Livre, Chap. |
[1, 11] |
πνευματικοῖς
λέγων
τοῖς
ἀνακρίνουσι
πάντα,
|
κατὰ |
ἀλήθειαν
λεγόμενα
πότερον
δοκεῖ
ἢ |
[1, 21] |
δευτέρῳ
καὶ
τριακοστῷ
ἡ
Μωυσέως
|
κατὰ |
Ἄμωσιν
τὸν
Αἰγύπτιον
καὶ
κατὰ |
[1, 21] |
ἐν
τρισὶν
ὅλαις
ἐκθέμενος
βίβλοις
|
κατὰ
|
Ἄμωσίν
φησιν
Αἰγύπτου
βασιλέα
Μωυσέως |
[1, 29] |
ἡ
δύναμις
ἡ
τῷ
Ἑρμᾷ
|
κατὰ |
ἀποκάλυψιν
λαλοῦσα
τὰ
ὁράματα«
φησὶ |
[1, 28] |
ἀποκαλύψῃ.
εἰκότως
ἄρα
ὁ
ἀπόστολος
|
κατὰ |
ἀποκάλυψιν«
φησὶν
ἐγνωκέναι
τὸ
μυστήριον, |
[1, 21] |
προσφάτως
γεγενημένης.
Σιμωνίδης
μὲν
οὖν
|
κατὰ |
Ἀρχίλοχον
φέρεται,
Καλλῖνος
δὲ
πρεσβύτερος |
[1, 29] |
ἐπήγαγεν
οὖν
μάθημα
χρόνῳ
πολιόν«
|
κατὰ |
βαρβαρικόν
τινα
τρόπον
ἀπλάστῳ
καὶ |
[1, 24] |
κατ´
ἀρετὴν
νικῶντος
καὶ
τοῦ
|
κατὰ |
βίαν
ὄργανον
τὸ
τακτικόν,
ἄλλο
|
[1, 23] |
ἀπολυθῆναι,
νύκτωρ
ἀνοιχθέντος
τοῦ
δεσμωτηρίου
|
κατὰ |
βούλησιν
τοῦ
θεοῦ
ἐξελθόντα
καὶ |
[1, 21] |
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀλευαδῶν
|
κατὰ |
Γύγην
αὐτὸν
τίθησι
γεγονέναι,
ὃς |
[1, 21] |
ὁ
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους
πόλεμος.
|
κατὰ |
δὲ
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
Φρυγίας |
[1, 21] |
ὁ
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
Ἰώ.
|
κατὰ |
δὲ
Κρότωπον
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος |
[1, 21] |
εἰς
Κρήτην
ἐκ
Φοινίκης
ἀνακομιδή.
|
κατὰ |
δὲ
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
ἡ |
[1, 21] |
Θήβας
παρουσία
Μίνωός
τε
βασιλεία.
|
κατὰ |
δὲ
Προῖτον
ὁ
Εὐμόλπου
πρὸς |
[1, 21] |
καὶ
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
|
κατὰ
|
δὲ
Σθένελον
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος |
[1, 21] |
μέν
τινες,
ἐννακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο,
|
κατὰ |
δὲ
τὴν
ἀκριβῆ
χρονογραφίαν
χίλια |
[1, 21] |
πράξεις
Ὀρφεύς
τε
καὶ
Μουσαῖος.
|
κατὰ |
δὲ
τὸ
ὀκτωκαιδέκατον
ἔτος
τῆς |
[1, 21] |
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία
ἡ
Ἀττική.
|
κατὰ |
δὲ
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας |
[1, 21] |
καὶ
τὰ
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
|
κατὰ |
δὲ
Φόρβαντα
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
|
[1, 16] |
μάλα.
φασὶ
δὲ
καὶ
τοὺς
|
κατὰ |
διατριβὴν
λόγους
καὶ
τὰ
ῥητορικὰ |
[1, 20] |
φιλοσοφία
πρὸς
τὴν
ἀληθείας
εὕρεσιν,
|
κατὰ |
διαφόρους
ἐπιβολὰς
διατείνουσα
ἐπὶ
τὴν |
[1, 26] |
ἀρετὴν
κατασκευάζειν
ἐροῦμεν,
τὸ
ἀνθρώπινον
|
κατὰ |
δύναμιν
ἀγαθὸν
ἀναζωπυροῦσαν,
ἐπιστατικὴν
οὖσαν |
[1, 20] |
υἱοῦ.
