Livre, Chap. |
[1, 17] |
φιλοσοφία
δὲ
οὐκ
ἀπεστάλη
ὑπὸ
|
κυρίου, |
ἀλλ´
ἦλθε,
φασί,
κλαπεῖσα
ἢ |
[1, 17] |
προφητικόν,
προφῆται
ὄντες,
οὐ
τοῦ
|
κυρίου, |
ἀλλὰ
τοῦ
ψεύστου·
λέγει
ὁ |
[1, 1] |
καὶ
πίνῃ
τὸ
ποτήριον
τοῦ
|
κυρίου |
ἀναξίως,
ἔνοχος
ἔσται
τοῦ
σώματος |
[1, 4] |
τε
αὖ
διαρρήδην
ἐξ
ὀνόματος
|
κυρίου |
γέγραπται·
καὶ
σὺ
λάλησον
πᾶσι |
[1, 7] |
ἀκούσῃ·
αὕτη
ἡ
πύλη
τοῦ
|
κυρίου, |
δίκαιοι
εἰσελεύσονται
ἐν
αὐτῇ.
πολλῶν |
[1, 1] |
σώματος
καὶ
τοῦ
αἵματος
τοῦ
|
κυρίου. |
δοκιμαζέτω
δὲ
ἄνθρωπος
ἑαυτὸν
καὶ |
[1, 27] |
ἐπὶ
γλώσσης
φορεῖ.
ἑνὸς
γὰρ
|
κυρίου |
ἐνέργεια,
ὅς
ἐστι
δύναμις
καὶ |
[1, 21] |
ἐπὶ
Τιβερίου
Καίσαρος
ἐγένετο
ῥῆμα
|
κυρίου
|
ἐπὶ
Ἰωάννην
τὸν
Ζαχαρίου
υἱόν. |
[1, 1] |
ὁποτέρως
δ´
ἂν
ὁ
τοῦ
|
κυρίου |
ἐργάτης
σπείρῃ
τοὺς
εὐγενεῖς
πυροὺς
|
[1, 4] |
εὐεργεσίαν,
ὅτι
πᾶσα
σοφία
παρὰ
|
κυρίου |
καὶ
μετ´
αὐτοῦ
ἐστιν
εἰς
|
[1, 21] |
τοῦτο
γέγραπται
οὕτως·
ἐνιαυτὸν
δεκτὸν
|
κυρίου |
κηρῦξαι
ἀπέστειλέν
με.
τοῦτο
καὶ |
[1, 17] |
οἱ
πρὸ
τῆς
παρουσίας
τοῦ
|
κυρίου |
κλέπται
εἰσὶ
καὶ
λῃσταί.
πάντες |
[1, 17] |
ζιζάνια.
πάντες»
οὖν
οἱ
πρὸ
|
κυρίου |
κλέπται
καὶ
λῃσταί,
οὐχ
ἁπλῶς |
[1, 27] |
παιδεύεται,
ἐπεὶ
γενεὰ
σοφίας
φόβος
|
κυρίου. |
μέγιστον
δὲ
καὶ
τελεώτατον
ἀγαθόν, |
[1, 1] |
αὐτοῖς
{ὡς}
μὴ
παρέχοντος
τοῦ
|
κυρίου |
(μὴ
γὰρ
οὐ
θεμιτὸν
οὕτω |
[1, 17] |
ἀποσταλέντες
καὶ
ἐμπνευσθέντες
ὑπὸ
τοῦ
|
κυρίου, |
οὐ
κλέπται,
ἀλλὰ
διάκονοι.
φησὶ |
[1, 26] |
ποίμνη
ἡ
ἀλληγορουμένη
πρὸς
τοῦ
|
κυρίου |
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
ἀγέλη
τις |
[1, 5] |
μὲν
οὖν
πρὸ
τῆς
τοῦ
|
κυρίου |
παρουσίας
εἰς
δικαιοσύνην
Ἕλλησιν
ἀναγκαία |
[1, 17] |
καὶ
οἱ
πρὸ
τῆς
τοῦ
|
κυρίου |
παρουσίας
παρὰ
τῶν
Ἑβραϊκῶν
προφητῶν |
[1, 5] |
τε
τῷ
αἰῶνι,
ὅτι
πνεῦμα
|
κυρίου |
πεπλήρωκε
τὴν
οἰκουμένην.
κἄν
τις
|
[1, 21] |
μέχρι
Μαρίας
τῆς
μητρὸς
τοῦ
|
κυρίου |
περαιοῦται·
γίνονται
γάρ,
φησίν,
ἀπὸ |
[1, 17] |
ἐδίδαξεν,
οὐχὶ
μὴ
εἰδότος
τοῦ
|
κυρίου |
τοῦ
καὶ
τὰ
τέλη
τῶν |
[1, 27] |
ἀποκτείννυσι.
κρινόμενοι
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
|
κυρίου« |
φησὶν
ὁ
ἀπόστολος,
παιδευόμεθα,
ἵνα |
[1, 1] |
πολλῶν
καταστήσειν»
εἰς
τὴν
τοῦ
|
κυρίου |
χαρὰν»
προσέταξεν
εἰσελθεῖν,
τῷ
δὲ |