Pages
[514]	οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ καλὴ	κἀγαθὴ	ἡ διάνοια ᾖ τῶν μελλόντων
[518]	ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι (καλοὶ	κἀγαθοὶ	~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ πόλει,
[516]	χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ ~τελευτῇ
[526]	οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται ~καλοὶ	κἀγαθοὶ	ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ
[484]	ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν	κἀγαθὸν	καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ
[511]	βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν καλὸν	κἀγαθὸν	ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ
[518]	ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας καλὸν	κἀγαθὸν	οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ, ἂν
[527]	ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς καλὸς	κἀγαθός,	~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω κοινῇ
[515]	ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε	κἀγαθὸς	γέγονεν, ἢ ξένος ἢ ἀστός,
[476]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ σφόδρα γε	κάει	ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ
[476]	γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ εἰ	κάει	τις, ἀνάγκη τι κάεσθαι; ~(Πῶλος)
[480]	καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ	κάειν	ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ καλὸν
[479]	ἰατρεύεσθαι, φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ	κάεσθαι	καὶ τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν.
[476]	εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι	κάεσθαι;	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[476]	γε κάει ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω	κάεσθαι	τὸ καόμενον ὡς ἂν τὸ
[476]	καόμενον ὡς ἂν τὸ κᾶον	κάῃ;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[476]	γε δίκαια πάντα καλά ἐστιν,	καθ'	ὅσον δίκαια; καὶ ~διασκεψάμενος εἰπέ.
[526]	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους,	καθ'	ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ καὶ
[513]	ὅπερ φασὶ τὰς τὴν σελήνην	~καθαιρούσας,	τὰς Θετταλίδας· σὺν τοῖς φιλτάτοις
[451]	(συγγραφόμενοι, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα	~καθάπερ	ἡ ἀριθμητικὴ ἡ λογιστικὴ ἔχει
[461]	~τὴν μακρολογίαν, ὦ Πῶλε, ἢν	καθέρξῃς,	ᾗ τὸ πρῶτον ἐπεχείρησας χρῆσθαι.
[457]	ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων καὶ	καθεωρακέναι	ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε, ὅτι
[468]	κακοῦ, ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον	καθῆσθαι	καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ
[526]	δικάζει ὁ δὲ Μίνως ~ἐπισκοπῶν	κάθηται,	μόνος ἔχων χρυσοῦν (σκῆπτρον, ὥς
[499]	τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ Σώκρατες,	καθομολογῶν,	ἐνθυμούμενος ὅτι, κἂν ~παίζων τίς
[479]	ὦ ~Πῶλε, τὸ ἀλγεινὸν αὐτοῦ	καθορᾶν,	πρὸς δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς
[468]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	καὶ	ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα
[508]	~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·	καὶ	ἃ Πῶλον αἰσχύνῃ ᾤου συγχωρεῖν,
[499]	τις ταὐτὰ φῇ ~ἡδέα τε	καὶ	ἀγαθὰ εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη,
[519]	σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ	καὶ	~ἀγαθὰ τὴν πόλιν πεποιηκότες ἄρα
[470]	Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ καλὸν	καὶ	ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα ~εὐδαίμονα
[495]	φῂς εἶναι τὸ αὐτὸ ~ἡδὺ	καὶ	ἀγαθόν, ἢ εἶναί τι τῶν
[474]	σύ, ὡς ἔοικας, καλόν τε	καὶ	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ~καὶ αἰσχρόν.
[459]	τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν	καὶ	~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως ἔχων
[495]	Καλλικλῆς ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν	καὶ	~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ
[490]	γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ καλὸν	καὶ	ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως δεῖ
[504]	ῥήτωρ ἐκεῖνος, ὁ τεχνικός τε	καὶ	ἀγαθός, καὶ τοὺς ~λόγους προσοίσει
[499]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται κακὸς	καὶ	ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ καὶ
[475]	ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες, ἡδονῇ τε	καὶ	ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ ~καλόν. ~(Σωκράτης)
[465]	κομμωτική, κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ	καὶ	ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ
[479]	δὲ τὸ ὠφέλιμον τυφλῶς ἔχειν	καὶ	~ἀγνοεῖν ὅσῳ ἀθλιώτερόν ἐστι μὴ
[517]	εἰς τὸ αὐτὸ ἀεὶ περιφερόμενοι	καὶ	ἀγνοοῦντες ἀλλήλων ὅτι ~λέγομεν. ἐγὼ
[486]	τὸν δὲ ~τοιοῦτον, εἴ τι	καὶ	ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ κόρρης
[509]	ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν, σιδηροῖς	καὶ	ἀδαμαντίνοις ~λόγοις, ὡς γοῦν ἂν
[454]	τούτων ἅ ἐστι δίκαιά τε	καὶ	ἄδικα. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἐγώ τοι
[483]	πλέον ζητεῖν ἔχειν τῶν ~πολλῶν,	καὶ	ἀδικεῖν αὐτὸ καλοῦσιν· ἡ δέ
[509]	οὖν ὄντοιν, τοῦ ἀδικεῖν τε	καὶ	ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν κακὸν
[475]	ἐλέγετο νυνδὴ περὶ τοῦ ἀδικεῖν	καὶ	ἀδικεῖσθαι; οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν
[460]	χρῆταί τε καὶ ἀδίκως ~χρῆται	καὶ	ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως καὶ
[525]	καὶ οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν	καὶ	ἀδικίας, ἃ ~ἑκάστη ἡ πρᾶξις
[478]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τίς δὲ πονηρίας	καὶ	ἀδικίας; εἰ μὴ οὕτως εὐπορεῖς,
[478]	δὲ νόσου, δίκη δὲ ~ἀκολασίας	καὶ	ἀδικίας. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί
[455]	~διδασκαλικῆς περὶ τὸ δίκαιόν τε	καὶ	ἄδικον. ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐδ'
[472]	εἶναι ~μακάριον ἄνδρα ἀδικοῦντά τε	καὶ	ἄδικον ὄντα, εἴπερ Ἀρχέλαον ἄδικον
[483]	πλέον ἔχωσιν, λέγουσιν ὡς αἰσχρὸν	~καὶ	ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν, καὶ τοῦτό
[505]	ἀνόητός τε ~οὖσα καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἄδικος καὶ ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν
[455]	ἐσόμεθα; πότερον ~περὶ δικαίου μόνον	καὶ	ἀδίκου ἢ καὶ περὶ ὧν
[460]	περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου	καὶ	ἀδίκου· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ναί.
[482]	ὡς οὐ τὸ ἀδικεῖν ἐστιν	καὶ	ἀδικοῦντα δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων
[510]	τε εἶναι ὡς πλεῖστα ἀδικεῖν	καὶ	ἀδικοῦντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ
[479]	ὑγιεῖ ψυχῇ συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ	καὶ	ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ
[455]	ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε πέρι	καὶ	ἀδίκων, ἀλλὰ πιστικὸς μόνον· οὐ
[454]	ὄχλοις ~περὶ τῶν δικαίων τε	καὶ	ἀδίκων; ἐξ ἧς πιστεύειν γίγνεται
[460]	πύκτης τῇ πυκτικῇ χρῆταί τε	καὶ	ἀδίκως ~χρῆται καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως
[522]	ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως διακείμενος	~καὶ	ἀδύνατος ὢν ἑαυτῷ βοηθεῖν; ~(Σωκράτης)
[523]	ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου,	καὶ	ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι ἔστιν
[464]	ἀλλήλων. τεττάρων δὴ τούτων οὐσῶν,	καὶ	ἀεὶ πρὸς τὸ ~βέλτιστον θεραπευουσῶν
[479]	εἶναι διαφερόντως τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,	~καὶ	ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου
[484]	ὁ πάντων βασιλεὺς ~θνατῶν τε	καὶ	ἀθανάτων· ~οὗτος δὲ δή, φησίν,
[481]	καὶ εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως, ἐάντε αὖ θανάτου ἄξια
[523]	ἐκτὸς κακῶν, τὸν δὲ ἀδίκως	καὶ	ἀθέως εἰς τὸ τῆς τίσεώς
[469]	γε ἀποθνῄσκων ἀδίκως ἐλεινός τε	καὶ	ἄθλιός ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~ἧττον ἢ
[494]	οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς	καὶ	~ἄθλιος; ἢ τούτους τολμήσεις λέγειν
[496]	καὶ τἀναντία τούτων, κακά τε	καὶ	ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει καὶ
[501]	καὶ περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἁθρόαις ἅμα χαρίζεσθαι ἔστι, μηδὲν
[450]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	καὶ	αἱ ἄλλαι τέχναι, ὦ Γοργία,
[501]	~(Καλλίκλης) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ
[469]	καὶ τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια	καὶ	αἱ τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα
[499]	χρηστὰς καὶ ἡδονὰς καὶ λύπας	καὶ	αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον; ~(Καλλίκλης)
[508]	ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ κάκιον	καὶ	αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ τῷ
[508]	τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν	καὶ	αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ κλέπτειν
[489]	~δίκαιον εἶναι τὸ ἴσον ἔχειν	~καὶ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν (τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[489]	οὐ τὸ πλέον δίκαιον εἶναι,	καὶ	αἴσχιον τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι;
[477]	φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ νόσον	καὶ	~αἶσχος καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[503]	που τούτου κολακεία ἂν εἴη	~καὶ	αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον
[495]	γὰρ τὰ νυνδὴ αἰνιχθέντα ~πολλὰ	καὶ	αἰσχρὰ φαίνεται συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο
[492]	αἰσχύνην, ἀποκρυπτόμενοι τὴν αὑτῶν ἀδυναμίαν,	~καὶ	αἰσχρὸν δή φασιν εἶναι τὴν
[483]	δὴ νόμῳ μὲν τοῦτο ἄδικον	καὶ	αἰσχρὸν λέγεται, τὸ πλέον ζητεῖν
[474]	τε καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν	~καὶ	αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[465]	~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ,	~καὶ	αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ τοιοῦτον,
[494]	κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς	καὶ	αἰσχρὸς καὶ ~ἄθλιος; ἢ τούτους
[525]	ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε	~καὶ	αἰσχρότητος γέμουσαν τὴν ψυχὴν εἶδεν·
[494]	μὲν καὶ Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα	καὶ	αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ δὲ οὐ
[509]	δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα βοηθεῖν	καὶ	αἰσχύνη τοῦ μή. ἆρα ἄλλως
[487]	ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ παρρησίας	καὶ	αἰσχυντηροτέρω μᾶλλον τοῦ δέοντος· πῶς
[452]	Σώκρατες, τῇ ἀληθείᾳ μέγιστον ἀγαθὸν	καὶ	αἴτιον ἅμα μὲν ~ἐλευθερίας αὐτοῖς
[518]	ὦσι, τοὺς δὲ ~προτέρους ἐκείνους	καὶ	αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν. καὶ
[492]	σὺ διώκειν, ὧδ' ἔχει· τρυφὴ	καὶ	~ἀκολασία καὶ ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν
[477]	καὶ κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι	καὶ	~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν καὶ ἀμαθῆ;
[505]	πονηρὰ ᾖ, ἀνόητός τε ~οὖσα	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος,
[515]	πρότερον πονηρὸς ὤν, ἄδικός τε	καὶ	ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα
[507]	δὲ αὕτη ἡ ἄφρων τε	καὶ	ἀκόλαστος. ~πάνυ γε. ~καὶ μὴν
[493]	πεῖσαι ~μεταθέσθαι, ἀντὶ τοῦ ἀπλήστως	καὶ	ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως
[457]	ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε ~καὶ εἰπόντες	καὶ	ἀκούσαντες περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα
[519]	πρᾶγμα καὶ νῦν ὁρῶ γιγνόμενον	καὶ	ἀκούω τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πέρι.
[525]	ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ ὕβρεως	καὶ	ἀκρατίας τῶν πράξεων ἀσυμμετρίας τε
[525]	καὶ πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους	καὶ	ἀλαζονείας καὶ οὐδὲν εὐθὺ διὰ
[467]	ὅπερ ~ποιοῦσιν, πίνειν τὸ φάρμακον	καὶ	ἀλγεῖν, ἢ ἐκεῖνο, τὸ ὑγιαίνειν,
[475]	ὑπερβάλλει τὸ ἀδικεῖν τοῦ ~ἀδικεῖσθαι,	καὶ	ἀλγοῦσι μᾶλλον οἱ ἀδικοῦντες ἢ
[527]	πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν αὐτῶν βελτίω	καὶ	ἀληθέστερα εὑρεῖν· νῦν δὲ ὁρᾷς
[470]	γιγνώσκειν φήσεις εὐδαίμονα ~ὄντα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἀληθῆ γε ἐρῶ· οὐ γὰρ
[454]	~τί δέ; ἐπιστήμη ἐστὶν ψευδὴς	καὶ	ἀληθής; ~(Γοργίας) οὐδαμῶς. ~(Σωκράτης) ~δῆλον
[454]	τις, ὦ Γοργία, ~πίστις ψευδὴς	καὶ	ἀληθής; φαίης ἄν, ὡς ἐγὼ
[463]	δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως ~πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ
[486]	ἔστιν καὶ βίος καὶ δόξα	καὶ	ἄλλα πολλὰ ἀγαθά. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[495]	συμβαίνοντα, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει,	καὶ	ἄλλα πολλά. ~(Καλλίκλης) ὡς σύ
[517]	δὲ καὶ τείχη καὶ νεώρια	καὶ	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα καὶ ἐγώ
[454]	ἀπεργάζεται τοῦτο τὸ ἔργον, ἀλλὰ	καὶ	ἄλλαι, δικαίως ~ὥσπερ περὶ τοῦ
[450]	σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ ἀνδριαντοποιία	καὶ	ἄλλαι πολλαί. τὰς τοιαύτας (μοι
[450]	~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε	καὶ	ἄλλαι πολλαὶ τέχναι, ὧν ἔνιαι
[453]	ποιεῖν ἡ ῥητορικὴ ~μόνη ἢ	καὶ	ἄλλαι τέχναι; λέγω δὲ τὸ
[451]	πολὺ λόγῳ χρωμένων, τυγχάνουσιν δὲ	~καὶ	ἄλλαι τοιαῦται οὖσαι, πειρῶ εἰπεῖν
[473]	ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,	καὶ	ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας καὶ
[495]	εἶναι, ἐπιστήμην δὲ καὶ ἀνδρείαν	καὶ	ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.
[519]	~(αὑτούς) τούς τε μισθοὺς ἀποστεροῦντες	καὶ	ἄλλην χάριν οὐκ ἀποδιδόντες, ~(εὖ
[458]	τινας αὐτῶν κατέχομεν ~βουλομένους τι	καὶ	ἄλλο πράττειν. ~(Χαιρεφῶν) ~τοῦ μὲν
[526]	οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ
[449]	ταῦτα οὐ μόνον ἐνθάδε ἀλλὰ	καὶ	ἄλλοθι. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐθελήσαις
[453]	~(Σωκράτης) ~ἆρα διὰ τοῦτο, ὅτι	καὶ	ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι γράφοντες ἄλλα
[472]	ἐλέγχου, ὡς σύ τε οἴει	καὶ	ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ καὶ
[493]	δὲ μέλιτος, ὁ δὲ γάλακτος,	καὶ	ἄλλοι πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ
[499]	δὴ σὺ οἴει ~ἐμὲ ἢ	καὶ	ἄλλον ὁντινοῦν ἀνθρώπων οὐχ ἡγεῖσθαι
[525]	ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει πῶλος,	καὶ	ἄλλον ~ὅστις ἂν τοιοῦτος τύραννος
[449]	τέχνης (εἶναι καὶ ποιῆσαι ἂν	καὶ	~ἄλλον ῥήτορα· ἡ ῥητορικὴ περὶ
[472]	καὶ ἄλλοι πολλοί· ἔστιν δὲ	καὶ	ἄλλος, ὃν ~ἐγὼ αὖ οἶμαι.
[461]	καὶ αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια	καὶ	ἄλλους διδάξειν; ἀλλ' εἰς τὰ
[455]	αὐτός τε φῂς ῥήτωρ εἶναι	καὶ	ἄλλους ποιεῖν ~ῥητορικούς, εὖ ἔχει
[449]	~(Γοργίας) κάλει δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἄλλους σε φῶμεν δυνατὸν εἶναι
[514]	~καὶ αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν	καὶ	ἄλλους τοιούτους παρακαλεῖν; οὐκ ~ἀνόητόν
[522]	τὴν ~βοήθειαν ἀδύνατον ὄντα ἐμαυτῷ	καὶ	ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν καὶ
[505]	χαίρειν τοῦτον τὸν λόγον, ἢ	~καὶ	ἄλλῳ τῳ διαλέξῃ. ~(Σωκράτης) τίς
[496]	γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ (οἶμαι	καὶ	ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[496]	ὧν ἅμα τε ἀπαλλάττεται ἄνθρωπος	καὶ	ἅμα ἔχει, δῆλον ~ὅτι ταῦτά
[497]	διψῶν τε ἕκαστος ~ἡμῶν πέπαυται	καὶ	ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;
[523]	δικασταὶ ὑπό τε τούτων ~ἐκπλήττονται,	καὶ	ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι,
[477]	εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον καὶ δειλὸν	καὶ	ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,
[477]	~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν καλεῖς	καὶ	ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ τὰ
[471]	~ἐστιν ὁ λόγος, ᾧ με	καὶ	ἂν παῖς ἐξελέγξειε, καὶ ἐγὼ
[485]	ἢ παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται	καὶ	ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν
[522]	ὅστις μὴ παντάπασιν ἀλόγιστός ~τε	καὶ	ἄνανδρός ἐστιν, τὸ δὲ ἀδικεῖν
[508]	κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα	~καὶ	ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην
[495]	ὦ σοφώτατε σύ. ~(Σωκράτης) ἦ	καὶ	ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς; ~(Καλλίκλης) πῶς
[495]	~ἀγαθὸν ταὐτὸν εἶναι, ἐπιστήμην δὲ	καὶ	ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων καὶ τοῦ
[495]	τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ	καὶ	ἀνδρείαν νυνδὴ ἔλεγές τινα εἶναι
[463]	μὲν οὔ, ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς	καὶ	ἀνδρείας καὶ φύσει δεινῆς προσομιλεῖν
[491]	καὶ μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ	καὶ	ἀνδρεῖοι, ~ἱκανοὶ ὄντες ἃ ἂν
[507]	~ἔστι ταῦτα. ~καὶ μὲν δὴ	καὶ	ἀνδρεῖόν γε ἀνάγκη· οὐ γὰρ
[507]	σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα	καὶ	ἀνδρεῖον καὶ ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα
[499]	ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν φρόνιμον	καὶ	ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[491]	εἰς τὰ τῆς πόλεως πράγματα	καὶ	~ἀνδρείους. τούτους γὰρ (προσήκει τῶν
[480]	ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ ~παρέχειν μύσαντα εὖ	καὶ	ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν καὶ κάειν
[450]	καὶ διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ	καὶ	ἀνδριαντοποιία καὶ ἄλλαι πολλαί. τὰς
[502]	παίδων τε ~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν	καὶ	ἀνδρῶν, καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρων,
[487]	τε καὶ Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον	καὶ	~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην
[465]	τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς	καὶ	ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ
[518]	μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ διακονικὰς	καὶ	ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ σώματος πραγματείαν,
[489]	τί σε λέγειν τὸ ~κρεῖττον,	καὶ	ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι ὅτι
[507]	ἀλλ' ἃ δεῖ καὶ πράγματα	καὶ	ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας
[508]	οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς	καὶ	ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ
[525]	δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων οὗτοι οἳ ἂν ἰάσιμα
[472]	τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε	καὶ	ἀνθρώπων. ~(Πῶλος) ἄτοπά γε, ὦ
[485]	τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι	~καὶ	ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί
[477]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἢ ἀνιαρότατόν ἐστι	καὶ	ἀνίᾳ ὑπερβάλλον αἴσχιστον τούτων ἐστὶν
[512]	τῇ ψυχῇ, πολλὰ νοσήματα ἔχει	καὶ	ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν
[512]	οὐκ, εἰ μέν τις μεγάλοις	καὶ	ἀνιάτοις νοσήμασιν ~κατὰ τὸ σῶμα
[480]	ἀδικίας ὕπουλον τὴν ψυχὴν ~ποιήσει	καὶ	ἀνίατον· ἢ πῶς λέγομεν, ὦ
[505]	~οὖσα καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄδικος	καὶ	ἀνόσιος, εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν
[479]	συνοικεῖν, ἀλλὰ ~σαθρᾷ καὶ ἀδίκῳ	(καὶ	ἀνοσίῳ, ὅθεν καὶ πᾶν ποιοῦσιν
[525]	γὰρ διὰ τὴν ἐξουσίαν μέγιστα	καὶ	ἀνοσιώτατα ~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ
[510]	ὅπου τύραννός ἐστιν ἄρχων ἄγριος	καὶ	ἀπαίδευτος, εἴ τις τούτου ἐν
[470]	καὶ σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς	καὶ	~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ κάμῃς
[478]	εἴτ' ἐν ψυχῇ, ὁ ~ἰατρευόμενος	καὶ	ἀπαλλαττόμενος τοῦ κακοῦ, ἢ ὁ
[465]	τοῦτον ἡ κομμωτική, κακοῦργός τε	καὶ	~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος,
[448]	(Χαιρεφῶν) ἐμοῦ. (Γοργίας) μὲν γὰρ	καὶ	ἀπειρηκέναι μοι ~δοκεῖ· πολλὰ γὰρ
[506]	μὴ βούλεσθε, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν	καὶ	~ἀπίωμεν. ~(Γοργίας) ~ἀλλ' ἐμοὶ μὲν
[470]	ταῦτα ἱκανά σε ἐξελέγξαι ἐστὶν	καὶ	ἀποδεῖξαι ὡς ~πολλοὶ ἀδικοῦντες ἄνθρωποι
[471]	ἐβουλήθη εὐδαίμων γενέσθαι δικαίως ~ἐκθρέψας	καὶ	ἀποδοὺς τὴν ἀρχὴν ἐκείνῳ, ἀλλ'
[471]	Κλεοπάτραν χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν	καὶ	~ἀποθανεῖν. τοιγάρτοι νῦν, ἅτε μέγιστα
[524]	μέγας, καὶ εἰ παχύς, παχὺς	καὶ	ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως· καὶ
[463]	τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος) ~ἐρωτῶ δή,	καὶ	ἀπόκριναι ὁποῖον μόριον. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[466]	δύο ταῦτ' ἐστιν τὰ ἐρωτήματα,	καὶ	ἀποκρινοῦμαί γέ σοι πρὸς ~ἀμφότερα.
[468]	οὔ; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ
[457]	χρώμενον μισεῖν δίκαιον καὶ ἐκβάλλειν	~καὶ	ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ τὸν διδάξαντα.
[456]	δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ κεντεῖν τε	καὶ	ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε μὰ Δία
[469]	ἂν δοκῇ αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο,	καὶ	ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα
[496]	μέρει οἶμαι ἑκάτερον καὶ λαμβάνει	καὶ	ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[492]	ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν ~καὶ φρόνησιν,	καὶ	ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν ἀεὶ ἡ
[471]	ἐκείνῳ, ἀλλ' εἰς φρέαρ ἐμβαλὼν	καὶ	ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ
[479]	ἔοικεν, οἷόν ἐστιν ἡ ὑγίεια	καὶ	ἀρετὴ σώματος. κινδυνεύουσι γὰρ ~ἐκ
[451]	τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἄριστα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία,
[520]	τις τρόπον ὡς βέλτιστος εἴη	καὶ	ἄριστα ~τὴν αὑτοῦ οἰκίαν διοικοῖ
[503]	τῷ ἑτέρῳ πρέπον τε εἶναι	καὶ	ἁρμόττειν, ~ἕως ἂν τὸ (ἅπαν
[454]	ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ	καὶ	ἄρτι ἔλεγον, καὶ περὶ τούτων
[490]	τὸ βελτίω ~ὄντα καὶ φρονιμώτερον	καὶ	ἄρχειν καὶ πλέον ἔχειν τῶν
[488]	τὸν κρείττω τὰ τῶν ἡττόνων	καὶ	ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων
[525]	νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα	καὶ	Ἀρχέλαον ἔσεσθαι, εἰ ἀληθῆ λέγει
[473]	ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος καταστῇ	καὶ	ἄρχων ἐν τῇ πόλει ~διαβιῷ
[502]	ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει	καὶ	ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν ἐάντε μή;
[496]	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν	καὶ	ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[488]	βελτίω μὲν εἶναι, ἥττω δὲ	καὶ	ἀσθενέστερον, καὶ ~κρείττω μὲν εἶναι,
[486]	ἐλέγχων, πραγμάτων δ' ~εὐμουσίαν ἄσκει,	καὶ	ἄσκει ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις
[509]	~ὡς, ἐὰν μὴ μάθῃ αὐτὰ	καὶ	ἀσκήσῃ, ἀδικήσει; τί οὐκ αὐτό
[507]	εὐδαίμονα (εἶναι σωφροσύνην μὲν διωκτέον	~καὶ	ἀσκητέον, ἀκολασίαν δὲ φευκτέον ὡς
[494]	ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ
[511]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν σῴζει γε	καὶ	αὕτη ἐκ θανάτου τοὺς ἀνθρώπους,
[451]	καλεῖς τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι	καὶ	αὕτη ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ
[451]	~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο, ἐμοῦ λέγοντος ὅτι	καὶ	αὕτη λόγῳ κυροῦται τὰ πάντα,
[511]	ἐσχάτων κινδύνων, ὥσπερ ἡ ῥητορική.	καὶ	~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ
[516]	ἐπειδὰν δὲ θεραπεύσωσιν τοὺς ἵππους	καὶ	αὐτοὶ ~ἀμείνους γένωνται ἡνίοχοι, τότ'
[523]	τε τούτων ~ἐκπλήττονται, καὶ ἅμα	καὶ	αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς
[492]	τοὺς βελτίους τὴν φύσιν ἀνθρώπους,	καὶ	αὐτοὶ οὐ δυνάμενοι ~ἐκπορίζεσθαι ταῖς
[461]	τίνα οἴει ἀπαρνήσεσθαι μὴ οὐχὶ	καὶ	αὐτὸν ἐπίστασθαι τὰ ~δίκαια καὶ
[511]	εὐεργεσίας, σώσασα ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον,	καὶ	αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα
[506]	ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ ἔγωγε	καὶ	~αὐτὸς ἀκοῦσαί σου αὐτοῦ διιόντος
[452]	ὅτι θαυμάζοιμί τἄν, ὦ Σώκρατες,	καὶ	αὐτὸς εἴ σοι ἔχοι ~(Γοργίας)
[506]	~ἀλλὰ μὲν δή, ὦ Γοργία,	καὶ	αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν Καλλικλεῖ
[455]	Γοργία, περὶ Θεμιστοκλέους· Περικλέους δὲ	καὶ	αὐτὸς ἤκουον ~ὅτε συνεβούλευεν ἡμῖν
[482]	σὺ νῦν ~θαυμάζεις, παρῆσθα δὲ	καὶ	αὐτὸς λεγομένοις. ἢ οὖν ἐκείνην
[511]	~τὸν λιμένα δύο δραχμὰς ἐπράξατο,	καὶ	αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν τέχνην
[461]	δὲ ἡμῶν ἐπισκοπουμένων ὁρᾷς δὴ	καὶ	~αὐτὸς ὅτι αὖ ὁμολογεῖται τὸν
[489]	~ἀλλ' ἐγὼ μέν, ὦ δαιμόνιε,	καὶ	αὐτὸς πάλαι τοπάζω τοιοῦτόν τί
[458]	ὦ (Χαιρεφῶν) καὶ μὲν δὴ	καὶ	αὐτὸς πολλοῖς ἤδη λόγοις ~παραγενόμενος
[458]	φημὶ μὲν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,	καὶ	αὐτὸς τοιοῦτος εἶναι οἷον σὺ
[505]	~οὗτος ἀνὴρ οὐχ ὑπομένει ὠφελούμενος	καὶ	αὐτὸς τοῦτο πάσχων περὶ οὗ
[487]	φίλος γάρ μοι εἶ, ὡς	καὶ	αὐτὸς φῄς. τῷ ὄντι οὖν
[480]	ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα κατήγορον	καὶ	αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων
[508]	λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι κατηγορητέον εἴη	καὶ	αὑτοῦ καὶ ὑέος καὶ ἑταίρου,
[521]	καὶ κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ	καὶ	~αὐτούς, καὶ τοὺς νεωτάτους ὑμῶν
[514]	πίθῳ τὴν κεραμείαν ἐπιχειρεῖν μανθάνειν,	~καὶ	αὐτούς τε δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν καὶ
[449]	τὰ ἔμπροσθέν σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν	~καὶ	αὐτῷ καλῶς (καὶ διὰ βραχέων
[458]	τι λέγητε· ἐμοὶ δ' οὖν	καὶ	αὐτῷ μὴ γένοιτο τοσαύτη ~ἀσχολία,
[517]	θαυμαστόν ἐστιν ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι	καὶ	αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν
[470]	ἀποκτεινύναι τε καὶ ἐξελαύνειν ἀνθρώπους	καὶ	~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα, ἐνίοτε δὲ οὔ;
[511]	μιμούμενον ἐκεῖνον ἀποκτενεῖ, ἐὰν ~βούληται,	καὶ	ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα,
[468]	εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν, καὶ ἐκβάλλομεν	καὶ	~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι ἄμεινον εἶναι
[466]	ἀποκτεινύασίν τε (ὃν ἂν βούλωνται,	καὶ	~ἀφαιροῦνται χρήματα καὶ ἐκβάλλουσιν ἐκ
[498]	ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ δειλοὶ	καὶ	ἄφρονες κακοί; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[515]	ὤν, ἄδικός τε καὶ ἀκόλαστος	καὶ	ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα καλός τε
[510]	~ἐθίζειν αὑτὸν τοῖς αὐτοῖς χαίρειν	καὶ	ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ, καὶ παρασκευάζειν
[468]	ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι	καὶ	βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,
[468]	~(Σωκράτης) ~τὸ ἀγαθὸν ἄρα διώκοντες	καὶ	βαδίζομεν ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον
[525]	τούτων τῶν ~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων	καὶ	βασιλέων καὶ δυναστῶν καὶ τὰ
[513]	μοι· ἀλλ' ἐὰν ~πολλάκις (ἴσως	καὶ)	βέλτιον (ταὐτὰ ταῦτα διασκοπώμεθα, πεισθήσῃ.
[488]	τὸ κρεῖττον καὶ τὸ ἰσχυρότερον	~καὶ	βέλτιον ταὐτὸν ὄν, ἢ ἔστι
[490]	πλεονεκτεῖν τὸν (φρονιμώτατον εἰς ταῦτα	~καὶ	βέλτιστον. τὸν σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα
[517]	ἐπιθυμίας καὶ μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες	καὶ	βιαζόμενοι ἐπὶ τοῦτο ὅθεν ἔμελλον
[486]	μικρὰ (ταῦτα, ἀλλ' ~οἷς ἔστιν	καὶ	βίος καὶ δόξα καὶ ἄλλα
[484]	τούτου ὄντος τοῦ δικαίου ~φύσει,	καὶ	βοῦς καὶ τἆλλα κτήματα εἶναι
[516]	γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς καὶ ἵππων	καὶ	βοῶν τοιοῦτος ὢν κακὸς ἂν
[496]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος	καὶ	βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[465]	οὔτε οἱ ἄλλοι ~ἄνθρωποι τούτοις.	καὶ	γὰρ ἄν, εἰ μὴ ἡ
[463]	ἣν Γοργίας (ἐπιτηδεύει, οὐκ οἶδα	~καὶ	γὰρ ἄρτι ἐκ τοῦ λόγου
[449]	(πειράσομαί γε ὡς διὰ βραχυτάτων.	καὶ	γὰρ αὖ καὶ ~τοῦτο ἕν
[447]	τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν, ὦ Σώκρατες.	καὶ	γὰρ αὐτῷ ἓν τοῦτ' ἦν
[471]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις ~ἡγούμενοι ἐλέγχειν.	καὶ	γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι τοὺς
[459]	πιθανώτερος ἔσται ὁ ~ῥήτωρ. ~(Γοργίας)	καὶ	γὰρ ἔλεγον, ἔν γε ὄχλῳ.
