Alphabétiquement     [«   »]
Δαρεῖος 2
Δαρείου 7
Δᾶτις 1
δὲ 801
δέ 36
Δεββώρα 3
δεδαηκότα 1
Fréquences     [«    »]
504
490 τὴν
390 τοῦ
801 δὲ
1428 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

δὲ


Livre, Chap.
[1, 21]   ἔτη ἔφησαν γίνεσθαι αωμβʹ οἳ  δὲ   αϡ καʹ ἐν δὲ τῷ
[1, 1]   τὸ αὐτὸ ἴχνος ἐμβεβηκότος. ἔστι  δὲ   καὶ αἰνίξεταί μοι γραφή,
[1, 1]   ἀθλητοῦ βρώματι, οὐ τρυφητιῶντος, ὄρεξιν  δὲ   ἀγαθὴν διὰ φιλοτιμίαν λαμβάνοντος. ψάλλοντες
[1, 12]   τοὺς δίκην κολοιῶν σπερμολόγους. ἐπὰν  δὲ   ἀγαθοῦ τύχῃ γεωργοῦ, ἐκφύσεται ἕκαστον
[1, 8]   τὰ ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν. τῶν  δὲ   ἀγαθῶν ἀκουσίως μὲν στέρονται ἄνθρωποι,
[1, 27]   ἐπαναβαίη, τοῖς υἱοῖς ἐγκαταλέγεσθαι, ἐπὰν  δὲ   ἀγάπη καλύψῃ πλῆθος ἁμαρτιῶν, μακαρίας
[1, 21]   ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος. μετὰ  δὲ   Ἀγγαῖον καὶ Ζαχαρίαν Νεεμίας
[1, 21]   τοῦ γένους ἦν Ἀχαάβ.  δὲ   ἀδελφὴ Ὀζίου Ἰωσαβαία ἐξέκλεψε τὸν
[1, 27]   νόσον ἀπάγων εὐεργέτης δόξει, ψυχὴν  δὲ   ἀδικίας πειρώμενος ἀπαλλάττειν οὐ
[1, 8]   ἐν ταῖς Φοινίσσαις λέγει·  δὲ   ἄδικος λόγος νοσῶν ἐν αὑτῷ
[1, 1]   ὑπό γ´ ἐμοῦ μεμενηκότα, κυλιόμενα  δὲ   ἀεὶ μόνῃ μιᾷ χρώμενα τῇ
[1, 21]   βασιλεύοντος τῷ δευτέρῳ ἔτει, Φιλίππου  δὲ   Ἀθήνησιν ἄρχοντος τῷ πρώτῳ ἔτει
[1, 21]   ὀκτὼ μῆνας ἕξ. ἀφ´ οὗ  δὲ   αἱ φυλαὶ αἱ δέκα ἐκ
[1, 23]   τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ. ἔτι  δὲ   Αἰγύπτιοι ἀκοῇ μὴ παραδεχόμενοι τὰ
[1, 1]   διὰ τῆς ἀγάπης πεποιημένοι; τῇ  δὲ   αἰτίᾳ τοῦ μὴ τὸ βέλτιστον
[1, 14]   φυσικῶν ἐπὶ τὰ ἠθικά. Σωκράτους  δὲ   ἀκούσας Ἀντισθένης μὲν ἐκύνισε, Πλάτων
[1, 14]   ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί» οἳ  δὲ   Ἀκουσίλαον τὸν Ἀργεῖον ἐγκατέλεξαν τοῖς
[1, 8]   ὑπὸ φόβου δείσαντες· πᾶσαι  δὲ   ἀκούσιοι τροπαί, καὶ τούτων οὐδὲν
[1, 14]   δὲ Ξενοκράτης, ὃν Πολέμων. Πολέμωνος  δὲ   ἀκουσταὶ Κράτης τε καὶ Κράντωρ,
[1, 14]   εἶτα Λεύκιππος, εἶτα Δημόκριτος. Δημοκρίτου  δὲ   ἀκουσταὶ Πρωταγόρας Ἀβδηρίτης καὶ
[1, 21]   τινες, πεντακόσια πεντήκοντα δύο, ὡς  δὲ   ἀκριβέστερον, πεντακόσια ἑβδομήκοντα δύο μῆνες
[1, 21]   Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος. κατὰ  δὲ   Ἀκρίσιον Πέλοπος ἀπὸ Φρυγίας διάβασις
[1, 8]   τῆς ἀληθείας κακόν ἐστι, τὸ  δὲ   ἀληθεύειν καὶ τὰ ὄντα δοξάζειν
[1, 21]   αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ  δὲ   ἄλλαι αἱ πολλαὶ ἐπὶ κοινωνίᾳ
[1, 21]   δὲ καὶ οὗτος αὐτόχθων. τούτων  δὲ   ἄλλαιν δυοῖν νεώτερα τὰ Φθιωτικὰ
[1, 5]   ὁδοὺς πλείονας σωτηρίους κατέλεξεν, ἐπιφέρει  δὲ   ἄλλας πολλῶν πολλὰς δικαίων ὁδοὺς
[1, 10]   τὴν ἐντολὴν σαφηνιοῦντος συμπαραλαμβανομένων. νυνὶ  δὲ   ἀλλήλων ἕνεκα εὐποροῦμεν καὶ λόγων
[1, 23]   τοῖς ἱερογλυφικοῖς γράμμασιν ἐπιδείκνυνται. τὴν  δὲ   ἄλλην ἐγκύκλιον παιδείαν Ἕλληνες ἐδίδασκον
[1, 16]   καὶ οὐ πάσης, γίνεται· ὡς  δὲ   ἄλλοι βούλονται, ἐκ τοῦ διαβόλου
[1, 25]   διὰ τῶν πλανωμένων εἰδότα. φιλόσοφον  δὲ   ἄλλον τὸν Τίμαιον, ὄντα ἀστρονομικὸν
[1, 16]   σίδηρον εὗρον ἐν Κύπρῳ, Δέλας  δὲ   ἄλλος Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν,
[1, 6]   γὰρ εὖ λεγόμενα προσίεσθαι, τὰ  δὲ   ἀλλότρια μὴ προσίεσθαι οὐχ ἁπλῶς
[1, 1]   θεωροῦμεν τὰ προσπίπτοντα αὐταῖς, ἄλλοι  δὲ   ἄλλων ἕνεκα. αὐτίκα οὐχ ὁμοίως
[1, 4]   ταῖς σφραγῖσιν ἐντυπωμάτων τορευτικός. οἱ  δὲ   ἀμφὶ τὴν παιδείαν διατρίβοντες τὴν
[1, 15]   οἰκοῦσιν οὔτε στέγας ἔχουσιν, δένδρων  δὲ   ἀμφιέννυνται φλοιοῖς καὶ ἀκρόδρυα σιτοῦνται
[1, 13]   ἄρτιος τῷ περιττῷ διαφέρεται, ὁμολογοῦσι  δὲ   ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ, ὡς τῷ
[1, 1]   δὲ ἀπ´ Αἰγύπτου) ἄλλοι  δὲ   ἀνὰ τὴν ἀνατολήν· καὶ ταύτης
[1, 1]   διακονία τοῖς μὴ δεδοκιμασμένοις. ταῦτα  δὲ   ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι τὰ μὲν ἑκὼν
[1, 16]   πρῶτος φυσικὸν λόγον συνέταξεν. οἳ  δὲ   Ἀναξαγόραν Ἡγησιβούλου Κλαζομένιον πρῶτον διὰ
[1, 14]   Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλῆν διαδέχεται, τοῦτον  δὲ   Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος, μεθ´ ὃν
[1, 14]   εἶναι λέγουσιν τὸν Κροίνθιον, οἳ  δὲ   Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην, οἳ δὲ
[1, 20]   τούτοις δὲ σωφροσύνην, ἐν τούτοις  δὲ   ἀνδρείαν δικαιοσύνην. ἀνὰ τὸν
[1, 11]   ὄντως ἔχεται τῆς ἀληθείας. παιδεία  δὲ   ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ αἱ πληγαὶ
[1, 6]   τῶν ἀκροωμένων κακοτεχνίαν ἠσκηκότων. παιδεία  δὲ   ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, φησίν, καὶ χρὴ
[1, 27]   ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται βιοῦντες· μακάριος  δὲ   ἀνὴρ ὃς εὗρεν σοφίαν, καὶ
[1, 21]   παρ´ Αἰγυπτίοις ἀνθρώπων ποτέ, γενομένων  δὲ   ἀνθρωπίνῃ δόξῃ θεῶν, Ἑρμῆς τε
[1, 11]   πεφοιτηκέναι λέγουσιν, οὐ καλῶς. παράδοσιν»  δὲ   ἀνθρωπίνην» τὴν λογικὴν τερθρείαν λέγει.
[1, 7]   τὸ ἐκλεκτικὸν φιλοσοφίαν φημί. ὅσα  δὲ   ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἀποτεμόμενοι παρεχάραξαν, ταῦτα
[1, 1]   τοῦ αἵματος τοῦ κυρίου. δοκιμαζέτω  δὲ   ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ
[1, 12]   θαυμασιώτερά τε καὶ ἐνθουσιαστικώτερα. ψυχικὸς  δὲ   ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ
[1, 14]   δὲ Φερεκύδην τὸν Σύριον. Πλάτων  δὲ   ἀντὶ Περιάνδρου ὡς ἀναξίου σοφίας
[1, 1]   θάτερος αὐτῶν Συρίας ἦν,  δὲ   ἀπ´ Αἰγύπτου) ἄλλοι δὲ ἀνὰ
[1, 27]   μόνον ἐπαΐειν ἐθελήσωσιν αὐτοῦ, τοὺς  δὲ   ἀπαλλάττων τῶν παρόντων κακῶν. τοὺς
[1, 1]   τῷ θυσιαστηρίῳ ἄλλαγμα κυνός» ὅτῳ  δὲ   ἀπήμβλυται κακῇ τροφῇ τε καὶ
[1, 16]   γράμματα ἐπινοῆσαι πρώτους λέγουσιν. ἰατρικὴν  δὲ   Ἆπιν Αἰγύπτιον αὐτόχθονα πρὶν εἰς
[1, 26]   ἀγνοεῖν δύνανται τὴν ἀλήθειαν, οἱ  δὲ   ἀπιστοῦντες ἥκιστά τε ἐν τοῖς
[1, 21]   πέμπτῃ Παχὼν καὶ εἰκάδι. Οἱ  δὲ   ἀπὸ Βασιλείδου καὶ τοῦ βαπτίσματος
[1, 14]   καὶ Κλεόβουλος Λίνδιος, δύο  δὲ   ἀπὸ Εὐρώπης, Σόλων τε
[1, 21]   ἔτη συνάγεται τετρακόσια δέκα, τελευταῖα  δὲ   ἀπὸ Οὐεσπεσιανοῦ ἕως τῆς Κομόδου
[1, 21]   τὴν ἀκμὴν Λυκούργου φέρει· Ἡσαΐας  δὲ   ἀπὸ τῆς Σολομῶντος βασιλείας, ἐφ´
[1, 8]   ὑγιαῖνον αἰεὶ ἀθάνατον μένει,  δὲ   ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ τε καὶ
[1, 1]   κυρίου χαρὰν» προσέταξεν εἰσελθεῖν, τῷ  δὲ   ἀποκρυψαμένῳ τὸ πιστευθὲν ἀργύριον εἰς
[1, 1]   καὶ τυπωθῆναι πρὸς αὐτά· τὰ  δὲ   ἀπόρρητα, καθάπερ θεός, λόγῳ
[1, 17]   σοφιστικὴν εἰπών, ὡς προεμηνύσαμεν.  δὲ   ἀπόστολος καὶ λαλοῦμεν» λέγει
[1, 16]   ἔργα ἐπαγγελλομένην, οὐ λόγους.  δὲ   ἀπόστολος οὕτω» φησὶν καὶ ὑμεῖς
[1, 1]   φθονῶν (οὐ γὰρ θέμις) δεδιὼς  δὲ   ἄρα περὶ τῶν ἐντυγχανόντων, μή
[1, 11]   κατὰ τὸν Λεοντῖνον Γοργίαν διττῶν  {δὲ}   ἀρετῶν δεῖται, τόλμης καὶ σοφίας·
[1, 21]   Ἀρίστιππος ἐν πρώτῃ Ἀρκαδικῶν. τοῦτον  δὲ   Ἀριστέας Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι
[1, 14]   Σάμιος, ὥς φησιν Ἱππόβοτος, ὡς  δὲ   Ἀριστόξενος ἐν τῷ Πυθαγόρου βίῳ
[1, 21]   Βάκιδες (ὃ μὲν Βοιώτιος,  δὲ   Ἀρκάς) πολλὰ πολλοῖς προαγορεύσαντες. τῇ
[1, 5]   ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν» τὴν Σάραν  δὲ   ἀρχήν μου. ἔνεστιν οὖν προπαιδευθέντα
[1, 22]   τὴν Ἑλλάδα διάλεκτον ἑρμηνεῦσαι. οἳ  δὲ   ἅτε ἔτι ὑπακούοντες Μακεδόσι τῶν
[1, 16]   ἐνάτην ὀλυμπιάδα γεγονὼς εὑρίσκεται. Ἀντίλοχος  δὲ   αὖ τοὺς ἵστορας πραγματευσάμενος
[1, 21]   πεντεκαιδεκάτην τοῦ Τυβὶ μηνός, τινὲς  δὲ   αὖ τὴν ἑνδεκάτην τοῦ αὐτοῦ
[1, 27]   ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι  δὲ   αὐτὰς περὶ σῷ τραχήλῳ. ὁμοίως
[1, 26]   ἁμαρτανομένων ἕνεκεν τοῦ δικαίου. σύστοιχος  δὲ   αὐτῇ κολαστική, τοῦ κατὰ
[1, 5]   τῆς τῶν ὄντων φύσεως (ἀλήθεια  δὲ   αὕτη, περὶ ἧς κύριος
[1, 28]   εὑρετική τίς ἐστιν ἐπιστήμη, κτητὴ  δὲ   αὕτη τῷ σώφρονι οὐχ ἕνεκα
[1, 16]   γὰρ πρῶτοι τετρήρη κατεσκεύασαν, ἐναυπήγησε  δὲ   αὐτὴν Βόσπορος αὐτοσχέδιον. Μήδειά τε
[1, 1]   καρδίαν σου εἰς σύνεσιν, παραβαλεῖς  δὲ   αὐτὴν εἰς νουθέτησιν τῷ υἱῷ
[1, 21]   Δεββώρα ἔτη τεσσαράκοντα. τελευτησάσης  δὲ   αὐτῆς ἁμαρτὼν αὖθις λαὸς
[1, 1]   καὶ φυγὴν συνείδησις, θεμέλιος  δὲ   αὐτῆς βέβαιος ὀρθὸς βίος ἅμα
[1, 8]   δὲ ἐκ διαλεκτικῆς ἐρωτητικόν, τέλος  δὲ   αὐτῆς ἔκπληξις. τε
[1, 23]   τῇ φύσει θηρευτική. ἄγει  δὲ   αὐτὸν ἐντεῦθεν θεὸς ἐπὶ
[1, 14]   τῶν Αἰγυπτίων προφήταις συμβεβληκέναι, διδάσκαλος  δὲ   αὐτοῦ οὐδεὶς ἀναγράφεται, ὥσπερ οὐδὲ
[1, 15]   Ῥίπαια ὄρη οἰκεῖν ἱστορεῖ, διδάσκεσθαι  δὲ   αὐτοὺς δικαιοσύνην μὴ κρεοφαγοῦντας, ἀλλ´
[1, 17]   οἱ φίλαυτοι καὶ ἀλαζόνες» σοφοὺς  δὲ   αὐτοὺς λέγουσα γραφὴ οὐ
[1, 14]   δὲ τοῦ Κροίσου Λυδῶν. συνᾴδει  δὲ   αὐτῷ καὶ Ἡρόδοτος ἐν τῇ
[1, 21]   βασιλεῖ Μωαβιτῶν ἔτεσιν ὀκτωκαίδεκα, ἐπιστρεψάντων  δὲ   αὐτῶν αὖθις ἡγήσατο αὐτῶν Ἀὼδ
[1, 21]   ἔτεσιν ὀκτωκαίδεκα Ἀμμανίταις παραδίδοται. μετανοησάντων  δὲ   αὐτῶν ἡγεῖται Ἰεφθαὲ Γαλααδίτης
[1, 16]   Περὶ εὑρημάτων ταῦτα ἱστόρησαν. παρεθέμην  δὲ   αὐτῶν ὀλίγα εἰς σύστασιν τῆς
[1, 21]   τοῖς Φυλιστιεὶμ ἔτη τεσσαράκοντα. ἐπιστρεψάντων  δὲ   αὐτῶν Σαμψὼν ἡγεῖται ἐκ φυλῆς
[1, 17]   ἐπὶ δὲ τῶν κλεπτόντων  δὲ   ἀφ´ ἑαυτοῦ» φησὶ λαλῶν τὴν
[1, 21]   Νεεμίας ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου, υἱὸς  δὲ   Ἀχηλὶ τοῦ Ἰσραηλίτου, οἰκοδομεῖ τὴν
[1, 1]   χρῆσις καθαρώτερον φυλάσσει,  δὲ   ἀχρηστία ἰοῦ τούτῳ γεννητική. συνελόντι
[1, 21]   ἀνελὼν τὸν Αἰγλώμ. τελευτήσαντος  δὲ   Ἀὼδ ἁμαρτήσαντες αὖθις παρεδόθησαν βασιλεῖ
[1, 24]   καθάπερ καὶ τὸ δικαστικόν. τοῦ  δὲ   βασιλικοῦ τὸ μὲν θεῖον μέρος
[1, 10]   ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων, τὰς  δὲ   βεβήλους κενοφωνίας περιίστασθαι. ἐπὶ πλεῖον
[1, 21]   ἔτει τῆς Ἀσσυρίων ἀρχῆς, τῆς  δὲ   Βηλούχου τοῦ ὀγδόου δυναστείας τῷ
[1, 15]   οὐρανίων ἐπιστήμην μαθήσει διαδέχεσθαι.  δὲ   Βηρύτιος Ἕρμιππος Χείρωνα τὸν Κένταυρον
[1, 6]   πολυμαθίη κάρτα μὲν ὠφελεῖ, κάρτα  δὲ   βλάπτει τὸν ἔχοντα· ὠφελέει μὲν
[1, 10]   Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς, εἰ  δὲ   βούλεσθε μηδὲ εἷς. οὔκουν πλατύνειν
[1, 15]   οἳ μὲν Σαρμᾶναι αὐτῶν, οἳ  δὲ   Βραχμᾶναι καλούμενοι. καὶ τῶν Σαρμανῶν
[1, 21]   εἴρηκε Δανιὴλ προφήτης. εἴρηκεν  δὲ   βτʹ ἡμέρας γενέσθαι ἀφ´ οὗ
[1, 21]   Ἀβιμέλεχ ἐκ συγγενείας Ἠλί, προφητεύουσι  δὲ   Γὰδ καὶ Νάθαν ἐπ´ αὐτοῦ.
