Livre, Chap. |
[1, 24] |
ἀσχημάτιστον.
πρὶν
γοῦν
ἀκριβωθῆναι
τὰς
|
τῶν |
ἀγαλμάτων
σχέσεις
κίονας
ἱστάντες
οἱ
|
[1, 1] |
Ἰακώβου
Ἰωάννου
τε
καὶ
Παύλου
|
τῶν |
ἁγίων
ἀποστόλων,
παῖς
παρὰ
πατρὸς |
[1, 1] |
καὶ
διδασκάλους,
πρὸς
τὸν
καταρτισμὸν
|
τῶν
|
ἁγίων,
εἰς
ἔργον
διακονίας,
εἰς |
[1, 21] |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
Χριστός,
ἅγιος
|
τῶν |
ἁγίων,
ἐλθὼν
καὶ
πληρώσας
τὴν |
[1, 24] |
βαρβάρων·
ὁ
γὰρ
Ἱππίας
ὁ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
ἀποστὰς
ἐπήγαγε
τοὺς
βαρβάρους |
[1, 24] |
λαβεῖν.
Τοῦτο
συνιδὼν
Μιλτιάδης
ὁ
|
τῶν |
Ἀθηναίων
στρατηγὸς
ὁ
τῇ
ἐν |
[1, 21] |
Πλειστονίκης
ἐπικληθείς,
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
|
τῶν |
Αἰγυπτιακῶν
ἱστοριῶν,
καίτοι
φιλαπεχθημόνως
πρὸς |
[1, 21] |
ἱερεὺς
μὲν
ἦν,
τὰς
δὲ
|
τῶν |
Αἰγυπτίων
βασιλέων
πράξεις
ἐν
τρισὶν |
[1, 15] |
Ὀδρύσαι
καὶ
Γέται
καὶ
τὸ
|
τῶν
|
Αἰγυπτίων
γένος
καὶ
ἐθεολόγησαν
ἀκριβῶς |
[1, 23] |
ἐξιόντες
οἱ
Ἑβραῖοι
πολλὴν
λείαν
|
τῶν |
Αἰγυπτίων
ἐκφορήσαντες
ἀπῄεσαν,
οὐ
διὰ
|
[1, 14] |
Μιλήσιος.
μόνος
οὗτος
δοκεῖ
τοῖς
|
τῶν |
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι,
διδάσκαλος
δὲ |
[1, 7] |
ἀλλ´
ὅσα
εἴρηται
παρ´
ἑκάστῃ
|
τῶν |
αἱρέσεων
τούτων
καλῶς,
δικαιοσύνην
μετὰ |
[1, 6] |
οὖν
τοῖς
μαθήμασιν
ἐκκαθαίρεταί
τε
|
τῶν |
αἰσθητῶν
καὶ
ἀναζωπυρεῖται
ἡ
ψυχή, |
[1, 17] |
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
κατὰ
πρόγνωσιν
|
τῶν |
αἰώνων
ἣν
ἐποίησεν
ἐν
Χριστῷ. |
[1, 1] |
προκεκαθαρμένης
τῆς
γῆς
ἀπό
τε
|
τῶν
|
ἀκανθῶν
καὶ
τῆς
πόας
ἁπάσης |
[1, 10] |
δι´
οὐδὲν
χρήσιμον
ἐπὶ
καταστροφῇ
|
τῶν |
ἀκουόντων,
τὰς
δὲ
βεβήλους
κενοφωνίας |
[1, 1] |
ἀκήρατόν
τι
γνώσεως
χρῆμα
ταῖς
|
τῶν |
ἀκροωμένων
ἐνεγέννησε
ψυχαῖς.
Ἀλλ´
οἳ |
[1, 2] |
κυριώτατα
τῶν
δογμάτων
πρὸς
πειθὼ
|
τῶν |
ἀκροωμένων,
θαυμασμὸν
ἐγγεννῶσα
τοῖς
κατηχουμένοις, |
[1, 6] |
κλαπῆναι
πρὸς
τῶν
ἐπὶ
βλάβῃ
|
τῶν |
ἀκροωμένων
κακοτεχνίαν
ἠσκηκότων.
παιδεία
δὲ |
[1, 7] |
τὰ
φυόμενα
ἐν
τύπῳ
προκύπτει
|
τῶν
|
ἀληθῶν,
ὅτι
τῆς
αὐτῆς
τοῦ |
[1, 27] |
ἔσχατον
ἀδικίας
ἐλαύνοντα,
τότε
ἤδη
|
τῶν |
ἄλλων
κηδόμενος
ὅπως
ἂν
μὴ |
[1, 9] |
τε,
οἶμαι,
καὶ
μακέλλης
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ὀργάνων
τῶν
γεωργικῶν
πρὸς |
[1, 1] |
καὶ
κρίσει
δικάζει
καὶ
διακρίνει
|
τῶν |
ἄλλων
τὸν
οἷόν
τε
ἀκούειν, |
[1, 21] |
δὴ
ἐνταῦθα
γενομένους
διερευνῆσαι
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
τῶν
μετὰ
Μωσέα
παρὰ |
[1, 3] |
οἶμαι,
τῷ
πιστεύοντι,
διακεκριμένῳ
τέλεον
|
τῶν |
ἄλλων
τῶν
πρὸς
τῆς
γραφῆς |
[1, 21] |
οὐ
δή
που
νεύματι
ἀφανεῖ
|
τῶν |
ἀλόγων
ζῴων
κεχρημένων
οὐδὲ
μὴν |
[1, 26] |
δικαστικὴν
μετεχειρίζετο,
ἐπιστήμην
οὖσαν
διορθωτικὴν
|
τῶν |
ἁμαρτανομένων
ἕνεκεν
τοῦ
δικαίου.
σύστοιχος |
[1, 27] |
τὰ
ποιητέα
εἴργει
τε
ἕκαστον
|
τῶν |
ἁμαρτημάτων,
δίκας
ἐπιτιθεὶς
τοῖς
μετρίοις |
[1, 17] |
ἡμῖν
κακίας
ἀναίτιος.
ἐπεὶ
δὲ
|
τῶν |
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
καὶ
ὁρμὴ
κατάρχει, |
[1, 1] |
ἀπόστρεψον
τὸ
πρόσωπόν
σου
ἀπὸ
|
τῶν |
ἁμαρτιῶν
μου,
καὶ
τὰς
ἀνομίας
|
[1, 6] |
δὲ
κατ´
ἀρετὴν
οὐδ´
ἡντινοῦν
|
τῶν |
ἄμεινον
φύντων
κατηγορεῖ,
ὁπότε
καὶ |
[1, 7] |
μνημάτων
συκῆ
καὶ
εἴ
τι
|
τῶν |
ἀναιδεστέρων
δένδρων,
καὶ
τὰ
φυόμενα |
[1, 28] |
ᾗ
συνέπεται
καὶ
ἡ
{περὶ}
|
τῶν
|
ἀνθρωπείων
περί
τε
τοὺς
λόγους |
[1, 15] |
ἐκήρυξαν,
οὗ
μεῖζον
ἀγαθὸν
τῷ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένει
οὔτ´
ἦλθέν
ποτε |
[1, 15] |
ἁπάντων
μετασχεῖν
ὑπολαμβάνουσι,
κηδομένας
τοῦ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένους,
αἳ
νόμους
τε |
[1, 21] |
ἕν.
οὗτος
ἐπέθηκε
τὰ
κῶλα
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπὶ
τὰ
κῶλα
τῶν |
[1, 23] |
βασιλείας
τῷ
μέλλοντι
τῆς
ἡμερωτάτης
|
τῶν |
ἀνθρώπων
ἐπιστατεῖν
ἀγέλης
ἡ
ποιμενικὴ |
[1, 11] |
τὴν
πρόνοιαν,
κατὰ
τὴν
παράδοσιν
|
τῶν |
ἀνθρώπων·
ἡ
γὰρ
κατὰ
τὴν |
[1, 14] |
ἄνθρωποι
κακοὶ»
ἢ
οἱ
πλεῖστοι
|
τῶν |
ἀνθρώπων
κακοὶ»
(διχῶς
γὰρ
ἐκφέρεται
|
[1, 11] |
κενῆς
ἀπάτης
κατὰ
τὴν
παράδοσιν
|
τῶν |
ἀνθρώπων,
κατὰ
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ |
[1, 1] |
τὸν
βίον
νομίζουσιν
ἐπὶ
λύμῃ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
πρός
τινος
εὑρετοῦ
πονηροῦ. |
[1, 14] |
Σωκράτης
διήκουσεν.
ἐκ
δ´
ἄρα
|
τῶν |
ἀπέκλινε
λαοξόος,
ἐννομολέσχης.
