Livre, Chap. |
[1, 21] |
ἔτη
ἔφησαν
γίνεσθαι
αωμβʹ
οἳ
|
δὲ |
αϡ
καʹ
ἐν
δὲ
τῷ |
[1, 1] |
τὸ
αὐτὸ
ἴχνος
ἐμβεβηκότος.
ἔστι
|
δὲ |
ἃ
καὶ
αἰνίξεταί
μοι
γραφή, |
[1, 1] |
ἀθλητοῦ
βρώματι,
οὐ
τρυφητιῶντος,
ὄρεξιν
|
δὲ |
ἀγαθὴν
διὰ
φιλοτιμίαν
λαμβάνοντος.
ψάλλοντες |
[1, 12] |
τοὺς
δίκην
κολοιῶν
σπερμολόγους.
ἐπὰν
|
δὲ |
ἀγαθοῦ
τύχῃ
γεωργοῦ,
ἐκφύσεται
ἕκαστον |
[1, 8] |
τὰ
ὄντα
δοξάζειν
ἀγαθόν.
τῶν
|
δὲ |
ἀγαθῶν
ἀκουσίως
μὲν
στέρονται
ἄνθρωποι, |
[1, 27] |
ἐπαναβαίη,
τοῖς
υἱοῖς
ἐγκαταλέγεσθαι,
ἐπὰν
|
δὲ |
ἀγάπη
καλύψῃ
πλῆθος
ἁμαρτιῶν,
μακαρίας |
[1, 21] |
ἐν
τοῖς
δώδεκα
Ἄγγελος.
μετὰ
|
δὲ |
Ἀγγαῖον
καὶ
Ζαχαρίαν
Νεεμίας
ὁ |
[1, 21] |
τοῦ
γένους
ἦν
Ἀχαάβ.
ἡ
|
δὲ |
ἀδελφὴ
Ὀζίου
Ἰωσαβαία
ἐξέκλεψε
τὸν |
[1, 27] |
νόσον
ἀπάγων
εὐεργέτης
δόξει,
ψυχὴν
|
δὲ |
ἀδικίας
ὁ
πειρώμενος
ἀπαλλάττειν
οὐ |
[1, 8] |
ἐν
ταῖς
Φοινίσσαις
λέγει·
ὁ
|
δὲ |
ἄδικος
λόγος
νοσῶν
ἐν
αὑτῷ |
[1, 1] |
ὑπό
γ´
ἐμοῦ
μεμενηκότα,
κυλιόμενα
|
δὲ |
ἀεὶ
μόνῃ
μιᾷ
χρώμενα
τῇ |
[1, 21] |
βασιλεύοντος
τῷ
δευτέρῳ
ἔτει,
Φιλίππου
|
δὲ |
Ἀθήνησιν
ἄρχοντος
τῷ
πρώτῳ
ἔτει |
[1, 21] |
ὀκτὼ
μῆνας
ἕξ.
ἀφ´
οὗ
|
δὲ |
αἱ
φυλαὶ
αἱ
δέκα
ἐκ |
[1, 23] |
τὴν
δύναμιν
τοῦ
θεοῦ.
ἔτι
|
δὲ |
Αἰγύπτιοι
ἀκοῇ
μὴ
παραδεχόμενοι
τὰ |
[1, 1] |
διὰ
τῆς
ἀγάπης
πεποιημένοι;
τῇ
|
δὲ |
αἰτίᾳ
τοῦ
μὴ
τὸ
βέλτιστον |
[1, 14] |
φυσικῶν
ἐπὶ
τὰ
ἠθικά.
Σωκράτους
|
δὲ |
ἀκούσας
Ἀντισθένης
μὲν
ἐκύνισε,
Πλάτων |
[1, 14] |
ἤθη
χρηστὰ
ὁμιλίαι
κακαί»
οἳ
|
δὲ |
Ἀκουσίλαον
τὸν
Ἀργεῖον
ἐγκατέλεξαν
τοῖς |
[1, 8] |
ἢ
ὑπὸ
φόβου
δείσαντες·
πᾶσαι
|
δὲ
|
ἀκούσιοι
τροπαί,
καὶ
τούτων
οὐδὲν |
[1, 14] |
δὲ
Ξενοκράτης,
ὃν
Πολέμων.
Πολέμωνος
|
δὲ
|
ἀκουσταὶ
Κράτης
τε
καὶ
Κράντωρ, |
[1, 14] |
εἶτα
Λεύκιππος,
εἶτα
Δημόκριτος.
Δημοκρίτου
|
δὲ |
ἀκουσταὶ
Πρωταγόρας
ὁ
Ἀβδηρίτης
καὶ |
[1, 21] |
τινες,
πεντακόσια
πεντήκοντα
δύο,
ὡς
|
δὲ |
ἀκριβέστερον,
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο
μῆνες |
[1, 21] |
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους
πόλεμος.
κατὰ
|
δὲ |
Ἀκρίσιον
Πέλοπος
ἀπὸ
Φρυγίας
διάβασις |
[1, 8] |
τῆς
ἀληθείας
κακόν
ἐστι,
τὸ
|
δὲ |
ἀληθεύειν
καὶ
τὰ
ὄντα
δοξάζειν |
[1, 21] |
αἱ
ἡμέτεραι
παραδιδόασι
γραφαί,
αἱ
|
δὲ |
ἄλλαι
αἱ
πολλαὶ
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
|
[1, 21] |
δὲ
καὶ
οὗτος
αὐτόχθων.
τούτων
|
δὲ |
ἄλλαιν
δυοῖν
νεώτερα
τὰ
Φθιωτικὰ |
[1, 5] |
ὁδοὺς
πλείονας
σωτηρίους
κατέλεξεν,
ἐπιφέρει
|
δὲ |
ἄλλας
πολλῶν
πολλὰς
δικαίων
ὁδοὺς |
[1, 10] |
τὴν
ἐντολὴν
σαφηνιοῦντος
συμπαραλαμβανομένων.
νυνὶ
|
δὲ |
ἀλλήλων
ἕνεκα
εὐποροῦμεν
καὶ
λόγων |
[1, 23] |
τοῖς
ἱερογλυφικοῖς
γράμμασιν
ἐπιδείκνυνται.
τὴν
|
δὲ |
ἄλλην
ἐγκύκλιον
παιδείαν
Ἕλληνες
ἐδίδασκον |
[1, 16] |
καὶ
οὐ
πάσης,
γίνεται·
ὡς
|
δὲ |
ἄλλοι
βούλονται,
ἐκ
τοῦ
διαβόλου |
[1, 25] |
διὰ
τῶν
πλανωμένων
εἰδότα.
φιλόσοφον
|
δὲ |
ἄλλον
τὸν
Τίμαιον,
ὄντα
ἀστρονομικὸν |
[1, 16] |
σίδηρον
εὗρον
ἐν
Κύπρῳ,
Δέλας
|
δὲ |
ἄλλος
Ἰδαῖος
εὗρε
χαλκοῦ
κρᾶσιν, |
[1, 6] |
γὰρ
εὖ
λεγόμενα
προσίεσθαι,
τὰ
|
δὲ |
ἀλλότρια
μὴ
προσίεσθαι
οὐχ
ἁπλῶς |
[1, 1] |
θεωροῦμεν
τὰ
προσπίπτοντα
αὐταῖς,
ἄλλοι
|
δὲ |
ἄλλων
ἕνεκα.
αὐτίκα
οὐχ
ὁμοίως |
[1, 4] |
ταῖς
σφραγῖσιν
ἐντυπωμάτων
τορευτικός.
οἱ
|
δὲ |
ἀμφὶ
τὴν
παιδείαν
διατρίβοντες
τὴν |
[1, 15] |
οἰκοῦσιν
οὔτε
στέγας
ἔχουσιν,
δένδρων
|
δὲ |
ἀμφιέννυνται
φλοιοῖς
καὶ
ἀκρόδρυα
σιτοῦνται |
[1, 13] |
ἄρτιος
τῷ
περιττῷ
διαφέρεται,
ὁμολογοῦσι
|
δὲ |
ἄμφω
τῇ
ἀριθμητικῇ,
ὡς
τῷ |
[1, 1] |
ὃ
δὲ
ἀπ´
Αἰγύπτου)
ἄλλοι
|
δὲ |
ἀνὰ
τὴν
ἀνατολήν·
καὶ
ταύτης |
[1, 1] |
διακονία
τοῖς
μὴ
δεδοκιμασμένοις.
ταῦτα
|
δὲ |
ἀναζωπυρῶν
ὑπομνήμασι
τὰ
μὲν
ἑκὼν |
[1, 16] |
πρῶτος
φυσικὸν
λόγον
συνέταξεν.
οἳ
|
δὲ |
Ἀναξαγόραν
Ἡγησιβούλου
Κλαζομένιον
πρῶτον
διὰ
|
[1, 14] |
Πραξιάδου
Μιλήσιος
Θαλῆν
διαδέχεται,
τοῦτον
|
δὲ |
Ἀναξιμένης
Εὐρυστράτου
Μιλήσιος,
μεθ´
ὃν |
[1, 14] |
εἶναι
λέγουσιν
τὸν
Κροίνθιον,
οἳ
|
δὲ |
Ἀνάχαρσιν
τὸν
Σκύθην,
οἳ
δὲ |
[1, 20] |
τούτοις
δὲ
σωφροσύνην,
ἐν
τούτοις
|
δὲ |
ἀνδρείαν
ἢ
δικαιοσύνην.
ἀνὰ
τὸν |
[1, 11] |
ὄντως
ἔχεται
τῆς
ἀληθείας.
παιδεία
|
δὲ |
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
καὶ
αἱ
πληγαὶ |
[1, 6] |
τῶν
ἀκροωμένων
κακοτεχνίαν
ἠσκηκότων.
παιδεία
|
δὲ |
ἀνεξέλεγκτος
πλανᾶται,
φησίν,
καὶ
χρὴ |
[1, 27] |
ἐν
νόμῳ
ἀλαζονεύωνται
βιοῦντες·
μακάριος
|
δὲ |
ἀνὴρ
ὃς
εὗρεν
σοφίαν,
καὶ |
[1, 21] |
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
ποτέ,
γενομένων
|
δὲ |
ἀνθρωπίνῃ
δόξῃ
θεῶν,
Ἑρμῆς
τε |
[1, 11] |
πεφοιτηκέναι
λέγουσιν,
οὐ
καλῶς.
παράδοσιν»
|
δὲ |
ἀνθρωπίνην»
τὴν
λογικὴν
τερθρείαν
λέγει. |
[1, 7] |
τὸ
ἐκλεκτικὸν
φιλοσοφίαν
φημί.
ὅσα
|
δὲ |
ἀνθρωπίνων
λογισμῶν
ἀποτεμόμενοι
παρεχάραξαν,
ταῦτα |
[1, 1] |
τοῦ
αἵματος
τοῦ
κυρίου.
δοκιμαζέτω
|
δὲ |
ἄνθρωπος
ἑαυτὸν
καὶ
οὕτως
ἐκ |
[1, 12] |
θαυμασιώτερά
τε
καὶ
ἐνθουσιαστικώτερα.
ψυχικὸς
|
δὲ |
ἄνθρωπος
οὐ
δέχεται
τὰ
τοῦ |
[1, 14] |
δὲ
Φερεκύδην
τὸν
Σύριον.
Πλάτων
|
δὲ |
ἀντὶ
Περιάνδρου
ὡς
ἀναξίου
σοφίας |
[1, 1] |
θάτερος
αὐτῶν
Συρίας
ἦν,
ὃ
|
δὲ |
ἀπ´
Αἰγύπτου)
ἄλλοι
δὲ
ἀνὰ |
[1, 27] |
μόνον
ἐπαΐειν
ἐθελήσωσιν
αὐτοῦ,
τοὺς
|
δὲ |
ἀπαλλάττων
τῶν
παρόντων
κακῶν.
τοὺς |
[1, 1] |
τῷ
θυσιαστηρίῳ
ἄλλαγμα
κυνός»
ὅτῳ
|
δὲ |
ἀπήμβλυται
κακῇ
τροφῇ
τε
καὶ |
[1, 16] |
γράμματα
ἐπινοῆσαι
πρώτους
λέγουσιν.
ἰατρικὴν
|
δὲ |
Ἆπιν
Αἰγύπτιον
αὐτόχθονα
πρὶν
εἰς |
[1, 26] |
ἀγνοεῖν
δύνανται
τὴν
ἀλήθειαν,
οἱ
|
δὲ |
ἀπιστοῦντες
ἥκιστά
τε
ἐν
τοῖς |
[1, 21] |
πέμπτῃ
Παχὼν
καὶ
εἰκάδι.
Οἱ
|
δὲ |
ἀπὸ
Βασιλείδου
καὶ
τοῦ
βαπτίσματος |
[1, 14] |
καὶ
Κλεόβουλος
ὁ
Λίνδιος,
δύο
|
δὲ |
ἀπὸ
Εὐρώπης,
Σόλων
τε
ὁ |
[1, 21] |
ἔτη
συνάγεται
τετρακόσια
δέκα,
τελευταῖα
|
δὲ
|
ἀπὸ
Οὐεσπεσιανοῦ
ἕως
τῆς
Κομόδου |
[1, 21] |
τὴν
ἀκμὴν
Λυκούργου
φέρει·
Ἡσαΐας
|
δὲ |
ἀπὸ
τῆς
Σολομῶντος
βασιλείας,
ἐφ´ |
[1, 8] |
ὑγιαῖνον
αἰεὶ
ἀθάνατον
μένει,
ἡ
|
δὲ |
ἀπὸ
τοῦ
ὑγιεινοῦ
τε
καὶ |
[1, 1] |
κυρίου
χαρὰν»
προσέταξεν
εἰσελθεῖν,
τῷ
|
δὲ |
ἀποκρυψαμένῳ
τὸ
πιστευθὲν
ἀργύριον
εἰς |
[1, 1] |
καὶ
τυπωθῆναι
πρὸς
αὐτά·
τὰ
|
δὲ |
ἀπόρρητα,
καθάπερ
ὁ
θεός,
λόγῳ |
[1, 17] |
σοφιστικὴν
εἰπών,
ὡς
προεμηνύσαμεν.
ὁ
|
δὲ |
ἀπόστολος
ἃ
καὶ
λαλοῦμεν»
λέγει
|
[1, 16] |
ἔργα
ἐπαγγελλομένην,
οὐ
λόγους.
ὁ
|
δὲ |
ἀπόστολος
οὕτω»
φησὶν
καὶ
ὑμεῖς |
[1, 1] |
φθονῶν
(οὐ
γὰρ
θέμις)
δεδιὼς
|
δὲ |
ἄρα
περὶ
τῶν
ἐντυγχανόντων,
μή |
[1, 11] |
κατὰ
τὸν
Λεοντῖνον
Γοργίαν
διττῶν
|
{δὲ} |
ἀρετῶν
δεῖται,
τόλμης
καὶ
σοφίας· |
[1, 21] |
Ἀρίστιππος
ἐν
πρώτῃ
Ἀρκαδικῶν.
τοῦτον
|
δὲ |
Ἀριστέας
ὁ
Ἀργεῖος
ἐπονομασθῆναί
φησι |
[1, 14] |
Σάμιος,
ὥς
φησιν
Ἱππόβοτος,
ὡς
|
δὲ |
Ἀριστόξενος
ἐν
τῷ
Πυθαγόρου
βίῳ |
[1, 21] |
Βάκιδες
(ὃ
μὲν
Βοιώτιος,
ὃ
|
δὲ |
Ἀρκάς)
πολλὰ
πολλοῖς
προαγορεύσαντες.
τῇ |
[1, 5] |
ἴσθι
πρὸς
ἀλλοτρίαν»
τὴν
Σάραν
|
δὲ |
ἀρχήν
μου.
ἔνεστιν
οὖν
προπαιδευθέντα |
[1, 22] |
τὴν
Ἑλλάδα
διάλεκτον
ἑρμηνεῦσαι.
οἳ
|
δὲ |
ἅτε
ἔτι
ὑπακούοντες
Μακεδόσι
τῶν |
[1, 16] |
ἐνάτην
ὀλυμπιάδα
γεγονὼς
εὑρίσκεται.
Ἀντίλοχος
|
δὲ |
αὖ
ὁ
τοὺς
ἵστορας
πραγματευσάμενος |
[1, 21] |
πεντεκαιδεκάτην
τοῦ
Τυβὶ
μηνός,
τινὲς
|
δὲ |
αὖ
τὴν
ἑνδεκάτην
τοῦ
αὐτοῦ |
[1, 27] |
ἀλήθεια
μὴ
ἐκλιπέτωσάν
σε,
ἄφαψαι
|
δὲ |
αὐτὰς
περὶ
σῷ
τραχήλῳ.
ὁμοίως |
[1, 26] |
ἁμαρτανομένων
ἕνεκεν
τοῦ
δικαίου.
σύστοιχος
|
δὲ
|
αὐτῇ
ἡ
κολαστική,
τοῦ
κατὰ |
[1, 5] |
τῆς
τῶν
ὄντων
φύσεως
(ἀλήθεια
|
δὲ |
αὕτη,
περὶ
ἧς
ὁ
κύριος |
[1, 28] |
εὑρετική
τίς
ἐστιν
ἐπιστήμη,
κτητὴ
|
δὲ |
αὕτη
τῷ
σώφρονι
οὐχ
ἕνεκα |
[1, 16] |
γὰρ
πρῶτοι
τετρήρη
κατεσκεύασαν,
ἐναυπήγησε
|
δὲ |
αὐτὴν
Βόσπορος
αὐτοσχέδιον.
Μήδειά
τε |
[1, 1] |
καρδίαν
σου
εἰς
σύνεσιν,
παραβαλεῖς
|
δὲ |
αὐτὴν
εἰς
νουθέτησιν
τῷ
υἱῷ |
[1, 21] |
ἡ
Δεββώρα
ἔτη
τεσσαράκοντα.
τελευτησάσης
|
δὲ |
αὐτῆς
ἁμαρτὼν
αὖθις
ὁ
λαὸς |
[1, 1] |
καὶ
φυγὴν
ἡ
συνείδησις,
θεμέλιος
|
δὲ |
αὐτῆς
βέβαιος
ὀρθὸς
βίος
ἅμα |
[1, 8] |
δὲ
ἐκ
διαλεκτικῆς
ἐρωτητικόν,
τέλος
|
δὲ |
αὐτῆς
ἡ
ἔκπληξις.
ἥ
τε |
[1, 23] |
τῇ
φύσει
ἡ
θηρευτική.
ἄγει
|
δὲ |
αὐτὸν
ἐντεῦθεν
ὁ
θεὸς
ἐπὶ |
[1, 14] |
τῶν
Αἰγυπτίων
προφήταις
συμβεβληκέναι,
διδάσκαλος
|
δὲ |
αὐτοῦ
οὐδεὶς
ἀναγράφεται,
ὥσπερ
οὐδὲ |
[1, 15] |
Ῥίπαια
ὄρη
οἰκεῖν
ἱστορεῖ,
διδάσκεσθαι
|
δὲ |
αὐτοὺς
δικαιοσύνην
μὴ
κρεοφαγοῦντας,
ἀλλ´ |
[1, 17] |
οἱ
φίλαυτοι
καὶ
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
|
δὲ |
αὐτοὺς
λέγουσα
ἡ
γραφὴ
οὐ |
[1, 14] |
δὲ
τοῦ
Κροίσου
Λυδῶν.
συνᾴδει
|
δὲ |
αὐτῷ
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ |
[1, 21] |
βασιλεῖ
Μωαβιτῶν
ἔτεσιν
ὀκτωκαίδεκα,
ἐπιστρεψάντων
|
δὲ |
αὐτῶν
αὖθις
ἡγήσατο
αὐτῶν
Ἀὼδ |
[1, 21] |
ἔτεσιν
ὀκτωκαίδεκα
Ἀμμανίταις
παραδίδοται.
μετανοησάντων
|
δὲ |
αὐτῶν
ἡγεῖται
Ἰεφθαὲ
ὁ
Γαλααδίτης |
[1, 16] |
Περὶ
εὑρημάτων
ταῦτα
ἱστόρησαν.
παρεθέμην
|
δὲ |
αὐτῶν
ὀλίγα
εἰς
σύστασιν
τῆς |
[1, 21] |
τοῖς
Φυλιστιεὶμ
ἔτη
τεσσαράκοντα.
ἐπιστρεψάντων
|
δὲ |
αὐτῶν
Σαμψὼν
ἡγεῖται
ἐκ
φυλῆς
|
[1, 17] |
ἐπὶ
δὲ
τῶν
κλεπτόντων
ὁ
|
δὲ |
ἀφ´
ἑαυτοῦ»
φησὶ
λαλῶν
τὴν |
[1, 21] |
Νεεμίας
ὁ
ἀρχιοινοχόος
Ἀρταξέρξου,
υἱὸς
|
δὲ |
Ἀχηλὶ
τοῦ
Ἰσραηλίτου,
οἰκοδομεῖ
τὴν |
[1, 1] |
ἡ
χρῆσις
καθαρώτερον
φυλάσσει,
ἡ
|
δὲ
|
ἀχρηστία
ἰοῦ
τούτῳ
γεννητική.
συνελόντι |
[1, 21] |
ὁ
ἀνελὼν
τὸν
Αἰγλώμ.
