Livre, Chap. |
[1, 5] |
μὲν
φιλοσοφία
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
ἡ
|
σοφία
|
δὲ
ἐπιστήμη
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων |
[1, 10] |
δικαίου»
φήσει
σοι
ἀποστάξει
σοφίαν»
|
σοφία |
δὲ
ὁμωνύμως
τῇ
ἀληθείᾳ
ἡ
|
[1, 4] |
ᾗ
φησιν
ἡ
τοῦ
Ἰησοῦ
|
σοφία. |
ἐὰν
γὰρ
τὴν
φρόνησιν
τήν |
[1, 26] |
τοῖς
θηρευθεῖσι
λόγῳ
κατὰ
τρόπον
|
σοφία |
εἴη
ἂν
νομοθετική·
κτᾶσθαί
τε |
[1, 1] |
κατηχήσαντάς
φαμεν,
κοινωνικὸν
δὲ
ἡ
|
σοφία
|
καὶ
φιλάνθρωπον.
λέγει
γοῦν
ὁ |
[1, 13] |
αἴσθησιν
χρυσίου
καθαροῦ·
κρείσσων
γὰρ
|
σοφία |
λίθων
πολυτελῶν,
πᾶν
δὲ
τίμιον |
[1, 18] |
θεοῦ
δύναμίς
ἐστι
καὶ
θεοῦ
|
σοφία. |
μή
τι
οὖν,
ὅπερ
καὶ |
[1, 26] |
ὁ
νόμος,
δύναμις
γὰρ
καὶ
|
σοφία |
ὁ
λόγος
τοῦ
θεοῦ.
νόμων |
[1, 4] |
τὴν
ἡμετέραν
εὐεργεσίαν,
ὅτι
πᾶσα
|
σοφία |
παρὰ
κυρίου
καὶ
μετ´
αὐτοῦ |
[1, 10] |
τῆς
σοφίας
Ἰησοῦ·
οὐκ
ἔστι
|
σοφία |
πονηρίας
ἐπιστήμη.
ταύτην
δὴ
λέγει, |
[1, 24] |
ἐστι,
τὰ
μὲν
θεῖα
ἡ
|
σοφία, |
τὰ
ἀνθρώπεια
δὲ
ἡ
πολιτική, |
[1, 5] |
τούτων
αἰτίων.
κυρία
τοίνυν
ἡ
|
σοφία |
τῆς
φιλοσοφίας
ὡς
ἐκείνη
τῆς |
[1, 5] |
παιδοποιίαν
ἐπιτρέπει
τῷ
Ἀβραάμ.
ἡ
|
σοφία |
τοίνυν
ἡ
τῷ
πιστῷ
σύνοικος |
[1, 19] |
φρενῶν
παρακελεύομαι
λέγουσα,
φησὶν
ἡ
|
σοφία, |
τοῖς
ἀμφὶ
τὰς
αἱρέσεις
δηλονότι, |
[1, 17] |
διὰ
τῆς
ἐκκλησίας
ἡ
πολυποίκιλος
|
σοφία
|
τοῦ
θεοῦ,
κατὰ
πρόγνωσιν
τῶν |
[1, 27] |
ἐνέργεια,
ὅς
ἐστι
δύναμις
καὶ
|
σοφία |
τοῦ
θεοῦ,
ὅ
τε
νόμος |
[1, 20] |
σωτῆρα
διδασκαλία,
δύναμις»
οὖσα
καὶ
|
σοφία |
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
δὲ
φιλοσοφία |
[1, 11] |
νομὴν
ἕξει.
~(Αὕτη
οὖν
ἡ
|
σοφία |
τοῦ
κόσμου
μωρία
παρὰ
θεῷ |
[1, 17] |
γοῦν
ἡ
γραφή·
ἀπέστειλεν
ἡ
|
σοφία |
τοὺς
ἑαυτῆς
δούλους,
συγκαλοῦσα
μετὰ |