εἰ
γοῦν
σκοποῖμεν,
μία
|
κατὰ |
δύναμίν
ἐστιν
ἡ
ἀρετή,
ταύτην |
[1, 21] |
ἀναμφηρίστως
πάσης
σοφίας
ἀρχαιοτάτη
ἡ
|
κατὰ
|
Ἑβραίους
φιλοσοφία.
εἴρηται
μὲν
οὖν |
[1, 14] |
ἀποδείξωμεν
πολλαῖς
γενεαῖς
πρεσβυτέραν
τὴν
|
κατὰ |
Ἑβραίους
φιλοσοφίαν.
καὶ
περὶ
μὲν |
[1, 9] |
ἄν.
τὸ
λογικὸν
δὲ
ἔργον
|
κατὰ |
θεὸν
ἐκτελεῖται·
καὶ
οὐδὲν
χωρὶς |
[1, 18] |
ἐνδύσασθαι
τὸν
καινὸν
ἄνθρωπον
τὸν
|
κατὰ |
θεὸν
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
καὶ |
[1, 5] |
οὐρανίων
θέας
μετιὼν
εἰς
τὴν
|
κατὰ |
θεὸν
πίστιν
τε
καὶ
δικαιοσύνην. |
[1, 14] |
Κολοφώνιος
κατάρχει,
ὅν
φησι
Τίμαιος
|
κατὰ |
Ἱέρωνα
τὸν
Σικελίας
δυνάστην
καὶ |
[1, 21] |
Αἰγύπτου
πορείαν,
ἐξ
ὧν
συνῶπται
|
κατὰ |
Ἴναχον
ἠκμακέναι
τὸν
Μωσέα.
παλαίτατα |
[1, 21] |
ἄλλα
τεσσαράκοντα·
γίνεται
ἡ
ἔξοδος
|
κατὰ |
Ἴναχον
πρὸ
τῆς
Σωθιακῆς
περιόδου |
[1, 21] |
κατὰ
Ἄμωσιν
τὸν
Αἰγύπτιον
καὶ
|
κατὰ |
Ἴναχον
τὸν
Ἀργεῖον
ἐξ
Αἰγύπτου |
[1, 21] |
Αἰγύπτιος
τὸ
γένος,
ὡς
καὶ
|
κατὰ |
Ἰουδαίων
συντάξασθαι
βιβλίον,
Ἀμώσιος
τοῦ
|
[1, 26] |
δέ
ἐστι
τροφὴ
ἀνθρώπων«
καλὴ
|
κατὰ
|
κοινωνίαν.
αὐτίκα
τὴν
δικαστικὴν
μετεχειρίζετο, |
[1, 21] |
Φαέθοντος
ἐμπρησμόν,
ἃ
δὴ
συμβαίνει
|
κατὰ |
Κρότωπον,
γενεαὶ
τεσσαράκοντα
ἀριθμοῦνται·
εἰς |
[1, 22] |
πρώτῳ
τῶν
πρὸς
τὸν
Φιλομήτορα
|
κατὰ |
λέξιν
γράφει·
κατηκολούθηκε
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
δὴ
καὶ
αὐτόχθονος,
ὥς
φησι
|
κατὰ
|
λέξιν
ὁ
Τατιανός,
ἐννέα
δὲ |
[1, 18] |
Πράξεσι
τῶν
ἀποστόλων
εὕροις
ἂν
|
κατὰ |
λέξιν·
οἱ
μὲν
οὖν
ἀποδεξάμενοι |
[1, 7] |
ἐν
τῇ
πρὸς
Κορινθίους
ἐπιστολῇ
|
κατὰ
|
λέξιν
φησὶ
τὰς
διαφορὰς
ἐκτιθέμενος |
[1, 21] |
ἐστιν,
ἐν
τῷ
εὐαγγελίῳ
τῷ
|
κατὰ |
Λουκᾶν
γέγραπται
οὕτως·
ἔτει
δὲ |
[1, 21] |
Ἑλλήνων
Δήμητρα
καλεῖσθαί
φησιν,
ἣ
|
κατὰ |
Λυγκέα
γίνεται
ἑνδεκάτῃ
ὕστερον
Μωυσέως |
[1, 21] |
αϡ
καʹ
ἐν
δὲ
τῷ
|
κατὰ |
Ματθαῖον
εὐαγγελίῳ
ἡ
ἀπὸ
Ἀβραὰμ |
[1, 21] |
Τρωϊκῶν
ἐπὶ
τὴν
Ὁμήρου
γένεσιν
|
κατὰ |
μὲν
Φιλόχορον
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἔτη |
[1, 21] |
ἦν
δὲ
κατὰ
τὴν
Ἑλλάδα
|
κατὰ |
μὲν
Φορωνέα
τὸν
μετὰ
Ἴναχον |
[1, 21] |
ῥᾴδιον
τοίνυν
συνιδεῖν
Σολομῶνα
τὸν
|
κατὰ |
Μενέλαον
γενόμενον
(ὃ
δὲ
κατὰ |
[1, 11] |
καὶ
τὴν
πρόνοιαν
μέχρι
τῶν
|
κατὰ |
μέρος
ἄγει
καὶ
τρεπτὴν
καὶ |
[1, 2] |
φράσει,
μὴ
συνεμβαίνοντας
εἰς
τὴν
|
κατὰ |
μέρος
ἄχρι
συγγνώσεως
ἐκκάλυψιν.
