Alphabétiquement     [«   »]
σωφρόνως 1
σωφροσύνην 3
τ´ 1
τὰ 243
τά 6
τἀγαθὸν 1
τἀγαθόν 1
Fréquences     [«    »]
209 γὰρ
201 μὲν
232 τῷ
243 τὰ
264
276 τε
312 τὸν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

τὰ


Livre, Chap.
[1, 26]   νομοθέτης, ὃς οὐ μόνον ἐπαγγέλλεται  τὰ   ἀγαθά τε καὶ καλά, ἀλλὰ
[1, 18]   κἂν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου,  τὰ   ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐφ´
[1, 1]   αὐτήν· οὐκ εἰσελεύσεται δὲ εἰς  τὰ   ἅγια μίσθωμα πόρνης» φησίν. ἀπείρηται
[1, 1]   ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν τὴν ἐγγράφως  τὰ   ἄγραφα δηλοῦσαν· οἱ διψῶντες, πορεύεσθε
[1, 15]   περιετέμετο, ἵνα δὴ καὶ εἰς  τὰ   ἄδυτα κατελθὼν τὴν μυστικὴν παρ´
[1, 11]   τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν  τὰ   αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν
[1, 6]   καὶ τότε τοῖς μεμαθηκόσι καὶ  τὰ   αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις» μῖσος μὲν γάρ»
[1, 6]   τῶν πρότερον φύονται εἴς τε  τὰ   ἄλλα καὶ εἰς τὸ γεννᾶν,
[1, 7]   εἰσὶ διαφοραί) σπείρει δὲ καὶ  τὰ   ἄλλα σπέρματα, κριθάς τε καὶ
[1, 21]   τῆς Μωυσέως στρατηγίας τεσσαράκοντα καὶ  τὰ   ἄλλα τὰ ὀγδοήκοντα ἔτη,
[1, 1]   ἀμαθῶς ψοφοδεῶν χρῆναι λεγόντων περὶ  τὰ   ἀναγκαιότατα καὶ συνέχοντα τὴν πίστιν
[1, 1]   τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως προϊοῦσιν,  τὰ   ἀναγκαίως ἔχοντα προδιαληφθῆναι τῆς φυσικῆς
[1, 1]   προφητικοῦ τε καὶ ἀποστολικοῦ λειμῶνος  τὰ   ἄνθη δρεπόμενος ἀκήρατόν τι γνώσεως
[1, 7]   ἄρακα καὶ τὰ κηπευόμενα καὶ  τὰ   ἀνθητικὰ σπέρματα· τῆς αὐτῆς δὲ
[1, 24]   τὰ μὲν θεῖα σοφία,  τὰ   ἀνθρώπεια δὲ πολιτική, σύμπαντα
[1, 21]   Κομόδου τελευτῆς ἔτη σκβʹ καὶ  τὰ   ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως Κομόδου τελευτῆς
[1, 21]   ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ  τὰ   ἀπὸ Δευκαλίωνος. εἰς δὲ τὸν
[1, 21]   δὲ τῶν Ἑλληνικῶν τὰ Ἀργολικά,  τὰ   ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, ὡς Διονύσιος
[1, 21]   μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ Ἀττικὰ  τὰ   ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς δὴ
[1, 21]   Τατιανός, ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ  τὰ   ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται δὲ καὶ
[1, 21]   σλϛ μῆνες συνάγεται δὲ πάντα  τὰ   ἀπὸ Ῥωμύλου τοῦ κτίσαντος Ῥώμην
[1, 29]   λαλοῦσα τὰ ὁράματα« φησὶ καὶ  τὰ   ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς διψύχους, τοὺς
[1, 1]   ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι  τὰ   ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε καὶ
[1, 21]   Μωσέα. παλαίτατα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν  τὰ   Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω,
[1, 21]   λέξιν Τατιανός, ἐννέα δὲ  τὰ   Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται
[1, 23]   εἰς πόλεμον γυνή) διαφθείρειν δὲ  τὰ   ἄρρενα εὐαλκῆ νεότητα ὑφορώμενος. εὐπατρίδην
[1, 21]   λόγους τῶν τῇδε τῇ πόλει  τὰ   ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ, περὶ Φορωνέως
[1, 23]   τῷ Μωυσέως βίῳ, προσεμάνθανε δὲ  τὰ   Ἀσσυρίων γράμματα καὶ τὴν τῶν
[1, 21]   τετρακόσια καὶ πρόσω. εἰ δὲ  τὰ   Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα τῶν
[1, 21]   θαργηλιῶνος μηνός, καί τινες τῶν  τὰ   Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος, βασιλεύοντος
[1, 21]   δὲ τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα  τὰ   Ἀττικὰ τὰ ἀπὸ Κέκροπος τοῦ
[1, 25]   γὰρ νοῦν ἔχων πάντα  τὰ   αὑτοῦ εἰς γνῶσιν συντείνας βιώσειεν,
[1, 20]   ἔμπαλιν οὖν ἀδικεῖ σφετερισάμενος  τὰ   βαρβάρων καὶ ὡς ἴδια αὐχῶν,
[1, 23]   τοῦ θεοῦ ἐξελθόντα καὶ εἰς  τὰ   βασίλεια παρελθόντα ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ τῷ
[1, 16]   ἐπί τε Σεμιράμεως βασιλέως Αἰγυπτίων  τὰ   βύσσινα ἱμάτια εὑρῆσθαι ἱστοροῦσιν. καὶ
[1, 21]   Οὐεσπεσιανοῦ ἔτη ζʹ μῆνας ιαʹ  τὰ   γὰρ δύο ἔτη προσλαμβάνεται τοῖς
[1, 1]   τὸν ἐπανερόμενον οὐδὲν πλέον παρὰ  τὰ   γεγραμμένα ἀποκρίνεται δεῖται γὰρ ἐξ
[1, 16]   φησιν Ἔφορος, ὅθεν καὶ Φοινικήια  τὰ   γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι γράφει· οἳ
[1, 1]   ὀρέγοντες εὑρεθῶμεν. οὐ γὰρ ἔστι  τὰ   γραφέντα μὴ οὐκ ἐκπεσεῖν» καίτοι
[1, 20]   τῶν συνεργῶν τὰ μὲν πλείονα,  τὰ   δ´ ἐλάσσονα προσφέρεται δύναμιν.
