Livre, Chap. |
[1, 7] |
ὑετοὶ
καταρρήγνυνται
εἰς
τὴν
γῆν
|
τὴν |
ἀγαθὴν
καὶ
εἰς
τὴν
κοπρίαν |
[1, 1] |
ἀντανέλῃς
ἀπ´
ἐμοῦ.
ἀπόδος
μοι
|
τὴν |
ἀγαλλίασιν
τοῦ
σωτηρίου
σου,
καὶ |
[1, 5] |
ὁ
Ἀβραάμ,
παραζηλούσης
τῆς
Σάρρας
|
τὴν |
Ἄγαρ
παρευδοκιμοῦσαν
αὐτήν,
ὡς
ἂν |
[1, 21] |
ὑπὸ
Νέρωνος
εἰς
τὴν
πόλιν
|
τὴν
|
ἁγίαν
μέχρι
τῆς
καταστροφῆς
αὐτῆς. |
[1, 21] |
σου
καὶ
ἐπὶ
τὴν
πόλιν
|
τὴν |
ἁγίαν
τοῦ
συντελεσθῆναι
ἁμαρτίαν,
καὶ |
[1, 1] |
οὐκ
ἀκούουσι
καὶ
οὐ
συνιᾶσι,
|
τὴν |
ἄγνοιαν
αὐτοῖς
{ὡς}
μὴ
παρέχοντος |
[1, 26] |
διὰ
Μωυσέως
παραδεδομένον.
ἔχει
γοῦν
|
τὴν |
ἀγωγὴν
εἰς
τὸ
θεῖον.
λέγει |
[1, 5] |
τὴν
ἑαυτῆς
παιδίσκην
ὀνόματι
Ἄγαρ
|
τὴν |
Αἰγυπτίαν
εἰς
παιδοποιίαν
ἐπιτρέπει
τῷ
|
[1, 21] |
τῷ
Περὶ
χρηστηρίων.
ἐῶ
δὲ
|
τὴν |
Αἰγυπτίαν
καὶ
τὴν
Ἰταλήν,
ἣ |
[1, 13] |
βάρβαρος
ἥ
τε
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία
|
τὴν |
ἀίδιον
ἀλήθειαν
σπαραγμόν
τινα,
οὐ |
[1, 21] |
ἀπὸ
δὲ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
|
τὴν |
Αἰνείου
κάθοδον
καὶ
κτίσιν
Λαουινίου |
[1, 18] |
ἐφ´
ἡμῖν
κείμενα
διελέγχουσα
καὶ
|
τὴν |
αἵρεσιν
καὶ
τὴν
ἐκτροπήν·
θεοῦ |
[1, 17] |
αἴτιος,
ὁ
δὲ
μὴ
κωλύσας
|
τὴν |
αἵρεσιν
τῆς
ψυχῆς
κρίνει
δικαίως, |
[1, 11] |
καὶ
ἐνεργεῖ,
μηδὲ
ἀποδοῦναι
δυνάμενος
|
τὴν |
αἰτίαν
ἐν
αὑτῷ.
πάντα
δὲ |
[1, 18] |
ἀληθῆ,
ὡς
ᾤοντο.
κἂν
πύθῃ
|
τὴν |
αἰτίαν
τῆς
δοξοσοφίας
αὐτῶν,
διὰ |
[1, 21] |
καὶ
τὸ
τῶν
Μακκαβαϊκῶν.
κατὰ
|
τὴν |
αἰχμαλωσίαν
ταύτην
τῇ
εἰκόνι
λατρεῦσαι |
[1, 21] |
εἰς
πατρῴαν
γῆν
ἀποκαταστάσεως
εἰς
|
τὴν |
αἰχμαλωσίαν
τὴν
ἐπὶ
Οὐεσπεσιανοῦ
ἔτη |
[1, 14] |
μὲν
ἐκύνισε,
Πλάτων
δὲ
εἰς
|
τὴν |
Ἀκαδημίαν
ἀνεχώρησε.
παρὰ
Πλάτωνι
Ἀριστοτέλης |
[1, 15] |
τοὺς
ἠθικοὺς
πεποίηται·
λέγεται
γὰρ
|
τὴν |
Ἀκικάρου
στήλην
ἑρμηνευθεῖσαν
τοῖς
ἰδίοις |
[1, 21] |
ἔτος
ὕστερον
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως
|
τὴν |
ἀκμὴν
Λυκούργου
φέρει·
Ἡσαΐας
δὲ |
[1, 27] |
ζωὴν«
καὶ
παραθέντα
τῇ
σοφίᾳ
|
τὴν |
ἀκοὴν
νόμιμον
εἶναι
θεοῦ
δοῦλον |
[1, 28] |
ὡς
ἔνι
μάλιστα
προσιτέον
αὐτῇ,
|
τὴν |
ἀκολουθίαν
τῆς
θείας
διδασκαλίας
θηρωμένοις. |
[1, 24] |
δέ
ἐστιν
εἶδος
βασιλείας
μετὰ
|
τὴν |
ἀκραιφνῶς
λογικὴν
καὶ
θείαν
διοίκησιν |
[1, 1] |
μοῖραν
ἐπιτρέπουσιν.
ἀρίστη
γὰρ
πρὸς
|
τὴν |
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε
καὶ
φυγὴν |
[1, 21] |
ἐννακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο,
κατὰ
δὲ
|
τὴν |
ἀκριβῆ
χρονογραφίαν
χίλια
ὀγδοήκοντα
πέντε |
[1, 21] |
Δοῦρις
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἀλεξάνδρου
εἰς
Ἀσίαν
διάβασιν
ἔτη |
[1, 21] |
πέντε·
μετὰ
δὲ
ταῦτα
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἀλεξάνδρου
μεταλλαγὴν
ἔτη
δώδεκα.
Πάλιν |
[1, 21] |
δὲ
τῆς
βασιλέων
ἀναιρέσεως
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἀλεξάνδρου
τελευτὴν
ἔτη
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα |
[1, 20] |
ἡ
Ἑλληνικὴ
οὐ
δυνατωτέραν
ποιεῖ
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ἀλλ´
ἀδύνατον
παρέχουσα
τὴν |
[1, 11] |
περὶ
τὴν
οἴησιν,
ἀλλὰ
περὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἀναστρεφομένη.
ὅθεν
εἴ
τις
|
[1, 9] |
χρηστομαθῆ
φημι
τὸν
πάντα
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
ἀναφέροντα,
ὥστε
καὶ
ἀπὸ |
[1, 13] |
ἀκινδύνως
εὖ
ἴσθ´
ὅτι
κατόψεται,
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
γέγραπται
γοῦν
ἐν
τῷ |
[1, 1] |
διὰ
τί
μὴ
πάντες
ἴσασι
|
τὴν |
ἀλήθειαν;
διὰ
τί
δὲ
μὴ
|
[1, 20] |
τῷ
καθόλου
λόγῳ
ἢ
ἀναιρεῖσθαι
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ἐπεὶ
καὶ
ἡ
ὄψις |
[1, 1] |
οὕτως
ἐπιτρεπτέον
γράφειν,
τὸν
δὲ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
κηρύσσοντα
κωλυτέον
τοῖς
ὕστερον |
[1, 1] |
πολιτείας
προθυμίαν,
ὁρμὴν
τὴν
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
κίνησιν
ζητητικήν,
ἴχνος
γνώρεως, |
[1, 2] |
τῶν
δογμάτων
διὰ
τῆς
ἀντιπαραθέσεως
|
τὴν |
ἀλήθειαν
μνηστεύεται,
δι´
ἧς
ἐξηκολούθηκεν |
[1, 26] |
οὔτ´
ἀπιστεῖν
οὔτ´
ἀγνοεῖν
δύνανται
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
οἱ
δὲ
ἀπιστοῦντες
ἥκιστά |
[1, 12] |
διασποράδην
καὶ
διερριμμένως
ἐγκατεσπαρμένην
ἔχουσι
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
ὅπως
ἂν
λάθοι
τοὺς |
[1, 20] |
ἑαυτοῦ
δόξαν
αὔξων
καὶ
ψευδόμενος
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
οὗτος
κλέπτης«
ὑπὸ
τῆς |
[1, 2] |
ἧς
κεκαλυμμένην
οἱ
φιλομαθεῖς
παραδέχονται
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
πρὸς
τὸ
μήτε
αὐτοὺς |
[1, 18] |
δέ
ἐστι
τὸ
προσεκπονεῖν
ζητοῦντα
|
τὴν |
ἀλήθειαν,
σὺν
γὰρ
τῇ
λογικῇ |
[1, 2] |
ἐγγεννῶσα
τοῖς
κατηχουμένοις,
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος
δὲ
ἡ |
[1, 21] |
ἱστορίαν
παρὰ
Βηρώσσου
εἰληφέναι,
μαρτυρῶν
|
τὴν |
ἀλήθειαν
τἀνδρί.
ὁ
τοίνυν
Ναβουχοδονόσορ |
[1, 1] |
τὸ
οἰκεῖον
φῶς,
βαδιζέτω
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀλήθειαν
τὴν
ἐγγράφως
τὰ
ἄγραφα |
[1, 26] |
ἄλλοι
καὶ
οὗτοι
ἀγνοεῖν
ὁμολογοῦνται
|
τὴν |
ἀλήθειαν.
τίς
τοίνυν
ἡ
ἀπιστία |
[1, 1] |
Περιέξουσι
δὲ
οἱ
Στρωματεῖς
ἀναμεμιγμένην
|
τὴν |
ἀλήθειαν
τοῖς
φιλοσοφίας
δόγμασι,
μᾶλλον |
[1, 13] |
ὅπερ
ἔλαχεν
ὡς
πᾶσαν
αὐχεῖ
|
τὴν |
ἀλήθειαν·
φωτὸς
δ´,
οἶμαι,
ἀνατολῇ |
[1, 20] |
καὶ
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
φιλοσοφία
πρὸς
|
τὴν |
ἀληθείας
εὕρεσιν,
κατὰ
διαφόρους
ἐπιβολὰς |
[1, 28] |
διὸ
καὶ
μόνη
αὕτη
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀληθῆ
σοφίαν
χειραγωγεῖ,
ἥτις
ἐστὶ |
[1, 1] |
ἐνεγέννησε
ψυχαῖς.
Ἀλλ´
οἳ
μὲν
|
τὴν |
ἀληθῆ
τῆς
μακαρίας
σῴζοντες
διδασκαλίας
|
[1, 29] |
προσαγορευόμενον.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
κατὰ
|
τὴν |
ἀληθῆ
φιλοσοφίαν
γνωστικῶν
ὑπομνημάτων
πρῶτος |
[1, 18] |
κύριον
διδασκαλίαν,
σοφίαν
ἵνα
δείξῃ
|
τὴν |
ἀληθῆ
φιλοσοφίαν
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην. |
[1, 10] |
μετὰ
ἡδονῆς
διδάσκων,
ἀπατηλὸν
δὲ
|
τὴν |
ἄλλην
διελέγχων
ψυχαγωγίαν.
Σειρῆνας
δὲ |
[1, 13] |
τὰ
οἰκεῖα
σπέρματα,
κἂν
εἰς
|
τὴν |
ἀλλοδαπὴν
ἐκπέσῃ
γῆν.
πάμπολλα
γὰρ |
[1, 21] |
Πέλοπι,
ἔτη
τρία,
εἴς
τε
|
τὴν |
Ἀμαζόνων
εἰς
Ἀθήνας
στρατείαν
καὶ |
[1, 1] |
ἄρα
καὶ
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον
οὐ
|
τὴν |
ἀμεμφῆ,
ἀλλ´
ἣν
οὐδεὶς
εὐλόγως |
[1, 1] |
γὰρ
ὁ
μὲν
καυχησάμενος
εὐποιίαν
|
τὴν |
ἀμοιβὴν
ἀπείληφεν
δι´
εὐδοξίας,
ὁ |
[1, 1] |
σπεύδων
ἀπολαβεῖν
ἢ
ὡς
κακοεργὸς
|
τὴν |
ἀμοιβὴν
περιιστάμενος,
οὐχὶ
τῇ
κοσμικῇ |
[1, 6] |
ὁρῶμεν
γοῦν
κοινῶς
οἱ
πάντες
|
τὴν |
ἄμπελον
καὶ
τὸν
ἵππον,
ἀλλ´ |
[1, 23] |
τρίτον
ὄνομα
ἐν
οὐρανῷ
μετὰ
|
τὴν |
ἀνάληψιν,
ὥς
φασιν
οἱ
μύσται, |
[1, 1] |
ἀπ´
Αἰγύπτου)
ἄλλοι
δὲ
ἀνὰ
|
τὴν |
ἀνατολήν·
καὶ
ταύτης
ὃ
μὲν |
[1, 23] |
δὲ
παρὰ
Φοινίκων.
