Alphabétiquement     [«   »]
Τωβὶτ 1
τῷδ´ 1
Τῶν 1
τῶν 334
ΤΩΝ 1
τῶνδέ 1
τῶνδε 2
Fréquences     [«    »]
317 ἐν
333 τὸ
312 τὸν
334 τῶν
390 τῆς
390 τοῦ
490 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

τῶν


Livre, Chap.
[1, 24]   ἀσχημάτιστον. πρὶν γοῦν ἀκριβωθῆναι τὰς  τῶν   ἀγαλμάτων σχέσεις κίονας ἱστάντες οἱ
[1, 1]   Ἰακώβου Ἰωάννου τε καὶ Παύλου  τῶν   ἁγίων ἀποστόλων, παῖς παρὰ πατρὸς
[1, 1]   καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν  τῶν   ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς
[1, 21]   κύριος ἡμῶν Χριστός, ἅγιος  τῶν   ἁγίων, ἐλθὼν καὶ πληρώσας τὴν
[1, 24]   βαρβάρων· γὰρ Ἱππίας  τῶν   Ἀθηναίων ἀποστὰς ἐπήγαγε τοὺς βαρβάρους
[1, 24]   λαβεῖν. Τοῦτο συνιδὼν Μιλτιάδης  τῶν   Ἀθηναίων στρατηγὸς τῇ ἐν
[1, 21]   Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ τετάρτῃ  τῶν   Αἰγυπτιακῶν ἱστοριῶν, καίτοι φιλαπεχθημόνως πρὸς
[1, 21]   ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς δὲ  τῶν   Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν τρισὶν
[1, 15]   Ὀδρύσαι καὶ Γέται καὶ τὸ  τῶν   Αἰγυπτίων γένος καὶ ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς
[1, 23]   ἐξιόντες οἱ Ἑβραῖοι πολλὴν λείαν  τῶν   Αἰγυπτίων ἐκφορήσαντες ἀπῄεσαν, οὐ διὰ
[1, 14]   Μιλήσιος. μόνος οὗτος δοκεῖ τοῖς  τῶν   Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι, διδάσκαλος δὲ
[1, 7]   ἀλλ´ ὅσα εἴρηται παρ´ ἑκάστῃ  τῶν   αἱρέσεων τούτων καλῶς, δικαιοσύνην μετὰ
[1, 6]   οὖν τοῖς μαθήμασιν ἐκκαθαίρεταί τε  τῶν   αἰσθητῶν καὶ ἀναζωπυρεῖται ψυχή,
[1, 17]   σοφία τοῦ θεοῦ, κατὰ πρόγνωσιν  τῶν   αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν Χριστῷ.
[1, 1]   προκεκαθαρμένης τῆς γῆς ἀπό τε  τῶν   ἀκανθῶν καὶ τῆς πόας ἁπάσης
[1, 10]   δι´ οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ  τῶν   ἀκουόντων, τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας
[1, 1]   ἀκήρατόν τι γνώσεως χρῆμα ταῖς  τῶν   ἀκροωμένων ἐνεγέννησε ψυχαῖς. Ἀλλ´ οἳ
[1, 2]   κυριώτατα τῶν δογμάτων πρὸς πειθὼ  τῶν   ἀκροωμένων, θαυμασμὸν ἐγγεννῶσα τοῖς κατηχουμένοις,
[1, 6]   κλαπῆναι πρὸς τῶν ἐπὶ βλάβῃ  τῶν   ἀκροωμένων κακοτεχνίαν ἠσκηκότων. παιδεία δὲ
[1, 7]   τὰ φυόμενα ἐν τύπῳ προκύπτει  τῶν   ἀληθῶν, ὅτι τῆς αὐτῆς τοῦ
[1, 27]   ἔσχατον ἀδικίας ἐλαύνοντα, τότε ἤδη  τῶν   ἄλλων κηδόμενος ὅπως ἂν μὴ
[1, 9]   τε, οἶμαι, καὶ μακέλλης καὶ  τῶν   ἄλλων ὀργάνων τῶν γεωργικῶν πρὸς
[1, 1]   καὶ κρίσει δικάζει καὶ διακρίνει  τῶν   ἄλλων τὸν οἷόν τε ἀκούειν,
[1, 21]   δὴ ἐνταῦθα γενομένους διερευνῆσαι καὶ  τῶν   ἄλλων τῶν μετὰ Μωσέα παρὰ
[1, 3]   οἶμαι, τῷ πιστεύοντι, διακεκριμένῳ τέλεον  τῶν   ἄλλων τῶν πρὸς τῆς γραφῆς
[1, 21]   οὐ δή που νεύματι ἀφανεῖ  τῶν   ἀλόγων ζῴων κεχρημένων οὐδὲ μὴν
[1, 26]   δικαστικὴν μετεχειρίζετο, ἐπιστήμην οὖσαν διορθωτικὴν  τῶν   ἁμαρτανομένων ἕνεκεν τοῦ δικαίου. σύστοιχος
[1, 27]   τὰ ποιητέα εἴργει τε ἕκαστον  τῶν   ἁμαρτημάτων, δίκας ἐπιτιθεὶς τοῖς μετρίοις
[1, 17]   ἡμῖν κακίας ἀναίτιος. ἐπεὶ δὲ  τῶν   ἁμαρτημάτων προαίρεσις καὶ ὁρμὴ κατάρχει,
[1, 1]   ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ  τῶν   ἁμαρτιῶν μου, καὶ τὰς ἀνομίας
[1, 6]   δὲ κατ´ ἀρετὴν οὐδ´ ἡντινοῦν  τῶν   ἄμεινον φύντων κατηγορεῖ, ὁπότε καὶ
[1, 7]   μνημάτων συκῆ καὶ εἴ τι  τῶν   ἀναιδεστέρων δένδρων, καὶ τὰ φυόμενα
[1, 28]   συνέπεται καὶ {περὶ}  τῶν   ἀνθρωπείων περί τε τοὺς λόγους
[1, 15]   ἐκήρυξαν, οὗ μεῖζον ἀγαθὸν τῷ  τῶν   ἀνθρώπων γένει οὔτ´ ἦλθέν ποτε
[1, 15]   ἁπάντων μετασχεῖν ὑπολαμβάνουσι, κηδομένας τοῦ  τῶν   ἀνθρώπων γένους, αἳ νόμους τε
[1, 21]   ἕν. οὗτος ἐπέθηκε τὰ κῶλα  τῶν   ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ κῶλα τῶν
[1, 23]   βασιλείας τῷ μέλλοντι τῆς ἡμερωτάτης  τῶν   ἀνθρώπων ἐπιστατεῖν ἀγέλης ποιμενικὴ
[1, 11]   τὴν πρόνοιαν, κατὰ τὴν παράδοσιν  τῶν   ἀνθρώπων· γὰρ κατὰ τὴν
[1, 14]   ἄνθρωποι κακοὶ» οἱ πλεῖστοι  τῶν   ἀνθρώπων κακοὶ» (διχῶς γὰρ ἐκφέρεται
[1, 11]   κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν  τῶν   ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ
[1, 1]   τὸν βίον νομίζουσιν ἐπὶ λύμῃ  τῶν   ἀνθρώπων πρός τινος εὑρετοῦ πονηροῦ.
