HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
γόνυ 1
Γοργίαν 1
γοργὸς 1
γοῦν 53
γράμμασιν 1
γράμματα 4
γραμματεύς 1

Fréquences [« »]
52 δι´
45 ἦν
45 οἳ
53 γοῦν
56 παρὰ
57 δ´
57 εἰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

γοῦν

Livre, Chap.

[1, 13]   ἀληθείας λόγου ἔχοντες ἀναδειχθεῖεν. ὁ γοῦν αἰὼν τοῦ χρόνου τὸ μέλλον

[1, 10]   εἷς μόνος ἀκροατὴς εὑρεθῇ. ἔστι γοῦν ἀκοῦσαι καὶ Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου

[1, 24]   αὐτοῦ φῶς καὶ ἀσχημάτιστον. πρὶν γοῦν ἀκριβωθῆναι τὰς τῶν ἀγαλμάτων σχέσεις

[1, 19]   ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις ἐπιρραπίζει. ἐπιφέρει γοῦν· ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς τοῦ ἑαυτοῦ

[1, 1]   τοῖς πολλοῖς τὰ συγγράμματα. ὕες γοῦν βορβόρῳ ἥδονται» μᾶλλον ἢ καθαρῷ

[1, 26]   τῷ χρηστῷ λόγῳ κυβερνώμενος. πολιτείαν γοῦν διηκόνησεν ἀγαθήν· ἣ δέ ἐστι

[1, 5]   τῷ ἐσωφρόνισε καὶ ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν εἴρηται παιδείας θεοῦ, υἱέ, μὴ

[1, 15]   εἰκόνα θεοῦ Ῥωμαίους κτίζειν. ἐν γοῦν ἑκατὸν καὶ ἑβδομήκοντα τοῖς πρώτοις

[1, 21]   ὧν τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος γοῦν ἐμπεσόντος εἰς βόρβορον καὶ βοήσαντος

[1, 15]   τὸ μέλλον Σιβύλλῃ πεφάνθαι. φασὶ γοῦν ἐν Δελφοῖς παρὰ τὸ βουλευτήριον

[1, 3]   καὶ σοφιστὰς παρωνύμως κεκλήκασι. Κρατῖνος γοῦν ἐν τοῖς Ἀρχιλόχοις ποιητὰς καταλέξας

[1, 13]   ὅτι κατόψεται, τὴν ἀλήθειαν. γέγραπται γοῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ· καὶ προσέθηκα

[1, 23]   καὶ ψευσαμένους λόγῳ ἀποκτείνας. Ἀρτάπανος γοῦν ἐν τῷ περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι

[1, 15]   τε Αἴγυπτον ἀφικέσθαι ὁμολογεῖ· δύνασθαι γοῦν ἐν τῷ Φαίδωνί φησι πανταχόθεν

[1, 3]   ἔπος, τοῖόν κ´ ἐπακούσαις. ταύτῃ γοῦν ἐπαιρόμενοι τῇ τέχνῃ οἱ κακοδαίμονες

[1, 17]   κεχώρισται τοῦ γινομένου. διὰ τοῦτο γοῦν ἐπιτελεῖται, ὅτι τὸ κωλῦσαι δυνάμενον

[1, 17]   οὐ κλέπται, ἀλλὰ διάκονοι. φησὶ γοῦν ἡ γραφή· ἀπέστειλεν ἡ σοφία

[1, 14]   καὶ αἰνιγματώδης, ἤδη ἐπισκεπτέος. βραχυλογίαν γοῦν ἠσπάζοντο τὴν παραινετικήν, τὴν ὠφελιμωτάτην.

[1, 6]   ἀπατηλὰς διακρούεσθαι τῶν σοφιστῶν. Εὖ γοῦν καὶ Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν

[1, 12]   ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. ἤδη γοῦν καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ

[1, 10]   καλὰ τῶν ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται γοῦν καὶ ὁ λόγος τὴν ψυχὴν

[1, 8]   πρὸς τὴν σκευασίαν δέονται. ἐγὼ γοῦν καὶ πάνυ ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν

[1, 21]   εἰκοστὴν ἤδη γνωρίζεσθαι ὀλυμπιάδα. μέμνηται γοῦν καὶ τῆς Μαγνήτων ἀπωλείας προσφάτως

[1, 6]   καθάπερ ἰατροὶ καὶ κυβερνῆται. ὁρῶμεν γοῦν κοινῶς οἱ πάντες τὴν ἄμπελον

[1, 14]   τινων Ἑλληνικοῖς συγχρῆσθαι ποιήμασι; πρὸς γοῦν Κορινθίους, οὐ γὰρ ἐνταῦθα μόνον,