εἰς
δὲ
|
τὴν |
ἀνδρῶν
φύσιν
ᾄξας
ἐπέτεινε
τὴν |
[1, 28] |
βούληται,
{καὶ}
ὡς
οἷόν
τε
|
τὴν |
ἀνθρωπίνην
φύσιν
χωρῆσαι
{νοεῖν}
οὐδεὶς |
[1, 26] |
οὕτω
γε
καὶ
τὴν
νομοθετικὴν
|
τὴν |
ἀνθρώπων
ἀρετὴν
κατασκευάζειν
ἐροῦμεν,
τὸ |
[1, 19] |
ἔρημος
θεοῦ,
ὕδωρ
ἄνυδρον
ζητῶν,
|
τὴν |
ἀοίκητον
καὶ
δίψιον
ἐπερχόμενος
γῆν, |
[1, 21] |
αὐτοῦ
ὧδε
ἔχει·
κατέσκαψε
δὲ
|
τὴν |
Ἀουαρίαν
Ἄμωσις
κατὰ
τὸν
Ἀργεῖον
|
[1, 3] |
ἡδοναῖς
δεδουλωμένοι,
ἀπιστεῖν
ἐθέλοντες,
γελῶσι
|
τὴν |
ἁπάσης
σεμνότητος
ἀξίαν
ἀλήθειαν,
τὸ |
[1, 1] |
παρὸν
μεταλαμβάνει,
ἀλλὰ
ἐλπίδι
ἀπεκδεχόμενος
|
τὴν |
ἀποδοθησομένην
πάντως
ἀμοιβὴν
παρὰ
τοῦ |
[1, 1] |
ἐργάζεσθε»
φησὶν
ὁ
κύριος,
μὴ
|
τὴν |
ἀπολλυμένην
βρῶσιν,
ἀλλὰ
τὴν
μένουσαν |
[1, 1] |
τὴν
ἀρετὴν
χρῄζει
τῆς
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀρετὴν
ἔτι
ὁδοῦ
οὔθ´
ὁ |
[1, 6] |
τῇ
προπαιδείᾳ
θηρᾶσαι
ἄν
τινα
|
τὴν |
ἀρετὴν
ὁμολογοῦμεν
οὐδὲ
δίχα
τούτων |
[1, 1] |
ἐνεργήσει.
οὔτε
γὰρ
ὁ
ἔχων
|
τὴν
|
ἀρετὴν
χρῄζει
τῆς
ἐπὶ
τὴν |
[1, 14] |
Μελαγκόμαν
τὸν
τύραννον
ἔπεισεν
ἀποθέσθαι
|
τὴν |
ἀρχήν.
οὗτος
βασιλέα
Δαρεῖον
παρακαλοῦντα |
[1, 21] |
ἑνδεκάτου
τοίνυν
ἔτους
πληρουμένου
κατὰ
|
τὴν |
ἀρχὴν
τοῦ
ἑπομένου
βασιλεύοντος
Ἰωακεὶμ |
[1, 21] |
ἐνενήκοντα
ἑπτά·
ἀφ´
ἧς
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
τοῦ
Πελοποννησιακοῦ
πολέμου
ἔτη |
[1, 5] |
μου.
ἔνεστιν
οὖν
προπαιδευθέντα
ἐπὶ
|
τὴν |
ἀρχικωτάτην
σοφίαν
ἐλθεῖν,
ἀφ´
ἧς |
[1, 21] |
ἐφ´
οὗ
φασιν
Ἀλέξανδρον
εἰς
|
τὴν |
Ἀσίαν
διαβῆναι,
ὡς
μὲν
Φανίας |
[1, 22] |
ἀκριβῶς
πραγματευσαμένου·
ἔτι
γὰρ
Μακεδόνων
|
τὴν |
Ἀσίαν
κατεχόντων
φιλοτιμούμενος
ὁ
βασιλεὺς
|
[1, 21] |
Λαουινίου
ἔτη
δέκα,
ἐπί
τε
|
τὴν
|
Ἀσκανίου
ἀρχὴν
ἔτη
ὀκτώ,
καὶ |
[1, 17] |
τρώσεως
οὐχὶ
τὸ
βέλος,
ἀλλὰ
|
τὴν
|
ἀσπίδα
τὴν
μὴ
κωλύσασαν
τὸ |
[1, 24] |
ἀποστὰς
ἐπήγαγε
τοὺς
βαρβάρους
εἰς
|
τὴν |
Ἀττικὴν
καὶ
τοὺς
ἐπικαίρους
τῶν |
[1, 21] |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἕξ.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
|
τὴν |
Αὐγούστου
νίκην,
ὅτε
Ἀντώνιος
ἀπέσφαξεν |
[1, 7] |
ὑετοῦ
ἀπέλαυσε
δυνάμεως,
ἀλλ´
οὐ
|
τὴν |
αὐτὴν
ἔσχηκε
χάριν
τοῖς
ἐν |
[1, 21] |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
δαιμονώντων,
οἳ
|
τὴν |
αὑτῶν
οὐ
φθέγγονται
φωνὴν
οὐδὲ |
[1, 20] |
τῷ
φιλοσοφήσοντι)
οὐδ´
ὡς
κατὰ
|
τὴν |
ἀφαίρεσιν
αὐτῆς
ἤτοι
ἐλλείπειν
τῷ
|
[1, 16] |
δέ
τις
τὴν
φωνὴν
διαβάλλει
|
τὴν |
βάρβαρον,
ἐμοὶ
δέ»
φησὶν
ὁ |
[1, 9] |
τὰς
ἄλλας
καὶ
τὰς
κατὰ
|
τὴν |
βάρβαρον
φιλοσοφίαν
αἱρέσεις
αὐτῆς
τῆς |
[1, 21] |
Μετὰ
δὲ
τὸν
Ἰωὰν
διαδέχεται
|
τὴν |
βασιλείαν
Ἀμασίας
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ |
[1, 21] |
Ἰησοῦ
τοῦ
Ναυῆ
ἕως
παρέλαβε
|
τὴν |
βασιλείαν
Δαβίδ,
ὡς
μέν
τινες, |
[1, 21] |
Ἰωὰν
καὶ
τούτῳ
περιέθηκεν
ὕστερον
|
τὴν |
βασιλείαν.
ἐπὶ
τῆς
Γοθολίας
ταύτης |
[1, 21] |
ἔτη
εἴκοσι
τέσσαρα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
|
τὴν |
βασιλέων
ἀναίρεσιν,
ὅτε
ὕπατοι
ἐγένοντο, |
[1, 7] |
τε
καὶ
πύλην.
ἐὰν
δὲ
|
τὴν |
βασιλικήν
τε
καὶ
αὐθεντικὴν
εἴσοδον |
[1, 28] |
ἡμῖν
ἐκληπτέον
καὶ
τοῦ
νόμου
|
τὴν |
βούλησιν,
ἢ
ὡς
σημεῖον
ἐμφαίνουσαν |
[1, 5] |
ἦν
ἔτι
καὶ
ἄτεκνος
κατὰ
|
τὴν |
γενεὰν
ἐκείνην,
μηδέπω
μηδὲν
ἐνάρετον |
[1, 15] |
μαγείᾳ
καὶ
τοῦ
σωτῆρος
προεμήνυσαν
|
τὴν |
γένεσιν,
ἀστέρος
αὐτοῖς
καθηγουμένου
εἰς |
[1, 14] |
εἰδέναι
τὰ
μέρη·
δεῖ
δὴ
|
τὴν |
γένεσιν
τοῦ
κόσμου
πολυπραγμονῆσαι,
δι´ |
[1, 21] |
τοῦ
σωτηρίου
βαπτίσματος,
μετὰ
δὲ
|
τὴν |
γένεσιν
τοῦ
Χριστοῦ
Ἄννα
καὶ |
[1, 14] |
Εὔδημος
ἐν
ταῖς
Ἀστρολογικαῖς
ἱστορίαις
|
τὴν |
γενομένην
ἔκλειψιν
τοῦ
ἡλίου
προειπεῖν |
[1, 1] |
τῆς
παρθενίου
καλουμένης
ἄνυδρον
εὕρωσι
|
τὴν |
γῆν.
ἀπορίᾳ
γὰρ
ἐπαρκεῖν
{οὐ} |
[1, 1] |
καθάπερ
δ´
οἱ
γεωργοὶ
προαρδεύσαντες
|
τὴν |
γῆν,
οὕτω
δὴ
καὶ
ἡμεῖς |
[1, 7] |
τρόπον
οἱ
ὑετοὶ
καταρρήγνυνται
εἰς
|
τὴν |
γῆν
τὴν
ἀγαθὴν
καὶ
εἰς
|
[1, 12] |
δυνηθῆναι
τὴν
ὅρασιν,
καὶ
οὐδὲ
|
τὴν |
γλῶτταν
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
|
[1, 12] |
Ἡσαΐας
ὁ
προφήτης
πυρὶ
καθαίρεται
|
τὴν |
γλῶτταν,
ὡς
εἰπεῖν
δυνηθῆναι
τὴν |
[1, 14] |
Περιάνδρου
τυγχάνειν
βούλονται,
ὁμοίως
δὲ
|
τὴν |
γνῶθι
καιρὸν»
παραίνεσιν
Πιττακοῦ
καθεστάναι. |
[1, 4] |
αὐτῇ
τὴν
ἐν
θεοσεβείᾳ
αἴσθησιν,
|
τὴν |
γνῶσιν
αἰνισσόμενος
καὶ
τάδε
λέγων· |
[1, 14] |
δὲ
τῆς
Πυθίας.
δύναται
δὲ
|
τὴν |
γνῶσιν
ἐγκελεύεσθαι
μεταδιώκειν.
οὐκ
ἔστι |
[1, 29] |
λαμπτὴρ
ἄρα
ἐντολὴ
ἀγαθή,
κατὰ
|
τὴν |
γραφήν,
νόμος
δὲ
φῶς
ὁδοῦ· |
[1, 16] |
τὸ
ἡρῷον
τὸ
ἑξάμετρον
Φανοθέαν
|
τὴν |
γυναῖκα
Ἰκαρίου,
οἳ
δὲ
Θέμιν |
[1, 23] |
ἐν
τοῖς
ἱερογλυφικοῖς
γράμμασιν
ἐπιδείκνυνται.
|
τὴν |
δὲ
ἄλλην
ἐγκύκλιον
παιδείαν
Ἕλληνες
|
[1, 5] |
νεωτέραν
καὶ
ὡς
σὴν
θεραπαινίδα,
|
τὴν |
δὲ
ἐπιστήμην
τὴν
σὴν
ὡς |
[1, 10] |
εὐποροῦμεν
καὶ
λόγων
καὶ
ἔργων,
|
τὴν |
δὲ
ἐριστικήν
τε
καὶ
σοφιστικὴν |
[1, 15] |
προφαίνειν
τοῦ
μέλλοντος
δήλωσιν
γράφει,
|
τὴν |
δὲ
ψυχὴν
αὐτῆς
εἶναι
τὸ |
[1, 5] |
ἐγκύκλια
μαθήματα
συμβάλλεται
πρὸς
φιλοσοφίαν
|
τὴν |
δέσποιναν
αὐτῶν,
οὕτω
καὶ
φιλοσοφία |
[1, 21] |
πρεσβύτεροι
εἶναι
Πυθαγόρου
τοῦ
κατὰ
|
τὴν |
δευτέραν
καὶ
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
φερομένου |
[1, 21] |
Ἰνάχου
ἐπὶ
τὸν
Δευκαλίωνος
κατακλυσμόν,
|
τὴν |
δευτέραν
λέγω
ἐπομβρίαν,
καὶ
ἐπὶ |
[1, 16] |
εἰσὶν
δὲ
οἳ
Κᾶρας
{οἳ}
|
τὴν |
δι´
ἀστέρων
πρόγνωσιν
ἐπινενοηκέναι
λέγουσιν. |
[1, 16] |
τὴν
οἰωνιστικήν,
ὥσπερ
ἀμέλει
Τελμισεῖς
|
τὴν |
δι´
ὀνείρων
μαντικήν.
Τυρρηνοὶ
δὲ |
[1, 23] |
διαπρέπουσιν
Αἰγυπτίων
ἐδιδάσκετο
καὶ
προσέτι
|
τὴν |
διὰ
συμβόλων
φιλοσοφίαν,
ἣν
ἐν |
[1, 15] |
δήπουθεν
γενόμενα
τὸν
τόπον,
ἀκριβῆ
|
τὴν |
διὰ
τῶν
σπλάγχνων
τοῖς
ἀνθρώποις |
[1, 1] |
ὄντες
διάκονοι,
ἕν
εἰσι»
κατὰ
|
τὴν |
διακονίαν,
ἕκαστος
δὲ
τὸν
ἴδιον |
[1, 29] |
αὐτὸς
ὁ
ποιήσας
κατὰ
τάξιν
|
τὴν
|
διακόσμησιν.
