Livre, Chap.
[1, 18]	ἀκούουσιν. ἀγαθοῦ δ´ ἂν ἀνάγκη	θεοῦ	ἀγαθὸν εἶναι τὸν λόγον. πῶς
[1, 7]	δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως σῴζοντος τοῦ	θεοῦ	(ἀγαθὸς γάρ) πολλαί τε καὶ
[1, 27]	υἱοθεσίᾳ τῇ φίλῃ κεκλημένῃ τοῦ	θεοῦ,	ᾄδοντα ἤδη τὴν εὐχὴν καὶ
[1, 27]	οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ ἔστι φόβος	θεοῦ	ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. φάσκοντες
[1, 1]	λήψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον.	θεοῦ	γάρ ἐσμεν συνεργοί· θεοῦ γεώργιον,
[1, 22]	τὰς διανοίας καὶ τὰς λέξεις·	θεοῦ	γὰρ ἦν βούλημα μεμελετημένον εἰς
[1, 1]	κόπον. θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί·	θεοῦ	γεώργιον, θεοῦ οἰκοδομή ἐστε» κατὰ
[1, 24]	ἔσεβον τούτους ὡς ἀφιδρύματα τοῦ	θεοῦ.	γράφει γοῦν ὁ τὴν Φορωνίδα
[1, 18]	τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ἐκτροπήν·	θεοῦ	δὲ σοφίαν» εἴρηκεν ὁ ἀπόστολος
[1, 26]	θεσμὸν ἂν εἴποιμεν τὸν ὑπὸ	θεοῦ	διὰ Μωυσέως παραδεδομένον. ἔχει γοῦν
[1, 20]	κινηθέντες φιλοσοφίᾳ, δυνάμει» τὸν περὶ	θεοῦ	διὰ πίστεως παρειλήφαμεν λόγον, αὐτουργῷ
[1, 1]	παντὶ» φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς	θεοῦ	διάκονοι, ὡς πτωχοί, πολλοὺς δὲ
[1, 27]	σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν νόμιμον εἶναι	θεοῦ	δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα, ἔπειτα
[1, 9]	διαλαβεῖν τὸν ἐπιποθοῦντα τῆς τοῦ	θεοῦ	δυνάμεως ἐπήβολον γενέσθαι; πῶς δὲ
[1, 18]	Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι Χριστὸς	θεοῦ	δύναμίς ἐστι καὶ θεοῦ σοφία.
[1, 23]	λέξασά μοι, γένος πατρῷον καὶ	θεοῦ	δωρήματα. ἕως μὲν οὖν τὸν
[1, 23]	τοῦ δεσμωτηρίου κατὰ βούλησιν τοῦ	θεοῦ	ἐξελθόντα καὶ εἰς τὰ βασίλεια
[1, 1]	εἴη ὁ τῷ θελήματι τοῦ	θεοῦ	ἐξυπηρετῶν, δωρεὰν λαβών, δωρεὰν διδούς.
[1, 23]	ἀκινδύνως ἐκμανθάνοντες τὴν δύναμιν τοῦ	θεοῦ.	ἔτι δὲ Αἰγύπτιοι ἀκοῇ μὴ
[1, 9]	ἐγένετο, φησί, τοῦ λόγου τοῦ	θεοῦ.	ἢ οὐχὶ καὶ ὁ κύριος
[1, 12]	ἣν ἐδίδαξεν ὁ υἱὸς τοῦ	θεοῦ.	ἤδη γοῦν καὶ Ἡσαΐας ὁ
[1, 27]	καὶ γιγνώσκεις τὸ θέλημα τοῦ	θεοῦ	καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα κατηχούμενος
[1, 21]	Ἑβραίοις δὲ οἱ προφῆται δυνάμει	θεοῦ	καὶ ἐπιπνοίᾳ, πρὸ μὲν τοῦ
[1, 24]	τὸ ἑστὸς καὶ μόνιμον τοῦ	θεοῦ	καὶ τὸ ἄτρεπτον αὐτοῦ φῶς
[1, 23]	τὸ τοῦ πέμψαντος εἰπεῖν ὄνομα	θεοῦ	καὶ τὸν μὲν προσκύψαντα πρὸς
[1, 1]	Τιμοθέῳ φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον τοῦ	θεοῦ	καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ τῶν
[1, 17]	ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ	θεοῦ,	κατὰ πρόγνωσιν τῶν αἰώνων ἣν
[1, 18]	δοκησίσοφοι διά τε ἀνθρώπου υἱὸν	θεοῦ	λαλεῖν υἱόν τε ἔχειν τὸν
[1, 21]	βίβλος· δεηθέντες δὲ ὕστερον τοῦ	θεοῦ	λαμβάνουσιν ἡγεμόνα Γοθονιὴλ τὸν ἀδελφὸν
[1, 29]	Ἡσιόδειον ἐπὶ τοῦ πάντων λελέχθαι	θεοῦ	λαμβάνω, εἰ καὶ στοχαστικῶς εἴρηται
[1, 12]	δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ	θεοῦ,	μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν. σοφοὶ
[1, 26]	καὶ σοφία ὁ λόγος τοῦ	θεοῦ.	νόμων τε αὖ ἐξηγητὴς οὗτος
[1, 11]	σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ´ ἐν δυνάμει	θεοῦ.	ὁ γὰρ πνευματικὸς ἀνακρίνει πάντα,
[1, 24]	ὁ στῦλος τὸ ἀνεικόνιστον τοῦ	θεοῦ,	ὁ δὲ πεφωτισμένος στῦλος πρὸς
[1, 27]	ἐστι δύναμις καὶ σοφία τοῦ	θεοῦ,	ὅ τε νόμος τό τε
[1, 29]	τὸν αὖθις δοθέντα, πλὴν ἐκ	θεοῦ	ὅ τε τῆς φύσεως ὅ
[1, 1]	γάρ ἐσμεν συνεργοί· θεοῦ γεώργιον,	θεοῦ	οἰκοδομή ἐστε» κατὰ τὸν ἀπόστολον.
