Livre, Chap. |
[1, 20] |
οὐ
δυνατωτέραν
ποιεῖ
τὴν
ἀλήθειαν,
|
ἀλλ´ |
ἀδύνατον
παρέχουσα
τὴν
κατ´
αὐτῆς |
[1, 7] |
αὐταῖς
εἰσελθὼν
ἐξομολογήσωμαι
τῷ
κυρίῳ.
|
ἀλλ´ |
αἱ
μὲν
εἰς
δικαιοσύνην
ὁδοί, |
[1, 17] |
ἐξουσίαν
τῆς
ὁρμῆς
καὶ
ἀφορμῆς,
|
ἀλλ´ |
ἀκουσίου
τῆς
κακίας
οὔσης.
ὅθεν |
[1, 15] |
δὲ
αὐτοὺς
δικαιοσύνην
μὴ
κρεοφαγοῦντας,
|
ἀλλ´ |
ἀκροδρύοις
χρωμένους.
τοὺς
ἑξηκονταετεῖς
οὗτοι |
[1, 13] |
ὑπάτη
ἐναντία
τῇ
νεάτῃ
οὖσα,
|
ἀλλ´ |
ἄμφω
γε
ἁρμονία
μία,
ἔν |
[1, 17] |
αἴτιον
ἦν
οὐχὶ
μὴ
κωλῦον,
|
ἀλλ´ |
ἀποτρέπον,
εἰ
καὶ
μὴ
προέτρεπεν. |
[1, 24] |
Αἰγύπτιοι
ἐφ´
ἵππων
καὶ
ὀχημάτων,
|
ἀλλ´ |
ἀπώλοντο
θᾶττον
ῥαγείσης
τῆς
θαλάσσης |
[1, 1] |
τοὺς
μὴ
τοιούτους
ἀποδέχεσθαι
συντάττοντας.
|
ἀλλ´ |
ἄρα
Θεοπόμπῳ
μὲν
καὶ
Τιμαίῳ |
[1, 27] |
κηδεμών,
ὅσῳπερ
ψυχὴ
σώματος
ἐντιμότερον.
|
ἀλλ´
|
ἄρα
τῆς
μὲν
τοῦ
σώματος |
[1, 19] |
ῥεόντων
καὶ
εἰκότων
βεβυσμένῃ
λόγων,
|
ἀλλ´ |
αὐτοῦ
τἀγαθοῦ
δὴ
ἐπιστήμη
καὶ |
[1, 1] |
βάρει
εἶναι
ὡς
Χριστοῦ
ἀπόστολοι·
|
ἀλλ´ |
ἐγενήθημεν
ἤπιοι
ἐν
μέσῳ
ὑμῶν, |
[1, 16] |
ἐμπνεῦσαι
τὴν
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ὑπειλήφασιν.
|
ἀλλ´ |
εἰ
καὶ
μὴ
καταλαμβάνει
ἡ |
[1, 18] |
λόγος
οὗτος
ὁ
ἐξ
οἰήσεως,
|
ἀλλ´ |
εἴ
τις
ἀγαθὸς
πρὸς
οἰκοδομὴν |
[1, 21] |
μὴ
αἰχμαλωτισθῆναι
ὑπὸ
τοῦ
Σεναχηρείμ,
|
ἀλλ´ |
εἶναι
ἀπὸ
τῆς
αἰχμαλωσίας
ταύτης |
[1, 1] |
δέ
τις
οὐ
δοκεῖν
δίκαιος,
|
ἀλλ´ |
εἶναι
θέλει»
συνειδέναι
τὰ
κάλλιστα |
[1, 5] |
οὖν
ἡ
τῆς
ἀληθείας
ὁδός,
|
ἀλλ´ |
εἰς
αὐτὴν
καθάπερ
εἰς
ἀέναον |
[1, 9] |
καὶ
ὁ
ἀθλητής,
ὡς
προείρηται,
|
ἀλλ´ |
εἰς
τὴν
σύνταξιν
συμβαλλόμενος.
αὐτίκα |
[1, 7] |
δὲ
οὐκ
ἐξ
ἔργων
ἐδικαιώθη,
|
ἀλλ´ |
ἐκ
πίστεως.
οὐδὲν
οὖν
ὄφελος |
[1, 20] |
οὐ
πολλὰ
αἴτια
λέγοιντ´
ἄν,
|
ἀλλ´ |
ἐκ
πολλῶν
αἴτιον
ἕν
(οὐκ |
[1, 1] |
γραφὴν
ἡγεῖσθαι
ᾗ
μηδεὶς
ἀντερεῖ,
|
ἀλλ´ |
ἐκείνην
εὔλογον
νομιστέον
ᾗ
μηδεὶς |
[1, 19] |
μὴν
ἁπλῶς
πᾶσαν
φιλοσοφίαν
ἀποδεχόμεθα,
|
ἀλλ´ |
ἐκείνην
περὶ
ἧς
καὶ
ὁ
|
[1, 17] |
ἐν
διδακτοῖς
ἀνθρωπίνης
σοφίας
λόγοις,
|
ἀλλ´ |
ἐν
διδακτοῖς
πνεύματος.
