Livre, Chap.
[1, 24]	ἐμιμήσατο τόνδε τὸν τρόπον· ἤγαγε	τοὺς	Ἀθηναίους νύκτωρ δι´ ἀνοδίας βαδίσας
[1, 24]	τὸν λαὸν ἐξαγαγὼν ὑποπτεύσας ἐπιδιώξειν	τοὺς	Αἰγυπτίους τὴν ὀλίγην καὶ σύντομον
[1, 19]	λόγος τῶν ἀπὸ φιλοσοφίας πρὸς	τοὺς	αἱρετικοὺς καλουμένους, ἐμφανῶς πάνυ κρείσσων»
[1, 10]	ἡ τέρπειν μᾶλλον ἢ ὠφελεῖν	τοὺς	ἀκούοντας δυναμένη. Μούσας Σειρήνων ἡδίους
[1, 10]	καὶ ἐπὶ τὴν εὐεργεσίαν ἄγων	τοὺς	ἀκούοντας. ἔστι γὰρ καὶ σωτήριος
[1, 18]	τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους καὶ	τοὺς	ἄλλους συλλογισμοὺς δηλονότι, ἡμεῖς δὲ
[1, 21]	φυλῆς Δάν, νικήσας ἐν πολέμῳ	τοὺς	ἀλλοφύλους. οὗτος ἦρξεν ἔτεσιν εἴκοσι.
[1, 2]	τῶν ὑπομνημάτων τῶν περιειληφότων κατὰ	τοὺς	ἀναγκαίους καιροὺς τὴν Ἑλληνικὴν δόξαν
[1, 18]	πίστιν, Ἕλληνες δὲ σοφίαν ζητοῦσι,	τοὺς	ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους καὶ τοὺς
[1, 15]	διὰ τῶν σοφῶν σεβασθῆναί τε	τοὺς	ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές
[1, 8]	σκοπουμένῳ βέλτιστος φαίνοιτο. αἰτιᾶται γοῦν	τοὺς	ἄνευ νοῦ καὶ ἐπιστήμης δόξαις
[1, 28]	καὶ πράττειν τι τῶν πρὸς	τοὺς	ἀνθρώπους, ὥσπερ οἱ νῦν διαλεκτικοὶ
[1, 21]	ἀναβλέπει. ἐνταῦθα Ζοροβάβελ σοφίᾳ νικήσας	τοὺς	ἀνταγωνιστὰς τυγχάνει παρὰ Δαρείου ὠνησάμενος
[1, 8]	δόλῳ καὶ βίᾳ ἡμᾶς δὴ	τοὺς	ἀπερίττους, ὡς ἂν εἰπεῖν ἀδυνατωτέρους.
[1, 29]	βεβαιοῦσι καὶ θεμελιοῦσι τοὺς λόγους	τοὺς	ἀποδεικτικούς, ὅσον ἔτι αἱ αὐτῶν
[1, 19]	τῶν ἀποστόλων ἀναγράφεται λέγων πρὸς	τοὺς	Ἀρεοπαγίτας· δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ. διερχόμενος
[1, 22]	αἰχμαλωσίᾳ διαφθαρεισῶν τῶν γραφῶν κατὰ	τοὺς	Ἀρταξέρξου τοῦ Περσῶν βασιλέως χρόνους
[1, 21]	τε καὶ Ὀλδά. ἔπειτα περὶ	τοὺς	αὐτοὺς χρόνους Ἰωάννης προφητεύει μέχρι
[1, 15]	εἰσιν οἱ βάρβαροι διαφερόντως τιμήσαντες	τοὺς	αὑτῶν νομοθέτας τε καὶ διδασκάλους
[1, 15]	μάθημα χρόνῳ πολιόν. Δημόκριτος γὰρ	τοὺς	Βαβυλωνίους λόγους προσλαβὼν τοὺς ἠθικοὺς
[1, 4]	ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων. καὶ δὴ	τοὺς	Βαβυλῶνος σοφοὺς προσαγορεύει. ὅτι δὲ
[1, 24]	ὁ τῶν Ἀθηναίων ἀποστὰς ἐπήγαγε	τοὺς	βαρβάρους εἰς τὴν Ἀττικὴν καὶ
[1, 15]	Πλάτων δῆλον ὡς σεμνύνων αἰεὶ	τοὺς	βαρβάρους εὑρίσκεται, μεμνημένος αὑτοῦ τε
[1, 21]	Ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ τῶν κατὰ	τοὺς	βαρβάρους χρόνων ἀποδοτέον κατὰ τὰ
[1, 15]	τε τῷ Συμποσίῳ ἐπαινῶν Πλάτων	τοὺς	βαρβάρους ὡς διαφερόντως ἀσκήσαντας μόνους
[1, 21]	Φίλων δὲ καὶ αὐτὸς ἀνέγραψε	τοὺς	βασιλεῖς τοὺς Ἰουδαίων διαφώνως τῷ
