Livre, Chap. |
[1, 15] |
εἰς
Ἕλληνας
κατῆλθεν.
προέστησαν
δ´
|
αὐτῆς |
Αἰγυπτίων
τε
οἱ
προφῆται
καὶ
|
[1, 21] |
Δεββώρα
ἔτη
τεσσαράκοντα.
τελευτησάσης
δὲ
|
αὐτῆς |
ἁμαρτὼν
αὖθις
ὁ
λαὸς
παραδίδοται |
[1, 1] |
φυγὴν
ἡ
συνείδησις,
θεμέλιος
δὲ
|
αὐτῆς |
βέβαιος
ὀρθὸς
βίος
ἅμα
μαθήσει |
[1, 7] |
καὶ
τὰ
ἀνθητικὰ
σπέρματα·
τῆς
|
αὐτῆς |
δὲ
γεωργίας
καὶ
ἡ
φυτουργία, |
[1, 20] |
τὸν
τρόπον
μιᾶς
καὶ
τῆς
|
αὐτῆς |
δραχμῆς
τῷ
μὲν
ναυκλήρῳ
δοθείσης |
[1, 9] |
καὶ
ἀπὸ
γραμματικῆς
καὶ
φιλοσοφίας
|
αὐτῆς |
δρεπόμενον
τὸ
χρήσιμον
ἀνεπιβούλευτον
φυλάσσειν
|
[1, 15] |
δήλωσιν
γράφει,
τὴν
δὲ
ψυχὴν
|
αὐτῆς |
εἶναι
τὸ
ἐν
τῇ
σελήνῃ |
[1, 21] |
κατακτείνασα
τὰ
τέκνα
τοῦ
ἀδελφοῦ
|
αὐτῆς· |
ἐκ
γὰρ
τοῦ
γένους
ἦν |
[1, 5] |
σε
αἱ
πηγαί,
αἱ
τῆς
|
αὐτῆς |
ἐκβλύζουσαι
γῆς.
οὐ
δὴ
μόνον |
[1, 21] |
τόπῳ
τοῦ
αὐτοῦ
εἴδους
ἰχθὺς
|
αὐτῆς |
ἐκείνης
εὑρεθήσεται
τῆς
ἡμέρας.
αἱ |
[1, 21] |
Σάρραν
ἄγεται
γυναῖκα,
τοῦ
δαίμονος
|
αὐτῆς |
ἑπτὰ
τοὺς
πρώτους
μνηστῆρας
ἀνελόντος, |
[1, 20] |
πολλὰ
τὰ
συλλαμβανόμενα
πρὸς
ζήτησιν
|
αὐτῆς, |
ἡ
δὲ
εὕρεσις
δι´
υἱοῦ. |
[1, 8] |
ἐκ
διαλεκτικῆς
ἐρωτητικόν,
τέλος
δὲ
|
αὐτῆς |
ἡ
ἔκπληξις.
ἥ
τε
αὖ |
[1, 20] |
οὐδ´
ὡς
κατὰ
τὴν
ἀφαίρεσιν
|
αὐτῆς |
ἤτοι
ἐλλείπειν
τῷ
καθόλου
λόγῳ |
[1, 5] |
ὁδόν,
μὴ
ἐπιστῇς
θύραις
οἴκων
|
αὐτῆς, |
ἵνα
μὴ
προῇ
ἄλλοις
τὴν |
[1, 21] |
γὰρ
καὶ
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
|
αὐτῆς |
καὶ
περὶ
τῶν
χρησμῶν
τῶν |
[1, 1] |
φαίνειν
τοῖς
τῆς
ἑστιάσεως
τῆς
|
αὐτῆς |
κατηξιωμένοις.
τί
γὰρ
ὄφελος
σοφίας |
[1, 15] |
τὸ
μὲν
εἰς
ἀέρα
χωρῆσαν
|
αὐτῆς |
μετὰ
τελευτήν,
τοῦτ´
εἶναι
τὸ |
[1, 16] |
μιξοφρύγιον
καὶ
μιξολύδιον
Μαρσύαν,
τῆς
|
αὐτῆς |
ὄντα
τοῖς
προειρημένοις
χώρας,
καὶ |
[1, 5] |
εἰς
Ἅιδην,
τὰ
δὲ
ἴχνη
|
αὐτῆς |
οὐκ
ἐρείδεται.
μακρὰν
οὖν
ποίησον |
[1, 21] |
τὴν
ἁγίαν
μέχρι
τῆς
καταστροφῆς
|
αὐτῆς. |
οὕτω
γὰρ
τὸ
ῥητὸν
τὸ |
[1, 13] |
τῆς
σοφίας
ζωοποιήσει
τὸν
παρ´
|
αὐτῆς. |
πάλιν
τε
αὖ
βεβαιοῖ
σαφέστερον |
[1, 20] |
ἀλλ´
ἀδύνατον
παρέχουσα
τὴν
κατ´
|
αὐτῆς |
σοφιστικὴν
ἐπιχείρησιν
καὶ
διακρουομένη
τὰς |
[1, 5] |
εὑρόντες,
μᾶλλον
δὲ
εἰληφότες
παρ´
|
αὐτῆς |
τῆς
ἀληθείας,
ἔχουσιν
οἱ
μύσται. |
[1, 9] |
κατὰ
τὴν
βάρβαρον
φιλοσοφίαν
αἱρέσεις
|
αὐτῆς |
τῆς
ἀληθείας.
πῶς
δὲ
οὐκ |
[1, 1] |
ἡμῖν
ὁ
λόγος
ὁ
πρὸ
|
αὐτῆς |
τῆς
παραδόσεως
λεγόμενος)
τὰς
συνήθεις |
[1, 27] |
φρόνησιν,
ἐκ
δὲ
τοῦ
στόματος
|
αὐτῆς« |
τῆς
σοφίας
δηλονότι,
δικαιοσύνη
ἐκπορεύεται, |
[1, 19] |
μὴ
χρονίσῃς
ἐν
τῷ
τόπῳ
|
αὐτῆς. |
τόπον
τὴν
συναγωγήν,
οὐχὶ
δὲ |
[1, 7] |
προκύπτει
τῶν
ἀληθῶν,
ὅτι
τῆς
|
αὐτῆς |
τοῦ
ὑετοῦ
ἀπέλαυσε
δυνάμεως,
ἀλλ´ |
[1, 13] |
πᾶν
δὲ
τίμιον
οὐκ
ἄξιον
|
αὐτῆς. |
~(Φασὶ
δὲ
Ἕλληνες
μετά
γε |