Livre, Chap.
[1, 5]	ἑρμηνεύει δὲ ὁ Φίλων τὴν	μὲν	Ἄγαρ παροίκησιν (ἐνταῦθα γὰρ εἴρηται·
[1, 21]	κατὰ τὰ μέγιστα διαστήματα. ἀπὸ	μὲν	Ἀδὰμ ἕως τοῦ κατακλυσμοῦ συνάγεται
[1, 21]	ἡ ἐν Σικυῶνι βασιλεία, πρώτου	μὲν	Αἰγιαλέως, εἶτα Εὔρωπος, εἶτα Τελχῖνος,
[1, 23]	τῶν Ἑβραίων στρατηγίαν. ἔπειτα νουθετοῦνται	μὲν	Αἰγύπτιοι πολλάκις οἱ πολλάκις ἀσύνετοι,
[1, 17]	τοῦτο ἀνενέργητον εἶναι. ἔτι τὸ	μὲν	αἴτιον πρὸς τῇ ἐνεργείᾳ ἐστί,
[1, 3]	καθάπερ τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων τὰ	μὲν	ἄλλα αὐτοῖς ἀσθενεῖ καὶ διαρρεῖ,
[1, 21]	τὸ κιθαρίζειν εὐδοκίμουν. καὶ τοὺς	μὲν	ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου
[1, 2]	ἐξορχήσασθαι τούτοις, οἳ ἀφειδῶς πάντα	μὲν	ἀντιλέγειν ἐθέλουσιν οὐκ ἐν δίκῃ,
[1, 14]	τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς, ὧν τέσσαρες	μὲν	ἀπὸ Ἀσίας ἦσαν, Θαλῆς τε
[1, 21]	θεοῖς διάλεκτον ἀπονέμει τινά, μάλιστα	μὲν	ἀπὸ τῶν ὀνειράτων τεκμαιρόμενος καὶ
[1, 28]	γίνεσθε δὲ δόκιμοι τραπεζῖται, τὰ	μὲν	ἀποδοκιμάζοντες, τὸ δὲ καλὸν κατέχοντες·
[1, 1]	ὁ θεὸς» τῇ ἐκκλησίᾳ τοὺς	μὲν	ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς
[1, 24]	συγχρώμενον, καθ´ ὃ εἶδος Ἡρακλῆς	μὲν	Ἄργους, Ἀλέξανδρος δὲ Μακεδόνων ἐβασίλευσε.
[1, 21]	μακρῷ· τῶν γὰρ Μαγνήτων ὁ	μὲν	Ἀρχίλοχος ἀπολωλότων, ὃ δὲ εὐημερούντων
[1, 1]	λόγον μετ´ αὐτῶν. ὁπηνίκα τοὺς	μὲν	αὐξήσαντας τὸ ἀργύριον αὐτοῦ, τοὺς
[1, 5]	δεσποίνης, φιλοσοφίας, καὶ κατεγήρασαν» οἳ	μὲν	αὐτῶν ἐν μουσικῇ, οἳ δὲ
[1, 3]	δὲ ὁ τοιόσδε ὄχλος· οἳ	μὲν	αὐτῶν, ἡδοναῖς δεδουλωμένοι, ἀπιστεῖν ἐθέλοντες,
[1, 20]	σοφὸς δέξεται γνῶσιν. καὶ ὁ	μὲν	ἀφ´ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν
[1, 8]	τε καὶ ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι, κλέπτοντες	μὲν	ἀφανῶς, διελεγχόμενοι δὲ λῃσταί, αἱρεῖν
[1, 21]	φέρονται, ὡς οἱ Βάκιδες (ὃ	μὲν	Βοιώτιος, ὃ δὲ Ἀρκάς) πολλὰ
[1, 1]	ἡ γεωργία δὲ διττή· ἣ	μὲν	γὰρ ἄγραφος. ἣ δ´ ἔγγραφος.