[1, 11]	ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία τοῦ	θεοῦ,	οὐ τῷ μὴ ἀληθεῖ, ἀλλὰ
[1, 24]	τὸ τέλος εἰς εὐσέβειαν ἀναφέρων	θεοῦ.	οὕτω γὰρ τῇ ἀρετῇ χρωμένη
[1, 20]	ἣν παρὰ τῷ υἱῷ τοῦ	θεοῦ	παιδευόμεθα. τοῦτόν φαμεν τὸν τρόπον
[1, 20]	γράμματα παρὰ τῷ υἱῷ τοῦ	θεοῦ	παιδευόμενοι· ἔνθεν οὐδ´ ὡσαύτως κινοῦσι
[1, 24]	κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν	θεοῦ	πατρός. Ἰδέαις δὲ ἐνέχεται τὸ
[1, 4]	πολυποίκιλον» εἴρηκεν τὴν σοφίαν τοῦ	θεοῦ,	πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως, διὰ τέχνης,
[1, 20]	δύναμις» οὖσα καὶ σοφία τοῦ	θεοῦ,	προσιοῦσα δὲ φιλοσοφία ἡ Ἑλληνικὴ
[1, 15]	διεκώλυσεν ἀνθρωποειδῆ καὶ ζῳόμορφον εἰκόνα	θεοῦ	Ῥωμαίους κτίζειν. ἐν γοῦν ἑκατὸν
[1, 24]	βουκόλων κομῶντα κισσῷ στῦλον Εὐίου	θεοῦ.	σημαίνει δὲ ὁ στῦλος τὸ
[1, 18]	Χριστὸς θεοῦ δύναμίς ἐστι καὶ	θεοῦ	σοφία. μή τι οὖν, ὅπερ
[1, 17]	τι σοφίας καὶ κίνησις περὶ	θεοῦ.	τάχα δ´ ἂν εἶεν κλέπται
[1, 19]	εἰρημένα καὶ διὰ τοῦ ἀγνώστου	θεοῦ	τιμᾶσθαι μὲν κατὰ περίφρασιν πρὸς
[1, 5]	σεμνοτέρα φανεῖται καὶ κυριωτέρα, εἰ	θεοῦ	τιμῆς τε καὶ γνώσεως ἕνεκεν
[1, 7]	ποιοῦντες γὰρ τὸ θέλημα τοῦ	θεοῦ	τὸ θέλημα γινώσκομεν. ἀνοίξατε οὖν»
[1, 22]	ἀκοάς. οὐ δὴ ξένον ἐπιπνοίᾳ	θεοῦ	τοῦ τὴν προφητείαν δεδωκότος καὶ
[1, 18]	ἐπειδὴ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ	θεοῦ»	τουτέστι διὰ τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ,
[1, 21]	λεόντων βληθεὶς ὑπὸ Ἀμβακοὺμ προνοίᾳ	θεοῦ	τραφεὶς ἑβδομαῖος ἀνασῴζεται. ἐνταῦθα καὶ
[1, 19]	ὄντως ὄντα θεὸν καταλιπών, ἔρημος	θεοῦ,	ὕδωρ ἄνυδρον ζητῶν, τὴν ἀοίκητον
[1, 5]	ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν εἴρηται παιδείας	θεοῦ,	υἱέ, μὴ ὀλιγώρει, μηδὲ ἐκλύου
[1, 18]	τῆς σκληροκαρδίας αὐτοῖς παρὰ τοῦ	θεοῦ	φαίνηται γενομένη, τοῦ μωράναντος τὴν
[1, 17]	γὰρ ὡς εἰπεῖν αὕτη τοῦ	θεοῦ	ὡς τοῦ πυρὸς τὸ θερμαίνειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010