Livre, Chap.
[1, 19]	ᾧ ἀνεγέγραπτο· ἀγνώστῳ θεῷ> ὃν	οὖν	ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω
[1, 20]	οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. ἔμπαλιν	οὖν	ἀδικεῖ ὁ σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων
[1, 21]	καὶ ἀρθήσεται τὸ ἅγιον. αὗται	οὖν	αἱ βτʹ ἡμέραι γίνονται ἔτη
[1, 1]	ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω. σκοπεῖσθαι	οὖν	ἀκόλουθον ἄρα τῷ τὴν ὠφέλειαν
[1, 23]	ὅτι μάλιστα δι´ ὀλίγων. ~(Μωυσῆς	οὖν	ἄνωθεν τὸ γένος Χαλδαῖος ὢν
[1, 21]	καὶ Νάθαν ἐπ´ αὐτοῦ. γίνονται	οὖν	ἀπὸ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ ἕως
[1, 21]	τὰ τῶν Ἑβραϊκῶν βασιλέων. γίνονται	οὖν	ἀπὸ μὲν τῆς Μωυσέως γενέσεως
[1, 21]	Ἀαρὼν τοῦ πρώτου ἀρχιερέως. γίνονται	οὖν	ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὴν Σολομῶνος
[1, 21]	ἐν τοῖς εὐαγγελίοις λέγεται. Ἄνωθεν	οὖν	ἀπὸ Μωυσέως συναγάγωμεν τὴν καθ´
[1, 21]	πάντα γίνεται ἔτη τεσσαράκοντα. συνάγεται	οὖν	ἀπὸ Σολομῶνος ἐπὶ Ἐλισσαίου τοῦ
[1, 18]	ἂν κατὰ λέξιν· οἱ μὲν	οὖν	ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν,
[1, 5]	τὰ ῥεῖθρα ἄλλα ἄλλοθεν. ἐνθέως	οὖν	ἄρα εἴρηται· ἄκουε, υἱέ μου,
[1, 4]	ἐπὶ τὴν θεοσέβειαν προκοπήν. ἀντέθηκεν	οὖν	αὐτῇ τὴν ἐν θεοσεβείᾳ αἴσθησιν,
[1, 21]	μῆνες ιʹ ἡμέραι ιγʹ γίνονται	οὖν	ἀφ´ οὗ ὁ κύριος ἐγεννήθη
[1, 10]	μακάριος δὲ ὁ περιδέξιος. οὔτ´	οὖν	βλασφημητέος ὁ εὐποιητικὸς πρὸς τοῦ
[1, 16]	πράττειν τὰς κυριακὰς ἐντολάς, ἀλλ´	οὖν	γε προκατασκευάζει τὴν ὁδὸν τῇ
[1, 14]	Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις. Τὸ μὲν	οὖν	γνῶθι σαυτὸν» οἳ μὲν Χίλωνος
[1, 19]	παραλαβεῖν τε καὶ μαθεῖν. ἀπέστειλα	οὖν	διὰ τοῦτό σε εἰς τὰ
[1, 17]	ἢ παρὰ κλέπτου δοθεῖσα, εἴτ´	οὖν	δύναμις ἢ ἄγγελος μαθών τι
[1, 13]	οἶμαι, ἀνατολῇ πάντα φωτίζεται. ξύμπαντες	οὖν	Ἕλληνές τε καὶ βάρβαροι, ὅσοι
[1, 16]	ποιήματα γράψαι ἱστορεῖ. Ἡ μὲν	οὖν	Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ὡς μέν τινες,