[1, 5]	ᾖ ἐάν τε ἡμέτερα. πάντων	μὲν	γὰρ αἴτιος τῶν καλῶν ὁ
[1, 1]	τε καὶ ὁ ποιμήν· ὃ	μὲν	γὰρ εἰ πῖόν ἐστι πολυπραγμονεῖ,
[1, 8]	ὀρεκτέον τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν. ἃ	μὲν	γὰρ ἐκείνους ἥδει, οὐκ ἀσκοῦμεν
[1, 6]	πολυφραδέοντα τιθεῖσι θέσπιον, αὐδήεντα· εὔπορον	μὲν	γὰρ ἐν λόγοις τὸν πολυφράδμονα
[1, 6]	τε μὴ μαθόντα ὁμολογοῦμεν. τὰ	μὲν	γὰρ εὖ λεγόμενα προσίεσθαι, τὰ
[1, 8]	κοινωνοῦντι τοῦ ψεύδους πιστεύειν. τὸ	μὲν	γὰρ ἐψεῦσθαι τῆς ἀληθείας κακόν
[1, 10]	ἐν ῥήμασι γίνου» λέγουσα· ἡ	μὲν	γὰρ λέξις οἷον ἐσθὴς ἐπὶ
[1, 8]	αὑτῷ φαρμάκων δεῖται σοφῶν. ὑγιαίνων»	μὲν	γὰρ ὁ σωτήριος εἴρηται λόγος
[1, 21]	μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν ὃ	μὲν	γὰρ παρὰ τοῖς Φαίαξιν, ὃ
[1, 2]	τοὺς ἐχομένους αὐτῶν γοητεύοντες. Ἑβραῖοι	μὲν	γὰρ σημεῖα αἰτοῦσιν, ᾗ φησιν
[1, 4]	ἐπιτηδείους σφᾶς αὐτοὺς παραστήσαντες. οἱ	μὲν	γὰρ τὰς βαναύσους μετιόντες τέχνας
[1, 17]	ἀλλ´ ἐν διδακτοῖς πνεύματος. ἐπὶ	μὲν	γὰρ τῶν προφητῶν πάντες» φησὶν
[1, 6]	καὶ τὰ αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις» μῖσος	μὲν	γάρ» φησὶν ὁ Σολομών, ἐγείρει
[1, 21]	Χρόνοις διδάσκει. τούτων δὲ τεσσαράκοντα	μὲν	γενεαῖς νεώτερα τὰ Ἀττικὰ τὰ
[1, 20]	μιᾶς οὔσης ἀληθείας, ἐν γεωμετρίᾳ	μὲν	γεωμετρίας ἀλήθεια, ἐν μουσικῇ δὲ
[1, 6]	καὶ τὸν ἵππον, ἀλλ´ ὁ	μὲν	γεωργὸς εἴσεται, εἰ ἀγαθὴ πρὸς
[1, 8]	βιασθέντες καὶ εἰκῆ πιστεύσαντες. ὁ	μὲν	δὴ πιστεύσας ἑκὼν ἤδη παραναλίσκεται·
[1, 17]	δυνάμενος οὐ κεκώλυκεν· ἀλλ´ ὃ	μὲν	διὰ μῆνιν (ἐπ´ αὐτῷ δὲ
[1, 14]	μαθητὴν Ἐπίκουρον γενέσθαι. Καὶ ἡ	μὲν	διαδοχὴ τῶν παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων
[1, 27]	εὐεργέτης γὰρ ὁ νόμος τοὺς	μὲν	δικαίους ἐξ ἀδίκων ποιεῖν δυνάμενος,
[1, 21]	Προτερεῖν ἄρα Μωυσῆς ἀποδείκνυται τῆς	μὲν	Διονύσου ἀποθεώσεως ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα,
[1, 21]	ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης σελήνης· νὺξ	μὲν	ἔην, φησὶν ὁ τὴν μικρὰν
[1, 1]	τούτω δοκιμάζειν σφᾶς αὐτούς, τὸν	μὲν	εἰ ἄξιος λέγειν τε καὶ
[1, 2]	τοσοῦτόν φημι τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον	μὲν	εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία,
[1, 21]	τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ	μὲν	εἴκοσι ἢ μιᾷ πλείους διαριθμοῦνται,
