Livre, Chap. |
[1, 15] |
καὶ
διδασκάλους
θεοὺς
προσειπόντες.
ψυχὰς
|
γὰρ |
ἀγαθὰς
κατὰ
Πλάτωνα
καταλιπούσας
τὸν |
[1, 5] |
ἐκλύου
ὑπ´
αὐτοῦ
ἐλεγχόμενος·
ὃν
|
γὰρ |
ἀγαπᾷ
κύριος
παιδεύει,
μαστιγοῖ
δὲ |
[1, 1] |
γεωργία
δὲ
διττή·
ἣ
μὲν
|
γὰρ |
ἄγραφος.
ἣ
δ´
ἔγγραφος.
ὁποτέρως |
[1, 19] |
φιλοσοφήσαντες
διορῶσι
τὸν
θεόν·
τοιαῦται
|
γὰρ |
αἱ
κατ´
ἀδυναμίαν
φαντασίαι
ἀληθείας, |
[1, 11] |
τὰς
νεωτέρας
ζητήσεις
φεύγετε·
μειρακιώδεις
|
γὰρ |
αἱ
τοιαῦται
φιλονικίαι.
ἀρετὴ
δὲ |
[1, 17] |
τῆς
κακίας
ἀκουσίου
οὔσης·
οὐ
|
γὰρ |
αἱρεῖταί
τις
κακὸν
ᾗ
κακόν, |
[1, 17] |
κωλῦον
αἴτιον
εἶναι
λέγοντας·
φασὶ
|
γὰρ |
αἴτιον
εἶναι
κλοπῆς
τὸν
μὴ |
[1, 20] |
πολλῶν
αἴτιον
ἕν
(οὐκ
ἔστι
|
γὰρ
|
αἴτιος
ἕκαστος
τοῦ
καθέλκεσθαι
τὴν |
[1, 5] |
ἐάν
τε
ἡμέτερα.
πάντων
μὲν
|
γὰρ |
αἴτιος
τῶν
καλῶν
ὁ
θεός, |
[1, 11] |
κατὰ
Χριστὸν»
φερομένων
ἡμῶν.
ἡ
|
γὰρ |
ἀκόλουθος
Χριστῷ
διδασκαλία
καὶ
τὸν |
[1, 23] |
ὡς
οἱ
κατήγοροί
φασιν
(οὐδὲ
|
γὰρ |
ἀλλοτρίων
αὐτοὺς
ἀνέπειθεν
ἐπιθυμεῖν
ὁ |
[1, 14] |
γνῶσιν
ἐγκελεύεσθαι
μεταδιώκειν.
οὐκ
ἔστι
|
γὰρ |
ἄνευ
τῆς
τῶν
ὅλων
οὐσίας |
[1, 29] |
ποιητῇ,
ἀλλ´
οὐ
καταληπτικῶς·
τόνδε
|
γὰρ |
ἀνθρώποισι
νόμον
διέταξε
Κρονίων,
ἰχθύσι |
[1, 6] |
πηλίκοις
καὶ
λεκτοῖς
θεωρουμένη.
ὁ
|
γὰρ |
ἀπὸ
τῶν
ἀποδείξεων
λόγος
ἀκριβῆ |
[1, 14] |
ἐγείρονται,
φάγωμεν
καὶ
πίωμεν·
αὔριον
|
γὰρ |
ἀποθνῄσκομεν.
μὴ
πλανᾶσθε·
φθείρουσιν
ἤθη |
[1, 5] |
μὴ
πρόσεχε
φαύλῃ
γυναικί,
μέλι
|
γὰρ |
ἀποστάζει
ἀπὸ
χειλέων
γυναικὸς
πόρνης, |
[1, 15] |
οὔτε
μὴν
γραπτὸν
ἐποιήσαντο.
ἐπεδείκνυτο
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ὁ
Νουμᾶς
δι´
ἐπικρύψεως |
[1, 12] |
τοῦ
πνεύματος
τοῦ
θεοῦ,
μωρία
|
γὰρ |
αὐτῷ
ἐστιν.
σοφοὶ
δὲ
οὐκ |
[1, 5] |
τὴν
ἐκπορνεύσασαν;
ἐπιφέρει
ῥητῶς·
τῆς
|
γὰρ |
ἀφροσύνης
οἱ
πόδες
κατάγουσι
τοὺς
|
[1, 15] |
ὀγδώκοντα
ἐπὶ
ξείνης
ἐγενήθην.
ἐπῆλθε
|
γὰρ |
Βαβυλῶνά
τε
καὶ
Περσίδα
καὶ |
[1, 23] |
προδιδασκόμενος
εἰς
ἡγεμονίαν
ποιμενικῇ·
προγυμνασία
|
γὰρ |
βασιλείας
τῷ
μέλλοντι
τῆς
ἡμερωτάτης |
[1, 29] |
νόμος
δὲ
φῶς
ὁδοῦ·
ὁδοὺς
|
γὰρ |
βιότητος
ἐλέγχει
παιδεία.
νόμος
ὁ |
[1, 3] |
ὁ
Ἀβδηρίτης
ἐκεῖνός
φησιν·
στρεπτὴ
|
γὰρ |
γλῶσσα,
φησί,
βροτῶν·
πολέες
δ´ |
[1, 3] |
ἀποτείνεται
καὶ
γράφει
Σόλων·
εἰς
|
γὰρ |
γλῶσσαν
ὁρᾶτε
καὶ
εἰς
ἔπη |
[1, 20] |
γίνεται
τὸ
εὐδαιμόνως
ζῆν
(μὴ
|
γὰρ |
δὴ
εὐδαιμονῶμεν
πρὸς
τὰ
ὀνόματα) |
[1, 28] |
διακρίνειν
τε
καὶ
λέγειν·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
μία
Μύκονος«
ἡ
πᾶσα |
[1, 19] |
παρὰ
Πλάτωνι
λέγει
Σωκράτης·
εἰσὶ
|
γὰρ |
δή,
ὥς
φασιν
οἱ
περὶ |
[1, 19] |
ὁμωνύμως
προσεῖπεν.
