Alphabétiquement     [«   »]
δευτέρου 2
δευτέρῳ 5
δέχεται 1
δὴ 38
δή 6
δῆλα 1
δηλαδὴ 1
Fréquences     [«    »]
36 δέ
37 ἐξ
36 τοίνυν
38 δὴ
39 οὗτος
40 πάντα
40 ὑπὸ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

δὴ


Livre, Chap.
[1, 4]   καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου, εἰ  δὴ   αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει· τὸν
[1, 24]   ἐπιθυμίαις ὡς πλεῖστα χαρίζεσθαι. τοῦ  δὴ   βασιλικοῦ τοῦ τε κατ´ ἀρετὴν
[1, 1]   ἀλλ´ οἳ μὲν ὑποκριταί, καὶ  δὴ   ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις οὐ
[1, 13]   προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν, οἳ  δὴ   ἐγένοντο ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ·
[1, 1]   τινὲς διανείμαντες, ὡς ἔθος, αὐτὸν  δὴ   ἕκαστον τοῦ λαοῦ λαβεῖν τὴν
[1, 8]   ἰχθύσι τοῖς θαλασσίοις ἐοικότες, οἳ  δὴ   ἐν ἅλμῃ ἐκ γενετῆς τρεφόμενοι
[1, 14]   φιλοσοφίας αὐτῶν ἑπομένως λεκτέοι. ἵνα  δὴ   ἐν συγκρίσει ἀποδείξωμεν πολλαῖς γενεαῖς
[1, 21]   τὸ Λουπέρκιον καλούμενον κτίσας. Ἄξιον  δὴ   ἐνταῦθα γενομένους διερευνῆσαι καὶ τῶν
[1, 23]   πῶς ἐγένετο συμφανὲς τόδε; φεύγει  δὴ   ἐντεῦθεν καὶ ποιμαίνει πρόβατα προδιδασκόμενος
[1, 19]   βεβυσμένῃ λόγων, ἀλλ´ αὐτοῦ τἀγαθοῦ  δὴ   ἐπιστήμη καὶ τῆς ἀληθείας, ἐκείνων
[1, 20]   τὸ εὐδαιμόνως ζῆν (μὴ γὰρ  δὴ   εὐδαιμονῶμεν πρὸς τὰ ὀνόματα) ὅταν
[1, 19]   οἱ πεφιλοσοφηκότες ὀρθῶς. ὧν  δὴ   κἀγὼ κατά γε τὸ δυνατὸν
[1, 21]   τὰ ἀπὸ Κέκροπος τοῦ διφυοῦς  δὴ   καὶ αὐτόχθονος, ὥς φησι κατὰ
[1, 15]   δι´ οὓς καὶ περιετέμετο, ἵνα  δὴ   καὶ εἰς τὰ ἄδυτα κατελθὼν
[1, 1]   γεωργοὶ προαρδεύσαντες τὴν γῆν, οὕτω  δὴ   καὶ ἡμεῖς τῷ ποτίμῳ τῶν
[1, 18]   τε ἔχειν τὸν θεὸν καὶ  δὴ   καὶ πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν αὐτοὺς
[1, 13]   μέλλον καὶ τὸ ἐνεστός, ἀτὰρ  δὴ   καὶ τὸ παρῳχηκὸς ἀκαριαίως συνίστησι,
[1, 7]   ἤτοι ξηρανθέντα ἀποτιλθέντα. καὶ  δὴ   κἀνταῦθα χρησιμεύει τοῦ σπόρου
[1, 10]   ἔστι σοφία πονηρίας ἐπιστήμη. ταύτην  δὴ   λέγει, ἣν ἐπενόησαν τέχναι λεκτικαί
[1, 4]   τὰ ἔργα. ἔπειτα ἐπιφέρει καθολικὸν  δὴ   λόγον· καὶ παντὶ τῷ συνετῷ
[1, 28]   τε καὶ λέγειν· οὐ γὰρ  δὴ   μία Μύκονος« πᾶσα πρὸς
[1, 5]   τῆς αὐτῆς ἐκβλύζουσαι γῆς. οὐ  δὴ   μόνον ἑνός τινος δικαίου ὁδοὺς
[1, 22]   μεμελετημένον εἰς Ἑλληνικὰς ἀκοάς. οὐ  δὴ   ξένον ἐπιπνοίᾳ θεοῦ τοῦ τὴν
[1, 17]   οὖν οἱ ἐν λόγῳ, οὗτοι  δὴ   οἱ πρὸ τῆς τοῦ λόγου
[1, 1]   παραδόσεως λεγόμενος) τὰς συνήθεις {διὸ  δὴ}   παραθετέον δόξας τε καὶ φωνὰς
[1, 8]   καὶ εἰκῆ πιστεύσαντες. μὲν  δὴ   πιστεύσας ἑκὼν ἤδη παραναλίσκεται· κλέπτεται
[1, 17]   αἰτία τοῦ συμβαίνοντος προσάπτεται. φαμὲν  δὴ   πρὸς αὐτοὺς τὸ αἴτιον ἐν
[1, 10]   ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας. τίνας  δὴ   σοφοὺς λέγει; ἄκουσον ἐκ τῆς
[1, 21]   ἐπὶ τὸν Φαέθοντος ἐμπρησμόν,  δὴ   συμβαίνει κατὰ Κρότωπον, γενεαὶ τεσσαράκοντα
[1, 1]   δὲ οἱ πατράσιν ὅμοιοι) ἧκον  δὴ   σὺν θεῷ καὶ εἰς ἡμᾶς
[1, 1]   μᾶλλον οἱ ἀκούοντες ἐπιστραφήσονται. καὶ  δὴ   συνελόντι φάναι (ἐν πολλοῖς γὰρ
[1, 14]   οὐσίας εἰδέναι τὰ μέρη· δεῖ  δὴ   τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου πολυπραγμονῆσαι,
[1, 27]   συνήσουσιν ἐν παντὶ ἀγαθῷ. δεῖ  δὴ   τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν τε
[1, 19]   σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ, εἰ  δὴ   τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα, μὴ
[1, 8]   καὶ δόλῳ καὶ βίᾳ ἡμᾶς  δὴ   τοὺς ἀπερίττους, ὡς ἂν εἰπεῖν
[1, 4]   θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων. καὶ  δὴ   τοὺς Βαβυλῶνος σοφοὺς προσαγορεύει. ὅτι
[1, 10]   κλάσας τὸν ἄρτον προέθηκεν, ἵνα  δὴ   φάγωμεν λογικῶς, καὶ τὰς γραφὰς
[1, 21]   θάτερον θατέρου ἁλύσεως δίκην, οὕτως  δὴ   φθάνειν ἐπιχειροῦντα τῇ ἐπιβουλῇ, οὐ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/01/2010