Livre, Chap. |
[1, 1] |
πρὸς
Κολασσαεῖς
ἐπιστολῇ
νουθετοῦντες»
γράφει
|
πάντα |
ἄνθρωπον
καὶ
διδάσκοντες
ἐν
πάσῃ |
[1, 1] |
ἐν
πάσῃ
σοφίᾳ,
ἵνα
παραστήσωμεν
|
πάντα |
ἄνθρωπον
τέλειον
ἐν
Χριστῷ.
ἁρμόζει |
[1, 21] |
Κόμοδος
ἔτη
λβʹ
γίνεται
τὰ
|
πάντα |
ἀπὸ
Αὐγούστου
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς |
[1, 11] |
θεοῦ.
ὁ
γὰρ
πνευματικὸς
ἀνακρίνει
|
πάντα, |
αὐτὸς
δὲ
ὑπ´
οὐδενὸς
ἀνακρίνεται. |
[1, 17] |
ἀνωφελῆ
μένειν
μηδὲ
μὴν
κατὰ
|
πάντα
|
βλαβερὰν
αὐτὴν
γενέσθαι·
τῆς
γὰρ |
[1, 24] |
καὶ
δι´
αὐτοῦ
πιστεύοντας
προσιέμενος.
|
πάντα |
γὰρ
παρέδωκεν
ὁ
θεὸς
καὶ |
[1, 21] |
τοῦ
ἀρχιερέως
γυναικός,
καὶ
τὰ
|
πάντα |
γίνεται
ἔτη
τεσσαράκοντα.
συνάγεται
οὖν |
[1, 11] |
δυνάμενος
τὴν
αἰτίαν
ἐν
αὑτῷ.
|
πάντα |
δὲ
δοκιμάζετε,
ὁ
ἀπόστολός
φησι, |
[1, 2] |
ἀντιλέγειν
ἐθέλουσιν
οὐκ
ἐν
δίκῃ,
|
πάντα |
δὲ
ὀνόματα
καὶ
ῥήματα
ἀπορρίπτουσιν
|
[1, 13] |
ἐνώπια
τοῖς
νοοῦσι»
(τὰ
δὲ
|
πάντα |
Ἑλληνικά
ἐστι
καὶ
βαρβαρικά,
θάτερα |
[1, 13] |
τὰ
εἰρημένα
ἥδε
ἡ
ῥῆσις·
|
πάντα |
ἐνώπια
τοῖς
νοοῦσι»
(τὰ
δὲ |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα
ἔτη,
συνάξει
ἔτη
τὰ
|
πάντα |
ἑξακόσια
δέκα.
ἀκριβέστερον
δὲ
ἡ |
[1, 9] |
οὕτω
κἀνταῦθα
χρηστομαθῆ
φημι
τὸν
|
πάντα |
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναφέροντα,
ὥστε
|
[1, 21] |
Σολομῶνος
τεσσαράκοντα·
συνάξει
γὰρ
τὰ
|
πάντα |
ἐπὶ
τὴν
Σολομῶνος
τελευτὴν
ἔτη |
[1, 24] |
ἅμα
τούτων.
ταῦτα
δὲ
ὑπάρξει
|
πάντα |
ἐπιτελεῖν
ἢ
πείθοντας
ἢ
βιαζομένους |
[1, 19] |
ζωὴν
καὶ
πνοὴν
καὶ
τὰ
|
πάντα· |
ἐποίησέ
τε
ἐξ
ἑνὸς
πᾶν |
[1, 9] |
οὐχὶ
καὶ
ὁ
κύριος
λόγῳ
|
πάντα |
ἔπρασσεν;
ἐργάζεται
δὲ
καὶ
τὰ |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸ
δέκατον
ἔτος
Ἀντωνίνου
|
πάντα |
ἔτη
αωλγʹ
ἄλλοι
δὲ
μέχρι |
[1, 21] |
ἐγεννήθη
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
τὰ
|
πάντα |
ἔτη
ρϟ
δʹ
μὴν
εἷς |
[1, 21] |
τῆς
σκηνῆς.
