Livre, Chap.
[1, 5]	τὴν Αἰγυπτίαν εἰς παιδοποιίαν ἐπιτρέπει	τῷ	Ἀβραάμ. ἡ σοφία τοίνυν ἡ
[1, 5]	ἐκείνην, μηδέπω μηδὲν ἐνάρετον ἀποκυήσασα	τῷ	Ἀβραάμ, ἠξίου δὲ εἰκότως τὸν
[1, 15]	Ἱστορεῖται δὲ Πυθαγόρας μὲν Σώγχιδι	τῷ	Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ μαθητεῦσαι, Πλάτων δὲ
[1, 10]	μή ποτε ζηλοῦντα ἀρκεῖσθαι μόνῳ	τῷ	αἰνίξασθαι τὸ νοούμενον. ὁποίῳ δὲ
[1, 15]	σαφέσιν ἀστέρων ἐπ´ ἀντολαῖς. παρὰ	τῷ	Αἰόλῳ τούτῳ Ὀδυσσεὺς μετὰ τὴν
[1, 5]	τε τῷ χρόνῳ ἔν τε	τῷ	αἰῶνι, ὅτι πνεῦμα κυρίου πεπλήρωκε
[1, 6]	ὃς πολλὴν καὶ παντοδαπὴν ἐν	τῷ	ἀμήτῳ παρατίθεται πρὸς τὴν τοῦ
[1, 24]	ἢ βιαζομένους ἢ ἀδικοῦντας ἐν	τῷ	ἀμύνασθαι ἢ τὰ δίκαια ποιοῦντας,
[1, 18]	τῆς ἀληθείας ἐκτροπή. ἀλλὰ καὶ	τῷ	ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν»
[1, 18]	παραινέσεις ἔχει τινὰς τὰς παρὰ	τῷ	ἀποστόλῳ κελευούσας ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν
[1, 21]	ἐκ φυλῆς Νεφθαλὶμ παραταξάμενος Σισάρᾳ	τῷ	ἀρχιστρατήγῳ τοῦ Ἰαβεὶμ ἐνίκησε, καὶ
[1, 15]	τῷ περὶ Πυθαγορικῶν συμβόλων Ζαράτῳ	τῷ	Ἀσσυρίῳ μαθητεῦσαι ἱστορεῖ τὸν Πυθαγόραν
[1, 21]	Ζαχαρίου υἱόν. καὶ πάλιν ἐν	τῷ	αὐτῷ· ἦν δὲ Ἰησοῦς ἐρχόμενος
[1, 21]	ἀπορραγείσης ἀποδράσει, οὐκέτ´ ἂν ἐν	τῷ	αὐτῷ τόπῳ τοῦ αὐτοῦ εἴδους
[1, 4]	ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν δύναμις τοῦ ἀναγγεῖλαι	τῷ	βασιλεῖ, ἀλλ´ ἔστι θεὸς ἐν
[1, 24]	θεὸς καὶ πάντα ὑπέταξεν Χριστῷ	τῷ	βασιλεῖ ἡμῶν, ἵνα ἐν τῷ
[1, 23]	τὰ βασίλεια παρελθόντα ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ	τῷ	βασιλεῖ καὶ ἐξεγεῖραι αὐτόν, τὸν
[1, 19]	τὸ δυνατὸν οὐδὲν ἀπέλιπον ἐν	τῷ	βίῳ, ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην
[1, 12]	κοινὴ ἡ παράδοσις καὶ πάνδημος	τῷ	γε αἰσθομένῳ τῆς μεγαλειότητος τοῦ
[1, 21]	καὶ ὡς ταῦθ´ οὕτως ἔχει,	τῷ	γε συνιέναι δυναμένῳ δῆλον καθ´
[1, 23]	ἐξεγεῖραι αὐτόν, τὸν δὲ καταπλαγέντα	τῷ	γεγονότι κελεῦσαι τῷ Μωυσεῖ τὸ
[1, 13]	καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ,	τῷ	γένει γε καὶ ὅλῃ τῇ
[1, 17]	καθάπερ ὁ μὲν ναυπηγὸς πρὸς	τῷ	γίγνεσθαι τὸ σκάφος, ὁ δὲ
[1, 10]	ποτε κενοδοξίαν ζηλοῦντας, ἀρκεῖ δὲ	τῷ	γνωστικῷ κἂν εἷς μόνος ἀκροατὴς
[1, 21]	νεωτέρους. κἂν ἕπεσθαί τις βουληθῇ	τῷ	γραμματικῷ Κράτητι καὶ λέγῃ περὶ
[1, 1]	τοῦ κυρίου χαρὰν» προσέταξεν εἰσελθεῖν,	τῷ	δὲ ἀποκρυψαμένῳ τὸ πιστευθὲν ἀργύριον
[1, 27]	παιδεύων ἐπαίδευσέν με ὁ κύριος,	τῷ	δὲ θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με·
[1, 20]	μὲν ναυκλήρῳ δοθείσης λέγεσθαι ναῦλον,	τῷ	δὲ τελώνῃ τέλος καὶ ἐνοίκιον
[1, 21]	Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ἰωσεδέκ. κἀν	τῷ	δευτέρῳ ἔτει τῆς Δαρείου βασιλείας,
[1, 21]	Ἀσσυρίων, Αἰγυπτίων δὲ Οὐαφρηοῦς βασιλεύοντος	τῷ	δευτέρῳ ἔτει, Φιλίππου δὲ Ἀθήνησιν
[1, 21]	ἀφ´ ὧν Κτησίας λέγει, φανήσεται	τῷ	δευτέρῳ καὶ τετρακοσιοστῷ ἔτει τῆς
[1, 21]	δὲ Βηλούχου τοῦ ὀγδόου δυναστείας	τῷ	δευτέρῳ καὶ τριακοστῷ ἡ Μωυσέως
[1, 21]	τοὺς βασιλεῖς τοὺς Ἰουδαίων διαφώνως	τῷ	Δημητρίῳ. ἔτι δὲ καὶ Εὐπόλεμος
[1, 19]	ἐλπίδα τοῦ δικαίου σαφηνίζειν; κἀν	τῷ	Δημοδόκῳ, εἰ δὴ τοῦ Πλάτωνος
[1, 18]	λαλεῖτε ἀλήθειαν· μὴ δίδοτε τόπον	τῷ	διαβόλῳ. ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω,
[1, 20]	μὲν τῷ σταθμούχῳ, μισθὸν δὲ	τῷ	διδασκάλῳ καὶ τῷ πιπράσκοντι ἀρραβῶνα.