[1, 21]   Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· ἐν χρόνῳ  δὲ   γένετ´ Ἀπόλλων, καὶ οὐδὲν θαυμαστόν,
[1, 7]   τὰ ἀνθητικὰ σπέρματα· τῆς αὐτῆς  δὲ   γεωργίας καὶ φυτουργία, ἐργάζεσθαι
[1, 27]   βιοῦν ἑλομένους ἀθανατίζειν ἐπαγγέλλεται. τὸ  δὲ   γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς.
[1, 16]   βιβλία δύο γραμματικὰ» ἐπιγράψας. ὠνομάσθη  δὲ   γραμματικός, ὡς νῦν ὀνομάζομεν, πρῶτος
[1, 9]   γνωστικός, σοφιστικὴν μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν  δὲ   γυμναστικῆς καὶ ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ
[1, 5]   Σάρρα στεῖρα ἦν πάλαι, Ἀβραὰμ  δὲ   γυνή. μὴ τίκτουσα Σάρρα
[1, 21]   Δαβὶδ ἔτη γίγνεσθαι φπεʹ ἀπὸ  δὲ   Δαβὶδ ἕως Οὐεσπεσιανοῦ δευτέρου ἔτους
[1, 19]   δημιουργὸν θεὸν ᾐνίξατο, κατ´ ἐπίγνωσιν  δὲ   δεῖν δι´ υἱοῦ παραλαβεῖν τε
[1, 16]   ἐπὶ τὴν Ἐπικούρου τελευτήν, γαμηλιῶνος  δὲ   δεκάτῃ ἱσταμένου γενομένην, ἔτη φέρει
[1, 21]   χίλια ὀκτακόσια εἴκοσι ὀκτώ, ἀπὸ  δὲ   Δημοφῶντος χίλια διακόσια πεντήκοντα, καὶ
[1, 27]   κολάσει σωφρονίζουσα ὡς κυρία,  δὲ   δι´ εὐποιίας χρηστευομένη ὡς εὐεργέτις.
[1, 1]   πολυπλασιάσαι τὸν σπόρον δυναμένην.  δὲ   δι´ ὑπομνημάτων λαλῶν πρὸς τὸν
[1, 17]   πῦρ, καὶ ἴσως συναίτιος·  δὲ   διάβολος αὐτεξούσιος ὢν καὶ μετανοῆσαι
[1, 21]   ἱερεὺς τεσσαράκοντα ἔτη. τοῦτον  δὲ   διαδέχεται Σαμουὴλ προφήτης, σὺν
[1, 26]   μέτρου ἐπιστημονική τις οὖσα. κόλασις  δὲ   δικαία οὖσα διόρθωσίς ἐστι ψυχῆς.
[1, 20]   Ἕλληνας, οὐκ εἰς τὴν καθόλου  δὲ   δικαιοσύνην (εἰς ἣν εὑρίσκεται συνεργός,
[1, 21]   περὶ τὴν ὀκτωκαιδεκάτην ὀλυμπιάδα (ὡς  δὲ   Διονύσιος, περὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην) Θάσον
[1, 21]   Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Χρονικοῖς. ἀπὸ  δὲ   Διονύσου ἐπὶ Ἡρακλέα καὶ τοὺς
[1, 1]   ἐργατῶν εὐπορία γένηται. γεωργία  δὲ   διττή· μὲν γὰρ ἄγραφος.
[1, 8]   ἀρχὴ μὲν τὸ φαινόμενον, ἔργον  δὲ   διττόν, τὸ μὲν ἐκ ῥητορικῆς
[1, 11]   τὴν αἰτίαν ἐν αὑτῷ. πάντα  δὲ   δοκιμάζετε, ἀπόστολός φησι, καὶ
[1, 1]   τὸν λόγον ἔργον ἐστίν, τῶν  δὲ   δοκιμάσαι καὶ ἤτοι ἑλέσθαι
[1, 28]   οὕτως ἐθέλουσα γενέσθαι παραινεῖ· γίνεσθε  δὲ   δόκιμοι τραπεζῖται, τὰ μὲν ἀποδοκιμάζοντες,
[1, 21]   Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα {τέσσαρα} ὡς  δὲ   Δοῦρις ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ
[1, 7]   μαθήσει καὶ ἀσκήσει περιγίνεται,  δὲ   δυνάμει καὶ πίστει. δωρεὰ γὰρ
[1, 16]   διαβόλου τὴν κίνησιν ἴσχει. ἔνιοι  δὲ   δυνάμεις τινὰς ὑποβεβηκυίας ἐμπνεῦσαι τὴν
[1, 1]   ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ  δὲ   ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα.
[1, 14]   καὶ Χίλων Λακεδαιμόνιος, τὸν  δὲ   ἕβδομον οἳ μὲν Περίανδρον εἶναι
[1, 23]   πολλάκις οἱ πολλάκις ἀσύνετοι, θεαταὶ  δὲ   Ἑβραῖοι ἐγίνοντο ὧν ἕτεροι κακῶν
[1, 1]   μέν γε παῖδες σωμάτων, ψυχῆς  δὲ   ἔγγονοι οἱ λόγοι. αὐτίκα πατέρας
[1, 1]   ἀλήθειαν τοῖς φιλοσοφίας δόγμασι, μᾶλλον  δὲ   ἐγκεκαλυμμένην καὶ ἐπικεκρυμμένην, καθάπερ τῷ
[1, 21]   Ἰωὴλ τοῦ Βαθουήλ. ~(μετὰ  δὲ   Ἐζεκίαν υἱὸς αὐτοῦ Μανασσῆς
[1, 1]   τε καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν  δὲ   εἰ ἀκροᾶσθαί τε καὶ ἐντυγχάνειν
[1, 10]   σοφιστικὴ λέγεται τέχνη. ἐμοὶ  δὲ   εἰκότως, οἶμαι, πρόκειται βιοῦν μὲν
[1, 5]   ἐνάρετον ἀποκυήσασα τῷ Ἀβραάμ, ἠξίου  δὲ   εἰκότως τὸν ἤδη καιρὸν ἔχοντα
[1, 5]   φιλοσοφίας ἀληθοῦς. ἣν εὑρόντες, μᾶλλον  δὲ   εἰληφότες παρ´ αὐτῆς τῆς ἀληθείας,
[1, 21]   αἱ εἰς Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται  δὲ   εἶναι καὶ κατὰ τὸν ἀληθῆ
[1, 21]   ἑορτάζουσι προδιανυκτερεύοντες ἐν ἀναγνώσεσι. φασὶ  δὲ   εἶναι τὸ πεντεκαιδέκατον ἔτος Τιβερίου
[1, 8]   ἣν οὐκ ἐμελέτησεν. ἐν βραχεῖ  δὲ   εἰπεῖν, καθάπερ τῆς ῥητορικῆς ἀρχὴ
[1, 11]   καθ´ ὑπόληψιν πιθανῷ, ἐν δυνάμει  δὲ»   εἶπεν· μόνη γὰρ ἀλήθεια
[1, 29]   τοῖς παισὶ γενομένων μύθων· παῖδας  δὲ   εἴρηκεν αὐτούς γε τοὺς μύθους,
[1, 1]   εἰ πῖόν ἐστι πολυπραγμονεῖ,  δὲ   εἰς εὐγένειαν τηρεῖ. τὸ γάλα
[1, 1]   τὴν πολιτείαν αὐτήν· οὐκ εἰσελεύσεται  δὲ   εἰς τὰ ἅγια μίσθωμα πόρνης»
[1, 14]   ἀκούσας Ἀντισθένης μὲν ἐκύνισε, Πλάτων  δὲ   εἰς τὴν Ἀκαδημίαν ἀνεχώρησε. παρὰ
[1, 28]   ἠθικῆς πραγματείας ἴδια, τὸ τρίτον  δὲ   εἰς τὸ ἱερουργικόν, ἐστιν
[1, 17]   ὑφελομένου τὸ συμφέρον σκοπουμένου, κατευθυνούσης  δὲ   εἰς τὸ συμφέρον τῆς προνοίας
[1, 1]   ἐξαντλούμενα διειδέστερον ὕδωρ ἀναδίδωσι, τρέπεται  δὲ   εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει οὐδείς.
[1, 3]   εἰς ἔπη αἱμύλου ἀνδρός· ὑμῶν  δὲ   εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι
[1, 20]   καὶ τῷ πιπράσκοντι ἀρραβῶνα. ἑκάστη  δὲ   εἴτε ἀρετὴ εἴτε καὶ ἀλήθεια
[1, 8]   ἐκ ῥητορικῆς διεξοδικὸν φαινομένον, τὸ  δὲ   ἐκ διαλεκτικῆς ἐρωτητικόν, τέλος δὲ
[1, 18]   καὶ πρὸς ἔτι πιστούς. ἐδείχθησαν  δὲ   ἐκ τῆς τῶν ὑπακουσάντων ἑκουσίου
[1, 19]   αὐτῆς. τόπον τὴν συναγωγήν, οὐχὶ  δὲ   ἐκκλησίαν ὁμωνύμως προσεῖπεν. εἶτα ἐπιφωνεῖ·
[1, 21]   καὶ Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς  δὲ   ἐκράτησε καὶ καθεῖλεν τὴν Ἱερουσαλὴμ
[1, 14]   καὶ οἱ μετ´ αὐτόν. Τῆς  δὲ   Ἐλεατικῆς ἀγωγῆς Ξενοφάνης Κολοφώνιος
[1, 26]   τὴν διάνοιαν ἐπιφέρει· πρὸ τοῦ  δὲ   ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον
[1, 15]   ὑμεῖς αἰεὶ παῖδές ἐστε, γέρων  δὲ   Ἕλλην οὐδείς· οὐ γὰρ ἔχετε
[1, 14]   τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς. ~(Φασὶ  δὲ   Ἕλληνες μετά γε Ὀρφέα καὶ
[1, 29]   ἀρχαίαν ἀκοὴν παλαιὰν δόξαν, γέρων  δὲ   Ἑλλήνων οὐκ ἔστιν οὐδείς· γέροντας,
[1, 5]   τῷ πιστῷ σύνοικος (πιστὸς  δὲ   ἐλογίσθη Ἀβραὰμ καὶ δίκαιος) στεῖρα
[1, 1]   ἑλέσθαι μή, κρίσις  δὲ   ἐν αὐτοῖς κρίνεται. ἀλλ´
[1, 5]   μὲν αὐτῶν ἐν μουσικῇ, οἳ  δὲ   ἐν γεωμετρίᾳ, ἄλλοι δὲ ἐν
[1, 9]   τὸν ἐδώδιμον καρπὸν ἐκφήνῃ. καθάπερ  δὲ   ἐν γεωργίᾳ {οὕτω} καὶ ἐν
[1, 5]   οἳ δὲ ἐν γεωμετρίᾳ, ἄλλοι  δὲ   ἐν γραμματικῇ, οἱ πλεῖστοι δὲ
[1, 21]   βαρβάρῳ φωνῇ λεγομένας. καὶ Πλάτων  δὲ   ἐν Κρατύλῳ τὸ πῦρ ἑρμηνεῦσαι
[1, 22]   καὶ τῶν θείων βίβλων. ἑκάστου  δὲ   ἐν μέρει κατ´ ἰδίαν ἑκάστην
[1, 1]   μὲν τῆς τῶν Ἀσσυρίων,  δὲ   ἐν Παλαιστίνῃ Ἑβραῖος ἀνέκαθεν· ὑστάτῳ
[1, 5]   δὲ ἐν γραμματικῇ, οἱ πλεῖστοι  δὲ   ἐν ῥητορικῇ. Ἀλλ´ ὡς τὰ
[1, 15]   Ἰνδοῖς ὑπὸ τῶν Βραχμάνων, τὰ  δὲ   ἐν τῇ Συρίᾳ ὑπὸ τῶν
[1, 21]   ὕστερον τῆς Ἰωνικῆς ἀποικίας· Ἀρίσταρχος  δὲ   ἐν τοῖς Ἀρχιλοχείοις ὑπομνήμασι κατὰ
[1, 15]   οὖσαν θυγατέρα τῆς Ποσειδῶνος. Σαραπίων  δὲ   ἐν τοῖς ἔπεσι μηδὲ ἀποθανοῦσαν
[1, 21]   Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα ἱστορεῖ. Ἐπιγένης  δὲ   ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἰς
[1, 21]   νομοθέτην ἔτι νέον ὄντα. Εὐθυμένης  δὲ   ἐν τοῖς Χρονικοῖς συνακμάσαντα Ἡσιόδῳ
[1, 21]   γεγονέναι τὸν Ὅμηρον ἱστορεῖ. Εὐφορίων  δὲ   ἐν τῷ περὶ Ἀλευαδῶν κατὰ
[1, 14]   ἀναφέρουσι τὸ μηδὲν ἄγαν» Στράτων  δὲ   ἐν τῷ περὶ εὑρημάτων Σωδάμῳ
[1, 14]   οἳ μὲν Χίλωνος ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων  δὲ   ἐν τῷ περὶ θεῶν Θαλοῦ,
[1, 15]   μετιόντες αἵρεσιν αὐχοῦσι κεκτῆσθαι. Ἀλέξανδρος  δὲ   ἐν τῷ περὶ Πυθαγορικῶν συμβόλων
[1, 23]   σοφίαν Αἰγυπτίων πεπαιδεῦσθαι« φέρεται. Εὐπόλεμος  δὲ   ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν
[1, 22]   αὖθις ἀνανεούμενος προεφήτευσε γραφάς. Ἀριστόβουλος  δὲ   ἐν τῷ πρώτῳ τῶν πρὸς
[1, 6]   ἐπινεμομένη ἓν κηρίον γεννᾷ. Εἰ  δὲ   ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ, ὡς
[1, 24]   Μωυσέως λαβόντες Ἕλληνες ὠφέληνται. τύπου  δὲ   ἕνεκεν ἑνὸς καὶ δευτέρου
[1, 24]   εἰς δόξαν θεοῦ πατρός. Ἰδέαις  δὲ   ἐνέχεται τὸ στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ,
[1, 1]   εὔλογον τὴν πίστιν κεκτημένος. ἕπεται  δὲ   ἐνθένδε αὐτῷ πειθὼ ἐκ
[1, 9]   ὡς ἐκδέξασθαι μὴ μεμαθηκότας. τὰς  δὲ   ἐντολάς» φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει
[1, 1]   εἰπεῖν ἀφορμὰς δίδωσι σωτηρίας. οἱ  δὲ   ἐντραφέντες γνησίως τοῖς τῆς ἀληθείας
[1, 1]   οἷον ἐγκεντρίζων γεωργός, τὸ  δὲ   ἐνυπάρχον ἀνακινοῦσα. πολλοὶ γὰρ ἐν
[1, 21]   τρία μῆνας ἐννέα, ἀφ´ οὗ  δὲ   ἐξ Ἱεροσολύμων ἔτη τριακόσια τριάκοντα
[1, 25]   καὶ τούτου τυγχάνουσα· ὢν  δὲ   ἐξαπέσταλκέν με, φησὶν Μωυσῆς.