[1, 9]	τῆς ἀμπέλου εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς	τοὺς	βότρυας λαμβάνειν. ἄμπελος» δὲ ὁ
[1, 27]	δὲ ἀπαλλάττων τῶν παρόντων κακῶν.	τοὺς	γὰρ σωφρόνως καὶ δικαίως βιοῦν
[1, 1]	ἐξ Ἑβραίων φιλόσοφος Πλάτων κελεύει	τοὺς	γεωργοὺς μὴ ἐπαρδεῦσαι μηδὲ λαμβάνειν
[1, 19]	εἶπον, ἀλλ´ ὁμοίους μὲν φιλοσόφοις.	τοὺς	δ´ ἀληθινούς, ἔφη, τίνας λέγεις;
[1, 27]	ἢν μόνον ἐπαΐειν ἐθελήσωσιν αὐτοῦ,	τοὺς	δὲ ἀπαλλάττων τῶν παρόντων κακῶν.
[1, 1]	μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας,	τοὺς	δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας
[1, 1]	δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς,	τοὺς	δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς
[1, 1]	τῇ ἐκκλησίᾳ τοὺς μὲν ἀποστόλους,	τοὺς	δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς,
[1, 15]	Ἕλλησι διαφέρων οὗτος ἀναγράφεται φιλοσόφων.	τοὺς	δὲ Ὑπερβορέους Ἑλλάνικος ὑπὲρ τὰ
[1, 29]	τὰ ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς διψύχους,	τοὺς	διαλογιζομένους ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν,
[1, 11]	τούτων τῶν σοφῶν κύριος γινώσκει	τοὺς	διαλογισμοὺς ὅτι εἰσὶ μάταιοι. μηδεὶς
[1, 3]	αὐτῶν· κύριος γὰρ μόνος γινώσκει	τοὺς	διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ
[1, 12]	τὴν ἀλήθειαν, ὅπως ἂν λάθοι	τοὺς	δίκην κολοιῶν σπερμολόγους. ἐπὰν δὲ
[1, 29]	φησὶ καὶ τὰ ἀποκαλύμματα διὰ	τοὺς	διψύχους, τοὺς διαλογιζομένους ἐν ταῖς
[1, 11]	τῶν πεφυσιωμένων, ἀλλὰ τὴν δύναμιν,	τοὺς	δοκησισόφους καὶ οἰομένους εἶναι, οὐκ
[1, 17]	τοὺς ὄντως σοφοὺς διαβάλλει, ἀλλὰ	τοὺς	δοκησισόφους. ~(Καὶ τούτων, φησίν, ἀπολῶ
[1, 17]	ἡ γραφή· ἀπέστειλεν ἡ σοφία	τοὺς	ἑαυτῆς δούλους, συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ
[1, 24]	γὰρ ἔμπροσθεν αὐτῶν) ἦγε νύκτωρ	τοὺς	Ἑβραίους δι´ ἀβάτου, ἐν πόνοις
[1, 5]	τὸ Ἑλληνικὸν ὡς ὁ νόμος	τοὺς	Ἑβραίους εἰς Χριστόν. προπαρασκευάζει τοίνυν
[1, 23]	τῆς λείας ἐκφορήσει, καθάπερ ἐκεῖνοι	τοὺς	Ἑβραίους τῇ καταδουλώσει. εἴτ´ οὖν
[1, 5]	εἰρήνης» ἑρμηνεύεται. δηλοῖ τοίνυν προφητικῶς	τοὺς	εἰρηνικῶς ἐποπτεύσαντας πολυτρόπως εἰς κλῆσιν
[1, 24]	ἔχων, οἷός ἐστιν ὁ κύριος	τοὺς	εἰς αὐτὸν καὶ δι´ αὐτοῦ
[1, 19]	μὲν τοὺς κλητούς, ὀλίγους δὲ	τοὺς	ἐκλεκτοὺς αἰνιττόμενος. ἐπιφέρει γοῦν σαφῶς·
[1, 24]	ἡγεῖτο κατώρθωσεν. Ἀλλὰ καὶ Θρασυβούλῳ	τοὺς	ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς καταγαγόντι καὶ
[1, 1]	Ἰουδαῖον γενέσθαι, ἀλλὰ καὶ διὰ	τοὺς	Ἕλληνας Ἕλληνα, ἵνα πάντας κερδάνωμεν.