Ἑλλήνων
ἐπαοιδός, |
[1, 19] |
δὲ
σύγκρισιν
ποιούμενος
ὁ
λόγος
|
τῶν |
ἀπὸ
φιλοσοφίας
πρὸς
τοὺς
αἱρετικοὺς |
[1, 6] |
λεκτοῖς
θεωρουμένη.
ὁ
γὰρ
ἀπὸ
|
τῶν |
ἀποδείξεων
λόγος
ἀκριβῆ
πίστιν
ἐντίθησι |
[1, 17] |
παντοκράτορι
ὄντι.
ἀλλὰ
καὶ
αἱ
|
τῶν |
ἀποστατησάντων
βουλαί
τε
καὶ
ἐνέργειαι, |
[1, 19] |
ὁ
Παῦλος
ἐν
ταῖς
Πράξεσι
|
τῶν |
ἀποστόλων
ἀναγράφεται
λέγων
πρὸς
τοὺς |
[1, 18] |
λαὸς
περιούσιος»
κἀν
ταῖς
Πράξεσι
|
τῶν |
ἀποστόλων
εὕροις
ἂν
κατὰ
λέξιν· |
[1, 11] |
καὶ
μέμνηται
ἐν
ταῖς
Πράξεσιν
|
τῶν |
ἀποστόλων
ὁ
Παῦλος,
διαβάλλων,
πρόνοιαν |
[1, 19] |
καὶ
ποιητικοῖς
χρώμενος
παραδείγμασιν
ἐκ
|
τῶν |
Ἀράτου
Φαινομένων
δοκιμάζει
τὰ
παρ´ |
[1, 19] |
ἄλλων
τινῶν,
ἀλλ´
ἢ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄρτῳ
καὶ
ὕδατι
κατὰ
τὴν |
[1, 21] |
ποτε
προαγαγεῖν
βουληθεὶς
αὐτοὺς
περὶ
|
τῶν
|
ἀρχαίων
εἰς
λόγους
τῶν
τῇδε |
[1, 21] |
ἀπήχθη
Σαλμανασάρ
τε
ὁ
βασιλεὺς
|
τῶν |
Ἀσσυρίων
μετῴκισε
τοὺς
ἐν
Σαμαρείᾳ |
[1, 1] |
καὶ
ταύτης
ὃ
μὲν
τῆς
|
τῶν |
Ἀσσυρίων,
ὃ
δὲ
ἐν
Παλαιστίνῃ |
[1, 24] |
λαθεῖν
στῦλος
ὁδηγὸς
γίνεται
διὰ
|
τῶν |
ἀτριβῶν
ἰόντι.
τῷ
Θρασυβούλῳ
νύκτωρ |
[1, 26] |
νομοθέτης
ἀγαθὸς
μιᾶς
τῆς
ἀγέλης
|
τῶν |
αὐτοῦ
ἐπαϊόντων
προβάτων,
ὁ
εἷς |
[1, 25] |
γνώμῃ
τῇ
αὐτῇ
{καὶ}
περὶ
|
τῶν |
αὐτῶν.
ἆρ´
οὐ
τὰ
κατὰ |
[1, 9] |
ἔκ
τε
τῶν
Ἑλληνικῶν
καὶ
|
τῶν |
βαρβαρικῶν
ὑποδείγματα
κομίζων
πολύπειρος
οὗτος |
[1, 15] |
ἄνδρες.
πολλὰ
δὲ
καὶ
τὰ
|
τῶν |
βαρβάρων
γένη.
οὕτως
οἴεται
ὁ |
[1, 15] |
τὰ
κάλλιστα
εἰς
φιλοσοφίαν
παρὰ
|
τῶν |
βαρβάρων
ἐμπορεύεσθαι
εἴς
τε
Αἴγυπτον |
[1, 24] |
καὶ
πλανήσας
τοὺς
τηροῦντας
αὐτὸν
|
τῶν |
βαρβάρων·
ὁ
γὰρ
Ἱππίας
ὁ |
[1, 21] |
ἀπὸ
τῶν
ὑστάτων
τῆς
τρίτης
|
τῶν |
Βασιλειῶν
ἄχρι
τῆς
τετάρτης
ἐπεκτείνει. |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα,
ὡς
περιέχει
ἡ
δευτέρα
|
τῶν |
Βασιλειῶν,
καὶ
ἦν
ἀρχιερεὺς
Ἀβιάθαρ |
[1, 21] |
ἔπειτα
διὰ
τῆς
πρώτης
βίβλου
|
τῶν |
Βασιλειῶν
τοῦ
Σαοὺλ
ἔτη
εἴκοσι, |
[1, 15] |
τὰ
μὲν
παρ´
Ἰνδοῖς
ὑπὸ
|
τῶν |
Βραχμάνων,
τὰ
δὲ
ἐν
τῇ |
[1, 21] |
Καλλῖνος
δὲ
πρεσβύτερος
οὐ
μακρῷ·
|
τῶν |
γὰρ
Μαγνήτων
ὁ
μὲν
Ἀρχίλοχος |
[1, 22] |
τῶν
ἡμετέρων
πολιτῶν
καὶ
ἡ
|
τῶν |
γεγονότων
ἁπάντων
αὐτοῖς
ἐπιφάνεια
καὶ |
[1, 23] |
τὴν
ἐκ
τοῦ
πλήθους
ἐπιβουλὴν
|
τῶν |
γεννωμένων
ἐκ
τῶν
Ἑβραίων
κελεύει |
[1, 9] |
μακέλλης
καὶ
τῶν
ἄλλων
ὀργάνων
|
τῶν |
γεωργικῶν
πρὸς
τὴν
ἐπιμέλειαν
τῆς |
[1, 18] |
τοῦ
αἰῶνος
τούτου;
πρὸς
ἀντιδιαστολὴν
|
τῶν |
γραμματέων
τοὺς
τοῦ
αἰῶνος
τούτου |
[1, 16] |
Κάδμος
δὲ
Φοῖνιξ
ἦν
ὁ
|
τῶν |
γραμμάτων
Ἕλλησιν
εὑρετής,
ὥς
φησιν |
[1, 1] |
μὲν
τὸ
πρότερον,
τίς
ἡ
|
τῶν |
γραμμάτων
χρεία;
εἰ
δὲ
τὸ |
[1, 26] |
εὕροιμεν,
ὡς
ἐξ
αὐτῶν
δείκνυται
|
τῶν
|
γραφῶν,
εὖ
μάλα
πεπεισμένως
ἂν |
[1, 22] |
τῇ
ἐπὶ
Ναβουχοδονόσορ
αἰχμαλωσίᾳ
διαφθαρεισῶν
|
τῶν |
γραφῶν
κατὰ
τοὺς
Ἀρταξέρξου
τοῦ |
[1, 21] |
χρησμῶν,
ἄλλως
δὲ
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
δαιμονώντων,
οἳ
τὴν
αὑτῶν
οὐ |
[1, 14] |
τεσσαρακοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενόμενον
παρατετακέναι
ἄχρι
|
τῶν |
Δαρείου
τε
καὶ
Κύρου
χρόνων. |
[1, 8] |
καὶ
τὰ
ὄντα
δοξάζειν
ἀγαθόν.
|
τῶν |
δὲ
ἀγαθῶν
ἀκουσίως
μὲν
στέρονται |
[1, 1] |
ἐκδανεῖσαι
τὸν
λόγον
ἔργον
ἐστίν,
|
τῶν |
δὲ
δοκιμάσαι
καὶ
ἤτοι
ἑλέσθαι |
[1, 5] |
τῆς
παλαιᾶς
καὶ
τῆς
νέας,
|
τῶν |
δὲ
κατ´
ἐπακολούθημα
ὡς
τῆς |
[1, 8] |
ὅτι
τῶν
μὲν
ὁ
χρόνος,
|
τῶν |
δὲ
ὁ
λόγος
ἐξαιρούμενος
λανθάνει· |
[1, 11] |
δέ
ἐστιν
ἡ
στερεὰ
τροφή,
|
τῶν |
διὰ
τὴν
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια |
[1, 19] |
ὕδασιν
ὁρώμενα
καὶ
τὰ
διὰ
|
τῶν |
διαφανῶν
καὶ
διαυγῶν
σωμάτων.
καλῶς |
[1, 5] |
ὧδέ
πως·
αἱ
δὲ
ὁδοὶ
|
τῶν |
δικαίων
ὁμοίως
φωτὶ
λάμπουσιν.
εἶεν |
[1, 17] |
πνεύματι,
εἴ
τινα
δυνήσεται
ῥῆξαι
|
τῶν |
δικαίων.
