Livre, Chap.
[1, 23]	ἡττόνων (καὶ τοῦ πολέμου ἡ	αἰτία	δικαία· ἱκέται διὰ λιμὸν Ἑβραῖοι
[1, 20]	καταλήψεως, σὺν δὲ τοῖς ἄλλοις	αἰτία	καὶ συνεργός. τάχα δὲ καὶ
[1, 20]	τοῦ καθ´ ἑαυτὴν ἀποτελέσματός ἐστιν	αἰτία.	κατὰ σύγχρησιν δὲ τούτων γίνεται
[1, 17]	ὑγιεινόν, κἂν νοσοποιὸς ᾖ ἡ	αἰτία.	μέγιστον γοῦν τῆς θείας προνοίας
[1, 20]	ζήτησις οὖσα ἀληθείας, συλλαμβάνεται, οὐκ	αἰτία	οὖσα καταλήψεως, σὺν δὲ τοῖς
[1, 18]	οὐκ ἐμώρανεν» ἵνα μὴ ἡ	αἰτία	τῆς σκληροκαρδίας αὐτοῖς παρὰ τοῦ
[1, 17]	δύναμις ἦν, τούτῳ καὶ ἡ	αἰτία	τοῦ συμβαίνοντος προσάπτεται. φαμὲν δὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010