Livre, Chap.
[1, 23]	αὐτή τε μήτηρ κἄλαβέν μ´	εἰς	ἀγκάλας. εἶπεν δὲ θυγάτηρ βασιλέως·
[1, 5]	ὁδός, ἀλλ´ εἰς αὐτὴν καθάπερ	εἰς	ἀέναον ποταμὸν ἐκρέουσι τὰ ῥεῖθρα
[1, 16]	γνωσθήσεται τὸ λαλούμενον; ἔσεσθε γὰρ	εἰς	ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα, εἰ τύχοι,
[1, 15]	τὴν Σίβυλλαν, καὶ τὸ μὲν	εἰς	ἀέρα χωρῆσαν αὐτῆς μετὰ τελευτήν,
[1, 21]	ἀπὸ Φρυγίας διάβασις καὶ Ἴωνος	εἰς	Ἀθήνας ἄφιξις καὶ ὁ δεύτερος
[1, 21]	τρία, εἴς τε τὴν Ἀμαζόνων	εἰς	Ἀθήνας στρατείαν καὶ τὴν Ἑλένης
[1, 16]	δὲ Ἆπιν Αἰγύπτιον αὐτόχθονα πρὶν	εἰς	Αἴγυπτον ἀφικέσθαι τὴν Ἰώ, μετὰ
[1, 21]	Νεχαὼ βασιλεὺς Αἰγύπτου δήσας ἀπήγαγεν	εἰς	Αἴγυπτον, καταστήσας ἀντ´ αὐτοῦ βασιλέα
[1, 21]	Ἰακὼβ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα αἱ	εἰς	Αἴγυπτον κατελθοῦσαι. φαίνονται δὲ εἶναι
[1, 21]	ἔτη ἑβδομήκοντα) πλὴν ὀλίγων, οἳ	εἰς	Αἴγυπτον κατέφυγον. προφητεύουσι δὲ καὶ
[1, 23]	διὰ πολυχρόνιον λιμὸν ἐκ Βαβυλῶνος	εἰς	Αἴγυπτον μεταναστάντων. ἑβδόμῃ γενεᾷ γεννηθεὶς
[1, 5]	τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου	εἰς	Ἅιδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς
[1, 19]	ἀρχῆς ἀπολείπουσαι ἐκκλησίαν. αὐτίκα ὁ	εἰς	αἵρεσιν ὑποπεσὼν διέρχεται δι´ ἐρημίας
[1, 1]	οὐδὲ ἀντιμισθίας ἐφίεσθαι χρὴ τῷ	εἰς	ἄνδρας ἐγγραφομένῳ. οὐ γὰρ ὁ
[1, 16]	βάρβαροι. Αἰγύπτιοι γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν	εἰς	ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 17]	γάρ τινα ὠφέλειαν τότε ἡ	εἰς	ἀνθρώπους ἐρχομένη κλοπή, οὐ τοῦ
[1, 7]	καὶ αὐτῇ φιλοσοφίᾳ θεόθεν ἥκειν	εἰς	ἀνθρώπους οὐ κατὰ προηγούμενον, ἀλλ´
[1, 17]	μὴ κωλύων; ἤδη δὲ καὶ	εἰς	ἀπέμφασιν αὐτοῖς ὁ λόγος χωρεῖ,
[1, 27]	τινὰ ἐκ τοῦ κακῶς πράττειν	εἰς	ἀρετήν τε καὶ εὐπραγίαν μετάγειν
[1, 21]	Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου	εἰς	Ἀσίαν διάβασιν ἔτη χίλια. ἐντεῦθεν
[1, 7]	καὶ ἡ φυτουργία, ἐργάζεσθαι ὅσα	εἰς	αὐτά τε τὰ φυτώρια καὶ
[1, 5]	ἡ τῆς ἀληθείας ὁδός, ἀλλ´	εἰς	αὐτὴν καθάπερ εἰς ἀέναον ποταμὸν
[1, 6]	τίνα τε ἀποθετέον καὶ ἀποθησαυριστέον	εἰς	αὐτήν, καὶ ὅτε ταῦτα προκομιστέον,
[1, 25]	τῷ ὁμωνύμῳ βιβλίῳ τούς τε	εἰς	αὐτὸν ἀφορῶντας καὶ βιοῦντας ἐνεργῶς
[1, 24]	οἷός ἐστιν ὁ κύριος τοὺς	εἰς	αὐτὸν καὶ δι´ αὐτοῦ πιστεύοντας
[1, 21]	τοίνυν Ναβουχοδονόσορ τυφλώσας τὸν Σεδεκίαν	εἰς	Βαβυλῶνα ἀπάγει καὶ τὸν λαὸν