πάντα
μὲν
οὖν
οἰκονομεῖται |
[1, 2] |
οἷόν
τε
ψιλῇ
τῇ
περὶ
|
τῶν |
δογματισθέντων
αὐτοῖς
χρωμένους
φράσει,
μὴ |
[1, 2] |
ναὶ
μὴν
καὶ
ἡ
συναφὴ
|
τῶν |
δογμάτων
διὰ
τῆς
ἀντιπαραθέσεως
τὴν |
[1, 15] |
Πυθαγόρου
τὰ
πλεῖστα
καὶ
γενναιότατα
|
τῶν |
δογμάτων
ἐν
βαρβάροις
μαθόντος.
διὰ |
[1, 2] |
τυγχάνει
τοῦ
παρατιθεμένου
τὰ
κυριώτατα
|
τῶν |
δογμάτων
πρὸς
πειθὼ
τῶν
ἀκροωμένων, |
[1, 24] |
τῆς
χώρας
μετὰ
τὴν
πεῖραν
|
τῶν |
δοκούντων
δεινῶν
φανῇ,
εἰς
ἣν |
[1, 21] |
καὶ
Ζαχαρίας
καὶ
ὁ
ἐκ
|
τῶν |
δώδεκα
Ἄγγελος
κατὰ
τὸ
πρῶτον |
[1, 21] |
καὶ
Ζαχαρίας
καὶ
ὁ
ἐκ
|
τῶν |
δώδεκα
Ἄγγελος
προφητεύουσι,
καὶ
ἦν |
[1, 12] |
φησὶν
ὁ
κύριος,
κηρύξατε
ἐπὶ
|
τῶν |
δωμάτων,
τὰς
ἀποκρύφους
τῆς
ἀληθοῦς |
[1, 21] |
αὐτῷ,
καὶ
τέλος
ἔχει
τὰ
|
τῶν |
Ἑβραϊκῶν
βασιλέων.
γίνονται
οὖν
ἀπὸ |
[1, 19] |
οὐ
δοκεῖ
σοι
{πίστεως}
ἐκ
|
τῶν |
Ἑβραϊκῶν
γραφῶν
τὴν
μετὰ
θάνατον |
[1, 17] |
τῆς
τοῦ
κυρίου
παρουσίας
παρὰ
|
τῶν |
Ἑβραϊκῶν
προφητῶν
μέρη
τῆς
ἀληθείας |
[1, 23] |
εἰς
πολυανθρωπίαν
ἐπιδεδωκότων
ἐν
Αἰγύπτῳ
|
τῶν |
Ἑβραίων
δείσας
ὁ
βασιλεὺς
τῆς |
[1, 22] |
καὶ
τὰς
προφητικὰς
ἐκ
τῆς
|
τῶν |
Ἑβραίων
διαλέκτου
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα |
[1, 23] |
παιδὶ
τῷδ´
εὕρω
ταχὺ
ἐκ
|
τῶν |
Ἑβραίων;
ἡ
δ´
ἐπέσπευσεν
κόρην. |
[1, 23] |
πλήθους
ἐπιβουλὴν
τῶν
γεννωμένων
ἐκ
|
τῶν |
Ἑβραίων
κελεύει
τὰ
μὲν
θήλεα |
[1, 23] |
ἐντεῦθεν
ὁ
θεὸς
ἐπὶ
τὴν
|
τῶν |
Ἑβραίων
στρατηγίαν.
ἔπειτα
νουθετοῦνται
μὲν
|
[1, 22] |
κατὰ
τὴν
ἐξ
Αἰγύπτου
ἐξαγωγὴν
|
τῶν |
Ἑβραίων
τῶν
ἡμετέρων
πολιτῶν
καὶ |
[1, 21] |
ἐπὶ
Δαρείου
τῆς
ὑποσχέσεως
ἡ
|
τῶν |
ἐγκαινίων
ἄγεται
ἑορτή,
καθὼς
καὶ |
[1, 21] |
κληθῆναι
καὶ
Σάραπιν
συνηθείᾳ
τινὶ
|
τῶν |
ἐγχωρίων
ὕστερον.
Ἆπις
δὲ
τρίτος |
[1, 21] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐπὶ
τὰ
κῶλα
|
τῶν |
εἰδώλων,
καθὼς
ἐν
τῷ
Λευιτικῷ |
[1, 5] |
δ´
ἂν
καὶ
ἄλλην
εἰκόνα
|
τῶν |
εἰρημένων
τὴν
Θάμαρ
ἐπὶ
τριόδου |
[1, 1] |
θεοῦ
καὶ
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
καὶ
|
τῶν |
ἐκλεκτῶν
ἀγγέλων,
ἵνα
ταῦτα
φυλάξῃς |
[1, 21] |
τὰ
Ἀσσυρίων
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερα
|
τῶν |
Ἑλληνικῶν
ἀφ´
ὧν
Κτησίας
λέγει, |
[1, 21] |
Λυγκέως
εἰς
Θήβας
ἔρχεται
καὶ
|
τῶν |
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς
γίνεται,
Τριόπας |
[1, 9] |
ἕκαστα
τὸν
ὀρθὸν
ἔκ
τε
|
τῶν
|
Ἑλληνικῶν
καὶ
τῶν
βαρβαρικῶν
ὑποδείγματα |
[1, 21] |
ἠκμακέναι
τὸν
Μωσέα.
παλαίτατα
δὲ
|
τῶν |
Ἑλληνικῶν
τὰ
Ἀργολικά,
τὰ
ἀπὸ |
[1, 26] |
ἀλήθειαν.
τίς
τοίνυν
ἡ
ἀπιστία
|
τῶν |
Ἑλλήνων;
μή
πῃ
βούλεσθαι
πείθεσθαι |
[1, 17] |
καταμέμψονται.
καὶ
τὰς
ναῦς
τοίνυν
|
τῶν |
Ἑλλήνων
μὴ
τὸν
Ἕκτορα
ἐμπρῆσαι |
[1, 2] |
βεβαίωσις,
εὔχρηστος·
ἔπειτα
οὐδὲ
καταψηφίσασθαι
|
τῶν
|
Ἑλλήνων
οἷόν
τε
ψιλῇ
τῇ |
[1, 19] |
τιμᾶσθαι
μὲν
κατὰ
περίφρασιν
πρὸς
|
τῶν
|
Ἑλλήνων
τὸν
δημιουργὸν
θεὸν
ᾐνίξατο, |
[1, 29] |
τῆς
ἑρμηνείας
προσίασιν·
ἐπὶ
δὲ
|
τῶν |
Ἑλλήνων
φησὶ
τὴν
οἴησιν
αὐτῶν |
[1, 22] |
καὶ
φανερός
ἐστι
περιειργασμένος
ἕκαστα
|
τῶν |
ἐν
αὐτῇ
λεγομένων.
διηρμήνευται
δὲ |
[1, 15] |
τὸν
τάρταρον
καὶ
σῶμα
ἀναλαβούσας
|
τῶν |
ἐν
γενέσει
κακῶν
ἁπάντων
μετασχεῖν |
[1, 21] |
δὲ
τοῦ
χρόνου
τούτου
ἄχρι
|
τῶν |
ἐν
Ῥώμῃ
ὑπάτων
Γναίου
Δομετίου |
[1, 27] |
σεαυτὸν
ὁδηγὸν
εἶναι
τυφλῶν,
φῶς
|
τῶν |
ἐν
σκότει,
παιδευτὴν
ἀφρόνων,
διδάσκαλον |
[1, 4] |
ὀσφρήσεως
ὁ
μυρεψικός,
ὄψεως
ὁ
|
τῶν |
ἐν
ταῖς
σφραγῖσιν
ἐντυπωμάτων
τορευτικός. |
[1, 21] |
δέ
φησιν
ἐν
τῷ
Περὶ
|
τῶν |
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὴν |
[1, 23] |
Εὐπόλεμος
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ
|
τῶν |
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
τὸν |
[1, 19] |
πλείονα
ποιοῦσιν.
καὶ
πάλιν·
ἐπιμελοῦ
|
τῶν |
ἐν
τῷ
πεδίῳ
χλωρῶν
καὶ |
[1, 1] |
φάρμακον,
εἴδωλον
ἀτεχνῶς
καὶ
σκιαγραφία
|
τῶν |
ἐναργῶν
καὶ
ἐμψύχων
ἐκείνων,
ὧν
|
[1, 1] |
τὴν
νόησιν
καὶ
τὴν
κατάπραξιν
|
τῶν |
ἐντολῶν.
ὥστε
ὃς
ἂν
ἐσθίῃ |
[1, 1] |
ἡδονῇ
ἐπαίρεσθαι.
