Livre, Chap. |
[1, 12] |
ἡ
παράδοσις
καὶ
πάνδημος
τῷ
|
γε |
αἰσθομένῳ
τῆς
μεγαλειότητος
τοῦ
λόγου, |
[1, 13] |
τῇ
νεάτῃ
οὖσα,
ἀλλ´
ἄμφω
|
γε |
ἁρμονία
μία,
ἔν
τε
ἀριθμοῖς |
[1, 29] |
διὰ
τούτων
ἐξακούω
καὶ
τό
|
γε |
Ἡσιόδειον
ἐπὶ
τοῦ
πάντων
λελέχθαι |
[1, 21] |
Ἀπόλλων,
καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν,
ὅπου
|
γε |
καὶ
Ἀδμήτῳ
θητεύων
εὑρίσκεται
σὺν |
[1, 26] |
Μωυσέως
δεδόσθαι
τὸν
νόμον,
ὁπότε
|
γε |
καὶ
αὐτοὶ
ἐκ
τῶν
παρὰ |
[1, 1] |
ἑρμηνεῦσαι
τὰ
ἀπόρρητα
ἱκανῶς,
πολλοῦ
|
γε |
καὶ
δεῖ,
μόνον
δὲ
τὸ |
[1, 14] |
διὰ
τούτων·
δειλαί
τοι
δειλῶν
|
γε |
καὶ
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
οἳ
δὲ |
[1, 13] |
ἀνόμοια
εἶναι
δοκεῖ,
τῷ
γένει
|
γε |
καὶ
ὅλῃ
τῇ
ἀληθείᾳ
ὁμολογοῦντα· |
[1, 26] |
τίθησιν
ὑπὲρ
τῶν
προβάτων,
οὕτω
|
γε |
καὶ
τὴν
νομοθετικὴν
τὴν
ἀνθρώπων |
[1, 28] |
τὰ
φυσικὰ
καλεῖ.
καὶ
ἥ
|
γε |
κατὰ
Πλάτωνα
διαλεκτική,
ὥς
φησιν |
[1, 21] |
ἡμῖν
ἀποδέδεικται
πρεσβύτερος.
Καὶ
οὔτι
|
γε |
μόνος
οὗτος,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ |
[1, 26] |
εὑρίσκων
νόμῳ
καὶ
λόγῳ,
εἶ
|
γε |
ὁ
νόμος
πνευματικός«
καὶ
ἐπὶ |
[1, 24] |
τε
καὶ
ὕλην.
ἐν
μέν
|
γε |
ὅπλοις
καὶ
τοῖς
μαχίμοις
ζῴοις |
[1, 14] |
αὐτῆς.
~(Φασὶ
δὲ
Ἕλληνες
μετά
|
γε |
Ὀρφέα
καὶ
Λίνον
καὶ
τοὺς |
[1, 21] |
πρώτην
χρησμῳδῆσαι
Ἀκρισίῳ,
ἀλλ´
ἴστω
|
γε |
ὅτι
μετὰ
Φημονόην
ἔτεσιν
ὕστερον |
[1, 19] |
φιλοσοφία,
οὐδ´
ἐν
μουσικῇ,
στοχαστικῇ
|
γε |
οὔσῃ,
οὐδ´
ἐν
ἀστρονομίᾳ,
φυσικῶν |
[1, 1] |
τοῖς
ἔπειτα
καταλείπειν.
οἱ
μέν
|
γε |
παῖδες
σωμάτων,
ψυχῆς
δὲ
ἔγγονοι |
[1, 16] |
τὰς
κυριακὰς
ἐντολάς,
ἀλλ´
οὖν
|
γε |
προκατασκευάζει
τὴν
ὁδὸν
τῇ
βασιλικωτάτῃ |
[1, 21] |
τὴν
Κομόδου
τελευτὴν
ἔτη·
ὅσα
|
γε |
συνάγεται.
Μετὰ
δὲ
τὰ
Ἑλληνικὰ |
[1, 21] |
ὡς
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
τῷ
|
γε |
συνιέναι
δυναμένῳ
δῆλον
καθ´
ἃ |
[1, 15] |
οἱ
κληθέντες
εὐδαίμονες
καὶ
ὅσοι
|
γε |
τὴν
Παλαιστίνην
κατῴκησαν
καὶ
τοῦ |
[1, 10] |
τὸν
ἀληθῆ
βίον
ἐπανῃρημένῳ,
εἴ
|
γε |
τὴν
τρυφὴν
ὡς
δολεράν
τε |
[1, 12] |
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι
προσήκει
ἡμῖν,
εἴ
|
γε |
τῆς
ἀληθείας
μεθεκτικοὶ
εἶναι
πειρώμεθα. |
[1, 21] |
ἀποθεώσεως
ἔτη
ἑξακόσια
τέσσαρα,
εἴ
|
γε |
τῆς
Περσέως
βασιλείας
τῷ
τριακοστῷ |
[1, 17] |
αὐτοῖς
ὁ
λόγος
χωρεῖ,
εἴ
|
γε |
τῆς
τρώσεως
οὐχὶ
τὸ
βέλος, |
[1, 19] |
ὀρθῶς.
ὧν
δὴ
κἀγὼ
κατά
|
γε |
τὸ
δυνατὸν
οὐδὲν
ἀπέλιπον
ἐν |
[1, 5] |
ὃν
παραδέχεται.
κατ´
ἄλλους
μέντοι
|
γε |
τόπους
ἐξεταζόμεναι
αἱ
προειρημέναι
γραφαὶ |
[1, 9] |
ἐμφαίνεται
γυμνάσματα,
ἀλλ´
ὁ
νοῦς
|
γε
|
τοῦ
προφητικοῦ
καὶ
τοῦ
διδασκαλικοῦ |
[1, 29] |
μύθων·
παῖδας
δὲ
εἴρηκεν
αὐτούς
|
γε |
τοὺς
μύθους,
ὡς
ἂν
μικρὸν
|
[1, 17] |
τὸ
δὲ
μὴ
κωλῦον
κατά
|
γε |
τοῦτο
ἀνενέργητον
εἶναι.
ἔτι
τὸ |
[1, 13] |
καὶ
ἐπιστήμην
ἔγνων.
ὅτι
καί
|
γε |
τοῦτό
ἐστι
προαίρεσις
πνεύματος,
ὅτι |
[1, 15] |
καθάπερ
καὶ
ὁ
Πυθαγόρας
αὐτοῖς
|
γε |
τούτοις,
δι´
οὓς
καὶ
περιετέμετο, |
[1, 15] |
τί
δεῖ
καὶ
λέγειν,
εἴ
|
γε |
Τυρρηνὸς
ἢ
Τύριος
ὁ
Πυθαγόρας |
[1, 10] |
γῆρας
ἀναφανήσῃ
φρονήσεως.
καὶ
ἔν
|
γε |
τῷ
Θεαιτήτῳ
εὕροις
ἂν
πάλιν· |
[1, 20] |
καθ´
ἡμᾶς
εἴδησιν,
ἀλλὰ
συλλαμβάνεταί
|
γε |
τῷ
λογικῶς
ἐπιχειρεῖν
ἐσπουδακότι
ἀνθάπτεσθαι |
[1, 15] |
Ἰνδῶν
τε
οἱ
γυμνοσοφισταί,
ἄλλοι
|
γε |
φιλόσοφοι
βάρβαροι.
διττὸν
δὲ
τούτων |