τελευτήσαντος
|
δὲ |
Ἀὼδ
ἁμαρτήσαντες
αὖθις
παρεδόθησαν
βασιλεῖ |
[1, 24] |
καθάπερ
καὶ
τὸ
δικαστικόν.
τοῦ
|
δὲ |
βασιλικοῦ
τὸ
μὲν
θεῖον
μέρος |
[1, 10] |
ἐπὶ
καταστροφῇ
τῶν
ἀκουόντων,
τὰς
|
δὲ |
βεβήλους
κενοφωνίας
περιίστασθαι.
ἐπὶ
πλεῖον |
[1, 21] |
ἔτει
τῆς
Ἀσσυρίων
ἀρχῆς,
τῆς
|
δὲ |
Βηλούχου
τοῦ
ὀγδόου
δυναστείας
τῷ |
[1, 15] |
οὐρανίων
ἐπιστήμην
μαθήσει
διαδέχεσθαι.
ὁ
|
δὲ |
Βηρύτιος
Ἕρμιππος
Χείρωνα
τὸν
Κένταυρον |
[1, 6] |
πολυμαθίη
κάρτα
μὲν
ὠφελεῖ,
κάρτα
|
δὲ |
βλάπτει
τὸν
ἔχοντα·
ὠφελέει
μὲν |
[1, 10] |
Σφιγγὶ
ὑποκρινάμενος
ἄλλος
εἷς,
εἰ
|
δὲ |
βούλεσθε
μηδὲ
εἷς.
οὔκουν
πλατύνειν |
[1, 15] |
οἳ
μὲν
Σαρμᾶναι
αὐτῶν,
οἳ
|
δὲ |
Βραχμᾶναι
καλούμενοι.
καὶ
τῶν
Σαρμανῶν |
[1, 21] |
εἴρηκε
Δανιὴλ
ὁ
προφήτης.
εἴρηκεν
|
δὲ |
βτʹ
ἡμέρας
γενέσθαι
ἀφ´
οὗ |
[1, 21] |
Ἀβιμέλεχ
ἐκ
συγγενείας
Ἠλί,
προφητεύουσι
|
δὲ
|
Γὰδ
καὶ
Νάθαν
ἐπ´
αὐτοῦ. |
[1, 21] |
Βοιώτιος
Πίνδαρος
γράφει·
ἐν
χρόνῳ
|
δὲ |
γένετ´
Ἀπόλλων,
καὶ
οὐδὲν
θαυμαστόν, |
[1, 7] |
τὰ
ἀνθητικὰ
σπέρματα·
τῆς
αὐτῆς
|
δὲ
|
γεωργίας
καὶ
ἡ
φυτουργία,
ἐργάζεσθαι |
[1, 27] |
βιοῦν
ἑλομένους
ἀθανατίζειν
ἐπαγγέλλεται.
τὸ
|
δὲ |
γνῶναι
νόμον
διανοίας
ἐστὶν
ἀγαθῆς. |
[1, 16] |
βιβλία
δύο
γραμματικὰ»
ἐπιγράψας.
ὠνομάσθη
|
δὲ |
γραμματικός,
ὡς
νῦν
ὀνομάζομεν,
πρῶτος |
[1, 9] |
γνωστικός,
σοφιστικὴν
μὲν
φιλοσοφίας,
κομμωτικὴν
|
δὲ
|
γυμναστικῆς
καὶ
ὀψοποιικὴν
ἰατρικῆς
καὶ |
[1, 5] |
Σάρρα
στεῖρα
ἦν
πάλαι,
Ἀβραὰμ
|
δὲ |
γυνή.
μὴ
τίκτουσα
ἡ
Σάρρα |
[1, 21] |
Δαβὶδ
ἔτη
γίγνεσθαι
φπεʹ
ἀπὸ
|
δὲ |
Δαβὶδ
ἕως
Οὐεσπεσιανοῦ
δευτέρου
ἔτους |
[1, 19] |
δημιουργὸν
θεὸν
ᾐνίξατο,
κατ´
ἐπίγνωσιν
|
δὲ |
δεῖν
δι´
υἱοῦ
παραλαβεῖν
τε |
[1, 16] |
ἐπὶ
τὴν
Ἐπικούρου
τελευτήν,
γαμηλιῶνος
|
δὲ |
δεκάτῃ
ἱσταμένου
γενομένην,
ἔτη
φέρει |
[1, 21] |
χίλια
ὀκτακόσια
εἴκοσι
ὀκτώ,
ἀπὸ
|
δὲ |
Δημοφῶντος
χίλια
διακόσια
πεντήκοντα,
καὶ |
[1, 27] |
κολάσει
σωφρονίζουσα
ὡς
κυρία,
ἣ
|
δὲ |
δι´
εὐποιίας
χρηστευομένη
ὡς
εὐεργέτις. |
[1, 1] |
πολυπλασιάσαι
τὸν
σπόρον
δυναμένην.
ὁ
|
δὲ |
δι´
ὑπομνημάτων
λαλῶν
πρὸς
τὸν |
[1, 17] |
πῦρ,
καὶ
ἴσως
συναίτιος·
ὁ
|
δὲ |
διάβολος
αὐτεξούσιος
ὢν
καὶ
μετανοῆσαι |
[1, 21] |
ὁ
ἱερεὺς
τεσσαράκοντα
ἔτη.
τοῦτον
|
δὲ |
διαδέχεται
Σαμουὴλ
ὁ
προφήτης,
σὺν
|
[1, 26] |
μέτρου
ἐπιστημονική
τις
οὖσα.
κόλασις
|
δὲ |
δικαία
οὖσα
διόρθωσίς
ἐστι
ψυχῆς. |
[1, 20] |
Ἕλληνας,
οὐκ
εἰς
τὴν
καθόλου
|
δὲ |
δικαιοσύνην
(εἰς
ἣν
εὑρίσκεται
συνεργός, |
[1, 21] |
περὶ
τὴν
ὀκτωκαιδεκάτην
ὀλυμπιάδα
(ὡς
|
δὲ
|
Διονύσιος,
περὶ
τὴν
πεντεκαιδεκάτην)
Θάσον |
[1, 21] |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς.
ἀπὸ
|
δὲ |
Διονύσου
ἐπὶ
Ἡρακλέα
καὶ
τοὺς |
[1, 1] |
ἐργατῶν
εὐπορία
γένηται.
ἡ
γεωργία
|
δὲ |
διττή·
ἣ
μὲν
γὰρ
ἄγραφος. |
[1, 8] |
ἀρχὴ
μὲν
τὸ
φαινόμενον,
ἔργον
|
δὲ
|
διττόν,
τὸ
μὲν
ἐκ
ῥητορικῆς |
[1, 11] |
τὴν
αἰτίαν
ἐν
αὑτῷ.
πάντα
|
δὲ |
δοκιμάζετε,
ὁ
ἀπόστολός
φησι,
καὶ |
[1, 1] |
τὸν
λόγον
ἔργον
ἐστίν,
τῶν
|
δὲ |
δοκιμάσαι
καὶ
ἤτοι
ἑλέσθαι
ἢ |
[1, 28] |
οὕτως
ἐθέλουσα
γενέσθαι
παραινεῖ·
γίνεσθε
|
δὲ |
δόκιμοι
τραπεζῖται,
τὰ
μὲν
ἀποδοκιμάζοντες, |
[1, 21] |
Ἐρατοσθένης
ἑπτακόσια
ἑβδομήκοντα
{τέσσαρα}
ὡς
|
δὲ
|
Δοῦρις
ἀπὸ
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ |
[1, 7] |
μαθήσει
καὶ
ἀσκήσει
περιγίνεται,
ἣ
|
δὲ |
δυνάμει
καὶ
πίστει.
δωρεὰ
γὰρ |
[1, 16] |
διαβόλου
τὴν
κίνησιν
ἴσχει.
ἔνιοι
|
δὲ
|
δυνάμεις
τινὰς
ὑποβεβηκυίας
ἐμπνεῦσαι
τὴν |
[1, 1] |
ἄρρωστοι,
καὶ
κοιμῶνται
ἱκανοί.
εἰ
|
δὲ |
ἑαυτοὺς
διεκρίνομεν,
οὐκ
ἂν
ἐκρινόμεθα. |
[1, 14] |
καὶ
Χίλων
ὁ
Λακεδαιμόνιος,
τὸν
|
δὲ |
ἕβδομον
οἳ
μὲν
Περίανδρον
εἶναι |
[1, 23] |
πολλάκις
οἱ
πολλάκις
ἀσύνετοι,
θεαταὶ
|
δὲ |
Ἑβραῖοι
ἐγίνοντο
ὧν
ἕτεροι
κακῶν |
[1, 1] |
μέν
γε
παῖδες
σωμάτων,
ψυχῆς
|
δὲ |
ἔγγονοι
οἱ
λόγοι.
αὐτίκα
πατέρας |
[1, 1] |
ἀλήθειαν
τοῖς
φιλοσοφίας
δόγμασι,
μᾶλλον
|
δὲ |
ἐγκεκαλυμμένην
καὶ
ἐπικεκρυμμένην,
καθάπερ
τῷ |
[1, 21] |
Ἰωὴλ
ὁ
τοῦ
Βαθουήλ.
~(μετὰ
|
δὲ |
Ἐζεκίαν
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
Μανασσῆς |
[1, 1] |
τε
καὶ
ὑπομνήματα
καταλιμπάνειν,
τὸν
|
δὲ |
εἰ
ἀκροᾶσθαί
τε
καὶ
ἐντυγχάνειν |
[1, 10] |
ἡ
σοφιστικὴ
λέγεται
τέχνη.
ἐμοὶ
|
δὲ |
εἰκότως,
οἶμαι,
πρόκειται
βιοῦν
μὲν |
[1, 5] |
ἐνάρετον
ἀποκυήσασα
τῷ
Ἀβραάμ,
ἠξίου
|
δὲ
|
εἰκότως
τὸν
ἤδη
καιρὸν
ἔχοντα |
[1, 5] |
φιλοσοφίας
ἀληθοῦς.
ἣν
εὑρόντες,
μᾶλλον
|
δὲ |
εἰληφότες
παρ´
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας, |
[1, 21] |
αἱ
εἰς
Αἴγυπτον
κατελθοῦσαι.
φαίνονται
|
δὲ |
εἶναι
καὶ
κατὰ
τὸν
ἀληθῆ |
[1, 21] |
ἑορτάζουσι
προδιανυκτερεύοντες
ἐν
ἀναγνώσεσι.
φασὶ
|
δὲ |
εἶναι
τὸ
πεντεκαιδέκατον
ἔτος
Τιβερίου |
[1, 8] |
ἣν
οὐκ
ἐμελέτησεν.
ἐν
βραχεῖ
|
δὲ |
εἰπεῖν,
καθάπερ
τῆς
ῥητορικῆς
ἀρχὴ |
[1, 11] |
καθ´
ὑπόληψιν
πιθανῷ,
ἐν
δυνάμει
|
δὲ» |
εἶπεν·
μόνη
γὰρ
ἡ
ἀλήθεια |
[1, 29] |
τοῖς
παισὶ
γενομένων
μύθων·
παῖδας
|
δὲ |
εἴρηκεν
αὐτούς
γε
τοὺς
μύθους, |
[1, 1] |
εἰ
πῖόν
ἐστι
πολυπραγμονεῖ,
ὃ
|
δὲ |
εἰς
εὐγένειαν
τηρεῖ.
τὸ
γάλα |
[1, 1] |
τὴν
πολιτείαν
αὐτήν·
οὐκ
εἰσελεύσεται
|
δὲ |
εἰς
τὰ
ἅγια
μίσθωμα
πόρνης» |
[1, 14] |
ἀκούσας
Ἀντισθένης
μὲν
ἐκύνισε,
Πλάτων
|
δὲ |
εἰς
τὴν
Ἀκαδημίαν
ἀνεχώρησε.
παρὰ |
[1, 28] |
ἠθικῆς
πραγματείας
ἴδια,
τὸ
τρίτον
|
δὲ |
εἰς
τὸ
ἱερουργικόν,
ὅ
ἐστιν |
[1, 17] |
ὑφελομένου
τὸ
συμφέρον
σκοπουμένου,
κατευθυνούσης
|
δὲ |
εἰς
τὸ
συμφέρον
τῆς
προνοίας |
[1, 1] |
ἐξαντλούμενα
διειδέστερον
ὕδωρ
ἀναδίδωσι,
τρέπεται
|
δὲ |
εἰς
φθορὰν
ὧν
μεταλαμβάνει
οὐδείς. |
[1, 3] |
εἰς
ἔπη
αἱμύλου
ἀνδρός·
ὑμῶν
|
δὲ |
εἷς
μὲν
ἕκαστος
ἀλώπεκος
ἴχνεσι |
[1, 20] |
καὶ
τῷ
πιπράσκοντι
ἀρραβῶνα.
ἑκάστη
|
δὲ |
εἴτε
ἀρετὴ
εἴτε
καὶ
ἀλήθεια |
[1, 8] |
ἐκ
ῥητορικῆς
διεξοδικὸν
φαινομένον,
τὸ
|
δὲ |
ἐκ
διαλεκτικῆς
ἐρωτητικόν,
τέλος
δὲ |
[1, 18] |
καὶ
πρὸς
ἔτι
πιστούς.
ἐδείχθησαν
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
τῶν
ὑπακουσάντων
ἑκουσίου |
[1, 19] |
αὐτῆς.
τόπον
τὴν
συναγωγήν,
οὐχὶ
|
δὲ |
ἐκκλησίαν
ὁμωνύμως
προσεῖπεν.
εἶτα
ἐπιφωνεῖ· |
[1, 21] |
καὶ
Γάλβας
καὶ
Οὐιτέλλιος,
Οὐεσπεσιανὸς
|
δὲ |
ἐκράτησε
καὶ
καθεῖλεν
τὴν
Ἱερουσαλὴμ |
[1, 14] |
καὶ
οἱ
μετ´
αὐτόν.
Τῆς
|
δὲ |
Ἐλεατικῆς
ἀγωγῆς
Ξενοφάνης
ὁ
Κολοφώνιος |
[1, 26] |
τὴν
διάνοιαν
ἐπιφέρει·
πρὸ
τοῦ
|
δὲ |
ἐλθεῖν
τὴν
πίστιν
ὑπὸ
νόμον |
[1, 15] |
ὑμεῖς
αἰεὶ
παῖδές
ἐστε,
γέρων
|
δὲ |
Ἕλλην
οὐδείς·
οὐ
γὰρ
ἔχετε |
[1, 14] |
τίμιον
οὐκ
ἄξιον
αὐτῆς.
~(Φασὶ
|
δὲ |
Ἕλληνες
μετά
γε
Ὀρφέα
καὶ |
[1, 29] |
ἀρχαίαν
ἀκοὴν
παλαιὰν
δόξαν,
γέρων
|
δὲ
|
Ἑλλήνων
οὐκ
ἔστιν
οὐδείς·
γέροντας, |
[1, 5] |
ἡ
τῷ
πιστῷ
σύνοικος
(πιστὸς
|
δὲ |
ἐλογίσθη
Ἀβραὰμ
καὶ
δίκαιος)
στεῖρα |
[1, 1] |
ἑλέσθαι
ἢ
μή,
ἡ
κρίσις
|
δὲ |
ἐν
αὐτοῖς
κρίνεται.
ἀλλ´
ἡ |
[1, 5] |
μὲν
αὐτῶν
ἐν
μουσικῇ,
οἳ
|
δὲ |
ἐν
γεωμετρίᾳ,
ἄλλοι
δὲ
ἐν |
[1, 9] |
τὸν
ἐδώδιμον
καρπὸν
ἐκφήνῃ.
καθάπερ
|
δὲ |
ἐν
γεωργίᾳ
{οὕτω}
καὶ
ἐν |
[1, 5] |
οἳ
δὲ
ἐν
γεωμετρίᾳ,
ἄλλοι
|
δὲ |
ἐν
γραμματικῇ,
οἱ
πλεῖστοι
δὲ |
[1, 21] |
βαρβάρῳ
φωνῇ
λεγομένας.
καὶ
Πλάτων
|
δὲ |
ἐν
Κρατύλῳ
τὸ
πῦρ
ἑρμηνεῦσαι |
[1, 22] |
καὶ
τῶν
θείων
βίβλων.
ἑκάστου
|
δὲ |
ἐν
μέρει
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστην |
[1, 1] |
μὲν
τῆς
τῶν
Ἀσσυρίων,
ὃ
|
δὲ |
ἐν
Παλαιστίνῃ
Ἑβραῖος
ἀνέκαθεν·
ὑστάτῳ |
[1, 5] |
δὲ
ἐν
γραμματικῇ,
οἱ
πλεῖστοι
|
δὲ |
ἐν
ῥητορικῇ.
Ἀλλ´
ὡς
τὰ |
[1, 15] |
Ἰνδοῖς
ὑπὸ
τῶν
Βραχμάνων,
τὰ
|
δὲ |
ἐν
τῇ
Συρίᾳ
ὑπὸ
τῶν |
[1, 21] |
ὕστερον
τῆς
Ἰωνικῆς
ἀποικίας·
Ἀρίσταρχος
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
Ἀρχιλοχείοις
ὑπομνήμασι
κατὰ |
[1, 15] |
οὖσαν
θυγατέρα
τῆς
Ποσειδῶνος.
Σαραπίων
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
ἔπεσι
μηδὲ
ἀποθανοῦσαν |
[1, 21] |
Ὀρφέα
ἀνενεγκεῖν
τινα
ἱστορεῖ.
Ἐπιγένης
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
Περὶ
τῆς
εἰς
|
[1, 21] |
νομοθέτην
ἔτι
νέον
ὄντα.
Εὐθυμένης
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
Χρονικοῖς
συνακμάσαντα
Ἡσιόδῳ |
[1, 21] |
γεγονέναι
τὸν
Ὅμηρον
ἱστορεῖ.
Εὐφορίων
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀλευαδῶν
κατὰ |
[1, 14] |
ἀναφέρουσι
τὸ
μηδὲν
ἄγαν»
Στράτων
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
εὑρημάτων
Σωδάμῳ |
[1, 14] |
οἳ
μὲν
Χίλωνος
ὑπειλήφασι,
Χαμαιλέων
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
θεῶν
Θαλοῦ, |
[1, 15] |
μετιόντες
αἵρεσιν
αὐχοῦσι
κεκτῆσθαι.
Ἀλέξανδρος
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
Πυθαγορικῶν
συμβόλων |
[1, 23] |
σοφίαν
Αἰγυπτίων
πεπαιδεῦσθαι«
φέρεται.
Εὐπόλεμος
|
δὲ |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
ἐν |
[1, 22] |
αὖθις
ἀνανεούμενος
προεφήτευσε
γραφάς.
Ἀριστόβουλος
|
δὲ |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν
πρὸς |
[1, 6] |
ἐπινεμομένη
ἓν
κηρίον
γεννᾷ.
Εἰ
|
δὲ |
ἐν
τῷ
ταμείῳ
εὔχῃ,
ὡς |
[1, 24] |
Μωυσέως
λαβόντες
Ἕλληνες
ὠφέληνται.
τύπου
|
δὲ
|
ἕνεκεν
ἑνὸς
ἢ
καὶ
δευτέρου |
[1, 24] |
εἰς
δόξαν
θεοῦ
πατρός.
Ἰδέαις
|
δὲ |
ἐνέχεται
τὸ
στρατήγημα
τρισίν,
ἀσφαλεῖ, |
[1, 1] |
εὔλογον
τὴν
πίστιν
κεκτημένος.
ἕπεται
|
δὲ |
ἐνθένδε
αὐτῷ
ἡ
πειθὼ
ἐκ |
[1, 9] |
ὡς
ἐκδέξασθαι
μὴ
μεμαθηκότας.
τὰς
|
δὲ
|
ἐντολάς»
φησίν,
ἀπόγραψαι
δισσῶς
βουλήσει |
[1, 1] |
εἰπεῖν
ἀφορμὰς
δίδωσι
σωτηρίας.
οἱ
|
δὲ |
ἐντραφέντες
γνησίως
τοῖς
τῆς
ἀληθείας |
[1, 1] |
οἷον
ὁ
ἐγκεντρίζων
γεωργός,
τὸ
|
δὲ |
ἐνυπάρχον
ἀνακινοῦσα.
πολλοὶ
γὰρ
ἐν |
[1, 21] |
τρία
μῆνας
ἐννέα,
ἀφ´
οὗ
|
δὲ |
ἐξ
Ἱεροσολύμων
ἔτη
τριακόσια
τριάκοντα |
[1, 25] |
καὶ
τούτου
τυγχάνουσα·
ὁ
ὢν
|
δὲ |
ἐξαπέσταλκέν
με,
φησὶν
ὁ
Μωυσῆς. |
[1, 16] |
τὸ
μέγεθος
τῆς
ἀληθείας,
ἔτι
|
δὲ |
ἐξασθενεῖ
πράττειν
τὰς
κυριακὰς
ἐντολάς, |
[1, 20] |
κατὰ
τὸν
Θηβαῖον
Πίνδαρον.
ἄντικρυς
|
δὲ |
ἐξεῖπεν
ἡ
γραφή·
πανουργότερος
ἔσται |
[1, 6] |
σοφίης
γὰρ
οὗτος
ὅρος.