πιστὸς |
[1, 21] |
τινες·
Ἑλλάνικος
γοῦν
τοῦτον
ἱστορεῖ
|
κατὰ |
Μίδαν
γεγονέναι,
Φανίας
δὲ
πρὸ |
[1, 15] |
λεγομένων
γραμμάτων
καὶ
ἡ
τῶν
|
κατὰ |
μουσικὴν
εὕρεσις
ῥυθμῶν
ἀναφέρεται·
δι´ |
[1, 25] |
τοῖς
ἄρχουσι
γίγνωνται,
ὅπερ
ἡ
|
κατὰ |
Μωυσέα
πραγματεία
διὰ
σπουδῆς
ἔχει |
[1, 28] |
πίστεως
ἀνυποκρίτου.
~(Ἡ
μὲν
οὖν
|
κατὰ |
Μωυσέα
φιλοσοφία
τετραχῇ
τέμνεται,
εἴς |
[1, 21] |
ὅπερ
ἀκόλουθον
ἦν,
περὶ
τῶν
|
κατὰ |
Μωυσέα
χρόνων
ἤδη
λεκτέον,
δι´
|
[1, 25] |
τοῦ
τε
πολιτικοῦ
τοῦ
τε
|
κατὰ |
νόμον
βιοῦντος
ἡ
θεωρία·
ἀναγκαῖον |
[1, 27] |
τὸν
νόμον
ὁμολογεῖται,
κἂν
οἱ
|
κατὰ |
νόμον
μὴ
πολιτευόμενοι
ὡς
ἐν |
[1, 24] |
βασιλεὺς
τοίνυν
ἐστὶν
ὁ
ἄρχων
|
κατὰ |
νόμους
ὁ
τὴν
τοῦ
ἄρχειν |
[1, 17] |
καὶ
ἀνωφελῆ
μένειν
μηδὲ
μὴν
|
κατὰ |
πάντα
βλαβερὰν
αὐτὴν
γενέσθαι·
τῆς |
[1, 4] |
τεκτονικὴν
τῶν
ξύλων,
ἐργάζεσθαι
{ἕως}
|
κατὰ |
πάντα
τὰ
ἔργα.
ἔπειτα
ἐπιφέρει |
[1, 16] |
Ἑλληνικὴ
φιλοσοφία,
ὡς
μέν
τινες,
|
κατὰ |
περίπτωσιν
ἐπήβολος
τῆς
ἀληθείας
ἁμῇ |
[1, 19] |
νοητὰ
τὴν
ψυχήν.
Εἴτ´
οὖν
|
κατὰ |
περίπτωσίν
φασιν
ἀποφθέγξασθαί
τινα
τῆς |
[1, 1] |
εἴ
τις
μὴ
προηγουμένως
ἐπιτελεῖ,
|
κατὰ |
περίστασιν
αὐτὸ
ποιεῖ,
ἀλλὰ
οἰκονομούμενός
|
[1, 19] |
τοῦ
ἀγνώστου
θεοῦ
τιμᾶσθαι
μὲν
|
κατὰ |
περίφρασιν
πρὸς
τῶν
Ἑλλήνων
τὸν |
[1, 28] |
φυσικὰ
καλεῖ.
καὶ
ἥ
γε
|
κατὰ |
Πλάτωνα
διαλεκτική,
ὥς
φησιν
ἐν |
[1, 15] |
θεοὺς
προσειπόντες.