[1, 15]	φησι τὴν Σίβυλλαν, καὶ τὸ	μὲν	εἰς ἀέρα χωρῆσαν αὐτῆς μετὰ
[1, 7]	ἐξομολογήσωμαι τῷ κυρίῳ. ἀλλ´ αἱ	μὲν	εἰς δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως σῴζοντος
[1, 8]	φαινόμενον, ἔργον δὲ διττόν, τὸ	μὲν	ἐκ ῥητορικῆς διεξοδικὸν φαινομένον, τὸ
[1, 17]	καὶ ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι, γίνονται	μὲν	ἐκ φαύλης διαθέσεως, καθάπερ καὶ
[1, 3]	αἱμύλου ἀνδρός· ὑμῶν δὲ εἷς	μὲν	ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι βαίνει, σύμπασιν
[1, 1]	ἑλομένου θεὸς ἀναίτιος. αὐτίκα τῶν	μὲν	ἐκδανεῖσαι τὸν λόγον ἔργον ἐστίν,
[1, 14]	ἠθικά. Σωκράτους δὲ ἀκούσας Ἀντισθένης	μὲν	ἐκύνισε, Πλάτων δὲ εἰς τὴν
[1, 1]	ταῦτα δὲ ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι τὰ	μὲν	ἑκὼν παραπέμπομαι ἐκλέγων ἐπιστημόνως, φοβούμενος
[1, 14]	ᾧ Πυθαγόρας ἐμαθήτευσεν. ἀλλ´ ἡ	μὲν	ἐν Μεταποντίῳ τῆς Ἰταλίας ἡ
[1, 23]	πολὺν ἐμηχανήσατο βασιλεὺς Φαραώ, τοὺς	μὲν	ἐν πλινθεύμασιν οἰκοδομίαις τε βαρέσιν
[1, 21]	ἡλικίαν φέρει. ναὶ μὴν Θεόπομπος	μὲν	ἐν τῇ τεσσαρακοστῇ τρίτῃ τῶν
[1, 14]	ἐγγύα, πάρα δ´ ἄτα» Κλεομένης	μὲν	ἐν τῷ περὶ Ἡσιόδου Ὁμήρῳ
[1, 16]	ὁ Μιλήσιος. ναὶ μὴν ἴαμβον	μὲν	ἐπενόησεν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος, χωλὸν
[1, 21]	Εἰσὶ δὲ οἳ ἀπὸ Κέκροπος	μὲν	ἐπὶ Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα συνάγουσιν
[1, 1]	τῷ ὄντι ἀξιολόγων. τούτων ὃ	μὲν	ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος, ὁ Ἰωνικός,
[1, 21]	ἡγεμονίαν τοῦ λαοῦ Ἰησοῦς πολεμῶν	μὲν	ἔτη ξεʹ ἐν δὲ τῇ
[1, 1]	μοι τῶν ὑπομνημάτων γραφὴ ἀσθενὴς	μὲν	εὖ οἶδ´ ὅτι παραβαλλομένη πρὸς
[1, 1]	καλόν· ᾗ καὶ φορτίον συνεπιτιθέναι	μὲν	εὔλογον, συγκαθαιρεῖν δὲ οὐ προσήκειν
[1, 14]	τόπων περὶ οὓς διέτριψαν, Ἰταλικὴ	μὲν	ἡ ἀπὸ Πυθαγόρου, Ἰωνικὴ δὲ
[1, 15]	τὸν φιλόσοφον ὠφελεῖσθαι γράφων· πολλὴ	μὲν	ἡ Ἑλλάς, {ἔφη, ὦ Κέβης,
[1, 1]	εὑρετοῦ πονηροῦ. ἐγὼ δὲ ὅτι	μὲν	ἡ κακία κακὴν φύσιν ἔχει
[1, 15]	τοίνυν πολυωφελές τι χρῆμα πάλαι	μὲν	ἤκμασε παρὰ βαρβάροις κατὰ τὰ
[1, 21]	ἐπὶ δὲ τοῦ Ἰωρὰμ ἀνελήφθη	μὲν	Ἠλίας, ἤρξατο δὲ προφητεύειν Ἐλισσαῖος
[1, 15]	δὲ ὁ Ῥωμαίων βασιλεὺς Πυθαγόρειος	μὲν	ἦν, ἐκ δὲ τῶν Μωυσέως
[1, 21]	ὁ δὲ Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς	μὲν	ἦν, τὰς δὲ τῶν Αἰγυπτίων
[1, 24]	φρόνησις ἡ τάττουσά ἐστι, τὰ	μὲν	θεῖα ἡ σοφία, τὰ ἀνθρώπεια
