Livre, Chap.
[1, 1]	παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες	οὐ	βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι
[1, 11]	ἀλήθειαν καὶ τῷ ὄντι ἀργὸν	οὐ	βούλεται εἶναι τὸν πιστεύσαντα ὁ
[1, 15]	καὶ ὕδωρ ταῖς χερσὶ πίνουσιν,	οὐ	γάμον, οὐ παιδοποιίαν ἴσασιν, ὥσπερ
[1, 17]	καὶ τῆς κακίας ἀκουσίου οὔσης·	οὐ	γὰρ αἱρεῖταί τις κακὸν ᾗ
[1, 28]	τοιαῦτα διακρίνειν τε καὶ λέγειν·	οὐ	γὰρ δὴ μία Μύκονος« ἡ
[1, 19]	ἀληθείας, ἦν δ´ ἐγώ, φιλοθεάμονας.	οὐ	γὰρ ἐν γεωμετρίᾳ αἰτήματα καὶ
[1, 11]	ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων γράφει.	οὐ	γὰρ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία
[1, 14]	συγχρῆσθαι ποιήμασι; πρὸς γοῦν Κορινθίους,	οὐ	γὰρ ἐνταῦθα μόνον, περὶ τῆς
[1, 1]	φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι, ὀρέγοντες εὑρεθῶμεν.	οὐ	γὰρ ἔστι τὰ γραφέντα μὴ
[1, 18]	οἱ ὑπακοῦσαι βουληθέντες κλητοὶ» ὠνομάσθησαν.	οὐ	γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ τῷ
[1, 15]	ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην οὐδείς·	οὐ	γὰρ ἔχετε μάθημα χρόνῳ πολιόν.
[1, 1]	ἐφυλαξάμην, οὔ τί που φθονῶν	(οὐ	γὰρ θέμις) δεδιὼς δὲ ἄρα
[1, 25]	ὁρώμενα ὅρασις) οὐδὲ δόξα πᾶσα	(οὐ	γὰρ καὶ ἡ πονηρά) ἀλλὰ
[1, 1]	τοῖς καλλίστοις τὰ ὑπομνήματα ἡμῖν.	οὐ	γὰρ μόνον δι´ Ἑβραίους καὶ
[1, 29]	παίδων βραχύ τι διαφέρειν μύθων·	οὐ	γὰρ μύθων παιδικῶν ἐξακουστέον οὐδὲ
[1, 1]	χρὴ τῷ εἰς ἄνδρας ἐγγραφομένῳ.	οὐ	γὰρ ὁ μὲν καυχησάμενος εὐποιίαν
[1, 27]	τιμωρίας ὡς οὐ καλοῦ κἀγαθοῦ·	οὐ	γὰρ ὁ μὲν τὴν τοῦ
[1, 11]	οὔπω ἔγνω καθὸ δεῖ γνῶναι·	οὐ	γάρ ποτε ἡ ἀλήθεια οἴησις,
[1, 19]	Ἕλληνας, θείας οἰκονομίας ἡ περίπτωσις	(οὐ	γὰρ ταὐτόματον ἐκθειάσει τις διὰ
[1, 6]	ταῦτα προκομιστέον, καὶ πρὸς οὕστινας.	οὐ	γὰρ φύσει, μαθήσει δὲ οἱ
[1, 1]	καθάπερ ὁ θεός, λόγῳ πιστεύεται,	οὐ	γράμματι. κἄν τις λέγῃ γεγράφθαι
[1, 1]	οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα. Ἤδη δὲ	οὐ	γραφὴ εἰς ἐπίδειξιν τετεχνασμένη ἥδε
[1, 12]	καὶ ἐνθουσιαστικώτερα. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος	οὐ	δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ
[1, 5]	αἱ τῆς αὐτῆς ἐκβλύζουσαι γῆς.	οὐ	δὴ μόνον ἑνός τινος δικαίου
[1, 22]	βούλημα μεμελετημένον εἰς Ἑλληνικὰς ἀκοάς.	οὐ	δὴ ξένον ἐπιπνοίᾳ θεοῦ τοῦ
[1, 21]	δὴ φθάνειν ἐπιχειροῦντα τῇ ἐπιβουλῇ,	οὐ	δή που νεύματι ἀφανεῖ τῶν
