Livre, Chap. |
[1, 21] |
κατὰ
δὲ
Προῖτον
ὁ
Εὐμόλπου
|
πρὸς |
Ἀθηναίους
πόλεμος.
κατὰ
δὲ
Ἀκρίσιον |
[1, 23] |
ἱκέται
διὰ
λιμὸν
Ἑβραῖοι
ἧκον
|
πρὸς |
Αἰγυπτίους·
οἳ
δὲ
τοὺς
ξένους |
[1, 11] |
τὸν
δυνάμενον.
Ἀκίνητον
μὲν
οὖν
|
πρὸς |
ἀλήθειαν
καὶ
τῷ
ὄντι
ἀργὸν |
[1, 20] |
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἡ
φωνὴ
|
πρὸς |
ἀλήθειαν,
νοῦς
δὲ
ὁ
γνωρίζων
|
[1, 25] |
δὲ
τὰ
ἐναντία
τά
τε
|
πρὸς |
ἀλήθειαν
συλλαμβανόμενα
μεθέπων
μαθήματα.
νόμος |
[1, 25] |
συμπαθείας
τε
καὶ
κοινωνίας
τῆς
|
πρὸς |
ἄλληλα,
ἑπομένως
τῇ
Πολιτείᾳ
συνάπτει. |
[1, 13] |
τὰ
μέρη
σύμπαντα,
κἂν
διαφέρηται
|
πρὸς |
ἄλληλα,
τὴν
πρὸς
τὸ
ὅλον |
[1, 21] |
φορῶν
γεγοητευμένους
τῷ
ψόφῳ
τῷ
|
πρὸς |
ἀλλήλους
διῃσθάνετο
τοὺς
καιροὺς
τῶν |
[1, 14] |
καθ´
οὓς
χρόνους
συνῆψαν
μάχην
|
πρὸς |
ἀλλήλους
Μῆδοί
τε
καὶ
Λυδοὶ |
[1, 5] |
γὰρ
εἴρηται·
μὴ
πολὺς
ἴσθι
|
πρὸς |
ἀλλοτρίαν»
τὴν
Σάραν
δὲ
ἀρχήν |
[1, 5] |
ἂν
φῇ·
μὴ
πολὺς
ἴσθι
|
πρὸς |
ἀλλοτρίαν,
χρῆσθαι
μέν,
οὐκ
ἐνδιατρίβειν |
[1, 25] |
τῇ
Μίνωος
καὶ
Λυκούργου
πολιτείᾳ
|
πρὸς |
ἀνδρείαν
μόνην
ἀποβλεπομέναις,
ἐπῄνεσε
δὲ |
[1, 4] |
θεοσέβειαν
καὶ
αἴσθησιν
θείαν
εὑρήσεις,
|
πρὸς |
ἀντιδιαστολὴν
τῆς
κατὰ
φιλοσοφίαν
αἰσθήσεως |
[1, 18] |
ποῦ
συζητητὴς
τοῦ
αἰῶνος
τούτου;
|
πρὸς |
ἀντιδιαστολὴν
τῶν
γραμματέων
τοὺς
τοῦ |
[1, 10] |
Πινδάρου
τοῦ
Βοιωτίου
γράφοντος·
μὴ
|
πρὸς |
ἅπαντας
ἀναρρῆξαι
τὸν
ἀρχαῖον
λόγον· |
[1, 6] |
ἄλλους
παρ´
ἄλλους
εὖ
πεφυκέναι
|
πρὸς |
ἀρετὴν
ἐπιτηδεύματα
μέν
τινα
τῶν |
[1, 6] |
ὁπότε
καὶ
οἱ
κακῶς
πεφυκότες
|
πρὸς |
ἀρετὴν
τῆς
προσηκούσης
παιδείας
τυχόντες |
[1, 21] |
κατὰ
ποταμὸν
Εὐφράτην,
ὁρμῶντι
αὐτῷ
|
πρὸς |
Ἀσσυρίους
ἀπαντήσας.