καὶ
γίνεται
τὰ
|
πάντα |
ἔτη
σὺν
τοῖς
τῆς
αἰχμαλωσίας |
[1, 21] |
ἐν
τῇ
ὁμοίᾳ
πραγματείᾳ
τὰ
|
πάντα |
ἔτη
φησὶν
ἀπὸ
Ἀδὰμ
ἄχρι |
[1, 14] |
λέγουσιν
εἶναι
καὶ
τὸ
μελέτη
|
πάντα |
καθαιρεῖ»
Περιάνδρου
τυγχάνειν
βούλονται,
ὁμοίως |
[1, 11] |
τοῖς
πνευματικοῖς
λέγων
τοῖς
ἀνακρίνουσι
|
πάντα, |
κατὰ
ἀλήθειαν
λεγόμενα
πότερον
δοκεῖ |
[1, 1] |
πλουτίζοντες,
ὡς
μηδὲν
ἔχοντες
καὶ
|
πάντα |
κατέχοντες·
τὸ
στόμα
ἡμῶν
ἀνέῳγε |
[1, 2] |
λόγον
ἐξορχήσασθαι
τούτοις,
οἳ
ἀφειδῶς
|
πάντα |
μὲν
ἀντιλέγειν
ἐθέλουσιν
οὐκ
ἐν |
[1, 17] |
τινα
δυνήσεται
ῥῆξαι
τῶν
δικαίων.
|
πάντα |
μὲν
οὖν
οἰκονομεῖται
ἄνωθεν
εἰς |
[1, 21] |
Βαβυλῶνα
ἀπάγει
καὶ
τὸν
λαὸν
|
πάντα |
μετοικίζει
(καὶ
γίνεται
ἡ
αἰχμαλωσία |
[1, 13] |
καὶ
βαρβαρικά,
θάτερα
δὲ
οὐκέτι
|
πάντα) |
ὀρθὰ
δὲ
τοῖς
βουλομένοις
ἀπενέγκασθαι |
[1, 3] |
σύνθεσίν
τε
καὶ
περιπλοκὴν
τὸν
|
πάντα
|
πονούμενοι
βίον
τρυγόνων
ἀναφαίνονται
λαλίστεροι· |
[1, 21] |
ἔτη
σλϛ
μῆνες
συνάγεται
δὲ
|
πάντα |
τὰ
ἀπὸ
Ῥωμύλου
τοῦ
κτίσαντος
|
[1, 25] |
φιλοσοφεῖν.
ὁ
γὰρ
νοῦν
ἔχων
|
πάντα |
τὰ
αὑτοῦ
εἰς
γνῶσιν
συντείνας |
[1, 27] |
ἐν
γῇ
ἐρήμῳ,
ἵνα
γνωσθῇ
|
πάντα |
τὰ
δικαιώματα
καὶ
τὰ
κρίματα |
[1, 19] |
ὁ
ποιήσας
τὸν
κόσμον
καὶ
|
πάντα |
τὰ
ἐν
αὐτῷ,
οὗτος
οὐρανοῦ |
[1, 4] |
τῶν
ξύλων,
ἐργάζεσθαι
{ἕως}
κατὰ
|
πάντα |
τὰ
ἔργα.
ἔπειτα
ἐπιφέρει
καθολικὸν |
[1, 6] |
ἐργάτις
ἐστί·
καὶ
αὐτὴ
γὰρ
|
πάντα |
τὸν
λειμῶνα
ἐπινεμομένη
ἓν
κηρίον |
[1, 23] |
ἀλλὰ
πρῶτον
μὲν
ὧν
παρὰ
|
πάντα |
τὸν
χρόνον
ὑπηρέτησαν
τοῖς
Αἰγυπτίοις |
[1, 16] |
ἱσταμένου
γενομένην,
ἔτη
φέρει
τὰ
|
πάντα |
τριακόσια
δώδεκα.
ἔτι
φασὶ
τὸ |
[1, 5] |
ἀγαπᾷ
κύριος
παιδεύει,
μαστιγοῖ
δὲ
|
πάντα |
υἱὸν
ὃν
παραδέχεται.
κατ´
ἄλλους
|
[1, 24] |
γὰρ
παρέδωκεν
ὁ
θεὸς
καὶ
|
πάντα |
ὑπέταξεν
Χριστῷ
τῷ
βασιλεῖ
ἡμῶν, |
[1, 13] |
ἀλήθειαν·
φωτὸς
δ´,
οἶμαι,
ἀνατολῇ
|
πάντα |
φωτίζεται.
ξύμπαντες
οὖν
Ἕλληνές
τε |