μόνης
δὲ
τῆς
|
τῶν |
ἐντυγχανόντων
ἀπολαύειν
σωτηρίας,
ἧς
οὐδὲ |
[1, 1] |
θέμις)
δεδιὼς
δὲ
ἄρα
περὶ
|
τῶν |
ἐντυγχανόντων,
μή
πῃ
ἑτέρως
σφαλεῖεν |
[1, 21] |
καὶ
Κασσιανῷ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
τῶν
|
Ἐξηγητικῶν·
ἀπαιτεῖ
δὲ
ὅμως
τὸ |
[1, 5] |
τὴν
Ἑλληνικὴν
εἶναι
παιδείαν,
ἐπακουσάτω
|
τῶν |
ἑξῆς·
ἣ
πρὸς
καιρὸν
λιπαίνει |
[1, 1] |
καρποῦται
τὸν
μισθόν,
τὴν
σωτηρίαν
|
τῶν |
ἐπαϊόντων,
τό
τε
μὴ
πρὸς |
[1, 6] |
ἀπατηθῆναι,
ὡς
μὴ
κλαπῆναι
πρὸς
|
τῶν |
ἐπὶ
βλάβῃ
τῶν
ἀκροωμένων
κακοτεχνίαν |
[1, 21] |
τῶν
Φιλιππικῶν
μετὰ
ἔτη
πεντακόσια
|
τῶν |
ἐπὶ
Ἰλίῳ
στρατευσάντων
γεγονέναι
τὸν |
[1, 17] |
κἀκεῖνο
μάλιστα
τὸ
διὰ
κακῶν
|
τῶν |
ἐπινοηθέντων
πρός
τινων
ἀγαθόν
τι |
[1, 1] |
δεῖξαι
σιωπῶσα.
τά
τε
παρὰ
|
τῶν |
ἐπισήμων
δογματιζόμενα
αἱρέσεων
παραθήσεται,
καὶ |
[1, 1] |
χάριν
τῶν
κοσμικῶν
προσίασιν
κοινωνικοὺς
|
τῶν |
ἐπιτηδείων
μαθόντες
τοὺς
καθωσιωμένους
τῷ |
[1, 21] |
χριστὸς
βασιλεὺς
Ἰουδαίων
ἡγούμενος
πληρουμένων
|
τῶν |
ἑπτὰ
ἑβδομάδων
ἐν
Ἱερουσαλήμ,
καὶ |
[1, 10] |
οἱ
λόγῳ
χρώμενοι
πονηρῷ
οὐδὲν
|
τῶν |
ἔργῳ
χρωμένων
πονηρῷ
διαφέρουσιν
(εἰ |
[1, 10] |
κεχρημένοι
συνεγγίζουσι
τοῖς
τὰ
καλὰ
|
τῶν |
ἔργων
ἐπιτελοῦσιν.
ἀνακτᾶται
γοῦν
καὶ
|
[1, 21] |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
βδέλυγμα
|
τῶν |
ἐρημώσεων,
καὶ
ἕως
συντελείας
καιροῦ |
[1, 17] |
κυρίου
τοῦ
καὶ
τὰ
τέλη
|
τῶν |
ἐσομένων
πρὸ
καταβολῆς
τοῦ
κόσμου |
[1, 15] |
λέγουσιν,
εἰς
οὓς
ἥ
τε
|
τῶν |
Ἐφεσίων
λεγομένων
γραμμάτων
καὶ
ἡ |
[1, 23] |
φαίη
τις
τοῦτο
γεγονέναι,
τὰ
|
τῶν |
ἐχθρῶν
φέρειν
ἠξίουν
νόμῳ
τῶν |
[1, 21] |
ἡμέρας
ατλεʹ
μέχρι
γὰρ
τούτων
|
τῶν |
ἡμερῶν
ὁ
πόλεμος
ἦν,
μετὰ
|
[1, 22] |
ἐξ
Αἰγύπτου
ἐξαγωγὴν
τῶν
Ἑβραίων
|
τῶν |
ἡμετέρων
πολιτῶν
καὶ
ἡ
τῶν |
[1, 21] |
ἐν
Ἰλίῳ·
Κρῆνος
γὰρ
εἷς
|
τῶν |
Ἡρακλειδῶν
ἐπιφανὴς
φέρεται
μάντις
καὶ |
[1, 22] |
ἐκλεξάμενοι
ἀπέστειλαν
αὐτῷ
μετὰ
καὶ
|
τῶν
|
θείων
βίβλων.
ἑκάστου
δὲ
ἐν |
[1, 6] |
ἅμα
καὶ
ἀμαθία.
τὴν
ἐπιστήμην
|
τῶν |
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
ἐντίθησιν
ἡ |
[1, 28] |
ἐμπειρίαν
τῶν
θνητῶν,
ἀλλ´
ἐπιστήμην
|
τῶν
|
θείων
καὶ
οὐρανίων
ἐπαγγελλομένη,
ᾗ |
[1, 1] |
κατὰ
ταὐτὰ
δὲ
καὶ
τοὺς
|
τῶν |
θείων
μεταλαμβάνοντας
λόγων
παραφυλακτέον,
εἰ |
[1, 1] |
ἀπὸ
ἀγαθοῦ
σαββατίζειν,
μεταδιδόναι
δὲ
|
τῶν |
θείων
μυστηρίων
καὶ
τοῦ
φωτὸς |
[1, 26] |
νόμος
ἐδόθη«
ὁ
πρῶτος
ἐξηγητὴς
|
τῶν |
θείων
προσταγμάτων,
ὁ
τὸν
κόλπον |
[1, 21] |
ἀπολύτρωσις
τοῦ
λαοῦ
καὶ
ὁ
|
τῶν |
θεοπνεύστων
ἀναγνωρισμὸς
καὶ
ἀνακαινισμὸς
λογίων |
[1, 5] |
ἤδη
γάρ
τινες
τοῖς
φίλτροις
|
τῶν |
θεραπαινίδων
δελεασθέντες
ὠλιγώρησαν
τῆς
δεσποίνης, |
[1, 28] |
τῶν
ὅλων
θεόν,
οὐκ
ἐμπειρίαν
|
τῶν |
θνητῶν,
ἀλλ´
ἐπιστήμην
τῶν
θείων |
[1, 16] |
τε
αὖ
καὶ
Δαμναμενεὺς
οἱ
|
τῶν |
Ἰδαίων
δάκτυλοι
πρῶτοι
σίδηρον
εὗρον |
[1, 15] |
καλουμένων
Ἰουδαίων.
τινὲς
δὲ
μυθικώτερον
|
τῶν |
Ἰδαίων
καλουμένων
δακτύλων
σοφούς
τινας |
[1, 28] |
τῶν
πραγμάτων
γένη
διαιρετική,
μέχρι
|
τῶν |
ἰδικωτάτων
καταβαίνουσα,
παρεχομένη
ἕκαστον
τῶν |
[1, 17] |
ὅταν
λαλῇ
τὸ
ψεῦδος,
ἐκ
|
τῶν |
ἰδίων
λαλεῖ,
ὅτι
ψεύστης
ἐστὶ
|
[1, 21] |
ἡ
πρώτη,
ἣ
καὶ
ὑστέρα
|
τῶν
|
Ἰλιακῶν
δείκνυται
ἔτεσι
τετρακοσίοις
ἑπτά. |
[1, 21] |
Ἀμφίων
γὰρ
δυσὶ
προάγει
γενεαῖς
|
τῶν |
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος
δὲ
καὶ
Φήμιος |
[1, 21] |
δὲ
καὶ
Ἡσίοδος
πολλῷ
νεώτεροι
|
τῶν
|
Ἰλιακῶν,
μεθ´
οὓς
μακρῷ
νεώτεροι |
[1, 15] |
Νικάτορι
συμβεβιωκὼς
ἐν
τῇ
τρίτῃ
|
τῶν
|
Ἰνδικῶν
ὧδε
γράφει·
ἅπαντα
μέντοι |
[1, 15] |
νῦν
Ἐγκρατηταὶ
καλούμενοι.
εἰσὶ
δὲ
|
τῶν |
Ἰνδῶν
οἱ
τοῖς
Βούττα
πειθόμενοι |
[1, 23] |
ἡμῖν
καὶ
ὁ
Ἐζεκίηλος
ὁ
|
τῶν |
Ἰουδαϊκῶν
τραγῳδιῶν
ποιητὴς
ἐν
τῷ |
[1, 21] |
γενέσεως
ἐπὶ
τὴν
ἐξ
Αἰγύπτου
|
τῶν |
Ἰουδαίων
ἔξοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα
καὶ |
[1, 16] |
καμπύλη)
καὶ
πρῶτοι
πέλταις
ἐπὶ
|
τῶν
|
ἵππων
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
Ἔφορος
δὲ
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
|
τῶν |
ἱστορικῶν
καὶ
ἔθνη
καὶ
γλώσσας |
[1, 1] |
εἷς,
ἐν
δὲ
πολλῇ
τῇ
|
τῶν |
ἰχθύων
ἄγρᾳ
ὁ
κάλλιχθυς)
χρόνῳ |
[1, 19] |
καὶ
ἐσμέν,
ὡς
καί
τινες
|
τῶν |
καθ´
ὑμᾶς
ποιητῶν
εἰρήκασιν·
τοῦ |
[1, 8] |
τῆς
γῆς.
