Livre, Chap.
[1, 17]	οὕτως ἐχόντων τὸ ἀπαλλάττεσθαι τῆς	τε	ἀγνοίας τῆς τε αἱρέσεως τῆς
[1, 27]	τινὶ κακῷ περιπέσῃ τις ὑπό	τε	ἀδικίας καὶ πλεονεξίας καταληφθείς, εὐεργετοῖτ´
[1, 23]	ἐπιστήμην παρά τε Χαλδαίων παρά	τε	Αἰγυπτίων, ὅθεν ἐν ταῖς Πράξεσι
[1, 15]	παρὰ τῶν βαρβάρων ἐμπορεύεσθαι εἴς	τε	Αἴγυπτον ἀφικέσθαι ὁμολογεῖ· δύνασθαι γοῦν
[1, 17]	ἀπαλλάττεσθαι τῆς τε ἀγνοίας τῆς	τε	αἱρέσεως τῆς φαύλης καὶ ἐπιτερποῦς
[1, 18]	τῷ κηρύγματι· ἑκούσιος γὰρ ἥ	τε	αἵρεσις ἥ τε τῆς ἀληθείας
[1, 4]	ἐὰν γὰρ τὴν φρόνησιν τήν	τε	αἴσθησιν ἐπικαλέσῃ μεγάλῃ τῇ φωνῇ
[1, 1]	διακρίνει τῶν ἄλλων τὸν οἷόν	τε	ἀκούειν, ἐπιτηρῶν τοὺς λόγους, τοὺς
[1, 26]	ἀγνώμονες, οὐκ αὐτόθεν ὁμολογοῦντες τήν	τε	ἀλήθειαν καὶ τὸ ἀρχέτυπον τῶν
[1, 6]	εἰ δ´ ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία	τε	ἅμα καὶ ἀμαθία. τὴν ἐπιστήμην
[1, 4]	ἐκ τοῦ ἑαυτοῦ στόματος αἴσθησίν	τε	ἅμα καὶ φρόνησιν, καὶ θησαυρίζει
[1, 21]	καὶ οἱ ἑπτὰ σοφοί, οἵ	τε	ἀμφὶ τὸν Σύριον Φερεκύδην καὶ
[1, 9]	οὐχὶ καὶ διαιρεῖσθαι χρήσιμον τάς	τε	ἀμφιβόλους ποτὲ ὁ τῆς φιλοσοφίας
[1, 21]	ἐπομβρία. κατὰ δὲ Σθένελον ἥ	τε	Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ εἰς
[1, 24]	ἐν πόνοις καὶ ὁδοιπορίαις εἴς	τε	ἀνδρείαν εἴς τε καρτερίαν γυμνάζων
[1, 18]	γὰρ ἡγοῦνται οἱ δοκησίσοφοι διά	τε	ἀνθρώπου υἱὸν θεοῦ λαλεῖν υἱόν
[1, 16]	Κύδιππός τε ὁ Μαντινεύς, ἔτι	τε	Ἀντιφάνης καὶ Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης,
[1, 2]	ῥήματα ἀπορρίπτουσιν οὐδαμῶς κοσμίως, αὑτούς	τε	ἀπατῶντες καὶ τοὺς ἐχομένους αὐτῶν
[1, 24]	υἱὸν αὐτοῦ, παρ´ ὧν τά	τε	ἀπὸ γῆς ἀγαθὰ καὶ τὰ
[1, 19]	περιφράσεως τῆς Ἑλληνικῆς κατάληψις, τό	τε	ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ
[1, 6]	καὶ ὅπως καὶ ὁπόσον, τίνα	τε	ἀποθετέον καὶ ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν,
[1, 13]	ἄμφω γε ἁρμονία μία, ἔν	τε	ἀριθμοῖς ὁ ἄρτιος τῷ περιττῷ
[1, 8]	κακοτεχνίαν προσεῖπεν τὴν σοφιστικὴν ὅ	τε	Ἀριστοτέλης ἑπόμενος κλεπτικήν τινα αὐτὴν
[1, 21]	ἔτη διακόσια εἴκοσι δύο. πάλιν	τε	αὖ ἀπὸ τῆς ἑβδομηκονταετοῦς αἰχμαλωσίας
[1, 13]	ζωοποιήσει τὸν παρ´ αὐτῆς. πάλιν	τε	αὖ βεβαιοῖ σαφέστερον τὰ εἰρημένα
[1, 6]	ἔχειν τὸ ἀποδειχθὲν οἴεσθαι, τοῖς	τε	αὖ δι´ ἀπάτην ὑποτρέχουσιν ἡμῖν
[1, 1]	μὴ πρὸς χάριν ὁμιλεῖν δωροδοκίας	τε	αὖ διαβολὴν διαπέφευγεν ὁ δι´
[1, 4]	ἐπιδέξασθαι πόνῳ καὶ συνασκήσει. πάλιν	τε	αὖ διαρρήδην ἐξ ὀνόματος κυρίου
[1, 26]	ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. νόμων	τε	αὖ ἐξηγητὴς οὗτος αὐτός, δι´
[1, 16]	ἀπὸ γυναικὸς ἀλούτους ἐνομοθέτησαν γεωμετρίας	τε	αὖ εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασιν.