[1, 21]	σπουδῆς τάξιν ἀφανισμοῦ. Ὅτι μὲν	οὖν	ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν ᾠκοδομήθη ὁ
[1, 1]	τὸ ἐξώτερον» ἐμβληθήσεται σκότος» σὺ	οὖν	ἐνδυναμοῦ» καὶ Παῦλος λέγει, ἐν
[1, 21]	εἶπεν καὶ τὸ εὐαγγέλιον. πεντεκαίδεκα	οὖν	ἔτη Τιβερίου καὶ πεντεκαίδεκα Αὐγούστου,
[1, 10]	μάχας ὁ κρατιστεύων λόγος. διατείνεται	οὖν	εὖ μάλα ὁ μακάριος ἀπόστολος
[1, 9]	ἀληθείας τοῖς προβαλλομένοις σοι. τίς	οὖν	ἡ γνῶσις τοῦ ἀποκρίνασθαι; ἥτις
[1, 11]	ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει. ~(Αὕτη	οὖν	ἡ σοφία τοῦ κόσμου μωρία
[1, 5]	τοῖς σοφισταῖς τηρήσαις. μία μὲν	οὖν	ἡ τῆς ἀληθείας ὁδός, ἀλλ´
[1, 13]	τὸ ὅλον οἰκειότητα διαφυλάττει. οὕτως	οὖν	ἥ τε βάρβαρος ἥ τε
[1, 5]	πολυτρόπως εἰς κλῆσιν πεπαιδαγωγῆσθαι. τί	οὖν;	ἠθέλησε μέν, οὐκ ἠδυνήθη δέ·
[1, 24]	στρατηγικός, πολιτικός, φιλόσοφος. ὅπως μὲν	οὖν	ἦν προφητικός, μετὰ ταῦτα λεχθήσεται,
[1, 24]	ἔχειν τὴν ἐμπειρίαν. ἔργον μὲν	οὖν	ἦν τὸν Ἱππίαν λαθεῖν, ὅθεν
[1, 19]	τινα τοῖς φιλοσόφοις. ὁ μὲν	οὖν	θεσπέσιος ἀπόστολος ἐφ´ ἡμῶν γράφει·
[1, 20]	ταῖς κατατρεχούσαις αἱρέσεσιν. αὐτοτελὴς μὲν	οὖν	καὶ ἀπροσδεὴς ἡ κατὰ τὸν
[1, 2]	γνῶσις τῶν κατεγνωσμένων. πολλὰ δ´	οὖν	καὶ μὴ συμβαλλόμενα εἰς τέλος
[1, 11]	τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. νήπιοι	οὖν	καὶ οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ
[1, 21]	προκείμενα ἔτη βασιλεύειν ἄρχεται. ὁμοίως	οὖν	καὶ τῶν Μακεδονικῶν βασιλέων οἱ
[1, 21]	νεὼν τὸν ἐν Ἱεροσολύμοις. Συνάγονται	οὖν	καὶ τῶν Περσῶν οἱ χρόνοι
[1, 17]	τῷ ἐκ πειρασμοῦ μαρτυρίῳ. ἔστιν	οὖν	κἀν φιλοσοφίᾳ, τῇ κλαπείσῃ καθάπερ
[1, 21]	ἀπωλείας προσφάτως γεγενημένης. Σιμωνίδης μὲν	οὖν	κατὰ Ἀρχίλοχον φέρεται, Καλλῖνος δὲ
[1, 28]	καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου. ~(Ἡ μὲν	οὖν	κατὰ Μωυσέα φιλοσοφία τετραχῇ τέμνεται,
[1, 19]	τὰ νοητὰ τὴν ψυχήν. Εἴτ´	οὖν	κατὰ περίπτωσίν φασιν ἀποφθέγξασθαί τινα
[1, 20]	τῶν λόγων ἀνάγκαις ἴσασι. μαθητευθέντες	οὖν	καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται. ~(Καὶ περὶ μὲν