εἰσὶ
γάρ
τινες
|
τῶν
|
καὶ
τοῦ
λόγου
ἐπακηκοότων
τοῖς |
[1, 15] |
δὲ
ἐν
τῇ
Συρίᾳ
ὑπὸ
|
τῶν |
καλουμένων
Ἰουδαίων.
τινὲς
δὲ
μυθικώτερον |
[1, 5] |
ἡμέτερα.
πάντων
μὲν
γὰρ
αἴτιος
|
τῶν |
καλῶν
ὁ
θεός,
ἀλλὰ
τῶν |
[1, 1] |
νεμόμεναι
φιλοσοφίαν,
ἧς
καθάπερ
καὶ
|
τῶν |
καρύων
οὐ
τὸ
πᾶν
ἐδώδιμον. |
[1, 21] |
Λέων
δὲ
ὁ
τὰ
περὶ
|
τῶν |
κατ´
Αἴγυπτον
θεῶν
πραγματευσάμενος
τὴν
|
[1, 21] |
τοῦ
Αἰγυπτίων
βασιλέως
μεμνημένος
καὶ
|
τῶν |
κατ´
αὐτὸν
πράξεων,
μάρτυρα
παρατίθεται |
[1, 15] |
ἐπὶ
τῇ
πολυμαθία·
ἐγὼ
δὲ
|
τῶν |
κατ´
ἐμαυτὸν
ἀνθρώπων
γῆν
πλείστην
|
[1, 11] |
ἐκθειάζει
καὶ
τὴν
πρόνοιαν
μέχρι
|
τῶν
|
κατὰ
μέρος
ἄγει
καὶ
τρεπτὴν |
[1, 15] |
Ἐφεσίων
λεγομένων
γραμμάτων
καὶ
ἡ
|
τῶν |
κατὰ
μουσικὴν
εὕρεσις
ῥυθμῶν
ἀναφέρεται· |
[1, 21] |
δέ,
ὅπερ
ἀκόλουθον
ἦν,
περὶ
|
τῶν |
κατὰ
Μωυσέα
χρόνων
ἤδη
λεκτέον, |
[1, 7] |
λέξιν
φησὶ
τὰς
διαφορὰς
ἐκτιθέμενος
|
τῶν |
κατὰ
τὴν
ἐκκλησίαν
δοκίμων·
ἤτω |
[1, 21] |
δὲ
τὰ
Ἑλληνικὰ
καὶ
ἀπὸ
|
τῶν |
κατὰ
τοὺς
βαρβάρους
χρόνων
ἀποδοτέον |
[1, 21] |
αὐτῆς
καὶ
περὶ
τῶν
χρησμῶν
|
τῶν |
καταπεφημισμένων
ἐκείνης
εἶναι
λόγοι
πλείους, |
[1, 2] |
τελειοτάτη
ἀπόδειξις
εὑρίσκεται
ἡ
γνῶσις
|
τῶν |
κατεγνωσμένων.
πολλὰ
δ´
οὖν
καὶ |
[1, 23] |
τῶν
ἐχθρῶν
φέρειν
ἠξίουν
νόμῳ
|
τῶν |
κεκρατηκότων
ὡς
κρείττονες
ἡττόνων
(καὶ |
[1, 24] |
στρατήγημα
τοῦ
Μωυσέως
διδάσκει
πρὸ
|
τῶν |
κινδύνων
δεῖν
τὰ
χρήσιμα
συνιδεῖν |
[1, 21] |
καὶ
εἴκοσι,
μεθ´
ἣν
ἡ
|
τῶν |
Κλεοπάτρας
παίδων
βασιλεία
ἡμερῶν
ὀκτωκαίδεκα. |
[1, 17] |
πέμψαντός
με
πατρός.
ἐπὶ
δὲ
|
τῶν |
κλεπτόντων
ὁ
δὲ
ἀφ´
ἑαυτοῦ» |
[1, 3] |
ἀνδρικῶς,
ἐμοὶ
δοκεῖν,
τὰς
ἀκοὰς
|
τῶν |
κνήσασθαι
γλιχομένων,
ποταμὸς
ἀτεχνῶς
ῥημάτων, |
[1, 1] |
ἀφικνοῦνται,
εἰ
μὴ
μεταλήψεως
χάριν
|
τῶν |
κοσμικῶν
προσίασιν
κοινωνικοὺς
τῶν
ἐπιτηδείων |
[1, 21] |
Μεσοποταμίας
ἔτεσιν
ὀκτώ,
ὡς
ἡ
|
τῶν |
Κριτῶν
ἱστορεῖ
βίβλος·
δεηθέντες
δὲ
|
[1, 1] |
ὑπάρχουσαν
διελέγξαντος
προφητικῶς
καὶ
ἀσυνέτους
|
τῶν |
λεγομένων
ἐσομένους
μηνύσαντος.
Ἤδη
δὲ |
[1, 21] |
πλείστων
παρ´
Ἕλλησιν,
οὐ
μόνον
|
τῶν |
λεγομένων
σοφῶν
τε
καὶ
ποιητῶν, |
[1, 3] |
τῶν
ὀνομάτων
καὶ
τὴν
ποιὰν
|
τῶν |
λέξεων
σύνθεσίν
τε
καὶ
περιπλοκὴν |
[1, 8] |
ἀπόστολος,
ἐκφαυλίζων
τὰς
περιττὰς
ταύτας
|
τῶν |
λέξεων
τέχνας,
εἴ
τις
μὴ |
[1, 8] |
γὰρ
τὰ
πράγματα
κρείσσω
νομίζω
|
τῶν |
λόγων
ἀεί
ποτε.
οὔποτε
ἄρα |
[1, 20] |
μέν,
στοχαστικῶς
δὲ
καὶ
ταῖς
|
τῶν |
λόγων
ἀνάγκαις
ἴσασι.
μαθητευθέντες
οὖν |
[1, 16] |
ὀψέ
ποτε
εἰς
Ἕλληνας
ἡ
|
τῶν |
λόγων
παρῆλθε
διδασκαλία
τε
καὶ |
[1, 21] |
ὅν
φησιν
Ἡρόδοτος
καταλῦσαι
τὴν
|
τῶν |
Μάγων
ἀρχήν,
ἀποστέλλεται
Ζοροβάβελ
ὁ |
[1, 21] |
βασιλεύειν
ἄρχεται.
ὁμοίως
οὖν
καὶ
|
τῶν |
Μακεδονικῶν
βασιλέων
οἱ
χρόνοι
οὕτω |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
καὶ
οἱ
|
τῶν |
Μακεδόνων
βασιλέων
χρόνοι
ἔτη
τριακόσια |
[1, 21] |
φέρεται
βιβλίον
ὡς
καὶ
τὸ
|
τῶν |
Μακκαβαϊκῶν.
κατὰ
τὴν
αἰχμαλωσίαν
ταύτην |
[1, 28] |
ἐποπτεία,
ἥν
φησιν
ὁ
Πλάτων
|
τῶν |
μεγάλων
ὄντως
εἶναι
μυστηρίων,
Ἀριστοτέλης |
[1, 21] |
καὶ
Ἰακὼβ
ἄντικρυς
οὐκ
ὀλίγα
|
τῶν |
μελλόντων
καὶ
ἤδη
ἐνεστώτων
προφαίνοντες. |
[1, 1] |
βέλτιστον
ἑλομένου
θεὸς
ἀναίτιος.
αὐτίκα
|
τῶν |
μὲν
ἐκδανεῖσαι
τὸν
λόγον
ἔργον |
[1, 5] |
τῶν
καλῶν
ὁ
θεός,
ἀλλὰ
|
τῶν |
μὲν
κατὰ
προηγούμενον
ὡς
τῆς |
[1, 8] |
μεταπεισθεὶς
καὶ
ὁ
ἐκλαθόμενος,
ὅτι
|
τῶν |
μὲν
ὁ
χρόνος,
τῶν
δὲ |
[1, 21] |
γενομένους
διερευνῆσαι
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
τῶν
|
μετὰ
Μωσέα
παρὰ
τοῖς
Ἑβραίοις |
[1, 4] |
τὴν
συναίσθησιν
χορηγοῦνται,
καθ´
ἣν
|
τῶν |
μέτρων
οἱ
ποιηταὶ
καὶ
τῆς |
[1, 7] |
πυρός,
φύεται
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
μνημάτων
συκῆ
καὶ
εἴ
τι |
[1, 29] |
τοῖς
Νόμοις
ἕνα
τὸν
συνήσοντα
|
τῶν |
μουσικῶν,
διὰ
τούτων
διδάσκων
τὸν |
[1, 15] |
ἐκ
τοῦ
Ἑλικῶνος
παραγενομένην
ὑπὸ
|
τῶν |
Μουσῶν
τραφεῖσαν.