ὅσοι
|
δὲ |
ἔξω
καιροῦ
ῥῆσιν
ἀείδουσιν,
κἤν |
[1, 1] |
συνέχοντα
τὴν
πίστιν
καταγίνεσθαι,
τὰ
|
δὲ |
ἔξωθεν
καὶ
περιττὰ
ὑπερβαίνειν
μάτην
|
[1, 21] |
καὶ
λεπρῶν
οὗτος
ἐτελεύτα·
προφητεύουσι
|
δὲ
|
ἐπ´
αὐτοῦ
Ἀμὼς
καὶ
Ἡσαΐας |
[1, 21] |
οὗτος
ἐπὶ
γήρως
ἐποδάγρησε,
προφητεύει
|
δὲ |
ἐπ´
αὐτοῦ
Ἰοὺ
υἱὸς
Ἀνανίου. |
[1, 25] |
καὶ
αὐτοὺς
πολιτικοὺς
ὀνομάζει,
τὸ
|
δὲ |
ἐπ´
ἴσης
τῷ
νομικῷ
κεκλημένον |
[1, 21] |
ἕως
οὗ
ἔπαθεν.
ἀφ´
οὗ
|
δὲ |
ἔπαθεν
ἕως
τῆς
καταστροφῆς
Ἱερουσαλὴμ |
[1, 16] |
ἐμελοποίησε
Τέρπανδρος
ὁ
Ἀντισσαῖος,
διθύραμβον
|
δὲ |
ἐπενόησεν
Λᾶσος
Ἑρμιονεύς,
ὕμνον
Στησίχορος |
[1, 21] |
μικρὰν
Ἰλιάδα
πεποιηκώς,
μεσάτα,
λαμπρὰ
|
δὲ |
ἐπέτελλε
σελάνα·
ἕτεροι
δὲ
σκιροφοριῶνος |
[1, 21] |
Κῦρος
τὴν
Ἑβραίων
ἀποκατάστασιν,
τελεσθείσης
|
δὲ |
ἐπὶ
Δαρείου
τῆς
ὑποσχέσεως
ἡ |
[1, 19] |
μὲν
ὄντων
τἀγαθοῦ,
ὁδῶν
ὥσπερ
|
δὲ |
ἐπὶ
τἀγαθόν.
ὥστ´
οὐδ´
αὐτὸς |
[1, 21] |
Ἡρακλειδῶν
κάθοδον
ἔτη
ὀγδοήκοντα·
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
Ἰωνίας
κτίσιν
ἔτη |
[1, 21] |
κατὰ
τὸν
χρονογράφον
Ἀπολλόδωρον.
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
Κάστορος
καὶ
Πολυδεύκους |
[1, 21] |
ἁρπαγὴν
ἔτη
ἑξήκοντα
πέντε.
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
Περσέως
στρατείαν,
ὅτε |
[1, 1] |
τῆς
Ἑλλάδος,
ὁ
Ἰωνικός,
οἳ
|
δὲ |
ἐπὶ
τῆς
Μεγάλης
Ἑλλάδος
(τῆς |
[1, 19] |
τε
καὶ
φυλακῆς
φροντιστέον.
γνωστῶς
|
δὲ |
ἐπιγνώσῃ
ψυχὰς
ποιμνίου
σου.
ὅταν |
[1, 23] |
συχνῷ
χρόνῳ
μὴ
κυΐσκουσα,
τέκνων
|
δὲ |
ἐπιθυμοῦσα,
ἐκείνης
ἀφικνεῖται
τῆς
ἡμέρας |
[1, 15] |
βαρβάρων
φιλοσόφους
τινὰς
εἶναι,
ὁ
|
δὲ |
Ἐπίκουρος
ἔμπαλιν
ὑπολαμβάνει
μόνους
φιλοσοφῆσαι |
[1, 14] |
δὲ
Ἀνάχαρσιν
τὸν
Σκύθην,
οἳ
|
δὲ |
Ἐπιμενίδην
τὸν
Κρῆτα·
{ὃν
Ἑλληνικὸν |
[1, 5] |
φιλοσοφία
ἐπιτήδευσις
σοφίας,
ἡ
σοφία
|
δὲ |
ἐπιστήμη
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
καὶ |
[1, 5] |
καὶ
ὡς
σὴν
θεραπαινίδα,
τὴν
|
δὲ |
ἐπιστήμην
τὴν
σὴν
ὡς
τελείαν
|
[1, 26] |
ἔχοντος
τὸ
σωτήριον
πρόσταγμα,
μᾶλλον
|
δὲ |
ἐπιστήμης
πρόσταγμα
ὁ
νόμος,
δύναμις |
[1, 16] |
τοὔνομα
καὶ
γραμματικὸς
προσηγορεύθη,
ἔνιοι
|
δὲ |
Ἐρατοσθένη
τὸν
Κυρηναῖόν
φασιν,
ἐπειδὴ |
[1, 21] |
καὶ
Κλείταρχος
ὀκτακόσια
εἴκοσι,
ὡς
|
δὲ |
Ἐρατοσθένης
ἑπτακόσια
ἑβδομήκοντα
{τέσσαρα}
ὡς |
[1, 1] |
ὁ
μὲν
θερισμὸς
πολύς,
οἱ
|
δὲ |
ἐργάται
βραχεῖς»
τῷ
ὄντι
δεῖσθαι |
[1, 9] |
ἀλόγως
ποιοῖμεν
ἄν.
τὸ
λογικὸν
|
δὲ |
ἔργον
κατὰ
θεὸν
ἐκτελεῖται·
καὶ |
[1, 19] |
ἢ
ἀδελφὸς
μακρὰν
οἰκῶν·
ὃς
|
δὲ |
ἐρείδεται
ἐπὶ
ψεύδεσιν,
οὗτος
ποιμαίνει |
[1, 10] |
καὶ
λόγων
καὶ
ἔργων,
τὴν
|
δὲ
|
ἐριστικήν
τε
καὶ
σοφιστικὴν
τέχνην |
[1, 5] |
ἣν
ὁ
φιλομαθὴς
Ἰούδας
(δυνατὸς
|
δὲ |
ἑρμηνεύεται)
ὁ
μηδὲν
ἄσκεπτον
καὶ |
[1, 10] |
καὶ
κλέπτουσι
τοὺς
πολλούς,
βιαζόμεναι
|
δὲ |
ἔσθ´
ὅτε
Καδμείαν
νίκην
ἀπηνέγκαντο. |
[1, 21] |
τινές
φασιν,
ἑκατὸν
εʹ
ὡς
|
δὲ
|
ἕτεροι,
ἑκατὸν
δύο,
ὡς
δὲ |
[1, 21] |
ἔτη
πεντακόσια
ἐνενήκοντα
πέντε,
ὡς
|
δὲ |
ἕτεροι,
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
ἕξ.
εἰ |
[1, 21] |
Ἐφραῒμ
ὁ
δοῦλος
Σολομῶνος,
προφητεύει
|
δὲ |
ἔτι
Ἀχίας
ὁ
Σηλωνίτης
καὶ |
[1, 28] |
ἢ
θεσπίζουσαν
ὡς
προφητείαν.
ἀνδρῶν
|
δὲ |
εὖ
οἶδ´
ὅτι
τὰ
τοιαῦτα |
[1, 1] |
εἴτε
ὅπως
μηδ´
ἐκλανθανώμεθα.
πολλὰ
|
δὲ |
εὖ
οἶδα
παρερρύηκεν
ἡμᾶς
χρόνου |
[1, 1] |
ἀποστόλους,
τοὺς
δὲ
προφήτας,
τοὺς
|
δὲ |
εὐαγγελιστάς,
τοὺς
δὲ
ποιμένας
καὶ |
[1, 8] |
ἡ
φύσις
καὶ
τοὐρθόν·
ὃς
|
δὲ |
εὐγλωσσίᾳ
νικᾷ,
σοφὸς
μέν,
ἀλλὰ |
[1, 14] |
τῆς
Ἐλεατικῆς
ἦρξε
φιλοσοφίας,
Θαλῆν
|
δὲ |
Εὔδημος
ἐν
ταῖς
Ἀστρολογικαῖς
ἱστορίαις |
[1, 21] |
ὁ
μὲν
Ἀρχίλοχος
ἀπολωλότων,
ὃ
|
δὲ |
εὐημερούντων
μέμνηται·
Εὔμηλος
δὲ
ὁ |
[1, 20] |
συλλαμβανόμενα
πρὸς
ζήτησιν
αὐτῆς,
ἡ
|
δὲ |
εὕρεσις
δι´
υἱοῦ.
εἰ
γοῦν |
[1, 9] |
ἄν
ποτε
ἐπιστήμην
ἐκβάλοι.
~(Ἔνιοι
|
δὲ |
εὐφυεῖς
οἰόμενοι
εἶναι
ἀξιοῦσι
μήτε |
[1, 10] |
Θεαιτήτῳ
εὕροις
ἂν
πάλιν·
τὸ
|
δὲ |
εὐχερὲς
τῶν
ὀνομάτων
τε
καὶ |
[1, 1] |
γὰρ
ἐπαρκεῖν
{οὐ}
δίκαιον,
ἀργίαν
|
δὲ |
ἐφοδιάζειν
οὐ
καλόν·
ᾗ
καὶ |
[1, 21] |
Φανίας
ἔτη
ἑπτακόσια
δεκαπέντε,
ὡς
|
δὲ |
Ἔφορος
ἑπτακόσια
τριάκοντα
πέντε,
ὡς |
[1, 14] |
ἑξηκοστὴν
δευτέραν
ὀλυμπιάδα
εὑρίσκεται.
Σόλωνος
|
δὲ
|
ζηλωτὴς
Μνησίφιλος
ἀναγράφεται,
ᾧ
Θεμιστοκλῆς |
[1, 14] |
τοίνυν
Ξενοφάνους
ἀκουστὴς
γίνεται,
τούτου
|
δὲ |
Ζήνων,
εἶτα
Λεύκιππος,
εἶτα
Δημόκριτος. |
[1, 14] |
Ἡγησίνουν
καὶ
οἱ
ἐφεξῆς·
Κράτητος
|
δὲ |
Ζήνων
ὁ
Κιτιεὺς
ὁ
τῆς
|
[1, 27] |
κακοὶ
οὐ
νοοῦσι
νόμον,
οἱ
|
δὲ |
ζητοῦντες
τὸν
κύριον
συνήσουσιν
ἐν |
[1, 20] |
ζητεῖ,
φησὶν
ὁ
κύριος,
ὁ
|
δὲ |
ζητῶν
τὴν
δόξαν
τοῦ
πέμψαντος |
[1, 6] |
ὁ
Σολομών,
ἐγείρει
νεῖκος,
ὁδοὺς
|
δὲ |
ζωῆς
φυλάσσει
παιδεία,
ὡς
μὴ |
[1, 5] |
μέν,
οὐκ
ἠδυνήθη
δέ·
ποσάκις
|
δὲ |
ἢ
ποῦ;
δίς,
διά
τε
|
[1, 11] |
φυσιοῖ»
καὶ
τύφου
ἐμπίπλησιν,
οἰκοδομεῖ
|
δὲ |
ἡ
ἀγάπη,
μὴ
περὶ
τὴν |
[1, 25] |
νόμος
ἐστὶ
χρηστὴ
δόξα,
χρηστὴ
|
δὲ |
ἡ
ἀληθής,
ἀληθὴς
δὲ
ἡ |
[1, 14] |
μὲν
ἡ
ἀπὸ
Πυθαγόρου,
Ἰωνικὴ
|
δὲ |
ἡ
ἀπὸ
Θαλοῦ,
Ἐλεατικὴ
δὲ |
[1, 14] |
δὲ
ἡ
ἀπὸ
Θαλοῦ,
Ἐλεατικὴ
|
δὲ |
ἡ
ἀπὸ
Ξενοφάνους.
Πυθαγόρας
μὲν |
[1, 24] |
ἀνθρώπεια
δὲ
ἡ
πολιτική,
σύμπαντα
|
δὲ |
ἡ
βασιλική.
βασιλεὺς
τοίνυν
ἐστὶν |
[1, 11] |
βεβαιούμενοι
ἐν
τῇ
πίστει,
πειθὼ
|
δὲ |
ἡ
βεβαίωσις
τῆς
πίστεως·
βλέπετε |
[1, 3] |
αὐτοῖς
ἀσθενεῖ
καὶ
διαρρεῖ,
μόνη
|
δὲ |
ἡ
γλῶσσα
ὑπολείπεται.
παγκάλως
ὁ |
[1, 1] |
προσήκειν
ὁ
Πυθαγόρας
ἔλεγεν.
συνεξάπτει
|
δὲ |
ἡ
γραφὴ
τὸ
ζώπυρον
τῆς |
[1, 20] |
ἐπιχειρεῖν
ἐσπουδακότι
ἀνθάπτεσθαι
γνώσεως.
χωρίζεται
|
δὲ |
ἡ
Ἑλληνικὴ
ἀλήθεια
τῆς
καθ´ |
[1, 15] |
ὁ
ἐπ´
Ἴλιον
στρατεύσας,
Ἱππὼ
|
δὲ
|
ἡ
θυγάτηρ
τοῦ
Κενταύρου
συνοικήσασα |
[1, 21] |
πεντήκοντα
δύο
μῆνες
ἕξ,
ὡς
|
δὲ |
ἡ
καθ´
ἡμᾶς
τῶν
χρόνων |
[1, 21] |
τὰ
πάντα
ἑξακόσια
δέκα.
ἀκριβέστερον
|
δὲ |
ἡ
καθ´
ἡμᾶς
χρονογραφία
πρόεισιν, |
[1, 20] |
Ἑλληνικὴ
εἴη
ἂν
ἀλήθεια.
μόνη
|
δὲ |
ἡ
κυρία
αὕτη
ἀλήθεια
ἀπαρεγχείρητος, |
[1, 24] |
τῆς
ψυχῆς
τῷ
θυμῷ.
τετάρτη
|
δὲ |
ἡ
πασῶν
κακίστη
ἡ
κατὰ |
[1, 7] |
ἡ
διδασκαλία
τῆς
θεοσεβείας,
χάρις
|
δὲ |
ἡ
πίστις.
ποιοῦντες
γὰρ
τὸ |
[1, 26] |
κηδεμονικὴν
τῆς
ἀνθρώπων
ἀγέλης.
εἰ
|
δὲ |
ἡ
ποίμνη
ἡ
ἀλληγορουμένη
πρὸς |
[1, 24] |
θεῖα
ἡ
σοφία,
τὰ
ἀνθρώπεια
|
δὲ |
ἡ
πολιτική,
σύμπαντα
δὲ
ἡ |
[1, 21] |
τινες,
ἔτη
τετρακόσια
πεντήκοντα,
ὡς
|
δὲ |
ἡ
προκειμένη
δείκνυσι
χρονογραφία,
συνάγονται |
[1, 21] |
δὲ
ἕτεροι,
ἑκατὸν
δύο,
ὡς
|
δὲ |
ἡ
προκειμένη
δηλοῖ
χρονογραφία,
ἀπὸ
|
[1, 1] |
πατέρας
τοὺς
κατηχήσαντάς
φαμεν,
κοινωνικὸν
|
δὲ |
ἡ
σοφία
καὶ
φιλάνθρωπον.
λέγει |
[1, 25] |
χρηστὴ
δὲ
ἡ
ἀληθής,
ἀληθὴς
|
δὲ |
ἡ
τὸ
ὂν
εὑρίσκουσα
καὶ |
[1, 2] |
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
συνίστησιν.
ἀξιόπιστος
|
δὲ |
ἡ
τοιαύτη
ψυχαγωγία,
δι´
ἧς |
[1, 6] |
τῷ
νῷ
τὰ
νοητά.
τριττὴ
|
δὲ |
ἡ
τούτων
φύσις,
ἔν
τε |
[1, 23] |
φασιν
οἱ
μύσται,
Μελχί.
ἐν
|
δὲ |
ἡλικίᾳ
γενόμενος
ἀριθμητικήν
τε
καὶ |
[1, 8] |
ἥδει,
οὐκ
ἀσκοῦμεν
ἡμεῖς·
ἃ
|
δὲ |
ἡμεῖς
ἴσμεν,
μακράν
ἐστι
τῆς |
[1, 28] |
αὐτίκα
οὐχ
ἁπλῶς
γάλα.
τετραχῶς
|
δὲ
|
ἡμῖν
ἐκληπτέον
καὶ
τοῦ
νόμου |
[1, 21] |
καὶ
ἐγένετο
ἥμισυ
ἑβδομάδος·
τὸ
|
δὲ |
ἥμισυ
Οὐεσπεσιανὸς
σὺν
Ὄθωνι
καὶ |
[1, 17] |
μὲν
διὰ
μῆνιν
(ἐπ´
αὐτῷ
|
δὲ |
ἦν
καὶ
μηνίειν
καὶ
μὴ) |
[1, 15] |
δάκτυλοι
τὴν
προσηγορίαν
εἰλήφασι.
Φρύγες
|
δὲ |
ἦσαν
καὶ
βάρβαροι
οἱ
Ἰδαῖοι |
[1, 16] |
Ἰδαῖος
εὗρε
χαλκοῦ
κρᾶσιν,
ὡς
|
δὲ |
Ἡσίοδος,
Σκύθης.
ναὶ
μὴν
Θρᾷκες |
[1, 24] |
Εὐριπίδης
ἐν
Ἀντιόπῃ
φησίν·
ἔνδον
|
δὲ |
θαλάμοις
βουκόλων
κομῶντα
κισσῷ
στῦλον |
[1, 14] |
Ἀριστοτέλη
Χίλωνος
αὐτὸ
νομίζουσι,
Δίδυμος
|
δὲ |
Θαλοῦ
φησιν
εἶναι
τὴν
παραίνεσιν. |
[1, 27] |
ἐπαίδευσέν
με
ὁ
κύριος,
τῷ
|
δὲ |
θανάτῳ
οὐ
παρέδωκέν
με·
ἕνεκα |
[1, 21] |
ἀπιόντα
μετὰ
πλειόνων
ἀναστρέφειν,
ἐξαρτώμενον
|
δὲ |
θάτερον
θατέρου
ἁλύσεως
δίκην,
οὕτως |
[1, 27] |
τις
αὐτῷ
νομίμως
χρήσηται·
οἳ
|
δὲ |
θέλοντες
εἶναι
νομοδιδάσκαλοι
οὐ
νοοῦσι, |
[1, 16] |
Φανοθέαν
τὴν
γυναῖκα
Ἰκαρίου,
οἳ
|
δὲ |
Θέμιν
μίαν
τῶν
Τιτανίδων
εὑρεῖν. |
[1, 23] |
κἄλαβέν
μ´
εἰς
ἀγκάλας.
εἶπεν
|
δὲ |
θυγάτηρ
βασιλέως·
τοῦτον,
γύναι,
τρόφευε, |
[1, 16] |
ἐπενόησεν
Ἀρχίλοχος
ὁ
Πάριος,
χωλὸν
|
δὲ |
ἴαμβον
Ἱππῶναξ
ὁ
Ἐφέσιος,
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
Σοφονίας
καὶ
Ἱερεμίας.
ἐπὶ
|
δὲ |
Ἱερεμίου
ψευδοπροφήτης
γίνεται
Ἀνανίας.
ὁ |
[1, 21] |
πάλιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ·
ἦν
|
δὲ
|
Ἰησοῦς
ἐρχόμενος
ἐπὶ
τὸ
βάπτισμα |
[1, 1] |
καὶ
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
|
δὲ |
Ἱππώνακτι
καὶ
Ἀρχιλόχῳ
αἰσχρῶς
οὕτως |
[1, 21] |
ἔτη
χίλια
διακόσια
νʹ
ἀπὸ
|
δὲ |
Ἰσαὰκ
ἕως
τῆς
κληροδοσίας
ἔτη |
[1, 21] |
πάσης
τῆς
γῆς
πλανωμένην)
ταύτην
|
δὲ |
Ἴστρος
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς |
[1, 5] |
μετὰ
θανάτου
εἰς
Ἅιδην,
τὰ
|
δὲ |
ἴχνη
αὐτῆς
οὐκ
ἐρείδεται.
μακρὰν |
[1, 23] |
γονεῖς
ἔθεντο
ὄνομά
τι,
ἐκαλεῖτο
|
δὲ
|
Ἰωακείμ.
ἔσχεν
δὲ
καὶ
τρίτον |
[1, 21] |
φθάσας
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
Φλαύιος
|
δὲ |
Ἰώσηπος
ὁ
Ἰουδαῖος
ὁ
τὰς |
[1, 1] |
μακαρίοις
δύναμις
ἦν
ἀνδράσιν)
ἔστιν
|
δὲ |
καὶ
ἃ
ἀνυποσημείωτα
μεμενηκότα
τῷ |
[1, 13] |
γνῶσιν
ὑπὲρ
χρυσίον
δεδοκιμασμένον,
ἀνθαιρεῖσθε
|
δὲ |
καὶ
αἴσθησιν
χρυσίου
καθαροῦ·
κρείσσων |
[1, 21] |
αἰγιόχοιο,
αὐτοκασιγνήτῳ
κεχολωμένη
Ἀπόλλωνι.
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
καλουμένη· |
[1, 16] |
τὸ
Πάγγαιον
ἐπενόησεν
ὄρος.
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
ἄλλο
ἔθνος
Καππάδοκες
πρῶτοι
|
[1, 21] |
συναθροίζεται
ἔτη
ἑκατὸν
εἴκοσι.
