Livre, Chap.
[1, 21]	φυλὴν καὶ Βενιαμεὶν καὶ Λευὶ	μὴ	αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ´
[1, 11]	βασιλεία τοῦ θεοῦ, οὐ τῷ	μὴ	ἀληθεῖ, ἀλλὰ καθ´ ὑπόληψιν πιθανῷ,
[1, 1]	τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιον	μὴ	ἀντανέλῃς ἀπ´ ἐμοῦ. ἀπόδος μοι
[1, 6]	δὲ ζωῆς φυλάσσει παιδεία, ὡς	μὴ	ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι πρὸς
[1, 1]	ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.	μὴ	ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου
[1, 13]	ἀπενέγκασθαι αἴσθησιν. ἀνθαιρεῖσθε παιδείαν καὶ	μὴ	ἀργύριον, καὶ γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον
[1, 20]	τούτων γίνεται τὸ εὐδαιμόνως ζῆν	(μὴ	γὰρ δὴ εὐδαιμονῶμεν πρὸς τὰ
[1, 1]	{ὡς} μὴ παρέχοντος τοῦ κυρίου	(μὴ	γὰρ οὐ θεμιτὸν οὕτω φρονεῖν)
[1, 20]	γραφῆς εἴρηται. φησὶ γοῦν· υἱέ,	μὴ	γίνου ψεύστης· ὁδηγεῖ γὰρ τὸ
[1, 8]	μακράν ἐστι τῆς ἐκείνων διαθέσεως.	μὴ	γινώμεθα κενόδοξοι, φησὶν ὁ ἀπόστολος,
[1, 1]	ῥᾴδιος ἡ τοιάδε διακονία τοῖς	μὴ	δεδοκιμασμένοις. ταῦτα δὲ ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι
[1, 10]	ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων καὶ	μὴ	δι´ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ μὲν
[1, 27]	τῶν ἄλλων κηδόμενος ὅπως ἂν	μὴ	διαφθείρωνται πρὸς αὐτοῦ, ὥσπερ μέρος
[1, 18]	ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν·	μὴ	δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. ὁ
[1, 8]	εὐρόοισι στόμασι τἀληθέστατα κλέπτουσιν, ὥστε	μὴ	δοκεῖν ἃ χρὴ δοκεῖν, ἡ
[1, 20]	γίγνεσθαι ὠνομασμένον, καθ´ ἑαυτὸ δὲ	μὴ	δύνασθαι τὸ ἀποτέλεσμα τὸ κατ´
[1, 17]	γοῦν τῆς θείας προνοίας τὸ	μὴ	ἐᾶσαι τὴν ἐξ ἀποστάσεως ἑκουσίου
[1, 18]	ὑπακουσάντων ἑκουσίου προσκλίσεως χωρισθέντες οἱ	μὴ	ἐθελήσαντες πείθεσθαι ἀσύνετοί τε καὶ
[1, 17]	ἐνέπνευσε καὶ κλέψας ἐδίδαξεν, οὐχὶ	μὴ	εἰδότος τοῦ κυρίου τοῦ καὶ
[1, 16]	καὶ οὐδὲν ἄφωνον· ἐὰν οὖν	μὴ	εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς,
[1, 27]	χρηστευομένη ὡς εὐεργέτις. ἔξεστι δὲ	μὴ	εἶναι ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ μεταβαίνειν
[1, 1]	αἰώνιον· τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες	μὴ	ἐκκακῶμεν· συμβάλλεται γοῦν τὰ μέγιστα