[1, 8]	δὲ αὐτῆς ἡ ἔκπληξις. ἥ	τε	αὖ θρυλουμένη κατὰ τὰς διατριβὰς
[1, 16]	καὶ τὴν θάλασσαν ἔπλευσεν. Κέλμις	τε	αὖ καὶ Δαμναμενεὺς οἱ τῶν
[1, 8]	ὀδύνη τε καὶ ἀλγηδὼν φιλονικία	τε	αὖ καὶ θυμὸς μεταδοξάσαι, καὶ
[1, 21]	καὶ Ἀσκληπιὸς ὁ Μεμφίτης, Τειρεσίας	τε	αὖ καὶ Μαντὼ ἐν Θήβαις,
[1, 21]	ἡ Θετταλὴ ἡ Θεσπρωτίς, Κάλχας	τε	αὖ καὶ Μόψος, οἳ κατὰ
[1, 16]	δὲ καὶ Χαλδαῖοι. Αἰγύπτιοι λύχνους	τε	αὖ καίειν πρῶτοι κατέδειξαν καὶ
[1, 26]	τὸ τοῦ Διὸς ἄντρον, τόν	τε	αὖ Λυκοῦργον τὰ νομοθετικὰ εἰς
[1, 5]	ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια» τήν	τε	αὖ προπαιδείαν τῆς ἐν Χριστῷ
[1, 16]	γραφῆς ἐκδοῦναι βιβλίον ἱστοροῦσιν. μέλος	τε	αὖ πρῶτος περιέθηκε τοῖς ποιήμασι
[1, 24]	στρατηγικὸν δὲ τοῦ βασιλικοῦ· πάλιν	τε	αὖ τὸ νομοθετικὸν μέρος ἂν
[1, 26]	παρ´ Ἕλλησι νομοθεσίας, ὡς οἷόν	τε	αὐτοῖς, ἐπαίροντες εἰς τὸ θεῖον
[1, 21]	τε τὸν Φοινίκης Τυρίων τάς	τε	αὐτῶν πρὸς Σολομῶντα, καθ´ ἃς
[1, 13]	οἰκειότητα διαφυλάττει. οὕτως οὖν ἥ	τε	βάρβαρος ἥ τε Ἑλληνικὴ φιλοσοφία
[1, 13]	μέλη αἱ τῆς φιλοσοφίας τῆς	τε	βαρβάρου τῆς τε Ἑλληνικῆς αἱρέσεις,
[1, 23]	τοὺς μὲν ἐν πλινθεύμασιν οἰκοδομίαις	τε	βαρέσιν αἰκίζων βροτούς, πόλεις τ´
[1, 21]	Κάδμου εἰς Θήβας παρουσία Μίνωός	τε	βασιλεία. κατὰ δὲ Προῖτον ὁ
[1, 26]	σοφία εἴη ἂν νομοθετική· κτᾶσθαί	τε	γὰρ καὶ χρῆσθαι ταύτης ἴδιον
[1, 26]	ἀγωγὴ παιδευτικὴ μὲν τῶν οἵων	τε	γενέσθαι καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν, θηρευτικὴ
[1, 21]	ἐν Ἐλευσῖνι τεμένους καθίδρυσις Τριπτολέμου	τε	γεωργία καὶ ἡ Κάδμου εἰς
[1, 26]	μὲν πειθόμενοι τῷ νόμῳ τῷ	{τε}	γνῶσιν ἔχειν τινὰ αὐτοῦ οὔτ´
[1, 28]	ὁ τῷ ὄντι δείξας ὅπως	{τε}	γνωστέον ἑαυτούς, οὗτος ὁ τῶν
[1, 21]	καὶ οἱ βασιλεῖς ἄμφω, ὅ	τε	Δαβὶδ ὅ τε Σολομών, προφῆται.
[1, 27]	ἐάν τε ἐκτίνειν ζημίας ἐάν	τε	δεσμά, εἰ μέλλοι τις μόνον
[1, 10]	ἀπόστολος παραινῶν ἡμῖν μὴ λογομαχεῖν	τε	δι´ οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ
[1, 5]	μὲν κατὰ προηγούμενον ὡς τῆς	τε	διαθήκης τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς
[1, 15]	φησίν, ὡς πρῶτος οὗτος εἴς	τε	δικαιοσύνην θνητῶν γένος {ἤγαγε{ ν}
[1, 15]	τῶν ἀνθρώπων γένους, αἳ νόμους	τε	ἔθεσαν καὶ φιλοσοφίαν ἐκήρυξαν, οὗ
[1, 27]	δὴ τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν	τε	εἶναι καὶ ἀγαθήν. ἀμφοῖν γὰρ
[1, 21]	Ὀρφέως Ζωπύρου τοῦ Ἡρακλεώτου τήν	τε	Εἰς Ἅιδου κατάβασιν Προδίκου τοῦ
[1, 25]	ἐν τῷ ὁμωνύμῳ βιβλίῳ τούς	τε	εἰς αὐτὸν ἀφορῶντας καὶ βιοῦντας
[1, 27]	καὶ ὑπαγορεύει τὰ ποιητέα εἴργει	τε	ἕκαστον τῶν ἁμαρτημάτων, δίκας ἐπιτιθεὶς
[1, 1]	οἷς προσήκειν ἠπίστατο, τοῖς οἵοις	τε	ἐκδέξασθαι καὶ τυπωθῆναι πρὸς αὐτά·
[1, 27]	ὑποστησόμεθα ἐάν τε φεύγειν ἐάν	τε	ἐκτίνειν ζημίας ἐάν τε δεσμά,
[1, 5]	πρόνοιαν τὰ καλὰ ἀναφέροντος, ἐάν	τε	Ἑλληνικὰ ᾖ ἐάν τε ἡμέτερα.