Ἔφορος
|
δὲ |
καὶ
ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ἱστορικῶν |
[1, 21] |
οἶμαι,
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ
|
δὲ |
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ὡς
εἴ |
[1, 1] |
ἄνθρωπον
τέλειον
ἐν
Χριστῷ.
ἁρμόζει
|
δὲ |
καὶ
ἄλλως
τῇ
τῶν
ὑπομνημάτων |
[1, 21] |
τὴν
τῶν
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
οἴεται
|
δὲ |
καὶ
ἀλόγων
ζῴων
διαλέκτους
εἶναι, |
[1, 21] |
Ἡρακλεῖ
μέγαν
εἰς
ἐνιαυτόν«
Ζῆθος
|
δὲ |
καὶ
Ἀμφίων
οἱ
μουσικῆς
εὑρεταὶ |
[1, 15] |
σεμνότητος
ὡς
θεὸν
τετιμήκασι.
Σκύθης
|
δὲ |
καὶ
Ἀνάχαρσις
ἦν,
καὶ
πολλῶν |
[1, 20] |
καὶ
φιλοσοφίας
τῆς
Ἑλληνικῆς,
οἳ
|
δὲ |
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων,
τῇ
θείᾳ |
[1, 21] |
τεκμαιρόμενος
καὶ
τῶν
χρησμῶν,
ἄλλως
|
δὲ |
καὶ
ἀπὸ
τῶν
δαιμονώντων,
οἳ |
[1, 16] |
ἠκρίβωσαν
Τοῦσκοι,
Ἰταλίας
γείτονες.
Ἴσαυροι
|
δὲ |
καὶ
Ἄραβες
ἐξεπόνησαν
τὴν
οἰωνιστικήν, |
[1, 17] |
καὶ
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
ἐσχήκασιν.
ὡμολόγησε
|
δὲ |
καὶ
Ἀριστοτέλης
τῇ
γραφῇ,
κλεπτικὴν |
[1, 5] |
κόσμος
ἀλληγορεῖται)
συνευνασθῆναι
πρότερον,
ὕστερον
|
δὲ
|
καὶ
αὑτῇ
προσελθόντα
κατὰ
τὴν |
[1, 21] |
τριάκοντα
ὀκτὼ
μῆνας
τρεῖς.
Φίλων
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
ἀνέγραψε
τοὺς
βασιλεῖς |
[1, 21] |
τούτου
προφητεύων
διατείνει
Ἱερεμίας,
προφητεύουσι
|
δὲ |
καὶ
Βουζὶ
καὶ
Οὐρίας
ὁ |
[1, 28] |
τινὰς
γάλα
μόνον
εἰληφότας,
οὐδέπω
|
δὲ |
καὶ
βρῶμα,
αὐτίκα
οὐχ
ἁπλῶς |
[1, 21] |
προφῆται
πέντε
καὶ
τριάκοντα.
γυναικῶν
|
δὲ |
(καὶ
γὰρ
καὶ
αὗται
προεφήτευον) |
[1, 21] |
φησι
Διονύσιος
ὁ
Ἀργεῖος,
Ἀγίας
|
δὲ |
καὶ
Δερκύλος
ἐν
τῇ
τρίτῃ |
[1, 20] |
ψυχάς,
ἀλλὰ
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
εἰ
|
δὲ |
καὶ
διαστέλλεσθαι
ἡμᾶς
διὰ
τοὺς |
[1, 19] |
καρδία
γένηται.
καὶ
κατ´
ἔμφασιν
|
δὲ |
καὶ
διάφασιν
οἱ
ἀκριβῶς
παρ´ |
[1, 5] |
ἂν
ἀσκητὴς
ἑρμηνευόμενος
(διὰ
πλειόνων
|
δὲ |
καὶ
διαφερόντων
αἱ
ἀσκήσεις
δογμάτων) |
[1, 17] |
ἐνεργεῖ
ὁ
μὴ
κωλύων;
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
εἰς
ἀπέμφασιν
αὐτοῖς
ὁ |
[1, 15] |
κατὰ
τὰ
ἔθνη
διαλάμψασα,
ὕστερον
|
δὲ |
καὶ
εἰς
Ἕλληνας
κατῆλθεν.
προέστησαν |
[1, 29] |
ταῦτα
ἢ
οὐκ
ἔστιν«
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῆς
πολυμαθοῦς
περιουσίας |
[1, 27] |
σοφίας
δηλονότι,
δικαιοσύνη
ἐκπορεύεται,
νόμον
|
δὲ |
καὶ
ἔλεον
ἐπὶ
γλώσσης
φορεῖ. |
[1, 6] |
βίου
ὀρθῶς
ἔστι
βιοῦν,
οὕτω
|
δὲ |
καὶ
ἐν
περιουσίᾳ
ἔξεστιν,
καὶ |
[1, 21] |
καὶ
σῴζει
τὸν
ἐμπεπτωκότα.
φασὶ
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τῇ
Λιβύῃ
σκορπίον, |
[1, 24] |
καθηγησάμενον
αὐτοῖς
τῆς
ὁδοῦ.
λέγεται
|
δὲ |
καὶ
ἐν
χρησμῷ
τινι·
στῦλος |
[1, 5] |
ἀλλοτρίαν,
χρῆσθαι
μέν,
οὐκ
ἐνδιατρίβειν
|
δὲ |
καὶ
ἐναπομένειν
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ |
[1, 17] |
ὑπὸ
περιεργίας
ἀμαθῶς
σοφισάμενοι,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
ἐξευρόντες·
ἴσως
γὰρ
καὶ |
[1, 21] |
οἳ
εἰς
Αἴγυπτον
κατέφυγον.
προφητεύουσι
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
Σεδεκίου
ἔτι
Ἱερεμίας |
[1, 7] |
καὶ
πόα
καὶ
πυρός,
φύεται
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μνημάτων
συκῆ |
[1, 1] |
μύθους
καὶ
βλασφημίας
συντάττουσιν,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
Ἐπικούρῳ
ἀθεότητος
κατάρχοντι,
ἔτι
|
[1, 21] |
Ἰουδαίων
διαφώνως
τῷ
Δημητρίῳ.
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
Εὐπόλεμος
ἐν
τῇ
ὁμοίᾳ |
[1, 7] |
ποιεῖν·
εὐποιίᾳ
γὰρ
περιπεπτώκασιν,
ἔνιοι
|
δὲ |
καὶ
εὐστοχοῦσι
διὰ
συνέσεως
εἰς |
[1, 21] |
τῷ
πρώτῳ
Περὶ
μαντικῆς.
Θεόπομπος
|
δὲ |
καὶ
Ἔφορος
καὶ
Τίμαιος
Ὀρθαγόραν |
[1, 1] |
μένουσαν
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον,
τροφὴ
|
δὲ |
καὶ
ἡ
διὰ
σιτίων
καὶ |
[1, 13] |
γένος
εἰς
ἓν
συνάπτεται.
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ὑπάτη
ἐναντία
τῇ |
[1, 21] |
Λίνον
τὸν
Ἡρακλέους
διδάσκαλον.
Ὅμηρος
|
δὲ |
καὶ
Ἡσίοδος
πολλῷ
νεώτεροι
τῶν
|
[1, 16] |
ἐπὶ
τῶν
ἵππων
ἐχρήσαντο.
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
Ἰλλυριοὶ
τὴν
καλουμένην
πάρμην
|
[1, 21] |
ἐν
τῷ
Πρὸς
Ἕλληνας,
εἴρηται
|
δὲ |
καὶ
Κασσιανῷ
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[1, 17] |
φαντασίαις
ἀπόκειται
ἐφ´
ἡμῖν.
λῃστὴς
|
δὲ |
καὶ
κλέπτης
ὁ
διάβολος
λέγεται |
[1, 21] |
καὶ
λύσις
ὀθνείας
ἐπιγαμβρείας.
προκεκηρύχει
|
δὲ |
καὶ
Κῦρος
τὴν
Ἑβραίων
ἀποκατάστασιν, |
[1, 1] |
τὰ
δὲ
μόνον
ἐρεῖ,
πειράσεται
|
δὲ |
καὶ
λανθάνουσα
εἰπεῖν
καὶ
ἐπικρυπτομένη |
[1, 9] |
ἀνεπιβούλευτον
φυλάσσειν
τὴν
πίστιν.
παρορᾶται
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ἀθλητής,
ὡς
προείρηται, |
[1, 26] |
ἀγωγὴν
εἰς
τὸ
θεῖον.
λέγει
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Παῦλος·
ὁ
νόμος |
[1, 22] |
Φιλομήτορα
κατὰ
λέξιν
γράφει·
κατηκολούθηκε
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Πλάτων
τῇ
καθ´ |
[1, 17] |
ὡς
ἂν
ἀποστάτου
διάκονοι.
λέγει
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ποιμήν,
ὁ
ἄγγελος |
[1, 1] |
τὸ
πᾶν
ἐδώδιμον.
ὁ
φυτεύων
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ποτίζων»
τοῦ
αὔξοντος |
[1, 21] |
Ἀχίας
ἐκ
Σηλὼμ
προφητεύει,
ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
οἱ
βασιλεῖς
ἄμφω,
ὅ |
[1, 9] |
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
τῷ
φόβῳ.
οὐχὶ
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ὀρθοδοξασταὶ
καλούμενοι
ἔργοις |
[1, 7] |
καιρὸν
ἐπομβρίσας
λόγον,
οἱ
καιροὶ
|
δὲ |
καὶ
οἱ
τόποι
οἱ
δεκτικοὶ |
[1, 17] |
κυρίως
ὑπ´
αὐτοῦ
ἀποσταλέντες.
Εἶχον
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ψευδοπροφῆται
τὸ
κλέμμα, |
[1, 21] |
ὁ
σὺν
Ἀλεξάνδρῳ
γενόμενος.
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
Ὀρφέα
Φιλόχορος
μάντιν
ἱστορεῖ |
[1, 16] |
ἀληθείας
ἁμῇ
γέ
πῃ,
ἀμυδρῶς
|
δὲ |
καὶ
οὐ
πάσης,
γίνεται·
ὡς |
[1, 21] |
Ἀρκαδικὰ
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ·
λέγεται
|
δὲ |
καὶ
οὗτος
αὐτόχθων.
τούτων
δὲ |
[1, 21] |
μετὰ
δὲ
ταῦτα
ἐπαύσατο.
δείκνυται
|
δὲ |
καὶ
οὗτος
ὁ
ἀριθμὸς
ἐκ |
[1, 21] |
τοῦ
Κύκλου
ποιητὰς
τιθέασιν.
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
παρ´
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ |
[1, 15] |
ἔξω
πυλῶν
ἄγοντες
ἀφανίζουσιν.
εἰσὶ
|
δὲ
|
καὶ
παρὰ
Γερμανοῖς
αἱ
ἱεραὶ |
[1, 27] |
ἐλεήμων
οὗτος
εἰς
σωτηρίαν.
ἐλεημοσύναι
|
δὲ |
καὶ
πίστεις
καὶ
ἀλήθεια
μὴ |
[1, 20] |
κεκοσμημένον
τὴν
ψυχὴν
ἐναρέτως.
εἰ
|
δὲ |
καὶ
πόρρωθεν
συλλαμβάνεται
φιλοσοφία
πρὸς |
[1, 5] |
ἐπακολούθημα
ὡς
τῆς
φιλοσοφίας.
τάχα
|
δὲ |
καὶ
προηγουμένως
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐδόθη |
[1, 1] |
συμβαλλομένοις
πρὸς
τὸ
τέλος.
οἳ
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
κακοῦ
ἂν
τὴν |
[1, 21] |
ἐπακοῦσαι
τὸν
Μόψον
ἱστορεῖ.
προγνώσει
|
δὲ |
καὶ
Πυθαγόρας
ὁ
μέγας
προσανεῖχεν |
[1, 7] |
τούτων
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
σπείρει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἄλλα
σπέρματα,
κριθάς |
[1, 9] |
κύριος
λόγῳ
πάντα
ἔπρασσεν;
ἐργάζεται
|
δὲ |
καὶ
τὰ
κτήνη
ἐλαυνόμενα
ἀναγκάζοντι
|
[1, 15] |
εἰσι
πάμπαν
ἀγαθοὶ
ἄνδρες.
πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
τὰ
τῶν
βαρβάρων
γένη. |
[1, 20] |
ἃ
κεκλόφασιν,
ἀληθῆ
μέν,
στοχαστικῶς
|
δὲ |
καὶ
ταῖς
τῶν
λόγων
ἀνάγκαις
|
[1, 4] |
σύνεσιν
τῶν
συνετῶν
ἀθετήσω.
~(Ὅμηρος
|
δὲ |
καὶ
τέκτονα
σοφὸν
καλεῖ
καὶ |
[1, 27] |
γενεὰ
σοφίας
φόβος
κυρίου.
μέγιστον
|
δὲ |
καὶ
τελεώτατον
ἀγαθόν,
ὅταν
τινὰ |
[1, 16] |
σαμβύκην
εὗρον,
ὄργανον
μουσικόν.
φασὶ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
πλαγίαν
σύριγγα
Σάτυρον |
[1, 17] |
ἀκρασίαν
πυρέττῃ,
αἰτιώμεθα
τοῦτον)
{ὣς
|
δὲ} |
καὶ
τῆς
κακίας
ἀκουσίου
οὔσης· |
[1, 20] |
ἄλλοις
αἰτία
καὶ
συνεργός.
τάχα
|
δὲ |
καὶ
τὸ
συναίτιον
αἴτιον.
ὡς |
[1, 21] |
ἀλλὰ
γλώσσας
λέγεσθαι.
ὁ
Πλάτων
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
θεοῖς
διάλεκτον
ἀπονέμει |
[1, 16] |
Μωυσέως
{ἢ}
αὐτίκα
μάλα.
φασὶ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
κατὰ
διατριβὴν
λόγους
|
[1, 1] |
τὰ
ἑαυτῆς
τέκνα.
κατὰ
ταὐτὰ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
τῶν
θείων
μεταλαμβάνοντας |
[1, 23] |
τι,
ἐκαλεῖτο
δὲ
Ἰωακείμ.
ἔσχεν
|
δὲ |
καὶ
τρίτον
ὄνομα
ἐν
οὐρανῷ |
[1, 23] |
Αἰγυπτίοις
μισθὸν
ἀναγκαῖον
κομιζόμενοι,
ἔπειτα
|
δὲ |
καὶ
τρόπον
τινὰ
ἠμύναντο
ἀντιλυποῦντες |
[1, 21] |
ἰατροί
τε
καὶ
μάντεις,
οἳ
|
δὲ |
καὶ
ὑπὸ
δαιμόνων
κινηθέντες
ἢ |
[1, 21] |
προάγει
γενεαῖς
τῶν
Ἰλιακῶν,
Δημόδοκος
|
δὲ |
καὶ
Φήμιος
μετὰ
τὴν
Ἰλίου |
[1, 16] |
ἀστρολογίαν
εἰς
ἀνθρώπους
ἐξήνεγκαν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
Χαλδαῖοι.
Αἰγύπτιοι
λύχνους
τε |
[1, 9] |
τὴν
φυσικὴν
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν,
μόνην
|
δὲ |
καὶ
ψιλὴν
τὴν
πίστιν
ἀπαιτοῦσιν, |
[1, 23] |
ἀνεῖλε
ποταμίας
ἀπ´
ᾐόνος.
ἐπεὶ
|
δὲ |
καιρὸς
νηπίων
παρῆλθέ
μοι,
ἦγέν |
[1, 6] |
καὶ
ἐν
παντὶ
δήμῳ.
χρὴ
|
δὲ |
καιροῦ
μέτρα
εἰδέναι·
σοφίης
γὰρ |
[1, 21] |
γεγενῆσθαι
κδʹ
ἢ
κεʹ
Ἔτι
|
δὲ |
κἀκεῖνα
τῇ
χρονογραφίᾳ
προσαποδοτέον,
τὰς |
[1, 7] |
ποτε
θεῖα
εἴποιμ´
ἄν.
Ἤδη
|
δὲ |
κἀκεῖνο
σκοπῶμεν,
ὡς
εἴ
ποτε |
[1, 11] |
δὲ
ὑπ´
οὐδενὸς
ἀνακρίνεται.
ἐπαΐω
|
δὲ |
κἀκείνων
αὐτοῦ·
ταῦτα
δὲ
λέγω, |
[1, 8] |
εὖ
λελεγμένοι
λόγοι
ψευδεῖς,
ἐπῶν
|
δὲ |
κάλλεσιν
νικῷεν
ἂν
τἀληθές·
ἀλλ´ |
[1, 28] |
τραπεζῖται,
τὰ
μὲν
ἀποδοκιμάζοντες,
τὸ
|
δὲ |
καλὸν
κατέχοντες·
αὕτη
γὰρ
τῷ |
[1, 1] |
πνεύματος
θερίσει
ζωὴν
αἰώνιον·
τὸ
|
δὲ |
καλὸν
ποιοῦντες
μὴ
ἐκκακῶμεν·
συμβάλλεται |
[1, 24] |
βίαν
ὄργανον
τὸ
τακτικόν,
ἄλλο
|
δὲ |
κατ´
ἄλλην
φύσιν
τε
καὶ |
[1, 6] |
παρὰ
τοὺς
ἑτέρους
ἐνδείκνυται,
τελειότητα
|
δὲ |
κατ´
ἀρετὴν
οὐδ´
ἡντινοῦν
τῶν |
[1, 5] |
παλαιᾶς
καὶ
τῆς
νέας,
τῶν
|
δὲ |
κατ´
ἐπακολούθημα
ὡς
τῆς
φιλοσοφίας. |
[1, 14] |
ἀμφὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα.
Πυθαγόρας
|
δὲ |
κατὰ
Πολυκράτη
τὸν
τύραννον
περὶ |
[1, 21] |
τὸν
κατὰ
Μενέλαον
γενόμενον
(ὃ
|
δὲ |
κατὰ
τὰ
Ἰλιακὰ
ἦν)
πολλοῖς |
[1, 21] |
Ἀργεῖον
ἐξ
Αἰγύπτου
κίνησις.
ἦν
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
Ἑλλάδα
κατὰ
μὲν |
[1, 1] |
ἐπίγνωσιν
καὶ
ἐπιστήμην
αὔξουσαι,
αἳ
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
Ἑλληνικὴν
νεμόμεναι
φιλοσοφίαν, |
[1, 14] |
Ἐπίχαρμον
τὸν
ποιητὴν
γεγονέναι,
Ἀπολλόδωρος
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
τεσσαρακοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενόμενον |
[1, 21] |
ἀποικίας
Προμηθέως
θυγατέρα
φησί.
Προμηθεὺς
|
δὲ |
κατὰ
Τριόπαν
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
μετὰ |
[1, 23] |
βασιλεῖ
καὶ
ἐξεγεῖραι
αὐτόν,
τὸν
|
δὲ |
καταπλαγέντα
τῷ
γεγονότι
κελεῦσαι
τῷ |
[1, 1] |
τῶν
λεγομένων
ἐσομένους
μηνύσαντος.
Ἤδη
|
δὲ |
καταφαίνεται
ἐκ
περιουσίας
ὁ
σωτὴρ |
[1, 18] |
τοὺς
ἄλλους
συλλογισμοὺς
δηλονότι,
ἡμεῖς
|
δὲ |
κηρύσσομεν
Ἰησοῦν
Χριστὸν
ἐσταυρωμένον,
Ἰουδαίοις |
[1, 23] |
λουτροῖς
καὶ
περιρραντηρίοις
χρησομένη,
ἐπακούσασα
|
δὲ |
κλαυθμυριζομένου
τοῦ
παιδὸς
κελεύει
προσενεχθῆναι |
[1, 18] |
ὁ
κλέπτων
μηκέτι
κλεπτέτω,
μᾶλλον
|
δὲ |
κοπιάτω
ἐργαζόμενος
τὸ
ἀγαθόν.
ἐργάζεσθαι |
[1, 21] |
διφυὴς
Κέκροψ
καὶ
Ἰώ.
κατὰ
|
δὲ |
Κρότωπον
ἡ
ἐπὶ
Φαέθοντος
ἐκπύρωσις |
[1, 17] |
μηδ´
ὅλως
αἴτιον
εἶναι,
τὸ
|
δὲ |
κωλυτικὸν
ἐνέχεσθαι
τῷ
τοῦ
αἰτίου |
[1, 14] |
κοινῶς
μὲν
πᾶσιν
Ἕλλησιν,
ἐξαιρέτως
|
δὲ |
Λακεδαιμονίοις
καὶ
Κρησὶ
τοῖς
εὐνομωτάτοις. |
[1, 11] |
τὴν
πίστιν
ἡμῖν
θεωρίαν.
τοῦτο
|
δὲ
|
λέγω,
ἵνα
μή
τις
ὑμᾶς |
[1, 11] |
ἐπαΐω
δὲ
κἀκείνων
αὐτοῦ·
ταῦτα
|
δὲ |
λέγω,
ἵνα
μηδεὶς
ὑμᾶς
παραλογίζηται |
[1, 20] |
προσοψήματι
ἔοικεν
καὶ
τραγήματι,
δείπνου
|
δὲ |
λήγοντος
γλυκὺ
τρωγάλιον
κατὰ
τὸν |
[1, 8] |
εὔγλωσσοι,
κλέπτοντες
μὲν
ἀφανῶς,
διελεγχόμενοι
|
δὲ
|
λῃσταί,
αἱρεῖν
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
δόλῳ |
[1, 21] |
Κρήτην
ἐκ
Φοινίκης
ἀνακομιδή.
