HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἐθνῶν 1
ἔθος 1
Εἰ 5
εἰ 57
εἴ 15
εἶ 1
εἴασαν 1

Fréquences [« »]
53 γοῦν
57 δ´
56 παρὰ
57 εἰ
58 θεοῦ
60 ἂν
62 ἀλλ´

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Clément d'Alexandrie, Les Stromates, livre I

εἰ

Livre, Chap.

[1, 6]   ἀλλ´ ὁ μὲν γεωργὸς εἴσεται, εἰ ἀγαθὴ πρὸς καρποφορίαν ἢ κακὴ

[1, 1]   καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ ἀκροᾶσθαί τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος·

[1, 1]   δοκιμάζειν σφᾶς αὐτούς, τὸν μὲν εἰ ἄξιος λέγειν τε καὶ ὑπομνήματα

[1, 29]   διαλογιζομένους ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, εἰ ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ οὐκ

[1, 19]   κατοικίας αὐτῶν, ζητεῖν τὸ θεῖον, εἰ ἄρα ψηλαφήσειαν ἢ εὕροιεν {ἄν}

[1, 23]   πολλοῦ τετοκυῖαν παραστῆσαι αὐτῇ τροφόν, εἰ βούλοιτο· τῆς δὲ συνθεμένης καὶ

[1, 10]   τῶν ἔργῳ χρωμένων πονηρῷ διαφέρουσιν (εἰ γὰρ διαβολὴ ξίφους διάκονος καὶ

[1, 5]   φιλοσοφίας ὡς ἐκείνη τῆς προπαιδείας. εἰ γὰρ ἐγκράτειαν φιλοσοφία ἐπαγγέλλεται γλώσσης

[1, 9]   ποιεῖν ἐκ τοῦ λόγου γίνεται; εἰ γὰρ μὴ λόγῳ πράττοιμεν, ἀλόγως

[1, 11]   μὴ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ γὰρ οὐ κληρονομήσει ὁ υἱὸς

[1, 20]   ἡ δὲ εὕρεσις δι´ υἱοῦ. εἰ γοῦν σκοποῖμεν, μία κατὰ δύναμίν

[1, 6]   περὶ τὴν μάθησιν πίστις ἐμποιεῖ. εἰ δ´ ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία τε

[1, 10]   τῇ Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς, εἰ δὲ βούλεσθε μηδὲ εἷς. οὔκουν

[1, 1]   καὶ ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν

[1, 26]   καὶ κηδεμονικὴν τῆς ἀνθρώπων ἀγέλης. εἰ δὲ ἡ ποίμνη ἡ ἀλληγορουμένη

[1, 20]   τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ. εἰ δὲ καὶ διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ

[1, 20]   τὸν κεκοσμημένον τὴν ψυχὴν ἐναρέτως. εἰ δὲ καὶ πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία

[1, 1]   φησίν, ἐμῶν θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου. εἰ δὲ μὴ πάντων ἡ γνῶσις,

[1, 19]   ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι. εἰ δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί τι

[1, 27]   ὁ ἀπόστολος γράφων ὧδέ πως· εἰ δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ

[1, 21]   ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω. εἰ δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι

[1, 26]   στρατηγόν, δίκαιον, ὅσιον, θεοφιλῆ κηρύττουσιν. εἰ δὲ ταῦτα περὶ τὸν Μωυσέα

[1, 27]   θεράποντα, φοβούμενον κύριον τὸν θεόν, εἰ δέ τις ἐπαναβαίη, τοῖς υἱοῖς

[1, 1]   μὲν ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις οὐ δοκεῖν δίκαιος,

[1, 21]   δὲ ἕτεροι, πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ. εἰ δέ τις τοῖς ἀπὸ Ἰησοῦ

[1, 1]   τίς ἡ τῶν γραμμάτων χρεία; εἰ δὲ τὸ ἕτερον, ἤτοι τοῖς

[1, 17]   ἦν, ἵνα ἡ κώλυσις παρέλθῃ. εἰ δὲ χρὴ ἀκριβολογεῖσθαι πρὸς αὐτούς,

[1, 21]   που καὶ ἡ Ἰλίου κατάληψις. εἰ δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ

