HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰλικρινῶς 1
εἵματα 1
εἰμι 2
εἶναι 62
εἰοάγει 1
εἰπεῖν 14
εἶπέν 1

Fréquences [« »]
62 ἀλλ´
60 ἂν
58 θεοῦ
62 εἶναι
62 μετὰ
64 ἀλλὰ
66 αὐτοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

εἶναι

Livre, Chap.

[1, 9]   ἐκβάλοι. ~(Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας ἅπτεσθαι μήτε

[1, 27]   ὡς εὐεργέτις. ἔξεστι δὲ μὴ εἶναι ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ μεταβαίνειν ἐκ

[1, 21]   δεκάτου ἔτους ἔτη οζʹ ὡς εἶναι ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὸ δέκατον

[1, 21]   αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ´ εἶναι ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ταύτης εἰς

[1, 21]   καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων«

[1, 21]   Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς εἶναι αὐτόν τε καὶ τὸν Ἡσίοδον

[1, 26]   ἥκιστά τε ἐν τοῖς ἔργοις εἶναι βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς ἄλλοι καὶ

[1, 24]   μόνον τὸ πιστεύειν τὸν θεὸν εἶναι δι´ ὑπομονῆς ἐθιζόμενοι σώφρονος. τὸ

[1, 24]   ἐν Δελφοῖς ἄγαλμα Ἀπόλλωνος κίονα εἶναι διὰ τῶνδε· ὄφρα θεῷ δεκάτην

[1, 13]   λόγον) εἰ καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ, τῷ γένει γε καὶ

[1, 6]   καθάπερ καὶ ἄνευ γραμμάτων πιστὸν εἶναι δυνατόν φαμεν, οὕτως συνιέναι τὰ

[1, 17]   τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἕκαστον εἶναι ἐγνωκότος, ἀλλὰ μὴ κωλύσαντος· εἶχεν

[1, 29]   διὰ τούτων διδάσκων τὸν λόγον εἶναι ἕνα καὶ τὸν θεὸν ἕνα.

[1, 21]   φησι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα. ὡς εἶναι ἐνενή κοντά που ἐτῶν πρὸ

[1, 21]   γλώσσας πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν εἶναι, ἐπακούσαντες τῆς φωνῆς Μωυσέως λεγούσης·

[1, 17]   κωλῦον κατά γε τοῦτο ἀνενέργητον εἶναι. ἔτι τὸ μὲν αἴτιον πρὸς

[1, 19]   ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος εἶναι. ᾔδει γάρ, οἶμαι, ὡς ἄρα

[1, 1]   τις οὐ δοκεῖν δίκαιος, ἀλλ´ εἶναι θέλει» συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον

[1, 27]   τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν νόμιμον εἶναι θεοῦ δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα,

[1, 27]   τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν τε εἶναι καὶ ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ ἡ

[1, 21]   εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ εἶναι καὶ κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον

[1, 14]   Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν εἶναι καὶ τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ»

[1, 21]   εἰς Ὀρφέα φερόμενα ποιήματα λέγεται εἶναι, κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν

[1, 14]   Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος, ὥστε εἶναι κατὰ τοὺς πλείστους τὸν Πυθαγόραν

[1, 17]   εἶναι λέγοντας· φασὶ γὰρ αἴτιον εἶναι κλοπῆς τὸν μὴ φυλάξαντα ἢ

[1, 21]   τῆς εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι λέγει τοῦ Πυθαγορείου τὴν Εἰς

[1, 17]   καὶ τὸ μὴ κωλῦον αἴτιον εἶναι λέγοντας· φασὶ γὰρ αἴτιον εἶναι

[1, 21]   ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου εἶναι λέγουσι, τὸν Κρατῆρα δὲ τὸν

[1, 14]   δὲ ἕβδομον οἳ μὲν Περίανδρον εἶναι λέγουσιν τὸν Κροίνθιον, οἳ δὲ

[1, 21]   τῶν χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης εἶναι λόγοι πλείους, Φρυγίαν τε οὖσαν

[1, 28]   ὁ Πλάτων τῶν μεγάλων ὄντως εἶναι μυστηρίων, Ἀριστοτέλης δὲ τὸ εἶδος

[1, 18]   τῆς μωρίας» τῆς δοκούσης Ἕλλησιν εἶναι μωρίας, σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ

[1, 27]   νομίμως χρήσηται· οἳ δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι, φησὶν ὁ