[485]	Ἀμφίονα ὁ Εὐριπίδου, οὗπερ ἐμνήσθην.	καὶ	γὰρ ἐμοὶ τοιαῦτ' ~ἄττα ἐπέρχεται
[474]	ἀποκρινῇ; ~(Πῶλος) ~πάνυ μὲν οὖν·	καὶ	γὰρ ἐπιθυμῶ εἰδέναι ὅτι ποτ'
[472]	σκεψώμεθα εἴ τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων.	καὶ	γὰρ καὶ τυγχάνει περὶ ὧν
[467]	βέλτιστα εἶναι, (τούτου πρόσθεν) ~(Σωκράτης)	καὶ	γὰρ νῦν ὁμολογῶ. ~(Πῶλος) οὐκ
[448]	ἐρωτᾷ; ~(Γοργίας) ~ἀληθῆ, ὦ (Χαιρεφῶν)	καὶ	γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,
[519]	προσποιοῦνται εἶναι καὶ ὅσοι σοφισταί.	καὶ	γὰρ οἱ ~σοφισταί, τἆλλα σοφοὶ
[495]	τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς. ~(Καλλίκλης)	καὶ	γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[456]	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ πάσῃ ἀγωνίᾳ.	καὶ	~γὰρ (τῇ ἄλλῃ ἀγωνίᾳ οὐ
[484]	κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα.	καὶ	γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται
[523]	ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ	καὶ	γένη καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν
[521]	νοεῖς λέγων. ~καὶ νῦν εὖ	καὶ	γενναίως εἰπέ. ~(Καλλίκλης) λέγω τοίνυν
[450]	οἷον ἡ ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ	~καὶ	γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική γε καὶ
[508]	σοφοί, ὦ Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν	καὶ	(γῆν καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους
[466]	λέγεις πότερον αὐτὸς ~ταῦτα λέγεις	καὶ	γνώμην σαυτοῦ ἀποφαίνῃ, ἢ ἐμὲ
[484]	λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας, κατεπᾴδοντές τε	καὶ	γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες ~ὡς τὸ
[501]	σοι καὶ περανθῇ ὁ λόγος	καὶ	Γοργίᾳ τῷδε ~χαρίσωμαι. (Σωκράτης) ~πότερον
[500]	ὧν αὖ ἐγὼ πρὸς Πῶλον	καὶ	Γοργίαν ἐτύγχανον λέγων. ἔλεγον ~γὰρ
[494]	~τοιγάρτοι, ὦ Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν	καὶ	Γοργίαν καὶ ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι
[462]	καὶ ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε	καὶ	(Γοργίας) ἔλεγχέ τε καὶ ἐλέγχου.
[461]	καὶ νῦν εἴ τι ἐγὼ	καὶ	~(Γοργίας) ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεθα,
[448]	δὲ ἀρίστων οἱ ἄριστοι· ὧν	καὶ	(Γοργίας) ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει
[527]	Ἑλλήνων, σύ τε καὶ πῶλος	καὶ	(Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε ἀποδεῖξαι ὡς
[514]	ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ κατορθῶσαι	καὶ	γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην, τὸ
[520]	σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ δικαστικῆς	καὶ	γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε
[470]	γὰρ καλὸν καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα	καὶ	γυναῖκα ~εὐδαίμονα εἶναί φημι, τὸν
[473]	τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε	καὶ	γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ
[511]	αὐτὸν καὶ παῖδας καὶ χρήματα	καὶ	γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς ~τὸν λιμένα
[502]	τοιοῦτον οἷον παίδων τε ~ὁμοῦ	καὶ	γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων
[508]	φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω, κατέχεται	καὶ	δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν τι
[488]	πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους καλεῖς	καὶ	~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου τοὺς
[459]	τοῦ εἰδότος; ἢ ἀνάγκη εἰδέναι,	καὶ	~δεῖ προεπιστάμενον ταῦτα ἀφικέσθαι παρὰ
[490]	~(Σωκράτης) ~μανθάνω, ἀλλ' ἴσως ἱματίων,	καὶ	δεῖ τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον
[477]	οὐκ ἀδικίαν καλεῖς καὶ ἀμαθίαν	καὶ	δειλίαν καὶ τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος)
[477]	τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον	καὶ	δειλὸν καὶ ἀμαθῆ; ~(Πῶλος) οὐκ
[499]	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἄφρονα	καὶ	δειλόν; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[515]	ἀκούω, ~Περικλέα πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς	καὶ	δειλοὺς καὶ λάλους καὶ ~φιλαργύρους,
[497]	δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας καλεῖς ἄφρονας	καὶ	δειλούς; οὐ γὰρ ἄρτι γε,
[523]	προί̈ σασι. τοῦτο μὲν οὖν	καὶ	δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ (ὅπως
[526]	πάντας ἀνθρώπους, καθ' ὅσον ~δύναμαι,	καὶ	δὴ καὶ σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ
[482]	Σώκρατες, εἰς τοιαῦτα ἄγεις φορτικὰ	καὶ	δημηγορικά, ~φάσκων τὴν ἀλήθειαν διώκειν,
[502]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν ὄχλον	καὶ	δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;
[527]	ἀλλὰ τὸ εἶναι, καὶ ~ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις κατά
[484]	~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε
[449]	ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ καλῶς	(καὶ	διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ νῦν
[450]	τὸ τῆς τέχνης περαίνοιτο ἂν	καὶ	διὰ σιγῆς, οἷον ~γραφικὴ καὶ
[525]	δ' ἂν τὰ ἔσχατα ἀδικήσωσι	καὶ	διὰ τὰ τοιαῦτα ἀδικήματα ἀνίατοι
[518]	καὶ ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε	καὶ	διακονικὰς καὶ ἀνελευθέρους ~εἶναι περὶ
[458]	χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη χαίρειν	καὶ	διαλύωμεν τὸν λόγον. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ
[502]	χαρίζεσθαι τοῖς ~θεαταῖς μόνον, ἢ	καὶ	διαμάχεσθαι, ἐάν τι αὐτοῖς ἡδὺ
[503]	~ἔσονται τῶν πολιτῶν αἱ ψυχαί,	καὶ	διαμάχεσθαι λέγοντα τὰ βέλτιστα, εἴτε
[484]	ἔχων ἀνήρ, πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος	καὶ	διαρρήξας καὶ ~διαφυγών, καταπατήσας τὰ
[476]	καλά ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια;	καὶ	~διασκεψάμενος εἰπέ. ~(Πῶλος) ἀλλά μοι
[484]	πάντα ταῦτα ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας	καὶ	~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα
[482]	μοι κρεῖττον εἶναι ἀνάρμοστόν τε	~καὶ	διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην,
[457]	~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαθόντες	καὶ	διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω ~διαλύεσθαι τὰς
[447]	τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε	καὶ	διδάσκει· τὴν δὲ ἄλλην ἐπίδειξιν
[465]	καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο	καὶ	διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ καὶ
[491]	ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν καλὸν	καὶ	δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι ~νῦν
[519]	~οὐκ αἰσθάνονται. ἄνευ γὰρ σωφροσύνης	καὶ	δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ
[470]	γὰρ οἶδα παιδείας ὅπως ἔχει	καὶ	δικαιοσύνης. ~(Πῶλος) ~τί δέ; ἐν
[492]	αἴσχιον καὶ κάκιον εἴη σωφροσύνης	καὶ	~δικαιοσύνης τούτοις τοῖς ἀνθρώποις, οἷς
[478]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~σωφρονίζει γάρ που	καὶ	δικαιοτέρους ποιεῖ καὶ ἰατρικὴ γίγνεται
[508]	φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην	καὶ	δικαιότητα, καὶ τὸ ὅλον τοῦτο
[519]	ἀλογώτερον εἴη ~πρᾶγμα, ἀνθρώπους ἀγαθοὺς	καὶ	δικαίους γενομένους, ἐξαιρεθέντας μὲν ~ἀδικίαν
[451]	ὀρθῶς γὰρ οἴει, ὦ Σώκρατες,	καὶ	δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν
[525]	δὲ οἱ μὲν ~ὠφελούμενοί τε	καὶ	δίκην διδόντες ὑπὸ θεῶν τε
[478]	ὁ νουθετούμενός τε καὶ ἐπιπληττόμενος	καὶ	δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[523]	εἰς τὸ τῆς τίσεώς τε	καὶ	δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον
[499]	ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τῶν ὡμολογημένων·	~καὶ	δὶς γάρ τοι καὶ τρίς
[522]	πικρότατα πώματα διδοὺς καὶ πεινῆν	~καὶ	διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ
[494]	πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	καὶ	διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;
[494]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε	καὶ	διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω, καὶ
[507]	καὶ ~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν	καὶ	διώκειν, καὶ ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου
[458]	τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα· εἰ δὲ	καὶ	~δοκεῖ χρῆναι ἐᾶν, ἐῶμεν ἤδη
[459]	~αὐτὸν τὰ τοιαῦτα οὐκ εἰδότα	καὶ	δοκεῖν ἀγαθὸν εἶναι οὐκ ὄντα;
[472]	καὶ καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν	καὶ	δοκούντων εἶναί τι. ~καὶ νῦν
[486]	ἀλλ' ~οἷς ἔστιν καὶ βίος	καὶ	δόξα καὶ ἄλλα πολλὰ ἀγαθά.
[502]	~ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν,	καὶ	δούλων καὶ ἐλευθέρων, ἣν οὐ
[494]	τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα	καὶ	δυνάμενον πληροῦντα ~χαίροντα εὐδαιμόνως ζῆν.
[511]	διὰ τὴν μίμησιν τοῦ δεσπότου	καὶ	δύναμιν. ~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅπῃ
[525]	τούτοις καὶ Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ	καὶ	~δυνάστας ἐκεῖνος πεποίηκεν (τοὺς ἐν
[479]	τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας	καὶ	δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~σχεδὸν
[525]	~παραδειγμάτων ἐκ τυράννων καὶ βασιλέων	καὶ	δυναστῶν καὶ τὰ τῶν πόλεων
[483]	ἐκφοβοῦντες τοὺς ἐρρωμενεστέρους τῶν ἀνθρώπων	καὶ	~δυνατοὺς ὄντας πλέον ἔχειν, ἵνα
[504]	λέγῃ, καὶ τὰς πράξεις ἁπάσας,	καὶ	δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,
[488]	τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,	καὶ	ἐάν με λάβῃς νῦν μέν
[461]	τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,	καὶ	ἐὰν μὴ ἔλθῃ ταῦτα εἰδὼς
[460]	καὶ ἀδικῇ, ὡσαύτως δὲ οὕτως	καὶ	ἐὰν ὁ ῥήτωρ τῇ ῥητορικῇ
[504]	δῶρον ~ἐάν τι διδῷ, δώσει,	καὶ	ἐάν τι ἀφαιρῆται, ἀφαιρήσεται, πρὸς
[489]	αἰσχύνῃ ~τηλικοῦτος ὢν ὀνόματα θηρεύων,	καὶ	(ἐάν τις ῥήματι ἁμάρτῃ, ἕρμαιον
[527]	τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.	καὶ	ἔασόν τινά σου καταφρονῆσαι ὡς
[520]	τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ ἅμα	καὶ	~ἑαυτῶν κατηγορεῖν ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν
[491]	ὥσπερ οἱ πολλοί, σώφρονα ὄντα	καὶ	ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν
[517]	γοῦν σε πολλάκις οἶμαι ὡμολογηκέναι	καὶ	ἐγνωκέναι ὡς ἄρα διττὴ ~αὕτη
[489]	καὶ ἡ ~φύσις, ἃ δὴ	καὶ	ἐγὼ γνοὺς κακουργῶ ἐν τοῖς
[461]	παρὼν ἐπανόρθου δίκαιος δ' εἶ	~καὶ	ἐγὼ ἐθέλω τῶν ὡμολογημένων εἴ
[521]	ὁ βουλόμενος, ἵνα μὴ αὖ	καὶ	ἐγὼ ~εἴπω, ὅτι Πονηρός γε
[458]	σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ	καὶ	ἐγώ, ~ἡδέως ἄν σε διερωτῴην·
[515]	οὐκέτι ἀκούω, ἀλλ' οἶδα σαφῶς	καὶ	ἐγὼ καὶ σύ, ὅτι τὸ
[522]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι	καὶ	ἐγὼ οἶδα ὅτι πάθος πάθοιμι
[476]	(μόνος καὶ ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν,	καὶ	ἐγὼ σὲ ~μόνον ἐπιψηφίζων τοὺς
[517]	νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα	καὶ	ἐγώ ~σοι ὁμολογῶ δεινοτέρους εἶναι
[466]	ἐδέου διηγήσεως. ~ἐὰν μὲν οὖν	καὶ	(ἐγὼ σοῦ ἀποκρινομένου μὴ ἔχω
[491]	ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ κατηγορεῖς	καὶ	ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν γὰρ
[454]	δίκαιά τε καὶ ἄδικα. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐγώ τοι ὑπώπτευον ταύτην σε
[471]	με καὶ ἂν παῖς ἐξελέγξειε,	καὶ	ἐγὼ ὑπὸ σοῦ νῦν, ὡς
[482]	πάλιν αὐτὸς ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν.	καὶ	ἔγωγε κατ' αὐτὸ τοῦτο οὐκ
[485]	ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται,	καὶ	ἔγωγε (ὁμοιότατον πάσχω πρὸς τοὺς
[501]	ὦ Καλλίκλεις, δοκοῦσίν τε εἶναι,	καὶ	ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν
[473]	λαχών, ἐπειδὴ ἡ φυλὴ ~ἐπρυτάνευε	καὶ	ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον
[461]	εἶναι ἀδίκως χρῆσθαι τῇ ~ῥητορικῇ	καὶ	ἐθέλειν ἀδικεῖν. ταῦτα οὖν ὅπῃ
[509]	ἐγὼ λέγω, κατέχεται καὶ δέδεται,	~καὶ	(εἰ ἀγροικότερόν τι εἰπεῖν ἔστιν,
[524]	καὶ ἀποθανόντος, καὶ ~τἆλλα οὕτως·	καὶ	εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης
[522]	ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος ὑπὸ μόνου,	καὶ	εἰ διὰ ταύτην ~τὴν ἀδυναμίαν
[471]	τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν Ἀλκέτου,	καὶ	εἰ ἐβούλετο τὰ δίκαια ποιεῖν,
[451]	τῶν λόγῳ τὸ πᾶν κυρουμένων·	καὶ	εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ τί;
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	εἰ κάει τις, ἀνάγκη τι
[476]	γάρ τι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ μέγα γε ἢ βαθὺ
[514]	οἰκοδόμημα καλὸν ἢ αἰσχρόν ἐστιν·	~καὶ	εἰ μὲν ηὑρίσκομεν σκοπούμενοι διδασκάλους
[516]	εἰς τὸ βάραθρον (ἐμβαλεῖν ἐψηφίσαντο,	καὶ	εἰ ~μὴ διὰ τὸν πρύτανιν,
[514]	περὶ σοῦ ἕτερα τοιαῦτα ἐσκόπουν·	καὶ	εἰ μὴ ηὑρίσκομεν δι' ἡμᾶς
[524]	~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας,	καὶ	εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,
[456]	τὸν ~εἰπεῖν δυνατόν, εἰ βούλοιτο.	καὶ	εἰ πρὸς ἄλλον γε δημιουργὸν
[476]	~(Πῶλος) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ σφόδρα γε κάει ἢ
[476]	τι τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ σφόδρα τύπτει ἢ ταχὺ
[476]	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	εἰ τέμνει τι, ὁ αὐτὸς
[451]	λόγου τις τὸ κῦρος ἐχουσῶν.	καὶ	εἴ με ἐπανέροιτο· ~τῶν περὶ
[453]	(ῥητορικὴν ἥντινα τέχνην ~ἡγῇ εἶναι,	καὶ	εἴ τι ἐγὼ συνίημι, λέγεις
[525]	Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,	καὶ	εἴ τις ἄλλος πονηρὸς ἦν
[451]	καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική.	καὶ	εἴ τις τὴν ~ἀστρονομίαν ἀνέροιτο,
[467]	~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἐθέλω ἀποκρίνεσθαι, ἵνα	καὶ	εἰδῶ ὅτι λέγεις. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[501]	εἰ δοκεῖ σοι ἱκανῶς λέγεσθαι,	καὶ	~εἶναί τινες καὶ περὶ ψυχὴν
[504]	καὶ τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν	καὶ	εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.
[452]	τε καὶ παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής,	καὶ	εἴποι πρῶτον μὲν ὁ ~ἰατρὸς
[457]	τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται, λοιδορηθέντες τε	~καὶ	εἰπόντες καὶ ἀκούσαντες περὶ σφῶν
[481]	ἀποδιδῷ τοῦτο ἀλλ' ἔχων ἀναλίσκῃ	καὶ	εἰς ~ἑαυτὸν καὶ εἰς τοὺς
[491]	τοὺς βελτίους τε καὶ ~κρείττους	καὶ	εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' εἴρηκά
[456]	ἢ τῇ ~ῥητορικῇ. φημὶ δὲ	καὶ	εἰς πόλιν ὅπῃ βούλει ἐλθόντα
[486]	~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,	καὶ	εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς, κατηγόρου
[526]	δὲ καὶ πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν	καὶ	εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ~Ἀριστείδης
[481]	ἔχων ἀναλίσκῃ καὶ εἰς ~ἑαυτὸν	καὶ	εἰς τοὺς ἑαυτοῦ ἀδίκως καὶ
[512]	ὅτι φαίης ἂν βελτίων εἶναι	καὶ	ἐκ ~βελτιόνων. τὸ δὲ βέλτιον
[524]	ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ εἶναι·	καὶ	ἐκ ~τούτων τῶν λόγων τοιόνδε
[456]	ὅπλοις διδάσκοντας μάχεσθαι μισεῖν τε	καὶ	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνοι
[457]	τὸν διδάξαντα δεῖ μισεῖν τε	καὶ	~ἐκβάλλειν ἐκ τῶν πόλεων. ἐκεῖνος
[457]	οὐκ ὀρθῶς χρώμενον μισεῖν δίκαιον	καὶ	ἐκβάλλειν ~καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλ' οὐ
[468]	καὶ ἀποκτείνυμεν, εἴ τιν' ἀποκτείνυμεν,	καὶ	ἐκβάλλομεν καὶ ~ἀφαιρούμεθα χρήματα, οἰόμενοι
[469]	αὐτῷ, ποιεῖν ~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι	καὶ	ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι κατὰ
[466]	ἂν βούλωνται, καὶ ~ἀφαιροῦνται χρήματα	καὶ	ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν πόλεων ὃν
[500]	ἁπασῶν τῶν πράξεων ~τὸ ἀγαθόν,	~καὶ	ἐκείνου ἕνεκα δεῖν πάντα τἆλλα
[493]	ἑτέρῳ τὰ μὲν νάματα, ὥσπερ	~καὶ	ἐκείνῳ, δυνατὰ μὲν πορίζεσθαι, χαλεπὰ
[527]	βίον ζῆν ἢ τοῦτον, ὅσπερ	καὶ	ἐκεῖσε φαίνεται ~συμφέρων. ἀλλ' ἐν
[473]	τυραννίδι (ἐπιβουλεύων, καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται	καὶ	ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται,
[504]	κατά γε τὸν δίκαιον λόγον	καὶ	ἔλαττον; ἔστι ταῦτα; ~(Καλλίκλης) ἔστω.
[506]	δοκῶ ὁμολογεῖν ἐμαυτῷ, χρὴ ἀντιλαμβάνεσθαι	καὶ	ἐλέγχειν. οὐδὲ γάρ ~τοι ἔγωγε
[462]	τε καὶ (Γοργίας) ἔλεγχέ τε	καὶ	ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου καὶ
[469]	ἀδίκως γε, ὦ ἑταῖρε, ἀποκτείναντα,	καὶ	ἐλεινόν γε πρός τὸν δὲ
[469]	ἀποκτεινύς, ἄθλιος δοκεῖ σοι ~εἶναι	καὶ	ἐλεινός; ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἔμοιγε, οὐδὲ
[492]	ὧδ' ἔχει· τρυφὴ καὶ ~ἀκολασία	καὶ	ἐλευθερία, ἐὰν ἐπικουρίαν ἔχῃ, τοῦτ'
[485]	~τε καὶ χαρίεν μοι φαίνεται	καὶ	ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ τοῦ
[502]	γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν, καὶ δούλων	καὶ	ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα·
[514]	σκοπούμενοι διδασκάλους τε ἡμῶν ἀγαθοὺς	καὶ	~(ἐλλογίμους γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ
[453]	περὶ ὅτου ὁ λόγος ἐστίν,	~καὶ	ἐμὲ εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ
[474]	~ἐρωτώμενα. ἐγὼ γὰρ δὴ οἶμαι	καὶ	ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τοὺς
[508]	τὸ βαλλάντιον, ἀλλὰ τὸ τύπτειν	καὶ	~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως
[508]	τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν	καὶ	ἐμὲ καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ
[455]	σῆς τέχνης παρὰ σοῦ πυνθάνεσθαι.	καὶ	ἐμὲ νῦν ~νόμισον καὶ τὸ
[503]	ῥητόρων τοιοῦτον εἰπεῖν, τί οὐχὶ	καὶ	ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;
[487]	ὡς πολλοὶ ἂν φήσαιεν Ἀθηναίων,	καὶ	ἐμοὶ εἶ εὔνους. ~(τίνι τεκμηρίῳ
[513]	τοῦθ' ὅρα εἰ σοὶ ~λυσιτελεῖ	καὶ	ἐμοί, ὅπως μή, ὦ δαιμόνιε,
[501]	ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν διαριθμησαμένη, τριβῇ	καὶ	~ἐμπειρίᾳ μνήμην μόνον σῳζομένη (τοῦ
[525]	αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἐν Ἅιδου· οὐ γὰρ οἷόν
[452]	βουλευτὰς καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς	καὶ	ἐν ἄλλῳ συλλόγῳ ~παντί, ὅστις
[508]	ἡ γεωμετρικὴ καὶ ἐν ~θεοῖς	καὶ	ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται, σὺ
[452]	λόγοις καὶ ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς	καὶ	ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς καὶ ἐν
[452]	οἷόν τ' εἶναι τοῖς λόγοις	καὶ	ἐν δικαστηρίῳ δικαστὰς καὶ ἐν
[452]	δικαστὰς καὶ ἐν ~βουλευτηρίῳ βουλευτὰς	καὶ	ἐν ἐκκλησίᾳ ἐκκλησιαστὰς καὶ ἐν
[461]	νεώτεροι ~ἐπανορθῶτε ἡμῶν τὸν βίον	καὶ	ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.
[508]	ὅτι ἡ ἰσότης ἡ γεωμετρικὴ	καὶ	ἐν ~θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις
[461]	τὸν βίον καὶ ἐν ἔργοις	καὶ	ἐν λόγοις. καὶ νῦν εἴ
[496]	καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει λαμβάνει	καὶ	ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου; ~(Καλλίκλης)
[522]	αἰσχυνοίμην ἂν καὶ ἐν ~πολλοῖς	καὶ	ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος καὶ μόνος
[456]	ἔμαθεν πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν	καὶ	ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων
[522]	καὶ ἄλλῳ βοηθεῖν, αἰσχυνοίμην ἂν	καὶ	ἐν ~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις
[464]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τὸ τοιοῦτον λέγω	καὶ	ἐν σώματι εἶναι καὶ ἐν
[483]	ταῦτα πολλαχοῦ ὅτι οὕτως ἔχει,	καὶ	ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ
[454]	Σώκρατες, τῆς ἐν τοῖς δικαστηρίοις	καὶ	ἐν τοῖς ~ἄλλοις ὄχλοις, ὥσπερ
[460]	ἢ οὔ; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐν τοῖς πρώτοις γε, ὦ
[526]	γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν κωλύει	καὶ	ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι,
[464]	λέγω καὶ ἐν σώματι εἶναι	καὶ	ἐν ψυχῇ, ὃ ποιεῖ μὲν
[477]	τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	ἐν ψυχῇ πονηρίαν ἡγῇ τινα
[474]	τοὺς δὲ ~πολλοὺς ἐῶ χαίρειν,	καὶ	ἕνα ἐπιψηφίζειν ἐπίσταμαι, τοῖς δὲ
[482]	ὄντα ἐμὲ ἐμαυτῷ ἀσύμφωνον ~εἶναι	καὶ	ἐναντία λέγειν. ~(Καλλίκλης) ~ὦ Σώκρατες,
[502]	τὸ χαρίζεσθαι τοῖς πολίταις ὡρμημένοι,	καὶ	ἕνεκα τοῦ ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν
[526]	δὲ ~γίγνονται οἱ τοιοῦτοι· ἐπεὶ	καὶ	ἐνθάδε καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι
[525]	ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία	καὶ	ἐνθάδε καὶ ἐν Ἅιδου· οὐ
[457]	τὸ προκείμενον ἐν ~τῷ λόγῳ·	καὶ	ἔνιοί γε τελευτῶντες αἴσχιστα ἀπαλλάττονται,
[484]	ἀνεφάνη δεσπότης ἡμέτερος ὁ ~δοῦλος,	καὶ	ἐνταῦθα (ἐξέλαμψεν τὸ τῆς φύσεως
[448]	σέ. ~δῆλος γάρ μοι πῶλος	καὶ	ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν
[464]	ἀεὶ ἡδίστῳ θηρεύεται τὴν ἄνοιαν	~καὶ	ἐξαπατᾷ, ὥστε δοκεῖ πλείστου ἀξία
[493]	καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς	καὶ	ἐξαρκούντως ἔχοντα βίον ἑλέσθαι. ἀλλὰ
[470]	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀποκτεινύναι τε	καὶ	ἐξελαύνειν ἀνθρώπους καὶ ~ἀφαιρεῖσθαι χρήματα,
[466]	οἱ τύραννοι, καὶ χρήματα ἀφαιροῦνται	καὶ	ἐξελαύνουσιν ἐκ ~τῶν πόλεων ὃν
[497]	σμικρὰ καὶ ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ	καὶ	~ἐξελέγχει. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τί σοὶ
[517]	~ὧν ἔρχεται σώματα εἰς ἐπιθυμίαν·	καὶ	ἐξεπίτηδές σοι διὰ τῶν αὐτῶν
[494]	Καλλίκλεις, Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν	καὶ	ἐξέπληξα καὶ αἰσχύνεσθαι ~ἐποίησα, σὺ
[514]	ἂν ἡμᾶς σκέψασθαι ἡμᾶς αὐτοὺς	καὶ	~(ἐξετάσαι πρῶτον μὲν εἰ ἐπιστάμεθα
[473]	ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι ἐγώ,	καὶ	ἐξηλέγχθην ὑπὸ σοῦ. ~(Πῶλος) ναὶ
[510]	ἂν ὁμοήθης ὤν, ~ταὐτὰ ψέγων	καὶ	ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι καὶ ὑποκεῖσθαι
[462]	κήδῃ τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου	καὶ	ἐπανορθώσασθαι ~αὐτὸν βούλει, ὥσπερ νυνδὴ
[524]	τροφῇ ἢ ἀμφότερα ζῶντος, τούτου	καὶ	~ἐπειδὰν ἀποθάνῃ ὁ νεκρὸς μέγας,
[526]	δύνωμαι βέλτιστος ὢν καὶ ζῆν	καὶ	ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ
[518]	~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ πόλει,	καὶ	ἐπειδὰν ἐγὼ ἐρωτῶ οἵτινες, δοκεῖς
[523]	καλὰ καὶ γένη καὶ ~πλούτους,	καί,	ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται
[527]	καί σε ἴσως ~τυπτήσει τις	καὶ	ἐπὶ κόρρης ἀτίμως καὶ πάντως
[503]	φέρε γάρ, ~ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ	καὶ	ἐπὶ τὸ βέλτιστον λέγων, ἃ
[484]	τέ ἐστιν ἕκαστος ἐν τούτῳ,	καὶ	ἐπὶ τοῦτ' ἐπείγεται, ~νέμων τὸ
[510]	ἵνα διαπεράνῃς τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἐπὶ τοῦτο ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[509]	ἐστίν οὐ γὰρ ~ἀδικήσει ἢ	καὶ	ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα
[480]	αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων οἰκείων	καὶ	ἐπὶ τοῦτο ~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ,
[447]	παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας) καταλύει	~καὶ	ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις,
[496]	ἐρωτῶ, ἢ ὁμολογεῖς ἅπασαν ἔνδειαν	καὶ	ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι; ~(Καλλίκλης) ὁμολογῶ,
[491]	ἐγκρατῆ αὐτὸν ἑαυτοῦ, ~τῶν ἡδονῶν	καὶ	ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.
[518]	περὶ γυμναστικῆς· διακόνους μοι λέγεις	καὶ	~ἐπιθυμιῶν παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈
[484]	δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν τε	καὶ	~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην
[520]	οἳ φάσκοντες προεστάναι τῆς πόλεως	καὶ	~ἐπιμελεῖσθαι ὅπως ὡς βελτίστη ἔσται,
[478]	δ' ἦν ὁ νουθετούμενός τε	καὶ	ἐπιπληττόμενος καὶ δίκην διδούς. ~(Πῶλος)
[499]	(εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε	καὶ	~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν μὲν εἶναι τὸν
[495]	γε. ~(Σωκράτης) τί δέ; ἡδονὴν	καὶ	ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον; ~(Καλλίκλης)
[508]	ἔσεσθαι δίκαιον ἄρα δεῖ εἶναι	καὶ	ἐπιστήμονα ~τῶν δικαίων, ὃ αὖ
[474]	χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς	~καὶ	ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς
[484]	τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα	καὶ	ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους τοὺς παρὰ
[450]	αἳ διὰ λόγου πᾶν περαίνουσι,	καὶ	ἔργου ὡς ἔπος ~εἰπεῖν ἢ
[447]	μανθάνεις ὡς λέγω; ~(Χαιρεφῶν) ~μανθάνω	καὶ	ἐρήσομαι. εἰπέ μοι, ὦ Γοργία,
[483]	ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες τοὺς ~βελτίστους	καὶ	ἐρρωμενεστάτους ἡμῶν αὐτῶν, ἐκ νέων
[458]	εἰ δοκεῖ τουτοισί, διαλέγου ~τε	καὶ	ἐρώτα ὅτι βούλει. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε
[462]	ἐν τῷ μέρει ~ἐρωτῶν τε	καὶ	ἐρωτώμενος, ὥσπερ ἐγώ τε καὶ
[526]	ἐν τῷ βίῳ, ἠγάσθη τε	καὶ	ἐς μακάρων νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ
[465]	σχήμασιν καὶ χρώμασιν καὶ λειότητι	καὶ	~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον
[526]	καὶ ἄλλοθι γεγόνασιν, οἶμαι δὲ	καὶ	ἔσονται ~καλοὶ κἀγαθοὶ ταύτην τὴν
[481]	χρεία αὐτῆς εἶναι, εἰ δὴ	καὶ	ἔστιν τις χρεία, ὡς ~ἔν
[508]	εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος	καὶ	ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ, καὶ
[508]	ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ κωλύει	καὶ	ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ
[498]	τε καὶ οἱ κακοί; ἢ	καὶ	ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ
[523]	~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου	καὶ	ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν
[509]	~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι	καὶ	ἔτι τούτου μεῖζον μεγίστου ὄντος,
[500]	τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι κακόν·	καὶ	ἐτίθην τῶν μὲν περὶ τὰς
[496]	καὶ τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα;	καὶ	εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου. ~(Καλλίκλης)
[507]	δ' εὖ πράττοντα μακάριόν τε	καὶ	εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν
[525]	γὰρ ~οἶμαι ἐξῆν αὐτῷ· διὸ	καὶ	εὐδαιμονέστερος ἦν ἢ οἷς ἐξῆν
[492]	ἔχῃ, τοῦτ' ἐστὶν ἀρετή τε	καὶ	~εὐδαιμονία, τὰ δὲ ἄλλα ταῦτ'
[473]	ὅτι ἂν βούληται, ζηλωτὸς ὢν	καὶ	εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν καὶ
[494]	βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως,	καὶ	εὐδαιμόνως; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[484]	εἶναι τὸν μέλλοντα ~καλὸν κἀγαθὸν	καὶ	εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα. καὶ γὰρ
[471]	ἂν λέγωσι μάρτυρας πολλοὺς παρέχωνται	καὶ	~εὐδοκίμους, ὁ δὲ τἀναντία λέγων
[487]	σὺ πάντα ἔχεις, ἐπιστήμην τε	καὶ	~εὔνοιαν καὶ παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ
[456]	~ὥστε κρείττων εἶναι καὶ φίλων	καὶ	ἐχθρῶν, οὐ τούτου ἕνεκα τοὺς
[526]	ὡς ἂν δύνωμαι βέλτιστος ὢν	καὶ	ζῆν καὶ ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν.
[527]	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας	καὶ	ζῆν καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν
[505]	ζῆν ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ ~οὕτω	καὶ	ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως;
[527]	~ἀκολούθησον ἐνταῦθα, οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις	καὶ	ζῶν καὶ τελευτήσας, ὡς ~ὁ
[506]	καὶ σώματος καὶ ψυχῆς αὖ	καὶ	~ζῴου παντός, οὐ τῷ εἰκῇ
[475]	λόγῳ ὥσπερ ~ἰατρῷ παρέχων ἀποκρίνου,	καὶ	ἢ (φάθι ἢ μὴ ἃ
[477]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἡ ἀδικία ἄρα	καὶ	ἡ ἀκολασία καὶ ἡ ἄλλη
[504]	μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ ~ἀπαλλάττηται,	καὶ	ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται, κακία
[504]	ἐν αὐτῷ ἡ ὑγίεια γίγνεται	καὶ	ἡ ἄλλη ἀρετὴ τοῦ ~σώματος.