ἐν
δὲ
τῷ
Πέτρου |
[1, 3] |
σφῶν
αὐτῶν
στωμυλλόμενοι
τερθρείᾳ,
ἀμφὶ
|
τὴν |
διάκρισιν
τῶν
ὀνομάτων
καὶ
τὴν |
[1, 23] |
παρῆν,
ἐξῆλθον
οἴκων
βασιλικῶν.
ἔπειτα
|
τὴν |
διαμάχην
τοῦ
θ´
Ἑβραίου
καὶ |
[1, 26] |
ᾧ
ἐπήγγελται.
εἶτα
οἱονεὶ
ἐπεξηγούμενος
|
τὴν |
διάνοιαν
ἐπιφέρει·
πρὸ
τοῦ
δὲ |
[1, 16] |
Φρύγα·
τρίχορδον
δὲ
ὁμοίως
καὶ
|
τὴν |
διάτονον
ἁρμονίαν
Ἄγνιν
τὸν
καὶ |
[1, 14] |
μετήγαγεν
ἀπὸ
τῆς
Ἰωνίας
Ἀθήναζε
|
τὴν
|
διατριβήν.
τοῦτον
διαδέχεται
Ἀρχέλαος,
οὗ |
[1, 25] |
ἐν
τῇ
Ἐπινομίδι
συνέταξεν,
τὸν
|
τὴν |
διέξοδον
πάσης
γενέσεως
{τῆς}
διὰ |
[1, 27] |
ἕνεκα
γὰρ
τοῦ
διδάξαι
σε
|
τὴν |
δικαιοσύνην
αὐτοῦ
ἐπαίδευσέν
σε,
φησί, |
[1, 19] |
δημιουργὸν
ἕνα
γινώσκομεν,
καθὸ
καὶ
|
τὴν |
δικαιοσύνην
φυσικὴν
εἰρήκαμεν,
εἴτε
μὴν
|
[1, 26] |
ἀνθρώπων«
καλὴ
κατὰ
κοινωνίαν.
αὐτίκα
|
τὴν |
δικαστικὴν
μετεχειρίζετο,
ἐπιστήμην
οὖσαν
διορθωτικὴν |
[1, 27] |
ἐν
παντὶ
ἀγαθῷ.
δεῖ
δὴ
|
τὴν |
διοικοῦσαν
πρόνοιαν
κυρίαν
τε
εἶναι |
[1, 17] |
δὲ
ἀφ´
ἑαυτοῦ»
φησὶ
λαλῶν
|
τὴν |
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
ζητεῖ.
τοιοῦτοι
|
[1, 20] |
ὁ
μὲν
ἀφ´
ἑαυτοῦ
λαλῶν
|
τὴν |
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
ζητεῖ,
φησὶν |
[1, 20] |
ὁ
κύριος,
ὁ
δὲ
ζητῶν
|
τὴν |
δόξαν
τοῦ
πέμψαντος
αὐτὸν
ἀληθής |
[1, 16] |
ἄφωνον·
ἐὰν
οὖν
μὴ
εἰδῶ
|
τὴν |
δύναμιν
τῆς
φωνῆς,
ἔσομαι
τῷ |
[1, 23] |
ἕτεροι
κακῶν
ὑπέμενον
ἀκινδύνως
ἐκμανθάνοντες
|
τὴν |
δύναμιν
τοῦ
θεοῦ.
ἔτι
δὲ |
[1, 11] |
τὸν
λόγον
τῶν
πεφυσιωμένων,
ἀλλὰ
|
τὴν |
δύναμιν,
τοὺς
δοκησισόφους
καὶ
οἰομένους
|
[1, 24] |
ἐστίν,
αὐτοῦ
τοῦ
κρατεῖν
ἕνεκα
|
τὴν |
δυναστείαν
πεποιημένον,
τὸ
δὲ
φιλόκαλον, |
[1, 16] |
ὄντα
τοῖς
προειρημένοις
χώρας,
καὶ
|
τὴν |
Δώριον
Θάμυριν
ἐπινοῆσαι
τὸν
Θρᾷκα. |
[1, 4] |
ἐπιστήμης,
διὰ
πίστεως,
διὰ
προφητείας,
|
τὴν |
ἑαυτῆς
ἐνδεικνυμένην
δύναμιν
εἰς
τὴν |
[1, 5] |
γυνή.
μὴ
τίκτουσα
ἡ
Σάρρα
|
τὴν |
ἑαυτῆς
παιδίσκην
ὀνόματι
Ἄγαρ
τὴν |
[1, 22] |
τῶν
παρ´
ἡμῖν
μετενέγκας
εἰς
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
δογματοποιίαν.
Νουμήνιος
δὲ
ὁ |
[1, 20] |
βαρβάρων
καὶ
ὡς
ἴδια
αὐχῶν,
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
δόξαν
αὔξων
καὶ
ψευδόμενος |
[1, 21] |
ὀγδοήκοντα
τρία
μῆνας
ἑπτά.
Εἴραμος
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
θυγατέρα
Σολομῶνι
δίδωσι
καθ´ |
[1, 21] |
ἐπιγαμβρείας.
προκεκηρύχει
δὲ
καὶ
Κῦρος
|
τὴν |
Ἑβραίων
ἀποκατάστασιν,
τελεσθείσης
δὲ
ἐπὶ |
[1, 1] |
φῶς,
βαδιζέτω
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
|
τὴν |
ἐγγράφως
τὰ
ἄγραφα
δηλοῦσαν·
οἱ |
[1, 19] |
ἐπὶ
τἀγαθόν.
ὥστ´
οὐδ´
αὐτὸς
|
τὴν |
ἐγκύκλιον
παιδείαν
συντελεῖν
πρὸς
τἀγαθὸν
|
[1, 21] |
εἶναι
συμφανὲς
τὸν
Ἀρχίλοχον
μετὰ
|
τὴν |
εἰκοστὴν
ἤδη
γνωρίζεσθαι
ὀλυμπιάδα.
μέμνηται |
[1, 21] |
Κέρκωπος
εἶναι
λέγει
τοῦ
Πυθαγορείου
|
τὴν |
Εἰς
Ἅιδου
κατάβασιν
καὶ
τὸν |
[1, 23] |
δείσας
ὁ
βασιλεὺς
τῆς
χώρας
|
τὴν |
ἐκ
τοῦ
πλήθους
ἐπιβουλὴν
τῶν |
[1, 17] |
εἰς
τὸ
συμφέρον
τῆς
προνοίας
|
τὴν
|
ἔκβασιν
τοῦ
τολμήματος.
Οἶδα
πολλοὺς |
[1, 7] |
τὰς
διαφορὰς
ἐκτιθέμενος
τῶν
κατὰ
|
τὴν |
ἐκκλησίαν
δοκίμων·
ἤτω
τις
πιστός, |
[1, 15] |
Μάγων
τοῖς
ἀρίστοις
συνεγένετο
καὶ
|
τὴν |
ἐκκλησίαν
τὴν
νῦν
οὕτω
καλουμένην |
[1, 5] |
οὐ
κολακεύει.
τίνα
τοίνυν
αἰνίσσεται
|
τὴν |
ἐκπορνεύσασαν;
ἐπιφέρει
ῥητῶς·
τῆς
γὰρ |
[1, 18] |
διελέγχουσα
καὶ
τὴν
αἵρεσιν
καὶ
|
τὴν |
ἐκτροπήν·
θεοῦ
δὲ
σοφίαν»
εἴρηκεν |
[1, 21] |
ἀποθέωσιν
ἔτη
ἕνδεκα,
εἶτα
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἑλένης
ὑπὸ
Ἀλεξάνδρου
ἁρπαγὴν
ἔτη |
[1, 21] |
Ἀμαζόνων
εἰς
Ἀθήνας
στρατείαν
καὶ
|
τὴν |
Ἑλένης
ὑπὸ
Θησέως
ἁρπαγὴν
ἔτη |
[1, 22] |
τῆς
τῶν
Ἑβραίων
διαλέκτου
εἰς
|
τὴν |
Ἑλλάδα
γλῶττάν
φασιν
ἐπὶ
βασιλέως |
[1, 22] |
τὰς
παρ´
αὐτοῖς
προφητείας
εἰς
|
τὴν |
Ἑλλάδα
διάλεκτον
ἑρμηνεῦσαι.
οἳ
δὲ |
[1, 21] |
Αἰγύπτου
κίνησις.
ἦν
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
Ἑλλάδα
κατὰ
μὲν
Φορωνέα
τὸν
|
[1, 24] |
οὐ
πρόσεστιν)
ᾧ
Πέρσαι
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἑλλάδα
στρατεύσαντες
συνεχρήσαντο.
τοῦ
γὰρ |
[1, 2] |
περιειληφότων
κατὰ
τοὺς
ἀναγκαίους
καιροὺς
|
τὴν |
Ἑλληνικὴν
δόξαν
τοσοῦτόν
φημι
τοῖς |
[1, 5] |
ἀποστάζει
ἀπὸ
χειλέων
γυναικὸς
πόρνης,
|
τὴν |
Ἑλληνικὴν
εἶναι
παιδείαν,
ἐπακουσάτω
τῶν |
[1, 1] |
ἐπιστήμην
αὔξουσαι,
αἳ
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι
φιλοσοφίαν,
ἧς
καθάπερ |
[1, 19] |
σαφῶς·
οὗτοι
δέ
εἰσι
κατὰ
|
τὴν |
ἐμὴν
δόξαν
οὐκ
ἄλλοι
ἢ |
[1, 24] |
διὰ
τὸ
τῆς
χώρας
ἔχειν
|
τὴν |
ἐμπειρίαν.
ἔργον
μὲν
οὖν
ἦν |
[1, 22] |
Ἀσίαν
κατεχόντων
φιλοτιμούμενος
ὁ
βασιλεὺς
|
τὴν |
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
πρὸς
αὐτοῦ
γενομένην |
[1, 4] |
θεοσέβειαν
προκοπήν.
ἀντέθηκεν
οὖν
αὐτῇ
|
τὴν |
ἐν
θεοσεβείᾳ
αἴσθησιν,
τὴν
γνῶσιν |
[1, 21] |
ἔτη
εἴκοσι
ἑπτά·
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
ἐν
Λεύκτροις
μάχην
ἔτη
τριάκοντα |
[1, 1] |
μεταδιδάσκοντες
καὶ
μετάγοντες
εἰς
εἰρήνην
|
τὴν |
ἐν
λόγῳ
καὶ
βίῳ
τῷ |
[1, 12] |
μεγαλειότητος
τοῦ
λόγου,
ἐπικρυπτέον
οὖν
|
τὴν |
ἐν
μυστηρίῳ
λαλουμένην
σοφίαν»
ἣν |
[1, 23] |
Αἰγυπτίου
διηγησάμενος
καὶ
τὴν
ταφὴν
|
τὴν |
ἐν
τῇ
ψάμμῳ
τοῦ
Αἰγυπτίου, |
[1, 25] |
ἀποβλεπομέναις,
ἐπῄνεσε
δὲ
ὡς
σεμνοτέραν
|
τὴν |
ἕν
τι
λέγουσαν
καὶ
πρὸς |
[1, 21] |
Τυβὶ
μηνός,
τινὲς
δὲ
αὖ
|
τὴν |
ἑνδεκάτην
τοῦ
αὐτοῦ
μηνός.
τό |
[1, 10] |
μήτε
τῆς
ἐντολῆς
μήτε
τοῦ
|
τὴν |
ἐντολὴν
σαφηνιοῦντος
συμπαραλαμβανομένων.
νυνὶ
δὲ |
[1, 22] |
Περσῶν
ἐπικρατήσεως,
τά
τε
κατὰ
|
τὴν |
ἐξ
Αἰγύπτου
ἐξαγωγὴν
τῶν
Ἑβραίων |
[1, 21] |
βασιλέα
Μωυσέως
ἡγουμένου
γεγονέναι
Ἰουδαίοις
|
τὴν |
ἐξ
Αἰγύπτου
πορείαν,
ἐξ
ὧν |
[1, 21] |
ἀπὸ
τῆς
Μωυσέως
γενέσεως
ἐπὶ
|
τὴν |
ἐξ
Αἰγύπτου
τῶν
Ἰουδαίων
ἔξοδον |
[1, 17] |
θείας
προνοίας
τὸ
μὴ
ἐᾶσαι
|
τὴν |
ἐξ
ἀποστάσεως
ἑκουσίου
φυεῖσαν
κακίαν |
[1, 19] |
πεπλάνηται.
αὗται
δέ
εἰσιν
αἱ
|
τὴν |
ἐξ
ἀρχῆς
ἀπολείπουσαι
ἐκκλησίαν.
αὐτίκα |
[1, 14] |
κατὰ
Πολυκράτη
τὸν
τύραννον
περὶ
|
τὴν |
ἑξηκοστὴν
δευτέραν
ὀλυμπιάδα
εὑρίσκεται.