[1, 14]   Σωκράτης διήκουσεν. ἐκ δ´ ἄρα  τῶν   ἀπέκλινε λαοξόος, ἐννομολέσχης. Ἑλλήνων ἐπαοιδός,
[1, 19]   δὲ σύγκρισιν ποιούμενος λόγος  τῶν   ἀπὸ φιλοσοφίας πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς
[1, 6]   λεκτοῖς θεωρουμένη. γὰρ ἀπὸ  τῶν   ἀποδείξεων λόγος ἀκριβῆ πίστιν ἐντίθησι
[1, 17]   παντοκράτορι ὄντι. ἀλλὰ καὶ αἱ  τῶν   ἀποστατησάντων βουλαί τε καὶ ἐνέργειαι,
[1, 19]   Παῦλος ἐν ταῖς Πράξεσι  τῶν   ἀποστόλων ἀναγράφεται λέγων πρὸς τοὺς
[1, 18]   λαὸς περιούσιος» κἀν ταῖς Πράξεσι  τῶν   ἀποστόλων εὕροις ἂν κατὰ λέξιν·
[1, 11]   καὶ μέμνηται ἐν ταῖς Πράξεσιν  τῶν   ἀποστόλων Παῦλος, διαβάλλων, πρόνοιαν
[1, 19]   καὶ ποιητικοῖς χρώμενος παραδείγμασιν ἐκ  τῶν   Ἀράτου Φαινομένων δοκιμάζει τὰ παρ´
[1, 19]   ἄλλων τινῶν, ἀλλ´ ἐπὶ  τῶν   ἄρτῳ καὶ ὕδατι κατὰ τὴν
[1, 21]   ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ  τῶν   ἀρχαίων εἰς λόγους τῶν τῇδε
[1, 21]   ἀπήχθη Σαλμανασάρ τε βασιλεὺς  τῶν   Ἀσσυρίων μετῴκισε τοὺς ἐν Σαμαρείᾳ
[1, 1]   καὶ ταύτης μὲν τῆς  τῶν   Ἀσσυρίων, δὲ ἐν Παλαιστίνῃ
[1, 24]   λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς γίνεται διὰ  τῶν   ἀτριβῶν ἰόντι. τῷ Θρασυβούλῳ νύκτωρ
[1, 26]   νομοθέτης ἀγαθὸς μιᾶς τῆς ἀγέλης  τῶν   αὐτοῦ ἐπαϊόντων προβάτων, εἷς
[1, 25]   γνώμῃ τῇ αὐτῇ {καὶ} περὶ  τῶν   αὐτῶν. ἆρ´ οὐ τὰ κατὰ
[1, 9]   ἔκ τε τῶν Ἑλληνικῶν καὶ  τῶν   βαρβαρικῶν ὑποδείγματα κομίζων πολύπειρος οὗτος
[1, 15]   ἄνδρες. πολλὰ δὲ καὶ τὰ  τῶν   βαρβάρων γένη. οὕτως οἴεται
[1, 15]   τὰ κάλλιστα εἰς φιλοσοφίαν παρὰ  τῶν   βαρβάρων ἐμπορεύεσθαι εἴς τε Αἴγυπτον
[1, 24]   καὶ πλανήσας τοὺς τηροῦντας αὐτὸν  τῶν   βαρβάρων· γὰρ Ἱππίας
[1, 21]   ἀπὸ τῶν ὑστάτων τῆς τρίτης  τῶν   Βασιλειῶν ἄχρι τῆς τετάρτης ἐπεκτείνει.
[1, 21]   τεσσαράκοντα, ὡς περιέχει δευτέρα  τῶν   Βασιλειῶν, καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ
[1, 21]   ἔπειτα διὰ τῆς πρώτης βίβλου  τῶν   Βασιλειῶν τοῦ Σαοὺλ ἔτη εἴκοσι,
[1, 15]   τὰ μὲν παρ´ Ἰνδοῖς ὑπὸ  τῶν   Βραχμάνων, τὰ δὲ ἐν τῇ
[1, 21]   Καλλῖνος δὲ πρεσβύτερος οὐ μακρῷ·  τῶν   γὰρ Μαγνήτων μὲν Ἀρχίλοχος
[1, 22]   τῶν ἡμετέρων πολιτῶν καὶ  τῶν   γεγονότων ἁπάντων αὐτοῖς ἐπιφάνεια καὶ
[1, 23]   τὴν ἐκ τοῦ πλήθους ἐπιβουλὴν  τῶν   γεννωμένων ἐκ τῶν Ἑβραίων κελεύει
[1, 9]   μακέλλης καὶ τῶν ἄλλων ὀργάνων  τῶν   γεωργικῶν πρὸς τὴν ἐπιμέλειαν τῆς
[1, 18]   τοῦ αἰῶνος τούτου; πρὸς ἀντιδιαστολὴν  τῶν   γραμματέων τοὺς τοῦ αἰῶνος τούτου
[1, 16]   Κάδμος δὲ Φοῖνιξ ἦν  τῶν   γραμμάτων Ἕλλησιν εὑρετής, ὥς φησιν
[1, 1]   μὲν τὸ πρότερον, τίς  τῶν   γραμμάτων χρεία; εἰ δὲ τὸ
[1, 26]   εὕροιμεν, ὡς ἐξ αὐτῶν δείκνυται  τῶν   γραφῶν, εὖ μάλα πεπεισμένως ἂν
[1, 22]   τῇ ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ αἰχμαλωσίᾳ διαφθαρεισῶν  τῶν   γραφῶν κατὰ τοὺς Ἀρταξέρξου τοῦ
[1, 21]   χρησμῶν, ἄλλως δὲ καὶ ἀπὸ  τῶν   δαιμονώντων, οἳ τὴν αὑτῶν οὐ
[1, 14]   τεσσαρακοστὴν ὀλυμπιάδα γενόμενον παρατετακέναι ἄχρι  τῶν   Δαρείου τε καὶ Κύρου χρόνων.