[477]	ἀδικία ἄρα καὶ ἡ ἀκολασία	καὶ	ἡ ἄλλη ψυχῆς πονηρία μέγιστον
[453]	~(Σωκράτης) ~πειθοῦς ἄρα δημιουργός ἐστιν	καὶ	ἡ ἀριθμητική; ~(Γοργίας) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[450]	νοσήματα; ~(Γοργίας) μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἡ γυμναστικὴ περὶ λόγους ἐστὶν
[464]	ἥ τε ἰατρικὴ τῇ γυμναστικῇ	καὶ	ἡ δικαιοσύνη τῇ νομοθετικῇ· ~ὅμως
[465]	καὶ διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ	καὶ	ἡ ~ἰατρική, ἀλλ' αὐτὸ τὸ
[450]	καὶ λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἡ ἰατρικὴ ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[526]	ὅταν ἡ δίκη σοι ᾖ	καὶ	ἡ κρίσις ἣν νυνδὴ ἐγὼ
[450]	χειρούργημα, ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις	καὶ	ἡ κύρωσις διὰ λόγων ~(ἐστίν.
[517]	σῶμα καὶ περὶ τὴν ψυχήν,	καὶ	ἡ ~μὲν ἑτέρα διακονική ἐστιν,
[449]	γάρ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ἡ μουσικὴ περὶ τὴν τῶν
[463]	ἄλλα μόρια εἶναι, ἓν δὲ	καὶ	ἡ ὀψοποιική· ὃ δοκεῖ μὲν
[453]	πειθοῦς δημιουργός ἐστιν ἡ ῥητορική,	~καὶ	ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ
[459]	τέχνας ὡσαύτως ἔχει ὁ ῥήτωρ	καὶ	ἡ ῥητορική· ~αὐτὰ μὲν τὰ
[487]	τῷ ὄντι οὖν ἡ ἐμὴ	καὶ	ἡ ~σὴ ὁμολογία τέλος ἤδη
[502]	~πότερόν ἐστιν αὐτῆς τὸ ἐπιχείρημα	καὶ	ἡ σπουδή, ὡς σοὶ δοκεῖ,
[511]	~τί δέ, ὦ βέλτιστε; ἦ	καὶ	ἡ τοῦ νεῖν ἐπιστήμη σεμνή
[502]	τε κιθαρῳδικὴ δοκεῖ σοι πᾶσα	καὶ	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς
[501]	δὲ ἡ τῶν χορῶν διδασκαλία	καὶ	ἡ τῶν διθυράμβων ποίησις; οὐ
[455]	(καὶ τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων	καὶ	ἡ τῶν λιμένων κατασκευὴ ἐκ
[489]	ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ νόμος	καὶ	ἡ ~φύσις, ἃ δὴ καὶ
[461]	κἂν ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας	καὶ	ἡγησάμενος οὐ συνᾴδειν τὰ λεγόμενα
[485]	ἄγαμαι, καὶ ~πρέπειν μοι δοκεῖ,	καὶ	ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον
[522]	ἀναγκάζων, οὐχ ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ	καὶ	ἡδέα καὶ παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς·
[497]	ἅμα παύεται διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν	καὶ	ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[499]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰς μὲν χρηστὰς	καὶ	ἡδονὰς καὶ λύπας καὶ αἱρετέον
[507]	δεῖ καὶ πράγματα καὶ ἀνθρώπους	καὶ	~ἡδονὰς καὶ λύπας φεύγειν καὶ
[496]	πίνειν πλήρωσίς τε τῆς ἐνδείας	καὶ	ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[462]	τίνος ἐμπειρία; ~(Σωκράτης) χάριτός τινος	καὶ	ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν καλόν
[462]	φάθι. ~(Σωκράτης) ~φημὶ δή, χάριτος	καὶ	ἡδονῆς (ἀπεργασίας, ὦ Πῶλε. ~(Πῶλος)
[497]	πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν	καὶ	ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης) ἔστι
[493]	τέθναμεν· ἤδη γάρ του ἔγωγε	καὶ	~ἤκουσα τῶν σοφῶν ὡς νῦν
[451]	~περὶ τὴν τῶν ἄστρων φορὰν	καὶ	ἡλίου καὶ σελήνης, πῶς πρὸς
[506]	~ἀλλὰ μὴν ἀγαθοί γέ ἐσμεν	καὶ	ἡμεῖς καὶ τἆλλα πάντα ὅσ'
[493]	κατθανεῖν, ~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;	~(καὶ	ἡμεῖς τῷ ὄντι ἴσως τέθναμεν·
[494]	~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ νύκτα	καὶ	(ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά, ἢ τὰς
[490]	ὦμεν, ὥσπερ νῦν, πολλοὶ ~ἁθρόοι,	καὶ	ἡμῖν ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ
[497]	~μηδαμῶς, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλ' ἀποκρίνου	καὶ	ἡμῶν ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ
[471]	δίκαια ποιεῖν, ἐδούλευεν ἂν ~Ἀλκέτῃ	καὶ	ἦν εὐδαίμων κατὰ τὸν σὸν
[511]	~ἐκ τῶν (κινδύνων σῴζουσιν, ὥσπερ	καὶ	ἣν σὺ κελεύεις ἐμὲ μελετᾶν
[454]	ἕξομεν ἀποδεῖξαι πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας	καὶ	ἧστινος καὶ περὶ ὅτι· ἢ
[469]	ἢ ὁ ἀποκτεινύς, ὦ Πῶλε,	καὶ	ἧττον ἢ ὁ δικαίως ἀποθνῄσκων.
[484]	κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων τε	καὶ	ἡττόνων. ~τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς
[471]	ἅμαξαν, νύκτωρ ~ἐξαγαγὼν ἀπέσφαξέν τε	καὶ	ἠφάνισεν ἀμφοτέρους. καὶ ταῦτα ἀδικήσας
[516]	κλοπὴν αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ	καὶ	~θανάτου ἐτίμησαν, δῆλον ὅτι ὡς
[456]	γνώμας περὶ τούτων. ~(Σωκράτης) ~ταῦτα	καὶ	θαυμάζων, ὦ Γοργία, πάλαι ἐρωτῶ
[502]	δὲ δὴ ἡ σεμνὴ αὕτη	καὶ	θαυμαστή, ἡ τῆς τραγῳδίας ποίησις,
[471]	μὲν τοῦτον αὐτὸν τὸν ~δεσπότην	καὶ	θεῖον μεταπεμψάμενος ὡς ἀποδώσων τὴν
[516]	ἐτῶν μὴ ἀκούσειαν ~τῆς φωνῆς;	καὶ	Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν καὶ
[515]	(Περικλῆς καὶ Κίμων καὶ Μιλτιάδης	~καὶ	Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[508]	Καλλίκλεις, ~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν	καὶ	θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν
[447]	πρᾶγμα, ὦ Σώκρατες· ἐγὼ γὰρ	καὶ	ἰάσομαι. φίλος γάρ μοι (Γοργίας)
[478]	γάρ που καὶ δικαιοτέρους ποιεῖ	καὶ	ἰατρικὴ γίγνεται πονηρίας ἡ δίκη.
[517]	ταύτας ἁπάσας τέχνη γυμναστική τε	καὶ	ἰατρική, ἣ δὴ τῷ ὄντι
[518]	ἄλλας τέχνας, τὴν δὲ γυμναστικὴν	καὶ	~ἰατρικὴν κατὰ τὸ δίκαιον δεσποίνας
[504]	περὶ τὸ σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε	καὶ	ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ σῶμα
[456]	ὅπῃ βούλει ἐλθόντα ῥητορικὸν ἄνδρα	καὶ	ἰατρόν, ~εἰ δέοι λόγῳ διαγωνίζεσθαι
[464]	ἐν παισὶ διαγωνίζεσθαι ὀψοποιόν τε	καὶ	ἰατρόν, ἢ ἐν ἀνδράσιν οὕτως
[512]	ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ	καὶ	ἰατροῦ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν
[490]	~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ	καὶ	ἰατροὺς καὶ φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ
[491]	καὶ κναφέας καὶ μαγείρους λέγων	καὶ	~ἰατροὺς οὐδὲν παύῃ, ὡς περὶ
[527]	εἶναι ἀγαθὸν ἀλλὰ τὸ εἶναι,	καὶ	~ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ
[484]	ἐν τοῖς ~συμβολαίοις τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν
[514]	~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν, πολλὰ δὲ	καὶ	ἴδια ἡμῶν ἐπειδὴ τῶν διδασκάλων
[485]	~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ μέγα	καὶ	ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι. ἐγὼ δέ,
[527]	ἐπειδάν σου ἐπιλαβόμενος ~ἄγῃ, χασμήσῃ	καὶ	ἰλιγγιάσεις οὐδὲν ἧττον ἢ ἐγὼ
[516]	~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν ἂν ἐπιμελητὴς	καὶ	ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν
[522]	διαφθείρει τέμνων τε καὶ κάων,	~καὶ	(ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ,
[504]	τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν	καὶ	ἰσχὺν ἴσως λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε.
[496]	ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης)
[488]	δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι κρείττους εἰσὶν	καὶ	ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον καὶ
[452]	ἔργον μού ἐστιν καλούς τε	καὶ	ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς ἀνθρώπους τὰ
[471]	πάντων Μακεδόνων, ἀλλ' οὐκ εὐδαιμονέστατος,	καὶ	ἴσως ἔστιν ὅστις ~Ἀθηναίων ἀπὸ
[524]	μαστιγίας ~αὖ εἴ τις ἦν	καὶ	ἴχνη εἶχε τῶν πληγῶν οὐλὰς
[480]	εὖ καὶ ἀνδρείως ὥσπερ τέμνειν	καὶ	κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ
[457]	σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων	καὶ	καθεωρακέναι ἐν ~αὐτοῖς τὸ τοιόνδε,
[521]	ὅτι ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς	καὶ	κακὰ ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ
[495]	διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ	καὶ	κακαί; ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν
[492]	τί ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον	καὶ	κάκιον εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης
[474]	~(Πῶλος) τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	κάκιον, εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά
[508]	καὶ ~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι	καὶ	κάκιον καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ
[508]	ἀδίκως καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον	καὶ	κάκιον, καὶ κλέπτειν γε ἅμα
[483]	γὰρ πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ	καὶ	κάκιον, τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ
[477]	γε. ~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη,	καὶ	κακίστη; ~(Πῶλος) πῶς, ὦ Σώκρατες,
[498]	~ἆρ' οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ	καὶ	κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε καὶ
[474]	ἔοικας, καλόν τε καὶ ἀγαθὸν	καὶ	κακὸν ~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ
[499]	δὲ καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν	καὶ	κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ
[459]	καὶ τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν	καὶ	κακὸν οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς
[518]	γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν	καὶ	κακόν τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί
[498]	ἀγαθῶν φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς,	καὶ	κακοὺς δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ
[477]	τινι ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ	καὶ	κακῷ θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ
[475]	αἰσχρὸν τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε	καὶ	κακῷ; ~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν
[497]	~ἀλλὰ μὴν τῶν ἀγαθῶν γε	καὶ	κακῶν οὐχ ἅμα παύεται, ὡς
[507]	εὐδαίμονα ~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν	καὶ	κακῶς πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ'
[447]	γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ	καὶ	καλὰ (Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον
[514]	γεγονότας καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν	καὶ	καλὰ μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα
[506]	ἐστιν; οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ	καὶ	Καλλικλῆς ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ
[490]	μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα	καὶ	κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων
[509]	ἑκάστου κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω	καὶ	κάλλος τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ'
[480]	καὶ κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν	~καὶ	καλὸν διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ
[490]	ἄνδρα περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε	καὶ	καλὸν καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ
[475]	κάλλος ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε·	καὶ	καλῶς γε νῦν ὁρίζῃ, ὦ
[507]	τὸν δὲ ἀγαθὸν εὖ τε	καὶ	~καλῶς πράττειν ἃ ἂν πράττῃ,
[477]	οὖν ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι	καὶ	κάμνειν τὸ ἄδικον εἶναι καὶ
[471]	~γενέσθαι μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης)	~καὶ	κατ' ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ
[471]	δούλη Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ,	καὶ	κατὰ μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος
[457]	ἢ μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε	καὶ	κατὰ φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν
[523]	ἑκάστου, ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν	καὶ	~καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
[471]	ἣν Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας	καὶ	καταμεθύσας αὐτόν τε καὶ τὸν
[527]	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς	καὶ	καταφρονεῖς ~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ'
[490]	τῷ δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ	καὶ	καταχρῆσθαι ~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα
[472]	τὴν (ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν	καὶ	καταψευδομαρτυρηθείη τις ὑπὸ πολλῶν καὶ
[481]	οὐ δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω	(καὶ	κάτω μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ
[511]	στρέφεις ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω	καὶ	κάτω, ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ
[450]	περὶ εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων	~καὶ	καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε	καὶ	κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων
[506]	γάρ φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον	καὶ	κεκοσμημένον ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου;
[504]	τὸ (ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε	καὶ	κεκοσμημένον πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε
[502]	τι αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ	καὶ	κεχαρισμένον, ~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο
[515]	~δοκοῦσιν ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς	καὶ	Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.
[503]	οὐκ ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα	καὶ	Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα
[519]	παρόντας αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ	καὶ	Κίμωνα καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς
[467]	τίς γὰρ βούλεται πλεῖν τε	καὶ	~κινδυνεύειν καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ'
[508]	τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον,	καὶ	κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι
[491]	ἀτεχνῶς γε ἀεὶ σκυτέας τε	καὶ	κναφέας καὶ μαγείρους λέγων καὶ
[494]	μὲν εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα	καὶ	~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι,
[527]	τὸ εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι	καὶ	(κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν
[507]	ἰδιώτης ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην	καὶ	κολαστέον, ~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι.
[504]	δέ γε τῆς ψυχῆς τάξεσι	καὶ	κοσμήσεσιν νόμιμόν τε καὶ νόμος,
[511]	καὶ ~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν	καὶ	κοσμία, καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη
[504]	νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται	καὶ	κόσμιοι· ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη
[508]	τὴν κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν	καὶ	κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα,
[504]	ἔσται χρηστή, ἢ τάξεώς τε	καὶ	κόσμου τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ
[504]	τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα	καὶ	κόσμου τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν
[484]	εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός τε	καὶ	κρείττονος ~τὰ τῶν χειρόνων τε
[491]	ποτὲ λέγεις τοὺς βελτίους τε	καὶ	~κρείττους καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης)
[489]	οὐδέν; οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους	~καὶ	κρείττους πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις
[491]	τοτὲ μὲν τοὺς (βελτίους τε	καὶ	~κρείττους τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις
[488]	εἶναι, ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον,	καὶ	~κρείττω μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ·
[488]	τὸν αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ	καὶ	κρείττω; (οὐδὲ γάρ τοι τότε
[490]	οὗτος, ~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων	καὶ	κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης)
[451]	λόγῳ τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε	καὶ	κυρουμένων· ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι
[521]	ὥσπερ με ~ἀδίκως ἀφείλετο, οὕτως	καὶ	(λαβὼν ἀδίκως χρήσεται, εἰ δὲ
[515]	πεποιηκέναι Ἀθηναίους ἀργοὺς καὶ δειλοὺς	καὶ	λάλους καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν
[496]	ἀλλ' ἐν μέρει οἶμαι ἑκάτερον	καὶ	λαμβάνει καὶ ἀπολλύει; ~(Καλλίκλης) φημί.
[450]	καμνόντων ~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν	καὶ	λέγειν; ~(Γοργίας) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[455]	~φέρε δή, ἴδωμεν τί ποτε	καὶ	λέγομεν περὶ τῆς (ῥητορικῆς· ἐγὼ
[481]	παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον, ~καὶ (πράττοντα	καὶ	λέγοντα, ὅπως μὴ δῷ δίκην
[448]	γὰρ νυνδὴ αὐτὰ ταῦτα ἐπηγγελλόμην,	καὶ	λέγω ὅτι ~οὐδείς μέ πω
[465]	καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν καὶ χρώμασιν	καὶ	λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε
[511]	ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν	καὶ	~λελωβημένῳ διὰ τὴν μίμησιν τοῦ
[502]	ἀηδὲς καὶ ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ	καὶ	λέξει καὶ ᾄσεται, ἐάντε χαίρωσιν
[493]	~δυναμένην στέγειν δι' ἀπιστίαν τε	καὶ	λήθην. ταῦτ' ἐπιεικῶς μέν ἐστιν
[473]	ἀδικῶν ἄνθρωπος ληφθῇ τυραννίδι (ἐπιβουλεύων,	καὶ	~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται καὶ
[450]	βραχέος πάνυ, οἷον ἡ ἀριθμητικὴ	καὶ	λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ καὶ πεττευτική
[481]	γὰρ τῶν παιδικῶν βουλεύμασίν τε	καὶ	λόγοις οὐχ οἷός τ' εἶ
[501]	καὶ τὴν αἰτίαν ὧν πράττει,	καὶ	λόγον ἔχει τούτων ἑκάστου δοῦναι,
[492]	τῶν πολλῶν ~ἀνθρώπων νόμον τε	καὶ	λόγον καὶ ψόγον; ἢ πῶς
[450]	μὲν ἐργασία τὸ πολύ ἐστιν	καὶ	λόγου βραχέος ~δέονται, ἔνιαι δὲ
[485]	ἂν φαῦλος ᾖ, ἐντεῦθεν φεύγει	καὶ	λοιδορεῖ τοῦτο, ~τὸ δ' ἕτερον
[499]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	λῦπαι ὡσαύτως αἱ μὲν χρησταί
[499]	τὰς μὲν χρηστὰς καὶ ἡδονὰς	καὶ	λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ
[507]	πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς	καὶ	λύπας φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ
[498]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως χαίρειν	καὶ	λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς
[475]	τοῦ ἀδικεῖσθαι, ἤτοι λυπηρότερόν ἐστιν	καὶ	λύπῃ ~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη
[498]	ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν	καὶ	λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[498]	~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον χαίρουσι	καὶ	λυποῦνται, οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ
[484]	~διαφυγών, καταπατήσας τὰ ἡμέτερα γράμματα	καὶ	μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς ~καὶ νόμους
[491]	ἀεὶ σκυτέας τε καὶ κναφέας	καὶ	μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς οὐδὲν
[454]	σοι εἶναι μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι,	καὶ	μάθησις ~καὶ πίστις, ἢ ἄλλο
[457]	ἐπιχειρήσωσιν διαλέγεσθαι ~διορισάμενοι πρὸς ἀλλήλους	καὶ	μαθόντες καὶ διδάξαντες ἑαυτούς, (οὕτω
[448]	ὅτι εἴη ἡ καλλίστη; ~(Σωκράτης)	~καὶ	μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς ἐρωτᾷ ποία
[447]	ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης)	~καὶ	μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ
[499]	καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ	καὶ	μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ κακός; οὐ
[498]	δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους, ἢ	καὶ	μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς; ~(Καλλίκλης)
[517]	τῶν γε νῦν διακονικώτεροι γεγονέναι	καὶ	μᾶλλον οἷοί τε ἐκπορίζειν τῇ
[499]	καὶ κακὸν ὁμοίως, ἴσως δὲ	καὶ	μᾶλλον τὸν ~κακόν; ~(Καλλίκλης) ναί.
[476]	εἷς ὢν (μόνος καὶ ὁμολογῶν	καὶ	μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ σὲ ~μόνον
[447]	Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης) ~πολέμου	καὶ	μάχης φασὶ χρῆναι, ὦ Σώκρατες,
[506]	σοι δοκῶ μὴ (καλῶς λέγειν.	καί	με ἐὰν ἐξελέγχῃς, οὐκ ~ἀχθεσθήσομαί
[513]	εἰ ~μέλλεις τούτῳ προσφιλὴς εἶναι	καὶ	μέγα δύνασθαι ἐν τῇ πόλει·
[510]	τούτῳ τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι	καὶ	μέγα (δύνασθαι, ὡς ὁ ὑμέτερος
[485]	ἢ (τεττάρων ~ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ	καὶ	μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.
[494]	πολὺ καὶ τὸ ἀπιὸν εἶναι,	καὶ	μεγάλ' ἄττα τὰ ~τρήματα εἶναι
[473]	ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας ~πολλὰς	καὶ	μεγάλας καὶ παντοδαπὰς λώβας αὐτός
[509]	ἔχειν· εἰ δὲ οὕτως ἔχει	καὶ	μέγιστον τῶν κακῶν ~ἐστιν ἡ
[511]	~ἄνθρωπον, ὡς πλεῖστον χρόνον ζῆν,	καὶ	μελετᾶν τὰς τέχνας ταύτας αἳ
[491]	ἐμὲ φῂς ἀεὶ ταὐτὰ λέγειν,	καὶ	μέμφῃ μοι· ἐγὼ δὲ σοῦ
[507]	καὶ ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα.	~καὶ	μὲν δὴ καὶ ἀνδρεῖόν γε
[458]	~νὴ τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν)	καὶ	μὲν δὴ καὶ αὐτὸς πολλοῖς
[526]	δ' ἄλλην ~εἰσιδὼν ὁσίως βεβιωκυῖαν	καὶ	μετ' ἀληθείας, ἀνδρὸς ἰδιώτου ἢ
[493]	καὶ χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη	καὶ	μετὰ πολλῶν πόνων καὶ ~χαλεπῶν
[456]	ἤδη ~ἔγωγε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ	καὶ	μετὰ τῶν ἄλλων ἰατρῶν εἰσελθὼν
[493]	εἰσὶ τυγχάνει ὂν οἷον ἀναπείθεσθαι	καὶ	~μεταπίπτειν ἄνω κάτω, καὶ τοῦτο
[493]	ἀλλὰ πότερον ~(πείθω τί σε	καὶ	μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς κοσμίους
[448]	ὧν καὶ (Γοργίας) ἐστὶν ὅδε,	καὶ	μετέχει τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν.
[488]	τὸν ἄνδρα καὶ τί (ἐπιτηδεύειν	καὶ	μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον καὶ
[487]	μὴν ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι	καὶ	μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς
[462]	~εἰ μὴ ἐξέσται (μοι ἀπιέναι	καὶ	μὴ ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ
[485]	δὴ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι ~φιλοσοφοῦντα	καὶ	μὴ ἀπαλλαττόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ
[478]	ἄρα ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν)	καὶ	μὴ ἀπαλλαττόμενος. ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[491]	ὄντες ἃ ἂν νοήσωσιν ἐπιτελεῖν,	καὶ	μὴ ἀποκάμνωσι διὰ μαλακίαν τῆς
[480]	ἀεὶ τῶν φίλων τυγχάνῃ ἀδικῶν,	~καὶ	μὴ ἀποκρύπτεσθαι ἀλλ' εἰς τὸ
[495]	ὅπως ἂν χαίρωσιν, ~(εὐδαίμονας εἶναι,	καὶ	μὴ διορίζηται τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι
[481]	ἔλθῃ, μηχανητέον ὅπως ἂν διαφύγῃ	καὶ	μὴ δῷ δίκην ὁ ἐχθρός,
[461]	ἀντίθες τοι· σοῦ μακρὰ λέγοντος	καὶ	μὴ ἐθέλοντος τὸ ἐρωτώμενον ~ἀποκρίνεσθαι,
[504]	φάθι, ~εἰ δὲ μή, ἔλεγχε	καὶ	μὴ ἐπίτρεπε. ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ
[505]	εἴργειν αὐτὴν δεῖ τῶν ἐπιθυμιῶν	καὶ	~μὴ ἐπιτρέπειν ἄλλ' ἄττα ποιεῖν
[517]	ἀλλὰ γὰρ μεταβιβάζειν τὰς ἐπιθυμίας	καὶ	μὴ ἐπιτρέπειν, ~πείθοντες καὶ βιαζόμενοι
[482]	ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα ἀκούειν,	καὶ	μὴ ~θαύμαζε ὅτι ἐγὼ ταῦτα
[491]	~ἑαυτοῦ ἐᾶν ὡς μεγίστας εἶναι	καὶ	μὴ κολάζειν, ~(ταύταις δὲ ὡς
[491]	ὅντινα ἂν τρόπον εὖ οἰκοῖτο,	καὶ	μὴ μόνον φρόνιμοι, ἀλλὰ καὶ
[520]	εἰ προοῖτο ~αὐτῷ ὁ παιδοτρίβης	καὶ	μὴ συνθέμενος αὐτῷ μισθὸν ὅτι
[483]	νόμος· ~ἐὰν οὖν τις αἰσχύνηται	(καὶ	μὴ τολμᾷ λέγειν ἅπερ νοεῖ,
[487]	ψυχῆς πέρι ~ὀρθῶς τε ζώσης	καὶ	μὴ τρία ἄρα δεῖ ἔχειν
[465]	σώματι (ἐπεστάτει, ἀλλ' ~αὐτὸ αὑτῷ,	καὶ	μὴ ὑπὸ ταύτης κατεθεωρεῖτο καὶ
[457]	ἀλλ' ἐὰν περί του ἀμφισβητήσωσιν	καὶ	μὴ φῇ ὁ ~ἕτερος τὸν
[510]	ἂν τρόπον ἐγὼ μέγα ~δυναίμην	καὶ	μηδείς με ἀδικοῖ; αὕτη, ὡς
[514]	τε ἢ ~μηδὲν ἢ πολλὰ	καὶ	μηδενὸς ἄξια, οὕτω δὴ ἀνόητον
[492]	οἷς ἐξὸν ἀπολαύειν τῶν ἀγαθῶν	καὶ	~μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος, αὐτοὶ ἑαυτοῖς
[488]	πάνυ με ἡγοῦ βλᾶκα ~εἶναι	καὶ	(μηκέτι ποτέ με νουθετήσῃς ὕστερον,
[452]	~φήσομεν. πῶς γὰρ οὔκ; ἐρεῖ.	καὶ	μὴν ἀμφισβητεῖ γε (Γοργίας) ὅδε
[479]	(ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου
[450]	καχεξίαν; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν καὶ αἱ ἄλλαι τέχναι,
[504]	πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν καὶ τὰ σώματά φαμεν
[507]	τε καὶ ἀκόλαστος. ~πάνυ γε.	~καὶ	μὴν ὅ γε σώφρων τὰ
[487]	~ὡς ἀληθῶς μοι εὔνους εἶ.	καὶ	μὴν ὅτι γε οἷος παρρησιάζεσθαι
[471]	οὐκ εὐδαίμονα εἶναι; πόθεν, ~ὠγαθέ;	καὶ	μὴν οὐδέν γέ σοι τούτων
[507]	πράττων; ~(ἀνάγκη ταῦτ' εἶναι οὕτω.	~καὶ	μὴν περὶ μὲν ἀνθρώπους τὰ
[511]	μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν σῴζει γε καὶ αὕτη
[474]	πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν τά γε κατὰ τοὺς
[512]	καταγέλαστός σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται	καὶ	μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ καὶ τῶν
[518]	πάνυ σπουδάζων, Θεαρίων ὁ ἀρτοκόπος	καὶ	Μίθαικος ὁ ~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς
[503]	ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ Κίμωνα	καὶ	~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ τὸν
[515]	πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ Κίμων	καὶ	Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε.
[462]	ἀποκρίνου. ~(Πῶλος) ~ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα.	καί	μοι ἀπόκριναι, ὦ Σώκρατες· ἐπειδὴ
[485]	~καὶ ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα	καί	μοι δοκεῖ δουλοπρεπές τι εἶναι·
[449]	~τούτου μὴν δεῖ, ὦ Γοργία·	καί	μοι ἐπίδειξιν αὐτοῦ τούτου ποίησαι,
[482]	ἑταῖρε, ἃ νῦν ἐμοῦ ἀκούεις,	καί	μοί ἐστιν τῶν ~ἑτέρων παιδικῶν
[492]	ὄντι κατάδηλον γένηται πῶς βιωτέον.	καί	~μοι λέγε· τὰς μὲν ἐπιθυμίας
[494]	ἀλλ' οὐ νεκροῦ οὐδὲ λίθου.	καί	μοι λέγε· τὸ ~τοιόνδε λέγεις
[486]	βουλεύσαιο. ~καίτοι, ὦ φίλε Σώκρατες	καί	μοι μηδὲν ἀχθεσθῇς· εὐνοίᾳ γὰρ
[499]	ὦ Καλλίκλεις, ὡς πανοῦργος εἶ	καί	μοι (ὥσπερ παιδὶ χρῇ, τοτὲ
[522]	~πολλοῖς καὶ ἐν ὀλίγοις ἐξελεγχόμενος	καὶ	μόνος ὑπὸ μόνου, καὶ εἰ
[486]	ἀναβάς, κατηγόρου τυχὼν ~πάνυ φαύλου	καὶ	μοχθηροῦ, ἀποθάνοις ἄν, εἰ βούλοιτο
[504]	ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε κάμνοντι	καὶ	μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι
[483]	τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα πράττουσιν,	καὶ	ναὶ μὰ Δία κατὰ νόμον
[527]	ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται,	καὶ	ναὶ μὰ Δία σύ γε
[513]	εἰς φιλίαν τῷ Ἀθηναίων δήμῳ	καὶ	~ναὶ μὰ Δία τῷ Πυριλάμπους
[487]	Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα τὸν Ἀνδροτίωνος	καὶ	Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα· καί ποτε
[517]	πολίτου. ναῦς δὲ καὶ τείχη	καὶ	νεώρια καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα
[519]	γὰρ σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης λιμένων	καὶ	~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ φόρων
[488]	καὶ μέχρι τοῦ, καὶ ~πρεσβύτερον	καὶ	νεώτερον ὄντα. ἐγὼ γὰρ εἴ
[504]	νόμιμόν τε καὶ νόμος, ὅθεν	καὶ	~νόμιμοι γίγνονται καὶ κόσμιοι· ταῦτα
[504]	τάξεσι καὶ κοσμήσεσιν νόμιμόν τε	καὶ	νόμος, ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται
[484]	γράμματα καὶ μαγγανεύματα καὶ ἐπῳδὰς	~καὶ	νόμους τοὺς παρὰ φύσιν ἅπαντας,
[495]	γὰρ ἅμα δήπου ὑγιαίνει τε	καὶ	νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος, ~οὐδὲ ἅμα
[477]	κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι	καὶ	νόσον καὶ ~αἶσχος καὶ τὰ
[495]	~οὐδὲ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε	καὶ	νόσου. ~(Καλλίκλης) πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης)
[495]	ἔχειν ὥσπερ ~περὶ ὑγιείας ἔχει	καὶ	νόσου; οὐ γὰρ ἅμα δήπου
[525]	ἀεὶ τῶν ἀδίκων ἀφικνουμένοις θεάματα	καὶ	νουθετήματα. ~(ὧν ἐγώ φημι ἕνα
[494]	καὶ σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ	καὶ	νύκτα καὶ (ἡμέραν πιμπλάναι αὐτά,
[471]	πεπαιδεῦσθαι, τοῦ δὲ διαλέγεσθαι ἠμεληκέναι·	καὶ	νῦν ἄλλο τι οὗτός ~ἐστιν
[513]	ταύτῃ ἐν ᾗ ἂν οἰκῇ,	~καὶ	νῦν δὲ ἄρα δεῖ σὲ
[462]	~(Πῶλος) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~καὶ	νῦν δὴ τούτων ὁπότερον βούλει
[461]	ἐν ἔργοις καὶ ἐν λόγοις.	καὶ	νῦν εἴ τι ἐγὼ καὶ
[523]	ἀνθρώπων ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ	καὶ	νῦν ~ἔτι ἔστιν ἐν θεοῖς,
[521]	ἐμέ, διατελεῖν ἃ νοεῖς λέγων.	~καὶ	νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.