[1, 5]	ἢ τὸν κύριον καλέσαι καὶ	τοὺς	Ἕλληνας· ἐπαιδαγώγει γὰρ καὶ αὐτὴ
[1, 19]	ἀποφθέγξασθαί τινα τῆς ἀληθοῦς φιλοσοφίας	τοὺς	Ἕλληνας, θείας οἰκονομίας ἡ περίπτωσις
[1, 19]	εἴτ´ αὖ φυσικὴν ἔννοιαν ἐσχηκέναι	τοὺς	Ἕλληνας λέγοι, τὸν τῆς φύσεως
[1, 20]	ἐδικαίου ποτὲ καὶ ἡ φιλοσοφία	τοὺς	Ἕλληνας, οὐκ εἰς τὴν καθόλου
[1, 1]	μὲν αὐξήσαντας τὸ ἀργύριον αὐτοῦ,	τοὺς	ἐν ὀλίγῳ πιστούς» ἀποδεξάμενος καὶ
[1, 21]	ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων μετῴκισε	τοὺς	ἐν Σαμαρείᾳ εἰς Μήδους καὶ
[1, 21]	καὶ τοὺς περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς	τοὺς	ἐν τῇ Ἀργοῖ πλεύσαντας συνάγεται
[1, 1]	ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί» οἱ	τοὺς	ἐνταῦθα κατὰ τὸν βίον καὶ
[1, 18]	τοὺς τοῦ αἰῶνος τούτου ζητητάς,	τοὺς	ἐξ ἐθνῶν φιλοσόφους τάξας. οὐχὶ
[1, 15]	μὴ κρεοφαγοῦντας, ἀλλ´ ἀκροδρύοις χρωμένους.	τοὺς	ἑξηκονταετεῖς οὗτοι ἔξω πυλῶν ἄγοντες
[1, 24]	βαρβάρους εἰς τὴν Ἀττικὴν καὶ	τοὺς	ἐπικαίρους τῶν τόπων προκαταλαβόμενος ἐφύλαττεν
[1, 14]	σοφίᾳ πρώτους θαυμασθῆναι τοὺς ἑπτὰ	τοὺς	ἐπικληθέντας σοφούς, ὧν τέσσαρες μὲν
[1, 21]	ἔτη τριάκοντα δύο, εἶτα ἐπὶ	τοὺς	ἑπτὰ ἐπὶ Θήβαις ἔτη δέκα,
[1, 14]	ποιητὰς ἐπὶ σοφίᾳ πρώτους θαυμασθῆναι	τοὺς	ἑπτὰ τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς, ὧν
[1, 6]	τινα τῶν οὕτω πεφυκότων παρὰ	τοὺς	ἑτέρους ἐνδείκνυται, τελειότητα δὲ κατ´
[1, 1]	ὁ τοῦ κυρίου ἐργάτης σπείρῃ	τοὺς	εὐγενεῖς πυροὺς καὶ τοὺς στάχυς
[1, 12]	καταγελαστότερα ἀκούσματα, οὐδ´ αὖ πρὸς	τοὺς	εὐφυεῖς θαυμασιώτερά τε καὶ ἐνθουσιαστικώτερα.