ψυχὰς
γὰρ
ἀγαθὰς
|
κατὰ |
Πλάτωνα
καταλιπούσας
τὸν
ὑπερουράνιον
τόπον |
[1, 14] |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα.
Πυθαγόρας
δὲ
|
κατὰ |
Πολυκράτη
τὸν
τύραννον
περὶ
τὴν |
[1, 21] |
ὑπὸ
Νεχαὼ
βασιλέως
Αἰγύπτου
ἀνῃρέθη
|
κατὰ |
ποταμὸν
Εὐφράτην,
ὁρμῶντι
αὐτῷ
πρὸς |
[1, 17] |
ἡ
πολυποίκιλος
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
|
κατὰ |
πρόγνωσιν
τῶν
αἰώνων
ἣν
ἐποίησεν |
[1, 7] |
θεόθεν
ἥκειν
εἰς
ἀνθρώπους
οὐ
|
κατὰ |
προηγούμενον,
ἀλλ´
ὃν
τρόπον
οἱ |
[1, 2] |
ἧς
ἐξηκολούθηκεν
ἡ
γνῶσις,
οὐ
|
κατὰ |
προηγούμενον
λόγον
τῆς
φιλοσοφίας
παρεισελθούσης, |
[1, 5] |
ὁ
θεός,
ἀλλὰ
τῶν
μὲν
|
κατὰ |
προηγούμενον
ὡς
τῆς
τε
διαθήκης |
[1, 1] |
φυλάξῃς
χωρὶς
προκρίματος,
μηδὲν
ποιῶν
|
κατὰ |
πρόσκλισιν.
Ἀνάγκη
τοίνυν
ἄμφω
τούτω |
[1, 14] |
ἐν
Μεταποντίῳ
τῆς
Ἰταλίας
ἡ
|
κατὰ |
Πυθαγόραν
φιλοσοφία
ἡ
Ἰταλικὴ
κατεγήρασεν. |
[1, 24] |
κίονος
ὑψηλοῖο.
Ἀπόλλων
μέντοι
μυστικῶς
|
κατὰ |
στέρησιν
τῶν
πολλῶν
νοούμενος
ὁ
|
[1, 20] |
καθ´
ἑαυτὴν
ἀποτελέσματός
ἐστιν
αἰτία.
|
κατὰ |
σύγχρησιν
δὲ
τούτων
γίνεται
τὸ |
[1, 19] |
τὴν
πρὸς
ἡμᾶς
φιλοτιμίαν)
εἴτε
|
κατὰ |
συντυχίαν,
οὐκ
ἀπρονόητος
ἡ
συντυχία· |
[1, 15] |
πάλαι
μὲν
ἤκμασε
παρὰ
βαρβάροις
|
κατὰ |
τὰ
ἔθνη
διαλάμψασα,
ὕστερον
δὲ |
[1, 21] |
κατὰ
Μενέλαον
γενόμενον
(ὃ
δὲ
|
κατὰ |
τὰ
Ἰλιακὰ
ἦν)
πολλοῖς
ἔτεσι |
[1, 21] |
κατὰ
τοὺς
βαρβάρους
χρόνων
ἀποδοτέον
|
κατὰ |
τὰ
μέγιστα
διαστήματα.
ἀπὸ
μὲν |
[1, 21] |
Δαρεῖον
τοῦτον
Ἀλέξανδρος
ὁ
Μακεδὼν
|
κατὰ |
τὰ
προκείμενα
ἔτη
βασιλεύειν
ἄρχεται. |
[1, 11] |
κατὰ
τὴν
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων,
|
κατὰ |
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
καὶ |
[1, 11] |
περὶ
τὸν
σωτῆρα
οἰκονομία
φαίνεται,
|
κατὰ |
τὰ
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
καὶ |
[1, 21] |
τε
αὖ
καὶ
Μόψος,
οἳ
|
κατὰ |
τὰ
Τρωϊκὰ
γεγόνασι,
πρεσβύτερος
δὲ |
[1, 29] |
θέσιν
εἴρηται)
αὐτὸς
ὁ
ποιήσας
|
κατὰ |
τάξιν
τὴν
διακόσμησιν.