[1, 21]	ἓξ ἡμέραι δέκα. Ἐν δὲ	τῷ	δωδεκάτῳ ἔτει τῆς Σεδεκίου βασιλείας
[1, 17]	ὁ γὰρ διάβολος αὐτὸν πληροῖ	τῷ	ἑαυτοῦ πνεύματι, εἴ τινα δυνήσεται
[1, 21]	Βαβυλῶνα γίνεται ὑπὸ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ	τῷ	ἑβδόμῳ ἔτει βασιλεύοντος αὐτοῦ Ἀσσυρίων,
[1, 23]	ἄχρι καὶ τὸν Αἰγύπτιον τὸν	τῷ	Ἑβραίῳ ἀδίκως ἐπιθέμενον πατάξας ἀποκτεῖναι.
[1, 11]	ἑαυτοῖς, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ θεῷ	τῷ	ἐγείροντι τοὺς νεκρούς, ὁ ἀπόστολός
[1, 1]	ἀλλ´ οὐδὲ ἀντιμισθίας ἐφίεσθαι χρὴ	τῷ	εἰς ἄνδρας ἐγγραφομένῳ. οὐ γὰρ
[1, 20]	πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος βαθμὸς	τῷ	εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνιόντι καὶ
[1, 17]	δοκοῦσι φαύλοις χρῆσθαι καθάπερ καὶ	τῷ	ἐκ πειρασμοῦ μαρτυρίῳ. ἔστιν οὖν
[1, 24]	στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ καὶ	τῷ	ἐκ τούτων μικτῷ· συντίθεται δὲ
[1, 21]	ἀκριβολογούμενοι φέρουσιν οἳ μέν τινες	τῷ	ἑκκαιδεκάτω ἔτει Τιβερίου Καίσαρος Φαμενὼθ
[1, 13]	τὴν ἀλήθειαν. γέγραπται γοῦν ἐν	τῷ	Ἐκκλησιαστῇ· καὶ προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ
[1, 23]	προσαγορεύουσι. δῆλον οὖν ὡς ἐν	τῷ	ἔμπροσθεν χρόνῳ περιτμηθέντι τῷ παιδίῳ
[1, 23]	τῶν Ἰουδαϊκῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς ἐν	τῷ	ἐπιγραφομένῳ δράματι Ἐξαγωγή« γράφων ὧδε
[1, 29]	θείως τοίνυν ἡ δύναμις ἡ	τῷ	Ἑρμᾷ κατὰ ἀποκάλυψιν λαλοῦσα τὰ
[1, 17]	ποιμήν, ὁ ἄγγελος τῆς μετανοίας»	τῷ	Ἑρμᾷ περὶ τοῦ ψευδοπροφήτου· τινὰ
[1, 21]	ἅγιον διαφθερεῖ σὺν τῷ ἡγουμένῳ	τῷ	ἐρχομένῳ· ἐκκοπήσονται ἐν κατακλυσμῷ· καὶ
[1, 21]	φανερόν ἐστι· καὶ γὰρ ἐν	τῷ	Ἔσδρᾳ γέγραπται, καὶ οὕτως ἐγένετο
[1, 5]	καὶ ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα» ἴσον	τῷ	ἐσωφρόνισε καὶ ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν
[1, 21]	δὲ τοῦτ´ ἀληθές ἐστιν, ἐν	τῷ	εὐαγγελίῳ τῷ κατὰ Λουκᾶν γέγραπται
[1, 1]	λάλει, καὶ σοφώτερος ἔσται, καὶ	τῷ	ἔχοντι δὲ προστεθήσεται» ἐπαγγέλλεται δὲ
[1, 21]	καὶ τὸ ἅγιον διαφθερεῖ σὺν	τῷ	ἡγουμένῳ τῷ ἐρχομένῳ· ἐκκοπήσονται ἐν
[1, 15]	ἀρχιπροφήτῃ μαθητεῦσαι, Πλάτων δὲ Σεχνούφιδι	τῷ	Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος δὲ ὁ Κνίδιος
[1, 21]	ἔστησεν τὸ βδέλυγμα, καὶ ἐν	τῷ	ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος« ἀνῃρέθη καὶ
[1, 21]	συνεχρόνισαν δὲ οἱ συγκαταλεγέντες σοφοὶ	τῷ	Θαλεῖ, ὥς φησιν Ἄνδρων ἐν
[1, 21]	ἔστι γάρ μοι« φησὶν ἐν	τῷ	Θεάγει, ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον θείᾳ