[1, 13]	οὖν ἥ τε βάρβαρος ἥ	τε	Ἑλληνικὴ φιλοσοφία τὴν ἀίδιον ἀλήθειαν
[1, 13]	φιλοσοφίας τῆς τε βαρβάρου τῆς	τε	Ἑλληνικῆς αἱρέσεις, ἑκάστη ὅπερ ἔλαχεν
[1, 21]	ἀφ´ οὗ οἱ Ἰαμίδαι, Πολύιδός	τε	ἐν Ἄργει καὶ ἐν Μεγάροις,
[1, 26]	ἀλήθειαν, οἱ δὲ ἀπιστοῦντες ἥκιστά	τε	ἐν τοῖς ἔργοις εἶναι βεβουλημένοι,
[1, 21]	συντάξαι τὸν Κυρηναῖον Βάττον, Δωρόθεός	τε	ἐν τῷ πρώτῳ πανδέκτῃ ἀλκυόνος
[1, 19]	πνοὴν καὶ τὰ πάντα· ἐποίησέ	τε	ἐξ ἑνὸς πᾶν γένος ἀνθρώπων
[1, 23]	τε οἱ νήπιοι ἔγνωσαν ὕστερόν	τε	ἐξιόντες οἱ Ἑβραῖοι πολλὴν λείαν
[1, 1]	σοφίας μὴ σοφιζούσης τὸν οἷόν	τε	ἐπαΐειν; ἔτι τε καὶ ὁ
[1, 28]	τὴν πάντων κρατίστην οὐσίαν τολμᾷ	τε	ἐπέκεινα ἐπὶ τὸν τῶν ὅλων
[1, 1]	ἅμα μαθήσει τῇ καθηκούσῃ τό	τε	ἕπεσθαι ἑτέροις δοκιμασθεῖσιν ἤδη καὶ
[1, 4]	δέδωκα σύνεσιν, τουτέστιν τῷ οἵῳ	τε	ἐπιδέξασθαι πόνῳ καὶ συνασκήσει. πάλιν
[1, 6]	καὶ περὶ τὴν ψυχήν, τίνα	τε	ἐπινεμητέον αὐτῇ καὶ ὅπως καὶ
[1, 10]	οὐδὲ μὴν κακιστέος ὁ οἷός	τε	εὖ λέγειν πρὸς τοῦ εὖ
[1, 27]	θεοῦ, ὅ τε νόμος τό	τε	εὐαγγέλιον, καὶ ὃν ἐγέννησε φόβον
[1, 18]	ἀνθρώπου υἱὸν θεοῦ λαλεῖν υἱόν	τε	ἔχειν τὸν θεὸν καὶ δὴ
[1, 16]	δὲ αὐτὴν Βόσπορος αὐτοσχέδιον. Μήδειά	τε	ἡ Αἰήτου ἡ Κολχὶς πρώτη
[1, 21]	Καρχηδόνιος, Κλεοφῶν ὁ Κορίνθιος, Ἱππώ	τε	ἡ Χείρωνος καὶ Βοιὼ καὶ
[1, 20]	καὶ ὡς τοῦ θερμαίνεσθαι ὅ	τε	ἥλιος τό τε πῦρ βαλανεῖόν
[1, 5]	ἐάν τε Ἑλληνικὰ ᾖ ἐάν	τε	ἡμέτερα. πάντων μὲν γὰρ αἴτιος
[1, 17]	αὐτεξούσιος ὢν καὶ μετανοῆσαι οἷός	τε	ἦν καὶ κλέψαι, καὶ {ὁ}
[1, 25]	τε κοσμικὴν μεγαλόνοιαν διαιρεῖ εἴς	τε	ἰδιωτικὴν σύνταξιν, ἣν κοσμιότητα καὶ
[1, 21]	σὺν δὲ τῷ νόμῳ Μωυσῆς	τε	καὶ Ἀαρών, μεθ´ οὓς προφητεύουσιν
[1, 26]	Μωυσέως δεδόσθαι, κανὼν τυγχάνων δικαίων	τε	καὶ ἀδίκων. καὶ τοῦτον κυρίως
[1, 21]	λατρεῦσαι μὴ θελήσαντες Μισαὴλ Ἀνανίας	τε	καὶ Ἀζαρίας εἰς κάμινον ἐμβληθέντες
[1, 29]	νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς θνατῶν	τε	καὶ ἀθανάτων, λέγει Πίνδαρος. ἐγὼ
[1, 8]	λανθάνει· βιάζεταί τε πολλάκις ὀδύνη	τε	καὶ ἀλγηδὼν φιλονικία τε αὖ
[1, 1]	ἐκείνων, ὧν κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων	τε	καὶ ἀνδρῶν μακαρίων καὶ τῷ
[1, 12]	ἐπιδεῖξαι λόγους ἀκροατῶν τοῖς ὑώδεσί	τε	καὶ ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ οὐκ
[1, 10]	ἀλλὰ καὶ λόγον ἀσκητέον ἀπέριττόν	τε	καὶ ἀπερίεργον τῷ τὸν ἀληθῆ
[1, 18]	οἱ μὴ ἐθελήσαντες πείθεσθαι ἀσύνετοί	τε	καὶ ἄπιστοι καὶ μωροί· αὐτοῖς
[1, 1]	τῷ ὄντι ἦν μέλιττα προφητικοῦ	τε	καὶ ἀποστολικοῦ λειμῶνος τὰ ἄνθη
[1, 15]	ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί	τε	καὶ Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες
[1, 26]	συνεχὲς ἀπιόντα παιδεύεσθαι γράφουσι Πλάτων	τε	καὶ Ἀριστοτέλης καὶ Ἔφορος, Χαμαιλέων
[1, 7]	τὴν Πλατωνικὴν ἢ τὴν Ἐπικούρειόν	τε	καὶ Ἀριστοτελικήν, ἀλλ´ ὅσα εἴρηται
[1, 23]	ἀριθμητικήν τε καὶ γεωμετρίαν ῥυθμικήν	τε	καὶ ἁρμονικὴν ἔτι τε μετρικὴν
[1, 5]	ὄντι διορατικὸς ὡς ἂν πολύπειρός	τε	καὶ ἀσκητικός. εἴη δ´ ἄν
[1, 10]	γε τὴν τρυφὴν ὡς δολεράν	τε	καὶ ἄσωτον παραιτοίμεθα, καθάπερ τὸ
