Livre, Chap.
[1, 21]	ἔτη ὀκτώ. ἔνιοι δὲ τοῖς	τοῦ	Ἀβατθὰν ἔτεσιν ἑπτὰ συνάπτουσι τὰ
[1, 21]	καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ ὁ	τοῦ	Ἀβιμέλεχ ἐκ συγγενείας Ἠλί, προφητεύουσι
[1, 21]	ἀδικίας, καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι καὶ	τοῦ	ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ τοῦ
[1, 21]	Ἰωνᾶ, καὶ Τωβίας διὰ Ῥαφαὴλ	τοῦ	ἀγγέλου Σάρραν ἄγεται γυναῖκα, τοῦ
[1, 1]	μυστηρίων καὶ τοῦ φωτὸς ἐκείνου	τοῦ	ἁγίου τοῖς χωρεῖν δυναμένοις» συγκεχώρηκεν.
[1, 19]	Ἕλλησι καλῶς εἰρημένα καὶ διὰ	τοῦ	ἀγνώστου θεοῦ τιμᾶσθαι μὲν κατὰ
[1, 21]	ἔτη ὀκτώ, κατακτείνασα τὰ τέκνα	τοῦ	ἀδελφοῦ αὐτῆς· ἐκ γὰρ τοῦ
[1, 21]	πολλὰ πολλοῖς προαγορεύσαντες. τῇ δὲ	τοῦ	Ἀθηναίου Ἀμφιλύτου συμβουλῇ καὶ Πεισίστρατος
[1, 23]	διαμάχην τοῦ θ´ Ἑβραίου καὶ	τοῦ	Αἰγυπτίου διηγησάμενος καὶ τὴν ταφὴν
[1, 23]	ταφὴν τὴν ἐν τῇ ψάμμῳ	τοῦ	Αἰγυπτίου, ἐπὶ τῆς ἑτέρας μάχης
[1, 23]	εἰς φυλακὴν Μωυσέα ὑπὸ Χενεφρέους	τοῦ	Αἰγυπτίων βασιλέως ἐπὶ τῷ παραιτεῖσθαι
[1, 21]	κατὰ Ἰουδαίων συντάξασθαι βιβλίον, Ἀμώσιος	τοῦ	Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ τῶν
[1, 1]	ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ	τοῦ	αἵματος τοῦ κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ
[1, 17]	τὸ δὲ κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι τῷ	τοῦ	αἰτίου ἐγκλήματι. ὁ γὰρ προασπίζων
[1, 13]	συνίστησι, πολὺ δὲ πλέον δυνατωτέρα	τοῦ	αἰῶνος ἡ ἀλήθεια συναγαγεῖν τὰ
[1, 18]	πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν γραμματέων τοὺς	τοῦ	αἰῶνος τούτου ζητητάς, τοὺς ἐξ
[1, 18]	σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς	τοῦ	αἰῶνος τούτου; πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν
[1, 1]	διδάσκαλος» καὶ τοῦ λέγοντος καὶ	τοῦ	ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων καὶ τὸν
[1, 12]	ὑμᾶς. χαλεπὸν γὰρ τοὺς περὶ	τοῦ	ἀληθινοῦ φωτὸς καθαροὺς ὄντως καὶ
[1, 21]	τοῦ Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς ὁ	τοῦ	Ἀμαθὶ ὁ ἐκ Γὲθ Χοβὲρ
[1, 20]	οἰκείως εἴρηται καὶ θριγκὸς εἶναι	τοῦ	ἀμπελῶνος. καὶ ἣ μὲν ὡς
[1, 4]	σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν δύναμις	τοῦ	ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ, ἀλλ´ ἔστι
[1, 3]	φωλεοὺς ἔχουσιν, ὁ δὲ υἱὸς	τοῦ	ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν
[1, 14]	πολυπραγμονῆσαι, δι´ ἧς καὶ τὴν	τοῦ	ἀνθρώπου φύσιν καταμαθεῖν ἐξέσται. πάλιν
[1, 21]	καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ	τοῦ	ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας, καὶ τοῦ
[1, 9]	σοι. τίς οὖν ἡ γνῶσις	τοῦ	ἀποκρίνασθαι; ἥτις καὶ τοῦ ἐρωτᾶν·
[1, 21]	καὶ συνήσεις ἀπὸ ἐξόδου λόγου	τοῦ	ἀποκρίνασθαι καὶ τοῦ οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ
[1, 9]	ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει καὶ γνώσει	τοῦ	ἀποκρίνασθαι λόγους ἀληθείας τοῖς προβαλλομένοις
[1, 1]	τοὺς πεινῶντας δικαιοσύνην τρέφοντες τῇ	τοῦ	ἄρτου διανομῇ. εἰσὶ γὰρ καὶ
[1, 1]	ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ	τοῦ	ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ
[1, 24]	ἄρχων κατὰ νόμους ὁ τὴν	τοῦ	ἄρχειν ἑκόντων ἐπιστήμην ἔχων, οἷός
[1, 1]	εἰκὼν δ´ ἂν εἴη ἀναμιμνῄσκουσα	τοῦ	ἀρχετύπου τὸν θύρσῳ πεπληγότα· σοφῷ
[1, 21]	περισωθεὶς ὑπὸ Ἰωσαβαίας τῆς Ἰωδαὲ	τοῦ	ἀρχιερέως γυναικός, καὶ τὰ πάντα
[1, 14]	καὶ Λυδοὶ βασιλεύοντος Κυαξάρους μὲν	τοῦ	Ἀστυάγους πατρὸς Μήδων, Ἀλυάττου δὲ
[1, 1]	φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων»	τοῦ	αὔξοντος ὄντες διάκονοι, ἕν εἰσι»
[1, 21]	ἂν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ	τοῦ	αὐτοῦ εἴδους ἰχθὺς αὐτῆς ἐκείνης
[1, 20]	τῆς καθ´ ἡμᾶς, εἰ καὶ	τοῦ	αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος, καὶ μεγέθει
[1, 21]	τινὲς δὲ αὖ τὴν ἑνδεκάτην	τοῦ	αὐτοῦ μηνός. τό τε πάθος
[1, 21]	καὶ Ὠσηὲ καὶ Ἰωὴλ ὁ	τοῦ	Βαθουήλ. ~(μετὰ δὲ Ἐζεκίαν ὁ
[1, 21]	ὁ Μωρασθίτης καὶ Ἰωὴλ ὁ	τοῦ	Βαθουήλ. τοῦτον διαδέχεται ὁ υἱὸς
[1, 21]	Οἱ δὲ ἀπὸ Βασιλείδου καὶ	τοῦ	βαπτίσματος αὐτοῦ τὴν ἡμέραν ἑορτάζουσι
[1, 15]	σοφώτατον Σόλωνα μανθάνοντα εἰοάγει πρὸς	τοῦ	βαρβάρου. ἔχει δὲ τὰ τῆς
[1, 15]	φυσικὸν γενόμενον ἱστορεῖ παρὰ Ἄτλαντος	τοῦ	βαρβάρου τοῦ Φρυγὸς διαδέχεσθαι τοὺς
[1, 23]	ἡ ἀδελφή. ἐνταῦθα ἡ θυγάτηρ	τοῦ	βασιλέως, συχνῷ χρόνῳ μὴ κυΐσκουσα,
[1, 24]	τὸ νομοθετικὸν μέρος ἂν εἴη	τοῦ	βασιλικοῦ, καθάπερ καὶ τὸ δικαστικόν.