Ἰωσίαν
διαδέχεται
Ἰεχωνίας, |
[1, 1] |
οἵοις
τε
ἐκδέξασθαι
καὶ
τυπωθῆναι
|
πρὸς
|
αὐτά·
τὰ
δὲ
ἀπόρρητα,
καθάπερ |
[1, 5] |
καὶ
ἀδιερεύνητον
καταλιπὼν
ἐπεσκέψατο
καὶ
|
πρὸς |
αὐτὴν
ἐξέκλινεν»
σῴζων
τὴν
πρὸς |
[1, 22] |
ὁ
βασιλεὺς
τὴν
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
|
πρὸς |
αὐτοῦ
γενομένην
βιβλιοθήκην
πάσαις
κατακοσμῆσαι |
[1, 27] |
κηδόμενος
ὅπως
ἂν
μὴ
διαφθείρωνται
|
πρὸς |
αὐτοῦ,
ὥσπερ
μέρος
τι
τοῦ |
[1, 17] |
παρέλθῃ.
εἰ
δὲ
χρὴ
ἀκριβολογεῖσθαι
|
πρὸς
|
αὐτούς,
ἴστωσαν
τὸ
μὲν
μὴ |
[1, 8] |
ἀπεστερημένων
τῆς
ἀληθείας.
ὁρᾷς
ὅπως
|
πρὸς |
αὐτοὺς
κεκίνηται,
νόσον
ὀνομάζων
τὴν |
[1, 12] |
ἐκδιδόναι
τὰ
ἐν
παραβολαῖς
εἰρημένα
|
πρὸς |
αὐτοὺς
παραγγέλλων.
ἀλλ´
ἔστι
τῷ |
[1, 17] |
τοῦ
συμβαίνοντος
προσάπτεται.
φαμὲν
δὴ
|
πρὸς |
αὐτοὺς
τὸ
αἴτιον
ἐν
τῷ |
[1, 25] |
γενέσθαι.
ἔτι
τὸ
μὲν
νομικὸν
|
πρὸς |
γενέσεως
εἶναι,
τὸ
πολιτικὸν
δὲ |
[1, 14] |
διαλεγόμενός
τινων
Ἑλληνικοῖς
συγχρῆσθαι
ποιήμασι;
|
πρὸς |
γοῦν
Κορινθίους,
οὐ
γὰρ
ἐνταῦθα |
[1, 1] |
Τιμαίῳ
μύθους
καὶ
βλασφημίας
συντάττουσιν,
|
πρὸς |
δὲ
καὶ
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι, |
[1, 10] |
πρὸς
τοῦ
εὖ
ποιεῖν
ἐπιτηδείου·
|
πρὸς |
δὲ
ὃ
ἑκάτερος
πέφυκεν
ἐνεργούντων. |
[1, 11] |
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα
ἐχόντων
|
πρὸς |
διάκρισιν
καλοῦ
τε
καὶ
κακοῦ. |
[1, 25] |
τὴν
ἕν
τι
λέγουσαν
καὶ
|
πρὸς |
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
αἰεί·
καὶ |
[1, 23] |
μοι,
ἦγέν
με
μήτηρ
βασιλίδος
|
πρὸς |
δώματα.
ἅπαντα
μυθεύσασα
καὶ
λέξασά |
[1, 21] |
τῶν
Αἰγυπτιακῶν
ἱστοριῶν,
καίτοι
φιλαπεχθημόνως
|
πρὸς |
Ἑβραίους
διακείμενος,
ἅτε
Αἰγύπτιος
τὸ |
[1, 25] |
τὰ
κατὰ
τὸν
νόμον
ἑρμηνεύει
|
πρὸς |
ἕνα
θεὸν
ἀφορᾶν
καὶ
δικαιοπραγεῖν |
[1, 14] |
ἐπαισχύνεται
πρός
τε
οἰκοδομὴν
καὶ
|
πρὸς |
ἐντροπὴν
διαλεγόμενός
τινων
Ἑλληνικοῖς
συγχρῆσθαι |
[1, 18] |
ἀλλὰ
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς
καὶ
|
πρὸς |
ἔτι
πιστούς.