ἐν
δὲ |
[1, 9] |
φωνὰς
τάς
τε
ὁμωνύμως
ἐκφερομένας
|
κατὰ |
τὰς
διαθήκας;
παρ´
ἀμφιβολίαν
γὰρ |
[1, 8] |
ἔκπληξις.
ἥ
τε
αὖ
θρυλουμένη
|
κατὰ |
τὰς
διατριβὰς
διαλεκτικὴ
γύμνασμα
φιλοσόφου |
[1, 24] |
δὲ
ἡ
πασῶν
κακίστη
ἡ
|
κατὰ |
τὰς
ἐπιθυμίας
τάττεται
βασιλεία,
ὡς |
[1, 26] |
δὲ
αὐτῇ
ἡ
κολαστική,
τοῦ
|
κατὰ |
τὰς
κολάσεις
μέτρου
ἐπιστημονική
τις
|
[1, 1] |
τροφὸς
θάλπῃ
τὰ
ἑαυτῆς
τέκνα.
|
κατὰ |
ταὐτὰ
δὲ
καὶ
τοὺς
τῶν |
[1, 21] |
ὡς
καὶ
τὸ
τῶν
Μακκαβαϊκῶν.
|
κατὰ |
τὴν
αἰχμαλωσίαν
ταύτην
τῇ
εἰκόνι |
[1, 29] |
κύριον
προσαγορευόμενον.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
|
κατὰ |
τὴν
ἀληθῆ
φιλοσοφίαν
γνωστικῶν
ὑπομνημάτων |
[1, 21] |
~(Τοῦ
ἑνδεκάτου
τοίνυν
ἔτους
πληρουμένου
|
κατὰ |
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
ἑπομένου
βασιλεύοντος |
[1, 20] |
γραμματιστὴς
τῷ
φιλοσοφήσοντι)
οὐδ´
ὡς
|
κατὰ |
τὴν
ἀφαίρεσιν
αὐτῆς
ἤτοι
ἐλλείπειν |
[1, 9] |
μετὰ
τὰς
ἄλλας
καὶ
τὰς
|
κατὰ |
τὴν
βάρβαρον
φιλοσοφίαν
αἱρέσεις
αὐτῆς |
[1, 5] |
στεῖρα
ἦν
ἔτι
καὶ
ἄτεκνος
|
κατὰ |
τὴν
γενεὰν
ἐκείνην,
μηδέπω
μηδὲν |
[1, 29] |
ἠερέθονται«
λαμπτὴρ
ἄρα
ἐντολὴ
ἀγαθή,
|
κατὰ |
τὴν
γραφήν,
νόμος
δὲ
φῶς |
[1, 21] |
προφητεύσαντες
πρεσβύτεροι
εἶναι
Πυθαγόρου
τοῦ
|
κατὰ |
τὴν
δευτέραν
καὶ
ἑξηκοστὴν
ὀλυμπιάδα |
[1, 1] |
αὔξοντος
ὄντες
διάκονοι,
ἕν
εἰσι»
|
κατὰ |
τὴν
διακονίαν,
ἕκαστος
δὲ
τὸν |
[1, 7] |
φησὶ
τὰς
διαφορὰς
ἐκτιθέμενος
τῶν
|
κατὰ |
τὴν
ἐκκλησίαν
δοκίμων·
ἤτω
τις |
[1, 21] |
ἐξ
Αἰγύπτου
κίνησις.