[1, 14]	Μύσωνα τὸν Χηνέα. ὡς μὲν	οὖν	κάτω που τῆς Μωυσέως ἡλικίας
[1, 20]	ἢ δικαιοσύνην. ἀνὰ τὸν αὐτὸν	οὖν	λόγον, καὶ μιᾶς οὔσης ἀληθείας,
[1, 29]	παλαιὰ καὶ ἀρχαῖα ἱστοροῦντας. ἐπήγαγεν	οὖν	μάθημα χρόνῳ πολιόν« κατὰ βαρβαρικόν
[1, 19]	οὐκ ἀγαθὸς ὁ σῴζων; ~(Ὅτι	οὖν	μαρτυροῦνται ἀληθῆ τινα δογματίζειν καὶ
[1, 16]	κόσμῳ, καὶ οὐδὲν ἄφωνον· ἐὰν	οὖν	μὴ εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆς
[1, 11]	ὁ συλαγωγῶν» καὶ πάλιν· βλέπετε	οὖν	μή τις ἔσται ὑμᾶς ὁ
[1, 14]	ἡ ἀπὸ Ξενοφάνους. Πυθαγόρας μὲν	οὖν	Μνησάρχου Σάμιος, ὥς φησιν Ἱππόβοτος,
[1, 16]	βασιλεύσασάν φησιν Ἑλλάνικος. Σκάμων μὲν	οὖν	ὁ Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος ὁ
[1, 24]	οὐκ ἀποδιδόντων, ἀλλὰ ἀποστερούντων. ~(Ἔστιν	οὖν	ὁ Μωυσῆς ἡμῖν προφητικός, νομοθετικός.
[1, 19]	διαφανῶν καὶ διαυγῶν σωμάτων. καλῶς	οὖν	ὁ Σολομὼν ὁ σπείρων» φησὶ
[1, 14]	ἀναγράφεται, ᾧ Θεμιστοκλῆς συνδιέτριψεν. ἤκμασεν	οὖν	ὁ Σόλων κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν
[1, 10]	εἰδότες ἃ ποιοῦσιν; ~(Διὰ τοῦτο	οὖν	ὁ σωτὴρ ἄρτον λαβὼν πρῶτον
[1, 2]	τῆς γνώσεως βούλονται σπέρματα. καθάπερ	οὖν	ὁ τῆς ἄγρας ἐρωτικὸς ζητήσας,
[1, 8]	εἴτε καὶ βάρβαροι σοφισταί. παγκάλως	οὖν	ὁ τραγικὸς Εὐριπίδης ἐν ταῖς
[1, 19]	πίστει τῇ εἰς ἐμέ» οὗτοι	οὖν	οἱ ἀνοιγόμενοι τυφλῶν ὀφθαλμοὶ» ἡ
[1, 17]	εἰσὶ καὶ λῃσταί. πάντες μὲν	οὖν	οἱ ἐν λόγῳ, οὗτοι δὴ
[1, 17]	τῷ πυρῷ τὰ ζιζάνια. πάντες»	οὖν	οἱ πρὸ κυρίου κλέπται καὶ
[1, 17]	ῥῆξαι τῶν δικαίων. πάντα μὲν	οὖν	οἰκονομεῖται ἄνωθεν εἰς καλόν, ἵνα
[1, 18]	καὶ θεοῦ σοφία. μή τι	οὖν,	ὅπερ καὶ ἄμεινον, ἀποφατικὸν ἡγητέον
[1, 1]	πλεῖσται εὐεργεσίαι χορηγοῦνται. πάντες μὲν	οὖν	ὅσοι ταῖς ὄψεσι κεχρήμεθα, θεωροῦμεν
[1, 7]	ἐδικαιώθη, ἀλλ´ ἐκ πίστεως. οὐδὲν	οὖν	ὄφελος αὐτοῖς μετὰ τὴν τελευτὴν
[1, 19]	τῷ πέμπτῳ τῆς Πολιτείας τούτους	οὖν	πάντας» φησὶ καὶ ἄλλους τοιούτων
[1, 11]	πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις. ὡς	οὖν	παρελάβετε Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν κύριον.
