Livre, Chap. |
[1, 19] |
τέχνας
κυπτάζοντα
ζῆν
οὐδὲ
πολυμαθοῦντα,
|
ἀλλὰ |
ἄλλο
τι,
ἐπεὶ
ἔγωγε
ᾤμην |
[1, 19] |
οἳ
καὶ
ὕδωρ
ψιλὸν
εὐχαριστοῦσιν.
|
ἀλλὰ |
ἀποπήδησον,
μὴ
χρονίσῃς
ἐν
τῷ |
[1, 23] |
τῶν
πολὺν
χρόνον
οὐκ
ἀποδιδόντων,
|
ἀλλὰ |
ἀποστερούντων.
~(Ἔστιν
οὖν
ὁ
Μωυσῆς |
[1, 18] |
ἀληθῆ
φιλοσοφίαν
δι´
υἱοῦ
παραδιδομένην.
|
ἀλλὰ |
γὰρ
καὶ
ὁ
δοκησίσοφος
παραινέσεις |
[1, 1] |
δικαιοσύνη,
εἰ
πάντων
ἡ
δικαιοσύνη;
|
ἀλλὰ |
γὰρ
τὰ
μυστήρια
μυστικῶς
παραδίδοται, |
[1, 8] |
δὲ
εὐγλωσσίᾳ
νικᾷ,
σοφὸς
μέν,
|
ἀλλὰ |
γὰρ
τὰ
πράγματα
κρείσσω
νομίζω |
[1, 21] |
τὰς
βαρβάρων
φωνὰς
μηδὲ
διαλέκτους,
|
ἀλλὰ |
γλώσσας
λέγεσθαι.
ὁ
Πλάτων
δὲ |
[1, 11] |
μετὰ
τοῦ
υἱοῦ
τῆς
ἐλευθέρας,
|
ἀλλὰ |
γοῦν
σπέρμα
ἐστὶν
Ἀβραὰμ
τὸ |
[1, 17] |
ὑπὸ
τοῦ
κυρίου,
οὐ
κλέπται,
|
ἀλλὰ |
διάκονοι.
φησὶ
γοῦν
ἡ
γραφή· |
[1, 20] |
οὐδ´
ὡσαύτως
κινοῦσι
τὰς
ψυχάς,
|
ἀλλὰ |
διαφόρῳ
διδασκαλίᾳ.
εἰ
δὲ
καὶ |
[1, 1] |
οὐδὲ
κατὰ
τὸ
παρὸν
μεταλαμβάνει,
|
ἀλλὰ |
ἐλπίδι
ἀπεκδεχόμενος
τὴν
ἀποδοθησομένην
πάντως |
[1, 11] |
θεοῦ,
οὐ
τῷ
μὴ
ἀληθεῖ,
|
ἀλλὰ |
καθ´
ὑπόληψιν
πιθανῷ,
ἐν
δυνάμει |
[1, 6] |
ψυχῆς
ἐθέλειν
αἱρεῖσθαι
τὸ
κάλλιστον.
|
ἀλλὰ |
καθάπερ
καὶ
ἄνευ
γραμμάτων
πιστὸν |
[1, 17] |
αὐτῷ,
κυρίῳ
καὶ
παντοκράτορι
ὄντι.
|
ἀλλὰ |
καὶ
αἱ
τῶν
ἀποστατησάντων
βουλαί |
[1, 15] |
Πυθαγόρειος
ὑποδείκνυσι
Φίλων,
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
καὶ
Ἀριστόβουλος
ὁ
Περιπατητικὸς
καὶ |
[1, 1] |
τὸν
ἀπόστολον
εὔλογον
Ἰουδαῖον
γενέσθαι,
|
ἀλλὰ |
καὶ
διὰ
τοὺς
Ἕλληνας
Ἕλληνα, |
[1, 26] |
τὰ
ἀγαθά
τε
καὶ
καλά,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἐπίσταται.
τούτου
καὶ
ὁ |
[1, 24] |
ἐκ
τῆς
παρ´
Ἑβραίοις
ἱστορίας.
|
ἀλλὰ |
καὶ
Εὐριπίδης
ἐν
Ἀντιόπῃ
φησίν· |
[1, 7] |
δὲ
οὐχ
ἡ
ποιμενικὴ
μόνη,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἡ
βουκολικὴ
ἱπποτροφική
τε |
[1, 21] |
Καὶ
οὔτι
γε
μόνος
οὗτος,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ἡ
Σίβυλλα
Ὀρφέως
παλαιοτέρα· |
[1, 14] |
τὸν
Πυθαγόραν
βάρβαρον
τὸ
γένος.
