Livre, Chap. |
[1, 27] |
ἑνὸς
γὰρ
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς
|
ἐστι |
δύναμις
καὶ
σοφία
τοῦ
θεοῦ, |
[1, 24] |
τῶν
πολλῶν
νοούμενος
ὁ
εἷς
|
ἐστι |
θεός.
ἀλλ´
οὖν
τὸ
πῦρ |
[1, 20] |
δόξαν
τοῦ
πέμψαντος
αὐτὸν
ἀληθής
|
ἐστι
|
καὶ
ἀδικία
οὐκ
ἔστιν
ἐν |
[1, 13] |
νοοῦσι»
(τὰ
δὲ
πάντα
Ἑλληνικά
|
ἐστι |
καὶ
βαρβαρικά,
θάτερα
δὲ
οὐκέτι |
[1, 21] |
ᾠκοδομήθη
ὁ
ναός,
τοῦτο
φανερόν
|
ἐστι· |
καὶ
γὰρ
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ |
[1, 18] |
καὶ
Ἕλλησι
Χριστὸς
θεοῦ
δύναμίς
|
ἐστι |
καὶ
θεοῦ
σοφία.
μή
τι |
[1, 21] |
καὶ
πλειόνων
γίνονται.
διάλεκτος
δέ
|
ἐστι
|
λέξις
ἴδιον
χαρακτῆρα
τόπου
ἐμφαίνουσα, |
[1, 28] |
τῷ
ὄντι
ἡ
διαλεκτικὴ
φρόνησίς
|
ἐστι |
περὶ
τὰ
νοητὰ
διαιρετική,
ἑκάστου |
[1, 22] |
καθ´
ἡμᾶς
νομοθεσίᾳ,
καὶ
φανερός
|
ἐστι |
περιειργασμένος
ἕκαστα
τῶν
ἐν
αὐτῇ
|
[1, 24] |
νῦν
ὁ
τῆς
Φωσφόρου
βωμός
|
ἐστι, |
πιστὰ
τοίνυν
τὰ
ἡμέτερα
κἂν |
[1, 22] |
φιλόσοφος
ἄντικρυς
γράφει·
τί
γάρ
|
ἐστι |
Πλάτων
ἢ
Μωυσῆς
ἀττικίζων;
οὗτος |
[1, 1] |
ὃ
μὲν
γὰρ
εἰ
πῖόν
|
ἐστι |
πολυπραγμονεῖ,
ὃ
δὲ
εἰς
εὐγένειαν |
[1, 13] |
ἔγνων.
ὅτι
καί
γε
τοῦτό
|
ἐστι |
προαίρεσις
πνεύματος,
ὅτι
ἐν
πλήθει |
[1, 24] |
ἀρετῇ
χρωμένη
φρόνησις
ἡ
τάττουσά
|
ἐστι, |
τὰ
μὲν
θεῖα
ἡ
σοφία, |
[1, 21] |
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως.
ταύτης
δέ
|
ἐστι |
τῆς
δόξης
καὶ
Ἀρχέμαχος
ἐν |
[1, 8] |
ἃ
δὲ
ἡμεῖς
ἴσμεν,
μακράν
|
ἐστι |
τῆς
ἐκείνων
διαθέσεως.
μὴ
γινώμεθα |
[1, 8] |
γὰρ
ἐψεῦσθαι
τῆς
ἀληθείας
κακόν
|
ἐστι, |
τὸ
δὲ
ἀληθεύειν
καὶ
τὰ |
[1, 21] |
ἔτη
τρία
καὶ
μῆνες
ὅ
|
ἐστι |
τὸ
ἥμισυ
τῆς
ἑβδομάδος,
καθὼς |
[1, 18] |
ἐργαζόμενος
τὸ
ἀγαθόν.
ἐργάζεσθαι
δέ
|
ἐστι |
τὸ
προσεκπονεῖν
ζητοῦντα
τὴν
ἀλήθειαν, |
[1, 24] |
ὧν
ἐπικρατοῦμεν
τῇ
ἀρετῇ,
λογισμός
|
ἐστι |
τὸ
τακτικόν,
ἐπισφραγιζόμενος
ἐγκράτειαν
καὶ |
[1, 19] |
ὀφθαλμοὶ»
ἡ
δι´
υἱοῦ
ἐπίγνωσίς
|
ἐστι |
τοῦ
πατρός,
ἡ
τῆς
περιφράσεως |
[1, 26] |
γοῦν
διηκόνησεν
ἀγαθήν·
ἣ
δέ
|
ἐστι |
τροφὴ
ἀνθρώπων«
καλὴ
κατὰ
κοινωνίαν. |
[1, 17] |
ἐγκλήματι.
ὁ
γὰρ
προασπίζων
αἴτιός
|
ἐστι |
τῷ
προασπιζομένῳ
τοῦ
μὴ
τιτρώσκεσθαι |
[1, 21] |
{ὁ}
Ἡρακλέους
ζηλωτὴς
ὢν
πρεσβύτερός
|
ἐστι |
τῶν
Τρωϊκῶν
μιᾷ
γενεᾷ.
τοῦ |
[1, 8] |
τέχνη,
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες,
δύναμίς
|
ἐστι |
φανταστική,
διὰ
λόγων
δοξῶν
ἐμποιητικὴ |
[1, 21] |
παραγινόμενον
δαιμόνιον
σημεῖον,
τοῦτο
δέ
|
ἐστι |
φωνή,
ἣ
ὅταν
γένηται,
ἐπίσχει |
[1, 24] |
πῦρ
τὸ
διὰ
βάτου
σύμβολόν
|
ἐστι |
φωτὸς
ἁγίου
τοῦ
διαβαίνοντος
ἐκ |
[1, 26] |
κόλασις
δὲ
δικαία
οὖσα
διόρθωσίς
|
ἐστι |
ψυχῆς.
ἔστι
δὲ
ὡς
ἔπος |