[1, 16]   τὸ μέγεθος τῆς ἀληθείας, ἔτι  δὲ   ἐξασθενεῖ πράττειν τὰς κυριακὰς ἐντολάς,
[1, 20]   κατὰ τὸν Θηβαῖον Πίνδαρον. ἄντικρυς  δὲ   ἐξεῖπεν γραφή· πανουργότερος ἔσται
[1, 6]   σοφίης γὰρ οὗτος ὅρος. ὅσοι  δὲ   ἔξω καιροῦ ῥῆσιν ἀείδουσιν, κἤν
[1, 1]   συνέχοντα τὴν πίστιν καταγίνεσθαι, τὰ  δὲ   ἔξωθεν καὶ περιττὰ ὑπερβαίνειν μάτην
[1, 21]   καὶ λεπρῶν οὗτος ἐτελεύτα· προφητεύουσι  δὲ   ἐπ´ αὐτοῦ Ἀμὼς καὶ Ἡσαΐας
[1, 21]   οὗτος ἐπὶ γήρως ἐποδάγρησε, προφητεύει  δὲ   ἐπ´ αὐτοῦ Ἰοὺ υἱὸς Ἀνανίου.
[1, 25]   καὶ αὐτοὺς πολιτικοὺς ὀνομάζει, τὸ  δὲ   ἐπ´ ἴσης τῷ νομικῷ κεκλημένον
[1, 21]   ἕως οὗ ἔπαθεν. ἀφ´ οὗ  δὲ   ἔπαθεν ἕως τῆς καταστροφῆς Ἱερουσαλὴμ
[1, 16]   ἐμελοποίησε Τέρπανδρος Ἀντισσαῖος, διθύραμβον  δὲ   ἐπενόησεν Λᾶσος Ἑρμιονεύς, ὕμνον Στησίχορος
[1, 21]   μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς, μεσάτα, λαμπρὰ  δὲ   ἐπέτελλε σελάνα· ἕτεροι δὲ σκιροφοριῶνος
[1, 21]   Κῦρος τὴν Ἑβραίων ἀποκατάστασιν, τελεσθείσης  δὲ   ἐπὶ Δαρείου τῆς ὑποσχέσεως
[1, 19]   μὲν ὄντων τἀγαθοῦ, ὁδῶν ὥσπερ  δὲ   ἐπὶ τἀγαθόν. ὥστ´ οὐδ´ αὐτὸς
[1, 21]   Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν  δὲ   ἐπὶ τὴν Ἰωνίας κτίσιν ἔτη
[1, 21]   κατὰ τὸν χρονογράφον Ἀπολλόδωρον. ἐντεῦθεν  δὲ   ἐπὶ τὴν Κάστορος καὶ Πολυδεύκους
[1, 21]   ἁρπαγὴν ἔτη ἑξήκοντα πέντε. ἐντεῦθεν  δὲ   ἐπὶ τὴν Περσέως στρατείαν, ὅτε
[1, 1]   τῆς Ἑλλάδος, Ἰωνικός, οἳ  δὲ   ἐπὶ τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (τῆς
[1, 19]   τε καὶ φυλακῆς φροντιστέον. γνωστῶς  δὲ   ἐπιγνώσῃ ψυχὰς ποιμνίου σου. ὅταν
[1, 23]   συχνῷ χρόνῳ μὴ κυΐσκουσα, τέκνων  δὲ   ἐπιθυμοῦσα, ἐκείνης ἀφικνεῖται τῆς ἡμέρας
[1, 15]   βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι,  δὲ   Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει μόνους φιλοσοφῆσαι
[1, 14]   δὲ Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην, οἳ  δὲ   Ἐπιμενίδην τὸν Κρῆτα· {ὃν Ἑλληνικὸν
[1, 5]   φιλοσοφία ἐπιτήδευσις σοφίας, σοφία  δὲ   ἐπιστήμη θείων καὶ ἀνθρωπίνων καὶ
[1, 5]   καὶ ὡς σὴν θεραπαινίδα, τὴν  δὲ   ἐπιστήμην τὴν σὴν ὡς τελείαν
[1, 26]   ἔχοντος τὸ σωτήριον πρόσταγμα, μᾶλλον  δὲ   ἐπιστήμης πρόσταγμα νόμος, δύναμις
[1, 16]   τοὔνομα καὶ γραμματικὸς προσηγορεύθη, ἔνιοι  δὲ   Ἐρατοσθένη τὸν Κυρηναῖόν φασιν, ἐπειδὴ
[1, 21]   καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια εἴκοσι, ὡς  δὲ   Ἐρατοσθένης ἑπτακόσια ἑβδομήκοντα {τέσσαρα} ὡς
[1, 1]   μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ  δὲ   ἐργάται βραχεῖς» τῷ ὄντι δεῖσθαι
[1, 9]   ἀλόγως ποιοῖμεν ἄν. τὸ λογικὸν  δὲ   ἔργον κατὰ θεὸν ἐκτελεῖται· καὶ
[1, 19]   ἀδελφὸς μακρὰν οἰκῶν· ὃς  δὲ   ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει
[1, 10]   καὶ λόγων καὶ ἔργων, τὴν  δὲ   ἐριστικήν τε καὶ σοφιστικὴν τέχνην
[1, 5]   ἣν φιλομαθὴς Ἰούδας (δυνατὸς  δὲ   ἑρμηνεύεται) μηδὲν ἄσκεπτον καὶ
[1, 10]   καὶ κλέπτουσι τοὺς πολλούς, βιαζόμεναι  δὲ   ἔσθ´ ὅτε Καδμείαν νίκην ἀπηνέγκαντο.
[1, 21]   τινές φασιν, ἑκατὸν εʹ ὡς  δὲ   ἕτεροι, ἑκατὸν δύο, ὡς δὲ
[1, 21]   ἔτη πεντακόσια ἐνενήκοντα πέντε, ὡς  δὲ   ἕτεροι, πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ. εἰ
[1, 21]   Ἐφραῒμ δοῦλος Σολομῶνος, προφητεύει  δὲ   ἔτι Ἀχίας Σηλωνίτης καὶ
[1, 28]   θεσπίζουσαν ὡς προφητείαν. ἀνδρῶν  δὲ   εὖ οἶδ´ ὅτι τὰ τοιαῦτα
[1, 1]   εἴτε ὅπως μηδ´ ἐκλανθανώμεθα. πολλὰ  δὲ   εὖ οἶδα παρερρύηκεν ἡμᾶς χρόνου
[1, 1]   ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς  δὲ   εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ
[1, 8]   φύσις καὶ τοὐρθόν· ὃς  δὲ   εὐγλωσσίᾳ νικᾷ, σοφὸς μέν, ἀλλὰ
[1, 14]   τῆς Ἐλεατικῆς ἦρξε φιλοσοφίας, Θαλῆν  δὲ   Εὔδημος ἐν ταῖς Ἀστρολογικαῖς ἱστορίαις
[1, 21]   μὲν Ἀρχίλοχος ἀπολωλότων,  δὲ   εὐημερούντων μέμνηται· Εὔμηλος δὲ
[1, 20]   συλλαμβανόμενα πρὸς ζήτησιν αὐτῆς,  δὲ   εὕρεσις δι´ υἱοῦ. εἰ γοῦν
[1, 9]   ἄν ποτε ἐπιστήμην ἐκβάλοι. ~(Ἔνιοι  δὲ   εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι ἀξιοῦσι μήτε
[1, 10]   Θεαιτήτῳ εὕροις ἂν πάλιν· τὸ  δὲ   εὐχερὲς τῶν ὀνομάτων τε καὶ
[1, 1]   γὰρ ἐπαρκεῖν {οὐ} δίκαιον, ἀργίαν  δὲ   ἐφοδιάζειν οὐ καλόν· καὶ
[1, 21]   Φανίας ἔτη ἑπτακόσια δεκαπέντε, ὡς  δὲ   Ἔφορος ἑπτακόσια τριάκοντα πέντε, ὡς
[1, 14]   ἑξηκοστὴν δευτέραν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται. Σόλωνος  δὲ   ζηλωτὴς Μνησίφιλος ἀναγράφεται, Θεμιστοκλῆς
[1, 14]   τοίνυν Ξενοφάνους ἀκουστὴς γίνεται, τούτου  δὲ   Ζήνων, εἶτα Λεύκιππος, εἶτα Δημόκριτος.
[1, 14]   Ἡγησίνουν καὶ οἱ ἐφεξῆς· Κράτητος  δὲ   Ζήνων Κιτιεὺς τῆς
[1, 27]   κακοὶ οὐ νοοῦσι νόμον, οἱ  δὲ   ζητοῦντες τὸν κύριον συνήσουσιν ἐν
[1, 20]   ζητεῖ, φησὶν κύριος,  δὲ   ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος
[1, 6]   Σολομών, ἐγείρει νεῖκος, ὁδοὺς  δὲ   ζωῆς φυλάσσει παιδεία, ὡς μὴ
[1, 5]   μέν, οὐκ ἠδυνήθη δέ· ποσάκις  δὲ   ποῦ; δίς, διά τε
[1, 11]   φυσιοῖ» καὶ τύφου ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ  δὲ   ἀγάπη, μὴ περὶ τὴν
[1, 25]   νόμος ἐστὶ χρηστὴ δόξα, χρηστὴ  δὲ   ἀληθής, ἀληθὴς δὲ
[1, 14]   μὲν ἀπὸ Πυθαγόρου, Ἰωνικὴ  δὲ   ἀπὸ Θαλοῦ, Ἐλεατικὴ δὲ
[1, 14]   δὲ ἀπὸ Θαλοῦ, Ἐλεατικὴ  δὲ   ἀπὸ Ξενοφάνους. Πυθαγόρας μὲν
[1, 24]   ἀνθρώπεια δὲ πολιτική, σύμπαντα  δὲ   βασιλική. βασιλεὺς τοίνυν ἐστὶν
[1, 11]   βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει, πειθὼ  δὲ   βεβαίωσις τῆς πίστεως· βλέπετε
[1, 3]   αὐτοῖς ἀσθενεῖ καὶ διαρρεῖ, μόνη  δὲ   γλῶσσα ὑπολείπεται. παγκάλως
[1, 1]   προσήκειν Πυθαγόρας ἔλεγεν. συνεξάπτει  δὲ   γραφὴ τὸ ζώπυρον τῆς
[1, 20]   ἐπιχειρεῖν ἐσπουδακότι ἀνθάπτεσθαι γνώσεως. χωρίζεται  δὲ   Ἑλληνικὴ ἀλήθεια τῆς καθ´
[1, 15]   ἐπ´ Ἴλιον στρατεύσας, Ἱππὼ  δὲ   θυγάτηρ τοῦ Κενταύρου συνοικήσασα
[1, 21]   πεντήκοντα δύο μῆνες ἕξ, ὡς  δὲ   καθ´ ἡμᾶς τῶν χρόνων
[1, 21]   τὰ πάντα ἑξακόσια δέκα. ἀκριβέστερον  δὲ   καθ´ ἡμᾶς χρονογραφία πρόεισιν,
[1, 20]   Ἑλληνικὴ εἴη ἂν ἀλήθεια. μόνη  δὲ   κυρία αὕτη ἀλήθεια ἀπαρεγχείρητος,
[1, 24]   τῆς ψυχῆς τῷ θυμῷ. τετάρτη  δὲ   πασῶν κακίστη κατὰ
[1, 7]   διδασκαλία τῆς θεοσεβείας, χάρις  δὲ   πίστις. ποιοῦντες γὰρ τὸ
[1, 26]   κηδεμονικὴν τῆς ἀνθρώπων ἀγέλης. εἰ  δὲ   ποίμνη ἀλληγορουμένη πρὸς
[1, 24]   θεῖα σοφία, τὰ ἀνθρώπεια  δὲ   πολιτική, σύμπαντα δὲ
[1, 21]   τινες, ἔτη τετρακόσια πεντήκοντα, ὡς  δὲ   προκειμένη δείκνυσι χρονογραφία, συνάγονται
[1, 21]   δὲ ἕτεροι, ἑκατὸν δύο, ὡς  δὲ   προκειμένη δηλοῖ χρονογραφία, ἀπὸ
[1, 1]   πατέρας τοὺς κατηχήσαντάς φαμεν, κοινωνικὸν  δὲ   σοφία καὶ φιλάνθρωπον. λέγει
[1, 25]   χρηστὴ δὲ ἀληθής, ἀληθὴς  δὲ   τὸ ὂν εὑρίσκουσα καὶ
[1, 2]   πρὸς τὴν ἀλήθειαν συνίστησιν. ἀξιόπιστος  δὲ   τοιαύτη ψυχαγωγία, δι´ ἧς
[1, 6]   τῷ νῷ τὰ νοητά. τριττὴ  δὲ   τούτων φύσις, ἔν τε
[1, 23]   φασιν οἱ μύσται, Μελχί. ἐν  δὲ   ἡλικίᾳ γενόμενος ἀριθμητικήν τε καὶ
[1, 8]   ἥδει, οὐκ ἀσκοῦμεν ἡμεῖς·  δὲ   ἡμεῖς ἴσμεν, μακράν ἐστι τῆς
[1, 28]   αὐτίκα οὐχ ἁπλῶς γάλα. τετραχῶς  δὲ   ἡμῖν ἐκληπτέον καὶ τοῦ νόμου
[1, 21]   καὶ ἐγένετο ἥμισυ ἑβδομάδος· τὸ  δὲ   ἥμισυ Οὐεσπεσιανὸς σὺν Ὄθωνι καὶ
[1, 17]   μὲν διὰ μῆνιν (ἐπ´ αὐτῷ  δὲ   ἦν καὶ μηνίειν καὶ μὴ)
[1, 15]   δάκτυλοι τὴν προσηγορίαν εἰλήφασι. Φρύγες  δὲ   ἦσαν καὶ βάρβαροι οἱ Ἰδαῖοι
[1, 16]   Ἰδαῖος εὗρε χαλκοῦ κρᾶσιν, ὡς  δὲ   Ἡσίοδος, Σκύθης. ναὶ μὴν Θρᾷκες
[1, 24]   Εὐριπίδης ἐν Ἀντιόπῃ φησίν· ἔνδον  δὲ   θαλάμοις βουκόλων κομῶντα κισσῷ στῦλον
[1, 14]   Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ νομίζουσι, Δίδυμος  δὲ   Θαλοῦ φησιν εἶναι τὴν παραίνεσιν.
[1, 27]   ἐπαίδευσέν με κύριος, τῷ  δὲ   θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με· ἕνεκα
[1, 21]   ἀπιόντα μετὰ πλειόνων ἀναστρέφειν, ἐξαρτώμενον  δὲ   θάτερον θατέρου ἁλύσεως δίκην, οὕτως
[1, 27]   τις αὐτῷ νομίμως χρήσηται· οἳ  δὲ   θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι,
[1, 16]   Φανοθέαν τὴν γυναῖκα Ἰκαρίου, οἳ  δὲ   Θέμιν μίαν τῶν Τιτανίδων εὑρεῖν.
[1, 23]   κἄλαβέν μ´ εἰς ἀγκάλας. εἶπεν  δὲ   θυγάτηρ βασιλέως· τοῦτον, γύναι, τρόφευε,
[1, 16]   ἐπενόησεν Ἀρχίλοχος Πάριος, χωλὸν  δὲ   ἴαμβον Ἱππῶναξ Ἐφέσιος, καὶ
[1, 21]   καὶ Σοφονίας καὶ Ἱερεμίας. ἐπὶ  δὲ   Ἱερεμίου ψευδοπροφήτης γίνεται Ἀνανίας.