[1, 2]	κοσμίως, αὑτούς τε ἀπατῶντες καὶ	τοὺς	ἐχομένους αὐτῶν γοητεύοντες. Ἑβραῖοι μὲν
[1, 15]	γὰρ τοὺς Βαβυλωνίους λόγους προσλαβὼν	τοὺς	ἠθικοὺς πεποίηται· λέγεται γὰρ τὴν
[1, 22]	πάσαις κατακοσμῆσαι γραφαῖς ἠξίωσε καὶ	τοὺς	Ἱεροσολυμίτας τὰς παρ´ αὐτοῖς προφητείας
[1, 21]	οὗ δὲ χρόνου ἐξήγαγε Μωυσῆς	τοὺς	Ἰουδαίους ἐξ Αἰγύπτου ἐπὶ τὴν
[1, 27]	τὴν εὐποιίαν διὰ τῆς πρὸς	τοὺς	Ἰουδαίους περικοπῆς δεδήλωκεν ὁ ἀπόστολος
[1, 21]	καὶ αὐτὸς ἀνέγραψε τοὺς βασιλεῖς	τοὺς	Ἰουδαίων διαφώνως τῷ Δημητρίῳ. ἔτι
[1, 16]	εὑρίσκεται. Ἀντίλοχος δὲ αὖ ὁ	τοὺς	ἵστορας πραγματευσάμενος ἀπὸ τῆς Πυθαγόρου
[1, 1]	προσίασιν κοινωνικοὺς τῶν ἐπιτηδείων μαθόντες	τοὺς	καθωσιωμένους τῷ Χριστῷ. ἀλλ´ οἳ
[1, 21]	ψόφῳ τῷ πρὸς ἀλλήλους διῃσθάνετο	τοὺς	καιροὺς τῶν πράξεων, ἀπέθανεν δὲ
[1, 16]	αὐτίκα μάλα. φασὶ δὲ καὶ	τοὺς	κατὰ διατριβὴν λόγους καὶ τὰ
[1, 1]	ἔγγονοι οἱ λόγοι. αὐτίκα πατέρας	τοὺς	κατηχήσαντάς φαμεν, κοινωνικὸν δὲ ἡ
[1, 3]	τούτων καὶ τῶν παραπλησίων ὅσοι	τοὺς	κενοὺς μεμελετήκασι λόγους ἡ θεία
[1, 19]	δέ τε παῦροι, πολλοὺς μὲν	τοὺς	κλητούς, ὀλίγους δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς
[1, 21]	τρία μῆνες ἑπτά. καὶ μετὰ	τοὺς	κριτὰς βασιλειῶν ἔτη πεντακόσια ἑβδομήκοντα
[1, 21]	πρῶτος ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ μετὰ	τοὺς	κριτάς, ὧν ὁ πᾶς ἀριθμὸς
[1, 16]	πρῶτος περιέθηκε τοῖς ποιήμασι καὶ	τοὺς	Λακεδαιμονίων νόμους ἐμελοποίησε Τέρπανδρος ὁ
[1, 28]	{περὶ} τῶν ἀνθρωπείων περί τε	τοὺς	λόγους καὶ τὰς πράξεις οἰκεία
[1, 29]	κοινῶς τοὺς μύθους αὐτῶν καὶ	τοὺς	λόγους παιδικοὺς εἶναι παριστάς. θείως
[1, 29]	ἰσχυροποιοῦσι καὶ βεβαιοῦσι καὶ θεμελιοῦσι	τοὺς	λόγους τοὺς ἀποδεικτικούς, ὅσον ἔτι
[1, 1]	τὸν οἷόν τε ἀκούειν, ἐπιτηρῶν	τοὺς	λόγους, τοὺς τρόπους, τὰ ἤθη,
[1, 12]	ᾗ φησιν, ἔμπροσθεν τῶν χοίρων	τοὺς	μαργαρίτας βάλλειν μή ποτε καταπατήσωσι
[1, 21]	κατὰ τὸ κιθαρίζειν εὐδοκίμουν. καὶ	τοὺς	μὲν ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμοὺς
[1, 1]	δὲ ὁ θεὸς» τῇ ἐκκλησίᾳ	τοὺς	μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας,
[1, 1]	τιθέναι λόγον μετ´ αὐτῶν. ὁπηνίκα	τοὺς	μὲν αὐξήσαντας τὸ ἀργύριον αὐτοῦ,
[1, 27]	ἀποκτειννύμενος· εὐεργέτης γὰρ ὁ νόμος	τοὺς	μὲν δικαίους ἐξ ἀδίκων ποιεῖν
[1, 23]	ἡμῶν πολὺν ἐμηχανήσατο βασιλεὺς Φαραώ,	τοὺς	μὲν ἐν πλινθεύμασιν οἰκοδομίαις τε
[1, 1]	τὴν τῶν σπουδαίων ἀποδοκιμάζοντα γραφὴν	τοὺς	μὴ τοιούτους ἀποδέχεσθαι συντάττοντας. ἀλλ´
[1, 29]	μηδὲν πρεσβύτερον ἐχούσης, ἄμφω κοινῶς	τοὺς	μύθους αὐτῶν καὶ τοὺς λόγους