εἶτα
ἐπιφωνεῖ·
οὕτω
|
γὰρ |
διαβήσῃ
ὕδωρ
ἀλλότριον»
τὸ
βάπτισμα |
[1, 10] |
ἔργῳ
χρωμένων
πονηρῷ
διαφέρουσιν
(εἰ
|
γὰρ |
διαβολὴ
ξίφους
διάκονος
καὶ
λύπην
|
[1, 17] |
γὰρ
ῥήματα
ἀληθῆ
λαλεῖ·
ὁ
|
γὰρ |
διάβολος
αὐτὸν
πληροῖ
τῷ
ἑαυτοῦ |
[1, 29] |
ζητεῖν
αὐτὴν
ἐν
γραφῇ.
ἔστι
|
γὰρ |
διαθήκη
ἣν
ὁ
αἴτιος
τοῦ |
[1, 27] |
ἀληθείας
ἐν
τῷ
νόμῳ.
ταῦτα
|
γὰρ
|
δύνασθαι
τὸν
νόμον
ὁμολογεῖται,
κἂν |
[1, 21] |
ἔτη
ζʹ
μῆνας
ιαʹ
τὰ
|
γὰρ |
δύο
ἔτη
προσλαμβάνεται
τοῖς
Ὄθωνος |
[1, 21] |
συμπλεύσας
Ἡρακλεῖ,
Μουσαίου
διδάσκαλος·
Ἀμφίων
|
γὰρ |
δυσὶ
προάγει
γενεαῖς
τῶν
Ἰλιακῶν, |
[1, 21] |
μηνὸς
πανήμου
ὀγδόῃ
φθίνοντος,
Ἑλλάνικος
|
γὰρ |
δωδεκάτῃ
θαργηλιῶνος
μηνός,
καί
τινες |
[1, 5] |
ὡς
ἐκείνη
τῆς
προπαιδείας.
εἰ
|
γὰρ
|
ἐγκράτειαν
φιλοσοφία
ἐπαγγέλλεται
γλώσσης
τε |
[1, 28] |
ἀνθρωπίνην
φύσιν
χωρῆσαι
{νοεῖν}
οὐδεὶς
|
γὰρ |
ἔγνω
τὸν
υἱὸν
εἰ
μὴ |
[1, 9] |
ἀπαιτεῖ
πρὸς
σαφήνειαν
διδασκαλίας.
ἀσφαλῶς
|
γὰρ |
ἐγνώκεσαν
τὸν
νοῦν
ἐκεῖνον
οἱ |
[1, 19] |
ἐπιγνώσῃ
ψυχὰς
ποιμνίου
σου.
ὅταν
|
γὰρ |
ἔθνη
τὰ
μὴ
νόμον
ἔχοντα |
[1, 1] |
καὶ
ὁ
ποιμήν·
ὃ
μὲν
|
γὰρ
|
εἰ
πῖόν
ἐστι
πολυπραγμονεῖ,
ὃ |
[1, 5] |
τὴν
μὲν
Ἄγαρ
παροίκησιν
(ἐνταῦθα
|
γὰρ |
εἴρηται·
μὴ
πολὺς
ἴσθι
πρὸς |
[1, 16] |
πῶς
γνωσθήσεται
τὸ
λαλούμενον;
ἔσεσθε
|
γὰρ
|
εἰς
ἀέρα
λαλοῦντες.
τοσαῦτα,
εἰ |
[1, 23] |
μὲν
θήλεα
τρέφειν
αὐτούς
(ἀσθενὲς
|
γὰρ |
εἰς
πόλεμον
γυνή)
διαφθείρειν
δὲ |
[1, 21] |
Οἰνώνη
Κεβρῆνος
ἐν
Ἰλίῳ·
Κρῆνος
|
γὰρ |
εἷς
τῶν
Ἡρακλειδῶν
ἐπιφανὴς
φέρεται |
[1, 3] |
καὶ
ἄλλων
τινῶν
λέγει·
καὶ
|
γὰρ |
εἰσελήλυθεν
πολλῶν
σοφιστῶν
ὄχλος
ἐξηρτυμένος. |
[1, 18] |
καὶ
τῆς
θείας
σοφίας.
βούλεται
|
γὰρ |
ἐκδιδάσκεσθαι
τὸν
λόγον
καὶ
εἰς |
[1, 8] |
τοῖς
πολλοῖς
ἀρέσκειν.
ἃ
μὲν
|
γὰρ |
ἐκείνους
ἥδει,
οὐκ
ἀσκοῦμεν
ἡμεῖς· |
[1, 14] |
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων
κακοὶ»
(διχῶς
|
γὰρ |
ἐκφέρεται
τὸ
αὐτὸ
ἀπόφθεγμα)
οἱ |
[1, 7] |
μὴ
πίστιν
ἔχοιεν.
διὰ
τοῦτο
|
γὰρ |
Ἑλλήνων
φωνῇ
ἡρμηνεύθησαν
αἱ
γραφαί, |
[1, 24] |
ταῦτα
στῦλος
πυρὸς
ἑπόμενος
(ὡδήγει
|
γὰρ |
ἔμπροσθεν
αὐτῶν)
ἦγε
νύκτωρ
τοὺς |
[1, 19] |
ἦν
δ´
ἐγώ,
φιλοθεάμονας.
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
γεωμετρίᾳ
αἰτήματα
καὶ
ὑποθέσεις |
[1, 1] |
τὸ
δὲ
ἐνυπάρχον
ἀνακινοῦσα.
