Livre, Chap. |
[1, 12] |
ὅρασιν,
καὶ
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν
|
μόνον, |
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι |
[1, 10] |
λέξεις
αὐταὶ
τῶν
σοφιστῶν
οὐ
|
μόνον |
γοητεύουσι
καὶ
κλέπτουσι
τοὺς
πολλούς, |
[1, 26] |
χρῆσθαι
ταύτης
ἴδιον
βασιλικωτάτης
οὔσης.
|
μόνον |
γοῦν
τὸν
σοφὸν
οἱ
φιλόσοφοι
|
[1, 1] |
ἱκανῶς,
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ,
|
μόνον |
δὲ
τὸ
ὑπομνῆσαι,
εἴτε
ὁπότε |
[1, 1] |
τὰ
ὑπομνήματα
ἡμῖν.
οὐ
γὰρ
|
μόνον |
δι´
Ἑβραίους
καὶ
τοὺς
ὑπὸ |
[1, 10] |
σωτηρίας
κήδεσθαι.
εὐτελῆ
γὰρ
οὐ
|
μόνον |
δίαιταν,
ἀλλὰ
καὶ
λόγον
ἀσκητέον |
[1, 21] |
ἐτῶν
λʹ
καὶ
ὅτι
ἐνιαυτὸν
|
μόνον |
ἔδει
αὐτὸν
κηρῦξαι,
καὶ
τοῦτο |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
παρ´
ἡμῖν,
ἢν
|
μόνον |
ἐθελήσωσιν.
ἄλλως
τις
περὶ
ἀληθείας |
[1, 28] |
εἶπεν,
ἐπεὶ
ᾔδει
τινὰς
γάλα
|
μόνον
|
εἰληφότας,
οὐδέπω
δὲ
καὶ
βρῶμα, |
[1, 5] |
αὐτῆς
ἐκβλύζουσαι
γῆς.
οὐ
δὴ
|
μόνον |
ἑνός
τινος
δικαίου
ὁδοὺς
πλείονας |
[1, 27] |
τε
δεσμά,
εἰ
μέλλοι
τις
|
μόνον |
ἐξ
ἀδικίας
ποτὲ
δικαιοσύνην
κτᾶσθαι; |
[1, 26] |
τῷ
ὄντι
νομοθέτης,
ὃς
οὐ
|
μόνον |
ἐπαγγέλλεται
τὰ
ἀγαθά
τε
καὶ |
[1, 27] |
ἐξ
ἀδίκων
ποιεῖν
δυνάμενος,
ἢν
|
μόνον
|
ἐπαΐειν
ἐθελήσωσιν
αὐτοῦ,
τοὺς
δὲ |
[1, 1] |
τοῖς
μὲν
παραστήσεται,
τὰ
δὲ
|
μόνον |
ἐρεῖ,
πειράσεται
δὲ
καὶ
λανθάνουσα |
[1, 24] |
γὰρ
θυμοῦ
τὸ
μὲν
φιλόνικον
|
μόνον |
ἐστίν,
αὐτοῦ
τοῦ
κρατεῖν
ἕνεκα |
[1, 6] |
περὶ
τὸν
οἶκον
εἴη
ἂν
|
μόνον |
ἡ
οἰκονομία,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
|
[1, 24] |
τὸ
ἑνὸς
ἐφιέμενον
τοῦ
νικῆσαι
|
μόνον |
καὶ
καταστρέψασθαι
(τὸ
δὲ
πρὸς |
[1, 7] |
τε
ὁ
γεωργὸς
οὐ
πυροὺς
|
μόνον |
(καίτοι
καὶ
τούτων
πλείους
εἰσὶ |
[1, 1] |
κοινωνία
τοῦ
λόγου,
εἰ
τοῦτον
|
μόνον |
καρποῦται
τὸν
μισθόν,
τὴν
σωτηρίαν |
[1, 14] |
γοῦν
Κορινθίους,
οὐ
γὰρ
ἐνταῦθα
|
μόνον, |
περὶ
τῆς
τῶν
νεκρῶν
ἀναστάσεως |
[1, 5] |
ὡς
ἂν
τὸ
χρήσιμον
ἐκλεξάμενος
|
μόνον |
τῆς
κοσμικῆς
φιλοσοφίας,
ἰδοὺ
ἡ |
[1, 17] |
καὶ
δυνάμεως
ἔργον
ἐστὶν
οὐ
|
μόνον |
τὸ
ἀγαθοποιεῖν
(φύσις
γὰρ
ὡς |
[1, 21] |
γενέσει
τοῦ
σωτῆρος
ἡμῶν
οὐ
|
μόνον |
τὸ
ἔτος,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν |
[1, 24] |
πολλῆς
καὶ
χρόνου
μακροῦ,
εἰς
|
μόνον |
τὸ
πιστεύειν
τὸν
θεὸν
εἶναι |
[1, 21] |
τῶν
πλείστων
παρ´
Ἕλλησιν,
οὐ
|
μόνον |
τῶν
λεγομένων
σοφῶν
τε
καὶ |