[1, 21]   πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· ἦν  δὲ   Ἰησοῦς ἐρχόμενος ἐπὶ τὸ βάπτισμα
[1, 1]   καὶ Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι  δὲ   Ἱππώνακτι καὶ Ἀρχιλόχῳ αἰσχρῶς οὕτως
[1, 21]   ἔτη χίλια διακόσια νʹ ἀπὸ  δὲ   Ἰσαὰκ ἕως τῆς κληροδοσίας ἔτη
[1, 21]   πάσης τῆς γῆς πλανωμένην) ταύτην  δὲ   Ἴστρος ἐν τῷ περὶ τῆς
[1, 5]   μετὰ θανάτου εἰς Ἅιδην, τὰ  δὲ   ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται. μακρὰν
[1, 23]   γονεῖς ἔθεντο ὄνομά τι, ἐκαλεῖτο  δὲ   Ἰωακείμ. ἔσχεν δὲ καὶ τρίτον
[1, 21]   φθάσας εἰς ἡμέρας ατλεʹ Φλαύιος  δὲ   Ἰώσηπος Ἰουδαῖος τὰς
[1, 1]   μακαρίοις δύναμις ἦν ἀνδράσιν) ἔστιν  δὲ   καὶ ἀνυποσημείωτα μεμενηκότα τῷ
[1, 13]   γνῶσιν ὑπὲρ χρυσίον δεδοκιμασμένον, ἀνθαιρεῖσθε  δὲ   καὶ αἴσθησιν χρυσίου καθαροῦ· κρείσσων
[1, 21]   αἰγιόχοιο, αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη Ἀπόλλωνι. ἔστι  δὲ   καὶ ἄλλη Ἐρυθραία Ἡροφίλη καλουμένη·
[1, 16]   τὸ Πάγγαιον ἐπενόησεν ὄρος. ἤδη  δὲ   καὶ ἄλλο ἔθνος Καππάδοκες πρῶτοι
[1, 21]   συναθροίζεται ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι. Ἔφορος  δὲ   καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν
[1, 21]   οἶμαι, τῇ οἰκείᾳ διαλέκτῳ. φασὶ  δὲ   καὶ ἄλλοι τινές, ὡς εἴ
[1, 1]   ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ. ἁρμόζει  δὲ   καὶ ἄλλως τῇ τῶν ὑπομνημάτων
[1, 21]   τὴν τῶν ὑπεισιόντων δαιμόνων. οἴεται  δὲ   καὶ ἀλόγων ζῴων διαλέκτους εἶναι,
[1, 21]   Ἡρακλεῖ μέγαν εἰς ἐνιαυτόν« Ζῆθος  δὲ   καὶ Ἀμφίων οἱ μουσικῆς εὑρεταὶ
[1, 15]   σεμνότητος ὡς θεὸν τετιμήκασι. Σκύθης  δὲ   καὶ Ἀνάχαρσις ἦν, καὶ πολλῶν
[1, 20]   καὶ φιλοσοφίας τῆς Ἑλληνικῆς, οἳ  δὲ   καὶ ἄνευ γραμμάτων, τῇ θείᾳ
[1, 21]   τεκμαιρόμενος καὶ τῶν χρησμῶν, ἄλλως  δὲ   καὶ ἀπὸ τῶν δαιμονώντων, οἳ
[1, 16]   ἠκρίβωσαν Τοῦσκοι, Ἰταλίας γείτονες. Ἴσαυροι  δὲ   καὶ Ἄραβες ἐξεπόνησαν τὴν οἰωνιστικήν,
[1, 17]   καὶ πνεῦμα αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε  δὲ   καὶ Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ, κλεπτικὴν
[1, 5]   κόσμος ἀλληγορεῖται) συνευνασθῆναι πρότερον, ὕστερον  δὲ   καὶ αὑτῇ προσελθόντα κατὰ τὴν
[1, 21]   τριάκοντα ὀκτὼ μῆνας τρεῖς. Φίλων  δὲ   καὶ αὐτὸς ἀνέγραψε τοὺς βασιλεῖς
[1, 21]   τούτου προφητεύων διατείνει Ἱερεμίας, προφητεύουσι  δὲ   καὶ Βουζὶ καὶ Οὐρίας
[1, 28]   τινὰς γάλα μόνον εἰληφότας, οὐδέπω  δὲ   καὶ βρῶμα, αὐτίκα οὐχ ἁπλῶς
[1, 21]   προφῆται πέντε καὶ τριάκοντα. γυναικῶν  δὲ   (καὶ γὰρ καὶ αὗται προεφήτευον)
[1, 21]   φησι Διονύσιος Ἀργεῖος, Ἀγίας  δὲ   καὶ Δερκύλος ἐν τῇ τρίτῃ
[1, 20]   ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ. εἰ  δὲ   καὶ διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ τοὺς
[1, 19]   καρδία γένηται. καὶ κατ´ ἔμφασιν  δὲ   καὶ διάφασιν οἱ ἀκριβῶς παρ´
[1, 5]   ἂν ἀσκητὴς ἑρμηνευόμενος (διὰ πλειόνων  δὲ   καὶ διαφερόντων αἱ ἀσκήσεις δογμάτων)
[1, 17]   ἐνεργεῖ μὴ κωλύων; ἤδη  δὲ   καὶ εἰς ἀπέμφασιν αὐτοῖς
[1, 15]   κατὰ τὰ ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον  δὲ   καὶ εἰς Ἕλληνας κατῆλθεν. προέστησαν
[1, 29]   ταῦτα οὐκ ἔστιν« ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐκ τῆς πολυμαθοῦς περιουσίας
[1, 27]   σοφίας δηλονότι, δικαιοσύνη ἐκπορεύεται, νόμον  δὲ   καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ.
[1, 6]   βίου ὀρθῶς ἔστι βιοῦν, οὕτω  δὲ   καὶ ἐν περιουσίᾳ ἔξεστιν, καὶ
[1, 21]   καὶ σῴζει τὸν ἐμπεπτωκότα. φασὶ  δὲ   καὶ ἐν τῇ Λιβύῃ σκορπίον,
[1, 24]   καθηγησάμενον αὐτοῖς τῆς ὁδοῦ. λέγεται  δὲ   καὶ ἐν χρησμῷ τινι· στῦλος
[1, 5]   ἀλλοτρίαν, χρῆσθαι μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν  δὲ   καὶ ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ
[1, 17]   ὑπὸ περιεργίας ἀμαθῶς σοφισάμενοι, τὰ  δὲ   καὶ ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ καὶ
[1, 21]   οἳ εἰς Αἴγυπτον κατέφυγον. προφητεύουσι  δὲ   καὶ ἐπὶ Σεδεκίου ἔτι Ἱερεμίας
[1, 7]   καὶ πόα καὶ πυρός, φύεται  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ
[1, 1]   μύθους καὶ βλασφημίας συντάττουσιν, πρὸς  δὲ   καὶ Ἐπικούρῳ ἀθεότητος κατάρχοντι, ἔτι
[1, 21]   Ἰουδαίων διαφώνως τῷ Δημητρίῳ. ἔτι  δὲ   καὶ Εὐπόλεμος ἐν τῇ ὁμοίᾳ
[1, 7]   ποιεῖν· εὐποιίᾳ γὰρ περιπεπτώκασιν, ἔνιοι  δὲ   καὶ εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως εἰς
[1, 21]   τῷ πρώτῳ Περὶ μαντικῆς. Θεόπομπος  δὲ   καὶ Ἔφορος καὶ Τίμαιος Ὀρθαγόραν
[1, 1]   μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, τροφὴ  δὲ   καὶ διὰ σιτίων καὶ
[1, 13]   γένος εἰς ἓν συνάπτεται. ἤδη  δὲ   καὶ ὑπάτη ἐναντία τῇ
[1, 21]   Λίνον τὸν Ἡρακλέους διδάσκαλον. Ὅμηρος  δὲ   καὶ Ἡσίοδος πολλῷ νεώτεροι τῶν
[1, 16]   ἐπὶ τῶν ἵππων ἐχρήσαντο. ὁμοίως  δὲ   καὶ Ἰλλυριοὶ τὴν καλουμένην πάρμην
[1, 21]   ἐν τῷ Πρὸς Ἕλληνας, εἴρηται  δὲ   καὶ Κασσιανῷ ἐν τῷ πρώτῳ
[1, 17]   φαντασίαις ἀπόκειται ἐφ´ ἡμῖν. λῃστὴς  δὲ   καὶ κλέπτης διάβολος λέγεται
[1, 21]   καὶ λύσις ὀθνείας ἐπιγαμβρείας. προκεκηρύχει  δὲ   καὶ Κῦρος τὴν Ἑβραίων ἀποκατάστασιν,
[1, 1]   τὰ δὲ μόνον ἐρεῖ, πειράσεται  δὲ   καὶ λανθάνουσα εἰπεῖν καὶ ἐπικρυπτομένη
[1, 9]   ἀνεπιβούλευτον φυλάσσειν τὴν πίστιν. παρορᾶται  δὲ   καὶ ἀθλητής, ὡς προείρηται,
[1, 26]   ἀγωγὴν εἰς τὸ θεῖον. λέγει  δὲ   καὶ Παῦλος· νόμος
[1, 22]   Φιλομήτορα κατὰ λέξιν γράφει· κατηκολούθηκε  δὲ   καὶ Πλάτων τῇ καθ´
[1, 17]   ὡς ἂν ἀποστάτου διάκονοι. λέγει  δὲ   καὶ ποιμήν, ἄγγελος
[1, 1]   τὸ πᾶν ἐδώδιμον. φυτεύων  δὲ   καὶ ποτίζων» τοῦ αὔξοντος
[1, 21]   Ἀχίας ἐκ Σηλὼμ προφητεύει, ἦσαν  δὲ   καὶ οἱ βασιλεῖς ἄμφω,
[1, 9]   ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι τῷ φόβῳ. οὐχὶ  δὲ   καὶ οἱ ὀρθοδοξασταὶ καλούμενοι ἔργοις
[1, 7]   καιρὸν ἐπομβρίσας λόγον, οἱ καιροὶ  δὲ   καὶ οἱ τόποι οἱ δεκτικοὶ
[1, 17]   κυρίως ὑπ´ αὐτοῦ ἀποσταλέντες. Εἶχον  δὲ   καὶ οἱ ψευδοπροφῆται τὸ κλέμμα,
[1, 21]   σὺν Ἀλεξάνδρῳ γενόμενος. ἤδη  δὲ   καὶ Ὀρφέα Φιλόχορος μάντιν ἱστορεῖ
[1, 16]   ἀληθείας ἁμῇ γέ πῃ, ἀμυδρῶς  δὲ   καὶ οὐ πάσης, γίνεται· ὡς
[1, 21]   Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ· λέγεται  δὲ   καὶ οὗτος αὐτόχθων. τούτων δὲ
[1, 21]   μετὰ δὲ ταῦτα ἐπαύσατο. δείκνυται  δὲ   καὶ οὗτος ἀριθμὸς ἐκ
[1, 21]   τοῦ Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη  δὲ   καὶ παρ´ Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ
[1, 15]   ἔξω πυλῶν ἄγοντες ἀφανίζουσιν. εἰσὶ  δὲ   καὶ παρὰ Γερμανοῖς αἱ ἱεραὶ
[1, 27]   ἐλεήμων οὗτος εἰς σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι  δὲ   καὶ πίστεις καὶ ἀλήθεια μὴ
[1, 20]   κεκοσμημένον τὴν ψυχὴν ἐναρέτως. εἰ  δὲ   καὶ πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία πρὸς
[1, 5]   ἐπακολούθημα ὡς τῆς φιλοσοφίας. τάχα  δὲ   καὶ προηγουμένως τοῖς Ἕλλησιν ἐδόθη
[1, 1]   συμβαλλομένοις πρὸς τὸ τέλος. οἳ  δὲ   καὶ πρὸς κακοῦ ἂν τὴν
[1, 21]   ἐπακοῦσαι τὸν Μόψον ἱστορεῖ. προγνώσει  δὲ   καὶ Πυθαγόρας μέγας προσανεῖχεν
[1, 7]   τούτων πλείους εἰσὶ διαφοραί) σπείρει  δὲ   καὶ τὰ ἄλλα σπέρματα, κριθάς
[1, 9]   κύριος λόγῳ πάντα ἔπρασσεν; ἐργάζεται  δὲ   καὶ τὰ κτήνη ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι
[1, 15]   εἰσι πάμπαν ἀγαθοὶ ἄνδρες. πολλὰ  δὲ   καὶ τὰ τῶν βαρβάρων γένη.
[1, 20]   κεκλόφασιν, ἀληθῆ μέν, στοχαστικῶς  δὲ   καὶ ταῖς τῶν λόγων ἀνάγκαις
[1, 4]   σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ~(Ὅμηρος  δὲ   καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ
[1, 27]   γενεὰ σοφίας φόβος κυρίου. μέγιστον  δὲ   καὶ τελεώτατον ἀγαθόν, ὅταν τινὰ
[1, 16]   σαμβύκην εὗρον, ὄργανον μουσικόν. φασὶ  δὲ   καὶ τὴν πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον
[1, 17]   ἀκρασίαν πυρέττῃ, αἰτιώμεθα τοῦτον) {ὣς  δὲ}   καὶ τῆς κακίας ἀκουσίου οὔσης·
[1, 20]   ἄλλοις αἰτία καὶ συνεργός. τάχα  δὲ   καὶ τὸ συναίτιον αἴτιον. ὡς
[1, 21]   ἀλλὰ γλώσσας λέγεσθαι. Πλάτων  δὲ   καὶ τοῖς θεοῖς διάλεκτον ἀπονέμει
[1, 16]   Μωυσέως {ἢ} αὐτίκα μάλα. φασὶ  δὲ   καὶ τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους
[1, 1]   τὰ ἑαυτῆς τέκνα. κατὰ ταὐτὰ  δὲ   καὶ τοὺς τῶν θείων μεταλαμβάνοντας
[1, 23]   τι, ἐκαλεῖτο δὲ Ἰωακείμ. ἔσχεν  δὲ   καὶ τρίτον ὄνομα ἐν οὐρανῷ
[1, 23]   Αἰγυπτίοις μισθὸν ἀναγκαῖον κομιζόμενοι, ἔπειτα  δὲ   καὶ τρόπον τινὰ ἠμύναντο ἀντιλυποῦντες
[1, 21]   ἰατροί τε καὶ μάντεις, οἳ  δὲ   καὶ ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες
[1, 21]   προάγει γενεαῖς τῶν Ἰλιακῶν, Δημόδοκος  δὲ   καὶ Φήμιος μετὰ τὴν Ἰλίου
[1, 16]   ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν, ὁμοίως  δὲ   καὶ Χαλδαῖοι. Αἰγύπτιοι λύχνους τε
[1, 9]   τὴν φυσικὴν θεωρίαν ἐκμανθάνειν, μόνην  δὲ   καὶ ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν,
[1, 23]   ἀνεῖλε ποταμίας ἀπ´ ᾐόνος. ἐπεὶ  δὲ   καιρὸς νηπίων παρῆλθέ μοι, ἦγέν
[1, 6]   καὶ ἐν παντὶ δήμῳ. χρὴ  δὲ   καιροῦ μέτρα εἰδέναι· σοφίης γὰρ
[1, 21]   γεγενῆσθαι κδʹ κεʹ Ἔτι  δὲ   κἀκεῖνα τῇ χρονογραφίᾳ προσαποδοτέον, τὰς
[1, 7]   ποτε θεῖα εἴποιμ´ ἄν. Ἤδη  δὲ   κἀκεῖνο σκοπῶμεν, ὡς εἴ ποτε
[1, 11]   δὲ ὑπ´ οὐδενὸς ἀνακρίνεται. ἐπαΐω  δὲ   κἀκείνων αὐτοῦ· ταῦτα δὲ λέγω,
[1, 8]   εὖ λελεγμένοι λόγοι ψευδεῖς, ἐπῶν  δὲ   κάλλεσιν νικῷεν ἂν τἀληθές· ἀλλ´
[1, 28]   τραπεζῖται, τὰ μὲν ἀποδοκιμάζοντες, τὸ  δὲ   καλὸν κατέχοντες· αὕτη γὰρ τῷ
[1, 1]   πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον· τὸ  δὲ   καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· συμβάλλεται
[1, 24]   βίαν ὄργανον τὸ τακτικόν, ἄλλο  δὲ   κατ´ ἄλλην φύσιν τε καὶ
[1, 6]   παρὰ τοὺς ἑτέρους ἐνδείκνυται, τελειότητα  δὲ   κατ´ ἀρετὴν οὐδ´ ἡντινοῦν τῶν
[1, 5]   παλαιᾶς καὶ τῆς νέας, τῶν  δὲ   κατ´ ἐπακολούθημα ὡς τῆς φιλοσοφίας.
[1, 14]   ἀμφὶ τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα. Πυθαγόρας  δὲ   κατὰ Πολυκράτη τὸν τύραννον περὶ
[1, 21]   τὸν κατὰ Μενέλαον γενόμενον (ὃ  δὲ   κατὰ τὰ Ἰλιακὰ ἦν) πολλοῖς
[1, 21]   Ἀργεῖον ἐξ Αἰγύπτου κίνησις. ἦν  δὲ   κατὰ τὴν Ἑλλάδα κατὰ μὲν
[1, 1]   ἐπίγνωσιν καὶ ἐπιστήμην αὔξουσαι, αἳ  δὲ   κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν νεμόμεναι φιλοσοφίαν,
[1, 14]   Ἐπίχαρμον τὸν ποιητὴν γεγονέναι, Ἀπολλόδωρος  δὲ   κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν ὀλυμπιάδα γενόμενον
[1, 21]   ἀποικίας Προμηθέως θυγατέρα φησί. Προμηθεὺς  δὲ   κατὰ Τριόπαν ἑβδόμῃ γενεᾷ μετὰ
[1, 23]   βασιλεῖ καὶ ἐξεγεῖραι αὐτόν, τὸν  δὲ   καταπλαγέντα τῷ γεγονότι κελεῦσαι τῷ
[1, 1]   τῶν λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος. Ἤδη  δὲ   καταφαίνεται ἐκ περιουσίας σωτὴρ
[1, 18]   τοὺς ἄλλους συλλογισμοὺς δηλονότι, ἡμεῖς  δὲ   κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις
[1, 23]   λουτροῖς καὶ περιρραντηρίοις χρησομένη, ἐπακούσασα  δὲ   κλαυθμυριζομένου τοῦ παιδὸς κελεύει προσενεχθῆναι
[1, 18]   κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον  δὲ   κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθόν. ἐργάζεσθαι
[1, 21]   διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ. κατὰ  δὲ   Κρότωπον ἐπὶ Φαέθοντος ἐκπύρωσις
[1, 17]   μηδ´ ὅλως αἴτιον εἶναι, τὸ  δὲ   κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι τῷ τοῦ αἰτίου
[1, 14]   κοινῶς μὲν πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως  δὲ   Λακεδαιμονίοις καὶ Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις.
