Alphabétiquement     [«   »]
προπαρατιθεμένη 1
προπατόρων 1
προπέμψαν 1
πρὸς 137
πρός 7
Πρὸς 1
προσαγορεύει 1
Fréquences     [«    »]
109 ἀπὸ
104 οὐ
111 τῇ
137 πρὸς
144 μὴ
144 τοῖς
149 τοὺς
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

πρὸς


Livre, Chap.
[1, 21]   κατὰ δὲ Προῖτον Εὐμόλπου  πρὸς   Ἀθηναίους πόλεμος. κατὰ δὲ Ἀκρίσιον
[1, 23]   ἱκέται διὰ λιμὸν Ἑβραῖοι ἧκον  πρὸς   Αἰγυπτίους· οἳ δὲ τοὺς ξένους
[1, 11]   τὸν δυνάμενον. Ἀκίνητον μὲν οὖν  πρὸς   ἀλήθειαν καὶ τῷ ὄντι ἀργὸν
[1, 20]   ἀκοὴ καὶ φωνὴ  πρὸς   ἀλήθειαν, νοῦς δὲ γνωρίζων
[1, 25]   δὲ τὰ ἐναντία τά τε  πρὸς   ἀλήθειαν συλλαμβανόμενα μεθέπων μαθήματα. νόμος
[1, 25]   συμπαθείας τε καὶ κοινωνίας τῆς  πρὸς   ἄλληλα, ἑπομένως τῇ Πολιτείᾳ συνάπτει.
[1, 13]   τὰ μέρη σύμπαντα, κἂν διαφέρηται  πρὸς   ἄλληλα, τὴν πρὸς τὸ ὅλον
[1, 21]   φορῶν γεγοητευμένους τῷ ψόφῳ τῷ  πρὸς   ἀλλήλους διῃσθάνετο τοὺς καιροὺς τῶν
[1, 14]   καθ´ οὓς χρόνους συνῆψαν μάχην  πρὸς   ἀλλήλους Μῆδοί τε καὶ Λυδοὶ
[1, 5]   γὰρ εἴρηται· μὴ πολὺς ἴσθι  πρὸς   ἀλλοτρίαν» τὴν Σάραν δὲ ἀρχήν
[1, 5]   ἂν φῇ· μὴ πολὺς ἴσθι  πρὸς   ἀλλοτρίαν, χρῆσθαι μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν
[1, 25]   τῇ Μίνωος καὶ Λυκούργου πολιτείᾳ  πρὸς   ἀνδρείαν μόνην ἀποβλεπομέναις, ἐπῄνεσε δὲ
[1, 4]   θεοσέβειαν καὶ αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις,  πρὸς   ἀντιδιαστολὴν τῆς κατὰ φιλοσοφίαν αἰσθήσεως
[1, 18]   ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου;  πρὸς   ἀντιδιαστολὴν τῶν γραμματέων τοὺς τοῦ
[1, 10]   Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου γράφοντος· μὴ  πρὸς   ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀρχαῖον λόγον·
[1, 6]   ἄλλους παρ´ ἄλλους εὖ πεφυκέναι  πρὸς   ἀρετὴν ἐπιτηδεύματα μέν τινα τῶν
[1, 6]   ὁπότε καὶ οἱ κακῶς πεφυκότες  πρὸς   ἀρετὴν τῆς προσηκούσης παιδείας τυχόντες
[1, 21]   κατὰ ποταμὸν Εὐφράτην, ὁρμῶντι αὐτῷ  πρὸς   Ἀσσυρίους ἀπαντήσας. Ἰωσίαν διαδέχεται Ἰεχωνίας,
[1, 1]   οἵοις τε ἐκδέξασθαι καὶ τυπωθῆναι  πρὸς   αὐτά· τὰ δὲ ἀπόρρητα, καθάπερ
[1, 5]   καὶ ἀδιερεύνητον καταλιπὼν ἐπεσκέψατο καὶ  πρὸς   αὐτὴν ἐξέκλινεν» σῴζων τὴν πρὸς
[1, 22]   βασιλεὺς τὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ  πρὸς   αὐτοῦ γενομένην βιβλιοθήκην πάσαις κατακοσμῆσαι
[1, 27]   κηδόμενος ὅπως ἂν μὴ διαφθείρωνται  πρὸς   αὐτοῦ, ὥσπερ μέρος τι τοῦ