[1, 24]	τοῦ στρατηγικοῦ, τὸ στρατηγικὸν δὲ	τοῦ	βασιλικοῦ· πάλιν τε αὖ τὸ
[1, 21]	υἱὸς αὐτοῦ καὶ Ὠσηὲ ὁ	τοῦ	Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς ὁ τοῦ
[1, 15]	δι´ ἐπικρύψεως ὡς οὐκ ἐφάψασθαι	τοῦ	βελτίστου δυνατὸν ἄλλως ἢ μόνῳ
[1, 21]	ἡγησάμενος τῆς στρατιᾶς Βαρὰκ ὁ	τοῦ	Βεννὴρ ἐκ φυλῆς Νεφθαλὶμ παραταξάμενος
[1, 10]	ἐμποιεῖ βλασφημία, ἐξ ὧν αἱ	τοῦ	βίου ἀνατροπαί, ἔργα τοῦ πονηροῦ
[1, 21]	δι´ ὁσιότητα πρὸς τῷ τέλει	τοῦ	βίου γενομένῳ διὰ Ἡσαΐου δωρεῖται
[1, 5]	αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ καὶ ἀφορμαὶ	τοῦ	βίου. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ποσάκις ἠθέλησα
[1, 7]	ὄφελος αὐτοῖς μετὰ τὴν τελευτὴν	τοῦ	βίου, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν,
[1, 19]	εἰς τὰ ἐθνικὰ καὶ ἄτακτα	τοῦ	βίου κύματα. ~(Ὡς δὲ οἱ
[1, 21]	τοὺς χρόνους. Μετὰ τὴν Μωυσέως	τοῦ	βίου τελευτὴν διαδέχεται τὴν ἡγεμονίαν
[1, 10]	ἔστι γοῦν ἀκοῦσαι καὶ Πινδάρου	τοῦ	Βοιωτίου γράφοντος· μὴ πρὸς ἅπαντας
[1, 24]	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντες συνεχρήσαντο.	τοῦ	γὰρ θυμοῦ τὸ μὲν φιλόνικον
[1, 19]	τῶν καθ´ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν·	τοῦ	γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. ἐξ
[1, 21]	τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆς· ἐκ γὰρ	τοῦ	γένους ἦν Ἀχαάβ. ἡ δὲ
[1, 17]	τὸ δὲ μὴ κωλῦον κεχώρισται	τοῦ	γινομένου. διὰ τοῦτο γοῦν ἐπιτελεῖται,
[1, 20]	οὖσαν ἀληθείας, προπαιδείαν αὐτὴν ὁμολογήσομεν	τοῦ	γνωστικοῦ, οὐκ αἴτιον τιθέμενοι τὸ
[1, 21]	ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ.	τοῦ	γοῦν Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς
[1, 16]	Ἀπολλόδωρος δὲ ὁ Κυμαῖος πρῶτος	τοῦ	γραμματικοῦ ἀντὶ τοῦ κριτικοῦ εἰσηγήσατο
[1, 12]	εἶναι πειρώμεθα. ταῦτα ἦν ἐμποδὼν	τοῦ	γράφειν ἐμοί, καὶ νῦν ἔτι
[1, 21]	τρία μῆνες ἑπτὰ εἰς τὴν	τοῦ	Δαβὶδ τελευτήν. καὶ μετὰ ταῦτα
[1, 21]	τοῦ ἀγγέλου Σάρραν ἄγεται γυναῖκα,	τοῦ	δαίμονος αὐτῆς ἑπτὰ τοὺς πρώτους
[1, 24]	βασιλικοῦ, καθάπερ καὶ τὸ δικαστικόν.	τοῦ	δὲ βασιλικοῦ τὸ μὲν θεῖον
[1, 26]	ἐπεξηγούμενος τὴν διάνοιαν ἐπιφέρει· πρὸ	τοῦ	δὲ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ
[1, 25]	θεὸν ἀφορᾶν καὶ δικαιοπραγεῖν ἐντελλόμενος;	τοῦ	δὲ πολιτικοῦ δύο εἴδη λέγει,
[1, 23]	ἐξ Αἰγύπτου ἀπολυθῆναι, νύκτωρ ἀνοιχθέντος	τοῦ	δεσμωτηρίου κατὰ βούλησιν τοῦ θεοῦ
[1, 24]	ταῖς ἐπιθυμίαις ὡς πλεῖστα χαρίζεσθαι.	τοῦ	δὴ βασιλικοῦ τοῦ τε κατ´
[1, 24]	βάτου σύμβολόν ἐστι φωτὸς ἁγίου	τοῦ	διαβαίνοντος ἐκ γῆς καὶ ἀνατρέχοντος
[1, 17]	ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς ὑμῶν	τοῦ	διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας
[1, 16]	ὡς δὲ ἄλλοι βούλονται, ἐκ	τοῦ	διαβόλου τὴν κίνησιν ἴσχει. ἔνιοι
[1, 27]	οὐ παρέδωκέν με· ἕνεκα γὰρ	τοῦ	διδάξαι σε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ
[1, 9]	νοῦς γε τοῦ προφητικοῦ καὶ	τοῦ	διδασκαλικοῦ πνεύματος ἐπικεκρυμμένως λαλούμενος διὰ
[1, 19]	γραφῶν τὴν μετὰ θάνατον ἐλπίδα	τοῦ	δικαίου σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ,
[1, 26]	οὖσαν διορθωτικὴν τῶν ἁμαρτανομένων ἕνεκεν	τοῦ	δικαίου. σύστοιχος δὲ αὐτῇ ἡ
[1, 16]	τούτους ἀκριβολογούμενον παραθέσθαι αὐτοῦ δεικνυμένου	τοῦ	Διονύσου, δι´ ὃν καὶ Διονυσιακαὶ
[1, 26]	νόμους ἱστοροῦσι φοιτῶντα εἰς τὸ	τοῦ	Διὸς ἄντρον, τόν τε αὖ
[1, 21]	τὰ Ἀττικὰ τὰ ἀπὸ Κέκροπος	τοῦ	διφυοῦς δὴ καὶ αὐτόχθονος, ὥς
[1, 21]	ἑκατὸν τῆς Ἰωνικῆς ἀποικίας Ἀγησιλάου	τοῦ	Δορυσσαίου Λακεδαιμονίων βασιλεύοντος, ὥστε ἐπιβαλεῖν
[1, 19]	ἐπιφέρει γοῦν· ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς	τοῦ	ἑαυτοῦ ἀμπελῶνος, τὰς δὲ τροχιὰς
[1, 4]	γὰρ θεὸς δίδωσι σοφίαν ἐκ	τοῦ	ἑαυτοῦ στόματος αἴσθησίν τε ἅμα
[1, 15]	καὶ κληδόσι μαντευόμενον, ἐκ δὲ	τοῦ	εἰς γῆν μεταβαλόντος σώματος πόας
[1, 17]	πρὸ καταβολῆς τοῦ κόσμου καὶ	τοῦ	ἕκαστον εἶναι ἐγνωκότος, ἀλλὰ μὴ
[1, 15]	καθίζεσθαι τὴν πρώτην Σίβυλλαν ἐκ	τοῦ	Ἑλικῶνος παραγενομένην ὑπὸ τῶν Μουσῶν
[1, 17]	ἢ τὸν μὴ κωλύσαντα, ὡς	τοῦ	ἐμπρησμοῦ τὸν μὴ σβέσαντα τὸ
[1, 21]	Κόρης ἡ ἁρπαγὴ καὶ ἡ	τοῦ	ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις Τριπτολέμου
[1, 19]	ἐπ´ αὐτοῦ ἑαυτοὺς γινώσκοντες κἀκ	τοῦ	ἐν ἡμῖν θείου τὸ ποιητικὸν
[1, 21]	ὧδε· καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως	τοῦ	ἐνδελεχισμοῦ καὶ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως
[1, 21]	τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας, καὶ	τοῦ	ἐξιλάσασθαι καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην
[1, 19]	ἔθνη, ἀνοῖξαι» φησίν, ὀφθαλμοὺς αὐτῶν,	τοῦ	ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους εἰς φῶς