[458]	~ἐγὼ τοῖς παροῦσι πολλὰ ἐπεδειξάμην,	καὶ	νῦν ἴσως πόρρω ἀποτενοῦμεν, ~(ἢν
[495]	ἀγαθαὶ καὶ κακαί; ἀλλ' ἔτι	καὶ	νῦν λέγε πότερον φῂς εἶναι
[488]	ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε	καὶ	νῦν λέγω. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[519]	συναιτίων. καίτοι ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα	καὶ	νῦν ὁρῶ γιγνόμενον καὶ ἀκούω
[449]	καλῶς (καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω,	καὶ	νῦν οὕτως εἰπὲ τίς ἡ
[472]	πολλῶν καὶ δοκούντων εἶναί τι.	~καὶ	νῦν περὶ ὧν σὺ λέγεις
[482]	λόγοις ὡς ἀληθῶς δημηγόρος ὤν·	καὶ	~νῦν ταῦτα δημηγορεῖς ταὐτὸν παθόντος
[466]	ἔα με χρῆσθαι· δίκαιον γάρ.	καὶ	νῦν ταύτῃ τῇ ἀποκρίσει εἴ
[468]	πλεῖν, καὶ οἷον αὖ λίθους	καὶ	ξύλα καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα;
[472]	ὦ Πῶλε, ὁ ἀδικῶν τε	καὶ	ὁ ἄδικος πάντως μὲν ἄθλιος,
[526]	νήσους ἀπέπεμψε. ~ταὐτὰ δὲ ταῦτα	καὶ	ὁ Αἰακός ἑκάτερος τούτων ῥάβδον
[516]	τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος· πότερον	καὶ	ὁ ἄνθρωπος ἓν τῶν ~ζῴων
[453]	ὅσα ἐστὶν τὰ τοῦ ἀριθμοῦ,	καὶ	ὁ ἀριθμητικὸς ἄνθρωπος; ~(Γοργίας) πάνυ
[487]	μὴ ~αἰσχύνεσθαι, αὐτός τε φῂς	καὶ	ὁ λόγος ὃν ὀλίγον πρότερον
[524]	αὖ ἐπετήδευε κομᾶν, κομήτης τούτου	καὶ	ὁ νεκρός. μαστιγίας ~αὖ εἴ
[482]	ἀλλήλοις ἐστίν, ἥ τε φύσις	καὶ	ὁ νόμος· ~ἐὰν οὖν τις
[523]	ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν	καὶ	ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ
[523]	~διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς	καὶ	ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων,
[460]	~οὐκοῦν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον	καὶ	ὁ τὰ δίκαια μεμαθηκὼς δίκαιος;
[460]	μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ
[460]	οὔ; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	ὁ τὰ μουσικὰ μουσικός; ~(Γοργίας)
[525]	διὰ ~τὰς ἁμαρτίας τὰ μέγιστα	καὶ	ὀδυνηρότατα καὶ φοβερώτατα πάθη πάσχοντας
[525]	ἁμάρτωσιν· ὅμως δὲ δι' ἀλγηδόνων	καὶ	ὀδυνῶν γίγνεται αὐτοῖς ἡ ~ὠφελία
[472]	μὲν βούλῃ, Νικίας ὁ Νικηράτου	καὶ	οἱ ἀδελφοὶ μετ' αὐτοῦ, ὧν
[503]	ἀλλ' ~(ἀποβλέπων πρός τι; ὥσπερ	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ (βλέποντες)
[474]	~(Σωκράτης) καὶ σύ γ' ἂν	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες. ~(Πῶλος) πολλοῦ
[498]	~ἀλλὰ μὴν οἵ γε φρόνιμοι	καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι ἀγαθοί, οἱ δὲ
[498]	οἱ δειλοὶ μόνον λυποῦνται ἢ	καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι; ~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης)
[498]	οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ	~καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι παραπλησίως, (ὡς σὺ
[498]	~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν καὶ χαίρουσιν	καὶ	οἱ ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι
[498]	δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	καὶ	οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν. ~(Καλλίκλης)
[491]	ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ κρείττους	καὶ	οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ, εἰπὼν
[498]	οἱ ἄφρονες καὶ οἱ φρόνιμοι	καὶ	οἱ δειλοὶ ~καὶ οἱ ἀνδρεῖοι
[498]	οὐδὲν διαφέρει. χαίρουσιν δ' οὖν	καὶ	οἱ δειλοί; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[523]	ἐκρίνοντο. ὅ τε οὖν Πλούτων	καὶ	οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων
[498]	ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ	καὶ	οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;
[498]	καὶ κακοὶ οἱ ἀγαθοί τε	καὶ	οἱ κακοί; ἢ καὶ ἔτι
[498]	χαίρουσιν καὶ λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ	καὶ	οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[492]	λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε	καὶ	οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν. ~(Σωκράτης)
[456]	οἱ ῥήτορές ~εἰσιν οἱ συμβουλεύοντες	καὶ	οἱ νικῶντες τὰς γνώμας περὶ
[472]	σοι πάντες συμφήσουσιν ταὐτὰ Ἀθηναῖοι	καὶ	οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ κατ'
[454]	τέ γε μεμαθηκότες πεπεισμένοι εἰσὶν	καὶ	οἱ πεπιστευκότες. ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[467]	ὅτι τὸ (ὑγιαίνειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	οἱ πλέοντές τε καὶ τὸν
[483]	νόμους οἱ ἀσθενεῖς ἄνθρωποί εἰσιν	καὶ	οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν
[526]	Καλλίκλεις, ~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ	καὶ	οἱ σφόδρα πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι·
[479]	ἡμῖν ὡμολογημένων τοιοῦτόν τι ποιεῖν	καὶ	οἱ τὴν δίκην φεύγοντες, ὦ
[467]	ταῖς πόλεσιν ἃ δοκεῖ αὐτοῖς	καὶ	οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο
[498]	καὶ χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες	καὶ	οἱ φρόνιμοι καὶ οἱ δειλοὶ
[504]	τεταγμένον τε καὶ κεκοσμημένον πρᾶγμα·	καὶ	~οἵ τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ
[487]	ὅποι τὴν σοφίαν ἀσκητέον εἴη,	καὶ	οἶδα ὅτι ἐνίκα ~ἐν ὑμῖν
[509]	μήτε τοῖς αὑτοῦ φίλοις τε	καὶ	οἰκείοις, ~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ
[514]	ἡμῶν ἀγαθοὺς καὶ ~(ἐλλογίμους γεγονότας	καὶ	οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ καλὰ
[468]	βαδίζειν καὶ ~τρέχειν καὶ πλεῖν,	καὶ	οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα
[503]	λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν, εἰσὶν δὲ	καὶ	οἵους σὺ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ.
[454]	~ἀλλ' ἵνα μὴ θαυμάζῃς ἐὰν	καὶ	ὀλίγον ὕστερον τοιοῦτόν τί σε
[497]	ἐστιν (Σωκράτης) ὦ Γοργία· σμικρὰ	καὶ	ὀλίγου ἄξια ἀνερωτᾷ καὶ ~ἐξελέγχει.
[523]	τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα	καὶ	ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα
[525]	~ἁμαρτήματα ἁμαρτάνουσι. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις	καὶ	Ὅμηρος· βασιλέας γὰρ καὶ ~δυνάστας
[518]	μοι δοκεῖς μανθάνειν ὅτι λέγω,	καὶ	ὁμολογεῖς ὡς εἰδὼς ὅτι ~ἐγὼ
[500]	ἐγὼ ἐπεχείρησα, διαιρεῖσθαι, διελομένους δὲ	καὶ	ὁμολογήσαντας ~ἀλλήλοις, εἰ ἔστιν τούτω
[476]	σὺ ἐξαρκεῖς εἷς ὢν (μόνος	καὶ	ὁμολογῶν καὶ μαρτυρῶν, καὶ ἐγὼ
[515]	~πόλεως πράγματα, ἐμὲ δὲ παρακαλεῖς	καὶ	ὀνειδίζεις ὅτι οὐ πράττω, οὐκ
[526]	πάντων τῶν ἐνθάδε ἀγώνων εἶναι,	καὶ	ὀνειδίζω σοι ὅτι οὐχ οἷός
[525]	ὀρθῶς τιμωρουμένῳ, ἢ βελτίονι ~γίγνεσθαι	καὶ	ὀνίνασθαι ἢ παραδείγματι τοῖς ἄλλοις
[448]	ἡ Γοργίου τέχνη, ἀλλὰ τίς,	καὶ	ὅντινα δέοι ~καλεῖν τὸν Γοργίαν·
[463]	πῶλος δὲ ὅδε νέος ἐστὶ	καὶ	ὀξύς. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ τοῦτον μὲν
[500]	ποῖα ἀγαθὰ τῶν ἡδέων ἐστὶν	καὶ	ὁποῖα ~κακά, ἢ τεχνικοῦ δεῖ
[500]	σκέψασθαι τί τε διαφέρετον ἀλλήλοιν	καὶ	~ὁπότερον βιωτέον αὐτοῖν. ἴσως οὖν
[481]	ἂν φῇ σου τὰ παιδικὰ	καὶ	ὅπως ἂν φῇ ἔχειν, οὐ
[479]	καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους	καὶ	ὅπως ἂν ὦσιν ὡς πιθανώτατοι
[489]	ἀδικεῖσθαι; ἔστιν ταῦτα ἢ οὔ;	καὶ	ὅπως μὴ ~ἁλώσῃ ἐνταῦθα σὺ
[494]	βέλτιστε· διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω,	καὶ	ὅπως μὴ ἀπαισχυνῇ. δεῖ δέ,
[506]	εἰκῇ κάλλιστα παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει	καὶ	ὀρθότητι καὶ ~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ
[454]	~ὅπως ἂν βούλῃ περαίνῃς. ~(Γοργίας)	~καὶ	ὀρθῶς γέ μοι δοκεῖς ποιεῖν,
[507]	ὅσια· τὸν δὲ τὰ δίκαια	καὶ	ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον καὶ
[507]	διήλθομεν, δίκαιον ~ὄντα καὶ ἀνδρεῖον	καὶ	ὅσιον ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι τελέως,
[507]	καὶ ὅσια πράττοντα ἀνάγκη δίκαιον	καὶ	ὅσιον εἶναι. ~ἔστι ταῦτα. ~καὶ
[523]	μὲν δικαίως τὸν βίον διελθόντα	καὶ	~(ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων
[519]	ὅσοι τε πολιτικοὶ προσποιοῦνται εἶναι	καὶ	ὅσοι σοφισταί. καὶ γὰρ οἱ
[472]	ἀγνοεῖν ὅστις τε εὐδαίμων ἐστὶν	καὶ	~(ὅστις μή. αὐτίκα πρῶτον, περὶ
[456]	τοῦ διὰ μέσου τείχους. ~(Γοργίας)	~καὶ	ὅταν γέ τις αἵρεσις ᾖ
[475]	ἀμφοτέροις. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ὅταν δὲ δὴ δυοῖν αἰσχροῖν
[524]	τὴν ἕξιν τὴν αὑτοῦ ἥνπερ	καὶ	ὅτε ἔζη ὁ ἄνθρωπος, τό
[500]	δὲ ~γιγνώσκουσαι ὅτι τε ἀγαθὸν	καὶ	ὅτι κακόν· καὶ ἐτίθην τῶν
[465]	~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς νομοθετικήν,	καὶ	ὅτι ὃ ὀψοποιικὴ πρὸς ~ἰατρικήν,
[471]	ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος γενόμενος	καὶ	οὐ μετεμέλησεν αὐτῷ, ἀλλ' ὀλίγον
[526]	Καλλίκλεις, φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος	καὶ	οὐ ~πολυπραγμονήσαντος ἐν τῷ βίῳ,
[490]	γάρ μοι δοκεῖς βούλεσθαι λέγειν	καὶ	οὐ ῥήματι θηρεύω εἰ ὁ
[511]	μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ κοσμία,	καὶ	οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς ὑπερήφανόν
[493]	~ἐπιθυμίαι εἰσί, τὸ ἀκόλαστον αὐτοῦ	καὶ	οὐ στεγανόν, ὡς τετρημένος εἴη
[512]	ὡς ἀληθῶς ἄνδρα ἐατέον ἐστὶν	καὶ	οὐ φιλοψυχητέον, ἀλλὰ ἐπιτρέψαντα ~περὶ
[515]	τὸ μὲν πρῶτον ~ηὐδοκίμει Περικλῆς	καὶ	οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην κατεψηφίσαντο αὐτοῦ
[513]	ἑτέρα, ἡ πρὸς ἡδονήν, ἀγεννὴς	καὶ	οὐδὲν ἄλλο ἢ κολακεία ~τυγχάνει
[527]	ὥσπερ γραὸς καὶ καταφρονεῖς ~αὐτῶν,	καὶ	οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν
[521]	χρηστὸς μὴ ἀδικοῦντ' ἄνθρωπον εἰσαγάγοι	καὶ	~οὐδέν γε ἄτοπον εἰ ἀποθάνοιμι.
[525]	σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ ἀλαζονείας	καὶ	οὐδὲν εὐθὺ διὰ τὸ ἄνευ
[486]	εὖ εἴσεσθαι ὅτι ἱκανῶς ἔχω	καὶ	οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;
[451]	Γοργία, ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις	(καὶ	οὐδέν πω σαφές. ~οἴομαι γάρ
[512]	ἄθλιός ἐστιν ὅτι οὐκ ~ἀπέθανεν,	καὶ	οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ ὠφέληται· εἰ
[492]	παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων, φλυαρία	καὶ	οὐδενὸς ἄξια. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς
[449]	εἰς αὖθις. ~(Γοργίας) ~ἀλλὰ ποιήσω,	καὶ	οὐδενὸς φήσεις βραχυλογωτέρου ἀκοῦσαι. ~(Σωκράτης)
[485]	τὸν ~δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον	καὶ	οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε
[485]	ὅσον ~παιδείας χάριν καλὸν μετέχειν,	καὶ	οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν·
[510]	γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος	καὶ	οὐκ ἄν ποτε ὡς πρὸς
[521]	τούτων παθεῖν, ὡς οἰκῶν ~ἐκποδὼν	καὶ	οὐκ ἂν εἰσαχθεὶς εἰς δικαστήριον
[495]	ὦ Καλλίκλεις, τοὺς πρώτους λόγους,	καὶ	οὐκ ἂν ἔτι μετ' ἐμοῦ
[521]	βέλτιστον, οὐ πρὸς ~(τὸ ἥδιστον,	καὶ	οὐκ ἐθέλων ποιεῖν ἃ σὺ
[473]	~μορμολύττῃ αὖ, ὦ γενναῖε Πῶλε,	καὶ	οὐκ ἐλέγχεις· ἄρτι δὲ ἐμαρτύρου.
[465]	περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες,	καὶ	οὐκ ἔχουσιν ὅτι χρήσονται οὔτε
[474]	ἔδει με ἐπιψηφίζειν, ~(γέλωτα παρεῖχον	καὶ	οὐκ ἠπιστάμην ἐπιψηφίζειν. ~μὴ οὖν
[460]	τῆς πόλεως, ἀλλὰ τῷ ἀδικοῦντι	καὶ	~οὐκ ὀρθῶς χρωμένῳ τῇ ῥητορικῇ;
[487]	ὑπ' ἐμοῦ τε καὶ σοῦ,	καὶ	~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει ἐπ' ἄλλην
[525]	ὂν τῆς ψυχῆς, ~ἀλλὰ διαμεμαστιγωμένην	καὶ	οὐλῶν μεστὴν ὑπὸ (ἐπιορκιῶν καὶ
[508]	δ' οἱ σοφοί, ὦ Καλλίκλεις,	~καὶ	οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ θεοὺς
[504]	~οἵ τε δὴ ἄλλοι δημιουργοὶ	καὶ	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν, οἱ περὶ
[511]	~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας καταποντωθῆναι	καὶ	οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι οὐδὲν
[486]	γενναίαν μειρακιώδει (τινὶ διατρέπεις μορφώματι,	καὶ	~οὔτ' ἂν δίκης βουλαῖσι προσθεῖ'
[525]	ἐκ τούτων τὰ παραδείγματα γίγνεται,	καὶ	οὗτοι αὐτοὶ μὲν οὐκέτι ~ὀνίνανται
[502]	διὰ τοὺς αὑτῶν λόγους, ἢ	~καὶ	οὗτοι πρὸς τὸ χαρίζεσθαι τοῖς
[489]	πλὴν ~ἴσως τῷ σώματι ἰσχυρίσασθαι,	καὶ	οὗτοι φῶσιν, αὐτὰ ταῦτα εἶναι
[508]	πόλεως, ἐάντε, τὸ ἔσχατον, ἀποκτεῖναι·	καὶ	οὕτω ~διακεῖσθαι πάντων δὴ αἴσχιστόν
[458]	τοσαύτη ~ἀσχολία, ὥστε τοιούτων λόγων	καὶ	οὕτω λεγομένων ἀφεμένῳ προὐργιαίτερόν τι
[452]	χρηματιστὴς οὗτος ἄλλῳ ~ἀναφανήσεται χρηματιζόμενος	καὶ	οὐχ αὑτῷ, ἀλλὰ σοὶ τῷ
[465]	τῶν τε ἰατρικῶν καὶ ~ὑγιεινῶν	καὶ	ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν οὖν ἐγώ
[456]	~ἀνθρώπους, ὅτι ἔμαθεν πυκτεύειν τε	καὶ	παγκρατιάζειν καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι,
[511]	ἃ ~νυνδὴ ἔλεγον, καὶ αὐτὸν	καὶ	παῖδας καὶ χρήματα καὶ γυναῖκας,
[452]	τὸ σκολιὸν ~ποιήσας, ἰατρός τε	καὶ	παιδοτρίβης καὶ χρηματιστής, καὶ εἴποι
[485]	ἔτι προσήκει διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον	καὶ	παῖζον, χαίρω ~τε καὶ χαρίεν
[485]	~φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους	καὶ	παίζοντας. ὅταν μὲν γὰρ ~παιδίον
[491]	αὐτὸς ἐρεῖς; ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ' ἔγωγε	καὶ	πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς
[479]	καὶ ἀδίκῳ (καὶ ἀνοσίῳ, ὅθεν	καὶ	πᾶν ποιοῦσιν ὥστε δίκην μὴ
[507]	πρὸς ὃν βλέποντα δεῖ ~ζῆν,	καὶ	πάντα εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ
[469]	~τοῦτο, καὶ ἀποκτεινύντι καὶ ἐκβάλλοντι	καὶ	πάντα πράττοντι κατὰ τὴν αὐτοῦ
[525]	αὐτοῦ ἐξωμόρξατο εἰς τὴν ψυχήν,	καὶ	πάντα σκολιὰ ὑπὸ ~ψεύδους καὶ
[481]	ἀνατετραμμένος ἂν εἴη τῶν ἀνθρώπων	καὶ	~πάντα τὰ ἐναντία πράττομεν, ὡς
[522]	ὥσπερ ἐγὼ πολλὰ καὶ ἡδέα	καὶ	παντοδαπὰ ηὐώχουν ~ὑμᾶς· τί ἂν
[473]	καὶ ἄλλας ~πολλὰς καὶ μεγάλας	καὶ	παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς
[489]	λέγειν, ~ἐὰν συρφετὸς συλλεγῇ δούλων	καὶ	παντοδαπῶν ἀνθρώπων μηδενὸς ἀξίων πλὴν
[527]	ἀδικεῖν μᾶλλον ἢ τὸ ἀδικεῖσθαι,	καὶ	~παντὸς μᾶλλον ἀνδρὶ μελετητέον οὐ
[527]	τις καὶ ἐπὶ κόρρης ἀτίμως	καὶ	πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα δ' οὖν
[526]	ἄν τις ~ἐπιτρέπῃ· εἷς δὲ	καὶ	πάνυ ἐλλόγιμος γέγονεν καὶ εἰς
[484]	διαφθορὰ τῶν ~ἀνθρώπων. ἐὰν γὰρ	καὶ	πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω
[470]	ὡς ἔοικε, καὶ παρὰ σοῦ	καὶ	παρ' ἐμοῦ ὁμολογεῖται. ~(Πῶλος) ναί.
[482]	ποτὲ ~ταῦτα λέγων. νόμιζε τοίνυν	καὶ	παρ' ἐμοῦ χρῆναι ἕτερα τοιαῦτα
[470]	~τοῦτο μὲν δή, ὡς ἔοικε,	καὶ	παρὰ σοῦ καὶ παρ' ἐμοῦ
[478]	εὐπορεῖς, ὧδε σκόπει· ποῖ ἄγομεν	καὶ	~παρὰ τίνας τοὺς κάμνοντας τὰ
[514]	ἢ οὐκ ἐπιστάμεθα, τὴν ~οἰκοδομικήν,	καὶ	παρὰ τοῦ ἐμάθομεν; ἔδει ἂν
[510]	ἔσται τῷ ἄρχοντι ὄντι ἀδίκῳ	~καὶ	παρὰ τούτῳ μέγα δυνήσεται; ἀλλ'
[514]	δήπου ἐπιχειρεῖν τοῖς ~δημοσίοις ἔργοις	καὶ	παρακαλεῖν ἀλλήλους ἐπ' αὐτά. φῶμεν
[512]	ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων	καὶ	παρακαλῶν ἐπὶ τὸ δεῖν γίγνεσθαι
[520]	καὶ ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι	καὶ	παραπλήσιον, ὥσπερ ἐγὼ ἔλεγον πρὸς
[510]	χαίρειν καὶ ἄχθεσθαι τῷ δεσπότῃ,	καὶ	παρασκευάζειν ~ὅπως ὅτι μάλιστα ὅμοιος
[507]	ὡς ἔχει ποδῶν ἕκαστος ἡμῶν,	καὶ	~παρασκευαστέον μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι
[500]	δὲ αὐτοῖν ~μελέτην τινὰ εἶναι	καὶ	παρασκευὴν τῆς κτήσεως, τὴν μὲν
[487]	ἔχεις, ἐπιστήμην τε καὶ ~εὔνοιαν	καὶ	παρρησίαν. ἐγὼ γὰρ πολλοῖς ἐντυγχάνω
[527]	γίγνεσθαι καὶ (κολαζόμενον ~διδόναι δίκην·	καὶ	πᾶσαν κολακείαν καὶ τὴν περὶ
[476]	τι ποιεῖ, ἀνάγκη τι εἶναι	καὶ	πάσχον ὑπὸ τούτου τοῦ ~ποιοῦντος;
[518]	οἵ, ἂν οὕτω τύχωσιν, ἐμπλήσαντες	καὶ	παχύναντες τὰ σώματα τῶν ~ἀνθρώπων,
[453]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	πείθει; ~(Γοργίας) ναί. ~(Σωκράτης) ~πειθοῦς
[452]	ἀλλὰ σοὶ τῷ δυναμένῳ λέγειν	καὶ	~πείθειν τὰ πλήθη. ~(Σωκράτης) ~νῦν
[522]	ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα διδοὺς	καὶ	πεινῆν ~καὶ διψῆν ἀναγκάζων, οὐχ
[497]	ἡδόμενος. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	πεινῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν
[494]	τὸ ~τοιόνδε λέγεις οἷον πεινῆν	καὶ	πεινῶντα ἐσθίειν; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[474]	ἐμοὶ ἐν τῷ μέρει παράδος,	~καὶ	πείρασαι τοῦ ἐλέγχου οἷον ἐγὼ
[493]	ὀνόματι διὰ τὸ πιθανόν τε	καὶ	πειστικὸν ὠνόμασε ~πίθον, τοὺς δὲ
[454]	ταὐτὸν δοκεῖ σοι εἶναι μεμαθηκέναι	καὶ	πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις ~καὶ πίστις,
[506]	~ἀναγεγράψῃ. ~(Καλλίκλης) λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς	καὶ	πέραινε. ~(Σωκράτης) ~ἄκουε δὴ ἐξ
[501]	ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα σοι	καὶ	περανθῇ ὁ λόγος καὶ Γοργίᾳ
[501]	περὶ σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν	καὶ	περὶ ἄλλο ὅτου ἄν τις
[507]	πράττοι ἂν καὶ περὶ θεοὺς	καὶ	περὶ ~ἀνθρώπους· οὐ γὰρ ἂν
[501]	οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ, ἀλλὰ	καὶ	περὶ δύο καὶ περὶ πολλάς.
[507]	σώφρων τὰ προσήκοντα πράττοι ἂν	καὶ	περὶ θεοὺς καὶ περὶ ~ἀνθρώπους·
[527]	καὶ τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους,	καὶ	περὶ ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς,
[454]	πειθοῦς ~δημιουργοὺς οὔσας καὶ ἧστινος	καὶ	περὶ ὅτι· ἢ οὔ; ~(Γοργίας)
[457]	πρὸς ἅπαντάς ἐστιν ὁ ῥήτωρ	καὶ	περὶ παντὸς λέγειν, ὥστε ~πιθανώτερος
[467]	~(Σωκράτης) ~ἄλλο τι οὖν οὕτω	καὶ	περὶ πάντων; ἐάν τίς τι
[501]	οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο	καὶ	περὶ πολλάς. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[527]	τοὺς ~ἄλλους, καὶ περὶ ὀλίγους	καὶ	περὶ πολλούς, φευκτέον· καὶ τῇ
[501]	φημι τὸ τοιοῦτον κολακείαν ~εἶναι	καὶ	περὶ σῶμα καὶ περὶ ψυχὴν
[459]	ῥητορικὸς ὡς περὶ τὸ ὑγιεινὸν	καὶ	περὶ τὰ ἄλλα ~ὧν αἱ
[459]	ἐνταῦθά γε συμβαίνει. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας τέχνας
[465]	ὄντων φύρονται ἐν τῷ αὐτῷ	καὶ	περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ καὶ ~ῥήτορες,
[524]	δή μοι δοκεῖ ~τοῦτ' ἄρα	καὶ	περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ
[517]	ἔστιν καὶ περὶ τὸ σῶμα	καὶ	περὶ τὴν ψυχήν, καὶ ἡ
[457]	ὀρθῶς. ὁ αὐτὸς δὴ λόγος	καὶ	περὶ τῆς ῥητορικῆς. ~δυνατὸς μὲν
[453]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	καὶ	περὶ τῆς ῥητορικῆς εἰπέ· πότερόν
[449]	ἴθι δή μοι ἀπόκριναι οὕτως	καὶ	περὶ τῆς ῥητορικῆς, περὶ τί
[453]	τις ἐρωτᾷ ἡμᾶς ποίας πειθοῦς	καὶ	περὶ τί, ἀποκρινούμεθά που αὐτῷ
[453]	πειθὼ τὴν ἀπὸ τῆς (ῥητορικῆς	καὶ	περὶ τίνων αὐτὴν ~εἶναι. τοῦ
[517]	~αὕτη τις (ἡ πραγματεία ἔστιν	καὶ	περὶ τὸ σῶμα καὶ περὶ
[459]	~(Σωκράτης) ~ἔλεγές τοι νυνδὴ ὅτι	καὶ	περὶ τοῦ ὑγιεινοῦ τοῦ ἰατροῦ
[454]	ὄχλοις, ὥσπερ καὶ ἄρτι ἔλεγον,	καὶ	περὶ τούτων ἅ ἐστι δίκαιά
[454]	ταύτην σε λέγειν τὴν πειθὼ	καὶ	περὶ τούτων, ὦ Γοργία· ~ἀλλ'
[490]	μόνον γε, ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τῶν αὐτῶν. ~(Καλλίκλης) ~νὴ
[501]	κολακείαν ~εἶναι καὶ περὶ σῶμα	καὶ	περὶ ψυχὴν καὶ περὶ ἄλλο
[501]	ἱκανῶς λέγεσθαι, καὶ ~εἶναί τινες	καὶ	περὶ ψυχὴν τοιαῦται ἄλλαι πραγματεῖαι,
[518]	ταὐτὰ οὖν ταῦτα ὅτι ἔστιν	καὶ	~περὶ ψυχήν, τοτὲ μέν μοι
[455]	δικαίου μόνον καὶ ἀδίκου ἢ	καὶ	περὶ ὧν νυνδὴ Σωκράτης ἔλεγεν;
[453]	γε ἣν οἶμαί σε λέγειν	καὶ	περὶ ὧν· οὐδὲν μέντοι ἧττον
[453]	ποτ' ἐστὶν ἣν σὺ λέγεις	καὶ	~περὶ ὧντινων πραγμάτων ἐστὶν πειθώ,
[519]	~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ Κίμωνα	καὶ	Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν
[503]	γεγονότα καὶ Κίμωνα καὶ ~Μιλτιάδην	καὶ	Περικλέα τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα,
[451]	τῶν περὶ τὸ ἄρτιόν τε	καὶ	περιττὸν (γνῶσις) ὅσα ἂν ~ἑκάτερα
[460]	εἴη ~οὐ τοὺς τοῦ ἀρτίου	καὶ	περιττοῦ, ἀλλὰ τοὺς τοῦ δικαίου
[473]	Πῶλε, οὐκ εἰμὶ τῶν πολιτικῶν,	καὶ	πέρυσι βουλεύειν λαχών, ἐπειδὴ ἡ
[450]	ἀριθμητικὴ καὶ λογιστικὴ ~καὶ γεωμετρικὴ	καὶ	πεττευτική γε καὶ ἄλλαι πολλαὶ
[486]	ὀρθῶς λόγον, οὔτ' εἰκὸς ἂν	καὶ	πιθανὸν ἂν λάβοις, ~οὔθ' ὑπὲρ
[484]	φύσεως δίκαιον. δοκεῖ δέ μοι	καὶ	~Πίνδαρος ἅπερ ἐγὼ λέγω ἐνδείκνυσθαι
[488]	τὸ δίκαιον ἔχειν καὶ σὺ	καὶ	Πίνδαρος τὸ κατὰ ~φύσιν; ἄγειν
[499]	νυνδὴ ἐλέγομεν ἐν τῷ ἐσθίειν	~καὶ	πίνειν ἡδονάς, ἦ ἄρα τούτων
[512]	ἐπιτρέψαντα ~περὶ τούτων τῷ θεῷ	καὶ	πιστεύσαντα ταῖς γυναιξὶν ὅτι τὴν
[454]	μεμαθηκέναι καὶ πεπιστευκέναι, καὶ μάθησις	~καὶ	πίστις, ἢ ἄλλο τι; ~(Γοργίας)
[468]	καθῆσθαι καὶ βαδίζειν καὶ ~τρέχειν	καὶ	πλεῖν, καὶ οἷον αὖ λίθους
[490]	τὸν ὑφαντικώτατον μέγιστον ἱμάτιον ἔχειν	~καὶ	πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;
[490]	σκυτοτόμον ἴσως μέγιστα δεῖ ὑποδήματα	καὶ	πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν. ~(Καλλίκλης) ποῖα
[482]	διαφωνεῖν, καὶ χορὸν ᾧ χορηγοίην,	(καὶ	πλείστους ἀνθρώπους μὴ ~ὁμολογεῖν μοι
[483]	τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν	καὶ	πλέον ἔχειν. ἐπεὶ ~ποίῳ δικαίῳ
[488]	ἄρχειν τὸν βελτίω τῶν ~χειρόνων	καὶ	πλέον ἔχειν τὸν ἀμείνω τοῦ
[490]	ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ' ἄρχεσθαι,	καὶ	πλέον ἔχειν τὸν ἄρχοντα τῶν
[490]	~ὄντα καὶ φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν	καὶ	πλέον ἔχειν τῶν φαυλοτέρων. ~(Σωκράτης)
[485]	ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον	~καὶ	πληγῶν ἄξιον. ταὐτὸν οὖν ἔγωγε
[493]	καὶ τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς	καὶ	~πλήρεις, ὁ μὲν οἴνου, ὁ
[504]	μοχθηρά; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	πλοῖον ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[467]	μὲν σοφίαν τε καὶ ὑγίειαν	καὶ	πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα,
[523]	σώματά τε καλὰ καὶ γένη	καὶ	~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ κρίσις
[522]	τε καὶ κάων, ~καὶ (ἰσχναίνων	καὶ	πνίγων ἀπορεῖν ποιεῖ, πικρότατα πώματα
[449]	γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης (εἶναι	καὶ	ποιῆσαι ἂν καὶ ~ἄλλον ῥήτορα·
[500]	τῷ δήμῳ καὶ ῥητορικὴν ἀσκοῦντα	καὶ	πολιτευόμενον ~τοῦτον τὸν τρόπον ὃν
[501]	ἔστιν τοῦτο, περὶ δὲ δύο	καὶ	πολλὰς οὐκ ἔστιν; ~(Καλλίκλης) οὔκ,
[526]	γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ Καλλίκλεις,	καὶ	πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν μεγάλῃ
[470]	εἶναί φημι, τὸν δὲ ἄδικον	καὶ	πονηρὸν ἄθλιον. ~(Πῶλος) ἄθλιος ἄρα
[518]	διὰ τὸ εἰδέναι ὅτι χρηστὸν	καὶ	πονηρὸν τῶν ~σιτίων ἢ ποτῶν
[464]	ει περὶ τῶν χρηστῶν σιτίων	καὶ	~(πονηρῶν, ὁ ἰατρὸς ἢ ὁ
[501]	(τοῦ εἰωθότος γίγνεσθαι, ᾧ δὴ	καὶ	~πορίζεται τὰς ἡδονάς. ταῦτ' οὖν
[484]	γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ	καὶ	πόρρω τῆς ἡλικίας φιλοσοφῇ, ἀνάγκη
[490]	ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ σιτία, λέγεις,	καὶ	ποτὰ καὶ ἰατροὺς καὶ φλυαρίας·
[490]	ᾖ ἐν κοινῷ πολλὰ σιτία	καὶ	ποτά, ὦμεν δὲ παντοδαποί, οἱ
[487]	Ἀνδροτίωνος καὶ Ναυσικύδην τὸν Χολαργέα·	καί	ποτε ὑμῶν ἐγὼ ~ἐπήκουσα βουλευομένων
[453]	τὰ ποῖα τῶν ζῴων γράφων	καὶ	ποῦ; ~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]	βούλεται πλεῖν τε καὶ ~κινδυνεύειν	καὶ	πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο οἶμαι
[507]	μὴ προσήκει, ἀλλ' ἃ δεῖ	καὶ	πράγματα καὶ ἀνθρώπους καὶ ~ἡδονὰς
[499]	καὶ λύπας καὶ αἱρετέον ἐστὶν	καὶ	πρακτέον; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[521]	τῇ ὡς ἀληθῶς ~πολιτικῇ τέχνῃ	καὶ	πράττειν τὰ πολιτικὰ μόνος τῶν
[481]	ὁ ἐχθρός, παντὶ τρόπῳ παρασκευαστέον,	~καὶ	(πράττοντα καὶ λέγοντα, ὅπως μὴ
[522]	δικαίως (πάντα ταῦτα ἐγὼ λέγω,	καὶ	πράττω τὸ ὑμέτερον δὴ τοῦτο,
[485]	γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι,	καὶ	~πρέπειν μοι δοκεῖ, καὶ ἡγοῦμαι
[485]	χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον	καὶ	πρέπον τῇ τοῦ παιδίου ἡλικίᾳ,
[488]	τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ,	καὶ	~πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ὄντα. ἐγὼ
[517]	~νῦν οὐδένα, τῶν μέντοι ἔμπροσθεν,	καὶ	προείλου τούτους τοὺς ἄνδρας· οὗτοι
[520]	ἔχει; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	προέσθαι γε δήπου τὴν εὐεργεσίαν
[497]	~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ Καλλίκλεις·	καὶ	πρόιθί γε ἔτι εἰς τὸ
[483]	τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις ἀδικούμενος	καὶ	προπηλακιζόμενος μὴ οἷός ~τέ ἐστιν
[527]	τινά σου καταφρονῆσαι ὡς ἀνοήτου	καὶ	~προπηλακίσαι, ἐὰν βούληται, καὶ ναὶ
[451]	τοσοῦτον, ὅτι καὶ πρὸς αὑτὰ	καὶ	πρὸς ἄλληλα πῶς ἔχει ~πλήθους
[447]	τις βούλοιτο τῶν ἔνδον ὄντων,	καὶ	~πρὸς ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης)
[451]	περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι	καὶ	πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα
[460]	τὰ τοιαῦτα ἔχει, ὦ Γοργία;	~(καὶ	πρὸς Διός, ὥσπερ ἄρτι εἶπες,
[481]	μεταβαλλόμενος λέγεις ἃ ἐκεῖνος ~βούλεται,	καὶ	πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν
[485]	ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω	καὶ	πρὸς τοὺς ~φιλοσοφοῦντας. παρὰ νέῳ
[500]	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή, ἃ	καὶ	πρὸς τούσδε ἐγὼ ἔλεγον, διομολόγησαί
[452]	τῆς ἐμῆς· εἴποιμ' ἂν ~αὖ	καὶ	πρὸς τοῦτον· σὺ δὲ δὴ
[500]	τὸ ἀγαθὸν τὴν ἰατρικὴν ~τέχνην.	καὶ	πρὸς Φιλίου, ὦ Καλλίκλεις, μήτε
[521]	ὡς ἰατρόν, ἢ ὡς ~διακονήσοντα	καὶ	πρὸς χάριν ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι
[503]	ἕκαστον τίθησιν ὃ ~ἂν τιθῇ,	καὶ	προσαναγκάζει τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ
[517]	γε ~ἐστὶν σώματος θεραπεία, ἥνπερ	καὶ	προσήκει τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν
[464]	τὴν ἰατρικὴν ἡ ~ὀψοποιικὴ ὑποδέδυκεν,	καὶ	προσποιεῖται τὰ βέλτιστα σιτία τῷ
[470]	(πράγμασιν ἐλέγχειν· τὰ ~γὰρ ἐχθὲς	καὶ	πρώην γεγονότα ταῦτα ἱκανά σε
[479]	διδόναι ~δίκην πάντων μέγιστόν τε	καὶ	πρῶτον κακῶν πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν.