ἐδείχθησαν
δὲ
ἐκ |
[1, 20] |
τῆς
ἀληθείας
πολλὰ
τὰ
συλλαμβανόμενα
|
πρὸς |
ζήτησιν
αὐτῆς,
ἡ
δὲ
εὕρεσις |
[1, 19] |
ταὐτόματον
ἐκθειάσει
τις
διὰ
τὴν
|
πρὸς |
ἡμᾶς
φιλοτιμίαν)
εἴτε
κατὰ
συντυχίαν, |
[1, 22] |
χρόνων
διαφόρως
πολλοῖς
ἱστορηθέντα
καὶ
|
πρὸς |
ἡμῶν
ἐκτεθέντα
ὧδε
ἐχέτω,
ἑρμηνευθῆναι |
[1, 5] |
ἀναγκαία
φιλοσοφία,
νυνὶ
δὲ
χρησίμη
|
πρὸς |
θεοσέβειαν
γίνεται,
προπαιδεία
τις
οὖσα |
[1, 1] |
καὶ
συντείνει
τὸ
οἰκεῖον
ὄμμα
|
πρὸς |
θεωρίαν,
τάχα
μέν
τι
καὶ |
[1, 5] |
παιδείαν,
ἐπακουσάτω
τῶν
ἑξῆς·
ἣ
|
πρὸς |
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα,
φησί, |
[1, 15] |
εἴασαν
αὐτοὺς
τὴν
μάχην
θέσθαι
|
πρὸς |
Καίσαρα
πρὶν
ἐπιλάμψαι
σελήνην
τὴν |
[1, 24] |
μόνον
καὶ
καταστρέψασθαι
(τὸ
δὲ
|
πρὸς |
κακὸν
ἢ
ἀγαθὸν
τὴν
νίκην |
[1, 1] |
τὸ
τέλος.
οἳ
δὲ
καὶ
|
πρὸς |
κακοῦ
ἂν
τὴν
φιλοσοφίαν
εἰσδεδυκέναι
|
[1, 6] |
μὲν
γεωργὸς
εἴσεται,
εἰ
ἀγαθὴ
|
πρὸς |
καρποφορίαν
ἢ
κακὴ
ἡ
ἄμπελος, |
[1, 20] |
ἄλλοις)
οὕτω
καὶ
ἡ
φιλοσοφία
|
πρὸς |
κατάληψιν
τῆς
ἀληθείας,
ζήτησις
οὖσα
|
[1, 1] |
ἵνα
πάντας
κερδάνωμεν.
κἀν
τῇ
|
πρὸς |
Κολασσαεῖς
ἐπιστολῇ
νουθετοῦντες»
γράφει
πάντα |
[1, 7] |
αὐτίκα
ὁ
Κλήμης
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Κορινθίους
ἐπιστολῇ
κατὰ
λέξιν
φησὶ |
[1, 8] |
ψευδῶν
ὡς
ἀληθῶν·
παρέχει
γὰρ
|
πρὸς |
μὲν
πειθὼ
τὴν
ῥητορικήν,
πρὸς |
[1, 27] |
γὰρ
νόμος
κηδόμενος
τῶν
ὑπηκόων
|
πρὸς |
μὲν
τὴν
θεοσέβειαν
παιδεύει
καὶ |
[1, 4] |
τὴν
λέξιν·
καὶ
ἐλάλησεν
κύριος
|
πρὸς |
Μωυσῆν
λέγων·
ἰδοὺ
ἀνακέκληκα
τὸν |
[1, 28] |
δὴ
μία
Μύκονος«
ἡ
πᾶσα
|
πρὸς |
νόησιν
γραφή,
ᾗ
φασιν
οἱ |
[1, 28] |
μυστήριον,
καθὼς
προέγραψα
ἐν
ὀλίγῳ,
|
πρὸς |
ὃ
δύνασθε
ἀναγινώσκοντες
νοῆσαι
τὴν |
[1, 28] |
ἐν
τῷ
μυστηρίῳ
τοῦ
Χριστοῦ.
|
πρὸς |
ὃ
δύνασθε«
εἶπεν,
ἐπεὶ
ᾔδει |
[1, 18] |
οἰήσεως,
ἀλλ´
εἴ
τις
ἀγαθὸς
|
πρὸς |
οἰκοδομὴν
τῆς
χρείας,
ἵνα
δῷ |
[1, 6] |
καὶ
ὅτε
ταῦτα
προκομιστέον,
καὶ
|
πρὸς |
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
φύσει,
μαθήσει |
[1, 1] |
καιρὸν
ἔχομεν,
ἐργαζώμεθα
τὸ
ἀγαθὸν
|
πρὸς |
πάντας,
μάλιστα
δὲ
πρὸς
τοὺς |
[1, 1] |
στήριξόν
με.