[1, 21]	ἔτους πληρουμένου κατὰ τὴν ἀρχὴν	τοῦ	ἑπομένου βασιλεύοντος Ἰωακεὶμ ἡ αἰχμαλωσία
[1, 9]	γνῶσις τοῦ ἀποκρίνασθαι; ἥτις καὶ	τοῦ	ἐρωτᾶν· εἴη δ´ ἂν αὕτη
[1, 20]	αἰτίῳ αἴτιον ὑπάρχειν ἢ ἀπὸ	τοῦ	ἑτέρῳ συνελθὸν αἴτιον γίγνεσθαι ὠνομασμένον,
[1, 10]	οὖν βλασφημητέος ὁ εὐποιητικὸς πρὸς	τοῦ	εὖ λέγειν δυναμένου οὐδὲ μὴν
[1, 10]	οἷός τε εὖ λέγειν πρὸς	τοῦ	εὖ ποιεῖν ἐπιτηδείου· πρὸς δὲ
[1, 20]	αἴτιον. ὡς δέ, ἑνὸς ὄντος	τοῦ	εὐδαιμονεῖν, αἴτιαι τυγχάνουσιν αἱ ἀρεταὶ
[1, 18]	ὡς καὶ ὁ λύχνος ὑπὸ	τοῦ	ἡλίου καταλαμπόμενος ἀπολωλέναι λέγεται τῷ
[1, 14]	Ἀστρολογικαῖς ἱστορίαις τὴν γενομένην ἔκλειψιν	τοῦ	ἡλίου προειπεῖν φησι καθ´ οὓς
[1, 21]	Κρατῆρα δὲ τὸν Ὀρφέως Ζωπύρου	τοῦ	Ἡρακλεώτου τήν τε Εἰς Ἅιδου
[1, 23]	οἴκων βασιλικῶν. ἔπειτα τὴν διαμάχην	τοῦ	θ´ Ἑβραίου καὶ τοῦ Αἰγυπτίου
[1, 7]	εἰς δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως σῴζοντος	τοῦ	θεοῦ (ἀγαθὸς γάρ) πολλαί τε
[1, 27]	ἐκλεκτῇ υἱοθεσίᾳ τῇ φίλῃ κεκλημένῃ	τοῦ	θεοῦ, ᾄδοντα ἤδη τὴν εὐχὴν
[1, 24]	παλαιοὶ ἔσεβον τούτους ὡς ἀφιδρύματα	τοῦ	θεοῦ. γράφει γοῦν ὁ τὴν
[1, 9]	φιλοσοφοῦντα διαλαβεῖν τὸν ἐπιποθοῦντα τῆς	τοῦ	θεοῦ δυνάμεως ἐπήβολον γενέσθαι; πῶς
[1, 23]	ἀνοιχθέντος τοῦ δεσμωτηρίου κατὰ βούλησιν	τοῦ	θεοῦ ἐξελθόντα καὶ εἰς τὰ
[1, 1]	ἂν εἴη ὁ τῷ θελήματι	τοῦ	θεοῦ ἐξυπηρετῶν, δωρεὰν λαβών, δωρεὰν
[1, 23]	ὑπέμενον ἀκινδύνως ἐκμανθάνοντες τὴν δύναμιν	τοῦ	θεοῦ. ἔτι δὲ Αἰγύπτιοι ἀκοῇ
[1, 9]	αὐτοῦ ἐγένετο, φησί, τοῦ λόγου	τοῦ	θεοῦ. ἢ οὐχὶ καὶ ὁ
[1, 12]	σοφίαν» ἣν ἐδίδαξεν ὁ υἱὸς	τοῦ	θεοῦ. ἤδη γοῦν καὶ Ἡσαΐας
[1, 27]	θεῷ καὶ γιγνώσκεις τὸ θέλημα	τοῦ	θεοῦ καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα
[1, 24]	δηλοῖ τὸ ἑστὸς καὶ μόνιμον	τοῦ	θεοῦ καὶ τὸ ἄτρεπτον αὐτοῦ
[1, 1]	τῷ Τιμοθέῳ φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον	τοῦ	θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ
[1, 17]	τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία	τοῦ	θεοῦ, κατὰ πρόγνωσιν τῶν αἰώνων
[1, 21]	ἱστορεῖ βίβλος· δεηθέντες δὲ ὕστερον	τοῦ	θεοῦ λαμβάνουσιν ἡγεμόνα Γοθονιὴλ τὸν
[1, 12]	οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος	τοῦ	θεοῦ, μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν.
[1, 26]	γὰρ καὶ σοφία ὁ λόγος	τοῦ	θεοῦ. νόμων τε αὖ ἐξηγητὴς
[1, 24]	δὲ ὁ στῦλος τὸ ἀνεικόνιστον	τοῦ	θεοῦ, ὁ δὲ πεφωτισμένος στῦλος
[1, 27]	ὅς ἐστι δύναμις καὶ σοφία	τοῦ	θεοῦ, ὅ τε νόμος τό
[1, 11]	γὰρ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία	τοῦ	θεοῦ, οὐ τῷ μὴ ἀληθεῖ,
[1, 20]	ἀπαρεγχείρητος, ἣν παρὰ τῷ υἱῷ	τοῦ	θεοῦ παιδευόμεθα. τοῦτόν φαμεν τὸν
[1, 20]	ὄντως γράμματα παρὰ τῷ υἱῷ	τοῦ	θεοῦ παιδευόμενοι· ἔνθεν οὐδ´ ὡσαύτως
[1, 4]	ἀπόστολος πολυποίκιλον» εἴρηκεν τὴν σοφίαν	τοῦ	θεοῦ, πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως, διὰ
[1, 20]	διδασκαλία, δύναμις» οὖσα καὶ σοφία	τοῦ	θεοῦ, προσιοῦσα δὲ φιλοσοφία ἡ
[1, 7]	πίστις. ποιοῦντες γὰρ τὸ θέλημα	τοῦ	θεοῦ τὸ θέλημα γινώσκομεν. ἀνοίξατε
[1, 18]	ἐρεῖ. ἐπειδὴ ἐν τῇ σοφίᾳ	τοῦ	θεοῦ» τουτέστι διὰ τῶν προφητῶν
[1, 18]	αἰτία τῆς σκληροκαρδίας αὐτοῖς παρὰ	τοῦ	θεοῦ φαίνηται γενομένη, τοῦ μωράναντος
[1, 17]	(φύσις γὰρ ὡς εἰπεῖν αὕτη	τοῦ	θεοῦ ὡς τοῦ πυρὸς τὸ
[1, 20]	ἀρεταὶ πλείονες ὑπάρχουσαι, καὶ ὡς	τοῦ	θερμαίνεσθαι ὅ τε ἥλιος τό
[1, 21]	Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος	τοῦ	Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ
[1, 21]	ἐπὶ Ἱεροβοὰμ καὶ προφητεύσας ἐπὶ	τοῦ	θυσιαστηρίου. μετὰ τοῦτον βασιλεύει Ἀβιοὺμ
[1, 15]	Φαίδρῳ τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα καὶ	τοῦ	Θωὺθ ἡμῖν σοφώτερον δείκνυσιν, ὅντινα
[1, 21]	Νεφθαλὶμ παραταξάμενος Σισάρᾳ τῷ ἀρχιστρατήγῳ	τοῦ	Ἰαβεὶμ ἐνίκησε, καὶ ἦρξεν ἐντεῦθεν
[1, 27]	οὐκ ἄν τις πονηρίας αἰτιάσαιτο	τοῦ	ἰατροῦ τὴν τέχνην· τῆς δὲ
[1, 19]	ἑαυτοῦ ἀμπελῶνος, τὰς δὲ τροχιὰς	τοῦ	ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται. αὗται δέ
[1, 21]	τὸ δεύτερον ἐν Χεβρὼν ὁ	τοῦ	Ἰεσσαὶ ἐκ φυλῆς Ἰούδα ἔτη
[1, 21]	ἀναπαυσάμενος. ὡς δὲ τὸ βιβλίον	τοῦ	Ἰησοῦ περιέχει, διεδέξατο τὸν Μωυσέα
[1, 4]	τὸν αἰῶνα, ᾗ φησιν ἡ	τοῦ	Ἰησοῦ σοφία. ἐὰν γὰρ τὴν
[1, 9]	διακρίνειν πεπιστευμένη τὸ νόθον ἀπὸ	τοῦ	ἰθαγενοῦς χρυσίου) {καὶ} ἱκανὸς ὢν
[1, 21]	ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου, υἱὸς δὲ Ἀχηλὶ	τοῦ	Ἰσραηλίτου, οἰκοδομεῖ τὴν πόλιν Ἱερουσαλὴμ
[1, 21]	Γεδεὼν ἐκ φυλῆς Μανασσῆ ὁ	τοῦ	Ἰωὰς τριακοσίους ἐκστρατεύσας καὶ δώδεκα
[1, 21]	τῆς τετάρτης ἐπεκτείνει. ἐπὶ δὲ	τοῦ	Ἰωρὰμ ἀνελήφθη μὲν Ἠλίας, ἤρξατο
[1, 21]	καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς ὁ	τοῦ	Ἰωσεδέκ. κἀν τῷ δευτέρῳ ἔτει
[1, 20]	καὶ ἀλήθεια συνωνύμως καλουμένη μόνου	τοῦ	καθ´ ἑαυτὴν ἀποτελέσματός ἐστιν αἰτία.