[1, 6]   μὲν γὰρ εὖ λεγόμενα προσίεσθαι,  τὰ   δὲ ἀλλότρια μὴ προσίεσθαι οὐχ
[1, 1]   ἐκδέξασθαι καὶ τυπωθῆναι πρὸς αὐτά·  τὰ   δὲ ἀπόρρητα, καθάπερ θεός,
[1, 15]   παρ´ Ἰνδοῖς ὑπὸ τῶν Βραχμάνων,  τὰ   δὲ ἐν τῇ Συρίᾳ ὑπὸ
[1, 1]   καὶ συνέχοντα τὴν πίστιν καταγίνεσθαι,  τὰ   δὲ ἔξωθεν καὶ περιττὰ ὑπερβαίνειν
[1, 5]   αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς Ἅιδην,  τὰ   δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται.
[1, 17]   δὲ ὑπὸ περιεργίας ἀμαθῶς σοφισάμενοι,  τὰ   δὲ καὶ ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ
[1, 1]   γραφή, καὶ τοῖς μὲν παραστήσεται,  τὰ   δὲ μόνον ἐρεῖ, πειράσεται δὲ
[1, 1]   τῷ χρόνῳ {ἃ} νῦν ἀπέδρα,  τὰ   δὲ ὅσα ἐσβέννυτο ἐν αὐτῇ
[1, 13]   ῥῆσις· πάντα ἐνώπια τοῖς νοοῦσι»  (τὰ   δὲ πάντα Ἑλληνικά ἐστι καὶ
[1, 10]   λέξις οἷον ἐσθὴς ἐπὶ σώματος,  τὰ   δὲ πράγματα σάρκες εἰσὶ καὶ
[1, 21]   τὴν Ἰωνίας κτίσιν ἔτη ἑξήκοντα·  τὰ   δὲ τούτοις ἑξῆς ἐπὶ μὲν
[1, 17]   δόγματα, καὶ τὰ μὲν παραχαράξαντες,  τὰ   δὲ ὑπὸ περιεργίας ἀμαθῶς σοφισάμενοι,
[1, 6]   δ´ ἑτοιμότης πρὸς τὸ  τὰ   δέοντα ὁρᾶν διὰ τῆς προγυμνασίας
[1, 19]   ἐν τοῖς ὕδασιν ὁρώμενα καὶ  τὰ   διὰ τῶν διαφανῶν καὶ διαυγῶν
[1, 11]   αἰσθήσει, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς  τὰ   διαφέροντα· ἐπεὶ ὅτε ἦμεν νήπιοι,
[1, 27]   θέλημα τοῦ θεοῦ καὶ δοκιμάζεις  τὰ   διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου,
[1, 13]   ἀεὶ θεολογίας πεποίηται. δὲ  τὰ   διῃρημένα συνθεὶς αὖθις καὶ ἑνοποιήσας
[1, 24]   ἀδικοῦντας ἐν τῷ ἀμύνασθαι  τὰ   δίκαια ποιοῦντας, οἷς ἐμπεριέχεται
[1, 27]   γῇ ἐρήμῳ, ἵνα γνωσθῇ πάντα  τὰ   δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ
[1, 19]   ἑαυτοῖς εἰσι νόμος» τῆς ἀκροβυστίας  τὰ   δικαιώματα τοῦ νόμου φυλασσούσης» κατὰ
[1, 7]   εἰς τὴν κοπρίαν καὶ ἐπὶ  τὰ   δώματα. βλαστάνει δ´ ὁμοίως καὶ
[1, 1]   ὑμῶν, ὡς ἂν τροφὸς θάλπῃ  τὰ   ἑαυτῆς τέκνα. κατὰ ταὐτὰ δὲ
[1, 21]   ἔφαγον περιστερῖ καὶ τὰ τέκνα  τὰ   ἑαυτῶν. δὲ χρόνος Ἰωσαφὰτ
[1, 21]   τοῦ Ἀβατθὰν ἔτεσιν ἑπτὰ συνάπτουσι  τὰ   Ἑβρὼν ὀκτὼ ἔτη. καὶ μετὰ
[1, 5]   δὲ ἐν ῥητορικῇ. Ἀλλ´ ὡς  τὰ   ἐγκύκλια μαθήματα συμβάλλεται πρὸς φιλοσοφίαν
[1, 19]   οὖν διὰ τοῦτό σε εἰς  τὰ   ἔθνη, ἀνοῖξαι» φησίν, ὀφθαλμοὺς αὐτῶν,
[1, 15]   μὲν ἤκμασε παρὰ βαρβάροις κατὰ  τὰ   ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον δὲ καὶ
[1, 19]   ἀλήθειαν ἑδραιότητος, συνεκρυεὶς αὖθις εἰς  τὰ   ἐθνικὰ καὶ ἄτακτα τοῦ βίου
[1, 19]   τὸν λόγον, καίτοι ἐν πολλοῖς  τὰ   εἰκότα ἐπιχειρεῖ καὶ πιθανεύεται φιλοσοφία,
[1, 10]   οἱ παλαιοὶ Λακεδαιμόνιοι, δολερὰ μὲν  τὰ   εἵματα, δολερὰ δὲ τὰ χρίσματα