[1, 27]	δὲ καὶ πίστεις καὶ ἀλήθεια	μὴ	ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰς
[1, 5]	γὰρ σοφίας διδάσκω σε, ὅπως	μὴ	ἐκλίπωσίν σε αἱ πηγαί, αἱ
[1, 18]	σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν	μὴ	ἐκπορευέσθω, σαπρὸς λόγος οὗτος ὁ
[1, 11]	γοῦν σπέρμα ἐστὶν Ἀβραὰμ τὸ	μὴ	ἐξ ἐπαγγελίας, τὸ ἴδιον εἰληφὸς
[1, 1]	φιλόσοφος Πλάτων κελεύει τοὺς γεωργοὺς	μὴ	ἐπαρδεῦσαι μηδὲ λαμβάνειν ὕδωρ παρ´
[1, 1]	παιδεύοντος. υἱέ, φησίν, ἐμῶν θεσμῶν	μὴ	ἐπιλανθάνου. εἰ δὲ μὴ πάντων
[1, 7]	σκοπῶμεν, ὡς εἴ ποτε οἱ	μὴ	ἐπιστάμενοι διαβιοῦσι καλῶς εὖ ποιεῖν·
[1, 5]	ἄφρονος ἡδονῆς τὴν σὴν ὁδόν,	μὴ	ἐπιστῇς θύραις οἴκων αὐτῆς, ἵνα
[1, 11]	τις ἄλλη τὰ στοιχεῖα ἐκτετίμηκεν	μὴ	ἐπιστήσασα τὴν ποιητικὴν αἰτίαν τούτοις,
[1, 16]	ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν	μὴ	εὔσημον λόγον δῶτε, πῶς γνωσθήσεται
[1, 21]	ἐν τῇ Λιβύῃ σκορπίον, ἐὰν	μὴ	ἐφικνῆται παίειν τὸν ἄνθρωπον, ἀπιόντα
[1, 19]	τοῦ νόμου ποιῶσιν, οὗτοι νόμον	μὴ	ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος» τῆς
[1, 29]	καὶ πρότερον εἶπεν διαθήκην« παραινεῖ	μὴ	ζητεῖν αὐτὴν ἐν γραφῇ. ἔστι
[1, 11]	ἡμᾶς, ἵνα ἡ πίστις ἡμῶν	μὴ	ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ´
[1, 18]	ἴσης τῷ οὐκ ἐμώρανεν» ἵνα	μὴ	ἡ αἰτία τῆς σκληροκαρδίας αὐτοῖς
[1, 1]	τὴν ἀλήθειαν; διὰ τί δὲ	μὴ	ἠγαπήθη ἡ δικαιοσύνη, εἰ πάντων
[1, 1]	προσπαθείᾳ νικᾶσθαι, μὴ φόβῳ δουλοῦσθαι,	μὴ	ἡδονῇ ἐπαίρεσθαι. μόνης δὲ τῆς
[1, 21]	αἰχμαλωσίαν ταύτην τῇ εἰκόνι λατρεῦσαι	μὴ	θελήσαντες Μισαὴλ Ἀνανίας τε καὶ
[1, 18]	λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, οἱ δὲ	μὴ	θελήσαντες πείθεσθαι ἑαυτοὺς ἀπέστησαν δηλαδή.
[1, 1]	ὠφέλειαν τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ, εἰ	μὴ	θρασέως καί τισιν ἀντιζηλούμενος ἐπεπήδησεν
[1, 17]	δὲ ἦν καὶ μηνίειν καὶ	μὴ)	{καὶ μὴν} οὐκ ἀπεῖρξε τὸ
[1, 15]	Περιπατητικὸς καὶ ἄλλοι πλείους, ἵνα	μὴ	κατ´ ὄνομα ἐπιὼν διατρίβω. φανερώτατα
[1, 19]	καὶ ὕδατι κατὰ τὴν προσφορὰν	μὴ	κατὰ τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας
[1, 16]	φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´ εἰ καὶ	μὴ	καταλαμβάνει ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία τὸ
[1, 17]	μαθών τι τῆς ἀληθείας καὶ	μὴ	καταμείνας ἐν αὐτῇ, ταῦτα ἐνέπνευσε