[1, 8]   καὶ τὰ ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν.  τῶν   δὲ ἀγαθῶν ἀκουσίως μὲν στέρονται
[1, 1]   ἐκδανεῖσαι τὸν λόγον ἔργον ἐστίν,  τῶν   δὲ δοκιμάσαι καὶ ἤτοι ἑλέσθαι
[1, 5]   τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς νέας,  τῶν   δὲ κατ´ ἐπακολούθημα ὡς τῆς
[1, 8]   ὅτι τῶν μὲν χρόνος,  τῶν   δὲ λόγος ἐξαιρούμενος λανθάνει·
[1, 11]   δέ ἐστιν στερεὰ τροφή,  τῶν   διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια
[1, 19]   ὕδασιν ὁρώμενα καὶ τὰ διὰ  τῶν   διαφανῶν καὶ διαυγῶν σωμάτων. καλῶς
[1, 5]   ὧδέ πως· αἱ δὲ ὁδοὶ  τῶν   δικαίων ὁμοίως φωτὶ λάμπουσιν. εἶεν
[1, 17]   πνεύματι, εἴ τινα δυνήσεται ῥῆξαι  τῶν   δικαίων. πάντα μὲν οὖν οἰκονομεῖται
[1, 2]   οἷόν τε ψιλῇ τῇ περὶ  τῶν   δογματισθέντων αὐτοῖς χρωμένους φράσει, μὴ
[1, 2]   ναὶ μὴν καὶ συναφὴ  τῶν   δογμάτων διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως τὴν
[1, 15]   Πυθαγόρου τὰ πλεῖστα καὶ γενναιότατα  τῶν   δογμάτων ἐν βαρβάροις μαθόντος. διὰ
[1, 2]   τυγχάνει τοῦ παρατιθεμένου τὰ κυριώτατα  τῶν   δογμάτων πρὸς πειθὼ τῶν ἀκροωμένων,
[1, 24]   τῆς χώρας μετὰ τὴν πεῖραν  τῶν   δοκούντων δεινῶν φανῇ, εἰς ἣν
[1, 21]   καὶ Ζαχαρίας καὶ ἐκ  τῶν   δώδεκα Ἄγγελος κατὰ τὸ πρῶτον
[1, 21]   καὶ Ζαχαρίας καὶ ἐκ  τῶν   δώδεκα Ἄγγελος προφητεύουσι, καὶ ἦν
[1, 12]   φησὶν κύριος, κηρύξατε ἐπὶ  τῶν   δωμάτων, τὰς ἀποκρύφους τῆς ἀληθοῦς
[1, 21]   αὐτῷ, καὶ τέλος ἔχει τὰ  τῶν   Ἑβραϊκῶν βασιλέων. γίνονται οὖν ἀπὸ
[1, 19]   οὐ δοκεῖ σοι {πίστεως} ἐκ  τῶν   Ἑβραϊκῶν γραφῶν τὴν μετὰ θάνατον
[1, 17]   τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας παρὰ  τῶν   Ἑβραϊκῶν προφητῶν μέρη τῆς ἀληθείας
[1, 23]   εἰς πολυανθρωπίαν ἐπιδεδωκότων ἐν Αἰγύπτῳ  τῶν   Ἑβραίων δείσας βασιλεὺς τῆς
[1, 22]   καὶ τὰς προφητικὰς ἐκ τῆς  τῶν   Ἑβραίων διαλέκτου εἰς τὴν Ἑλλάδα
[1, 23]   παιδὶ τῷδ´ εὕρω ταχὺ ἐκ  τῶν   Ἑβραίων; δ´ ἐπέσπευσεν κόρην.
[1, 23]   πλήθους ἐπιβουλὴν τῶν γεννωμένων ἐκ  τῶν   Ἑβραίων κελεύει τὰ μὲν θήλεα
[1, 23]   ἐντεῦθεν θεὸς ἐπὶ τὴν  τῶν   Ἑβραίων στρατηγίαν. ἔπειτα νουθετοῦνται μὲν
[1, 22]   κατὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου ἐξαγωγὴν  τῶν   Ἑβραίων τῶν ἡμετέρων πολιτῶν καὶ
[1, 21]   ἐπὶ Δαρείου τῆς ὑποσχέσεως  τῶν   ἐγκαινίων ἄγεται ἑορτή, καθὼς καὶ
[1, 21]   κληθῆναι καὶ Σάραπιν συνηθείᾳ τινὶ  τῶν   ἐγχωρίων ὕστερον. Ἆπις δὲ τρίτος
[1, 21]   τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ κῶλα  τῶν   εἰδώλων, καθὼς ἐν τῷ Λευιτικῷ
[1, 5]   δ´ ἂν καὶ ἄλλην εἰκόνα  τῶν   εἰρημένων τὴν Θάμαρ ἐπὶ τριόδου
[1, 1]   θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ  τῶν   ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα φυλάξῃς
[1, 21]   τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα  τῶν   Ἑλληνικῶν ἀφ´ ὧν Κτησίας λέγει,
[1, 21]   Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ  τῶν   Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται, Τριόπας
[1, 9]   ἕκαστα τὸν ὀρθὸν ἔκ τε  τῶν   Ἑλληνικῶν καὶ τῶν βαρβαρικῶν ὑποδείγματα
[1, 21]   ἠκμακέναι τὸν Μωσέα. παλαίτατα δὲ  τῶν   Ἑλληνικῶν τὰ Ἀργολικά, τὰ ἀπὸ
[1, 26]   ἀλήθειαν. τίς τοίνυν ἀπιστία  τῶν   Ἑλλήνων; μή πῃ βούλεσθαι πείθεσθαι
[1, 17]   καταμέμψονται. καὶ τὰς ναῦς τοίνυν  τῶν   Ἑλλήνων μὴ τὸν Ἕκτορα ἐμπρῆσαι
[1, 2]   βεβαίωσις, εὔχρηστος· ἔπειτα οὐδὲ καταψηφίσασθαι  τῶν   Ἑλλήνων οἷόν τε ψιλῇ τῇ
[1, 19]   τιμᾶσθαι μὲν κατὰ περίφρασιν πρὸς  τῶν   Ἑλλήνων τὸν δημιουργὸν θεὸν ᾐνίξατο,
[1, 29]   τῆς ἑρμηνείας προσίασιν· ἐπὶ δὲ  τῶν   Ἑλλήνων φησὶ τὴν οἴησιν αὐτῶν
[1, 22]   καὶ φανερός ἐστι περιειργασμένος ἕκαστα  τῶν   ἐν αὐτῇ λεγομένων. διηρμήνευται δὲ
[1, 15]   τὸν τάρταρον καὶ σῶμα ἀναλαβούσας  τῶν   ἐν γενέσει κακῶν ἁπάντων μετασχεῖν
[1, 21]   δὲ τοῦ χρόνου τούτου ἄχρι  τῶν   ἐν Ῥώμῃ ὑπάτων Γναίου Δομετίου
[1, 27]   σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς  τῶν   ἐν σκότει, παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον
[1, 4]   ὀσφρήσεως μυρεψικός, ὄψεως  τῶν   ἐν ταῖς σφραγῖσιν ἐντυπωμάτων τορευτικός.