[1, 10]	ἀναφανήσῃ φρονήσεως. καὶ ἔν γε	τῷ	Θεαιτήτῳ εὕροις ἂν πάλιν· τὸ
[1, 28]	τοῦ σωτῆρος τοῦ καταγαγόντος ἡμῶν	τῷ	θείῳ λόγῳ τοῦ ὁρατικοῦ τῆς
[1, 1]	οὗτος δ´ ἂν εἴη ὁ	τῷ	θελήματι τοῦ θεοῦ ἐξυπηρετῶν, δωρεὰν
[1, 18]	οὐ γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ	τῷ	θεῷ» αὐτίκα ἐξ ἑκατέρου γένους
[1, 17]	αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν Χριστῷ.	τῷ	θεῷ δὲ οὐδὲν ἀντίκειται οὐδὲ
[1, 11]	καὶ πολιτεύεσθαι εἰς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν	τῷ	θεῷ διδάσκει καὶ τὴν οἰκονομίαν
[1, 1]	πάλιν· σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι	τῷ	θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν
[1, 28]	σοφιστικὰ ἀσχολούμενοι ποιοῦσιν, ἀλλὰ τοῦ	τῷ	θεῷ κεχαρισμένα μὲν λέγειν δύνασθαι,
[1, 11]	ὦμεν ἐφ´ ἑαυτοῖς, ἀλλ´ ἐπὶ	τῷ	θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς,
[1, 24]	γίνεται διὰ τῶν ἀτριβῶν ἰόντι.	τῷ	Θρασυβούλῳ νύκτωρ ἀσελήνου καὶ δυσχειμέρου
[1, 5]	ὑπερασπίσει σε, ἐπεὶ καὶ σὺ	τῷ	θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν διὰ φιλοσοφίας
[1, 24]	καὶ θείαν διοίκησιν τὸ μόνῳ	τῷ	θυμοειδεῖ τῆς ψυχῆς εἰς βασιλείαν
[1, 24]	εἰς καλὸν καταχρωμένης τῆς ψυχῆς	τῷ	θυμῷ. τετάρτη δὲ ἡ πασῶν
[1, 1]	πόρνης» φησίν. ἀπείρηται γοῦν προσφέρειν	τῷ	θυσιαστηρίῳ ἄλλαγμα κυνός» ὅτῳ δὲ
[1, 11]	διανοίᾳ. εὖ γάρ τοι ἐν	τῷ	Ἱερεμίᾳ γέγραπται· μὴ καυχάσθω ὁ
[1, 21]	τῷ τοῦ νόμου βιβλίῳ ἐν	τῷ	ἱερῷ ἀποκειμένῳ ἀναγνοὺς ἐτελεύτησεν. ἐπὶ
[1, 20]	τὴν ἀφαίρεσιν αὐτῆς ἤτοι ἐλλείπειν	τῷ	καθόλου λόγῳ ἢ ἀναιρεῖσθαι τὴν
[1, 15]	Εὔδοξος δὲ ὁ Κνίδιος Κονούφιδι	τῷ	καὶ αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν δὲ
[1, 9]	εὑρετής, ὥς τινες ὑπολαμβάνουσιν, παράγεται	τῷ	κατ´ ἀμφιβολίαν ἀπατώμενος τρόπῳ. Εἰ
[1, 21]	ἀληθές ἐστιν, ἐν τῷ εὐαγγελίῳ	τῷ	κατὰ Λουκᾶν γέγραπται οὕτως· ἔτει
[1, 21]	δὲ αϡ καʹ ἐν δὲ	τῷ	κατὰ Ματθαῖον εὐαγγελίῳ ἡ ἀπὸ
[1, 1]	τὴν ἐν λόγῳ καὶ βίῳ	τῷ	κατὰ τὸν θεὸν καὶ τοὺς
[1, 18]	μείζονι αἰτίᾳ γεγόνασι μὴ πιστεύσαντες	τῷ	κηρύγματι· ἑκούσιος γὰρ ἥ τε
[1, 8]	τοῦ ὀρθοῦ καὶ ὑγιοῦς λόγου	τῷ	κοινωνοῦντι τοῦ ψεύδους πιστεύειν. τὸ
[1, 27]	ἀπόστολος, παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν	τῷ	κόσμῳ κατακριθῶμεν. προεῖπεν γὰρ ὁ
[1, 13]	ἀλλήλων διενήνοχεν. ἀτὰρ καὶ ἐν	τῷ	κόσμῳ παντὶ τὰ μέρη σύμπαντα,
[1, 1]	ἀκουσάτω καὶ παρ´ ἡμῶν, ὅτι	τῷ	κρυπτῶς ἐπαίοντι τὸ κρυπτὸν φανερωθήσεσθαι
[1, 17]	σκάφος, ὁ δὲ οἰκοδόμος πρὸς	τῷ	κτίζεσθαι τὴν οἰκίαν· τὸ δὲ
[1, 5]	κοσμικῇ παιδείᾳ παραινεῖ· προπαιδεύει γὰρ	τῷ	κυριακῷ λόγῳ τὰ κατὰ τοὺς