[1, 13]   πάλιν τε αὖ βεβαιοῖ σαφέστερον  τὰ   εἰρημένα ἥδε ῥῆσις· πάντα
[1, 21]   μὴν Ὀνομάκριτος Ἀθηναῖος, οὗ  τὰ   εἰς Ὀρφέα φερόμενα ποιήματα λέγεται
[1, 21]   γενεαὶ τεσσαράκοντα ἀριθμοῦνται· εἰς μέντοι  τὰ   ἑκατὸν ἔτη τρεῖς ἐγκαταλέγονται γενεαί.
[1, 15]   Αἰγυπτίων γένος καὶ ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς  τὰ   ἐκείνων, Χαλδαῖοί τε καὶ Ἀράβιοι
[1, 24]   τε ἀπὸ γῆς ἀγαθὰ καὶ  τὰ   ἐκτὸς καὶ τελεία εὐδαιμονία
[1, 21]   ὅσα γε συνάγεται. Μετὰ δὲ  τὰ   Ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ τῶν κατὰ
[1, 1]   τῆς φυσικῆς θεωρίας προπαρατιθεμένη καὶ  τὰ   ἐμποδὼν ἱστάμενα τῇ ἀκολουθίᾳ προαπολυομένη,
[1, 19]   ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα  τὰ   ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ
[1, 12]   οὐχὶ δὲ πᾶσιν ἀνέδην ἐκδιδόναι  τὰ   ἐν παραβολαῖς εἰρημένα πρὸς αὐτοὺς
[1, 6]   εἶναι δυνατόν φαμεν, οὕτως συνιέναι  τὰ   ἐν τῇ πίστει λεγόμενα οὐχ
[1, 19]   φαντασίαι ἀληθείας, ὡς φαντασία καθορᾷ  τὰ   ἐν τοῖς ὕδασιν ὁρώμενα καὶ
[1, 6]   ἐπίπαν καλοκἀγαθίας ἤνυσαν, καὶ αὖ  τὰ   ἐναντία οἱ ἐπιτηδείως φύντες ἀμελείᾳ
[1, 25]   βίον ἔργοις ἀγαθοῖς, ἀτιμάσας δὲ  τὰ   ἐναντία τά τε πρὸς ἀλήθειαν
[1, 21]   οὗ χρόνου δῆλα γίνεται καὶ  τὰ   ἐπὶ τὴν Κομόδου τελευτὴν ἔτη·
[1, 16]   βιωφελοῦς φύσεως, παρ´ ὧν Ἕλληνες  τὰ   ἐπιτηδεύματα ὠφέληνται. Εἰ δέ τις
[1, 11]   λεγόμενα μεμαθηκόσι καὶ ἀπαντᾶν πρὸς  τὰ   ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις. ὡς οὖν παρελάβετε
[1, 4]   ξύλων, ἐργάζεσθαι {ἕως} κατὰ πάντα  τὰ   ἔργα. ἔπειτα ἐπιφέρει καθολικὸν δὴ
[1, 16]   Στησίχορος Ἱμεραῖος, χορείαν Ἀλκμὰν Λακεδαιμόνιος,  τὰ   ἐρωτικὰ Ἀνακρέων Τήιος, ὑπόρχησιν Πίνδαρος
[1, 17]   τοῖς προφήταις, καθάπερ τῷ πυρῷ  τὰ   ζιζάνια. πάντες» οὖν οἱ πρὸ
[1, 10]   πλείω τῶν τρεφόντων ἔχουσα  τὰ   ἡδύσματα μήτε λόγου χρῆσις ἀστεία
[1, 1]   ἐπιτηρῶν τοὺς λόγους, τοὺς τρόπους,  τὰ   ἤθη, τὸν βίον, τὰς κινήσεις,
[1, 14]   ἀποκεκλικέναι ἀπὸ τῶν φυσικῶν ἐπὶ  τὰ   ἠθικά. Σωκράτους δὲ ἀκούσας Ἀντισθένης
[1, 29]   εἰπὼν τοὺς τὰ πρεσβύτερα, τουτέστι  τὰ   ἡμέτερα, εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν νέους
[1, 24]   Φωσφόρου βωμός ἐστι, πιστὰ τοίνυν  τὰ   ἡμέτερα κἂν ἐντεῦθεν γενέσθω τοῖς
[1, 15]   ὧδέ πως· πρῶτα μὲν  τὰ   θεῖα προὐμαντεύσατο χρησμοῖσι σαφέσιν ἀστέρων
[1, 7]   ἄνωθεν σπείρων ἐκ καταβολῆς κόσμου  τὰ   θρεπτικὰ σπέρματα, τὸν κύριον
[1, 1]   οὐ λέληθεν δέ με καὶ  τὰ   θρυλούμενα πρός τινων ἀμαθῶς ψοφοδεῶν
[1, 19]   ἐργάζεται πίστιν. εἰσὶ δὲ οἱ  τὰ   ἴδια σπείροντες οἳ πλείονα ποιοῦσιν.