[1, 24]	δικαστικόν. τοῦ δὲ βασιλικοῦ τὸ	μὲν	θεῖον μέρος ἐστίν, οἷον τὸ
[1, 1]	αὑτῷ προσήκει. Εἰ γοῦν ὁ	μὲν	θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται
[1, 16]	Ἱππῶναξ ὁ Ἐφέσιος, καὶ τραγῳδίαν	μὲν	Θέσπις ὁ Ἀθηναῖος, κωμῳδίαν δὲ
[1, 23]	ἐκ τῶν Ἑβραίων κελεύει τὰ	μὲν	θήλεα τρέφειν αὐτούς (ἀσθενὲς γὰρ
[1, 29]	ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων, ἰχθύσι	μὲν	καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς,
[1, 1]	ἀποδέχεσθαι συντάττοντας. ἀλλ´ ἄρα Θεοπόμπῳ	μὲν	καὶ Τιμαίῳ μύθους καὶ βλασφημίας
[1, 1]	ψυχαὶ ἰδίας ἔχουσαι τροφάς, αἳ	μὲν	κατ´ ἐπίγνωσιν καὶ ἐπιστήμην αὔξουσαι,
[1, 19]	διὰ τοῦ ἀγνώστου θεοῦ τιμᾶσθαι	μὲν	κατὰ περίφρασιν πρὸς τῶν Ἑλλήνων
[1, 5]	καλῶν ὁ θεός, ἀλλὰ τῶν	μὲν	κατὰ προηγούμενον ὡς τῆς τε
[1, 29]	τὸν κύριον προσαγορευόμενον. Ἀλλ´ ὁ	μὲν	κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν γνωστικῶν
[1, 10]	δὲ εἰκότως, οἶμαι, πρόκειται βιοῦν	μὲν	κατὰ τὸν λόγον καὶ νοεῖν
[1, 1]	ἄνδρας ἐγγραφομένῳ. οὐ γὰρ ὁ	μὲν	καυχησάμενος εὐποιίαν τὴν ἀμοιβὴν ἀπείληφεν
[1, 1]	ἐν αὐτοῖς κρίνεται. ἀλλ´ ἡ	μὲν	κηρυκικὴ ἐπιστήμη ἤδη πως ἀγγελική,
[1, 21]	Γάιον Ἰούλιον Νέπωτα. ἀλλ´ οἳ	μὲν	κλέπται πάντες καὶ λῃσταί, ὥς
[1, 27]	ἡ δύναμις οἰκονομεῖ σωτηρίαν, ἣ	μὲν	κολάσει σωφρονίζουσα ὡς κυρία, ἣ
[1, 25]	πολιτικὸν ὁμωνύμως ὠνομασμένον, καὶ πολιτικὸν	μὲν	κυρίως αἰνίττεται τὸν δημιουργὸν ἐν
[1, 17]	τῆς κακίας οὔσης. ὅθεν ὁ	μὲν	κωλύσας αἴτιος, ὁ δὲ μὴ
[1, 28]	ἀλλὰ τοῦ τῷ θεῷ κεχαρισμένα	μὲν	λέγειν δύνασθαι, κεχαρισμένα δὲ πράττειν,
[1, 7]	αὐτὸ τὸ ὄν, καὶ ἣ	μὲν	μαθήσει καὶ ἀσκήσει περιγίνεται, ἣ
[1, 17]	ἀκριβολογεῖσθαι πρὸς αὐτούς, ἴστωσαν τὸ	μὲν	μὴ κωλυτικόν, ὅπερ φαμὲν ἐπὶ
[1, 20]	καὶ τῆς αὐτῆς δραχμῆς τῷ	μὲν	ναυκλήρῳ δοθείσης λέγεσθαι ναῦλον, τῷ
[1, 17]	τῇ ἐνεργείᾳ ἐστί, καθάπερ ὁ	μὲν	ναυπηγὸς πρὸς τῷ γίγνεσθαι τὸ
[1, 25]	σπουδῆς ἔχει γενέσθαι. ἔτι τὸ	μὲν	νομικὸν πρὸς γενέσεως εἶναι, τὸ
[1, 25]	πολιτικοῦ δύο εἴδη λέγει, τὸ	μὲν	νομικόν, τὸ δὲ πολιτικὸν ὁμωνύμως
[1, 25]	ὁμονοίας ὁ Πλάτων ὠφεληθείς, τοῖς	μὲν	Νόμοις τὸν φιλόσοφον τὸν ἐν
[1, 14]	κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφίαν. καὶ περὶ	μὲν	Ξενοφάνους εἴρηται, ὃς τῆς Ἐλεατικῆς
[1, 4]	τὰς αἰσθήσεις ἀπολαύουσι περιττοῦ, ἀκοῆς	μὲν	ὁ κοινῶς λεγόμενος μουσικός, ἁφῆς