[1, 11]	ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ	μὴ	καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ
[1, 11]	ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, καὶ	μὴ	καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ
[1, 11]	τοι ἐν τῷ Ἱερεμίᾳ γέγραπται·	μὴ	καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τῇ
[1, 1]	κεκραγὼς ἐγγράφως, μὴ κέρδους ἕνεκα,	μὴ	κενοδοξίας χάριν γράφειν, μὴ προσπαθείᾳ
[1, 1]	θεὸν ἀφοσιοῦται ταῦτα κεκραγὼς ἐγγράφως,	μὴ	κέρδους ἕνεκα, μὴ κενοδοξίας χάριν
[1, 6]	παιδεία, ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς	μὴ	κλαπῆναι πρὸς τῶν ἐπὶ βλάβῃ
[1, 12]	οὗτος ἔγνωσται» λέγει. ~(Ἐπεὶ δὲ	μὴ	κοινὴ ἡ παράδοσις καὶ πάνδημος
[1, 15]	ἱστορεῖ, διδάσκεσθαι δὲ αὐτοὺς δικαιοσύνην	μὴ	κρεοφαγοῦντας, ἀλλ´ ἀκροδρύοις χρωμένους. τοὺς
[1, 23]	ἀπέστειλεν κριτὴν ἢ ´πιστάτην ἐνταῦθα;	μὴ	κτενεῖς δέ με ὥσπερ τὸν
[1, 23]	θυγάτηρ τοῦ βασιλέως, συχνῷ χρόνῳ	μὴ	κυΐσκουσα, τέκνων δὲ ἐπιθυμοῦσα, ἐκείνης
[1, 17]	οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πάντες οἱ	μὴ	κυρίως ὑπ´ αὐτοῦ ἀποσταλέντες. Εἶχον
[1, 17]	ἀδιαλείπτως ἐπιφυομένους ἡμῖν καὶ τὸ	μὴ	κωλῦον αἴτιον εἶναι λέγοντας· φασὶ
[1, 17]	τὸ δαιμόνιον αἴτιον ἦν οὐχὶ	μὴ	κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον, εἰ καὶ
[1, 17]	καὶ δρᾶν νοεῖσθαι, τὸ δὲ	μὴ	κωλῦον κατά γε τοῦτο ἀνενέργητον
[1, 17]	κτίζεσθαι τὴν οἰκίαν· τὸ δὲ	μὴ	κωλῦον κεχώρισται τοῦ γινομένου. διὰ
[1, 17]	γὰρ τὸν κλέπτην, ἀλλὰ τὸν	μὴ	κωλύσαντα τὴν κλοπὴν καταμέμψονται. καὶ
[1, 17]	τὸν μὴ φυλάξαντα ἢ τὸν	μὴ	κωλύσαντα, ὡς τοῦ ἐμπρησμοῦ τὸν
[1, 17]	τοῦ ἕκαστον εἶναι ἐγνωκότος, ἀλλὰ	μὴ	κωλύσαντος· εἶχεν γάρ τινα ὠφέλειαν
[1, 17]	αὐτὸς τῆς κλοπῆς, οὐχ ὁ	μὴ	κωλύσας κύριος. ἀλλ´ οὐδ´ ἐπιβλαβὴς
[1, 17]	μὲν κωλύσας αἴτιος, ὁ δὲ	μὴ	κωλύσας τὴν αἵρεσιν τῆς ψυχῆς
[1, 17]	βέλος, ἀλλὰ τὴν ἀσπίδα τὴν	μὴ	κωλύσασαν τὸ βέλος διελθεῖν αἰτιάσονται·
[1, 17]	πρὸς αὐτούς, ἴστωσαν τὸ μὲν	μὴ	κωλυτικόν, ὅπερ φαμὲν ἐπὶ τῆς
[1, 17]	κωλύει. τί γὰρ ἐνεργεῖ ὁ	μὴ	κωλύων; ἤδη δὲ καὶ εἰς
[1, 10]	ὁ μακάριος ἀπόστολος παραινῶν ἡμῖν	μὴ	λογομαχεῖν τε δι´ οὐδὲν χρήσιμον
[1, 9]	τοῦ λόγου γίνεται; εἰ γὰρ	μὴ	λόγῳ πράττοιμεν, ἀλόγως ποιοῖμεν ἄν.