[1, 7]	πύλην. ἐὰν δὲ τὴν βασιλικήν	τε	καὶ αὐθεντικὴν εἴσοδον ζητῇς, ἀκούσῃ·
[1, 24]	τοῖς μαχίμοις ζῴοις δι´ ἐμψύχων	τε	καὶ ἀψύχων ψυχὴ τὸ τάττον
[1, 13]	πάντα φωτίζεται. ξύμπαντες οὖν Ἕλληνές	τε	καὶ βάρβαροι, ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν,
[1, 5]	γὰρ ἐγκράτειαν φιλοσοφία ἐπαγγέλλεται γλώσσης	τε	καὶ γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ
[1, 15]	ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας	τε	καὶ γέας πλείστας εἶδον, καὶ
[1, 23]	ἐν δὲ ἡλικίᾳ γενόμενος ἀριθμητικήν	τε	καὶ γεωμετρίαν ῥυθμικήν τε καὶ
[1, 5]	καὶ κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς	τε	καὶ γνώσεως ἕνεκεν ἐπιτηδεύοιτο. Τῶν
[1, 16]	ἡ τῶν λόγων παρῆλθε διδασκαλία	τε	καὶ γραφή. Ἀλκμαίων γοῦν Περίθου
[1, 10]	λέγει, ἣν ἐπενόησαν τέχναι λεκτικαί	τε	καὶ διαλεκτικαί. ζητήσεις οὖν σοφίαν
[1, 1]	ὅτῳ δὲ ἀπήμβλυται κακῇ τροφῇ	τε	καὶ διδασκαλίᾳ τὸ τῆς ψυχῆς
[1, 15]	διαφερόντως τιμήσαντες τοὺς αὑτῶν νομοθέτας	τε	καὶ διδασκάλους θεοὺς προσειπόντες. ψυχὰς
[1, 5]	εἰς τὴν κατὰ θεὸν πίστιν	τε	καὶ δικαιοσύνην. Ἰσαὰκ δὲ τὸ
[1, 21]	συνάγεται ἔτη ἑξήκοντα τρία· Ἀσκληπιός	τε	καὶ Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς
[1, 28]	διαιρετική, ἑκάστου τῶν ὄντων ἀμίκτως	τε	καὶ εἰλικρινῶς τοῦ ὑποκειμένου δεικτική,
[1, 18]	αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις	τε	καὶ Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ δύναμίς
[1, 11]	τὸν λόγον καθ´ ὃν πεπίστευκέ	τε	καὶ ἐνεργεῖ, μηδὲ ἀποδοῦναι δυνάμενος
[1, 17]	καὶ αἱ τῶν ἀποστατησάντων βουλαί	τε	καὶ ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι, γίνονται
[1, 12]	αὖ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς θαυμασιώτερά	τε	καὶ ἐνθουσιαστικώτερα. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος
[1, 1]	καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ ἀκροᾶσθαί	τε	καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ καὶ
[1, 20]	ἥλιος τό τε πῦρ βαλανεῖόν	τε	καὶ ἐσθής, οὕτω μιᾶς οὔσης
[1, 27]	τοῦ κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν	τε	καὶ εὐπραγίαν μετάγειν δύνηταί τις,
[1, 26]	κηδεμών, ὁ τὸ ἀπολωλὸς ἐπιζητῶν	τε	καὶ εὑρίσκων νόμῳ καὶ λόγῳ,
[1, 7]	πᾶσαι, συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἀγελοκομική	τε	καὶ ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων μὲν τῷ
[1, 8]	ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ	τε	καὶ θείου διάκρισις ἀθεότης τε
[1, 1]	πυροὺς καὶ τοὺς στάχυς αὐξήσῃ	τε	καὶ θερίσῃ, θεῖος ὄντως ἀναφανήσεται
[1, 1]	διδασκαλίας παράδοσιν εὐθὺς ἀπὸ Πέτρου	τε	καὶ Ἰακώβου Ἰωάννου τε καὶ
[1, 27]	καὶ ὁ ταῦτα προσάγων σωτήρ	τε	καὶ ἰατρὸς {τε} καλεῖται, οὐ
[1, 21]	καὶ Νῶε μετάνοιαν κηρύξας Ἀβραάμ	τε	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς
[1, 11]	γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ	τε	καὶ κακοῦ. πᾶς γὰρ ὁ
[1, 26]	οὐ μόνον ἐπαγγέλλεται τὰ ἀγαθά	τε	καὶ καλά, ἀλλὰ καὶ ἐπίσταται.