[1, 21]	τούτου πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει ὁ Ἰσραὴλ	εἰς	Βαβυλῶνα ἀπήχθη Σαλμανασάρ τε ὁ
[1, 21]	τῆς ἐπὶ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου	εἰς	Βαβυλῶνα γενομένης τὰ ὑπὸ Δανιὴλ
[1, 21]	ἑπομένου βασιλεύοντος Ἰωακεὶμ ἡ αἰχμαλωσία	εἰς	Βαβυλῶνα γίνεται ὑπὸ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ
[1, 21]	ἀρχιερέως Ἀβιμέλεχ. οὗτος τὸν Σαοὺλ	εἰς	βασιλέα ἔχρισεν, ὃς πρῶτος ἐβασίλευσεν
[1, 24]	μόνῳ τῷ θυμοειδεῖ τῆς ψυχῆς	εἰς	βασιλείαν συγχρώμενον, καθ´ ὃ εἶδος
[1, 21]	ὁμογενῆ ἐπακούειν. ἐλέφαντος γοῦν ἐμπεσόντος	εἰς	βόρβορον καὶ βοήσαντος παρών τις
[1, 3]	Ἀθηναῖος ἀποτείνεται καὶ γράφει Σόλων·	εἰς	γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰς
[1, 15]	κληδόσι μαντευόμενον, ἐκ δὲ τοῦ	εἰς	γῆν μεταβαλόντος σώματος πόας ὡς
[1, 10]	σπουδάζειν ἐπὶ τοῖς ὀνόμασι, πλουσιώτερος	εἰς	γῆρας ἀναφανήσῃ φρονήσεως. καὶ ἔν
[1, 1]	ἡ πραγματεία, ἀλλά μοι ὑπομνήματα	εἰς	γῆρας θησαυρίζεται, λήθης φάρμακον, εἴδωλον
[1, 25]	νοῦν ἔχων πάντα τὰ αὑτοῦ	εἰς	γνῶσιν συντείνας βιώσειεν, κατευθύνας μὲν
[1, 23]	παραλαβεῖν, Ἕλληνας δὲ παρὰ Φοινίκων.	εἰς	δὲ τὴν ἀνδρῶν φύσιν ᾄξας
[1, 21]	τὰ Φθιωτικὰ τὰ ἀπὸ Δευκαλίωνος.	εἰς	δὲ τὸν χρόνον τῶν Τρωϊκῶν
[1, 21]	κεκλῆσθαι Ἄρτεμιν καὶ ταύτην παραγενομένην	εἰς	Δελφοὺς ᾆσαι· ὦ Δελφοί, θεράποντες
[1, 26]	τε αὖ Λυκοῦργον τὰ νομοθετικὰ	εἰς	Δελφοὺς πρὸς τὸν Ἀπόλλωνα συνεχὲς
[1, 5]	πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας	εἰς	δικαιοσύνην Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία, νυνὶ
[1, 7]	τῷ κυρίῳ. ἀλλ´ αἱ μὲν	εἰς	δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως σῴζοντος τοῦ
[1, 24]	ἐξομολογήσηται ὅτι κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς	εἰς	δόξαν θεοῦ πατρός. Ἰδέαις δὲ
[1, 11]	τῶν στοιχείων φύσιν καὶ πολιτεύεσθαι	εἰς	δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ διδάσκει
[1, 28]	κεχαρισμένα δὲ πράττειν, τὸ πᾶν	εἰς	δύναμιν. μικτὴ δὲ φιλοσοφίᾳ οὖσα
[1, 16]	πρῶτοι κατέδειξαν καὶ τὸν ἐνιαυτὸν	εἰς	δώδεκα μῆνας διεῖλον καὶ ἐν
[1, 1]	ἀγνοίας πολεμουμένους μεταδιδάσκοντες καὶ μετάγοντες	εἰς	εἰρήνην τὴν ἐν λόγῳ καὶ
[1, 16]	μισθοῦ συνηγορῆσαι πρῶτον δικανικὸν λόγον	εἰς	ἔκδοσιν γραψάμενον Ἀντιφῶντα Σωφίλου Ῥαμνούσιον,