[1, 6]	πίστει λεγόμενα οὐχ οἷόν τε	μὴ	μαθόντα ὁμολογοῦμεν. τὰ μὲν γὰρ
[1, 9]	ἀλλ´ οὐχ οὕτως ὡς ἐκδέξασθαι	μὴ	μεμαθηκότας. τὰς δὲ ἐντολάς» φησίν,
[1, 10]	Πυθαγόρας παραινεῖ, τὰς σοφίας ἀσκεῖν	μὴ	μετὰ ἡδονῆς διδάσκων, ἀπατηλὸν δὲ
[1, 8]	αἱ τοίνυν τέχναι αὗται ἐὰν	μὴ	μετὰ φιλοσοφίας γένωνται, βλαβερώτεραι παντί
[1, 1]	οἰκοδομήματα, εἰς τόδε ἀφικνοῦνται, εἰ	μὴ	μεταλήψεως χάριν τῶν κοσμικῶν προσίασιν
[1, 19]	σου. ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ	μὴ	νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ
[1, 28]	γὰρ ἔγνω τὸν υἱὸν εἰ	μὴ	ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα
[1, 28]	πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ	μὴ	ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν
[1, 5]	γοῦν εἴρηται παιδείας θεοῦ, υἱέ,	μὴ	ὀλιγώρει, μηδὲ ἐκλύου ὑπ´ αὐτοῦ
[1, 1]	οὐ γὰρ ἔστι τὰ γραφέντα	μὴ	οὐκ ἐκπεσεῖν» καίτοι ἀνέκδοτα ὑπό
[1, 19]	δὴ τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα,	μὴ	οὐκ ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν» λέγει,
[1, 1]	φανερὸν γενήσεται· ἐπεὶ διὰ τί	μὴ	πάντες ἴσασι τὴν ἀλήθειαν; διὰ
[1, 9]	πνεύματος ἐπικεκρυμμένως λαλούμενος διὰ τὸ	μὴ	πάντων εἶναι τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν,
[1, 1]	θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου. εἰ δὲ	μὴ	πάντων ἡ γνῶσις, ὄνος λύρας,
[1, 23]	θεοῦ. ἔτι δὲ Αἰγύπτιοι ἀκοῇ	μὴ	παραδεχόμενοι τὰ τῆς δυνάμεως ἀποτελέσματα,
[1, 1]	συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς {ὡς}	μὴ	παρέχοντος τοῦ κυρίου (μὴ γὰρ
[1, 11]	θέλημά μου, λέγει κύριος. ἵνα	μὴ	πεποιθότες ὦμεν ἐφ´ ἑαυτοῖς, ἀλλ´
[1, 11]	ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ δὲ ἡ ἀγάπη,	μὴ	περὶ τὴν οἴησιν, ἀλλὰ περὶ
[1, 1]	θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον, εἰ	μὴ	περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ τῶν
[1, 18]	διὰ τὸ εἰδότας τὴν προφητείαν	μὴ	πιστεύειν τῇ ἐκβάσει, Ἕλλησι δὲ
[1, 18]	ὄντες ἐν μείζονι αἰτίᾳ γεγόνασι	μὴ	πιστεύσαντες τῷ κηρύγματι· ἑκούσιος γὰρ
[1, 1]	ἄρα τὸ προφητικὸν ἐκεῖνο· ἐὰν	μὴ	πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε. ἄρ´
[1, 7]	κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν, εἰ	μὴ	πίστιν ἔχοιεν. διὰ τοῦτο γὰρ
[1, 14]	καὶ πίωμεν· αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν.	μὴ	πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι
[1, 27]	ὁμολογεῖται, κἂν οἱ κατὰ νόμον	μὴ	πολιτευόμενοι ὡς ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται
[1, 1]	αὐτίκα οὐ πολλοῖς ἀπεκάλυψεν ἃ	μὴ	πολλῶν ἦν, ὀλίγοις δέ, οἷς
[1, 10]	διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν ἡ γραφή,	μὴ	πολὺς ἐν ῥήμασι γίνου» λέγουσα·
[1, 5]	Ἄγαρ παροίκησιν (ἐνταῦθα γὰρ εἴρηται·	μὴ	πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν» τὴν
[1, 5]	ταύτῃ· ὁπηνίκα δ´ ἂν φῇ·	μὴ	πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν, χρῆσθαι
[1, 23]	παιδὸς ἔχειν ἔφασκεν Ἑβραίαν γυναῖκα	μὴ	πρὸ πολλοῦ τετοκυῖαν παραστῆσαι αὐτῇ
[1, 17]	κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον, εἰ καὶ	μὴ	προέτρεπεν. οὔτε δὲ οἱ ἔπαινοι
[1, 5]	ἐπιστῇς θύραις οἴκων αὐτῆς, ἵνα	μὴ	προῇ ἄλλοις τὴν σὴν ζωήν.