Ὁ
μὲν
οὖν
|
πρὸς |
παρόντας
λέγων
καὶ
χρόνῳ
δοκιμάζει |
[1, 2] |
παρατιθεμένου
τὰ
κυριώτατα
τῶν
δογμάτων
|
πρὸς |
πειθὼ
τῶν
ἀκροωμένων,
θαυμασμὸν
ἐγγεννῶσα |
[1, 18] |
ἐπειδὴ
Ἰουδαῖοι»
φησί,
σημεῖα
αἰτοῦσι»
|
πρὸς |
πίστιν,
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν
ζητοῦσι, |
[1, 1] |
γενέσθαι
τὰ
λεγόμενα,
οὕτω
κἀνταῦθα
|
(πρὸς |
πολλοὺς
γὰρ
ἡμῖν
ὁ
λόγος |
[1, 19] |
τὴν
τῆς
σαρκὸς
ἀπόθεσιν
πρόσωπον
|
πρὸς |
πρόσωπον»
τότε
ἤδη
ὁριστικῶς
καὶ |
[1, 9] |
συνιεῖσαν
ἀκοήν,
τὰς
ἐντέχνους
ἀπαιτεῖ
|
πρὸς |
σαφήνειαν
διδασκαλίας.
ἀσφαλῶς
γὰρ
ἐγνώκεσαν
|
[1, 21] |
Φοινίκης
Τυρίων
τάς
τε
αὐτῶν
|
πρὸς |
Σολομῶντα,
καθ´
ἃς
δείκνυται
ὁ |
[1, 5] |
αὐτῶν,
οὕτω
καὶ
φιλοσοφία
αὐτὴ
|
πρὸς |
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ.
ἔστι
γὰρ |
[1, 11] |
αὐτοῦ
λεγόμενα
μεμαθηκόσι
καὶ
ἀπαντᾶν
|
πρὸς |
τὰ
ἐπιφερόμενα
δεδιδαγμένοις.
ὡς
οὖν |
[1, 19] |
πρὸς
τὸ
διεγείρειν
καὶ
συγγυμνάζειν
|
πρὸς |
τὰ
νοητὰ
τὴν
ψυχήν.
Εἴτ´ |
[1, 20] |
ζῆν
(μὴ
γὰρ
δὴ
εὐδαιμονῶμεν
|
πρὸς |
τὰ
ὀνόματα)
ὅταν
τὸν
ὀρθὸν |
[1, 19] |
αὐτὸς
τὴν
ἐγκύκλιον
παιδείαν
συντελεῖν
|
πρὸς |
τἀγαθὸν
δίδωσι,
συνεργεῖν
δὲ
πρὸς |
[1, 15] |
τὸν
τῆς
Λαχέσεως
λόγον
ἐξαγγέλλοντα
|
πρὸς |
τὰς
κληρουμένας
ψυχὰς
καὶ
προθεσπίζοντα. |
[1, 17] |
εἶναι.
ἔτι
τὸ
μὲν
αἴτιον
|
πρὸς |
τῇ
ἐνεργείᾳ
ἐστί,
καθάπερ
ὁ
|
[1, 16] |
ναῦν
κατασκευάσαι.
Σικελοί
τε
οἱ
|
πρὸς |
τῇ
Ἰταλίᾳ
πρῶτοι
φόρμιγγα
εὗρον |
[1, 1] |
τὴν
μοῖραν
ἐπιτρέπουσιν.
ἀρίστη
γὰρ
|
πρὸς |
τὴν
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε
καὶ |
[1, 2] |
θαυμασμὸν
ἐγγεννῶσα
τοῖς
κατηχουμένοις,
καὶ
|
πρὸς |
τὴν
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος
δὲ |
[1, 20] |
δὲ
καὶ
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
φιλοσοφία
|
πρὸς |
τὴν
ἀληθείας
εὕρεσιν,
κατὰ
διαφόρους |
[1, 9] |
τῶν
ἄλλων
ὀργάνων
τῶν
γεωργικῶν
|
πρὸς |
τὴν
ἐπιμέλειαν
τῆς
ἀμπέλου
χρεία, |
[1, 20] |
ψεύστης·
ὁδηγεῖ
γὰρ
τὸ
ψεῦσμα
|
πρὸς |
τὴν
κλοπήν.