[1, 11]   τὴν πίστιν ἡμῖν θεωρίαν. τοῦτο  δὲ   λέγω, ἵνα μή τις ὑμᾶς
[1, 11]   ἐπαΐω δὲ κἀκείνων αὐτοῦ· ταῦτα  δὲ   λέγω, ἵνα μηδεὶς ὑμᾶς παραλογίζηται
[1, 20]   προσοψήματι ἔοικεν καὶ τραγήματι, δείπνου  δὲ   λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον κατὰ τὸν
[1, 8]   εὔγλωσσοι, κλέπτοντες μὲν ἀφανῶς, διελεγχόμενοι  δὲ   λῃσταί, αἱρεῖν ἀγωνιζόμενοι καὶ δόλῳ
[1, 21]   Κρήτην ἐκ Φοινίκης ἀνακομιδή. κατὰ  δὲ   Λυγκέα τῆς Κόρης ἁρπαγὴ
[1, 24]   εἶδος Ἡρακλῆς μὲν Ἄργους, Ἀλέξανδρος  δὲ   Μακεδόνων ἐβασίλευσε. τρίτον δὲ τὸ
[1, 16]   τὴν καλουμένην ἅρπην εὗρον (ἔστι  δὲ   μάχαιρα καμπύλη) καὶ πρῶτοι πέλταις
[1, 10]   ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί, κέντρον  δὲ   μάχας κρατιστεύων λόγος. διατείνεται
[1, 15]   κατ´ ὄνομα ἐπιὼν διατρίβω. φανερώτατα  δὲ   Μεγασθένης συγγραφεὺς Σελεύκῳ
[1, 20]   λόγον, αὐτουργῷ σοφίᾳ πεπαιδευμένοι.  δὲ   μεθ´ ἑτέρου ποιεῖ, ἀτελὲς ὂν
[1, 24]   περὶ προφητείας διαλαμβάνωμεν· τὸ τακτικὸν  δὲ   μέρος ἂν εἴη τοῦ στρατηγικοῦ,
[1, 13]   οἳ μὲν οὐκ ὀλίγα, οἳ  δὲ   μέρος τι, εἴπερ ἄρα, τοῦ
[1, 21]   τεσσαράκοντα ἔτη τῶν Τρωϊκῶν. Ἀπολλόδωρος  δὲ   μετὰ ἔτη ἑκατὸν τῆς Ἰωνικῆς
[1, 16]   ὡς ὀλίγον ὑποβάντες δείξομεν. Λυκοῦργος  δὲ   μετὰ πολλὰ τῆς Ἰλίου ἁλώσεως
[1, 21]   Φοινίκην ἄφιξις, ὡς προείρηται. Ἐρατοσθένης  δὲ   μετὰ τὸ ἑκατοστὸν ἔτος τῆς
[1, 14]   Πλάτωνος κατέληξεν ἀρχαία Ἀκαδημία. Κράντορος  δὲ   μετέσχεν Ἀρκεσίλαος, ἀφ´ οὗ μέχρι
[1, 21]   Ἀντωνίνου πάντα ἔτη αωλγʹ ἄλλοι  δὲ   μέχρι τῆς Κομόδου τελευτῆς ἀριθμήσαντες
[1, 20]   αἴτιον γίγνεσθαι ὠνομασμένον, καθ´ ἑαυτὸ  δὲ   μὴ δύνασθαι τὸ ἀποτέλεσμα τὸ
[1, 27]   εὐποιίας χρηστευομένη ὡς εὐεργέτις. ἔξεστι  δὲ   μὴ εἶναι ἀπειθείας υἱόν« ἀλλὰ
[1, 1]   ἴσασι τὴν ἀλήθειαν; διὰ τί  δὲ   μὴ ἠγαπήθη δικαιοσύνη, εἰ
[1, 18]   τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, οἱ  δὲ   μὴ θελήσαντες πείθεσθαι ἑαυτοὺς ἀπέστησαν
[1, 12]   ἀγαπᾷ, οὗτος ἔγνωσται» λέγει. ~(Ἐπεὶ  δὲ   μὴ κοινὴ παράδοσις καὶ
[1, 17]   ἐνεργεῖν καὶ δρᾶν νοεῖσθαι, τὸ  δὲ   μὴ κωλῦον κατά γε τοῦτο
[1, 17]   τῷ κτίζεσθαι τὴν οἰκίαν· τὸ  δὲ   μὴ κωλῦον κεχώρισται τοῦ γινομένου.
[1, 17]   μὲν κωλύσας αἴτιος,  δὲ   μὴ κωλύσας τὴν αἵρεσιν τῆς
[1, 1]   ἐμῶν θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου. εἰ  δὲ   μὴ πάντων γνῶσις, ὄνος
[1, 10]   καὶ νοεῖν τὰ σημαινόμενα, εὐγλωττίαν  δὲ   μή ποτε ζηλοῦντα ἀρκεῖσθαι μόνῳ
[1, 16]   πρῶτος ἱστόρηται νόμους θέσθαι, οἳ  δὲ   Μίνω τὸν Διὸς ἐπὶ Λυγκέως.
[1, 14]   μὲν οὖν Σόλων Ἀθηναίοις, Πιττακὸς  δὲ   Μιτυληναίοις ἐνομοθέτησαν. ὀψὲ δὲ Πυθαγόρας
[1, 21]   καὶ Ἀβδίας υἱὸς Ἀνανίου. ἐπὶ  δὲ   Μιχαίου καὶ ψευδοπροφήτης ἦν Σεδεκίας
[1, 1]   καὶ τοῖς μὲν παραστήσεται, τὰ  δὲ   μόνον ἐρεῖ, πειράσεται δὲ καὶ
[1, 20]   μὲν γεωμετρίας ἀλήθεια, ἐν μουσικῇ  δὲ   μουσικῆς, κἀν φιλοσοφίᾳ τῇ ὀρθῇ
[1, 15]   ὑπὸ τῶν καλουμένων Ἰουδαίων. τινὲς  δὲ   μυθικώτερον τῶν Ἰδαίων καλουμένων δακτύλων
[1, 18]   μὴ πιστεύειν τῇ ἐκβάσει, Ἕλλησι  δὲ   μωρίαν· μυθῶδες γὰρ ἡγοῦνται οἱ
[1, 23]   κἀγὼ μισθὸν ἀποδώσω σέθεν. ὄνομα  δὲ   Μωυσῆν ὠνόμαζ´, ὅτου χάριν ὑγρᾶς
[1, 14]   καὶ Θεόπομπος, Τυρρηνὸς ἦν, ὡς  δὲ   Νεάνθης. Σύριος Τύριος, ὥστε
[1, 11]   τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι.  δὲ   νήπιος, κἂν κληρονόμος ᾖ, οὐδὲν
[1, 16]   Νώροπες (ἔθνος ἐστὶ Παιονικόν, νῦν  δὲ   Νωρικὸν καλοῦνται) κατειργάσαντο χαλκὸν καὶ
[1, 14]   Σπεύσιππος δὲ Πλάτωνα διαδέχεται, τοῦτον  δὲ   Ξενοκράτης, ὃν Πολέμων. Πολέμωνος δὲ
[1, 21]   εἶναι ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν, Νυμφόδωρος  δὲ   Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων
[1, 21]   τε Σολομών, προφῆται. Σαδὼκ  δὲ   ἀρχιερεὺς πρῶτος ἐν τῷ
[1, 20]   φωνὴ πρὸς ἀλήθειαν, νοῦς  δὲ   γνωρίζων αὐτὴν προσφυῶς. ἀλλὰ
[1, 21]   σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς  δὲ   {ὁ} Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός
[1, 1]   ἀλλ´ ἐν τῷ νοεῖσθαι. δέδωκεν  δὲ   θεὸς» τῇ ἐκκλησίᾳ τοὺς
[1, 16]   γὰρ τοὺς χρόνους προειρήκαμεν. Δράκων  δὲ   καὶ αὐτὸς νομοθέτης περὶ
[1, 20]   ψεῦσμα πρὸς τὴν κλοπήν. ἤδη  δὲ   κλέπτης ὅπερ ὑφελόμενος ἔχει
[1, 15]   δὲ Σεχνούφιδι τῷ Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος  δὲ   Κνίδιος Κονούφιδι τῷ καὶ
[1, 21]   δὲ εὐημερούντων μέμνηται· Εὔμηλος  δὲ   Κορίνθιος πρεσβύτερος ὢν ἐπιβεβληκέναι
[1, 5]   προκοπῆς τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ (Αἴγυπτος  δὲ   κόσμος ἀλληγορεῖται) συνευνασθῆναι πρότερον,
[1, 16]   Ῥαμνούσιον, ὥς φησι Διόδωρος, Ἀπολλόδωρος  δὲ   Κυμαῖος πρῶτος τοῦ γραμματικοῦ
[1, 9]   ἀρχῆς τοὺς βότρυας λαμβάνειν. ἄμπελος»  δὲ   κύριος ἀλληγορεῖται, παρ´ οὗ
[1, 21]   Κομόδου τελευτῆς μγʹ μῆνες Ἐγεννήθη  δὲ   κύριος ἡμῶν τῷ ὀγδόῳ
[1, 21]   φησι πρῶτον ὠνομάσθαι τύραννον. Σωσίβιος  δὲ   Λάκων ἐν χρόνων ἀναγραφῇ
[1, 16]   τὴν τέχνην αὐξῆσαι λέγουσιν. Ἄτλας  δὲ   Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο
[1, 8]   τῶν μὲν χρόνος, τῶν  δὲ   λόγος ἐξαιρούμενος λανθάνει· βιάζεταί
[1, 21]   Λέσχην Ἀρκτίνῳ καὶ νενικηκέναι· Ξάνθος  δὲ   Λυδὸς περὶ τὴν ὀκτωκαιδεκάτην
[1, 8]   πιστεύσας ἑκὼν ἤδη παραναλίσκεται· κλέπτεται  δὲ   μεταπεισθεὶς καὶ ἐκλαθόμενος,
[1, 21]   κατὰ τὰ Τρωϊκὰ γεγόνασι, πρεσβύτερος  δὲ   Μόψος, ὡς ἂν συμπλεύσας
[1, 10]   καὶ ἐπὶ καλοκἀγαθίαν προτρέπει· μακάριος  δὲ   περιδέξιος. οὔτ´ οὖν βλασφημητέος
[1, 15]   Βραχμάνων τὸν Πυθαγόραν βούλεται. Κλέαρχος  δὲ   Περιπατητικὸς εἰδέναι φησί τινα
[1, 4]   κοινῶς λεγόμενος μουσικός, ἁφῆς  δὲ   πλαστικός. καὶ φωνῆς
[1, 21]   τοῖς ἔμπροσθεν ἡμῖν δεδήλωται. Ἀλέξανδρος  δὲ   Πολυΐστωρ ἐπικληθεὶς ἐν τῷ
[1, 4]   τι ναυτιλίης σεσοφισμένον» γράφων. Δανιὴλ  δὲ   προφήτης τὸ μυστήριον» φησὶν
[1, 22]   εἰς τὴν ἑαυτοῦ δογματοποιίαν. Νουμήνιος  δὲ   Πυθαγόρειος φιλόσοφος ἄντικρυς γράφει·
[1, 15]   Τάδε μὲν περὶ Σιβύλλης· Νουμᾶς  δὲ   Ῥωμαίων βασιλεὺς Πυθαγόρειος μὲν
[1, 24]   κισσῷ στῦλον Εὐίου θεοῦ. σημαίνει  δὲ   στῦλος τὸ ἀνεικόνιστον τοῦ
[1, 21]   τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται, Ὀρφεὺς  δὲ,   συμπλεύσας Ἡρακλεῖ, Μουσαίου διδάσκαλος·
[1, 21]   Μωυσῆς ἠκμακέναι φαίνεται. Λέων  δὲ   τὰ περὶ τῶν κατ´
[1, 3]   Ἕλληνες δὲ σοφίαν ζητοῦσι. ~(Πολὺς  δὲ   τοιόσδε ὄχλος· οἳ μὲν
[1, 26]   πνεύματι ἁγίῳ γενόμενος πνευματικός. οὗτος  δὲ   τῷ ὄντι νομοθέτης, ὃς
[1, 25]   βλέπειν ἡμῖν νοητῶς δεδώρηται. ~(Πλάτων  δὲ   φιλόσοφος ἐκ τῶν Μωυσέως
[1, 5]   πρόνοιαν γεννῆσαι τὸν Ἰσαάκ. ἑρμηνεύει  δὲ   Φίλων τὴν μὲν Ἄγαρ
[1, 21]   κατάβασιν Προδίκου τοῦ Σαμίου. Ἴων  δὲ   Χῖος ἐν τοῖς Τριαγμοῖς
[1, 10]   τοῦ εὖ ποιεῖν ἐπιτηδείου· πρὸς  δὲ   ἑκάτερος πέφυκεν ἐνεργούντων.
[1, 5]   ὁδοὺς μηνύων ὧδέ πως· αἱ  δὲ   ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίως φωτὶ
[1, 25]   μὲν πρέπωσι τοῖς ἀρχομένοις, πειθήνιοι  δὲ   οἱ ἀρχόμενοι τοῖς ἄρχουσι γίγνωνται,
[1, 1]   τῆς σεμνότητος ἐμμελῶς ἀνίεμεν. καθάπερ  δὲ   οἱ βουλόμενοι δήμῳ προσομιλῆσαι διὰ
[1, 21]   κοινὸν ἔθνους ἐπιφαίνουσα χαρακτῆρα. φασὶ  δὲ   οἱ Ἕλληνες διαλέκτους εἶναι τὰς
[1, 17]   δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ. τοιοῦτοι  δὲ   οἱ Ἕλληνες, οἱ φίλαυτοι καὶ
[1, 17]   εἰ καὶ μὴ προέτρεπεν. οὔτε  δὲ   οἱ ἔπαινοι οὔτε οἱ ψόγοι
[1, 8]   δοκεῖν, τραγῳδία λέγει. τοιοῦτοι  δὲ   οἱ ἐριστικοὶ οὗτοι εἴτε αἱρέσεις
[1, 6]   οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει, μαθήσει  δὲ   οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ γίνονται, καθάπερ
[1, 10]   ἐπιγνόντες πολιτευσώμεθα καθ´ ὑπακοήν. καθάπερ  δὲ   οἱ λόγῳ χρώμενοι πονηρῷ οὐδὲν
[1, 23]   ἀδίκως ἐπιθέμενον πατάξας ἀποκτεῖναι. φασὶ  δὲ   οἱ μύσται λόγῳ μόνῳ ἀνελεῖν
[1, 21]   ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος. γίνονται  δὲ   οἱ πάντες προφῆται πέντε καὶ
[1, 1]   παῖς παρὰ πατρὸς ἐκδεχόμενος (ὀλίγοι  δὲ   οἱ πατράσιν ὅμοιοι) ἧκον δὴ
[1, 21]   μὴν εἷς ἡμέραι ιγʹ εἰσὶ  δὲ   οἱ περιεργότερον τῇ γενέσει τοῦ
[1, 15]   σοφῶν τε καὶ φιλοσόφων. ὡς  δὲ   οἱ πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι τὸ
[1, 20]   ἄτακτα τοῦ βίου κύματα. ~(Ὡς  δὲ   οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι οἱ καθέλκοντες
[1, 21]   ἀέρος ποιοῦ ἐκταραχθέντες· παρὰ Ἑβραίοις  δὲ   οἱ προφῆται δυνάμει θεοῦ καὶ
[1, 9]   κατ´ ἀμφιβολίαν ἀπατώμενος τρόπῳ. Εἰ  δὲ   οἱ προφῆται καὶ οἱ ἀπόστολοι
[1, 1]   τοῦτο εὐμαρῶς ἐκθρέψαι δύνασθαι. Περιέξουσι  δὲ   οἱ Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην τὴν ἀλήθειαν
[1, 21]   τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα γενομένου. συνεχρόνισαν  δὲ   οἱ συγκαταλεγέντες σοφοὶ τῷ Θαλεῖ,
[1, 19]   φησὶ δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν. εἰσὶ  δὲ   οἱ τὰ ἴδια σπείροντες οἳ
[1, 14]   Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ. εἰσὶ  δὲ   οἱ χρόνοι ἀμφὶ τὴν πεντηκοστὴν
[1, 17]   οὐχ ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι, πάντες  δὲ   οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πάντες οἱ
[1, 21]   τελευτὴν ἔτη ἑκατὸν ἕνδεκα. Εἰσὶ  δὲ   οἳ ἀπὸ Κέκροπος μὲν ἐπὶ
[1, 16]   εὑρεταὶ οἱ αὐτοὶ γεγόνασιν. εἰσὶν  δὲ   οἳ Κᾶρας {οἳ} τὴν δι´
[1, 17]   τῷ γίγνεσθαι τὸ σκάφος,  δὲ   οἰκοδόμος πρὸς τῷ κτίζεσθαι τὴν
[1, 21]   καλοῦντας μικρόν τι παρακλίνοντας« ~(Οὐδὲν  δὲ   οἶμαι ἐπὶ τούτοις χεῖρον καὶ
[1, 16]   τὸν καὶ αὐτὸν Φρύγα· κρούματα  δὲ   Ὄλυμπον ὁμοίως τὸν Φρύγα, καθάπερ
[1, 16]   Σάτυρον εὑρεῖν τὸν Φρύγα· τρίχορδον  δὲ   ὁμοίως καὶ τὴν διάτονον ἁρμονίαν
[1, 10]   φήσει σοι ἀποστάξει σοφίαν» σοφία  δὲ   ὁμωνύμως τῇ ἀληθείᾳ σοφιστικὴ
[1, 21]   τοὺς καιροὺς τῶν πράξεων, ἀπέθανεν  δὲ   ὅμως δολοφονηθείς, καίτοι προσημήναντος τοῦ
[1, 8]   ἀκουσίως μὲν στέρονται ἄνθρωποι, στέρονται  δὲ   ὅμως κλαπέντες γοητευθέντες
[1, 22]   κηρύσσουσαι αὐταὶ αἱ γραφαί, λεκτέον  δὲ   ὅμως καὶ ἡμῖν ὡς ὅτι
[1, 21]   τῷ πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν· ἀπαιτεῖ  δὲ   ὅμως τὸ ὑπόμνημα καὶ ἡμᾶς
[1, 2]   ἐθέλουσιν οὐκ ἐν δίκῃ, πάντα  δὲ   ὀνόματα καὶ ῥήματα ἀπορρίπτουσιν οὐδαμῶς
[1, 10]   τῷ αἰνίξασθαι τὸ νοούμενον. ὁποίῳ  δὲ   ὀνόματι δηλοῦται τοῦτο ὅπερ παραστῆσαι
[1, 5]   ὡς ὄρνις τοὺς νεοσσούς. Ἱερουσαλὴμ  δὲ   ὅρασις εἰρήνης» ἑρμηνεύεται. δηλοῖ τοίνυν
[1, 11]   εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης, οἱ  δὲ   ὀρθῶς ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην εὗρον.
