Livre, Chap. |
[1, 18] |
ὁ
ἐξ
οἰήσεως,
ἀλλ´
εἴ
|
τις |
ἀγαθὸς
πρὸς
οἰκοδομὴν
τῆς
χρείας, |
[1, 11] |
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναστρεφομένη.
ὅθεν
εἴ
|
τις
|
ἀγαπᾷ,
οὗτος
ἔγνωσται»
λέγει.
~(Ἐπεὶ |
[1, 11] |
ἡδονὴν
ἐκθειάζουσαν,
καὶ
εἰ
δή
|
τις |
ἄλλη
τὰ
στοιχεῖα
ἐκτετίμηκεν
μὴ |
[1, 21] |
εἰς
βόρβορον
καὶ
βοήσαντος
παρών
|
τις |
ἄλλος
καὶ
τὸ
συμβὰν
θεωρήσας |
[1, 1] |
γάλα
τοῦ
προβάτου
ὃ
μέν
|
τις |
ἀμελξάτω,
εἰ
χρῄζει
τροφῆς,
τὸν |
[1, 26] |
κυρίου
οὐδὲν
ἄλλο
ἢ
ἀγέλη
|
τις |
ἀνθρώπων
ἐστίν,
ὁ
αὐτὸς
ἔσται |
[1, 27] |
ὅτι
καλὸς
ὁ
νόμος,
ἐάν
|
τις |
αὐτῷ
νομίμως
χρήσηται·
οἳ
δὲ |
[1, 5] |
κυρίου
πεπλήρωκε
τὴν
οἰκουμένην.
κἄν
|
τις
|
βιαζόμενος
λέγῃ·
μὴ
πρόσεχε
φαύλῃ |
[1, 21] |
τοῦ
προφήτου
νεωτέρους.
κἂν
ἕπεσθαί
|
τις |
βουληθῇ
τῷ
γραμματικῷ
Κράτητι
καὶ
|
[1, 19] |
περίπτωσις
(οὐ
γὰρ
ταὐτόματον
ἐκθειάσει
|
τις |
διὰ
τὴν
πρὸς
ἡμᾶς
φιλοτιμίαν) |
[1, 11] |
ἀλήθεια
δυνατή.
καὶ
πάλιν·
εἴ
|
τις |
δοκεῖ
ἐγνωκέναι
τι,
οὔπω
ἔγνω |
[1, 19] |
δικαιοσύνης
σκοπήσωμεν.
ἂν
γὰρ
προαναφώνησίν
|
τις
|
εἴπῃ
καὶ
συνεκφώνησιν
αἰτιάσηται,
προφητείας |
[1, 14] |
Τίτον
ἐπιστολῇ,
λέγων
οὕτως·
εἶπέν
|
τις |
ἐξ
αὐτῶν
ἴδιος
προφήτης
οὕτως· |
[1, 27] |
κύριον
τὸν
θεόν,
εἰ
δέ
|
τις |
ἐπαναβαίη,
τοῖς
υἱοῖς
ἐγκαταλέγεσθαι,
ἐπὰν |
[1, 11] |
καὶ
πάλιν·
βλέπετε
οὖν
μή
|
τις |
ἔσται
ὑμᾶς
ὁ
συλαγωγῶν
διὰ |
[1, 1] |
ὅταν
δ´
ἐκ
πίστεως
ἕληταί
|
τις |
ἑστιᾶσθαι,
βέβαιος
οὗτος
εἰς
θείων |
[1, 21] |
τὴν
Κάδμου
γεγόνασιν
ἡλικίαν.
κἄν
|
τις |
ἡμῖν
λέγῃ
Φημονόην
πρώτην
χρησμῳδῆσαι |
[1, 21] |
καὶ
ἄλλοι
τινές,
ὡς
εἴ
|
τις |
ἰχθὺς
ἀνασπώμενος
τῆς
μηρίνθου
ἀπορραγείσης |
[1, 17] |
ἀκούσιον·
ἀλλ´
ὅταν
δι´
ἑαυτόν
|
τις |
καὶ
δι´
ἀκρασίαν
πυρέττῃ,
αἰτιώμεθα |
[1, 17] |
ἀκουσίου
οὔσης·
οὐ
γὰρ
αἱρεῖταί
|
τις |
κακὸν
ᾗ
κακόν,
τῇ
δὲ |
[1, 1] |
λόγῳ
πιστεύεται,
οὐ
γράμματι.
