Pages
[514]	οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ	κἀγαθὴ	ἡ διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων
[518]	ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ	κἀγαθοὶ	~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ πόλει,
[516]	χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ
[526]	οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ	κἀγαθοὶ	ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ
[484]	ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν	κἀγαθὸν	καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ
[511]	βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν	κἀγαθὸν	ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ
[518]	ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν	κἀγαθὸν	οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν
[527]	ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς καλὸς	κἀγαθός,	~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ
[515]	ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε	κἀγαθὸς	γέγονεν, ἢ ξένος ἢ ἀστός,
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα γε	κάει	ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ
[476]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ	κάει	τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος)
[480]	καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ	κάειν	ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν
[479]	ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ	κάεσθαι	καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν.
[476]	εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι	κάεσθαι;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[476]	γε κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω	κάεσθαι	τὸ καόμενον ὡς ἂν τὸ
[476]	καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον	κάῃ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[476]	γε δίκαια πάντα καλά ἐστιν,	καθ'	ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ.
[526]	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους,	καθ'	ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ
[513]	ὅπερ φασὶ τὰς τὴν σελήνην	~καθαιρούσας,	τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις
[451]	(συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα	~καθάπερ	ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει
[461]	~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν	καθέρξῃς,	ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι.
[457]	ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων καὶ	καθεωρακέναι	ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι
[468]	κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον	καθῆσθαι	καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ
[526]	δικάζει ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν	κάθηται,	μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς
[499]	τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες,	καθομολογῶν,	ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων τίς
[479]	ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ	καθορᾶν,	πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς
[468]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	καὶ	ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα
[508]	~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·	καὶ	ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν,
[499]	τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε	καὶ	ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,
[519]	σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ	καὶ	~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα
[470]	Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν	καὶ	ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα
[495]	φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ	καὶ	ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι τῶν
[474]	σύ, ὡς ἔοικας, καλόν τε	καὶ	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν.
[459]	τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν	καὶ	~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων
[495]	Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν	καὶ	~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ
[490]	γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν	καὶ	ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ
[504]	ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε	καὶ	ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει
[499]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς	καὶ	ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ
[475]	ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε	καὶ	ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης)
[465]	κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ	καὶ	ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ
[479]	δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν	καὶ	~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ
[517]	εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι	καὶ	ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ
[486]	τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι	καὶ	ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης
[509]	ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς	καὶ	ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν
[454]	τούτων ἅ ἐστι δίκαιά τε	καὶ	ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι
[483]	πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,	καὶ	ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ
[509]	οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε	καὶ	ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν
[475]	ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν	καὶ	ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν
[460]	χρῆταί τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται	καὶ	ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ
[525]	καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν	καὶ	ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις
[478]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας	καὶ	ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς,
[478]	δὲ νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας	καὶ	ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί
[455]	~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν τε	καὶ	ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ'
[472]	εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε	καὶ	ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον
[483]	πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν	~καὶ	ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό
[505]	ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν
[455]	ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου μόνον	καὶ	ἀδίκου ἢ καὶ περὶ ὧν
[460]	περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου	καὶ	ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[482]	ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν	καὶ	ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων
[510]	τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν	καὶ	ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ
[479]	ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ	καὶ	ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ
[455]	ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι	καὶ	ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ
[454]	ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων τε	καὶ	ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται
[460]	πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε	καὶ	ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως
[522]	ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως διακείμενος	~καὶ	ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης)
[523]	ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου,	καὶ	ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν
[464]	ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν,	καὶ	ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν
[479]	εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,	~καὶ	ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου
[484]	ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε	καὶ	ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή, φησίν,
[481]	καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια
[523]	ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς
[469]	γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε	καὶ	ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ
[494]	οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς	καὶ	~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν
[496]	καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε	καὶ	ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ
[501]	καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν
[450]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	καὶ	αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία,
[501]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ
[469]	καὶ τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια	καὶ	αἱ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα
[499]	χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας	καὶ	αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης)
[508]	ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον	καὶ	αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ
[508]	τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν	καὶ	αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν
[489]	οὐ τὸ πλέον δίκαιον εἶναι,	καὶ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[489]	~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν	~καὶ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[477]	φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον	καὶ	~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[503]	που τούτου κολακεία ἂν εἴη	~καὶ	αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον
[495]	γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ	καὶ	αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο
[492]	αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν,	~καὶ	αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι τὴν
[483]	δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον	καὶ	αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν
[474]	τε καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν	~καὶ	αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[465]	~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ,	~καὶ	αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,
[494]	κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς	καὶ	αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους
[525]	ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε	~καὶ	αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν·
[494]	μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα	καὶ	αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ
[509]	δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν	καὶ	αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα ἄλλως
[487]	ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας	καὶ	αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς
[452]	Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν	καὶ	αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς
[518]	ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους	καὶ	αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ
[492]	σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ	καὶ	~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν
[477]	καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι	καὶ	~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ;
[505]	πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος,
[515]	πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα
[507]	δὲ αὕτη ἡ ἄφρων τε	καὶ	ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν
[493]	πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως	καὶ	ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως
[457]	ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες	καὶ	ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα
[519]	πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον	καὶ	ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι.