[1, 21]	ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ. Κάδμος	μὲν	ὁ Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως
[1, 8]	καὶ ὁ ἐκλαθόμενος, ὅτι τῶν	μὲν	ὁ χρόνος, τῶν δὲ ὁ
[1, 15]	ἥκειν εἰς Πέρσας ὑπερεῖδεν. ~(Οἵδε	μὲν	οἱ χρόνοι τῶν παρ´ Ἕλλησι
[1, 19]	καὶ τῆς ἀληθείας, ἐκείνων ἑτέρων	μὲν	ὄντων τἀγαθοῦ, ὁδῶν ὥσπερ δὲ
[1, 11]	καὶ οὐ κατὰ Χριστόν, φιλοσοφίαν	μὲν	οὐ πᾶσαν, ἀλλὰ τὴν Ἐπικούρειον,
[1, 21]	Σολομῶντα, καθ´ ἃς δείκνυται ὁ	μὲν	Οὐάφρης ὀκτὼ μυριάδας ἀνδρῶν Αἰγυπτίων
[1, 13]	βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ	μὲν	οὐκ ὀλίγα, οἳ δὲ μέρος
[1, 18]	εὕροις ἂν κατὰ λέξιν· οἱ	μὲν	οὖν ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ
[1, 14]	καὶ Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις. Τὸ	μὲν	οὖν γνῶθι σαυτὸν» οἳ μὲν
[1, 16]	καὶ ποιήματα γράψαι ἱστορεῖ. Ἡ	μὲν	οὖν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ὡς μέν
[1, 21]	καὶ σπουδῆς τάξιν ἀφανισμοῦ. Ὅτι	μὲν	οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν ᾠκοδομήθη
[1, 5]	ἀνεπίβατον τοῖς σοφισταῖς τηρήσαις. μία	μὲν	οὖν ἡ τῆς ἀληθείας ὁδός,
[1, 24]	τακτικός, στρατηγικός, πολιτικός, φιλόσοφος. ὅπως	μὲν	οὖν ἦν προφητικός, μετὰ ταῦτα
[1, 24]	χώρας ἔχειν τὴν ἐμπειρίαν. ἔργον	μὲν	οὖν ἦν τὸν Ἱππίαν λαθεῖν,
[1, 19]	εἰρῆσθαί τινα τοῖς φιλοσόφοις. ὁ	μὲν	οὖν θεσπέσιος ἀπόστολος ἐφ´ ἡμῶν
[1, 20]	ὑποπίπτειν ταῖς κατατρεχούσαις αἱρέσεσιν. αὐτοτελὴς	μὲν	οὖν καὶ ἀπροσδεὴς ἡ κατὰ
[1, 21]	Μαγνήτων ἀπωλείας προσφάτως γεγενημένης. Σιμωνίδης	μὲν	οὖν κατὰ Ἀρχίλοχον φέρεται, Καλλῖνος
[1, 28]	ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου. ~(Ἡ	μὲν	οὖν κατὰ Μωυσέα φιλοσοφία τετραχῇ
[1, 14]	ἀντικατατάττει Μύσωνα τὸν Χηνέα. ὡς	μὲν	οὖν κάτω που τῆς Μωυσέως
[1, 14]	δὲ ἡ ἀπὸ Ξενοφάνους. Πυθαγόρας	μὲν	οὖν Μνησάρχου Σάμιος, ὥς φησιν
[1, 16]	Περσῶν βασιλεύσασάν φησιν Ἑλλάνικος. Σκάμων	μὲν	οὖν ὁ Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος
[1, 17]	κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί. πάντες	μὲν	οὖν οἱ ἐν λόγῳ, οὗτοι
[1, 17]	δυνήσεται ῥῆξαι τῶν δικαίων. πάντα	μὲν	οὖν οἰκονομεῖται ἄνωθεν εἰς καλόν,
[1, 1]	αἱ πλεῖσται εὐεργεσίαι χορηγοῦνται. πάντες	μὲν	οὖν ὅσοι ταῖς ὄψεσι κεχρήμεθα,
[1, 21]	ἡ κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφία. εἴρηται	μὲν	οὖν περὶ τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ
