Livre, Chap.
[1, 20]	Ἑλληνικὴ οὐ δυνατωτέραν ποιεῖ τὴν	ἀλήθειαν,	ἀλλ´ ἀδύνατον παρέχουσα τὴν κατ´
[1, 11]	τὴν οἴησιν, ἀλλὰ περὶ τὴν	ἀλήθειαν	ἀναστρεφομένη. ὅθεν εἴ τις ἀγαπᾷ,
[1, 9]	φημι τὸν πάντα ἐπὶ τὴν	ἀλήθειαν	ἀναφέροντα, ὥστε καὶ ἀπὸ γεωμετρίας
[1, 13]	εὖ ἴσθ´ ὅτι κατόψεται, τὴν	ἀλήθειαν.	γέγραπται γοῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ·
[1, 1]	τί μὴ πάντες ἴσασι τὴν	ἀλήθειαν;	διὰ τί δὲ μὴ ἠγαπήθη
[1, 6]	ἡ ψυχή, ἵνα δή ποτε	ἀλήθειαν	διιδεῖν δυνηθῇ. τροφὴ γὰρ καὶ
[1, 19]	ὁ παρεκτραπεὶς ἐκ τῆς κατ´	ἀλήθειαν	ἑδραιότητος, συνεκρυεὶς αὖθις εἰς τὰ
[1, 20]	καθόλου λόγῳ ἢ ἀναιρεῖσθαι τὴν	ἀλήθειαν,	ἐπεὶ καὶ ἡ ὄψις συμβάλλεται
[1, 26]	οὐκ αὐτόθεν ὁμολογοῦντες τήν τε	ἀλήθειαν	καὶ τὸ ἀρχέτυπον τῶν παρὰ
[1, 11]	δυνάμενον. Ἀκίνητον μὲν οὖν πρὸς	ἀλήθειαν	καὶ τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ
[1, 1]	ἐπιτρεπτέον γράφειν, τὸν δὲ τὴν	ἀλήθειαν	κηρύσσοντα κωλυτέον τοῖς ὕστερον ἀνθρώποις
[1, 1]	προθυμίαν, ὁρμὴν τὴν ἐπὶ τὴν	ἀλήθειαν,	κίνησιν ζητητικήν, ἴχνος γνώρεως, συνελόντι
[1, 11]	λέγων τοῖς ἀνακρίνουσι πάντα, κατὰ	ἀλήθειαν	λεγόμενα πότερον δοκεῖ ἢ ὄντως
[1, 18]	διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε	ἀλήθειαν·	μὴ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ.
[1, 2]	δογμάτων διὰ τῆς ἀντιπαραθέσεως τὴν	ἀλήθειαν	μνηστεύεται, δι´ ἧς ἐξηκολούθηκεν ἡ
[1, 20]	ἀκοὴ καὶ ἡ φωνὴ πρὸς	ἀλήθειαν,	νοῦς δὲ ὁ γνωρίζων αὐτὴν
[1, 26]	ἀπιστεῖν οὔτ´ ἀγνοεῖν δύνανται τὴν	ἀλήθειαν,	οἱ δὲ ἀπιστοῦντες ἥκιστά τε
[1, 12]	καὶ διερριμμένως ἐγκατεσπαρμένην ἔχουσι τὴν	ἀλήθειαν,	ὅπως ἂν λάθοι τοὺς δίκην
[1, 20]	δόξαν αὔξων καὶ ψευδόμενος τὴν	ἀλήθειαν.	οὗτος κλέπτης« ὑπὸ τῆς γραφῆς
[1, 20]	δύνασθαι τὸ ἀποτέλεσμα τὸ κατ´	ἀλήθειαν	παρέχειν. καίτοι καὶ καθ´ ἑαυτὴν
[1, 2]	κεκαλυμμένην οἱ φιλομαθεῖς παραδέχονται τὴν	ἀλήθειαν,	πρὸς τὸ μήτε αὐτοὺς δοκεῖν
[1, 13]	τε Ἑλληνικὴ φιλοσοφία τὴν ἀίδιον	ἀλήθειαν	σπαραγμόν τινα, οὐ τῆς Διονύσου
[1, 25]	τὰ ἐναντία τά τε πρὸς	ἀλήθειαν	συλλαμβανόμενα μεθέπων μαθήματα. νόμος δέ
[1, 18]	ἐστι τὸ προσεκπονεῖν ζητοῦντα τὴν	ἀλήθειαν,	σὺν γὰρ τῇ λογικῇ εὐποιίᾳ,
[1, 2]	τοῖς κατηχουμένοις, καὶ πρὸς τὴν	ἀλήθειαν	συνίστησιν. ἀξιόπιστος δὲ ἡ τοιαύτη
[1, 21]	παρὰ Βηρώσσου εἰληφέναι, μαρτυρῶν τὴν	ἀλήθειαν	τἀνδρί. ὁ τοίνυν Ναβουχοδονόσορ τυφλώσας
[1, 1]	οἰκεῖον φῶς, βαδιζέτω ἐπὶ τὴν	ἀλήθειαν	τὴν ἐγγράφως τὰ ἄγραφα δηλοῦσαν·
[1, 26]	καὶ οὗτοι ἀγνοεῖν ὁμολογοῦνται τὴν	ἀλήθειαν.	τίς τοίνυν ἡ ἀπιστία τῶν
[1, 3]	γελῶσι τὴν ἁπάσης σεμνότητος ἀξίαν	ἀλήθειαν,	τὸ βάρβαρον ἐν παιδιᾷ τιθέμενοι,
[1, 1]	δὲ οἱ Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην τὴν	ἀλήθειαν	τοῖς φιλοσοφίας δόγμασι, μᾶλλον δὲ
[1, 13]	ἔλαχεν ὡς πᾶσαν αὐχεῖ τὴν	ἀλήθειαν·	φωτὸς δ´, οἶμαι, ἀνατολῇ πάντα
[1, 29]	πολιόν, τὴν παρὰ βαρβάροις προγενεστάτην·	ἀλήθειαν,	ᾧ ῥήματι ἀντέθηκε τὸ παῖς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010