[1, 25]	θεωρητικὸν τῆς ἐκείνων φορᾶς συμπαθείας	τε	καὶ κοινωνίας τῆς πρὸς ἄλληλα,
[1, 14]	Πολέμων. Πολέμωνος δὲ ἀκουσταὶ Κράτης	τε	καὶ Κράντωρ, εἰς οὓς ἡ
[1, 7]	καὶ τὰ ἄλλα σπέρματα, κριθάς	τε	καὶ κυάμους καὶ πίσον καὶ
[1, 7]	ἀλλὰ καὶ ἡ βουκολικὴ ἱπποτροφική	τε	καὶ κυνοτροφικὴ καὶ μελισσουργικὴ τέχναι
[1, 14]	γενόμενον παρατετακέναι ἄχρι τῶν Δαρείου	τε	καὶ Κύρου χρόνων. Παρμενίδης τοίνυν
[1, 28]	οἶδ´ ὅτι τὰ τοιαῦτα διακρίνειν	τε	καὶ λέγειν· οὐ γὰρ δὴ
[1, 14]	συνῆψαν μάχην πρὸς ἀλλήλους Μῆδοί	τε	καὶ Λυδοὶ βασιλεύοντος Κυαξάρους μὲν
[1, 15]	παρ´ Αἰγυπτίων ἐκμάθοι φιλοσοφίαν, Χαλδαίων	τε	καὶ Μάγων τοῖς ἀρίστοις συνεγένετο
[1, 19]	δὲ δεῖν δι´ υἱοῦ παραλαβεῖν	τε	καὶ μαθεῖν. ἀπέστειλα οὖν διὰ
[1, 21]	προειρηκότες, καθάπερ οἱ φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί	τε	καὶ μάντεις, οἳ δὲ καὶ
[1, 16]	αὐλόν· Φρύγες γὰρ ἤστην Ὄλυμπός	τε	καὶ Μαρσύας. Κάδμος δὲ Φοῖνιξ
[1, 21]	Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς	τε	καὶ Μουσαῖος. κατὰ δὲ τὸ
[1, 26]	ἐστίν, ὁ αὐτὸς ἔσται ποιμήν	τε	καὶ νομοθέτης ἀγαθὸς μιᾶς τῆς
[1, 24]	εἰκότως ὁ Μιλτιάδης συγχρησάμενος ἀνοδίᾳ	τε	καὶ νυκτὶ ἐπιθέμενος τοῖς Πέρσαις,
[1, 1]	θεωρεῖ τὸ πρόβατον ὁ μάγειρός	τε	καὶ ὁ ποιμήν· ὃ μὲν
[1, 1]	τὸν οἷόν τε ἐπαΐειν; ἔτι	τε	καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ
[1, 21]	καὶ Ῥεβέκκα καὶ Μαριὰμ Δεββώρα	τε	καὶ Ὀλδά. ἔπειτα περὶ τοὺς
[1, 8]	τε καὶ θείου διάκρισις ἀθεότης	τε	καὶ πάθος θανατηφόρον. λύκοι οὗτοι
[1, 1]	Πέτρου τε καὶ Ἰακώβου Ἰωάννου	τε	καὶ Παύλου τῶν ἁγίων ἀποστόλων,
[1, 3]	τὴν ποιὰν τῶν λέξεων σύνθεσίν	τε	καὶ περιπλοκὴν τὸν πάντα πονούμενοι
[1, 15]	ξείνης ἐγενήθην. ἐπῆλθε γὰρ Βαβυλῶνά	τε	καὶ Περσίδα καὶ Αἴγυπτον τοῖς
[1, 21]	οὐ μόνον τῶν λεγομένων σοφῶν	τε	καὶ ποιητῶν, ὁ Μωυσῆς ἡμῖν
[1, 7]	τοῦ θεοῦ (ἀγαθὸς γάρ) πολλαί	τε	καὶ ποικίλαι καὶ φέρουσαι εἰς
[1, 1]	ἰχθύων ἄγρᾳ ὁ κάλλιχθυς) χρόνῳ	τε	καὶ πόνῳ τἀληθὲς ἐκλάμψει ἀγαθοῦ
[1, 5]	καθ´ ἕνα ἕκαστον τρόπον ποιότητός	τε	καὶ ποσότητος πάντως σῴζει τινὰς
[1, 28]	σώφρονι οὐχ ἕνεκα τοῦ λέγειν	τε	καὶ πράττειν τι τῶν πρὸς
[1, 15]	τοὺς βαρβάρους εὑρίσκεται, μεμνημένος αὑτοῦ	τε	καὶ Πυθαγόρου τὰ πλεῖστα καὶ
[1, 7]	φέρουσαι εἰς τὴν κυρίαν ὁδόν	τε	καὶ πύλην. ἐὰν δὲ τὴν
[1, 21]	γὰρ καὶ αὗται προεφήτευον) Σάρρα	τε	καὶ Ῥεβέκκα καὶ Μαριὰμ Δεββώρα
[1, 10]	τὸ δὲ εὐχερὲς τῶν ὀνομάτων	τε	καὶ ῥημάτων καὶ μὴ δι´
[1, 21]	οἱ παρ´ Ἕλλησι νομοθέται, Λυκοῦργός	τε	καὶ Σόλων, καὶ οἱ ἑπτὰ
[1, 10]	καὶ ἔργων, τὴν δὲ ἐριστικήν	τε	καὶ σοφιστικὴν τέχνην παραιτητέον παντελῶς,
[1, 21]	Εὐβοϊκῶν τρίτῳ· ὡς εἶναι αὐτόν	τε	καὶ τὸν Ἡσίοδον καὶ Ἐλισσαίου
[1, 9]	μαθημάτων ἁψάμενος, ὡς βέλτιον γεωργεῖν	τε	καὶ ὑγιάζειν δύνασθαι, οὕτω κἀνταῦθα
[1, 24]	ἄλλο δὲ κατ´ ἄλλην φύσιν	τε	καὶ ὕλην. ἐν μέν γε
[1, 1]	τὸν μὲν εἰ ἄξιος λέγειν	τε	καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ
[1, 15]	τῶν παρ´ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν	τε	καὶ φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ
[1, 1]	γὰρ πρὸς τὴν ἀκριβῆ αἵρεσίν	τε	καὶ φυγὴν ἡ συνείδησις, θεμέλιος
[1, 19]	ὅπως καὶ τῆς ἔξωθεν σκέπης	τε	καὶ φυλακῆς φροντιστέον. γνωστῶς δὲ
[1, 1]	συνήθεις {διὸ δὴ} παραθετέον δόξας	τε	καὶ φωνὰς τὰς ἐμβοώσας παρ´
[1, 8]	ἅρπαγες προβάτων κῳδίοις ἐγκεκρυμμένοι, ἀνδραποδισταί	τε	καὶ ψυχαγωγοὶ εὔγλωσσοι, κλέπτοντες μὲν
[1, 27]	προσάγων σωτήρ τε καὶ ἰατρὸς	{τε}	καλεῖται, οὐ φθόνῳ τινὶ οὐδὲ
[1, 24]	ὁδοιπορίαις εἴς τε ἀνδρείαν εἴς	τε	καρτερίαν γυμνάζων καὶ συμβιβάζων αὐτούς,
[1, 24]	χαρίζεσθαι. τοῦ δὴ βασιλικοῦ τοῦ	τε	κατ´ ἀρετὴν νικῶντος καὶ τοῦ
[1, 25]	οἶμαι τοῦ τε πολιτικοῦ τοῦ	τε	κατὰ νόμον βιοῦντος ἡ θεωρία·
[1, 22]	Ἀλεξάνδρου καὶ Περσῶν ἐπικρατήσεως, τά	τε	κατὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου ἐξαγωγὴν
[1, 25]	τῷ νομικῷ κεκλημένον πολιτικὸν εἴς	τε	κοσμικὴν μεγαλόνοιαν διαιρεῖ εἴς τε
[1, 24]	τῶνδε· ὄφρα θεῷ δεκάτην ἀκροθίνιά	τε	κρεμάσαιμεν σταθμῶν ἐκ ζαθέων καὶ
[1, 15]	καὶ Περσίδα καὶ Αἴγυπτον τοῖς	τε	Μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων.
