Livre, Chap.
[1, 17]	καὶ ἐξευρόντες· ἴσως γὰρ καὶ	πνεῦμα	αἰσθήσεως» ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε δὲ καὶ
[1, 4]	σοφοῖς τῇ διανοίᾳ, οὓς ἐνέπλησα	πνεῦμα	αἰσθήσεως· ἔχουσι μέν τι οἰκεῖον
[1, 4]	σοφοὶ τῇ διανοίᾳ, λαμβάνουσι δὲ	πνεῦμα	αἰσθήσεως» παρὰ τῆς κυριωτάτης σοφίας
[1, 9]	οἷόν τε ῥᾳδίως γνῶναι τὸ	πνεῦμα	εἴρηκεν, ἀλλ´ οὐχ οὕτως ὡς
[1, 1]	ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὸ	πνεῦμα	ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν
[1, 1]	οἶδ´ ὅτι παραβαλλομένη πρὸς τὸ	πνεῦμα	ἐκεῖνο τὸ κεχαριτωμένον, οὗ κατηξιώθημεν
[1, 1]	ἐν ἐμοί, ὁ θεός, καὶ	πνεῦμα	εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις
[1, 4]	φυλῆς Ἰούδα, καὶ ἐνέπλησᾳ αὐτὸν	πνεῦμα	θεῖον σοφίας καὶ συνέσεως καὶ
[1, 5]	ἔν τε τῷ αἰῶνι, ὅτι	πνεῦμα	κυρίου πεπλήρωκε τὴν οἰκουμένην. κἄν
[1, 1]	ψυχὴ γάρ, οἶμαι, ψυχῇ καὶ	πνεῦμα	πνεύματι συναπτόμενα κατὰ τὴν τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010