[1, 17]   παρέλθῃ. εἰ δὲ χρὴ ἀκριβολογεῖσθαι  πρὸς   αὐτούς, ἴστωσαν τὸ μὲν μὴ
[1, 8]   ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας. ὁρᾷς ὅπως  πρὸς   αὐτοὺς κεκίνηται, νόσον ὀνομάζων τὴν
[1, 12]   ἐκδιδόναι τὰ ἐν παραβολαῖς εἰρημένα  πρὸς   αὐτοὺς παραγγέλλων. ἀλλ´ ἔστι τῷ
[1, 17]   τοῦ συμβαίνοντος προσάπτεται. φαμὲν δὴ  πρὸς   αὐτοὺς τὸ αἴτιον ἐν τῷ
[1, 25]   γενέσθαι. ἔτι τὸ μὲν νομικὸν  πρὸς   γενέσεως εἶναι, τὸ πολιτικὸν δὲ
[1, 14]   διαλεγόμενός τινων Ἑλληνικοῖς συγχρῆσθαι ποιήμασι;  πρὸς   γοῦν Κορινθίους, οὐ γὰρ ἐνταῦθα
[1, 1]   Τιμαίῳ μύθους καὶ βλασφημίας συντάττουσιν,  πρὸς   δὲ καὶ Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι,
[1, 10]   πρὸς τοῦ εὖ ποιεῖν ἐπιτηδείου·  πρὸς   δὲ ἑκάτερος πέφυκεν ἐνεργούντων.
[1, 11]   ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων  πρὸς   διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.
[1, 25]   τὴν ἕν τι λέγουσαν καὶ  πρὸς   δόγμα ἓν νεύουσαν αἰεί· καὶ
[1, 23]   μοι, ἦγέν με μήτηρ βασιλίδος  πρὸς   δώματα. ἅπαντα μυθεύσασα καὶ λέξασά
[1, 21]   τῶν Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως  πρὸς   Ἑβραίους διακείμενος, ἅτε Αἰγύπτιος τὸ
[1, 25]   τὰ κατὰ τὸν νόμον ἑρμηνεύει  πρὸς   ἕνα θεὸν ἀφορᾶν καὶ δικαιοπραγεῖν
[1, 14]   ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν καὶ  πρὸς   ἐντροπὴν διαλεγόμενός τινων Ἑλληνικοῖς συγχρῆσθαι
[1, 18]   ἀλλὰ συνετοὺς καὶ εὐπειθεῖς καὶ  πρὸς   ἔτι πιστούς. ἐδείχθησαν δὲ ἐκ
[1, 20]   τῆς ἀληθείας πολλὰ τὰ συλλαμβανόμενα  πρὸς   ζήτησιν αὐτῆς, δὲ εὕρεσις
[1, 19]   ταὐτόματον ἐκθειάσει τις διὰ τὴν  πρὸς   ἡμᾶς φιλοτιμίαν) εἴτε κατὰ συντυχίαν,
[1, 22]   χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα καὶ  πρὸς   ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω, ἑρμηνευθῆναι
[1, 5]   ἀναγκαία φιλοσοφία, νυνὶ δὲ χρησίμη  πρὸς   θεοσέβειαν γίνεται, προπαιδεία τις οὖσα
[1, 1]   καὶ συντείνει τὸ οἰκεῖον ὄμμα  πρὸς   θεωρίαν, τάχα μέν τι καὶ
[1, 5]   παιδείαν, ἐπακουσάτω τῶν ἑξῆς·  πρὸς   καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, φησί,
[1, 15]   εἴασαν αὐτοὺς τὴν μάχην θέσθαι  πρὸς   Καίσαρα πρὶν ἐπιλάμψαι σελήνην τὴν
[1, 24]   μόνον καὶ καταστρέψασθαι (τὸ δὲ  πρὸς   κακὸν ἀγαθὸν τὴν νίκην
[1, 1]   τὸ τέλος. οἳ δὲ καὶ  πρὸς   κακοῦ ἂν τὴν φιλοσοφίαν εἰσδεδυκέναι
[1, 6]   μὲν γεωργὸς εἴσεται, εἰ ἀγαθὴ  πρὸς   καρποφορίαν κακὴ ἄμπελος,