[525]	ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως	καὶ	ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε
[525]	καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους	καὶ	ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ
[467]	ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον	καὶ	ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν,
[475]	ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι,	καὶ	ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ
[527]	πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω	καὶ	ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς
[470]	γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ
[454]	~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς	καὶ	ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον
[454]	τις, ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς	καὶ	ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ
[463]	δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ
[486]	ἔστιν καὶ βίος καὶ δόξα	καὶ	ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[495]	συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει,	καὶ	ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ
[517]	δὲ καὶ τείχη καὶ νεώρια	καὶ	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ
[454]	ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ	καὶ	ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ
[450]	σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία	καὶ	ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι
[450]	~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε	καὶ	ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι
[453]	ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ	καὶ	ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ τὸ
[451]	πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ	~καὶ	ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν
[473]	ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,	καὶ	ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ
[495]	εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν	καὶ	ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.
[519]	~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες	καὶ	ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ
[458]	τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι	καὶ	ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν
[526]	οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ
[449]	ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ	καὶ	ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις
[453]	~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι	καὶ	ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα
[472]	ἐλέγχου, ὡς σύ τε οἴει	καὶ	ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ
[493]	δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος,	καὶ	ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ
[499]	δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ	καὶ	ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι
[525]	ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος,	καὶ	ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος
[449]	τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν	καὶ	~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ
[472]	καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ	καὶ	ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι.
[461]	καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια	καὶ	ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ
[455]	αὐτός τε φῂς ῥήτωρ εἶναι	καὶ	ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει
[449]	~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι
[514]	~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν	καὶ	ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν
[522]	τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ	καὶ	ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ
[505]	χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον, ἢ	~καὶ	ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς
[496]	γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι	καὶ	ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[496]	ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος	καὶ	ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά
[497]	διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται	καὶ	ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;
[523]	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται,	καὶ	ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,
[477]	εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν	καὶ	ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,
[477]	~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς	καὶ	ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ
[471]	~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ με	καὶ	ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ
[485]	ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται	καὶ	ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν
[522]	ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε	καὶ	ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν
[508]	κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα	~καὶ	ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην
[495]	ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ	καὶ	ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς
[495]	~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ	καὶ	ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ
[495]	τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ	καὶ	ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι
[463]	μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς	καὶ	ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν
[491]	καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ	καὶ	ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν
[507]	~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ	καὶ	ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ
[507]	σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα	καὶ	ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα
[499]	ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον	καὶ	ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[491]	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα	καὶ	~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει τῶν
[480]	ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ	καὶ	ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν
[450]	καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ	καὶ	ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς
[502]	παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν	καὶ	ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων,
[487]	τε καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον	καὶ	~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην
[465]	τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς	καὶ	ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ
[518]	μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς	καὶ	ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,
[489]	τί σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον,	καὶ	ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι
[507]	ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ πράγματα	καὶ	ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας
[508]	οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς	καὶ	ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ
[525]	δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα
[472]	τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ
[485]	τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι	~καὶ	ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί
[477]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι	καὶ	ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν
[512]	τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει	καὶ	ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν
[512]	οὐκ, εἰ μέν τις μεγάλοις	καὶ	ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα
[480]	ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει	καὶ	ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν, ὦ
[505]	~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος	καὶ	ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν
[479]	συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ	(καὶ	ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν
[525]	γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα	καὶ	ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ
[510]	ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος	καὶ	ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου ἐν
[470]	καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς	καὶ	~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς
[478]	εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος	καὶ	ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ
[465]	τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε	καὶ	~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος,
[448]	(Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ	καὶ	ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ
[506]	μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν	καὶ	~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν
[470]	ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν	καὶ	ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι
[471]	ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας	καὶ	ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ'
[471]	Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν	καὶ	~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα
[524]	μέγας, καὶ εἰ παχύς, παχὺς	καὶ	ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ
[463]	τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,	καὶ	ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[466]	δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα,	καὶ	ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα.