κατὰ
|
δὲ |
Λυγκέα
τῆς
Κόρης
ἡ
ἁρπαγὴ |
[1, 24] |
εἶδος
Ἡρακλῆς
μὲν
Ἄργους,
Ἀλέξανδρος
|
δὲ |
Μακεδόνων
ἐβασίλευσε.
τρίτον
δὲ
τὸ |
[1, 16] |
τὴν
καλουμένην
ἅρπην
εὗρον
(ἔστι
|
δὲ |
μάχαιρα
καμπύλη)
καὶ
πρῶτοι
πέλταις |
[1, 10] |
ὅτε
πιστόταται
σιγᾶς
ὁδοί,
κέντρον
|
δὲ |
μάχας
ὁ
κρατιστεύων
λόγος.
διατείνεται |
[1, 15] |
κατ´
ὄνομα
ἐπιὼν
διατρίβω.
φανερώτατα
|
δὲ |
Μεγασθένης
ὁ
συγγραφεὺς
ὁ
Σελεύκῳ |
[1, 20] |
λόγον,
αὐτουργῷ
σοφίᾳ
πεπαιδευμένοι.
ὃ
|
δὲ |
μεθ´
ἑτέρου
ποιεῖ,
ἀτελὲς
ὂν |
[1, 24] |
περὶ
προφητείας
διαλαμβάνωμεν·
τὸ
τακτικὸν
|
δὲ |
μέρος
ἂν
εἴη
τοῦ
στρατηγικοῦ, |
[1, 13] |
οἳ
μὲν
οὐκ
ὀλίγα,
οἳ
|
δὲ |
μέρος
τι,
εἴπερ
ἄρα,
τοῦ |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα
ἔτη
τῶν
Τρωϊκῶν.
Ἀπολλόδωρος
|
δὲ |
μετὰ
ἔτη
ἑκατὸν
τῆς
Ἰωνικῆς
|
[1, 16] |
ὡς
ὀλίγον
ὑποβάντες
δείξομεν.
Λυκοῦργος
|
δὲ |
μετὰ
πολλὰ
τῆς
Ἰλίου
ἁλώσεως |
[1, 21] |
Φοινίκην
ἄφιξις,
ὡς
προείρηται.
Ἐρατοσθένης
|
δὲ |
μετὰ
τὸ
ἑκατοστὸν
ἔτος
τῆς |
[1, 14] |
Πλάτωνος
κατέληξεν
ἀρχαία
Ἀκαδημία.
Κράντορος
|
δὲ |
μετέσχεν
Ἀρκεσίλαος,
ἀφ´
οὗ
μέχρι |
[1, 21] |
Ἀντωνίνου
πάντα
ἔτη
αωλγʹ
ἄλλοι
|
δὲ
|
μέχρι
τῆς
Κομόδου
τελευτῆς
ἀριθμήσαντες |
[1, 20] |
αἴτιον
γίγνεσθαι
ὠνομασμένον,
καθ´
ἑαυτὸ
|
δὲ |
μὴ
δύνασθαι
τὸ
ἀποτέλεσμα
τὸ |
[1, 27] |
εὐποιίας
χρηστευομένη
ὡς
εὐεργέτις.
ἔξεστι
|
δὲ |
μὴ
εἶναι
ἀπειθείας
υἱόν«
ἀλλὰ |
[1, 1] |
ἴσασι
τὴν
ἀλήθειαν;
διὰ
τί
|
δὲ |
μὴ
ἠγαπήθη
ἡ
δικαιοσύνη,
εἰ |
[1, 18] |
τὸν
λόγον
αὐτοῦ
ἐβαπτίσθησαν,
οἱ
|
δὲ |
μὴ
θελήσαντες
πείθεσθαι
ἑαυτοὺς
ἀπέστησαν |
[1, 12] |
ἀγαπᾷ,
οὗτος
ἔγνωσται»
λέγει.
~(Ἐπεὶ
|
δὲ |
μὴ
κοινὴ
ἡ
παράδοσις
καὶ |
[1, 17] |
ἐνεργεῖν
καὶ
δρᾶν
νοεῖσθαι,
τὸ
|
δὲ |
μὴ
κωλῦον
κατά
γε
τοῦτο |
[1, 17] |
τῷ
κτίζεσθαι
τὴν
οἰκίαν·
τὸ
|
δὲ |
μὴ
κωλῦον
κεχώρισται
τοῦ
γινομένου. |
[1, 17] |
ὁ
μὲν
κωλύσας
αἴτιος,
ὁ
|
δὲ |
μὴ
κωλύσας
τὴν
αἵρεσιν
τῆς |
[1, 1] |
ἐμῶν
θεσμῶν
μὴ
ἐπιλανθάνου.
εἰ
|
δὲ |
μὴ
πάντων
ἡ
γνῶσις,
ὄνος |
[1, 10] |
καὶ
νοεῖν
τὰ
σημαινόμενα,
εὐγλωττίαν
|
δὲ |
μή
ποτε
ζηλοῦντα
ἀρκεῖσθαι
μόνῳ |
[1, 16] |
πρῶτος
ἱστόρηται
νόμους
θέσθαι,
οἳ
|
δὲ |
Μίνω
τὸν
Διὸς
ἐπὶ
Λυγκέως. |
[1, 14] |
μὲν
οὖν
Σόλων
Ἀθηναίοις,
Πιττακὸς
|
δὲ |
Μιτυληναίοις
ἐνομοθέτησαν.
ὀψὲ
δὲ
Πυθαγόρας |
[1, 21] |
καὶ
Ἀβδίας
υἱὸς
Ἀνανίου.
ἐπὶ
|
δὲ
|
Μιχαίου
καὶ
ψευδοπροφήτης
ἦν
Σεδεκίας |
[1, 1] |
καὶ
τοῖς
μὲν
παραστήσεται,
τὰ
|
δὲ |
μόνον
ἐρεῖ,
πειράσεται
δὲ
καὶ |
[1, 20] |
μὲν
γεωμετρίας
ἀλήθεια,
ἐν
μουσικῇ
|
δὲ |
μουσικῆς,
κἀν
φιλοσοφίᾳ
τῇ
ὀρθῇ |
[1, 15] |
ὑπὸ
τῶν
καλουμένων
Ἰουδαίων.
τινὲς
|
δὲ |
μυθικώτερον
τῶν
Ἰδαίων
καλουμένων
δακτύλων |
[1, 18] |
μὴ
πιστεύειν
τῇ
ἐκβάσει,
Ἕλλησι
|
δὲ |
μωρίαν·
μυθῶδες
γὰρ
ἡγοῦνται
οἱ |
[1, 23] |
κἀγὼ
μισθὸν
ἀποδώσω
σέθεν.
ὄνομα
|
δὲ |
Μωυσῆν
ὠνόμαζ´,
ὅτου
χάριν
ὑγρᾶς |
[1, 14] |
καὶ
Θεόπομπος,
Τυρρηνὸς
ἦν,
ὡς
|
δὲ |
Νεάνθης.
Σύριος
ἢ
Τύριος,
ὥστε
|
[1, 11] |
τοῦ
κόσμου
ἦμεν
δεδουλωμένοι.
ὁ
|
δὲ
|
νήπιος,
κἂν
κληρονόμος
ᾖ,
οὐδὲν |
[1, 16] |
Νώροπες
(ἔθνος
ἐστὶ
Παιονικόν,
νῦν
|
δὲ |
Νωρικὸν
καλοῦνται)
κατειργάσαντο
χαλκὸν
καὶ |
[1, 14] |
Σπεύσιππος
δὲ
Πλάτωνα
διαδέχεται,
τοῦτον
|
δὲ |
Ξενοκράτης,
ὃν
Πολέμων.
Πολέμωνος
δὲ
|
[1, 21] |
εἶναι
ὃν
Αἰγύπτιοι
σέβουσιν,
Νυμφόδωρος
|
δὲ |
ὁ
Ἀμφιπολίτης
ἐν
τρίτῳ
Νομίμων |
[1, 21] |
ὅ
τε
Σολομών,
προφῆται.
Σαδὼκ
|
δὲ |
ὁ
ἀρχιερεὺς
πρῶτος
ἐν
τῷ |
[1, 20] |
ἡ
φωνὴ
πρὸς
ἀλήθειαν,
νοῦς
|
δὲ |
ὁ
γνωρίζων
αὐτὴν
προσφυῶς.
ἀλλὰ |
[1, 21] |
σκιροφοριῶνος
τῇ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ.
Θησεὺς
|
δὲ |
{ὁ}
Ἡρακλέους
ζηλωτὴς
ὢν
πρεσβύτερός |
[1, 1] |
ἀλλ´
ἐν
τῷ
νοεῖσθαι.
δέδωκεν
|
δὲ |
ὁ
θεὸς»
τῇ
ἐκκλησίᾳ
τοὺς |
[1, 16] |
γὰρ
τοὺς
χρόνους
προειρήκαμεν.
Δράκων
|
δὲ |
ὁ
καὶ
αὐτὸς
νομοθέτης
περὶ |
[1, 20] |
ψεῦσμα
πρὸς
τὴν
κλοπήν.
ἤδη
|
δὲ |
ὁ
κλέπτης
ὅπερ
ὑφελόμενος
ἔχει |
[1, 15] |
δὲ
Σεχνούφιδι
τῷ
Ἡλιοπολίτῃ,
Εὔδοξος
|
δὲ |
ὁ
Κνίδιος
Κονούφιδι
τῷ
καὶ |
[1, 21] |
ὃ
δὲ
εὐημερούντων
μέμνηται·
Εὔμηλος
|
δὲ |
ὁ
Κορίνθιος
πρεσβύτερος
ὢν
ἐπιβεβληκέναι |
[1, 5] |
προκοπῆς
τῇ
κοσμικῇ
παιδείᾳ
(Αἴγυπτος
|
δὲ |
ὁ
κόσμος
ἀλληγορεῖται)
συνευνασθῆναι
πρότερον, |
[1, 16] |
Ῥαμνούσιον,
ὥς
φησι
Διόδωρος,
Ἀπολλόδωρος
|
δὲ |
ὁ
Κυμαῖος
πρῶτος
τοῦ
γραμματικοῦ |
[1, 9] |
ἀρχῆς
τοὺς
βότρυας
λαμβάνειν.
ἄμπελος»
|
δὲ |
ὁ
κύριος
ἀλληγορεῖται,
παρ´
οὗ
|
[1, 21] |
Κομόδου
τελευτῆς
μγʹ
μῆνες
Ἐγεννήθη
|
δὲ |
ὁ
κύριος
ἡμῶν
τῷ
ὀγδόῳ |
[1, 21] |
φησι
πρῶτον
ὠνομάσθαι
τύραννον.
Σωσίβιος
|
δὲ |
ὁ
Λάκων
ἐν
χρόνων
ἀναγραφῇ
|
[1, 16] |
τὴν
τέχνην
αὐξῆσαι
λέγουσιν.
Ἄτλας
|
δὲ |
ὁ
Λίβυς
πρῶτος
ναῦν
ἐναυπηγήσατο |
[1, 8] |
τῶν
μὲν
ὁ
χρόνος,
τῶν
|
δὲ |
ὁ
λόγος
ἐξαιρούμενος
λανθάνει·
βιάζεταί |
[1, 21] |
Λέσχην
Ἀρκτίνῳ
καὶ
νενικηκέναι·
Ξάνθος
|
δὲ |
ὁ
Λυδὸς
περὶ
τὴν
ὀκτωκαιδεκάτην |
[1, 8] |
πιστεύσας
ἑκὼν
ἤδη
παραναλίσκεται·
κλέπτεται
|
δὲ |
ὁ
μεταπεισθεὶς
καὶ
ὁ
ἐκλαθόμενος, |
[1, 21] |
κατὰ
τὰ
Τρωϊκὰ
γεγόνασι,
πρεσβύτερος
|
δὲ |
ὁ
Μόψος,
ὡς
ἂν
συμπλεύσας |
[1, 10] |
καὶ
ἐπὶ
καλοκἀγαθίαν
προτρέπει·
μακάριος
|
δὲ |
ὁ
περιδέξιος.
οὔτ´
οὖν
βλασφημητέος |
[1, 15] |
Βραχμάνων
τὸν
Πυθαγόραν
βούλεται.
Κλέαρχος
|
δὲ |
ὁ
Περιπατητικὸς
εἰδέναι
φησί
τινα |
[1, 4] |
ὁ
κοινῶς
λεγόμενος
μουσικός,
ἁφῆς
|
δὲ |
ὁ
πλαστικός.
καὶ
φωνῆς
ὁ |
[1, 21] |
τοῖς
ἔμπροσθεν
ἡμῖν
δεδήλωται.
Ἀλέξανδρος
|
δὲ |
ὁ
Πολυΐστωρ
ἐπικληθεὶς
ἐν
τῷ |
[1, 4] |
τι
ναυτιλίης
σεσοφισμένον»
γράφων.
Δανιὴλ
|
δὲ |
ὁ
προφήτης
τὸ
μυστήριον»
φησὶν
|
[1, 22] |
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
δογματοποιίαν.
Νουμήνιος
|
δὲ |
ὁ
Πυθαγόρειος
φιλόσοφος
ἄντικρυς
γράφει· |
[1, 15] |
Τάδε
μὲν
περὶ
Σιβύλλης·
Νουμᾶς
|
δὲ |
ὁ
Ῥωμαίων
βασιλεὺς
Πυθαγόρειος
μὲν |
[1, 24] |
κισσῷ
στῦλον
Εὐίου
θεοῦ.
σημαίνει
|
δὲ |
ὁ
στῦλος
τὸ
ἀνεικόνιστον
τοῦ |
[1, 21] |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
εὑρίσκεται,
Ὀρφεὺς
|
δὲ, |
ὁ
συμπλεύσας
Ἡρακλεῖ,
Μουσαίου
διδάσκαλος· |
[1, 21] |
ὁ
Μωυσῆς
ἠκμακέναι
φαίνεται.
Λέων
|
δὲ |
ὁ
τὰ
περὶ
τῶν
κατ´ |
[1, 3] |
Ἕλληνες
δὲ
σοφίαν
ζητοῦσι.
~(Πολὺς
|
δὲ |
ὁ
τοιόσδε
ὄχλος·
οἳ
μὲν |
[1, 26] |
πνεύματι
ἁγίῳ
γενόμενος
πνευματικός.
οὗτος
|
δὲ |
ὁ
τῷ
ὄντι
νομοθέτης,
ὃς |
[1, 25] |
βλέπειν
ἡμῖν
νοητῶς
δεδώρηται.
~(Πλάτων
|
δὲ |
ὁ
φιλόσοφος
ἐκ
τῶν
Μωυσέως |
[1, 5] |
πρόνοιαν
γεννῆσαι
τὸν
Ἰσαάκ.
ἑρμηνεύει
|
δὲ |
ὁ
Φίλων
τὴν
μὲν
Ἄγαρ |
[1, 21] |
κατάβασιν
Προδίκου
τοῦ
Σαμίου.
Ἴων
|
δὲ |
ὁ
Χῖος
ἐν
τοῖς
Τριαγμοῖς |
[1, 10] |
τοῦ
εὖ
ποιεῖν
ἐπιτηδείου·
πρὸς
|
δὲ |
ὃ
ἑκάτερος
πέφυκεν
ἐνεργούντων.
ὃ |
[1, 5] |
ὁδοὺς
μηνύων
ὧδέ
πως·
αἱ
|
δὲ |
ὁδοὶ
τῶν
δικαίων
ὁμοίως
φωτὶ |
[1, 25] |
μὲν
πρέπωσι
τοῖς
ἀρχομένοις,
πειθήνιοι
|
δὲ |
οἱ
ἀρχόμενοι
τοῖς
ἄρχουσι
γίγνωνται, |
[1, 1] |
τῆς
σεμνότητος
ἐμμελῶς
ἀνίεμεν.
καθάπερ
|
δὲ |
οἱ
βουλόμενοι
δήμῳ
προσομιλῆσαι
διὰ
|
[1, 21] |
κοινὸν
ἔθνους
ἐπιφαίνουσα
χαρακτῆρα.
φασὶ
|
δὲ |
οἱ
Ἕλληνες
διαλέκτους
εἶναι
τὰς |
[1, 17] |
δόξαν
τὴν
ἰδίαν
ζητεῖ.
τοιοῦτοι
|
δὲ |
οἱ
Ἕλληνες,
οἱ
φίλαυτοι
καὶ |
[1, 17] |
εἰ
καὶ
μὴ
προέτρεπεν.
οὔτε
|
δὲ |
οἱ
ἔπαινοι
οὔτε
οἱ
ψόγοι |
[1, 8] |
δοκεῖν,
ἡ
τραγῳδία
λέγει.
τοιοῦτοι
|
δὲ |
οἱ
ἐριστικοὶ
οὗτοι
εἴτε
αἱρέσεις |
[1, 6] |
οὕστινας.
οὐ
γὰρ
φύσει,
μαθήσει
|
δὲ |
οἱ
καλοὶ
κἀγαθοὶ
γίνονται,
καθάπερ |
[1, 10] |
ἐπιγνόντες
πολιτευσώμεθα
καθ´
ὑπακοήν.
καθάπερ
|
δὲ |
οἱ
λόγῳ
χρώμενοι
πονηρῷ
οὐδὲν |
[1, 23] |
ἀδίκως
ἐπιθέμενον
πατάξας
ἀποκτεῖναι.
φασὶ
|
δὲ |
οἱ
μύσται
λόγῳ
μόνῳ
ἀνελεῖν |
[1, 21] |
ἐν
τοῖς
δώδεκα
Ἄγγελος.
γίνονται
|
δὲ |
οἱ
πάντες
προφῆται
πέντε
καὶ
|
[1, 1] |
παῖς
παρὰ
πατρὸς
ἐκδεχόμενος
(ὀλίγοι
|
δὲ |
οἱ
πατράσιν
ὅμοιοι)
ἧκον
δὴ |
[1, 21] |
μὴν
εἷς
ἡμέραι
ιγʹ
εἰσὶ
|
δὲ |
οἱ
περιεργότερον
τῇ
γενέσει
τοῦ |
[1, 15] |
σοφῶν
τε
καὶ
φιλοσόφων.
ὡς
|
δὲ |
οἱ
πλεῖστοι
αὐτῶν
βάρβαροι
τὸ |
[1, 20] |
ἄτακτα
τοῦ
βίου
κύματα.
~(Ὡς
|
δὲ |
οἱ
πολλοὶ
ἄνθρωποι
οἱ
καθέλκοντες |
[1, 21] |
ἀέρος
ποιοῦ
ἐκταραχθέντες·
παρὰ
Ἑβραίοις
|
δὲ |
οἱ
προφῆται
δυνάμει
θεοῦ
καὶ |
[1, 9] |
κατ´
ἀμφιβολίαν
ἀπατώμενος
τρόπῳ.
Εἰ
|
δὲ |
οἱ
προφῆται
καὶ
οἱ
ἀπόστολοι |
[1, 1] |
τοῦτο
εὐμαρῶς
ἐκθρέψαι
δύνασθαι.
Περιέξουσι
|
δὲ |
οἱ
Στρωματεῖς
ἀναμεμιγμένην
τὴν
ἀλήθειαν |
[1, 21] |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὀλυμπιάδα
γενομένου.
συνεχρόνισαν
|
δὲ |
οἱ
συγκαταλεγέντες
σοφοὶ
τῷ
Θαλεῖ, |
[1, 19] |
φησὶ
δικαιοσύνην
ἐργάζεται
πίστιν.
εἰσὶ
|
δὲ |
οἱ
τὰ
ἴδια
σπείροντες
οἳ |
[1, 14] |
Ἡρόδοτος
ἐν
τῇ
πρώτῃ.
εἰσὶ
|
δὲ |
οἱ
χρόνοι
ἀμφὶ
τὴν
πεντηκοστὴν |
[1, 17] |
οὐχ
ἁπλῶς
πάντες
ἄνθρωποι,
πάντες
|
δὲ |
οἱ
ψευδοπροφῆται
καὶ
πάντες
οἱ |
[1, 21] |
τελευτὴν
ἔτη
ἑκατὸν
ἕνδεκα.
Εἰσὶ
|
δὲ |
οἳ
ἀπὸ
Κέκροπος
μὲν
ἐπὶ |
[1, 16] |
εὑρεταὶ
οἱ
αὐτοὶ
γεγόνασιν.