Σόλωνος |
[1, 11] |
ἡ
στερεὰ
τροφή,
τῶν
διὰ
|
τὴν |
ἕξιν
τὰ
αἰσθητήρια
γεγυμνασμένα
ἐχόντων |
[1, 21] |
γεγόνει
ὁ
Μωυσῆς
πρὸ
τοῦ
|
τὴν |
ἔξοδον
τοῖς
Ἑβραίοις
ἀπὸ
Αἰγύπτου |
[1, 17] |
δίκαιαι,
μὴ
τῆς
ψυχῆς
ἐχούσης
|
τὴν |
ἐξουσίαν
τῆς
ὁρμῆς
καὶ
ἀφορμῆς, |
[1, 21] |
γῆν
ἀποκαταστάσεως
εἰς
τὴν
αἰχμαλωσίαν
|
τὴν |
ἐπὶ
Οὐεσπεσιανοῦ
ἔτη
συνάγεται
τετρακόσια |
[1, 1] |
ἀρχὴν
πίστεως,
πολιτείας
προθυμίαν,
ὁρμὴν
|
τὴν |
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν,
κίνησιν
ζητητικήν, |
[1, 4] |
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
ἐξερευνᾶν
διδάσκει
εἰς
|
τὴν |
ἐπὶ
τὴν
θεοσέβειαν
προκοπήν.
ἀντέθηκεν |
[1, 4] |
ἐπιβάλλειν
πιθανῶς
ἀναπείθουσα,
συναύξει
δὲ
|
τὴν |
ἐπιβολὴν
ἡ
εἰς
ἐπιστήμην
συνάσκησις. |
[1, 11] |
φιλοσοφίαν
μὲν
οὐ
πᾶσαν,
ἀλλὰ
|
τὴν |
Ἐπικούρειον,
ἧς
καὶ
μέμνηται
ἐν |
[1, 7] |
λέγω
οὐδὲ
τὴν
Πλατωνικὴν
ἢ
|
τὴν
|
Ἐπικούρειόν
τε
καὶ
Ἀριστοτελικήν,
ἀλλ´ |
[1, 16] |
ἀπὸ
τῆς
Πυθαγόρου
ἡλικίας
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἐπικούρου
τελευτήν,
γαμηλιῶνος
δὲ
δεκάτῃ |
[1, 9] |
ἄλλων
ὀργάνων
τῶν
γεωργικῶν
πρὸς
|
τὴν |
ἐπιμέλειαν
τῆς
ἀμπέλου
χρεία,
ἵνα |
[1, 26] |
τούτου
καὶ
ὁ
νόμος
τοῦ
|
τὴν |
ἐπιστήμην
ἔχοντος
τὸ
σωτήριον
πρόσταγμα, |
[1, 6] |
ἀπαιδευσία
τε
ἅμα
καὶ
ἀμαθία.
|
τὴν |
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων |
[1, 21] |
δὲ
τούτοις
ἑξῆς
ἐπὶ
μὲν
|
τὴν
|
ἐπιτροπίαν
τὴν
Λυκούργου
ἔτη
ἑκατὸν |
[1, 28] |
λόγῳ
τοῦ
ὁρατικοῦ
τῆς
ψυχῆς
|
τὴν
|
ἐπιχυθεῖσαν
ἐκ
φαύλης
ἀναστροφῆς
ἄγνοιαν |
[1, 1] |
ὅσα
προοικονομηθῆναι
καθήκει
τῆς
κατὰ
|
τὴν
|
ἐποπτικὴν
θεωρίαν
γνώσεως,
ἣ
προβήσεται |
[1, 24] |
καὶ
σύντομον
ἀπολιπὼν
ὁδὸν
ἐπὶ
|
τὴν |
ἔρημον
ἐτρέπετο
καὶ
νύκτωρ
τὰ |
[1, 21] |
συντελείας
καιροῦ
συντέλεια
δοθήσεται
ἐπὶ
|
τὴν |
ἐρήμωσιν.
καὶ
ἥμισυ
τῆς
ἑβδομάδος |
[1, 8] |
ῥητορικήν,
πρὸς
τὸ
ἀγωνιστικὸν
δὲ
|
τὴν |
ἐριστικήν.
αἱ
τοίνυν
τέχναι
αὗται |
[1, 22] |
τοῦ
Φαληρέως
{καὶ}
τὰ
περὶ
|
τὴν |
ἑρμηνείαν
ἀκριβῶς
πραγματευσαμένου·
ἔτι
γὰρ |
[1, 22] |
τοῦ
τὴν
προφητείαν
δεδωκότος
καὶ
|
τὴν |
ἑρμηνείαν
οἱονεὶ
Ἑλληνικὴν
προφητείαν
ἐνεργεῖσθαι, |
[1, 21] |
ἀπὸ
τῆς
αἰχμαλωσίας
ταύτης
εἰς
|
τὴν
|
ἐσχάτην,
ἣν
ἐποιήσατο
Ναβουχοδονόσορ
ἐξ |
[1, 26] |
ὁ
νόμος
πνευματικός«
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
εὐδαιμονίαν
ἄγων·
ὁ
γὰρ
πνεύματι |
[1, 10] |
εὐποιίᾳ
τὴν
ὁδὸν
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
εὐεργεσίαν
ἄγων
τοὺς
ἀκούοντας.
ἔστι |
[1, 27] |
εἰς
θεόν.
τοῦ
νόμου
δὲ
|
τὴν |
εὐποιίαν
διὰ
τῆς
πρὸς
τοὺς |
[1, 21] |
ἐπὶ
τὸν
Ἴδης
ἐμπρησμὸν
καὶ
|
τὴν |
εὕρεσιν
τοῦ
σιδήρου
καὶ
Ἰδαίους |
[1, 24] |
μακρὸν
ἀνάσσης.
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
|
τὴν |
Εὐρωπίαν
ποιήσας
ἱστορεῖ
τὸ
ἐν |
[1, 1] |
καρποφόρον
γῆν,
τὴν
ὑλομανοῦσαν
χώραν.
|
τὴν |
εὔφορον
καὶ
καλὴν
καὶ
γεωργουμένην, |
[1, 1] |
καὶ
ἐντυγχάνειν
δίκαιος·
ᾗ
καὶ
|
τὴν |
εὐχαριστίαν
τινὲς
διανείμαντες,
ὡς
ἔθος, |
[1, 27] |
κεκλημένῃ
τοῦ
θεοῦ,
ᾄδοντα
ἤδη
|
τὴν |
εὐχὴν
καὶ
λέγοντα·
γενέσθω
μοι |
[1, 11] |
γὰρ
καὶ
εὑρήσετε»
λέγει,
ἀλλὰ
|
τὴν |
ζήτησιν
εἰς
εὕρεσιν
περαιοῖ,
τὴν |
[1, 21] |
Ἀλέξανδρος,
ἔτη
ιαʹ
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
|
τὴν |
ἡγεμονίαν
Γερμανικοῦ
Κλαυδίου
Καίσαρος
ἔτη |
[1, 21] |
Μωυσέως
τοῦ
βίου
τελευτὴν
διαδέχεται
|
τὴν |
ἡγεμονίαν
τοῦ
λαοῦ
Ἰησοῦς
πολεμῶν |
[1, 21] |
Βασιλείδου
καὶ
τοῦ
βαπτίσματος
αὐτοῦ
|
τὴν |
ἡμέραν
ἑορτάζουσι
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
ἀναγνώσεσι. |
[1, 21] |
μόνον
τὸ
ἔτος,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὴν |
ἡμέραν
προστιθέντες,
ἥν
φασιν
ἔτους
|
[1, 4] |
τὴν
ἑαυτῆς
ἐνδεικνυμένην
δύναμιν
εἰς
|
τὴν |
ἡμετέραν
εὐεργεσίαν,
ὅτι
πᾶσα
σοφία |
[1, 21] |
καὶ
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι |
[1, 21] |
ἀρχὴν
ἔτη
ὀκτώ,
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ἑξήκοντα
ἕν, |
[1, 21] |
γραμματικῷ
Κράτητι
καὶ
λέγῃ
περὶ
|
τὴν |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
Ὅμηρον
γεγονέναι
μετὰ |
[1, 21] |
ἁρπαγὴν
ἔτη
ἐννέα.
ἐντεῦθεν
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἡρακλέους
ἀποθέωσιν
ἔτη
ἕνδεκα,
εἶτα |
[1, 21] |
Ἡρακλέους
ἐν
Ἄργει
βασιλείας
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἡρακλέους
αὐτοῦ
καὶ
Ἀσκληπιοῦ
ἀποθέωσιν
|
[1, 16] |
Λίβυς
πρῶτος
ναῦν
ἐναυπηγήσατο
καὶ
|
τὴν |
θάλασσαν
ἔπλευσεν.
Κέλμις
τε
αὖ |
[1, 5] |
καὶ
ἄλλην
εἰκόνα
τῶν
εἰρημένων
|
τὴν |
Θάμαρ
ἐπὶ
τριόδου
καθεσθεῖσαν
καὶ |
[1, 11] |
τῶν
ἀνθρώπων·
ἡ
γὰρ
κατὰ
|
τὴν |
θείαν
παράδοσιν
φιλοσοφία
ἵστησι
τὴν |
[1, 1] |
τὰ
μέγιστα
τῷ
περιτυχόντι
κατὰ
|
τὴν |
θείαν
πρόνοιαν,
ἀρχὴν
πίστεως,
πολιτείας
|
[1, 5] |
δὲ
καὶ
αὑτῇ
προσελθόντα
κατὰ
|
τὴν |
θείαν
πρόνοιαν
γεννῆσαι
τὸν
Ἰσαάκ. |
[1, 27] |
κηδόμενος
τῶν
ὑπηκόων
πρὸς
μὲν
|
τὴν
|
θεοσέβειαν
παιδεύει
καὶ
ὑπαγορεύει
τὰ |
[1, 4] |
ἐξερευνᾶν
διδάσκει
εἰς
τὴν
ἐπὶ
|
τὴν |
θεοσέβειαν
προκοπήν.
ἀντέθηκεν
οὖν
αὐτῇ |
[1, 29] |
θεὸς
τίθεται
(θεὸς
δὲ
παρὰ
|
τὴν |
θέσιν
εἴρηται)
αὐτὸς
ὁ
ποιήσας |
[1, 17] |
ἑαυτοῦ»
φησὶ
λαλῶν
τὴν
δόξαν
|
τὴν |
ἰδίαν
ζητεῖ.
τοιοῦτοι
δὲ
οἱ |
[1, 20] |
ἀφ´
ἑαυτοῦ
λαλῶν
τὴν
δόξαν
|
τὴν |
ἰδίαν
ζητεῖ,
φησὶν
ὁ
κύριος, |
[1, 21] |
Οὐεσπεσιανὸς
δὲ
ἐκράτησε
καὶ
καθεῖλεν
|
τὴν
|
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸ
ἅγιον
ἠρήμωσεν. |
[1, 15] |
τῷ
Αἰόλῳ
τούτῳ
Ὀδυσσεὺς
μετὰ
|
τὴν |
Ἰλίου
ἅλωσιν
ξενίζεται.
παρατήρει
μοι |
[1, 21] |
Δημόδοκος
δὲ
καὶ
Φήμιος
μετὰ
|
τὴν |
Ἰλίου
ἅλωσιν
ὃ
μὲν
γὰρ |
[1, 21] |
τῶν
ἐν
τῇ
Ἰουδαίᾳ
βασιλέων
|
τὴν |
Ἰούδα
φυλὴν
καὶ
Βενιαμεὶν
καὶ |
[1, 15] |
γένεσιν,
ἀστέρος
αὐτοῖς
καθηγουμένου
εἰς
|
τὴν |
Ἰουδαίαν
ἀφικνούμενοι
γῆν)
Ἰνδῶν
τε |
[1, 18] |
καταλαμπόμενος
ἀπολωλέναι
λέγεται
τῷ
μὴ
|
τὴν |
ἴσην
ἐκτελεῖν
ἐνέργειαν.
πάντων
τοίνυν |
[1, 21] |
τῶν
κατ´
Αἴγυπτον
θεῶν
πραγματευσάμενος
|
τὴν
|
Ἶσιν
ὑπὸ
Ἑλλήνων
Δήμητρα
καλεῖσθαί |
[1, 21] |
δὲ
περὶ
Ἀσσυρίων
γράφων
ὁμολογεῖ
|
τὴν |
ἱστορίαν
παρὰ
Βηρώσσου
εἰληφέναι,
μαρτυρῶν |
[1, 21] |
ἐῶ
δὲ
τὴν
Αἰγυπτίαν
καὶ
|
τὴν |
Ἰταλήν,
ἣ
τὸ
ἐν
Ῥώμῃ |
[1, 21] |
ἔτη
ἑξήκοντα
ἕν,
ἐπί
τε
|
τὴν |
Ἰφίτου
ὀλυμπιάδα
ἔτη
τριακόσια
τριάκοντα |
[1, 16] |
αὐτόχθονα
πρὶν
εἰς
Αἴγυπτον
ἀφικέσθαι
|
τὴν |
Ἰώ,
μετὰ
δὲ
ταῦτα
Ἀσκληπιὸν |
[1, 21] |
ἔτη
ὀγδοήκοντα·
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν |
Ἰωνίας
κτίσιν
ἔτη
ἑξήκοντα·
τὰ |
[1, 21] |
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλοχείοις
ὑπομνήμασι
κατὰ
|
τὴν |
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
φησὶ
φέρεσθαι
αὐτόν, |
[1, 21] |
Ἀμφίων
οἱ
μουσικῆς
εὑρεταὶ
περὶ
|
τὴν
|
Κάδμου
γεγόνασιν
ἡλικίαν.