[1, 4]   καλεῖ καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου, εἰ δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει·

[1, 11]   ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν, καὶ εἰ δή τις ἄλλη τὰ στοιχεῖα

[1, 19]   δικαίου σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ, εἰ δὴ τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα,

[1, 2]   εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ εὔχρηστος ἡ τῆς ἀχρηστίας βεβαίωσις,

[1, 5]   αἱρετή, σεμνοτέρα φανεῖται καὶ κυριωτέρα, εἰ θεοῦ τιμῆς τε καὶ γνώσεως

[1, 13]   αἱ γυναικωνίτιδες ἀποκοψάμεναι τὸν λόγον) εἰ καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ,

[1, 2]   φημι τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον μὲν εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ

[1, 16]   τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´ εἰ καὶ μὴ καταλαμβάνει ἡ Ἑλληνικὴ

[1, 17]   οὐχὶ μὴ κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον, εἰ καὶ μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ

[1, 29]   τοῦ πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω, εἰ καὶ στοχαστικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ,

[1, 20]   Ἑλληνικὴ ἀλήθεια τῆς καθ´ ἡμᾶς, εἰ καὶ τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος,

[1, 27]   ἐκτίνειν ζημίας ἐάν τε δεσμά, εἰ μέλλοι τις μόνον ἐξ ἀδικίας

[1, 1]   ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ εἰ μὲν τὸ πρότερον, τίς ἡ

[1, 1]   τὴν ὠφέλειαν τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ, εἰ μὴ θρασέως καί τισιν ἀντιζηλούμενος

[1, 1]   τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε ἀφικνοῦνται, εἰ μὴ μεταλήψεως χάριν τῶν κοσμικῶν

[1, 28]   οὐδεὶς γὰρ ἔγνω τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν

[1, 28]   ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ

[1, 1]   τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον, εἰ μὴ περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ

[1, 7]   βίου, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν, εἰ μὴ πίστιν ἔχοιεν. διὰ τοῦτο

[1, 1]   τισιν ἀντιζηλούμενος ἐπεπήδησεν τῇ διδασκαλίᾳ, εἰ μὴ φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ

[1, 9]   ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ εἰ μηδεμίαν ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι τῆς

[1, 14]   τραγικῷ τί μοι ὄφελος; λέγων, εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ

[1, 1]   δὲ μὴ ἠγαπήθη ἡ δικαιοσύνη, εἰ πάντων ἡ δικαιοσύνη; ἀλλὰ γὰρ

[1, 1]   ὁ ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ εἰ πῖόν ἐστι πολυπραγμονεῖ, ὃ δὲ

[1, 1]   χρῄζει τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω, εἰ σκέπης δεῖται. ὧδέ μοι καὶ

[1, 21]   ἡ καθ´ ἡμᾶς χρονογραφία πρόεισιν, εἰ τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ τρισὶ

[1, 1]   φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ λόγου, εἰ τοῦτον μόνον καρποῦται τὸν μισθόν,

[1, 16]   γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα, εἰ τύχοι, γένη φωνῶν εἰσιν ἐν

[1, 1]   προβάτου ὃ μέν τις ἀμελξάτω, εἰ χρῄζει τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω,