εἰσὶν
|
δὲ |
οἳ
Κᾶρας
{οἳ}
τὴν
δι´ |
[1, 17] |
τῷ
γίγνεσθαι
τὸ
σκάφος,
ὁ
|
δὲ |
οἰκοδόμος
πρὸς
τῷ
κτίζεσθαι
τὴν |
[1, 21] |
καλοῦντας
μικρόν
τι
παρακλίνοντας«
~(Οὐδὲν
|
δὲ |
οἶμαι
ἐπὶ
τούτοις
χεῖρον
καὶ |
[1, 16] |
τὸν
καὶ
αὐτὸν
Φρύγα·
κρούματα
|
δὲ |
Ὄλυμπον
ὁμοίως
τὸν
Φρύγα,
καθάπερ |
[1, 16] |
Σάτυρον
εὑρεῖν
τὸν
Φρύγα·
τρίχορδον
|
δὲ |
ὁμοίως
καὶ
τὴν
διάτονον
ἁρμονίαν |
[1, 10] |
φήσει
σοι
ἀποστάξει
σοφίαν»
σοφία
|
δὲ |
ὁμωνύμως
τῇ
ἀληθείᾳ
ἡ
σοφιστικὴ |
[1, 21] |
τοὺς
καιροὺς
τῶν
πράξεων,
ἀπέθανεν
|
δὲ |
ὅμως
δολοφονηθείς,
καίτοι
προσημήναντος
τοῦ |
[1, 8] |
ἀκουσίως
μὲν
στέρονται
ἄνθρωποι,
στέρονται
|
δὲ
|
ὅμως
ἢ
κλαπέντες
ἢ
γοητευθέντες |
[1, 22] |
κηρύσσουσαι
αὐταὶ
αἱ
γραφαί,
λεκτέον
|
δὲ |
ὅμως
καὶ
ἡμῖν
ὡς
ὅτι |
[1, 21] |
τῷ
πρώτῳ
τῶν
Ἐξηγητικῶν·
ἀπαιτεῖ
|
δὲ |
ὅμως
τὸ
ὑπόμνημα
καὶ
ἡμᾶς |
[1, 2] |
ἐθέλουσιν
οὐκ
ἐν
δίκῃ,
πάντα
|
δὲ |
ὀνόματα
καὶ
ῥήματα
ἀπορρίπτουσιν
οὐδαμῶς |
[1, 10] |
τῷ
αἰνίξασθαι
τὸ
νοούμενον.
ὁποίῳ
|
δὲ |
ὀνόματι
δηλοῦται
τοῦτο
ὅπερ
παραστῆσαι |
[1, 5] |
ὡς
ὄρνις
τοὺς
νεοσσούς.
Ἱερουσαλὴμ
|
δὲ |
ὅρασις
εἰρήνης»
ἑρμηνεύεται.
δηλοῖ
τοίνυν |
[1, 11] |
εὑρήσει
γνῶσιν
μετὰ
δικαιοσύνης,
οἱ
|
δὲ |
ὀρθῶς
ζητήσαντες
αὐτὸν
εἰρήνην
εὗρον. |
[1, 19] |
παντὶ
τρόπῳ
προὐθυμήθην
γενέσθαι.
εἰ
|
δὲ |
ὀρθῶς
προὐθυμήθην
καί
τι
ἠνύσαμεν, |
[1, 16] |
ἀστέρων
πρόγνωσιν
ἐπινενοηκέναι
λέγουσιν.
πτήσεις
|
δὲ |
ὀρνίθων
παρεφυλάξαντο
πρῶτοι
Φρύγες,
καὶ |
[1, 1] |
χρόνῳ
{ἃ}
νῦν
ἀπέδρα,
τὰ
|
δὲ |
ὅσα
ἐσβέννυτο
ἐν
αὐτῇ
μαραινόμενα |
[1, 27] |
φάσκοντες
εἶναι
σοφοὶ
ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν
|
δὲ |
ὅτι
καλὸς
ὁ
νόμος,
ἐάν |
[1, 1] |
πρός
τινος
εὑρετοῦ
πονηροῦ.
ἐγὼ
|
δὲ |
ὅτι
μὲν
ἡ
κακία
κακὴν |
[1, 1] |
διεκρίνομεν,
οὐκ
ἂν
ἐκρινόμεθα.
Ἤδη
|
δὲ |
οὐ
γραφὴ
εἰς
ἐπίδειξιν
τετεχνασμένη |
[1, 5] |
λιπαίνει
σὸν
φάρυγγα,
φησί,
φιλοσοφία
|
δὲ |
οὐ
κολακεύει.
τίνα
τοίνυν
αἰνίσσεται |
[1, 1] |
φορτίον
συνεπιτιθέναι
μὲν
εὔλογον,
συγκαθαιρεῖν
|
δὲ |
οὐ
προσήκειν
ὁ
Πυθαγόρας
ἔλεγεν. |
[1, 7] |
πλὴν
αἱ
πᾶσαι
βιωφελεῖς.
φιλοσοφίαν
|
δὲ |
οὐ
τὴν
Στωϊκὴν
λέγω
οὐδὲ |
[1, 11] |
γὰρ
αἱ
τοιαῦται
φιλονικίαι.
ἀρετὴ
|
δὲ |
οὐ
φιλομειράκιον,
ὁ
φιλόσοφος
λέγει
|
[1, 21] |
ἔτει
βασιλεύοντος
αὐτοῦ
Ἀσσυρίων,
Αἰγυπτίων
|
δὲ |
Οὐαφρηοῦς
βασιλεύοντος
τῷ
δευτέρῳ
ἔτει, |
[1, 17] |
ἐποίησεν
ἐν
Χριστῷ.
τῷ
θεῷ
|
δὲ |
οὐδὲν
ἀντίκειται
οὐδὲ
ἐναντιοῦταί
τι |
[1, 21] |
τοῦτο
ὃ
μέλλω
πράττειν,
προτρέπει
|
δὲ |
οὐδέποτε.
Ἐξήκεστός
τε
ὁ
Φωκέων |
[1, 18] |
ἀγαθὸν
εἶναι
τὸν
λόγον.
πῶς
|
δὲ |
οὐκ
ἀγαθὸς
ὁ
σῴζων;
~(Ὅτι |
[1, 9] |
αἱρέσεις
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας.
πῶς
|
δὲ |
οὐκ
ἀναγκαῖον
περὶ
νοητῶν
φιλοσοφοῦντα |
[1, 17] |
κηρύγματος
ἐπὶ
κρατῆρα
οἴνου.
φιλοσοφία
|
δὲ |
οὐκ
ἀπεστάλη
ὑπὸ
κυρίου,
ἀλλ´
|
[1, 15] |
παρ´
αὐτῷ
ὁμακοεῖον
αἰνίττεται.
Πλάτων
|
δὲ |
οὐκ
ἀρνεῖται
τὰ
κάλλιστα
εἰς |
[1, 12] |
μωρία
γὰρ
αὐτῷ
ἐστιν.
σοφοὶ
|
δὲ |
οὐκ
ἐκφέρουσιν
ἐκ
στόματος,
ἃ |
[1, 1] |
λαλοῦντος
καὶ
ᾧ
λαλεῖται,
μᾶλλον
|
δὲ |
οὐκ
ἐν
φωνῇ,
ἀλλ´
ἐν |
[1, 7] |
τὸν
περὶ
ἀληθείας
λόγον,
Ἀβραὰμ
|
δὲ
|
οὐκ
ἐξ
ἔργων
ἐδικαιώθη,
ἀλλ´ |
[1, 13] |
Ἑλληνικά
ἐστι
καὶ
βαρβαρικά,
θάτερα
|
δὲ |
οὐκέτι
πάντα)
ὀρθὰ
δὲ
τοῖς |
[1, 21] |
καὶ
πέμπτην
τὴν
κοινήν,
ἀπεριλήπτους
|
δὲ |
οὔσας
τὰς
βαρβάρων
φωνὰς
μηδὲ |
[1, 21] |
καὶ
Ὠσηὲ
καὶ
Μιχαίας.
λέγονται
|
δὲ |
οὗτοι
μετὰ
τὴν
Λυκούργου
τοῦ
|
[1, 1] |
ἀνέκαθεν·
ὑστάτῳ
δὲ
περιτυχὼν
(δυνάμει
|
δὲ |
οὗτος
πρῶτος
ἦν)
ἀνεπαυσάμην,
ἐν |
[1, 7] |
δένδρων
φύσιν
καὶ
τροφήν.
ὡσαύτως
|
δὲ |
οὐχ
ἡ
ποιμενικὴ
μόνη,
ἀλλὰ |
[1, 1] |
τῷ
ἔχοντι
δὲ
προστεθήσεται»
ἐπαγγέλλεται
|
δὲ |
οὐχ
ὥστε
ἑρμηνεῦσαι
τὰ
ἀπόρρητα |
[1, 9] |
θεοῦ
δυνάμεως
ἐπήβολον
γενέσθαι;
πῶς
|
δὲ |
οὐχὶ
καὶ
διαιρεῖσθαι
χρήσιμον
τάς |
[1, 13] |
πάντα
ἐνώπια
τοῖς
νοοῦσι»
(τὰ
|
δὲ |
πάντα
Ἑλληνικά
ἐστι
καὶ
βαρβαρικά, |
[1, 21] |
γίνονται
ἔτη
σλϛ
μῆνες
συνάγεται
|
δὲ |
πάντα
τὰ
ἀπὸ
Ῥωμύλου
τοῦ |
[1, 5] |
γὰρ
ἀγαπᾷ
κύριος
παιδεύει,
μαστιγοῖ
|
δὲ |
πάντα
υἱὸν
ὃν
παραδέχεται.
κατ´ |
[1, 29] |
τοῦ
παντὸς
θεὸς
τίθεται
(θεὸς
|
δὲ |
παρὰ
τὴν
θέσιν
εἴρηται)
αὐτὸς |
[1, 21] |
γὰρ
παρὰ
τοῖς
Φαίαξιν,
ὃ
|
δὲ |
παρὰ
τοῖς
μνηστῆρσι)
κατὰ
τὸ
|
[1, 23] |
παρὰ
Ἰουδαίων
Φοίνικας
παραλαβεῖν,
Ἕλληνας
|
δὲ |
παρὰ
Φοινίκων.
εἰς
δὲ
τὴν |
[1, 10] |
τὴν
ἄλλην
διελέγχων
ψυχαγωγίαν.
Σειρῆνας
|
δὲ |
παραπλεύσας
εἷς
ἀρκεῖ,
καὶ
τῇ |
[1, 1] |
τὸ
καταβληθὲν
καὶ
ζωογονεῖ·
υἱὸς
|
δὲ |
πᾶς
ὁ
παιδευόμενος
καθ´
ὑπακοὴν |
[1, 21] |
τῆς
φωνῆς
Μωυσέως
λεγούσης·
ἦσαν
|
δὲ |
πᾶσαι
αἱ
ψυχαὶ
ἐξ
Ἰακὼβ |
[1, 12] |
καὶ
παραδιδόναι
οἷς
δέον,
οὐχὶ
|
δὲ |
πᾶσιν
ἀνέδην
ἐκδιδόναι
τὰ
ἐν |
[1, 21] |
κατὰ
Λουκᾶν
γέγραπται
οὕτως·
ἔτει
|
δὲ |
πεντεκαιδεκάτῳ
ἐπὶ
Τιβερίου
Καίσαρος
ἐγένετο |
[1, 21] |
καὶ
τὸν
Ἱερὸν
λόγον,
τὸν
|
δὲ |
Πέπλον
καὶ
τὰ
Φυσικὰ
Βροντίνου. |
[1, 14] |
γε
καὶ
ἐγγύαι
ἐγγυάασθαι·
οἳ
|
δὲ |
περὶ
Ἀριστοτέλη
Χίλωνος
αὐτὸ
νομίζουσι, |
[1, 21] |
ἐν
ταῖς
Χαλδαϊκαῖς
ἱστορίαις.
Ἰόβας
|
δὲ |
περὶ
Ἀσσυρίων
γράφων
ὁμολογεῖ
τὴν |
[1, 17] |
τις
κακὸν
ᾗ
κακόν,
τῇ
|
δὲ |
περὶ
αὐτὸ
ἡδονῇ
συναπαγόμενος,
ἀγαθὸν |
[1, 1] |
ἐν
Παλαιστίνῃ
Ἑβραῖος
ἀνέκαθεν·
ὑστάτῳ
|
δὲ |
περιτυχὼν
(δυνάμει
δὲ
οὗτος
πρῶτος |
[1, 21] |
Ἴσθμια
ἔθηκεν,
ἔτη
πεντεκαίδεκα.
ἀπὸ
|
δὲ |
Περσέως
στρατείας
ἐπὶ
Ἰλίου
κτίσιν |
[1, 24] |
τὸ
ἀνεικόνιστον
τοῦ
θεοῦ,
ὁ
|
δὲ |
πεφωτισμένος
στῦλος
πρὸς
τῷ
τὸ |
[1, 27] |
δοῦλον
μὲν
τὰ
πρῶτα,
ἔπειτα
|
δὲ |
πιστὸν
γενέσθαι
θεράποντα,
φοβούμενον
κύριον |
[1, 15] |
πρὸς
τούτοις
γένη
μυρία.
ὁ
|
δὲ |
Πλάτων
δῆλον
ὡς
σεμνύνων
αἰεὶ
|
[1, 14] |
εἶτα
Κριτόλαος,
εἶτα
Διόδωρος.
Σπεύσιππος
|
δὲ |
Πλάτωνα
διαδέχεται,
τοῦτον
δὲ
Ξενοκράτης, |
[1, 13] |
τὸ
παρῳχηκὸς
ἀκαριαίως
συνίστησι,
πολὺ
|
δὲ |
πλέον
δυνατωτέρα
τοῦ
αἰῶνος
ἡ |
[1, 23] |
ὡς
ἀπὸ
σπλάγχνων
ἑῶν·
ἐπεὶ
|
δὲ |
πλήρης
κύκλος
ἡμερῶν
παρῆν,
ἐξῆλθον |
[1, 1] |
θεοῦ
διάκονοι,
ὡς
πτωχοί,
πολλοὺς
|
δὲ |
πλουτίζοντες,
ὡς
μηδὲν
ἔχοντες
καὶ |
[1, 4] |
οἱ
σοφοὶ
τῇ
διανοίᾳ,
λαμβάνουσι
|
δὲ |
πνεῦμα
αἰσθήσεως»
παρὰ
τῆς
κυριωτάτης |
[1, 1] |
προφήτας,
τοὺς
δὲ
εὐαγγελιστάς,
τοὺς
|
δὲ |
ποιμένας
καὶ
διδασκάλους,
πρὸς
τὸν |
[1, 25] |
λέγει,
τὸ
μὲν
νομικόν,
τὸ
|
δὲ |
πολιτικὸν
ὁμωνύμως
ὠνομασμένον,
καὶ
πολιτικὸν |
[1, 25] |
ἀφορᾶν
καὶ
δικαιοπραγεῖν
ἐντελλόμενος;
τοῦ
|
δὲ |
πολιτικοῦ
δύο
εἴδη
λέγει,
τὸ |
[1, 8] |
ὡς
ἂν
εἰπεῖν
ἀδυνατωτέρους.
ἀγλωσσίᾳ
|
δὲ |
πολλάκις
ληφθεὶς
ἀνὴρ
δίκαια
λέξας |
[1, 1] |
τοῖς
μικροῖς
ὁ
εἷς,
ἐν
|
δὲ |
πολλῇ
τῇ
τῶν
ἰχθύων
ἄγρᾳ |
[1, 3] |
δ´
ἔνι
μῦθοι·
παντοίων
ἐπέων
|
δὲ |
πολὺς
νομὸς
ἔνθα
καὶ
ἔνθα. |
[1, 10] |
οἷον
ἐσθὴς
ἐπὶ
σώματος,
τὰ
|
δὲ |
πράγματα
σάρκες
εἰσὶ
καὶ
νεῦρα. |
[1, 14] |
φιλοσοφία
ἡ
Ἰταλικὴ
κατεγήρασεν.
Ἀναξίμανδρος
|
δὲ |
Πραξιάδου
Μιλήσιος
Θαλῆν
διαδέχεται,
τοῦτον
|
[1, 28] |
κεχαρισμένα
μὲν
λέγειν
δύνασθαι,
κεχαρισμένα
|
δὲ |
πράττειν,
τὸ
πᾶν
εἰς
δύναμιν. |
[1, 21] |
οὖν
κατὰ
Ἀρχίλοχον
φέρεται,
Καλλῖνος
|
δὲ |
πρεσβύτερος
οὐ
μακρῷ·
τῶν
γὰρ |
[1, 22] |
τῶν
ἐν
αὐτῇ
λεγομένων.
διηρμήνευται
|
δὲ |
πρὸ
Δημητρίου
ὑφ´
ἑτέρων,
πρὸ |
[1, 21] |
ἱστορεῖ
κατὰ
Μίδαν
γεγονέναι,
Φανίας
|
δὲ |
πρὸ
Τερπάνδρου
τιθεὶς
Λέσχην
τὸν |
[1, 21] |
παρουσία
Μίνωός
τε
βασιλεία.
κατὰ
|
δὲ |
Προῖτον
ὁ
Εὐμόλπου
πρὸς
Ἀθηναίους |
[1, 24] |
νικῆσαι
μόνον
καὶ
καταστρέψασθαι
(τὸ
|
δὲ |
πρὸς
κακὸν
ἢ
ἀγαθὸν
τὴν |
[1, 19] |
συντελεῖν
πρὸς
τἀγαθὸν
δίδωσι,
συνεργεῖν
|
δὲ |
πρὸς
τὸ
διεγείρειν
καὶ
συγγυμνάζειν |
[1, 9] |
καὶ
τὸν
ἐμπειρικὸν
ἀναπλάττουσιν.
ὁ
|
δὲ |
πρὸς
τὸν
βίον
ἀναφέρων
ἕκαστα |
[1, 1] |
τὸ
ἀγαθὸν
πρὸς
πάντας,
μάλιστα
|
δὲ
|
πρὸς
τοὺς
οἰκείους
τῆς
πίστεως. |
[1, 25] |
πρὸς
γενέσεως
εἶναι,
τὸ
πολιτικὸν
|
δὲ |
πρὸς
φιλίας
καὶ
ὁμονοίας
ὁ |
[1, 20] |
τὴν
πίστιν
ἀλήθεια·
ἡ
προπαιδεία
|
δὲ |
προσοψήματι
ἔοικεν
καὶ
τραγήματι,
δείπνου |
[1, 1] |
σοφώτερος
ἔσται,
καὶ
τῷ
ἔχοντι
|
δὲ |
προστεθήσεται»
ἐπαγγέλλεται
δὲ
οὐχ
ὥστε |
[1, 1] |
ἐκκλησίᾳ
τοὺς
μὲν
ἀποστόλους,
τοὺς
|
δὲ |
προφήτας,
τοὺς
δὲ
εὐαγγελιστάς,
τοὺς |
[1, 21] |
Ἰωρὰμ
ἀνελήφθη
μὲν
Ἠλίας,
ἤρξατο
|
δὲ |
προφητεύειν
Ἐλισσαῖος
υἱὸς
Σαφὰτ
ἔτη |
[1, 21] |
ἐκείνης
εὑρεθήσεται
τῆς
ἡμέρας.
αἱ
|
δὲ |
πρῶται
καὶ
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι |
[1, 21] |
ἀνέγραψεν
ὁ
Μενδήσιος
Πτολεμαῖος.
ὁ
|
δὲ |
Πτολεμαῖος
οὗτος
ἱερεὺς
μὲν
ἦν, |
[1, 15] |
λέγονται
ἀθανατίζειν
τὴν
ψυχήν.
Ἱστορεῖται
|
δὲ |
Πυθαγόρας
μὲν
Σώγχιδι
τῷ
Αἰγυπτίῳ |
[1, 14] |
Πιττακὸς
δὲ
Μιτυληναίοις
ἐνομοθέτησαν.
ὀψὲ
|
δὲ |
Πυθαγόρας
ὁ
Φερεκύδου
γνώριμος
φιλόσοφον |
[1, 14] |
ὁ
Σμυρναῖος,
οὗ
Ἀνάξαρχος,
τούτου
|
δὲ |
Πύρρων,
οὗ
Ναυσιφάνης.
τούτου
φασὶν |
[1, 16] |
τὴν
δι´
ὀνείρων
μαντικήν.
Τυρρηνοὶ
|
δὲ |
σάλπιγγα
ἐπενόησαν
καὶ
Φρύγες
αὐλόν· |
[1, 21] |
καὶ
τὸν
Δαβὶδ
ἔχρισεν.
ἐτελεύτα
|
δὲ |
Σαμουὴλ
δυοῖν
ἐτῶν
πρότερος
τοῦ |
[1, 11] |
τῆς
ἁπάσης
προσίεσθαι
παιδείας.
στοιχεῖα
|
δὲ |
σέβουσι
Διογένης
μὲν
τὸν
ἀέρα, |
[1, 15] |
τῷ
Αἰγυπτίῳ
ἀρχιπροφήτῃ
μαθητεῦσαι,
Πλάτων
|
δὲ |
Σεχνούφιδι
τῷ
Ἡλιοπολίτῃ,
Εὔδοξος
δὲ |
[1, 21] |
τεσσαράκοντα
ὀκτὼ
ἡμέραι
τέσσαρες,
ἀπὸ
|
δὲ |
Σὴμ
ἕως
Ἀβραὰμ
ἔτη
χίλια |
[1, 21] |
ἡ
ἐπὶ
Δευκαλίωνος
ἐπομβρία.
κατὰ
|
δὲ |
Σθένελον
ἥ
τε
Ἀμφικτύονος
βασιλεία |
[1, 21] |
λαμπρὰ
δὲ
ἐπέτελλε
σελάνα·
ἕτεροι
|
δὲ |
σκιροφοριῶνος
τῇ
αὐτῇ
ἡμέρᾳ.
Θησεὺς |
[1, 21] |
Λαῖτος
ἐν
τοῖς
Φοινικικοῖς.