[1, 16]	διερμηνεύῃ. Ναὶ μὴν ὀψέ ποτε	εἰς	Ἕλληνας ἡ τῶν λόγων παρῆλθε
[1, 15]	ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον δὲ καὶ	εἰς	Ἕλληνας κατῆλθεν. προέστησαν δ´ αὐτῆς
[1, 22]	θεοῦ γὰρ ἦν βούλημα μεμελετημένον	εἰς	Ἑλληνικὰς ἀκοάς. οὐ δὴ ξένον
[1, 23]	μοι, παρ´ ἄκρα ποταμοῦ, λάσιον	εἰς	ἕλος βαθύ. Μαριὰμ δ´ ἀδελφή
[1, 19]	ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ	εἰς	ἐμέ» οὗτοι οὖν οἱ ἀνοιγόμενοι
[1, 13]	ὡς εἶδος ἢ ὡς γένος	εἰς	ἓν συνάπτεται. ἤδη δὲ καὶ
[1, 21]	εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν	εἰς	ἐνιαυτόν« Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων
[1, 1]	ποιεῖσθαι τοῖς ἀκροωμένοις ἐπιτρεπτέον οὐδὲ	εἰς	ἐξέτασιν ἔκδοτον παραδοτέον τὸν λόγον
[1, 3]	εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ	εἰς	ἔπη αἱμύλου ἀνδρός· ὑμῶν δὲ
[1, 1]	ἐκρινόμεθα. Ἤδη δὲ οὐ γραφὴ	εἰς	ἐπίδειξιν τετεχνασμένη ἥδε ἡ πραγματεία,
[1, 21]	χρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν βασιλέων παραθέσθαι	εἰς	ἐπίδειξιν τῆς τοῦ σωτῆρος γενέσεως·
[1, 4]	συναύξει δὲ τὴν ἐπιβολὴν ἡ	εἰς	ἐπιστήμην συνάσκησις. εἰκότως τοίνυν ὁ
[1, 1]	πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων,	εἰς	ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ
[1, 27]	ἔχοντα κατίδῃ ὡς ἀνίατον δοκεῖν	εἰς	ἔσχατον ἀδικίας ἐλαύνοντα, τότε ἤδη
[1, 1]	πῖόν ἐστι πολυπραγμονεῖ, ὃ δὲ	εἰς	εὐγένειαν τηρεῖ. τὸ γάλα τοῦ
[1, 11]	εὑρήσετε» λέγει, ἀλλὰ τὴν ζήτησιν	εἰς	εὕρεσιν περαιοῖ, τὴν κενὴν ἐξελάσας
[1, 24]	ἀγαθὴν μετ´ ἀληθείας, τὸ τέλος	εἰς	εὐσέβειαν ἀναφέρων θεοῦ. οὕτω γὰρ
[1, 1]	ἀπολλυμένην βρῶσιν, ἀλλὰ τὴν μένουσαν	εἰς	ζωὴν αἰώνιον, τροφὴ δὲ καὶ
[1, 27]	ἀλλὰ μεταβαίνειν ἐκ τοῦ σκότους	εἰς	ζωὴν« καὶ παραθέντα τῇ σοφίᾳ
[1, 23]	ἐντεῦθεν καὶ ποιμαίνει πρόβατα προδιδασκόμενος	εἰς	ἡγεμονίαν ποιμενικῇ· προγυμνασία γὰρ βασιλείας
[1, 1]	ἧκον δὴ σὺν θεῷ καὶ	εἰς	ἡμᾶς τὰ προγονικὰ ἐκεῖνα καὶ
[1, 21]	λέγει Δανιήλ· μακάριος ὁ φθάσας	εἰς	ἡμέρας ατλεʹ μέχρι γὰρ τούτων
[1, 21]	μακάριος ὁ ὑπομένων καὶ φθάσας	εἰς	ἡμέρας ατλεʹ Φλαύιος δὲ Ἰώσηπος
[1, 19]	παραφέροντα καὶ κατασύροντα εἰς θάλασσαν,	εἰς	ἣν ἐκδίδοται ὁ παρεκτραπεὶς ἐκ
[1, 24]	πεῖραν τῶν δοκούντων δεινῶν φανῇ,	εἰς	ἣν ἐξ ἀνοδίας παρέπεμπεν αὐτούς.