[1, 1]	οὐκ εὐθὺς δ´ εἴ τις	μὴ	προηγουμένως ἐπιτελεῖ, κατὰ περίστασιν αὐτὸ
[1, 1]	προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν καὶ	μὴ	προκεκενωμένοις. ὅταν δ´ ἐκ πίστεως
[1, 10]	καὶ Πινδάρου τοῦ Βοιωτίου γράφοντος·	μὴ	πρὸς ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀρχαῖον
[1, 1]	σωτηρίαν τῶν ἐπαϊόντων, τό τε	μὴ	πρὸς χάριν ὁμιλεῖν δωροδοκίας τε
[1, 8]	τῶν λέξεων τέχνας, εἴ τις	μὴ	προσέρχεται ὑγιαίνουσι λόγοις» φησί, διδασκαλίᾳ
[1, 5]	οἰκουμένην. κἄν τις βιαζόμενος λέγῃ·	μὴ	πρόσεχε φαύλῃ γυναικί, μέλι γὰρ
[1, 8]	καὶ ἐπιστήμης δόξαις πιστεύοντας, ὡς	μὴ	προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ καὶ
[1, 6]	λεγόμενα προσίεσθαι, τὰ δὲ ἀλλότρια	μὴ	προσίεσθαι οὐχ ἁπλῶς ἡ πίστις,
[1, 5]	ὁ πούς σου» φησὶν οὐ	μὴ	προσκόψῃ, ἐπὶ τὴν πρόνοιαν τὰ
[1, 1]	ἕνεκα, μὴ κενοδοξίας χάριν γράφειν,	μὴ	προσπαθείᾳ νικᾶσθαι, μὴ φόβῳ δουλοῦσθαι,
[1, 1]	λαμβάνειν ὕδωρ παρ´ ἑτέρων. ἐὰν	μὴ	πρότερον ὀρύξαντες παρ´ αὑτοῖς ἄχρι
[1, 7]	φωνῇ ἡρμηνεύθησαν αἱ γραφαί, ὡς	μὴ	πρόφασιν ἀγνοίας προβάλλεσθαι δυνηθῆναί ποτε
[1, 1]	αὐτῇ μαραινόμενα τῇ διανοίᾳ, ἐπεὶ	μὴ	ῥᾴδιος ἡ τοιάδε διακονία τοῖς
[1, 17]	κωλύσαντα, ὡς τοῦ ἐμπρησμοῦ τὸν	μὴ	σβέσαντα τὸ δεινὸν ἀρχόμενον καὶ
[1, 1]	κατηξιωμένοις. τί γὰρ ὄφελος σοφίας	μὴ	σοφιζούσης τὸν οἷόν τε ἐπαΐειν;
[1, 10]	ἐν τῷ Πλάτωνος Πολιτικῷ, τὸ	μὴ	σπουδάζειν ἐπὶ τοῖς ὀνόμασι, πλουσιώτερος
[1, 17]	καὶ τοῦ ναυαγίου τὸν κυβερνήτην	μὴ	στείλαντα τὴν ὀθόνην. αὐτίκα κολάζονται
[1, 17]	ἐπιτερποῦς καὶ πρὸ τούτων τὸ	μὴ	συγκατατίθεσθαι ταῖς ἀπατηλαῖς ἐκείναις φαντασίαις
[1, 2]	κατεγνωσμένων. πολλὰ δ´ οὖν καὶ	μὴ	συμβαλλόμενα εἰς τέλος συγκοσμεῖ τὸν
[1, 27]	φησὶν ὁ ἀπόστολος, παιδευόμεθα, ἵνα	μὴ	σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν. προεῖπεν
[1, 23]	τυραννικὴν ὠμότητα, δείσαντες δὲ ὕστερον	μὴ	συναπόλωνται τῷ παιδί, ἐκ βίβλου