ἐπὶ
μὲν |
[1, 11] |
μὴ
ᾖ
ἐν
σοφίᾳ
ἀνθρώπων,
|
ἀλλ´ |
ἐν
δυνάμει
θεοῦ.
ὁ
γὰρ |
[1, 1] |
μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἐν
φωνῇ,
|
ἀλλ´ |
ἐν
τῷ
νοεῖσθαι.
δέδωκεν
δὲ |
[1, 1] |
καὶ
ὑπὸ
τὸν
μόδιον
τίθησιν,
|
ἀλλ´ |
ἐπὶ
τῆς
λυχνίας
φαίνειν
τοῖς |
[1, 11] |
μὴ
πεποιθότες
ὦμεν
ἐφ´
ἑαυτοῖς,
|
ἀλλ´ |
ἐπὶ
τῷ
θεῷ
τῷ
ἐγείροντι |
[1, 28] |
θεόν,
οὐκ
ἐμπειρίαν
τῶν
θνητῶν,
|
ἀλλ´ |
ἐπιστήμην
τῶν
θείων
καὶ
οὐρανίων |
[1, 4] |
δύναμις
τοῦ
ἀναγγεῖλαι
τῷ
βασιλεῖ,
|
ἀλλ´ |
ἔστι
θεὸς
ἐν
οὐρανῷ
ἀποκαλύπτων. |
[1, 12] |
παραβολαῖς
εἰρημένα
πρὸς
αὐτοὺς
παραγγέλλων.
|
ἀλλ´ |
ἔστι
τῷ
ὄντι
ἡ
τῶν |
[1, 11] |
πλούσιος
ἐν
τῷ
πλούτῳ
αὐτοῦ,
|
ἀλλ´ |
ἢ
ἐν
τούτῳ
καυχάσθω
ὁ |
[1, 19] |
ὕδωρ
οὐκ
ἐπ´
ἄλλων
τινῶν,
|
ἀλλ´ |
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἄρτῳ
καὶ |
[1, 14] |
τοῦ
Συρίου,
ᾧ
Πυθαγόρας
ἐμαθήτευσεν.
|
ἀλλ´
|
ἡ
μὲν
ἐν
Μεταποντίῳ
τῆς |
[1, 1] |
κρίσις
δὲ
ἐν
αὐτοῖς
κρίνεται.
|
ἀλλ´ |
ἡ
μὲν
κηρυκικὴ
ἐπιστήμη
ἤδη |
[1, 11] |
γάρ
ποτε
ἡ
ἀλήθεια
οἴησις,
|
ἀλλ´ |
ἡ
μὲν
ὑπόληψις
τῆς
γνώσεως
|
[1, 6] |
προσίεσθαι
οὐχ
ἁπλῶς
ἡ
πίστις,
|
ἀλλ´ |
ἡ
περὶ
τὴν
μάθησιν
πίστις |
[1, 8] |
τἀληθές·
ἀλλ´
οὐ
τοῦτο
τἀκριβέστατον,
|
ἀλλ´ |
ἡ
φύσις
καὶ
τοὐρθόν·
ὃς |
[1, 17] |
δὲ
οὐκ
ἀπεστάλη
ὑπὸ
κυρίου,
|
ἀλλ´
|
ἦλθε,
φασί,
κλαπεῖσα
ἢ
παρὰ |
[1, 1] |
αἵρεσιν
ἀποδεκτέον
οὐ
τὴν
ἀμεμφῆ,
|
ἀλλ´ |
ἣν
οὐδεὶς
εὐλόγως
καταμέμψεται.
οὐκ |
[1, 21] |
λέγῃ
Φημονόην
πρώτην
χρησμῳδῆσαι
Ἀκρισίῳ,
|
ἀλλ´ |
ἴστω
γε
ὅτι
μετὰ
Φημονόην |
[1, 6] |
τὴν
ἄμπελον
καὶ
τὸν
ἵππον,
|
ἀλλ´ |
ὁ
μὲν
γεωργὸς
εἴσεται,
εἰ |
[1, 9] |
τὰ
κατὰ
φιλοσοφίαν
ἐμφαίνεται
γυμνάσματα,
|
ἀλλ´ |
ὁ
νοῦς
γε
τοῦ
προφητικοῦ |
[1, 12] |
στόματος,
ἃ
διαλογίζονται
ἐν
συνεδρίῳ.