[1, 19]   παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι. εἰ  δὲ   ὀρθῶς προὐθυμήθην καί τι ἠνύσαμεν,
[1, 16]   ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσιν. πτήσεις  δὲ   ὀρνίθων παρεφυλάξαντο πρῶτοι Φρύγες, καὶ
[1, 1]   χρόνῳ {ἃ} νῦν ἀπέδρα, τὰ  δὲ   ὅσα ἐσβέννυτο ἐν αὐτῇ μαραινόμενα
[1, 27]   φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν  δὲ   ὅτι καλὸς νόμος, ἐάν
[1, 1]   πρός τινος εὑρετοῦ πονηροῦ. ἐγὼ  δὲ   ὅτι μὲν κακία κακὴν
[1, 1]   διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα. Ἤδη  δὲ   οὐ γραφὴ εἰς ἐπίδειξιν τετεχνασμένη
[1, 5]   λιπαίνει σὸν φάρυγγα, φησί, φιλοσοφία  δὲ   οὐ κολακεύει. τίνα τοίνυν αἰνίσσεται
[1, 1]   φορτίον συνεπιτιθέναι μὲν εὔλογον, συγκαθαιρεῖν  δὲ   οὐ προσήκειν Πυθαγόρας ἔλεγεν.
[1, 7]   πλὴν αἱ πᾶσαι βιωφελεῖς. φιλοσοφίαν  δὲ   οὐ τὴν Στωϊκὴν λέγω οὐδὲ
[1, 11]   γὰρ αἱ τοιαῦται φιλονικίαι. ἀρετὴ  δὲ   οὐ φιλομειράκιον, φιλόσοφος λέγει
[1, 21]   ἔτει βασιλεύοντος αὐτοῦ Ἀσσυρίων, Αἰγυπτίων  δὲ   Οὐαφρηοῦς βασιλεύοντος τῷ δευτέρῳ ἔτει,
[1, 17]   ἐποίησεν ἐν Χριστῷ. τῷ θεῷ  δὲ   οὐδὲν ἀντίκειται οὐδὲ ἐναντιοῦταί τι
[1, 21]   τοῦτο μέλλω πράττειν, προτρέπει  δὲ   οὐδέποτε. Ἐξήκεστός τε Φωκέων
[1, 18]   ἀγαθὸν εἶναι τὸν λόγον. πῶς  δὲ   οὐκ ἀγαθὸς σῴζων; ~(Ὅτι
[1, 9]   αἱρέσεις αὐτῆς τῆς ἀληθείας. πῶς  δὲ   οὐκ ἀναγκαῖον περὶ νοητῶν φιλοσοφοῦντα
[1, 17]   κηρύγματος ἐπὶ κρατῆρα οἴνου. φιλοσοφία  δὲ   οὐκ ἀπεστάλη ὑπὸ κυρίου, ἀλλ´
[1, 15]   παρ´ αὐτῷ ὁμακοεῖον αἰνίττεται. Πλάτων  δὲ   οὐκ ἀρνεῖται τὰ κάλλιστα εἰς
[1, 12]   μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν. σοφοὶ  δὲ   οὐκ ἐκφέρουσιν ἐκ στόματος,
[1, 1]   λαλοῦντος καὶ λαλεῖται, μᾶλλον  δὲ   οὐκ ἐν φωνῇ, ἀλλ´ ἐν
[1, 7]   τὸν περὶ ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ  δὲ   οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀλλ´
[1, 13]   Ἑλληνικά ἐστι καὶ βαρβαρικά, θάτερα  δὲ   οὐκέτι πάντα) ὀρθὰ δὲ τοῖς
[1, 21]   καὶ πέμπτην τὴν κοινήν, ἀπεριλήπτους  δὲ   οὔσας τὰς βαρβάρων φωνὰς μηδὲ
[1, 21]   καὶ Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας. λέγονται  δὲ   οὗτοι μετὰ τὴν Λυκούργου τοῦ
[1, 1]   ἀνέκαθεν· ὑστάτῳ δὲ περιτυχὼν (δυνάμει  δὲ   οὗτος πρῶτος ἦν) ἀνεπαυσάμην, ἐν
[1, 7]   δένδρων φύσιν καὶ τροφήν. ὡσαύτως  δὲ   οὐχ ποιμενικὴ μόνη, ἀλλὰ
[1, 1]   τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται  δὲ   οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι τὰ ἀπόρρητα
[1, 9]   θεοῦ δυνάμεως ἐπήβολον γενέσθαι; πῶς  δὲ   οὐχὶ καὶ διαιρεῖσθαι χρήσιμον τάς
[1, 13]   πάντα ἐνώπια τοῖς νοοῦσι» (τὰ  δὲ   πάντα Ἑλληνικά ἐστι καὶ βαρβαρικά,
[1, 21]   γίνονται ἔτη σλϛ μῆνες συνάγεται  δὲ   πάντα τὰ ἀπὸ Ῥωμύλου τοῦ
[1, 5]   γὰρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ  δὲ   πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. κατ´
[1, 29]   τοῦ παντὸς θεὸς τίθεται (θεὸς  δὲ   παρὰ τὴν θέσιν εἴρηται) αὐτὸς
[1, 21]   γὰρ παρὰ τοῖς Φαίαξιν,  δὲ   παρὰ τοῖς μνηστῆρσι) κατὰ τὸ
[1, 23]   παρὰ Ἰουδαίων Φοίνικας παραλαβεῖν, Ἕλληνας  δὲ   παρὰ Φοινίκων. εἰς δὲ τὴν
[1, 10]   τὴν ἄλλην διελέγχων ψυχαγωγίαν. Σειρῆνας  δὲ   παραπλεύσας εἷς ἀρκεῖ, καὶ τῇ
[1, 1]   τὸ καταβληθὲν καὶ ζωογονεῖ· υἱὸς  δὲ   πᾶς παιδευόμενος καθ´ ὑπακοὴν
[1, 21]   τῆς φωνῆς Μωυσέως λεγούσης· ἦσαν  δὲ   πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ
[1, 12]   καὶ παραδιδόναι οἷς δέον, οὐχὶ  δὲ   πᾶσιν ἀνέδην ἐκδιδόναι τὰ ἐν
[1, 21]   κατὰ Λουκᾶν γέγραπται οὕτως· ἔτει  δὲ   πεντεκαιδεκάτῳ ἐπὶ Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο
[1, 21]   καὶ τὸν Ἱερὸν λόγον, τὸν  δὲ   Πέπλον καὶ τὰ Φυσικὰ Βροντίνου.
[1, 14]   γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι· οἳ  δὲ   περὶ Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ νομίζουσι,
[1, 21]   ἐν ταῖς Χαλδαϊκαῖς ἱστορίαις. Ἰόβας  δὲ   περὶ Ἀσσυρίων γράφων ὁμολογεῖ τὴν
[1, 17]   τις κακὸν κακόν, τῇ  δὲ   περὶ αὐτὸ ἡδονῇ συναπαγόμενος, ἀγαθὸν
[1, 1]   ἐν Παλαιστίνῃ Ἑβραῖος ἀνέκαθεν· ὑστάτῳ  δὲ   περιτυχὼν (δυνάμει δὲ οὗτος πρῶτος
[1, 21]   Ἴσθμια ἔθηκεν, ἔτη πεντεκαίδεκα. ἀπὸ  δὲ   Περσέως στρατείας ἐπὶ Ἰλίου κτίσιν
[1, 24]   τὸ ἀνεικόνιστον τοῦ θεοῦ,  δὲ   πεφωτισμένος στῦλος πρὸς τῷ τὸ
[1, 27]   δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα, ἔπειτα  δὲ   πιστὸν γενέσθαι θεράποντα, φοβούμενον κύριον
[1, 15]   πρὸς τούτοις γένη μυρία.  δὲ   Πλάτων δῆλον ὡς σεμνύνων αἰεὶ
[1, 14]   εἶτα Κριτόλαος, εἶτα Διόδωρος. Σπεύσιππος  δὲ   Πλάτωνα διαδέχεται, τοῦτον δὲ Ξενοκράτης,
[1, 13]   τὸ παρῳχηκὸς ἀκαριαίως συνίστησι, πολὺ  δὲ   πλέον δυνατωτέρα τοῦ αἰῶνος
[1, 23]   ὡς ἀπὸ σπλάγχνων ἑῶν· ἐπεὶ  δὲ   πλήρης κύκλος ἡμερῶν παρῆν, ἐξῆλθον
[1, 1]   θεοῦ διάκονοι, ὡς πτωχοί, πολλοὺς  δὲ   πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ
[1, 4]   οἱ σοφοὶ τῇ διανοίᾳ, λαμβάνουσι  δὲ   πνεῦμα αἰσθήσεως» παρὰ τῆς κυριωτάτης
[1, 1]   προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς  δὲ   ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν
[1, 25]   λέγει, τὸ μὲν νομικόν, τὸ  δὲ   πολιτικὸν ὁμωνύμως ὠνομασμένον, καὶ πολιτικὸν
[1, 25]   ἀφορᾶν καὶ δικαιοπραγεῖν ἐντελλόμενος; τοῦ  δὲ   πολιτικοῦ δύο εἴδη λέγει, τὸ
[1, 8]   ὡς ἂν εἰπεῖν ἀδυνατωτέρους. ἀγλωσσίᾳ  δὲ   πολλάκις ληφθεὶς ἀνὴρ δίκαια λέξας
[1, 1]   τοῖς μικροῖς εἷς, ἐν  δὲ   πολλῇ τῇ τῶν ἰχθύων ἄγρᾳ
[1, 3]   δ´ ἔνι μῦθοι· παντοίων ἐπέων  δὲ   πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.
[1, 10]   οἷον ἐσθὴς ἐπὶ σώματος, τὰ  δὲ   πράγματα σάρκες εἰσὶ καὶ νεῦρα.
[1, 14]   φιλοσοφία Ἰταλικὴ κατεγήρασεν. Ἀναξίμανδρος  δὲ   Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλῆν διαδέχεται, τοῦτον
[1, 28]   κεχαρισμένα μὲν λέγειν δύνασθαι, κεχαρισμένα  δὲ   πράττειν, τὸ πᾶν εἰς δύναμιν.
[1, 21]   οὖν κατὰ Ἀρχίλοχον φέρεται, Καλλῖνος  δὲ   πρεσβύτερος οὐ μακρῷ· τῶν γὰρ
[1, 22]   τῶν ἐν αὐτῇ λεγομένων. διηρμήνευται  δὲ   πρὸ Δημητρίου ὑφ´ ἑτέρων, πρὸ
[1, 21]   ἱστορεῖ κατὰ Μίδαν γεγονέναι, Φανίας  δὲ   πρὸ Τερπάνδρου τιθεὶς Λέσχην τὸν
[1, 21]   παρουσία Μίνωός τε βασιλεία. κατὰ  δὲ   Προῖτον Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους
[1, 24]   νικῆσαι μόνον καὶ καταστρέψασθαι (τὸ  δὲ   πρὸς κακὸν ἀγαθὸν τὴν
[1, 19]   συντελεῖν πρὸς τἀγαθὸν δίδωσι, συνεργεῖν  δὲ   πρὸς τὸ διεγείρειν καὶ συγγυμνάζειν
[1, 9]   καὶ τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν.  δὲ   πρὸς τὸν βίον ἀναφέρων ἕκαστα
[1, 1]   τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα  δὲ   πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως.
[1, 25]   πρὸς γενέσεως εἶναι, τὸ πολιτικὸν  δὲ   πρὸς φιλίας καὶ ὁμονοίας
[1, 20]   τὴν πίστιν ἀλήθεια· προπαιδεία  δὲ   προσοψήματι ἔοικεν καὶ τραγήματι, δείπνου
[1, 1]   σοφώτερος ἔσται, καὶ τῷ ἔχοντι  δὲ   προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται δὲ οὐχ ὥστε
[1, 1]   ἐκκλησίᾳ τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς  δὲ   προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς
[1, 21]   Ἰωρὰμ ἀνελήφθη μὲν Ἠλίας, ἤρξατο  δὲ   προφητεύειν Ἐλισσαῖος υἱὸς Σαφὰτ ἔτη
[1, 21]   ἐκείνης εὑρεθήσεται τῆς ἡμέρας. αἱ  δὲ   πρῶται καὶ γενικαὶ διάλεκτοι βάρβαροι
[1, 21]   ἀνέγραψεν Μενδήσιος Πτολεμαῖος.  δὲ   Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν,
[1, 15]   λέγονται ἀθανατίζειν τὴν ψυχήν. Ἱστορεῖται  δὲ   Πυθαγόρας μὲν Σώγχιδι τῷ Αἰγυπτίῳ
[1, 14]   Πιττακὸς δὲ Μιτυληναίοις ἐνομοθέτησαν. ὀψὲ  δὲ   Πυθαγόρας Φερεκύδου γνώριμος φιλόσοφον
[1, 14]   Σμυρναῖος, οὗ Ἀνάξαρχος, τούτου  δὲ   Πύρρων, οὗ Ναυσιφάνης. τούτου φασὶν
[1, 16]   τὴν δι´ ὀνείρων μαντικήν. Τυρρηνοὶ  δὲ   σάλπιγγα ἐπενόησαν καὶ Φρύγες αὐλόν·
[1, 21]   καὶ τὸν Δαβὶδ ἔχρισεν. ἐτελεύτα  δὲ   Σαμουὴλ δυοῖν ἐτῶν πρότερος τοῦ
[1, 11]   τῆς ἁπάσης προσίεσθαι παιδείας. στοιχεῖα  δὲ   σέβουσι Διογένης μὲν τὸν ἀέρα,
[1, 15]   τῷ Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ μαθητεῦσαι, Πλάτων  δὲ   Σεχνούφιδι τῷ Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος δὲ
[1, 21]   τεσσαράκοντα ὀκτὼ ἡμέραι τέσσαρες, ἀπὸ  δὲ   Σὴμ ἕως Ἀβραὰμ ἔτη χίλια
[1, 21]   ἐπὶ Δευκαλίωνος ἐπομβρία. κατὰ  δὲ   Σθένελον τε Ἀμφικτύονος βασιλεία
[1, 21]   λαμπρὰ δὲ ἐπέτελλε σελάνα· ἕτεροι  δὲ   σκιροφοριῶνος τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς
[1, 21]   Λαῖτος ἐν τοῖς Φοινικικοῖς. μετὰ  δὲ   Σολομῶνα βασιλεύει Ῥοβοὰμ υἱὸς αὐτοῦ
[1, 14]   Τεγεάτῃ προσάπτει τὸ ἀπόφθεγμα, Δίδυμος  δὲ   Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν, ὥσπερ ἀμέλει
[1, 16]   μὲν Θέσπις Ἀθηναῖος, κωμῳδίαν  δὲ   Σουσαρίων Ἰκαριεύς. τοὺς χρόνους
[1, 18]   αἵρεσιν καὶ τὴν ἐκτροπήν· θεοῦ  δὲ   σοφίαν» εἴρηκεν ἀπόστολος τὴν
[1, 2]   φησιν ἀπόστολος, Ἕλληνες  δὲ   σοφίαν ζητοῦσι. ~(Πολὺς δὲ
[1, 18]   σημεῖα αἰτοῦσι» πρὸς πίστιν, Ἕλληνες  δὲ   σοφίαν ζητοῦσι, τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους
[1, 4]   τοὺς Βαβυλῶνος σοφοὺς προσαγορεύει. ὅτι  δὲ   σοφίαν ὁμωνύμως καλεῖ γραφὴ
[1, 8]   ἤτω γοργὸς ἐν ἔργοις. ~(Ἡ  δὲ   σοφιστικὴ τέχνη, ἣν ἐζηλώκασιν Ἕλληνες,
[1, 20]   πανουργότερος ἔσται ἄκακος συνίων,  δὲ   σοφὸς δέξεται γνῶσιν. καὶ
[1, 11]   καὶ οἰομένους εἶναι, οὐκ ὄντας  δὲ   σοφοὺς ἐπιρραπίζων γράφει. οὐ γὰρ
[1, 3]   γλιχομένων, ποταμὸς ἀτεχνῶς ῥημάτων, νοῦ  δὲ   σταλαγμός. ἀμέλει καὶ καθάπερ τῶν
[1, 27]   ἀπόστολος γράφων ὧδέ πως· εἰ  δὲ   σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ ἐπαναπαύῃ
[1, 19]   καὶ πρὸ τῆς παρουσίας. οἱονεὶ  δὲ   σύγκρισιν ποιούμενος λόγος τῶν
[1, 21]   Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται, Τριόπας  δὲ   συγχρονεῖ Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ
[1, 20]   δύναμίν ἐστιν ἀρετή, ταύτην  δὲ   συμβέβηκεν τούτοις μὲν τοῖς πράγμασιν
[1, 24]   κατὰ τὸν αὐτὸν καιρόν. ταῦτα  δὲ   σύμπαντα καὶ τὸ πῶς δεῖ
[1, 26]   τοῖς τούτων ἔργοις ἀπονέμων, Μωυσῆς  δὲ   συνελόντι εἰπεῖν νόμος ἔμψυχος ἦν
[1, 5]   Ῥεβέκκας, ἣν ὑπομονὴν μεταφράζουσιν. πλείοσι  δὲ   συνέρχεσθαι Ἰακὼβ λέγεται ὡς
[1, 21]   ἥλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν, Τιτυὸς  δὲ   συνεχρόνισεν Ταντάλῳ. εἰκότως ἄρα καὶ
[1, 23]   αὐτῇ τροφόν, εἰ βούλοιτο· τῆς  δὲ   συνθεμένης καὶ δεηθείσης παρήνεγκε τὴν
[1, 20]   ἐγγενομένην λέγεσθαι φρόνησιν, ἐν τούτοις  δὲ   σωφροσύνην, ἐν τούτοις δὲ ἀνδρείαν
[1, 21]   κατὰ λέξιν Τατιανός, ἐννέα  δὲ   τὰ Ἀρκαδικὰ τὰ ἀπὸ Πελασγοῦ·
[1, 23]   γὰρ εἰς πόλεμον γυνή) διαφθείρειν  δὲ   τὰ ἄρρενα εὐαλκῆ νεότητα ὑφορώμενος.
