Livre, Chap. |
[1, 1] |
καὶ
πάντα
κατέχοντες·
τὸ
στόμα
|
ἡμῶν |
ἀνέῳγε
πρὸς
ὑμᾶς.
διαμαρτύρομαι
δέ» |
[1, 2] |
τὸν
ἀπὸ
τῆς
γνώσεως
καρπόν.
|
ἡμῶν |
βέβαιον
λαμβανόντων
πεῖσμα
τῆς
ἀληθοῦς |
[1, 23] |
ἐκ
προσώπου
Μωυσέως·
ἰδὼν
γὰρ
|
ἡμῶν |
γένναν
ἅλις
ηὐξημένην
δόλον
καθ´ |
[1, 19] |
μὲν
οὖν
θεσπέσιος
ἀπόστολος
ἐφ´
|
ἡμῶν |
γράφει·
βλέπομεν
γὰρ
νῦν
ὡς |
[1, 26] |
ἀποκαλυφθήσεσθαι.
ὥστε
ὁ
νόμος
παιδαγωγὸς
|
ἡμῶν |
ἐγένετο
εἰς
Χριστόν,
ἵνα
ἐκ |
[1, 22] |
διαφόρως
πολλοῖς
ἱστορηθέντα
καὶ
πρὸς
|
ἡμῶν |
ἐκτεθέντα
ὧδε
ἐχέτω,
ἑρμηνευθῆναι
δὲ |
[1, 11] |
καὶ
οὐ
κατὰ
Χριστὸν»
φερομένων
|
ἡμῶν. |
ἡ
γὰρ
ἀκόλουθος
Χριστῷ
διδασκαλία |
[1, 24] |
πάντα
ὑπέταξεν
Χριστῷ
τῷ
βασιλεῖ
|
ἡμῶν, |
ἵνα
ἐν
τῷ
ὀνόματι
Ἰησοῦ |
[1, 9] |
ἱκανὸς
ὢν
χωρίζειν,
ὁ
πολύιδρις»
|
ἡμῶν |
καὶ
γνωστικός,
σοφιστικὴν
μὲν
φιλοσοφίας, |
[1, 11] |
λέγει
Πλάτων·
καὶ
τὸ
ἀγώνισμα»
|
ἡμῶν |
κατὰ
τὸν
Λεοντῖνον
Γοργίαν
διττῶν |
[1, 11] |
ἐρρύσατο
ἡμᾶς,
ἵνα
ἡ
πίστις
|
ἡμῶν |
μὴ
ᾖ
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων, |
[1, 27] |
παιδεύσει
σε
κύριος
ὁ
θεὸς
|
ἡμῶν. |
ὅτι
δὲ
τὸ
ὑπόδειγμα
σωφρονίζει, |
[1, 1] |
οὐκ
ἀποκαλυφθήσεται»
ἀκουσάτω
καὶ
παρ´
|
ἡμῶν, |
ὅτι
τῷ
κρυπτῶς
ἐπαίοντι
τὸ |
[1, 21] |
περιεργότερον
τῇ
γενέσει
τοῦ
σωτῆρος
|
ἡμῶν |
οὐ
μόνον
τὸ
ἔτος,
ἀλλὰ |
[1, 23] |
γένναν
ἅλις
ηὐξημένην
δόλον
καθ´
|
ἡμῶν |
πολὺν
ἐμηχανήσατο
βασιλεὺς
Φαραώ,
τοὺς |
[1, 29] |
ἀπλάστῳ
καὶ
οὐκ
εὐκρινεῖ
χρωμένων
|
ἡμῶν |
τῇ
μεταφορᾷ.
ἀτεχνῶς
γοῦν
οἱ |
[1, 28] |
ἄνευ
τοῦ
σωτῆρος
τοῦ
καταγαγόντος
|
ἡμῶν |
τῷ
θείῳ
λόγῳ
τοῦ
ὁρατικοῦ |
[1, 21] |
μῆνες
Ἐγεννήθη
δὲ
ὁ
κύριος
|
ἡμῶν |
τῷ
ὀγδόῳ
καὶ
εἰκοστῷ
ἔτει, |
[1, 19] |
οὐ
μακρὰν
ἀπὸ
ἑνὸς
ἑκάστου
|
ἡμῶν |
ὑπάρχοντος·
ἐν
αὐτῷ
γὰρ
ζῶμεν |
[1, 21] |
ἄνευ
πολέμων,
καὶ
ὁ
κύριος
|
ἡμῶν |
Χριστός,
ἅγιος
τῶν
ἁγίων,
ἐλθὼν |