Livre, Chap.
[1, 18]	εἶναι τὸν λόγον. πῶς δὲ	οὐκ	ἀγαθὸς ὁ σῴζων; ~(Ὅτι οὖν
[1, 10]	ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ μὲν πολλὰ	οὐκ	ἀγεννές, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ τούτου
[1, 20]	ἀληθείας, ζήτησις οὖσα ἀληθείας, συλλαμβάνεται,	οὐκ	αἰτία οὖσα καταλήψεως, σὺν δὲ
[1, 20]	προπαιδείαν αὐτὴν ὁμολογήσομεν τοῦ γνωστικοῦ,	οὐκ	αἴτιον τιθέμενοι τὸ συναίτιον οὐδὲ
[1, 1]	βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες	οὐκ	ἀκούουσι καὶ οὐ συνιᾶσι, τὴν
[1, 18]	ἴσης τῷ μωρὰν ἔδειξε» καὶ	οὐκ	ἀληθῆ, ὡς ᾤοντο. κἂν πύθῃ
[1, 19]	εἰσι κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν	οὐκ	ἄλλοι ἢ οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς.
[1, 1]	ὃ δὲ τῇ φωνῇ, πῶς	οὐκ	ἄμφω ἀποδεκτέοι, ἐνεργὸν τὴν πίστιν
[1, 7]	ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἀποτεμόμενοι παρεχάραξαν, ταῦτα	οὐκ	ἄν ποτε θεῖα εἴποιμ´ ἄν.
[1, 27]	τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς, καὶ	οὐκ	ἄν τις πονηρίας αἰτιάσαιτο τοῦ
[1, 1]	ἱκανοί. εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν,	οὐκ	ἂν ἐκρινόμεθα. Ἤδη δὲ οὐ
[1, 9]	αὐτῆς τῆς ἀληθείας. πῶς δὲ	οὐκ	ἀναγκαῖον περὶ νοητῶν φιλοσοφοῦντα διαλαβεῖν
[1, 3]	ἀναφαίνονται λαλίστεροι· κνήθοντες καὶ γαργαλίζοντες	οὐκ	ἀνδρικῶς, ἐμοὶ δοκεῖν, τὰς ἀκοὰς
[1, 20]	συνεργὸν συνεκτικὸν οὐδ´ ὡς οὗ	οὐκ	ἄνευ τὴν φιλοσοφίαν, ἐπεὶ σχεδὸν
[1, 28]	τέλειον ἔχουσα, παντὸς πάθους ἀπηλλαγμένη,	οὐκ	ἄνευ τοῦ σωτῆρος τοῦ καταγαγόντος
[1, 15]	ὃς Ἀριστοτέλει συνεγένετο. Ἡράκλειτος γὰρ	οὐκ	ἀνθρωπίνως φησίν, ἀλλὰ σὺν θεῷ
[1, 13]	λίθων πολυτελῶν, πᾶν δὲ τίμιον	οὐκ	ἄξιον αὐτῆς. ~(Φασὶ δὲ Ἕλληνες
[1, 17]	μηνίειν καὶ μὴ) {καὶ μὴν}	οὐκ	ἀπεῖρξε τὸ πῦρ, καὶ ἴσως
[1, 17]	ἐπὶ κρατῆρα οἴνου. φιλοσοφία δὲ	οὐκ	ἀπεστάλη ὑπὸ κυρίου, ἀλλ´ ἦλθε,
[1, 23]	παρὰ ἀκόντων τῶν πολὺν χρόνον	οὐκ	ἀποδιδόντων, ἀλλὰ ἀποστερούντων. ~(Ἔστιν οὖν
[1, 1]	οὐ φανερωθήσεται, οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ	οὐκ	ἀποκαλυφθήσεται» ἀκουσάτω καὶ παρ´ ἡμῶν,
[1, 19]	ἡμᾶς φιλοτιμίαν) εἴτε κατὰ συντυχίαν,	οὐκ	ἀπρονόητος ἡ συντυχία· εἴτ´ αὖ
[1, 15]	αὐτῷ ὁμακοεῖον αἰνίττεται. Πλάτων δὲ	οὐκ	ἀρνεῖται τὰ κάλλιστα εἰς φιλοσοφίαν
[1, 8]	ἃ μὲν γὰρ ἐκείνους ἥδει,	οὐκ	ἀσκοῦμεν ἡμεῖς· ἃ δὲ ἡμεῖς
[1, 26]	κατὰ τὸν Μωυσέα προφητείας ἀγνώμονες,	οὐκ	αὐτόθεν ὁμολογοῦντες τήν τε ἀλήθειαν