κἄν
τις |
[1, 21] |
Ἄνωθεν
οὖν
ἀπὸ
Μωυσέως
συναγάγωμεν
|
τὴν |
καθ´
Ἕλληνας
χρονογραφίαν·
ἀπὸ
τῆς |
[1, 20] |
φιλοσοφία
τοὺς
Ἕλληνας,
οὐκ
εἰς
|
τὴν |
καθόλου
δὲ
δικαιοσύνην
(εἰς
ἣν |
[1, 21] |
γενεᾷ
ἀπὸ
Ἰνάχου
(Ἶσιν
δὲ
|
τὴν |
καὶ
Ἰώ
φασιν
διὰ
τὸ
|
[1, 16] |
Σκύθης.
ναὶ
μὴν
Θρᾷκες
πρῶτοι
|
τὴν |
καλουμένην
ἅρπην
εὗρον
(ἔστι
δὲ |
[1, 16] |
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Ἰλλυριοὶ
|
τὴν |
καλουμένην
πάρμην
ἐξεῦρον.
ἔτι
φασὶ |
[1, 1] |
τὴν
πέτραν,
τὴν
πατουμένην
ὁδόν,
|
τὴν |
καρποφόρον
γῆν,
τὴν
ὑλομανοῦσαν
χώραν. |
[1, 21] |
χρονογράφον
Ἀπολλόδωρον.
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν |
Κάστορος
καὶ
Πολυδεύκους
ἀποθέωσιν
ἔτη |
[1, 20] |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀλλ´
ἀδύνατον
παρέχουσα
|
τὴν |
κατ´
αὐτῆς
σοφιστικὴν
ἐπιχείρησιν
καὶ |
[1, 14] |
συγκρίσει
ἀποδείξωμεν
πολλαῖς
γενεαῖς
πρεσβυτέραν
|
τὴν |
κατὰ
Ἑβραίους
φιλοσοφίαν.
καὶ
περὶ |
[1, 5] |
τῶν
οὐρανίων
θέας
μετιὼν
εἰς
|
τὴν |
κατὰ
θεὸν
πίστιν
τε
καὶ |
[1, 2] |
χρωμένους
φράσει,
μὴ
συνεμβαίνοντας
εἰς
|
τὴν |
κατὰ
μέρος
ἄχρι
συγγνώσεως
ἐκκάλυψιν. |
[1, 18] |
δὲ
σοφίαν»
εἴρηκεν
ὁ
ἀπόστολος
|
τὴν |
κατὰ
τὸν
κύριον
διδασκαλίαν,
σοφίαν |
[1, 21] |
ἔτη
τεσσαράκοντα
ὀκτώ·
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
κατάλυσιν
καὶ
Ἀθηναίων
ἧτταν
ἔτη
|
[1, 1] |
τῆς
ἀληθείας
τὴν
νόησιν
καὶ
|
τὴν |
κατάπραξιν
τῶν
ἐντολῶν.
ὥστε
ὃς |
[1, 11] |
τὴν
ζήτησιν
εἰς
εὕρεσιν
περαιοῖ,
|
τὴν |
κενὴν
ἐξελάσας
φλυαρίαν,
ἐγκρίνων
δὲ |
[1, 3] |
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐκ
ἔχει
ποῦ
|
τὴν |
κεφαλὴν
κλίνῃ·
μόνῳ
γάρ,
οἶμαι, |
[1, 16] |
ἄλλοι
βούλονται,
ἐκ
τοῦ
διαβόλου
|
τὴν |
κίνησιν
ἴσχει.
ἔνιοι
δὲ
δυνάμεις |
[1, 20] |
ὁδηγεῖ
γὰρ
τὸ
ψεῦσμα
πρὸς
|
τὴν
|
κλοπήν.
ἤδη
δὲ
ὁ
κλέπτης |
[1, 17] |
κλέπτην,
ἀλλὰ
τὸν
μὴ
κωλύσαντα
|
τὴν |
κλοπὴν
καταμέμψονται.
καὶ
τὰς
ναῦς |
[1, 21] |
Ἰάδα,
Δωρίδα,
Αἰολίδα
καὶ
πέμπτην
|
τὴν
|
κοινήν,
ἀπεριλήπτους
δὲ
οὔσας
τὰς |
[1, 21] |
δὲ
τοῦ
πρώτου
ἀγῶνος
ἐπὶ
|
τὴν |
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη
ἑκατὸν
ἕνδεκα. |
[1, 21] |
δῆλα
γίνεται
καὶ
τὰ
ἐπὶ
|
τὴν |
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη·
ὅσα
γε |
[1, 7] |
γῆν
τὴν
ἀγαθὴν
καὶ
εἰς
|
τὴν |
κοπρίαν
καὶ
ἐπὶ
τὰ
δώματα. |
[1, 4] |
ὁμωνύμως
καλεῖ
ἡ
γραφὴ
πάσαν
|
τὴν |
κοσμικὴν
εἴτε
ἐπιστήμην
εἴτε
τέχνην, |
[1, 5] |
φησί.
δηλῶν
ὅτι
ἀσπάζομαι
μὲν
|
τὴν |
κοσμικὴν
παιδείαν
καὶ
ὡς
νεωτέραν
|
[1, 16] |
τῷ
περὶ
Πυθαγορικῆς
φιλοσοφίας
Θεανὼ
|
τὴν
|
Κροτωνιᾶτιν
πρώτην
γυναικῶν
φιλοσοφῆσαι
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
ποικίλαι
καὶ
φέρουσαι
εἰς
|
τὴν |
κυρίαν
ὁδόν
τε
καὶ
πύλην. |
[1, 23] |
ὡς
ἐν
εἰρήνῃ,
μισθὸν
ἔλαβον
|
τὴν |
λείαν
παρὰ
ἀκόντων
τῶν
πολὺν |
[1, 4] |
ἐπίνοια,
σαφὲς
ἔσται
παραθεμένοις
τήνδε
|
τὴν |
λέξιν·
καὶ
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς |
[1, 11] |
οὐ
καλῶς.
παράδοσιν»
δὲ
ἀνθρωπίνην»
|
τὴν |
λογικὴν
τερθρείαν
λέγει.
διὸ
κἀκεῖνα |
[1, 8] |
πρὸς
αὐτοὺς
κεκίνηται,
νόσον
ὀνομάζων
|
τὴν |
λογικὴν
τέχνην
αὐτῶν,
ἐφ´
ᾗ |
[1, 16] |
τε
μουσικὴν
Ὄλυμπος
ὁ
Μυσὸς
|
τὴν |
Λύδιον
ἁρμονίαν
ἐφιλοτέχνησεν·
οἵ
τε |
[1, 21] |
ἑξῆς
ἐπὶ
μὲν
τὴν
ἐπιτροπίαν
|
τὴν |
Λυκούργου
ἔτη
ἑκατὸν
πεντήκοντα
ἐννέα· |
[1, 21] |
Μιχαίας.
λέγονται
δὲ
οὗτοι
μετὰ
|
τὴν |
Λυκούργου
τοῦ
νομοθέτου
Λακεδαιμονίων
ἡλικίαν |
[1, 6] |
ἡ
πίστις,
ἀλλ´
ἡ
περὶ
|
τὴν
|
μάθησιν
πίστις
ἐμποιεῖ.
εἰ
δ´ |
[1, 1] |
τηρήσει.
ποθούσης
γὰρ
οἶμαι
ψυχῆς
|
τὴν |
μακαρίαν
παράδοσιν
ἀδιάδραστον
φυλάττειν
ἡ |
[1, 15] |
αὗται
γοῦν
οὐκ
εἴασαν
αὐτοὺς
|
τὴν
|
μάχην
θέσθαι
πρὸς
Καίσαρα
πρὶν |
[1, 22] |
τινες
ἐπὶ
τοῦ
Φιλαδέλφου
ἐπικληθέντος,
|
τὴν
|
μεγίστην
φιλοτιμίαν
εἰς
τοῦτο
προσενεγκαμένου, |
[1, 8] |
ἀπόστολος
ἐκάλεσεν
καὶ
πανουργίαν,
πρὸς
|
τὴν |
μεθοδείαν
τῆς
πλάνης»
ἐπιτήδειον.
εἰσὶ |
[1, 6] |
τὴν
τροφήν,
ἢ
πορεύθητι
πρὸς
|
τὴν |
μέλισσαν
καὶ
μάθε
ὡς
ἐργάτις |
[1, 26] |
φόβῳ
δηλαδὴ
ἀπὸ
ἁμαρτιῶν,
εἰς
|
τὴν |
μέλλουσαν
πίστιν
ἀποκαλυφθήσεσθαι.
ὥστε
ὁ |
[1, 5] |
Ἰσαάκ.
ἑρμηνεύει
δὲ
ὁ
Φίλων
|
τὴν |
μὲν
Ἄγαρ
παροίκησιν
(ἐνταῦθα
γὰρ |
[1, 1] |
μὴ
τὴν
ἀπολλυμένην
βρῶσιν,
ἀλλὰ
|
τὴν |
μένουσαν
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον,
τροφὴ |
[1, 19] |
{πίστεως}
ἐκ
τῶν
Ἑβραϊκῶν
γραφῶν
|
τὴν |
μετὰ
θάνατον
ἐλπίδα
τοῦ
δικαίου
|
[1, 17] |
τὸ
βέλος,
ἀλλὰ
τὴν
ἀσπίδα
|
τὴν |
μὴ
κωλύσασαν
τὸ
βέλος
διελθεῖν |
[1, 23] |
δὲ
συνθεμένης
καὶ
δεηθείσης
παρήνεγκε
|
τὴν |
μητέρα
τὴν
τοῦ
παιδὸς
τροφὸν |
[1, 21] |
νὺξ
μὲν
ἔην,
φησὶν
ὁ
|
τὴν |
μικρὰν
Ἰλιάδα
πεποιηκώς,
μεσάτα,
λαμπρὰ |
[1, 1] |
δὴ
ἕκαστον
τοῦ
λαοῦ
λαβεῖν
|
τὴν |
μοῖραν
ἐπιτρέπουσιν.
ἀρίστη
γὰρ
πρὸς |
[1, 27] |
παιδευτὴν
ἀφρόνων,
διδάσκαλον
νηπίων,
ἔχοντα
|
τὴν |
μόρφωσιν
τῆς
γνώσεως
καὶ
τῆς |
[1, 24] |
ὅπερ
αὐτοὺς
ἀπταίστως
προπέμψαν
κατὰ
|
τὴν |
Μουνυχίαν
ἐξέλιπεν,
ἔνθα
νῦν
ὁ |
[1, 21] |
συμπλεύσας
τοῖς
Ἀργοναύταις.
~(φασὶ
δὲ
|
τὴν |
Μόψου
καλουμένην
Μαντικὴν
συντάξαι
τὸν |
[1, 15] |
καὶ
εἰς
τὰ
ἄδυτα
κατελθὼν
|
τὴν |
μυστικὴν
παρ´
Αἰγυπτίων
ἐκμάθοι
φιλοσοφίαν, |
[1, 21] |
Ἑβραίοις
προφητῶν
τοὺς
χρόνους.
Μετὰ
|
τὴν |
Μωυσέως
τοῦ
βίου
τελευτὴν
διαδέχεται |
[1, 20] |
γὰρ
αἴτιος
ἕκαστος
τοῦ
καθέλκεσθαι
|
τὴν |
ναῦν,
ἀλλὰ
σὺν
τοῖς
ἄλλοις) |
[1, 20] |
οἱ
πολλοὶ
ἄνθρωποι
οἱ
καθέλκοντες
|
τὴν |
ναῦν
οὐ
πολλὰ
αἴτια
λέγοιντ´ |
[1, 15] |
πρὸς
Καίσαρα
πρὶν
ἐπιλάμψαι
σελήνην
|
τὴν |
νέαν.