[1, 18]   σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ἐπιφέρει γοῦν ὁ ἀπόστολος· ποῦ σοφός; ποῦ

[1, 1]   κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει. Εἰ γοῦν ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ

[1, 8]   παντί που εἶεν ἄν. ἄντικρυς γοῦν ὁ Πλάτων κακοτεχνίαν προσεῖπεν τὴν

[1, 1]   ἡ σοφία καὶ φιλάνθρωπον. λέγει γοῦν ὁ Σολομών· υἱέ, ἐὰν δεξάμενος

[1, 24]   ὡς ἀφιδρύματα τοῦ θεοῦ. γράφει γοῦν ὁ τὴν Φορωνίδα ποιήσας· Καλλιθόη

[1, 29]   χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ. ἀτεχνῶς γοῦν οἱ εὐγνώμονες ὅλῳ τῷ πλάσματι

[1, 10]   καὶ ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη γοῦν οὐ χωρὶς λόγου συνίσταται. ὡς

[1, 15]   καὶ προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται γοῦν οὐκ εἴασαν αὐτοὺς τὴν μάχην

[1, 16]   διδασκαλία τε καὶ γραφή. Ἀλκμαίων γοῦν Περίθου Κροτωνιάτης πρῶτος φυσικὸν λόγον

[1, 1]   ἅγια μίσθωμα πόρνης» φησίν. ἀπείρηται γοῦν προσφέρειν τῷ θυσιαστηρίῳ ἄλλαγμα κυνός»

[1, 16]   σχεδὸν τέχνης εὑρεταὶ βάρβαροι. Αἰγύπτιοι γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν,

[1, 20]   δ´ ἐλάσσονα προσφέρεται δύναμιν. ἡ γοῦν σαφήνεια συνεργεῖ πρὸς τὴν παράδοσιν

[1, 19]   δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς αἰνιττόμενος. ἐπιφέρει γοῦν σαφῶς· οὗτοι δέ εἰσι κατὰ

[1, 20]   δὲ εὕρεσις δι´ υἱοῦ. εἰ γοῦν σκοποῖμεν, μία κατὰ δύναμίν ἐστιν

[1, 11]   τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας, ἀλλὰ γοῦν σπέρμα ἐστὶν Ἀβραὰμ τὸ μὴ

[1, 24]   δι´ ὑπομονῆς ἐθιζόμενοι σώφρονος. τὸ γοῦν στρατήγημα τοῦ Μωυσέως διδάσκει πρὸ

[1, 1]   καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· συμβάλλεται γοῦν τὰ μέγιστα τῷ περιτυχόντι κατὰ

[1, 26]   θεοῦ διὰ Μωυσέως παραδεδομένον. ἔχει γοῦν τὴν ἀγωγὴν εἰς τὸ θεῖον.

[1, 17]   νοσοποιὸς ᾖ ἡ αἰτία. μέγιστον γοῦν τῆς θείας προνοίας τὸ μὴ

[1, 21]   τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ. τοῦ γοῦν Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους,

[1, 25]   νόμον βιοῦντος ἡ θεωρία· ἀναγκαῖον γοῦν τὸ πολιτεύεσθαι ὀρθῶς, ἄριστον δὲ

[1, 1]   ἀγαθὴν διὰ φιλοτιμίαν λαμβάνοντος. ψάλλοντες γοῦν τὸ ὑπέρτονον τῆς σεμνότητος ἐμμελῶς

[1, 1]   ἀγγείων» ὁ Σολομὼν παραινεῖ. ἐν γοῦν τοῖς Νόμοις ὁ ἐξ Ἑβραίων

[1, 26]   ταύτης ἴδιον βασιλικωτάτης οὔσης. μόνον γοῦν τὸν σοφὸν οἱ φιλόσοφοι βασιλέα,

[1, 8]   μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος φαίνοιτο. αἰτιᾶται γοῦν τοὺς ἄνευ νοῦ καὶ ἐπιστήμης

[1, 21]   φησιν εἶναι τὸ ὄνομα. μαρτυρεῖ γοῦν τοὺς Φρύγας οὕτω. καλοῦντας μικρόν

[1, 21]   καὶ Τέρπανδρον ἀρχαΐζουσί τινες· Ἑλλάνικος γοῦν τοῦτον ἱστορεῖ κατὰ Μίδαν γεγονέναι,