[1, 6]	δι´ ἀπάτην ὑποτρέχουσιν ἡμῖν ὑποπίπτειν	οὐκ	ἐᾷ. ἐν τούτοις οὖν τοῖς
[1, 14]	μοι ὄφελος; λέγων, εἰ νεκροὶ	οὐκ	ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν· αὔριον
[1, 18]	τουτέστι διὰ τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ,	οὐκ	ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς
[1, 27]	ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης	οὐκ	ἔγνωσαν, οὐκ ἔστι φόβος θεοῦ
[1, 15]	προθεσπίζουσι τὰ μέλλοντα. αὗται γοῦν	οὐκ	εἴασαν αὐτοὺς τὴν μάχην θέσθαι
[1, 9]	ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις προσφέρονται καλοῖς,	οὐκ	εἰδότες ἃ ποιοῦσιν; ~(Διὰ τοῦτο
[1, 20]	καὶ ἡ φιλοσοφία τοὺς Ἕλληνας,	οὐκ	εἰς τὴν καθόλου δὲ δικαιοσύνην
[1, 1]	ἀξιόλογον ἀπολαμβάνων τὴν πολιτείαν αὐτήν·	οὐκ	εἰσελεύσεται δὲ εἰς τὰ ἅγια
[1, 1]	γὰρ ἔστι τὰ γραφέντα μὴ	οὐκ	ἐκπεσεῖν» καίτοι ἀνέκδοτα ὑπό γ´
[1, 12]	γὰρ αὐτῷ ἐστιν. σοφοὶ δὲ	οὐκ	ἐκφέρουσιν ἐκ στόματος, ἃ διαλογίζονται
[1, 8]	ὑφαιρουμένην καὶ ἐπαγγελλομένην σοφίαν ἣν	οὐκ	ἐμελέτησεν. ἐν βραχεῖ δὲ εἰπεῖν,
[1, 28]	ἐπὶ τὸν τῶν ὅλων θεόν,	οὐκ	ἐμπειρίαν τῶν θνητῶν, ἀλλ´ ἐπιστήμην
[1, 18]	τοῦ κόσμου» ἐπ´ ἴσης τῷ	οὐκ	ἐμώρανεν» ἵνα μὴ ἡ αἰτία
[1, 17]	ἀπόστολος ἃ καὶ λαλοῦμεν» λέγει	οὐκ	ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις,
[1, 2]	ἀφειδῶς πάντα μὲν ἀντιλέγειν ἐθέλουσιν	οὐκ	ἐν δίκῃ, πάντα δὲ ὀνόματα
[1, 1]	καὶ ᾧ λαλεῖται, μᾶλλον δὲ	οὐκ	ἐν φωνῇ, ἀλλ´ ἐν τῷ
[1, 19]	οὐρανοῦ καὶ γῆς ὑπάρχων κύριος	οὐκ	ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ οὐδὲ
[1, 5]	ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν, χρῆσθαι μέν,	οὐκ	ἐνδιατρίβειν δὲ καὶ ἐναπομένειν τῇ
[1, 17]	ἐπιτελεῖται, ὅτι τὸ κωλῦσαι δυνάμενον	οὐκ	ἐνεργεῖ οὐδὲ κωλύει. τί γὰρ
[1, 7]	περὶ ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ δὲ	οὐκ	ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀλλ´ ἐκ
[1, 19]	κλοπῆς γλυκεροῦ, ἄρτον καὶ ὕδωρ	οὐκ	ἐπ´ ἄλλων τινῶν, ἀλλ´ ἢ
[1, 14]	δίδωσί τι τῆς ἀληθείας καὶ	οὐκ	ἐπαισχύνεται πρός τε οἰκοδομὴν καὶ
[1, 5]	Ἅιδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς	οὐκ	ἐρείδεται. μακρὰν οὖν ποίησον ἀπὸ
[1, 20]	ἀλλ´ ἐκ πολλῶν αἴτιον ἕν	(οὐκ	ἔστι γὰρ αἴτιος ἕκαστος τοῦ
[1, 14]	δὲ τὴν γνῶσιν ἐγκελεύεσθαι μεταδιώκειν.	οὐκ	ἔστι γὰρ ἄνευ τῆς τῶν
[1, 15]	Πυθαγόραν (Ἰεζεκιὴλ τοῦτον ἡγοῦνταί τινες,	οὐκ	ἔστι δέ, ὡς ἔπειτα δηλωθήσεται)
