Livre, Chap. |
[1, 25] |
με,
φησὶν
ὁ
Μωυσῆς.
ᾗ
|
τινες |
ἀκολούθως
δηλονότι
τῇ
χρηστῇ
δόξῃ |
[1, 11] |
ὑποτιθέμενοι,
φιλοσοφίας
ὄνομα
ὑποδυόμενοι,
ἄθεοί
|
τινες |
ἀνθρωπίσκοι
καὶ
φιλήδονοι.
διὰ
τοῦτο |
[1, 21] |
τὸν
σωτῆρα
λέγουσιν.
ναὶ
μήν
|
τινες |
αὐτῶν
φασι
Φαρμουθὶ
γεγενῆσθαι
κδʹ |
[1, 2] |
φαύλων
ἔργων
δημιουργὸν
ὑπάρχουσαν,
ᾗ
|
τινες |
διαβεβλήκασιν,
ἀληθείας
οὖσαν
εἰκόνα
ἐναργῆ, |
[1, 21] |
ναὶ
μὴν
καὶ
Τέρπανδρον
ἀρχαΐζουσί
|
τινες· |
Ἑλλάνικος
γοῦν
τοῦτον
ἱστορεῖ
κατὰ |
[1, 21] |
μετοικεσίας
ταύτης
ἔτη,
ὡς
μέν
|
τινες, |
ἐννακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο,
κατὰ
δὲ |
[1, 22] |
Πτολεμαίου
τοῦ
Λάγου
ἢ
ὥς
|
τινες |
ἐπὶ
τοῦ
Φιλαδέλφου
ἐπικληθέντος,
τὴν
|
[1, 21] |
τὴν
βασιλείαν
Δαβίδ,
ὡς
μέν
|
τινες, |
ἔτη
τετρακόσια
πεντήκοντα,
ὡς
δὲ |
[1, 9] |
ἐν
πείρᾳ
πολλῶν
γεγενημένον·
ᾗ
|
τινες |
καὶ
τὸν
ἐμπειρικὸν
ἀναπλάττουσιν.
ὁ |
[1, 16] |
οὖν
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία,
ὡς
μέν
|
τινες, |
κατὰ
περίπτωσιν
ἐπήβολος
τῆς
ἀληθείας |
[1, 22] |
θεολόγος
καὶ
προφήτης,
ὡς
δέ
|
τινες |
νόμων
ἱερῶν
ἑρμηνεὺς
ἦν.
τὸ |
[1, 15] |
τὸν
Πυθαγόραν
(Ἰεζεκιὴλ
τοῦτον
ἡγοῦνταί
|
τινες, |
οὐκ
ἔστι
δέ,
ὡς
ἔπειτα |
[1, 21] |
Δαβὶδ
βασιλείας
ἔτη,
ὡς
μέν
|
τινες, |
πεντακόσια
πεντήκοντα
δύο,
ὡς
δὲ |
[1, 3] |
ἐν
παιδιᾷ
τιθέμενοι,
οἳ
δέ
|
τινες |
σφᾶς
αὐτοὺς
ἐπαίροντες
διαβολὰς
τοῖς |
[1, 5] |
γενεᾷ
συμφερόντως
δεδομένα.
ἤδη
γάρ
|
τινες |
τοῖς
φίλτροις
τῶν
θεραπαινίδων
δελεασθέντες |
[1, 21] |
αὐτοῦ
ἀκριβολογούμενοι
φέρουσιν
οἳ
μέν
|
τινες |
τῷ
ἑκκαιδεκάτω
ἔτει
Τιβερίου
Καίσαρος |
[1, 19] |
κινούμεθα
καὶ
ἐσμέν,
ὡς
καί
|
τινες |
τῶν
καθ´
ὑμᾶς
ποιητῶν
εἰρήκασιν· |
[1, 8] |
ἅλες
τῆς
γῆς.
εἰσὶ
γάρ
|
τινες |
τῶν
καὶ
τοῦ
λόγου
ἐπακηκοότων |
[1, 21] |
γὰρ
δωδεκάτῃ
θαργηλιῶνος
μηνός,
καί
|
τινες |
τῶν
τὰ
Ἀττικὰ
συγγραψαμένων
ὀγδόῃ
|
[1, 14] |
ἱστοροῦσι,
Φοῖνιξ
ἦν,
ὡς
δέ
|
τινες |
ὑπειλήφασι,
Μιλήσιος.
μόνος
οὗτος
δοκεῖ |
[1, 9] |
καὶ
τῆς
διαλεκτικῆς
εὑρετής,
ὥς
|
τινες |
ὑπολαμβάνουσιν,
παράγεται
τῷ
κατ´
ἀμφιβολίαν |