[1, 15]   Πλάτων καὶ βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι, ὁ δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει

[1, 21]   ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν καὶ τοῦτον εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν, Νυμφόδωρος δὲ

[1, 11]   δύναμιν, τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους εἶναι, οὐκ ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων

[1, 5]   χειλέων γυναικὸς πόρνης, τὴν Ἑλληνικὴν εἶναι παιδείαν, ἐπακουσάτω τῶν ἑξῆς· ἣ

[1, 29]   αὐτῶν καὶ τοὺς λόγους παιδικοὺς εἶναι παριστάς. θείως τοίνυν ἡ δύναμις

[1, 12]   εἴ γε τῆς ἀληθείας μεθεκτικοὶ εἶναι πειρώμεθα. ταῦτα ἦν ἐμποδὼν τοῦ

[1, 21]   καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες πρεσβύτεροι εἶναι Πυθαγόρου τοῦ κατὰ τὴν δευτέραν

[1, 27]   ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν δὲ ὅτι

[1, 21]   τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον ἐκτίσθαι, ὡς εἶναι συμφανὲς τὸν Ἀρχίλοχον μετὰ τὴν

[1, 21]   εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι δυνατωτέρας εἶναι τὰς βαρβάρῳ φωνῇ λεγομένας. καὶ

[1, 21]   φασὶ δὲ οἱ Ἕλληνες διαλέκτους εἶναι τὰς παρὰ σφίσι εʹ Ἀτθίδα,

[1, 14]   νομίζουσι, Δίδυμος δὲ Θαλοῦ φησιν εἶναι τὴν παραίνεσιν. ἔπειτα ἑξῆς τὸ

[1, 5]   αὔξεται. ἐξ ὧν δείκνυται διδακτικὴν εἶναι τὴν σοφίαν. ἣν μετῆλθεν Ἀβραάμ,

[1, 9]   λαλούμενος διὰ τὸ μὴ πάντων εἶναι τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους

[1, 5]   διὰ τῶν τριῶν προπατόρων, κυρίαν εἶναι τὴν σφραγῖδα τῆς γνώσεως, ἐκ

[1, 17]   κλοπῆς γεγονέναι, μηδ´ ὅλως αἴτιον εἶναι, τὸ δὲ κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι τῷ

[1, 15]   γράφει, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτῆς εἶναι τὸ ἐν τῇ σελήνῃ φαινόμενον

[1, 15]   χωρῆσαν αὐτῆς μετὰ τελευτήν, τοῦτ´ εἶναι τὸ ἐν φήμαις καὶ κληδόσι

[1, 21]   πῦρ ἑρμηνεῦσαι βουλόμενος βαρβαρικόν φησιν εἶναι τὸ ὄνομα. μαρτυρεῖ γοῦν τοὺς

[1, 21]   προδιανυκτερεύοντες ἐν ἀναγνώσεσι. φασὶ δὲ εἶναι τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος

[1, 25]   τὸ μὲν νομικὸν πρὸς γενέσεως εἶναι, τὸ πολιτικὸν δὲ πρὸς φιλίας

[1, 2]   οὖν ὧδε διατετάχθαι φίλον ἔδοξεν εἶναι τοῖς ὑπομνήμασιν; ὅτι μέγας ὁ

[1, 18]   δ´ ἂν ἀνάγκη θεοῦ ἀγαθὸν εἶναι τὸν λόγον. πῶς δὲ οὐκ

[1, 11]   τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται εἶναι τὸν πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε»

[1, 22]   ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις· ὥστε εὔδηλον εἶναι τὸν προειρημένον φιλόσοφον εἰληφέναι πολλά

[1, 20]   φραγμὸς οἰκείως εἴρηται καὶ θριγκὸς εἶναι τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἣ μὲν

[1, 27]   νόμου, πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,

[1, 21]   δὲ καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι, ὧν τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος

[1, 1]   ἀπ´ ἄλλων. δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´ ἐγενήθημεν