Livre, Chap.
[1, 6]	ἀλλ´ ὁ μὲν γεωργὸς εἴσεται,	εἰ	ἀγαθὴ πρὸς καρποφορίαν ἢ κακὴ
[1, 1]	καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ	εἰ	ἀκροᾶσθαί τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος·
[1, 1]	δοκιμάζειν σφᾶς αὐτούς, τὸν μὲν	εἰ	ἄξιος λέγειν τε καὶ ὑπομνήματα
[1, 29]	διαλογιζομένους ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν,	εἰ	ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ οὐκ
[1, 19]	κατοικίας αὐτῶν, ζητεῖν τὸ θεῖον,	εἰ	ἄρα ψηλαφήσειαν ἢ εὕροιεν {ἄν}
[1, 23]	πολλοῦ τετοκυῖαν παραστῆσαι αὐτῇ τροφόν,	εἰ	βούλοιτο· τῆς δὲ συνθεμένης καὶ
[1, 10]	τῶν ἔργῳ χρωμένων πονηρῷ διαφέρουσιν	(εἰ	γὰρ διαβολὴ ξίφους διάκονος καὶ
[1, 5]	φιλοσοφίας ὡς ἐκείνη τῆς προπαιδείας.	εἰ	γὰρ ἐγκράτειαν φιλοσοφία ἐπαγγέλλεται γλώσσης
[1, 9]	ποιεῖν ἐκ τοῦ λόγου γίνεται;	εἰ	γὰρ μὴ λόγῳ πράττοιμεν, ἀλόγως
[1, 11]	μὴ ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν.	εἰ	γὰρ οὐ κληρονομήσει ὁ υἱὸς
[1, 20]	ἡ δὲ εὕρεσις δι´ υἱοῦ.	εἰ	γοῦν σκοποῖμεν, μία κατὰ δύναμίν
[1, 6]	περὶ τὴν μάθησιν πίστις ἐμποιεῖ.	εἰ	δ´ ἡ ἄγνοια ἀπαιδευσία τε
[1, 10]	τῇ Σφιγγὶ ὑποκρινάμενος ἄλλος εἷς,	εἰ	δὲ βούλεσθε μηδὲ εἷς. οὔκουν
[1, 1]	καὶ ἄρρωστοι, καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.	εἰ	δὲ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν
[1, 26]	καὶ κηδεμονικὴν τῆς ἀνθρώπων ἀγέλης.	εἰ	δὲ ἡ ποίμνη ἡ ἀλληγορουμένη
[1, 20]	τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ.	εἰ	δὲ καὶ διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ
[1, 20]	τὸν κεκοσμημένον τὴν ψυχὴν ἐναρέτως.	εἰ	δὲ καὶ πόρρωθεν συλλαμβάνεται φιλοσοφία
[1, 1]	φησίν, ἐμῶν θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου.	εἰ	δὲ μὴ πάντων ἡ γνῶσις,
[1, 19]	ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι.	εἰ	δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί τι
[1, 27]	ὁ ἀπόστολος γράφων ὧδέ πως·	εἰ	δὲ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ καὶ
[1, 21]	ἔπος εἰπεῖν, τετρακόσια καὶ πρόσω.	εἰ	δὲ τὰ Ἀσσυρίων πολλοῖς ἔτεσι
[1, 26]	στρατηγόν, δίκαιον, ὅσιον, θεοφιλῆ κηρύττουσιν.	εἰ	δὲ ταῦτα περὶ τὸν Μωυσέα
[1, 27]	θεράποντα, φοβούμενον κύριον τὸν θεόν,	εἰ	δέ τις ἐπαναβαίη, τοῖς υἱοῖς
[1, 1]	μὲν ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν·	εἰ	δέ τις οὐ δοκεῖν δίκαιος,
[1, 21]	δὲ ἕτεροι, πεντακόσια ἑβδομήκοντα ἕξ.	εἰ	δέ τις τοῖς ἀπὸ Ἰησοῦ
[1, 1]	τίς ἡ τῶν γραμμάτων χρεία;	εἰ	δὲ τὸ ἕτερον, ἤτοι τοῖς
[1, 17]	ἦν, ἵνα ἡ κώλυσις παρέλθῃ.	εἰ	δὲ χρὴ ἀκριβολογεῖσθαι πρὸς αὐτούς,
[1, 21]	που καὶ ἡ Ἰλίου κατάληψις.	εἰ	δὲ χρὴ πείθεσθαι καὶ Ἡσιόδῳ
[1, 4]	καλεῖ καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου,	εἰ	δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει·
[1, 11]	ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν, καὶ	εἰ	δή τις ἄλλη τὰ στοιχεῖα