ἤδη
δὲ
ὁ |
[1, 8] |
ὁ
ἀπόστολος
ἐκάλεσεν
καὶ
πανουργίαν,
|
πρὸς |
τὴν
μεθοδείαν
τῆς
πλάνης»
ἐπιτήδειον. |
[1, 6] |
ἀπειλὴν
τὴν
τροφήν,
ἢ
πορεύθητι
|
πρὸς |
τὴν
μέλισσαν
καὶ
μάθε
ὡς |
[1, 20] |
δύναμιν.
ἡ
γοῦν
σαφήνεια
συνεργεῖ
|
πρὸς |
τὴν
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας
καὶ |
[1, 1] |
ὡς
ἑτοίμους
ἔχειν
τὰς
ἀκοὰς
|
πρὸς |
τὴν
παραδοχὴν
τῆς
γνωστικῆς
παραδόσεως |
[1, 8] |
ἐκ
γενετῆς
τρεφόμενοι
ἁλῶν
ὅμως
|
πρὸς |
τὴν
σκευασίαν
δέονται.
ἐγὼ
γοῦν |
[1, 6] |
παντοδαπὴν
ἐν
τῷ
ἀμήτῳ
παρατίθεται
|
πρὸς |
τὴν
τοῦ
χειμῶνος
ἀπειλὴν
τὴν |
[1, 1] |
τὸν
βίον
καὶ
τὴν
πλάνην
|
πρὸς |
τῆς
ἀγνοίας
πολεμουμένους
μεταδιδάσκοντες
καὶ |
[1, 3] |
διακεκριμένῳ
τέλεον
τῶν
ἄλλων
τῶν
|
πρὸς |
τῆς
γραφῆς
θηρίων
εἰρημένων,
ἐπαναπαύεται |
[1, 14] |
ὁ
ἀπόστολος
Παῦλος
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Τίτον
ἐπιστολῇ,
λέγων
οὕτως·
εἶπέν |
[1, 8] |
πρὸς
μὲν
πειθὼ
τὴν
ῥητορικήν,
|
πρὸς |
τὸ
ἀγωνιστικὸν
δὲ
τὴν
ἐριστικήν. |
[1, 25] |
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν
ἡμᾶς
λέγει
|
πρὸς |
τὸ
ἀξίωμα
τοῦ
οὐρανοῦ
ἀμετανοήτως |
[1, 19] |
πρὸς
τἀγαθὸν
δίδωσι,
συνεργεῖν
δὲ
|
πρὸς |
τὸ
διεγείρειν
καὶ
συγγυμνάζειν
πρὸς |
[1, 20] |
ἣ
μὲν
ὡς
ἄρτος
ἀναγκαία
|
πρὸς |
τὸ
ζῆν,
ἡ
κατὰ
τὴν |
[1, 20] |
τῆς
ἀληθείας
καὶ
ἡ
διαλεκτικὴ
|
πρὸς |
τὸ
μὴ
ὑποπίπτειν
ταῖς
κατατρεχούσαις |
[1, 2] |
οἱ
φιλομαθεῖς
παραδέχονται
τὴν
ἀλήθειαν,
|
πρὸς |
τὸ
μήτε
αὐτοὺς
δοκεῖν
τὴν |
[1, 1] |
διδασκαλίᾳ
τὸ
τῆς
ψυχῆς
ὄμμα»
|
πρὸς |
τὸ
οἰκεῖον
φῶς,
βαδιζέτω
ἐπὶ |
[1, 13] |
κἂν
διαφέρηται
πρὸς
ἄλληλα,
τὴν
|
πρὸς |
τὸ
ὅλον
οἰκειότητα
διαφυλάττει.
οὕτως |
[1, 23] |
θεοῦ
καὶ
τὸν
μὲν
προσκύψαντα
|
πρὸς |
τὸ
οὖς
εἰπεῖν,
ἀκούσαντα
δὲ |
[1, 1] |
μὲν
εὖ
οἶδ´
ὅτι
παραβαλλομένη
|
πρὸς |
τὸ
πνεῦμα
ἐκεῖνο
τὸ
κεχαριτωμένον, |
[1, 6] |
μύσται.