[1, 21]   δέ φησιν ἐν τῷ Περὶ  τῶν   ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων τὴν
[1, 23]   Εὐπόλεμος δὲ ἐν τῷ περὶ  τῶν   ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων τὸν
[1, 19]   πλείονα ποιοῦσιν. καὶ πάλιν· ἐπιμελοῦ  τῶν   ἐν τῷ πεδίῳ χλωρῶν καὶ
[1, 1]   φάρμακον, εἴδωλον ἀτεχνῶς καὶ σκιαγραφία  τῶν   ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν
[1, 1]   τὴν νόησιν καὶ τὴν κατάπραξιν  τῶν   ἐντολῶν. ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ
[1, 1]   ἡδονῇ ἐπαίρεσθαι. μόνης δὲ τῆς  τῶν   ἐντυγχανόντων ἀπολαύειν σωτηρίας, ἧς οὐδὲ
[1, 1]   θέμις) δεδιὼς δὲ ἄρα περὶ  τῶν   ἐντυγχανόντων, μή πῃ ἑτέρως σφαλεῖεν
[1, 21]   καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ  τῶν   Ἐξηγητικῶν· ἀπαιτεῖ δὲ ὅμως τὸ
[1, 5]   τὴν Ἑλληνικὴν εἶναι παιδείαν, ἐπακουσάτω  τῶν   ἑξῆς· πρὸς καιρὸν λιπαίνει
[1, 1]   καρποῦται τὸν μισθόν, τὴν σωτηρίαν  τῶν   ἐπαϊόντων, τό τε μὴ πρὸς
[1, 6]   ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι πρὸς  τῶν   ἐπὶ βλάβῃ τῶν ἀκροωμένων κακοτεχνίαν
[1, 21]   τῶν Φιλιππικῶν μετὰ ἔτη πεντακόσια  τῶν   ἐπὶ Ἰλίῳ στρατευσάντων γεγονέναι τὸν
[1, 17]   κἀκεῖνο μάλιστα τὸ διὰ κακῶν  τῶν   ἐπινοηθέντων πρός τινων ἀγαθόν τι
[1, 1]   δεῖξαι σιωπῶσα. τά τε παρὰ  τῶν   ἐπισήμων δογματιζόμενα αἱρέσεων παραθήσεται, καὶ
[1, 1]   χάριν τῶν κοσμικῶν προσίασιν κοινωνικοὺς  τῶν   ἐπιτηδείων μαθόντες τοὺς καθωσιωμένους τῷ
[1, 21]   χριστὸς βασιλεὺς Ἰουδαίων ἡγούμενος πληρουμένων  τῶν   ἑπτὰ ἑβδομάδων ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ
[1, 10]   οἱ λόγῳ χρώμενοι πονηρῷ οὐδὲν  τῶν   ἔργῳ χρωμένων πονηρῷ διαφέρουσιν (εἰ
[1, 10]   κεχρημένοι συνεγγίζουσι τοῖς τὰ καλὰ  τῶν   ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται γοῦν καὶ
[1, 21]   καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν βδέλυγμα  τῶν   ἐρημώσεων, καὶ ἕως συντελείας καιροῦ
[1, 17]   κυρίου τοῦ καὶ τὰ τέλη  τῶν   ἐσομένων πρὸ καταβολῆς τοῦ κόσμου
[1, 15]   λέγουσιν, εἰς οὓς τε  τῶν   Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων καὶ
[1, 23]   φαίη τις τοῦτο γεγονέναι, τὰ  τῶν   ἐχθρῶν φέρειν ἠξίουν νόμῳ τῶν
[1, 21]   ἡμέρας ατλεʹ μέχρι γὰρ τούτων  τῶν   ἡμερῶν πόλεμος ἦν, μετὰ
[1, 22]   ἐξ Αἰγύπτου ἐξαγωγὴν τῶν Ἑβραίων  τῶν   ἡμετέρων πολιτῶν καὶ τῶν
[1, 21]   ἐν Ἰλίῳ· Κρῆνος γὰρ εἷς  τῶν   Ἡρακλειδῶν ἐπιφανὴς φέρεται μάντις καὶ
[1, 22]   ἐκλεξάμενοι ἀπέστειλαν αὐτῷ μετὰ καὶ  τῶν   θείων βίβλων. ἑκάστου δὲ ἐν
[1, 6]   ἅμα καὶ ἀμαθία. τὴν ἐπιστήμην  τῶν   θείων καὶ ἀνθρωπίνων ἐντίθησιν
[1, 28]   ἐμπειρίαν τῶν θνητῶν, ἀλλ´ ἐπιστήμην  τῶν   θείων καὶ οὐρανίων ἐπαγγελλομένη,
[1, 1]   κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τοὺς  τῶν   θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον, εἰ
[1, 1]   ἀπὸ ἀγαθοῦ σαββατίζειν, μεταδιδόναι δὲ  τῶν   θείων μυστηρίων καὶ τοῦ φωτὸς
[1, 26]   νόμος ἐδόθη« πρῶτος ἐξηγητὴς  τῶν   θείων προσταγμάτων, τὸν κόλπον
[1, 21]   ἀπολύτρωσις τοῦ λαοῦ καὶ  τῶν   θεοπνεύστων ἀναγνωρισμὸς καὶ ἀνακαινισμὸς λογίων
[1, 5]   ἤδη γάρ τινες τοῖς φίλτροις  τῶν   θεραπαινίδων δελεασθέντες ὠλιγώρησαν τῆς δεσποίνης,
[1, 28]   τῶν ὅλων θεόν, οὐκ ἐμπειρίαν  τῶν   θνητῶν, ἀλλ´ ἐπιστήμην τῶν θείων
[1, 16]   τε αὖ καὶ Δαμναμενεὺς οἱ  τῶν   Ἰδαίων δάκτυλοι πρῶτοι σίδηρον εὗρον
[1, 15]   καλουμένων Ἰουδαίων. τινὲς δὲ μυθικώτερον  τῶν   Ἰδαίων καλουμένων δακτύλων σοφούς τινας
[1, 28]   τῶν πραγμάτων γένη διαιρετική, μέχρι  τῶν   ἰδικωτάτων καταβαίνουσα, παρεχομένη ἕκαστον τῶν
[1, 17]   ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ  τῶν   ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ
[1, 21]   πρώτη, καὶ ὑστέρα  τῶν   Ἰλιακῶν δείκνυται ἔτεσι τετρακοσίοις ἑπτά.
[1, 21]   Ἀμφίων γὰρ δυσὶ προάγει γενεαῖς  τῶν   Ἰλιακῶν, Δημόδοκος δὲ καὶ Φήμιος
[1, 21]   δὲ καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι  τῶν   Ἰλιακῶν, μεθ´ οὓς μακρῷ νεώτεροι
[1, 15]   Νικάτορι συμβεβιωκὼς ἐν τῇ τρίτῃ  τῶν   Ἰνδικῶν ὧδε γράφει· ἅπαντα μέντοι
[1, 15]   νῦν Ἐγκρατηταὶ καλούμενοι. εἰσὶ δὲ  τῶν   Ἰνδῶν οἱ τοῖς Βούττα πειθόμενοι
[1, 23]   ἡμῖν καὶ Ἐζεκίηλος  τῶν   Ἰουδαϊκῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς ἐν τῷ
[1, 21]   γενέσεως ἐπὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου  τῶν   Ἰουδαίων ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα καὶ
[1, 16]   καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις ἐπὶ  τῶν   ἵππων ἐχρήσαντο. ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 21]   Ἔφορος δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ  τῶν   ἱστορικῶν καὶ ἔθνη καὶ γλώσσας
[1, 1]   εἷς, ἐν δὲ πολλῇ τῇ  τῶν   ἰχθύων ἄγρᾳ κάλλιχθυς) χρόνῳ
[1, 19]   καὶ ἐσμέν, ὡς καί τινες  τῶν   καθ´ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν· τοῦ
[1, 8]   τῆς γῆς. εἰσὶ γάρ τινες  τῶν   καὶ τοῦ λόγου ἐπακηκοότων τοῖς
[1, 15]   δὲ ἐν τῇ Συρίᾳ ὑπὸ  τῶν   καλουμένων Ἰουδαίων. τινὲς δὲ μυθικώτερον
[1, 5]   ἡμέτερα. πάντων μὲν γὰρ αἴτιος  τῶν   καλῶν θεός, ἀλλὰ τῶν
[1, 1]   νεμόμεναι φιλοσοφίαν, ἧς καθάπερ καὶ  τῶν   καρύων οὐ τὸ πᾶν ἐδώδιμον.