[1, 19]	δικαίου σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ,	εἰ	δὴ τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα,
[1, 2]	εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία,	εἰ	εὔχρηστος ἡ τῆς ἀχρηστίας βεβαίωσις,
[1, 5]	αἱρετή, σεμνοτέρα φανεῖται καὶ κυριωτέρα,	εἰ	θεοῦ τιμῆς τε καὶ γνώσεως
[1, 13]	αἱ γυναικωνίτιδες ἀποκοψάμεναι τὸν λόγον)	εἰ	καὶ ἀλλήλοις ἀνόμοια εἶναι δοκεῖ,
[1, 2]	φημι τοῖς φιλεγκλήμοσι· πρῶτον μὲν	εἰ	καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ
[1, 16]	τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν. ἀλλ´	εἰ	καὶ μὴ καταλαμβάνει ἡ Ἑλληνικὴ
[1, 17]	οὐχὶ μὴ κωλῦον, ἀλλ´ ἀποτρέπον,	εἰ	καὶ μὴ προέτρεπεν. οὔτε δὲ
[1, 29]	τοῦ πάντων λελέχθαι θεοῦ λαμβάνω,	εἰ	καὶ στοχαστικῶς εἴρηται τῷ ποιητῇ,
[1, 20]	Ἑλληνικὴ ἀλήθεια τῆς καθ´ ἡμᾶς,	εἰ	καὶ τοῦ αὐτοῦ μετείληφεν ὀνόματος,
[1, 27]	ἐκτίνειν ζημίας ἐάν τε δεσμά,	εἰ	μέλλοι τις μόνον ἐξ ἀδικίας
[1, 1]	ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ	εἰ	μὲν τὸ πρότερον, τίς ἡ
[1, 1]	τὴν ὠφέλειαν τῶν πλησίον ἐπανῃρημένῳ,	εἰ	μὴ θρασέως καί τισιν ἀντιζηλούμενος
[1, 1]	τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε ἀφικνοῦνται,	εἰ	μὴ μεταλήψεως χάριν τῶν κοσμικῶν
[1, 28]	οὐδεὶς γὰρ ἔγνω τὸν υἱὸν	εἰ	μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν
[1, 28]	ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα	εἰ	μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ
[1, 1]	τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον,	εἰ	μὴ περιεργίας ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ
[1, 7]	βίου, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν,	εἰ	μὴ πίστιν ἔχοιεν. διὰ τοῦτο
[1, 1]	τισιν ἀντιζηλούμενος ἐπεπήδησεν τῇ διδασκαλίᾳ,	εἰ	μὴ φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ
[1, 9]	ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ	εἰ	μηδεμίαν ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι τῆς
[1, 14]	τραγικῷ τί μοι ὄφελος; λέγων,	εἰ	νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ
[1, 1]	δὲ μὴ ἠγαπήθη ἡ δικαιοσύνη,	εἰ	πάντων ἡ δικαιοσύνη; ἀλλὰ γὰρ
[1, 1]	ὁ ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ	εἰ	πῖόν ἐστι πολυπραγμονεῖ, ὃ δὲ
[1, 1]	χρῄζει τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω,	εἰ	σκέπης δεῖται. ὧδέ μοι καὶ
[1, 21]	ἡ καθ´ ἡμᾶς χρονογραφία πρόεισιν,	εἰ	τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ τρισὶ
[1, 1]	φιλόδοξος ἡ κοινωνία τοῦ λόγου,	εἰ	τοῦτον μόνον καρποῦται τὸν μισθόν,
[1, 16]	γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα,	εἰ	τύχοι, γένη φωνῶν εἰσιν ἐν
[1, 1]	προβάτου ὃ μέν τις ἀμελξάτω,	εἰ	χρῄζει τροφῆς, τὸν μαλλὸν κειράτω,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 7/01/2010