[468]	οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ
[457]	χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν	~καὶ	ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα.
[456]	δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε	καὶ	ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία
[469]	ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,	καὶ	ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα
[496]	μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει	καὶ	ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[492]	ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,	καὶ	ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ ἡ
[471]	ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν	καὶ	ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ
[479]	ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια	καὶ	ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ
[451]	τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία,
[520]	τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη	καὶ	ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ
[503]	τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι	καὶ	ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν
[454]	ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ	καὶ	ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων
[490]	τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον	καὶ	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν τῶν
[488]	τὸν κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων	καὶ	ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων
[525]	νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα	καὶ	Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει
[473]	ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ	καὶ	ἄρχων ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ
[502]	ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει	καὶ	ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή;
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν	καὶ	ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[488]	βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω δὲ	καὶ	ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι,
[486]	ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,	καὶ	ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις
[509]	~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ	καὶ	ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό
[507]	εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον	~καὶ	ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς
[494]	ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ
[511]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει γε	καὶ	αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους,
[451]	καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι	καὶ	αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ
[451]	~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι	καὶ	αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα,
[511]	ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική.	καὶ	~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ
[516]	ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους	καὶ	αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ'
[523]	τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα	καὶ	αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς
[492]	τοὺς βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους,	καὶ	αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς
[461]	τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ	καὶ	αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ
[511]	εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον,	καὶ	αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα
[506]	ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε	καὶ	~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος
[452]	ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες,	καὶ	αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας)
[506]	~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ Γοργία,	καὶ	αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ
[455]	Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ	καὶ	αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν
[482]	σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ	καὶ	αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην
[511]	~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο,	καὶ	αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν τέχνην
[461]	δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ	καὶ	~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν
[489]	~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε,	καὶ	αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί
[458]	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ	καὶ	αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος
[458]	φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,	καὶ	αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ
[505]	~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος	καὶ	αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ
[487]	φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς	καὶ	αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι οὖν
[480]	ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον	καὶ	αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων
[508]	λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη	καὶ	αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,
[521]	καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ	καὶ	~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν
[514]	πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,	~καὶ	αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ
[449]	τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν	~καὶ	αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων
[458]	τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν	καὶ	αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία,
[517]	θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι	καὶ	αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν
[470]	ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους	καὶ	~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ;
[511]	μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται,	καὶ	ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα,
[468]	εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν	καὶ	~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι
[466]	ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν βούλωνται,	καὶ	~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ
[498]	ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ	καὶ	ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]	ὤν, ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε
[510]	~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν	καὶ	ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν
[468]	ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι	καὶ	βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,
[468]	~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες	καὶ	βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον
[525]	τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων	καὶ	βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ
[513]	μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως	καὶ)	βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ.
[488]	τὸ κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον	~καὶ	βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι
[490]	πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα	~καὶ	βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα
[517]	ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες	καὶ	βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον
[486]	μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν	καὶ	βίος καὶ δόξα καὶ ἄλλα
[484]	τούτου ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει,	καὶ	βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι
[516]	γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων	καὶ	βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος	καὶ	βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[465]	οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.	καὶ	γὰρ ἄν, εἰ μὴ ἡ
[463]	ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα	~καὶ	γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου
[449]	(πειράσομαί γε ὡς διὰ βραχυτάτων.	καὶ	γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν
[447]	τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες.	καὶ	γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν
[471]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν.	καὶ	γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς
[459]	πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας)	καὶ	γὰρ ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ.
[485]	Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.	καὶ	γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται
[474]	ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν·	καὶ	γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ'
[472]	σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων.	καὶ	γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ ὧν
[467]	βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης)	καὶ	γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ
[448]	ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν)	καὶ	γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,
[519]	προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί.	καὶ	γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ
[495]	τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης)	καὶ	γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[456]	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ.	καὶ	~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ
[484]	κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα.	καὶ	γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται
[523]	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ	καὶ	γένη καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν
[521]	νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν εὖ	καὶ	γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν
[450]	οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ	~καὶ	γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε καὶ
[508]	σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν	καὶ	(γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους
[466]	λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις	καὶ	γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ
[484]	λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε	καὶ	γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ
[501]	σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος	καὶ	Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον
[500]	ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον	καὶ	Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ
[494]	~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν	καὶ	Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι
[462]	καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε	καὶ	(Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου.