ἦν
δὲ
|
κατὰ |
τὴν
Ἑλλάδα
κατὰ
μὲν
Φορωνέα |
[1, 1] |
καὶ
ἐπιστήμην
αὔξουσαι,
αἳ
δὲ
|
κατὰ |
τὴν
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι
φιλοσοφίαν,
ἧς |
[1, 19] |
γοῦν
σαφῶς·
οὗτοι
δέ
εἰσι
|
κατὰ |
τὴν
ἐμὴν
δόξαν
οὐκ
ἄλλοι |
[1, 22] |
καὶ
Περσῶν
ἐπικρατήσεως,
τά
τε
|
κατὰ |
τὴν
ἐξ
Αἰγύπτου
ἐξαγωγὴν
τῶν |
[1, 1] |
πάνθ´
ὅσα
προοικονομηθῆναι
καθήκει
τῆς
|
κατὰ |
τὴν
ἐποπτικὴν
θεωρίαν
γνώσεως,
ἣ |
[1, 11] |
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων·
ἡ
γὰρ
|
κατὰ |
τὴν
θείαν
παράδοσιν
φιλοσοφία
ἵστησι |
[1, 1] |
γοῦν
τὰ
μέγιστα
τῷ
περιτυχόντι
|
κατὰ |
τὴν
θείαν
πρόνοιαν,
ἀρχὴν
πίστεως, |
[1, 5] |
ὕστερον
δὲ
καὶ
αὑτῇ
προσελθόντα
|
κατὰ |
τὴν
θείαν
πρόνοιαν
γεννῆσαι
τὸν |
[1, 21] |
δὲ
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλοχείοις
ὑπομνήμασι
|
κατὰ |
τὴν
Ἰωνικὴν
ἀποικίαν
φησὶ
φέρεσθαι |
[1, 24] |
προηγούμενον,
ὅπερ
αὐτοὺς
ἀπταίστως
προπέμψαν
|
κατὰ |
τὴν
Μουνυχίαν
ἐξέλιπεν,
ἔνθα
νῦν |
[1, 21] |
μάντις
ὢν
Πολυφήμῳ
θεσπίζει
τὰ
|
κατὰ |
τὴν
Ὀδυσσέως
πλάνην,
ἢ
τὸν |
[1, 11] |
ἀπάτης»
τῆς
ἀναιρούσης
τὴν
πρόνοιαν,
|
κατὰ |
τὴν
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων·
ἡ |
[1, 11] |
τῆς
φιλοσοφίας
καὶ
κενῆς
ἀπάτης
|
κατὰ |
τὴν
παράδοσιν
τῶν
ἀνθρώπων,
κατὰ |
[1, 20] |
ἀναγκαία
πρὸς
τὸ
ζῆν,
ἡ
|
κατὰ |
τὴν
πίστιν
ἀλήθεια·
ἡ
προπαιδεία |
[1, 19] |
ἐπὶ
τῶν
ἄρτῳ
καὶ
ὕδατι
|
κατὰ
|
τὴν
προσφορὰν
μὴ
κατὰ
τὸν |
[1, 14] |
συνδιέτριψεν.
ἤκμασεν
οὖν
ὁ
Σόλων
|
κατὰ |
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ἕκτην
ὀλυμπιάδα.
Ἡράκλειτος |
[1, 14] |
τὸν
ποιητὴν
γεγονέναι,
Ἀπολλόδωρος
δὲ
|
κατὰ |
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενόμενον
παρατετακέναι |
[1, 1] |
ἐκ
περιουσίας
ὁ
σωτὴρ
αὐτός,
|
κατὰ |
τὴν
τοῦ
λαμβάνοντος
δύναμιν,
ἣν |
[1, 1] |
ψυχῇ
καὶ
πνεῦμα
πνεύματι
συναπτόμενα
|
κατὰ |
τὴν
τοῦ
λόγου
σπορὰν
αὔξει |
[1, 19] |
ὁ
τούτου
πατὴρ
καὶ
τῆς
|
κατὰ |
τὴν
τοῦ
νοῦ
διανομὴν»
δικαιοσύνης |
[1, 21] |
Ὀρφέα
φερόμενα
ποιήματα
λέγεται
εἶναι,
|
κατὰ |
τὴν
τῶν
Πεισιστρατιδῶν
ἀρχὴν
περὶ
|
[1, 1] |
λέγω
τῇδε,
μόνῃ
δὲ
τῇ
|
κατὰ |
τὴν
ὑποσημείωσιν
τηρήσει.
ποθούσης
γὰρ |
[1, 20] |
ἐπιχείρησιν
καὶ
διακρουομένη
τὰς
δολερὰς
|
κατὰ |
τῆς
ἀληθείας
ἐπιβουλὰς
φραγμὸς
οἰκείως |
[1, 21] |
Ἰνάχου.
~(ναὶ
μὴν
ἡ
Λητὼ
|
κατὰ |
Τιτυὸν
γίνεται,
Λητὼ
γὰρ
ἥλκησε, |
[1, 21] |
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ
Ὑστάσπου
προφητεύσαντες
|
κατὰ |
τὸ
δεύτερον
ἔτος
τῆς
βασιλείας |
[1, 21] |
ὃ
δὲ
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσι)
|
κατὰ |
τὸ
κιθαρίζειν
εὐδοκίμουν.
