Livre, Chap.
[1, 3]	τεχνυδρίων, ἐριδαντέες καὶ ἱμαντελικτέες, ὡς	ὁ	Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός φησιν· στρεπτὴ γὰρ
[1, 14]	Δημόκριτος. Δημοκρίτου δὲ ἀκουσταὶ Πρωταγόρας	ὁ	Ἀβδηρίτης καὶ Μητρόδωρος ὁ Χῖος,
[1, 5]	θεὸν ὁμολογίαν. διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Ἀβραάμ, παραζηλούσης τῆς Σάρρας τὴν
[1, 26]	προβάτων προνοεῖν φαμεν, {οὕτω γὰρ}	ὁ	ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν τίθησιν
[1, 17]	λέγει δὲ καὶ ὁ ποιμήν,	ὁ	ἄγγελος τῆς μετανοίας» τῷ Ἑρμᾷ
[1, 3]	δὲ ἡ γλῶσσα ὑπολείπεται. παγκάλως	ὁ	Ἀθηναῖος ἀποτείνεται καὶ γράφει Σόλων·
[1, 14]	δὲ ἀπὸ Εὐρώπης, Σόλων τε	ὁ	Ἀθηναῖος καὶ Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος,
[1, 16]	Ἐφέσιος, καὶ τραγῳδίαν μὲν Θέσπις	ὁ	Ἀθηναῖος, κωμῳδίαν δὲ Σουσαρίων ὁ
[1, 21]	Συρακούσιος ἐπί τε τούτοις Σωκράτης	ὁ	Ἀθηναῖος μάλιστα· ἔστι γάρ μοι«
[1, 21]	Ὑπέρων τοὔνομα. Ναὶ μὴν Ὀνομάκριτος	ὁ	Ἀθηναῖος, οὗ τὰ εἰς Ὀρφέα
[1, 21]	Θετταλός, Ἀρισταῖος ὁ Κυρηναῖος, Ἀμφιάραος	ὁ	Ἀθηναῖος, Τιμόξενος ὁ Κερκυραῖος, Δημαίνετος
[1, 9]	τὴν πίστιν. παρορᾶται δὲ καὶ	ὁ	ἀθλητής, ὡς προείρηται, ἀλλ´ εἰς
[1, 17]	τε ἦν καὶ κλέψαι, καὶ	{ὁ}	αἴτιος αὐτὸς τῆς κλοπῆς, οὐχ
[1, 29]	γραφῇ. ἔστι γὰρ διαθήκη ἣν	ὁ	αἴτιος τοῦ παντὸς θεὸς τίθεται
[1, 21]	Ζωροάστρης ὁ Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς τε	ὁ	Ἀκραγαντῖνος καὶ Φορμίων ὁ Λάκων,
[1, 21]	ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, ὡς Διονύσιος	ὁ	Ἁλικαρνασσεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις διδάσκει.
[1, 21]	ὃν Αἰγύπτιοι σέβουσιν, Νυμφόδωρος δὲ	ὁ	Ἀμφιπολίτης ἐν τρίτῳ Νομίμων Ἀσίας
[1, 16]	τὴν βάρβαρον, ἐμοὶ δέ» φησὶν	ὁ	Ἀνάχαρσις, πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν» οὗτος
[1, 21]	ἐκ φυλῆς Ἐφραΐμ· οὗτός ἐστιν	ὁ	ἀνελὼν τὸν Αἰγλώμ. τελευτήσαντος δὲ
[1, 16]	τοὺς Λακεδαιμονίων νόμους ἐμελοποίησε Τέρπανδρος	ὁ	Ἀντισσαῖος, διθύραμβον δὲ ἐπενόησεν Λᾶσος
[1, 7]	τῆς ἐν ἀνθρώποις γῆς γεωργὸς	ὁ	ἄνωθεν σπείρων ἐκ καταβολῆς κόσμου
[1, 27]	καὶ πλεονεξίας καταληφθείς, εὐεργετοῖτ´ ἂν	{ὁ}	ἀποκτειννύμενος· εὐεργέτης γὰρ ὁ νόμος
[1, 21]	τοῖς Ἀργοναύταις, Φημονόη Δελφίς, Μόψος	ὁ	Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς ἐν Παμφυλίᾳ
[1, 8]	διαθέσεως. μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, φησὶν	ὁ	ἀπόστολος, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλους φθονοῦντες.
[1, 27]	πρὸς τοὺς Ἰουδαίους περικοπῆς δεδήλωκεν	ὁ	ἀπόστολος γράφων ὧδέ πως· εἰ
[1, 11]	ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ, φησὶν	ὁ	ἀπόστολος, διακρίνειν δηλονότι τὰ ὑπ´
[1, 8]	ματαιοπονίαν ἐζηλωκότες, ἣν κυβείαν ἀνθρώπων	ὁ	ἀπόστολος ἐκάλεσεν καὶ πανουργίαν, πρὸς
[1, 2]	γὰρ σημεῖα αἰτοῦσιν, ᾗ φησιν	ὁ	ἀπόστολος, Ἕλληνες δὲ σοφίαν ζητοῦσι.
[1, 1]	εἰς οὐρανὸν πτεροῦνται. θαυμασιώτατα τοίνυν	ὁ	ἀπόστολος ἐν παντὶ» φησὶ συνιστάντες
[1, 28]	ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ. εἰκότως ἄρα	ὁ	ἀπόστολος κατὰ ἀποκάλυψιν« φησὶν ἐγνωκέναι
[1, 27]	εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι, φησὶν	ὁ	ἀπόστολος, οὔτε ἃ λέγουσιν οὔτε
[1, 1]	κολακείας ἐγενήθημεν, καθὼς οἴδατε, φησὶν	ὁ	ἀπόστολος, οὔτε προφάσει πλεονεξίας, θεὸς
[1, 27]	δὲ ὑπὸ τοῦ κυρίου« φησὶν	ὁ	ἀπόστολος, παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν
[1, 14]	Ἑλληνικὸν οἶδε προφήτην, οὗ μέμνηται	ὁ	ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ πρὸς
[1, 4]	εἰς ἐπιστήμην συνάσκησις. εἰκότως τοίνυν	ὁ	ἀπόστολος πολυποίκιλον» εἴρηκεν τὴν σοφίαν
[1, 18]	τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ἐπιφέρει γοῦν	ὁ	ἀπόστολος· ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς;
[1, 18]	ἐκτροπήν· θεοῦ δὲ σοφίαν» εἴρηκεν	ὁ	ἀπόστολος τὴν κατὰ τὸν κύριον
[1, 11]	ἐν αὑτῷ. πάντα δὲ δοκιμάζετε,	ὁ	ἀπόστολός φησι, καὶ τὸ καλὸν
[1, 11]	θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς,	ὁ	ἀπόστολός φησιν, ὃς ἐκ τηλικούτου
[1, 21]	ἐπὶ δέκα, ὥς φησι Διονύσιος	ὁ	Ἀργεῖος, Ἀγίας δὲ καὶ Δερκύλος
[1, 21]	πρώτῃ Ἀρκαδικῶν. τοῦτον δὲ Ἀριστέας	ὁ	Ἀργεῖος ἐπονομασθῆναί φησι Σάραπιν καὶ
[1, 21]	ὕστερον Μωυσέως γενεᾷ. Ἆπίς τε	ὁ	Ἄργους βασιλεὺς Μέμφιν οἰκίζει, ὥς
[1, 21]	ἐπαύσατο. δείκνυται δὲ καὶ οὗτος	ὁ	ἀριθμὸς ἐκ τοῦ ὑποτεταγμένου κεφαλαίου
[1, 13]	ἁρμονία μία, ἔν τε ἀριθμοῖς	ὁ	ἄρτιος τῷ περιττῷ διαφέρεται, ὁμολογοῦσι
[1, 21]	τε Σολομών, προφῆται. Σαδὼκ δὲ	ὁ	ἀρχιερεὺς πρῶτος ἐν τῷ ναῷ,
[1, 21]	δὲ Ἀγγαῖον καὶ Ζαχαρίαν Νεεμίας	ὁ	ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου, υἱὸς δὲ Ἀχηλὶ
[1, 24]	ἡ βασιλική. βασιλεὺς τοίνυν ἐστὶν	ὁ	ἄρχων κατὰ νόμους ὁ τὴν
[1, 11]	ἐπεὶ ὅτε ἦμεν νήπιοι, φησὶν	ὁ	αὐτὸς ἀπόστολος, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα
[1, 26]	ἢ ἀγέλη τις ἀνθρώπων ἐστίν,	ὁ	αὐτὸς ἔσται ποιμήν τε καὶ
[1, 1]	ἂν τὸ ἐμόν· ἐπὶ τούτοις	ὁ	ἀχρεῖος δοῦλος εἰς τὸ ἐξώτερον»
[1, 4]	προφήτης τὸ μυστήριον» φησὶν ὃ	ὁ	βασιλεὺς ἐρωτᾷ, οὐκ ἔστι σοφῶν,
[1, 22]	Μακεδόνων τὴν Ἀσίαν κατεχόντων φιλοτιμούμενος	ὁ	βασιλεὺς τὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ πρὸς
[1, 23]	ἐν Αἰγύπτῳ τῶν Ἑβραίων δείσας	ὁ	βασιλεὺς τῆς χώρας τὴν ἐκ
[1, 21]	εἰς Βαβυλῶνα ἀπήχθη Σαλμανασάρ τε	ὁ	βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων μετῴκισε τοὺς
[1, 16]	σίδηρον ἐκάθηραν πρῶτοι. Ἄμυκός τε	ὁ	Βεβρύκων βασιλεὺς ἱμάντας πυκτικοὺς πρῶτος
[1, 14]	τεσσαρακοστὴν ἕκτην ὀλυμπιάδα. Ἡράκλειτος γὰρ	ὁ	Βλύσωνος Μελαγκόμαν τὸν τύραννον ἔπεισεν
[1, 21]	συνεχρόνισεν Ταντάλῳ. εἰκότως ἄρα καὶ	ὁ	Βοιώτιος Πίνδαρος γράφει· ἐν χρόνῳ
[1, 21]	μετανοησάντων δὲ αὐτῶν ἡγεῖται Ἰεφθαὲ	ὁ	Γαλααδίτης ἐκ φυλῆς Μανασσῆ καὶ
[1, 6]	καὶ πηλίκοις καὶ λεκτοῖς θεωρουμένη.	ὁ	γὰρ ἀπὸ τῶν ἀποδείξεων λόγος
[1, 17]	τινὰ γὰρ ῥήματα ἀληθῆ λαλεῖ·	ὁ	γὰρ διάβολος αὐτὸν πληροῖ τῷ
[1, 4]	γνῶσιν αἰνισσόμενος καὶ τάδε λέγων·	ὁ	γὰρ θεὸς δίδωσι σοφίαν ἐκ
[1, 24]	τοὺς τηροῦντας αὐτὸν τῶν βαρβάρων·	ὁ	γὰρ Ἱππίας ὁ τῶν Ἀθηναίων
[1, 27]	ἐξ ἀδικίας ποτὲ δικαιοσύνην κτᾶσθαι;	ὁ	γὰρ νόμος κηδόμενος τῶν ὑπηκόων
[1, 25]	ὀρθῶς, ἄριστον δὲ τὸ φιλοσοφεῖν.	ὁ	γὰρ νοῦν ἔχων πάντα τὰ
[1, 26]	καὶ ἐπὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἄγων·	ὁ	γὰρ πνεύματι ἁγίῳ γενόμενος πνευματικός.