τούτων
ἁπάντων
πρεσβύτατον
μακρῷ |
[1, 24] |
δὲ
πρὸς
κακὸν
ἢ
ἀγαθὸν
|
τὴν |
νίκην
ποιεῖσθαι
τῷ
τοιούτῳ
οὐ |
[1, 1] |
ἄριστον
πρός
τε
τῆς
ἀληθείας
|
τὴν |
νόησιν
καὶ
τὴν
κατάπραξιν
τῶν |
[1, 25] |
ἐκ
τῶν
Μωυσέως
τὰ
περὶ
|
τὴν
|
νομοθεσίαν
ὠφεληθεὶς
ἐπετίμησε
μὲν
τῇ |
[1, 26] |
τῶν
προβάτων,
οὕτω
γε
καὶ
|
τὴν |
νομοθετικὴν
τὴν
ἀνθρώπων
ἀρετὴν
κατασκευάζειν |
[1, 15] |
ἀρίστοις
συνεγένετο
καὶ
τὴν
ἐκκλησίαν
|
τὴν |
νῦν
οὕτω
καλουμένην
τὸ
παρ´ |
[1, 21] |
ὀκτώ·
ἀφ´
ἧς
ὀλυμπιάδος
ἐπὶ
|
τὴν |
Ξέρξου
διάβασιν
ἔτη
διακόσια
ἐνενήκοντα
|
[1, 10] |
λαλεῖ,
οἷον
ἑτοιμάζων
τῇ
εὐποιίᾳ
|
τὴν
|
ὁδὸν
καὶ
ἐπὶ
τὴν
εὐεργεσίαν |
[1, 16] |
ἐντολάς,
ἀλλ´
οὖν
γε
προκατασκευάζει
|
τὴν |
ὁδὸν
τῇ
βασιλικωτάτῃ
διδασκαλίᾳ,
ἁμῇ |
[1, 21] |
ὢν
Πολυφήμῳ
θεσπίζει
τὰ
κατὰ
|
τὴν
|
Ὀδυσσέως
πλάνην,
ἢ
τὸν
Ἀθήνησιν |
[1, 17] |
ναυαγίου
τὸν
κυβερνήτην
μὴ
στείλαντα
|
τὴν |
ὀθόνην.
αὐτίκα
κολάζονται
πρὸς
τοῦ |
[1, 11] |
δὲ
ἡ
ἀγάπη,
μὴ
περὶ
|
τὴν |
οἴησιν,
ἀλλὰ
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν |
[1, 29] |
ἐπὶ
δὲ
τῶν
Ἑλλήνων
φησὶ
|
τὴν |
οἴησιν
αὐτῶν
παίδων
βραχύ
τι |
[1, 17] |
δὲ
οἰκοδόμος
πρὸς
τῷ
κτίζεσθαι
|
τὴν |
οἰκίαν·
τὸ
δὲ
μὴ
κωλῦον |
[1, 11] |
ἐξομοιωτικὴν
τῷ
θεῷ
διδάσκει
καὶ
|
τὴν |
οἰκονομίαν
ὡς
ἡγεμονικὸν
τῆς
ἁπάσης |
[1, 5] |
αἰῶνι,
ὅτι
πνεῦμα
κυρίου
πεπλήρωκε
|
τὴν |
οἰκουμένην.
κἄν
τις
βιαζόμενος
λέγῃ· |
[1, 16] |
Ἴσαυροι
δὲ
καὶ
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
|
τὴν |
οἰωνιστικήν,
ὥσπερ
ἀμέλει
Τελμισεῖς
τὴν |
[1, 21] |
Ξάνθος
δὲ
ὁ
Λυδὸς
περὶ
|
τὴν |
ὀκτωκαιδεκάτην
ὀλυμπιάδα
(ὡς
δὲ
Διονύσιος, |
[1, 24] |
ἐξαγαγὼν
ὑποπτεύσας
ἐπιδιώξειν
τοὺς
Αἰγυπτίους
|
τὴν |
ὀλίγην
καὶ
σύντομον
ἀπολιπὼν
ὁδὸν |
[1, 21] |
Ἀπὸ
δὲ
τῶν
Τρωϊκῶν
ἐπὶ
|
τὴν |
Ὁμήρου
γένεσιν
κατὰ
μὲν
Φιλόχορον |
[1, 21] |
ἑκατοστὸν
ἔτος
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως
|
τὴν |
Ὁμήρου
ἡλικίαν
φέρει.
ναὶ
μὴν |
[1, 12] |
τὴν
γλῶτταν,
ὡς
εἰπεῖν
δυνηθῆναι
|
τὴν |
ὅρασιν,
καὶ
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν |
[1, 21] |
τῶν
ἁγίων,
ἐλθὼν
καὶ
πληρώσας
|
τὴν |
ὅρασιν
καὶ
τὸν
προφήτην«
ἐχρίσθη |
[1, 11] |
κενὴν
ἐξελάσας
φλυαρίαν,
ἐγκρίνων
δὲ
|
τὴν |
ὀχυροῦσαν
τὴν
πίστιν
ἡμῖν
θεωρίαν. |
[1, 4] |
ἐντυπωμάτων
τορευτικός.
οἱ
δὲ
ἀμφὶ
|
τὴν |
παιδείαν
διατρίβοντες
τὴν
συναίσθησιν
χορηγοῦνται, |
[1, 15] |
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ
ὅσοι
γε
|
τὴν |
Παλαιστίνην
κατῴκησαν
καὶ
τοῦ
Περσικοῦ |
[1, 28] |
τὰς
ἐξουσίας
δοκιμάζουσα
ὑπεξαναβαίνει
ἐπὶ
|
τὴν |
πάντων
κρατίστην
οὐσίαν
τολμᾷ
τε |
[1, 15] |
μακρῷ
τὸ
Ἰουδαίων
γένος,
καὶ
|
τὴν
|
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίαν
ἔγγραπτον
γενομένην |
[1, 29] |
αἰνιττόμενος
τὸ
μάθημα
τὸ
πολιόν,
|
τὴν |
παρὰ
βαρβάροις
προγενεστάτην·
ἀλήθειαν,
ᾧ |
[1, 20] |
ἡ
γοῦν
σαφήνεια
συνεργεῖ
πρὸς
|
τὴν
|
παράδοσιν
τῆς
ἀληθείας
καὶ
ἡ |
[1, 11] |
τῆς
ἀναιρούσης
τὴν
πρόνοιαν,
κατὰ
|
τὴν |
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων·
ἡ
γὰρ |
[1, 11] |
φιλοσοφίας
καὶ
κενῆς
ἀπάτης
κατὰ
|
τὴν |
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων,
κατὰ
τὰ |
[1, 1] |
ἑτοίμους
ἔχειν
τὰς
ἀκοὰς
πρὸς
|
τὴν |
παραδοχὴν
τῆς
γνωστικῆς
παραδόσεως
προκεκαθαρμένης |
[1, 14] |
Δίδυμος
δὲ
Θαλοῦ
φησιν
εἶναι
|
τὴν |
παραίνεσιν.
ἔπειτα
ἑξῆς
τὸ
πάντες |
[1, 14] |
ἤδη
ἐπισκεπτέος.
βραχυλογίαν
γοῦν
ἠσπάζοντο
|
τὴν |
παραινετικήν,
τὴν
ὠφελιμωτάτην.
αὐτίκα
Πλάτων |
[1, 16] |
δὲ
δυνάμεις
τινὰς
ὑποβεβηκυίας
ἐμπνεῦσαι
|
τὴν |
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
ἀλλ´
εἰ |
[1, 1] |
φθέγμα,
τὴν
τρίοδον,
τὴν
πέτραν,
|
τὴν |
πατουμένην
ὁδόν,
τὴν
καρποφόρον
γῆν, |
[1, 15] |
ἐδιδάξατο
αὐτὸν
τὴν
φυσικὴν
θεωρίαν,
|
τὴν |
πάτριον
ἐπιστήμην.
μαρτυρεῖ
καὶ
Εὐριπίδης
|
[1, 21] |
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
μετὰ
Ἔσδρα
εἰς
|
τὴν
|
πατρῴαν
γῆν
ἀναζεύγνυσι·
δι´
ὃν |
[1, 24] |
χρηστὰ
τὰ
τῆς
χώρας
μετὰ
|
τὴν |
πεῖραν
τῶν
δοκούντων
δεινῶν
φανῇ, |
[1, 21] |
ὀλυμπιάδα
(ὡς
δὲ
Διονύσιος,
περὶ
|
τὴν |
πεντεκαιδεκάτην)
Θάσον
ἐκτίσθαι,
ὡς
εἶναι |
[1, 21] |
τὸ
πεντεκαιδέκατον
ἔτος
Τιβερίου
Καίσαρος
|
τὴν |
πεντεκαιδεκάτην
τοῦ
Τυβὶ
μηνός,
τινὲς |
[1, 21] |
παρ´
Ἕλλησι
σοφῶν
Θαλοῦ
περὶ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενομένου.
συνεχρόνισαν
δὲ |
[1, 21] |
τὴν
τῶν
Πεισιστρατιδῶν
ἀρχὴν
περὶ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
εὑρίσκεται,
Ὀρφεὺς
δὲ, |
[1, 14] |
εἰσὶ
δὲ
οἱ
χρόνοι
ἀμφὶ
|
τὴν |
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα.
Πυθαγόρας
δὲ
κατὰ |
[1, 14] |
μετελθὼν
εἰς
τὸ
Λύκειον
κτίζει
|
τὴν |
Περιπατητικὴν
αἵρεσιν.
τοῦτον
διαδέχεται
Θεόφραστος, |
[1, 21] |
ἑξήκοντα
πέντε.
ἐντεῦθεν
δὲ
ἐπὶ
|
τὴν
|
Περσέως
στρατείαν,
ὅτε
καὶ
Γλαῦκος |
[1, 16] |
καὶ
πρώτην
ἐπιστολὰς
συντάξαι
Ἄτοσσαν
|
τὴν |
Περσῶν
βασιλεύσασάν
φησιν
Ἑλλάνικος.
Σκάμων |
[1, 1] |
βλέμμα,
τὸ
φθέγμα,
τὴν
τρίοδον,
|
τὴν |
πέτραν,
τὴν
πατουμένην
ὁδόν,
τὴν |
[1, 20] |
πρὸς
τὸ
ζῆν,
ἡ
κατὰ
|
τὴν |
πίστιν
ἀλήθεια·
ἡ
προπαιδεία
δὲ |
[1, 9] |
ἐκμανθάνειν,
μόνην
δὲ
καὶ
ψιλὴν
|
τὴν |
πίστιν
ἀπαιτοῦσιν,
ὥσπερ
εἰ
μηδεμίαν |
[1, 5] |
γίνεται,
προπαιδεία
τις
οὖσα
τοῖς
|
τὴν |
πίστιν
δι´
ἀποδείξεως
καρπουμένοις,
ὅτι |
[1, 1] |
πῶς
οὐκ
ἄμφω
ἀποδεκτέοι,
ἐνεργὸν
|
τὴν |
πίστιν
διὰ
τῆς
ἀγάπης
πεποιημένοι; |
[1, 11] |
φλυαρίαν,
ἐγκρίνων
δὲ
τὴν
ὀχυροῦσαν
|
τὴν |
πίστιν
ἡμῖν
θεωρίαν.
τοῦτο
δὲ
|
[1, 1] |
περὶ
τὰ
ἀναγκαιότατα
καὶ
συνέχοντα
|
τὴν
|
πίστιν
καταγίνεσθαι,
τὰ
δὲ
ἔξωθεν |
[1, 1] |
θείων
λόγων
παραδοχήν,
κρίσιν
εὔλογον
|
τὴν |
πίστιν
κεκτημένος.
ἕπεται
δὲ
ἐνθένδε |
[1, 9] |
δρεπόμενον
τὸ
χρήσιμον
ἀνεπιβούλευτον
φυλάσσειν
|
τὴν |
πίστιν.
παρορᾶται
δὲ
καὶ
ὁ |
[1, 26] |
ἐπιφέρει·
πρὸ
τοῦ
δὲ
ἐλθεῖν
|
τὴν |
πίστιν
ὑπὸ
νόμον
ἐφρουρούμεθα
συγκεκλεισμένοι, |
[1, 16] |
ὄργανον
μουσικόν.
φασὶ
δὲ
καὶ
|
τὴν |
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον
εὑρεῖν
τὸν |
[1, 1] |
ἐνταῦθα
κατὰ
τὸν
βίον
καὶ
|
τὴν |
πλάνην
πρὸς
τῆς
ἀγνοίας
πολεμουμένους |
[1, 7] |
οὐ
τὴν
Στωϊκὴν
λέγω
οὐδὲ
|
τὴν |
Πλατωνικὴν
ἢ
τὴν
Ἐπικούρειόν
τε |
[1, 3] |
τὴν
διάκρισιν
τῶν
ὀνομάτων
καὶ
|
τὴν |
ποιὰν
τῶν
λέξεων
σύνθεσίν
τε |
[1, 11] |
τὰ
στοιχεῖα
ἐκτετίμηκεν
μὴ
ἐπιστήσασα
|
τὴν
|
ποιητικὴν
αἰτίαν
τούτοις,
μηδὲ
ἐφαντάσθη |
[1, 26] |
ὄντι
τὸν
Μωυσέα.
καθάπερ
οὖν
|
τὴν |
ποιμενικὴν
τὸ
τῶν
προβάτων
προνοεῖν
|
[1, 21] |
δὲ
Ἀχηλὶ
τοῦ
Ἰσραηλίτου,
οἰκοδομεῖ
|
τὴν |
πόλιν
Ἱερουσαλὴμ
καὶ
τὸν
νεὼν |
[1, 21] |
κρίμα
οὐκ
ἔστιν
αὐτῷ.
