Livre, Chap. |
[1, 23] |
κατήγοροί
φασιν
(οὐδὲ
γὰρ
ἀλλοτρίων
|
αὐτοὺς
|
ἀνέπειθεν
ἐπιθυμεῖν
ὁ
θεός)
ἀλλὰ |
[1, 24] |
γεγονότος
πῦρ
ἑωρᾶτο
προηγούμενον,
ὅπερ
|
αὐτοὺς |
ἀπταίστως
προπέμψαν
κατὰ
τὴν
Μουνυχίαν |
[1, 19] |
σατανᾶ
ἐπὶ
θεόν,
τοῦ
λαβεῖν
|
αὐτοὺς |
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
καὶ
κλῆρον
ἐν |
[1, 15] |
ὄρη
οἰκεῖν
ἱστορεῖ,
διδάσκεσθαι
δὲ
|
αὐτοὺς |
δικαιοσύνην
μὴ
κρεοφαγοῦντας,
ἀλλ´
ἀκροδρύοις |
[1, 2] |
τὴν
ἀλήθειαν,
πρὸς
τὸ
μήτε
|
αὐτοὺς |
δοκεῖν
τὴν
φιλοσοφίαν
λυμαίνεσθαι
τὸν |
[1, 3] |
τιθέμενοι,
οἳ
δέ
τινες
σφᾶς
|
αὐτοὺς
|
ἐπαίροντες
διαβολὰς
τοῖς
λόγοις
ἐξευρίσκειν |
[1, 18] |
δὴ
καὶ
πεπονθέναι
τοῦτον·
ὅθεν
|
αὐτοὺς |
ἡ
πρόληψις
τῆς
οἰήσεως
ἀναπείθει |
[1, 4] |
καὶ
οἱ
φιλόσοφοι
τῆς
κατ´
|
αὐτοὺς |
θεωρίας
ἀντιλαμβάνονται.
εὑρετικὸν
γὰρ
καὶ |
[1, 24] |
καὶ
σὺν
ἵπποις
καὶ
ἅρμασιν
|
αὐτοὺς |
κατακλυσάσης,
ὡς
μηδὲ
λείψανον
αὐτῶν |
[1, 8] |
τῆς
ἀληθείας.
ὁρᾷς
ὅπως
πρὸς
|
αὐτοὺς |
κεκίνηται,
νόσον
ὀνομάζων
τὴν
λογικὴν |
[1, 17] |
φίλαυτοι
καὶ
ἀλαζόνες»
σοφοὺς
δὲ
|
αὐτοὺς |
λέγουσα
ἡ
γραφὴ
οὐ
τοὺς |
[1, 12] |
τὰ
ἐν
παραβολαῖς
εἰρημένα
πρὸς
|
αὐτοὺς |
παραγγέλλων.
ἀλλ´
ἔστι
τῷ
ὄντι |
[1, 4] |
κυριωτάτης
σοφίας
διττόν,
ἐπιτηδείους
σφᾶς
|
αὐτοὺς |
παραστήσαντες.
οἱ
μὲν
γὰρ
τὰς |
[1, 21] |
γράφει·
καί
ποτε
προαγαγεῖν
βουληθεὶς
|
αὐτοὺς |
περὶ
τῶν
ἀρχαίων
εἰς
λόγους |
[1, 25] |
σὺν
καὶ
τῇ
θεωρίᾳ
καὶ
|
αὐτοὺς |
πολιτικοὺς
ὀνομάζει,
τὸ
δὲ
ἐπ´ |
[1, 15] |
μέλλοντα.
αὗται
γοῦν
οὐκ
εἴασαν
|
αὐτοὺς |
τὴν
μάχην
θέσθαι
πρὸς
Καίσαρα |
[1, 17] |
συμβαίνοντος
προσάπτεται.
φαμὲν
δὴ
πρὸς
|
αὐτοὺς |
τὸ
αἴτιον
ἐν
τῷ
ποιεῖν |
[1, 21] |
καὶ
Ὀλδά.
ἔπειτα
περὶ
τοὺς
|
αὐτοὺς |
χρόνους
Ἰωάννης
προφητεύει
μέχρι
τοῦ |