[1, 11]	ἀνθρώπων, ἀλλ´ ἐν δυνάμει θεοῦ.	ὁ	γὰρ πνευματικὸς ἀνακρίνει πάντα, αὐτὸς
[1, 17]	ἐνέχεσθαι τῷ τοῦ αἰτίου ἐγκλήματι.	ὁ	γὰρ προασπίζων αἴτιός ἐστι τῷ
[1, 11]	σοφίας δὲ τὸ αἴνιγμα γνῶναι.	ὁ	γάρ τοι λόγος καθάπερ τὸ
[1, 8]	τούτοις ἡ ἀλήθεια. εἰκότως τοίνυν	ὁ	γενναῖος ἀπόστολος, ἐκφαυλίζων τὰς περιττὰς
[1, 7]	τὰς διαφορὰς ἐγέννησαν. ἄλλως τε	ὁ	γεωργὸς οὐ πυροὺς μόνον (καίτοι
[1, 20]	φωνὴ πρὸς ἀλήθειαν, νοῦς δὲ	ὁ	γνωρίζων αὐτὴν προσφυῶς. ἀλλὰ τῶν
[1, 13]	τῆς ἀληθείας λόγου ἔχοντες ἀναδειχθεῖεν.	ὁ	γοῦν αἰὼν τοῦ χρόνου τὸ
[1, 21]	τὸν τόπον εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν	ὁ	γραμματικός, ὁ Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν
[1, 20]	εἰς τὸ ὑπερῷον ἀνιόντι καὶ	ὁ	γραμματιστὴς τῷ φιλοσοφήσοντι) οὐδ´ ὡς
[1, 8]	Εὐριπίδης ἐν ταῖς Φοινίσσαις λέγει·	ὁ	δὲ ἄδικος λόγος νοσῶν ἐν
[1, 17]	τὴν σοφιστικὴν εἰπών, ὡς προεμηνύσαμεν.	ὁ	δὲ ἀπόστολος ἃ καὶ λαλοῦμεν»
[1, 16]	βάρβαρον ἔργα ἐπαγγελλομένην, οὐ λόγους.	ὁ	δὲ ἀπόστολος οὕτω» φησὶν καὶ
[1, 17]	πατρός. ἐπὶ δὲ τῶν κλεπτόντων	ὁ	δὲ ἀφ´ ἑαυτοῦ» φησὶ λαλῶν
[1, 15]	τῶν οὐρανίων ἐπιστήμην μαθήσει διαδέχεσθαι.	ὁ	δὲ Βηρύτιος Ἕρμιππος Χείρωνα τὸν
[1, 1]	τὴν πολυπλασιάσαι τὸν σπόρον δυναμένην.	ὁ	δὲ δι´ ὑπομνημάτων λαλῶν πρὸς
[1, 17]	τὸ πῦρ, καὶ ἴσως συναίτιος·	ὁ	δὲ διάβολος αὐτεξούσιος ὢν καὶ
[1, 15]	καὶ βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι,	ὁ	δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει μόνους
[1, 20]	ἰδίαν ζητεῖ, φησὶν ὁ κύριος,	ὁ	δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ
[1, 17]	ὅθεν ὁ μὲν κωλύσας αἴτιος,	ὁ	δὲ μὴ κωλύσας τὴν αἵρεσιν
[1, 11]	στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι.	ὁ	δὲ νήπιος, κἂν κληρονόμος ᾖ,
[1, 17]	πρὸς τῷ γίγνεσθαι τὸ σκάφος,	ὁ	δὲ οἰκοδόμος πρὸς τῷ κτίζεσθαι
[1, 24]	στῦλος τὸ ἀνεικόνιστον τοῦ θεοῦ,	ὁ	δὲ πεφωτισμένος στῦλος πρὸς τῷ
[1, 15]	ἄλλα πρὸς τούτοις γένη μυρία.	ὁ	δὲ Πλάτων δῆλον ὡς σεμνύνων
[1, 9]	τινες καὶ τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν.	ὁ	δὲ πρὸς τὸν βίον ἀναφέρων
[1, 21]	Χρόνοις ἀνέγραψεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.	ὁ	δὲ Πτολεμαῖος οὗτος ἱερεὺς μὲν
[1, 20]	γραφή· πανουργότερος ἔσται ἄκακος συνίων,	ὁ	δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν. καὶ
[1, 13]	τοῦ ὄντος ἀεὶ θεολογίας πεποίηται.	ὁ	δὲ τὰ διῃρημένα συνθεὶς αὖθις
[1, 13]	ἐν πλήθει σοφίας πλῆθος γνώσεως.	ὁ	δὲ τῆς παντοδαπῆς σοφίας ἔμπειρος,
[1, 14]	σοφοὶ γεγόνασι, μικρὸν ὕστερον δειχθήσεται·	ὁ	δὲ τρόπος τῆς παρ´ αὐτοῖς
[1, 1]	τὴν ἀμοιβὴν ἀπείληφεν δι´ εὐδοξίας,	ὁ	δὲ τῶν προσηκόντων δι´ ἀντιμισθίαν
[1, 3]	φωνή· αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν,	ὁ	δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ
[1, 21]	καὶ τὰ τέκνα τὰ ἑαυτῶν.	ὁ	δὲ χρόνος Ἰωσαφὰτ ἀπὸ τῶν
[1, 20]	καθάπερ καὶ ὁ πρῶτος καὶ	ὁ	δεύτερος βαθμὸς τῷ εἰς τὸ
[1, 21]	Ἴωνος εἰς Ἀθήνας ἄφιξις καὶ	ὁ	δεύτερος Κέκροψ αἵ τε Περσέως
[1, 1]	δωροδοκίας τε αὖ διαβολὴν διαπέφευγεν	ὁ	δι´ ὑπομνημάτων λαλῶν· οὔτε γάρ
[1, 17]	ἡμῖν. λῃστὴς δὲ καὶ κλέπτης	ὁ	διάβολος λέγεται ψευδοπροφήτας ἐγκαταμίξας τοῖς
[1, 1]	τοῖς ἐπακούουσιν αὐτοῦ· εἷς γὰρ	ὁ	διδάσκαλος» καὶ τοῦ λέγοντος καὶ
[1, 10]	μᾶλλον ἀληθὴς ὁ ψαλμὸς ἐκεῖνος·	ὁ	δίκαιος ζήσεται εἰς τέλος, ὅτι
[1, 21]	καὶ Ἄτλας καὶ Ἐπιμηθεὺς καὶ	ὁ	διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ. κατὰ
[1, 18]	υἱοῦ παραδιδομένην. ἀλλὰ γὰρ καὶ	ὁ	δοκησίσοφος παραινέσεις ἔχει τινὰς τὰς
[1, 21]	βασιλεύει Ἱεροβοὰμ ἐκ φυλῆς Ἐφραῒμ	ὁ	δοῦλος Σολομῶνος, προφητεύει δὲ ἔτι
[1, 3]	ὁ χρηστὸς καὶ ἥμερος λόγος,	ὁ	δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ
[1, 1]	μέν τι καὶ ἐντιθεῖσα, οἷον	ὁ	ἐγκεντρίζων γεωργός, τὸ δὲ ἐνυπάρχον
[1, 23]	τοῦ Μωυσέως συνᾴσεται ἡμῖν καὶ	ὁ	Ἐζεκίηλος ὁ τῶν Ἰουδαϊκῶν τραγῳδιῶν