[1, 21]   Λέων δὲ τὰ περὶ  τῶν   κατ´ Αἴγυπτον θεῶν πραγματευσάμενος τὴν
[1, 21]   τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως μεμνημένος καὶ  τῶν   κατ´ αὐτὸν πράξεων, μάρτυρα παρατίθεται
[1, 15]   ἐπὶ τῇ πολυμαθία· ἐγὼ δὲ  τῶν   κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων γῆν πλείστην
[1, 11]   ἐκθειάζει καὶ τὴν πρόνοιαν μέχρι  τῶν   κατὰ μέρος ἄγει καὶ τρεπτὴν
[1, 15]   Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων καὶ  τῶν   κατὰ μουσικὴν εὕρεσις ῥυθμῶν ἀναφέρεται·
[1, 21]   δέ, ὅπερ ἀκόλουθον ἦν, περὶ  τῶν   κατὰ Μωυσέα χρόνων ἤδη λεκτέον,
[1, 7]   λέξιν φησὶ τὰς διαφορὰς ἐκτιθέμενος  τῶν   κατὰ τὴν ἐκκλησίαν δοκίμων· ἤτω
[1, 21]   δὲ τὰ Ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ  τῶν   κατὰ τοὺς βαρβάρους χρόνων ἀποδοτέον
[1, 21]   αὐτῆς καὶ περὶ τῶν χρησμῶν  τῶν   καταπεφημισμένων ἐκείνης εἶναι λόγοι πλείους,
[1, 2]   τελειοτάτη ἀπόδειξις εὑρίσκεται γνῶσις  τῶν   κατεγνωσμένων. πολλὰ δ´ οὖν καὶ
[1, 23]   τῶν ἐχθρῶν φέρειν ἠξίουν νόμῳ  τῶν   κεκρατηκότων ὡς κρείττονες ἡττόνων (καὶ
[1, 24]   στρατήγημα τοῦ Μωυσέως διδάσκει πρὸ  τῶν   κινδύνων δεῖν τὰ χρήσιμα συνιδεῖν
[1, 21]   καὶ εἴκοσι, μεθ´ ἣν  τῶν   Κλεοπάτρας παίδων βασιλεία ἡμερῶν ὀκτωκαίδεκα.
[1, 17]   πέμψαντός με πατρός. ἐπὶ δὲ  τῶν   κλεπτόντων δὲ ἀφ´ ἑαυτοῦ»
[1, 3]   ἀνδρικῶς, ἐμοὶ δοκεῖν, τὰς ἀκοὰς  τῶν   κνήσασθαι γλιχομένων, ποταμὸς ἀτεχνῶς ῥημάτων,
[1, 1]   ἀφικνοῦνται, εἰ μὴ μεταλήψεως χάριν  τῶν   κοσμικῶν προσίασιν κοινωνικοὺς τῶν ἐπιτηδείων
[1, 21]   Μεσοποταμίας ἔτεσιν ὀκτώ, ὡς  τῶν   Κριτῶν ἱστορεῖ βίβλος· δεηθέντες δὲ
[1, 1]   ὑπάρχουσαν διελέγξαντος προφητικῶς καὶ ἀσυνέτους  τῶν   λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος. Ἤδη δὲ
[1, 21]   πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον  τῶν   λεγομένων σοφῶν τε καὶ ποιητῶν,
[1, 3]   τῶν ὀνομάτων καὶ τὴν ποιὰν  τῶν   λέξεων σύνθεσίν τε καὶ περιπλοκὴν
[1, 8]   ἀπόστολος, ἐκφαυλίζων τὰς περιττὰς ταύτας  τῶν   λέξεων τέχνας, εἴ τις μὴ
[1, 8]   γὰρ τὰ πράγματα κρείσσω νομίζω  τῶν   λόγων ἀεί ποτε. οὔποτε ἄρα
[1, 20]   μέν, στοχαστικῶς δὲ καὶ ταῖς  τῶν   λόγων ἀνάγκαις ἴσασι. μαθητευθέντες οὖν
[1, 16]   ὀψέ ποτε εἰς Ἕλληνας  τῶν   λόγων παρῆλθε διδασκαλία τε καὶ
[1, 21]   ὅν φησιν Ἡρόδοτος καταλῦσαι τὴν  τῶν   Μάγων ἀρχήν, ἀποστέλλεται Ζοροβάβελ
[1, 21]   βασιλεύειν ἄρχεται. ὁμοίως οὖν καὶ  τῶν   Μακεδονικῶν βασιλέων οἱ χρόνοι οὕτω
[1, 21]   ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ οἱ  τῶν   Μακεδόνων βασιλέων χρόνοι ἔτη τριακόσια
[1, 21]   φέρεται βιβλίον ὡς καὶ τὸ  τῶν   Μακκαβαϊκῶν. κατὰ τὴν αἰχμαλωσίαν ταύτην
[1, 28]   ἐποπτεία, ἥν φησιν Πλάτων  τῶν   μεγάλων ὄντως εἶναι μυστηρίων, Ἀριστοτέλης
[1, 21]   καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς οὐκ ὀλίγα  τῶν   μελλόντων καὶ ἤδη ἐνεστώτων προφαίνοντες.