πολλοὶ
|
γὰρ |
ἐν
ἡμῖν»
κατὰ
τὸν
θεῖον |
[1, 6] |
τιθεῖσι
θέσπιον,
αὐδήεντα·
εὔπορον
μὲν
|
γὰρ |
ἐν
λόγοις
τὸν
πολυφράδμονα
λέγει, |
[1, 11] |
δὲ
σοφοὺς
ἐπιρραπίζων
γράφει.
οὐ
|
γὰρ |
ἐν
λόγῳ
ἡ
βασιλεία
τοῦ |
[1, 21] |
νομοθέτου
Λακεδαιμονίων
ἡλικίαν
γεγονέναι·
Διευχίδας
|
γὰρ |
ἐν
τετάρτῳ
Μεγαρικῶν
περὶ
τὸ |
[1, 21] |
ναός,
τοῦτο
φανερόν
ἐστι·
καὶ
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
Ἔσδρᾳ
γέγραπται,
καὶ |
[1, 17] |
οὐκ
ἐνεργεῖ
οὐδὲ
κωλύει.
τί
|
γὰρ |
ἐνεργεῖ
ὁ
μὴ
κωλύων;
ἤδη |
[1, 14] |
ποιήμασι;
πρὸς
γοῦν
Κορινθίους,
οὐ
|
γὰρ |
ἐνταῦθα
μόνον,
περὶ
τῆς
τῶν |
[1, 1] |
παρὰ
τὰ
γεγραμμένα
ἀποκρίνεται
δεῖται
|
γὰρ |
ἐξ
ἀνάγκης
βοηθοῦ
ἤτοι
τοῦ |
[1, 1] |
ἄνυδρον
εὕρωσι
τὴν
γῆν.
ἀπορίᾳ
|
γὰρ |
ἐπαρκεῖν
{οὐ}
δίκαιον,
ἀργίαν
δὲ |
[1, 1] |
οἱ
παροιμιαζόμενοι,
ὀρέγοντες
εὑρεθῶμεν.
οὐ
|
γὰρ |
ἔστι
τὰ
γραφέντα
μὴ
οὐκ |
[1, 6] |
μὴ
μαθόντα
ὁμολογοῦμεν.
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
εὖ
λεγόμενα
προσίεσθαι,
τὰ
δὲ |
[1, 2] |
μέρος
ἄχρι
συγγνώσεως
ἐκκάλυψιν.
πιστὸς
|
γὰρ |
εὖ
μάλα
ὁ
μετ´
ἐμπειρίας |
[1, 10] |
βούλομαι,
οὐθέν
μοι
μέλει.
σωθῆναι
|
γὰρ |
εὖ
οἶδ´
ὅτι
καὶ
συνάρασθαι |
[1, 11] |
μετ´
ἀγάπης
δηλονότι
ἔλεγχοι·
καρδία
|
γὰρ |
εὐθεῖα
ἐκζητεῖ
γνῶσιν,
ὅτι
ὁ |
[1, 15] |
γέρων
δὲ
Ἕλλην
οὐδείς·
οὐ
|
γὰρ |
ἔχετε
μάθημα
χρόνῳ
πολιόν.
Δημόκριτος |
[1, 8] |
τοῦ
ψεύδους
πιστεύειν.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἐψεῦσθαι
τῆς
ἀληθείας
κακόν
ἐστι, |
[1, 19] |
ἑκάστου
ἡμῶν
ὑπάρχοντος·
ἐν
αὐτῷ
|
γὰρ |
ζῶμεν
καὶ
κινούμεθα
καὶ
ἐσμέν, |
[1, 11] |
ἐν
δυνάμει
δὲ»
εἶπεν·
μόνη
|
γὰρ |
ἡ
ἀλήθεια
δυνατή.
καὶ
πάλιν· |
[1, 24] |
ἐρήμου
καὶ
τραχείας
ὁδοῦ
(τοιαύτη
|
γὰρ |
ἡ
ἀρετὴ
τοῦ
στρατηγικοῦ)
ἐπιθέμενος |
[1, 7] |
δὲ
δυνάμει
καὶ
πίστει.
δωρεὰ
|
γὰρ |
ἡ
διδασκαλία
τῆς
θεοσεβείας,
χάρις |
[1, 27] |
τε
εἶναι
καὶ
ἀγαθήν.
ἀμφοῖν
|
γὰρ |
ἡ
δύναμις
οἰκονομεῖ
σωτηρίαν,
ἣ |
[1, 5] |
πρὸς
σοφίας
κτῆσιν
συνεργεῖ.
ἔστι
|
γὰρ |
ἡ
μὲν
φιλοσοφία
ἐπιτήδευσις
σοφίας, |
[1, 1] |
τινα
μηδὲ
ἀπομνημονευθέντα
ἡμῖν
(πολλὴ
|
γὰρ |
ἡ
παρὰ
τοῖς
μακαρίοις
δύναμις |
[1, 18] |
μὴ
πιστεύσαντες
τῷ
κηρύγματι·
ἑκούσιος
|
γὰρ |
ἥ
τε
αἵρεσις
ἥ
τε |
[1, 18] |
ἐκβάσει,
Ἕλλησι
δὲ
μωρίαν·
μυθῶδες
|
γὰρ
|
ἡγοῦνται
οἱ
δοκησίσοφοι
διά
τε |
[1, 21] |
Λητὼ
κατὰ
Τιτυὸν
γίνεται,
Λητὼ
|
γὰρ |
ἥλκησε,
Διὸς
κυδρὴν
παράκοιτιν,
Τιτυὸς |
[1, 20] |
δυνάμει
καὶ
τοῖς
ὁμοίοις·
θεοδίδακτοι»
|
γὰρ |
ἡμεῖς,
ἱερὰ
ὄντως
γράμματα
παρὰ |
[1, 1] |
λεγόμενα,
οὕτω
κἀνταῦθα
(πρὸς
πολλοὺς
|
γὰρ |
ἡμῖν
ὁ
λόγος
ὁ
πρὸ
|
[1, 23] |
ὧδε
ἐκ
προσώπου
Μωυσέως·
ἰδὼν
|
γὰρ |
ἡμῶν
γένναν
ἅλις
ηὐξημένην
δόλον |
[1, 22] |
διανοίας
καὶ
τὰς
λέξεις·
θεοῦ
|
γὰρ |
ἦν
βούλημα
μεμελετημένον
εἰς
Ἑλληνικὰς |
[1, 24] |
πολλὰ
τῇ
πορείᾳ
ἐκέχρητο.