[1, 21]   Μενέλαον γενόμενον (ὃ δὲ κατὰ  τὰ   Ἰλιακὰ ἦν) πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερον
[1, 21]   ὅτε καὶ Γλαῦκος ἐπὶ Μελικέρτῃ  τὰ   Ἴσθμια ἔθηκεν, ἔτη πεντεκαίδεκα. ἀπὸ
[1, 5]   μὴ προσκόψῃ, ἐπὶ τὴν πρόνοιαν  τὰ   καλὰ ἀναφέροντος, ἐάν τε Ἑλληνικὰ
[1, 10]   λόγῳ· ἀγαθῷ κεχρημένοι συνεγγίζουσι τοῖς  τὰ   καλὰ τῶν ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται
[1, 15]   αἰνίττεται. Πλάτων δὲ οὐκ ἀρνεῖται  τὰ   κάλλιστα εἰς φιλοσοφίαν παρὰ τῶν
[1, 1]   δίκαιος, ἀλλ´ εἶναι θέλει» συνειδέναι  τὰ   κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει. Εἰ
[1, 21]   Κυκλώπων μάντις ὢν Πολυφήμῳ θεσπίζει  τὰ   κατὰ τὴν Ὀδυσσέως πλάνην,
[1, 24]   τοῖς Πέρσαις, ὧν Δᾶτις ἡγεῖτο,  τὰ   κατὰ τὸν ἀγῶνα μετ´ ἐκείνων
[1, 25]   περὶ τῶν αὐτῶν. ἆρ´ οὐ  τὰ   κατὰ τὸν νόμον ἑρμηνεύει πρὸς
[1, 21]   τὸ ὑπόμνημα καὶ ἡμᾶς ἐπιδραμεῖν  τὰ   κατὰ τὸν τόπον εἰρημένα. Ἀπίων
[1, 5]   προπαιδεύει γὰρ τῷ κυριακῷ λόγῳ  τὰ   κατὰ τοὺς προσήκοντας καιροὺς ἑκάστῃ
[1, 9]   τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν, δι´ ὧν  τὰ   κατὰ φιλοσοφίαν ἐμφαίνεται γυμνάσματα, ἀλλ´
[1, 8]   διαλεκτικὰ συνασκοῖεν τεχνύδρια, οὗτοι οἱ  τὰ   κατάρτια κατασπῶντες καὶ μηθὲν ὑφαίνοντες,
[1, 7]   καὶ πίσον καὶ ἄρακα καὶ  τὰ   κηπευόμενα καὶ τὰ ἀνθητικὰ σπέρματα·
[1, 10]   οὐχὶ συνθεῖναι τὰ λεξείδια καθάπερ  τὰ   κόσμια. κἂν φυλάξῃς» φησὶν
[1, 27]   γνωσθῇ πάντα τὰ δικαιώματα καὶ  τὰ   κρίματα αὐτοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ
[1, 9]   πάντα ἔπρασσεν; ἐργάζεται δὲ καὶ  τὰ   κτήνη ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι τῷ φόβῳ.