|
ἀλλ´ |
ὃ
ἀκούετε
εἰς
τὸ
οὖς, |
[1, 17] |
τὸν
Ἕκτορα
δυνάμενος
οὐ
κεκώλυκεν·
|
ἀλλ´ |
ὃ
μὲν
διὰ
μῆνιν
(ἐπ´ |
[1, 17] |
τοῦ
λόγου
σαρκώσεως,
ἐξακούονται
καθολικώτερον.
|
ἀλλ´ |
οἱ
μὲν
προφῆται,
ἅτε
ἀποσταλέντες |
[1, 21] |
τετάρτῳ
Ἰταλικῶν
Γάιον
Ἰούλιον
Νέπωτα.
|
ἀλλ´ |
οἳ
μὲν
κλέπται
πάντες
καὶ
|
[1, 1] |
μαθόντες
τοὺς
καθωσιωμένους
τῷ
Χριστῷ.
|
ἀλλ´ |
οἳ
μὲν
ὑποκριταί,
καὶ
δὴ |
[1, 21] |
μὴν
τῷ
σχήματι
μηνυόντων
σφίσιν,
|
ἀλλ´, |
οἶμαι,
τῇ
οἰκείᾳ
διαλέκτῳ.
φασὶ |
[1, 19] |
τεχνυδρίων
φιλοσόφους
θήσομεν;
οὐδαμῶς,
εἶπον,
|
ἀλλ´
|
ὁμοίους
μὲν
φιλοσόφοις.
τοὺς
δ´ |
[1, 7] |
εἰς
ἀνθρώπους
οὐ
κατὰ
προηγούμενον,
|
ἀλλ´
|
ὃν
τρόπον
οἱ
ὑετοὶ
καταρρήγνυνται |
[1, 7] |
τὴν
Ἐπικούρειόν
τε
καὶ
Ἀριστοτελικήν,
|
ἀλλ´ |
ὅσα
εἴρηται
παρ´
ἑκάστῃ
τῶν |
[1, 17] |
(καὶ
γὰρ
τὸ
πυρέττειν
ἀκούσιον·
|
ἀλλ´ |
ὅταν
δι´
ἑαυτόν
τις
καὶ |
[1, 29] |
καὶ
στοχαστικῶς
εἴρηται
τῷ
ποιητῇ,
|
ἀλλ´ |
οὐ
καταληπτικῶς·
τόνδε
γὰρ
ἀνθρώποισι |
[1, 7] |
αὐτῆς
τοῦ
ὑετοῦ
ἀπέλαυσε
δυνάμεως,
|
ἀλλ´ |
οὐ
τὴν
αὐτὴν
ἔσχηκε
χάριν |
[1, 8] |
δὲ
κάλλεσιν
νικῷεν
ἂν
τἀληθές·
|
ἀλλ´ |
οὐ
τοῦτο
τἀκριβέστατον,
ἀλλ´
ἡ |
[1, 17] |
οὐχ
ὁ
μὴ
κωλύσας
κύριος.
|
ἀλλ´ |
οὐδ´
ἐπιβλαβὴς
ἡ
δόσις
ἦν, |
[1, 1] |
ἐργάταις
κατ´
ἀξίαν
ἀποδώσειν
ὑπεσχημένου.
|
ἀλλ´ |
οὐδὲ
ἀντιμισθίας
ἐφίεσθαι
χρὴ
τῷ |
[1, 16] |
ἐξασθενεῖ
πράττειν
τὰς
κυριακὰς
ἐντολάς,
|
ἀλλ´ |
οὖν
γε
προκατασκευάζει
τὴν
ὁδὸν |
[1, 24] |
νοούμενος
ὁ
εἷς
ἐστι
θεός.
|
ἀλλ´ |
οὖν
τὸ
πῦρ
ἐκεῖνο
τὸ |
[1, 9] |
ῥᾳδίως
γνῶναι
τὸ
πνεῦμα
εἴρηκεν,
|
ἀλλ´ |
οὐχ
οὕτως
ὡς
ἐκδέξασθαι
μὴ |
[1, 6] |
καὶ
ἀνθρωπίνων
ἐντίθησιν
ἡ
διδασκαλία.
|
ἀλλ´ |
ὡς
ἐν
πενίᾳ
βίου
ὀρθῶς |
[1, 2] |
ἀπό
τινος
ἀπατηλοῦ
τέχνης
καταγοητευομένους,
|
ἀλλ´ |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
περιβολῇ
πλείονι |
[1, 17] |
ἀληθείας
οὐ
κατ´
ἐπίγνωσιν
λαβόντες,
|
ἀλλ´ |
ὡς
ἴδια
σφετερισάμενοι
δόγματα,
καὶ |