ἑτέρα
|
γὰρ |
ἦν
οἰκονομία,
καθ´
ἣν
ἐπαιδεύοντο |
[1, 16] |
ἐπενόησαν
καὶ
Φρύγες
αὐλόν·
Φρύγες
|
γὰρ |
ἤστην
Ὄλυμπός
τε
καὶ
Μαρσύας. |
[1, 17] |
πάντα
βλαβερὰν
αὐτὴν
γενέσθαι·
τῆς
|
γὰρ |
θείας
σοφίας
καὶ
ἀρετῆς
καὶ
|
[1, 1] |
οὔ
τί
που
φθονῶν
(οὐ
|
γὰρ |
θέμις)
δεδιὼς
δὲ
ἄρα
περὶ
|
[1, 1] |
ἀγαθοῦ
παρατυχόντος
βοηθοῦ·
δι´
ἀνθρώπων
|
γὰρ |
θεόθεν
αἱ
πλεῖσται
εὐεργεσίαι
χορηγοῦνται. |
[1, 4] |
αἰνισσόμενος
καὶ
τάδε
λέγων·
ὁ
|
γὰρ |
θεὸς
δίδωσι
σοφίαν
ἐκ
τοῦ |
[1, 24] |
τὴν
Ἑλλάδα
στρατεύσαντες
συνεχρήσαντο.
τοῦ
|
γὰρ |
θυμοῦ
τὸ
μὲν
φιλόνικον
μόνον |
[1, 24] |
τηροῦντας
αὐτὸν
τῶν
βαρβάρων·
ὁ
|
γὰρ |
Ἱππίας
ὁ
τῶν
Ἀθηναίων
ἀποστὰς |
[1, 25] |
δόγμα
ἓν
νεύουσαν
αἰεί·
καὶ
|
γὰρ
|
ἰσχύι
καὶ
σεμνότητι
καὶ
φρονήσει |
[1, 21] |
καὶ
τριάκοντα.
γυναικῶν
δὲ
(καὶ
|
γὰρ |
καὶ
αὗται
προεφήτευον)
Σάρρα
τε
|
[1, 5] |
καλέσαι
καὶ
τοὺς
Ἕλληνας·
ἐπαιδαγώγει
|
γὰρ |
καὶ
αὐτὴ
τὸ
Ἑλληνικὸν
ὡς |
[1, 19] |
καθ´
ὑμᾶς
ποιητῶν
εἰρήκασιν·
τοῦ
|
γὰρ |
καὶ
γένος
ἐσμέν.
ἐξ
ὧν |
[1, 4] |
κατ´
αὐτοὺς
θεωρίας
ἀντιλαμβάνονται.
εὑρετικὸν
|
γὰρ
|
καὶ
ἐπινοητικὸν
ἡ
συναίσθησις
ἐπιβάλλειν |
[1, 11] |
τὸν
πιστεύσαντα
ὁ
λόγος·
ζητεῖτε»
|
γὰρ |
καὶ
εὑρήσετε»
λέγει,
ἀλλὰ
τὴν |
[1, 6] |
ποτε
ἀλήθειαν
διιδεῖν
δυνηθῇ.
τροφὴ
|
γὰρ |
καὶ
ἡ
παίδευσις
ἡ
χρηστὴ |
[1, 25] |
ὅρασις)
οὐδὲ
δόξα
πᾶσα
(οὐ
|
γὰρ |
καὶ
ἡ
πονηρά)
ἀλλὰ
νόμος |
[1, 19] |
Ἀρεοπαγίτας·
δεισιδαιμονεστέρους
ὑμᾶς
θεωρῶ.
διερχόμενος
|
γὰρ |
καὶ
ἱστορῶν
τὰ
σεβάσματα
ὑμῶν |
[1, 18] |
φιλοσοφίαν
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην.
ἀλλὰ
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
δοκησίσοφος
παραινέσεις
ἔχει |
[1, 1] |
γεωργικῶς
εἰς
καταφύτευσιν
ἀμπελῶνος.
ἀγὼν
|
γὰρ |
καὶ
ὁ
προαγὼν
καὶ
μυστήρια |
[1, 21] |
ἡ
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα·
λέγονται
|
γὰρ |
καὶ
περὶ
τῆς
ἐπωνυμίας
αὐτῆς |
[1, 17] |
τὰ
δὲ
καὶ
ἐξευρόντες·
ἴσως
|
γὰρ |
καὶ
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
|
[1, 26] |
ἐπιστήμης
πρόσταγμα
ὁ
νόμος,
δύναμις
|
γὰρ |
καὶ
σοφία
ὁ
λόγος
τοῦ |
[1, 24] |
τοῦ
στρατηγικοῦ)
ἐπιθέμενος
αὐτοῖς.
ἐμπειρίας
|
γὰρ |
καὶ
στρατηγίας
ἔργον
ἦν
τὸ |
[1, 10] |
εὐεργεσίαν
ἄγων
τοὺς
ἀκούοντας.