[1, 2]   πολυμαθία διασυστατικὴ τυγχάνει τοῦ παρατιθεμένου  τὰ   κυριώτατα τῶν δογμάτων πρὸς πειθὼ
[1, 21]   τριάκοντα καὶ ἕν. οὗτος ἐπέθηκε  τὰ   κῶλα τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ
[1, 21]   τὰ κῶλα τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ  τὰ   κῶλα τῶν εἰδώλων, καθὼς ἐν
[1, 1]   ποιοῦσιν ὡς μᾶλλον ἐξάκουστα γενέσθαι  τὰ   λεγόμενα, οὕτω κἀνταῦθα (πρὸς πολλοὺς
[1, 10]   γλιχομένοις βέλτιστόν ἐστιν, οὐχὶ συνθεῖναι  τὰ   λεξείδια καθάπερ τὰ κόσμια. κἂν
[1, 4]   πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον, καὶ  τὰ   λιθουργικὰ καὶ τεκτονικὴν τῶν ξύλων,
[1, 9]   κλαδεῦσαι δεῖ, σκάψαι, ἀναδῆσαι καὶ  τὰ   λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου τε, οἶμαι,
[1, 24]   εὐδαιμονία χορηγεῖται· αἰτεῖσθε γάρ« φησί,  τὰ   μεγάλα, καὶ τὰ μικρὰ ὑμῖν
[1, 21]   τοὺς βαρβάρους χρόνων ἀποδοτέον κατὰ  τὰ   μέγιστα διαστήματα. ἀπὸ μὲν Ἀδὰμ
[1, 1]   ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· συμβάλλεται γοῦν  τὰ   μέγιστα τῷ περιτυχόντι κατὰ τὴν
[1, 15]   καὶ ψόφοις τεκμαίρονται καὶ προθεσπίζουσι  τὰ   μέλλοντα. αὗται γοῦν οὐκ εἴασαν
[1, 3]   καὶ καθάπερ τῶν παλαιῶν ὑποδημάτων  τὰ   μὲν ἄλλα αὐτοῖς ἀσθενεῖ καὶ
[1, 28]   παραινεῖ· γίνεσθε δὲ δόκιμοι τραπεζῖται,  τὰ   μὲν ἀποδοκιμάζοντες, τὸ δὲ καλὸν
[1, 6]   οἷόν τε μὴ μαθόντα ὁμολογοῦμεν.  τὰ   μὲν γὰρ εὖ λεγόμενα προσίεσθαι,
[1, 1]   δεδοκιμασμένοις. ταῦτα δὲ ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι  τὰ   μὲν ἑκὼν παραπέμπομαι ἐκλέγων ἐπιστημόνως,
[1, 24]   χρωμένη φρόνησις τάττουσά ἐστι,  τὰ   μὲν θεῖα σοφία, τὰ
[1, 23]   γεννωμένων ἐκ τῶν Ἑβραίων κελεύει  τὰ   μὲν θήλεα τρέφειν αὐτούς (ἀσθενὲς
[1, 15]   τοῖς ἔξω τῆς Ἑλλάδος φιλοσοφοῦσι,  τὰ   μὲν παρ´ Ἰνδοῖς ὑπὸ τῶν
[1, 17]   ὡς ἴδια σφετερισάμενοι δόγματα, καὶ  τὰ   μὲν παραχαράξαντες, τὰ δὲ ὑπὸ
[1, 22]   μυστικὰ ἓξ ἑβδομάσι τελειούμενα. ~(Καὶ  τὰ   μὲν περὶ τῶν χρόνων διαφόρως
[1, 20]   αὐτὴν προσφυῶς. ἀλλὰ τῶν συνεργῶν  τὰ   μὲν πλείονα, τὰ δ´ ἐλάσσονα
[1, 10]   καὶ μὴ δι´ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον  τὰ   μὲν πολλὰ οὐκ ἀγεννές, ἀλλὰ
[1, 14]   τῆς τῶν ὅλων οὐσίας εἰδέναι  τὰ   μέρη· δεῖ δὴ τὴν γένεσιν
[1, 13]   καὶ ἐν τῷ κόσμῳ παντὶ  τὰ   μέρη σύμπαντα, κἂν διαφέρηται πρὸς
[1, 21]   πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης, καὶ  τὰ   μετὰ τὸν κατακλυσμόν. κατὰ δὲ
[1, 21]   Ἰουδαίων ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα καὶ  τὰ   μέχρι τῆς τελευτῆς αὐτοῦ ἄλλα
[1, 19]   ποιμνίου σου. ὅταν γὰρ ἔθνη  τὰ   μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ
[1, 15]   ἀνθρώπων γῆν πλείστην ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων  τὰ   μήκιστα, καὶ ἀέρας τε καὶ
[1, 24]   γάρ« φησί, τὰ μεγάλα, καὶ  τὰ   μικρὰ ὑμῖν προστεθήσεται. δεύτερον δέ
[1, 1]   πάντων δικαιοσύνη; ἀλλὰ γὰρ  τὰ   μυστήρια μυστικῶς παραδίδοται, ἵνα
[1, 29]   εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν νέους τοὺς  τὰ   νεώτερα καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα,