~(πολλὰ
δ´
ἡ
ἑτοιμότης
|
πρὸς |
τὸ
τὰ
δέοντα
ὁρᾶν
διὰ |
[1, 1] |
κατέχοντα
περὶ
τοῖς
οὐδὲν
συμβαλλομένοις
|
πρὸς
|
τὸ
τέλος.
οἳ
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
φυλῆς
Ἐφραῒμ
ἄρξας
ἔτη
τρία
|
πρὸς |
τοῖς
εἴκοσι.
μεθ´
ὃν
ἐξαμαρτὼν |
[1, 26] |
Λυκοῦργον
τὰ
νομοθετικὰ
εἰς
Δελφοὺς
|
πρὸς |
τὸν
Ἀπόλλωνα
συνεχὲς
ἀπιόντα
παιδεύεσθαι |
[1, 9] |
τὸν
ἐμπειρικὸν
ἀναπλάττουσιν.
ὁ
δὲ
|
πρὸς |
τὸν
βίον
ἀναφέρων
ἕκαστα
τὸν |
[1, 1] |
μιᾷ
χρώμενα
τῇ
ἐγγράφῳ
φωνῇ
|
πρὸς
|
τὸν
ἐπανερόμενον
οὐδὲν
πλέον
παρὰ |
[1, 1] |
ὁ
δὲ
δι´
ὑπομνημάτων
λαλῶν
|
πρὸς |
τὸν
θεὸν
ἀφοσιοῦται
ταῦτα
κεκραγὼς |
[1, 5] |
πρὸς
αὐτὴν
ἐξέκλινεν»
σῴζων
τὴν
|
πρὸς |
τὸν
θεὸν
ὁμολογίαν.
διὰ
τοῦτο |
[1, 1] |
τοὺς
δὲ
ποιμένας
καὶ
διδασκάλους,
|
πρὸς |
τὸν
καταρτισμὸν
τῶν
ἁγίων,
εἰς |
[1, 6] |
ζῴοις.
διὸ
καί
φησιν·
ἴσθι
|
πρὸς |
τὸν
μύρμηκα,
ὦ
ὀκνηρέ,
καὶ |
[1, 27] |
φθόνῳ
τινὶ
οὐδὲ
δυσμενείᾳ
τῇ
|
πρὸς |
τὸν
πάσχοντα,
ὡς
δ´
ἂν |
[1, 22] |
δὲ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
|
πρὸς |
τὸν
Φιλομήτορα
κατὰ
λέξιν
γράφει· |
[1, 15] |
τὸν
σοφώτατον
Σόλωνα
μανθάνοντα
εἰοάγει
|
πρὸς |
τοῦ
βαρβάρου.
ἔχει
δὲ
τὰ |
[1, 10] |
οὔτ´
οὖν
βλασφημητέος
ὁ
εὐποιητικὸς
|
πρὸς |
τοῦ
εὖ
λέγειν
δυναμένου
οὐδὲ |
[1, 10] |
ὁ
οἷός
τε
εὖ
λέγειν
|
πρὸς |
τοῦ
εὖ
ποιεῖν
ἐπιτηδείου·
πρὸς |
[1, 26] |
δὲ
ἡ
ποίμνη
ἡ
ἀλληγορουμένη
|
πρὸς |
τοῦ
κυρίου
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ |
[1, 17] |
στείλαντα
τὴν
ὀθόνην.