[1, 20]	(οὐκ ἔστι γὰρ αἴτιος ἕκαστος	τοῦ	καθέλκεσθαι τὴν ναῦν, ἀλλὰ σὺν
[1, 17]	οὐχὶ μὴ εἰδότος τοῦ κυρίου	τοῦ	καὶ τὰ τέλη τῶν ἐσομένων
[1, 27]	τελεώτατον ἀγαθόν, ὅταν τινὰ ἐκ	τοῦ	κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν τε
[1, 1]	καθάπερ τῷ λεπύρῳ τὸ ἐδώδιμον	τοῦ	καρύου· ἁρμόζει γάρ, οἶμαι, τῆς
[1, 24]	τε κατ´ ἀρετὴν νικῶντος καὶ	τοῦ	κατὰ βίαν ὄργανον τὸ τακτικόν,
[1, 26]	σύστοιχος δὲ αὐτῇ ἡ κολαστική,	τοῦ	κατὰ τὰς κολάσεις μέτρου ἐπιστημονική
[1, 21]	ὀλυμπιάδος προφητεύσαντες πρεσβύτεροι εἶναι Πυθαγόρου	τοῦ	κατὰ τὴν δευτέραν καὶ ἑξηκοστὴν
[1, 28]	ἀπηλλαγμένη, οὐκ ἄνευ τοῦ σωτῆρος	τοῦ	καταγαγόντος ἡμῶν τῷ θείῳ λόγῳ
[1, 21]	τρεῖς ἐγκαταλέγονται γενεαί. ἀπὸ δὲ	τοῦ	κατακλυσμοῦ ἐπὶ τὸν Ἴδης ἐμπρησμὸν
[1, 21]	διαστήματα. ἀπὸ μὲν Ἀδὰμ ἕως	τοῦ	κατακλυσμοῦ συνάγεται ἔτη δισχίλια ἑκατὸν
[1, 24]	Θρασυβούλῳ νύκτωρ ἀσελήνου καὶ δυσχειμέρου	τοῦ	καταστήματος γεγονότος πῦρ ἑωρᾶτο προηγούμενον,
[1, 15]	στρατεύσας, Ἱππὼ δὲ ἡ θυγάτηρ	τοῦ	Κενταύρου συνοικήσασα Αἰόλῳ ἐδιδάξατο αὐτὸν
[1, 18]	εὐδόκησεν οὗτος ὁ θεὸς διὰ	τοῦ	κηρύγματος τῆς μωρίας» τῆς δοκούσης
[1, 21]	ὁ κηρύξας Νινευίταις, ὁ ἐκ	τοῦ	κήτους προελθών. ἔπειτα βασιλεύει Ἰωναθὰν
[1, 1]	τῆς παραδόσεως κανόνα» ἀπὸ τῆς	τοῦ	κόσμου γενέσεως προϊοῦσιν, τὰ ἀναγκαίως
[1, 18]	ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν	τοῦ	κόσμου; ἐπ´ ἴσης τῷ μωρὰν
[1, 18]	ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν	τοῦ	κόσμου» ἐπ´ ἴσης τῷ οὐκ
[1, 11]	αὐτὸς ἀπόστολος, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα	τοῦ	κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι. ὁ δὲ
[1, 11]	τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα	τοῦ	κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν,
[1, 11]	οἰκονομία φαίνεται, κατὰ τὰ στοιχεῖα	τοῦ	κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστὸν»
[1, 17]	τέλη τῶν ἐσομένων πρὸ καταβολῆς	τοῦ	κόσμου καὶ τοῦ ἕκαστον εἶναι
[1, 15]	βαρβάρου τοῦ Φρυγὸς διαδέχεσθαι τοὺς	τοῦ	κόσμου κίονας, αἰνιττομένου τοῦ μύθου
[1, 11]	ἕξει. ~(Αὕτη οὖν ἡ σοφία	τοῦ	κόσμου μωρία παρὰ θεῷ ἐστιν,
[1, 14]	μέρη· δεῖ δὴ τὴν γένεσιν	τοῦ	κόσμου πολυπραγμονῆσαι, δι´ ἧς καὶ
[1, 24]	μὲν φιλόνικον μόνον ἐστίν, αὐτοῦ	τοῦ	κρατεῖν ἕνεκα τὴν δυναστείαν πεποιημένον,
[1, 16]	Κυμαῖος πρῶτος τοῦ γραμματικοῦ ἀντὶ	τοῦ	κριτικοῦ εἰσηγήσατο τοὔνομα καὶ γραμματικὸς
[1, 14]	Ἀστυάγους πατρὸς Μήδων, Ἀλυάττου δὲ	τοῦ	Κροίσου Λυδῶν. συνᾴδει δὲ αὐτῷ
[1, 21]	δὲ πάντα τὰ ἀπὸ Ῥωμύλου	τοῦ	κτίσαντος Ῥώμην ἕως Κομόδου τελευτῆς
[1, 21]	ἐν τοῖς πάνυ παλαιοῖς τοὺς	τοῦ	Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη δὲ
[1, 17]	τὸ προφητικόν, προφῆται ὄντες, οὐ	τοῦ	κυρίου, ἀλλὰ τοῦ ψεύστου· λέγει
[1, 1]	ἄρτον καὶ πίνῃ τὸ ποτήριον	τοῦ	κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ
[1, 7]	ζητῇς, ἀκούσῃ· αὕτη ἡ πύλη	τοῦ	κυρίου, δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ.
[1, 1]	τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος	τοῦ	κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν
[1, 1]	ἔγγραφος. ὁποτέρως δ´ ἂν ὁ	τοῦ	κυρίου ἐργάτης σπείρῃ τοὺς εὐγενεῖς
[1, 17]	πάντες οἱ πρὸ τῆς παρουσίας	τοῦ	κυρίου κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί.
[1, 1]	ἄγνοιαν αὐτοῖς {ὡς} μὴ παρέχοντος	τοῦ	κυρίου (μὴ γὰρ οὐ θεμιτὸν
[1, 17]	ἅτε ἀποσταλέντες καὶ ἐμπνευσθέντες ὑπὸ	τοῦ	κυρίου, οὐ κλέπται, ἀλλὰ διάκονοι.
[1, 26]	ἡ ποίμνη ἡ ἀλληγορουμένη πρὸς	τοῦ	κυρίου οὐδὲν ἄλλο ἢ ἀγέλη
[1, 5]	~(Ἦν μὲν οὖν πρὸ τῆς	τοῦ	κυρίου παρουσίας εἰς δικαιοσύνην Ἕλλησιν
[1, 17]	φιλόσοφοι καὶ οἱ πρὸ τῆς	τοῦ	κυρίου παρουσίας παρὰ τῶν Ἑβραϊκῶν
[1, 21]	γενεαλογία μέχρι Μαρίας τῆς μητρὸς	τοῦ	κυρίου περαιοῦται· γίνονται γάρ, φησίν,
[1, 17]	κλέψας ἐδίδαξεν, οὐχὶ μὴ εἰδότος	τοῦ	κυρίου τοῦ καὶ τὰ τέλη
[1, 27]	ὑγιέστατα ἀποκτείννυσι. κρινόμενοι δὲ ὑπὸ	τοῦ	κυρίου« φησὶν ὁ ἀπόστολος, παιδευόμεθα,
[1, 1]	ἐπὶ πολλῶν καταστήσειν» εἰς τὴν	τοῦ	κυρίου χαρὰν» προσέταξεν εἰσελθεῖν, τῷ
[1, 19]	ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ θεόν,	τοῦ	λαβεῖν αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ
[1, 22]	γλῶττάν φασιν ἐπὶ βασιλέως Πτολεμαίου	τοῦ	Λάγου ἢ ὥς τινες ἐπὶ
[1, 1]	ὁ σωτὴρ αὐτός, κατὰ τὴν	τοῦ	λαμβάνοντος δύναμιν, ἣν δεῖ ἐκ
[1, 21]	τῆς αἰχμαλωσίας μέχρι τῆς ἀποκαταστάσεως	τοῦ	λαοῦ ἀπὸ μὲν τῆς Μωυσέως
[1, 21]	Ἰαβεὶμ ἐνίκησε, καὶ ἦρξεν ἐντεῦθεν	τοῦ	λαοῦ διακρίνουσα ἡ Δεββώρα ἔτη
[1, 21]	τῆς ἑβδομηκονταετοῦς αἰχμαλωσίας καὶ τῆς	τοῦ	λαοῦ εἰς πατρῴαν γῆν ἀποκαταστάσεως
[1, 21]	τὸν τῆς Μεσοποταμίας βασιλέα ἦρξε	τοῦ	λαοῦ ἔτεσιν ἐφεξῆς νʹ καὶ
[1, 21]	βίου τελευτὴν διαδέχεται τὴν ἡγεμονίαν	τοῦ	λαοῦ Ἰησοῦς πολεμῶν μὲν ἔτη
[1, 21]	δι´ ὃν γίνεται ἡ ἀπολύτρωσις	τοῦ	λαοῦ καὶ ὁ τῶν θεοπνεύστων
[1, 1]	ὡς ἔθος, αὐτὸν δὴ ἕκαστον	τοῦ	λαοῦ λαβεῖν τὴν μοῖραν ἐπιτρέπουσιν.