[1, 28]   διαλεκτικὴ φρόνησίς ἐστι περὶ  τὰ   νοητὰ διαιρετική, ἑκάστου τῶν ὄντων
[1, 19]   τὸ διεγείρειν καὶ συγγυμνάζειν πρὸς  τὰ   νοητὰ τὴν ψυχήν. Εἴτ´ οὖν
[1, 6]   δ´ ἂν γυμνασία τῷ νῷ  τὰ   νοητά. τριττὴ δὲ τούτων
[1, 25]   μαθήματα. νόμος δέ ἐστιν οὐ  τὰ   νομιζόμενα (οὐδὲ γὰρ τὰ ὁρώμενα
[1, 26]   ἄντρον, τόν τε αὖ Λυκοῦργον  τὰ   νομοθετικὰ εἰς Δελφοὺς πρὸς τὸν
[1, 19]   σωτῆρα οἶμαι θεὸν εἰρῆσθαι ἡμῖν  τὰ   νῦν· μετὰ δὲ τὴν τῆς
[1, 19]   πτερωτά. οὐκ οἶμαι φιλοσοφίαν λέγειν  τὰ   νῦν τὸν λόγον, καίτοι ἐν
[1, 21]   στρατηγίας τεσσαράκοντα καὶ τὰ ἄλλα  τὰ   ὀγδοήκοντα ἔτη, γεγόνει
[1, 13]   τοῦ αἰῶνος ἀλήθεια συναγαγεῖν  τὰ   οἰκεῖα σπέρματα, κἂν εἰς τὴν
[1, 1]   ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ τῶν πόλεων  τὰ   οἰκοδομήματα, εἰς τόδε ἀφικνοῦνται, εἰ
[1, 21]   ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι, ὧν  τὰ   ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος γοῦν ἐμπεσόντος
[1, 21]   διάλεκτοι βάρβαροι μέν, φύσει δὲ  τὰ   ὀνόματα ἔχουσιν, ἐπεὶ καὶ τὰς
[1, 20]   (μὴ γὰρ δὴ εὐδαιμονῶμεν πρὸς  τὰ   ὀνόματα) ὅταν τὸν ὀρθὸν βίον
[1, 8]   ἐστι, τὸ δὲ ἀληθεύειν καὶ  τὰ   ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν. τῶν δὲ
[1, 29]   τῷ Ἑρμᾷ κατὰ ἀποκάλυψιν λαλοῦσα  τὰ   ὁράματα« φησὶ καὶ τὰ ἀποκαλύμματα
[1, 25]   οὐ τὰ νομιζόμενα (οὐδὲ γὰρ  τὰ   ὁρώμενα ὅρασις) οὐδὲ δόξα πᾶσα
[1, 21]   Δανιὴλ ἀπὸ τῆς ἐρημώσεως Ἱερουσαλήμ,  τὰ   Οὐεσπεσιανοῦ ἔτη ζʹ μῆνας ιαʹ
[1, 21]   καὶ Κόμοδος ἔτη λβʹ γίνεται  τὰ   πάντα ἀπὸ Αὐγούστου ἕως Κομόδου
[1, 21]   Ἰωδαὲ τοῦ ἀρχιερέως γυναικός, καὶ  τὰ   πάντα γίνεται ἔτη τεσσαράκοντα. συνάγεται
[1, 21]   Δαβὶδ τεσσαράκοντα ἔτη, συνάξει ἔτη  τὰ   πάντα ἑξακόσια δέκα. ἀκριβέστερον δὲ
[1, 21]   τοῦ Σολομῶνος τεσσαράκοντα· συνάξει γὰρ  τὰ   πάντα ἐπὶ τὴν Σολομῶνος τελευτὴν
[1, 19]   πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ  τὰ   πάντα· ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς
[1, 21]   κύριος ἐγεννήθη ἕως Κομόδου τελευτῆς  τὰ   πάντα ἔτη ρϟ δʹ μὴν
[1, 21]   ἐπὶ τῆς σκηνῆς. καὶ γίνεται  τὰ   πάντα ἔτη σὺν τοῖς τῆς
[1, 21]   Εὐπόλεμος ἐν τῇ ὁμοίᾳ πραγματείᾳ  τὰ   πάντα ἔτη φησὶν ἀπὸ Ἀδὰμ
[1, 16]   δεκάτῃ ἱσταμένου γενομένην, ἔτη φέρει  τὰ   πάντα τριακόσια δώδεκα. ἔτι φασὶ
[1, 15]   ἰδίοις συντάξαι συγγράμμασι κἄστιν ἐπισημήνασθαι  τὰ   παρ´ αὐτοῦ, τάδε λέγει Δημόκριτος»
[1, 19]   ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων δοκιμάζει  τὰ   παρ´ Ἕλλησι καλῶς εἰρημένα καὶ
[1, 1]   τοῦ λογίου, καὶ τῷ παρακεκαλυμμένως  τὰ   παραδιδόμενα οἵῳ τε παραλαμβάνειν δηλωθήσεται
[1, 22]   προσενεγκαμένου, Δημητρίου τοῦ Φαληρέως {καὶ}  τὰ   περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς πραγματευσαμένου·
[1, 25]   φιλόσοφος ἐκ τῶν Μωυσέως  τὰ   περὶ τὴν νομοθεσίαν ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε
[1, 16]   λιθοτομίαν ἐξεῦρεν καὶ μέταλλα χρυσοῦ  τὰ   περὶ τὸ Πάγγαιον ἐπενόησεν ὄρος.