[1, 2]	τῶν δογματισθέντων αὐτοῖς χρωμένους φράσει,	μὴ	συνεμβαίνοντας εἰς τὴν κατὰ μέρος
[1, 1]	ἐκεῖνο· ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ	μὴ	συνῆτε. ἄρ´ οὖν ὡς καιρὸν
[1, 27]	προφητεία ὀνειδίζει τὸν λαὸν ὡς	μὴ	συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα καὶ
[1, 27]	καὶ μέρη τινὰ ἀποτέμνων, ὡς	μὴ	τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς, καὶ
[1, 13]	αἱρέσεσι δοξαζομένων εὕροιμεν ἄν (ὅσαι	μὴ	τέλεον ἐκκεκώφηνται μηδὲ ἐξετμήθησαν τὴν
[1, 1]	γεωργός. ἐργάζεσθε» φησὶν ὁ κύριος,	μὴ	τὴν ἀπολλυμένην βρῶσιν, ἀλλὰ τὴν
[1, 18]	ἡλίου καταλαμπόμενος ἀπολωλέναι λέγεται τῷ	μὴ	τὴν ἴσην ἐκτελεῖν ἐνέργειαν. πάντων
[1, 17]	τιμαὶ οὔθ´ αἱ κολάσεις δίκαιαι,	μὴ	τῆς ψυχῆς ἐχούσης τὴν ἐξουσίαν
[1, 5]	ἦν πάλαι, Ἀβραὰμ δὲ γυνή.	μὴ	τίκτουσα ἡ Σάρρα τὴν ἑαυτῆς
[1, 17]	αἴτιός ἐστι τῷ προασπιζομένῳ τοῦ	μὴ	τιτρώσκεσθαι κωλύων τὸ τρωθῆναι αὐτόν,
[1, 1]	πεποιημένοι; τῇ δὲ αἰτίᾳ τοῦ	μὴ	τὸ βέλτιστον ἑλομένου θεὸς ἀναίτιος.
[1, 1]	τῶν σπουδαίων ἀποδοκιμάζοντα γραφὴν τοὺς	μὴ	τοιούτους ἀποδέχεσθαι συντάττοντας. ἀλλ´ ἄρα
[1, 17]	τὰς ναῦς τοίνυν τῶν Ἑλλήνων	μὴ	τὸν Ἕκτορα ἐμπρῆσαι λεγόντων, ἀλλὰ
[1, 11]	οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν	μὴ	ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ
[1, 20]	καὶ ἡ διαλεκτικὴ πρὸς τὸ	μὴ	ὑποπίπτειν ταῖς κατατρεχούσαις αἱρέσεσιν. αὐτοτελὴς
[1, 1]	ἀντιζηλούμενος ἐπεπήδησεν τῇ διδασκαλίᾳ, εἰ	μὴ	φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ λόγου,
[1, 1]	χάριν γράφειν, μὴ προσπαθείᾳ νικᾶσθαι,	μὴ	φόβῳ δουλοῦσθαι, μὴ ἡδονῇ ἐπαίρεσθαι.
[1, 17]	γὰρ αἴτιον εἶναι κλοπῆς τὸν	μὴ	φυλάξαντα ἢ τὸν μὴ κωλύσαντα,
[1, 19]	ὕδωρ ψιλὸν εὐχαριστοῦσιν. ἀλλὰ ἀποπήδησον,	μὴ	χρονίσῃς ἐν τῷ τόπῳ αὐτῆς.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010