[1, 23]	λείαν τῶν Αἰγυπτίων ἐκφορήσαντες ἀπῄεσαν,	οὐ	διὰ φιλοχρηματίαν, ὡς οἱ κατήγοροί
[1, 19]	ἄρα ἤδη πολυμαθίη νόον ἔχειν	οὐ	διδάσκει» καθ´ Ἡράκλειτον. ἔν τε
[1, 1]	τὴν γῆν. ἀπορίᾳ γὰρ ἐπαρκεῖν	{οὐ}	δίκαιον, ἀργίαν δὲ ἐφοδιάζειν οὐ
[1, 29]	οἰωνοῖς πετεηνοῖς, ἐσθέμεν ἀλλήλους, ἐπεὶ	οὐ	δίκη ἐστὶ μετ´ αὐτῶν· ἀνθρώποισι
[1, 19]	θεὸς θέλῃ, ὀλίγον ὕστερον. ἆρ´	οὐ	δοκεῖ σοι {πίστεως} ἐκ τῶν
[1, 1]	δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις	οὐ	δοκεῖν δίκαιος, ἀλλ´ εἶναι θέλει»
[1, 20]	προσιοῦσα δὲ φιλοσοφία ἡ Ἑλληνικὴ	οὐ	δυνατωτέραν ποιεῖ τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ´
[1, 1]	παρέχοντος τοῦ κυρίου (μὴ γὰρ	οὐ	θεμιτὸν οὕτω φρονεῖν) ἀλλὰ τὴν
[1, 1]	{οὐ} δίκαιον, ἀργίαν δὲ ἐφοδιάζειν	οὐ	καλόν· ᾗ καὶ φορτίον συνεπιτιθέναι
[1, 27]	νόμου διὰ τὰς τιμωρίας ὡς	οὐ	καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ ὁ
[1, 11]	τῆς ἀτιμοτάτης ὕλης πεφοιτηκέναι λέγουσιν,	οὐ	καλῶς. παράδοσιν» δὲ ἀνθρωπίνην» τὴν
[1, 17]	Ἑβραϊκῶν προφητῶν μέρη τῆς ἀληθείας	οὐ	κατ´ ἐπίγνωσιν λαβόντες, ἀλλ´ ὡς
[1, 7]	φιλοσοφίᾳ θεόθεν ἥκειν εἰς ἀνθρώπους	οὐ	κατὰ προηγούμενον, ἀλλ´ ὃν τρόπον
[1, 2]	δι´ ἧς ἐξηκολούθηκεν ἡ γνῶσις,	οὐ	κατὰ προηγούμενον λόγον τῆς φιλοσοφίας
[1, 11]	τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ	οὐ	κατὰ Χριστὸν» φερομένων ἡμῶν. ἡ
[1, 11]	τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ	οὐ	κατὰ Χριστόν, φιλοσοφίαν μὲν οὐ
[1, 29]	στοχαστικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ, ἀλλ´	οὐ	καταληπτικῶς· τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον
[1, 17]	διότι κωλῦσαι τὸν Ἕκτορα δυνάμενος	οὐ	κεκώλυκεν· ἀλλ´ ὃ μὲν διὰ
[1, 1]	καὶ τὸν λόγον, ᾗ καὶ	οὐ	κεκώλυκεν ὁ κύριος ἀπὸ ἀγαθοῦ
[1, 17]	καὶ ἐμπνευσθέντες ὑπὸ τοῦ κυρίου,	οὐ	κλέπται, ἀλλὰ διάκονοι. φησὶ γοῦν
[1, 17]	ἐλάβομεν, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. ὥστε	οὐ	κλέπται οἱ προφῆται. καὶ ἡ
[1, 11]	τοῦ Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ γὰρ	οὐ	κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης
[1, 5]	σὸν φάρυγγα, φησί, φιλοσοφία δὲ	οὐ	κολακεύει. τίνα τοίνυν αἰνίσσεται τὴν
[1, 23]	με τρεῖς μῆνας, ὡς ἔφασκεν·	οὐ	λαθοῦσα δὲ ὑπεξέθηκε, κόσμον ἀμφιθεῖσά
[1, 1]	φυλάσσεσθαι τοῖς τῆς πίστεως γεωργοῖς.	οὐ	λέληθεν δέ με καὶ τὰ