[494]	ὡς ~ἔοικε, μηδ' ἐμὲ ἀπαισχυνθῆναι.	καὶ	πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ καὶ
[456]	~φοιτήσας εὖ ἔχων τὸ σῶμα	καὶ	πυκτικὸς γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα
[509]	τοῖς ~ἔμπροσθεν λόγοις ἐγώ τε	καὶ	πῶλος ἢ οὔ, ἡνίκα ὡμολογήσαμεν
[449]	μῆκος τῶν λόγων τοῦτο, οἷον	καὶ	πῶλος ~ἤρξατο, εἰς αὖθις ἀποθέσθαι;
[527]	τῶν νῦν Ἑλλήνων, σύ τε	καὶ	πῶλος καὶ (Γοργίας) οὐκ ~ἔχετε
[487]	δὲ ~ξένω τώδε, Γοργίας τε	καὶ	Πῶλος, σοφὼ μὲν καὶ (φίλω
[511]	γ' εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων	καὶ	Πώλου ἄρτι ~πολλάκις καὶ τῶν
[499]	εἶναι, εἰ μνημονεύεις, ~ἐμοί τε	καὶ	Πώλῳ. ἆρα καὶ σοὶ συνδοκεῖ
[523]	ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε	καὶ	Ῥαδάμανθυν, ~(ἕνα δὲ ἐκ τῆς
[479]	παρεσκευάσθαι καὶ τοὺς ἄλλους τυράννους	καὶ	~ῥήτορας καὶ δυνάστας; ~(Πῶλος) ἔοικε.
[465]	αὐτῷ καὶ περὶ ταὐτὰ σοφισταὶ	καὶ	~ῥήτορες, καὶ οὐκ ἔχουσιν ὅτι
[462]	~(Πῶλος) ταὐτὸν ἄρ' ἐστὶν ὀψοποιία	καὶ	ῥητορική; ~(Σωκράτης) ~οὐδαμῶς γε, ἀλλὰ
[500]	λέγοντά τε ἐν τῷ δήμῳ	καὶ	ῥητορικὴν ἀσκοῦντα καὶ πολιτευόμενον ~τοῦτον
[513]	ὡς ἐπιθυμεῖς πολιτικὸς εἶναι, πολιτικὸν	καὶ	~ῥητορικόν· τῷ αὑτῶν γὰρ (ἤθει
[520]	ταὐτόν, ὦ μακάρι' ἐστὶν ~σοφιστὴς	καὶ	ῥήτωρ, ἢ ἐγγύς τι καὶ
[493]	δέ, τὰ δ' ἀγγεῖα τετρημένα	καὶ	σαθρά, ~ἀναγκάζοιτο δ' ἀεὶ καὶ
[518]	~τὴν ὀψοποιίαν συγγεγραφὼς τὴν Σικελικὴν	καὶ	Σάραμβος ὁ κάπηλος, ὅτι οὗτοι
[526]	καθ' ὅσον ~δύναμαι, καὶ δὴ	καὶ	σὲ ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν
[453]	εἶναι τούτων ἕνα· ἀξιῶ δὲ	καὶ	σέ. ~(Γοργίας) τί οὖν δή,
[452]	μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	σὲ ~δημιουργὸν εἶναι αὐτοῦ. ~(Γοργίας)
[457]	διδάξαντα. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι, ὦ Γοργία,	καὶ	σὲ ἔμπειρον εἶναι πολλῶν λόγων
[527]	ἢ ἐγὼ ἐνθάδε σὺ ἐκεῖ,	καί	σε ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ
[474]	γὰρ δὴ οἶμαι καὶ ἐμὲ	καὶ	σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους
[473]	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~πειράσομαι δέ γε	καὶ	σὲ ποιῆσαι, ὦ ἑταῖρε, ταὐτὰ
[451]	τῶν ἄστρων φορὰν καὶ ἡλίου	καὶ	σελήνης, πῶς πρὸς ἄλληλα τάχους
[525]	τὸν ἀεὶ χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον	καὶ	Σίσυφον καὶ Τιτυόν· Θερσίτην δέ,
[506]	δὴ ἥ γε ἀρετὴ ἑκάστου,	καὶ	σκεύους καὶ σώματος καὶ ψυχῆς
[526]	τε τούτων τῶν λόγων πέπεισμαι,	~καὶ	σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ κριτῇ
[470]	δύνασθαι· εἰ δὲ μή, κακὸν	καὶ	σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ καὶ
[500]	τί ~ἂν μᾶλλον σπουδάσειέ τις	καὶ	σμικρὸν νοῦν ἔχων ἄνθρωπος, ἢ
[454]	δή, ὦ Γοργία, ἐπειδή γε	καὶ	σοὶ δοκεῖ οὕτως. ~(Γοργίας) ~ταύτης
[470]	παιδὶ χάριν ἕξω, ἴσην δὲ	καὶ	σοί, ἐάν με ἐλέγξῃς καὶ
[510]	ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ	καὶ	σοί; ~(Καλλίκλης) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[479]	ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ οὐ δοκεῖ	καὶ	σοὶ οὕτω; ~(Πῶλος) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[499]	~ἐμοί τε καὶ Πώλῳ. ἆρα	καὶ	σοὶ συνδοκεῖ οὕτω, τέλος εἶναι
[511]	εἰ μὴ κωφός γ' εἰμί,	καὶ	σοῦ ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι
[487]	ἔσται ἱκανῶς ὑπ' ἐμοῦ τε	καὶ	σοῦ, καὶ ~οὐκέτι αὐτὸ δεήσει
[482]	σὲ δὲ αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν	καί	σου ~καταγελᾶν, ὥς γέ μοι
[520]	καὶ ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε	καὶ	σοφισταῖς οὐκ ἐγχωρεῖν μέμφεσθαι τούτῳ
[510]	μάλιστα, ὅνπερ οἱ παλαιοί τε	καὶ	σοφοὶ λέγουσιν, ὁ ὅμοιος τῷ
[497]	δὴ σὺ τὰ σμικρά τε	καὶ	στενὰ ταῦτα, ἐπείπερ Γοργίᾳ δοκεῖ
[503]	τουτονὶ τὸν νεωστὶ τετελευτηκότα, οὗ	καὶ	σὺ ἀκήκοας; ~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν
[488]	~τίθενται ἐπὶ τῷ ἑνί, ὥσπερ	καὶ	σὺ ἄρτι ἔλεγες. ~(Καλλίκλης) πῶς
[474]	μᾶλλον ~ἀδικεῖσθαι ἢ ἀδικεῖν; ~(Σωκράτης)	καὶ	σύ γ' ἂν καὶ οἱ
[458]	σέ. ~(ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν	καὶ	σὺ εἶ τῶν ἀνθρώπων ὧνπερ
[500]	ἐρῶ. ἐπειδὴ ὡμολογήκαμεν ἐγώ τε	καὶ	σὺ εἶναι μέν τι ~ἀγαθόν,
[473]	διαφερόμεθα ταῦτ' ἐστιν· σκόπει δὲ	καὶ	σύ. εἶπον ἐγώ ~που ἐν
[500]	τῶν ἄλλων; σύμψηφος ἡμῖν εἶ	καὶ	σὺ ἐκ τρίτων; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[514]	δήπου ἂν ἐγώ τε ~σὲ	καὶ	σὺ ἐμέ, φέρε πρὸς θεῶν,
[511]	τῶν ἐν τῇ πόλει· ἀλλὰ	καὶ	σὺ ἐμοῦ ~ἄκουε, ὅτι ἀποκτενεῖ
[517]	οὖν γελοῖον ~ποιοῦμεν ἐγώ τε	καὶ	σὺ ἐν τοῖς λόγοις· ἐν
[462]	καὶ ἐλέγχου. ~φῂς γὰρ δήπου	καὶ	σὺ ἐπίστασθαι ἅπερ (Γοργίας) ἢ
[488]	πῶς φῂς τὸ δίκαιον ἔχειν	καὶ	σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ κατὰ
[505]	ὧν ἐπιθυμεῖ; συγχωρεῖς τοῦτό γε	καὶ	σύ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ
[462]	οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	σὺ κελεύεις σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε
[466]	μὴ ἔχω ὅτι χρήσωμαι, ἀπότεινε	~καὶ	σὺ λόγον, ἐὰν δὲ ἔχω,
[481]	δ' ἐννοήσας ὅτι ἐγώ τε	καὶ	~σὺ νῦν τυγχάνομεν ταὐτόν τι
[518]	καὶ αἰτίους τῶν κακῶν (ἐγκωμιάσουσιν.	καὶ	σὺ νῦν, ὦ ~Καλλίκλεις, ὁμοιότατον
[467]	ποιεῖν ἄνευ νοῦ ἃ ~δοκεῖ	καὶ	σὺ ὁμολογεῖς κακὸν εἶναι· ἢ
[515]	ἀλλ' οἶδα σαφῶς καὶ ἐγὼ	καὶ	σύ, ὅτι τὸ μὲν πρῶτον
[461]	~τί δέ, ὦ Σώκρατες; οὕτω	καὶ	σὺ περὶ τῆς ῥητορικῆς δοξάζεις
[451]	δικαίως ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴθι νυν	καὶ	σὺ τὴν ἀπόκρισιν ἣν ἠρόμην
[483]	ἀναγκάζεται ἐναντία ~λέγειν. ὃ δὴ	καὶ	σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς
[458]	λόγος ὤν. εἰ μὲν οὖν	καὶ	σὺ φῂς τοιοῦτος εἶναι, διαλεγώμεθα·
[451]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	καὶ	σύ, ὦ Γοργία. τυγχάνει μὲν
[477]	πονηριῶν αἰσχίστη; οὐχ ἡ ἀδικία	καὶ	συλλήβδην ἡ τῆς ψυχῆς ~πονηρία;
[508]	ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τοιχωρυχεῖν	καὶ	συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ
[484]	τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων,	καὶ	συλλήβδην τῶν ἠθῶν παντάπασιν ἄπειροι
[518]	ἂν αὐτοῖς τύχωσι ~τότε παρόντες	καὶ	συμβουλεύοντές τι, ὅταν δὴ αὐτοῖς
[477]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~αἴσχιστον δὲ ἀδικία	καὶ	σύμπασα ψυχῆς πονηρία νυνδὴ (ὡμολόγηται
[504]	ἰατροί, κοσμοῦσί που τὸ σῶμα	καὶ	συντάττουσιν. ὁμολογοῦμεν οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν
[455]	γενέσθαι, ὡς ἐγώ τινας σχεδὸν	καὶ	συχνοὺς ~αἰσθάνομαι, οἳ ἴσως αἰσχύνοιντ'
[526]	ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγγίγνεσθαι,	καὶ	σφόδρα γε ἄξιον ~ἄγασθαι τῶν
[489]	ναὶ μὰ Δία τούτους λέγω,	καὶ	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πολλάκις ἄρα
[519]	ἀνδρῶν μεταχειρίζηται ὡς ~ἀδικοῦντα, ἀγανακτούντων	καὶ	σχετλιαζόντων ὡς δεινὰ πάσχουσι· πολλὰ
[474]	οἷον καὶ σώματα καὶ χρώματα	καὶ	σχήματα καὶ φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα,
[474]	~οὐκοῦν καὶ τἆλλα πάντα οὕτω	καὶ	σχήματα καὶ χρώματα ἢ διὰ
[512]	ᾖ ~ἢ τὸ σῴζειν τε	καὶ	σῴζεσθαι. μὴ γὰρ τοῦτο μέν,
[458]	μὲν θορύβου, ὦ Γοργία τε	καὶ	Σώκρατες, αὐτοὶ ἀκούετε τούτων τῶν
[513]	παρασκευὰς ἐπὶ τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν,	καὶ	σῶμα καὶ ψυχήν, μίαν μὲν
[474]	τόδε; τὰ καλὰ πάντα, οἷον	καὶ	σώματα καὶ χρώματα καὶ σχήματα
[506]	γε ἀρετὴ ἑκάστου, καὶ σκεύους	καὶ	σώματος καὶ ψυχῆς αὖ καὶ
[477]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων	(καὶ	σώματος καὶ ψυχῆς, τριῶν ὄντων,
[504]	ψυχαῖς ~γίγνηται, ἀδικία δὲ ἀπαλλάττηται,	καὶ	σωφροσύνη μὲν ἐγγίγνηται, ἀκολασία δὲ
[507]	τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη παρέσται	καὶ	σωφροσύνη (τῷ μακαρίῳ μέλλοντι ἔσεσθαι,
[504]	ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε	καὶ	σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ; ~(Καλλίκλης)
[508]	συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα	καὶ	σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ τὸ
[508]	(ἡμῖν ἐστιν, ~ὡς οὐ δικαιοσύνης	καὶ	σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες,
[461]	δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ καλὰ	καὶ	τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν μὴ
[460]	ἀνάγκη αὐτὸν ~εἰδέναι τὰ δίκαια	καὶ	τὰ ἄδικα ἤτοι πρότερόν γε
[519]	τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν	καὶ	τὰ ἀρχαῖα προσαπολλύωσι (πρὸς οἷς
[523]	δὴ αὐτοῖς ~πάντα ἐπίπροσθεν γίγνεται,	καὶ	τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ
[469]	τῷ τρόπῳ ἥντινά σοι δοκοῖ,	καὶ	τά γε ~Ἀθηναίων νεώρια καὶ
[469]	τριήρεις καὶ τὰ πλοῖα πάντα	καὶ	τὰ δημόσια καὶ τὰ ἴδια·
[461]	τὸν ῥητορικὸν ἄνδρα μὴ οὐχὶ	~καὶ	τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ
[512]	ἐστὶν ἀρετή, τὸ ~σῴζειν αὑτὸν	καὶ	τὰ ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις
[508]	ἀλλὰ τὸ τύπτειν καὶ ~ἐμὲ	καὶ	τὰ ἐμὰ ἀδίκως καὶ τέμνειν
[508]	συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν καὶ ἐμὲ	καὶ	~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ
[474]	τά γε κατὰ τοὺς νόμους	καὶ	τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δήπου ἐκτὸς
[500]	ἄρα ἕνεκα δεῖ καὶ τἆλλα	καὶ	τὰ ἡδέα πράττειν, ἀλλ' οὐ
[504]	μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ διδόναι	καὶ	τὰ ἥδιστα ἢ ποτὰ ἢ
[524]	σῶμα τὴν ~φύσιν τὴν αὑτοῦ	καὶ	τὰ θεραπεύματα καὶ τὰ παθήματα
[469]	πλοῖα πάντα καὶ τὰ δημόσια	καὶ	τὰ ἴδια· ~ἀλλ' οὐκ ἄρα
[461]	οὐχὶ ~καὶ τὰ δίκαια εἰδέναι	καὶ	τὰ καλὰ καὶ τὰ ἀγαθά,
[474]	~(Σωκράτης) ~οὐ καὶ τὰς φωνὰς	καὶ	τὰ κατὰ τὴν μουσικὴν πάντα
[505]	ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν	καὶ	τὰ λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ
[524]	σώματος, τά τε τῆς φύσεως	καὶ	τὰ παθήματα ἃ διὰ ~τὴν
[524]	τὴν αὑτοῦ καὶ τὰ θεραπεύματα	καὶ	τὰ παθήματα ἔνδηλα (πάντα. ~οἷον
[469]	~Ἀθηναίων νεώρια καὶ αἱ τριήρεις	καὶ	τὰ πλοῖα πάντα καὶ τὰ
[499]	ὁ κακός; οὐ ταῦτα συμβαίνει	καὶ	τὰ πρότερα ἐκεῖνα, ἐάν τις
[511]	μόνον τὰς ψυχὰς σῴζει ἀλλὰ	~καὶ	τὰ σώματα καὶ τὰ χρήματα
[504]	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν	καὶ	τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;
[455]	δήπου ὅτι τὰ νεώρια ~ταῦτα	(καὶ	τὰ τείχη τὰ Ἀθηναίων καὶ
[507]	εἰς τοῦτο τὰ αὑτοῦ συντείνοντα	καὶ	τὰ τῆς πόλεως, ὅπως ~δικαιοσύνη
[477]	εἶναι καὶ νόσον καὶ ~αἶσχος	καὶ	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[477]	καλεῖς καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν	καὶ	τὰ τοιαῦτα; ~(Πῶλος) πάνυ μὲν
[523]	γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν ἀμφιέσματα	καὶ	τὰ τῶν κρινομένων. ~πρῶτον μὲν
[525]	τυράννων καὶ βασιλέων καὶ δυναστῶν	καὶ	τὰ τῶν πόλεων ~πραξάντων γεγονότας·
[511]	σῴζει ἀλλὰ ~καὶ τὰ σώματα	καὶ	τὰ χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων
[496]	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ	καὶ	τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν καὶ
[522]	λέξαι. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐπείπερ γε	καὶ	τἆλλα ἐπέρανας, καὶ τοῦτο πέρανον.
[500]	~τῶν ἀγαθῶν ἄρα ἕνεκα δεῖ	καὶ	τἆλλα καὶ τὰ ἡδέα πράττειν,
[484]	τοῦ δικαίου ~φύσει, καὶ βοῦς	καὶ	τἆλλα κτήματα εἶναι πάντα τοῦ
[460]	~καὶ ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός;	καὶ	τἆλλα οὕτω κατὰ τὸν αὐτὸν
[524]	εἰ παχύς, παχὺς καὶ ἀποθανόντος,	καὶ	~τἆλλα οὕτως· καὶ εἰ αὖ
[509]	καὶ τρίτην τὴν τοῦ τρίτου	καὶ	τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου κακοῦ
[506]	ἀγαθοί γέ ἐσμεν καὶ ἡμεῖς	καὶ	τἆλλα πάντα ὅσ' ἀγαθά ἐστιν,
[474]	~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τἆλλα πάντα οὕτω καὶ σχήματα
[467]	τε καὶ ὑγίειαν καὶ πλοῦτον	καὶ	τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα, κακὰ δὲ
[468]	οἷον αὖ λίθους καὶ ξύλα	καὶ	τἆλλα τὰ τοιαῦτα; οὐ ταῦτα
[496]	καὶ τἀγαθὰ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν	καὶ	τἀναντία τούτων, κακά τε καὶ
[485]	φεύγοντι τὰ μέσα τῆς πόλεως	καὶ	τὰς ~ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη
[454]	καὶ τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν·	καὶ	~τὰς ἄλλας ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν
[494]	καὶ διψῶντα πίνειν; ~(Καλλίκλης) ~λέγω,	καὶ	τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἁπάσας ἔχοντα
[518]	ἐπαινούμενοι ὑπ' αὐτῶν, προσαπολοῦσιν αὐτῶν	καὶ	τὰς ἀρχαίας ~σάρκας· οἱ (δ'
[503]	ἀληθής, τὸ τὰς ~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι	καὶ	τὰς αὑτοῦ καὶ τὰς τῶν
[505]	οὕτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τὰς ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι, οἷον πεινῶντα
[504]	ταῖς ψυχαῖς οὓς ἂν λέγῃ,	καὶ	τὰς πράξεις ἁπάσας, καὶ δῶρον
[503]	~ἐπιθυμίας ἀποπιμπλάναι καὶ τὰς αὑτοῦ	καὶ	τὰς τῶν ἄλλων· εἰ δὲ
[474]	προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ	καὶ	τὰς φωνὰς καὶ τὰ κατὰ
[510]	ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν. ~(Καλλίκλης)	καὶ	ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται δὴ
[516]	αὐτοὺς ἀπέφηνεν ἢ οἵους παρέλαβεν,	καὶ	ταῦτ' εἰς ~αὑτόν, ὃν ἥκιστ'
[471]	ἀπέσφαξέν τε καὶ ἠφάνισεν ἀμφοτέρους.	καὶ	ταῦτα ἀδικήσας ἔλαθεν ~ἑαυτὸν ἀθλιώτατος
[492]	τοῖς αὑτῶν ἢ τοῖς ἐχθροῖς,	καὶ	ταῦτα ἄρχοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν
[511]	αὐτὸς ὁ ἔχων τὴν τέχνην	καὶ	ταῦτα ~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν
[460]	Σώκρατες, ἐὰν τύχῃ μὴ εἰδώς,	καὶ	ταῦτα παρ' ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης)
[527]	ταὐτὰ δοκεῖ περὶ τῶν ~αὐτῶν,	καὶ	ταῦτα περὶ (τῶν μεγίστων εἰς
[487]	ἐναντία λέγειν ἐναντίον πολλῶν ἀνθρώπων,	καὶ	~ταῦτα περὶ τῶν μεγίστων. σὺ
[505]	μέλει οὐδὲν ὧν σὺ λέγεις,	καὶ	ταῦτά σοι Γοργίου χάριν ἀπεκρινάμην.
[508]	οὐ προσέχειν τὸν νοῦν ~τούτοις,	καὶ	ταῦτα σοφὸς ὤν, ἀλλὰ λέληθέν
[507]	οὐκ ἐπιθυμίας ἐῶντα ἀκολάστους εἶναι	καὶ	ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον κακόν,
[518]	πάσας ταύτας ~ἀγνοεῖν· διὸ δὴ	καὶ	ταύτας μὲν δουλοπρεπεῖς τε καὶ
[496]	ἀσθένειαν ὡσαύτως; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	τάχος καὶ βραδυτῆτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[527]	ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ ζῆν	καὶ	τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα, καὶ
[524]	ἦν μέλη ἢ διεστραμμένα ζῶντος,	καὶ	(τεθνεῶτος ταὐτὰ ~ταῦτα ἔνδηλα. ἑνὶ
[524]	μαστίγων ἢ ~ἄλλων τραυμάτων ζῶν,	καὶ	τεθνεῶτος τὸ σῶμα ἔστιν ἰδεῖν
[487]	κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας, σέ τε	καὶ	Τείσανδρον τὸν Ἀφιδναῖον καὶ ~Ἄνδρωνα
[517]	ἐστὶν ~ἀγαθοῦ πολίτου. ναῦς δὲ	καὶ	τείχη καὶ νεώρια καὶ ἄλλα
[519]	καὶ δικαιοσύνης λιμένων καὶ ~νεωρίων	καὶ	τειχῶν καὶ φόρων καὶ τοιούτων
[524]	τὸ σῶμα ζῶν, ἔνδηλα ταῦτα	~καὶ	τελευτήσαντος ἢ πάντα ἢ τὰ
[527]	οἷ ἀφικόμενος εὐδαιμονήσεις καὶ ζῶν	καὶ	τελευτήσας, ὡς ~ὁ λόγος σημαίνει.
[496]	τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν	καὶ	τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται; ~(Καλλίκλης)
[508]	~ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως	καὶ	τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον,
[506]	παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι	καὶ	~τέχνῃ, ἥτις ἑκάστῳ ἀποδέδοται αὐτῶν·
[510]	ἔοικεν, παρασκευαστέον ἐστὶ δύναμίν τινα	καὶ	τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν. ~(Καλλίκλης)
[509]	ἐπὶ (τοῦτο δεῖ δύναμίν τινα	καὶ	τέχνην παρασκευάσασθαι, ~ὡς, ἐὰν μὴ
[467]	ἀποδείξεις τοὺς ῥήτορας νοῦν ἔχοντας	καὶ	(τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ
[457]	καὶ τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ	καὶ	τῇ ἀγωνίᾳ. ἐὰν δὲ οἶμαι
[527]	~χρηστέον ἐπὶ τὸ δίκαιον ἀεί,	καὶ	τῇ ἄλλῃ πάσῃ πράξει. ἐμοὶ
[508]	καὶ ἑταίρου, ἐάν τι ἀδικῇ,	καὶ	~τῇ ῥητορικῇ ἐπὶ τοῦτο χρηστέον·
[527]	ὀλίγους καὶ περὶ πολλούς, φευκτέον·	καὶ	τῇ ῥητορικῇ οὕτω ~χρηστέον ἐπὶ
[457]	τοὺς ἄλλους δημιουργούς, ἀλλὰ δικαίως	καὶ	τῇ ~ῥητορικῇ χρῆσθαι, ὥσπερ καὶ
[457]	τις ~κᾆτα ταύτῃ τῇ δυνάμει	καὶ	τῇ τέχνῃ ἀδικῇ, οὐ τὸν
[457]	δὲ μεταστρέψαντες χρῶνται τῇ ἰσχύϊ	καὶ	τῇ τέχνῃ οὐκ ὀρθῶς. οὔκουν
[497]	τοῖς κακοῖς; ἐὰν δὲ βούλῃ,	καὶ	τῇδε ἐπίσκεψαι ~οἶμαι γάρ σοι
[501]	θεραπεύει καὶ τὴν φύσιν ~ἔσκεπται	καὶ	τὴν αἰτίαν ὧν πράττει, καὶ
[527]	τοῦ βίου, καὶ τὴν δικαιοσύνην	καὶ	τὴν ἄλλην ἀρετὴν ~ἀσκοῦντας καὶ
[509]	τε ἀπὸ ~τοῦ μὴ ἀδικεῖν	καὶ	τὴν ἀπὸ τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι;
[463]	καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ	καὶ	τήν γε κομμωτικὴν καὶ τὴν
[492]	ἡδοναῖς πλήρωσιν ἐπαινοῦσιν τὴν σωφροσύνην	(καὶ	τὴν ~δικαιοσύνην διὰ τὴν αὑτῶν
[527]	ὁ τρόπος ἄριστος τοῦ βίου,	καὶ	τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν ἄλλην
[496]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ τἀγαθὰ	καὶ	τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων,
[482]	~καίτοι ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε,	καὶ	τὴν λύραν μοι κρεῖττον εἶναι
[456]	γενόμενος, ἔπειτα τὸν πατέρα τύπτῃ	καὶ	~τὴν μητέρα ἢ ἄλλον τινὰ
[511]	~διαπραξάμενος ἐκβὰς παρὰ τὴν θάλατταν	καὶ	τὴν ναῦν περιπατεῖ ἐν μετρίῳ
[527]	~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν	καὶ	τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ τὴν
[527]	κολακείαν καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν	καὶ	τὴν περὶ τοὺς ~ἄλλους, καὶ
[463]	ἐμπειρία καὶ τριβή. ταύτης μόριον	καὶ	~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ καλῶ καὶ
[463]	καλῶ καὶ τήν γε κομμωτικὴν	καὶ	τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα μόρια
[501]	ἡ μὲν τούτου οὗ θεραπεύει	καὶ	τὴν φύσιν ~ἔσκεπται καὶ τὴν
[464]	δοκεῖν εὖ ἔχειν τὸ ~σῶμα	καὶ	τὴν ψυχήν, (ἔχει δὲ οὐδὲν
[518]	αἰτιάσονται τῶν νόσων ~αἰτίους εἶναι	καὶ	τῆς ἀποβολῆς τῶν ἀρχαίων σαρκῶν,
[454]	τὸν λέγοντα· ποίας δὴ ~πειθοῦς	καὶ	τῆς περὶ τί πειθοῦς ἡ
[492]	τοῦ καλοῦ τοῦ τῆς δικαιοσύνης	καὶ	τῆς σωφροσύνης, μηδὲν πλέον ~νέμοντες
[512]	σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ καταφρονεῖς	~καὶ	τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου, καὶ
[496]	τῆς ὀφθαλμίας ἀπαλλάττηται; ἆρα τότε	καὶ	τῆς ὑγιείας ἀπαλλάττεται ~τῶν ὀφθαλμῶν
[488]	τινα χρὴ εἶναι τὸν ἄνδρα	καὶ	τί (ἐπιτηδεύειν καὶ μέχρι τοῦ,
[447]	δύναμις τῆς τέχνης τοῦ ἀνδρός,	καὶ	τί ~ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεταί τε
[452]	~τὸ μετὰ τοῦτο ἔροιτ' ἄν·	καὶ	τί ἐστιν (τοῦτο τὸ ἀγαθόν;
[500]	τὸν βίον τὸν ἐν ~φιλοσοφίᾳ,	καὶ	τί ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου
[452]	δὴ τίς εἶ, ὦ ἄνθρωπε,	καὶ	τί τὸ σὸν ἔργον; ~παιδοτρίβης,
[505]	τί ἐστιν ~περὶ ὧν λέγομεν	καὶ	τί ψεῦδος· κοινὸν γὰρ ἀγαθὸν
[472]	ἆρ' ἂν τυγχάνῃ δίκης τε	καὶ	τιμωρίας; ~(Πῶλος) ἥκιστά γε, ἐπεὶ
[449]	οὕτως εἰπὲ τίς ἡ τέχνη	~καὶ	τίνα Γοργίαν καλεῖν χρὴ ἡμᾶς.
[488]	ἔστιν τοῦτο ὃ ἐπιτηδευτέον ~μοι,	καὶ	τίνα τρόπον κτησαίμην ἂν αὐτό,
[525]	χρόνον τιμωρουμένους, ~Τάνταλον καὶ Σίσυφον	καὶ	Τιτυόν· Θερσίτην δέ, καὶ εἴ
[512]	μὴ ἄλλο τι τὸ γενναῖον	καὶ	τὸ ἀγαθὸν ᾖ ~ἢ τὸ
[506]	τὸν λόγον. ἆρα τὸ ἡδὺ	καὶ	τὸ ἀγαθὸν τὸ ~αὐτό ἐστιν;
[511]	ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο δὴ	καὶ	τὸ ἀγανακτητόν; ~(Σωκράτης) ~οὐ νοῦν
[479]	συμβαίνει μέγιστον κακὸν ἡ ἀδικία	καὶ	τὸ (ἀδικεῖν; ~(Πῶλος) φαίνεταί γε.
[459]	ἆρα ~(τυγχάνει περὶ τὸ δίκαιον	καὶ	τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν
[475]	οὖν σὺ μᾶλλον τὸ κάκιον	καὶ	τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ ἧττον;
[459]	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον	καὶ	τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ καλὸν
[494]	γ' ἂν πολὺ ἐπιρρέῃ, πολὺ	καὶ	τὸ ἀπιὸν εἶναι, καὶ μεγάλ'
[451]	ἔχει ~πλήθους ἐπισκοπεῖ τὸ περιττὸν	καὶ	τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. καὶ
[483]	οἱ πολλοί. πρὸς αὑτοὺς οὖν	καὶ	τὸ ~αὑτοῖς συμφέρον τούς τε
[488]	ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ ~κρεῖττον	καὶ	τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;
[484]	καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν	καὶ	τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ γε
[491]	γὰρ (προσήκει τῶν πόλεων ἄρχειν,	καὶ	τὸ δίκαιον τοῦτ' ~ἐστίν, πλέον
[496]	οὐχί; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	τὸ διψῆν; ~(Καλλίκλης) σφόδρα γε.