[1, 20]	εἰς τὴν καθόλου δὲ δικαιοσύνην	(εἰς	ἣν εὑρίσκεται συνεργός, καθάπερ καὶ
[1, 19]	ἀλλότριον» τὸν παραφέροντα καὶ κατασύροντα	εἰς	θάλασσαν, εἰς ἣν ἐκδίδοται ὁ
[1, 1]	ἕληταί τις ἑστιᾶσθαι, βέβαιος οὗτος	εἰς	θείων λόγων παραδοχήν, κρίσιν εὔλογον
[1, 27]	καὶ λέγοντα· γενέσθω μοι κύριος	εἰς	θεόν. τοῦ νόμου δὲ τὴν
[1, 4]	δεδικαιωμένοις βοήθεια θησαυρίζεται καὶ ἡ	εἰς	θεοσέβειαν συναίσθησις. ~(Ἦν μὲν οὖν
[1, 21]	ὁ Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως	εἰς	Θήβας ἔρχεται καὶ τῶν Ἑλληνικῶν
[1, 21]	τε γεωργία καὶ ἡ Κάδμου	εἰς	Θήβας παρουσία Μίνωός τε βασιλεία.
[1, 16]	ἱεροῖς μίσγεσθαι γυναιξὶν ἐκώλυσαν μηδ´	εἰς	ἱερὰ εἰσιέναι ἀπὸ γυναικὸς ἀλούτους
[1, 19]	χόρτον ὥριμον, ἵνα ἔχῃς πρόβατα	εἰς	ἱματισμόν. ὁρᾷς ὅπως καὶ τῆς
[1, 17]	πάντα μὲν οὖν οἰκονομεῖται ἄνωθεν	εἰς	καλόν, ἵνα γνωρισθῇ διὰ τῆς
[1, 24]	δυναστείαν πεποιημένον, τὸ δὲ φιλόκαλον,	εἰς	καλὸν καταχρωμένης τῆς ψυχῆς τῷ
[1, 21]	Μισαὴλ Ἀνανίας τε καὶ Ἀζαρίας	εἰς	κάμινον ἐμβληθέντες πυρὸς δι´ ἐπιφανείας
[1, 1]	καὶ τῆς πόας ἁπάσης γεωργικῶς	εἰς	καταφύτευσιν ἀμπελῶνος. ἀγὼν γὰρ καὶ
[1, 5]	προφητικῶς τοὺς εἰρηνικῶς ἐποπτεύσαντας πολυτρόπως	εἰς	κλῆσιν πεπαιδαγωγῆσθαι. τί οὖν; ἠθέλησε
[1, 21]	Ζεύς, ἥ τε τῆς Εὐρώπης	εἰς	Κρήτην ἐκ Φοινίκης ἀνακομιδή. κατὰ
[1, 21]	σῴζονται. τότε διὰ δράκοντα Δανιὴλ	εἰς	λάκκον λεόντων βληθεὶς ὑπὸ Ἀμβακοὺμ
[1, 21]	βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν ἀρχαίων	εἰς	λόγους τῶν τῇδε τῇ πόλει
[1, 21]	κατὰ Κρότωπον, γενεαὶ τεσσαράκοντα ἀριθμοῦνται·	εἰς	μέντοι τὰ ἑκατὸν ἔτη τρεῖς
[1, 21]	Ἀσσυρίων μετῴκισε τοὺς ἐν Σαμαρείᾳ	εἰς	Μήδους καὶ Βαβυλῶνα. πάλιν τὸν
[1, 24]	ἐρημίας πολλῆς καὶ χρόνου μακροῦ,	εἰς	μόνον τὸ πιστεύειν τὸν θεὸν
[1, 21]	εὐδοκίμουν. καὶ τοὺς μὲν ἀναφερομένους	εἰς	Μουσαῖον χρησμοὺς Ὀνομακρίτου εἶναι λέγουσι,
[1, 1]	εἰς σύνεσιν, παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν	εἰς	νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου. ψυχὴ
[1, 23]	γὰρ ὕδωρ μῶυ ὀνομάζουσιν Αἰγύπτιοι)	εἰς	ὃ ἐκτέθειται τεθνηξόμενος. καὶ γάρ
[1, 21]	μυριάδας ἀνδρῶν Αἰγυπτίων ἀπεσταλκέναι αὐτῷ	εἰς	οἰκοδομὴν τοῦ νεώ, ἅτερος δὲ