[1, 16]	ὁρᾷς φιλοσοφίαν βάρβαρον ἔργα ἐπαγγελλομένην,	οὐ	λόγους. ὁ δὲ ἀπόστολος οὕτω»
[1, 19]	ψηλαφήσειαν ἢ εὕροιεν {ἄν} καίτοι	οὐ	μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν
[1, 21]	Ἀρχίλοχον φέρεται, Καλλῖνος δὲ πρεσβύτερος	οὐ	μακρῷ· τῶν γὰρ Μαγνήτων ὁ
[1, 27]	δὲ ἀδικίας ὁ πειρώμενος ἀπαλλάττειν	οὐ	μᾶλλον ἂν εἴη κηδεμών, ὅσῳπερ
[1, 5]	ὅτι ὁ πούς σου» φησὶν	οὐ	μὴ προσκόψῃ, ἐπὶ τὴν πρόνοιαν
[1, 15]	πολλῶν ὁ Πυθαγόρειος ὑποδείκνυσι Φίλων,	οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ Ἀριστόβουλος ὁ
[1, 19]	δι´ ἣν ἡ δουλεία ἐγεγόνει.	οὐ	μὴν ἁπλῶς πᾶσαν φιλοσοφίαν ἀποδεχόμεθα,
[1, 10]	αἱ λέξεις αὐταὶ τῶν σοφιστῶν	οὐ	μόνον γοητεύουσι καὶ κλέπτουσι τοὺς
[1, 10]	σώματος σωτηρίας κήδεσθαι. εὐτελῆ γὰρ	οὐ	μόνον δίαιταν, ἀλλὰ καὶ λόγον
[1, 26]	ὁ τῷ ὄντι νομοθέτης, ὃς	οὐ	μόνον ἐπαγγέλλεται τὰ ἀγαθά τε
[1, 17]	ἀρετῆς καὶ δυνάμεως ἔργον ἐστὶν	οὐ	μόνον τὸ ἀγαθοποιεῖν (φύσις γὰρ
[1, 21]	τῇ γενέσει τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	οὐ	μόνον τὸ ἔτος, ἀλλὰ καὶ
[1, 21]	ἄρα τῶν πλείστων παρ´ Ἕλλησιν,	οὐ	μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν τε
[1, 18]	ἡ γὰρ παρουσία τοῦ σωτῆρος	οὐ	μωροὺς ἐποίησεν καὶ σκληροκαρδίους καὶ
[1, 27]	ἀγαθῆς. καὶ πάλιν· ἄνδρες κακοὶ	οὐ	νοοῦσι νόμον, οἱ δὲ ζητοῦντες
[1, 27]	οἳ δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι	οὐ	νοοῦσι, φησὶν ὁ ἀπόστολος, οὔτε
[1, 15]	ταῖς χερσὶ πίνουσιν, οὐ γάμον,	οὐ	παιδοποιίαν ἴσασιν, ὥσπερ οἱ νῦν
[1, 27]	ὁ κύριος, τῷ δὲ θανάτῳ	οὐ	παρέδωκέν με· ἕνεκα γὰρ τοῦ
[1, 11]	οὐ κατὰ Χριστόν, φιλοσοφίαν μὲν	οὐ	πᾶσαν, ἀλλὰ τὴν Ἐπικούρειον, ἧς
[1, 16]	γέ πῃ, ἀμυδρῶς δὲ καὶ	οὐ	πάσης, γίνεται· ὡς δὲ ἄλλοι
[1, 8]	πολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες. οὔκουν	οὐ	πᾶσιν εἴρηται· ὑμεῖς ἐστε οἱ
[1, 25]	ὧν ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν δὲ ὧν	οὐ	ποιητέον. ~(Ὅθεν ὁ νόμος εἰκότως
[1, 20]	ἄνθρωποι οἱ καθέλκοντες τὴν ναῦν	οὐ	πολλὰ αἴτια λέγοιντ´ ἄν, ἀλλ´
[1, 1]	τοῖς χωρεῖν δυναμένοις» συγκεχώρηκεν. αὐτίκα	οὐ	πολλοῖς ἀπεκάλυψεν ἃ μὴ πολλῶν
[1, 21]	τὸ συμβὰν θεωρήσας ὑποστρέψας μετ´	οὐ	πολὺ ἄγει μεθ´ ἑαυτοῦ ἀγέλην
[1, 16]	τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι φόρμιγγα εὗρον	οὐ	πολὺ τῆς κιθάρας λειπομένην καὶ