[1, 7]	ἵνα ἐν αὐταῖς εἰσελθὼν ἐξομολογήσωμαι	τῷ	κυρίῳ. ἀλλ´ αἱ μὲν εἰς
[1, 14]	καταμαθεῖν ἐξέσται. πάλιν αὖ Χίλωνι	τῷ	Λακεδαιμονίῳ ἀναφέρουσι τὸ μηδὲν ἄγαν»
[1, 16]	τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι	τῷ	λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν
[1, 1]	δὲ ἐγκεκαλυμμένην καὶ ἐπικεκρυμμένην, καθάπερ	τῷ	λεπύρῳ τὸ ἐδώδιμον τοῦ καρύου·
[1, 21]	κῶλα τῶν εἰδώλων, καθὼς ἐν	τῷ	Λευιτικῷ γέγραπται. ἐπὶ τούτου ὀκτωκαιδεκάτῳ
[1, 20]	ἡμᾶς εἴδησιν, ἀλλὰ συλλαμβάνεταί γε	τῷ	λογικῶς ἐπιχειρεῖν ἐσπουδακότι ἀνθάπτεσθαι γνώσεως.
[1, 8]	φησίν, ὁποῖος οὐδενὶ ἄλλῳ ἢ	τῷ	λόγῳ πείθεσθαι, ὃς ἄν μοι
[1, 5]	παρίστανται. Φαμὲν τοίνυν ἐνθένδε γυμνῷ	τῷ	λόγῳ τὴν φιλοσοφίαν ζήτησιν ἔχειν
[1, 7]	τε καὶ ζῳοτροφικὴ ἀλλήλων μὲν	τῷ	μᾶλλον καὶ ἧττον διαφέρουσι, πλὴν
[1, 23]	ἡγεμονίαν ποιμενικῇ· προγυμνασία γὰρ βασιλείας	τῷ	μέλλοντι τῆς ἡμερωτάτης τῶν ἀνθρώπων
[1, 20]	μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς δραχμῆς	τῷ	μὲν ναυκλήρῳ δοθείσης λέγεσθαι ναῦλον,
[1, 21]	οὗ ἀπὸ Σαμουήλ, μήτε ἐν	τῷ	μεταξὺ χρόνῳ τελεσθέν. τότε καὶ
[1, 11]	ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ, οὐ	τῷ	μὴ ἀληθεῖ, ἀλλὰ καθ´ ὑπόληψιν
[1, 18]	τοῦ ἡλίου καταλαμπόμενος ἀπολωλέναι λέγεται	τῷ	μὴ τὴν ἴσην ἐκτελεῖν ἐνέργειαν.
[1, 28]	νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν	τῷ	μυστηρίῳ τοῦ Χριστοῦ. πρὸς ὃ
[1, 18]	σοφίαν τοῦ κόσμου; ἐπ´ ἴσης	τῷ	μωρὰν ἔδειξε» καὶ οὐκ ἀληθῆ,
[1, 26]	ἔστι δὲ ὡς ἔπος εἰπεῖν	τῷ	Μωυσεῖ ἡ πᾶσα ἀγωγὴ παιδευτικὴ
[1, 23]	δὲ καταπλαγέντα τῷ γεγονότι κελεῦσαι	τῷ	Μωυσεῖ τὸ τοῦ πέμψαντος εἰπεῖν
[1, 23]	παιδίον, ᾗ φησι Φίλων ἐν	τῷ	Μωυσέως βίῳ, προσεμάνθανε δὲ τὰ
[1, 21]	δὲ ὁ ἀρχιερεὺς πρῶτος ἐν	τῷ	ναῷ, ὃν ᾠκοδόμησε Σολομών, ἱεράτευσεν,
[1, 21]	ταριχευθέντα εἰς σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν	τῷ	ναῷ τοῦ τιμωμένου δαίμονος, κἀντεῦθεν
[1, 15]	Μεγασθένης ὁ συγγραφεὺς ὁ Σελεύκῳ	τῷ	Νικάτορι συμβεβιωκὼς ἐν τῇ τρίτῃ
[1, 1]	οὐκ ἐν φωνῇ, ἀλλ´ ἐν	τῷ	νοεῖσθαι. δέδωκεν δὲ ὁ θεὸς»
[1, 25]	ὀνομάζει, τὸ δὲ ἐπ´ ἴσης	τῷ	νομικῷ κεκλημένον πολιτικὸν εἴς τε
[1, 21]	ἤδη ἐνεστώτων προφαίνοντες. σὺν δὲ	τῷ	νόμῳ Μωυσῆς τε καὶ Ἀαρών,
[1, 27]	γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν	τῷ	νόμῳ. ταῦτα γὰρ δύνασθαι τὸν
[1, 26]	μονογενής. ἔπειτα οἱ μὲν πειθόμενοι	τῷ	νόμῳ τῷ {τε} γνῶσιν ἔχειν
[1, 6]	συμβάλλεται. εἴη δ´ ἂν γυμνασία	τῷ	νῷ τὰ νοητά. τριττὴ δὲ
[1, 15]	βελτίστου δυνατὸν ἄλλως ἢ μόνῳ	τῷ	νῷ. Φιλοσοφία τοίνυν πολυωφελές τι