[1, 1]	τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας,	εἰς	οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
[1, 21]	ἐν τοῖς Τριαγμοῖς καὶ Πυθαγόραν	εἰς	Ὀρφέα ἀνενεγκεῖν τινα ἱστορεῖ. Ἐπιγένης
[1, 21]	δὲ ἐν τοῖς Περὶ τῆς	εἰς	Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι λέγει
[1, 21]	Ὀνομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος, οὗ τὰ	εἰς	Ὀρφέα φερόμενα ποιήματα λέγεται εἶναι,
[1, 24]	ἐκ γῆς καὶ ἀνατρέχοντος αὖθις	εἰς	οὐρανὸν διὰ τοῦ ξύλου, δι´
[1, 1]	λόγοις ἐφόδια ζωῆς ἀιδίου λαβόντες	εἰς	οὐρανὸν πτεροῦνται. θαυμασιώτατα τοίνυν ὁ
[1, 14]	ἀκουσταὶ Κράτης τε καὶ Κράντωρ,	εἰς	οὓς ἡ ἀπὸ Πλάτωνος κατέληξεν
[1, 15]	σοφούς τινας πρώτους γενέσθαι λέγουσιν,	εἰς	οὓς ἥ τε τῶν Ἐφεσίων
[1, 5]	παιδίσκην ὀνόματι Ἄγαρ τὴν Αἰγυπτίαν	εἰς	παιδοποιίαν ἐπιτρέπει τῷ Ἀβραάμ. ἡ
[1, 7]	αὐτά τε τὰ φυτώρια καὶ	εἰς	παραδείσους καὶ τὰ ὡραῖα καὶ
[1, 16]	τὸ ἦθος προτυποῦσα καὶ προστύφουσα	εἰς	παραδοχὴν τῆς ἀληθείας τὸν τὴν
[1, 21]	αἰχμαλωσίας καὶ τῆς τοῦ λαοῦ	εἰς	πατρῴαν γῆν ἀποκαταστάσεως εἰς τὴν
[1, 21]	τε Ἀμφικτύονος βασιλεία καὶ ἡ	εἰς	Πελοπόννησον Δαναοῦ παρουσία καὶ ἡ
[1, 14]	οὗτος βασιλέα Δαρεῖον παρακαλοῦντα ἥκειν	εἰς	Πέρσας ὑπερεῖδεν. ~(Οἵδε μὲν οἱ
[1, 23]	θήλεα τρέφειν αὐτούς (ἀσθενὲς γὰρ	εἰς	πόλεμον γυνή) διαφθείρειν δὲ τὰ
[1, 28]	ἐμφαίνουσαν ἢ ὡς ἐντολὴν κυροῦσαν	εἰς	πολιτείαν ὀρθὴν ἢ θεσπίζουσαν ὡς
[1, 23]	τραφεὶς βασιλικῶς περιστάσει κέχρηται τοιαύτῃ.	εἰς	πολυανθρωπίαν ἐπιδεδωκότων ἐν Αἰγύπτῳ τῶν
[1, 21]	τὸν ταῦρον τελευτήσαντα καὶ ταριχευθέντα	εἰς	σορὸν ἀποτεθεῖσθαι ἐν τῷ ναῷ
[1, 21]	Ἐπιμενίδης τε ὁ Κρής, ὅστις	εἰς	Σπάρτην ἀφίκετο, καὶ Ζωροάστρης ὁ
[1, 15]	ξενίζεται. παρατήρει μοι τοὺς χρόνους	εἰς	σύγκρισιν τῆς Μωυσέως ἡλικίας καὶ
[1, 1]	ἐπιφέρει· καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου	εἰς	σύνεσιν, παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν εἰς
[1, 16]	ἱστόρησαν. παρεθέμην δὲ αὐτῶν ὀλίγα	εἰς	σύστασιν τῆς παρὰ βαρβάροις εὑρετικῆς
[1, 27]	φόβον ὁ νόμος, ἐλεήμων οὗτος	εἰς	σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεις
[1, 1]	πολιτείαν αὐτήν· οὐκ εἰσελεύσεται δὲ	εἰς	τὰ ἅγια μίσθωμα πόρνης» φησίν.