ἔστι
|
γὰρ |
καὶ
σωτήριος
λόγος
ὡς
καὶ |
[1, 26] |
εἴη
ἂν
νομοθετική·
κτᾶσθαί
τε
|
γὰρ |
καὶ
χρῆσθαι
ταύτης
ἴδιον
βασιλικωτάτης |
[1, 1] |
τῇ
τοῦ
ἄρτου
διανομῇ.
εἰσὶ
|
γὰρ |
καὶ
ψυχαὶ
ἰδίας
ἔχουσαι
τροφάς, |
[1, 18] |
τοῦ
μωράναντος
τὴν
σοφίαν;
ἔμπαλιν
|
γὰρ |
καίτοι
σοφοὶ
ὄντες
ἐν
μείζονι |
[1, 11] |
τὴν
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων·
ἡ
|
γὰρ |
κατὰ
τὴν
θείαν
παράδοσιν
φιλοσοφία
|
[1, 21] |
καιρὸν
τῆς
ἐπιθέσεως
δηλώσαντος.
σιγάσθω
|
γὰρ
|
Κομήτης
ὁ
Κρής,
Κινύρας
ὁ |
[1, 27] |
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης
φορεῖ.
ἑνὸς
|
γὰρ |
κυρίου
ἐνέργεια,
ὅς
ἐστι
δύναμις |
[1, 17] |
νόμου
οἱ
τούτων
αἴτιοι.
ᾧ
|
γὰρ |
κωλῦσαι
δύναμις
ἦν,
τούτῳ
καὶ |
[1, 10] |
ῥήμασι
γίνου»
λέγουσα·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
λέξις
οἷον
ἐσθὴς
ἐπὶ
σώματος, |
[1, 21] |
δὲ
πρεσβύτερος
οὐ
μακρῷ·
τῶν
|
γὰρ |
Μαγνήτων
ὁ
μὲν
Ἀρχίλοχος
ἀπολωλότων, |
[1, 22] |
τὴν
ἑρμηνείαν
ἀκριβῶς
πραγματευσαμένου·
ἔτι
|
γὰρ |
Μακεδόνων
τὴν
Ἀσίαν
κατεχόντων
φιλοτιμούμενος |
[1, 10] |
ὅτε
Καδμείαν
νίκην
ἀπηνέγκαντο.
παντὸς
|
γὰρ |
μᾶλλον
ἀληθὴς
ὁ
ψαλμὸς
ἐκεῖνος· |
[1, 21] |
Ἄνδρων
ἐν
τῷ
Τρίποδι.
Ἡράκλειτος
|
γὰρ |
μεταγενέστερος
ὢν
Πυθαγόρου
μέμνηται
αὐτοῦ |
[1, 9] |
ἐκ
τοῦ
λόγου
γίνεται;
εἰ
|
γὰρ |
μὴ
λόγῳ
πράττοιμεν,
ἀλόγως
ποιοῖμεν |
[1, 1] |
καλλίστοις
τὰ
ὑπομνήματα
ἡμῖν.
οὐ
|
γὰρ |
μόνον
δι´
Ἑβραίους
καὶ
τοὺς |
[1, 3] |
ἐν
τῇ
πανουργίᾳ
αὐτῶν·
κύριος
|
γὰρ |
μόνος
γινώσκει
τοὺς
διαλογισμοὺς
τῶν |
[1, 29] |
βραχύ
τι
διαφέρειν
μύθων·
οὐ
|
γὰρ
|
μύθων
παιδικῶν
ἐξακουστέον
οὐδὲ
μὴν |
[1, 27] |
ἀδικίας
ποτὲ
δικαιοσύνην
κτᾶσθαι;
ὁ
|
γὰρ |
νόμος
κηδόμενος
τῶν
ὑπηκόων
πρὸς |
[1, 25] |
ἄριστον
δὲ
τὸ
φιλοσοφεῖν.
ὁ
|
γὰρ |
νοῦν
ἔχων
πάντα
τὰ
αὑτοῦ
|
[1, 19] |
ἀπόστολος
ἐφ´
ἡμῶν
γράφει·
βλέπομεν
|
γὰρ |
νῦν
ὡς
δι´
ἐσόπτρου»
κατ´ |
[1, 26] |
τῶν
προβάτων
προνοεῖν
φαμεν,
{οὕτω
|
γὰρ} |
ὁ
ἀγαθὸς
ποιμὴν
τὴν
ψυχὴν |
[1, 14] |
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
ὀλυμπιάδα.
Ἡράκλειτος
|
γὰρ |
ὁ
Βλύσωνος
Μελαγκόμαν
τὸν
τύραννον |
[1, 1] |
πολλάκις
τοῖς
ἐπακούουσιν
αὐτοῦ·
εἷς
|
γὰρ
|
ὁ
διδάσκαλος»
καὶ
τοῦ
λέγοντος |
[1, 1] |
θεοσόφως
καὶ
συμπεριφερόμενος
ἐνεργήσει.
οὔτε
|
γὰρ |
ὁ
ἔχων
τὴν
ἀρετὴν
χρῄζει |
[1, 21] |
Χριστοῦ
Ἄννα
καὶ
Συμεών·
Ζαχαρίας
|
γὰρ |
ὁ
Ἰωάννου
πατὴρ
καὶ
πρὸ |
[1, 9] |
κατὰ
τὰς
διαθήκας;
παρ´
ἀμφιβολίαν
|
γὰρ |
ὁ
κύριος
τὸν
διάβολον
κατὰ |
[1, 1] |
τῷ
εἰς
ἄνδρας
ἐγγραφομένῳ.
