Livre, Chap. |
[1, 21] |
Φωκέων
πολιτείᾳ.
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
παρ´ |
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
ποτέ,
γενομένων
δὲ |
[1, 15] |
τὰ
ἄδυτα
κατελθὼν
τὴν
μυστικὴν
|
παρ´ |
Αἰγυπτίων
ἐκμάθοι
φιλοσοφίαν,
Χαλδαίων
τε |
[1, 23] |
δὲ
ὑπεξέθηκε,
κόσμον
ἀμφιθεῖσά
μοι,
|
παρ´ |
ἄκρα
ποταμοῦ,
λάσιον
εἰς
ἕλος |
[1, 6] |
διακρινεῖ
ῥᾳδίως.
τὸ
δ´
ἄλλους
|
παρ´ |
ἄλλους
εὖ
πεφυκέναι
πρὸς
ἀρετὴν |
[1, 9] |
ὁμωνύμως
ἐκφερομένας
κατὰ
τὰς
διαθήκας;
|
παρ´ |
ἀμφιβολίαν
γὰρ
ὁ
κύριος
τὸν |
[1, 13] |
γνώσεως
τῆς
σοφίας
ζωοποιήσει
τὸν
|
παρ´
|
αὐτῆς.
πάλιν
τε
αὖ
βεβαιοῖ |
[1, 5] |
ἣν
εὑρόντες,
μᾶλλον
δὲ
εἰληφότες
|
παρ´ |
αὐτῆς
τῆς
ἀληθείας,
ἔχουσιν
οἱ
|
[1, 22] |
ἠξίωσε
καὶ
τοὺς
Ἱεροσολυμίτας
τὰς
|
παρ´
|
αὐτοῖς
προφητείας
εἰς
τὴν
Ἑλλάδα |
[1, 15] |
τὸ
Ἰουδαίων
γένος,
καὶ
τὴν
|
παρ´ |
αὐτοῖς
φιλοσοφίαν
ἔγγραπτον
γενομένην
προκατάρξαι |
[1, 14] |
δειχθήσεται·
ὁ
δὲ
τρόπος
τῆς
|
παρ´ |
αὐτοῖς
φιλοσοφίας,
ὡς
Ἑβραϊκὸς
καὶ |
[1, 1] |
ἑτέρων.
ἐὰν
μὴ
πρότερον
ὀρύξαντες
|
παρ´ |
αὑτοῖς
ἄχρι
τῆς
παρθενίου
καλουμένης |
[1, 15] |
συντάξαι
συγγράμμασι
κἄστιν
ἐπισημήνασθαι
τὰ
|
παρ´ |
αὐτοῦ,
τάδε
λέγει
Δημόκριτος»
γράφοντος. |
[1, 15] |
τὴν
νῦν
οὕτω
καλουμένην
τὸ
|
παρ´ |
αὐτῷ
ὁμακοεῖον
αἰνίττεται.
Πλάτων
δὲ |
[1, 24] |
Θηβαίοισι
Διώνυσος
πολυγηθής,
ἐκ
τῆς
|
παρ´ |
Ἑβραίοις
ἱστορίας.
ἀλλὰ
καὶ
Εὐριπίδης |
[1, 21] |
ἐπιγνώσονται.
~(Καὶ
περὶ
μὲν
τοῦ
|
παρ´ |
Ἑβραίων
τὰ
τῶν
φιλοσόφων
ἐσκευωρῆσθαι |
[1, 1] |
τε
καὶ
φωνὰς
τὰς
ἐμβοώσας
|
παρ´ |
ἕκαστα
αὐτοῖς
δι´
ὧν
μᾶλλον
|
[1, 7] |
καὶ
Ἀριστοτελικήν,
ἀλλ´
ὅσα
εἴρηται
|
παρ´ |
ἑκάστῃ
τῶν
αἱρέσεων
τούτων
καλῶς, |
[1, 15] |
καὶ
Ἀνάχαρσις
ἦν,
καὶ
πολλῶν
|
παρ´
|
Ἕλλησι
διαφέρων
οὗτος
ἀναγράφεται
φιλοσόφων. |
[1, 16] |
Ἕλληνες
σκυθίζουσιν»
οὗτος
ἦν
ὁ
|
παρ´
|
Ἕλλησι
θαυμασθεὶς
ὁ
φήσας
ἐμοὶ |
[1, 19] |
τῶν
Ἀράτου
Φαινομένων
δοκιμάζει
τὰ
|
παρ´ |
Ἕλλησι
καλῶς
εἰρημένα
καὶ
διὰ |
[1, 1] |
καὶ
ἡμεῖς
τῷ
ποτίμῳ
τῶν
|
παρ´ |
Ἕλλησι
λόγων
προαρδεύομεν
τὸ
γεῶδες |
[1, 26] |
οἳ
δὲ
τὸ
ἀξιόπιστον
τῆς
|
παρ´ |
Ἕλλησι
νομοθεσίας,
ὡς
οἷόν
τε |
[1, 21] |
μεθ´
οὓς
μακρῷ
νεώτεροι
οἱ
|
παρ´ |
Ἕλλησι
νομοθέται,
Λυκοῦργός
τε
καὶ |
[1, 15] |
~(Οἵδε
μὲν
οἱ
χρόνοι
τῶν
|
παρ´ |
Ἕλλησι
πρεσβυτάτων
σοφῶν
τε
καὶ |
[1, 14] |
που
τῆς
Μωυσέως
ἡλικίας
οἱ
|
παρ´ |
Ἕλλησι
σοφοὶ
γεγόνασι,
μικρὸν
ὕστερον |
[1, 21] |
φερομένου
καὶ
τοῦ
πρεσβυτάτου
τῶν
|
παρ´
|
Ἕλλησι
σοφῶν
Θαλοῦ
περὶ
τὴν |
[1, 21] |
ἦν)
πολλοῖς
ἔτεσι
πρεσβύτερον
τῶν
|
παρ´ |
Ἕλλησι
σοφῶν.