[1, 21]	Ἐγεννήθη δὲ ὁ κύριος ἡμῶν	τῷ	ὀγδόῳ καὶ εἰκοστῷ ἔτει, ὅτε
[1, 4]	συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα σύνεσιν, τουτέστιν	τῷ	οἵῳ τε ἐπιδέξασθαι πόνῳ καὶ
[1, 25]	κυρίως αἰνίττεται τὸν δημιουργὸν ἐν	τῷ	ὁμωνύμῳ βιβλίῳ τούς τε εἰς
[1, 24]	τῷ βασιλεῖ ἡμῶν, ἵνα ἐν	τῷ	ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ
[1, 1]	τε καὶ ἀνδρῶν μακαρίων καὶ	τῷ	ὄντι ἀξιολόγων. τούτων ὃ μὲν
[1, 11]	μὲν οὖν πρὸς ἀλήθειαν καὶ	τῷ	ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται εἶναι
[1, 28]	καὶ ἄνδρα. οὗτός ἐστιν ὁ	τῷ	ὄντι δείξας ὅπως {τε} γνωστέον
[1, 1]	πολύς, οἱ δὲ ἐργάται βραχεῖς»	τῷ	ὄντι δεῖσθαι καθήκει, ὅπως ὅτι
[1, 5]	καὶ Ἰσραὴλ οὗτος μετονομάζεται ὁ	τῷ	ὄντι διορατικὸς ὡς ἂν πολύπειρός
[1, 28]	δὲ καλὸν κατέχοντες· αὕτη γὰρ	τῷ	ὄντι ἡ διαλεκτικὴ φρόνησίς ἐστι
[1, 12]	πρὸς αὐτοὺς παραγγέλλων. ἀλλ´ ἔστι	τῷ	ὄντι ἡ τῶν ὑπομνημάτων ὑποτύπωσις
[1, 1]	ἐν Αἰγύπτῳ θηράσας λεληθότα. Σικελικὴ	τῷ	ὄντι ἦν μέλιττα προφητικοῦ τε
[1, 1]	ἡ διὰ λόγων λαμβάνεται. καὶ	τῷ	ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί» οἱ
[1, 26]	γενόμενος πνευματικός. οὗτος δὲ ὁ	τῷ	ὄντι νομοθέτης, ὃς οὐ μόνον
[1, 17]	τινα ἔλεγον οἱ ψευδοπροφῆται, καὶ	τῷ	ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει προεφήτευον
[1, 9]	οὗτος τῆς ἀληθείας ἰχνευτὴς καὶ	τῷ	ὄντι πολύμητις» δίκην τῆς βασάνου
[1, 26]	μάλα πεπεισμένως ἂν ἀγορεύοιμεν σοφὸν	τῷ	ὄντι τὸν Μωυσέα. καθάπερ οὖν
[1, 18]	σοφίαν τοῦ κόσμου» ἐπ´ ἴσης	τῷ	οὐκ ἐμώρανεν» ἵνα μὴ ἡ
[1, 23]	δείσαντες δὲ ὕστερον μὴ συναπόλωνται	τῷ	παιδί, ἐκ βίβλου τῆς ἐπιχωρίου
[1, 23]	ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ περιτμηθέντι	τῷ	παιδίῳ οἱ γονεῖς ἔθεντο ὄνομά
[1, 23]	ἐπὶ ῥητῷ μισθῷ. εἶτα τίθεται	τῷ	παιδίῳ ὄνομα ἡ βασιλὶς Μωυσῆν
[1, 24]	τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι ἄρα δυνατὸν	τῷ	παντοκράτορι θεῷ προηγεῖσθαι ποιῆσαι τοῖς
[1, 23]	Χενεφρέους τοῦ Αἰγυπτίων βασιλέως ἐπὶ	τῷ	παραιτεῖσθαι τὸν λαὸν ἐξ Αἰγύπτου
[1, 1]	τοῦδε προεθέσπισεν τοῦ λογίου, καὶ	τῷ	παρακεκαλυμμένως τὰ παραδιδόμενα οἵῳ τε
[1, 27]	περὶ σῷ τραχήλῳ. ὁμοίως δὲ	τῷ	Παύλῳ ἡ προφητεία ὀνειδίζει τὸν
[1, 19]	καὶ πάλιν· ἐπιμελοῦ τῶν ἐν	τῷ	πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν,
[1, 21]	Ἱερεμίας καὶ Ἀμβακούμ, ἐν δὲ	τῷ	πέμπτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ
[1, 19]	διδάσκει» καθ´ Ἡράκλειτον. ἔν τε	τῷ	πέμπτῳ τῆς Πολιτείας τούτους οὖν
[1, 21]	Ὅμηρον ἱστορεῖ. Εὐφορίων δὲ ἐν	τῷ	περὶ Ἀλευαδῶν κατὰ Γύγην αὐτὸν