κἄν
|
τις |
λέγῃ
γεγράφθαι
οὐδὲν
κρυπτὸν
ὃ |
[1, 1] |
ὡς
βλέπει
τὸν
πατέρα.
διδάσκων
|
τις |
μανθάνει
πλεῖον
καὶ
λέγων
συνακροᾶται |
[1, 1] |
καταμέμψεται.
οὐκ
εὐθὺς
δ´
εἴ
|
τις |
μὴ
προηγουμένως
ἐπιτελεῖ,
κατὰ
περίστασιν |
[1, 8] |
ταύτας
τῶν
λέξεων
τέχνας,
εἴ
|
τις |
μὴ
προσέρχεται
ὑγιαίνουσι
λόγοις»
φησί, |
[1, 27] |
ἐάν
τε
δεσμά,
εἰ
μέλλοι
|
τις |
μόνον
ἐξ
ἀδικίας
ποτὲ
δικαιοσύνην |
[1, 27] |
τε
καὶ
εὐπραγίαν
μετάγειν
δύνηταί
|
τις, |
ὅπερ
ὁ
νόμος
ἐργάζεται.
ὥστε |
[1, 1] |
καὶ
δὴ
ἐάσθωσαν·
εἰ
δέ
|
τις |
οὐ
δοκεῖν
δίκαιος,
ἀλλ´
εἶναι |
[1, 26] |
κατὰ
τὰς
κολάσεις
μέτρου
ἐπιστημονική
|
τις
|
οὖσα.
κόλασις
δὲ
δικαία
οὖσα |
[1, 5] |
χρησίμη
πρὸς
θεοσέβειαν
γίνεται,
προπαιδεία
|
τις |
οὖσα
τοῖς
τὴν
πίστιν
δι´ |
[1, 27] |
καρδίᾳ
σου
ὅτι
ὡς
εἴ
|
τις |
παιδεύσει
ἄνθρωπος
τὸν
υἱὸν
αὐτοῦ, |
[1, 7] |
ἡμῖν,
ἢν
μόνον
ἐθελήσωσιν.
ἄλλως
|
τις |
περὶ
ἀληθείας
λέγει,
ἄλλως
ἡ |
[1, 7] |
κατὰ
τὴν
ἐκκλησίαν
δοκίμων·
ἤτω
|
τις |
πιστός,
ἤτω
δυνατὸς
γνῶσιν
ἐξειπεῖν, |
[1, 27] |
συνδιαφθείρεσθαι
αὐτοῖς,
καὶ
οὐκ
ἄν
|
τις |
πονηρίας
αἰτιάσαιτο
τοῦ
ἰατροῦ
τὴν |
[1, 21] |
μέχρι
τῆς
Δαβὶδ
τελευτῆς
~(προσθείη
|
τις |
τά
τε
τοῦ
Μωυσέως
ἑκατὸν |
[1, 16] |
τὰ
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται.
Εἰ
δέ
|
τις |
τὴν
φωνὴν
διαβάλλει
τὴν
βάρβαρον, |
[1, 21] |
πεντακόσια
ἑβδομήκοντα
ἕξ.
εἰ
δέ
|
τις |
τοῖς
ἀπὸ
Ἰησοῦ
μέχρι
Δαβὶδ |
[1, 27] |
σφίσιν
ἱστορουμένων.
~(Μὴ
τοίνυν
κατατρεχέτω
|
τις |
τοῦ
νόμου
διὰ
τὰς
τιμωρίας
|
[1, 23] |
οὖν
ὡς
ἐν
πολέμῳ
φαίη
|
τις |
τοῦτο
γεγονέναι,
τὰ
τῶν
ἐχθρῶν |
[1, 11] |
βεβαίωσις
τῆς
πίστεως·
βλέπετε
μή
|
τις |
ὑμᾶς
ἔσται
ὁ
συλαγωγῶν»
ἀπὸ |
[1, 11] |
τοῦτο
δὲ
λέγω,
ἵνα
μή
|
τις |
ὑμᾶς
παραλογίζηται
ἐν
πιθανολογίᾳ,
φησὶν |
[1, 27] |
ὅταν
ἀνηκέστῳ
τινὶ
κακῷ
περιπέσῃ
|
τις |
ὑπό
τε
ἀδικίας
καὶ
πλεονεξίας
|