[1, 29]	παῖδας δὲ εἴρηκεν αὐτούς γε	τοὺς	μύθους, ὡς ἂν μικρὸν διορώντων
[1, 11]	ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι	τοὺς	νεκρούς, ὁ ἀπόστολός φησιν, ὃς
[1, 5]	τὰ τέκνα σου ὡς ὄρνις	τοὺς	νεοσσούς. Ἱερουσαλὴμ δὲ ὅρασις εἰρήνης»
[1, 26]	Διὸς δι´ ἐνάτου ἔτους λαμβάνειν	τοὺς	νόμους ἱστοροῦσι φοιτῶντα εἰς τὸ
[1, 26]	τὸν Λοκρὸν παρὰ τῆς Ἀθηνᾶς	τοὺς	νόμους λαμβάνειν ἀπομνημονεύουσιν. οἳ δὲ
[1, 23]	Πέτρος ἐν ταῖς Πράξεσι φέρεται	τοὺς	νοσφισαμένους τῆς τιμῆς τοῦ χωρίου
[1, 23]	ἧκον πρὸς Αἰγυπτίους· οἳ δὲ	τοὺς	ξένους καταδουλωσάμενοι τρόπον αἰχμαλώτων ὑπηρετεῖν
[1, 1]	πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς	τοὺς	οἰκείους τῆς πίστεως. ἕκαστος δὲ
[1, 17]	αὐτοὺς λέγουσα ἡ γραφὴ οὐ	τοὺς	ὄντως σοφοὺς διαβάλλει, ἀλλὰ τοὺς
[1, 14]	γε Ὀρφέα καὶ Λίνον καὶ	τοὺς	παλαιοτάτους παρὰ σφίσι ποιητὰς ἐπὶ
[1, 1]	τῷ κατὰ τὸν θεὸν καὶ	τοὺς	πεινῶντας δικαιοσύνην τρέφοντες τῇ τοῦ
[1, 21]	δὲ Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ	τοὺς	περὶ Ἰάσονα ἀριστεῖς τοὺς ἐν
[1, 3]	ὅθεν οἱ Ἕλληνες καὶ αὐτοὶ	τοὺς	περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας σοφοὺς ἅμα
[1, 3]	σοφοὺς δή που τοὺς σοφιστὰς	τοὺς	περὶ τὰς λέξεις καὶ τὰς
[1, 12]	στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς. χαλεπὸν γὰρ	τοὺς	περὶ τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς καθαροὺς
[1, 24]	τῇ ἐν Μαραθῶνι μάχῃ νικήσας	τοὺς	Πέρσας ἐμιμήσατο τόνδε τὸν τρόπον·
[1, 18]	δοκούσης Ἕλλησιν εἶναι μωρίας, σῶσαι	τοὺς	πιστεύοντας· ἐπειδὴ Ἰουδαῖοι» φησί, σημεῖα
[1, 14]	ἢ Τύριος, ὥστε εἶναι κατὰ	τοὺς	πλείστους τὸν Πυθαγόραν βάρβαρον τὸ
[1, 24]	παρέπεμπεν αὐτούς. ναὶ μὴν καὶ	τοὺς	πολεμίους τοὺς τῆς χώρας προκαθεζομένους
[1, 10]	οὐ μόνον γοητεύουσι καὶ κλέπτουσι	τοὺς	πολλούς, βιαζόμεναι δὲ ἔσθ´ ὅτε
[1, 12]	γὰρ οὐκ ἔστι τούτων πρὸς	τοὺς	πολλοὺς καταγελαστότερα ἀκούσματα, οὐδ´ αὖ
[1, 14]	πρῶτος ἀνηγόρευσεν. Φιλοσοφίας τοίνυν μετὰ	τοὺς	προειρημένους ἄνδρας τρεῖς γεγόνασι διαδοχαὶ
[1, 5]	τῷ κυριακῷ λόγῳ τὰ κατὰ	τοὺς	προσήκοντας καιροὺς ἑκάστῃ γενεᾷ συμφερόντως
[1, 21]	γυναῖκα, τοῦ δαίμονος αὐτῆς ἑπτὰ	τοὺς	πρώτους μνηστῆρας ἀνελόντος, καὶ μετὰ
[1, 3]	εἰσὶ μάταιοι, σοφοὺς δή που	τοὺς	σοφιστὰς τοὺς περὶ τὰς λέξεις
[1, 3]	καὶ ἥμερος λόγος, ὁ δρασσόμενος	τοὺς	σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν·
[1, 1]	σπείρῃ τοὺς εὐγενεῖς πυροὺς καὶ	τοὺς	στάχυς αὐξήσῃ τε καὶ θερίσῃ,
[1, 1]	γεωργὸς γενέσθαι, παρ´ ὅλους ἐνδείξομαι	τοὺς	Στρωματεῖς, αἰνισσόμενος ἁμῇ γέ πῃ