[1, 6]	καὶ Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν	τῷ	περὶ βασιλείας γράφει· πολυμαθίη κάρτα
[1, 14]	μηδὲν ἄγαν» Στράτων δὲ ἐν	τῷ	περὶ εὑρημάτων Σωδάμῳ τῷ Τεγεάτῃ
[1, 14]	δ´ ἄτα» Κλεομένης μὲν ἐν	τῷ	περὶ Ἡσιόδου Ὁμήρῳ φησὶ προειρῆσθαι
[1, 14]	Χίλωνος ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων δὲ ἐν	τῷ	περὶ θεῶν Θαλοῦ, Ἀριστοτέλης δὲ
[1, 21]	δὲ ὁ Πολυΐστωρ ἐπικληθεὶς ἐν	τῷ	περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι ἀνέγραψέν τινας
[1, 23]	λόγῳ ἀποκτείνας. Ἀρτάπανος γοῦν ἐν	τῷ	περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι ἱστορεῖ κατακλεισθέντα
[1, 26]	Χαμαιλέων τε ὁ Ἡρακλεώτης ἐν	τῷ	Περὶ μέθης καὶ Ἀριστοτέλης ἐν
[1, 16]	Τιτανίδων εὑρεῖν. Δίδυμος δ´ ἐν	τῷ	περὶ Πυθαγορικῆς φιλοσοφίας Θεανὼ τὴν
[1, 15]	αὐχοῦσι κεκτῆσθαι. Ἀλέξανδρος δὲ ἐν	τῷ	περὶ Πυθαγορικῶν συμβόλων Ζαράτῳ τῷ
[1, 21]	πλανωμένην) ταύτην δὲ Ἴστρος ἐν	τῷ	περὶ τῆς Αἰγυπτίων ἀποικίας Προμηθέως
[1, 23]	πεπαιδεῦσθαι« φέρεται. Εὐπόλεμος δὲ ἐν	τῷ	περὶ τῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ
[1, 21]	τέσσαρες. Δημήτριος δέ φησιν ἐν	τῷ	Περὶ τῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ
[1, 21]	τούτων Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἐν	τῷ	Περὶ χρηστηρίων. ἐῶ δὲ τὴν
[1, 15]	καὶ αὐτῷ Αἰγυπτίῳ. ἐν δὲ	τῷ	περὶ ψυχῆς Πλάτων πάλιν προφητείαν
[1, 13]	ἔν τε ἀριθμοῖς ὁ ἄρτιος	τῷ	περιττῷ διαφέρεται, ὁμολογοῦσι δὲ ἄμφω
[1, 1]	ἐκκακῶμεν· συμβάλλεται γοῦν τὰ μέγιστα	τῷ	περιτυχόντι κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν,
[1, 29]	τάξιν τὴν διακόσμησιν. ἐν δὲ	τῷ	Πέτρου Κηρύγματι εὕροις ἂν νόμον
[1, 7]	αὐτὴν ἔσχηκε χάριν τοῖς ἐν	τῷ	πίονι φυεῖσιν ἤτοι ξηρανθέντα ἢ
[1, 20]	μισθὸν δὲ τῷ διδασκάλῳ καὶ	τῷ	πιπράσκοντι ἀρραβῶνα. ἑκάστη δὲ εἴτε
[1, 3]	κεφαλὴν κλίνῃ· μόνῳ γάρ, οἶμαι,	τῷ	πιστεύοντι, διακεκριμένῳ τέλεον τῶν ἄλλων
[1, 5]	Ἀβραάμ. ἡ σοφία τοίνυν ἡ	τῷ	πιστῷ σύνοικος (πιστὸς δὲ ἐλογίσθη
[1, 29]	ἀτεχνῶς γοῦν οἱ εὐγνώμονες ὅλῳ	τῷ	πλάσματι τῷ τῆς ἑρμηνείας προσίασιν·
[1, 29]	θηρωμένοις. ~(Ὅθεν παγκάλως ὁ παρὰ	τῷ	Πλάτωνι Αἰγύπτιος ἱερεύς· ὦ Σόλων,
[1, 10]	φυλάξῃς» φησὶν ὁ Πυθαγόρειος ἐν	τῷ	Πλάτωνος Πολιτικῷ, τὸ μὴ σπουδάζειν
[1, 11]	μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν	τῷ	πλούτῳ αὐτοῦ, ἀλλ´ ἢ ἐν
[1, 17]	πρὸς αὐτοὺς τὸ αἴτιον ἐν	τῷ	ποιεῖν καὶ ἐνεργεῖν καὶ δρᾶν
[1, 21]	δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ	τῷ	ποιητῇ, ἀκούσωμεν αὐτοῦ· Ζηνὶ δ´