[1, 21]	κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφία. εἴρηται μὲν	οὖν	περὶ τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν
[1, 5]	ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται. μακρὰν	οὖν	ποίησον ἀπὸ τῆς ἄφρονος ἡδονῆς
[1, 5]	εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις. ~(Ἦν μὲν	οὖν	πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας
[1, 5]	Σάραν δὲ ἀρχήν μου. ἔνεστιν	οὖν	προπαιδευθέντα ἐπὶ τὴν ἀρχικωτάτην σοφίαν
[1, 11]	δὲ τὸν δυνάμενον. Ἀκίνητον μὲν	οὖν	πρὸς ἀλήθειαν καὶ τῷ ὄντι
[1, 1]	ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Ὁ μὲν	οὖν	πρὸς παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ
[1, 14]	παραίνεσιν Πιττακοῦ καθεστάναι. ὁ μὲν	οὖν	Σόλων Ἀθηναίοις, Πιττακὸς δὲ Μιτυληναίοις
[1, 10]	λεκτικαί τε καὶ διαλεκτικαί. ζητήσεις	οὖν	σοφίαν παρὰ κακοῖς καὶ οὐχ
[1, 12]	τῆς μεγαλειότητος τοῦ λόγου, ἐπικρυπτέον	οὖν	τὴν ἐν μυστηρίῳ λαλουμένην σοφίαν»
[1, 26]	τῷ ὄντι τὸν Μωυσέα. καθάπερ	οὖν	τὴν ποιμενικὴν τὸ τῶν προβάτων
[1, 5]	διὰ τῆς παρουσίας. πολύτροπον μὲν	οὖν	τὴν σοφίαν ἡ ποσάκις» ἐνδείκνυται
[1, 1]	τῇδε τῇ ὑποτυπώσει. ἔστι μὲν	οὖν	τινα μηδὲ ἀπομνημονευθέντα ἡμῖν (πολλὴ
[1, 10]	ἑκάτερος πέφυκεν ἐνεργούντων. ὃ δ´	οὖν	τὸ ἔργον δείκνυσιν, τοῦτο ἅτερος
[1, 24]	ὁ εἷς ἐστι θεός. ἀλλ´	οὖν	τὸ πῦρ ἐκεῖνο τὸ ἐοικὸς
[1, 6]	ὑποπίπτειν οὐκ ἐᾷ. ἐν τούτοις	οὖν	τοῖς μαθήμασιν ἐκκαθαίρεταί τε τῶν
[1, 29]	δίκην, ἣ πολλὸν ἀρίστη. εἴτ´	οὖν	τὸν ἅμα τῇ γενέσει φησὶ
[1, 23]	καὶ θεοῦ δωρήματα. ἕως μὲν	οὖν	τὸν παιδὸς εἴχομεν χρόνον, τροφαῖσι
[1, 1]	σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μὲν	οὖν	τῶνδέ μοι τῶν ὑπομνημάτων γραφὴ
[1, 7]	θεοῦ τὸ θέλημα γινώσκομεν. ἀνοίξατε	οὖν»	φησὶν ἡ γραφή, πύλας δικαιοσύνης,
[1, 21]	βασιλείας Ὅμηρον φέρει. βασιλεύει μὲν	οὖν	Χάριλλος ἔτη ἑξήκοντα τέσσαρα, μεθ´
[1, 2]	πόνῳ πορισθέν. τί δή ποτ´	οὖν	ὧδε διατετάχθαι φίλον ἔδοξεν εἶναι
[1, 23]	τοὺς Ἑβραίους τῇ καταδουλώσει. εἴτ´	οὖν	ὡς ἐν πολέμῳ φαίη τις
[1, 23]	ἀποπνεύσαντα τῷ ὕδατι προσαγορεύουσι. δῆλον	οὖν	ὡς ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ
[1, 1]	πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε. ἄρ´	οὖν	ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010