καὶ
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
τὸ
ἅγιον
διαφθερεῖ |
[1, 21] |
τὸ
βδέλυγμα
ὑπὸ
Νέρωνος
εἰς
|
τὴν |
πόλιν
τὴν
ἁγίαν
μέχρι
τῆς |
[1, 21] |
τὸν
λαόν
σου
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
πόλιν
τὴν
ἁγίαν
τοῦ
συντελεσθῆναι |
[1, 1] |
δωρεὰν
διδούς.
μισθὸν
ἀξιόλογον
ἀπολαμβάνων
|
τὴν |
πολιτείαν
αὐτήν·
οὐκ
εἰσελεύσεται
δὲ |
[1, 1] |
εὔφορον
καὶ
καλὴν
καὶ
γεωργουμένην,
|
τὴν |
πολυπλασιάσαι
τὸν
σπόρον
δυναμένην.
ὁ |
[1, 7] |
πάντες
οἱ
εἰσελθόντες
καὶ
κατευθύνοντες
|
τὴν |
πορείαν
αὐτῶν
ἐν
ὁσιότητι»
γνωστικῇ. |
[1, 4] |
χαλκόν,
καὶ
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
|
τὴν |
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον,
καὶ |
[1, 10] |
παραιτοίμεθα,
καθάπερ
τὸ
μύρον
καὶ
|
τὴν |
πορφύραν
οἱ
παλαιοὶ
Λακεδαιμόνιοι,
δολερὰ |
[1, 15] |
βίβλους
ἀποκρύφους
τἀνδρὸς
τοῦδε
οἱ
|
τὴν |
Προδίκου
μετιόντες
αἵρεσιν
αὐχοῦσι
κεκτῆσθαι. |
[1, 21] |
τοὺς
Ἰουδαίους
ἐξ
Αἰγύπτου
ἐπὶ
|
τὴν |
προειρημένην
προθεσμίαν
συνάγεσθαι
ἔτη
{δις} |
[1, 16] |
εἰς
παραδοχὴν
τῆς
ἀληθείας
τὸν
|
τὴν |
πρόνοιαν
δοξάζοντα.
~(Ναί
φασι
γεγράφθαι· |
[1, 11] |
τὴν
θείαν
παράδοσιν
φιλοσοφία
ἵστησι
|
τὴν |
πρόνοιαν
καὶ
βεβαιοῖ,
ἧς
ἀναιρεθείσης |
[1, 11] |
καὶ
κενῆς
ἀπάτης»
τῆς
ἀναιρούσης
|
τὴν |
πρόνοιαν,
κατὰ
τὴν
παράδοσιν
τῶν |
[1, 11] |
καὶ
τὸν
δημιουργὸν
ἐκθειάζει
καὶ
|
τὴν |
πρόνοιαν
μέχρι
τῶν
κατὰ
μέρος |
[1, 5] |
φησὶν
οὐ
μὴ
προσκόψῃ,
ἐπὶ
|
τὴν |
πρόνοιαν
τὰ
καλὰ
ἀναφέροντος,
ἐάν |
[1, 19] |
γὰρ
ταὐτόματον
ἐκθειάσει
τις
διὰ
|
τὴν |
πρὸς
ἡμᾶς
φιλοτιμίαν)
εἴτε
κατὰ |
[1, 13] |
σύμπαντα,
κἂν
διαφέρηται
πρὸς
ἄλληλα,
|
τὴν |
πρὸς
τὸ
ὅλον
οἰκειότητα
διαφυλάττει. |
[1, 5] |
καὶ
πρὸς
αὐτὴν
ἐξέκλινεν»
σῴζων
|
τὴν |
πρὸς
τὸν
θεὸν
ὁμολογίαν.
διὰ |
[1, 20] |
κατὰ
διαφόρους
ἐπιβολὰς
διατείνουσα
ἐπὶ
|
τὴν |
προσεχῶς
ἁπτομένην
τῆς
ἀληθείας
τῆς |
[1, 15] |
οἱ
παρὰ
τοῖς
μουσικοῖς
δάκτυλοι
|
τὴν |
προσηγορίαν
εἰλήφασι.
Φρύγες
δὲ
ἦσαν |
[1, 19] |
τῶν
ἄρτῳ
καὶ
ὕδατι
κατὰ
|
τὴν |
προσφορὰν
μὴ
κατὰ
τὸν
κανόνα |
[1, 22] |
δὴ
ξένον
ἐπιπνοίᾳ
θεοῦ
τοῦ
|
τὴν
|
προφητείαν
δεδωκότος
καὶ
τὴν
ἑρμηνείαν |
[1, 18] |
μὲν
σκάνδαλον»
διὰ
τὸ
εἰδότας
|
τὴν |
προφητείαν
μὴ
πιστεύειν
τῇ
ἐκβάσει, |
[1, 21] |
τριακοστὸν
τέταρτον
ἔτος
τεθῆναί
φησι
|
τὴν |
πρώτην
ὀλυμπιάδα.
ὡς
εἶναι
ἐνενή |
[1, 15] |
τινά.
ἐφ´
ἧς
λέγεται
καθίζεσθαι
|
τὴν |
πρώτην
Σίβυλλαν
ἐκ
τοῦ
Ἑλικῶνος
|
[1, 18] |
αἰτίαν
τῆς
δοξοσοφίας
αὐτῶν,
διὰ
|
τὴν
|
πώρωσιν
τῆς
καρδίας
αὐτῶν»
ἐρεῖ. |
[1, 8] |
παρέχει
γὰρ
πρὸς
μὲν
πειθὼ
|
τὴν |
ῥητορικήν,
πρὸς
τὸ
ἀγωνιστικὸν
δὲ |
[1, 5] |
μὴ
πολὺς
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν»
|
τὴν |
Σάραν
δὲ
ἀρχήν
μου.
ἔνεστιν
|
[1, 21] |
ὅρασιν
καὶ
τὸν
προφήτην«
ἐχρίσθη
|
τὴν |
σάρκα
τῷ
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ |
[1, 5] |
αὐτῆς,
ἵνα
μὴ
προῇ
ἄλλοις
|
τὴν |
σὴν
ζωήν.
καὶ
ἐπιμαρτυρεῖ·
εἶτα |
[1, 5] |
ποίησον
ἀπὸ
τῆς
ἄφρονος
ἡδονῆς
|
τὴν |
σὴν
ὁδόν,
μὴ
ἐπιστῇς
θύραις |
[1, 5] |
σὴν
θεραπαινίδα,
τὴν
δὲ
ἐπιστήμην
|
τὴν |
σὴν
ὡς
τελείαν
δέσποιναν
τιμῶ |
[1, 15] |
μηδὲ
ἀποθανοῦσαν
λῆξαι
μαντικῆς
φησι
|
τὴν
|
Σίβυλλαν,
καὶ
τὸ
μὲν
εἰς |
[1, 8] |
γενετῆς
τρεφόμενοι
ἁλῶν
ὅμως
πρὸς
|
τὴν |
σκευασίαν
δέονται.
ἐγὼ
γοῦν
καὶ |
[1, 21] |
γίνονται
οὖν
ἀπὸ
Μωυσέως
ἐπὶ
|
τὴν |
Σολομῶνος
ἡλικίαν,
ὡς
μέν
τινές |
[1, 21] |
συνάξει
γὰρ
τὰ
πάντα
ἐπὶ
|
τὴν |
Σολομῶνος
τελευτὴν
ἔτη
ἑξακόσια
ὀγδοήκοντα |
[1, 18] |
θεοῦ
φαίνηται
γενομένη,
τοῦ
μωράναντος
|
τὴν |
σοφίαν;
ἔμπαλιν
γὰρ
καίτοι
σοφοὶ |
[1, 5] |
τῆς
παρουσίας.
πολύτροπον
μὲν
οὖν
|
τὴν |
σοφίαν
ἡ
ποσάκις»
ἐνδείκνυται
λέξις, |
[1, 5] |
ἐξ
ὧν
δείκνυται
διδακτικὴν
εἶναι
|
τὴν
|
σοφίαν.
ἣν
μετῆλθεν
Ἀβραάμ,
ἐκ |
[1, 5] |
τὸν
ὑπὸ
Χριστοῦ
τεκειούμενον.
αὐτίκα
|
τὴν |
σοφίαν»
ὁ
Σολομὼν
περιχαράκωσον»
φησίν, |
[1, 4] |
τοίνυν
ὁ
ἀπόστολος
πολυποίκιλον»
εἴρηκεν
|
τὴν |
σοφίαν
τοῦ
θεοῦ,
πολυμερῶς
καὶ |
[1, 18] |
τὸ
οὐχὶ
ἐμώρανεν
ὁ
θεὸς
|
τὴν |
σοφίαν
τοῦ
κόσμου»
ἐπ´
ἴσης |
[1, 18] |
τάξας.
οὐχὶ
ἐμώρανεν
ὁ
θεὸς
|
τὴν
|
σοφίαν
τοῦ
κόσμου;
ἐπ´
ἴσης |
[1, 3] |
θεία
γραφὴ
παγκάλως
λέγει·
ἀπολῶ
|
τὴν |
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
καὶ
τὴν |
[1, 18] |
δοκησισόφους.
~(Καὶ
τούτων,
φησίν,
ἀπολῶ
|
τὴν |
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
καὶ
τὴν |
[1, 18] |
ἐκτροπή.
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
ἀπολῶ
|
τὴν |
σοφίαν
τῶν
σοφῶν»
τῇ
τῆς |
[1, 17] |
Ἀριστοτέλης
τῇ
γραφῇ,
κλεπτικὴν
σοφίας
|
τὴν |
σοφιστικὴν
εἰπών,
ὡς
προεμηνύσαμεν.
ὁ |
[1, 8] |
γοῦν
ὁ
Πλάτων
κακοτεχνίαν
προσεῖπεν
|
τὴν |
σοφιστικὴν
ὅ
τε
Ἀριστοτέλης
ἑπόμενος |
[1, 7] |
πᾶσαι
βιωφελεῖς.
φιλοσοφίαν
δὲ
οὐ
|
τὴν |
Στωϊκὴν
λέγω
οὐδὲ
τὴν
Πλατωνικὴν |
[1, 23] |
φύσιν
ᾄξας
ἐπέτεινε
τὴν
φρόνησιν,
|
τὴν |
συγγενικὴν
καὶ
προγονικὴν
ζηλώσας
παιδείαν, |
[1, 19] |
ἐν
τῷ
τόπῳ
αὐτῆς.
τόπον
|
τὴν |
συναγωγήν,
οὐχὶ
δὲ
ἐκκλησίαν
ὁμωνύμως |
[1, 4] |
δὲ
ἀμφὶ
τὴν
παιδείαν
διατρίβοντες
|
τὴν |
συναίσθησιν
χορηγοῦνται,
καθ´
ἣν
τῶν |
[1, 5] |
γυμνάζειν
τὸν
νοῦν
καὶ
διεγείρειν
|
τὴν
|
σύνεσιν
ἀγχίνοιαν
γεννῶσαν
ζητητικὴν
διὰ |
[1, 28] |
πρὸς
ὃ
δύνασθε
ἀναγινώσκοντες
νοῆσαι
|
τὴν |
σύνεσίν
μου
ἐν
τῷ
μυστηρίῳ |
[1, 18] |
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
καὶ
|
τὴν |
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω.
ἐπιφέρει |
[1, 3] |
τὴν
σοφίαν
τῶν
σοφῶν,
καὶ
|
τὴν |
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω.
~(Ὅμηρος |
[1, 9] |
διὰ
τὸ
μὴ
πάντων
εἶναι
|
τὴν |
συνιεῖσαν
ἀκοήν,
τὰς
ἐντέχνους
ἀπαιτεῖ |
[1, 9] |
ἀθλητής,
ὡς
προείρηται,
ἀλλ´
εἰς
|
τὴν |
σύνταξιν
συμβαλλόμενος.
αὐτίκα
καὶ
κυβερνήτην |
[1, 5] |
τῶν
τριῶν
προπατόρων,
κυρίαν
εἶναι
|
τὴν |
σφραγῖδα
τῆς
γνώσεως,
ἐκ
φύσεως |
[1, 1] |
τοῦτον
μόνον
καρποῦται
τὸν
μισθόν,
|
τὴν
|
σωτηρίαν
τῶν
ἐπαϊόντων,
τό
τε |
[1, 23] |
καὶ
τοῦ
Αἰγυπτίου
διηγησάμενος
καὶ
|
τὴν |
ταφὴν
τὴν
ἐν
τῇ
ψάμμῳ |
[1, 21] |
ἐπεὶ
ἀνακαινισθεὶς
ἐβασίλευσε.