[468]	ὅταν βαδίζωμεν, οἰόμενοι βέλτιον εἶναι,	~καὶ	τὸ ἐναντίον ἕσταμεν ὅταν ἑστῶμεν,
[488]	καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ κρεῖττον	καὶ	τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον ταὐτὸν
[488]	τὸ ~κρεῖττον καὶ τὸ βέλτιον	καὶ	τὸ ἰσχυρότερον; ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐγώ
[496]	ἂν εἴη τό τε ἀγαθὸν	καὶ	τὸ κακόν. ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ
[459]	τὸ ἄδικον καὶ τὸ αἰσχρὸν	καὶ	τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ
[453]	~καὶ ἡ πραγματεία αὐτῆς ἅπασα	καὶ	τὸ κεφάλαιον εἰς τοῦτο τελευτᾷ·
[476]	δὲ τῇδε· τὸ διδόναι δίκην	καὶ	τὸ κολάζεσθαι δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα
[489]	ταὐτόν φημι εἶναι τὸ βέλτιον	καὶ	τὸ κρεῖττον; ἢ οἴει με
[450]	τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις	καὶ	τὸ (κῦρος αὐταῖς διὰ λόγων
[493]	σοφῶν ὡς νῦν ἡμεῖς τέθναμεν	καὶ	τὸ μὲν σῶμά ἐστιν ἡμῖν
[502]	τε μέλος καὶ τὸν ῥυθμὸν	καὶ	τὸ ~μέτρον, ἄλλο τι ἢ
[510]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	καὶ	τὸ μὴ ἀδικεῖν; ἢ πολλοῦ
[474]	~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον ἡγεῖσθαι	καὶ	τὸ μὴ διδόναι δίκην τοῦ
[508]	κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα,	καὶ	τὸ ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα
[450]	πράξεσιν, αἱ δὲ πολλαὶ πλείους,	καὶ	τὸ παράπαν ~πᾶσα ἡ πρᾶξις
[451]	γάρ ἐστιν, τό τε ἄρτιον	καὶ	~τὸ περιττόν διαφέρει δὲ τοσοῦτον,
[454]	τῆς περὶ τὸ (ἄρτιόν τε	καὶ	τὸ περιττὸν ὅσον ἐστίν· καὶ
[455]	πυνθάνεσθαι. καὶ ἐμὲ νῦν ~νόμισον	καὶ	τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ
[479]	φοβούμενος ὡσπερανεὶ ~παῖς τὸ κάεσθαι	καὶ	τὸ τέμνεσθαι, ὅτι (ἀλγεινόν. ἢ
[458]	~(ἢν διαλεγώμεθα. σκοπεῖν οὖν χρὴ	καὶ	τὸ τούτων, μή τινας αὐτῶν
[476]	ἢ ταχὺ ὁ (τύπτων, οὕτω	καὶ	τὸ τυπτόμενον τύπτεσθαι; ~(Πῶλος) ναί.
[475]	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τὸ τῶν μαθημάτων κάλλος ὡσαύτως;
[458]	ὑφηγῇ· ἴσως ~μέντοι χρῆν ἐννοεῖν	καὶ	τὸ τῶν παρόντων. πάλαι γάρ
[502]	πρὸς τὴν (ἡδονὴν μᾶλλον ὥρμηται	καὶ	~τὸ χαρίζεσθαι τοῖς θεαταῖς. ~(Σωκράτης)
[500]	παρασκευάζουσαι, ἀγνοοῦσαι δὲ τὸ βέλτιον	καὶ	τὸ χεῖρον, αἱ δὲ ~γιγνώσκουσαι
[470]	καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ	καὶ	τόδε· ἄλλο τι ὁμολογοῦμεν ἐνίοτε
[476]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ	καὶ	τόδε· ἆρα εἴ τίς τι
[510]	καλῶς εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ	καὶ	τόδε ἐάν σοι δοκῶ εὖ
[454]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δὴ	καὶ	τόδε ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι;
[516]	γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι. ~(Σωκράτης)	~καὶ	τόδε τοίνυν μοι χάρισαι ἀποκρινάμενος·
[450]	ἄλλων τεχνῶν περὶ χειρουργίας τε	καὶ	τοιαύτας ~πράξεις ὡς ἔπος εἰπεῖν
[456]	μὲν οὖν δύναμις τοσαύτη ἐστὶν	καὶ	τοιαύτη τῆς τέχνης· ~δεῖ μέντοι,
[476]	πάσχον ὃ τὸ ποιοῦν ποιεῖ,	καὶ	τοιοῦτον οἷον ποιεῖ τὸ ποιοῦν;
[519]	~νεωρίων καὶ τειχῶν καὶ φόρων	καὶ	τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι τὴν πόλιν·
[493]	ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν κοσμίως	καὶ	~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς καὶ
[506]	τὸν λόγον· φαίνεται δέ μοι	καὶ	τοῖς ἄλλοις δοκεῖν. βούλομαι γὰρ
[517]	ὄντα τοιοῦτον ~δόξαι καὶ αὑτῷ	καὶ	τοῖς ἄλλοις θεραπευτὴν εἶναι σώματος,
[454]	πειθὼ ποιεῖ ἐν δικαστηρίοις τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις ὄχλοις ~περὶ τῶν
[483]	ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς πόλεσι	καὶ	τοῖς γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ
[513]	ἐπιχειρητέον ἡμῖν ἐστιν τῇ πόλει	καὶ	τοῖς πολίταις θεραπεύειν, ὡς ~βελτίστους
[508]	κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι	καὶ	τοιχωρυχεῖν καὶ συλλήβδην ὁτιοῦν ἀδικεῖν
[526]	ἀντιπαρακαλῶ ἐπὶ τοῦτον τὸν βίον	καὶ	τὸν ἀγῶνα τοῦτον, ~ὃν ἐγώ
[467]	~οὐκοῦν καὶ οἱ πλέοντές τε	καὶ	τὸν ἄλλον χρηματισμὸν χρηματιζόμενοι οὐ
[483]	ἀμείνω τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν	καὶ	τὸν ~δυνατώτερον τοῦ ἀδυνατωτέρου. δηλοῖ
[494]	~ἀποκρίνου μόνον. ~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν	καὶ	τὸν κνώμενον ἡδέως ἂν βιῶναι.
[523]	τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι.	~καὶ	τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι,
[508]	ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ κάκιον·	~καὶ	τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν ἔσεσθαι
[479]	ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικουμένου ἀθλιώτερον εἶναι	καὶ	τὸν μὴ διδόντα ~δίκην τοῦ
[502]	ποιήσεως πάσης τό τε μέλος	καὶ	τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ ~μέτρον,
[471]	ξενίσας καὶ καταμεθύσας αὐτόν τε	καὶ	τὸν ὑὸν αὐτοῦ ~Ἀλέξανδρον, ἀνεψιὸν
[488]	τοὺς ἀσθενεστέρους, οἷόν μοι δοκεῖς	καὶ	τότε ~ἐνδείκνυσθαι, ὡς αἱ μεγάλαι
[488]	μέμνημαι; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον	καὶ	τότε καὶ νῦν λέγω. ~(Σωκράτης)
[495]	δὲ καὶ ἀνδρείαν καὶ ἀλλήλων	καὶ	τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον. ~(Καλλίκλης) ~Σωκράτης
[493]	βίου ἑκατέρου, τοῦ τε σώφρονος	καὶ	τοῦ ἀκολάστου, οἷον ~εἰ δυοῖν
[472]	ἐκβάλλειν με ἐκ ~τῆς οὐσίας	καὶ	τοῦ ἀληθοῦς. ἐγὼ δὲ ἂν
[519]	ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν μὴ εὐλαβῇ,	καὶ	τοῦ ἐμοῦ ~ἑταίρου Ἀλκιβιάδου, ὅταν
[504]	τῷ ἐκ τῆς τάξεώς τε	καὶ	τοῦ κόσμου γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν
[504]	ψυχῇ ἐγγιγνομένῳ ἐκ τῆς τάξεως	καὶ	τοῦ κόσμου; πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ
[488]	αὐτὸς (ὅρος ἐστὶν τοῦ βελτίονος	~καὶ	τοῦ κρείττονος; τοῦτό μοι αὐτὸ
[464]	προσποιεῖται (εἶναι τοῦτο ὅπερ ὑπέδυ,	~καὶ	τοῦ μὲν βελτίστου οὐδὲν φροντίζει,
[481]	δυοῖν, τοῦ τε Ἀθηναίων ~δήμου	καὶ	τοῦ Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου
[524]	δυοῖν πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς	καὶ	τοῦ σώματος, ~ἀπ' ἀλλήλοιν· ἐπειδὰν
[501]	ἀσκέπτως ἔχων τοῦ ἀμείνονός τε	καὶ	τοῦ χείρονος· σὺ δὲ δὴ
[473]	τὸ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	τοὺς ἀδικοῦντας ἀθλίους ἔφην εἶναι
[456]	χρῆσθαι ~τούτοις πρὸς τοὺς πολεμίους	καὶ	τοὺς ἀδικοῦντας, ἀμυνομένους, μὴ ὑπάρχοντας·
[478]	~(Σωκράτης) ποῖ δὲ τοὺς ἀδικοῦντας	καὶ	τοὺς ἀκολασταίνοντας; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς
[474]	οἶμαι καὶ ἐμὲ καὶ σὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν
[480]	~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν	καὶ	τοὺς ἄλλους μὴ ἀποδειλιᾶν ἀλλὰ
[526]	ἐπειδὰν ἀποθνῄσκω ~(ἀποθνῄσκειν. παρακαλῶ δὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους πάντας ἀνθρώπους, καθ'
[527]	καὶ τεθνάναι. τούτῳ οὖν ἑπώμεθα,	καὶ	τοὺς ἄλλους ~παρακαλῶμεν, μὴ ἐκείνῳ,
[502]	πρὸς τὸν Ἀθηναίων δῆμον ῥητορικὴ	(καὶ	τοὺς ἄλλους τοὺς ἐν ~ταῖς
[486]	ὡς ἐγὼ σὲ οἶμαι ἔχειν	καὶ	τοὺς ~ἄλλους τοὺς πόρρω ἀεὶ
[479]	~ὥσπερ σὺ φῂς Ἀρχέλαον παρεσκευάσθαι	καὶ	τοὺς ἄλλους τυράννους καὶ ~ῥήτορας
[498]	τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς	καὶ	τοὺς ἀνδρείους, ἢ καὶ μᾶλλον
[473]	παντοδαπὰς λώβας αὐτός τε λωβηθεὶς	καὶ	τοὺς αὑτοῦ ~ἐπιδὼν παῖδάς τε
[498]	χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι τοὺς φρονίμους	καὶ	τοὺς ~ἄφρονας καὶ τοὺς δειλοὺς
[498]	τοὺς φρονίμους καὶ τοὺς ~ἄφρονας	καὶ	τοὺς δειλοὺς καὶ τοὺς ἀνδρείους,
[456]	τούτου ἕνεκα δεῖ τοὺς ~(παιδοτρίβας	καὶ	τοὺς ἐν τοῖς ὅπλοις διδάσκοντας
[483]	συμφέρον τούς τε νόμους τίθενται	καὶ	τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν καὶ τοὺς
[484]	εἰς τὰς ~ὑμετέρας διατριβὰς ἔλθωσιν	καὶ	τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσιν. ~συμβαίνει
[504]	ὁ τεχνικός τε καὶ ἀγαθός,	καὶ	τοὺς ~λόγους προσοίσει ταῖς ψυχαῖς
[524]	νήσους, ἡ δ' εἰς Τάρταρον.	καὶ	τοὺς μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας
[521]	ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς,	καὶ	τοὺς νεωτάτους ὑμῶν διαφθείρει τέμνων
[488]	εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ δὴ	καὶ	τοὺς νόμους ~τίθενται ἐπὶ τῷ
[473]	καὶ ~ληφθεὶς στρεβλῶται καὶ ἐκτέμνηται	καὶ	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκάηται, καὶ ἄλλας
[457]	περὶ σφῶν αὐτῶν τοιαῦτα οἷα	καὶ	τοὺς παρόντας ~ἄχθεσθαι ὑπὲρ σφῶν
[525]	τοιοῦτος τύραννος ᾖ· οἶμαι δὲ	καὶ	τοὺς πολλοὺς εἶναι τούτων τῶν
[466]	φημὶ γάρ, ὦ Πῶλε, ἐγὼ	καὶ	τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς τυράννους
[466]	Πῶλε, ἐγὼ καὶ τοὺς ῥήτορας	καὶ	τοὺς τυράννους ~δύνασθαι μὲν ἐν
[483]	τίθενται καὶ τοὺς ἐπαίνους ἐπαινοῦσιν	καὶ	τοὺς ~(ψόγους ψέγουσιν· ἐκφοβοῦντες τοὺς
[475]	ἢ κακῷ ἢ ἀμφοτέροις; οὐ	καὶ	τοῦτο ἀνάγκη; ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[493]	ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω κάτω,	καὶ	τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν κομψὸς
[527]	τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί,	καὶ	τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν μετὰ τὸ
[499]	λόγον τὸ παρὸν εὖ ποιεῖν	~καὶ	τοῦτο δέχεσθαι τὸ διδόμενον παρὰ
[492]	αὐταῖς ἁμόθεν γέ ποθεν ἑτοιμάζειν,	καὶ	~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν; ~(Καλλίκλης)
[473]	δὲ διδόντας δίκην ἧττον. βούλει	καὶ	~τοῦτο ἐλέγχειν; ~(Πῶλος) ~ἀλλ' ἔτι
[498]	τι διαφέρειν. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀρκεῖ	καὶ	τοῦτο. ἐν πολέμῳ δὲ ἤδη
[449]	διὰ βραχυτάτων. καὶ γὰρ αὖ	καὶ	~τοῦτο ἕν ἐστιν ὧν φημι,
[503]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ἐξαρκεῖ. εἰ γὰρ	καὶ	τοῦτό ἐστι διπλοῦν, τὸ μὲν
[483]	αἰσχρὸν ~καὶ ἄδικον τὸ πλεονεκτεῖν,	καὶ	τοῦτό ἐστιν τὸ ἀδικεῖν, τὸ
[484]	~ὡς τὸ ἴσον χρὴ ἔχειν	καὶ	τοῦτό ἐστιν τὸ καλὸν καὶ
[466]	βέλτιστα εἶναι, νοῦν μὴ ~ἔχων;	καὶ	τοῦτο καλεῖς σὺ μέγα δύνασθαι;
[526]	ὧντινων, ὅτι δὲ πονηρός τις·	καὶ	τοῦτο ~κατιδὼν ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον,
[451]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ὦ Γοργία, ἀμφισβητήσιμον	καὶ	τοῦτο λέγεις (καὶ οὐδέν πω
[476]	ἐπιψηφίζων τοὺς ἄλλους ἐῶ χαίρειν.	καὶ	τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτως ἐχέτω·
[522]	ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα ἐπέρανας,	καὶ	τοῦτο πέρανον. ~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή,
[504]	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν	καὶ	τοῦτο συνομολογεῖν. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν
[514]	~φίλων τινὶ ἢ ἡμέτερον αὐτῶν,	καὶ	τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα καλὸν ἢ
[470]	ὠφελίμως πράττειν, ἀγαθόν τε εἶναι,	καὶ	τοῦτο, ὡς ~ἔοικεν, ἐστὶν τὸ
[490]	ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν ~λόγον,	καὶ	τοῦτον ἄρχειν δεῖ, τοὺς δ'
[512]	ἀνίατα, τούτῳ δὲ βιωτέον ἐστὶν	~καὶ	τοῦτον ὀνήσει, ἄντε ἐκ θαλάττης
[519]	ἀποδιδόντες, ~(εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῶν.	καὶ	τούτου τοῦ λόγου τί ἂν
[510]	δήπου ἂν αὐτὸν ὁ τύραννος	καὶ	τούτῳ ἐξ ~ἅπαντος (τοῦ νοῦ
[464]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	τούτων οἴει τινὰ εἶναι ἑκατέρου
[494]	ἐχόμενα τούτοις ἐφεξῆς ἅπαντα ἐρωτᾷ.	καὶ	τούτων ~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ
[468]	οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι καὶ βαδίζειν	καὶ	~τρέχειν καὶ πλεῖν, καὶ οἷον
[463]	οὐκ ἔστιν τέχνη ἀλλ' ἐμπειρία	καὶ	τριβή. ταύτης μόριον καὶ ~τὴν
[499]	ὡμολογημένων· ~καὶ δὶς γάρ τοι	καὶ	τρίς φασιν καλὸν (εἶναι τὰ
[509]	δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου κακοῦ	καὶ	τρίτην τὴν τοῦ τρίτου καὶ
[525]	ἀληθείας τεθράφθαι· καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας	καὶ	τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ ἀκρατίας
[472]	τι διοίσουσιν ~ἀλλήλων. καὶ γὰρ	καὶ	τυγχάνει περὶ ὧν ἀμφισβητοῦμεν οὐ
[481]	εἰ μὲν γὰρ σπουδάζεις τε	καὶ	τυγχάνει ταῦτα ἀληθῆ ~ὄντα ἃ
[455]	τὸ σὸν σπεύδειν· ἴσως γὰρ	καὶ	τυγχάνει τις τῶν ἔνδον ὄντων
[472]	δὲ ~ἄθλιος ἐὰν διδῷ δίκην	καὶ	τυγχάνῃ δίκης ὑπὸ θεῶν τε
[510]	δεῖν ἐν τῇ ~πόλει ἢ	καὶ	τυραννεῖν, ἢ τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας
[473]	εἴη ἀθλιώτερος μέντοι ὁ διαφεύγων	καὶ	~τυραννεύσας. τί τοῦτο, ὦ Πῶλε;
[469]	ὦ Πῶλε, ἐμοὶ ~δύναμίς τις	καὶ	τυραννὶς θαυμασία ἄρτι προσγέγονεν· ἐὰν
[483]	ἐν τούτοις, τῷ ἀδικεῖν τε	καὶ	τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ
[493]	ἀνδροῖν ἑκατέρῳ πίθοι πολλοὶ εἶεν	καὶ	τῷ μὲν (ἑτέρῳ ὑγιεῖς καὶ
[512]	ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν μηχανοποιόν,	καὶ	~τῷ ὑεῖ αὐτοῦ οὔτ' ἂν
[497]	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν	καὶ	τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν
[473]	καὶ εὐδαιμονιζόμενος ὑπὸ τῶν ~(πολιτῶν	καὶ	τῶν ἄλλων ξένων; ταῦτα λέγεις
[480]	~πρῶτον ὄντα κατήγορον καὶ αὑτοῦ	καὶ	τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ ἐπὶ
[511]	ἀκούων καὶ Πώλου ἄρτι ~πολλάκις	καὶ	τῶν ἄλλων ὀλίγου πάντων τῶν
[480]	~ἔπειτα δὲ καὶ τῶν οἰκείων	καὶ	τῶν ἄλλων ὃς ἂν ἀεὶ
[455]	ὁ ῥήτωρ ἐστὶν δικαστηρίων τε	καὶ	τῶν ἄλλων ὄχλων ~δικαίων τε
[512]	~γίγνεται καὶ μηχανοποιοῦ καὶ ἰατροῦ	καὶ	τῶν ἄλλων τεχνῶν ὅσαι τοῦ
[512]	δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ καταφρονεῖς	~καὶ	(τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ ἔλεγον;
[483]	καὶ ἐν ~τοῖς ἄλλοις ζῴοις	καὶ	τῶν ἀνθρώπων ἐν ὅλαις ταῖς
[464]	ἔχουσιν, ἀλλ' ἢ ~ἰατρός τε	καὶ	τῶν γυμναστικῶν τις. ~(Γοργίας) ἀληθῆ
[497]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τῶν λυπῶν	(καὶ	τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται; ~(Καλλίκλης)
[484]	ἀνθρώποις καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,	καὶ	τῶν ἡδονῶν τε καὶ ~ἐπιθυμιῶν
[484]	~γίγνονται τῶν κατὰ τὴν πόλιν,	καὶ	τῶν λόγων οἷς δεῖ χρώμενον
[497]	~(Καλλίκλης) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	τῶν λυπῶν (καὶ τῶν ἡδονῶν
[480]	μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα δὲ	καὶ	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἄλλων
[525]	καὶ ~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς	καὶ	ὕβρεως καὶ ἀκρατίας τῶν πράξεων
[496]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ δήπου	καὶ	ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;
[467]	εἶναι ἀγαθὸν μὲν σοφίαν τε	καὶ	ὑγίειαν καὶ πλοῦτον καὶ τἆλλα
[465]	ἀκρίτων ὄντων τῶν τε ἰατρικῶν	καὶ	~ὑγιεινῶν καὶ ὀψοποιικῶν. ὃ μὲν
[478]	ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν ἀλγηδόνα	καὶ	~ὑγιῆ εἶναι. ~(Πῶλος) πῶς γὰρ
[480]	τὸ ἀδίκημα, ἵνα δῷ δίκην	καὶ	~ὑγιὴς γένηται, ἀναγκάζειν τε αὑτὸν
[461]	ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα ἑταίρους	καὶ	ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν ~αὐτοὶ πρεσβύτεροι
[508]	ὅτι κατηγορητέον εἴη καὶ αὑτοῦ	καὶ	ὑέος καὶ ἑταίρου, ἐάν τι
[458]	παρόντων. πάλαι γάρ τοι, πρὶν	καὶ	ὑμᾶς ἐλθεῖν, ~ἐγὼ τοῖς παροῦσι
[455]	ὑπ' (ἐμοῦ οὖν ~ἀνερωτώμενος νόμισον	καὶ	ὑπ' ἐκείνων ἀνερωτᾶσθαι· τί ἡμῖν,
[452]	οὖν νομίσας, ὦ Γοργία, ἐρωτᾶσθαι	καὶ	ὑπ' ἐκείνων καὶ ὑπ' ἐμοῦ,
[452]	Γοργία, ἐρωτᾶσθαι καὶ ὑπ' ἐκείνων	καὶ	ὑπ' ἐμοῦ, ~ἀπόκριναι τί ἐστιν
[467]	φημί. ~(Πῶλος) σχέτλιά γε λέγεις	καὶ	ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ
[525]	διὰ τὸ ἄνευ ἀληθείας τεθράφθαι·	καὶ	~ὑπὸ ἐξουσίας καὶ τρυφῆς καὶ
[475]	ὑπὸ μὲν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων	καὶ	ὑπὸ σοῦ ὡμολογεῖτο ἡμῖν ἐν
[510]	ψέγων καὶ ἐπαινῶν, ἐθέλῃ ἄρχεσθαι	καὶ	ὑποκεῖσθαι τῷ ἄρχοντι. οὗτος ~μέγα
[450]	τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστιν,	καὶ	~ὑπολάβοι ἄν τις, εἰ βούλοιτο
[507]	καὶ λύπας φεύγειν καὶ διώκειν,	καὶ	ὑπομένοντα καρτερεῖν ὅπου δεῖ· ὥστε
[519]	πεποιηκέναι ~αὐτούς· ~ὅτι δὲ οἰδεῖ	καὶ	ὕπουλός ἐστιν (δι' ἐκείνους τοὺς
[447]	τὸ λεγόμενον, κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν	καὶ	ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης) ~καὶ μάλα γε
[482]	αὐτὸν ὁ (Γοργίας) αἰσχυνθῆναι αὐτὸν	καὶ	φάναι διδάξειν διὰ τὸ ἔθος
[518]	τούτους ~εἱστιάκασιν εὐωχοῦντες ὧν ἐπεθύμουν.	καί	φασι μεγάλην τὴν πόλιν πεποιηκέναι
[521]	ὑπὸ πάνυ ἴσως μοχθηροῦ ~ἀνθρώπου	καὶ	φαύλου. ~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί,
[507]	μὲν οὖν ταῦτα οὕτω τίθεμαι	καί	φημι ταῦτα ἀληθῆ εἶναι· εἰ
[515]	ἀργοὺς καὶ δειλοὺς καὶ λάλους	καὶ	~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.
[508]	καὶ ἀνθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν	~καὶ	φιλίαν καὶ κοσμιότητα καὶ σωφροσύνην
[481]	~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ Κλεινίου	καὶ	φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν, τοῦ
[479]	μεγίστου κακοῦ, καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι	καὶ	~φίλους καὶ ὅπως ἂν ὦσιν
[487]	τε καὶ Πῶλος, σοφὼ μὲν	καὶ	(φίλω ἐστὸν ἐμώ, ~ἐνδεεστέρω δὲ
[456]	ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε κρείττων εἶναι	καὶ	φίλων καὶ ἐχθρῶν, οὐ τούτου
[490]	λέγεις, καὶ ποτὰ καὶ ἰατροὺς	καὶ	φλυαρίας· (ἐγὼ δὲ οὐ ταῦτα
[525]	ἁμαρτίας τὰ μέγιστα καὶ ὀδυνηρότατα	καὶ	φοβερώτατα πάθη πάσχοντας τὸν ~ἀεὶ
[493]	ἀθλιώτατοι ἂν εἶεν, οἱ ~ἀμύητοι,	καὶ	φοροῖεν εἰς τὸν τετρημένον πίθον
[519]	λιμένων καὶ ~νεωρίων καὶ τειχῶν	καὶ	φόρων καὶ τοιούτων φλυαριῶν ἐμπεπλήκασι
[449]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν περὶ ὧνπερ λέγειν,	καὶ	φρονεῖν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[492]	ἱκανὸν εἶναι ὑπηρετεῖν δι' ἀνδρείαν	~καὶ	φρόνησιν, καὶ ἀποπιμπλάναι ὧν ἂν
[497]	ἄρτι γε, ἀλλὰ τοὺς ~ἀνδρείους	καὶ	φρονίμους ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους
[490]	εἶναι φύσει, τὸ βελτίω ~ὄντα	καὶ	φρονιμώτερον καὶ ἄρχειν καὶ πλέον
[491]	περὶ τίνων ὁ κρείττων τε	καὶ	φρονιμώτερος πλέον ἔχων δικαίως ~πλεονεκτεῖ;
[516]	καὶ Θεμιστοκλέα ταὐτὰ ταῦτα ἐποίησαν	καὶ	φυγῇ προσεζημίωσαν; ~Μιλτιάδην δὲ τὸν
[463]	ψυχῆς δὲ ~στοχαστικῆς καὶ ἀνδρείας	καὶ	φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις·
[489]	δίκαιον ~τὸ ἴσον ἔχειν, ἀλλὰ	καὶ	φύσει· ὥστε κινδυνεύεις οὐκ ἀληθῆ
[486]	~Σώκρατες, ὧν δεῖ σε ἐπιμελεῖσθαι,	~καὶ	φύσιν ψυχῆς ὧδε γενναίαν μειρακιώδει
[474]	σώματα καὶ χρώματα καὶ σχήματα	καὶ	φωνὰς ~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν
[499]	~(Καλλίκλης) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ	καὶ	χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[498]	τί δέ; νοῦν ἔχοντα λυπούμενον	καὶ	χαίροντα; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι
[498]	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν	καὶ	χαίρουσιν καὶ οἱ ἄφρονες καὶ
[478]	οὖν τὸ ἰατρεύεσθαι ἡδύ ἐστιν,	καὶ	χαίρουσιν οἱ ἰατρευόμενοι; ~(Πῶλος) οὐκ
[493]	πολλοὶ πολλῶν, ~νάματα δὲ σπάνια	καὶ	χαλεπὰ ἑκάστου τούτων εἴη καὶ
[493]	εἴη καὶ μετὰ πολλῶν πόνων	καὶ	~χαλεπῶν ἐκποριζόμενα· ὁ μὲν οὖν
[485]	ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω ~τε	καὶ	χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον
[486]	(χρήσαιο σαυτῷ, ἀλλ' ἰλιγγιῴης ἂν	καὶ	~χασμῷο οὐκ ἔχων ὅτι εἴποις,
[516]	οὐκοῦν εἴπερ ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε	καὶ	χείρους; ~(Καλλίκλης) ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[482]	εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν,	καὶ	χορὸν ᾧ χορηγοίην, (καὶ πλείστους
[466]	ἂν ~βούλωνται, ὥσπερ οἱ τύραννοι,	καὶ	χρήματα ἀφαιροῦνται καὶ ἐξελαύνουσιν ἐκ
[511]	ἔλεγον, καὶ αὐτὸν καὶ παῖδας	καὶ	χρήματα καὶ γυναῖκας, ἀποβιβάσασ' εἰς
[479]	~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου κακοῦ,	καὶ	χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους καὶ
[452]	~ποιήσας, ἰατρός τε καὶ παιδοτρίβης	καὶ	χρηματιστής, καὶ εἴποι πρῶτον μὲν
[518]	τούτων ἄρχειν πασῶν τῶν τεχνῶν	~καὶ	χρῆσθαι τοῖς τούτων ἔργοις διὰ
[496]	γίγνεται κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον	καὶ	χρόνον εἴτε ~ψυχῆς εἴτε σώματος
[465]	καὶ ἀγεννὴς καὶ ἀνελεύθερος, σχήμασιν	καὶ	χρώμασιν καὶ λειότητι καὶ ~ἐσθῆσιν
[474]	τἆλλα πάντα οὕτω καὶ σχήματα	καὶ	χρώματα ἢ διὰ ἡδονήν τινα
[474]	καλὰ πάντα, οἷον καὶ σώματα	καὶ	χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς
[478]	ὃς ἂν τὰ μέγιστα ἀδικῶν	καὶ	χρώμενος μεγίστῃ ἀδικίᾳ ~διαπράξηται ~ὥστε
[518]	τοῦ ὑγιεινοῦ γεγονυῖα, τούτους ~αἰτιάσονται	καὶ	ψέξουσιν καὶ κακόν τι ποιήσουσιν,
[492]	~ἀνθρώπων νόμον τε καὶ λόγον	καὶ	ψόγον; ἢ πῶς οὐκ ἂν
[506]	~ἕκαστον τῶν ὄντων; ~ἔμοιγε δοκεῖ.	~καὶ	ψυχὴ ἄρα κόσμον ἔχουσα τὸν
[464]	(ἐλέγξει. σῶμά που καλεῖς τι	καὶ	ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς γὰρ οὔ;
[513]	τὸ ἕκαστον ~θεραπεύειν, καὶ σῶμα	καὶ	ψυχήν, μίαν μὲν πρὸς ἡδονὴν
[506]	ἑκάστου, καὶ σκεύους καὶ σώματος	καὶ	ψυχῆς αὖ καὶ ~ζῴου παντός,
[477]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν χρημάτων (καὶ σώματος	καὶ	ψυχῆς, τριῶν ὄντων, τριττὰς εἴρηκας
[494]	καὶ πρῶτον μὲν εἰπὲ εἰ	καὶ	ψωρῶντα καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα
[489]	βελτίους, ~ἐπειδὴ οὐ τοὺς ἰσχυροτέρους;	καὶ	ὦ θαυμάσιε πρᾳότερόν με προδίδασκε,
[520]	γυμναστικὴ ἰατρικῆς· μόνοις δ' ἔγωγε	καὶ	ᾤμην τοῖς ~δημηγόροις τε καὶ
[519]	ὑφ' ἑαυτοῦ ἀγαθὸς γεγονώς τε	~καὶ	ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν; ~(Καλλίκλης)
[512]	~καὶ τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου,	καὶ	ὡς ἐν ὀνείδει ἀποκαλέσαις ἂν
[499]	ὄντος φίλου· νῦν δὲ ~ἐψεύσθην,	καὶ	ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ
[490]	ἴσως δεῖ πλεονεκτεῖν τῶν ~σπερμάτων	καὶ	ὡς πλείστῳ σπέρματι χρῆσθαι εἰς
[492]	εἶεν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὲν δὴ	καὶ	ὥς γε σὺ λέγεις δεινὸς
[523]	τῆς ψυχῆς τῆς ~αὑτῶν ὀφθαλμοὺς	καὶ	ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα
[522]	αὐτοῖς λέγειν, ἃς οὗτοι εὐεργεσίας	καὶ	~ὠφελίας νομίζουσιν, ἐγὼ δὲ οὔτε
[502]	εἰ δέ τι τυγχάνει ἀηδὲς	καὶ	ὠφέλιμον, τοῦτο ~δὲ καὶ λέξει
[448]	ὅτι ~οὐδείς μέ πω ἠρώτηκε	καινὸν	οὐδὲν πολλῶν ἐτῶν. ~(Χαιρεφῶν) ἦ
[481]	Πυριλάμπους. αἰσθάνομαι οὖν σου ἑκάστοτε,	καίπερ	ὄντος δεινοῦ, ~ὅτι ἂν φῇ
[512]	νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν κυβερνήτην,	καίπερ	σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε, ὦ
[519]	τῶν κακῶν ἀλλ' ἴσως συναιτίων.	καίτοι	ἔγωγε ~ἀνόητον πρᾶγμα καὶ νῦν
[482]	διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ.	~καίτοι	ἔγωγε οἶμαι, ὦ βέλτιστε, καὶ
[512]	δοκεῖ κατὰ τὸν δικανικὸν εἶναι;	καίτοι	εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ ~Καλλίκλεις,
[452]	ὅστις ἂν πολιτικὸς σύλλογος γίγνηται.	καίτοι	ἐν ταύτῃ τῇ δυνάμει δοῦλον
[512]	ἂν αὐτὸς λαβεῖν τὴν ἐκείνου.	~καίτοι	ἐξ ὧν τὰ σαυτοῦ ἐπαινεῖς,
[499]	τοτὲ δὲ ἑτέρως, ἐξαπατῶν με.	καίτοι	οὐκ ᾤμην γε ~κατ' ἀρχὰς
[516]	διὰ τὸν πρύτανιν, ἐνέπεσεν ἄν;	καίτοι	οὗτοι, εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί,
[486]	εἰ βούλοιτο θανάτου σοι τιμᾶσθαι.	~καίτοι	πῶς σοφὸν τοῦτό ἐστιν, ὦ
[486]	ὑπὲρ ἄλλου νεανικὸν βούλευμα βουλεύσαιο.	~καίτοι,	ὦ φίλε Σώκρατες καί μοι
[498]	τοῖς ἀνιωμένοις οὐ πάρεστιν τὰ	κακά,	αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης)
[463]	~(Σωκράτης) ~αἰσχρὸν ἔγωγε τὰ γὰρ	κακὰ	αἰσχρὰ καλῶ ἐπειδὴ δεῖ σοι
[467]	~τὰ δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε	κακὰ	ἆρα τοιάδε λέγεις, ἃ ἐνίοτε
[467]	πλοῦτον καὶ τἆλλα τὰ ~τοιαῦτα,	κακὰ	δὲ τἀναντία τούτων; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[498]	δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς ἡδονάς,	κακὰ	δὲ τὰς ἀνίας; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[500]	τῶν ἡδέων ἐστὶν καὶ ὁποῖα	~κακά,	ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον;
[468]	κακὰ οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ	κακά.	ἦ γάρ; ἀληθῆ σοι δοκῶ
[521]	ὦ παῖδες, πολλὰ ὑμᾶς καὶ	κακὰ	ὅδε εἴργασται ἀνὴρ καὶ ~αὐτούς,
[468]	ἃ βούλεται, εἴπερ τυγχάνει ταῦτα	κακὰ	ὄντα; τί οὐκ ἀποκρίνῃ; ~(Πῶλος)
[468]	τὰ ~δὲ μήτε ἀγαθὰ μήτε	κακὰ	οὐ βουλόμεθα, οὐδὲ τὰ κακά.