οὐ
|
γὰρ |
ὁ
μὲν
καυχησάμενος
εὐποιίαν
τὴν |
[1, 27] |
ὡς
οὐ
καλοῦ
κἀγαθοῦ·
οὐ
|
γὰρ |
ὁ
μὲν
τὴν
τοῦ
σώματος |
[1, 11] |
καλοῦ
τε
καὶ
κακοῦ.
πᾶς
|
γὰρ |
ὁ
μετέχων
γάλακτος
ἄπειρος
λόγου |
[1, 27] |
εὐεργετοῖτ´
ἂν
{ὁ}
ἀποκτειννύμενος·
εὐεργέτης
|
γὰρ |
ὁ
νόμος
τοὺς
μὲν
δικαίους |
[1, 27] |
σὺν
τῷ
κόσμῳ
κατακριθῶμεν.
προεῖπεν
|
γὰρ |
ὁ
προφήτης·
παιδεύων
ἐπαίδευσέν
με |
[1, 8] |
φαρμάκων
δεῖται
σοφῶν.
ὑγιαίνων»
μὲν
|
γὰρ |
ὁ
σωτήριος
εἴρηται
λόγος
αὐτὸς |
[1, 7] |
ἣν
ὁ
κύριος
ἡρμήνευσεν.
εἷς
|
γὰρ |
ὁ
τῆς
ἐν
ἀνθρώποις
γῆς |
[1, 16] |
ἦν)
πρῶτον
θυρεὸν
κατασκευάσαι.
Κάδμος
|
γὰρ
|
ὁ
Φοῖνιξ
λιθοτομίαν
ἐξεῦρεν
καὶ |
[1, 19] |
αἱρέσεις
ἐπιρραπίζει.
ἐπιφέρει
γοῦν·
ἀπέλιπεν
|
γὰρ |
ὁδοὺς
τοῦ
ἑαυτοῦ
ἀμπελῶνος,
τὰς |
[1, 24] |
γέγονεν
ὅπερ
καὶ
ὑπώπτευσεν·
ἐπεδίωξαν
|
γὰρ |
οἱ
Αἰγύπτιοι
ἐφ´
ἵππων
καὶ |
[1, 15] |
Ὀρφεὺς
Ὀδρύσης
ἢ
Θρᾷξ;
Ὅμηρον
|
γὰρ |
οἱ
πλεῖστοι
Αἰγύπτιον
φαίνουσιν.
Θαλῆς |
[1, 19] |
ἐμφανῶς
ταττούσης
τῆς
γραφῆς.
εἰσὶ
|
γὰρ |
οἳ
καὶ
ὕδωρ
ψιλὸν
εὐχαριστοῦσιν. |
[1, 25] |
τῇ
Πολιτείᾳ
συνάπτει.
ἔπειτα
τέλος
|
γὰρ |
οἶμαι
τοῦ
τε
πολιτικοῦ
τοῦ |
[1, 1] |
κατὰ
τὴν
ὑποσημείωσιν
τηρήσει.
ποθούσης
|
γὰρ |
οἶμαι
ψυχῆς
τὴν
μακαρίαν
παράδοσιν |
[1, 2] |
τῆς
τῶν
ὑπονοουμένων
ἐπιστήμης.
σιωπῶ
|
γὰρ |
ὅτι
οἱ
Στρωματεῖς
τῇ
πολυμαθίᾳ |
[1, 1] |
μὴ
παρέχοντος
τοῦ
κυρίου
(μὴ
|
γὰρ |
οὐ
θεμιτὸν
οὕτω
φρονεῖν)
ἀλλὰ |
[1, 11] |
ὑπὸ
τοῦ
Χριστοῦ
ἀπανδρωθῶσιν.
εἰ
|
γὰρ |
οὐ
κληρονομήσει
ὁ
υἱὸς
τῆς |
[1, 10] |
τοῦ
σώματος
σωτηρίας
κήδεσθαι.
εὐτελῆ
|
γὰρ |
οὐ
μόνον
δίαιταν,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 15] |
Ἰουδαῖον,
ὃς
Ἀριστοτέλει
συνεγένετο.
Ἡράκλειτος
|
γὰρ |
οὐκ
ἀνθρωπίνως
φησίν,
ἀλλὰ
σὺν |
[1, 12] |
ὑώδεσί
τε
καὶ
ἀπαιδεύτοις·
σχεδὸν
|
γὰρ |
οὐκ
ἔστι
τούτων
πρὸς
τοὺς |
[1, 6] |
δὲ
καιροῦ
μέτρα
εἰδέναι·
σοφίης
|
γὰρ |
οὗτος
ὅρος.
ὅσοι
δὲ
ἔξω |
[1, 1] |
ἑστιάσεως
τῆς
αὐτῆς
κατηξιωμένοις.
τί
|
γὰρ |
ὄφελος
σοφίας
μὴ
σοφιζούσης
τὸν |
[1, 6] |
ὡς
ἐργάτις
ἐστί·
καὶ
αὐτὴ
|
γὰρ |
πάντα
τὸν
λειμῶνα
ἐπινεμομένη
ἓν |
[1, 21] |
τὴν
Ἰλίου
ἅλωσιν
ὃ
μὲν
|
γὰρ |
παρὰ
τοῖς
Φαίαξιν,
ὃ
δὲ |
[1, 24] |
δι´
αὐτοῦ
πιστεύοντας
προσιέμενος.