[1, 23]   ἐν τῷ Μωυσέως βίῳ, προσεμάνθανε  δὲ   τὰ Ἀσσυρίων γράμματα καὶ τὴν
[1, 21]   εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω. εἰ  δὲ   τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι πρεσβύτερα
[1, 13]   ὄντος ἀεὶ θεολογίας πεποίηται.  δὲ   τὰ διῃρημένα συνθεὶς αὖθις καὶ
[1, 21]   ἔτη· ὅσα γε συνάγεται. Μετὰ  δὲ   τὰ Ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ τῶν
[1, 25]   τὸν βίον ἔργοις ἀγαθοῖς, ἀτιμάσας  δὲ   τὰ ἐναντία τά τε πρὸς
[1, 21]   γενικαὶ διάλεκτοι βάρβαροι μέν, φύσει  δὲ   τὰ ὀνόματα ἔχουσιν, ἐπεὶ καὶ
[1, 15]   εἰοάγει πρὸς τοῦ βαρβάρου. ἔχει  δὲ   τὰ τῆς λέξεως ὧδε·
[1, 10]   δολερὰ μὲν τὰ εἵματα, δολερὰ  δὲ   τὰ χρίσματα ὑπολαβόντες ὀρθῶς καὶ
[1, 22]   ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω, ἑρμηνευθῆναι  δὲ   τὰς γραφὰς τάς τε τοῦ
[1, 21]   εἰς οἰκοδομὴν τοῦ νεώ, ἅτερος  δὲ   τὰς ἴσας σὺν ἀρχιτέκτονι Τυρίῳ
[1, 16]   Αἴγυπτον ἀφικέσθαι τὴν Ἰώ, μετὰ  δὲ   ταῦτα Ἀσκληπιὸν τὴν τέχνην αὐξῆσαι
[1, 21]   ἡμερῶν πόλεμος ἦν, μετὰ  δὲ   ταῦτα ἐπαύσατο. δείκνυται δὲ καὶ
[1, 21]   τελευτὴν ἔτη τριάκοντα πέντε· μετὰ  δὲ   ταῦτα ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου μεταλλαγὴν
[1, 26]   δίκαιον, ὅσιον, θεοφιλῆ κηρύττουσιν. εἰ  δὲ   ταῦτα περὶ τὸν Μωυσέα εὕροιμεν,
[1, 24]   μηδὲ λείψανον αὐτῶν ἀπολειφθῆναι. μετὰ  δὲ   ταῦτα στῦλος πυρὸς ἑπόμενος (ὡδήγει
[1, 27]   οὔτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται, τὸ  δὲ   τέλος τῆς παραγγελίας ἀγάπη ἐκ
[1, 20]   ναυκλήρῳ δοθείσης λέγεσθαι ναῦλον, τῷ  δὲ   τελώνῃ τέλος καὶ ἐνοίκιον μὲν
[1, 21]   ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει. τούτων  δὲ   τεσσαράκοντα μὲν γενεαῖς νεώτερα τὰ
[1, 21]   πολεμῶν μὲν ἔτη ξεʹ ἐν  δὲ   τῇ γῇ τῇ ἀγαθῇ ἄλλα
[1, 1]   ἐκφράσει ἡσθέντες λέγω τῇδε, μόνῃ  δὲ   τῇ κατὰ τὴν ὑποσημείωσιν τηρήσει.
[1, 1]   μὲν τῇ γραφῇ,  δὲ   τῇ φωνῇ, πῶς οὐκ ἄμφω
[1, 21]   ἐν τῷ Περὶ χρηστηρίων. ἐῶ  δὲ   τὴν Αἰγυπτίαν καὶ τὴν Ἰταλήν,
[1, 21]   τινες, ἐννακόσια ἑβδομήκοντα δύο, κατὰ  δὲ   τὴν ἀκριβῆ χρονογραφίαν χίλια ὀγδοήκοντα
[1, 1]   αἰσχρῶς οὕτως ἐπιτρεπτέον γράφειν, τὸν  δὲ   τὴν ἀλήθειαν κηρύσσοντα κωλυτέον τοῖς
[1, 10]   μὴ μετὰ ἡδονῆς διδάσκων, ἀπατηλὸν  δὲ   τὴν ἄλλην διελέγχων ψυχαγωγίαν. Σειρῆνας
[1, 23]   Ἕλληνας δὲ παρὰ Φοινίκων. εἰς  δὲ   τὴν ἀνδρῶν φύσιν ᾄξας ἐπέτεινε
[1, 21]   λέξεως αὐτοῦ ὧδε ἔχει· κατέσκαψε  δὲ   τὴν Ἀουαρίαν Ἄμωσις κατὰ τὸν
[1, 7]   ὁδόν τε καὶ πύλην. ἐὰν  δὲ   τὴν βασιλικήν τε καὶ αὐθεντικὴν
[1, 21]   μέχρι τοῦ σωτηρίου βαπτίσματος, μετὰ  δὲ   τὴν γένεσιν τοῦ Χριστοῦ Ἄννα
[1, 14]   καθαιρεῖ» Περιάνδρου τυγχάνειν βούλονται, ὁμοίως  δὲ   τὴν γνῶθι καιρὸν» παραίνεσιν Πιττακοῦ
[1, 14]   Ἀριστοτέλης δὲ τῆς Πυθίας. δύναται  δὲ   τὴν γνῶσιν ἐγκελεύεσθαι μεταδιώκειν. οὐκ
[1, 4]   συναίσθησις ἐπιβάλλειν πιθανῶς ἀναπείθουσα, συναύξει  δὲ   τὴν ἐπιβολὴν εἰς ἐπιστήμην
[1, 8]   τὴν ῥητορικήν, πρὸς τὸ ἀγωνιστικὸν  δὲ   τὴν ἐριστικήν. αἱ τοίνυν τέχναι
[1, 27]   κύριος εἰς θεόν. τοῦ νόμου  δὲ   τὴν εὐποιίαν διὰ τῆς πρὸς
[1, 21]   ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν  δὲ   τὴν καὶ Ἰώ φασιν διὰ
[1, 21]   ἂν συμπλεύσας τοῖς Ἀργοναύταις. ~(φασὶ  δὲ   τὴν Μόψου καλουμένην Μαντικὴν συντάξαι
[1, 11]   τὴν κενὴν ἐξελάσας φλυαρίαν, ἐγκρίνων  δὲ   τὴν ὀχυροῦσαν τὴν πίστιν ἡμῖν
[1, 21]   εἴκοσι, ἐπεὶ ἀνακαινισθεὶς ἐβασίλευσε. μετὰ  δὲ   τὴν τελευτὴν Σαοὺλ βασιλεύει Δαβὶδ
[1, 19]   εἰρῆσθαι ἡμῖν τὰ νῦν· μετὰ  δὲ   τὴν τῆς σαρκὸς ἀπόθεσιν πρόσωπον
[1, 23]   τοῦ Μωυσέως πάλιν ἀναβιῶναι. Περὶ  δὲ   τῆς ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως συνᾴσεται
[1, 21]   ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα τρία, ἀπὸ  δὲ   τῆς βασιλέων ἀναιρέσεως ἐπὶ τὴν
[1, 21]   μῆνες ἓξ ἡμέραι δέκα, ἀπὸ  δὲ   τῆς Δαβὶδ βασιλείας ἔτη, ὡς
[1, 21]   μῆνες ἓξ ἡμέραι δέκα· ἀπὸ  δὲ   τῆς Δαβὶδ βασιλείας ἕως τῆς
[1, 6]   φαίνεσθαι τῆς θέσεως ῥητέον, ἐκ  δὲ   τῆς ἐντολῆς ἀναζωπυρεῖσθαι τὸ τῆς
[1, 21]   Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς. ἀπὸ  δὲ   τῆς Ἡρακλέους ἐν Ἄργει βασιλείας
[1, 21]   πρότερον τριακοσίοις τεσσαράκοντα εʹ ἀπὸ  δὲ   τῆς Μωυσέως στρατηγίας καὶ Ἰνάχου
[1, 13]   πλήθει σοφίας πλῆθος γνώσεως.  δὲ   τῆς παντοδαπῆς σοφίας ἔμπειρος, οὗτος
[1, 14]   τῷ περὶ θεῶν Θαλοῦ, Ἀριστοτέλης  δὲ   τῆς Πυθίας. δύναται δὲ τὴν
[1, 1]   δουλοῦσθαι, μὴ ἡδονῇ ἐπαίρεσθαι. μόνης  δὲ   τῆς τῶν ἐντυγχανόντων ἀπολαύειν σωτηρίας,
[1, 21]   Ἔφορος ἑπτακόσια τριάκοντα πέντε, ὡς  δὲ   Τίμαιος καὶ Κλείταρχος ὀκτακόσια εἴκοσι,
[1, 13]   γὰρ σοφία λίθων πολυτελῶν, πᾶν  δὲ   τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς. ~(Φασὶ
[1, 8]   ἀρχὴ μὲν τὸ δόξαν, ἔργον  δὲ   τὸ ἀγώνισμα καὶ τέλος
[1, 11]   μὲν τὸ κίνδυνον ὑπομεῖναι, σοφίας  δὲ   τὸ αἴνιγμα γνῶναι. γάρ
[1, 26]   τοὺς νόμους λαμβάνειν ἀπομνημονεύουσιν. οἳ  δὲ   τὸ ἀξιόπιστον τῆς παρ´ Ἕλλησι
[1, 23]   τοῦ ποταμοῦ ἑλώδους ὄντος, ἐπετήρει  δὲ   τὸ ἀποβησόμενον ἄπωθεν ἑστῶσα τοῦ
[1, 5]   πίστιν τε καὶ δικαιοσύνην. Ἰσαὰκ  δὲ   τὸ αὐτομαθὲς ἐνδείκνυται; διὸ καὶ
[1, 21]   πέντε καὶ εἴκοσι ἀναπαυσάμενος. ὡς  δὲ   τὸ βιβλίον τοῦ Ἰησοῦ περιέχει,
[1, 28]   μεγάλων ὄντως εἶναι μυστηρίων, Ἀριστοτέλης  δὲ   τὸ εἶδος τοῦτο μετὰ τὰ
[1, 24]   Ἀλέξανδρος δὲ Μακεδόνων ἐβασίλευσε. τρίτον  δὲ   τὸ ἑνὸς ἐφιέμενον τοῦ νικῆσαι
[1, 8]   ἀρχὴ μὲν τὸ πιθανόν, ἔργον  δὲ   τὸ ἐπιχείρημα καὶ τέλος
[1, 1]   τῶν γραμμάτων χρεία; εἰ  δὲ   τὸ ἕτερον, ἤτοι τοῖς σπουδαίοις
[1, 10]   οὐ χωρὶς λόγου συνίσταται. ὡς  δὲ   τὸ εὖ πάσχειν περιαιρεῖται, ἐὰν
[1, 21]   Ὀρφεύς τε καὶ Μουσαῖος. κατὰ  δὲ   τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς Ἀγαμέμνονος
[1, 21]   ἔτη ἑκατὸν πεντήκοντα ἐννέα· ἐπὶ  δὲ   τὸ προηγούμενον ἔτος τῶν πρώτων
[1, 11]   Θαλῆς δὲ τὸ ὕδωρ, Ἵππασος  δὲ   τὸ πῦρ, καὶ οἱ τὰς
[1, 11]   Διογένης μὲν τὸν ἀέρα, Θαλῆς  δὲ   τὸ ὕδωρ, Ἵππασος δὲ τὸ
[1, 27]   κύριος θεὸς ἡμῶν. ὅτι  δὲ   τὸ ὑπόδειγμα σωφρονίζει, αὐτίκα φησί·
[1, 1]   πολλοῦ γε καὶ δεῖ, μόνον  δὲ   τὸ ὑπομνῆσαι, εἴτε ὁπότε ἐκλαθοίμεθα
[1, 25]   γοῦν τὸ πολιτεύεσθαι ὀρθῶς, ἄριστον  δὲ   τὸ φιλοσοφεῖν. γὰρ νοῦν
[1, 20]   οὐκ αἰτία οὖσα καταλήψεως, σὺν  δὲ   τοῖς ἄλλοις αἰτία καὶ συνεργός.
[1, 13]   θάτερα δὲ οὐκέτι πάντα) ὀρθὰ  δὲ   τοῖς βουλομένοις ἀπενέγκασθαι αἴσθησιν. ἀνθαιρεῖσθε
[1, 18]   καὶ ἄπιστοι καὶ μωροί· αὐτοῖς  δὲ   τοῖς κλητοῖς Ἰουδαίοις τε καὶ
[1, 29]   ἕνα τὸν νομοθέτην φησίν, ἐν  δὲ   τοῖς Νόμοις ἕνα τὸν συνήσοντα
[1, 24]   τάττον ἐστὶ καὶ νοῦς, ἐν  δὲ   τοῖς τῆς ψυχῆς πάθεσιν, ὧν
[1, 21]   Ἐγλὼμ Ἐφραῒμ ἔτη ὀκτώ. ἔνιοι  δὲ   τοῖς τοῦ Ἀβατθὰν ἔτεσιν ἑπτὰ
[1, 17]   καὶ πατὴρ αὐτοῦ. ἐν  δὲ   τοῖς ψεύδεσι καὶ ἀληθῆ τινα
[1, 2]   λόγον τῆς φιλοσοφίας παρεισελθούσης, διὰ  δὲ   τὸν ἀπὸ τῆς γνώσεως καρπόν.
