Livre, Chap. |
[1, 25] |
τὸν
νόμον
ἑρμηνεύει
πρὸς
ἕνα
|
θεὸν |
ἀφορᾶν
καὶ
δικαιοπραγεῖν
ἐντελλόμενος;
τοῦ
|
[1, 1] |
δι´
ὑπομνημάτων
λαλῶν
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
ἀφοσιοῦται
ταῦτα
κεκραγὼς
ἐγγράφως,
μὴ |
[1, 11] |
αὐτῶν
μέμνηται,
σῶμα
ὄντα
τὸν
|
θεὸν |
διὰ
τῆς
ἀτιμοτάτης
ὕλης
πεφοιτηκέναι |
[1, 24] |
εἰς
μόνον
τὸ
πιστεύειν
τὸν
|
θεὸν |
εἶναι
δι´
ὑπομονῆς
ἐθιζόμενοι
σώφρονος. |
[1, 19] |
θεόν
σου.
τὸν
σωτῆρα
οἶμαι
|
θεὸν |
εἰρῆσθαι
ἡμῖν
τὰ
νῦν·
μετὰ |
[1, 9] |
τὸ
λογικὸν
δὲ
ἔργον
κατὰ
|
θεὸν |
ἐκτελεῖται·
καὶ
οὐδὲν
χωρὶς
αὐτοῦ
|
[1, 29] |
λόγον
εἶναι
ἕνα
καὶ
τὸν
|
θεὸν |
ἕνα.
Μωυσῆς
δὲ
φαίνεται
τὸν |
[1, 11] |
γνῶσιν,
ὅτι
ὁ
ζητῶν
τὸν
|
θεὸν |
εὑρήσει
γνῶσιν
μετὰ
δικαιοσύνης,
οἱ |
[1, 28] |
ἀποδεδωκότος,
ὄφρ´
εὖ
γινώσκοιμεν
ἠμὲν
|
θεὸν |
ἠδὲ
καὶ
ἄνδρα.
οὗτός
ἐστιν |
[1, 19] |
πρὸς
τῶν
Ἑλλήνων
τὸν
δημιουργὸν
|
θεὸν |
ᾐνίξατο,
κατ´
ἐπίγνωσιν
δὲ
δεῖν |
[1, 18] |
λαλεῖν
υἱόν
τε
ἔχειν
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
δὴ
καὶ
πεπονθέναι
τοῦτον· |
[1, 24] |
ἐστίν,
οἷον
τὸ
κατὰ
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τὸν
ἅγιον
υἱὸν
αὐτοῦ, |
[1, 1] |
καὶ
βίῳ
τῷ
κατὰ
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τοὺς
πεινῶντας
δικαιοσύνην
τρέφοντες
|
[1, 19] |
ἐρημίας
ἀνύδρου,
τὸν
ὄντως
ὄντα
|
θεὸν |
καταλιπών,
ἔρημος
θεοῦ,
ὕδωρ
ἄνυδρον |
[1, 18] |
τὸν
καινὸν
ἄνθρωπον
τὸν
κατὰ
|
θεὸν |
κτισθέντα
ἐν
δικαιοσύνῃ
καὶ
ὁσιότητι |
[1, 5] |
ἐξέκλινεν»
σῴζων
τὴν
πρὸς
τὸν
|
θεὸν |
ὁμολογίαν.
διὰ
τοῦτο
καὶ
ὁ
|
[1, 5] |
θέας
μετιὼν
εἰς
τὴν
κατὰ
|
θεὸν |
πίστιν
τε
καὶ
δικαιοσύνην.
Ἰσαὰκ |
[1, 15] |
ὃν
δι´
ὑπερβολὴν
σεμνότητος
ὡς
|
θεὸν |
τετιμήκασι.
Σκύθης
δὲ
καὶ
Ἀνάχαρσις |