[1, 29]	λαμβάνω, εἰ καὶ στοχαστικῶς εἴρηται	τῷ	ποιητῇ, ἀλλ´ οὐ καταληπτικῶς· τόνδε
[1, 29]	ὤν, ὡς καὶ Πλάτων ἐν	τῷ	Πολιτικῷ ἕνα τὸν νομοθέτην φησίν,
[1, 28]	Πλάτωνα διαλεκτική, ὥς φησιν ἐν	τῷ	Πολιτικῷ, τῆς τῶν ὄντων δηλώσεως
[1, 1]	γῆν, οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς	τῷ	ποτίμῳ τῶν παρ´ Ἕλλησι λόγων
[1, 17]	ὁ γὰρ προασπίζων αἴτιός ἐστι	τῷ	προασπιζομένῳ τοῦ μὴ τιτρώσκεσθαι κωλύων
[1, 21]	δακτυλίους φορῶν γεγοητευμένους τῷ ψόφῳ	τῷ	πρὸς ἀλλήλους διῃσθάνετο τοὺς καιροὺς
[1, 21]	περὶ τούτων ἀκριβῶς Τατιανῷ ἐν	τῷ	Πρὸς Ἕλληνας, εἴρηται δὲ καὶ
[1, 21]	Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι	τῷ	πρώτῳ ἔτει, θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ
[1, 21]	ἔτει, Φιλίππου δὲ Ἀθήνησιν ἄρχοντος	τῷ	πρώτῳ ἔτει τῆς ὀγδόης καὶ
[1, 21]	Κυρηναῖον Βάττον, Δωρόθεός τε ἐν	τῷ	πρώτῳ πανδέκτῃ ἀλκυόνος καὶ κορώνης
[1, 21]	Φιλόχορος μάντιν ἱστορεῖ γενέσθαι ἐν	τῷ	πρώτῳ Περὶ μαντικῆς. Θεόπομπος δὲ
[1, 21]	εἴρηται δὲ καὶ Κασσιανῷ ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν· ἀπαιτεῖ δὲ
[1, 22]	προεφήτευσε γραφάς. Ἀριστόβουλος δὲ ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν πρὸς τὸν Φιλομήτορα
[1, 14]	Ἱππόβοτος, ὡς δὲ Ἀριστόξενος ἐν	τῷ	Πυθαγόρου βίῳ καὶ Ἀρίσταρχος καὶ
[1, 17]	ψευδοπροφήτας ἐγκαταμίξας τοῖς προφήταις, καθάπερ	τῷ	πυρῷ τὰ ζιζάνια. πάντες» οὖν
[1, 20]	τελώνῃ τέλος καὶ ἐνοίκιον μὲν	τῷ	σταθμούχῳ, μισθὸν δὲ τῷ διδασκάλῳ
[1, 21]	ὢν Πυθαγόρου μέμνηται αὐτοῦ ἐν	τῷ	συγγράμματι. ὅθεν ἀναμφιλέκτως τῆς τῶν
[1, 15]	φιλοσοφῆσαι Ἕλληνας δύνασθαι. ἔν τε	τῷ	Συμποσίῳ ἐπαινῶν Πλάτων τοὺς βαρβάρους
[1, 4]	καθολικὸν δὴ λόγον· καὶ παντὶ	τῷ	συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα σύνεσιν, τουτέστιν
[1, 21]	Κορίνθιος πρεσβύτερος ὢν ἐπιβεβληκέναι Ἀρχίᾳ	τῷ	Συρακούσας κτίσαντι. Καὶ ταῦτα μὲν
[1, 21]	ἀλόγων ζῴων κεχρημένων οὐδὲ μὴν	τῷ	σχήματι μηνυόντων σφίσιν, ἀλλ´, οἶμαι,
[1, 13]	δὲ ἄμφω τῇ ἀριθμητικῇ, ὡς	τῷ	σχήματι ὁ κύκλος καὶ τὸ
[1, 17]	κωλύων τὸ τρωθῆναι αὐτόν, καὶ	τῷ	Σωκράτει τὸ δαιμόνιον αἴτιον ἦν
[1, 28]	ἐστιν ἐπιστήμη, κτητὴ δὲ αὕτη	τῷ	σώφρονι οὐχ ἕνεκα τοῦ λέγειν
[1, 6]	κηρίον γεννᾷ. Εἰ δὲ ἐν	τῷ	ταμείῳ εὔχῃ, ὡς ὁ κύριος
[1, 26]	οἱ μὲν πειθόμενοι τῷ νόμῳ	τῷ	{τε} γνῶσιν ἔχειν τινὰ αὐτοῦ
[1, 14]	ἐν τῷ περὶ εὑρημάτων Σωδάμῳ	τῷ	Τεγεάτῃ προσάπτει τὸ ἀπόφθεγμα, Δίδυμος
[1, 21]	ἐννέα. τούτῳ δι´ ὁσιότητα πρὸς	τῷ	τέλει τοῦ βίου γενομένῳ διὰ
[1, 1]	πινέτω. σκοπεῖσθαι οὖν ἀκόλουθον ἄρα	τῷ	τὴν ὠφέλειαν τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ,