[1, 24]	τὴν νίκην ποιεῖσθαι τῷ τοιούτῳ	οὐ	πρόσεστιν) ᾧ Πέρσαι ἐπὶ τὴν
[1, 1]	συνεπιτιθέναι μὲν εὔλογον, συγκαθαιρεῖν δὲ	οὐ	προσήκειν ὁ Πυθαγόρας ἔλεγεν. συνεξάπτει
[1, 7]	ἐγέννησαν. ἄλλως τε ὁ γεωργὸς	οὐ	πυροὺς μόνον (καίτοι καὶ τούτων
[1, 1]	καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ	οὐ	συνιᾶσι, τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς {ὡς}
[1, 25]	{καὶ} περὶ τῶν αὐτῶν. ἆρ´	οὐ	τὰ κατὰ τὸν νόμον ἑρμηνεύει
[1, 25]	μεθέπων μαθήματα. νόμος δέ ἐστιν	οὐ	τὰ νομιζόμενα (οὐδὲ γὰρ τὰ
[1, 9]	οἱ προφῆται καὶ οἱ ἀπόστολοι	οὐ	τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν, δι´ ὧν
[1, 1]	πρᾶξιν ἄρα καὶ αἵρεσιν ἀποδεκτέον	οὐ	τὴν ἀμεμφῆ, ἀλλ´ ἣν οὐδεὶς
[1, 7]	τοῦ ὑετοῦ ἀπέλαυσε δυνάμεως, ἀλλ´	οὐ	τὴν αὐτὴν ἔσχηκε χάριν τοῖς
[1, 7]	αἱ πᾶσαι βιωφελεῖς. φιλοσοφίαν δὲ	οὐ	τὴν Στωϊκὴν λέγω οὐδὲ τὴν
[1, 13]	τὴν ἀίδιον ἀλήθειαν σπαραγμόν τινα,	οὐ	τῆς Διονύσου μυθολογίας, τῆς δὲ
[1, 6]	ἀείδουσιν, κἤν πῃ πεπνυμένην ἀείδωσιν,	οὐ	τιθέμενοι ἐν σοφίῃ γνώμην, αἰτίην
[1, 15]	κατῴκησαν καὶ τοῦ Περσικοῦ γένους	οὐ	τὸ ἐλάχιστον μέρος καὶ ἄλλα
[1, 1]	ἧς καθάπερ καὶ τῶν καρύων	οὐ	τὸ πᾶν ἐδώδιμον. ὁ φυτεύων
[1, 11]	εἰρήνην εὗρον. καὶ γνώσομαι» φησίν,	οὐ	τὸν λόγον τῶν πεφυσιωμένων, ἀλλὰ
[1, 17]	ὄνομα τὸ προφητικόν, προφῆται ὄντες,	οὐ	τοῦ κυρίου, ἀλλὰ τοῦ ψεύστου·
[1, 17]	ἡ εἰς ἀνθρώπους ἐρχομένη κλοπή,	οὐ	τοῦ ὑφελομένου τὸ συμφέρον σκοπουμένου,
[1, 17]	δὲ αὐτοὺς λέγουσα ἡ γραφὴ	οὐ	τοὺς ὄντως σοφοὺς διαβάλλει, ἀλλὰ
[1, 8]	κάλλεσιν νικῷεν ἂν τἀληθές· ἀλλ´	οὐ	τοῦτο τἀκριβέστατον, ἀλλ´ ἡ φύσις
[1, 1]	τί ἐστιν παραπεπλεγμένον ἀθλητοῦ βρώματι,	οὐ	τρυφητιῶντος, ὄρεξιν δὲ ἀγαθὴν διὰ
[1, 11]	λόγῳ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ,	οὐ	τῷ μὴ ἀληθεῖ, ἀλλὰ καθ´
[1, 1]	λέγῃ γεγράφθαι οὐδὲν κρυπτὸν ὃ	οὐ	φανερωθήσεται, οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ οὐκ
[1, 21]	τῶν δαιμονώντων, οἳ τὴν αὑτῶν	οὐ	φθέγγονται φωνὴν οὐδὲ διάλεκτον, ἀλλὰ
[1, 27]	τε καὶ ἰατρὸς {τε} καλεῖται,	οὐ	φθόνῳ τινὶ οὐδὲ δυσμενείᾳ τῇ
[1, 11]	αἱ τοιαῦται φιλονικίαι. ἀρετὴ δὲ	οὐ	φιλομειράκιον, ὁ φιλόσοφος λέγει Πλάτων·
[1, 10]	πράγματα σάρκες εἰσὶ καὶ νεῦρα.	οὐ	χρὴ τοίνυν τῆς ἐσθῆτος πρὸ
[1, 10]	ἔργον σωτήριον. ἡ δικαιοσύνη γοῦν	οὐ	χωρὶς λόγου συνίσταται. ὡς δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010