[1, 20]   ἄλλοις) οὕτω καὶ φιλοσοφία  πρὸς   κατάληψιν τῆς ἀληθείας, ζήτησις οὖσα
[1, 1]   ἵνα πάντας κερδάνωμεν. κἀν τῇ  πρὸς   Κολασσαεῖς ἐπιστολῇ νουθετοῦντες» γράφει πάντα
[1, 7]   αὐτίκα Κλήμης ἐν τῇ  πρὸς   Κορινθίους ἐπιστολῇ κατὰ λέξιν φησὶ
[1, 8]   ψευδῶν ὡς ἀληθῶν· παρέχει γὰρ  πρὸς   μὲν πειθὼ τὴν ῥητορικήν, πρὸς
[1, 27]   γὰρ νόμος κηδόμενος τῶν ὑπηκόων  πρὸς   μὲν τὴν θεοσέβειαν παιδεύει καὶ
[1, 4]   τὴν λέξιν· καὶ ἐλάλησεν κύριος  πρὸς   Μωυσῆν λέγων· ἰδοὺ ἀνακέκληκα τὸν
[1, 28]   δὴ μία Μύκονος« πᾶσα  πρὸς   νόησιν γραφή, φασιν οἱ
[1, 28]   μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ,  πρὸς   δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν
[1, 28]   ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Χριστοῦ.  πρὸς   δύνασθε« εἶπεν, ἐπεὶ ᾔδει
[1, 18]   οἰήσεως, ἀλλ´ εἴ τις ἀγαθὸς  πρὸς   οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα δῷ
[1, 6]   καὶ ὅτε ταῦτα προκομιστέον, καὶ  πρὸς   οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει, μαθήσει
[1, 1]   καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν  πρὸς   πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς
[1, 1]   στήριξόν με. μὲν οὖν  πρὸς   παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ δοκιμάζει
[1, 2]   παρατιθεμένου τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων  πρὸς   πειθὼ τῶν ἀκροωμένων, θαυμασμὸν ἐγγεννῶσα
[1, 18]   ἐπειδὴ Ἰουδαῖοι» φησί, σημεῖα αἰτοῦσι»  πρὸς   πίστιν, Ἕλληνες δὲ σοφίαν ζητοῦσι,
[1, 1]   γενέσθαι τὰ λεγόμενα, οὕτω κἀνταῦθα  (πρὸς   πολλοὺς γὰρ ἡμῖν λόγος
[1, 19]   τὴν τῆς σαρκὸς ἀπόθεσιν πρόσωπον  πρὸς   πρόσωπον» τότε ἤδη ὁριστικῶς καὶ
[1, 9]   συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους ἀπαιτεῖ  πρὸς   σαφήνειαν διδασκαλίας. ἀσφαλῶς γὰρ ἐγνώκεσαν
[1, 21]   Φοινίκης Τυρίων τάς τε αὐτῶν  πρὸς   Σολομῶντα, καθ´ ἃς δείκνυται
[1, 5]   αὐτῶν, οὕτω καὶ φιλοσοφία αὐτὴ  πρὸς   σοφίας κτῆσιν συνεργεῖ. ἔστι γὰρ
[1, 11]   αὐτοῦ λεγόμενα μεμαθηκόσι καὶ ἀπαντᾶν  πρὸς   τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις. ὡς οὖν
[1, 19]   πρὸς τὸ διεγείρειν καὶ συγγυμνάζειν  πρὸς   τὰ νοητὰ τὴν ψυχήν. Εἴτ´
[1, 20]   ζῆν (μὴ γὰρ δὴ εὐδαιμονῶμεν  πρὸς   τὰ ὀνόματα) ὅταν τὸν ὀρθὸν
[1, 19]   αὐτὸς τὴν ἐγκύκλιον παιδείαν συντελεῖν  πρὸς   τἀγαθὸν δίδωσι, συνεργεῖν δὲ πρὸς
[1, 15]   τὸν τῆς Λαχέσεως λόγον ἐξαγγέλλοντα  πρὸς   τὰς κληρουμένας ψυχὰς καὶ προθεσπίζοντα.