[1, 23]	ῥυθμικήν τε καὶ ἁρμονικὴν ἔτι	τε	μετρικὴν ἅμα καὶ μουσικὴν παρὰ
[1, 6]	τῇ πίστει λεγόμενα οὐχ οἷόν	τε	μὴ μαθόντα ὁμολογοῦμεν. τὰ μὲν
[1, 1]	τὴν σωτηρίαν τῶν ἐπαϊόντων, τό	τε	μὴ πρὸς χάριν ὁμιλεῖν δωροδοκίας
[1, 23]	μητρί, καὶ παρῆν ταχὺ αὐτή	τε	μήτηρ κἄλαβέν μ´ εἰς ἀγκάλας.
[1, 26]	παρὰ σφίσι τιμῶσι Μωυσῆ. τόν	τε	Μίνω παρὰ Διὸς δι´ ἐνάτου
[1, 16]	ἱμάντας πυκτικοὺς πρῶτος εὗρεν. περί	τε	μουσικὴν Ὄλυμπος ὁ Μυσὸς τὴν
[1, 27]	καὶ σοφία τοῦ θεοῦ, ὅ	τε	νόμος τό τε εὐαγγέλιον, καὶ
[1, 14]	δύο δὲ ἀπὸ Εὐρώπης, Σόλων	τε	ὁ Ἀθηναῖος καὶ Χίλων ὁ
[1, 21]	καὶ Ζωροάστρης ὁ Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς	τε	ὁ Ἀκραγαντῖνος καὶ Φορμίων ὁ
[1, 21]	ἑνδεκάτῃ ὕστερον Μωυσέως γενεᾷ. Ἆπίς	τε	ὁ Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει,
[1, 21]	Ἰσραὴλ εἰς Βαβυλῶνα ἀπήχθη Σαλμανασάρ	τε	ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων μετῴκισε
[1, 16]	καὶ σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός	τε	ὁ Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς
[1, 7]	δεκτικοὶ τὰς διαφορὰς ἐγέννησαν. ἄλλως	τε	ὁ γεωργὸς οὐ πυροὺς μόνον
[1, 26]	καὶ Ἀριστοτέλης καὶ Ἔφορος, Χαμαιλέων	τε	ὁ Ἡρακλεώτης ἐν τῷ Περὶ
[1, 21]	δὲ ἀνθρωπίνῃ δόξῃ θεῶν, Ἑρμῆς	τε	ὁ Θηβαῖος καὶ Ἀσκληπιὸς ὁ
[1, 21]	καὶ Ἀριστέας ὁ Προκοννήσιος Ἐπιμενίδης	τε	ὁ Κρής, ὅστις εἰς Σπάρτην
[1, 16]	πρῶτος Πραξιφάνης Διονυσοφάνους Μιτυληναῖος. Ζάλευκός	τε	ὁ Λοκρὸς πρῶτος ἱστόρηται νόμους
[1, 16]	καὶ Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός	τε	ὁ Μαντινεύς, ἔτι τε Ἀντιφάνης
[1, 14]	μὲν ἀπὸ Ἀσίας ἦσαν, Θαλῆς	τε	ὁ Μιλήσιος καὶ Βίας ὁ
[1, 21]	μὴν Πολυάρατος ὁ Θάσιος Ἐμπεδότιμός	τε	ὁ Συρακούσιος ἐπί τε τούτοις
[1, 21]	Ἀκαρνᾶσιν, Ἄνιος ἐν Δήλῳ Ἀρίστανδρός	τε	ὁ Τελμησσεὺς ὁ σὺν Ἀλεξάνδρῳ
[1, 21]	ὁ μέγας προσανεῖχεν αἰεὶ Ἄβαρίς	τε	ὁ Ὑπερβόρειος καὶ Ἀριστέας ὁ
[1, 21]	πράττειν, προτρέπει δὲ οὐδέποτε. Ἐξήκεστός	τε	ὁ Φωκέων τύραννος δύο δακτυλίους
[1, 15]	τὴν Ἰουδαίαν ἀφικνούμενοι γῆν) Ἰνδῶν	τε	οἱ γυμνοσοφισταί, ἄλλοι γε φιλόσοφοι
[1, 23]	τότε ὡς εἴρηται, ῥεχθὲν δέ	τε	οἱ νήπιοι ἔγνωσαν ὕστερόν τε
[1, 16]	Σιδονίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί	τε	οἱ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ πρῶτοι
[1, 15]	κατῆλθεν. προέστησαν δ´ αὐτῆς Αἰγυπτίων	τε	οἱ προφῆται καὶ Ἀσσυρίων οἱ
[1, 14]	ἀληθείας καὶ οὐκ ἐπαισχύνεται πρός	τε	οἰκοδομὴν καὶ πρὸς ἐντροπὴν διαλεγόμενός
[1, 9]	καὶ τὰ λοιπὰ ποιῆσαι, δρεπάνου	τε,	οἶμαι, καὶ μακέλλης καὶ τῶν
[1, 3]	οἷον σοφιστῶν σμῆνος ἀνεδιφήσατε. Ἰοφῶν	τε	ὁμοίως ὡς ὁ κωμικὸς ἐν
[1, 9]	φωνὰς τάς	τε	ὁμωνύμως ἐκφερομένας κατὰ τὰς διαθήκας;
[1, 7]	προβάλλεσθαι δυνηθῆναί ποτε αὐτούς, οἵους	τε	ὄντας ἐπακοῦσαι καὶ τῶν παρ´