[1, 10]	ἄκουσον ἐκ τῆς σοφίας Ἰησοῦ·	οὐκ	ἔστι σοφία πονηρίας ἐπιστήμη. ταύτην
[1, 4]	φησὶν ὃ ὁ βασιλεὺς ἐρωτᾷ,	οὐκ	ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν
[1, 12]	τε καὶ ἀπαιδεύτοις· σχεδὸν γὰρ	οὐκ	ἔστι τούτων πρὸς τοὺς πολλοὺς
[1, 27]	καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν,	οὐκ	ἔστι φόβος θεοῦ ἀπέναντι τῶν
[1, 17]	τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι	οὐκ	ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ. ὅταν
[1, 21]	ἑβδομάδας ἐξολοθρευθήσεται χρῖσμα, καὶ κρίμα	οὐκ	ἔστιν αὐτῷ. καὶ τὴν πόλιν
[1, 17]	καὶ ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ	οὐκ	ἔστιν ἐμὴ» ὁ κύριος λέγει,
[1, 20]	αὐτὸν ἀληθής ἐστι καὶ ἀδικία	οὐκ	ἔστιν ἐν αὐτῷ. ἔμπαλιν οὖν
[1, 29]	εἰ ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ	οὐκ	ἔστιν« ὁμοίως δὲ καὶ ἐκ
[1, 29]	παλαιὰν δόξαν, γέρων δὲ Ἑλλήνων	οὐκ	ἔστιν οὐδείς· γέροντας, οἶμαι, εἰπὼν
[1, 1]	ἀλλ´ ἣν οὐδεὶς εὐλόγως καταμέμψεται.	οὐκ	εὐθὺς δ´ εἴ τις μὴ
[1, 29]	βαρβαρικόν τινα τρόπον ἀπλάστῳ καὶ	οὐκ	εὐκρινεῖ χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ.
[1, 15]	ὁ Νουμᾶς δι´ ἐπικρύψεως ὡς	οὐκ	ἐφάψασθαι τοῦ βελτίστου δυνατὸν ἄλλως
[1, 3]	ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου	οὐκ	ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ·
[1, 19]	τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα, μὴ	οὐκ	ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν» λέγει, περὶ
[1, 5]	πεπαιδαγωγῆσθαι. τί οὖν; ἠθέλησε μέν,	οὐκ	ἠδυνήθη δέ· ποσάκις δὲ ἢ
[1, 19]	ἀλλότριον» τὸ βάπτισμα τὸ αἱρετικὸν	οὐκ	οἰκεῖον καὶ γνήσιον ὕδωρ λογιζομένη,
[1, 1]	Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας ὁ καρπὸς προχωρείτω.	οὐκ	οἶμαι γάρ τινα οὕτως εὐτυχῆ
[1, 19]	ἀνέμους καὶ διώκει ὄρνεα πτερωτά.	οὐκ	οἶμαι φιλοσοφίαν λέγειν τὰ νῦν
[1, 4]	σοφίας δεδαηκότα» εἰπὼν καὶ ναύτην	οὐκ	ὀκνεῖ λέγειν σοφόν, οὔτε τι
[1, 13]	ὅσοι τἀληθοῦς ὠρέχθησαν, οἳ μὲν	οὐκ	ὀλίγα, οἳ δὲ μέρος τι,
[1, 21]	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἄντικρυς	οὐκ	ὀλίγα τῶν μελλόντων καὶ ἤδη
[1, 11]	τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους εἶναι,	οὐκ	ὄντας δὲ σοφοὺς ἐπιρραπίζων γράφει.
[1, 10]	δίκαιος ζήσεται εἰς τέλος, ὅτι	οὐκ	ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010