[1, 19]	ἐξ ἀρχῆς ἀπολείπουσαι ἐκκλησίαν. αὐτίκα	ὁ	εἰς αἵρεσιν ὑποπεσὼν διέρχεται δι´
[1, 1]	γὰρ τοῖς μαργαρίταις τοῖς μικροῖς	ὁ	εἷς, ἐν δὲ πολλῇ τῇ
[1, 24]	κατὰ στέρησιν τῶν πολλῶν νοούμενος	ὁ	εἷς ἐστι θεός. ἀλλ´ οὖν
[1, 26]	ἀγέλης τῶν αὐτοῦ ἐπαϊόντων προβάτων,	ὁ	εἷς κηδεμών, ὁ τὸ ἀπολωλὸς
[1, 21]	ἕξ, μεθ´ ὃν ἦρξεν Ἀβατθὰν	ὁ	ἐκ Βηθλεὲμ φυλῆς Ἰούδα ἔτη
[1, 21]	καὶ Ἰωνᾶς ὁ τοῦ Ἀμαθὶ	ὁ	ἐκ Γὲθ Χοβὲρ ὁ κηρύξας
[1, 21]	Γὲθ Χοβὲρ ὁ κηρύξας Νινευίταις,	ὁ	ἐκ τοῦ κήτους προελθών. ἔπειτα
[1, 21]	αὐτοῦ Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας καὶ	ὁ	ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος κατὰ
[1, 21]	προεῖπον, Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας καὶ	ὁ	ἐκ τῶν δώδεκα Ἄγγελος προφητεύουσι,
[1, 8]	κλέπτεται δὲ ὁ μεταπεισθεὶς καὶ	ὁ	ἐκλαθόμενος, ὅτι τῶν μὲν ὁ
[1, 21]	ἐπὶ τῆς Γοθολίας ταύτης ἔτι	ὁ	Ἐλισσαῖος προφητεύει, μεθ´ ἣν βασιλεύει,
[1, 21]	τοὺς συλλογισμούς, Ἀγγαῖος, Ζαχαρίας καὶ	ὁ	ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος. γίνονται
[1, 21]	πρώτου ἔτη δύο, μεθ´ ὃν	ὁ	ἐν τοῖς δώδεκα Ἄγγελος. μετὰ
[1, 1]	παραινεῖ. ἐν γοῦν τοῖς Νόμοις	ὁ	ἐξ Ἑβραίων φιλόσοφος Πλάτων κελεύει
[1, 21]	καὶ Σαμαίας υἱὸς Αἰλαμὶ καὶ	ὁ	ἐξ Ἰούδα ἀπελθὼν ἐπὶ Ἱεροβοὰμ
[1, 18]	μὴ ἐκπορευέσθω, σαπρὸς λόγος οὗτος	ὁ	ἐξ οἰήσεως, ἀλλ´ εἴ τις
[1, 15]	Ὀλύμπου. παρὰ τούτῳ Ἀχιλλεὺς παιδεύεται	ὁ	ἐπ´ Ἴλιον στρατεύσας, Ἱππὼ δὲ
[1, 21]	μὲν Φορωνέα τὸν μετὰ Ἴναχον	ὁ	ἐπὶ Ὠγύγου κατακλυσμὸς καὶ ἡ
[1, 21]	ἔτη ἓξ καὶ τριάκοντα, εἶτα	ὁ	ἐπικληθεὶς Διόνυσος ἔτη ἐννέα καὶ
[1, 1]	τοῦ λέγοντος καὶ τοῦ ἀκροωμένου,	ὁ	ἐπιπηγάζων καὶ τὸν νοῦν καὶ
[1, 21]	Φιλοπάτωρ ἔτη ἑπτακαίδεκα, μεθ´ ὃν	ὁ	Ἐπιφανὴς ἔτη τέσσαρα καὶ εἴκοσι·
[1, 16]	οὖν ὁ Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος	ὁ	Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ Μαντινεύς,
[1, 1]	τὴν ἀρετὴν ἔτι ὁδοῦ οὔθ´	ὁ	ἐρρωμένος ἀναλήψεως. καθάπερ δ´ οἱ
[1, 6]	σοφιστῶν. Εὖ γοῦν καὶ Ἀνάξαρχος	ὁ	Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ περὶ βασιλείας
[1, 21]	Φιλάδελφος ἔτη εἴκοσι ἑπτά, εἶτα	ὁ	Εὐεργέτης ἔτη πέντε καὶ εἴκοσι,
[1, 21]	τε βασιλεία. κατὰ δὲ Προῖτον	ὁ	Εὐμόλπου πρὸς Ἀθηναίους πόλεμος. κατὰ
[1, 10]	ὁ περιδέξιος. οὔτ´ οὖν βλασφημητέος	ὁ	εὐποιητικὸς πρὸς τοῦ εὖ λέγειν
[1, 16]	Πάριος, χωλὸν δὲ ἴαμβον Ἱππῶναξ	ὁ	Ἐφέσιος, καὶ τραγῳδίαν μὲν Θέσπις
[1, 1]	καὶ συμπεριφερόμενος ἐνεργήσει. οὔτε γὰρ	ὁ	ἔχων τὴν ἀρετὴν χρῄζει τῆς
[1, 21]	Ἰούδα ἔτη ἑπτά, ἔπειτα Ἑβρὼν	ὁ	Ζαβουλωνίτης ἔτη ὀκτώ, ἔπειτα Ἐγλὼμ
[1, 11]	γὰρ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνῶσιν, ὅτι	ὁ	ζητῶν τὸν θεὸν εὑρήσει γνῶσιν
[1, 21]	τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Θησεὺς δὲ	{ὁ}	Ἡρακλέους ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι
[1, 26]	Ἀριστοτέλης καὶ Ἔφορος, Χαμαιλέων τε	ὁ	Ἡρακλεώτης ἐν τῷ Περὶ μέθης
[1, 21]	ὁ Λάκων, ναὶ μὴν Πολυάρατος	ὁ	Θάσιος Ἐμπεδότιμός τε ὁ Συρακούσιος
[1, 23]	γὰρ ἀλλοτρίων αὐτοὺς ἀνέπειθεν ἐπιθυμεῖν	ὁ	θεός) ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὧν
[1, 5]	μὲν γὰρ αἴτιος τῶν καλῶν	ὁ	θεός, ἀλλὰ τῶν μὲν κατὰ
[1, 21]	βίου γενομένῳ διὰ Ἡσαΐου δωρεῖται	ὁ	θεὸς ἄλλα ἔτη βιῶσαι πεντεκαίδεκα
[1, 18]	δηλονότι τὸν θεόν, εὐδόκησεν οὗτος	ὁ	θεὸς διὰ τοῦ κηρύγματος τῆς
[1, 23]	θηρευτική. ἄγει δὲ αὐτὸν ἐντεῦθεν	ὁ	θεὸς ἐπὶ τὴν τῶν Ἑβραίων
[1, 6]	δ´ αὖ κοινωνικοὺς καὶ δικαίους	ὁ	θεὸς ἡμᾶς ἐδημιούργησεν. ὅθεν οὐδὲ
[1, 27]	αὐτοῦ, οὕτω παιδεύσει σε κύριος	ὁ	θεὸς ἡμῶν. ὅτι δὲ τὸ
[1, 24]	πιστεύοντας προσιέμενος. πάντα γὰρ παρέδωκεν	ὁ	θεὸς καὶ πάντα ὑπέταξεν Χριστῷ
[1, 1]	καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί,	ὁ	θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον
[1, 1]	αὐτά· τὰ δὲ ἀπόρρητα, καθάπερ	ὁ	θεός, λόγῳ πιστεύεται, οὐ γράμματι.
[1, 17]	κρίνει δικαίως, ἵν´ ὅτι μάλιστα	ὁ	θεὸς μένῃ ἡμῖν κακίας ἀναίτιος.