καὶ
τοὺς |
[1, 21] |
ὁ
Λάκων
ἐν
χρόνων
ἀναγραφῇ
|
κατὰ |
τὸ
ὄγδοον
ἔτος
τῆς
Χαρίλλου |
[1, 1] |
ἐντυγχανόντων
ἀπολαύειν
σωτηρίας,
ἧς
οὐδὲ
|
κατὰ
|
τὸ
παρὸν
μεταλαμβάνει,
ἀλλὰ
ἐλπίδι |
[1, 21] |
ὁ
ἐκ
τῶν
δώδεκα
Ἄγγελος
|
κατὰ |
τὸ
πρῶτον
ἔτος
τῆς
ὀγδόης |
[1, 21] |
Νίκανδρος
ἔτη
τριάκοντα
ἐννέα·
τούτου
|
κατὰ |
τὸ
τριακοστὸν
τέταρτον
ἔτος
τεθῆναί |
[1, 24] |
Πέρσαις,
ὧν
Δᾶτις
ἡγεῖτο,
τὰ
|
κατὰ |
τὸν
ἀγῶνα
μετ´
ἐκείνων
ὧν
|
[1, 21] |
κατελθοῦσαι.
φαίνονται
δὲ
εἶναι
καὶ
|
κατὰ |
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
αἱ
γενικαὶ |
[1, 1] |
Ἑβραίους
καὶ
τοὺς
ὑπὸ
νόμον
|
κατὰ |
τὸν
ἀπόστολον
εὔλογον
Ἰουδαῖον
γενέσθαι, |
[1, 19] |
τὰ
δικαιώματα
τοῦ
νόμου
φυλασσούσης»
|
κατὰ |
τὸν
ἀπόστολον
καὶ
πρὸ
τοῦ |
[1, 1] |
θεοῦ
γεώργιον,
θεοῦ
οἰκοδομή
ἐστε»
|
κατὰ |
τὸν
ἀπόστολον.
οὔκουν
οὐδὲ
ἀπὸ |
[1, 21] |
κατέσκαψε
δὲ
τὴν
Ἀουαρίαν
Ἄμωσις
|
κατὰ |
τὸν
Ἀργεῖον
γενόμενος
Ἴναχον,
ὡς |
[1, 24] |
καὶ
τούτων
ἅμα
τισὶ
χρωμένους
|
κατὰ |
τὸν
αὐτὸν
καιρόν.
ταῦτα
δὲ |
[1, 1] |
οἱ
εἰρηνοποιοί»
οἱ
τοὺς
ἐνταῦθα
|
κατὰ |
τὸν
βίον
καὶ
τὴν
πλάνην |
[1, 1] |
θεωρίαν
γνώσεως,
ἣ
προβήσεται
ἡμῖν
|
κατὰ |
τὸν
εὐκλεῆ
καὶ
σεμνὸν
τῆς |
[1, 1] |
ἀνακινοῦσα.
πολλοὶ
γὰρ
ἐν
ἡμῖν»
|
κατὰ |
τὸν
θεῖον
ἀπόστολον
ἀσθενεῖς
καὶ |
[1, 24] |
θεῖον
μέρος
ἐστίν,
οἷον
τὸ
|
κατὰ |
τὸν
θεὸν
καὶ
τὸν
ἅγιον
|
[1, 1] |
ἐν
λόγῳ
καὶ
βίῳ
τῷ
|
κατὰ |
τὸν
θεὸν
καὶ
τοὺς
πεινῶντας |
[1, 20] |
δείπνου
δὲ
λήγοντος
γλυκὺ
τρωγάλιον
|
κατὰ |
τὸν
Θηβαῖον
Πίνδαρον.
ἄντικρυς
δὲ |
[1, 1] |
δὲ
τὸν
ἴδιον
μισθὸν
λήψεται
|
κατὰ |
τὸν
ἴδιον
κόπον.
θεοῦ
γάρ |
[1, 19] |
ὕδατι
κατὰ
τὴν
προσφορὰν
μὴ
|
κατὰ |
τὸν
κανόνα
τῆς
ἐκκλησίας
χρωμένων |
[1, 18] |
σοφίαν»
εἴρηκεν
ὁ
ἀπόστολος
τὴν
|
κατὰ |
τὸν
κύριον
διδασκαλίαν,
σοφίαν
ἵνα
|
[1, 11] |
Πλάτων·
καὶ
τὸ
ἀγώνισμα»
ἡμῶν
|
κατὰ |
τὸν
Λεοντῖνον
Γοργίαν
διττῶν
{δὲ} |
[1, 10] |
εἰκότως,
οἶμαι,
πρόκειται
βιοῦν
μὲν
|
κατὰ |
τὸν
λόγον
καὶ
νοεῖν
τὰ |
[1, 9] |
ἐπιμελείας
καὶ
τέχνης
γεωργικῆς
τῆς
|
κατὰ |
τὸν
λόγον
τὸν
καρπὸν
τρυγητέον. |
[1, 1] |
τῆς
πίστεως.