Livre, Chap.
[1, 9]	ἐκβάλοι. ~(Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι	εἶναι	ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας ἅπτεσθαι μήτε
[1, 27]	ὡς εὐεργέτις. ἔξεστι δὲ μὴ	εἶναι	ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ μεταβαίνειν ἐκ
[1, 21]	δεκάτου ἔτους ἔτη οζʹ ὡς	εἶναι	ἀπὸ Μωυσέως ἐπὶ τὸ δέκατον
[1, 21]	αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ´	εἶναι	ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ταύτης εἰς
[1, 21]	καὶ ὁ τῆς Φορωνίδος ποιητὴς	εἶναι	αὐτὸν ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων«
[1, 21]	Ἀρχέμαχος ἐν Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς	εἶναι	αὐτόν τε καὶ τὸν Ἡσίοδον
[1, 26]	ἥκιστά τε ἐν τοῖς ἔργοις	εἶναι	βεβουλημένοι, εἴπερ τινὲς ἄλλοι καὶ
[1, 24]	μόνον τὸ πιστεύειν τὸν θεὸν	εἶναι	δι´ ὑπομονῆς ἐθιζόμενοι σώφρονος. τὸ
[1, 24]	ἐν Δελφοῖς ἄγαλμα Ἀπόλλωνος κίονα	εἶναι	διὰ τῶνδε· ὄφρα θεῷ δεκάτην
[1, 13]	λόγον) εἰ καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια	εἶναι	δοκεῖ, τῷ γένει γε καὶ
[1, 6]	καθάπερ καὶ ἄνευ γραμμάτων πιστὸν	εἶναι	δυνατόν φαμεν, οὕτως συνιέναι τὰ
[1, 17]	τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἕκαστον	εἶναι	ἐγνωκότος, ἀλλὰ μὴ κωλύσαντος· εἶχεν
[1, 29]	διὰ τούτων διδάσκων τὸν λόγον	εἶναι	ἕνα καὶ τὸν θεὸν ἕνα.
[1, 21]	φησι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα. ὡς	εἶναι	ἐνενή κοντά που ἐτῶν πρὸ
[1, 21]	γλώσσας πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν	εἶναι,	ἐπακούσαντες τῆς φωνῆς Μωυσέως λεγούσης·
[1, 17]	κωλῦον κατά γε τοῦτο ἀνενέργητον	εἶναι.	ἔτι τὸ μὲν αἴτιον πρὸς
[1, 19]	ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος	εἶναι.	ᾔδει γάρ, οἶμαι, ὡς ἄρα
[1, 1]	τις οὐ δοκεῖν δίκαιος, ἀλλ´	εἶναι	θέλει» συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον
[1, 27]	τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν νόμιμον	εἶναι	θεοῦ δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα,
[1, 27]	τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν τε	εἶναι	καὶ ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ ἡ
[1, 21]	εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ	εἶναι	καὶ κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον
[1, 14]	Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν	εἶναι	καὶ τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ»
[1, 21]	εἰς Ὀρφέα φερόμενα ποιήματα λέγεται	εἶναι,	κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν
[1, 14]	Νεάνθης. Σύριος ἢ Τύριος, ὥστε	εἶναι	κατὰ τοὺς πλείστους τὸν Πυθαγόραν
[1, 17]	εἶναι λέγοντας· φασὶ γὰρ αἴτιον	εἶναι	κλοπῆς τὸν μὴ φυλάξαντα ἢ
[1, 21]	τῆς εἰς Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος	εἶναι	λέγει τοῦ Πυθαγορείου τὴν Εἰς
[1, 17]	καὶ τὸ μὴ κωλῦον αἴτιον	εἶναι	λέγοντας· φασὶ γὰρ αἴτιον εἶναι
[1, 21]	ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου	εἶναι	λέγουσι, τὸν Κρατῆρα δὲ τὸν
[1, 14]	δὲ ἕβδομον οἳ μὲν Περίανδρον	εἶναι	λέγουσιν τὸν Κροίνθιον, οἳ δὲ
[1, 21]	τῶν χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης	εἶναι	λόγοι πλείους, Φρυγίαν τε οὖσαν
[1, 28]	ὁ Πλάτων τῶν μεγάλων ὄντως	εἶναι	μυστηρίων, Ἀριστοτέλης δὲ τὸ εἶδος
[1, 18]	τῆς μωρίας» τῆς δοκούσης Ἕλλησιν	εἶναι	μωρίας, σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ
[1, 27]	νομίμως χρήσηται· οἳ δὲ θέλοντες	εἶναι	νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι, φησὶν ὁ
[1, 15]	Πλάτων καὶ βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς	εἶναι,	ὁ δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει
[1, 21]	ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν καὶ τοῦτον	εἶναι	ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν, Νυμφόδωρος δὲ
[1, 11]	δύναμιν, τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους	εἶναι,	οὐκ ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων
[1, 5]	χειλέων γυναικὸς πόρνης, τὴν Ἑλληνικὴν	εἶναι	παιδείαν, ἐπακουσάτω τῶν ἑξῆς· ἣ
[1, 29]	αὐτῶν καὶ τοὺς λόγους παιδικοὺς	εἶναι	παριστάς. θείως τοίνυν ἡ δύναμις
[1, 12]	εἴ γε τῆς ἀληθείας μεθεκτικοὶ	εἶναι	πειρώμεθα. ταῦτα ἦν ἐμποδὼν τοῦ
[1, 21]	καὶ τεσσαρακοστῆς ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες πρεσβύτεροι	εἶναι	Πυθαγόρου τοῦ κατὰ τὴν δευτέραν
[1, 27]	ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες	εἶναι	σοφοὶ ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν δὲ ὅτι
[1, 21]	τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον ἐκτίσθαι, ὡς	εἶναι	συμφανὲς τὸν Ἀρχίλοχον μετὰ τὴν
[1, 21]	εὐχὰς ὁμολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι δυνατωτέρας	εἶναι	τὰς βαρβάρῳ φωνῇ λεγομένας. καὶ
[1, 21]	φασὶ δὲ οἱ Ἕλληνες διαλέκτους	εἶναι	τὰς παρὰ σφίσι εʹ Ἀτθίδα,
[1, 14]	νομίζουσι, Δίδυμος δὲ Θαλοῦ φησιν	εἶναι	τὴν παραίνεσιν. ἔπειτα ἑξῆς τὸ
[1, 5]	αὔξεται. ἐξ ὧν δείκνυται διδακτικὴν	εἶναι	τὴν σοφίαν. ἣν μετῆλθεν Ἀβραάμ,
[1, 9]	λαλούμενος διὰ τὸ μὴ πάντων	εἶναι	τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους
[1, 5]	διὰ τῶν τριῶν προπατόρων, κυρίαν	εἶναι	τὴν σφραγῖδα τῆς γνώσεως, ἐκ
[1, 17]	κλοπῆς γεγονέναι, μηδ´ ὅλως αἴτιον	εἶναι,	τὸ δὲ κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι τῷ
[1, 15]	γράφει, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτῆς	εἶναι	τὸ ἐν τῇ σελήνῃ φαινόμενον
[1, 15]	χωρῆσαν αὐτῆς μετὰ τελευτήν, τοῦτ´	εἶναι	τὸ ἐν φήμαις καὶ κληδόσι
[1, 21]	πῦρ ἑρμηνεῦσαι βουλόμενος βαρβαρικόν φησιν	εἶναι	τὸ ὄνομα. μαρτυρεῖ γοῦν τοὺς
[1, 21]	προδιανυκτερεύοντες ἐν ἀναγνώσεσι. φασὶ δὲ	εἶναι	τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου Καίσαρος
[1, 25]	τὸ μὲν νομικὸν πρὸς γενέσεως	εἶναι,	τὸ πολιτικὸν δὲ πρὸς φιλίας
[1, 2]	οὖν ὧδε διατετάχθαι φίλον ἔδοξεν	εἶναι	τοῖς ὑπομνήμασιν; ὅτι μέγας ὁ
[1, 18]	δ´ ἂν ἀνάγκη θεοῦ ἀγαθὸν	εἶναι	τὸν λόγον. πῶς δὲ οὐκ
[1, 11]	τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται	εἶναι	τὸν πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε»
[1, 22]	ὅλης νομοθεσίας ἐπεξήγησις· ὥστε εὔδηλον	εἶναι	τὸν προειρημένον φιλόσοφον εἰληφέναι πολλά
[1, 20]	φραγμὸς οἰκείως εἴρηται καὶ θριγκὸς	εἶναι	τοῦ ἀμπελῶνος. καὶ ἣ μὲν
[1, 27]	νόμου, πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν	εἶναι	τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,
[1, 21]	δὲ καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους	εἶναι,	ὧν τὰ ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος
[1, 1]	ἀπ´ ἄλλων. δυνάμενοι ἐν βάρει	εἶναι	ὡς Χριστοῦ ἀπόστολοι· ἀλλ´ ἐγενήθημεν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/01/2010