[1, 19]	εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν.	ὁ	θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον
[1, 1]	ἐν τῷ νοεῖσθαι. δέδωκεν δὲ	ὁ	θεὸς» τῇ ἐκκλησίᾳ τοὺς μὲν
[1, 18]	ἐθνῶν φιλοσόφους τάξας. οὐχὶ ἐμώρανεν	ὁ	θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου;
[1, 18]	ἀποφατικὸν ἡγητέον τὸ οὐχὶ ἐμώρανεν	ὁ	θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου»
[1, 21]	κεʹ ἐπὶ τούτου προφητεύουσιν Ἠλίας	ὁ	Θεσβίτης καὶ Μιχαίας υἱὸς Ἰεβλᾶ
[1, 21]	Κερκυραῖος, Δημαίνετος ὁ Φωκαεύς, Ἐπιγένης	ὁ	Θεσπιεύς, Νικίας ὁ Καρύστιος, Ἀρίστων
[1, 21]	Κρής, Κινύρας ὁ Κύπριος, Ἄδμητος	ὁ	Θετταλός, Ἀρισταῖος ὁ Κυρηναῖος, Ἀμφιάραος
[1, 21]	Θεσπιεύς, Νικίας ὁ Καρύστιος, Ἀρίστων	ὁ	Θετταλός, Διονύσιος ὁ Καρχηδόνιος, Κλεοφῶν
[1, 21]	ἀνθρωπίνῃ δόξῃ θεῶν, Ἑρμῆς τε	ὁ	Θηβαῖος καὶ Ἀσκληπιὸς ὁ Μεμφίτης,
[1, 5]	ὑπομονὴν μεταφράζουσιν. πλείοσι δὲ συνέρχεσθαι	ὁ	Ἰακὼβ λέγεται ὡς ἂν ἀσκητὴς
[1, 22]	χρόνους ἐπίπνους Ἔσδρας ὁ Λευίτης	ὁ	ἱερεὺς γενόμενος πάσας τὰς παλαιὰς
[1, 21]	χρόνῳ τελεσθέν. τότε καὶ Χελκίας	ὁ	ἱερεὺς ὁ τοῦ προφήτου Ἱερεμίου
[1, 21]	οὔσης διέκρινε τὸν λαὸν Ἠλὶ	ὁ	ἱερεὺς τεσσαράκοντα ἔτη. τοῦτον δὲ
[1, 16]	ὁ Ἀθηναῖος, κωμῳδίαν δὲ Σουσαρίων	ὁ	Ἰκαριεύς. τοὺς χρόνους τούτων παῖδες
[1, 21]	ἡμέρας ατλεʹ Φλαύιος δὲ Ἰώσηπος	ὁ	Ἰουδαῖος ὁ τὰς Ἰουδαϊκὰς συντάξας
[1, 6]	ἢ κακὴ ἡ ἄμπελος, καὶ	ὁ	ἱππικὸς ἄθυμον ἢ ταχὺν διακρινεῖ
[1, 21]	ἑκκαίδεκα· ἐπὶ τούτου πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει	ὁ	Ἰσραὴλ εἰς Βαβυλῶνα ἀπήχθη Σαλμανασάρ
[1, 11]	σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω	ὁ	ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ,
[1, 21]	Ἄννα καὶ Συμεών· Ζαχαρίας γὰρ	ὁ	Ἰωάννου πατὴρ καὶ πρὸ τοῦ
[1, 1]	ὃ μὲν ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος,	ὁ	Ἰωνικός, οἳ δὲ ἐπὶ τῆς
[1, 21]	δὲ Ἱερεμίου ψευδοπροφήτης γίνεται Ἀνανίας.	ὁ	Ἰωσίας οὗτος παρακούσας Ἱερεμίου τοῦ
[1, 16]	τοὺς χρόνους προειρήκαμεν. Δράκων δὲ	ὁ	καὶ αὐτὸς νομοθέτης περὶ τὴν
[1, 21]	Ἀσσυρίους ἀπαντήσας. Ἰωσίαν διαδέχεται Ἰεχωνίας,	ὁ	καὶ Ἰωάχας, ὁ υἱὸς αὐτοῦ
[1, 1]	πολλῇ τῇ τῶν ἰχθύων ἄγρᾳ	ὁ	κάλλιχθυς) χρόνῳ τε καὶ πόνῳ
[1, 1]	μοι καὶ τῆς Ἑλληνικῆς χρηστομαθίας	ὁ	καρπὸς προχωρείτω. οὐκ οἶμαι γάρ
[1, 21]	Φωκαεύς, Ἐπιγένης ὁ Θεσπιεύς, Νικίας	ὁ	Καρύστιος, Ἀρίστων ὁ Θετταλός, Διονύσιος
[1, 21]	Καρύστιος, Ἀρίστων ὁ Θετταλός, Διονύσιος	ὁ	Καρχηδόνιος, Κλεοφῶν ὁ Κορίνθιος, Ἱππώ
[1, 11]	ἀλλ´ ἢ ἐν τούτῳ καυχάσθω	ὁ	καυχώμενος, συνιέναι καὶ γινώσκειν ὅτι
[1, 21]	Κυρηναῖος, Ἀμφιάραος ὁ Ἀθηναῖος, Τιμόξενος	ὁ	Κερκυραῖος, Δημαίνετος ὁ Φωκαεύς, Ἐπιγένης
[1, 21]	Ἀμαθὶ ὁ ἐκ Γὲθ Χοβὲρ	ὁ	κηρύξας Νινευίταις, ὁ ἐκ τοῦ
[1, 2]	εἶναι τοῖς ὑπομνήμασιν; ὅτι μέγας	ὁ	κίνδυνος τὸν ἀπόρρητον ὡς ἀληθῶς
[1, 14]	οἱ ἐφεξῆς· Κράτητος δὲ Ζήνων	ὁ	Κιτιεὺς ὁ τῆς Στωϊκῆς ἄρξας
[1, 20]	πρὸς τὴν κλοπήν. ἤδη δὲ	ὁ	κλέπτης ὅπερ ὑφελόμενος ἔχει ἀληθῶς
[1, 18]	μὴ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ.	ὁ	κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ
[1, 7]	αὐτῶν ἐν ὁσιότητι» γνωστικῇ. αὐτίκα	ὁ	Κλήμης ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους
[1, 15]	Σεχνούφιδι τῷ Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος δὲ	ὁ	Κνίδιος Κονούφιδι τῷ καὶ αὐτῷ
[1, 4]	αἰσθήσεις ἀπολαύουσι περιττοῦ, ἀκοῆς μὲν	ὁ	κοινῶς λεγόμενος μουσικός, ἁφῆς δὲ
[1, 14]	Τῆς δὲ Ἐλεατικῆς ἀγωγῆς Ξενοφάνης	ὁ	Κολοφώνιος κατάρχει, ὅν φησι Τίμαιος
[1, 21]	Θετταλός, Διονύσιος ὁ Καρχηδόνιος, Κλεοφῶν	ὁ	Κορίνθιος, Ἱππώ τε ἡ Χείρωνος
[1, 21]	δὲ εὐημερούντων μέμνηται· Εὔμηλος δὲ	ὁ	Κορίνθιος πρεσβύτερος ὢν ἐπιβεβληκέναι Ἀρχίᾳ
[1, 5]	τῇ κοσμικῇ παιδείᾳ (Αἴγυπτος δὲ	ὁ	κόσμος ἀλληγορεῖται) συνευνασθῆναι πρότερον, ὕστερον
[1, 18]	τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ, οὐκ ἔγνω	ὁ	κόσμος διὰ τῆς σοφίας» τῆς
[1, 10]	σιγᾶς ὁδοί, κέντρον δὲ μάχας	ὁ	κρατιστεύων λόγος. διατείνεται οὖν εὖ
[1, 21]	ἐπιθέσεως δηλώσαντος. σιγάσθω γὰρ Κομήτης	ὁ	Κρής, Κινύρας ὁ Κύπριος, Ἄδμητος
[1, 21]	Ἀριστέας ὁ Προκοννήσιος Ἐπιμενίδης τε	ὁ	Κρής, ὅστις εἰς Σπάρτην ἀφίκετο,
[1, 13]	τῇ ἀριθμητικῇ, ὡς τῷ σχήματι	ὁ	κύκλος καὶ τὸ τρίγωνον καὶ
[1, 16]	ὥς φησι Διόδωρος, Ἀπολλόδωρος δὲ	ὁ	Κυμαῖος πρῶτος τοῦ γραμματικοῦ ἀντὶ
[1, 21]	γὰρ Κομήτης ὁ Κρής, Κινύρας	ὁ	Κύπριος, Ἄδμητος ὁ Θετταλός, Ἀρισταῖος
[1, 21]	Κύπριος, Ἄδμητος ὁ Θετταλός, Ἀρισταῖος	ὁ	Κυρηναῖος, Ἀμφιάραος ὁ Ἀθηναῖος, Τιμόξενος
[1, 9]	τοὺς βότρυας λαμβάνειν. ἄμπελος» δὲ	ὁ	κύριος ἀλληγορεῖται, παρ´ οὗ μετ´
[1, 1]	λόγον, ᾗ καὶ οὐ κεκώλυκεν	ὁ	κύριος ἀπὸ ἀγαθοῦ σαββατίζειν, μεταδιδόναι
[1, 5]	(ἀλήθεια δὲ αὕτη, περὶ ἧς	ὁ	κύριος αὐτὸς εἶπεν ἐγώ εἰμι
[1, 21]	ιγʹ γίνονται οὖν ἀφ´ οὗ	ὁ	κύριος ἐγεννήθη ἕως Κομόδου τελευτῆς
[1, 6]	ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ, ὡς	ὁ	κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν, οὐκέτι
[1, 1]	καθαρῷ ὕδατι. διὰ τοῦτο» φησὶν	ὁ	κύριος, ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ,
[1, 21]	τελευτῆς μγʹ μῆνες Ἐγεννήθη δὲ	ὁ	κύριος ἡμῶν τῷ ὀγδόῳ καὶ
[1, 21]	καὶ ἐγένετο ἄνευ πολέμων, καὶ	ὁ	κύριος ἡμῶν Χριστός, ἅγιος τῶν
[1, 7]	ἡ τοῦ σπόρου παραβολή, ἣν	ὁ	κύριος ἡρμήνευσεν. εἷς γὰρ ὁ
[1, 12]	ἀκούετε εἰς τὸ οὖς, φησὶν	ὁ	κύριος, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων,
[1, 17]	ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ»	ὁ	κύριος λέγει, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός
[1, 9]	τοῦ θεοῦ. ἢ οὐχὶ καὶ	ὁ	κύριος λόγῳ πάντα ἔπρασσεν; ἐργάζεται
[1, 1]	ὄντως ἀναφανήσεται γεωργός. ἐργάζεσθε» φησὶν	ὁ	κύριος, μὴ τὴν ἀπολλυμένην βρῶσιν,
[1, 20]	δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ, φησὶν	ὁ	κύριος, ὁ δὲ ζητῶν τὴν
[1, 9]	τὰς διαθήκας; παρ´ ἀμφιβολίαν γὰρ	ὁ	κύριος τὸν διάβολον κατὰ τὸν
[1, 24]	ἑκόντων ἐπιστήμην ἔχων, οἷός ἐστιν	ὁ	κύριος τοὺς εἰς αὐτὸν καὶ
[1, 27]	ὁ προφήτης· παιδεύων ἐπαίδευσέν με	ὁ	κύριος, τῷ δὲ θανάτῳ οὐ
[1, 17]	κυρίου, ἀλλὰ τοῦ ψεύστου· λέγει	ὁ	κύριος ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς
[1, 3]	ἀνεδιφήσατε. Ἰοφῶν τε ὁμοίως ὡς	ὁ	κωμικὸς ἐν Αὐλῳδοῖς σατύροις ἐπὶ
[1, 21]	κατάγονται. Ἀλέξανδρος ἔτη δεκαοκτώ, Πτολεμαῖος	ὁ	Λάγου ἔτη τεσσαράκοντα, Πτολεμαῖος ὁ
[1, 21]	ἔτη ἐννέα καὶ εἴκοσι, εἶτα	ὁ	Λάθουρος ἔτη ἓξ καὶ τριάκοντα,
[1, 14]	τε ὁ Ἀθηναῖος καὶ Χίλων	ὁ	Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ ἕβδομον οἳ
[1, 21]	πρῶτον ὠνομάσθαι τύραννον. Σωσίβιος δὲ	ὁ	Λάκων ἐν χρόνων ἀναγραφῇ κατὰ
[1, 21]	τε ὁ Ἀκραγαντῖνος καὶ Φορμίων	ὁ	Λάκων, ναὶ μὴν Πολυάρατος ὁ
[1, 16]	ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος. καὶ	ὁ	λαλῶν γλώσσῃ προσευχέσθω, ἵνα διερμηνεύῃ.
