Livre, Chap. |
[1, 20] |
λόγος
κἂν
δόγμα.
ἐκ
μέρους
|
τοίνυν, |
ἃ
κεκλόφασιν,
ἀληθῆ
μέν,
στοχαστικῶς |
[1, 5] |
φιλοσοφία
δὲ
οὐ
κολακεύει.
τίνα
|
τοίνυν |
αἰνίσσεται
τὴν
ἐκπορνεύσασαν;
ἐπιφέρει
ῥητῶς· |
[1, 1] |
τὸν
λόγον
τῆς
ἀληθείας.
Εἰ
|
τοίνυν |
ἄμφω
κηρύττουσι
τὸν
λόγον,
ὃ |
[1, 1] |
μηδὲν
ποιῶν
κατὰ
πρόσκλισιν.
Ἀνάγκη
|
τοίνυν |
ἄμφω
τούτω
δοκιμάζειν
σφᾶς
αὐτούς, |
[1, 7] |
δίκαιοι
εἰσελεύσονται
ἐν
αὐτῇ.
πολλῶν
|
τοίνυν |
ἀνεῳγμένων
πυλῶν
ἡ
ἐν
δικαιοσύνῃ |
[1, 18] |
τὴν
ἴσην
ἐκτελεῖν
ἐνέργειαν.
πάντων
|
τοίνυν |
ἀνθρώπων
κεκλημένων
οἱ
ὑπακοῦσαι
βουληθέντες |
[1, 21] |
μῆνες
ἓξ
ἡμέραι
δέκα.
Πεπλήρωται
|
τοίνυν |
ἐκ
τῆς
αἰχμαλωσίας
τῆς
ἐπὶ |
[1, 5] |
ἄλλα
μυστήρια
μηνύουσαι
παρίστανται.
Φαμὲν
|
τοίνυν |
ἐνθένδε
γυμνῷ
τῷ
λόγῳ
τὴν |
[1, 21] |
παίδων
βασιλεία
ἡμερῶν
ὀκτωκαίδεκα.
γίνονται
|
τοίνυν |
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
καὶ
οἱ |
[1, 24] |
σύμπαντα
δὲ
ἡ
βασιλική.
βασιλεὺς
|
τοίνυν |
ἐστὶν
ὁ
ἄρχων
κατὰ
νόμους |
[1, 21] |
ὁ
προφήτης
εἴρηκεν.
~(Τοῦ
ἑνδεκάτου
|
τοίνυν |
ἔτους
πληρουμένου
κατὰ
τὴν
ἀρχὴν |
[1, 26] |
ἀγνοεῖν
ὁμολογοῦνται
τὴν
ἀλήθειαν.
τίς
|
τοίνυν |
ἡ
ἀπιστία
τῶν
Ἑλλήνων;
μή |
[1, 29] |
λόγους
παιδικοὺς
εἶναι
παριστάς.
θείως
|
τοίνυν |
ἡ
δύναμις
ἡ
τῷ
Ἑρμᾷ |
[1, 5] |
καὶ
τῶν
τούτων
αἰτίων.
κυρία
|
τοίνυν |
ἡ
σοφία
τῆς
φιλοσοφίας
ὡς |
[1, 5] |
ἐπιτρέπει
τῷ
Ἀβραάμ.
ἡ
σοφία
|
τοίνυν |
ἡ
τῷ
πιστῷ
σύνοικος
(πιστὸς |
[1, 5] |
τοὺς
Ἑβραίους
εἰς
Χριστόν.
προπαρασκευάζει
|
τοίνυν |
ἡ
φιλοσοφία
προοδοποιοῦσα
τὸν
ὑπὸ |
[1, 21] |
θʹ
ἡμέρας
ιδʹ
ἀπὸ
Ἰουλίου
|
τοίνυν |
Καίσαρος
ἕως
Κομόδου
τελευτῆς
γίνονται |
[1, 27] |
τῶν
παρὰ
σφίσιν
ἱστορουμένων.
~(Μὴ
|
τοίνυν |
κατατρεχέτω
τις
τοῦ
νόμου
διὰ |
[1, 11] |
διαλογισμοὺς
ὅτι
εἰσὶ
μάταιοι.
