Livre, Chap. |
[1, 10] |
σοφοὺς
ἀποθνῄσκοντας.
τίνας
δὴ
σοφοὺς
|
λέγει; |
ἄκουσον
ἐκ
τῆς
σοφίας
Ἰησοῦ· |
[1, 11] |
λόγος·
ζητεῖτε»
γὰρ
καὶ
εὑρήσετε»
|
λέγει, |
ἀλλὰ
τὴν
ζήτησιν
εἰς
εὕρεσιν |
[1, 17] |
οὐκ
ἔστιν
ἐμὴ»
ὁ
κύριος
|
λέγει, |
ἀλλὰ
τοῦ
πέμψαντός
με
πατρός. |
[1, 7] |
ἐθελήσωσιν.
ἄλλως
τις
περὶ
ἀληθείας
|
λέγει, |
ἄλλως
ἡ
ἀλήθεια
ἑαυτὴν
ἑρμηνεύει. |
[1, 3] |
λόγους
ἡ
θεία
γραφὴ
παγκάλως
|
λέγει· |
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν, |
[1, 1] |
δὲ
ἡ
σοφία
καὶ
φιλάνθρωπον.
|
λέγει |
γοῦν
ὁ
Σολομών·
υἱέ,
ἐὰν |
[1, 21] |
καὶ
Οὐιτελλίῳ.
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
λέγει |
Δανιήλ·
μακάριος
ὁ
φθάσας
εἰς
|
[1, 26] |
τὴν
ἀγωγὴν
εἰς
τὸ
θεῖον.
|
λέγει |
δὲ
καὶ
ὁ
Παῦλος·
ὁ |
[1, 17] |
προεφήτευον
ὡς
ἂν
ἀποστάτου
διάκονοι.
|
λέγει |
δὲ
καὶ
ὁ
ποιμήν,
ὁ |
[1, 6] |
γὰρ
ἐν
λόγοις
τὸν
πολυφράδμονα
|
λέγει, |
δεινὸν
δὲ
τὸν
αὐδήεντα,
καὶ |
[1, 15] |
ἐπισημήνασθαι
τὰ
παρ´
αὐτοῦ,
τάδε
|
λέγει |
Δημόκριτος»
γράφοντος.
ναὶ
μὴν
καὶ |
[1, 11] |
δὲ
ἀνθρωπίνην»
τὴν
λογικὴν
τερθρείαν
|
λέγει. |
διὸ
κἀκεῖνα
ἐπιστέλλει·
τὰς
νεωτέρας |
[1, 1] |
σὺ
οὖν
ἐνδυναμοῦ»
καὶ
Παῦλος
|
λέγει, |
ἐν
χάριτι
τῇ
ἐν
Χριστῷ |
[1, 11] |
εἴ
τις
ἀγαπᾷ,
οὗτος
ἔγνωσται»
|
λέγει. |
~(Ἐπεὶ
δὲ
μὴ
κοινὴ
ἡ |
[1, 10] |
σοφία
πονηρίας
ἐπιστήμη.
ταύτην
δὴ
|
λέγει, |
ἣν
ἐπενόησαν
τέχναι
λεκτικαί
τε |
[1, 3] |
ἐπὶ
ῥαψῳδῶν
καὶ
ἄλλων
τινῶν
|
λέγει· |
καὶ
γὰρ
εἰσελήλυθεν
πολλῶν
σοφιστῶν |
[1, 1] |
διψῶντες,
πορεύεσθε
ἐφ´
ὕδωρ»
Ἡσαΐας
|
λέγει, |
καὶ
πῖνε
τὸ
ὕδωρ
ἀπὸ |
[1, 18] |
δηλαδή.
πρὸς
τούτους
ἡ
προφητεία
|
λέγει· |
κἂν
θέλητε
καὶ
εἰσακούσητέ
μου, |
[1, 14] |
σπουδῆς
γεγονέναι
τόνδε
τὸν
τρόπον
|
λέγει, |
κοινῶς
μὲν
πᾶσιν
Ἕλλησιν,
ἐξαιρέτως |
[1, 11] |
ἐν
τούτοις
τὸ
θέλημά
μου,
|
λέγει |
κύριος.
ἵνα
μὴ
πεποιθότες
ὦμεν |
[1, 19] |
καὶ
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας
εἴδη
|
λέγει. |
ναὶ
μὴν
κατ´
ἔμφασιν
ἀληθείας |
[1, 8] |
τραγικὸς
Εὐριπίδης
ἐν
ταῖς
Φοινίσσαις
|
λέγει· |
ὁ
δὲ
ἄδικος
λόγος
νοσῶν |
[1, 17] |
τοῦ
κυρίου,
ἀλλὰ
τοῦ
ψεύστου·
|
λέγει |
ὁ
κύριος
ὑμεῖς
ἐκ
τοῦ |
[1, 21] |
γὰρ
Φορωνέα
πρῶτον
ἄνθρωπον
γενέσθαι
|
λέγει· |
ὅθεν
καὶ
ὁ
τῆς
Φορωνίδος |
[1, 17] |
δὲ
ἀπόστολος
ἃ
καὶ
λαλοῦμεν»
|
λέγει
|
οὐκ
ἐν
διδακτοῖς
ἀνθρωπίνης
σοφίας |
[1, 19] |
μὴ
οὐκ
ᾖ
τοῦτο
φιλοσοφεῖν»
|
λέγει, |
περὶ
τὰς
τέχνας
κυπτάζοντα
ζῆν |
[1, 29] |
βασιλεὺς
θνατῶν
τε
καὶ
ἀθανάτων,
|
λέγει |
Πίνδαρος.
ἐγὼ
δὲ
τὸν
θέμενον |
[1, 11] |
δὲ
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ
φιλόσοφος
|
λέγει
|
Πλάτων·
καὶ
τὸ
ἀγώνισμα»
ἡμῶν |
[1, 25] |
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν
ἡμᾶς
|
λέγει |
πρὸς
τὸ
ἀξίωμα
τοῦ
οὐρανοῦ |
[1, 19] |
ἧς
καὶ
ὁ
παρὰ
Πλάτωνι
|
λέγει |
Σωκράτης·
εἰσὶ
γὰρ
δή,
ὥς |
[1, 23] |
ἔγνω
δ´
Ἑβραῖον
ὄντα·
καὶ
|
λέγει |
τάδε
Μαριὰμ
ἀδελφὴ
προσδραμοῦσα
βασιλίδι· |
[1, 25] |
τοῦ
δὲ
πολιτικοῦ
δύο
εἴδη
|
λέγει, |
τὸ
μὲν
νομικόν,
τὸ
δὲ |
[1, 8] |
ἃ
χρὴ
δοκεῖν,
ἡ
τραγῳδία
|
λέγει. |
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ
ἐριστικοὶ
οὗτοι |
[1, 21] |
εἰς
Ὀρφέα
ποιήσεως
Κέρκωπος
εἶναι
|
λέγει |
τοῦ
Πυθαγορείου
τὴν
Εἰς
Ἅιδου |
[1, 21] |
τῶν
Ἑλληνικῶν
ἀφ´
ὧν
Κτησίας
|
λέγει, |
φανήσεται
τῷ
δευτέρῳ
καὶ
τετρακοσιοστῷ |