[1, 16]	ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ	ὁ	λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος. καὶ ὁ
[1, 21]	εἴκοσι. μεθ´ ὃν ἐξαμαρτὼν πάλιν	ὁ	λαὸς ἔτεσιν ὀκτωκαίδεκα Ἀμμανίταις παραδίδοται.
[1, 21]	τελευτησάσης δὲ αὐτῆς ἁμαρτὼν αὖθις	ὁ	λαὸς παραδίδοται Μαδιηναίοις ἔτη ἑπτά,
[1, 21]	καὶ μετὰ τοῦτον ἐξαμαρτὼν πάλιν	ὁ	λαὸς ὑπὸ ἀλλοφύλοις γίνεται τοῖς
[1, 22]	Περσῶν βασιλέως χρόνους ἐπίπνους Ἔσδρας	ὁ	Λευίτης ὁ ἱερεὺς γενόμενος πάσας
[1, 16]	τέχνην αὐξῆσαι λέγουσιν. Ἄτλας δὲ	ὁ	Λίβυς πρῶτος ναῦν ἐναυπηγήσατο καὶ
[1, 14]	Πιττακὸς ὁ Μιτυληναῖος καὶ Κλεόβουλος	ὁ	Λίνδιος, δύο δὲ ἀπὸ Εὐρώπης,
[1, 10]	πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν ἀσεβείας, καὶ	ὁ	λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν
[1, 8]	μὲν ὁ χρόνος, τῶν δὲ	ὁ	λόγος ἐξαιρούμενος λανθάνει· βιάζεταί τε
[1, 11]	οὐ βούλεται εἶναι τὸν πιστεύσαντα	ὁ	λόγος· ζητεῖτε» γὰρ καὶ εὑρήσετε»
[1, 1]	κἀνταῦθα (πρὸς πολλοὺς γὰρ ἡμῖν	ὁ	λόγος ὁ πρὸ αὐτῆς τῆς
[1, 10]	ἔργων ἐπιτελοῦσιν. ἀνακτᾶται γοῦν καὶ	ὁ	λόγος τὴν ψυχὴν καὶ ἐπὶ
[1, 26]	νόμος, δύναμις γὰρ καὶ σοφία	ὁ	λόγος τοῦ θεοῦ. νόμων τε
[1, 19]	παρουσίας. οἱονεὶ δὲ σύγκρισιν ποιούμενος	ὁ	λόγος τῶν ἀπὸ φιλοσοφίας πρὸς
[1, 17]	δὲ καὶ εἰς ἀπέμφασιν αὐτοῖς	ὁ	λόγος χωρεῖ, εἴ γε τῆς
[1, 16]	Πραξιφάνης Διονυσοφάνους Μιτυληναῖος. Ζάλευκός τε	ὁ	Λοκρὸς πρῶτος ἱστόρηται νόμους θέσθαι,
[1, 21]	Ἀρκτίνῳ καὶ νενικηκέναι· Ξάνθος δὲ	ὁ	Λυδὸς περὶ τὴν ὀκτωκαιδεκάτην ὀλυμπιάδα
[1, 18]	ἀντιπαραθέσει καταλάμψαι φησίν, ὡς καὶ	ὁ	λύχνος ὑπὸ τοῦ ἡλίου καταλαμπόμενος
[1, 1]	οὐχ ὁμοίως θεωρεῖ τὸ πρόβατον	ὁ	μάγειρός τε καὶ ὁ ποιμήν·
[1, 10]	λόγος. διατείνεται οὖν εὖ μάλα	ὁ	μακάριος ἀπόστολος παραινῶν ἡμῖν μὴ
[1, 21]	δὲ τὸν Δαρεῖον τοῦτον Ἀλέξανδρος	ὁ	Μακεδὼν κατὰ τὰ προκείμενα ἔτη
[1, 16]	Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε	ὁ	Μαντινεύς, ἔτι τε Ἀντιφάνης καὶ
[1, 21]	ἱστορεῖ. προγνώσει δὲ καὶ Πυθαγόρας	ὁ	μέγας προσανεῖχεν αἰεὶ Ἄβαρίς τε
[1, 21]	τε ὁ Θηβαῖος καὶ Ἀσκληπιὸς	ὁ	Μεμφίτης, Τειρεσίας τε αὖ καὶ
[1, 21]	οὐ μακρῷ· τῶν γὰρ Μαγνήτων	ὁ	μὲν Ἀρχίλοχος ἀπολωλότων, ὃ δὲ
[1, 20]	δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν. καὶ	ὁ	μὲν ἀφ´ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν
[1, 6]	ἄμπελον καὶ τὸν ἵππον, ἀλλ´	ὁ	μὲν γεωργὸς εἴσεται, εἰ ἀγαθὴ
[1, 8]	ἢ βιασθέντες καὶ εἰκῆ πιστεύσαντες.	ὁ	μὲν δὴ πιστεύσας ἑκὼν ἤδη
[1, 1]	τοῦτον αὑτῷ προσήκει. Εἰ γοῦν	ὁ	μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ
[1, 29]	λόγον« τὸν κύριον προσαγορευόμενον. Ἀλλ´	ὁ	μὲν κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν
[1, 1]	εἰς ἄνδρας ἐγγραφομένῳ. οὐ γὰρ	ὁ	μὲν καυχησάμενος εὐποιίαν τὴν ἀμοιβὴν
[1, 17]	ἀκουσίου τῆς κακίας οὔσης. ὅθεν	ὁ	μὲν κωλύσας αἴτιος, ὁ δὲ
[1, 17]	πρὸς τῇ ἐνεργείᾳ ἐστί, καθάπερ	ὁ	μὲν ναυπηγὸς πρὸς τῷ γίγνεσθαι
[1, 21]	πρὸς Σολομῶντα, καθ´ ἃς δείκνυται	ὁ	μὲν Οὐάφρης ὀκτὼ μυριάδας ἀνδρῶν
[1, 19]	θέλουσιν εἰρῆσθαί τινα τοῖς φιλοσόφοις.	ὁ	μὲν οὖν θεσπέσιος ἀπόστολος ἐφ´
[1, 14]	γνῶθι καιρὸν» παραίνεσιν Πιττακοῦ καθεστάναι.	ὁ	μὲν οὖν Σόλων Ἀθηναίοις, Πιττακὸς
[1, 27]	οὐ καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ	ὁ	μὲν τὴν τοῦ σώματος νόσον
[1, 21]	ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραψεν	ὁ	Μενδήσιος Πτολεμαῖος. ὁ δὲ Πτολεμαῖος
[1, 2]	ἐκκάλυψιν. πιστὸς γὰρ εὖ μάλα	ὁ	μετ´ ἐμπειρίας ἔλεγχος, ὅτι καὶ
[1, 8]	ἑκὼν ἤδη παραναλίσκεται· κλέπτεται δὲ	ὁ	μεταπεισθεὶς καὶ ὁ ἐκλαθόμενος, ὅτι
[1, 11]	τε καὶ κακοῦ. πᾶς γὰρ	ὁ	μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης,
[1, 17]	αἴτιος αὐτὸς τῆς κλοπῆς, οὐχ	ὁ	μὴ κωλύσας κύριος. ἀλλ´ οὐδ´
[1, 17]	οὐδὲ κωλύει. τί γὰρ ἐνεργεῖ	ὁ	μὴ κωλύων; ἤδη δὲ καὶ
[1, 5]	φιλομαθὴς Ἰούδας (δυνατὸς δὲ ἑρμηνεύεται)	ὁ	μηδὲν ἄσκεπτον καὶ ἀδιερεύνητον καταλιπὼν
[1, 21]	εἰς Σπάρτην ἀφίκετο, καὶ Ζωροάστρης	ὁ	Μῆδος Ἐμπεδοκλῆς τε ὁ Ἀκραγαντῖνος
[1, 14]	ἀπὸ Ἀσίας ἦσαν, Θαλῆς τε	ὁ	Μιλήσιος καὶ Βίας ὁ Πριηνεὺς
[1, 16]	ἐν χορῷ καὶ κιθάρᾳ Τιμόθεος	ὁ	Μιλήσιος. ναὶ μὴν ἴαμβον μὲν
[1, 24]	τὸν Ἱππίαν λαθεῖν, ὅθεν εἰκότως	ὁ	Μιλτιάδης συγχρησάμενος ἀνοδίᾳ τε καὶ
[1, 16]	φησιν Ἑλλάνικος. Σκάμων μὲν οὖν	ὁ	Μιτυληναῖος καὶ Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος
[1, 14]	Βίας ὁ Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς	ὁ	Μιτυληναῖος καὶ Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος,
[1, 21]	τὰ Τρωϊκὰ γεγόνασι, πρεσβύτερος δὲ	ὁ	Μόψος, ὡς ἂν συμπλεύσας τοῖς
[1, 4]	καὶ φωνῆς ὁ ᾠδικός, ὀσφρήσεως	ὁ	μυρεψικός, ὄψεως ὁ τῶν ἐν
[1, 16]	εὗρεν. περί τε μουσικὴν Ὄλυμπος	ὁ	Μυσὸς τὴν Λύδιον ἁρμονίαν ἐφιλοτέχνησεν·
[1, 21]	προφητεύει καὶ Ὠσηὲ καὶ Μιχαίας	ὁ	Μωρασθίτης καὶ Ἰωὴλ ὁ τοῦ
[1, 25]	ὢν δὲ ἐξαπέσταλκέν με, φησὶν	ὁ	Μωυσῆς. ᾗ τινες ἀκολούθως δηλονότι
[1, 21]	πρὸ τῆς καθ´ Ἕλληνας ἀνθρωπογονίας	ὁ	Μωυσῆς ἠκμακέναι φαίνεται. Λέων δὲ
[1, 21]	λεγομένων σοφῶν τε καὶ ποιητῶν,	ὁ	Μωυσῆς ἡμῖν ἀποδέδεικται πρεσβύτερος. Καὶ
[1, 24]	ἀποδιδόντων, ἀλλὰ ἀποστερούντων. ~(Ἔστιν οὖν	ὁ	Μωυσῆς ἡμῖν προφητικός, νομοθετικός. τακτικός,
[1, 22]	Πλάτων ἢ Μωυσῆς ἀττικίζων; οὗτος	ὁ	Μωυσῆς θεολόγος καὶ προφήτης, ὡς
[1, 21]	τὰ ὀγδοήκοντα ἔτη, ἃ γεγόνει	ὁ	Μωυσῆς πρὸ τοῦ τὴν ἔξοδον
[1, 21]	οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν ᾠκοδομήθη	ὁ	ναός, τοῦτο φανερόν ἐστι· καὶ
[1, 21]	ὃν Ἰωσίας ὁ υἱὸς αὐτοῦ	ὁ	νομικώτατος ἔτη τριάκοντα καὶ ἕν.