αὐτίκα
κολάζονται
|
πρὸς |
τοῦ
νόμου
οἱ
τούτων
αἴτιοι. |
[1, 19] |
ὁ
λόγος
τῶν
ἀπὸ
φιλοσοφίας
|
πρὸς |
τοὺς
αἱρετικοὺς
καλουμένους,
ἐμφανῶς
πάνυ |
[1, 28] |
τε
καὶ
πράττειν
τι
τῶν
|
πρὸς |
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὥσπερ
οἱ
νῦν |
[1, 19] |
Πράξεσι
τῶν
ἀποστόλων
ἀναγράφεται
λέγων
|
πρὸς |
τοὺς
Ἀρεοπαγίτας·
δεισιδαιμονεστέρους
ὑμᾶς
θεωρῶ. |
[1, 12] |
πολλοὺς
καταγελαστότερα
ἀκούσματα,
οὐδ´
αὖ
|
πρὸς |
τοὺς
εὐφυεῖς
θαυμασιώτερά
τε
καὶ |
[1, 27] |
δὲ
τὴν
εὐποιίαν
διὰ
τῆς
|
πρὸς |
τοὺς
Ἰουδαίους
περικοπῆς
δεδήλωκεν
ὁ |
[1, 1] |
ἀγαθὸν
πρὸς
πάντας,
μάλιστα
δὲ
|
πρὸς |
τοὺς
οἰκείους
τῆς
πίστεως.
ἕκαστος |
[1, 12] |
σχεδὸν
γὰρ
οὐκ
ἔστι
τούτων
|
πρὸς |
τοὺς
πολλοὺς
καταγελαστότερα
ἀκούσματα,
οὐδ´ |
[1, 15] |
ὡς
ἔπειτα
δηλωθήσεται)
ἀκηκοέναι
τε
|
πρὸς |
τούτοις
Γαλατῶν
καὶ
Βραχμάνων
τὸν
|
[1, 15] |
τὸ
ἐλάχιστον
μέρος
καὶ
ἄλλα
|
πρὸς |
τούτοις
γένη
μυρία.
ὁ
δὲ |
[1, 16] |
Ἀντιφάνης
καὶ
Ἀριστόδημος
καὶ
Ἀριστοτέλης,
|
πρὸς |
τούτοις
δὲ
Φιλοστέφανος,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 21] |
εἶεν
δ´
ἂν
καὶ
ἕτεροι
|
πρὸς
|
τούτοις,
Ἴδμων
ὁ
σὺν
τοῖς |
[1, 18] |
θελήσαντες
πείθεσθαι
ἑαυτοὺς
ἀπέστησαν
δηλαδή.
|
πρὸς |
τούτους
ἡ
προφητεία
λέγει·
κἂν |
[1, 17] |
ἐστί,
καθάπερ
ὁ
μὲν
ναυπηγὸς
|
πρὸς |
τῷ
γίγνεσθαι
τὸ
σκάφος,
ὁ |
[1, 17] |
τὸ
σκάφος,
ὁ
δὲ
οἰκοδόμος
|
πρὸς |
τῷ
κτίζεσθαι
τὴν
οἰκίαν·
τὸ |
[1, 21] |
εἴκοσι
ἐννέα.
τούτῳ
δι´
ὁσιότητα
|
πρὸς |
τῷ
τέλει
τοῦ
βίου
γενομένῳ
|
[1, 24] |
θεοῦ,
ὁ
δὲ
πεφωτισμένος
στῦλος
|
πρὸς |
τῷ
τὸ
ἀνεικόνιστον
σημαίνειν
δηλοῖ |
[1, 19] |
θεοῦ
τιμᾶσθαι
μὲν
κατὰ
περίφρασιν
|
πρὸς |
τῶν
Ἑλλήνων
τὸν
δημιουργὸν
θεὸν |
[1, 6] |
μὴ
ἀπατηθῆναι,
ὡς
μὴ
κλαπῆναι
|
πρὸς |
τῶν
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἀκροωμένων |
[1, 1] |
κατέχοντες·
τὸ
στόμα
ἡμῶν
ἀνέῳγε
|
πρὸς |
ὑμᾶς.
διαμαρτύρομαι
δέ»
τῷ
Τιμοθέῳ |
[1, 25] |
γενέσεως
εἶναι,
τὸ
πολιτικὸν
δὲ
|
πρὸς
|
φιλίας
καὶ
ὁμονοίας
ὁ
Πλάτων |
[1, 5] |
ὡς
τὰ
ἐγκύκλια
μαθήματα
συμβάλλεται
|
πρὸς |
φιλοσοφίαν
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω |
[1, 1] |
τῶν
ἐπαϊόντων,
τό
τε
μὴ
|
πρὸς |
χάριν
ὁμιλεῖν
δωροδοκίας
τε
αὖ |