Livre, Chap. |
[1, 19] |
τὰ
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ
καὶ
πιθανεύεται
|
φιλοσοφία, |
ἀλλὰ
τὰς
αἱρέσεις
ἐπιρραπίζει.
ἐπιφέρει |
[1, 5] |
τὴν
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
καὶ
|
φιλοσοφία |
αὐτὴ
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ. |
[1, 5] |
καιρὸν
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα,
φησί,
|
φιλοσοφία |
δὲ
οὐ
κολακεύει.
τίνα
τοίνυν |
[1, 17] |
ὑψηλοῦ
κηρύγματος
ἐπὶ
κρατῆρα
οἴνου.
|
φιλοσοφία |
δὲ
οὐκ
ἀπεστάλη
ὑπὸ
κυρίου, |
[1, 2] |
μὲν
εἰ
καὶ
ἄχρηστος
εἴη
|
φιλοσοφία, |
εἰ
εὔχρηστος
ἡ
τῆς
ἀχρηστίας |
[1, 21] |
σοφίας
ἀρχαιοτάτη
ἡ
κατὰ
Ἑβραίους
|
φιλοσοφία. |
εἴρηται
μὲν
οὖν
περὶ
τούτων |
[1, 5] |
τῆς
προπαιδείας.
εἰ
γὰρ
ἐγκράτειαν
|
φιλοσοφία |
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε
καὶ
γαστρὸς |
[1, 5] |
συνεργεῖ.
ἔστι
γὰρ
ἡ
μὲν
|
φιλοσοφία |
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
ἡ
σοφία
δὲ |
[1, 20] |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ
|
φιλοσοφία |
ἡ
Ἑλληνικὴ
οὐ
δυνατωτέραν
ποιεῖ |
[1, 14] |
τῆς
Ἰταλίας
ἡ
κατὰ
Πυθαγόραν
|
φιλοσοφία |
ἡ
Ἰταλικὴ
κατεγήρασεν.
Ἀναξίμανδρος
δὲ |
[1, 11] |
γὰρ
κατὰ
τὴν
θείαν
παράδοσιν
|
φιλοσοφία
|
ἵστησι
τὴν
πρόνοιαν
καὶ
βεβαιοῖ, |
[1, 5] |
παρουσίας
εἰς
δικαιοσύνην
Ἕλλησιν
ἀναγκαία
|
φιλοσοφία, |
νυνὶ
δὲ
χρησίμη
πρὸς
θεοσέβειαν |
[1, 19] |
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα
καὶ
ὑποθέσεις
ἐχούσῃ
|
φιλοσοφία, |
οὐδ´
ἐν
μουσικῇ,
στοχαστικῇ
γε |
[1, 5] |
εἰς
Χριστόν.
προπαρασκευάζει
τοίνυν
ἡ
|
φιλοσοφία |
προοδοποιοῦσα
τὸν
ὑπὸ
Χριστοῦ
τεκειούμενον. |
[1, 20] |
τοῖς
ἄλλοις)
οὕτω
καὶ
ἡ
|
φιλοσοφία |
πρὸς
κατάληψιν
τῆς
ἀληθείας,
ζήτησις |
[1, 20] |
εἰ
δὲ
καὶ
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
|
φιλοσοφία
|
πρὸς
τὴν
ἀληθείας
εὕρεσιν,
κατὰ |
[1, 28] |
~(Ἡ
μὲν
οὖν
κατὰ
Μωυσέα
|
φιλοσοφία |
τετραχῇ
τέμνεται,
εἴς
τε
τὸ |
[1, 13] |
τε
βάρβαρος
ἥ
τε
Ἑλληνικὴ
|
φιλοσοφία
|
τὴν
ἀίδιον
ἀλήθειαν
σπαραγμόν
τινα, |
[1, 16] |
καὶ
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ
Ἑλληνικὴ
|
φιλοσοφία |
τὸ
μέγεθος
τῆς
ἀληθείας,
ἔτι |
[1, 20] |
ἑαυτὴν
ἐδικαίου
ποτὲ
καὶ
ἡ
|
φιλοσοφία |
τοὺς
Ἕλληνας,
οὐκ
εἰς
τὴν |
[1, 16] |
ἱστορεῖ.
Ἡ
μὲν
οὖν
Ἑλληνικὴ
|
φιλοσοφία, |
ὡς
μέν
τινες,
κατὰ
περίπτωσιν
|