τούτου
δ´
αὖ
|
[1, 19] |
δὲ
καὶ
διάφασιν
οἱ
ἀκριβῶς
|
παρ´ |
Ἕλλησι
φιλοσοφήσαντες
διορῶσι
τὸν
θεόν· |
[1, 15] |
φιλοσοφίαν
ἔγγραπτον
γενομένην
προκατάρξαι
τῆς
|
παρ´
|
Ἕλλησι
φιλοσοφίας
διὰ
πολλῶν
ὁ |
[1, 17] |
εἶεν
κλέπται
καὶ
λῃσταὶ»
οἱ
|
παρ´ |
Ἕλλησι
φιλόσοφοι
καὶ
οἱ
πρὸ |
[1, 14] |
Καὶ
ἡ
μὲν
διαδοχὴ
τῶν
|
παρ´ |
Ἕλλησι
φιλοσόφων
ὡς
ἐν
ἐπιτομῇ
|
[1, 21] |
ποιητὰς
τιθέασιν.
ἤδη
δὲ
καὶ
|
παρ´
|
Ἕλλησι
χρησμολόγοι
συχνοὶ
γεγονέναι
φέρονται, |
[1, 29] |
ὡς
ἂν
μικρὸν
διορώντων
τῶν
|
παρ´ |
Ἕλλησιν
οἰησισόφων,
αἰνιττόμενος
τὸ
μάθημα
|
[1, 21] |
καὶ
θεῶν
ἄρα
τῶν
πλείστων
|
παρ´
|
Ἕλλησιν,
οὐ
μόνον
τῶν
λεγομένων |
[1, 1] |
Χριστῷ
Ἰησοῦ,
καὶ
ἃ
ἤκουσας
|
παρ´ |
ἐμοῦ
διὰ
πολλῶν
μαρτύρων.
ταῦτα |
[1, 1] |
μὴ
ἐπαρδεῦσαι
μηδὲ
λαμβάνειν
ὕδωρ
|
παρ´ |
ἑτέρων.
ἐὰν
μὴ
πρότερον
ὀρύξαντες |
[1, 7] |
τε
ὄντας
ἐπακοῦσαι
καὶ
τῶν
|
παρ´ |
ἡμῖν,
ἢν
μόνον
ἐθελήσωσιν.
ἄλλως
|
[1, 22] |
καθὼς
καὶ
Πυθαγόρας
πολλὰ
τῶν
|
παρ´ |
ἡμῖν
μετενέγκας
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ |
[1, 1] |
ὃ
οὐκ
ἀποκαλυφθήσεται»
ἀκουσάτω
καὶ
|
παρ´
|
ἡμῶν,
ὅτι
τῷ
κρυπτῶς
ἐπαίοντι |
[1, 15] |
τῆς
Ἑλλάδος
φιλοσοφοῦσι,
τὰ
μὲν
|
παρ´ |
Ἰνδοῖς
ὑπὸ
τῶν
Βραχμάνων,
τὰ |
[1, 1] |
καλοῦ
τινος
ὑποσταίη
γεωργὸς
γενέσθαι,
|
παρ´ |
ὅλους
ἐνδείξομαι
τοὺς
Στρωματεῖς,
αἰνισσόμενος |
[1, 9] |
ἄμπελος»
δὲ
ὁ
κύριος
ἀλληγορεῖται,
|
παρ´ |
οὗ
μετ´
ἐπιμελείας
καὶ
τέχνης |
[1, 16] |
βαρβάροις
εὑρετικῆς
καὶ
βιωφελοῦς
φύσεως,
|
παρ´ |
ὧν
Ἕλληνες
τὰ
ἐπιτηδεύματα
ὠφέληνται. |
[1, 24] |
καὶ
τὸν
ἅγιον
υἱὸν
αὐτοῦ,
|
παρ´ |
ὧν
τά
τε
ἀπὸ
γῆς |