[1, 1]   βέλτιστον ἑλομένου θεὸς ἀναίτιος. αὐτίκα  τῶν   μὲν ἐκδανεῖσαι τὸν λόγον ἔργον
[1, 5]   τῶν καλῶν θεός, ἀλλὰ  τῶν   μὲν κατὰ προηγούμενον ὡς τῆς
[1, 8]   μεταπεισθεὶς καὶ ἐκλαθόμενος, ὅτι  τῶν   μὲν χρόνος, τῶν δὲ
[1, 21]   γενομένους διερευνῆσαι καὶ τῶν ἄλλων  τῶν   μετὰ Μωσέα παρὰ τοῖς Ἑβραίοις
[1, 4]   τὴν συναίσθησιν χορηγοῦνται, καθ´ ἣν  τῶν   μέτρων οἱ ποιηταὶ καὶ τῆς
[1, 7]   πυρός, φύεται δὲ καὶ ἐπὶ  τῶν   μνημάτων συκῆ καὶ εἴ τι
[1, 29]   τοῖς Νόμοις ἕνα τὸν συνήσοντα  τῶν   μουσικῶν, διὰ τούτων διδάσκων τὸν
[1, 15]   ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος παραγενομένην ὑπὸ  τῶν   Μουσῶν τραφεῖσαν. ἔνιοι δέ φασιν
[1, 25]   ~(Πλάτων δὲ φιλόσοφος ἐκ  τῶν   Μωυσέως τὰ περὶ τὴν νομοθεσίαν
[1, 15]   Πυθαγόρειος μὲν ἦν, ἐκ δὲ  τῶν   Μωυσέως ὠφεληθεὶς διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ καὶ
[1, 14]   γὰρ ἐνταῦθα μόνον, περὶ τῆς  τῶν   νεκρῶν ἀναστάσεως διαλεγόμενος ἰαμβείῳ συγκέχρηται
[1, 29]   παῖς μῦθος, τὸ μυθικὸν τῆς  τῶν   νεωτέρων ἐπιβολῆς διελέγχων ὡς δίκην
[1, 4]   καὶ τὰ λιθουργικὰ καὶ τεκτονικὴν  τῶν   ξύλων, ἐργάζεσθαι {ἕως} κατὰ πάντα
[1, 26]   πᾶσα ἀγωγὴ παιδευτικὴ μὲν  τῶν   οἵων τε γενέσθαι καλῶν κἀγαθῶν
[1, 16]   Ἰλίου ἁλώσεως γεγονὼς ἔτη πρὸ  τῶν   ὀλυμπιάδων ἔτεσιν ἑκατὸν {πεντήκοντα} νομοθετεῖ
[1, 21]   κοντά που ἐτῶν πρὸ τῆς  τῶν   Ὀλυμπίων θέσεως Ὅμηρον. Μετὰ δὲ
[1, 28]   τολμᾷ τε ἐπέκεινα ἐπὶ τὸν  τῶν   ὅλων θεόν, οὐκ ἐμπειρίαν τῶν
[1, 14]   οὐκ ἔστι γὰρ ἄνευ τῆς  τῶν   ὅλων οὐσίας εἰδέναι τὰ μέρη·
[1, 28]   {τε} γνωστέον ἑαυτούς, οὗτος  τῶν   ὅλων τὸν πατέρα ἐκκαλύπτων,
[1, 26]   καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν, θηρευτικὴ δὲ  τῶν   ὁμοίων τούτοις, ἥτις ἂν εἴη
[1, 21]   ἀπονέμει τινά, μάλιστα μὲν ἀπὸ  τῶν   ὀνειράτων τεκμαιρόμενος καὶ τῶν χρησμῶν,
[1, 3]   στωμυλλόμενοι τερθρείᾳ, ἀμφὶ τὴν διάκρισιν  τῶν   ὀνομάτων καὶ τὴν ποιὰν τῶν
[1, 10]   ἂν πάλιν· τὸ δὲ εὐχερὲς  τῶν   ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων καὶ
[1, 28]   περὶ τὰ νοητὰ διαιρετική, ἑκάστου  τῶν   ὄντων ἀμίκτως τε καὶ εἰλικρινῶς
[1, 28]   φησιν ἐν τῷ Πολιτικῷ, τῆς  τῶν   ὄντων δηλώσεως εὑρετική τίς ἐστιν
[1, 28]   τῶν ἰδικωτάτων καταβαίνουσα, παρεχομένη ἕκαστον  τῶν   ὄντων καθαρὸν οἷον ἔστι φαίνεσθαι.
[1, 3]   θηρίων εἰρημένων, ἐπαναπαύεται τὸ κεφάλαιον  τῶν   ὄντων, χρηστὸς καὶ ἥμερος
[1, 5]   ἔχειν περὶ ἀληθείας καὶ τῆς  τῶν   ὄντων φύσεως (ἀλήθεια δὲ αὕτη,
[1, 28]   χειραγωγεῖ, ἥτις ἐστὶ δύναμις θεία,  τῶν   ὄντων ὡς ὄντων γνωστική, τὸ
[1, 15]   κίονας, αἰνιττομένου τοῦ μύθου τὴν  τῶν   οὐρανίων ἐπιστήμην μαθήσει διαδέχεσθαι.
[1, 23]   τὰ Ἀσσυρίων γράμματα καὶ τὴν  τῶν   οὐρανίων ἐπιστήμην παρά τε Χαλδαίων
[1, 5]   ἣν μετῆλθεν Ἀβραάμ, ἐκ τῆς  τῶν   οὐρανίων θέας μετιὼν εἰς τὴν
[1, 6]   πρὸς ἀρετὴν ἐπιτηδεύματα μέν τινα  τῶν   οὕτω πεφυκότων παρὰ τοὺς ἑτέρους
[1, 27]   οὐκ ἔστι φόβος θεοῦ ἀπέναντι  τῶν   ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες εἶναι σοφοὶ
[1, 3]   δὲ σταλαγμός. ἀμέλει καὶ καθάπερ  τῶν   παλαιῶν ὑποδημάτων τὰ μὲν ἄλλα
[1, 21]   τῇ Φωκέων πολιτείᾳ. ἀλλὰ καὶ  τῶν   παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρώπων ποτέ, γενομένων
[1, 1]   δὴ καὶ ἡμεῖς τῷ ποτίμῳ  τῶν   παρ´ Ἕλλησι λόγων προαρδεύομεν τὸ
[1, 15]   ὑπερεῖδεν. ~(Οἵδε μὲν οἱ χρόνοι  τῶν   παρ´ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν τε
[1, 21]   ὀλυμπιάδα φερομένου καὶ τοῦ πρεσβυτάτου  τῶν   παρ´ Ἕλλησι σοφῶν Θαλοῦ περὶ
[1, 21]   Ἰλιακὰ ἦν) πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερον  τῶν   παρ´ Ἕλλησι σοφῶν. τούτου δ´
[1, 14]   γενέσθαι. Καὶ μὲν διαδοχὴ  τῶν   παρ´ Ἕλλησι φιλοσόφων ὡς ἐν
[1, 29]   μύθους, ὡς ἂν μικρὸν διορώντων  τῶν   παρ´ Ἕλλησιν οἰησισόφων, αἰνιττόμενος τὸ
[1, 7]   οἵους τε ὄντας ἐπακοῦσαι καὶ  τῶν   παρ´ ἡμῖν, ἢν μόνον ἐθελήσωσιν.