[1, 28]	αὕτη τῷ σώφρονι οὐχ ἕνεκα	τοῦ	λέγειν τε καὶ πράττειν τι
[1, 1]	εἷς γὰρ ὁ διδάσκαλος» καὶ	τοῦ	λέγοντος καὶ τοῦ ἀκροωμένου, ὁ
[1, 1]	κρυπτὸν φανερωθήσεσθαι διὰ τοῦδε προεθέσπισεν	τοῦ	λογίου, καὶ τῷ παρακεκαλυμμένως τὰ
[1, 9]	ἐστὶ καὶ τὸ ποιεῖν ἐκ	τοῦ	λόγου γίνεται; εἰ γὰρ μὴ
[1, 1]	εἰ μὴ φιλόδοξος ἡ κοινωνία	τοῦ	λόγου, εἰ τοῦτον μόνον καρποῦται
[1, 8]	εἰσὶ γάρ τινες τῶν καὶ	τοῦ	λόγου ἐπακηκοότων τοῖς ἰχθύσι τοῖς
[1, 12]	τῷ γε αἰσθομένῳ τῆς μεγαλειότητος	τοῦ	λόγου, ἐπικρυπτέον οὖν τὴν ἐν
[1, 17]	οὗτοι δὴ οἱ πρὸ τῆς	τοῦ	λόγου σαρκώσεως, ἐξακούονται καθολικώτερον. ἀλλ´
[1, 1]	πνεῦμα πνεύματι συναπτόμενα κατὰ τὴν	τοῦ	λόγου σπορὰν αὔξει τὸ καταβληθὲν
[1, 9]	οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο, φησί,	τοῦ	λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ οὐχὶ
[1, 13]	τῆς Διονύσου μυθολογίας, τῆς δὲ	τοῦ	λόγου τοῦ ὄντος ἀεὶ θεολογίας
[1, 1]	μηνύει καθάπερ ἐν γῇ τῇ	τοῦ	μανθάνοντος ψυχῇ, καὶ αὕτη πνευματικὴ
[1, 4]	τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ περὶ	τοῦ	Μαργίτου, εἰ δὴ αὐτοῦ, ὧδέ
[1, 15]	τῶν σπλάγχνων τοῖς ἀνθρώποις προφαίνειν	τοῦ	μέλλοντος δήλωσιν γράφει, τὴν δὲ
[1, 17]	προασπίζων αἴτιός ἐστι τῷ προασπιζομένῳ	τοῦ	μὴ τιτρώσκεσθαι κωλύων τὸ τρωθῆναι
[1, 1]	ἀγάπης πεποιημένοι; τῇ δὲ αἰτίᾳ	τοῦ	μὴ τὸ βέλτιστον ἑλομένου θεὸς
[1, 15]	τοὺς τοῦ κόσμου κίονας, αἰνιττομένου	τοῦ	μύθου τὴν τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην
[1, 18]	παρὰ τοῦ θεοῦ φαίνηται γενομένη,	τοῦ	μωράναντος τὴν σοφίαν; ἔμπαλιν γὰρ
[1, 24]	ἐθιζόμενοι σώφρονος. τὸ γοῦν στρατήγημα	τοῦ	Μωυσέως διδάσκει πρὸ τῶν κινδύνων
[1, 21]	τελευτῆς ~(προσθείη τις τά τε	τοῦ	Μωυσέως ἑκατὸν εἴκοσι ἔτη τά
[1, 23]	ἄφωνον πεσεῖν, διακρατηθέντα δὲ ὑπὸ	τοῦ	Μωυσέως πάλιν ἀναβιῶναι. Περὶ δὲ
[1, 23]	ἀναβιῶναι. Περὶ δὲ τῆς ἀνατροφῆς	τοῦ	Μωυσέως συνᾴσεται ἡμῖν καὶ ὁ
[1, 21]	καὶ παρεκάλει αὐτὸν περὶ τῆς	τοῦ	ναοῦ οἰκοδομῆς· ὁμοίως καὶ Ἀχίας
[1, 17]	σβέσαντα τὸ δεινὸν ἀρχόμενον καὶ	τοῦ	ναυαγίου τὸν κυβερνήτην μὴ στείλαντα
[1, 21]	αὐτοῦ. γίνονται οὖν ἀπὸ Ἰησοῦ	τοῦ	Ναυῆ ἕως παρέλαβε τὴν βασιλείαν
[1, 21]	μεθ´ οὓς προφητεύουσιν Ἰησοῦς ὁ	τοῦ	Ναυῆ, Σαμουήλ, Γάδ, Νάθαν, Ἀχίας,
[1, 21]	Αἰγυπτίων ἀπεσταλκέναι αὐτῷ εἰς οἰκοδομὴν	τοῦ	νεώ, ἅτερος δὲ τὰς ἴσας
[1, 24]	τρίτον δὲ τὸ ἑνὸς ἐφιέμενον	τοῦ	νικῆσαι μόνον καὶ καταστρέψασθαι (τὸ
[1, 21]	δὲ οὗτοι μετὰ τὴν Λυκούργου	τοῦ	νομοθέτου Λακεδαιμονίων ἡλικίαν γεγονέναι· Διευχίδας
[1, 21]	θεοῦ καὶ ἐπιπνοίᾳ, πρὸ μὲν	τοῦ	νόμου Ἀδὰμ ἐπί τε τῆς
[1, 21]	προφήτου Ἱερεμίου πατὴρ περιτυχὼν τῷ	τοῦ	νόμου βιβλίῳ ἐν τῷ ἱερῷ
[1, 27]	γενέσθω μοι κύριος εἰς θεόν.	τοῦ	νόμου δὲ τὴν εὐποιίαν διὰ
[1, 27]	ἱστορουμένων. ~(Μὴ τοίνυν κατατρεχέτω τις	τοῦ	νόμου διὰ τὰς τιμωρίας ὡς
[1, 19]	κατὰ τὸν ἀπόστολον καὶ πρὸ	τοῦ	νόμου καὶ πρὸ τῆς παρουσίας.