[461]	καὶ νῦν εἴ τι ἐγὼ	καὶ	~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα,
[448]	δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν	καὶ	(Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει
[527]	Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος	καὶ	(Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς
[514]	ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι	καὶ	γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ
[520]	σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς	καὶ	γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε
[470]	γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα	καὶ	γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν
[473]	τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε	καὶ	γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ
[511]	αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα	καὶ	γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα
[502]	τοιοῦτον οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ	καὶ	γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων
[508]	φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται	καὶ	δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι
[488]	πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς	καὶ	~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς
[459]	τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι,	καὶ	~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ
[490]	~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων,	καὶ	δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον
[477]	οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν	καὶ	δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[477]	τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον	καὶ	δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ
[499]	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα	καὶ	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[515]	ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς	καὶ	δειλοὺς καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους,
[497]	δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας	καὶ	δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι γε,
[523]	προί̈ σασι. τοῦτο μὲν οὖν	καὶ	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως
[526]	πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι,	καὶ	δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ
[482]	Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ	καὶ	δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν,
[502]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον	καὶ	δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;
[527]	ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά
[484]	~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε
[449]	ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς	(καὶ	διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν
[450]	τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν	καὶ	διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ
[525]	δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι	καὶ	διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι
[518]	καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε	καὶ	διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ
[458]	χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν	καὶ	διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ	καὶ	διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ
[503]	~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί,	καὶ	διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε
[484]	ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος	καὶ	διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ
[476]	καλά ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια;	καὶ	~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι
[484]	πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας	καὶ	~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα
[482]	μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε	~καὶ	διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην,
[457]	~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες	καὶ	διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς
[447]	τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε	καὶ	διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν
[465]	καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο	καὶ	διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ καὶ
[491]	ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν καλὸν	καὶ	δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι ~νῦν
[519]	~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης	καὶ	δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ
[470]	γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει	καὶ	δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν
[492]	αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης	καὶ	~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς
[478]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που	καὶ	δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται
[508]	φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην	καὶ	δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο
[519]	ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς	καὶ	δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν
[451]	ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες,	καὶ	δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν
[525]	δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε	καὶ	δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε
[478]	ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος	καὶ	δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[523]	εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε	καὶ	δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον
[499]	ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων·	~καὶ	δὶς γάρ τοι καὶ τρίς
[522]	πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν	~καὶ	διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ
[494]	πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	καὶ	διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;
[494]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε	καὶ	διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ
[507]	καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν	καὶ	διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου
[458]	τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ	καὶ	~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη
[459]	~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα	καὶ	δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;
[472]	καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν	καὶ	δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ νῦν
[486]	ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος	καὶ	δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά.
[502]	~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν,	καὶ	δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ
[494]	τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα	καὶ	δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν.