[1, 17]   εἶναι. ἔτι τὸ μὲν αἴτιον  πρὸς   τῇ ἐνεργείᾳ ἐστί, καθάπερ
[1, 16]   ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί τε οἱ  πρὸς   τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον
[1, 1]   τὴν μοῖραν ἐπιτρέπουσιν. ἀρίστη γὰρ  πρὸς   τὴν ἀκριβῆ αἵρεσίν τε καὶ
[1, 2]   θαυμασμὸν ἐγγεννῶσα τοῖς κατηχουμένοις, καὶ  πρὸς   τὴν ἀλήθειαν συνίστησιν. ἀξιόπιστος δὲ
[1, 20]   δὲ καὶ πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία  πρὸς   τὴν ἀληθείας εὕρεσιν, κατὰ διαφόρους
[1, 9]   τῶν ἄλλων ὀργάνων τῶν γεωργικῶν  πρὸς   τὴν ἐπιμέλειαν τῆς ἀμπέλου χρεία,
[1, 20]   ψεύστης· ὁδηγεῖ γὰρ τὸ ψεῦσμα  πρὸς   τὴν κλοπήν. ἤδη δὲ
[1, 8]   ἀπόστολος ἐκάλεσεν καὶ πανουργίαν,  πρὸς   τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης» ἐπιτήδειον.
[1, 6]   ἀπειλὴν τὴν τροφήν, πορεύθητι  πρὸς   τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς
[1, 20]   δύναμιν. γοῦν σαφήνεια συνεργεῖ  πρὸς   τὴν παράδοσιν τῆς ἀληθείας καὶ
[1, 1]   ὡς ἑτοίμους ἔχειν τὰς ἀκοὰς  πρὸς   τὴν παραδοχὴν τῆς γνωστικῆς παραδόσεως
[1, 8]   ἐκ γενετῆς τρεφόμενοι ἁλῶν ὅμως  πρὸς   τὴν σκευασίαν δέονται. ἐγὼ γοῦν
[1, 6]   παντοδαπὴν ἐν τῷ ἀμήτῳ παρατίθεται  πρὸς   τὴν τοῦ χειμῶνος ἀπειλὴν τὴν
[1, 1]   τὸν βίον καὶ τὴν πλάνην  πρὸς   τῆς ἀγνοίας πολεμουμένους μεταδιδάσκοντες καὶ
[1, 3]   διακεκριμένῳ τέλεον τῶν ἄλλων τῶν  πρὸς   τῆς γραφῆς θηρίων εἰρημένων, ἐπαναπαύεται
[1, 14]   ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ  πρὸς   Τίτον ἐπιστολῇ, λέγων οὕτως· εἶπέν
[1, 8]   πρὸς μὲν πειθὼ τὴν ῥητορικήν,  πρὸς   τὸ ἀγωνιστικὸν δὲ τὴν ἐριστικήν.