[1, 22]	δὲ τὰς γραφὰς τάς τε	τοῦ	νόμου καὶ τὰς προφητικὰς ἐκ
[1, 17]	τὴν ὀθόνην. αὐτίκα κολάζονται πρὸς	τοῦ	νόμου οἱ τούτων αἴτιοι. ᾧ
[1, 27]	δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος ἐκ	τοῦ	νόμου, πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν
[1, 19]	μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ	τοῦ	νόμου ποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ
[1, 28]	τετραχῶς δὲ ἡμῖν ἐκληπτέον καὶ	τοῦ	νόμου τὴν βούλησιν, ἢ ὡς
[1, 19]	νόμος» τῆς ἀκροβυστίας τὰ δικαιώματα	τοῦ	νόμου φυλασσούσης» κατὰ τὸν ἀπόστολον
[1, 19]	πατὴρ καὶ τῆς κατὰ τὴν	τοῦ	νοῦ διανομὴν» δικαιοσύνης σκοπήσωμεν. ἂν
[1, 24]	ἀνατρέχοντος αὖθις εἰς οὐρανὸν διὰ	τοῦ	ξύλου, δι´ οὗ καὶ τὸ
[1, 21]	Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς δὲ Βηλούχου	τοῦ	ὀγδόου δυναστείας τῷ δευτέρῳ καὶ
[1, 21]	ἐξόδου λόγου τοῦ ἀποκρίνασθαι καὶ	τοῦ	οἰκοδομῆσαι Ἱερουσαλὴμ ἕως χριστοῦ ἡγουμένου
[1, 13]	μυθολογίας, τῆς δὲ τοῦ λόγου	τοῦ	ὄντος ἀεὶ θεολογίας πεποίηται. ὁ
[1, 28]	καταγαγόντος ἡμῶν τῷ θείῳ λόγῳ	τοῦ	ὁρατικοῦ τῆς ψυχῆς τὴν ἐπιχυθεῖσαν
[1, 8]	πιστεύοντας, ὡς μὴ προσῆκον ἀφεμένους	τοῦ	ὀρθοῦ καὶ ὑγιοῦς λόγου τῷ
[1, 25]	ἡμᾶς λέγει πρὸς τὸ ἀξίωμα	τοῦ	οὐρανοῦ ἀμετανοήτως χρωμένους γνώμῃ τῇ
[1, 4]	ἰδοὺ ἀνακέκληκα τὸν Βεσελεὴλ τὸν	τοῦ	Οὐρί, τὸν Ὤρ, τῆς φυλῆς
[1, 1]	πᾶς ὁ παιδευόμενος καθ´ ὑπακοὴν	τοῦ	παιδεύοντος. υἱέ, φησίν, ἐμῶν θεσμῶν
[1, 23]	τροφόν. ἐνταῦθα προσδραμοῦσα ἡ ἀδελφὴ	τοῦ	παιδὸς ἔχειν ἔφασκεν Ἑβραίαν γυναῖκα
[1, 23]	δὲ τὸ ἀποβησόμενον ἄπωθεν ἑστῶσα	τοῦ	παιδὸς ἡ ἀδελφή. ἐνταῦθα ἡ
[1, 23]	περιρραντηρίοις χρησομένη, ἐπακούσασα δὲ κλαυθμυριζομένου	τοῦ	παιδὸς κελεύει προσενεχθῆναι αὐτῇ καὶ
[1, 21]	ὁ Ἰωάννου πατὴρ καὶ πρὸ	τοῦ	παιδὸς προφητεύειν ἐν τοῖς εὐαγγελίοις
[1, 23]	δεηθείσης παρήνεγκε τὴν μητέρα τὴν	τοῦ	παιδὸς τροφὸν ἐσομένην ὥς τινα
[1, 21]	Εὔανδρος ὁ τὸ ἐν Ῥώμῃ	τοῦ	Πανὸς ἱερὸν τὸ Λουπέρκιον καλούμενον
[1, 29]	γὰρ διαθήκη ἣν ὁ αἴτιος	τοῦ	παντὸς θεὸς τίθεται (θεὸς δὲ
[1, 27]	πρὸς αὐτοῦ, ὥσπερ μέρος τι	τοῦ	παντὸς σώματος ἀποτεμὼν οὕτω που
[1, 29]	καὶ τό γε Ἡσιόδειον ἐπὶ	τοῦ	πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω, εἰ
[1, 21]	καταληπτικῶς ἐπιγνώσονται. ~(Καὶ περὶ μὲν	τοῦ	παρ´ Ἑβραίων τὰ τῶν φιλοσόφων
[1, 6]	ἀκριβῆ πίστιν ἐντίθησι τῇ ψυχῇ	τοῦ	παρακολουθοῦντος, ὥστε μηδ´ ἂν ἄλλως
[1, 2]	ἄλλως ἡ πολυμαθία διασυστατικὴ τυγχάνει	τοῦ	παρατιθεμένου τὰ κυριώτατα τῶν δογμάτων
[1, 21]	προφήτην« ἐχρίσθη τὴν σάρκα τῷ	τοῦ	πατρὸς αὐτοῦ πνεύματι ἐν ταύταις
[1, 26]	θείων προσταγμάτων, ὁ τὸν κόλπον	τοῦ	πατρὸς ἐξηγούμενος υἱὸς μονογενής. ἔπειτα
[1, 19]	ἡ δι´ υἱοῦ ἐπίγνωσίς ἐστι	τοῦ	πατρός, ἡ τῆς περιφράσεως τῆς
[1, 11]	δούλου διαφέρει ἄχρι τῆς προθεσμίας	τοῦ	πατρός. νήπιοι οὖν καὶ οἱ
[1, 17]	διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας	τοῦ	πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος
[1, 17]	λέγει ὁ κύριος ὑμεῖς ἐκ	τοῦ	πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου ἐστὲ
[1, 9]	κύριος τὸν διάβολον κατὰ τὸν	τοῦ	πειρασμοῦ σοφίζεται χρόνον, καὶ οὐκέτι
[1, 21]	ἀφ´ ἧς ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	τοῦ	Πελοποννησιακοῦ πολέμου ἔτη τεσσαράκοντα ὀκτώ·
[1, 21]	ἔτη φησὶν ἀπὸ Ἀδὰμ ἄχρι	τοῦ	πέμπτου ἔτους Δημητρίου βασιλείας Πτολεμαίου
[1, 20]	ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν	τοῦ	πέμψαντος αὐτὸν ἀληθής ἐστι καὶ
[1, 23]	γεγονότι κελεῦσαι τῷ Μωυσεῖ τὸ	τοῦ	πέμψαντος εἰπεῖν ὄνομα θεοῦ καὶ
[1, 17]	ἐμὴ» ὁ κύριος λέγει, ἀλλὰ	τοῦ	πέμψαντός με πατρός. ἐπὶ δὲ
[1, 13]	ἔχει) καθάπερ αἱ βάκχαι τὰ	τοῦ	Πενθέως διαφορήσασαι μέλη αἱ τῆς
[1, 4]	γὰρ τὰς βαναύσους μετιόντες τέχνας	τοῦ	περὶ τὰς αἰσθήσεις ἀπολαύουσι περιττοῦ,
[1, 15]	γε τὴν Παλαιστίνην κατῴκησαν καὶ	τοῦ	Περσικοῦ γένους οὐ τὸ ἐλάχιστον
[1, 22]	τῶν γραφῶν κατὰ τοὺς Ἀρταξέρξου	τοῦ	Περσῶν βασιλέως χρόνους ἐπίπνους Ἔσδρας
[1, 21]	ἔτος τῆς Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου	τοῦ	Περσῶν καὶ Ἀσσυρίων καὶ Αἰγυπτίων
[1, 19]	κἀν τῷ Δημοδόκῳ, εἰ δὴ	τοῦ	Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα, μὴ οὐκ
[1, 23]	βασιλεὺς τῆς χώρας τὴν ἐκ	τοῦ	πλήθους ἐπιβουλὴν τῶν γεννωμένων ἐκ
[1, 17]	τῶν προφητῶν πάντες» φησὶν ἐκ	τοῦ	πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν, δηλονότι τοῦ
[1, 1]	σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ	τοῦ	πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον· τὸ
[1, 9]	ἐκεῖνον οἱ προφῆται καὶ οἱ	τοῦ	πνεύματος μαθηταί· ἐκ γὰρ πίστεως
[1, 12]	δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ	τοῦ	πνεύματος τοῦ θεοῦ, μωρία γὰρ
[1, 23]	κεκρατηκότων ὡς κρείττονες ἡττόνων (καὶ	τοῦ	πολέμου ἡ αἰτία δικαία· ἱκέται
[1, 21]	τὸ ὄγδοον ἔτος τῆς Χαρίλλου	τοῦ	Πολυδέκτου βασιλείας Ὅμηρον φέρει. βασιλεύει
[1, 10]	αἱ τοῦ βίου ἀνατροπαί, ἔργα	τοῦ	πονηροῦ λόγου εἶεν ἂν ταῦτα)
[1, 23]	ἐνθέμενοι ἐκτιθέασι παρὰ τὰς ὄχθας	τοῦ	ποταμοῦ ἑλώδους ὄντος, ἐπετήρει δὲ
[1, 1]	τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ	τοῦ	ποτηρίου πινέτω. σκοπεῖσθαι οὖν ἀκόλουθον
[1, 21]	καὶ ἑξηκοστὴν ὀλυμπιάδα φερομένου καὶ	τοῦ	πρεσβυτάτου τῶν παρ´ Ἕλλησι σοφῶν
[1, 1]	εἰς εὐγένειαν τηρεῖ. τὸ γάλα	τοῦ	προβάτου ὃ μέν τις ἀμελξάτω,
[1, 1]	μου. μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ	τοῦ	προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά
[1, 9]	γυμνάσματα, ἀλλ´ ὁ νοῦς γε	τοῦ	προφητικοῦ καὶ τοῦ διδασκαλικοῦ πνεύματος
[1, 21]	Βαβυλῶνα γενομένης τὰ ὑπὸ Δανιὴλ	τοῦ	προφήτου εἰρημένα οὕτως ἔχοντα· ἑβδομήκοντα
[1, 21]	τῆς αἰχμαλωσίας τῆς ἐπὶ Ἱερεμίου	τοῦ	προφήτου εἰς Βαβυλῶνα γενομένης τὰ
[1, 21]	καὶ Χελκίας ὁ ἱερεὺς ὁ	τοῦ	προφήτου Ἱερεμίου πατὴρ περιτυχὼν τῷ
[1, 21]	καὶ τὸν Ἡσίοδον καὶ Ἐλισσαίου	τοῦ	προφήτου νεωτέρους. κἂν ἕπεσθαί τις
[1, 21]	οὖν ἀπὸ Σολομῶνος ἐπὶ Ἐλισσαίου	τοῦ	προφήτου τελευτὴν ἔτη, ὡς μέν
[1, 21]	ὁ Ἰωσίας οὗτος παρακούσας Ἱερεμίου	τοῦ	προφήτου ὑπὸ Νεχαὼ βασιλέως Αἰγύπτου
[1, 21]	ἔτη ἑκατὸν δεκατέσσαρα, ἀπὸ δὲ	τοῦ	πρώτου ἀγῶνος ἐπὶ τὴν Κομόδου
[1, 21]	ἱεράτευσεν, ὄγδοος ὢν ἀπὸ Ἀαρὼν	τοῦ	πρώτου ἀρχιερέως. γίνονται οὖν ἀπὸ
[1, 21]	Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας ἐπὶ Δαρείου	τοῦ	πρώτου ἔτη δύο, μεθ´ ὃν
[1, 21]	λέγειν ἐπιχειρεῖ, περὶ Φορωνέως τε	τοῦ	πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης, καὶ
[1, 21]	Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι λέγει	τοῦ	Πυθαγορείου τὴν Εἰς Ἅιδου κατάβασιν
[1, 17]	εἰπεῖν αὕτη τοῦ θεοῦ ὡς	τοῦ	πυρὸς τὸ θερμαίνειν καὶ τοῦ
[1, 21]	καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ὀζιοῦς ὁ	τοῦ	Ῥιησοῦ. διὰ ταύτης ἡγησάμενος τῆς
[1, 21]	καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιμέλεχ ὁ	τοῦ	Σαδώκ. ἐπὶ τούτου μερισθείσης τῆς
[1, 21]	Μάγων ἀρχήν, ἀποστέλλεται Ζοροβάβελ ὁ	τοῦ	Σαλαθιὴλ ἐγεῖραι καὶ ἐπικοσμῆσαι τὸν
[1, 21]	τε Εἰς Ἅιδου κατάβασιν Προδίκου	τοῦ	Σαμίου. Ἴων δὲ ὁ Χῖος
[1, 21]	ὧν ὁ πᾶς ἀριθμὸς ἕως	τοῦ	Σαμουὴλ γίνεται ἔτη τετρακόσια ἑξήκοντα
[1, 21]	δὲ Σαμουὴλ δυοῖν ἐτῶν πρότερος	τοῦ	Σαοὺλ ἐπὶ ἀρχιερέως Ἀβιμέλεχ. οὗτος
[1, 21]	τῆς πρώτης βίβλου τῶν Βασιλειῶν	τοῦ	Σαοὺλ ἔτη εἴκοσι, ἐπεὶ ἀνακαινισθεὶς
[1, 19]	εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας	τοῦ	σατανᾶ ἐπὶ θεόν, τοῦ λαβεῖν
[1, 19]	τό τε ἀπὸ τῆς ἐξουσίας	τοῦ	σατανᾶ ἐπιστρέψαι» τὸ ἀπὸ τῆς
[1, 21]	καὶ μετὰ Ἠλίαν Ἐλισσαῖος ὁ	τοῦ	Σαφάτ. ἐπὶ τούτου οἱ ἐν
[1, 21]	καὶ Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ	τοῦ	Σεναχηρείμ, ἀλλ´ εἶναι ἀπὸ τῆς
[1, 21]	Ἴδης ἐμπρησμὸν καὶ τὴν εὕρεσιν	τοῦ	σιδήρου καὶ Ἰδαίους δακτύλους ἔτη
[1, 27]	ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ μεταβαίνειν ἐκ	τοῦ	σκότους εἰς ζωὴν« καὶ παραθέντα
[1, 21]	ἑκατὸν εἴκοσι ἔτη τά τε	τοῦ	Σολομῶνος τεσσαράκοντα· συνάξει γὰρ τὰ
[1, 7]	καὶ δὴ κἀνταῦθα χρησιμεύει ἡ	τοῦ	σπόρου παραβολή, ἣν ὁ κύριος
[1, 27]	ὃς εἶδεν φρόνησιν, ἐκ δὲ	τοῦ	στόματος αὐτῆς« τῆς σοφίας δηλονότι,
[1, 18]	ὅθεν ἐπιφέρει· λόγος σαπρὸς ἐκ	τοῦ	στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω, σαπρὸς
[1, 24]	ὁδοῦ (τοιαύτη γὰρ ἡ ἀρετὴ	τοῦ	στρατηγικοῦ) ἐπιθέμενος αὐτοῖς. ἐμπειρίας γὰρ
[1, 24]	τακτικὸν δὲ μέρος ἂν εἴη	τοῦ	στρατηγικοῦ, τὸ στρατηγικὸν δὲ τοῦ
[1, 1]	γὰρ ἐξ ἀνάγκης βοηθοῦ ἤτοι	τοῦ	συγγραψαμένου ἢ καὶ ἄλλου του
[1, 17]	ἦν, τούτῳ καὶ ἡ αἰτία	τοῦ	συμβαίνοντος προσάπτεται. φαμὲν δὴ πρὸς
[1, 20]	συνεργόν φαμεν καὶ συναίτιον ἀπὸ	τοῦ	σὺν αἰτίῳ αἴτιον ὑπάρχειν ἢ
[1, 21]	ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν	τοῦ	συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν, καὶ τοῦ σφραγίσαι
[1, 14]	οὐδεὶς ἀναγράφεται, ὥσπερ οὐδὲ Φερεκύδου	τοῦ	Συρίου, ᾧ Πυθαγόρας ἐμαθήτευσεν. ἀλλ´
[1, 21]	ἁγίαν τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν, καὶ	τοῦ	σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἀπαλεῖψαι
[1, 21]	τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ	τοῦ	σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην, καὶ
[1, 1]	τοῦ κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται	τοῦ	σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ
[1, 27]	οὐ γὰρ ὁ μὲν τὴν	τοῦ	σώματος νόσον ἀπάγων εὐεργέτης δόξει,
[1, 10]	τοίνυν τῆς ἐσθῆτος πρὸ τῆς	τοῦ	σώματος σωτηρίας κήδεσθαι. εὐτελῆ γὰρ
[1, 1]	εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν	τοῦ	σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μὲν
[1, 27]	ἐντιμότερον. ἀλλ´ ἄρα τῆς μὲν	τοῦ	σώματος ὑγείας ἕνεκα καὶ τομὰς
[1, 21]	αὐτοὺς χρόνους Ἰωάννης προφητεύει μέχρι	τοῦ	σωτηρίου βαπτίσματος, μετὰ δὲ τὴν
[1, 1]	ἐμοῦ. ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν	τοῦ	σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ
[1, 21]	βασιλέων παραθέσθαι εἰς ἐπίδειξιν τῆς	τοῦ	σωτῆρος γενέσεως· Αὔγουστος ἔτη τεσσαράκοντα
[1, 21]	δὲ οἱ περιεργότερον τῇ γενέσει	τοῦ	σωτῆρος ἡμῶν οὐ μόνον τὸ
[1, 18]	ἀναπείθει ἀπιστεῖν· ἡ γὰρ παρουσία	τοῦ	σωτῆρος οὐ μωροὺς ἐποίησεν καὶ
[1, 15]	οἱ Μάγοι (οἳ μαγείᾳ καὶ	τοῦ	σωτῆρος προεμήνυσαν τὴν γένεσιν, ἀστέρος
[1, 28]	παντὸς πάθους ἀπηλλαγμένη, οὐκ ἄνευ	τοῦ	σωτῆρος τοῦ καταγαγόντος ἡμῶν τῷ
[1, 6]	μετιέναι τὸ ἐλεγκτικὸν εἶδος ἕνεκα	τοῦ	τὰς δόξας τὰς ἀπατηλὰς διακρούεσθαι
[1, 24]	πλεῖστα χαρίζεσθαι. τοῦ δὴ βασιλικοῦ	τοῦ	τε κατ´ ἀρετὴν νικῶντος καὶ
[1, 25]	γὰρ οἶμαι τοῦ τε πολιτικοῦ	τοῦ	τε κατὰ νόμον βιοῦντος ἡ
[1, 25]	συνάπτει. ἔπειτα τέλος γὰρ οἶμαι	τοῦ	τε πολιτικοῦ τοῦ τε κατὰ
[1, 10]	ἀναιρεῖται μήτε τῆς ἐντολῆς μήτε	τοῦ	τὴν ἐντολὴν σαφηνιοῦντος συμπαραλαμβανομένων. νυνὶ
[1, 21]	ἃ γεγόνει ὁ Μωυσῆς πρὸ	τοῦ	τὴν ἔξοδον τοῖς Ἑβραίοις ἀπὸ
[1, 26]	ἐπίσταται. τούτου καὶ ὁ νόμος	τοῦ	τὴν ἐπιστήμην ἔχοντος τὸ σωτήριον
[1, 22]	οὐ δὴ ξένον ἐπιπνοίᾳ θεοῦ	τοῦ	τὴν προφητείαν δεδωκότος καὶ τὴν
[1, 13]	δὲ μέρος τι, εἴπερ ἄρα,	τοῦ	τῆς ἀληθείας λόγου ἔχοντες ἀναδειχθεῖεν.