[1, 20]   ὑπὸ τῆς γραφῆς εἴρηται. φησὶ γοῦν· υἱέ, μὴ γίνου ψεύστης· ὁδηγεῖ

Livre, Chap.
[1, 13]	ἀληθείας λόγου ἔχοντες ἀναδειχθεῖεν. ὁ	γοῦν	αἰὼν τοῦ χρόνου τὸ μέλλον
[1, 10]	εἷς μόνος ἀκροατὴς εὑρεθῇ. ἔστι	γοῦν	ἀκοῦσαι καὶ Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου
[1, 24]	αὐτοῦ φῶς καὶ ἀσχημάτιστον. πρὶν	γοῦν	ἀκριβωθῆναι τὰς τῶν ἀγαλμάτων σχέσεις
[1, 19]	ἀλλὰ τὰς αἱρέσεις ἐπιρραπίζει. ἐπιφέρει	γοῦν·	ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς τοῦ ἑαυτοῦ
[1, 1]	τοῖς πολλοῖς τὰ συγγράμματα. ὕες	γοῦν	βορβόρῳ ἥδονται» μᾶλλον ἢ καθαρῷ
[1, 26]	τῷ χρηστῷ λόγῳ κυβερνώμενος. πολιτείαν	γοῦν	διηκόνησεν ἀγαθήν· ἣ δέ ἐστι
[1, 5]	τῷ ἐσωφρόνισε καὶ ἐνουθέτησεν. εὖ	γοῦν	εἴρηται παιδείας θεοῦ, υἱέ, μὴ
[1, 15]	εἰκόνα θεοῦ Ῥωμαίους κτίζειν. ἐν	γοῦν	ἑκατὸν καὶ ἑβδομήκοντα τοῖς πρώτοις
[1, 21]	ὧν τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος	γοῦν	ἐμπεσόντος εἰς βόρβορον καὶ βοήσαντος
[1, 15]	τὸ μέλλον Σιβύλλῃ πεφάνθαι. φασὶ	γοῦν	ἐν Δελφοῖς παρὰ τὸ βουλευτήριον
[1, 3]	καὶ σοφιστὰς παρωνύμως κεκλήκασι. Κρατῖνος	γοῦν	ἐν τοῖς Ἀρχιλόχοις ποιητὰς καταλέξας
[1, 13]	ὅτι κατόψεται, τὴν ἀλήθειαν. γέγραπται	γοῦν	ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ· καὶ προσέθηκα
[1, 23]	καὶ ψευσαμένους λόγῳ ἀποκτείνας. Ἀρτάπανος	γοῦν	ἐν τῷ περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι
[1, 15]	τε Αἴγυπτον ἀφικέσθαι ὁμολογεῖ· δύνασθαι	γοῦν	ἐν τῷ Φαίδωνί φησι πανταχόθεν
[1, 3]	ἔπος, τοῖόν κ´ ἐπακούσαις. ταύτῃ	γοῦν	ἐπαιρόμενοι τῇ τέχνῃ οἱ κακοδαίμονες
[1, 17]	κεχώρισται τοῦ γινομένου. διὰ τοῦτο	γοῦν	ἐπιτελεῖται, ὅτι τὸ κωλῦσαι δυνάμενον
[1, 17]	οὐ κλέπται, ἀλλὰ διάκονοι. φησὶ	γοῦν	ἡ γραφή· ἀπέστειλεν ἡ σοφία
[1, 14]	καὶ αἰνιγματώδης, ἤδη ἐπισκεπτέος. βραχυλογίαν	γοῦν	ἠσπάζοντο τὴν παραινετικήν, τὴν ὠφελιμωτάτην.
[1, 6]	ἀπατηλὰς διακρούεσθαι τῶν σοφιστῶν. Εὖ	γοῦν	καὶ Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν
[1, 12]	ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. ἤδη	γοῦν	καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ
[1, 10]	καλὰ τῶν ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται	γοῦν	καὶ ὁ λόγος τὴν ψυχὴν
[1, 8]	πρὸς τὴν σκευασίαν δέονται. ἐγὼ	γοῦν	καὶ πάνυ ἀποδέχομαι τὴν τραγῳδίαν
[1, 21]	εἰκοστὴν ἤδη γνωρίζεσθαι ὀλυμπιάδα. μέμνηται	γοῦν	καὶ τῆς Μαγνήτων ἀπωλείας προσφάτως
[1, 6]	καθάπερ ἰατροὶ καὶ κυβερνῆται. ὁρῶμεν	γοῦν	κοινῶς οἱ πάντες τὴν ἄμπελον
[1, 14]	τινων Ἑλληνικοῖς συγχρῆσθαι ποιήμασι; πρὸς	γοῦν	Κορινθίους, οὐ γὰρ ἐνταῦθα μόνον,
[1, 18]	σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ἐπιφέρει	γοῦν	ὁ ἀπόστολος· ποῦ σοφός; ποῦ