μηδεὶς
|
τοίνυν |
καυχάσθω
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
προανέχων
διανοίᾳ. |
[1, 14] |
φιλόσοφον
ἑαυτὸν
πρῶτος
ἀνηγόρευσεν.
Φιλοσοφίας
|
τοίνυν |
μετὰ
τοὺς
προειρημένους
ἄνδρας
τρεῖς |
[1, 21] |
μαρτυρῶν
τὴν
ἀλήθειαν
τἀνδρί.
ὁ
|
τοίνυν
|
Ναβουχοδονόσορ
τυφλώσας
τὸν
Σεδεκίαν
εἰς |
[1, 14] |
τε
καὶ
Κύρου
χρόνων.
Παρμενίδης
|
τοίνυν |
Ξενοφάνους
ἀκουστὴς
γίνεται,
τούτου
δὲ |
[1, 1] |
λαβόντες
εἰς
οὐρανὸν
πτεροῦνται.
θαυμασιώτατα
|
τοίνυν |
ὁ
ἀπόστολος
ἐν
παντὶ»
φησὶ |
[1, 4] |
ἡ
εἰς
ἐπιστήμην
συνάσκησις.
εἰκότως
|
τοίνυν
|
ὁ
ἀπόστολος
πολυποίκιλον»
εἴρηκεν
τὴν |
[1, 8] |
ἐν
τούτοις
ἡ
ἀλήθεια.
εἰκότως
|
τοίνυν |
ὁ
γενναῖος
ἀπόστολος,
ἐκφαυλίζων
τὰς |
[1, 21] |
κατὰ
τὸν
τόπον
εἰρημένα.
Ἀπίων
|
τοίνυν |
ὁ
γραμματικός,
ὁ
Πλειστονίκης
ἐπικληθείς, |
[1, 21] |
τριακόσια
δώδεκα
ἡμέραι
ὀκτωκαίδεκα.
ἀποδείκνυνται
|
τοίνυν |
οἱ
ἐπὶ
Δαρείου
τοῦ
Ὑστάσπου |
[1, 13] |
καὶ
τὸν
πυρὸν
ἀναδείξει.
~(Μιᾶς
|
τοίνυν |
οὔσης
τῆς
ἀληθείας
(τὸ
γὰρ |
[1, 15] |
ἢ
μόνῳ
τῷ
νῷ.
Φιλοσοφία
|
τοίνυν |
πολυωφελές
τι
χρῆμα
πάλαι
μὲν |
[1, 7] |
καὶ
τῆς
ἀληθείας
ἐπιστήμονα.
~(Καταφαίνεται
|
τοίνυν |
προπαιδεία
ἡ
Ἑλληνικὴ
σὺν
καὶ |
[1, 5] |
δὲ
ὅρασις
εἰρήνης»
ἑρμηνεύεται.
δηλοῖ
|
τοίνυν |
προφητικῶς
τοὺς
εἰρηνικῶς
ἐποπτεύσαντας
πολυτρόπως |
[1, 21] |
δείκνυται
ἔτεσι
τετρακοσίοις
ἑπτά.
ῥᾴδιον
|
τοίνυν |
συνιδεῖν
Σολομῶνα
τὸν
κατὰ
Μενέλαον |
[1, 24] |
τῆς
Φωσφόρου
βωμός
ἐστι,
πιστὰ
|
τοίνυν |
τὰ
ἡμέτερα
κἂν
ἐντεῦθεν
γενέσθω |
[1, 8] |
ἀγωνιστικὸν
δὲ
τὴν
ἐριστικήν.
αἱ
|
τοίνυν |
τέχναι
αὗται
ἐὰν
μὴ
μετὰ |
[1, 10] |
εἰσὶ
καὶ
νεῦρα.
οὐ
χρὴ
|
τοίνυν |
τῆς
ἐσθῆτος
πρὸ
τῆς
τοῦ |
[1, 17] |
κλοπὴν
καταμέμψονται.
καὶ
τὰς
ναῦς
|
τοίνυν |
τῶν
Ἑλλήνων
μὴ
τὸν
Ἕκτορα |