[1, 26]	Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν.	ὁ	νομοθετικὸς δέ ἐστιν ὁ τὸ
[1, 26]	πρόσταγμα, μᾶλλον δὲ ἐπιστήμης πρόσταγμα	ὁ	νόμος, δύναμις γὰρ καὶ σοφία
[1, 27]	ἐμωράνθησαν. οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς	ὁ	νόμος, ἐάν τις αὐτῷ νομίμως
[1, 26]	ἐξηγητὴς οὗτος αὐτός, δι´ οὗ	ὁ	νόμος ἐδόθη« ὁ πρῶτος ἐξηγητὴς
[1, 26]	δὲ ὧν οὐ ποιητέον. ~(Ὅθεν	ὁ	νόμος εἰκότως εἴρηται διὰ Μωυσέως
[1, 27]	εὐαγγέλιον, καὶ ὃν ἐγέννησε φόβον	ὁ	νόμος, ἐλεήμων οὗτος εἰς σωτηρίαν.
[1, 27]	εὐπραγίαν μετάγειν δύνηταί τις, ὅπερ	ὁ	νόμος ἐργάζεται. ὥστε καὶ ὅταν
[1, 26]	τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθήσεσθαι. ὥστε	ὁ	νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν ἐγένετο εἰς
[1, 26]	νόμῳ καὶ λόγῳ, εἶ γε	ὁ	νόμος πνευματικός« καὶ ἐπὶ τὴν
[1, 26]	ἀλλὰ καὶ ἐπίσταται. τούτου καὶ	ὁ	νόμος τοῦ τὴν ἐπιστήμην ἔχοντος
[1, 5]	καὶ αὐτὴ τὸ Ἑλληνικὸν ὡς	ὁ	νόμος τοὺς Ἑβραίους εἰς Χριστόν.
[1, 27]	ἂν {ὁ} ἀποκτειννύμενος· εὐεργέτης γὰρ	ὁ	νόμος τοὺς μὲν δικαίους ἐξ
[1, 26]	λέγει δὲ καὶ ὁ Παῦλος·	ὁ	νόμος τῶν παραβάσεων χάριν ἐτέθη,
[1, 15]	γραπτὸν ἐποιήσαντο. ἐπεδείκνυτο γὰρ αὐτοῖς	ὁ	Νουμᾶς δι´ ἐπικρύψεως ὡς οὐκ
[1, 9]	κατὰ φιλοσοφίαν ἐμφαίνεται γυμνάσματα, ἀλλ´	ὁ	νοῦς γε τοῦ προφητικοῦ καὶ
[1, 10]	λέγειν δυναμένου οὐδὲ μὴν κακιστέος	ὁ	οἷός τε εὖ λέγειν πρὸς
[1, 21]	γῆς ἔτη ἕνδεκα. μετὰ τοῦτον	ὁ	ὁμώνυμος αὐτοῦ Ἰωακεὶμ τρίμηνον βασιλεύει,
[1, 1]	καὶ ζωογονεῖ· υἱὸς δὲ πᾶς	ὁ	παιδευόμενος καθ´ ὑπακοὴν τοῦ παιδεύοντος.
[1, 29]	γὰρ βιότητος ἐλέγχει παιδεία. νόμος	ὁ	πάντων βασιλεὺς θνατῶν τε καὶ
[1, 16]	πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν» οὗτος ἦν	ὁ	παρ´ Ἕλλησι θαυμασθεὶς ὁ φήσας
[1, 19]	ἀλλ´ ἐκείνην περὶ ἧς καὶ	ὁ	παρὰ Πλάτωνι λέγει Σωκράτης· εἰσὶ
[1, 29]	θείας διδασκαλίας θηρωμένοις. ~(Ὅθεν παγκάλως	ὁ	παρὰ τῷ Πλάτωνι Αἰγύπτιος ἱερεύς·
[1, 19]	εἰς θάλασσαν, εἰς ἣν ἐκδίδοται	ὁ	παρεκτραπεὶς ἐκ τῆς κατ´ ἀλήθειαν
[1, 16]	μὴν ἴαμβον μὲν ἐπενόησεν Ἀρχίλοχος	ὁ	Πάριος, χωλὸν δὲ ἴαμβον Ἱππῶναξ
[1, 21]	Ἰσραὴλ μετὰ τοὺς κριτάς, ὧν	ὁ	πᾶς ἀριθμὸς ἕως τοῦ Σαμουὴλ
[1, 17]	λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ. ἐν δὲ τοῖς
[1, 21]	καὶ μετὰ τὸν γάμον Τωβίου	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ Τωβὶτ ἀναβλέπει. ἐνταῦθα
[1, 28]	ἔγνω τὸν υἱὸν εἰ μὴ	ὁ	πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ
[1, 11]	ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων	ὁ	Παῦλος, διαβάλλων, πρόνοιαν ἀναιροῦσαν καὶ
[1, 19]	καὶ Ἕλληνες, ἔξεστι κἀντεῦθεν σκοπεῖν.	ὁ	Παῦλος ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν
[1, 26]	τὸ θεῖον. λέγει δὲ καὶ	ὁ	Παῦλος· ὁ νόμος τῶν παραβάσεων
[1, 27]	εὐεργέτης δόξει, ψυχὴν δὲ ἀδικίας	ὁ	πειρώμενος ἀπαλλάττειν οὐ μᾶλλον ἂν
[1, 21]	Φοινίκην ἄφιξις, ὥς φησι Μένανδρος	ὁ	Περγαμηνὸς καὶ Λαῖτος ἐν τοῖς
[1, 10]	ἐπὶ καλοκἀγαθίαν προτρέπει· μακάριος δὲ	ὁ	περιδέξιος. οὔτ´ οὖν βλασφημητέος ὁ
[1, 15]	τὸν Πυθαγόραν βούλεται. Κλέαρχος δὲ	ὁ	Περιπατητικὸς εἰδέναι φησί τινα Ἰουδαῖον,
[1, 16]	δὲ Φιλοστέφανος, ἀλλὰ καὶ Στράτων	ὁ	Περιπατητικὸς ἐν τοῖς Περὶ εὑρημάτων
[1, 15]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Ἀριστόβουλος	ὁ	Περιπατητικὸς καὶ ἄλλοι πλείους, ἵνα
[1, 21]	ἣν βασιλεύει, ὡς προεῖπον, Ἰωὰς	ὁ	περισωθεὶς ὑπὸ Ἰωσαβαίας τῆς Ἰωδαὲ
[1, 4]	κοινῶς λεγόμενος μουσικός, ἁφῆς δὲ	ὁ	πλαστικός. καὶ φωνῆς ὁ ᾠδικός,
[1, 21]	μηδὲ διαλέκτους, ἀλλὰ γλώσσας λέγεσθαι.	ὁ	Πλάτων δὲ καὶ τοῖς θεοῖς
[1, 21]	ἔφη πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων« ἐντεῦθεν	ὁ	Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας Ἀκουσιλάῳ
[1, 15]	τῶν βαρβάρων γένη. οὕτως οἴεται	ὁ	Πλάτων καὶ βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς
[1, 8]	που εἶεν ἄν. ἄντικρυς γοῦν	ὁ	Πλάτων κακοτεχνίαν προσεῖπεν τὴν σοφιστικὴν
[1, 22]	λέξιν γράφει· κατηκολούθηκε δὲ καὶ	ὁ	Πλάτων τῇ καθ´ ἡμᾶς νομοθεσίᾳ,
[1, 28]	εἶδος, ἡ ἐποπτεία, ἥν φησιν	ὁ	Πλάτων τῶν μεγάλων ὄντως εἶναι
[1, 25]	δὲ πρὸς φιλίας καὶ ὁμονοίας	ὁ	Πλάτων ὠφεληθείς, τοῖς μὲν Νόμοις
[1, 21]	εἰρημένα. Ἀπίων τοίνυν ὁ γραμματικός,	ὁ	Πλειστονίκης ἐπικληθείς, ἐν τῇ τετάρτῃ
[1, 11]	ἰσχύι αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω	ὁ	πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ,
[1, 29]	παρὰ τὴν θέσιν εἴρηται) αὐτὸς	ὁ	ποιήσας κατὰ τάξιν τὴν διακόσμησιν.