[1, 22]   πολυμαθής) καθὼς καὶ Πυθαγόρας πολλὰ  τῶν   παρ´ ἡμῖν μετενέγκας εἰς τὴν
[1, 26]   ὁπότε γε καὶ αὐτοὶ ἐκ  τῶν   παρὰ σφίσι τιμῶσι Μωυσῆ. τόν
[1, 22]   δὲ ἅτε ἔτι ὑπακούοντες Μακεδόσι  τῶν   παρὰ σφίσιν εὐδοκιμωτάτων περὶ τὰς
[1, 26]   τε ἀλήθειαν καὶ τὸ ἀρχέτυπον  τῶν   παρὰ σφίσιν ἱστορουμένων. ~(Μὴ τοίνυν
[1, 13]   ἀλλοδαπὴν ἐκπέσῃ γῆν. πάμπολλα γὰρ  τῶν   παρὰ ταῖς αἱρέσεσι δοξαζομένων εὕροιμεν
[1, 26]   καὶ Παῦλος· νόμος  τῶν   παραβάσεων χάριν ἐτέθη, ἄχρις ἂν
[1, 3]   ὄχλος ἐξηρτυμένος. ἐπὶ τούτων καὶ  τῶν   παραπλησίων ὅσοι τοὺς κενοὺς μεμελετήκασι
[1, 27]   ἐθελήσωσιν αὐτοῦ, τοὺς δὲ ἀπαλλάττων  τῶν   παρόντων κακῶν. τοὺς γὰρ σωφρόνως
[1, 21]   ποιήματα λέγεται εἶναι, κατὰ τὴν  τῶν   Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν περὶ τὴν πεντηκοστὴν
[1, 2]   φιλοσοφίαν. ~(ὑπὲρ δὲ τῶν ὑπομνημάτων  τῶν   περιειληφότων κατὰ τοὺς ἀναγκαίους καιροὺς
[1, 21]   τρία. συνάγεται ἐπὶ τὸ αὐτὸ  τῶν   Περσικῶν ἔτη διακόσια τριάκοντα πέντε.
[1, 21]   ἐν Ἱεροσολύμοις. Συνάγονται οὖν καὶ  τῶν   Περσῶν οἱ χρόνοι οὕτως· Κῦρος
[1, 11]   γνώσομαι» φησίν, οὐ τὸν λόγον  τῶν   πεφυσιωμένων, ἀλλὰ τὴν δύναμιν, τοὺς
[1, 25]   διέξοδον πάσης γενέσεως {τῆς} διὰ  τῶν   πλανωμένων εἰδότα. φιλόσοφον δὲ ἄλλον
[1, 21]   ὡς παρεστήσαμεν. καὶ θεῶν ἄρα  τῶν   πλείστων παρ´ Ἕλλησιν, οὐ μόνον
[1, 1]   ἀκόλουθον ἄρα τῷ τὴν ὠφέλειαν  τῶν   πλησίον ἐπανῃρημένῳ, εἰ μὴ θρασέως
[1, 24]   ἔργον ἦν τὸ τὴν χώραν  τῶν   πολεμίων λαβεῖν. Τοῦτο συνιδὼν Μιλτιάδης
[1, 1]   μὴ περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ  τῶν   πόλεων τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε
[1, 24]   Ἀπόλλων μέντοι μυστικῶς κατὰ στέρησιν  τῶν   πολλῶν νοούμενος εἷς ἐστι
[1, 23]   ἔλαβον τὴν λείαν παρὰ ἀκόντων  τῶν   πολὺν χρόνον οὐκ ἀποδιδόντων, ἀλλὰ
[1, 28]   δεικτική, δύναμις περὶ τὰ  τῶν   πραγμάτων γένη διαιρετική, μέχρι τῶν
[1, 21]   πρὸς ἀλλήλους διῃσθάνετο τοὺς καιροὺς  τῶν   πράξεων, ἀπέθανεν δὲ ὅμως δολοφονηθείς,
[1, 26]   ποιμὴν τὴν ψυχὴν τίθησιν ὑπὲρ  τῶν   προβάτων, οὕτω γε καὶ τὴν
[1, 26]   καθάπερ οὖν τὴν ποιμενικὴν τὸ  τῶν   προβάτων προνοεῖν φαμεν, {οὕτω γὰρ}
[1, 23]   Χαλδαῖος ὢν ἐν Αἰγύπτῳ γεννᾶται,  τῶν   προγόνων αὐτοῦ διὰ πολυχρόνιον λιμὸν
[1, 21]   τῷ συγγράμματι. ὅθεν ἀναμφιλέκτως τῆς  τῶν   προειρημένων προφητῶν ἡλικίας σὺν καὶ
[1, 14]   ἐπιτομῇ ἥδε, οἱ χρόνοι δὲ  τῶν   προκαταρξάντων τῆς φιλοσοφίας αὐτῶν ἑπομένως
[1, 3]   πιστεύοντι, διακεκριμένῳ τέλεον τῶν ἄλλων  τῶν   πρὸς τῆς γραφῆς θηρίων εἰρημένων,
[1, 22]   Ἀριστόβουλος δὲ ἐν τῷ πρώτῳ  τῶν   πρὸς τὸν Φιλομήτορα κατὰ λέξιν
[1, 28]   λέγειν τε καὶ πράττειν τι  τῶν   πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ὥσπερ οἱ
[1, 1]   ἀπείληφεν δι´ εὐδοξίας, δὲ  τῶν   προσηκόντων δι´ ἀντιμισθίαν πράσσων τι,
[1, 6]   τοιαύτης παιδείας ἀντιλαμβανόμεναι ἔτι βελτίους  τῶν   πρότερον φύονται εἴς τε τὰ
[1, 18]   σοφίᾳ τοῦ θεοῦ» τουτέστι διὰ  τῶν   προφητῶν κατηγγελμένῃ, οὐκ ἔγνω
[1, 18]   διὰ τῆς σοφίας» τῆς διὰ  τῶν   προφητῶν λαλούσης, αὐτόν, δηλονότι τὸν
[1, 17]   διδακτοῖς πνεύματος. ἐπὶ μὲν γὰρ  τῶν   προφητῶν πάντες» φησὶν ἐκ τοῦ
[1, 21]   ἐπὶ δὲ τὸ προηγούμενον ἔτος  τῶν   πρώτων Ὀλυμπίων ἔτη ἑκατὸν ὀκτώ·
[1, 21]   δώδεκα. τινὲς μέντοι τοὺς χρόνους  τῶν   Ῥωμαϊκῶν βασιλέων οὕτως ἀναγράφουσι· Γάιος
[1, 21]   τούτοις χεῖρον καὶ τοὺς χρόνους  τῶν   Ῥωμαϊκῶν βασιλέων παραθέσθαι εἰς ἐπίδειξιν
[1, 15]   οἳ δὲ Βραχμᾶναι καλούμενοι. καὶ  τῶν   Σαρμανῶν οἱ ὑλόβιοι προσαγορευόμενοι οὔτε
[1, 21]   καὶ Βοιὼ καὶ Μαντὼ καὶ  τῶν   Σιβυλλῶν τὸ πλῆθος, Σαμία
[1, 6]   τὰς δόξας τὰς ἀπατηλὰς διακρούεσθαι  τῶν   σοφιστῶν. Εὖ γοῦν καὶ Ἀνάξαρχος
[1, 10]   ἐπεὶ καὶ αἱ λέξεις αὐταὶ  τῶν   σοφιστῶν οὐ μόνον γοητεύουσι καὶ
[1, 18]   τούτων, φησίν, ἀπολῶ τὴν σοφίαν  τῶν   σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν
[1, 3]   παγκάλως λέγει· ἀπολῶ τὴν σοφίαν  τῶν   σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν
[1, 11]   παρὰ θεῷ ἐστιν, καὶ τούτων  τῶν   σοφῶν κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς
[1, 3]   γὰρ μόνος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς  τῶν   σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι, σοφοὺς
[1, 15]   τῆς μεγάλης εὐποιίας τῆς διὰ  τῶν   σοφῶν σεβασθῆναί τε τοὺς ἄνδρας
[1, 18]   καὶ τῷ ἀπολῶ τὴν σοφίαν  τῶν   σοφῶν» τῇ τῆς καταφρονουμένης καὶ
[1, 15]   τὸν τόπον, ἀκριβῆ τὴν διὰ  τῶν   σπλάγχνων τοῖς ἀνθρώποις προφαίνειν τοῦ
[1, 1]   μή; γελοῖον μεντἂν εἴη τὴν  τῶν   σπουδαίων ἀποδοκιμάζοντα γραφὴν τοὺς μὴ
[1, 11]   τρεπτὴν καὶ γενητὴν οἶδεν τὴν  τῶν   στοιχείων φύσιν καὶ πολιτεύεσθαι εἰς
[1, 4]   τῆς λέξεως οἱ σοφισταὶ καὶ  τῶν   συλλογισμῶν οἱ διαλεκτικοὶ καὶ οἱ
[1, 20]   γνωρίζων αὐτὴν προσφυῶς. ἀλλὰ  τῶν   συνεργῶν τὰ μὲν πλείονα, τὰ
[1, 18]   τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν  τῶν   συνετῶν ἀθετήσω. ἐπιφέρει γοῦν
[1, 3]   τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν  τῶν   συνετῶν ἀθετήσω. ~(Ὅμηρος δὲ καὶ
[1, 13]   καὶ τὸ τετράγωνον καὶ ὅσα  τῶν   σχημάτων ἀλλήλων διενήνοχεν. ἀτὰρ καὶ
[1, 21]   δωδεκάτῃ θαργηλιῶνος μηνός, καί τινες  τῶν   τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόῃ φθίνοντος,
[1, 19]   τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς καὶ τοὺς  τῶν   τεχνυδρίων φιλοσόφους θήσομεν; οὐδαμῶς, εἶπον,
[1, 21]   περὶ τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους  τῶν   τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα
[1, 16]   Ἰκαρίου, οἳ δὲ Θέμιν μίαν  τῶν   Τιτανίδων εὑρεῖν. Δίδυμος δ´ ἐν
[1, 24]   βασιλεία, ὡς Σαρδαναπάλλου καὶ  τῶν   τὸ τέλος ποιουμένων ταῖς ἐπιθυμίαις
[1, 29]   μύθων παιδικῶν ἐξακουστέον οὐδὲ μὴν  τῶν   τοῖς παισὶ γενομένων μύθων· παῖδας
[1, 14]   ἄνδρας τρεῖς γεγόνασι διαδοχαὶ ἐπώνυμοι  τῶν   τόπων περὶ οὓς διέτριψαν, Ἰταλικὴ
[1, 24]   τὴν Ἀττικὴν καὶ τοὺς ἐπικαίρους  τῶν   τόπων προκαταλαβόμενος ἐφύλαττεν διὰ τὸ
[1, 5]   ἐπιστήμη θείων καὶ ἀνθρωπίνων καὶ  τῶν   τούτων αἰτίων. κυρία τοίνυν
[1, 10]   καλὴ σκευασία τροφῆς πλείω  τῶν   τρεφόντων ἔχουσα τὰ ἡδύσματα μήτε
[1, 5]   τι καὶ ἄλλο δηλούμενον διὰ  τῶν   τριῶν προπατόρων, κυρίαν εἶναι τὴν
[1, 21]   Δευκαλίωνος. εἰς δὲ τὸν χρόνον  τῶν   Τρωϊκῶν ἀπὸ Ἰνάχου γενεαὶ μὲν
[1, 21]   ἐγένετο μετὰ ἑκατὸν τεσσαράκοντα ἔτη  τῶν   Τρωϊκῶν. Ἀπολλόδωρος δὲ μετὰ ἔτη
[1, 21]   ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἕν. Ἀπὸ δὲ  τῶν   Τρωϊκῶν ἐπὶ τὴν Ὁμήρου γένεσιν
[1, 21]   Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι  τῶν   Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ. τοῦ γοῦν
[1, 18]   πιστούς. ἐδείχθησαν δὲ ἐκ τῆς  τῶν   ὑπακουσάντων ἑκουσίου προσκλίσεως χωρισθέντες οἱ
[1, 21]   φωνὴν οὐδὲ διάλεκτον, ἀλλὰ τὴν  τῶν   ὑπεισιόντων δαιμόνων. οἴεται δὲ καὶ
[1, 27]   κτᾶσθαι; γὰρ νόμος κηδόμενος  τῶν   ὑπηκόων πρὸς μὲν τὴν θεοσέβειαν
[1, 5]   γλώσσης τε καὶ γαστρὸς καὶ  τῶν   ὑπὸ γαστέρα, καὶ ἔστιν δι´
[1, 1]   μὲν οὖν τῶνδέ μοι  τῶν   ὑπομνημάτων γραφὴ ἀσθενὴς μὲν εὖ
[1, 2]   προνοίας καὶ φιλοσοφίαν. ~(ὑπὲρ δὲ  τῶν   ὑπομνημάτων τῶν περιειληφότων κατὰ τοὺς
[1, 1]   ἁρμόζει δὲ καὶ ἄλλως τῇ  τῶν   ὑπομνημάτων ὑποτυπώσει τὸ γλαφυρὸν τῆς
[1, 12]   ἀλλ´ ἔστι τῷ ὄντι  τῶν   ὑπομνημάτων ὑποτύπωσις ὅσα διασποράδην καὶ
[1, 2]   τῆς ἀληθοῦς καταλήψεως διὰ τῆς  τῶν   ὑπονοουμένων ἐπιστήμης. σιωπῶ γὰρ ὅτι
[1, 21]   δὲ χρόνος Ἰωσαφὰτ ἀπὸ  τῶν   ὑστάτων τῆς τρίτης τῶν Βασιλειῶν
[1, 21]   μὲν ἐν τῇ τεσσαρακοστῇ τρίτῃ  τῶν   Φιλιππικῶν μετὰ ἔτη πεντακόσια τῶν
[1, 21]   μὲν τοῦ παρ´ Ἑβραίων τὰ  τῶν   φιλοσόφων ἐσκευωρῆσθαι δόγματα μικρὸν ὕστερον
[1, 14]   Σίλλοις διὰ τὸ ἀποκεκλικέναι ἀπὸ  τῶν   φυσικῶν ἐπὶ τὰ ἠθικά. Σωκράτους
[1, 12]   εὐλαβῶς ἔχω, φησιν, ἔμπροσθεν  τῶν   χοίρων τοὺς μαργαρίτας βάλλειν μή
[1, 21]   ἀπὸ τῶν ὀνειράτων τεκμαιρόμενος καὶ  τῶν   χρησμῶν, ἄλλως δὲ καὶ ἀπὸ
[1, 21]   τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ περὶ  τῶν   χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης εἶναι
[1, 21]   ὡς δὲ καθ´ ἡμᾶς  τῶν   χρόνων ἀκρίβεια συνάγει, ἔτη τετρακόσια
[1, 22]   τελειούμενα. ~(Καὶ τὰ μὲν περὶ  τῶν   χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/01/2010