μετὰ
δὲ
|
τὴν |
τελευτὴν
Σαοὺλ
βασιλεύει
Δαβὶδ
τὸ |
[1, 7] |
οὐδὲν
οὖν
ὄφελος
αὐτοῖς
μετὰ
|
τὴν |
τελευτὴν
τοῦ
βίου,
κἂν
εὐεργεῖς |
[1, 14] |
ἤκμασεν
οὖν
ὁ
Σόλων
κατὰ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
ὀλυμπιάδα.
Ἡράκλειτος
γὰρ |
[1, 14] |
ποιητὴν
γεγονέναι,
Ἀπολλόδωρος
δὲ
κατὰ
|
τὴν |
τεσσαρακοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενόμενον
παρατετακέναι
ἄχρι |
[1, 16] |
Ἰώ,
μετὰ
δὲ
ταῦτα
Ἀσκληπιὸν
|
τὴν |
τέχνην
αὐξῆσαι
λέγουσιν.
Ἄτλας
δὲ |
[1, 27] |
τις
πονηρίας
αἰτιάσαιτο
τοῦ
ἰατροῦ
|
τὴν |
τέχνην·
τῆς
δὲ
ψυχῆς
ἕνεκα |
[1, 19] |
ἡμῖν
τὰ
νῦν·
μετὰ
δὲ
|
τὴν
|
τῆς
σαρκὸς
ἀπόθεσιν
πρόσωπον
πρὸς |
[1, 15] |
καλεῖ,
ἐφ´
οὗ
καὶ
ὁ
|
τὴν
|
Τιτανομαχίαν
γράψας
φησίν,
ὡς
πρῶτος |
[1, 14] |
κόσμου
πολυπραγμονῆσαι,
δι´
ἧς
καὶ
|
τὴν |
τοῦ
ἀνθρώπου
φύσιν
καταμαθεῖν
ἐξέσται. |
[1, 24] |
ὁ
ἄρχων
κατὰ
νόμους
ὁ
|
τὴν |
τοῦ
ἄρχειν
ἑκόντων
ἐπιστήμην
ἔχων, |
[1, 21] |
εἴκοσι
τρία
μῆνες
ἑπτὰ
εἰς
|
τὴν |
τοῦ
Δαβὶδ
τελευτήν.
καὶ
μετὰ |
[1, 1] |
ἐπαγγειλάμενος
ἐπὶ
πολλῶν
καταστήσειν»
εἰς
|
τὴν |
τοῦ
κυρίου
χαρὰν»
προσέταξεν
εἰσελθεῖν, |
[1, 1] |
περιουσίας
ὁ
σωτὴρ
αὐτός,
κατὰ
|
τὴν |
τοῦ
λαμβάνοντος
δύναμιν,
ἣν
δεῖ |
[1, 1] |
καὶ
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα
κατὰ
|
τὴν |
τοῦ
λόγου
σπορὰν
αὔξει
τὸ |
[1, 19] |
τούτου
πατὴρ
καὶ
τῆς
κατὰ
|
τὴν |
τοῦ
νοῦ
διανομὴν»
δικαιοσύνης
σκοπήσωμεν. |
[1, 23] |
καὶ
δεηθείσης
παρήνεγκε
τὴν
μητέρα
|
τὴν |
τοῦ
παιδὸς
τροφὸν
ἐσομένην
ὥς |
[1, 27] |
κἀγαθοῦ·
οὐ
γὰρ
ὁ
μὲν
|
τὴν |
τοῦ
σώματος
νόσον
ἀπάγων
εὐεργέτης |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
ἀμήτῳ
παρατίθεται
πρὸς
|
τὴν |
τοῦ
χειμῶνος
ἀπειλὴν
τὴν
τροφήν, |
[1, 8] |
ἐγὼ
γοῦν
καὶ
πάνυ
ἀποδέχομαι
|
τὴν |
τραγῳδίαν
λέγουσαν·
ὦ
παῖ,
γένοιντ´ |
[1, 16] |
ὁ
καὶ
αὐτὸς
νομοθέτης
περὶ
|
τὴν |
τριακοστὴν
καὶ
ἐνάτην
ὀλυμπιάδα
γεγονὼς |
[1, 1] |
σχέσεις,
τὸ
βλέμμα,
τὸ
φθέγμα,
|
τὴν |
τρίοδον,
τὴν
πέτραν,
τὴν
πατουμένην
|
[1, 21] |
ἁρπαγὴν
ἔτη
τέσσαρα.
εἶτα
ἐπὶ
|
τὴν |
Τροίας
ἅλωσιν
ἔτη
εἴκοσι.
ἀπὸ |
[1, 21] |
δίδωσι
καθ´
οὓς
χρόνους
μετὰ
|
τὴν
|
Τροίας
ἅλωσιν
Μενελάῳ
εἰς
Φοινίκην |
[1, 6] |
πρὸς
τὴν
τοῦ
χειμῶνος
ἀπειλὴν
|
τὴν |
τροφήν,
ἢ
πορεύθητι
πρὸς
τὴν |
[1, 10] |
ἀληθῆ
βίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἴ
γε
|
τὴν |
τρυφὴν
ὡς
δολεράν
τε
καὶ |
[1, 21] |
Ἀμφιλύτου
συμβουλῇ
καὶ
Πεισίστρατος
ἐκράτυνε
|
τὴν
|
τυραννίδα
τὸν
καιρὸν
τῆς
ἐπιθέσεως |
[1, 23] |
γονεῖς
νικώσης
τῆς
φυσικῆς
εὐνοίας
|
τὴν |
τυραννικὴν
ὠμότητα,
δείσαντες
δὲ
ὕστερον |
[1, 23] |
αὐτὸν
ἐντεῦθεν
ὁ
θεὸς
ἐπὶ
|
τὴν |
τῶν
Ἑβραίων
στρατηγίαν.
ἔπειτα
νουθετοῦνται |
[1, 21] |
βασιλείας,
ὅν
φησιν
Ἡρόδοτος
καταλῦσαι
|
τὴν |
τῶν
Μάγων
ἀρχήν,
ἀποστέλλεται
Ζοροβάβελ |
[1, 15] |
κόσμου
κίονας,
αἰνιττομένου
τοῦ
μύθου
|
τὴν
|
τῶν
οὐρανίων
ἐπιστήμην
μαθήσει
διαδέχεσθαι. |
[1, 23] |
δὲ
τὰ
Ἀσσυρίων
γράμματα
καὶ
|
τὴν
|
τῶν
οὐρανίων
ἐπιστήμην
παρά
τε |
[1, 21] |
φερόμενα
ποιήματα
λέγεται
εἶναι,
κατὰ
|
τὴν |
τῶν
Πεισιστρατιδῶν
ἀρχὴν
περὶ
τὴν |
[1, 1] |
τοῖς
μή;
γελοῖον
μεντἂν
εἴη
|
τὴν |
τῶν
σπουδαίων
ἀποδοκιμάζοντα
γραφὴν
τοὺς |
[1, 11] |
καὶ
τρεπτὴν
καὶ
γενητὴν
οἶδεν
|
τὴν |
τῶν
στοιχείων
φύσιν
καὶ
πολιτεύεσθαι |
[1, 21] |
φθέγγονται
φωνὴν
οὐδὲ
διάλεκτον,
ἀλλὰ
|
τὴν |
τῶν
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
οἴεται
δὲ |
[1, 4] |
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκόν,
καὶ
|
τὴν
|
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν
καὶ |
[1, 1] |
πατουμένην
ὁδόν,
τὴν
καρποφόρον
γῆν,
|
τὴν |
ὑλομανοῦσαν
χώραν.
τὴν
εὔφορον
καὶ |
[1, 1] |
οὐ
θεμιτὸν
οὕτω
φρονεῖν)
ἀλλὰ
|
τὴν |
ὑπάρχουσαν
διελέγξαντος
προφητικῶς
καὶ
ἀσυνέτους |
[1, 1] |
τῇδε,
μόνῃ
δὲ
τῇ
κατὰ
|
τὴν
|
ὑποσημείωσιν
τηρήσει.
ποθούσης
γὰρ
οἶμαι |
[1, 21] |
τριάκοντα
τέσσαρα·
μεθ´
ἣν
ἐπὶ
|
τὴν |
Φιλίππου
τελευτὴν
ἔτη
τριάκοντα
πέντε· |
[1, 1] |
δὲ
καὶ
πρὸς
κακοῦ
ἂν
|
τὴν |
φιλοσοφίαν
εἰσδεδυκέναι
τὸν
βίον
νομίζουσιν |
[1, 20] |
οὐδ´
ὡς
οὗ
οὐκ
ἄνευ
|
τὴν |
φιλοσοφίαν,
ἐπεὶ
σχεδὸν
οἱ
πάντες |
[1, 5] |
τοίνυν
ἐνθένδε
γυμνῷ
τῷ
λόγῳ
|
τὴν |
φιλοσοφίαν
ζήτησιν
ἔχειν
περὶ
ἀληθείας |
[1, 20] |
διὰ
τοὺς
φιλεγκλήμονας
δεήσει,
συναίτιον
|
τὴν |
φιλοσοφίαν
καὶ
συνεργὸν
λέγοντες
τῆς |
[1, 2] |
πρὸς
τὸ
μήτε
αὐτοὺς
δοκεῖν
|
τὴν |
φιλοσοφίαν
λυμαίνεσθαι
τὸν
βίον,
ψευδῶν |
[1, 24] |
τοῦ
θεοῦ.
γράφει
γοῦν
ὁ
|
τὴν |
Φορωνίδα
ποιήσας·
Καλλιθόη
κλειδοῦχος
Ὀλυμπιάδος |
[1, 23] |
τὴν
ἀνδρῶν
φύσιν
ᾄξας
ἐπέτεινε
|
τὴν |
φρόνησιν,
τὴν
συγγενικὴν
καὶ
προγονικὴν |
[1, 4] |
τοῦ
Ἰησοῦ
σοφία.
ἐὰν
γὰρ
|
τὴν |
φρόνησιν
τήν
τε
αἴσθησιν
ἐπικαλέσῃ |
[1, 13] |
μὴ
τέλεον
ἐκκεκώφηνται
μηδὲ
ἐξετμήθησαν
|
τὴν |
φυσικὴν
ἀκολουθίαν,
καθάπερ
τὸν
ἄνδρα |
[1, 9] |
ἅπτεσθαι
μήτε
διαλεκτικῆς,
ἀλλὰ
μηδὲ
|
τὴν |
φυσικὴν
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν,
μόνην
δὲ |
[1, 15] |
Κενταύρου
συνοικήσασα
Αἰόλῳ
ἐδιδάξατο
αὐτὸν
|
τὴν
|
φυσικὴν
θεωρίαν,
τὴν
πάτριον
ἐπιστήμην. |
[1, 16] |
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται.
Εἰ
δέ
τις
|
τὴν |
φωνὴν
διαβάλλει
τὴν
βάρβαρον,
ἐμοὶ |
[1, 24] |
καὶ
στρατηγίας
ἔργον
ἦν
τὸ
|
τὴν |
χώραν
τῶν
πολεμίων
λαβεῖν.
Τοῦτο |
[1, 19] |
καὶ
συγγυμνάζειν
πρὸς
τὰ
νοητὰ
|
τὴν |
ψυχήν.
Εἴτ´
οὖν
κατὰ
περίπτωσίν |
[1, 20] |
λέγωμεν
καὶ
εὐδαίμονα
τὸν
κεκοσμημένον
|
τὴν |
ψυχὴν
ἐναρέτως.
εἰ
δὲ
καὶ |
[1, 15] |
ἐπιστάμενος
φαίνεται,
οἳ
λέγονται
ἀθανατίζειν
|
τὴν |
ψυχήν.
Ἱστορεῖται
δὲ
Πυθαγόρας
μὲν |
[1, 10] |
ἀνακτᾶται
γοῦν
καὶ
ὁ
λόγος
|
τὴν |
ψυχὴν
καὶ
ἐπὶ
καλοκἀγαθίαν
προτρέπει· |
[1, 1] |
ἐπιχειρημάτων
ὠγκωμένων,
τοῖς
προκατειλημμένοις
ἤδη
|
τὴν |
ψυχὴν
καὶ
μὴ
προκεκενωμένοις.
ὅταν |
[1, 26] |
{οὕτω
γὰρ}
ὁ
ἀγαθὸς
ποιμὴν
|
τὴν |
ψυχὴν
τίθησιν
ὑπὲρ
τῶν
προβάτων, |
[1, 6] |
ἡ
οἰκονομία,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
|
τὴν |
ψυχήν,
τίνα
τε
ἐπινεμητέον
αὐτῇ |
[1, 1] |
σκοπεῖσθαι
οὖν
ἀκόλουθον
ἄρα
τῷ
|
τὴν |
ὠφέλειαν
τῶν
πλησίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἰ |
[1, 14] |
βραχυλογίαν
γοῦν
ἠσπάζοντο
τὴν
παραινετικήν,
|
τὴν |
ὠφελιμωτάτην.
αὐτίκα
Πλάτων
πάλαι
{τὸ} |