[1, 6]   λόγοις τὸν πολυφράδμονα λέγει, δεινὸν  δὲ   τὸν αὐδήεντα, καὶ θέσπιον τὸν
[1, 23]   πρὸς τὸ οὖς εἰπεῖν, ἀκούσαντα  δὲ   τὸν βασιλέα ἄφωνον πεσεῖν, διακρατηθέντα
[1, 21]   ἔτη διακόσια τριάκοντα πέντε. καθελὼν  δὲ   τὸν Δαρεῖον τοῦτον Ἀλέξανδρος
[1, 11]   καλεῖ μὲν τὸν βουλόμενον. στεφανοῖ  δὲ   τὸν δυνάμενον. Ἀκίνητον μὲν οὖν
[1, 15]   βάρβαροι οἱ Ἰδαῖοι δάκτυλοι. Ἡρόδωρος  δὲ   τὸν Ἡρακλέα μάντιν καὶ φυσικὸν
[1, 29]   καὶ ἀθανάτων, λέγει Πίνδαρος. ἐγὼ  δὲ   τὸν θέμενον τὸν νόμον διὰ
[1, 1]   εἰσι» κατὰ τὴν διακονίαν, ἕκαστος  δὲ   τὸν ἴδιον μισθὸν λήψεται κατὰ
[1, 21]   τῶν Ὀλυμπίων θέσεως Ὅμηρον. Μετὰ  δὲ   τὸν Ἰωὰν διαδέχεται τὴν βασιλείαν
[1, 21]   νεώτερον φέρει τὸν Τέρπανδρον, διημιλλῆσθαι  δὲ   τὸν Λέσχην Ἀρκτίνῳ καὶ νενικηκέναι·
[1, 15]   καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων. Ζωροάστρην  δὲ   τὸν Μάγον τὸν Πέρσην
[1, 21]   ἐπὶ Θήβαις ἔτη δέκα, ἐπὶ  δὲ   τὸν Ὀλυμπίασιν ἀγῶνα, ὃν Ἡρακλῆς
[1, 21]   Ὀνομακρίτου εἶναι λέγουσι, τὸν Κρατῆρα  δὲ   τὸν Ὀρφέως Ζωπύρου τοῦ Ἡρακλεώτου
[1, 23]   ἄρρενα εὐαλκῆ νεότητα ὑφορώμενος. εὐπατρίδην  δὲ   τὸν παῖδα ὄντα τρεῖς ἐφεξῆς
[1, 6]   μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει  δὲ   τὸν ῥηϊδίως φωνέοντα πᾶν ἔπος
[1, 21]   Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος. εἰς  δὲ   τὸν χρόνον τῶν Τρωϊκῶν ἀπὸ
[1, 21]   Ἀρκάς) πολλὰ πολλοῖς προαγορεύσαντες. τῇ  δὲ   τοῦ Ἀθηναίου Ἀμφιλύτου συμβουλῇ καὶ
[1, 24]   εἴη τοῦ στρατηγικοῦ, τὸ στρατηγικὸν  δὲ   τοῦ βασιλικοῦ· πάλιν τε αὖ
[1, 15]   φήμαις καὶ κληδόσι μαντευόμενον, ἐκ  δὲ   τοῦ εἰς γῆν μεταβαλόντος σώματος
[1, 21]   ἄχρι τῆς τετάρτης ἐπεκτείνει. ἐπὶ  δὲ   τοῦ Ἰωρὰμ ἀνελήφθη μὲν Ἠλίας,
[1, 21]   ἔτη τρεῖς ἐγκαταλέγονται γενεαί. ἀπὸ  δὲ   τοῦ κατακλυσμοῦ ἐπὶ τὸν Ἴδης
[1, 14]   τοῦ Ἀστυάγους πατρὸς Μήδων, Ἀλυάττου  δὲ   τοῦ Κροίσου Λυδῶν. συνᾴδει δὲ
[1, 13]   οὐ τῆς Διονύσου μυθολογίας, τῆς  δὲ   τοῦ λόγου τοῦ ὄντος ἀεὶ
[1, 21]   Ῥώμῃ, ἔτη ἑκατὸν δεκατέσσαρα, ἀπὸ  δὲ   τοῦ πρώτου ἀγῶνος ἐπὶ τὴν
[1, 27]   θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν, ἐκ  δὲ   τοῦ στόματος αὐτῆς« τῆς σοφίας
[1, 21]   {δις} χίλια πεντακόσια ὀγδοήκοντα. ἀπὸ  δὲ   τοῦ χρόνου τούτου ἄχρι τῶν
[1, 19]   πολλοὺς μὲν τοὺς κλητούς, ὀλίγους  δὲ   τοὺς ἐκλεκτοὺς αἰνιττόμενος. ἐπιφέρει γοῦν
[1, 23]   Ἑβραῖοι ἧκον πρὸς Αἰγυπτίους· οἳ  δὲ   τοὺς ξένους καταδουλωσάμενοι τρόπον αἰχμαλώτων
[1, 21]   ἔτη τριακόσια τριάκοντα ὀκτώ. ~(Ἐρατοσθένης  δὲ   τοὺς χρόνους ὧδε ἀναγράφει· ἀπὸ
[1, 21]   ἀπογραφὰς γενέσθαι ἐπὶ Αὐγούστου. ὅτι  δὲ   τοῦτ´ ἀληθές ἐστιν, ἐν τῷ
[1, 21]   Ἰωνίας κτίσιν ἔτη ἑξήκοντα· τὰ  δὲ   τούτοις ἑξῆς ἐπὶ μὲν τὴν
[1, 20]   ἀποτελέσματός ἐστιν αἰτία. κατὰ σύγχρησιν  δὲ   τούτων γίνεται τὸ εὐδαιμόνως ζῆν
[1, 24]   τῷ ἐκ τούτων μικτῷ· συντίθεται  δὲ   τούτων ἕκαστον ἐκ τριῶν,
[1, 1]   τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως. ἕκαστος  δὲ   τούτων κατὰ τὸν μακάριον Δαβὶδ
[1, 15]   ἄλλοι γε φιλόσοφοι βάρβαροι. διττὸν  δὲ   τούτων τὸ γένος, οἳ μὲν
[1, 21]   οὗ Ἀκταία Ἀττική. κατὰ  δὲ   Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
[1, 21]   τινὶ τῶν ἐγχωρίων ὕστερον. Ἆπις  δὲ   τρίτος ἐστὶν ἀπὸ Ἰνάχου. ~(ναὶ
[1, 21]   Τροίας ἅλωσιν ἔτη εἴκοσι. ἀπὸ  δὲ   Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ τὴν Αἰνείου
[1, 14]   γεγόνασι, μικρὸν ὕστερον δειχθήσεται·  δὲ   τρόπος τῆς παρ´ αὐτοῖς φιλοσοφίας,
[1, 19]   ὁδοὺς τοῦ ἑαυτοῦ ἀμπελῶνος, τὰς  δὲ   τροχιὰς τοῦ ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται.
[1, 5]   φησίν, καὶ ὑπερυψώσει σε· στεφάνῳ  δὲ   τρυφῆς ὑπερασπίσει σε, ἐπεὶ καὶ
[1, 10]   χρή ποτε κενοδοξίαν ζηλοῦντας, ἀρκεῖ  δὲ   τῷ γνωστικῷ κἂν εἷς μόνος
[1, 20]   ἐνοίκιον μὲν τῷ σταθμούχῳ, μισθὸν  δὲ   τῷ διδασκάλῳ καὶ τῷ πιπράσκοντι
[1, 21]   μῆνες ἓξ ἡμέραι δέκα. Ἐν  δὲ   τῷ δωδεκάτῳ ἔτει τῆς Σεδεκίου
[1, 21]   οἳ δὲ αϡ καʹ ἐν  δὲ   τῷ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγελίῳ
[1, 21]   καὶ ἤδη ἐνεστώτων προφαίνοντες. σὺν  δὲ   τῷ νόμῳ Μωυσῆς τε καὶ
[1, 27]   αὐτὰς περὶ σῷ τραχήλῳ. ὁμοίως  δὲ   τῷ Παύλῳ προφητεία ὀνειδίζει
[1, 21]   ἔτι Ἱερεμίας καὶ Ἀμβακούμ, ἐν  δὲ   τῷ πέμπτῳ ἔτει τῆς βασιλείας
[1, 15]   τῷ καὶ αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν  δὲ   τῷ περὶ ψυχῆς Πλάτων πάλιν
[1, 29]   κατὰ τάξιν τὴν διακόσμησιν. ἐν  δὲ   τῷ Πέτρου Κηρύγματι εὕροις ἂν
[1, 21]   οὗτος ἱερεὺς μὲν ἦν, τὰς  δὲ   τῶν Αἰγυπτίων βασιλέων πράξεις ἐν
[1, 17]   μένῃ ἡμῖν κακίας ἀναίτιος. ἐπεὶ  δὲ   τῶν ἁμαρτημάτων προαίρεσις καὶ ὁρμὴ
[1, 21]   Ἴναχον ἠκμακέναι τὸν Μωσέα. παλαίτατα  δὲ   τῶν Ἑλληνικῶν τὰ Ἀργολικά, τὰ
[1, 29]   τῷ τῆς ἑρμηνείας προσίασιν· ἐπὶ  δὲ   τῶν Ἑλλήνων φησὶ τὴν οἴησιν
[1, 1]   κύριος ἀπὸ ἀγαθοῦ σαββατίζειν, μεταδιδόναι  δὲ   τῶν θείων μυστηρίων καὶ τοῦ
[1, 15]   οἱ νῦν Ἐγκρατηταὶ καλούμενοι. εἰσὶ  δὲ   τῶν Ἰνδῶν οἱ τοῖς Βούττα
[1, 15]   που ἐπὶ τῇ πολυμαθία· ἐγὼ  δὲ   τῶν κατ´ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων γῆν
[1, 17]   τοῦ πέμψαντός με πατρός. ἐπὶ  δὲ   τῶν κλεπτόντων δὲ ἀφ´
[1, 15]   βασιλεὺς Πυθαγόρειος μὲν ἦν, ἐκ  δὲ   τῶν Μωυσέως ὠφεληθεὶς διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ
[1, 26]   γενέσθαι καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν, θηρευτικὴ  δὲ   τῶν ὁμοίων τούτοις, ἥτις ἂν
[1, 14]   ἐν ἐπιτομῇ ἥδε, οἱ χρόνοι  δὲ   τῶν προκαταρξάντων τῆς φιλοσοφίας αὐτῶν
[1, 1]   ἀμοιβὴν ἀπείληφεν δι´ εὐδοξίας,  δὲ   τῶν προσηκόντων δι´ ἀντιμισθίαν πράσσων
[1, 21]   ἔτη ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἕν. Ἀπὸ  δὲ   τῶν Τρωϊκῶν ἐπὶ τὴν Ὁμήρου
[1, 2]   ἔργον προνοίας καὶ φιλοσοφίαν. ~(ὑπὲρ  δὲ   τῶν ὑπομνημάτων τῶν περιειληφότων κατὰ
[1, 3]   αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν,  δὲ   υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει
[1, 3]   ἕκαστος ἀλώπεκος ἴχνεσι βαίνει, σύμπασιν  δὲ   ὑμῖν χαῦνος ἔνεστι νόος. τοῦτό
[1, 11]   γὰρ πνευματικὸς ἀνακρίνει πάντα, αὐτὸς  δὲ   ὑπ´ οὐδενὸς ἀνακρίνεται. ἐπαΐω δὲ
[1, 24]   δι´ ἀμφοτέρων ἅμα τούτων. ταῦτα  δὲ   ὑπάρξει πάντα ἐπιτελεῖν πείθοντας
[1, 23]   μῆνας, ὡς ἔφασκεν· οὐ λαθοῦσα  δὲ   ὑπεξέθηκε, κόσμον ἀμφιθεῖσά μοι, παρ´
[1, 15]   διαφέρων οὗτος ἀναγράφεται φιλοσόφων. τοὺς  δὲ   Ὑπερβορέους Ἑλλάνικος ὑπὲρ τὰ Ῥίπαια
[1, 17]   καὶ τὰ μὲν παραχαράξαντες, τὰ  δὲ   ὑπὸ περιεργίας ἀμαθῶς σοφισάμενοι, τὰ
[1, 17]   αἱ νόσοι αἱ σωματικαί· κυβερνῶνται  δὲ   ὑπὸ τῆς καθόλου προνοίας ἐπὶ
[1, 27]   τὸν τοιοῦτον ὑγιέστατα ἀποκτείννυσι. κρινόμενοι  δὲ   ὑπὸ τοῦ κυρίου« φησὶν
[1, 23]   τὸν βασιλέα ἄφωνον πεσεῖν, διακρατηθέντα  δὲ   ὑπὸ τοῦ Μωυσέως πάλιν ἀναβιῶναι.
[1, 17]   προαίρεσις καὶ ὁρμὴ κατάρχει, διημαρτημένη  δὲ   ὑπόληψις ἔσθ´ ὅτε κρατεῖ, ἧς,
[1, 23]   εὐνοίας τὴν τυραννικὴν ὠμότητα, δείσαντες  δὲ   ὕστερον μὴ συναπόλωνται τῷ παιδί,
[1, 21]   τῶν Κριτῶν ἱστορεῖ βίβλος· δεηθέντες  δὲ   ὕστερον τοῦ θεοῦ λαμβάνουσιν ἡγεμόνα
[1, 29]   καὶ τὸν θεὸν ἕνα. Μωυσῆς  δὲ   φαίνεται τὸν κύριον διαθήκην καλῶν,
[1, 21]   οἳ δὲ Φαρμουθὶ κεʹ ἄλλοι  δὲ   Φαρμουθὶ ιθʹ πεπονθέναι τὸν σωτῆρα
[1, 21]   Τιβερίου Καίσαρος Φαμενὼθ κεʹ οἳ  δὲ   Φαρμουθὶ κεʹ ἄλλοι δὲ Φαρμουθὶ
[1, 14]   ἐγκατέλεξαν τοῖς ἑπτὰ σοφοῖς, ἄλλοι  δὲ   Φερεκύδην τὸν Σύριον. Πλάτων δὲ
[1, 24]   ἕνεκα τὴν δυναστείαν πεποιημένον, τὸ  δὲ   φιλόκαλον, εἰς καλὸν καταχρωμένης τῆς
[1, 20]   καὶ σοφία τοῦ θεοῦ, προσιοῦσα  δὲ   φιλοσοφία Ἑλληνικὴ οὐ δυνατωτέραν
[1, 28]   τὸ πᾶν εἰς δύναμιν. μικτὴ  δὲ   φιλοσοφίᾳ οὖσα τῇ ἀληθεῖ
[1, 16]   αὐτὸν ἀρχαιοτάτης φιλοσοφίας. ~(Οὐ μόνης  δὲ   φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ πάσης σχεδὸν
[1, 16]   Ἀριστόδημος καὶ Ἀριστοτέλης, πρὸς τούτοις  δὲ   Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων
[1, 1]   φυλάττειν τοιάδε ὑποτύπωσις· ἀνδρὸς  δὲ   φιλοῦντος σοφίαν εὐφρανθήσεται πατήρ. τὰ
[1, 16]   γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι γράφει· οἳ  δὲ   Φοίνικας καὶ Σύρους γράμματα ἐπινοῆσαι
[1, 16]   Ὄλυμπός τε καὶ Μαρσύας. Κάδμος  δὲ   Φοῖνιξ ἦν τῶν γραμμάτων
[1, 15]   οἱ πλεῖστοι Αἰγύπτιον φαίνουσιν. Θαλῆς  δὲ   Φοῖνιξ ὢν τὸ γένος καὶ
[1, 21]   τὰ μετὰ τὸν κατακλυσμόν. κατὰ  δὲ   Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ´ οὗ Ἀκταία
[1, 15]   Τύριος Πυθαγόρας ἐδείκνυτο, Ἀντισθένης  δὲ   Φρὺξ ἦν καὶ Ὀρφεὺς Ὀδρύσης
[1, 29]   ἀγαθή, κατὰ τὴν γραφήν, νόμος  δὲ   φῶς ὁδοῦ· ὁδοὺς γὰρ βιότητος
[1, 17]   ἵνα κώλυσις παρέλθῃ. εἰ  δὲ   χρὴ ἀκριβολογεῖσθαι πρὸς αὐτούς, ἴστωσαν
[1, 21]   καὶ Ἰλίου κατάληψις. εἰ  δὲ   χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ τῷ
[1, 5]   δικαιοσύνην Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία, νυνὶ  δὲ   χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται, προπαιδεία
[1, 26]   ἥτις ἂν εἴη στρατηγική·  δὲ   χρηστικὴ τοῖς θηρευθεῖσι λόγῳ κατὰ
[1, 21]   τὰ τέκνα τὰ ἑαυτῶν.  δὲ   χρόνος Ἰωσαφὰτ ἀπὸ τῶν ὑστάτων
[1, 21]   συνάγεσθαι ἔτη ερμθʹ ἀφ´ οὗ  δὲ   χρόνου ἐξήγαγε Μωυσῆς τοὺς Ἰουδαίους
[1, 15]   τοῦ μέλλοντος δήλωσιν γράφει, τὴν  δὲ   ψυχὴν αὐτῆς εἶναι τὸ ἐν
[1, 27]   τοῦ ἰατροῦ τὴν τέχνην· τῆς  δὲ   ψυχῆς ἕνεκα οὐχ ὁμοίως ὑποστησόμεθα
[1, 25]   προστακτικὸν μὲν ὧν ποιητέον. ἀπαγορευτικὸν  δὲ   ὧν οὐ ποιητέον. ~(Ὅθεν
[1, 28]   φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον  δὲ   ὡς ἔνι μάλιστα προσιτέον αὐτῇ,
[1, 26]   οὖσα διόρθωσίς ἐστι ψυχῆς. ἔστι  δὲ   ὡς ἔπος εἰπεῖν τῷ Μωυσεῖ
[1, 1]   τῇ κοσμικῇ ἐνέχεται συνηθείᾳ· δεῖ  δὲ   ὡς οἷόν τε τὸν κύριον
[1, 25]   πρὸς ἀνδρείαν μόνην ἀποβλεπομέναις, ἐπῄνεσε  δὲ   ὡς σεμνοτέραν τὴν ἕν τι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/01/2010