[1, 21]	Ἀμβακούμ, Ναούμ, Δανιήλ, Μισαήλ, ὁ	τοὺς	συλλογισμούς, Ἀγγαῖος, Ζαχαρίας καὶ ὁ
[1, 29]	ἡμέτερα, εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν νέους	τοὺς	τὰ νεώτερα καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων
[1, 29]	ἔστιν οὐδείς· γέροντας, οἶμαι, εἰπὼν	τοὺς	τὰ πρεσβύτερα, τουτέστι τὰ ἡμέτερα,
[1, 24]	δι´ ἀνοδίας βαδίσας καὶ πλανήσας	τοὺς	τηροῦντας αὐτὸν τῶν βαρβάρων· ὁ
[1, 19]	δ´ ἀληθινούς, ἔφη, τίνας λέγεις;	τοὺς	τῆς ἀληθείας, ἦν δ´ ἐγώ,
[1, 24]	ναὶ μὴν καὶ τοὺς πολεμίους	τοὺς	τῆς χώρας προκαθεζομένους τροπωσάμενος ἀπέκτεινεν
[1, 15]	ἱερὰ πολλὰ ἤδη γέγονε διὰ	τοὺς	τοιούτους παῖδας. δῆλοι δέ εἰσιν
[1, 18]	τούτου; πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν γραμματέων	τοὺς	τοῦ αἰῶνος τούτου ζητητάς, τοὺς
[1, 15]	τοῦ βαρβάρου τοῦ Φρυγὸς διαδέχεσθαι	τοὺς	τοῦ κόσμου κίονας, αἰνιττομένου τοῦ
[1, 21]	μάλιστα ἐν τοῖς πάνυ παλαιοῖς	τοὺς	τοῦ Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη
[1, 1]	τε ἀκούειν, ἐπιτηρῶν τοὺς λόγους,	τοὺς	τρόπους, τὰ ἤθη, τὸν βίον,
[1, 1]	τέκνα. κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ	τοὺς	τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον,
[1, 19]	ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς καὶ	τοὺς	τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους θήσομεν; οὐδαμῶς,
[1, 1]	γὰρ μόνον δι´ Ἑβραίους καὶ	τοὺς	ὑπὸ νόμον κατὰ τὸν ἀπόστολον
[1, 20]	δὲ καὶ διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ	τοὺς	φιλεγκλήμονας δεήσει, συναίτιον τὴν φιλοσοφίαν
[1, 21]	εἶναι τὸ ὄνομα. μαρτυρεῖ γοῦν	τοὺς	Φρύγας οὕτω. καλοῦντας μικρόν τι
[1, 15]	Ἰλίου ἅλωσιν ξενίζεται. παρατήρει μοι	τοὺς	χρόνους εἰς σύγκρισιν τῆς Μωυσέως
[1, 21]	Μωσέα παρὰ τοῖς Ἑβραίοις προφητῶν	τοὺς	χρόνους. Μετὰ τὴν Μωυσέως τοῦ
[1, 16]	{πεντήκοντα} νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις· Σόλωνος γὰρ	τοὺς	χρόνους προειρήκαμεν. Δράκων δὲ ὁ
[1, 16]	κωμῳδίαν δὲ Σουσαρίων ὁ Ἰκαριεύς.	τοὺς	χρόνους τούτων παῖδες παραδιδόασι γραμματικῶν,
[1, 21]	δύο ἡμέραι δώδεκα. τινὲς μέντοι	τοὺς	χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων οὕτως
[1, 21]	οἶμαι ἐπὶ τούτοις χεῖρον καὶ	τοὺς	χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων παραθέσθαι
[1, 21]	τὰς Ἰουδαϊκὰς συντάξας ἱστορίας καταγαγὼν	τοὺς	χρόνους φησὶν ἀπὸ Μωυσέως ἕως
[1, 21]	τριακόσια τριάκοντα ὀκτώ. ~(Ἐρατοσθένης δὲ	τοὺς	χρόνους ὧδε ἀναγράφει· ἀπὸ μὲν
[1, 5]	γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι	τοὺς	χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010