[1, 19]	ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. ὁ θεὸς	ὁ	ποιήσας τὸν κόσμον καὶ πάντα
[1, 9]	καὶ ἐν ἰατρικῇ χρηστομαθὴς ἐκεῖνος	ὁ	ποικιλωτέρων μαθημάτων ἁψάμενος, ὡς βέλτιον
[1, 17]	ἀποστάτου διάκονοι. λέγει δὲ καὶ	ὁ	ποιμήν, ὁ ἄγγελος τῆς μετανοίας»
[1, 1]	πρόβατον ὁ μάγειρός τε καὶ	ὁ	ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ εἰ
[1, 11]	γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος	ὁ	ποιῶν ἔλεος καὶ κρίμα καὶ
[1, 21]	μέχρι γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν	ὁ	πόλεμος ἦν, μετὰ δὲ ταῦτα
[1, 9]	χρυσίου) {καὶ} ἱκανὸς ὢν χωρίζειν,	ὁ	πολύιδρις» ἡμῶν καὶ γνωστικός, σοφιστικὴν
[1, 21]	ἔμπροσθεν ἡμῖν δεδήλωται. Ἀλέξανδρος δὲ	ὁ	Πολυΐστωρ ἐπικληθεὶς ἐν τῷ περὶ
[1, 21]	Ἡροφίλη καλουμένη· μέμνηται τούτων Ἡρακλείδης	ὁ	Ποντικὸς ἐν τῷ Περὶ χρηστηρίων.
[1, 1]	ἐδώδιμον. ὁ φυτεύων δὲ καὶ	ὁ	ποτίζων» τοῦ αὔξοντος ὄντες διάκονοι,
[1, 5]	πίστιν δι´ ἀποδείξεως καρπουμένοις, ὅτι	ὁ	πούς σου» φησὶν οὐ μὴ
[1, 14]	τε ὁ Μιλήσιος καὶ Βίας	ὁ	Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς ὁ Μιτυληναῖος
[1, 1]	πολλοὺς γὰρ ἡμῖν ὁ λόγος	ὁ	πρὸ αὐτῆς τῆς παραδόσεως λεγόμενος)
[1, 1]	καταφύτευσιν ἀμπελῶνος. ἀγὼν γὰρ καὶ	ὁ	προαγὼν καὶ μυστήρια τὰ πρὸ
[1, 21]	Ἰησοῦ περιέχει, διεδέξατο τὸν Μωυσέα	ὁ	προειρημένος ἀνὴρ ἔτη κζʹ ἔπειτα
[1, 21]	τε ὁ Ὑπερβόρειος καὶ Ἀριστέας	ὁ	Προκοννήσιος Ἐπιμενίδης τε ὁ Κρής,
[1, 21]	κηρῦξαι ἀπέστειλέν με. τοῦτο καὶ	ὁ	προφήτης εἶπεν καὶ τὸ εὐαγγέλιον.
[1, 21]	τῆς ἑβδομάδος, καθὼς εἴρηκε Δανιὴλ	ὁ	προφήτης. εἴρηκεν δὲ βτʹ ἡμέρας
[1, 21]	δυναμένῳ δῆλον καθ´ ἃ καὶ	ὁ	προφήτης εἴρηκεν. ~(Τοῦ ἑνδεκάτου τοίνυν
[1, 21]	προφητεύει Ἰεζεκιήλ, μεθ´ ὃν Ναοὺμ	ὁ	προφήτης, ἔπειτα Δανιήλ, πάλιν αὖ
[1, 4]	τῆς κατὰ φιλοσοφίαν αἰσθήσεως εἴρηκεν	ὁ	προφήτης, ἣν μεγαλοφυῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς
[1, 21]	ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσι, καθὼς εἶπεν	ὁ	προφήτης. καὶ ἐν τῇ μιᾷ
[1, 27]	τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν. προεῖπεν γὰρ	ὁ	προφήτης· παιδεύων ἐπαίδευσέν με ὁ
[1, 12]	θεοῦ. ἤδη γοῦν καὶ Ἡσαΐας	ὁ	προφήτης πυρὶ καθαίρεται τὴν γλῶτταν,
[1, 21]	ἔτη. τοῦτον δὲ διαδέχεται Σαμουὴλ	ὁ	προφήτης, σὺν οἷς Σαοὺλ ἐβασίλευσεν,
[1, 4]	ναυτιλίης σεσοφισμένον» γράφων. Δανιὴλ δὲ	ὁ	προφήτης τὸ μυστήριον» φησὶν ὃ
[1, 26]	δι´ οὗ ὁ νόμος ἐδόθη«	ὁ	πρῶτος ἐξηγητὴς τῶν θείων προσταγμάτων,
[1, 20]	ἣν εὑρίσκεται συνεργός, καθάπερ καὶ	ὁ	πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος βαθμὸς
[1, 15]	προφήταις συμβεβληκέναι εἴρηται, καθάπερ καὶ	ὁ	Πυθαγόρας αὐτοῖς γε τούτοις, δι´
[1, 15]	εἴ γε Τυρρηνὸς ἢ Τύριος	ὁ	Πυθαγόρας ἐδείκνυτο, Ἀντισθένης δὲ Φρὺξ
[1, 15]	δὲ τὸν Μάγον τὸν Πέρσην	ὁ	Πυθαγόρας ἐζήλωσεν, καὶ βίβλους ἀποκρύφους
[1, 1]	εὔλογον, συγκαθαιρεῖν δὲ οὐ προσήκειν	ὁ	Πυθαγόρας ἔλεγεν. συνεξάπτει δὲ ἡ
[1, 10]	τὰ κόσμια. κἂν φυλάξῃς» φησὶν	ὁ	Πυθαγόρειος ἐν τῷ Πλάτωνος Πολιτικῷ,
[1, 15]	παρ´ Ἕλλησι φιλοσοφίας διὰ πολλῶν	ὁ	Πυθαγόρειος ὑποδείκνυσι Φίλων, οὐ μὴν
[1, 22]	τὴν ἑαυτοῦ δογματοποιίαν. Νουμήνιος δὲ	ὁ	Πυθαγόρειος φιλόσοφος ἄντικρυς γράφει· τί
[1, 21]	Διόσκουροι συνέπλεον αὐτοῖς, ὡς μαρτυρεῖ	ὁ	Ῥόδιος Ἀπολλώνιος ἐν τοῖς Ἀργοναυτικοῖς.
[1, 15]	μὲν περὶ Σιβύλλης· Νουμᾶς δὲ	ὁ	Ῥωμαίων βασιλεὺς Πυθαγόρειος μὲν ἦν,
[1, 21]	Ὀρθαγόραν τινὰ μάντιν ἀναγράφουσι, καθάπερ	ὁ	Σάμιος Πυθοκλῆς ἐν τετάρτῳ Ἰταλικῶν
[1, 15]	φανερώτατα δὲ Μεγασθένης ὁ συγγραφεὺς	ὁ	Σελεύκῳ τῷ Νικάτορι συμβεβιωκὼς ἐν
[1, 21]	φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ. Κάδμος μὲν	ὁ	Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς
[1, 21]	Σολομῶνος, προφητεύει δὲ ἔτι Ἀχίας	ὁ	Σηλωνίτης καὶ Σαμαίας υἱὸς Αἰλαμὶ
[1, 14]	Μητρόδωρος ὁ Χῖος, οὗ Διογένης	ὁ	Σμυρναῖος, οὗ Ἀνάξαρχος, τούτου δὲ
[1, 6]	συγγεγυμνασμένοις» μῖσος μὲν γάρ» φησὶν	ὁ	Σολομών, ἐγείρει νεῖκος, ὁδοὺς δὲ
[1, 19]	καὶ διαυγῶν σωμάτων. καλῶς οὖν	ὁ	Σολομὼν ὁ σπείρων» φησὶ δικαιοσύνην
[1, 1]	τὸ ὕδωρ ἀπὸ σῶν ἀγγείων»	ὁ	Σολομὼν παραινεῖ. ἐν γοῦν τοῖς
[1, 5]	Χριστοῦ τεκειούμενον. αὐτίκα τὴν σοφίαν»	ὁ	Σολομὼν περιχαράκωσον» φησίν, καὶ ὑπερυψώσει
[1, 1]	σοφία καὶ φιλάνθρωπον. λέγει γοῦν	ὁ	Σολομών· υἱέ, ἐὰν δεξάμενος ῥῆσιν
[1, 14]	ᾧ Θεμιστοκλῆς συνδιέτριψεν. ἤκμασεν οὖν	ὁ	Σόλων κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν ἕκτην
[1, 11]	τῷ Ἱερεμίᾳ γέγραπται· μὴ καυχάσθω	ὁ	σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ,
[1, 1]	τε τῆς γλώττης, ὠφελοῦσα· ὅτι	ὁ	σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ
[1, 19]	σωμάτων. καλῶς οὖν ὁ Σολομὼν	ὁ	σπείρων» φησὶ δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν.