[1, 21]   ἠκμακέναι φαίνεται. Λέων δὲ  τὰ   περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν
[1, 15]   Ἰνδικῶν ὧδε γράφει· ἅπαντα μέντοι  τὰ   περὶ φύσεως εἰρημένα παρὰ τοῖς
[1, 21]   λῃσταί, ὥς φησιν γραφή,  τὰ   πλεῖστα ἐκ παρατηρήσεως καὶ ἐξ
[1, 15]   μεμνημένος αὑτοῦ τε καὶ Πυθαγόρου  τὰ   πλεῖστα καὶ γενναιότατα τῶν δογμάτων
[1, 27]   τὴν θεοσέβειαν παιδεύει καὶ ὑπαγορεύει  τὰ   ποιητέα εἴργει τε ἕκαστον τῶν
[1, 24]   τὴν ἔρημον ἐτρέπετο καὶ νύκτωρ  τὰ   πολλὰ τῇ πορείᾳ ἐκέχρητο. ἑτέρα
[1, 28]   ἀληθεῖ ἀληθὴς διαλεκτικὴ ἐπισκοποῦσα  τὰ   πράγματα καὶ τὰς δυνάμεις καὶ
[1, 8]   νικᾷ, σοφὸς μέν, ἀλλὰ γὰρ  τὰ   πράγματα κρείσσω νομίζω τῶν λόγων
[1, 29]   οὐδείς· γέροντας, οἶμαι, εἰπὼν τοὺς  τὰ   πρεσβύτερα, τουτέστι τὰ ἡμέτερα, εἰδότας,
[1, 1]   καὶ προαγὼν καὶ μυστήρια  τὰ   πρὸ μυστηρίων, οὐδὲ ὀκνήσει συγχρήσασθαι
[1, 1]   σὺν θεῷ καὶ εἰς ἡμᾶς  τὰ   προγονικὰ ἐκεῖνα καὶ ἀποστολικὰ καταθησόμενοι
[1, 21]   τοῦτον Ἀλέξανδρος Μακεδὼν κατὰ  τὰ   προκείμενα ἔτη βασιλεύειν ἄρχεται. ὁμοίως
[1, 1]   ὅσοι ταῖς ὄψεσι κεχρήμεθα, θεωροῦμεν  τὰ   προσπίπτοντα αὐταῖς, ἄλλοι δὲ ἄλλων
[1, 27]   νόμιμον εἶναι θεοῦ δοῦλον μὲν  τὰ   πρῶτα, ἔπειτα δὲ πιστὸν γενέσθαι
[1, 5]   καθάπερ εἰς ἀέναον ποταμὸν ἐκρέουσι  τὰ   ῥεῖθρα ἄλλα ἄλλοθεν. ἐνθέως οὖν
[1, 16]   τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους καὶ  τὰ   ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν καὶ μισθοῦ
[1, 15]   τοὺς δὲ Ὑπερβορέους Ἑλλάνικος ὑπὲρ  τὰ   Ῥίπαια ὄρη οἰκεῖν ἱστορεῖ, διδάσκεσθαι
[1, 19]   θεωρῶ. διερχόμενος γὰρ καὶ ἱστορῶν  τὰ   σεβάσματα ὑμῶν εὗρον βωμὸν ἐν
[1, 10]   κατὰ τὸν λόγον καὶ νοεῖν  τὰ   σημαινόμενα, εὐγλωττίαν δὲ μή ποτε
[1, 28]   ὥσπερ οἱ νῦν διαλεκτικοὶ περὶ  τὰ   σοφιστικὰ ἀσχολούμενοι ποιοῦσιν, ἀλλὰ τοῦ
[1, 1]   ἁρμόζει γάρ, οἶμαι, τῆς ἀληθείας  τὰ   σπέρματα μόνοις φυλάσσεσθαι τοῖς τῆς
[1, 11]   καὶ εἰ δή τις ἄλλη  τὰ   στοιχεῖα ἐκτετίμηκεν μὴ ἐπιστήσασα τὴν
[1, 11]   φησὶν αὐτὸς ἀπόστολος, ὑπὸ  τὰ   στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι.
[1, 11]   τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ  τὰ   στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ
[1, 11]   τὸν σωτῆρα οἰκονομία φαίνεται, κατὰ  τὰ   στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ
[1, 1]   φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι, τοῖς πολλοῖς  τὰ   συγγράμματα. ὕες γοῦν βορβόρῳ ἥδονται»
[1, 20]   μιᾶς οὔσης τῆς ἀληθείας πολλὰ  τὰ   συλλαμβανόμενα πρὸς ζήτησιν αὐτῆς,
[1, 5]   Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν  τὰ   τέκνα σου ὡς ὄρνις τοὺς
[1, 21]   Σαμαρείᾳ κόπρον ἔφαγον περιστερῖ καὶ  τὰ   τέκνα τὰ ἑαυτῶν. δὲ
[1, 21]   Γοθολία βασιλεύει ἔτη ὀκτώ, κατακτείνασα  τὰ   τέκνα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς· ἐκ
[1, 17]   εἰδότος τοῦ κυρίου τοῦ καὶ  τὰ   τέλη τῶν ἐσομένων πρὸ καταβολῆς
[1, 21]   Αἰγύπτου γεγονέναι, προσθείη τε τούτοις  τὰ   τῆς βασιλείας τῆς Δαβὶδ τεσσαράκοντα
[1, 2]   τῇ πολυμαθίᾳ σωματοποιούμενοι κρύπτειν ἐντέχνως  τὰ   τῆς γνώσεως βούλονται σπέρματα. καθάπερ
[1, 23]   δὲ Αἰγύπτιοι ἀκοῇ μὴ παραδεχόμενοι  τὰ   τῆς δυνάμεως ἀποτελέσματα, δι´ ἀφροσύνην
[1, 21]   παρατίθεται Πτολεμαῖον τὸν Μενδήσιον. καὶ  τὰ   τῆς λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει·
[1, 15]   πρὸς τοῦ βαρβάρου. ἔχει δὲ  τὰ   τῆς λέξεως ὧδε· Σόλων,
[1, 21]   Δαβὶδ τετρακοσίοις πεντήκοντα ἔτεσι συγκαταριθμήσαι  τὰ   τῆς Μωυσέως στρατηγίας τεσσαράκοντα καὶ
[1, 24]   συμβιβάζων αὐτούς, ἵνα καὶ χρηστὰ  τὰ   τῆς χώρας μετὰ τὴν πεῖραν
[1, 28]   ἀνδρῶν δὲ εὖ οἶδ´ ὅτι  τὰ   τοιαῦτα διακρίνειν τε καὶ λέγειν·
[1, 19]   τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει  τὰ   τοῦ νόμου ποιῶσιν, οὗτοι νόμον
[1, 13]   ἐκτροπὰς ἔχει) καθάπερ αἱ βάκχαι  τὰ   τοῦ Πενθέως διαφορήσασαι μέλη αἱ
[1, 12]   ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται  τὰ   τοῦ πνεύματος τοῦ θεοῦ, μωρία
[1, 21]   καὶ πεντεκαίδεκα Αὐγούστου, οὕτω πληροῦται  τὰ   τριάκοντα ἔτη ἕως οὗ ἔπαθεν.