[1, 5]	ἡ εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις. ~(Ἦν	μὲν	οὖν πρὸ τῆς τοῦ κυρίου
[1, 11]	στεφανοῖ δὲ τὸν δυνάμενον. Ἀκίνητον	μὲν	οὖν πρὸς ἀλήθειαν καὶ τῷ
[1, 1]	πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Ὁ	μὲν	οὖν πρὸς παρόντας λέγων καὶ
[1, 14]	καιρὸν» παραίνεσιν Πιττακοῦ καθεστάναι. ὁ	μὲν	οὖν Σόλων Ἀθηναίοις, Πιττακὸς δὲ
[1, 5]	καὶ διὰ τῆς παρουσίας. πολύτροπον	μὲν	οὖν τὴν σοφίαν ἡ ποσάκις»
[1, 1]	κέχρημαι τῇδε τῇ ὑποτυπώσει. ἔστι	μὲν	οὖν τινα μηδὲ ἀπομνημονευθέντα ἡμῖν
[1, 23]	πατρῷον καὶ θεοῦ δωρήματα. ἕως	μὲν	οὖν τὸν παιδὸς εἴχομεν χρόνον,
[1, 1]	τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ	μὲν	οὖν τῶνδέ μοι τῶν ὑπομνημάτων
[1, 21]	Πολυδέκτου βασιλείας Ὅμηρον φέρει. βασιλεύει	μὲν	οὖν Χάριλλος ἔτη ἑξήκοντα τέσσαρα,
[1, 15]	ἔξω τῆς Ἑλλάδος φιλοσοφοῦσι, τὰ	μὲν	παρ´ Ἰνδοῖς ὑπὸ τῶν Βραχμάνων,
[1, 1]	αἰνίξεταί μοι γραφή, καὶ τοῖς	μὲν	παραστήσεται, τὰ δὲ μόνον ἐρεῖ,
[1, 17]	ἴδια σφετερισάμενοι δόγματα, καὶ τὰ	μὲν	παραχαράξαντες, τὰ δὲ ὑπὸ περιεργίας
[1, 14]	τόνδε τὸν τρόπον λέγει, κοινῶς	μὲν	πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως δὲ Λακεδαιμονίοις
[1, 26]	ἐξηγούμενος υἱὸς μονογενής. ἔπειτα οἱ	μὲν	πειθόμενοι τῷ νόμῳ τῷ {τε}
[1, 8]	ὡς ἀληθῶν· παρέχει γὰρ πρὸς	μὲν	πειθὼ τὴν ῥητορικήν, πρὸς τὸ
[1, 15]	σελήνῃ φαινόμενον πρόσωπον οἴεται. Τάδε	μὲν	περὶ Σιβύλλης· Νουμᾶς δὲ ὁ
[1, 22]	ἓξ ἑβδομάσι τελειούμενα. ~(Καὶ τὰ	μὲν	περὶ τῶν χρόνων διαφόρως πολλοῖς
[1, 14]	Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ ἕβδομον οἳ	μὲν	Περίανδρον εἶναι λέγουσιν τὸν Κροίνθιον,
[1, 20]	προσφυῶς. ἀλλὰ τῶν συνεργῶν τὰ	μὲν	πλείονα, τὰ δ´ ἐλάσσονα προσφέρεται
[1, 10]	μὴ δι´ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ	μὲν	πολλὰ οὐκ ἀγεννές, ἀλλὰ μᾶλλον
[1, 19]	οἱ περὶ τὰς τελετάς, ναρθηκοφόροι	μὲν	πολλοί, βάκχοι δέ τε παῦροι,
[1, 25]	καὶ σωφροσύνην ὠνόμασεν, ὅταν ἄρχοντες	μὲν	πρέπωσι τοῖς ἀρχομένοις, πειθήνιοι δὲ
[1, 21]	τῷ Συρακούσας κτίσαντι. Καὶ ταῦτα	μὲν	προήχθημεν εἰπεῖν, ὅτι μάλιστα ἐν
[1, 21]	συγγράμματι ἀνέγραψέν τινας ἐπιστολὰς Σολομῶνος	μὲν	πρός τε Οὐάφρην τὸν Αἰγύπτου
[1, 23]	εἰπεῖν ὄνομα θεοῦ καὶ τὸν	μὲν	προσκύψαντα πρὸς τὸ οὖς εἰπεῖν,