[1, 21]	τινας ἐπιστολὰς Σολομῶνος μὲν πρός	τε	Οὐάφρην τὸν Αἰγύπτου βασιλέα πρός
[1, 21]	ἐκείνης εἶναι λόγοι πλείους, Φρυγίαν	τε	οὖσαν κεκλῆσθαι Ἄρτεμιν καὶ ταύτην
[1, 21]	ἑνδεκάτην τοῦ αὐτοῦ μηνός. τό	τε	πάθος αὐτοῦ ἀκριβολογούμενοι φέρουσιν οἳ
[1, 1]	ἐκφῆναι καὶ δεῖξαι σιωπῶσα. τά	τε	παρὰ τῶν ἐπισήμων δογματιζόμενα αἱρέσεων
[1, 1]	τῷ παρακεκαλυμμένως τὰ παραδιδόμενα οἵῳ	τε	παραλαμβάνειν δηλωθήσεται τὸ κεκαλυμμένον ὡς
[1, 19]	ναρθηκοφόροι μὲν πολλοί, βάκχοι δέ	τε	παῦροι, πολλοὺς μὲν τοὺς κλητούς,
[1, 21]	καὶ ὁ δεύτερος Κέκροψ αἵ	τε	Περσέως καὶ Διονύσου πράξεις Ὀρφεύς
[1, 25]	ἔπειτα τέλος γὰρ οἶμαι τοῦ	τε	πολιτικοῦ τοῦ τε κατὰ νόμον
[1, 8]	ὁ λόγος ἐξαιρούμενος λανθάνει· βιάζεταί	τε	πολλάκις ὀδύνη τε καὶ ἀλγηδὼν
[1, 6]	δὲ ἡ τούτων φύσις, ἔν	τε	ποσοῖς καὶ πηλίκοις καὶ λεκτοῖς
[1, 25]	ἀτιμάσας δὲ τὰ ἐναντία τά	τε	πρὸς ἀλήθειαν συλλαμβανόμενα μεθέπων μαθήματα.
[1, 15]	δέ, ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται) ἀκηκοέναι	τε	πρὸς τούτοις Γαλατῶν καὶ Βραχμάνων
[1, 5]	δὲ ἢ ποῦ; δίς, διά	τε	προφητῶν καὶ διὰ τῆς παρουσίας.
[1, 16]	Τήιος, ὑπόρχησιν Πίνδαρος Θηβαῖος νόμους	τε	πρῶτος ᾖσεν ἐν χορῷ καὶ
[1, 16]	Θάμυριν ἐπινοῆσαι τὸν Θρᾷκα. Πέρσας	τε	πρώτους ἀκηκόαμεν ἀπήνην καὶ κλίνην
[1, 20]	θερμαίνεσθαι ὅ τε ἥλιος τό	τε	πῦρ βαλανεῖόν τε καὶ ἐσθής,
[1, 9]	πίστεως καὶ ὡς οὐχ οἷόν	τε	ῥᾳδίως γνῶναι τὸ πνεῦμα εἴρηκεν,
[1, 16]	φασὶ Τουσκανοὺς πλαστικὴν ἐπινοῆσαι, Ἴτανόν	τε	(Σαυνίτης οὗτος ἦν) πρῶτον θυρεὸν
[1, 27]	κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου, πέποιθάς	τε	σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς
[1, 16]	λειπομένην καὶ κρόταλα ἐπενόησαν. ἐπί	τε	Σεμιράμεως βασιλέως Αἰγυπτίων τὰ βύσσινα
[1, 16]	κλίνην καὶ ὑποπόδιον ἐργάσασθαι τούς	τε	Σιδονίους τρίκροτον ναῦν κατασκευάσαι. Σικελοί
[1, 21]	ἄμφω, ὅ τε Δαβὶδ ὅ	τε	Σολομών, προφῆται. Σαδὼκ δὲ ὁ
[1, 15]	ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι Βραχμᾶνές	τε	σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι καὶ Γέται
[1, 21]	ἔτει προφητεύων ἔτι φαίνεται Μιχαίας	τε	σὺν αὐτῷ καὶ Ὠσηὲ καὶ
[1, 19]	τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς οἷόν	τε	συνθεωροῦντες· εἶδες γάρ» φησί, τὸν
[1, 6]	βελτίους τῶν πρότερον φύονται εἴς	τε	τὰ ἄλλα καὶ εἰς τὸ
[1, 7]	φυτουργία, ἐργάζεσθαι ὅσα εἰς αὐτά	τε	τὰ φυτώρια καὶ εἰς παραδείσους
[1, 21]	ἐπὶ Πέλοπι, ἔτη τρία, εἴς	τε	τὴν Ἀμαζόνων εἰς Ἀθήνας στρατείαν
[1, 28]	ἂν βούληται, {καὶ} ὡς οἷόν	τε	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν χωρῆσαι {νοεῖν}
[1, 21]	κτίσιν Λαουινίου ἔτη δέκα, ἐπί	τε	τὴν Ἀσκανίου ἀρχὴν ἔτη ὀκτώ,
[1, 21]	κάθοδον ἔτη ἑξήκοντα ἕν, ἐπί	τε	τὴν Ἰφίτου ὀλυμπιάδα ἔτη τριακόσια
[1, 18]	γὰρ ἥ τε αἵρεσις ἥ	τε	τῆς ἀληθείας ἐκτροπή. ἀλλὰ καὶ