πάντα
|
γὰρ |
παρέδωκεν
ὁ
θεὸς
καὶ
πάντα |
[1, 18] |
τῆς
οἰήσεως
ἀναπείθει
ἀπιστεῖν·
ἡ
|
γὰρ |
παρουσία
τοῦ
σωτῆρος
οὐ
μωροὺς |
[1, 7] |
διαβιοῦσι
καλῶς
εὖ
ποιεῖν·
εὐποιίᾳ
|
γὰρ |
περιπεπτώκασιν,
ἔνιοι
δὲ
καὶ
εὐστοχοῦσι |
[1, 9] |
οἱ
τοῦ
πνεύματος
μαθηταί·
ἐκ
|
γὰρ |
πίστεως
καὶ
ὡς
οὐχ
οἷόν |
[1, 26] |
ἐπὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἄγων·
ὁ
|
γὰρ |
πνεύματι
ἁγίῳ
γενόμενος
πνευματικός.
οὗτος |
[1, 11] |
ἀλλ´
ἐν
δυνάμει
θεοῦ.
ὁ
|
γὰρ |
πνευματικὸς
ἀνακρίνει
πάντα,
αὐτὸς
δὲ |
[1, 22] |
προειρημένον
φιλόσοφον
εἰληφέναι
πολλά
(γέγονε
|
γὰρ |
πολυμαθής)
καθὼς
καὶ
Πυθαγόρας
πολλὰ |
[1, 19] |
νοῦ
διανομὴν»
δικαιοσύνης
σκοπήσωμεν.
ἂν
|
γὰρ |
προαναφώνησίν
τις
εἴπῃ
καὶ
συνεκφώνησιν |
[1, 17] |
τῷ
τοῦ
αἰτίου
ἐγκλήματι.
ὁ
|
γὰρ |
προασπίζων
αἴτιός
ἐστι
τῷ
προασπιζομένῳ |
[1, 10] |
βεβήλους
κενοφωνίας
περιίστασθαι.
ἐπὶ
πλεῖον
|
γὰρ |
προκόπτουσιν
ἀσεβείας,
καὶ
ὁ
λόγος |
[1, 8] |
ἐμποιητικὴ
ψευδῶν
ὡς
ἀληθῶν·
παρέχει
|
γὰρ |
πρὸς
μὲν
πειθὼ
τὴν
ῥητορικήν, |
[1, 1] |
λαβεῖν
τὴν
μοῖραν
ἐπιτρέπουσιν.
ἀρίστη
|
γὰρ |
πρὸς
τὴν
ἀκριβῆ
αἵρεσίν
τε |
[1, 16] |
καὶ
τὸ
δίχορδον
Ἀσσύριοι.
Καρχηδόνιοι
|
γὰρ |
πρῶτοι
τετρήρη
κατεσκεύασαν,
ἐναυπήγησε
δὲ |
[1, 17] |
Ἑρμᾷ
περὶ
τοῦ
ψευδοπροφήτου·
τινὰ
|
γὰρ |
ῥήματα
ἀληθῆ
λαλεῖ·
ὁ
γὰρ |
[1, 2] |
ἐχομένους
αὐτῶν
γοητεύοντες.
Ἑβραῖοι
μὲν
|
γὰρ |
σημεῖα
αἰτοῦσιν,
ᾗ
φησιν
ὁ |
[1, 13] |
καὶ
αἴσθησιν
χρυσίου
καθαροῦ·
κρείσσων
|
γὰρ |
σοφία
λίθων
πολυτελῶν,
πᾶν
δὲ
|
[1, 5] |
γένωνται
πολλαὶ
ὁδοὶ
βίου·
ὁδοὺς
|
γὰρ |
σοφίας
διδάσκω
σε,
ὅπως
μὴ |
[1, 27] |
ἀπαλλάττων
τῶν
παρόντων
κακῶν.
τοὺς
|
γὰρ |
σωφρόνως
καὶ
δικαίως
βιοῦν
ἑλομένους |
[1, 1] |
εἰ
πάντων
ἡ
δικαιοσύνη;
ἀλλὰ
|
γὰρ |
τὰ
μυστήρια
μυστικῶς
παραδίδοται,
ἵνα |
[1, 25] |
ἐστιν
οὐ
τὰ
νομιζόμενα
(οὐδὲ
|
γὰρ |
τὰ
ὁρώμενα
ὅρασις)
οὐδὲ
δόξα |
[1, 21] |
τε
τοῦ
Σολομῶνος
τεσσαράκοντα·
συνάξει
|
γὰρ |
τὰ
πάντα
ἐπὶ
τὴν
Σολομῶνος |
[1, 8] |
εὐγλωσσίᾳ
νικᾷ,
σοφὸς
μέν,
ἀλλὰ
|
γὰρ |
τὰ
πράγματα
κρείσσω
νομίζω
τῶν |
[1, 4] |
σφᾶς
αὐτοὺς
παραστήσαντες.
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
τὰς
βαναύσους
μετιόντες
τέχνας
τοῦ |
[1, 19] |
θείας
οἰκονομίας
ἡ
περίπτωσις
(οὐ
|
γὰρ |
ταὐτόματον
ἐκθειάσει
τις
διὰ
τὴν |
[1, 5] |
κατατριβῶσί
σου
σάρκες
σώματος.
τοῦτο
|
γὰρ |
τέλος
τῆς
ἄφρονος
ἡδονῆς.
καὶ |
[1, 24] |
εἰς
εὐσέβειαν
ἀναφέρων
θεοῦ.
οὕτω
|
γὰρ |
τῇ
ἀρετῇ
χρωμένη
φρόνησις
ἡ |
[1, 18] |
προσεκπονεῖν
ζητοῦντα
τὴν
ἀλήθειαν,
σὺν
|
γὰρ |
τῇ
λογικῇ
εὐποιίᾳ,
ἵνα
ἔχητε |
[1, 15] |
προσλαβὼν
τοὺς
ἠθικοὺς
πεποίηται·
λέγεται
|
γὰρ |
τὴν
Ἀκικάρου
στήλην
ἑρμηνευθεῖσαν
τοῖς |
[1, 4] |
ἡ
τοῦ
Ἰησοῦ
σοφία.