[1, 15]	καὶ περιετέμετο, ἵνα δὴ καὶ	εἰς	τὰ ἄδυτα κατελθὼν τὴν μυστικὴν
[1, 23]	βούλησιν τοῦ θεοῦ ἐξελθόντα καὶ	εἰς	τὰ βασίλεια παρελθόντα ἐπιστῆναι κοιμωμένῳ
[1, 19]	ἀπέστειλα οὖν διὰ τοῦτό σε	εἰς	τὰ ἔθνη, ἀνοῖξαι» φησίν, ὀφθαλμοὺς
[1, 19]	κατ´ ἀλήθειαν ἑδραιότητος, συνεκρυεὶς αὖθις	εἰς	τὰ ἐθνικὰ καὶ ἄτακτα τοῦ
[1, 18]	γὰρ ἐκδιδάσκεσθαι τὸν λόγον καὶ	εἰς	τὰς τραπέζας τὸ ἀργύριον βάλλεσθαι
[1, 10]	ψαλμὸς ἐκεῖνος· ὁ δίκαιος ζήσεται	εἰς	τέλος, ὅτι οὐκ ὄψεται καταφθοράν,
[1, 2]	δ´ οὖν καὶ μὴ συμβαλλόμενα	εἰς	τέλος συγκοσμεῖ τὸν τεχνίτην, καὶ
[1, 21]	λαοῦ εἰς πατρῴαν γῆν ἀποκαταστάσεως	εἰς	τὴν αἰχμαλωσίαν τὴν ἐπὶ Οὐεσπεσιανοῦ
[1, 14]	Ἀντισθένης μὲν ἐκύνισε, Πλάτων δὲ	εἰς	τὴν Ἀκαδημίαν ἀνεχώρησε. παρὰ Πλάτωνι
[1, 13]	συναγαγεῖν τὰ οἰκεῖα σπέρματα, κἂν	εἰς	τὴν ἀλλοδαπὴν ἐκπέσῃ γῆν. πάμπολλα
[1, 21]	ἄρχοντα, ἐφ´ οὗ φασιν Ἀλέξανδρον	εἰς	τὴν Ἀσίαν διαβῆναι, ὡς μὲν
[1, 24]	Ἀθηναίων ἀποστὰς ἐπήγαγε τοὺς βαρβάρους	εἰς	τὴν Ἀττικὴν καὶ τοὺς ἐπικαίρους
[1, 7]	ὃν τρόπον οἱ ὑετοὶ καταρρήγνυνται	εἰς	τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν καὶ
[1, 22]	πολλὰ τῶν παρ´ ἡμῖν μετενέγκας	εἰς	τὴν ἑαυτοῦ δογματοποιίαν. Νουμήνιος δὲ
[1, 22]	ἐκ τῆς τῶν Ἑβραίων διαλέκτου	εἰς	τὴν Ἑλλάδα γλῶττάν φασιν ἐπὶ
[1, 22]	Ἱεροσολυμίτας τὰς παρ´ αὐτοῖς προφητείας	εἰς	τὴν Ἑλλάδα διάλεκτον ἑρμηνεῦσαι. οἳ
[1, 4]	μεγαλοφυῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς ἐξερευνᾶν διδάσκει	εἰς	τὴν ἐπὶ τὴν θεοσέβειαν προκοπήν.
[1, 21]	εἶναι ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ταύτης	εἰς	τὴν ἐσχάτην, ἣν ἐποιήσατο Ναβουχοδονόσορ
[1, 4]	προφητείας, τὴν ἑαυτῆς ἐνδεικνυμένην δύναμιν	εἰς	τὴν ἡμετέραν εὐεργεσίαν, ὅτι πᾶσα
[1, 15]	τὴν γένεσιν, ἀστέρος αὐτοῖς καθηγουμένου	εἰς	τὴν Ἰουδαίαν ἀφικνούμενοι γῆν) Ἰνδῶν
[1, 20]	ἡ φιλοσοφία τοὺς Ἕλληνας, οὐκ	εἰς	τὴν καθόλου δὲ δικαιοσύνην (εἰς
[1, 5]	τῆς τῶν οὐρανίων θέας μετιὼν	εἰς	τὴν κατὰ θεὸν πίστιν τε
[1, 2]	αὐτοῖς χρωμένους φράσει, μὴ συνεμβαίνοντας	εἰς	τὴν κατὰ μέρος ἄχρι συγγνώσεως
[1, 7]	τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν καὶ	εἰς	τὴν κοπρίαν καὶ ἐπὶ τὰ
[1, 7]	τε καὶ ποικίλαι καὶ φέρουσαι	εἰς	τὴν κυρίαν ὁδόν τε καὶ
[1, 26]	συγκεκλεισμένοι, φόβῳ δηλαδὴ ἀπὸ ἁμαρτιῶν,	εἰς	τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθήσεσθαι. ὥστε
[1, 21]	ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ καὶ μετὰ Ἔσδρα	εἰς	τὴν πατρῴαν γῆν ἀναζεύγνυσι· δι´
[1, 21]	ἔστη τὸ βδέλυγμα ὑπὸ Νέρωνος	εἰς	τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν μέχρι
[1, 9]	ὁ ἀθλητής, ὡς προείρηται, ἀλλ´	εἰς	τὴν σύνταξιν συμβαλλόμενος. αὐτίκα καὶ
[1, 21]	πεντακόσια εἴκοσι τρία μῆνες ἑπτὰ	εἰς	τὴν τοῦ Δαβὶδ τελευτήν. καὶ
[1, 1]	καὶ ἐπαγγειλάμενος ἐπὶ πολλῶν καταστήσειν»	εἰς	τὴν τοῦ κυρίου χαρὰν» προσέταξεν
[1, 1]	συγγραψαμένου ἢ καὶ ἄλλου του	εἰς	τὸ αὐτὸ ἴχνος ἐμβεβηκότος. ἔστι
[1, 6]	εἴς τε τὰ ἄλλα καὶ	εἰς	τὸ γεννᾶν, ὥσπερ καὶ ἐν
[1, 21]	αἰχμαλωσία ἐπὶ ἔτη ἑβδομήκοντα καταλήξασα	εἰς	τὸ δεύτερον ἔτος τῆς Δαρείου
[1, 11]	ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει,	εἰς	τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τὰ διαφέροντα·
[1, 18]	τὸ ἀργύριον βάλλεσθαι δεδοκιμασμένον ἀκριβῶς	εἰς	τὸ ἐκδανείζεσθαι. ὅθεν ἐπιφέρει· λόγος
[1, 1]	δὲ ἀποκρυψαμένῳ τὸ πιστευθὲν ἀργύριον	εἰς	τὸ ἐκδανεῖσαι καὶ αὐτὸ ὅπερ
[1, 1]	ἐπὶ τούτοις ὁ ἀχρεῖος δοῦλος	εἰς	τὸ ἐξώτερον» ἐμβληθήσεται σκότος» σὺ
[1, 26]	ὡς οἷόν τε αὐτοῖς, ἐπαίροντες	εἰς	τὸ θεῖον κατ´ εἰκόνα τῆς
[1, 26]	παραδεδομένον. ἔχει γοῦν τὴν ἀγωγὴν	εἰς	τὸ θεῖον. λέγει δὲ καὶ
[1, 28]	πραγματείας ἴδια, τὸ τρίτον δὲ	εἰς	τὸ ἱερουργικόν, ὅ ἐστιν ἤδη
[1, 14]	παρὰ Πλάτωνι Ἀριστοτέλης φιλοσοφήσας μετελθὼν	εἰς	τὸ Λύκειον κτίζει τὴν Περιπατητικὴν