[1, 1]	ἤδη καὶ κατωρθωκόσιν ἄριστον πρός	τε	τῆς ἀληθείας τὴν νόησιν καὶ
[1, 1]	διά τε τῆς χειρὸς διά	τε	τῆς γλώττης, ὠφελοῦσα· ὅτι ὁ
[1, 21]	μὲν τοῦ νόμου Ἀδὰμ ἐπί	τε	τῆς γυναικὸς ἐπί τε τῆς
[1, 21]	Ὅμηρος, τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς, ἥ	τε	τῆς Εὐρώπης εἰς Κρήτην ἐκ
[1, 21]	ἐπί τε τῆς γυναικὸς ἐπί	τε	τῆς ζῴων ὀνομασίας προθεσπίσας καὶ
[1, 29]	ὅ τε τῆς φύσεως ὅ	τε	τῆς μαθήσεως νόμος, εἷς ὤν,
[1, 29]	δοθέντα, πλὴν ἐκ θεοῦ ὅ	τε	τῆς φύσεως ὅ τε τῆς
[1, 1]	ἀγγελική, ὁποτέρως ἂν ἐνεργῇ, διά	τε	τῆς χειρὸς διά τε τῆς
[1, 28]	Μωυσέα φιλοσοφία τετραχῇ τέμνεται, εἴς	τε	τὸ ἱστορικὸν καὶ τὸ κυρίως
[1, 1]	συνηθείᾳ· δεῖ δὲ ὡς οἷόν	τε	τὸν κύριον μιμεῖσθαι. οὗτος δ´
[1, 21]	Οὐάφρην τὸν Αἰγύπτου βασιλέα πρός	τε	τὸν Φοινίκης Τυρίων τάς τε
[1, 21]	Δαβὶδ τελευτῆς ~(προσθείη τις τά	τε	τοῦ Μωυσέως ἑκατὸν εἴκοσι ἔτη
[1, 22]	ἑρμηνευθῆναι δὲ τὰς γραφὰς τάς	τε	τοῦ νόμου καὶ τὰς προφητικὰς
[1, 21]	ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ, περὶ Φορωνέως	τε	τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης,
[1, 21]	Μωυσέως ἑκατὸν εἴκοσι ἔτη τά	τε	τοῦ Σολομῶνος τεσσαράκοντα· συνάξει γὰρ
[1, 15]	τῆς διὰ τῶν σοφῶν σεβασθῆναί	τε	τοὺς ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι
[1, 28]	ἡ {περὶ} τῶν ἀνθρωπείων περί	τε	τοὺς λόγους καὶ τὰς πράξεις
[1, 21]	Ἐμπεδότιμός τε ὁ Συρακούσιος ἐπί	τε	τούτοις Σωκράτης ὁ Ἀθηναῖος μάλιστα·
[1, 21]	Ἑβραίοις ἀπὸ Αἰγύπτου γεγονέναι, προσθείη	τε	τούτοις τὰ τῆς βασιλείας τῆς
[1, 16]	τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν· οἵ	τε	Τρωγλοδύται καλούμενοι σαμβύκην εὗρον, ὄργανον
[1, 5]	ἔν τε τῷ χρόνῳ ἔν	τε	τῷ αἰῶνι, ὅτι πνεῦμα κυρίου
[1, 19]	οὐ διδάσκει» καθ´ Ἡράκλειτον. ἔν	τε	τῷ πέμπτῳ τῆς Πολιτείας τούτους
[1, 15]	μόνους φιλοσοφῆσαι Ἕλληνας δύνασθαι. ἔν	τε	τῷ Συμποσίῳ ἐπαινῶν Πλάτων τοὺς
[1, 15]	φιλοσόφων ἀνδρῶν βαρβάρων γινώσκων, ἔν	τε	τῷ Φαίδρῳ τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα
[1, 5]	ποσότητος πάντως σῴζει τινὰς ἔν	τε	τῷ χρόνῳ ἔν τε τῷ
[1, 6]	τούτοις οὖν τοῖς μαθήμασιν ἐκκαθαίρεταί	τε	τῶν αἰσθητῶν καὶ ἀναζωπυρεῖται ἡ
[1, 1]	παραδόσεως προκεκαθαρμένης τῆς γῆς ἀπό	τε	τῶν ἀκανθῶν καὶ τῆς πόας
[1, 9]	ἀναφέρων ἕκαστα τὸν ὀρθὸν ἔκ	τε	τῶν Ἑλληνικῶν καὶ τῶν βαρβαρικῶν
[1, 15]	γενέσθαι λέγουσιν, εἰς οὓς ἥ	τε	τῶν Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων καὶ
[1, 27]	ἕνεκα οὐχ ὁμοίως ὑποστησόμεθα ἐάν	τε	φεύγειν ἐάν τε ἐκτίνειν ζημίας
[1, 23]	τὴν τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην παρά	τε	Χαλδαίων παρά τε Αἰγυπτίων, ὅθεν
[1, 2]	οὐδὲ καταψηφίσασθαι τῶν Ἑλλήνων οἷόν	τε	ψιλῇ τῇ περὶ τῶν δογματισθέντων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010