[1, 25]   ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν ἡμᾶς λέγει  πρὸς   τὸ ἀξίωμα τοῦ οὐρανοῦ ἀμετανοήτως
[1, 19]   πρὸς τἀγαθὸν δίδωσι, συνεργεῖν δὲ  πρὸς   τὸ διεγείρειν καὶ συγγυμνάζειν πρὸς
[1, 20]   μὲν ὡς ἄρτος ἀναγκαία  πρὸς   τὸ ζῆν, κατὰ τὴν
[1, 20]   τῆς ἀληθείας καὶ διαλεκτικὴ  πρὸς   τὸ μὴ ὑποπίπτειν ταῖς κατατρεχούσαις
[1, 2]   οἱ φιλομαθεῖς παραδέχονται τὴν ἀλήθειαν,  πρὸς   τὸ μήτε αὐτοὺς δοκεῖν τὴν
[1, 1]   διδασκαλίᾳ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα»  πρὸς   τὸ οἰκεῖον φῶς, βαδιζέτω ἐπὶ
[1, 13]   κἂν διαφέρηται πρὸς ἄλληλα, τὴν  πρὸς   τὸ ὅλον οἰκειότητα διαφυλάττει. οὕτως
[1, 23]   θεοῦ καὶ τὸν μὲν προσκύψαντα  πρὸς   τὸ οὖς εἰπεῖν, ἀκούσαντα δὲ
[1, 1]   μὲν εὖ οἶδ´ ὅτι παραβαλλομένη  πρὸς   τὸ πνεῦμα ἐκεῖνο τὸ κεχαριτωμένον,
[1, 6]   μύσται. ~(πολλὰ δ´ ἑτοιμότης  πρὸς   τὸ τὰ δέοντα ὁρᾶν διὰ
[1, 1]   κατέχοντα περὶ τοῖς οὐδὲν συμβαλλομένοις  πρὸς   τὸ τέλος. οἳ δὲ καὶ
[1, 21]   φυλῆς Ἐφραῒμ ἄρξας ἔτη τρία  πρὸς   τοῖς εἴκοσι. μεθ´ ὃν ἐξαμαρτὼν
[1, 26]   Λυκοῦργον τὰ νομοθετικὰ εἰς Δελφοὺς  πρὸς   τὸν Ἀπόλλωνα συνεχὲς ἀπιόντα παιδεύεσθαι
[1, 9]   τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν. δὲ  πρὸς   τὸν βίον ἀναφέρων ἕκαστα τὸν
[1, 1]   μιᾷ χρώμενα τῇ ἐγγράφῳ φωνῇ  πρὸς   τὸν ἐπανερόμενον οὐδὲν πλέον παρὰ
[1, 1]   δὲ δι´ ὑπομνημάτων λαλῶν  πρὸς   τὸν θεὸν ἀφοσιοῦται ταῦτα κεκραγὼς
[1, 5]   πρὸς αὐτὴν ἐξέκλινεν» σῴζων τὴν  πρὸς   τὸν θεὸν ὁμολογίαν. διὰ τοῦτο
[1, 1]   τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους,  πρὸς   τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων, εἰς
[1, 6]   ζῴοις. διὸ καί φησιν· ἴσθι  πρὸς   τὸν μύρμηκα, ὀκνηρέ, καὶ
[1, 27]   φθόνῳ τινὶ οὐδὲ δυσμενείᾳ τῇ  πρὸς   τὸν πάσχοντα, ὡς δ´ ἂν
[1, 22]   δὲ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν  πρὸς   τὸν Φιλομήτορα κατὰ λέξιν γράφει·
[1, 15]   τὸν σοφώτατον Σόλωνα μανθάνοντα εἰοάγει  πρὸς   τοῦ βαρβάρου. ἔχει δὲ τὰ
[1, 10]   οὔτ´ οὖν βλασφημητέος εὐποιητικὸς  πρὸς   τοῦ εὖ λέγειν δυναμένου οὐδὲ
[1, 10]   οἷός τε εὖ λέγειν  πρὸς   τοῦ εὖ ποιεῖν ἐπιτηδείου· πρὸς
[1, 26]   δὲ ποίμνη ἀλληγορουμένη  πρὸς   τοῦ κυρίου οὐδὲν ἄλλο
[1, 17]   στείλαντα τὴν ὀθόνην. αὐτίκα κολάζονται  πρὸς   τοῦ νόμου οἱ τούτων αἴτιοι.
