Livre, Chap. |
[1, 6] |
τὴν
ἀρετὴν
ὁμολογοῦμεν
οὐδὲ
δίχα
|
τούτων |
ἀθήρατον
οὖσαν,
πλὴν
καὶ
τότε |
[1, 17] |
κολάζονται
πρὸς
τοῦ
νόμου
οἱ
|
τούτων |
αἴτιοι.
ᾧ
γὰρ
κωλῦσαι
δύναμις |
[1, 5] |
θείων
καὶ
ἀνθρωπίνων
καὶ
τῶν
|
τούτων |
αἰτίων.
κυρία
τοίνυν
ἡ
σοφία |
[1, 21] |
φιλοσοφία.
εἴρηται
μὲν
οὖν
περὶ
|
τούτων |
ἀκριβῶς
Τατιανῷ
ἐν
τῷ
Πρὸς |
[1, 24] |
ψευδομένους
ἢ
ἀληθεύοντας,
ἢ
καὶ
|
τούτων |
ἅμα
τισὶ
χρωμένους
κατὰ
τὸν
|
[1, 15] |
πρὶν
ἐπιλάμψαι
σελήνην
τὴν
νέαν.
|
τούτων |
ἁπάντων
πρεσβύτατον
μακρῷ
τὸ
Ἰουδαίων |
[1, 20] |
ἐστιν
αἰτία.
κατὰ
σύγχρησιν
δὲ
|
τούτων |
γίνεται
τὸ
εὐδαιμόνως
ζῆν
(μὴ |
[1, 21] |
λέγεται
δὲ
καὶ
οὗτος
αὐτόχθων.
|
τούτων |
δὲ
ἄλλαιν
δυοῖν
νεώτερα
τὰ |
[1, 21] |
Ἁλικαρνασσεὺς
ἐν
τοῖς
Χρόνοις
διδάσκει.
|
τούτων |
δὲ
τεσσαράκοντα
μὲν
γενεαῖς
νεώτερα |
[1, 14] |
Ἡσιόδου
Ὁμήρῳ
φησὶ
προειρῆσθαι
διὰ
|
τούτων· |
δειλαί
τοι
δειλῶν
γε
καὶ |
[1, 29] |
τὸν
συνήσοντα
τῶν
μουσικῶν,
διὰ
|
τούτων |
διδάσκων
τὸν
λόγον
εἶναι
ἕνα |
[1, 24] |
ἐκ
τούτων
μικτῷ·
συντίθεται
δὲ
|
τούτων |
ἕκαστον
ἐκ
τριῶν,
ἢ
διὰ |
[1, 24] |
καὶ
τὸ
πῶς
δεῖ
χρῆσθαι
|
τούτων
|
ἑκάστῳ
παρὰ
Μωυσέως
λαβόντες
Ἕλληνες |
[1, 29] |
τὸν
θέμενον
τὸν
νόμον
διὰ
|
τούτων |
ἐξακούω
καὶ
τό
γε
Ἡσιόδειον |
[1, 26] |
μέρει
τῆς
ψυχῆς
καὶ
τοῖς
|
τούτων |
ἔργοις
ἀπονέμων,
Μωυσῆς
δὲ
συνελόντι
|
[1, 21] |
ἄλλη
Ἐρυθραία
Ἡροφίλη
καλουμένη·
μέμνηται
|
τούτων
|
Ἡρακλείδης
ὁ
Ποντικὸς
ἐν
τῷ |
[1, 3] |
πολλῶν
σοφιστῶν
ὄχλος
ἐξηρτυμένος.
ἐπὶ
|
τούτων |
καὶ
τῶν
παραπλησίων
ὅσοι
τοὺς |
[1, 7] |
εἴρηται
παρ´
ἑκάστῃ
τῶν
αἱρέσεων
|
τούτων |
καλῶς,
δικαιοσύνην
μετὰ
εὐσεβοῦς
ἐπιστήμης
|
[1, 1] |
οἰκείους
τῆς
πίστεως.
ἕκαστος
δὲ
|
τούτων |
κατὰ
τὸν
μακάριον
Δαβὶδ
εὐχαριστῶν |
[1, 24] |
ἀσφαλεῖ,
παραβόλῳ
καὶ
τῷ
ἐκ
|
τούτων |
μικτῷ·
συντίθεται
δὲ
τούτων
ἕκαστον |
[1, 1] |
μακαρίων
καὶ
τῷ
ὄντι
ἀξιολόγων.
|
τούτων |
ὃ
μὲν
ἐπὶ
τῆς
Ἑλλάδος, |
[1, 8] |
πᾶσαι
δὲ
ἀκούσιοι
τροπαί,
καὶ
|
τούτων |
οὐδὲν
ἄν
ποτε
ἐπιστήμην
ἐκβάλοι. |
[1, 16] |
Σουσαρίων
ὁ
Ἰκαριεύς.
τοὺς
χρόνους
|
τούτων |
παῖδες
παραδιδόασι
γραμματικῶν,
μακρὸν
δ´ |
[1, 7] |
οὐ
πυροὺς
μόνον
(καίτοι
καὶ
|
τούτων |
πλείους
εἰσὶ
διαφοραί)
σπείρει
δὲ |
[1, 12] |
ἀπαιδεύτοις·
σχεδὸν
γὰρ
οὐκ
ἔστι
|
τούτων |
πρὸς
τοὺς
πολλοὺς
καταγελαστότερα
ἀκούσματα, |
[1, 24] |
ἢ
καὶ
δι´
ἀμφοτέρων
ἅμα
|
τούτων. |
ταῦτα
δὲ
ὑπάρξει
πάντα
ἐπιτελεῖν |
[1, 15] |
γε
φιλόσοφοι
βάρβαροι.
διττὸν
δὲ
|
τούτων |
τὸ
γένος,
οἳ
μὲν
Σαρμᾶναι |
[1, 17] |
φαύλης
καὶ
ἐπιτερποῦς
καὶ
πρὸ
|
τούτων |
τὸ
μὴ
συγκατατίθεσθαι
ταῖς
ἀπατηλαῖς |
[1, 21] |
εἰς
ἡμέρας
ατλεʹ
μέχρι
γὰρ
|
τούτων |
τῶν
ἡμερῶν
ὁ
πόλεμος
ἦν, |
[1, 11] |
μωρία
παρὰ
θεῷ
ἐστιν,
καὶ
|
τούτων |
τῶν
σοφῶν
κύριος
γινώσκει
τοὺς |
[1, 18] |
διαβάλλει,
ἀλλὰ
τοὺς
δοκησισόφους.
~(Καὶ
|
τούτων, |
φησίν,
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν
τῶν |
[1, 6] |
τὰ
νοητά.
τριττὴ
δὲ
ἡ
|
τούτων |
φύσις,
ἔν
τε
ποσοῖς
καὶ |