[1, 1]	κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει. Εἰ	γοῦν	ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ
[1, 8]	παντί που εἶεν ἄν. ἄντικρυς	γοῦν	ὁ Πλάτων κακοτεχνίαν προσεῖπεν τὴν
[1, 1]	ἡ σοφία καὶ φιλάνθρωπον. λέγει	γοῦν	ὁ Σολομών· υἱέ, ἐὰν δεξάμενος
[1, 24]	ὡς ἀφιδρύματα τοῦ θεοῦ. γράφει	γοῦν	ὁ τὴν Φορωνίδα ποιήσας· Καλλιθόη
[1, 29]	χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ. ἀτεχνῶς	γοῦν	οἱ εὐγνώμονες ὅλῳ τῷ πλάσματι
[1, 10]	καὶ ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη	γοῦν	οὐ χωρὶς λόγου συνίσταται. ὡς
[1, 15]	καὶ προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται	γοῦν	οὐκ εἴασαν αὐτοὺς τὴν μάχην
[1, 16]	διδασκαλία τε καὶ γραφή. Ἀλκμαίων	γοῦν	Περίθου Κροτωνιάτης πρῶτος φυσικὸν λόγον
[1, 1]	ἅγια μίσθωμα πόρνης» φησίν. ἀπείρηται	γοῦν	προσφέρειν τῷ θυσιαστηρίῳ ἄλλαγμα κυνός»
[1, 16]	σχεδὸν τέχνης εὑρεταὶ βάρβαροι. Αἰγύπτιοι	γοῦν	πρῶτοι ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν,
[1, 20]	δ´ ἐλάσσονα προσφέρεται δύναμιν. ἡ	γοῦν	σαφήνεια συνεργεῖ πρὸς τὴν παράδοσιν
[1, 19]	δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς αἰνιττόμενος. ἐπιφέρει	γοῦν	σαφῶς· οὗτοι δέ εἰσι κατὰ
[1, 20]	δὲ εὕρεσις δι´ υἱοῦ. εἰ	γοῦν	σκοποῖμεν, μία κατὰ δύναμίν ἐστιν
[1, 11]	τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας, ἀλλὰ	γοῦν	σπέρμα ἐστὶν Ἀβραὰμ τὸ μὴ
[1, 24]	δι´ ὑπομονῆς ἐθιζόμενοι σώφρονος. τὸ	γοῦν	στρατήγημα τοῦ Μωυσέως διδάσκει πρὸ
[1, 1]	καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· συμβάλλεται	γοῦν	τὰ μέγιστα τῷ περιτυχόντι κατὰ
[1, 26]	θεοῦ διὰ Μωυσέως παραδεδομένον. ἔχει	γοῦν	τὴν ἀγωγὴν εἰς τὸ θεῖον.
[1, 17]	νοσοποιὸς ᾖ ἡ αἰτία. μέγιστον	γοῦν	τῆς θείας προνοίας τὸ μὴ
[1, 21]	τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ. τοῦ	γοῦν	Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους,
[1, 25]	νόμον βιοῦντος ἡ θεωρία· ἀναγκαῖον	γοῦν	τὸ πολιτεύεσθαι ὀρθῶς, ἄριστον δὲ
[1, 1]	ἀγαθὴν διὰ φιλοτιμίαν λαμβάνοντος. ψάλλοντες	γοῦν	τὸ ὑπέρτονον τῆς σεμνότητος ἐμμελῶς
[1, 1]	ἀγγείων» ὁ Σολομὼν παραινεῖ. ἐν	γοῦν	τοῖς Νόμοις ὁ ἐξ Ἑβραίων
[1, 26]	ταύτης ἴδιον βασιλικωτάτης οὔσης. μόνον	γοῦν	τὸν σοφὸν οἱ φιλόσοφοι βασιλέα,
[1, 8]	μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος φαίνοιτο. αἰτιᾶται	γοῦν	τοὺς ἄνευ νοῦ καὶ ἐπιστήμης
[1, 21]	φησιν εἶναι τὸ ὄνομα. μαρτυρεῖ	γοῦν	τοὺς Φρύγας οὕτω. καλοῦντας μικρόν
[1, 21]	καὶ Τέρπανδρον ἀρχαΐζουσί τινες· Ἑλλάνικος	γοῦν	τοῦτον ἱστορεῖ κατὰ Μίδαν γεγονέναι,
[1, 20]	ὑπὸ τῆς γραφῆς εἴρηται. φησὶ	γοῦν·	υἱέ, μὴ γίνου ψεύστης· ὁδηγεῖ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/01/2010