[1, 21]   αὖ καὶ Μόψος, οἳ κατὰ  τὰ   Τρωϊκὰ γεγόνασι, πρεσβύτερος δὲ
[1, 15]   ἀγαθοὶ ἄνδρες. πολλὰ δὲ καὶ  τὰ   τῶν βαρβάρων γένη. οὕτως οἴεται
[1, 21]   σὺν αὐτῷ, καὶ τέλος ἔχει  τὰ   τῶν Ἑβραϊκῶν βασιλέων. γίνονται οὖν
[1, 23]   πολέμῳ φαίη τις τοῦτο γεγονέναι,  τὰ   τῶν ἐχθρῶν φέρειν ἠξίουν νόμῳ
[1, 28]   ὑποκειμένου δεικτική, δύναμις περὶ  τὰ   τῶν πραγμάτων γένη διαιρετική, μέχρι
[1, 21]   περὶ μὲν τοῦ παρ´ Ἑβραίων  τὰ   τῶν φιλοσόφων ἐσκευωρῆσθαι δόγματα μικρὸν
[1, 27]   μέρη τινὰ ἀποτέμνων, ὡς μὴ  τὰ   ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ
[1, 11]   φησὶν ἀπόστολος, διακρίνειν δηλονότι  τὰ   ὑπ´ αὐτοῦ λεγόμενα μεμαθηκόσι καὶ
[1, 1]   ἐκ συνασκήσεως αὔξειν, τοῖς δούλοις  τὰ   ὑπάρχοντα διανείμας. αὖθις ἐπανελθὼν τιθέναι
[1, 21]   τοῦ προφήτου εἰς Βαβυλῶνα γενομένης  τὰ   ὑπὸ Δανιὴλ τοῦ προφήτου εἰρημένα
[1, 1]   τῆς ἄλλης προπαιδείας τοῖς καλλίστοις  τὰ   ὑπομνήματα ἡμῖν. οὐ γὰρ μόνον
[1, 21]   τούτων δὲ ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα  τὰ   Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. εἰς
[1, 1]   δὲ φιλοῦντος σοφίαν εὐφρανθήσεται πατήρ.  τὰ   φρέατα ἐξαντλούμενα διειδέστερον ὕδωρ ἀναδίδωσι,
[1, 10]   βούλεσθε μηδὲ εἷς. οὔκουν πλατύνειν  τὰ   φυλακτήρια» χρή ποτε κενοδοξίαν ζηλοῦντας,
[1, 7]   τι τῶν ἀναιδεστέρων δένδρων, καὶ  τὰ   φυόμενα ἐν τύπῳ προκύπτει τῶν
[1, 21]   λόγον, τὸν δὲ Πέπλον καὶ  τὰ   Φυσικὰ Βροντίνου. ναὶ μὴν καὶ
[1, 28]   δὲ τὸ εἶδος τοῦτο μετὰ  τὰ   φυσικὰ καλεῖ. καὶ γε
[1, 7]   ἐργάζεσθαι ὅσα εἰς αὐτά τε  τὰ   φυτώρια καὶ εἰς παραδείσους καὶ
[1, 29]   νεώτερα καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα,  τὰ   χθὲς καὶ πρῴην γενόμενα, ὡς
[1, 24]   διδάσκει πρὸ τῶν κινδύνων δεῖν  τὰ   χρήσιμα συνιδεῖν καὶ οὕτως ἐπιβαλεῖν.
[1, 10]   μὲν τὰ εἵματα, δολερὰ δὲ  τὰ   χρίσματα ὑπολαβόντες ὀρθῶς καὶ ὀνομάσαντες,
[1, 7]   φυτώρια καὶ εἰς παραδείσους καὶ  τὰ   ὡραῖα καὶ ὅλως παντοίων δένδρων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/01/2010