|
ἀλλὰ
|
καὶ
Θαλῆς,
ὡς
Λέανδρος
καὶ |
[1, 10] |
εὐτελῆ
γὰρ
οὐ
μόνον
δίαιταν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
λόγον
ἀσκητέον
ἀπέριττόν
τε |
[1, 16] |
Κολχὶς
πρώτη
βαφὴν
τριχῶν
ἐπενόησεν.
|
ἀλλὰ |
καὶ
Νώροπες
(ἔθνος
ἐστὶ
Παιονικόν, |
[1, 24] |
ἐκόσμησεν
περὶ
κίονα
μακρὸν
ἀνάσσης.
|
ἀλλὰ |
καὶ
ὁ
τὴν
Εὐρωπίαν
ποιήσας |
[1, 11] |
τούτοις,
μηδὲ
ἐφαντάσθη
τὸν
δημιουργόν.
|
ἀλλὰ
|
καὶ
οἱ
Στωϊκοί,
ὧν
καὶ |
[1, 16] |
φιλοσοφίας.
~(Οὐ
μόνης
δὲ
φιλοσοφίας,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πάσης
σχεδὸν
τέχνης
εὑρεταὶ |
[1, 6] |
εἴη
ἂν
μόνον
ἡ
οἰκονομία,
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
τὴν
ψυχήν,
τίνα |
[1, 16] |
Ἀριστοτέλης,
πρὸς
τούτοις
δὲ
Φιλοστέφανος,
|
ἀλλὰ |
καὶ
Στράτων
ὁ
Περιπατητικὸς
ἐν |
[1, 12] |
καὶ
οὐδὲ
τὴν
γλῶτταν
μόνον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὰς
ἀκοὰς
ἁγνίζεσθαι
προσήκει |
[1, 21] |
ἡμῶν
οὐ
μόνον
τὸ
ἔτος,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὴν
ἡμέραν
προστιθέντες,
ἥν |
[1, 18] |
ἥ
τε
τῆς
ἀληθείας
ἐκτροπή.
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῷ
ἀπολῶ
τὴν
σοφίαν |
[1, 21] |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῇ
Φωκέων
πολιτείᾳ.
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
παρ´
Αἰγυπτίοις
ἀνθρώπων
|
[1, 17] |
καὶ
τοῦ
φωτὸς
τὸ
φωτίζειν)
|
ἀλλὰ |
κἀκεῖνο
μάλιστα
τὸ
διὰ
κακῶν |
[1, 15] |
δείκνυσιν,
ὅντινα
Ἑρμῆν
οἶδεν
ὄντα.
|
ἀλλὰ
|
κἀν
τῷ
Χαρμίδῃ
Θρᾷκάς
τινας |
[1, 10] |
τὰ
μὲν
πολλὰ
οὐκ
ἀγεννές,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
τὸ
τούτου
ἐναντίον
ἀνελεύθερον, |
[1, 27] |
δὲ
μὴ
εἶναι
ἀπειθείας
υἱόν«
|
ἀλλὰ |
μεταβαίνειν
ἐκ
τοῦ
σκότους
εἰς |
[1, 17] |
καὶ
τοῦ
ἕκαστον
εἶναι
ἐγνωκότος,
|
ἀλλὰ |
μὴ
κωλύσαντος·
εἶχεν
γάρ
τινα |
[1, 9] |
μήτε
φιλοσοφίας
ἅπτεσθαι
μήτε
διαλεκτικῆς,
|
ἀλλὰ |
μηδὲ
τὴν
φυσικὴν
θεωρίαν
ἐκμανθάνειν, |
[1, 25] |
(οὐ
γὰρ
καὶ
ἡ
πονηρά)
|
ἀλλὰ
|
νόμος
ἐστὶ
χρηστὴ
δόξα,
χρηστὴ |
[1, 8] |
δέ
τινι
τετύφωται
μηδὲν
ἐπιστάμενος,
|
ἀλλὰ |
νοσῶν
περὶ
ζητήσεις
καὶ
λογομαχίας, |
[1, 1] |
ἐπιτελεῖ,
κατὰ
περίστασιν
αὐτὸ
ποιεῖ,
|
ἀλλὰ |
οἰκονομούμενός
τι
θεοσόφως
καὶ
συμπεριφερόμενος |
[1, 19] |
οὐδὲν
ἀπέλιπον
ἐν
τῷ
βίῳ,
|
ἀλλὰ |
παντὶ
τρόπῳ
προὐθυμήθην
γενέσθαι.
εἰ
|
[1, 11] |
ἀγάπη,
μὴ
περὶ
τὴν
οἴησιν,
|
ἀλλὰ |
περὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἀναστρεφομένη.