[1, 17]	σαρκώσεως, ἐξακούονται καθολικώτερον. ἀλλ´ οἱ	μὲν	προφῆται, ἅτε ἀποσταλέντες καὶ ἐμπνευσθέντες
[1, 15]	δὲ τούτων τὸ γένος, οἳ	μὲν	Σαρμᾶναι αὐτῶν, οἳ δὲ Βραχμᾶναι
[1, 18]	κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις	μὲν	σκάνδαλον» διὰ τὸ εἰδότας τὴν
[1, 8]	ἀγαθόν. τῶν δὲ ἀγαθῶν ἀκουσίως	μὲν	στέρονται ἄνθρωποι, στέρονται δὲ ὅμως
[1, 15]	τὴν ψυχήν. Ἱστορεῖται δὲ Πυθαγόρας	μὲν	Σώγχιδι τῷ Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ μαθητεῦσαι,
[1, 10]	πορφύραν οἱ παλαιοὶ Λακεδαιμόνιοι, δολερὰ	μὲν	τὰ εἵματα, δολερὰ δὲ τὰ
[1, 15]	Ἱπποῦς ὧδέ πως· ἣ πρῶτα	μὲν	τὰ θεῖα προὐμαντεύσατο χρησμοῖσι σαφέσιν
[1, 27]	ἀκοὴν νόμιμον εἶναι θεοῦ δοῦλον	μὲν	τὰ πρῶτα, ἔπειτα δὲ πιστὸν
[1, 5]	τῆς ἄφρονος ἡδονῆς. καὶ ταῦτα	μὲν	ταύτῃ· ὁπηνίκα δ´ ἂν φῇ·
[1, 1]	ἄμφω κηρύττουσι τὸν λόγον, ὃ	μὲν	τῇ γραφῇ, ὃ δὲ τῇ
[1, 25]	περὶ τὴν νομοθεσίαν ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε	μὲν	τῇ Μίνωος καὶ Λυκούργου πολιτείᾳ
[1, 1]	ἀκροωμένων ἐνεγέννησε ψυχαῖς. Ἀλλ´ οἳ	μὲν	τὴν ἀληθῆ τῆς μακαρίας σῴζοντες
[1, 21]	τὰ δὲ τούτοις ἑξῆς ἐπὶ	μὲν	τὴν ἐπιτροπίαν τὴν Λυκούργου ἔτη
[1, 27]	νόμος κηδόμενος τῶν ὑπηκόων πρὸς	μὲν	τὴν θεοσέβειαν παιδεύει καὶ ὑπαγορεύει
[1, 5]	ᾖ» φησί. δηλῶν ὅτι ἀσπάζομαι	μὲν	τὴν κοσμικὴν παιδείαν καὶ ὡς
[1, 27]	καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ ὁ	μὲν	τὴν τοῦ σώματος νόσον ἀπάγων
[1, 21]	τῆς ἀποκαταστάσεως τοῦ λαοῦ ἀπὸ	μὲν	τῆς Μωυσέως γενέσεως ἔτη χίλια
[1, 21]	Ἑβραϊκῶν βασιλέων. γίνονται οὖν ἀπὸ	μὲν	τῆς Μωυσέως γενέσεως ἕως τῆς
[1, 1]	τὴν ἀνατολήν· καὶ ταύτης ὃ	μὲν	τῆς τῶν Ἀσσυρίων, ὃ δὲ
[1, 8]	πειθώ, οὕτω τῆς ἐριστικῆς ἀρχὴ	μὲν	τὸ δόξαν, ἔργον δὲ τὸ
[1, 11]	δεῖται, τόλμης καὶ σοφίας· τόλμης	μὲν	τὸ κίνδυνον ὑπομεῖναι, σοφίας δὲ
[1, 8]	εἰπεῖν, καθάπερ τῆς ῥητορικῆς ἀρχὴ	μὲν	τὸ πιθανόν, ἔργον δὲ τὸ
[1, 1]	τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ εἰ	μὲν	τὸ πρότερον, τίς ἡ τῶν
[1, 8]	τρόπον καὶ τῆς σοφιστικῆς ἀρχὴ	μὲν	τὸ φαινόμενον, ἔργον δὲ διττόν,
[1, 20]	ἀρετή, ταύτην δὲ συμβέβηκεν τούτοις	μὲν	τοῖς πράγμασιν ἐγγενομένην λέγεσθαι φρόνησιν,
[1, 11]	παιδείας. στοιχεῖα δὲ σέβουσι Διογένης	μὲν	τὸν ἀέρα, Θαλῆς δὲ τὸ
[1, 25]	εἰς γνῶσιν συντείνας βιώσειεν, κατευθύνας	μὲν	τὸν βίον ἔργοις ἀγαθοῖς, ἀτιμάσας
[1, 11]	τὸ κήρυγμα» τὸ Ὀλυμπίασι καλεῖ	μὲν	τὸν βουλόμενον. στεφανοῖ δὲ τὸν
