Livre, Chap. |
[1, 25] |
τε
πολιτικοῦ
τοῦ
τε
κατὰ
|
νόμον |
βιοῦντος
ἡ
θεωρία·
ἀναγκαῖον
γοῦν |
[1, 27] |
τῆς
σοφίας
δηλονότι,
δικαιοσύνη
ἐκπορεύεται,
|
νόμον |
δὲ
καὶ
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης |
[1, 29] |
ἐγὼ
δὲ
τὸν
θέμενον
τὸν
|
νόμον |
διὰ
τούτων
ἐξακούω
καὶ
τό |
[1, 27] |
ἀθανατίζειν
ἐπαγγέλλεται.
τὸ
δὲ
γνῶναι
|
νόμον |
διανοίας
ἐστὶν
ἀγαθῆς.
καὶ
πάλιν· |
[1, 29] |
οὐ
καταληπτικῶς·
τόνδε
γὰρ
ἀνθρώποισι
|
νόμον |
διέταξε
Κρονίων,
ἰχθύσι
μὲν
καὶ |
[1, 29] |
τὸν
ἅμα
τῇ
γενέσει
φησὶ
|
νόμον |
εἴτε
καὶ
τὸν
αὖθις
δοθέντα, |
[1, 25] |
ἆρ´
οὐ
τὰ
κατὰ
τὸν
|
νόμον |
ἑρμηνεύει
πρὸς
ἕνα
θεὸν
ἀφορᾶν |
[1, 25] |
χρηστῇ
δόξῃ
λόγον
ὀρθὸν
τὸν
|
νόμον |
ἔφασαν,
προστακτικὸν
μὲν
ὧν
ποιητέον. |
[1, 26] |
δὲ
ἐλθεῖν
τὴν
πίστιν
ὑπὸ
|
νόμον |
ἐφρουρούμεθα
συγκεκλεισμένοι,
φόβῳ
δηλαδὴ
ἀπὸ |
[1, 19] |
ὅταν
γὰρ
ἔθνη
τὰ
μὴ
|
νόμον |
ἔχοντα
φύσει
τὰ
τοῦ
νόμου
|
[1, 29] |
τῷ
Πέτρου
Κηρύγματι
εὕροις
ἂν
|
νόμον |
καὶ
λόγον«
τὸν
κύριον
προσαγορευόμενον. |
[1, 1] |
δι´
Ἑβραίους
καὶ
τοὺς
ὑπὸ
|
νόμον |
κατὰ
τὸν
ἀπόστολον
εὔλογον
Ἰουδαῖον |
[1, 19] |
τὰ
τοῦ
νόμου
ποιῶσιν,
οὗτοι
|
νόμον |
μὴ
ἔχοντες
ἑαυτοῖς
εἰσι
νόμος» |
[1, 27] |
νόμον
ὁμολογεῖται,
κἂν
οἱ
κατὰ
|
νόμον |
μὴ
πολιτευόμενοι
ὡς
ἐν
νόμῳ |
[1, 27] |
πάλιν·
ἄνδρες
κακοὶ
οὐ
νοοῦσι
|
νόμον, |
οἱ
δὲ
ζητοῦντες
τὸν
κύριον |
[1, 27] |
νόμῳ.
ταῦτα
γὰρ
δύνασθαι
τὸν
|
νόμον |
ὁμολογεῖται,
κἂν
οἱ
κατὰ
νόμον |
[1, 26] |
θεόθεν
διὰ
Μωυσέως
δεδόσθαι
τὸν
|
νόμον, |
ὁπότε
γε
καὶ
αὐτοὶ
ἐκ |
[1, 27] |
λαὸν
ὡς
μὴ
συνιέντα
τὸν
|
νόμον. |
σύντριμμα
καὶ
ταλαιπωρία
ἐν
ταῖς |