ὅθεν |
[1, 23] |
αὐτοὺς
ἀνέπειθεν
ἐπιθυμεῖν
ὁ
θεός)
|
ἀλλὰ |
πρῶτον
μὲν
ὧν
παρὰ
πάντα |
[1, 20] |
ἀληθείας
τῆς
καθ´
ἡμᾶς
εἴδησιν,
|
ἀλλὰ |
συλλαμβάνεταί
γε
τῷ
λογικῶς
ἐπιχειρεῖν |
[1, 15] |
Ἡράκλειτος
γὰρ
οὐκ
ἀνθρωπίνως
φησίν,
|
ἀλλὰ |
σὺν
θεῷ
τὸ
μέλλον
Σιβύλλῃ |
[1, 20] |
ἕκαστος
τοῦ
καθέλκεσθαι
τὴν
ναῦν,
|
ἀλλὰ |
σὺν
τοῖς
ἄλλοις)
οὕτω
καὶ |
[1, 18] |
ἐποίησεν
καὶ
σκληροκαρδίους
καὶ
ἀπίστους,
|
ἀλλὰ |
συνετοὺς
καὶ
εὐπειθεῖς
καὶ
πρὸς |
[1, 19] |
εἰκότα
ἐπιχειρεῖ
καὶ
πιθανεύεται
φιλοσοφία,
|
ἀλλὰ |
τὰς
αἱρέσεις
ἐπιρραπίζει.
ἐπιφέρει
γοῦν· |
[1, 17] |
τῆς
τρώσεως
οὐχὶ
τὸ
βέλος,
|
ἀλλὰ |
τὴν
ἀσπίδα
τὴν
μὴ
κωλύσασαν |
[1, 11] |
οὐ
τὸν
λόγον
τῶν
πεφυσιωμένων,
|
ἀλλὰ |
τὴν
δύναμιν,
τοὺς
δοκησισόφους
καὶ |
[1, 11] |
Χριστόν,
φιλοσοφίαν
μὲν
οὐ
πᾶσαν,
|
ἀλλὰ
|
τὴν
Ἐπικούρειον,
ἧς
καὶ
μέμνηται |
[1, 11] |
ζητεῖτε»
γὰρ
καὶ
εὑρήσετε»
λέγει,
|
ἀλλὰ |
τὴν
ζήτησιν
εἰς
εὕρεσιν
περαιοῖ, |
[1, 1] |
κύριος,
μὴ
τὴν
ἀπολλυμένην
βρῶσιν,
|
ἀλλὰ |
τὴν
μένουσαν
εἰς
ζωὴν
αἰώνιον, |
[1, 21] |
οὐ
φθέγγονται
φωνὴν
οὐδὲ
διάλεκτον,
|
ἀλλὰ |
τὴν
τῶν
ὑπεισιόντων
δαιμόνων.
οἴεται |
[1, 1] |
γὰρ
οὐ
θεμιτὸν
οὕτω
φρονεῖν)
|
ἀλλὰ |
τὴν
ὑπάρχουσαν
διελέγξαντος
προφητικῶς
καὶ |
[1, 17] |
μὴ
τὸν
Ἕκτορα
ἐμπρῆσαι
λεγόντων,
|
ἀλλὰ |
τὸν
Ἀχιλλέα,
διότι
κωλῦσαι
τὸν |
[1, 17] |
αἰτιάσονται·
οὐδὲ
γὰρ
τὸν
κλέπτην,
|
ἀλλὰ |
τὸν
μὴ
κωλύσαντα
τὴν
κλοπὴν |
[1, 17] |
ἔστιν
ἐμὴ»
ὁ
κύριος
λέγει,
|
ἀλλὰ |
τοῦ
πέμψαντός
με
πατρός.
ἐπὶ |
[1, 28] |
περὶ
τὰ
σοφιστικὰ
ἀσχολούμενοι
ποιοῦσιν,
|
ἀλλὰ |
τοῦ
τῷ
θεῷ
κεχαρισμένα
μὲν |
[1, 17] |
προφῆται
ὄντες,
οὐ
τοῦ
κυρίου,
|
ἀλλὰ |
τοῦ
ψεύστου·
λέγει
ὁ
κύριος
|
[1, 17] |
οὐ
τοὺς
ὄντως
σοφοὺς
διαβάλλει,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
δοκησισόφους.
~(Καὶ
τούτων,
φησίν, |
[1, 5] |
αἴτιος
τῶν
καλῶν
ὁ
θεός,
|
ἀλλὰ |
τῶν
μὲν
κατὰ
προηγούμενον
ὡς
|
[1, 20] |
δὲ
ὁ
γνωρίζων
αὐτὴν
προσφυῶς.
|
ἀλλὰ |
τῶν
συνεργῶν
τὰ
μὲν
πλείονα, |