[511]	διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου	καὶ	δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ
[525]	τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ	καὶ	~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν
[479]	τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας	καὶ	δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν
[525]	~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων	καὶ	δυναστῶν καὶ τὰ τῶν πόλεων
[483]	ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων	καὶ	~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα
[504]	λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,	καὶ	δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,
[488]	τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,	καὶ	ἐάν με λάβῃς νῦν μέν
[461]	τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,	καὶ	ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς
[460]	καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως	καὶ	ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ
[504]	δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,	καὶ	ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς
[489]	αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων,	καὶ	(ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον
[527]	τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.	καὶ	ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι ὡς
[520]	τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα	καὶ	~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν
[491]	ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα	καὶ	ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν
[517]	γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι	καὶ	ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη
[489]	καὶ ἡ ~φύσις, ἃ δὴ	καὶ	ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς
[461]	παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ	~καὶ	ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ
[521]	ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ	καὶ	ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε
[458]	σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ	καὶ	ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην·
[515]	οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς	καὶ	ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι τὸ
[522]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι	καὶ	ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι
[476]	(μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν,	καὶ	ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς
[517]	νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα	καὶ	ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι
[466]	ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν	καὶ	(ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω
[491]	ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς	καὶ	ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ
[454]	δίκαιά τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην σε
[471]	με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,	καὶ	ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς
[482]	πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.	καὶ	ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ
[485]	ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται,	καὶ	ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς
[501]	ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,	καὶ	ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν
[473]	λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε	καὶ	ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον
[461]	εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ	καὶ	ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ
[509]	ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται,	~καὶ	(εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν,
[524]	καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως·	καὶ	εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης
[522]	ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου,	καὶ	εἰ διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν
[471]	τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου,	καὶ	εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,
[451]	τῶν λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων·	καὶ	εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί;
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι
[476]	γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ μέγα γε ἢ βαθὺ
[514]	οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν·	~καὶ	εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους
[516]	εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο,	καὶ	εἰ ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν,
[514]	περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν·	καὶ	εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς
[524]	~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας,	καὶ	εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,
[456]	τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.	καὶ	εἰ πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν
[476]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ σφόδρα γε κάει ἢ
[476]	τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	εἰ τέμνει τι, ὁ αὐτὸς
[451]	λόγου τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν.	καὶ	εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ
[453]	(ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι,	καὶ	εἴ τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις
[525]	Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,	καὶ	εἴ τις ἄλλος πονηρὸς ἦν
[451]	καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική.	καὶ	εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο,
[467]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα	καὶ	εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[501]	εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι,	καὶ	~εἶναί τινες καὶ περὶ ψυχὴν
[504]	καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν	καὶ	εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.
[452]	τε καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής,	καὶ	εἴποι πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς
[457]	τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε	~καὶ	εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν
[481]	ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ	καὶ	εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς
[491]	τοὺς βελτίους τε καὶ ~κρείττους	καὶ	εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά
[456]	ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ	καὶ	εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα
[486]	~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,	καὶ	εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου
[526]	δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν	καὶ	εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης
[481]	ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν	καὶ	εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ
[512]	ὅτι φαίης ἂν βελτίων εἶναι	καὶ	ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον
[524]	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι·	καὶ	ἐκ ~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε
[456]	ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε	καὶ	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι
[457]	τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε	καὶ	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος
[457]	οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον	καὶ	ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ
[468]	καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν,	καὶ	ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι
[469]	αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι	καὶ	ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι κατὰ
[466]	ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα	καὶ	ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων ὃν
[500]	ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,	~καὶ	ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα
[493]	ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ	~καὶ	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ
[527]	βίον ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ	καὶ	ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν
[473]	τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται	καὶ	ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,
[504]	κατά γε τὸν δίκαιον λόγον	καὶ	ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω.
[506]	δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι	καὶ	ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε
[462]	τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε	καὶ	ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου καὶ
[469]	ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,	καὶ	ἐλεινόν γε πρός τὸν δὲ
[469]	ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι	καὶ	ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ
[492]	ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία	καὶ	ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ'
[485]	~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται	καὶ	ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ τοῦ
[502]	γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων	καὶ	ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα·
[514]	σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς	καὶ	~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ
[453]	περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν,	~καὶ	ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ
[474]	~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι	καὶ	ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς
[508]	τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν	καὶ	~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως
[508]	τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν	καὶ	ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ
[455]	σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.	καὶ	ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ τὸ
[503]	ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ	καὶ	ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;
[487]	ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων,	καὶ	ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ
[513]	τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ	καὶ	ἐμοί, ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε,
[501]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ	καὶ	~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ
[525]	αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν
[452]	βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς	καὶ	ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις
[508]	ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς	καὶ	ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ
[452]	λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς	καὶ	ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν
[452]	οἷόν τ' εἶναι τοῖς λόγοις	καὶ	ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν
[452]	δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς	καὶ	ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν
[461]	νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον	καὶ	ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.
[508]	ὅτι ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ	καὶ	ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις
[461]	τὸν βίον καὶ ἐν ἔργοις	καὶ	ἐν λόγοις. καὶ νῦν εἴ
[496]	καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει	καὶ	ἐν