[1, 6]	δὲ βλάπτει τὸν ἔχοντα· ὠφελέει	μὲν	τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει δὲ
[1, 14]	τε καὶ Λυδοὶ βασιλεύοντος Κυαξάρους	μὲν	τοῦ Ἀστυάγους πατρὸς Μήδων, Ἀλυάττου
[1, 21]	δυνάμει θεοῦ καὶ ἐπιπνοίᾳ, πρὸ	μὲν	τοῦ νόμου Ἀδὰμ ἐπί τε
[1, 21]	οὖν καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται. ~(Καὶ περὶ	μὲν	τοῦ παρ´ Ἑβραίων τὰ τῶν
[1, 27]	σώματος ἐντιμότερον. ἀλλ´ ἄρα τῆς	μὲν	τοῦ σώματος ὑγείας ἕνεκα καὶ
[1, 19]	βάκχοι δέ τε παῦροι, πολλοὺς	μὲν	τοὺς κλητούς, ὀλίγους δὲ τοὺς
[1, 21]	τοὺς χρόνους ὧδε ἀναγράφει· ἀπὸ	μὲν	Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ Ἡρακλειδῶν κάθοδον
[1, 7]	ἀγελοκομική τε καὶ ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων	μὲν	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον διαφέρουσι,
[1, 20]	δὲ τελώνῃ τέλος καὶ ἐνοίκιον	μὲν	τῷ σταθμούχῳ, μισθὸν δὲ τῷ
[1, 26]	Μωυσεῖ ἡ πᾶσα ἀγωγὴ παιδευτικὴ	μὲν	τῶν οἵων τε γενέσθαι καλῶν
[1, 1]	καθωσιωμένους τῷ Χριστῷ. ἀλλ´ οἳ	μὲν	ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν· εἰ
[1, 11]	ἡ ἀλήθεια οἴησις, ἀλλ´ ἡ	μὲν	ὑπόληψις τῆς γνώσεως φυσιοῖ» καὶ
[1, 21]	εἰς τὴν Ἀσίαν διαβῆναι, ὡς	μὲν	Φανίας ἔτη ἑπτακόσια δεκαπέντε, ὡς
[1, 24]	συνεχρήσαντο. τοῦ γὰρ θυμοῦ τὸ	μὲν	φιλόνικον μόνον ἐστίν, αὐτοῦ τοῦ
[1, 5]	κτῆσιν συνεργεῖ. ἔστι γὰρ ἡ	μὲν	φιλοσοφία ἐπιτήδευσις σοφίας, ἡ σοφία
[1, 9]	πολύιδρις» ἡμῶν καὶ γνωστικός, σοφιστικὴν	μὲν	φιλοσοφίας, κομμωτικὴν δὲ γυμναστικῆς καὶ
[1, 19]	θήσομεν; οὐδαμῶς, εἶπον, ἀλλ´ ὁμοίους	μὲν	φιλοσόφοις. τοὺς δ´ ἀληθινούς, ἔφη,
[1, 21]	ἐπὶ τὴν Ὁμήρου γένεσιν κατὰ	μὲν	Φιλόχορον ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἔτη γίνεται
[1, 21]	δὲ κατὰ τὴν Ἑλλάδα κατὰ	μὲν	Φορωνέα τὸν μετὰ Ἴναχον ὁ
[1, 14]	μὲν οὖν γνῶθι σαυτὸν» οἳ	μὲν	Χίλωνος ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων δὲ ἐν
[1, 23]	ἐπιθυμεῖν ὁ θεός) ἀλλὰ πρῶτον	μὲν	ὧν παρὰ πάντα τὸν χρόνον
[1, 25]	ὀρθὸν τὸν νόμον ἔφασαν, προστακτικὸν	μὲν	ὧν ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν δὲ ὧν
[1, 20]	εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἣ	μὲν	ὡς ἄρτος ἀναγκαία πρὸς τὸ
[1, 6]	περὶ βασιλείας γράφει· πολυμαθίη κάρτα	μὲν	ὠφελεῖ, κάρτα δὲ βλάπτει τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010