μετὰ
|
δὲ |
Σολομῶνα
βασιλεύει
Ῥοβοὰμ
υἱὸς
αὐτοῦ |
[1, 14] |
Τεγεάτῃ
προσάπτει
τὸ
ἀπόφθεγμα,
Δίδυμος
|
δὲ |
Σόλωνι
αὐτὸ
ἀνατίθησιν,
ὥσπερ
ἀμέλει |
[1, 16] |
μὲν
Θέσπις
ὁ
Ἀθηναῖος,
κωμῳδίαν
|
δὲ |
Σουσαρίων
ὁ
Ἰκαριεύς.
τοὺς
χρόνους |
[1, 18] |
αἵρεσιν
καὶ
τὴν
ἐκτροπήν·
θεοῦ
|
δὲ |
σοφίαν»
εἴρηκεν
ὁ
ἀπόστολος
τὴν |
[1, 2] |
ᾗ
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
Ἕλληνες
|
δὲ |
σοφίαν
ζητοῦσι.
~(Πολὺς
δὲ
ὁ |
[1, 18] |
σημεῖα
αἰτοῦσι»
πρὸς
πίστιν,
Ἕλληνες
|
δὲ
|
σοφίαν
ζητοῦσι,
τοὺς
ἀναγκαστικοὺς
καλουμένους |
[1, 4] |
τοὺς
Βαβυλῶνος
σοφοὺς
προσαγορεύει.
ὅτι
|
δὲ
|
σοφίαν
ὁμωνύμως
καλεῖ
ἡ
γραφὴ |
[1, 8] |
ἤτω
γοργὸς
ἐν
ἔργοις.
~(Ἡ
|
δὲ |
σοφιστικὴ
τέχνη,
ἣν
ἐζηλώκασιν
Ἕλληνες, |
[1, 20] |
πανουργότερος
ἔσται
ἄκακος
συνίων,
ὁ
|
δὲ |
σοφὸς
δέξεται
γνῶσιν.
καὶ
ὁ |
[1, 11] |
καὶ
οἰομένους
εἶναι,
οὐκ
ὄντας
|
δὲ |
σοφοὺς
ἐπιρραπίζων
γράφει.
οὐ
γὰρ |
[1, 3] |
γλιχομένων,
ποταμὸς
ἀτεχνῶς
ῥημάτων,
νοῦ
|
δὲ |
σταλαγμός.
ἀμέλει
καὶ
καθάπερ
τῶν |
[1, 27] |
ἀπόστολος
γράφων
ὧδέ
πως·
εἰ
|
δὲ |
σὺ
Ἰουδαῖος
ἐπονομάζῃ
καὶ
ἐπαναπαύῃ |
[1, 19] |
καὶ
πρὸ
τῆς
παρουσίας.
οἱονεὶ
|
δὲ |
σύγκρισιν
ποιούμενος
ὁ
λόγος
τῶν |
[1, 21] |
Ἑλληνικῶν
γραμμάτων
εὑρετὴς
γίνεται,
Τριόπας
|
δὲ |
συγχρονεῖ
Ἴσιδι
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
ἀπὸ |
[1, 20] |
δύναμίν
ἐστιν
ἡ
ἀρετή,
ταύτην
|
δὲ |
συμβέβηκεν
τούτοις
μὲν
τοῖς
πράγμασιν |
[1, 24] |
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
καιρόν.
ταῦτα
|
δὲ |
σύμπαντα
καὶ
τὸ
πῶς
δεῖ |
[1, 26] |
τοῖς
τούτων
ἔργοις
ἀπονέμων,
Μωυσῆς
|
δὲ |
συνελόντι
εἰπεῖν
νόμος
ἔμψυχος
ἦν |
[1, 5] |
Ῥεβέκκας,
ἣν
ὑπομονὴν
μεταφράζουσιν.
πλείοσι
|
δὲ |
συνέρχεσθαι
ὁ
Ἰακὼβ
λέγεται
ὡς |
[1, 21] |
ἥλκησε,
Διὸς
κυδρὴν
παράκοιτιν,
Τιτυὸς
|
δὲ |
συνεχρόνισεν
Ταντάλῳ.
εἰκότως
ἄρα
καὶ |
[1, 23] |
αὐτῇ
τροφόν,
εἰ
βούλοιτο·
τῆς
|
δὲ
|
συνθεμένης
καὶ
δεηθείσης
παρήνεγκε
τὴν |
[1, 20] |
ἐγγενομένην
λέγεσθαι
φρόνησιν,
ἐν
τούτοις
|
δὲ |
σωφροσύνην,
ἐν
τούτοις
δὲ
ἀνδρείαν |
[1, 21] |
κατὰ
λέξιν
ὁ
Τατιανός,
ἐννέα
|
δὲ |
τὰ
Ἀρκαδικὰ
τὰ
ἀπὸ
Πελασγοῦ· |
[1, 23] |
γὰρ
εἰς
πόλεμον
γυνή)
διαφθείρειν
|
δὲ |
τὰ
ἄρρενα
εὐαλκῆ
νεότητα
ὑφορώμενος. |
[1, 23] |
ἐν
τῷ
Μωυσέως
βίῳ,
προσεμάνθανε
|
δὲ |
τὰ
Ἀσσυρίων
γράμματα
καὶ
τὴν
|
[1, 21] |
εἰπεῖν,
τετρακόσια
καὶ
πρόσω.
εἰ
|
δὲ |
τὰ
Ἀσσυρίων
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερα |
[1, 13] |
ὄντος
ἀεὶ
θεολογίας
πεποίηται.
ὁ
|
δὲ |
τὰ
διῃρημένα
συνθεὶς
αὖθις
καὶ |
[1, 21] |
ἔτη·
ὅσα
γε
συνάγεται.
Μετὰ
|
δὲ |
τὰ
Ἑλληνικὰ
καὶ
ἀπὸ
τῶν |
[1, 25] |
τὸν
βίον
ἔργοις
ἀγαθοῖς,
ἀτιμάσας
|
δὲ |
τὰ
ἐναντία
τά
τε
πρὸς |
[1, 21] |
γενικαὶ
διάλεκτοι
βάρβαροι
μέν,
φύσει
|
δὲ |
τὰ
ὀνόματα
ἔχουσιν,
ἐπεὶ
καὶ |
[1, 15] |
εἰοάγει
πρὸς
τοῦ
βαρβάρου.
ἔχει
|
δὲ |
τὰ
τῆς
λέξεως
ὧδε·
ὦ |
[1, 10] |
δολερὰ
μὲν
τὰ
εἵματα,
δολερὰ
|
δὲ |
τὰ
χρίσματα
ὑπολαβόντες
ὀρθῶς
καὶ |
[1, 22] |
ἡμῶν
ἐκτεθέντα
ὧδε
ἐχέτω,
ἑρμηνευθῆναι
|
δὲ |
τὰς
γραφὰς
τάς
τε
τοῦ |
[1, 21] |
εἰς
οἰκοδομὴν
τοῦ
νεώ,
ἅτερος
|
δὲ |
τὰς
ἴσας
σὺν
ἀρχιτέκτονι
Τυρίῳ |
[1, 16] |
Αἴγυπτον
ἀφικέσθαι
τὴν
Ἰώ,
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
Ἀσκληπιὸν
τὴν
τέχνην
αὐξῆσαι |
[1, 21] |
ἡμερῶν
ὁ
πόλεμος
ἦν,
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
ἐπαύσατο.
δείκνυται
δὲ
καὶ |
[1, 21] |
τελευτὴν
ἔτη
τριάκοντα
πέντε·
μετὰ
|
δὲ
|
ταῦτα
ἐπὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρου
μεταλλαγὴν |
[1, 26] |
δίκαιον,
ὅσιον,
θεοφιλῆ
κηρύττουσιν.
εἰ
|
δὲ |
ταῦτα
περὶ
τὸν
Μωυσέα
εὕροιμεν, |
[1, 24] |
μηδὲ
λείψανον
αὐτῶν
ἀπολειφθῆναι.
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
στῦλος
πυρὸς
ἑπόμενος
(ὡδήγει |
[1, 27] |
οὔτε
περὶ
τίνων
διαβεβαιοῦνται,
τὸ
|
δὲ |
τέλος
τῆς
παραγγελίας
ἀγάπη
ἐκ |
[1, 20] |
ναυκλήρῳ
δοθείσης
λέγεσθαι
ναῦλον,
τῷ
|
δὲ |
τελώνῃ
τέλος
καὶ
ἐνοίκιον
μὲν |
[1, 21] |
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
διδάσκει.
τούτων
|
δὲ |
τεσσαράκοντα
μὲν
γενεαῖς
νεώτερα
τὰ |
[1, 21] |
πολεμῶν
μὲν
ἔτη
ξεʹ
ἐν
|
δὲ |
τῇ
γῇ
τῇ
ἀγαθῇ
ἄλλα
|
[1, 1] |
ἐκφράσει
ἡσθέντες
λέγω
τῇδε,
μόνῃ
|
δὲ |
τῇ
κατὰ
τὴν
ὑποσημείωσιν
τηρήσει. |
[1, 1] |
ὃ
μὲν
τῇ
γραφῇ,
ὃ
|
δὲ
|
τῇ
φωνῇ,
πῶς
οὐκ
ἄμφω |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
Περὶ
χρηστηρίων.
ἐῶ
|
δὲ |
τὴν
Αἰγυπτίαν
καὶ
τὴν
Ἰταλήν, |
[1, 21] |
τινες,
ἐννακόσια
ἑβδομήκοντα
δύο,
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
ἀκριβῆ
χρονογραφίαν
χίλια
ὀγδοήκοντα |
[1, 1] |
αἰσχρῶς
οὕτως
ἐπιτρεπτέον
γράφειν,
τὸν
|
δὲ |
τὴν
ἀλήθειαν
κηρύσσοντα
κωλυτέον
τοῖς |
[1, 10] |
μὴ
μετὰ
ἡδονῆς
διδάσκων,
ἀπατηλὸν
|
δὲ |
τὴν
ἄλλην
διελέγχων
ψυχαγωγίαν.
Σειρῆνας |
[1, 23] |
Ἕλληνας
δὲ
παρὰ
Φοινίκων.
εἰς
|
δὲ |
τὴν
ἀνδρῶν
φύσιν
ᾄξας
ἐπέτεινε
|
[1, 21] |
λέξεως
αὐτοῦ
ὧδε
ἔχει·
κατέσκαψε
|
δὲ |
τὴν
Ἀουαρίαν
Ἄμωσις
κατὰ
τὸν |
[1, 7] |
ὁδόν
τε
καὶ
πύλην.
ἐὰν
|
δὲ |
τὴν
βασιλικήν
τε
καὶ
αὐθεντικὴν |
[1, 21] |
μέχρι
τοῦ
σωτηρίου
βαπτίσματος,
μετὰ
|
δὲ |
τὴν
γένεσιν
τοῦ
Χριστοῦ
Ἄννα |
[1, 14] |
καθαιρεῖ»
Περιάνδρου
τυγχάνειν
βούλονται,
ὁμοίως
|
δὲ |
τὴν
γνῶθι
καιρὸν»
παραίνεσιν
Πιττακοῦ |
[1, 14] |
Ἀριστοτέλης
δὲ
τῆς
Πυθίας.
δύναται
|
δὲ |
τὴν
γνῶσιν
ἐγκελεύεσθαι
μεταδιώκειν.
οὐκ |
[1, 4] |
συναίσθησις
ἐπιβάλλειν
πιθανῶς
ἀναπείθουσα,
συναύξει
|
δὲ |
τὴν
ἐπιβολὴν
ἡ
εἰς
ἐπιστήμην |
[1, 8] |
τὴν
ῥητορικήν,
πρὸς
τὸ
ἀγωνιστικὸν
|
δὲ |
τὴν
ἐριστικήν.
αἱ
τοίνυν
τέχναι |
[1, 27] |
κύριος
εἰς
θεόν.
τοῦ
νόμου
|
δὲ |
τὴν
εὐποιίαν
διὰ
τῆς
πρὸς |
[1, 21] |
ἑβδόμῃ
γενεᾷ
ἀπὸ
Ἰνάχου
(Ἶσιν
|
δὲ |
τὴν
καὶ
Ἰώ
φασιν
διὰ |
[1, 21] |
ἂν
συμπλεύσας
τοῖς
Ἀργοναύταις.
~(φασὶ
|
δὲ |
τὴν
Μόψου
καλουμένην
Μαντικὴν
συντάξαι |
[1, 11] |
τὴν
κενὴν
ἐξελάσας
φλυαρίαν,
ἐγκρίνων
|
δὲ |
τὴν
ὀχυροῦσαν
τὴν
πίστιν
ἡμῖν |
[1, 21] |
εἴκοσι,
ἐπεὶ
ἀνακαινισθεὶς
ἐβασίλευσε.
μετὰ
|
δὲ |
τὴν
τελευτὴν
Σαοὺλ
βασιλεύει
Δαβὶδ |
[1, 19] |
εἰρῆσθαι
ἡμῖν
τὰ
νῦν·
μετὰ
|
δὲ |
τὴν
τῆς
σαρκὸς
ἀπόθεσιν
πρόσωπον |
[1, 23] |
τοῦ
Μωυσέως
πάλιν
ἀναβιῶναι.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
ἀνατροφῆς
τοῦ
Μωυσέως
συνᾴσεται |
[1, 21] |
ἔτη
διακόσια
τεσσαράκοντα
τρία,
ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
βασιλέων
ἀναιρέσεως
ἐπὶ
τὴν |
[1, 21] |
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
δέκα,
ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
Δαβὶδ
βασιλείας
ἔτη,
ὡς |
[1, 21] |
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
δέκα·
ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
Δαβὶδ
βασιλείας
ἕως
τῆς |
[1, 6] |
φαίνεσθαι
τῆς
θέσεως
ῥητέον,
ἐκ
|
δὲ |
τῆς
ἐντολῆς
ἀναζωπυρεῖσθαι
τὸ
τῆς |
[1, 21] |
Ἀπολλώνιος
ἐν
τοῖς
Ἀργοναυτικοῖς.
ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
Ἡρακλέους
ἐν
Ἄργει
βασιλείας |
[1, 21] |
πρότερον
τριακοσίοις
τεσσαράκοντα
εʹ
ἀπὸ
|
δὲ |
τῆς
Μωυσέως
στρατηγίας
καὶ
Ἰνάχου |
[1, 13] |
πλήθει
σοφίας
πλῆθος
γνώσεως.
ὁ
|
δὲ |
τῆς
παντοδαπῆς
σοφίας
ἔμπειρος,
οὗτος |
[1, 14] |
τῷ
περὶ
θεῶν
Θαλοῦ,
Ἀριστοτέλης
|
δὲ |
τῆς
Πυθίας.
δύναται
δὲ
τὴν |
[1, 1] |
δουλοῦσθαι,
μὴ
ἡδονῇ
ἐπαίρεσθαι.
μόνης
|
δὲ |
τῆς
τῶν
ἐντυγχανόντων
ἀπολαύειν
σωτηρίας, |
[1, 21] |
Ἔφορος
ἑπτακόσια
τριάκοντα
πέντε,
ὡς
|
δὲ |
Τίμαιος
καὶ
Κλείταρχος
ὀκτακόσια
εἴκοσι, |
[1, 13] |
γὰρ
σοφία
λίθων
πολυτελῶν,
πᾶν
|
δὲ
|
τίμιον
οὐκ
ἄξιον
αὐτῆς.
~(Φασὶ |
[1, 8] |
ἀρχὴ
μὲν
τὸ
δόξαν,
ἔργον
|
δὲ |
τὸ
ἀγώνισμα
καὶ
τέλος
ἡ |
[1, 11] |
μὲν
τὸ
κίνδυνον
ὑπομεῖναι,
σοφίας
|
δὲ |
τὸ
αἴνιγμα
γνῶναι.
ὁ
γάρ |
[1, 26] |
τοὺς
νόμους
λαμβάνειν
ἀπομνημονεύουσιν.
οἳ
|
δὲ |
τὸ
ἀξιόπιστον
τῆς
παρ´
Ἕλλησι |
[1, 23] |
τοῦ
ποταμοῦ
ἑλώδους
ὄντος,
ἐπετήρει
|
δὲ |
τὸ
ἀποβησόμενον
ἄπωθεν
ἑστῶσα
τοῦ |
[1, 5] |
πίστιν
τε
καὶ
δικαιοσύνην.
Ἰσαὰκ
|
δὲ |
τὸ
αὐτομαθὲς
ἐνδείκνυται;
διὸ
καὶ |
[1, 21] |
πέντε
καὶ
εἴκοσι
ἀναπαυσάμενος.
ὡς
|
δὲ |
τὸ
βιβλίον
τοῦ
Ἰησοῦ
περιέχει, |
[1, 28] |
μεγάλων
ὄντως
εἶναι
μυστηρίων,
Ἀριστοτέλης
|
δὲ |
τὸ
εἶδος
τοῦτο
μετὰ
τὰ |
[1, 24] |
Ἀλέξανδρος
δὲ
Μακεδόνων
ἐβασίλευσε.
τρίτον
|
δὲ |
τὸ
ἑνὸς
ἐφιέμενον
τοῦ
νικῆσαι |
[1, 8] |
ἀρχὴ
μὲν
τὸ
πιθανόν,
ἔργον
|
δὲ |
τὸ
ἐπιχείρημα
καὶ
τέλος
ἡ |
[1, 1] |
ἡ
τῶν
γραμμάτων
χρεία;
εἰ
|
δὲ |
τὸ
ἕτερον,
ἤτοι
τοῖς
σπουδαίοις |
[1, 10] |
οὐ
χωρὶς
λόγου
συνίσταται.
ὡς
|
δὲ |
τὸ
εὖ
πάσχειν
περιαιρεῖται,
ἐὰν |
[1, 21] |
Ὀρφεύς
τε
καὶ
Μουσαῖος.
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
ὀκτωκαιδέκατον
ἔτος
τῆς
Ἀγαμέμνονος |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκατὸν
πεντήκοντα
ἐννέα·
ἐπὶ
|
δὲ
|
τὸ
προηγούμενον
ἔτος
τῶν
πρώτων |
[1, 11] |
Θαλῆς
δὲ
τὸ
ὕδωρ,
Ἵππασος
|
δὲ |
τὸ
πῦρ,
καὶ
οἱ
τὰς |
[1, 11] |
Διογένης
μὲν
τὸν
ἀέρα,
Θαλῆς
|
δὲ |
τὸ
ὕδωρ,
Ἵππασος
δὲ
τὸ |
[1, 27] |
κύριος
ὁ
θεὸς
ἡμῶν.
ὅτι
|
δὲ |
τὸ
ὑπόδειγμα
σωφρονίζει,
αὐτίκα
φησί· |
[1, 1] |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ,
μόνον
|
δὲ |
τὸ
ὑπομνῆσαι,
εἴτε
ὁπότε
ἐκλαθοίμεθα |
[1, 25] |
γοῦν
τὸ
πολιτεύεσθαι
ὀρθῶς,
ἄριστον
|
δὲ |
τὸ
φιλοσοφεῖν.
ὁ
γὰρ
νοῦν |
[1, 20] |
οὐκ
αἰτία
οὖσα
καταλήψεως,
σὺν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
αἰτία
καὶ
συνεργός. |
[1, 13] |
θάτερα
δὲ
οὐκέτι
πάντα)
ὀρθὰ
|
δὲ |
τοῖς
βουλομένοις
ἀπενέγκασθαι
αἴσθησιν.
ἀνθαιρεῖσθε |
[1, 18] |
καὶ
ἄπιστοι
καὶ
μωροί·
αὐτοῖς
|
δὲ |
τοῖς
κλητοῖς
Ἰουδαίοις
τε
καὶ |
[1, 29] |
ἕνα
τὸν
νομοθέτην
φησίν,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
Νόμοις
ἕνα
τὸν
συνήσοντα |
[1, 24] |
τάττον
ἐστὶ
καὶ
νοῦς,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
τῆς
ψυχῆς
πάθεσιν,
ὧν |
[1, 21] |
Ἐγλὼμ
Ἐφραῒμ
ἔτη
ὀκτώ.
ἔνιοι
|
δὲ |
τοῖς
τοῦ
Ἀβατθὰν
ἔτεσιν
ἑπτὰ |
[1, 17] |
καὶ
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ.
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ψεύδεσι
καὶ
ἀληθῆ
τινα |
[1, 2] |
λόγον
τῆς
φιλοσοφίας
παρεισελθούσης,
διὰ
|
δὲ |
τὸν
ἀπὸ
τῆς
γνώσεως
καρπόν. |
[1, 6] |
λόγοις
τὸν
πολυφράδμονα
λέγει,
δεινὸν
|
δὲ |
τὸν
αὐδήεντα,
καὶ
θέσπιον
τὸν |
[1, 23] |
πρὸς
τὸ
οὖς
εἰπεῖν,
ἀκούσαντα
|
δὲ |
τὸν
βασιλέα
ἄφωνον
πεσεῖν,
διακρατηθέντα |
[1, 21] |
ἔτη
διακόσια
τριάκοντα
πέντε.
καθελὼν
|
δὲ |
τὸν
Δαρεῖον
τοῦτον
Ἀλέξανδρος
ὁ |
[1, 11] |
καλεῖ
μὲν
τὸν
βουλόμενον.
στεφανοῖ
|
δὲ |
τὸν
δυνάμενον.
Ἀκίνητον
μὲν
οὖν |
[1, 15] |
βάρβαροι
οἱ
Ἰδαῖοι
δάκτυλοι.
