐτοῦ |
[1, 8] |
ἐζηλωκότες,
ἣν
κυβείαν
ἀνθρώπων
ὁ
|
ἀπόστολος |
ἐκάλεσεν
καὶ
πανουργίαν,
πρὸς
τὴν |
[1, 8] |
ἀλήθεια.
εἰκότως
τοίνυν
ὁ
γενναῖος
|
ἀπόστολος, |
ἐκφαυλίζων
τὰς
περιττὰς
ταύτας
τῶν |
[1, 2] |
σημεῖα
αἰτοῦσιν,
ᾗ
φησιν
ὁ
|
ἀπόστολος, |
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν
ζητοῦσι.
~(Πολὺς |
[1, 1] |
οὐρανὸν
πτεροῦνται.
θαυμασιώτατα
τοίνυν
ὁ
|
ἀπόστολος
|
ἐν
παντὶ»
φησὶ
συνιστάντες
ἑαυτοὺς |
[1, 19] |
φιλοσόφοις.
ὁ
μὲν
οὖν
θεσπέσιος
|
ἀπόστολος |
ἐφ´
ἡμῶν
γράφει·
βλέπομεν
γὰρ |
[1, 28] |
υἱὸς
ἀποκαλύψῃ.
εἰκότως
ἄρα
ὁ
|
ἀπόστολος |
κατὰ
ἀποκάλυψιν«
φησὶν
ἐγνωκέναι
τὸ |
[1, 27] |
νομοδιδάσκαλοι
οὐ
νοοῦσι,
φησὶν
ὁ
|
ἀπόστολος, |
οὔτε
ἃ
λέγουσιν
οὔτε
περὶ |
[1, 1] |
ἐγενήθημεν,
καθὼς
οἴδατε,
φησὶν
ὁ
|
ἀπόστολος, |
οὔτε
προφάσει
πλεονεξίας,
θεὸς
μάρτυς, |
[1, 16] |
ἐπαγγελλομένην,
οὐ
λόγους.
ὁ
δὲ
|
ἀπόστολος |
οὕτω»
φησὶν
καὶ
ὑμεῖς
διὰ |
[1, 27] |
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου«
φησὶν
ὁ
|
ἀπόστολος, |
παιδευόμεθα,
ἵνα
μὴ
σὺν
τῷ |
[1, 10] |
οὖν
εὖ
μάλα
ὁ
μακάριος
|
ἀπόστολος |
παραινῶν
ἡμῖν
μὴ
λογομαχεῖν
τε |
[1, 14] |
οἶδε
προφήτην,
οὗ
μέμνηται
ὁ
|
ἀπόστολος |
Παῦλος
ἐν
τῇ
πρὸς
Τίτον |
[1, 4] |
ἐπιστήμην
συνάσκησις.
εἰκότως
τοίνυν
ὁ
|
ἀπόστολος |
πολυποίκιλον»
εἴρηκεν
τὴν
σοφίαν
τοῦ |
[1, 18] |
συνετῶν
ἀθετήσω.
ἐπιφέρει
γοῦν
ὁ
|
ἀπόστολος· |
ποῦ
σοφός;
ποῦ
γραμματεύς;
ποῦ |
[1, 18] |
θεοῦ
δὲ
σοφίαν»
εἴρηκεν
ὁ
|
ἀπόστολος |
τὴν
κατὰ
τὸν
κύριον
διδασκαλίαν, |
[1, 11] |
ἦμεν
νήπιοι,
φησὶν
ὁ
αὐτὸς
|
ἀπόστολος, |
ὑπὸ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου |