Livre, Chap. |
[1, 2] |
θείαν
δωρεὰν
Ἕλλησι
δεδομένην,
μήτε
|
ἡμᾶς |
ἀποσπᾶσθαι
τῆς
πίστεως,
οἷον
ἀπό |
[1, 8] |
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
δόλῳ
καὶ
βίᾳ
|
ἡμᾶς |
δὴ
τοὺς
ἀπερίττους,
ὡς
ἂν |
[1, 20] |
διδασκαλίᾳ.
εἰ
δὲ
καὶ
διαστέλλεσθαι
|
ἡμᾶς |
διὰ
τοὺς
φιλεγκλήμονας
δεήσει,
συναίτιον |
[1, 28] |
καὶ
ἡ
γραφὴ
τοιούτους
τινὰς
|
ἡμᾶς |
διαλεκτικοὺς
οὕτως
ἐθέλουσα
γενέσθαι
παραινεῖ· |
[1, 6] |
κοινωνικοὺς
καὶ
δικαίους
ὁ
θεὸς
|
ἡμᾶς
|
ἐδημιούργησεν.
ὅθεν
οὐδὲ
τὸ
δίκαιον |
[1, 20] |
ἡ
Ἑλληνικὴ
ἀλήθεια
τῆς
καθ´
|
ἡμᾶς, |
εἰ
καὶ
τοῦ
αὐτοῦ
μετείληφεν |
[1, 20] |
ἁπτομένην
τῆς
ἀληθείας
τῆς
καθ´
|
ἡμᾶς |
εἴδησιν,
ἀλλὰ
συλλαμβάνεταί
γε
τῷ |
[1, 21] |
δὲ
ὅμως
τὸ
ὑπόμνημα
καὶ
|
ἡμᾶς |
ἐπιδραμεῖν
τὰ
κατὰ
τὸν
τόπον |
[1, 11] |
ὃς
ἐκ
τηλικούτου
θανάτου
ἐρρύσατο
|
ἡμᾶς, |
ἵνα
ἡ
πίστις
ἡμῶν
μὴ |
[1, 25] |
φρονήσει
πρέπειν
ἂν
μᾶλλον
φιλοσοφεῖν
|
ἡμᾶς
|
λέγει
πρὸς
τὸ
ἀξίωμα
τοῦ |
[1, 22] |
καὶ
ὁ
Πλάτων
τῇ
καθ´
|
ἡμᾶς |
νομοθεσίᾳ,
καὶ
φανερός
ἐστι
περιειργασμένος |
[1, 1] |
δὴ
σὺν
θεῷ
καὶ
εἰς
|
ἡμᾶς |
τὰ
προγονικὰ
ἐκεῖνα
καὶ
ἀποστολικὰ |
[1, 1] |
ἔξωθεν
καὶ
περιττὰ
ὑπερβαίνειν
μάτην
|
ἡμᾶς |
τρίβοντα
καὶ
κατέχοντα
περὶ
τοῖς |
[1, 21] |
ἕξ,
ὡς
δὲ
ἡ
καθ´
|
ἡμᾶς |
τῶν
χρόνων
ἀκρίβεια
συνάγει,
ἔτη |
[1, 19] |
ἐκθειάσει
τις
διὰ
τὴν
πρὸς
|
ἡμᾶς |
φιλοτιμίαν)
εἴτε
κατὰ
συντυχίαν,
οὐκ |
[1, 21] |
δέκα.
ἀκριβέστερον
δὲ
ἡ
καθ´
|
ἡμᾶς |
χρονογραφία
πρόεισιν,
εἰ
τοῖς
πεντακοσίοις |
[1, 1] |
πολλὰ
δὲ
εὖ
οἶδα
παρερρύηκεν
|
ἡμᾶς |
χρόνου
μήκει
ἀγράφως
διαπεσόντα.
ὅθεν |