ἐὰν
|
γὰρ |
τὴν
φρόνησιν
τήν
τε
αἴσθησιν |
[1, 7] |
χάρις
δὲ
ἡ
πίστις.
ποιοῦντες
|
γὰρ |
τὸ
θέλημα
τοῦ
θεοῦ
τὸ |
[1, 17] |
ἀποστῆναι,
εἰκότως
ἂν
κολάσειε
(καὶ
|
γὰρ |
τὸ
πυρέττειν
ἀκούσιον·
ἀλλ´
ὅταν |
[1, 21] |
μέχρι
τῆς
καταστροφῆς
αὐτῆς.
οὕτω
|
γὰρ |
τὸ
ῥητὸν
τὸ
ὑποτεταγμένον
δείκνυσιν· |
[1, 20] |
υἱέ,
μὴ
γίνου
ψεύστης·
ὁδηγεῖ
|
γὰρ |
τὸ
ψεῦσμα
πρὸς
τὴν
κλοπήν. |
[1, 1] |
δὴ
συνελόντι
φάναι
(ἐν
πολλοῖς
|
γὰρ |
τοῖς
μαργαρίταις
τοῖς
μικροῖς
ὁ |
[1, 4] |
πάσης
δ´
ἡμάρτανε
τέχνης.
Ἡσίοδος
|
γὰρ |
τὸν
κιθαριστὴν
Λίνον
παντοίας
σοφίας |
[1, 17] |
τὸ
βέλος
διελθεῖν
αἰτιάσονται·
οὐδὲ
|
γὰρ
|
τὸν
κλέπτην,
ἀλλὰ
τὸν
μὴ |
[1, 21] |
τέκνα
τοῦ
ἀδελφοῦ
αὐτῆς·
ἐκ
|
γὰρ |
τοῦ
γένους
ἦν
Ἀχαάβ.
ἡ |
[1, 27] |
θανάτῳ
οὐ
παρέδωκέν
με·
ἕνεκα
|
γὰρ |
τοῦ
διδάξαι
σε
τὴν
δικαιοσύνην |
[1, 15] |
ἔχετε
μάθημα
χρόνῳ
πολιόν.
Δημόκριτος
|
γὰρ |
τοὺς
Βαβυλωνίους
λόγους
προσλαβὼν
τοὺς |
[1, 12] |
καὶ
στραφέντες
ῥήξωσιν
ὑμᾶς.
χαλεπὸν
|
γὰρ |
τοὺς
περὶ
τοῦ
ἀληθινοῦ
φωτὸς |
[1, 16] |
ἑκατὸν
{πεντήκοντα}
νομοθετεῖ
Λακεδαιμονίοις·
Σόλωνος
|
γὰρ |
τοὺς
χρόνους
προειρήκαμεν.
Δράκων
δὲ |
[1, 21] |
φθάσας
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
μέχρι
|
γὰρ |
τούτων
τῶν
ἡμερῶν
ὁ
πόλεμος |
[1, 8] |
τέλος
ἡ
νίκη.
τὸν
αὐτὸν
|
γὰρ |
τρόπον
καὶ
τῆς
σοφιστικῆς
ἀρχὴ |
[1, 5] |
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ
παραινεῖ·
προπαιδεύει
|
γὰρ |
τῷ
κυριακῷ
λόγῳ
τὰ
κατὰ |
[1, 28] |
τὸ
δὲ
καλὸν
κατέχοντες·
αὕτη
|
γὰρ |
τῷ
ὄντι
ἡ
διαλεκτικὴ
φρόνησίς |
[1, 13] |
τὴν
ἀλλοδαπὴν
ἐκπέσῃ
γῆν.
πάμπολλα
|
γὰρ |
τῶν
παρὰ
ταῖς
αἱρέσεσι
δοξαζομένων |
[1, 17] |
ἐν
διδακτοῖς
πνεύματος.
ἐπὶ
μὲν
|
γὰρ |
τῶν
προφητῶν
πάντες»
φησὶν
ἐκ |
[1, 23] |
ἐξ
ὕδατος
ἀνελέσθαι
αὐτό
(τὸ
|
γὰρ |
ὕδωρ
μῶυ
ὀνομάζουσιν
Αἰγύπτιοι)
εἰς |
[1, 4] |
καὶ
θησαυρίζει
δικαίοις
βοήθειαν·
τοῖς
|
γὰρ |
ὑπὸ
φιλοσοφίας
δεδικαιωμένοις
βοήθεια
θησαυρίζεται |
[1, 1] |
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ
γεννητική.
συνελόντι
|
γὰρ |
φάναι
ἡ
συγγυμνασία
ἕξιν
ἐμποιεῖ |
[1, 21] |
ἡ
Κρητὸς
ἐν
Κρήτῃ.
Ἀκουσίλαος
|
γὰρ |
Φορωνέα
πρῶτον
ἄνθρωπον
γενέσθαι
λέγει· |
[1, 6] |
προκομιστέον,
καὶ
πρὸς
οὕστινας.
οὐ
|
γὰρ |
φύσει,
μαθήσει
δὲ
οἱ
καλοὶ |
[1, 13] |
τοίνυν
οὔσης
τῆς
ἀληθείας
(τὸ
|
γὰρ |
ψεῦδος
μυρίας
ἐκτροπὰς
ἔχει)
καθάπερ |
[1, 17] |
οὐ
μόνον
τὸ
ἀγαθοποιεῖν
(φύσις
|
γὰρ |
ὡς
εἰπεῖν
αὕτη
τοῦ
θεοῦ |
[1, 13] |
ὅλῃ
τῇ
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα·
ἢ
|
γὰρ |
ὡς
μέλος
ἢ
ὡς
μέρος |