[1, 29]	οἱ εὐγνώμονες ὅλῳ τῷ πλάσματι	τῷ	τῆς ἑρμηνείας προσίασιν· ἐπὶ δὲ
[1, 15]	κληρουμένας ψυχὰς καὶ προθεσπίζοντα. κἀν	τῷ	Τιμαίῳ τὸν σοφώτατον Σόλωνα μανθάνοντα
[1, 1]	ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς. διαμαρτύρομαι δέ»	τῷ	Τιμοθέῳ φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον τοῦ
[1, 24]	ὁ δὲ πεφωτισμένος στῦλος πρὸς	τῷ	τὸ ἀνεικόνιστον σημαίνειν δηλοῖ τὸ
[1, 24]	ἢ ἀγαθὸν τὴν νίκην ποιεῖσθαι	τῷ	τοιούτῳ οὐ πρόσεστιν) ᾧ Πέρσαι
[1, 10]	ἀσκητέον ἀπέριττόν τε καὶ ἀπερίεργον	τῷ	τὸν ἀληθῆ βίον ἐπανῃρημένῳ, εἴ
[1, 19]	ἀλλὰ ἀποπήδησον, μὴ χρονίσῃς ἐν	τῷ	τόπῳ αὐτῆς. τόπον τὴν συναγωγήν,
[1, 17]	εἶναι, τὸ δὲ κωλυτικὸν ἐνέχεσθαι	τῷ	τοῦ αἰτίου ἐγκλήματι. ὁ γὰρ
[1, 21]	τοῦ προφήτου Ἱερεμίου πατὴρ περιτυχὼν	τῷ	τοῦ νόμου βιβλίῳ ἐν τῷ
[1, 21]	τὸν προφήτην« ἐχρίσθη τὴν σάρκα	τῷ	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πνεύματι ἐν
[1, 21]	εἴ γε τῆς Περσέως βασιλείας	τῷ	τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει ἐκθεοῦται, ὥς
[1, 21]	Θαλεῖ, ὥς φησιν Ἄνδρων ἐν	τῷ	Τρίποδι. Ἡράκλειτος γὰρ μεταγενέστερος ὢν
[1, 15]	φιλοσοφίαν ἐκήρυξαν, οὗ μεῖζον ἀγαθὸν	τῷ	τῶν ἀνθρώπων γένει οὔτ´ ἦλθέν
[1, 23]	γάρ τοι Μωυσῆν τὸν ἀποπνεύσαντα	τῷ	ὕδατι προσαγορεύουσι. δῆλον οὖν ὡς
[1, 1]	παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν εἰς νουθέτησιν	τῷ	υἱῷ σου. ψυχὴ γάρ, οἶμαι,
[1, 20]	αὕτη ἀλήθεια ἀπαρεγχείρητος, ἣν παρὰ	τῷ	υἱῷ τοῦ θεοῦ παιδευόμεθα. τοῦτόν
[1, 20]	ἡμεῖς, ἱερὰ ὄντως γράμματα παρὰ	τῷ	υἱῷ τοῦ θεοῦ παιδευόμενοι· ἔνθεν
[1, 15]	ἀνδρῶν βαρβάρων γινώσκων, ἔν τε	τῷ	Φαίδρῳ τὸν Αἰγύπτιον βασιλέα καὶ
[1, 15]	ἀφικέσθαι ὁμολογεῖ· δύνασθαι γοῦν ἐν	τῷ	Φαίδωνί φησι πανταχόθεν τὸν φιλόσοφον
[1, 20]	ὑπερῷον ἀνιόντι καὶ ὁ γραμματιστὴς	τῷ	φιλοσοφήσοντι) οὐδ´ ὡς κατὰ τὴν
[1, 9]	καὶ τὰ κτήνη ἐλαυνόμενα ἀναγκάζοντι	τῷ	φόβῳ. οὐχὶ δὲ καὶ οἱ
[1, 15]	Ἑρμῆν οἶδεν ὄντα. ἀλλὰ κἀν	τῷ	Χαρμίδῃ Θρᾷκάς τινας ἐπιστάμενος φαίνεται,
[1, 18]	λογικῇ εὐποιίᾳ, ἵνα ἔχητε μεταδοῦναι	τῷ	χρείαν ἔχοντι» καὶ τῆς κοσμικῆς
[1, 26]	συνελόντι εἰπεῖν νόμος ἔμψυχος ἦν	τῷ	χρηστῷ λόγῳ κυβερνώμενος. πολιτείαν γοῦν
[1, 1]	τῶν ἐπιτηδείων μαθόντες τοὺς καθωσιωμένους	τῷ	Χριστῷ. ἀλλ´ οἳ μὲν ὑποκριταί,
[1, 1]	δὲ καὶ ἃ ἀνυποσημείωτα μεμενηκότα	τῷ	χρόνῳ {ἃ} νῦν ἀπέδρα, τὰ
[1, 5]	πάντως σῴζει τινὰς ἔν τε	τῷ	χρόνῳ ἔν τε τῷ αἰῶνι,
[1, 21]	τύραννος δύο δακτυλίους φορῶν γεγοητευμένους	τῷ	ψόφῳ τῷ πρὸς ἀλλήλους διῃσθάνετο

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010