Ἡρόδωρος
|
δὲ |
τὸν
Ἡρακλέα
μάντιν
καὶ
φυσικὸν |
[1, 29] |
καὶ
ἀθανάτων,
λέγει
Πίνδαρος.
ἐγὼ
|
δὲ |
τὸν
θέμενον
τὸν
νόμον
διὰ |
[1, 1] |
εἰσι»
κατὰ
τὴν
διακονίαν,
ἕκαστος
|
δὲ |
τὸν
ἴδιον
μισθὸν
λήψεται
κατὰ |
[1, 21] |
τῶν
Ὀλυμπίων
θέσεως
Ὅμηρον.
Μετὰ
|
δὲ |
τὸν
Ἰωὰν
διαδέχεται
τὴν
βασιλείαν |
[1, 21] |
νεώτερον
φέρει
τὸν
Τέρπανδρον,
διημιλλῆσθαι
|
δὲ |
τὸν
Λέσχην
Ἀρκτίνῳ
καὶ
νενικηκέναι· |
[1, 15] |
καὶ
τοῖς
ἱερεῦσι
μαθητεύων.
Ζωροάστρην
|
δὲ |
τὸν
Μάγον
τὸν
Πέρσην
ὁ |
[1, 21] |
ἐπὶ
Θήβαις
ἔτη
δέκα,
ἐπὶ
|
δὲ |
τὸν
Ὀλυμπίασιν
ἀγῶνα,
ὃν
Ἡρακλῆς |
[1, 21] |
Ὀνομακρίτου
εἶναι
λέγουσι,
τὸν
Κρατῆρα
|
δὲ |
τὸν
Ὀρφέως
Ζωπύρου
τοῦ
Ἡρακλεώτου |
[1, 23] |
ἄρρενα
εὐαλκῆ
νεότητα
ὑφορώμενος.
εὐπατρίδην
|
δὲ |
τὸν
παῖδα
ὄντα
τρεῖς
ἐφεξῆς |
[1, 6] |
μὲν
τὸν
δεξιὸν
ὄντα,
βλάπτει
|
δὲ |
τὸν
ῥηϊδίως
φωνέοντα
πᾶν
ἔπος |
[1, 21] |
Φθιωτικὰ
τὰ
ἀπὸ
Δευκαλίωνος.
εἰς
|
δὲ |
τὸν
χρόνον
τῶν
Τρωϊκῶν
ἀπὸ |
[1, 21] |
Ἀρκάς)
πολλὰ
πολλοῖς
προαγορεύσαντες.
τῇ
|
δὲ |
τοῦ
Ἀθηναίου
Ἀμφιλύτου
συμβουλῇ
καὶ |
[1, 24] |
εἴη
τοῦ
στρατηγικοῦ,
τὸ
στρατηγικὸν
|
δὲ |
τοῦ
βασιλικοῦ·
πάλιν
τε
αὖ |
[1, 15] |
φήμαις
καὶ
κληδόσι
μαντευόμενον,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
εἰς
γῆν
μεταβαλόντος
σώματος |
[1, 21] |
ἄχρι
τῆς
τετάρτης
ἐπεκτείνει.
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
Ἰωρὰμ
ἀνελήφθη
μὲν
Ἠλίας, |
[1, 21] |
ἔτη
τρεῖς
ἐγκαταλέγονται
γενεαί.
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
κατακλυσμοῦ
ἐπὶ
τὸν
Ἴδης |
[1, 14] |
τοῦ
Ἀστυάγους
πατρὸς
Μήδων,
Ἀλυάττου
|
δὲ |
τοῦ
Κροίσου
Λυδῶν.
συνᾴδει
δὲ |
[1, 13] |
οὐ
τῆς
Διονύσου
μυθολογίας,
τῆς
|
δὲ |
τοῦ
λόγου
τοῦ
ὄντος
ἀεὶ |
[1, 21] |
Ῥώμῃ,
ἔτη
ἑκατὸν
δεκατέσσαρα,
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
πρώτου
ἀγῶνος
ἐπὶ
τὴν |
[1, 27] |
θνητὸς
ὃς
εἶδεν
φρόνησιν,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
στόματος
αὐτῆς«
τῆς
σοφίας |
[1, 21] |
{δις}
χίλια
πεντακόσια
ὀγδοήκοντα.
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
χρόνου
τούτου
ἄχρι
τῶν |
[1, 19] |
πολλοὺς
μὲν
τοὺς
κλητούς,
ὀλίγους
|
δὲ |
τοὺς
ἐκλεκτοὺς
αἰνιττόμενος.
ἐπιφέρει
γοῦν |
[1, 23] |
Ἑβραῖοι
ἧκον
πρὸς
Αἰγυπτίους·
οἳ
|
δὲ |
τοὺς
ξένους
καταδουλωσάμενοι
τρόπον
αἰχμαλώτων |
[1, 21] |
ἔτη
τριακόσια
τριάκοντα
ὀκτώ.
~(Ἐρατοσθένης
|
δὲ |
τοὺς
χρόνους
ὧδε
ἀναγράφει·
ἀπὸ |
[1, 21] |
ἀπογραφὰς
γενέσθαι
ἐπὶ
Αὐγούστου.
ὅτι
|
δὲ |
τοῦτ´
ἀληθές
ἐστιν,
ἐν
τῷ |
[1, 21] |
Ἰωνίας
κτίσιν
ἔτη
ἑξήκοντα·
τὰ
|
δὲ |
τούτοις
ἑξῆς
ἐπὶ
μὲν
τὴν
|
[1, 20] |
ἀποτελέσματός
ἐστιν
αἰτία.
κατὰ
σύγχρησιν
|
δὲ |
τούτων
γίνεται
τὸ
εὐδαιμόνως
ζῆν |
[1, 24] |
τῷ
ἐκ
τούτων
μικτῷ·
συντίθεται
|
δὲ |
τούτων
ἕκαστον
ἐκ
τριῶν,
ἢ
|
[1, 1] |
τοὺς
οἰκείους
τῆς
πίστεως.
ἕκαστος
|
δὲ |
τούτων
κατὰ
τὸν
μακάριον
Δαβὶδ |
[1, 15] |
ἄλλοι
γε
φιλόσοφοι
βάρβαροι.
διττὸν
|
δὲ |
τούτων
τὸ
γένος,
οἳ
μὲν |
[1, 21] |
οὗ
Ἀκταία
ἡ
Ἀττική.
κατὰ
|
δὲ |
Τριόπαν
Προμηθεὺς
καὶ
Ἄτλας
καὶ
|
[1, 21] |
τινὶ
τῶν
ἐγχωρίων
ὕστερον.
Ἆπις
|
δὲ |
τρίτος
ἐστὶν
ἀπὸ
Ἰνάχου.
~(ναὶ |
[1, 21] |
Τροίας
ἅλωσιν
ἔτη
εἴκοσι.
ἀπὸ
|
δὲ |
Τροίας
ἁλώσεως
ἐπὶ
τὴν
Αἰνείου |
[1, 14] |
γεγόνασι,
μικρὸν
ὕστερον
δειχθήσεται·
ὁ
|
δὲ |
τρόπος
τῆς
παρ´
αὐτοῖς
φιλοσοφίας, |
[1, 19] |
ὁδοὺς
τοῦ
ἑαυτοῦ
ἀμπελῶνος,
τὰς
|
δὲ |
τροχιὰς
τοῦ
ἰδίου
γεωργίου
πεπλάνηται. |
[1, 5] |
φησίν,
καὶ
ὑπερυψώσει
σε·
στεφάνῳ
|
δὲ |
τρυφῆς
ὑπερασπίσει
σε,
ἐπεὶ
καὶ |
[1, 10] |
χρή
ποτε
κενοδοξίαν
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
|
δὲ |
τῷ
γνωστικῷ
κἂν
εἷς
μόνος |
[1, 20] |
ἐνοίκιον
μὲν
τῷ
σταθμούχῳ,
μισθὸν
|
δὲ |
τῷ
διδασκάλῳ
καὶ
τῷ
πιπράσκοντι |
[1, 21] |
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
δέκα.
Ἐν
|
δὲ |
τῷ
δωδεκάτῳ
ἔτει
τῆς
Σεδεκίου |
[1, 21] |
οἳ
δὲ
αϡ
καʹ
ἐν
|
δὲ |
τῷ
κατὰ
Ματθαῖον
εὐαγγελίῳ
ἡ |
[1, 21] |
καὶ
ἤδη
ἐνεστώτων
προφαίνοντες.
σὺν
|
δὲ |
τῷ
νόμῳ
Μωυσῆς
τε
καὶ |
[1, 27] |
αὐτὰς
περὶ
σῷ
τραχήλῳ.
ὁμοίως
|
δὲ |
τῷ
Παύλῳ
ἡ
προφητεία
ὀνειδίζει |
[1, 21] |
ἔτι
Ἱερεμίας
καὶ
Ἀμβακούμ,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
πέμπτῳ
ἔτει
τῆς
βασιλείας |
[1, 15] |
τῷ
καὶ
αὐτῷ
Αἰγυπτίῳ.
ἐν
|
δὲ |
τῷ
περὶ
ψυχῆς
Πλάτων
πάλιν |
[1, 29] |
κατὰ
τάξιν
τὴν
διακόσμησιν.
ἐν
|
δὲ |
τῷ
Πέτρου
Κηρύγματι
εὕροις
ἂν |
[1, 21] |
οὗτος
ἱερεὺς
μὲν
ἦν,
τὰς
|
δὲ |
τῶν
Αἰγυπτίων
βασιλέων
πράξεις
ἐν |
[1, 17] |
μένῃ
ἡμῖν
κακίας
ἀναίτιος.
ἐπεὶ
|
δὲ |
τῶν
ἁμαρτημάτων
προαίρεσις
καὶ
ὁρμὴ |
[1, 21] |
Ἴναχον
ἠκμακέναι
τὸν
Μωσέα.
παλαίτατα
|
δὲ |
τῶν
Ἑλληνικῶν
τὰ
Ἀργολικά,
τὰ |
[1, 29] |
τῷ
τῆς
ἑρμηνείας
προσίασιν·
ἐπὶ
|
δὲ |
τῶν
Ἑλλήνων
φησὶ
τὴν
οἴησιν |
[1, 1] |
κύριος
ἀπὸ
ἀγαθοῦ
σαββατίζειν,
μεταδιδόναι
|
δὲ |
τῶν
θείων
μυστηρίων
καὶ
τοῦ |
[1, 15] |
οἱ
νῦν
Ἐγκρατηταὶ
καλούμενοι.
εἰσὶ
|
δὲ |
τῶν
Ἰνδῶν
οἱ
τοῖς
Βούττα |
[1, 15] |
που
ἐπὶ
τῇ
πολυμαθία·
ἐγὼ
|
δὲ |
τῶν
κατ´
ἐμαυτὸν
ἀνθρώπων
γῆν |
[1, 17] |
τοῦ
πέμψαντός
με
πατρός.
ἐπὶ
|
δὲ |
τῶν
κλεπτόντων
ὁ
δὲ
ἀφ´ |
[1, 15] |
βασιλεὺς
Πυθαγόρειος
μὲν
ἦν,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
Μωυσέως
ὠφεληθεὶς
διεκώλυσεν
ἀνθρωποειδῆ |
[1, 26] |
γενέσθαι
καλῶν
κἀγαθῶν
ἀνδρῶν,
θηρευτικὴ
|
δὲ |
τῶν
ὁμοίων
τούτοις,
ἥτις
ἂν |
[1, 14] |
ἐν
ἐπιτομῇ
ἥδε,
οἱ
χρόνοι
|
δὲ |
τῶν
προκαταρξάντων
τῆς
φιλοσοφίας
αὐτῶν |
[1, 1] |
ἀμοιβὴν
ἀπείληφεν
δι´
εὐδοξίας,
ὁ
|
δὲ |
τῶν
προσηκόντων
δι´
ἀντιμισθίαν
πράσσων |
[1, 21] |
ἔτη
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
ἕν.
Ἀπὸ
|
δὲ |
τῶν
Τρωϊκῶν
ἐπὶ
τὴν
Ὁμήρου |
[1, 2] |
ἔργον
προνοίας
καὶ
φιλοσοφίαν.
~(ὑπὲρ
|
δὲ |
τῶν
ὑπομνημάτων
τῶν
περιειληφότων
κατὰ |
[1, 3] |
αἱ
ἀλώπεκες
φωλεοὺς
ἔχουσιν,
ὁ
|
δὲ |
υἱὸς
τοῦ
ἀνθρώπου
οὐκ
ἔχει |
[1, 3] |
ἕκαστος
ἀλώπεκος
ἴχνεσι
βαίνει,
σύμπασιν
|
δὲ |
ὑμῖν
χαῦνος
ἔνεστι
νόος.
τοῦτό |
[1, 11] |
γὰρ
πνευματικὸς
ἀνακρίνει
πάντα,
αὐτὸς
|
δὲ |
ὑπ´
οὐδενὸς
ἀνακρίνεται.
ἐπαΐω
δὲ |
[1, 24] |
δι´
ἀμφοτέρων
ἅμα
τούτων.
ταῦτα
|
δὲ
|
ὑπάρξει
πάντα
ἐπιτελεῖν
ἢ
πείθοντας |
[1, 23] |
μῆνας,
ὡς
ἔφασκεν·
οὐ
λαθοῦσα
|
δὲ
|
ὑπεξέθηκε,
κόσμον
ἀμφιθεῖσά
μοι,
παρ´ |
[1, 15] |
διαφέρων
οὗτος
ἀναγράφεται
φιλοσόφων.
τοὺς
|
δὲ |
Ὑπερβορέους
Ἑλλάνικος
ὑπὲρ
τὰ
Ῥίπαια |
[1, 17] |
καὶ
τὰ
μὲν
παραχαράξαντες,
τὰ
|
δὲ |
ὑπὸ
περιεργίας
ἀμαθῶς
σοφισάμενοι,
τὰ |
[1, 17] |
αἱ
νόσοι
αἱ
σωματικαί·
κυβερνῶνται
|
δὲ |
ὑπὸ
τῆς
καθόλου
προνοίας
ἐπὶ |
[1, 27] |
τὸν
τοιοῦτον
ὑγιέστατα
ἀποκτείννυσι.
κρινόμενοι
|
δὲ |
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου«
φησὶν
ὁ |
[1, 23] |
τὸν
βασιλέα
ἄφωνον
πεσεῖν,
διακρατηθέντα
|
δὲ |
ὑπὸ
τοῦ
Μωυσέως
πάλιν
ἀναβιῶναι. |
[1, 17] |
προαίρεσις
καὶ
ὁρμὴ
κατάρχει,
διημαρτημένη
|
δὲ |
ὑπόληψις
ἔσθ´
ὅτε
κρατεῖ,
ἧς, |
[1, 23] |
εὐνοίας
τὴν
τυραννικὴν
ὠμότητα,
δείσαντες
|
δὲ
|
ὕστερον
μὴ
συναπόλωνται
τῷ
παιδί, |
[1, 21] |
τῶν
Κριτῶν
ἱστορεῖ
βίβλος·
δεηθέντες
|
δὲ
|
ὕστερον
τοῦ
θεοῦ
λαμβάνουσιν
ἡγεμόνα |
[1, 29] |
καὶ
τὸν
θεὸν
ἕνα.
Μωυσῆς
|
δὲ |
φαίνεται
τὸν
κύριον
διαθήκην
καλῶν, |
[1, 21] |
οἳ
δὲ
Φαρμουθὶ
κεʹ
ἄλλοι
|
δὲ
|
Φαρμουθὶ
ιθʹ
πεπονθέναι
τὸν
σωτῆρα |
[1, 21] |
Τιβερίου
Καίσαρος
Φαμενὼθ
κεʹ
οἳ
|
δὲ |
Φαρμουθὶ
κεʹ
ἄλλοι
δὲ
Φαρμουθὶ |
[1, 14] |
ἐγκατέλεξαν
τοῖς
ἑπτὰ
σοφοῖς,
ἄλλοι
|
δὲ |
Φερεκύδην
τὸν
Σύριον.
Πλάτων
δὲ |
[1, 24] |
ἕνεκα
τὴν
δυναστείαν
πεποιημένον,
τὸ
|
δὲ |
φιλόκαλον,
εἰς
καλὸν
καταχρωμένης
τῆς |
[1, 20] |
καὶ
σοφία
τοῦ
θεοῦ,
προσιοῦσα
|
δὲ |
φιλοσοφία
ἡ
Ἑλληνικὴ
οὐ
δυνατωτέραν |
[1, 28] |
τὸ
πᾶν
εἰς
δύναμιν.
μικτὴ
|
δὲ
|
φιλοσοφίᾳ
οὖσα
τῇ
ἀληθεῖ
ἡ |
[1, 16] |
αὐτὸν
ἀρχαιοτάτης
φιλοσοφίας.
~(Οὐ
μόνης
|
δὲ |
φιλοσοφίας,
ἀλλὰ
καὶ
πάσης
σχεδὸν |
[1, 16] |
Ἀριστόδημος
καὶ
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις
|
δὲ |
Φιλοστέφανος,
ἀλλὰ
καὶ
Στράτων
ὁ |
[1, 1] |
φυλάττειν
ἡ
τοιάδε
ὑποτύπωσις·
ἀνδρὸς
|
δὲ |
φιλοῦντος
σοφίαν
εὐφρανθήσεται
πατήρ.
τὰ |
[1, 16] |
γράμματα
Ἡρόδοτος
κεκλῆσθαι
γράφει·
οἳ
|
δὲ |
Φοίνικας
καὶ
Σύρους
γράμματα
ἐπινοῆσαι |
[1, 16] |
Ὄλυμπός
τε
καὶ
Μαρσύας.
Κάδμος
|
δὲ |
Φοῖνιξ
ἦν
ὁ
τῶν
γραμμάτων |
[1, 15] |
οἱ
πλεῖστοι
Αἰγύπτιον
φαίνουσιν.
Θαλῆς
|
δὲ |
Φοῖνιξ
ὢν
τὸ
γένος
καὶ |
[1, 21] |
τὰ
μετὰ
τὸν
κατακλυσμόν.
κατὰ
|
δὲ |
Φόρβαντα
Ἀκταῖος,
ἀφ´
οὗ
Ἀκταία |
[1, 15] |
Τύριος
ὁ
Πυθαγόρας
ἐδείκνυτο,
Ἀντισθένης
|
δὲ |
Φρὺξ
ἦν
καὶ
Ὀρφεὺς
Ὀδρύσης |
[1, 29] |
ἀγαθή,
κατὰ
τὴν
γραφήν,
νόμος
|
δὲ |
φῶς
ὁδοῦ·
ὁδοὺς
γὰρ
βιότητος |
[1, 17] |
ἵνα
ἡ
κώλυσις
παρέλθῃ.
εἰ
|
δὲ |
χρὴ
ἀκριβολογεῖσθαι
πρὸς
αὐτούς,
ἴστωσαν |
[1, 21] |
καὶ
ἡ
Ἰλίου
κατάληψις.
εἰ
|
δὲ |
χρὴ
πείθεσθαι
καὶ
Ἡσιόδῳ
τῷ |
[1, 5] |
δικαιοσύνην
Ἕλλησιν
ἀναγκαία
φιλοσοφία,
νυνὶ
|
δὲ |
χρησίμη
πρὸς
θεοσέβειαν
γίνεται,
προπαιδεία |
[1, 26] |
ἥτις
ἂν
εἴη
στρατηγική·
ἡ
|
δὲ |
χρηστικὴ
τοῖς
θηρευθεῖσι
λόγῳ
κατὰ
|
[1, 21] |
τὰ
τέκνα
τὰ
ἑαυτῶν.
ὁ
|
δὲ |
χρόνος
Ἰωσαφὰτ
ἀπὸ
τῶν
ὑστάτων |
[1, 21] |
συνάγεσθαι
ἔτη
ερμθʹ
ἀφ´
οὗ
|
δὲ |
χρόνου
ἐξήγαγε
Μωυσῆς
τοὺς
Ἰουδαίους |
[1, 15] |
τοῦ
μέλλοντος
δήλωσιν
γράφει,
τὴν
|
δὲ |
ψυχὴν
αὐτῆς
εἶναι
τὸ
ἐν |
[1, 27] |
τοῦ
ἰατροῦ
τὴν
τέχνην·
τῆς
|
δὲ |
ψυχῆς
ἕνεκα
οὐχ
ὁμοίως
ὑποστησόμεθα |
[1, 25] |
προστακτικὸν
μὲν
ὧν
ποιητέον.
ἀπαγορευτικὸν
|
δὲ |
ὧν
οὐ
ποιητέον.
~(Ὅθεν
ὁ |
[1, 28] |
ᾗ
φασιν
οἱ
παροιμιαζόμενοι·
διαλεκτικώτερον
|
δὲ |
ὡς
ἔνι
μάλιστα
προσιτέον
αὐτῇ, |
[1, 26] |
οὖσα
διόρθωσίς
ἐστι
ψυχῆς.
ἔστι
|
δὲ |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
τῷ
Μωυσεῖ |
[1, 1] |
τῇ
κοσμικῇ
ἐνέχεται
συνηθείᾳ·
δεῖ
|
δὲ |
ὡς
οἷόν
τε
τὸν
κύριον |
[1, 25] |
πρὸς
ἀνδρείαν
μόνην
ἀποβλεπομέναις,
ἐπῄνεσε
|
δὲ |
ὡς
σεμνοτέραν
τὴν
ἕν
τι |