[468]	καλεῖς τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε	κακά;	~(Πῶλος) οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[496]	τὴν εὐδαιμονίαν καὶ τἀναντία τούτων,	κακά	τε καὶ ἀθλιότητα, ~ἐν μέρει
[497]	τἀγαθὰ τοῖς ἡδέσιν οὐδὲ τὰ	κακὰ	τοῖς ἀνιαροῖς. ~τῶν μὲν γὰρ
[495]	τῶν ἡδονῶν ~ὁποῖαι ἀγαθαὶ καὶ	κακαί;	ἀλλ' ἔτι καὶ νῦν λέγε
[499]	οὖν ἀγαθαὶ μὲν αἱ ὠφέλιμοι,	κακαὶ	δὲ αἱ βλαβεραί; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[499]	γε αἱ ἀγαθόν τι ποιοῦσαι,	κακαὶ	δὲ αἱ κακόν τι; ~(Καλλίκλης)
[499]	αἱ μὲν ἀγαθαί, αἱ δὲ	κακαί·	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)
[499]	ἀγαθαί, αἱ δὲ (τἀναντία τούτων	~κακαί;	~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[480]	σοι ~ὁμολογεῖται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἢ	κἀκεῖνα	λυτέον ἢ τάδε ἀνάγκη συμβαίνειν;
[507]	ἡ τοὐναντίον τῇ σώφρονι πεπονθυῖα	κακή	~ἐστιν· ἦν δὲ αὕτη ἡ
[467]	ὑπερφυῆ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ	κακηγόρει,	ὦ λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω
[522]	ἀπορεῖν ποιοῦντα, ἢ τοὺς πρεσβυτέρους	~κακηγορεῖν	λέγοντα πικροὺς λόγους ἢ ἰδίᾳ
[504]	καὶ ἡ ἄλλη ἀρετὴ ἐγγίγνηται,	κακία	δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ;
[477]	σκόπει· ἐν χρημάτων ~κατασκευῇ ἀνθρώπου	κακίαν	ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς ἢ πενίαν;
[477]	~τί δ' ἐν σώματος κατασκευῇ;	κακίαν	ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι καὶ
[478]	μὲν ἄρα ὁ μὴ ἔχων	κακίαν	ἐν ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον
[477]	κολάζεται; ~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης)	κακίας	ἄρα ψυχῆς ἀπαλλάττεται ὁ δίκην
[508]	σωφροσύνης κτήσει εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες,	κακίας	δὲ ~οἱ ἄθλιοι, ἢ εἰ
[475]	~οὐκοῦν κακῷ ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν	κάκιον	ἂν εἴη τοῦ ἀδικεῖσθαι. ~(Πῶλος)
[475]	ἂν μᾶλλον ἀδικεῖν ἢ ἀδικεῖσθαι·	κάκιον	γὰρ τυγχάνει ὄν. ~(Πῶλος) φαίνεται.
[492]	ἂν> τῇ ἀληθείᾳ αἴσχιον καὶ	κάκιον	εἴη σωφροσύνης καὶ ~δικαιοσύνης τούτοις
[473]	ἔμπροσθεν τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι	κάκιον	εἶναι. ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[474]	πότερον δοκεῖ σοι, ὦ ~Πῶλε,	κάκιον	εἶναι, τὸ ἀδικεῖν ἢ τὸ
[475]	οὐκ ἔλεγες τὸ μὲν ~ἀδικεῖσθαι	κάκιον	εἶναι, τὸ δὲ ἀδικεῖν αἴσχιον;
[474]	τὸ ἀδικεῖν. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	κάκιον,	εἴπερ αἴσχιον. ~(Πῶλος) ἥκιστά γε.
[475]	ναί. ~(Σωκράτης) νῦν δέ γε	κάκιον	ἐφάνη. ~(Πῶλος) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~δέξαιο
[474]	ἀνθρώπους τὸ ~ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι	κάκιον	ἡγεῖσθαι καὶ τὸ μὴ διδόναι
[508]	~τὰ ἐμὰ τῷ ἀδικοῦντι καὶ	κάκιον	καὶ αἴσχιον εἶναι ἢ ἐμοὶ
[508]	καὶ τέμνειν καὶ αἴσχιον καὶ	κάκιον,	καὶ κλέπτειν γε ἅμα ~καὶ
[475]	ἂν οὖν σὺ μᾶλλον τὸ	κάκιον	καὶ τὸ αἴσχιον ἀντὶ τοῦ
[508]	τοῦ ἀδικεῖσθαι ὅσῳπερ (αἴσχιον τοσούτῳ	κάκιον·	~καὶ τὸν μέλλοντα ὀρθῶς ῥητορικὸν
[468]	εἶναι αὐτῷ, ~τυγχάνει δὲ ὂν	κάκιον,	οὗτος δήπου ποιεῖ ἃ δοκεῖ
[470]	ἄμεινον εἶναι, ὅταν δὲ ἀδίκως,	κάκιον.	~(Πῶλος) ~χαλεπόν γέ σε ἐλέγξαι,
[483]	πᾶν ~αἴσχιόν ἐστιν ὅπερ καὶ	κάκιον,	τὸ ἀδικεῖσθαι, νόμῳ δὲ τὸ
[478]	δίκην διδούς. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)	κάκιστα	ἄρα ζῇ ὁ ἔχων (ἀδικίαν)
[477]	~(Σωκράτης) εἰ δὴ αἰσχίστη, καὶ	κακίστη;	~(Πῶλος) πῶς, ὦ Σώκρατες, λέγεις;
[526]	οἱ δὲ πολλοί, ὦ ἄριστε,	κακοὶ	γίγνονται τῶν δυναστῶν. ~ὅπερ οὖν
[498]	ἀγαθοὶ ἄρα οἳ ἂν χαίρωσι,	κακοὶ	δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται; ~(Καλλίκλης)
[498]	ἀγαθοὶ (οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ	κακοί)	εἰσιν οἱ κακοί; ~(Καλλίκλης) ἀλλὰ
[498]	οἱ ἀγαθοί τε καὶ οἱ	κακοί;	ἢ καὶ ἔτι ~μᾶλλον ἀγαθοὶ
[498]	καὶ οἱ κακοί) εἰσιν οἱ	κακοί;	~(Καλλίκλης) ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ
[498]	οἱ δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες	κακοί;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα
[498]	λυποῦνται οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ	κακοί;	~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[498]	οὖν παραπλησίως εἰσὶν ἀγαθοὶ καὶ	κακοὶ	οἱ ἀγαθοί τε καὶ οἱ
[497]	ἀγαθοῖς ἢ τὰ ἀνιαρὰ τοῖς	κακοῖς;	ἐὰν δὲ βούλῃ, καὶ τῇδε
[499]	τὸν χαίροντα; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	κακὸν	δὲ τὸν ἀνιώμενον; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη.
[499]	ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης)	κακὸν	δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;
[477]	μεγίστῃ βλάβῃ ὑπερβάλλον μέγιστον ἂν	κακὸν	εἴη τῶν ~ὄντων. ~(Πῶλος) ναί.
[458]	ἀπαλλάξαι. οὐδὲν γὰρ οἶμαι ~τοσοῦτον	κακὸν	εἶναι ἀνθρώπῳ, ὅσον δόξα (ψευδὴς
[467]	ἃ ~δοκεῖ καὶ σὺ ὁμολογεῖς	κακὸν	εἶναι· ἢ οὔ; ~(Πῶλος) ἔγωγε.
[478]	δέ; ἀθλιώτερος πότερος δυοῖν ἐχόντοιν	κακὸν	εἴτ' ἐν σώματι εἴτ' ἐν
[480]	ὅπως ~μὴ ἀδικήσει, ὡς ἱκανὸν	κακὸν	ἕξοντα. οὐ γάρ; ~(Πῶλος) πάνυ
[459]	εἰδώς, τί ἀγαθὸν ἢ τί	κακόν	ἐστιν ἢ τί καλὸν ἢ
[477]	ψυχῆς πονηρία μέγιστον τῶν ὄντων	~κακόν	ἐστιν; ~(Πῶλος) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τίς
[467]	ἤτοι ἀγαθόν γ' ἐστὶν ἢ	κακὸν	ἢ μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν
[479]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν συμβαίνει μέγιστον	κακὸν	ἡ ἀδικία καὶ τὸ (ἀδικεῖν;
[474]	καλόν τε καὶ ἀγαθὸν καὶ	κακὸν	~καὶ αἰσχρόν. ~(Πῶλος) οὐ δῆτα.
[500]	ὅτι τε ἀγαθὸν καὶ ὅτι	κακόν·	καὶ ἐτίθην τῶν μὲν περὶ
[470]	μέγα δύνασθαι· εἰ δὲ μή,	κακὸν	καὶ σμικρὸν δύνασθαι. ~(σκεψώμεθα δὲ
[499]	ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον τὸν	~κακόν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως
[507]	καὶ ταύτας ἐπιχειροῦντα ~πληροῦν, ἀνήνυτον	κακόν,	λῃστοῦ βίον ζῶντα. οὔτε γὰρ
[499]	καὶ χαίρειν τὸν ἀγαθὸν καὶ	κακὸν	ὁμοίως, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον
[496]	τό τε ἀγαθὸν καὶ τὸ	κακόν.	ὁμολογοῦμεν ταῦτα; καὶ εὖ ~μάλα
[459]	τὸ καλὸν καὶ ~ἀγαθὸν καὶ	κακὸν	οὕτως ἔχων ὁ ῥητορικὸς ὡς
[470]	~(Σωκράτης) τὸ δὲ ζημιοῦσθαι οὐ	κακόν;	~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,
[467]	μεταξὺ τούτων, ~οὔτε ἀγαθὸν οὔτε	κακόν;	~(Πῶλος) πολλὴ ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες.
[499]	τι ποιοῦσαι, κακαὶ δὲ αἱ	κακόν	τι; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[518]	τούτους ~αἰτιάσονται καὶ ψέξουσιν καὶ	κακόν	τι ποιήσουσιν, ἂν οἷοί τ'
[509]	καὶ ἀδικεῖσθαι, μεῖζον μέν φαμεν	κακὸν	τὸ ~ἀδικεῖν, ἔλαττον δὲ τὸ
[511]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον αὐτῷ	κακὸν	ὑπάρξει μοχθηρῷ ὄντι τὴν ψυχὴν
[516]	ἵππων καὶ βοῶν τοιοῦτος ὢν	κακὸς	ἂν ἐδόκει εἶναι, ~εἰ παραλαβὼν
[527]	ἐὰν δέ τις κατά τι	κακὸς	γίγνηται, κολαστέος ἐστί, καὶ τοῦτο
[516]	ἀγριότητα. ἢ οὐ δοκεῖ σοι	(κακὸς	~εἶναι ἐπιμελητὴς ὁστισοῦν ὁτουοῦν ζῴου,
[516]	~(Καλλίκλης) τί οὖν; τούτου ἕνεκα	κακὸς	ἦν Περικλῆς; ~(Σωκράτης) ~ὄνων γοῦν
[499]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται	κακὸς	καὶ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ ἢ
[499]	ἢ καὶ μᾶλλον ~(ἀγαθὸς ὁ	κακός;	οὐ ταῦτα συμβαίνει καὶ τὰ
[480]	ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ μεγίστου	κακοῦ,	ἀδικίας. φῶμεν οὕτως ἢ μὴ
[478]	τοῦτ' ἦν εὐδαιμονία, ὡς ἔοικε,	κακοῦ	ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν μηδὲ
[478]	~οὐκοῦν τὸ δίκην διδόναι μεγίστου	κακοῦ	ἀπαλλαγὴ ἦν, πονηρίας; ~(Πῶλος) ἦν
[478]	~(Πῶλος) (ναί. ~(Σωκράτης) ~μεγάλου γὰρ	κακοῦ	ἀπαλλάττεται, ὥστε λυσιτελεῖ ὑπομεῖναι τὴν
[468]	τοῦ ἀγαθοῦ, ~(ἐνίοτε δὲ τοῦ	κακοῦ,	ἐνίοτε δὲ οὐδετέρου, οἷον καθῆσθαι
[478]	ὁ ~ἰατρευόμενος καὶ ἀπαλλαττόμενος τοῦ	κακοῦ,	ἢ ὁ μὴ ἰατρευόμενος, ἔχων
[509]	~δευτέραν δὲ (τὴν τοῦ δευτέρου	κακοῦ	καὶ τρίτην τὴν τοῦ τρίτου
[479]	διδόναι ~μηδ' ἀπαλλάττεσθαι τοῦ μεγίστου	κακοῦ,	καὶ χρήματα παρασκευαζόμενοι καὶ ~φίλους
[509]	καὶ τἆλλα ~οὕτως· ὡς ἑκάστου	κακοῦ	μέγεθος πέφυκεν, οὕτω καὶ κάλλος
[479]	γε μὴ διδόναι ἐμμονὴ τοῦ	κακοῦ;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα
[479]	ἀπαλλαγή γε ἐφάνη τούτου τοῦ	κακοῦ	τὸ δίκην διδόναι; ~(Πῶλος) κινδυνεύει.
[458]	μεῖζον ἀγαθόν ἐστιν ~αὐτὸν ἀπαλλαγῆναι	κακοῦ	τοῦ μεγίστου ἢ ἄλλον ἀπαλλάξαι.
[477]	~ἆρα οὖν τοῦ μεγίστου ἀπαλλάττεται	(κακοῦ;	ὧδε δὲ σκόπει· ἐν χρημάτων
[483]	σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν κατανενοηκὼς	κακουργεῖς	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν
[465]	αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ κομμωτική,	κακοῦργός	τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ ἀγεννὴς
[489]	ἃ δὴ καὶ ἐγὼ γνοὺς	κακουργῶ	ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν
[498]	φῂς παρουσίᾳ εἶναι ἀγαθούς, καὶ	κακοὺς	δὲ ~κακῶν; τὰ δὲ ἀγαθὰ
[498]	φῂς σὺ εἶναι κακοὺς τοὺς	κακούς·	ἢ οὐκέτι φῄς; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε.
[498]	γε παρουσίᾳ φῂς σὺ εἶναι	κακοὺς	τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς;
[522]	ἂν οἴει ἐν τούτῳ τῷ	κακῷ	ἀποληφθέντα ἰατρὸν ἔχειν εἰπεῖν; ἢ
[475]	~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἂν εἴη ἢ	κακῷ	ἢ ἀμφοτέροις; οὐ καὶ τοῦτο
[477]	ἄρα ὡς μεγάλῃ βλάβῃ καὶ	κακῷ	θαυμασίῳ ὑπερβάλλουσα ~(τἆλλα ἡ τῆς
[475]	τῷ ἐναντίῳ, λύπῃ τε καὶ	κακῷ;	~(Πῶλος) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα
[475]	λείπεται. ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) τῷ	κακῷ.	~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν κακῷ
[475]	αἴσχιον ᾖ, ἤτοι λύπῃ ἢ	κακῷ	~ὑπερβάλλον αἴσχιον ἔσται· ἢ οὐκ
[475]	κακῷ. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	κακῷ	ὑπερβάλλον τὸ ἀδικεῖν κάκιον ἂν
[519]	~ἐκτήσαντο, οὐκ αἰτίων ὄντων τῶν	κακῶν	ἀλλ' ἴσως συναιτίων. καίτοι ἔγωγε
[498]	αἱ λῦπαι; ~(Καλλίκλης) πάρεστιν. ~(Σωκράτης)	~κακῶν	δέ γε παρουσίᾳ φῂς σὺ
[518]	~προτέρους ἐκείνους καὶ αἰτίους τῶν	κακῶν	(ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν, ὦ
[522]	εἰς Ἅιδου ἀφικέσθαι πάντων ἔσχατον	κακῶν	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, σοὶ
[509]	οὕτως ἔχει καὶ μέγιστον τῶν	κακῶν	~ἐστιν ἡ ἀδικία τῷ ἀδικοῦντι
[476]	διδόναι δίκην ~ἆρα μέγιστον τῶν	κακῶν	ἐστιν, ὡς σὺ ᾤου, ἢ
[478]	ψυχῇ, ἐπειδὴ τοῦτο ~(μέγιστον τῶν	κακῶν	ἐφάνη. ~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης)
[482]	δίκην μὴ διδόναι ἁπάντων ~ἔσχατον	κακῶν·	ἢ εἰ τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον,
[479]	~(Σωκράτης) ~δεύτερον ἄρα ἐστὶν τῶν	κακῶν	μεγέθει τὸ ἀδικεῖν· τὸ δὲ
[497]	μὴν τῶν ἀγαθῶν γε καὶ	κακῶν	οὐχ ἅμα παύεται, ὡς σὺ
[479]	πάντων μέγιστόν τε καὶ πρῶτον	κακῶν	πέφυκεν. ~(Πῶλος) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[519]	Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους τῶν	κακῶν·	σοῦ δὲ ἴσως ἐπιλήψονται, ἐὰν
[498]	εἶναι ἀγαθούς, καὶ κακοὺς δὲ	~κακῶν;	τὰ δὲ ἀγαθὰ εἶναι τὰς
[523]	οἰκεῖν ἐν πάσῃ ~εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς	κακῶν,	τὸν δὲ ἀδίκως καὶ ἀθέως
[469]	~(Σωκράτης) ~οὕτως, ὡς μέγιστον τῶν	κακῶν	τυγχάνει ὂν τὸ ἀδικεῖν. ~(Πῶλος)
[523]	τοῦτο γιγνόμενον. ~νῦν μὲν γὰρ	κακῶς	αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ,
[512]	ἐστιν ζῆν τῷ μοχθηρῷ ~ἀνθρώπῳ·	κακῶς	γὰρ ἀνάγκη ἐστὶν ζῆν. ~διὰ
[521]	ἀδίκως, αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς,	κακῶς.	~(Καλλίκλης) ~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ
[523]	ἡμέρᾳ δικάζοντες ᾗ μέλλοιεν τελευτᾶν·	~κακῶς	οὖν αἱ δίκαι ἐκρίνοντο. ὅ
[480]	μεταβαλόντα, εἰ ἄρα δεῖ τινα	κακῶς	ποιεῖν, εἴτ' ἐχθρὸν εἴτε ~ὁντινοῦν,
[497]	~ἀλλὰ μὴν εὖ γε πράττοντα	κακῶς	(πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι.
[507]	~εἶναι, τὸν δὲ πονηρὸν καὶ	κακῶς	πράττοντα ἄθλιον· οὗτος δ' ἂν
[495]	μοι, τοὺς εὖ πράττοντας τοῖς	κακῶς	πράττουσιν οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος
[497]	εὖ πράττειν οὐδὲ τὸ ἀνιᾶσθαι	κακῶς,	ὥστε ἕτερον ~γίγνεται τὸ ἡδὺ
[477]	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ	καλά,	ἀγαθά; ἢ γὰρ ἡδέα ἢ
[447]	ἀστείας ἑορτῆς· πολλὰ γὰρ καὶ	καλὰ	(Γοργίας) ἡμῖν ὀλίγον πρότερον ~ἐπεδείξατο.
[474]	ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν λέγεις	καλὰ	εἶναι, πρὸς ὃ ἂν ἕκαστον
[476]	οὐχὶ τά γε δίκαια πάντα	καλά	ἐστιν, καθ' ὅσον δίκαια; καὶ
[523]	ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε	καλὰ	καὶ γένη καὶ ~πλούτους, καί,
[461]	τὰ δίκαια εἰδέναι καὶ τὰ	καλὰ	καὶ τὰ ἀγαθά, καὶ ἐὰν
[488]	τὰ τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν	καλά,	κρειττόνων γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί.
[499]	τρίς φασιν καλὸν (εἶναι τὰ	καλὰ	λέγειν τε καὶ ~ἐπισκοπεῖσθαι. ἀγαθὸν
[514]	καὶ οἰκοδομήματα πολλὰ μὲν καὶ	καλὰ	μετὰ τῶν ~διδασκάλων ᾠκοδομημένα ἡμῖν,
[482]	ἃ φύσει μὲν οὐκ ἔστιν	καλά,	νόμῳ δέ. ὡς τὰ ~πολλὰ
[476]	τούτων ἄρα ὁ μὲν ποιεῖ	καλά,	ὁ δὲ πάσχει, ὁ κολαζόμενος.
[474]	εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων καλεῖς ἑκάστοτε	καλά;	οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ
[474]	οἷον πρῶτον τὰ ~σώματα τὰ	καλὰ	οὐχὶ ἤτοι κατὰ τὴν χρείαν
[474]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; τὰ	καλὰ	πάντα, οἷον καὶ σώματα καὶ
[474]	διὰ ~ὠφελίαν ἢ δι' ἀμφότερα	καλὰ	προσαγορεύεις; ~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[474]	δήπου ἐκτὸς τούτων ~ἐστίν, τὰ	καλά,	τοῦ ἢ ὠφέλιμα εἶναι ἢ
[476]	~(Σωκράτης) τὰ δὲ δίκαιά που	καλὰ	ὡμολόγηται; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[449]	καλεῖν. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας)	κάλει	δή. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ ἄλλους
[449]	~(Σωκράτης) ῥήτορα ἄρα χρή σε	καλεῖν;	~(Γοργίας) ~ἀγαθόν γε, ὦ Σώκρατες,
[450]	οὐδεμίαν οἶμαί σε βούλεσθαι ῥητορικὴν	καλεῖν,	οὐχ ὅτι τῷ ~ῥήματι οὕτως
[449]	ὡς ἔφη Ὅμηρος, βούλει με	καλεῖν.	~(Σωκράτης) ἀλλὰ βούλομαι. ~(Γοργίας) κάλει
[450]	οὖν μανθάνω οἵαν αὐτὴν βούλει	καλεῖν;	τάχα δὲ εἴσομαι σαφέστερον. ἀλλ'
[448]	ἀλλὰ τίς, καὶ ὅντινα δέοι	~καλεῖν	τὸν Γοργίαν· ὥσπερ τὰ ἔμπροσθέν
[449]	ἡ τέχνη ~καὶ τίνα Γοργίαν	καλεῖν	χρὴ ἡμᾶς. μᾶλλον δέ, ὦ
[521]	~εἴ σοι Μυσόν γε ἥδιον	καλεῖν,	ὦ Σώκρατες· ὡς εἰ μὴ
[449]	ἡμῖν εἰπὲ τίνα σε χρὴ	~καλεῖν	ὡς τίνος ἐπιστήμονα τέχνης. ~(Γοργίας)
[497]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς ἄνδρας	καλεῖς	ἄφρονας καὶ δειλούς; οὐ γὰρ
[474]	~καὶ ἐπιτηδεύματα, εἰς οὐδὲν ἀποβλέπων	καλεῖς	ἑκάστοτε καλά; οἷον πρῶτον τὰ
[450]	περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην ῥητορικὴν	καλεῖς,	ἣ ἂν ᾖ περὶ λόγους;
[477]	~(Σωκράτης) ~ταύτην οὖν οὐκ ἀδικίαν	καλεῖς	καὶ ἀμαθίαν καὶ δειλίαν καὶ
[488]	λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους κρείττους	καλεῖς	καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ ἰσχυροτέρου
[497]	ἔλεγες· ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς	καλεῖς;	~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[450]	τὰς ἄλλας τέχνας οὐ ῥητορικὰς	καλεῖς,	οὔσας περὶ λόγους, εἴπερ ~ταύτην
[476]	δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ	καλεῖς;	~(Πῶλος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[488]	~πότερον δὲ τὸν αὐτὸν βελτίω	καλεῖς	σὺ καὶ κρείττω; (οὐδὲ γάρ
[466]	νοῦν μὴ ~ἔχων; καὶ τοῦτο	καλεῖς	σὺ μέγα δύνασθαι; ~(Πῶλος) οὐκ
[468]	ταῦτα ~λέγεις; ἢ ἄλλ' ἄττα	καλεῖς	τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά;
[451]	ἔροιτο· τὴν δὲ λογιστικὴν τίνα	καλεῖς	τέχνην; ~εἴποιμ' ἂν ὅτι καὶ
[464]	Πῶλος ὅδε (ἐλέγξει. σῶμά που	καλεῖς	τι καὶ ψυχήν; ~(Γοργίας) πῶς
[495]	δοκεῖ, διελοῦ τάδε· ἐπιστήμην που	καλεῖς	τι; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ
[454]	~ἴθι δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα.	καλεῖς	τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας) καλῶ. ~(Σωκράτης)
[497]	ἀγαθοὺς οὐχὶ ~ἀγαθῶν παρουσίᾳ ἀγαθοὺς	καλεῖς,	ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς ἂν
[514]	εὐεργεσίαν οὐδεμίαν (προσφέρειν, ~ἐὰν μὴ	καλὴ	κἀγαθὴ ἡ διάνοια ᾖ τῶν
[462]	μετὰ ~τοῦτο ἐρωτᾷς εἰ οὐ	καλή	μοι δοκεῖ εἶναι; ~(Πῶλος) ~οὐ
[515]	καὶ ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ	Καλλικλέα	καλός τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ
[506]	καὶ αὐτὸς ἡδέως μὲν ἂν	Καλλικλεῖ	τούτῳ ἔτι διελεγόμην, ~ἕως αὐτῷ
[527]	ἔστι γὰρ οὐδενὸς ~ἄξιος ὦ	Καλλίκλεις.
[524]	τοῖς ἀνθρώποις. ~ταῦτ' ἔστιν, ὦ	Καλλίκλεις,	ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω (ἀληθῆ
[447]	~ἐπεδείξατο. ~(Σωκράτης) ~τούτων μέντοι, ὦ	Καλλίκλεις,	αἴτιος (Χαιρεφῶν) ὅδε, ἐν ἀγορᾷ
[497]	ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας) ~μηδαμῶς, ὦ	Καλλίκλεις,	ἀλλ' ἀποκρίνου καὶ ἡμῶν ἕνεκα,
[447]	ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ λέγεις, ὦ	Καλλίκλεις.	ἀλλ' ἆρα ἐθελήσειεν ἂν (ἡμῖν
[497]	σὴ αὕτη ἡ τιμή, ὦ	Καλλίκλεις·	ἀλλ' ὑπόσχες ~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως
[482]	~οὔ σοι ὁμολογήσει Καλλικλῆς, ὦ	Καλλίκλεις,	ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν ἅπαντι τῷ
[490]	~(Σωκράτης) οὐ μόνον γε, ὦ	Καλλίκλεις,	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν.
[506]	~ἔμοιγε δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι, ὦ	Καλλίκλεις.	~ἀλλὰ μὲν δὴ ἥ γε
[512]	καίτοι εἰ βούλοιτο λέγειν, ὦ	~Καλλίκλεις,	ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα,
[514]	~εἰ οὖν παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους, ὦ	Καλλίκλεις,	δημοσίᾳ πράξοντες τῶν ~πολιτικῶν πραγμάτων
[521]	ὁμιλήσοντα; τἀληθῆ μοι εἰπέ, ὦ	Καλλίκλεις·	~δίκαιος γὰρ εἶ, ὥσπερ ἤρξω
[501]	χεῖρον. ἐμοὶ ~μὲν γάρ, ὦ	Καλλίκλεις,	δοκοῦσίν τε εἶναι, καὶ ἔγωγέ
[511]	τὰ ὄντα. ~(Σωκράτης) ~οἶδα, ὠγαθὲ	Καλλίκλεις,	εἰ μὴ κωφός γ' εἰμί,
[481]	ἢ ἃ δεῖ; ~(Σωκράτης) ~ὦ	Καλλίκλεις,	εἰ μή τι ἦν τοῖς
[525]	οἷς ἐξῆν ἀλλὰ γάρ, ὦ	Καλλίκλεις,	~ἐκ τῶν (δυναμένων εἰσὶ καὶ
[493]	τοὐναντίον δὴ οὗτος σοί, ὦ	Καλλίκλεις,	~ἐνδείκνυται ὡς τῶν ἐν Ἅιδου
[524]	περὶ τὴν ψυχὴν εἶναι, ὦ	Καλλίκλεις·	ἔνδηλα πάντα ἐστὶν ἐν τῇ
[513]	~ὁ δήμου γὰρ ἔρως, ὦ	Καλλίκλεις,	ἐνὼν ἐν τῇ ψυχῇ τῇ
[492]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀγεννῶς γε, ὦ	Καλλίκλεις,	ἐπεξέρχῃ τῷ λόγῳ παρρησιαζόμενος· σαφῶς
[502]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ τοιοῦτον, ὦ	Καλλίκλεις,	ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι; ~(Καλλίκλης)
[503]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἔστιν γε, ὦ	Καλλίκλεις,	ἣν πρότερον σὺ ἔλεγες ἀρετήν,
[489]	μὴ φθόνει ~μοι ἀποκρίνασθαι τοῦτο,	Καλλίκλεις,	ἵν' ἐάν μοι ὁμολογήσῃς, βεβαιώσωμαι
[507]	φασὶ δ' οἱ σοφοί, ὦ	Καλλίκλεις,	~καὶ οὐρανὸν καὶ (γῆν καὶ
[526]	τῶν γιγνομένων· χαλεπὸν γάρ, ὦ	Καλλίκλεις,	καὶ πολλοῦ ἐπαίνου ~ἄξιον ἐν
[497]	~(Σωκράτης) ~οἶσθα, ἀλλὰ ἀκκίζῃ, ὦ	Καλλίκλεις·	καὶ πρόιθί γε ἔτι εἰς
[509]	ἄλλως ἢ οὕτως ἔχει, ὦ	Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης) οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν
[513]	λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ	Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης) ~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι
[499]	εἶναι; οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ	Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης) ~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι,
[500]	~τέχνην. καὶ πρὸς Φιλίου, ὦ	Καλλίκλεις,	μήτε αὐτὸς οἴου δεῖν πρὸς
[522]	γε ἓν αὐτῷ ὑπάρχοι, ὦ	Καλλίκλεις,	ὃ σὺ πολλάκις ὡμολόγησας· εἰ
[518]	(ἐγκωμιάσουσιν. καὶ σὺ νῦν, ὦ	~Καλλίκλεις,	ὁμοιότατον τούτῳ ἐργάζῃ· ἐγκωμιάζεις ἀνθρώπους,
[497]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~εὐδαίμων εἶ, ὦ	Καλλίκλεις,	ὅτι τὰ μεγάλα μεμύησαι πρὶν
[513]	δοκεῖ, οὐκ ~ὀρθῶς βουλεύῃ, ὦ	Καλλίκλεις·	οὐ γὰρ μιμητὴν δεῖ εἶναι
[514]	μήτε γυναῖκα, πρὸς Διός, ὦ	Καλλίκλεις,	οὐ καταγέλαστον ἂν ἦν τῇ
[486]	ἔχων ἐτύγχανον τὴν ψυχήν, ὦ	Καλλίκλεις,	οὐκ ἂν οἴει με ἅσμενον
[506]	Ζήθου· ἐπειδὴ δὲ σύ, ὦ	~Καλλίκλεις,	οὐκ ἐθέλεις συνδιαπερᾶναι τὸν λόγον,
[519]	ἀληθῶς δημηγορεῖν με ~ἠνάγκασας, ὦ	Καλλίκλεις,	οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι. ~(Καλλίκλης) ~σὺ
[489]	νόμιμα; ~(Σωκράτης) εἶεν, ὦ σοφώτατε	Καλλίκλεις·	οὕτω λέγεις; ~(Καλλίκλης) πάνυ μὲν
[490]	πάντων ~ἐλάχιστον τῷ βελτίστῳ, ὦ	Καλλίκλεις;	οὐχ οὕτως, ὠγαθέ; ~(Καλλίκλης) ~περὶ
[487]	καλλίστη ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ	~Καλλίκλεις,	περὶ τούτων ὧν σὺ δή
[509]	γέ μοι τοῦτο ἀπεκρίνω, ~ὦ	Καλλίκλεις,	πότερόν σοι δοκοῦμεν ὀρθῶς ἀναγκασθῆναι
[494]	ἀτεχνῶς δημηγόρος. ~(Σωκράτης) ~τοιγάρτοι, ὦ	Καλλίκλεις,	Πῶλον μὲν καὶ Γοργίαν καὶ
[507]	ταῦτα ἄλλα φάναι, ὦ φίλε	~Καλλίκλεις·	σὺ δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε.