ἕκαστος
δὲ
τούτων
|
κατὰ |
τὸν
μακάριον
Δαβὶδ
εὐχαριστῶν
ψαλλέτω· |
[1, 26] |
τὸ
θεῖον
κατ´
εἰκόνα
τῆς
|
κατὰ |
τὸν
Μωυσέα
προφητείας
ἀγνώμονες,
οὐκ |
[1, 25] |
τῶν
αὐτῶν.
ἆρ´
οὐ
τὰ
|
κατὰ |
τὸν
νόμον
ἑρμηνεύει
πρὸς
ἕνα |
[1, 20] |
μὲν
οὖν
καὶ
ἀπροσδεὴς
ἡ
|
κατὰ |
τὸν
σωτῆρα
διδασκαλία,
δύναμις»
οὖσα |
[1, 21] |
ὑπόμνημα
καὶ
ἡμᾶς
ἐπιδραμεῖν
τὰ
|
κατὰ |
τὸν
τόπον
εἰρημένα.
Ἀπίων
τοίνυν |
[1, 9] |
γὰρ
ὁ
κύριος
τὸν
διάβολον
|
κατὰ |
τὸν
τοῦ
πειρασμοῦ
σοφίζεται
χρόνον, |
[1, 21] |
ἀποθέωσιν
ἔτη
συνάγεται
τριάκοντα
ὀκτὼ
|
κατὰ |
τὸν
χρονογράφον
Ἀπολλόδωρον.
ἐντεῦθεν
δὲ |
[1, 2] |
δὲ
τῶν
ὑπομνημάτων
τῶν
περιειληφότων
|
κατὰ |
τοὺς
ἀναγκαίους
καιροὺς
τὴν
Ἑλληνικὴν |
[1, 22] |
Ναβουχοδονόσορ
αἰχμαλωσίᾳ
διαφθαρεισῶν
τῶν
γραφῶν
|
κατὰ |
τοὺς
Ἀρταξέρξου
τοῦ
Περσῶν
βασιλέως |
[1, 21] |
τὰ
Ἑλληνικὰ
καὶ
ἀπὸ
τῶν
|
κατὰ |
τοὺς
βαρβάρους
χρόνων
ἀποδοτέον
κατὰ |
[1, 14] |
Σύριος
ἢ
Τύριος,
ὥστε
εἶναι
|
κατὰ |
τοὺς
πλείστους
τὸν
Πυθαγόραν
βάρβαρον |
[1, 5] |
γὰρ
τῷ
κυριακῷ
λόγῳ
τὰ
|
κατὰ |
τοὺς
προσήκοντας
καιροὺς
ἑκάστῃ
γενεᾷ |
[1, 21] |
Προμηθέως
θυγατέρα
φησί.
Προμηθεὺς
δὲ
|
κατὰ |
Τριόπαν
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
μετὰ
Μωυσέα, |
[1, 26] |
δὲ
χρηστικὴ
τοῖς
θηρευθεῖσι
λόγῳ
|
κατὰ
|
τρόπον
σοφία
εἴη
ἂν
νομοθετική· |
[1, 4] |
θείαν
εὑρήσεις,
πρὸς
ἀντιδιαστολὴν
τῆς
|
κατὰ
|
φιλοσοφίαν
αἰσθήσεως
εἴρηκεν
ὁ
προφήτης, |
[1, 9] |
τέχνας
ἐγνώκεσαν,
δι´
ὧν
τὰ
|
κατὰ |
φιλοσοφίαν
ἐμφαίνεται
γυμνάσματα,
ἀλλ´
ὁ |
[1, 11] |
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
καὶ
οὐ
|
κατὰ |
Χριστὸν»
φερομένων
ἡμῶν.
ἡ
γὰρ |
[1, 11] |
στοιχεῖα
τοῦ
κόσμου
καὶ
οὐ
|
κατὰ |
Χριστόν,
φιλοσοφίαν
μὲν
οὐ
πᾶσαν, |