[1, 21]	σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ	τοῦ	τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν Σορόαπιν κληθῆναι
[1, 17]	συμφέρον τῆς προνοίας τὴν ἔκβασιν	τοῦ	τολμήματος. Οἶδα πολλοὺς ἀδιαλείπτως ἐπιφυομένους
[1, 1]	τὴν ἀποδοθησομένην πάντως ἀμοιβὴν παρὰ	τοῦ	τὸν μισθὸν τοῖς ἐργάταις κατ´
[1, 21]	ἔτος Τιβερίου Καίσαρος τὴν πεντεκαιδεκάτην	τοῦ	Τυβὶ μηνός, τινὲς δὲ αὖ
[1, 28]	τὰ σοφιστικὰ ἀσχολούμενοι ποιοῦσιν, ἀλλὰ	τοῦ	τῷ θεῷ κεχαρισμένα μὲν λέγειν
[1, 15]	κακῶν ἁπάντων μετασχεῖν ὑπολαμβάνουσι, κηδομένας	τοῦ	τῶν ἀνθρώπων γένους, αἳ νόμους
[1, 8]	ἀθάνατον μένει, ἡ δὲ ἀπὸ	τοῦ	ὑγιεινοῦ τε καὶ θείου διάκρισις
[1, 7]	τῶν ἀληθῶν, ὅτι τῆς αὐτῆς	τοῦ	ὑετοῦ ἀπέλαυσε δυνάμεως, ἀλλ´ οὐ
[1, 21]	ἕπεται τούτοις ἡ βασιλεία Ἰωρὰμ	τοῦ	υἱοῦ Ἰωσαφὰτ ἐπὶ ἔτη ὀκτώ,
[1, 11]	ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ	τοῦ	υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας, ἀλλὰ γοῦν
[1, 28]	ὄντων ἀμίκτως τε καὶ εἰλικρινῶς	τοῦ	ὑποκειμένου δεικτική, ἢ δύναμις περὶ
[1, 21]	καὶ οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἐκ	τοῦ	ὑποτεταγμένου κεφαλαίου ἔχοντος ὧδε· καὶ
[1, 21]	ἀποδείκνυνται τοίνυν οἱ ἐπὶ Δαρείου	τοῦ	Ὑστάσπου προφητεύσαντες κατὰ τὸ δεύτερον
[1, 21]	τὸ δεύτερον ἔτος τῆς Δαρείου	τοῦ	Ὑστάσπου τοῦ Περσῶν καὶ Ἀσσυρίων
[1, 17]	εἰς ἀνθρώπους ἐρχομένη κλοπή, οὐ	τοῦ	ὑφελομένου τὸ συμφέρον σκοπουμένου, κατευθυνούσης
[1, 22]	φιλοτιμίαν εἰς τοῦτο προσενεγκαμένου, Δημητρίου	τοῦ	Φαληρέως {καὶ} τὰ περὶ τὴν
[1, 22]	Λάγου ἢ ὥς τινες ἐπὶ	τοῦ	Φιλαδέλφου ἐπικληθέντος, τὴν μεγίστην φιλοτιμίαν
[1, 15]	ἱστορεῖ παρὰ Ἄτλαντος τοῦ βαρβάρου	τοῦ	Φρυγὸς διαδέχεσθαι τοὺς τοῦ κόσμου
[1, 1]	δὲ τῶν θείων μυστηρίων καὶ	τοῦ	φωτὸς ἐκείνου τοῦ ἁγίου τοῖς
[1, 17]	τοῦ πυρὸς τὸ θερμαίνειν καὶ	τοῦ	φωτὸς τὸ φωτίζειν) ἀλλὰ κἀκεῖνο
[1, 21]	λαμβάνουσιν ἡγεμόνα Γοθονιὴλ τὸν ἀδελφὸν	τοῦ	Χαλὲβ τὸν νεώτερον ἐκ φυλῆς
[1, 21]	καὶ ψευδοπροφήτης ἦν Σεδεκίας ὁ	τοῦ	Χαναάν. ἕπεται τούτοις ἡ βασιλεία
[1, 6]	τῷ ἀμήτῳ παρατίθεται πρὸς τὴν	τοῦ	χειμῶνος ἀπειλὴν τὴν τροφήν, ἢ
[1, 21]	σφραγίσαι ὅρασιν καὶ προφήτην, καὶ	τοῦ	χρῖσαι ἅγιον ἁγίων. καὶ γνώσῃ
[1, 21]	βαπτίσματος, μετὰ δὲ τὴν γένεσιν	τοῦ	Χριστοῦ Ἄννα καὶ Συμεών· Ζαχαρίας
[1, 11]	οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ ὑπὸ	τοῦ	Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ γὰρ οὐ
[1, 1]	διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος	τοῦ	Χριστοῦ. Ἡ μὲν οὖν τῶνδέ
[1, 21]	ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως	τοῦ	Χριστοῦ ὁμοίως ἄλλαι γενεαὶ ιδʹ
[1, 28]	σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ	τοῦ	Χριστοῦ. πρὸς ὃ δύνασθε« εἶπεν,
[1, 17]	τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν, δηλονότι	τοῦ	Χριστοῦ. ὥστε οὐ κλέπται οἱ
[1, 13]	ἔχοντες ἀναδειχθεῖεν. ὁ γοῦν αἰὼν	τοῦ	χρόνου τὸ μέλλον καὶ τὸ
[1, 21]	χίλια πεντακόσια ὀγδοήκοντα. ἀπὸ δὲ	τοῦ	χρόνου τούτου ἄχρι τῶν ἐν
[1, 23]	φέρεται τοὺς νοσφισαμένους τῆς τιμῆς	τοῦ	χωρίου καὶ ψευσαμένους λόγῳ ἀποκτείνας.
[1, 17]	τῆς μετανοίας» τῷ Ἑρμᾷ περὶ	τοῦ	ψευδοπροφήτου· τινὰ γὰρ ῥήματα ἀληθῆ
[1, 8]	καὶ ὑγιοῦς λόγου τῷ κοινωνοῦντι	τοῦ	ψεύδους πιστεύειν. τὸ μὲν γὰρ
[1, 17]	ὄντες, οὐ τοῦ κυρίου, ἀλλὰ	τοῦ	ψεύστου· λέγει ὁ κύριος ὑμεῖς
[1, 21]	δὲ ὅμως δολοφονηθείς, καίτοι προσημήναντος	τοῦ	ψόφου, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010