ἔνιοι
δέ
φασιν |
[1, 25] |
~(Πλάτων
δὲ
ὁ
φιλόσοφος
ἐκ
|
τῶν |
Μωυσέως
τὰ
περὶ
τὴν
νομοθεσίαν |
[1, 15] |
Πυθαγόρειος
μὲν
ἦν,
ἐκ
δὲ
|
τῶν |
Μωυσέως
ὠφεληθεὶς
διεκώλυσεν
ἀνθρωποειδῆ
καὶ |
[1, 14] |
γὰρ
ἐνταῦθα
μόνον,
περὶ
τῆς
|
τῶν |
νεκρῶν
ἀναστάσεως
διαλεγόμενος
ἰαμβείῳ
συγκέχρηται |
[1, 29] |
παῖς
μῦθος,
τὸ
μυθικὸν
τῆς
|
τῶν |
νεωτέρων
ἐπιβολῆς
διελέγχων
ὡς
δίκην |
[1, 4] |
καὶ
τὰ
λιθουργικὰ
καὶ
τεκτονικὴν
|
τῶν |
ξύλων,
ἐργάζεσθαι
{ἕως}
κατὰ
πάντα |
[1, 26] |
ἡ
πᾶσα
ἀγωγὴ
παιδευτικὴ
μὲν
|
τῶν |
οἵων
τε
γενέσθαι
καλῶν
κἀγαθῶν |
[1, 16] |
Ἰλίου
ἁλώσεως
γεγονὼς
ἔτη
πρὸ
|
τῶν |
ὀλυμπιάδων
ἔτεσιν
ἑκατὸν
{πεντήκοντα}
νομοθετεῖ |
[1, 21] |
κοντά
που
ἐτῶν
πρὸ
τῆς
|
τῶν |
Ὀλυμπίων
θέσεως
Ὅμηρον.
Μετὰ
δὲ |
[1, 28] |
τολμᾷ
τε
ἐπέκεινα
ἐπὶ
τὸν
|
τῶν |
ὅλων
θεόν,
οὐκ
ἐμπειρίαν
τῶν |
[1, 14] |
οὐκ
ἔστι
γὰρ
ἄνευ
τῆς
|
τῶν |
ὅλων
οὐσίας
εἰδέναι
τὰ
μέρη· |
[1, 28] |
{τε}
γνωστέον
ἑαυτούς,
οὗτος
ὁ
|
τῶν |
ὅλων
τὸν
πατέρα
ἐκκαλύπτων,
ᾧ |
[1, 26] |
καλῶν
κἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
θηρευτικὴ
δὲ
|
τῶν |
ὁμοίων
τούτοις,
ἥτις
ἂν
εἴη |
[1, 21] |
ἀπονέμει
τινά,
μάλιστα
μὲν
ἀπὸ
|
τῶν |
ὀνειράτων
τεκμαιρόμενος
καὶ
τῶν
χρησμῶν, |
[1, 3] |
στωμυλλόμενοι
τερθρείᾳ,
ἀμφὶ
τὴν
διάκρισιν
|
τῶν |
ὀνομάτων
καὶ
τὴν
ποιὰν
τῶν |
[1, 10] |
ἂν
πάλιν·
τὸ
δὲ
εὐχερὲς
|
τῶν |
ὀνομάτων
τε
καὶ
ῥημάτων
καὶ |
[1, 28] |
περὶ
τὰ
νοητὰ
διαιρετική,
ἑκάστου
|
τῶν
|
ὄντων
ἀμίκτως
τε
καὶ
εἰλικρινῶς |
[1, 28] |
φησιν
ἐν
τῷ
Πολιτικῷ,
τῆς
|
τῶν |
ὄντων
δηλώσεως
εὑρετική
τίς
ἐστιν |
[1, 28] |
τῶν
ἰδικωτάτων
καταβαίνουσα,
παρεχομένη
ἕκαστον
|
τῶν |
ὄντων
καθαρὸν
οἷον
ἔστι
φαίνεσθαι. |
[1, 3] |
θηρίων
εἰρημένων,
ἐπαναπαύεται
τὸ
κεφάλαιον
|
τῶν |
ὄντων,
ὁ
χρηστὸς
καὶ
ἥμερος |
[1, 5] |
ἔχειν
περὶ
ἀληθείας
καὶ
τῆς
|
τῶν |
ὄντων
φύσεως
(ἀλήθεια
δὲ
αὕτη, |
[1, 28] |
χειραγωγεῖ,
ἥτις
ἐστὶ
δύναμις
θεία,
|
τῶν |
ὄντων
ὡς
ὄντων
γνωστική,
τὸ
|
[1, 15] |
κίονας,
αἰνιττομένου
τοῦ
μύθου
τὴν
|
τῶν |
οὐρανίων
ἐπιστήμην
μαθήσει
διαδέχεσθαι.
ὁ |
[1, 23] |
τὰ
Ἀσσυρίων
γράμματα
καὶ
τὴν
|
τῶν |
οὐρανίων
ἐπιστήμην
παρά
τε
Χαλδαίων |
[1, 5] |
ἣν
μετῆλθεν
Ἀβραάμ,
ἐκ
τῆς
|
τῶν |
οὐρανίων
θέας
μετιὼν
εἰς
τὴν |
[1, 6] |
πρὸς
ἀρετὴν
ἐπιτηδεύματα
μέν
τινα
|
τῶν |
οὕτω
πεφυκότων
παρὰ
τοὺς
ἑτέρους |
[1, 27] |
οὐκ
ἔστι
φόβος
θεοῦ
ἀπέναντι
|
τῶν |
ὀφθαλμῶν
αὐτῶν.
φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
|
[1, 3] |
δὲ
σταλαγμός.
ἀμέλει
καὶ
καθάπερ
|
τῶν |
παλαιῶν
ὑποδημάτων
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[1, 21] |
τῇ
Φωκέων
πολιτείᾳ.
ἀλλὰ
καὶ
|
τῶν |
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
ποτέ,
γενομένων |
[1, 1] |
δὴ
καὶ
ἡμεῖς
τῷ
ποτίμῳ
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
λόγων
προαρδεύομεν
τὸ
|
[1, 15] |
ὑπερεῖδεν.
~(Οἵδε
μὲν
οἱ
χρόνοι
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων
σοφῶν
τε |
[1, 21] |
ὀλυμπιάδα
φερομένου
καὶ
τοῦ
πρεσβυτάτου
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν
Θαλοῦ
περὶ |
[1, 21] |
Ἰλιακὰ
ἦν)
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερον
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν.
τούτου
δ´ |
[1, 14] |
γενέσθαι.
Καὶ
ἡ
μὲν
διαδοχὴ
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησι
φιλοσόφων
ὡς
ἐν |
[1, 29] |
μύθους,
ὡς
ἂν
μικρὸν
διορώντων
|
τῶν |
παρ´
Ἕλλησιν
οἰησισόφων,
αἰνιττόμενος
τὸ |
[1, 7] |
οἵους
τε
ὄντας
ἐπακοῦσαι
καὶ
|
τῶν |
παρ´
ἡμῖν,
ἢν
μόνον
ἐθελήσωσιν. |
[1, 22] |
πολυμαθής)
καθὼς
καὶ
Πυθαγόρας
πολλὰ
|
τῶν |
παρ´
ἡμῖν
μετενέγκας
εἰς
τὴν |
[1, 26] |
ὁπότε
γε
καὶ
αὐτοὶ
ἐκ
|
τῶν |
παρὰ
σφίσι
τιμῶσι
Μωυσῆ.
τόν |
[1, 22] |
δὲ
ἅτε
ἔτι
ὑπακούοντες
Μακεδόσι
|
τῶν |
παρὰ
σφίσιν
εὐδοκιμωτάτων
περὶ
τὰς |
[1, 26] |
τε
ἀλήθειαν
καὶ
τὸ
ἀρχέτυπον
|
τῶν |
παρὰ
σφίσιν
ἱστορουμένων.
~(Μὴ
τοίνυν |
[1, 13] |
ἀλλοδαπὴν
ἐκπέσῃ
γῆν.
πάμπολλα
γὰρ
|
τῶν |
παρὰ
ταῖς
αἱρέσεσι
δοξαζομένων
εὕροιμεν |
[1, 26] |
καὶ
ὁ
Παῦλος·
ὁ
νόμος
|
τῶν
|
παραβάσεων
χάριν
ἐτέθη,
ἄχρις
ἂν |
[1, 3] |
ὄχλος
ἐξηρτυμένος.