[1, 12]	ἐκδέχεσθαι κελεύων, καὶ καθάπερ ἠκούσαμεν	εἰς	τὸ οὖς, οὕτω καὶ παραδιδόναι
[1, 12]	ἐν συνεδρίῳ. ἀλλ´ ὃ ἀκούετε	εἰς	τὸ οὖς, φησὶν ὁ κύριος,
[1, 1]	γλώττης, ὠφελοῦσα· ὅτι ὁ σπείρων	εἰς	τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος
[1, 17]	τὸ συμφέρον σκοπουμένου, κατευθυνούσης δὲ	εἰς	τὸ συμφέρον τῆς προνοίας τὴν
[1, 26]	λαμβάνειν τοὺς νόμους ἱστοροῦσι φοιτῶντα	εἰς	τὸ τοῦ Διὸς ἄντρον, τόν
[1, 20]	καὶ ὁ δεύτερος βαθμὸς τῷ	εἰς	τὸ ὑπερῷον ἀνιόντι καὶ ὁ
[1, 1]	ὥσπερ τῶν πόλεων τὰ οἰκοδομήματα,	εἰς	τόδε ἀφικνοῦνται, εἰ μὴ μεταλήψεως
[1, 4]	κυρίου καὶ μετ´ αὐτοῦ ἐστιν	εἰς	τὸν αἰῶνα, ᾗ φησιν ἡ
[1, 7]	δὲ καὶ εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως	εἰς	τὸν περὶ ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ
[1, 11]	συλαγωγῶν» ἀπὸ τῆς πίστεως τῆς	εἰς	τὸν Χριστὸν διὰ τῆς φιλοσοφίας
[1, 15]	τὸν ὑπερουράνιον τόπον ὑπομεῖναι ἐλθεῖν	εἰς	τόνδε τὸν τάρταρον καὶ σῶμα
[1, 22]	Φιλαδέλφου ἐπικληθέντος, τὴν μεγίστην φιλοτιμίαν	εἰς	τοῦτο προσενεγκαμένου, Δημητρίου τοῦ Φαληρέως
[1, 1]	διειδέστερον ὕδωρ ἀναδίδωσι, τρέπεται δὲ	εἰς	φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει οὐδείς. καὶ
[1, 15]	δὲ οὐκ ἀρνεῖται τὰ κάλλιστα	εἰς	φιλοσοφίαν παρὰ τῶν βαρβάρων ἐμπορεύεσθαι
[1, 21]	μεταγενέστερος, ἐφ´ οὗ ἡ Μενελάου	εἰς	Φοινίκην ἄφιξις, ὡς προείρηται. Ἐρατοσθένης
[1, 21]	μετὰ τὴν Τροίας ἅλωσιν Μενελάῳ	εἰς	Φοινίκην ἄφιξις, ὥς φησι Μένανδρος
[1, 21]	Σολομῶντος βασιλείας, ἐφ´ οὗ Μενέλεως	εἰς	Φοινίκην γενόμενος ἐδείχθη, τριακοσιοστῷ ἔτει
[1, 23]	περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι ἱστορεῖ κατακλεισθέντα	εἰς	φυλακὴν Μωυσέα ὑπὸ Χενεφρέους τοῦ
[1, 17]	καθάπερ ὑπὸ Προμηθέως, πῦρ ὀλίγον	εἰς	φῶς ἐπιτήδειον χρησίμως ζωπυρούμενον, ἴχνος
[1, 19]	αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους	εἰς	φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ
[1, 26]	ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν ἐγένετο	εἰς	Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν.
[1, 5]	ὡς ὁ νόμος τοὺς Ἑβραίους	εἰς	Χριστόν. προπαρασκευάζει τοίνυν ἡ φιλοσοφία

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/01/2010