[1, 19]   λόγος τῶν ἀπὸ φιλοσοφίας  πρὸς   τοὺς αἱρετικοὺς καλουμένους, ἐμφανῶς πάνυ
[1, 28]   τε καὶ πράττειν τι τῶν  πρὸς   τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ οἱ νῦν
[1, 19]   Πράξεσι τῶν ἀποστόλων ἀναγράφεται λέγων  πρὸς   τοὺς Ἀρεοπαγίτας· δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ.
[1, 12]   πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα, οὐδ´ αὖ  πρὸς   τοὺς εὐφυεῖς θαυμασιώτερά τε καὶ
[1, 27]   δὲ τὴν εὐποιίαν διὰ τῆς  πρὸς   τοὺς Ἰουδαίους περικοπῆς δεδήλωκεν
[1, 1]   ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ  πρὸς   τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως. ἕκαστος
[1, 12]   σχεδὸν γὰρ οὐκ ἔστι τούτων  πρὸς   τοὺς πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα, οὐδ´
[1, 15]   ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται) ἀκηκοέναι τε  πρὸς   τούτοις Γαλατῶν καὶ Βραχμάνων τὸν
[1, 15]   τὸ ἐλάχιστον μέρος καὶ ἄλλα  πρὸς   τούτοις γένη μυρία. δὲ
[1, 16]   Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης,  πρὸς   τούτοις δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ
[1, 21]   εἶεν δ´ ἂν καὶ ἕτεροι  πρὸς   τούτοις, Ἴδμων σὺν τοῖς
[1, 18]   θελήσαντες πείθεσθαι ἑαυτοὺς ἀπέστησαν δηλαδή.  πρὸς   τούτους προφητεία λέγει· κἂν
[1, 17]   ἐστί, καθάπερ μὲν ναυπηγὸς  πρὸς   τῷ γίγνεσθαι τὸ σκάφος,
[1, 17]   τὸ σκάφος, δὲ οἰκοδόμος  πρὸς   τῷ κτίζεσθαι τὴν οἰκίαν· τὸ
[1, 21]   εἴκοσι ἐννέα. τούτῳ δι´ ὁσιότητα  πρὸς   τῷ τέλει τοῦ βίου γενομένῳ
[1, 24]   θεοῦ, δὲ πεφωτισμένος στῦλος  πρὸς   τῷ τὸ ἀνεικόνιστον σημαίνειν δηλοῖ
[1, 19]   θεοῦ τιμᾶσθαι μὲν κατὰ περίφρασιν  πρὸς   τῶν Ἑλλήνων τὸν δημιουργὸν θεὸν
[1, 6]   μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι  πρὸς   τῶν ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἀκροωμένων
[1, 1]   κατέχοντες· τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγε  πρὸς   ὑμᾶς. διαμαρτύρομαι δέ» τῷ Τιμοθέῳ
[1, 25]   γενέσεως εἶναι, τὸ πολιτικὸν δὲ  πρὸς   φιλίας καὶ ὁμονοίας Πλάτων
[1, 5]   ὡς τὰ ἐγκύκλια μαθήματα συμβάλλεται  πρὸς   φιλοσοφίαν τὴν δέσποιναν αὐτῶν, οὕτω
[1, 1]   τῶν ἐπαϊόντων, τό τε μὴ  πρὸς   χάριν ὁμιλεῖν δωροδοκίας τε αὖ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/01/2010