ἐπὶ
τούτων
καὶ
|
τῶν |
παραπλησίων
ὅσοι
τοὺς
κενοὺς
μεμελετήκασι
|
[1, 27] |
ἐθελήσωσιν
αὐτοῦ,
τοὺς
δὲ
ἀπαλλάττων
|
τῶν |
παρόντων
κακῶν.
τοὺς
γὰρ
σωφρόνως |
[1, 21] |
ποιήματα
λέγεται
εἶναι,
κατὰ
τὴν
|
τῶν |
Πεισιστρατιδῶν
ἀρχὴν
περὶ
τὴν
πεντηκοστὴν |
[1, 2] |
φιλοσοφίαν.
~(ὑπὲρ
δὲ
τῶν
ὑπομνημάτων
|
τῶν |
περιειληφότων
κατὰ
τοὺς
ἀναγκαίους
καιροὺς |
[1, 21] |
τρία.
συνάγεται
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
|
τῶν |
Περσικῶν
ἔτη
διακόσια
τριάκοντα
πέντε. |
[1, 21] |
ἐν
Ἱεροσολύμοις.
Συνάγονται
οὖν
καὶ
|
τῶν |
Περσῶν
οἱ
χρόνοι
οὕτως·
Κῦρος |
[1, 11] |
γνώσομαι»
φησίν,
οὐ
τὸν
λόγον
|
τῶν
|
πεφυσιωμένων,
ἀλλὰ
τὴν
δύναμιν,
τοὺς |
[1, 25] |
διέξοδον
πάσης
γενέσεως
{τῆς}
διὰ
|
τῶν |
πλανωμένων
εἰδότα.
φιλόσοφον
δὲ
ἄλλον
|
[1, 21] |
ὡς
παρεστήσαμεν.
καὶ
θεῶν
ἄρα
|
τῶν |
πλείστων
παρ´
Ἕλλησιν,
οὐ
μόνον |
[1, 1] |
ἀκόλουθον
ἄρα
τῷ
τὴν
ὠφέλειαν
|
τῶν |
πλησίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἰ
μὴ
θρασέως
|
[1, 24] |
ἔργον
ἦν
τὸ
τὴν
χώραν
|
τῶν |
πολεμίων
λαβεῖν.
Τοῦτο
συνιδὼν
Μιλτιάδης |
[1, 1] |
μὴ
περιεργίας
ἕνεκεν
ἱστορήσοντες,
ὥσπερ
|
τῶν |
πόλεων
τὰ
οἰκοδομήματα,
εἰς
τόδε
|
[1, 24] |
Ἀπόλλων
μέντοι
μυστικῶς
κατὰ
στέρησιν
|
τῶν |
πολλῶν
νοούμενος
ὁ
εἷς
ἐστι |
[1, 23] |
ἔλαβον
τὴν
λείαν
παρὰ
ἀκόντων
|
τῶν |
πολὺν
χρόνον
οὐκ
ἀποδιδόντων,
ἀλλὰ |
[1, 28] |
δεικτική,
ἢ
δύναμις
περὶ
τὰ
|
τῶν |
πραγμάτων
γένη
διαιρετική,
μέχρι
τῶν |
[1, 21] |
πρὸς
ἀλλήλους
διῃσθάνετο
τοὺς
καιροὺς
|
τῶν |
πράξεων,
ἀπέθανεν
δὲ
ὅμως
δολοφονηθείς, |
[1, 26] |
ποιμὴν
τὴν
ψυχὴν
τίθησιν
ὑπὲρ
|
τῶν |
προβάτων,
οὕτω
γε
καὶ
τὴν |
[1, 26] |
καθάπερ
οὖν
τὴν
ποιμενικὴν
τὸ
|
τῶν |
προβάτων
προνοεῖν
φαμεν,
{οὕτω
γὰρ} |
[1, 23] |
Χαλδαῖος
ὢν
ἐν
Αἰγύπτῳ
γεννᾶται,
|
τῶν |
προγόνων
αὐτοῦ
διὰ
πολυχρόνιον
λιμὸν |
[1, 21] |
τῷ
συγγράμματι.
ὅθεν
ἀναμφιλέκτως
τῆς
|
τῶν |
προειρημένων
προφητῶν
ἡλικίας
σὺν
καὶ |
[1, 14] |
ἐπιτομῇ
ἥδε,
οἱ
χρόνοι
δὲ
|
τῶν |
προκαταρξάντων
τῆς
φιλοσοφίας
αὐτῶν
ἑπομένως |
[1, 3] |
πιστεύοντι,
διακεκριμένῳ
τέλεον
τῶν
ἄλλων
|
τῶν |
πρὸς
τῆς
γραφῆς
θηρίων
εἰρημένων, |
[1, 22] |
Ἀριστόβουλος
δὲ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
τῶν |
πρὸς
τὸν
Φιλομήτορα
κατὰ
λέξιν |
[1, 28] |
λέγειν
τε
καὶ
πράττειν
τι
|
τῶν
|
πρὸς
τοὺς
ἀνθρώπους,
ὥσπερ
οἱ |
[1, 1] |
ἀπείληφεν
δι´
εὐδοξίας,
ὁ
δὲ
|
τῶν |
προσηκόντων
δι´
ἀντιμισθίαν
πράσσων
τι, |
[1, 6] |
τοιαύτης
παιδείας
ἀντιλαμβανόμεναι
ἔτι
βελτίους
|
τῶν |
πρότερον
φύονται
εἴς
τε
τὰ |
[1, 18] |
σοφίᾳ
τοῦ
θεοῦ»
τουτέστι
διὰ
|
τῶν |
προφητῶν
κατηγγελμένῃ,
οὐκ
ἔγνω
ὁ |
[1, 18] |
διὰ
τῆς
σοφίας»
τῆς
διὰ
|
τῶν |
προφητῶν
λαλούσης,
αὐτόν,
δηλονότι
τὸν |
[1, 17] |
διδακτοῖς
πνεύματος.
ἐπὶ
μὲν
γὰρ
|
τῶν |
προφητῶν
πάντες»
φησὶν
ἐκ
τοῦ
|
[1, 21] |
ἐπὶ
δὲ
τὸ
προηγούμενον
ἔτος
|
τῶν |
πρώτων
Ὀλυμπίων
ἔτη
ἑκατὸν
ὀκτώ· |
[1, 21] |
δώδεκα.
τινὲς
μέντοι
τοὺς
χρόνους
|
τῶν |
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων
οὕτως
ἀναγράφουσι·
Γάιος |
[1, 21] |
τούτοις
χεῖρον
καὶ
τοὺς
χρόνους
|
τῶν |
Ῥωμαϊκῶν
βασιλέων
παραθέσθαι
εἰς
ἐπίδειξιν |
[1, 15] |
οἳ
δὲ
Βραχμᾶναι
καλούμενοι.
καὶ
|
τῶν |
Σαρμανῶν
οἱ
ὑλόβιοι
προσαγορευόμενοι
οὔτε |
[1, 21] |
καὶ
Βοιὼ
καὶ
Μαντὼ
καὶ
|
τῶν |
Σιβυλλῶν
τὸ
πλῆθος,
ἡ
Σαμία |
[1, 6] |
τὰς
δόξας
τὰς
ἀπατηλὰς
διακρούεσθαι
|
τῶν |
σοφιστῶν.
Εὖ
γοῦν
καὶ
Ἀνάξαρχος |
[1, 10] |
ἐπεὶ
καὶ
αἱ
λέξεις
αὐταὶ
|
τῶν |
σοφιστῶν
οὐ
μόνον
γοητεύουσι
καὶ |
[1, 18] |
τούτων,
φησίν,
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
|
τῶν |
σοφῶν,
καὶ
τὴν
σύνεσιν
τῶν |
[1, 3] |
παγκάλως
λέγει·
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
|
τῶν
|
σοφῶν,
καὶ
τὴν
σύνεσιν
τῶν |
[1, 11] |
παρὰ
θεῷ
ἐστιν,
καὶ
τούτων
|
τῶν |
σοφῶν
κύριος
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς |
[1, 3] |
γὰρ
μόνος
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς
|
τῶν |
σοφῶν,
ὅτι
εἰσὶ
μάταιοι,
σοφοὺς |
[1, 15] |
τῆς
μεγάλης
εὐποιίας
τῆς
διὰ
|
τῶν |
σοφῶν
σεβασθῆναί
τε
τοὺς
ἄνδρας |
[1, 18] |
καὶ
τῷ
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
|
τῶν |
σοφῶν»
τῇ
τῆς
καταφρονουμένης
καὶ
|
[1, 15] |
τὸν
τόπον,
ἀκριβῆ
τὴν
διὰ
|
τῶν |
σπλάγχνων
τοῖς
ἀνθρώποις
προφαίνειν
τοῦ
|
[1, 1] |
μή;
γελοῖον
μεντἂν
εἴη
τὴν
|
τῶν |
σπουδαίων
ἀποδοκιμάζοντα
γραφὴν
τοὺς
μὴ |
[1, 11] |
τρεπτὴν
καὶ
γενητὴν
οἶδεν
τὴν
|
τῶν |
στοιχείων
φύσιν
καὶ
πολιτεύεσθαι
εἰς |
[1, 4] |
τῆς
λέξεως
οἱ
σοφισταὶ
καὶ
|
τῶν |
συλλογισμῶν
οἱ
διαλεκτικοὶ
καὶ
οἱ
|
[1, 20] |
ὁ
γνωρίζων
αὐτὴν
προσφυῶς.