[1, 24]	στῦλον Εὐίου θεοῦ. σημαίνει δὲ	ὁ	στῦλος τὸ ἀνεικόνιστον τοῦ θεοῦ,
[1, 15]	ἐπιὼν διατρίβω. φανερώτατα δὲ Μεγασθένης	ὁ	συγγραφεὺς ὁ Σελεύκῳ τῷ Νικάτορι
[1, 11]	βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται	ὁ	συλαγωγῶν» ἀπὸ τῆς πίστεως τῆς
[1, 11]	οὖν μή τις ἔσται ὑμᾶς	ὁ	συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ
[1, 11]	παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ» μηδὲ ὑπεισέρχηται	ὁ	συλαγωγῶν» καὶ πάλιν· βλέπετε οὖν
[1, 21]	πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται, Ὀρφεὺς δὲ,	ὁ	συμπλεύσας Ἡρακλεῖ, Μουσαίου διδάσκαλος· Ἀμφίων
[1, 21]	Δήλῳ Ἀρίστανδρός τε ὁ Τελμησσεὺς	ὁ	σὺν Ἀλεξάνδρῳ γενόμενος. ἤδη δὲ
[1, 21]	καὶ ἕτεροι πρὸς τούτοις, Ἴδμων	ὁ	σὺν τοῖς Ἀργοναύταις, Φημονόη Δελφίς,
[1, 21]	Πολυάρατος ὁ Θάσιος Ἐμπεδότιμός τε	ὁ	Συρακούσιος ἐπί τε τούτοις Σωκράτης
[1, 20]	ἐν αὐτῷ. ἔμπαλιν οὖν ἀδικεῖ	ὁ	σφετερισάμενος τὰ βαρβάρων καὶ ὡς
[1, 18]	λόγον. πῶς δὲ οὐκ ἀγαθὸς	ὁ	σῴζων; ~(Ὅτι οὖν μαρτυροῦνται ἀληθῆ
[1, 10]	ἃ ποιοῦσιν; ~(Διὰ τοῦτο οὖν	ὁ	σωτὴρ ἄρτον λαβὼν πρῶτον ἐλάλησεν
[1, 1]	Ἤδη δὲ καταφαίνεται ἐκ περιουσίας	ὁ	σωτὴρ αὐτός, κατὰ τὴν τοῦ
[1, 1]	τε ἐπαΐειν; ἔτι τε καὶ	ὁ	σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ αἰεὶ
[1, 8]	δεῖται σοφῶν. ὑγιαίνων» μὲν γὰρ	ὁ	σωτήριος εἴρηται λόγος αὐτὸς ὢν
[1, 21]	Μωυσῆς ἠκμακέναι φαίνεται. Λέων δὲ	ὁ	τὰ περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον
[1, 21]	Φλαύιος δὲ Ἰώσηπος ὁ Ἰουδαῖος	ὁ	τὰς Ἰουδαϊκὰς συντάξας ἱστορίας καταγαγὼν
[1, 21]	αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ λέξιν	ὁ	Τατιανός, ἐννέα δὲ τὰ Ἀρκαδικὰ
[1, 27]	καύσεις καὶ φαρμακοποσίας ὑφιστάμεθα καὶ	ὁ	ταῦτα προσάγων σωτήρ τε καὶ
[1, 21]	Ἄνιος ἐν Δήλῳ Ἀρίστανδρός τε	ὁ	Τελμησσεὺς ὁ σὺν Ἀλεξάνδρῳ γενόμενος.
[1, 24]	Μιλτιάδης ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς	ὁ	τῇ ἐν Μαραθῶνι μάχῃ νικήσας
[1, 24]	κίονα μακρὸν ἀνάσσης. ἀλλὰ καὶ	ὁ	τὴν Εὐρωπίαν ποιήσας ἱστορεῖ τὸ
[1, 21]	σελήνης· νὺξ μὲν ἔην, φησὶν	ὁ	τὴν μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς, μεσάτα,
[1, 15]	σοφὸν καλεῖ, ἐφ´ οὗ καὶ	ὁ	τὴν Τιτανομαχίαν γράψας φησίν, ὡς
[1, 24]	ἐστὶν ὁ ἄρχων κατὰ νόμους	ὁ	τὴν τοῦ ἄρχειν ἑκόντων ἐπιστήμην
[1, 24]	ἀφιδρύματα τοῦ θεοῦ. γράφει γοῦν	ὁ	τὴν Φορωνίδα ποιήσας· Καλλιθόη κλειδοῦχος
[1, 2]	γνώσεως βούλονται σπέρματα. καθάπερ οὖν	ὁ	τῆς ἄγρας ἐρωτικὸς ζητήσας, ἐρευνήσας,
[1, 7]	ὁ κύριος ἡρμήνευσεν. εἷς γὰρ	ὁ	τῆς ἐν ἀνθρώποις γῆς γεωργὸς
[1, 14]	Κράτητος δὲ Ζήνων ὁ Κιτιεὺς	ὁ	τῆς Στωϊκῆς ἄρξας αἱρέσεως γίνεται
[1, 27]	τὸν πάσχοντα, ὡς δ´ ἂν	ὁ	τῆς τέχνης ὑπαγορεύοι λόγος, καὶ
[1, 9]	χρήσιμον τάς τε ἀμφιβόλους ποτὲ	ὁ	τῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς διαλεκτικῆς
[1, 21]	ἄνθρωπον γενέσθαι λέγει· ὅθεν καὶ	ὁ	τῆς Φορωνίδος ποιητὴς εἶναι αὐτὸν
[1, 24]	τὴν Μουνυχίαν ἐξέλιπεν, ἔνθα νῦν	ὁ	τῆς Φωσφόρου βωμός ἐστι, πιστὰ
[1, 14]	ἀπέκλινε λαοξόος, ἐννομολέσχης. Ἑλλήνων ἐπαοιδός,	ὁ	Τίμων φησὶν ἐν τοῖς Σίλλοις
[1, 26]	ἐπαϊόντων προβάτων, ὁ εἷς κηδεμών,	ὁ	τὸ ἀπολωλὸς ἐπιζητῶν τε καὶ
[1, 21]	Κάρμαλον ᾤκησεν, ἧς υἱὸς Εὔανδρος	ὁ	τὸ ἐν Ῥώμῃ τοῦ Πανὸς
[1, 26]	δικαιωθῶμεν. ὁ νομοθετικὸς δέ ἐστιν	ὁ	τὸ προσῆκον ἑκάστῳ μέρει τῆς
[1, 21]	εἰληφέναι, μαρτυρῶν τὴν ἀλήθειαν τἀνδρί.	ὁ	τοίνυν Ναβουχοδονόσορ τυφλώσας τὸν Σεδεκίαν
[1, 3]	δὲ σοφίαν ζητοῦσι. ~(Πολὺς δὲ	ὁ	τοιόσδε ὄχλος· οἳ μὲν αὐτῶν,
[1, 26]	πρῶτος ἐξηγητὴς τῶν θείων προσταγμάτων,	ὁ	τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐξηγούμενος
[1, 7]	καταβολῆς κόσμου τὰ θρεπτικὰ σπέρματα,	ὁ	τὸν κύριον καθ´ ἕκαστον καιρὸν
[1, 21]	Βασιλειῶν, καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἀβιάθαρ	ὁ	τοῦ Ἀβιμέλεχ ἐκ συγγενείας Ἠλί,
[1, 21]	ὁ τοῦ Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς	ὁ	τοῦ Ἀμαθὶ ὁ ἐκ Γὲθ
[1, 21]	αὐτῷ καὶ Ὠσηὲ καὶ Ἰωὴλ	ὁ	τοῦ Βαθουήλ. ~(μετὰ δὲ Ἐζεκίαν
[1, 21]	Μιχαίας ὁ Μωρασθίτης καὶ Ἰωὴλ	ὁ	τοῦ Βαθουήλ. τοῦτον διαδέχεται ὁ
[1, 21]	ὁ υἱὸς αὐτοῦ καὶ Ὠσηὲ	ὁ	τοῦ Βεηρὶ καὶ Ἰωνᾶς ὁ
[1, 21]	ταύτης ἡγησάμενος τῆς στρατιᾶς Βαρὰκ	ὁ	τοῦ Βεννὴρ ἐκ φυλῆς Νεφθαλὶμ
[1, 21]	Δαβὶδ τὸ δεύτερον ἐν Χεβρὼν	ὁ	τοῦ Ἰεσσαὶ ἐκ φυλῆς Ἰούδα
[1, 21]	τούτοις Γεδεὼν ἐκ φυλῆς Μανασσῆ	ὁ	τοῦ Ἰωὰς τριακοσίους ἐκστρατεύσας καὶ
[1, 21]	προφητεύουσι, καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ἰησοῦς	ὁ	τοῦ Ἰωσεδέκ. κἀν τῷ δευτέρῳ
[1, 1]	δ´ ἔγγραφος. ὁποτέρως δ´ ἂν	ὁ	τοῦ κυρίου ἐργάτης σπείρῃ τοὺς
[1, 21]	Ἀαρών, μεθ´ οὓς προφητεύουσιν Ἰησοῦς	ὁ	τοῦ Ναυῆ, Σαμουήλ, Γάδ, Νάθαν,
[1, 21]	τότε καὶ Χελκίας ὁ ἱερεὺς	ὁ	τοῦ προφήτου Ἱερεμίου πατὴρ περιτυχὼν
[1, 21]	Ἐφραΐμ, καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ὀζιοῦς	ὁ	τοῦ Ῥιησοῦ. διὰ ταύτης ἡγησάμενος
[1, 21]	ἑπτακαίδεκα, καὶ