ἀλλὰ
|
τῶν |
συνεργῶν
τὰ
μὲν
πλείονα,
τὰ |
[1, 18] |
τῶν
σοφῶν,
καὶ
τὴν
σύνεσιν
|
τῶν |
συνετῶν
ἀθετήσω.
ἐπιφέρει
γοῦν
ὁ |
[1, 3] |
τῶν
σοφῶν,
καὶ
τὴν
σύνεσιν
|
τῶν |
συνετῶν
ἀθετήσω.
~(Ὅμηρος
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
καὶ
τὸ
τετράγωνον
καὶ
ὅσα
|
τῶν |
σχημάτων
ἀλλήλων
διενήνοχεν.
ἀτὰρ
καὶ |
[1, 21] |
δωδεκάτῃ
θαργηλιῶνος
μηνός,
καί
τινες
|
τῶν |
τὰ
Ἀττικὰ
συγγραψαμένων
ὀγδόῃ
φθίνοντος, |
[1, 19] |
τοιούτων
τινῶν
μαθηματικοὺς
καὶ
τοὺς
|
τῶν |
τεχνυδρίων
φιλοσόφους
θήσομεν;
οὐδαμῶς,
εἶπον, |
[1, 21] |
περὶ
τῶν
ἀρχαίων
εἰς
λόγους
|
τῶν |
τῇδε
τῇ
πόλει
τὰ
ἀρχαιότατα |
[1, 16] |
Ἰκαρίου,
οἳ
δὲ
Θέμιν
μίαν
|
τῶν |
Τιτανίδων
εὑρεῖν.
Δίδυμος
δ´
ἐν |
[1, 24] |
βασιλεία,
ὡς
ἡ
Σαρδαναπάλλου
καὶ
|
τῶν |
τὸ
τέλος
ποιουμένων
ταῖς
ἐπιθυμίαις |
[1, 29] |
μύθων
παιδικῶν
ἐξακουστέον
οὐδὲ
μὴν
|
τῶν |
τοῖς
παισὶ
γενομένων
μύθων·
παῖδας |
[1, 14] |
ἄνδρας
τρεῖς
γεγόνασι
διαδοχαὶ
ἐπώνυμοι
|
τῶν |
τόπων
περὶ
οὓς
διέτριψαν,
Ἰταλικὴ |
[1, 24] |
τὴν
Ἀττικὴν
καὶ
τοὺς
ἐπικαίρους
|
τῶν |
τόπων
προκαταλαβόμενος
ἐφύλαττεν
διὰ
τὸ |
[1, 5] |
ἐπιστήμη
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
καὶ
|
τῶν |
τούτων
αἰτίων.
κυρία
τοίνυν
ἡ |
[1, 10] |
καλὴ
σκευασία
τροφῆς
ἡ
πλείω
|
τῶν |
τρεφόντων
ἔχουσα
τὰ
ἡδύσματα
μήτε |
[1, 5] |
τι
καὶ
ἄλλο
δηλούμενον
διὰ
|
τῶν |
τριῶν
προπατόρων,
κυρίαν
εἶναι
τὴν |
[1, 21] |
Δευκαλίωνος.
εἰς
δὲ
τὸν
χρόνον
|
τῶν |
Τρωϊκῶν
ἀπὸ
Ἰνάχου
γενεαὶ
μὲν |
[1, 21] |
ἐγένετο
μετὰ
ἑκατὸν
τεσσαράκοντα
ἔτη
|
τῶν |
Τρωϊκῶν.
Ἀπολλόδωρος
δὲ
μετὰ
ἔτη |
[1, 21] |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἕν.
Ἀπὸ
δὲ
|
τῶν |
Τρωϊκῶν
ἐπὶ
τὴν
Ὁμήρου
γένεσιν |
[1, 21] |
Ἡρακλέους
ζηλωτὴς
ὢν
πρεσβύτερός
ἐστι
|
τῶν |
Τρωϊκῶν
μιᾷ
γενεᾷ.
τοῦ
γοῦν
|
[1, 18] |
πιστούς.
ἐδείχθησαν
δὲ
ἐκ
τῆς
|
τῶν
|
ὑπακουσάντων
ἑκουσίου
προσκλίσεως
χωρισθέντες
οἱ |
[1, 21] |
φωνὴν
οὐδὲ
διάλεκτον,
ἀλλὰ
τὴν
|
τῶν |
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
οἴεται
δὲ
καὶ |
[1, 27] |
κτᾶσθαι;
ὁ
γὰρ
νόμος
κηδόμενος
|
τῶν |
ὑπηκόων
πρὸς
μὲν
τὴν
θεοσέβειαν |
[1, 5] |
γλώσσης
τε
καὶ
γαστρὸς
καὶ
|
τῶν
|
ὑπὸ
γαστέρα,
καὶ
ἔστιν
δι´ |
[1, 1] |
Ἡ
μὲν
οὖν
τῶνδέ
μοι
|
τῶν |
ὑπομνημάτων
γραφὴ
ἀσθενὴς
μὲν
εὖ
|
[1, 2] |
προνοίας
καὶ
φιλοσοφίαν.
~(ὑπὲρ
δὲ
|
τῶν |
ὑπομνημάτων
τῶν
περιειληφότων
κατὰ
τοὺς
|
[1, 1] |
ἁρμόζει
δὲ
καὶ
ἄλλως
τῇ
|
τῶν |
ὑπομνημάτων
ὑποτυπώσει
τὸ
γλαφυρὸν
τῆς |
[1, 12] |
ἀλλ´
ἔστι
τῷ
ὄντι
ἡ
|
τῶν |
ὑπομνημάτων
ὑποτύπωσις
ὅσα
διασποράδην
καὶ |
[1, 2] |
τῆς
ἀληθοῦς
καταλήψεως
διὰ
τῆς
|
τῶν |
ὑπονοουμένων
ἐπιστήμης.
σιωπῶ
γὰρ
ὅτι |
[1, 21] |
ὁ
δὲ
χρόνος
Ἰωσαφὰτ
ἀπὸ
|
τῶν |
ὑστάτων
τῆς
τρίτης
τῶν
Βασιλειῶν |
[1, 21] |
μὲν
ἐν
τῇ
τεσσαρακοστῇ
τρίτῃ
|
τῶν |
Φιλιππικῶν
μετὰ
ἔτη
πεντακόσια
τῶν |
[1, 21] |
μὲν
τοῦ
παρ´
Ἑβραίων
τὰ
|
τῶν |
φιλοσόφων
ἐσκευωρῆσθαι
δόγματα
μικρὸν
ὕστερον |
[1, 14] |
Σίλλοις
διὰ
τὸ
ἀποκεκλικέναι
ἀπὸ
|
τῶν |
φυσικῶν
ἐπὶ
τὰ
ἠθικά.
Σωκράτους |
[1, 12] |
εὐλαβῶς
ἔχω,
ᾗ
φησιν,
ἔμπροσθεν
|
τῶν |
χοίρων
τοὺς
μαργαρίτας
βάλλειν
μή |
[1, 21] |
ἀπὸ
τῶν
ὀνειράτων
τεκμαιρόμενος
καὶ
|
τῶν |
χρησμῶν,
ἄλλως
δὲ
καὶ
ἀπὸ |
[1, 21] |
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς
καὶ
περὶ
|
τῶν
|
χρησμῶν
τῶν
καταπεφημισμένων
ἐκείνης
εἶναι |
[1, 21] |
ὡς
δὲ
ἡ
καθ´
ἡμᾶς
|
τῶν |
χρόνων
ἀκρίβεια
συνάγει,
ἔτη
τετρακόσια |
[1, 22] |
τελειούμενα.
~(Καὶ
τὰ
μὲν
περὶ
|
τῶν |
χρόνων
διαφόρως
πολλοῖς
ἱστορηθέντα
καὶ |