[508]	συμβαίνοντα. τὰ πρόσθεν ~ἐκεῖνα, ὦ	Καλλίκλεις,	συμβαίνει πάντα, ἐφ' οἷς σύ
[504]	~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος, ὦ	Καλλίκλεις,	σώματί γε κάμνοντι καὶ μοχθηρῶς
[495]	σὺ δὲ τῷ ὄντι, ὦ	Καλλίκλεις,	ταῦτα ἰσχυρίζῃ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[487]	ἐρῶ. οἶδα ὑμᾶς ἐγώ, ὦ	Καλλίκλεις,	τέτταρας ~ὄντας κοινωνοὺς γεγονότας σοφίας,
[501]	σοι τοιαύτη τις εἶναι, ~ὦ	Καλλίκλεις,	τὴν ἡδονὴν ἡμῶν μόνον διώκειν,
[494]	τί σε ἐρωτῶ; ὅρα, ὦ	Καλλίκλεις,	τί ~ἀποκρινῇ, ἐάν τίς σε
[515]	τίς σε ταῦτα ἐξετάζῃ, ὦ	Καλλίκλεις,	τί ἐρεῖς; τίνα ~φήσεις βελτίω
[458]	χαριεῖσθε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μήν, ὦ	Καλλίκλεις,	τό γ' ἐμὸν οὐδὲν κωλύει,
[508]	ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι, ὦ	~Καλλίκλεις,	τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ κόρρης ἀδίκως
[507]	δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη, ὦ	Καλλίκλεις,	τὸν σώφρονα, ὥσπερ διήλθομεν, δίκαιον
[495]	φημι ~εἶναι. ~(Σωκράτης) ~διαφθείρεις, ὦ	Καλλίκλεις,	τοὺς πρώτους λόγους, καὶ οὐκ
[481]	~(Χαιρεφῶν) ~ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ	Καλλίκλεις,	ὑπερφυῶς σπουδάζειν· οὐδὲν μέντοι οἷον
[526]	νέκυσσιν. ~ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ	Καλλίκλεις,	ὑπό τε τούτων τῶν λόγων
[526]	~μάλιστα μέν, ἔγωγέ φημι, ὦ	Καλλίκλεις,	φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ
[489]	~(Σωκράτης) ~μὰ τὸν Ζῆθον, ὦ	Καλλίκλεις,	ᾧ σὺ χρώμενος πολλὰ νυνδὴ
[521]	~(Σωκράτης) ~ἀνόητος ἄρα εἰμί, ὦ	Καλλίκλεις,	ὡς ἀληθῶς, εἰ μὴ οἴομαι
[491]	ψυχῆς. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ βέλτιστε	Καλλίκλεις,	ὡς οὐ ταὐτὰ σύ τ'
[499]	χείρους. ~(Σωκράτης) ~ἰοῦ ἰοῦ, ὦ	Καλλίκλεις,	ὡς πανοῦργος εἶ καί μοι
[497]	ἕνεκα, ἵνα περανθῶσιν οἱ ~λόγοι.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' ἀεὶ τοιοῦτός ἐστιν (Σωκράτης)
[503]	οὐκ ἔχω ἔγωγε πῶς εἴπω.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐὰν ζητῇς καλῶς, εὑρήσεις.
[488]	τὸ βέλτιον καὶ τὸ ἰσχυρότερον;	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐγώ σοι σαφῶς λέγω,
[491]	ὑποβάλλοντος ἀνέξῃ οὔτ' αὐτὸς ἐρεῖς;	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' ἔγωγε καὶ πάλαι λέγω.
[491]	καὶ ~κρείττους καὶ εἰς ὅτι.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλ' εἴρηκά γε ἔγωγε τοὺς
[522]	οὕτως ἔχει, ἐθέλω λόγον λέξαι.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ἐπείπερ γε καὶ τἆλλα
[489]	ἅτε ἱκανοῦ ἀνδρὸς διαγνῶναι ὡμολογηκότος.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' οἵ γε πολλοὶ νομίζουσιν
[496]	καὶ εὖ ~μάλα σκεψάμενος ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης)	ἀλλ' ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ. ~(Σωκράτης)
[498]	οἱ κακοί) εἰσιν οἱ κακοί;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ μὰ Δί' οὐκ οἶδ'
[503]	ἐμοὶ αὐτὸν ~ἔφρασας τίς ἐστιν;	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ μὰ Δία οὐκ ἔχω
[517]	ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ κολακικῇ.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε δεῖ,
[489]	φρονιμωτέρους λέγεις ἢ ἄλλους τινάς;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ ναὶ μὰ Δία τούτους
[490]	ὁ ~εἷς τῶν μυρίων κρείττων.	~(Καλλίκλης)	~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ λέγω.
[488]	~δίκαιον εἶναι, ἢ ὀρθῶς μέμνημαι;	~(Καλλίκλης)	ἀλλὰ ταῦτα ἔλεγον καὶ τότε
[498]	οἱ δειλοὶ ἢ ~οἱ ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι ἔμοιγε (μᾶλλον) εἰ δὲ
[498]	λυποῦνται ἢ καὶ οἱ ἀνδρεῖοι;	~(Καλλίκλης)	ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως; ~(Καλλίκλης)
[504]	τάξεώς τε καὶ κόσμου τινός;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη ἐκ τῶν πρόσθεν καὶ
[499]	~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν ἀνιώμενον;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀνιᾶσθαι δὲ καὶ
[502]	ἢ λόγοι γίγνονται τὸ λειπόμενον;	~(Καλλίκλης)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν πρὸς πολὺν
[496]	~εἶναι; αὐτὸ λέγω τὸ πεινῆν.	~(Καλλίκλης)	ἀνιαρὸν ἔγωγε· τὸ μέντοι πεινῶντα
[505]	ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον καταλύομεν;	~(Καλλίκλης)	αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐδὲ
[505]	ἀτελῆ γε τὸν λόγον καταλίπωμεν.	~(Καλλίκλης)	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν δύναιο
[516]	~αὑτόν, ὃν ἥκιστ' ἂν ἐβούλετο.	~(Καλλίκλης)	βούλει σοι ὁμολογήσω; ~(Σωκράτης) εἰ
[499]	~(Σωκράτης) τὰς δὲ πονηρὰς οὔ;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~ἕνεκα γάρ
[509]	τοῦ μὴ ἀδικεῖσθαι, οὐκ ἀδικήσεται;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὅτι
[502]	~παρεσκευάσθαι ἡ τῶν τραγῳδιῶν ποίησις;	~(Καλλίκλης)	~δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ
[502]	(χαριεῖσθαι τῷ ὄχλῳ τῶν θεατῶν;	~(Καλλίκλης)	δῆλον δὴ τοῦτό γε, ὦ
[522]	ὅτι ἂν τύχω, τοῦτο πείσομαι.	~(Καλλίκλης)	~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ Σώκρατες,
[520]	φασκόντων παιδεύειν ἀνθρώπους εἰς ~ἀρετήν;	~(Καλλίκλης)	~ἔγωγε· ἀλλὰ τί ἂν λέγοις
[498]	τοὺς κακούς· ἢ οὐκέτι φῄς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθοὶ ἄρα οἳ
[490]	βελτίω λέγεις; φάθι ἢ μή.	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' οὐ τὸν
[497]	παῖδα ἀνόητον χαίροντα ἤδη εἶδες;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἄνδρα δὲ οὔπω
[495]	οὐ τοὐναντίον ἡγῇ ~πάθος πεπονθέναι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, εἴπερ
[495]	ὄντι, ὦ Καλλίκλεις, ταῦτα ἰσχυρίζῃ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐπιχειρῶμεν ἄρα τῷ
[494]	οἷον πεινῆν καὶ πεινῶντα ἐσθίειν;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) καὶ διψῆν γε
[495]	τάδε· ἐπιστήμην που καλεῖς τι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ἀνδρείαν
[498]	ἡδονάς, κακὰ δὲ τὰς ἀνίας;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῖς χαίρουσιν
[496]	τι ἢ ἡδὺ φῂς εἶναι;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τούτου οὗ
[505]	συγχωρεῖς τοῦτό γε καὶ σύ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δὲ ψυχήν,
[498]	καὶ μᾶλλον ἔτι τοὺς δειλούς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ κοινῇ
[497]	καλοὺς οἷς ἂν κάλλος παρῇ;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; ἀγαθοὺς
[500]	εἶ καὶ σὺ ἐκ τρίτων;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τῶν ἀγαθῶν ἄρα
[497]	ὡμολόγεις· νῦν δὲ ~οὐχ ὁμολογεῖς;	~(Καλλίκλης)	ἔγωγε· τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[521]	ἄρα με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς.	~(Καλλίκλης)	~εἴ σοι Μυσόν γε ἥδιον
[498]	τοῦτο; ~(Σωκράτης) οὐδέν· ἀλλ' ἀποκρίνου.	~(Καλλίκλης)	εἶδον. ~(Σωκράτης) τί δέ; νοῦν
[481]	τοῖς πρόσθεν οὐδαμῇ ἐφάνη οὖσα.	~(Καλλίκλης)	~εἰπέ μοι, ὦ (Χαιρεφῶν) σπουδάζει
[489]	ἵνα μὴ ~ἀποφοιτήσω παρὰ σοῦ.	~(Καλλίκλης)	εἰρωνεύῃ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὰ
[495]	ἔλεγές τινα εἶναι μετὰ ἐπιστήμης;	~(Καλλίκλης)	ἔλεγον γάρ. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι
[519]	~καὶ ὢν ἔπειτα πονηρός ἐστιν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀκούεις
[501]	διώκειν, ἄλλο δ' οὐδὲν φροντίζειν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[502]	οἱ ποιηταὶ ἐν τοῖς ~θεάτροις;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν ἄρα ἡμεῖς
[514]	δοκεῖ ἂν εἶναι οὕτω πράττειν;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~νῦν δέ, ὦ
[515]	Κίμων καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς.	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴπερ ἀγαθοί,
[510]	τῷ ὁμοίῳ. ~οὐ καὶ σοί;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅπου τύραννός
[502]	διθυράμβων ποίησις ἡδονῆς χάριν ~ηὑρῆσθαι;	~(Καλλίκλης)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δὴ
[520]	τῶν ἄλλων τεχνῶν, οὐδὲν αἰσχρόν.	~(Καλλίκλης)	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) ~περὶ δέ
[497]	~Σωκράτει ἐξελέγξαι ὅπως ἂν βούληται.	~(Καλλίκλης)	~Ἐρώτα δὴ σὺ τὰ σμικρά
[510]	ἄν ποτε δύναιτο φίλος γενέσθαι;	~(Καλλίκλης)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐδέ γε
[497]	ἐπιθυμιῶν καὶ ἡδονῶν ἅμα παύεται;	~(Καλλίκλης)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[496]	διαφέρει. ἔστι ταῦτα ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν εὖ
[521]	οὔ. ἔστι ταῦτα οὕτως ἔχοντα;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ἐπὶ ποτέραν οὖν
[504]	ἔστιν ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν;	~(Καλλίκλης)	ἔστιν. ~(Σωκράτης) ~ταῖς δέ γε
[516]	δοκῶ γε σοι ἀληθῆ λέγειν.	~(Καλλίκλης)	ἔστω δὴ ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[513]	κολακεία ~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω, εἰ βούλει, σοὶ οὕτως.
[510]	ἄκοντας τοὺς ἀδικοῦντας πάντας ἀδικεῖν;	~(Καλλίκλης)	~ἔστω σοι τοῦτο, ὦ Σώκρατες,
[505]	λόγον καὶ ἔλαττον; ἔστι ταῦτα;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ οἶμαι
[516]	ἀγριωτέρους, ἀδικωτέρους τε καὶ χείρους;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρ' ἀγαθὸς
[504]	καὶ σωφροσύνη. φῂς ~ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν πρὸς ταῦτα
[504]	οὕτω τοῦτ' ~ἔχειν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ἔστω τοῦτο οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως
[495]	καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν ἢ ἕτερον;	~(Καλλίκλης)	ἕτερον δήπου, ὦ σοφώτατε σύ.
[495]	δὴ ὅπως μεμνησόμεθα ταῦτα, ὅτι	Καλλικλῆς	ἔφη Ἀχαρνεὺς ἡδὺ μὲν καὶ
[515]	πράττω, οὐκ ~ἐπισκεψόμεθα ἀλλήλους, φέρε,	Καλλικλῆς	ἤδη τινὰ βελτίω πεποίηκεν τῶν
[496]	καὶ τελευτῶν ἅμα ἀμφοτέρων ἀπήλλακται;	~(Καλλίκλης)	ἥκιστά γε. ~(Σωκράτης) θαυμάσιον γὰρ
[495]	ἡδέων ὃ οὐκ ἔστιν ἀγαθόν;	~(Καλλίκλης)	~ἵνα δή μοι μὴ ἀνομολογούμενος
[522]	τοὺς τοιούτους δικαστάς; οὐ μέγα;	~(Καλλίκλης)	ἴσως· οἴεσθαί γε χρή. ~(Σωκράτης)
[515]	ἢ ὅτε ~τὰ τελευταῖα ἔλεγεν;	~(Καλλίκλης)	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἴσως δή,
[498]	ἀπιόντων δ' οὐ μᾶλλον χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης)	ἴσως. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν λυποῦνται μὲν
[495]	παρὰ τὰ δοκοῦντα σαυτῷ ἐρεῖς.	~(Καλλίκλης)	καὶ γὰρ σύ, ὦ Σώκρατες.
[447]	κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;	~(Καλλίκλης)	~καὶ μάλα γε ἀστείας ἑορτῆς·
[510]	ποτε ὡς πρὸς φίλον σπουδάσειεν.	~(Καλλίκλης)	καὶ ταῦτ' ἀληθῆ. ~(Σωκράτης) ~λείπεται
[507]	σὺ δ' εἰ ἔχεις, δίδασκε.	~(Καλλίκλης)	λέγ' ὠγαθέ. ~(Σωκράτης) ~λέγω δὴ
[506]	μέγιστος εὐεργέτης παρ' ἐμοὶ ~ἀναγεγράψῃ.	~(Καλλίκλης)	λέγε, ὠγαθέ, αὐτὸς καὶ πέραινε.
[494]	διψῆν γε καὶ διψῶντα πίνειν;	~(Καλλίκλης)	~λέγω, καὶ τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας
[521]	νῦν εὖ καὶ γενναίως εἰπέ.	~(Καλλίκλης)	λέγω τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα.
[511]	σεμνή τίς σοι δοκεῖ εἶναι;	~(Καλλίκλης)	μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[496]	κατὰ τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις;	~(Καλλίκλης)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε. ~(Καλλίκλης)
[498]	~(Καλλίκλης) ἀμφότεροι. ~(Σωκράτης) ἆρα ὁμοίως;	~(Καλλίκλης)	μᾶλλον ἴσως οἱ δειλοί. ~(Σωκράτης)
[511]	τὴν ἐν τοῖς δικαστηρίοις διασῴζουσαν;	~(Καλλίκλης)	ναὶ μὰ Δία ὀρθῶς γέ
[496]	γε. ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~αἰσθάνῃ οὖν τὸ
[516]	δὲ τί φῄς; οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ἀγριωτέρους
[497]	(καὶ τῶν ἡδονῶν ἅμα παύεται;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν τῶν
[499]	αἱ δὲ κακαί· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν ἀγαθαὶ
[520]	αὐτῷ ἀργύριον διδῷ. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δῆλον γὰρ ὅτι
[510]	χαίρων ἀδικήσει. οὐχ ~οὕτως ἔχει;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα τις
[504]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν καὶ
[496]	καὶ ἰσχὺν καὶ ἀσθένειαν ὡσαύτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ
[499]	ἀγαθὸν δὲ αὖ τὸν χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[499]	καὶ ἀνδρεῖόν φαμεν. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) κακὸν δὲ τὸν
[520]	ἄνθρωποι, ἀλλ' ἀδικίᾳ· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴ τις
[505]	ζῆν μοχθηρῶς. ἢ οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ τὰς
[496]	τε τῆς ἐνδείας καὶ ἡδονή;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν κατὰ τὸ
[499]	δὲ καὶ μᾶλλον τὸν ~κακόν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὁμοίως γίγνεται
[515]	ἀντὶ ~χειρόνων. ἐποίει ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ὅτε Περικλῆς
[488]	πολὺ κατὰ τὸν σὸν λόγον.	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων
[510]	ὅμοιος ἔσται ἐκείνῳ. οὐχ οὕτως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτῳ τὸ
[498]	ἧττον, οἳ δὲ παραπλησίως παραπλησίως;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν φῂς παραπλησίως
[498]	δὲ δειλοὶ καὶ ἄφρονες κακοί;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~παραπλησίως ἄρα χαίρουσιν
[498]	καὶ οἱ ἄφρονες, ὡς ἔοικεν.	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) προσιόντων δὲ οἱ
[501]	κιθαριστικὴ ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ ἡ
[498]	παρόντων ἀγαθοί εἰσιν οἱ χαίροντες;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) τί δέ; τοῖς
[516]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἀνθρώπων Περικλῆς ἐπεμέλετο;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; οὐκ
[496]	μὲν διψῶντα λυπούμενον δήπου ἐστίν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) τὸ δὲ πίνειν
[505]	ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ κολάζειν;	~(Καλλίκλης)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι ἄρα
[481]	μέντοι οἷον τὸ αὐτὸν ~ἐρωτᾶν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεοὺς ἀλλ' ἐπιθυμῶ.
[491]	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεούς, ἀτεχνῶς γε
[458]	προὐργιαίτερόν τι ~γενέσθαι ἄλλο πράττειν.	~(Καλλίκλης)	~νὴ τοὺς θεούς, ὦ (Χαιρεφῶν)
[447]	μοι, ὦ Γοργία, ἀληθῆ λέγει	Καλλικλῆς	ὅδε ὅτι ~ἐπαγγέλλῃ ἀποκρίνεσθαι ὅτι
[492]	οἱ μηδενὸς δεόμενοι εὐδαίμονες εἶναι.	~(Καλλίκλης)	~οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω
[497]	δὲ οὔπω εἶδες ἀνόητον χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε· ἀλλὰ τί τοῦτο;
[498]	οἱ φρόνιμοι ἢ οἱ ἄφρονες;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε οὐ πολύ τι
[501]	ἔστι, μηδὲν σκοπούμενον τὸ βέλτιστον;	~(Καλλίκλης)	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν
[496]	ἔνδειαν καὶ ἐπιθυμίαν ~ἀνιαρὸν εἶναι;	~(Καλλίκλης)	ὁμολογῶ, ἀλλὰ μὴ ἐρώτα. ~(Σωκράτης)
[510]	τῆς ὑπαρχούσης πολιτείας ἑταῖρον εἶναι.	~(Καλλίκλης)	~ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὡς ἐγὼ
[495]	ὁμολογεῖ· οἶμαι δέ γε οὐδὲ	Καλλικλῆς,	ὅταν αὐτὸς αὑτὸν θεάσηται ὀρθῶς.
[500]	οὖν οὔπω οἶσθα τί λέγω.	~(Καλλίκλης)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἐγώ
[494]	ἀμείνω εἶναι, ἢ οὐ πείθω;	~(Καλλίκλης)	~οὐ πείθεις, ὦ Σώκρατες. τῷ
[490]	τὸν βελτίω πλέον δεῖν ἔχειν;	~(Καλλίκλης)	οὐ σιτίων γε οὐδὲ ποτῶν.
[516]	ἦν ἐκ τούτου τοῦ λόγου.	~(Καλλίκλης)	οὐ σύ γε φῄς. ~(Σωκράτης)
[496]	ὑγιαίνει γε ἅμα τοὺς αὐτούς;	~(Καλλίκλης)	οὐδ' ὁπωστιοῦν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[505]	οὗ ὁ λόγος ~ἐστί, κολαζόμενος.	~(Καλλίκλης)	~οὐδέ γέ μοι μέλει οὐδὲν
[447]	αὖθις, ὥσπερ σὺ ~λέγεις, ποιησάσθω.	~(Καλλίκλης)	~οὐδὲν οἷον τὸ αὐτὸν ἐρωτᾶν,
[494]	ἐὰν ἀφθόνως ἔχωσιν ὧν ~δέονται;	~(Καλλίκλης)	οὐκ αἰσχύνῃ εἰς τοιαῦτα ἄγων,
[509]	ἢ οὕτως ἔχει, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	οὐκ ἄλλως. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν οὖν
[501]	τὴν αὐτὴν δόξαν ἢ ἀντίφῃς;	~(Καλλίκλης)	~οὐκ ἔγωγε, ἀλλὰ συγχωρῶ, ἵνα
[516]	ἔργῳ οὐδενί· ἢ δοκεῖ σοι;	~(Καλλίκλης)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀληθεῖς ἄρα,
[505]	ἀκολασία, ὥσπερ σὺ νυνδὴ ᾤου.	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδ' ἅττα λέγεις, ὦ
[497]	~γίγνεται τὸ ἡδὺ τοῦ ἀγαθοῦ.	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδ' ἅττα σοφίζῃ, ὦ
[513]	τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	~οὐκ οἶδ' ὅντινά μοι τρόπον
[511]	μίμησιν τοῦ δεσπότου καὶ δύναμιν.	~(Καλλίκλης)	~οὐκ οἶδ' ὅπῃ στρέφεις ἑκάστοτε
[497]	ἅμα ἡδόμενος διὰ τοῦ πίνειν;	~(Καλλίκλης)	οὐκ οἶδα ὅτι λέγεις. ~(Γοργίας)
[501]	δύο καὶ πολλὰς οὐκ ἔστιν;	~(Καλλίκλης)	οὔκ, ἀλλὰ καὶ περὶ δύο
[447]	αὐτό γέ τοι τοῦτο πάρεσμεν.	~(Καλλίκλης)	~οὐκοῦν ὅταν βούλησθε παρ' ἐμὲ
[511]	πονηρὸς ὢν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.	~(Καλλίκλης)	οὐκοῦν τοῦτο δὴ καὶ τὸ
[489]	κατὰ νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν.	~(Καλλίκλης)	~οὑτοσὶ ἀνὴρ οὐ παύσεται φλυαρῶν.
[500]	ἢ (σύμφαθι ἢ μή σύμφῃς;	~(Καλλίκλης)	οὕτως φημί. ~(Σωκράτης) ~ἴθι δή,
[503]	χείρους (διὰ ταῦτα, οὐδὲν φροντίζουσιν;	~(Καλλίκλης)	~οὐχ ἁπλοῦν ἔτι τοῦτο ἐρωτᾷς·
[499]	οὐ ταῦτα ἀνάγκη, ὦ Καλλίκλεις;	~(Καλλίκλης)	~πάλαι τοί σου ἀκροῶμαι, ὦ
[496]	καὶ ἐν μέρει ἀπαλλάττεται ἑκατέρου;	~(Καλλίκλης)	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~ἐὰν εὕρωμεν
[514]	δύναμιν ἡντινοῦν. φῶμεν οὕτως ἔχειν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε, εἴ σοι ἥδιον.
[516]	ἢ παρέλαβε; δοκεῖ ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε, ἵνα σοι χαρίσωμαι.
[495]	τῷ λόγῳ ὡς σοῦ σπουδάζοντος;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~ἴθι
[491]	γνοίη ὅτι οὐ τοῦτο λέγω.	~(Καλλίκλης)	~πάνυ γε σφόδρα, ὦ Σώκρατες.
[499]	δὲ τὸν ἄφρονα καὶ δειλόν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὸν δὲ
[500]	ἀλλ' οὐ τἀγαθὰ τῶν ~ἡδέων.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[513]	ὂν εἴτε ψυχή, ὃ ~θεραπεύομεν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[510]	~λόγος, ἐν τῇ πόλει διαπεπράξεται.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[502]	κολακικὴν γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἶεν· τί
[496]	~(Σωκράτης) καὶ τάχος καὶ βραδυτῆτα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ
[490]	καὶ κρείττων ἔσται εἰς ταῦτα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἦ οὖν
[520]	φασιν ὠφελεῖν. οὐχ οὕτως ἔχει;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ προέσθαι
[498]	κακοὶ δὲ οἳ ἂν ἀνιῶνται;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἳ μέν
[521]	εἴπω δι' ὅτι ταῦτα προσδοκῶ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οἶμαι μετ'
[514]	ἐμάθομεν; ἔδει ἂν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δεύτερον
[513]	ταῦτα ἦν ἃ τότε ~ὡριζόμεθα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἡ
[499]	αἱ δὲ (τἀναντία τούτων ~κακαί;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[516]	αὐτῶν ἀγαθὸς ὢν τὰ ~πολιτικά;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οἵ
[514]	ταῦτα ὀρθῶς ~λέγεσθαι (ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω
[488]	νόμιμα τὰ τῶν κρειττόνων ἐστίν.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ
[505]	που αὐτῇ ἄμεινον τῇ ψυχῇ;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν τὸ
[494]	οὐκοῦν εἴπερ ἡδέως, καὶ εὐδαιμόνως;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ
[499]	καὶ αἱρετέον ἐστὶν καὶ πρακτέον;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) τὰς δὲ
[504]	τὰ σώματά φαμεν τὰ ἡμέτερα;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[510]	καὶ τέχνην, ~ὅπως μὴ ἀδικήσωμεν.	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τίς οὖν
[522]	αὐτὸν ἔχεσθαι ὅτι (χρὴ εἰπεῖν;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοιοῦτον μέντοι
[502]	Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ κολακείαν εἶναι;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[499]	ὠφέλιμοι, κακαὶ δὲ αἱ βλαβεραί;	~(Καλλίκλης)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμοι δέ
[489]	ὦ σοφώτατε Καλλίκλεις· οὕτω λέγεις;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[497]	ἢ οὐ τούτους ἀγαθοὺς καλεῖς;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) τί
[494]	τὰ ~τρήματα εἶναι ταῖς ἐκροαῖς;	~(Καλλίκλης)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~χαραδριοῦ
[498]	πάρεστιν τὰ κακά, αἱ λῦπαι;	~(Καλλίκλης)	πάρεστιν. ~(Σωκράτης) ~κακῶν δέ γε
[490]	ὦ Καλλίκλεις; οὐχ οὕτως, ὠγαθέ;	~(Καλλίκλης)	~περὶ σιτία, λέγεις, καὶ ποτὰ
[490]	ὑποδήματα καὶ πλεῖστα ~ὑποδεδεμένον περιπατεῖν.	~(Καλλίκλης)	ποῖα ὑποδήματα; φλυαρεῖς ἔχων. ~(Σωκράτης)
[490]	πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἀμπεχόμενον περιιέναι;	~(Καλλίκλης)	ποίων ἱματίων; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰς
[447]	~Καλλίκλης Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος.	~(Καλλίκλης)	~πολέμου καὶ μάχης φασὶ χρῆναι,
[486]	οὐδέν με δεῖ ἄλλης ~βασάνου;	~(Καλλίκλης)	πρὸς τί δὴ τοῦτο ἐρωτᾷς,
[496]	ἄνθρωπος ὀφθαλμούς, ᾧ ὄνομα ὀφθαλμία;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐ
[498]	τἀγαθά, αἱ ἡδοναί, εἴπερ χαίρουσιν;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[499]	χρησταί εἰσιν, αἱ δὲ πονηραί;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[516]	τῶν ~ζῴων ἐστὶν ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[488]	ὥσπερ καὶ σὺ ἄρτι ἔλεγες.	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) τὰ
[498]	δὲ ἤδη εἶδες ἄνδρα δειλόν;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τί
[495]	ἦ καὶ ἀνδρείαν ἑτέραν ἡδονῆς;	~(Καλλίκλης)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~φέρε
[491]	ἑαυτοῦ ~ἄρχειν, τῶν δὲ ἄλλων;	~(Καλλίκλης)	πῶς ἑαυτοῦ ἄρχοντα λέγεις; ~(Σωκράτης)
[491]	ἦ τι ἄρχοντας ἢ ἀρχομένους;	~(Καλλίκλης)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἕνα ἕκαστον
[495]	ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε καὶ νόσου.	~(Καλλίκλης)	πῶς λέγεις; ~(Σωκράτης) οἷον περὶ
[519]	ὦ Καλλίκλεις, οὐκ ἐθέλων ἀποκρίνεσθαι.	~(Καλλίκλης)	~σὺ δ' οὐκ ἂν οἷός
[504]	δὲ ἀπίῃ. συγχωρεῖς ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	συγχωρῶ. ~(Σωκράτης) ~τί γὰρ ὄφελος,
[496]	καὶ ἄλογον γίγνεται· ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἐν
[498]	δ' οὖν καὶ οἱ δειλοί;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ οἱ
[496]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ διψῆν;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον οὖν
[495]	τῆς ἐπιστήμης δύο ταῦτα ἔλεγες;	~(Καλλίκλης)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) τί δέ;
[495]	ἀλλήλων καὶ τοῦ ἀγαθοῦ ~ἕτερον.	~(Καλλίκλης)	~Σωκράτης δέ γε ἡμῖν ὁ
[447]	~Γοργίας.	~Καλλίκλης	Σωκράτης Χαιρεφῶν Γοργίας Πῶλος. ~(Καλλίκλης)
[500]	ἢ τεχνικοῦ δεῖ εἰς ἕκαστον;	~(Καλλίκλης)	τεχνικοῦ. ~(Σωκράτης) ~ἀναμνησθῶμεν δὴ ὧν
[503]	οὐκ οἶδα τίς ἐστιν οὗτος.	~(Καλλίκλης)	~τί δέ; Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούεις
[504]	εἰπεῖν ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ὄνομα.	~(Καλλίκλης)	τί δὲ οὐκ αὐτὸς λέγεις,
[447]	ἐὰν δὲ βούλῃ, εἰς αὖθις.	~(Καλλίκλης)	~τί δέ, ὦ (Χαιρεφῶν) ἐπιθυμεῖ
[486]	σοὶ ἐντετυχηκὼς τοιούτῳ ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι.	~(Καλλίκλης)	τί δή; ~(Σωκράτης) ~εὖ οἶδ'
[515]	ἀγαθός γ' ἦν ~ἐκεῖνος πολίτης.	~(Καλλίκλης)	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~οὐδέν·
[516]	δῆλον ὅτι ὡς πονηροῦ ὄντος.	~(Καλλίκλης)	τί οὖν; τούτου ἕνεκα κακὸς
[489]	τίνας λέγεις τοὺς βελτίους εἶναι;	~(Καλλίκλης)	τοὺς ἀμείνους ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς
[493]	μυθολογῶ, οὐδέν τι μᾶλλον μεταθήσῃ;	~(Καλλίκλης)	τοῦτ' ἀληθέστερον εἴρηκας, ὦ Σώκρατες.
[515]	~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον καταστήσαντα.	~(Καλλίκλης)	~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων ἀκούεις
[504]	τε καὶ τοῦ κόσμου γιγνομένῳ;	~(Καλλίκλης)	Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν ἴσως λέγεις.
[497]	δέ γε χαίρειν δυνατὸν ὡμολόγηκας.	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα τὸ
[502]	ἄρα τίς ἐστιν ἡ ποιητική.	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ῥητορικὴ δημηγορία
[510]	μὴ ~διδόναι δίκην. ἦ γάρ;	~(Καλλίκλης)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ μέγιστον
[497]	(πράττειν ἅμα ἀδύνατον φῂς εἶναι.	~(Καλλίκλης)	φημὶ γάρ. ~(Σωκράτης) ἀνιώμενον δέ
[498]	δὲ οἱ δειλοὶ τῶν ~ἀνδρείων;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν οἵ
[488]	φύσιν καλά, κρειττόνων γε ὄντων;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ἆρ' οὖν οἱ
[498]	οἱ ἀγαθοὶ καὶ οἱ κακοί;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν παραπλησίως
[499]	κακαὶ δὲ αἱ κακόν τι;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν τὰς
[502]	δῆμον οὗτοι λέγονται οἱ λόγοι;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) δημηγορία ἄρα τίς
[520]	τις ἀγαθοὺς ποιεῖν. οὐχ οὕτω;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~διὰ ταῦτ' ἄρα,
[496]	~(Καλλίκλης) μάλιστα. ~(Σωκράτης) διψῶντά γε.	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) λυπούμενον; ~(Καλλίκλης) ναί.
[496]	ἑκάτερον καὶ λαμβάνει καὶ ἀπολλύει;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ἰσχὺν
[497]	διψῶν ~ἕκαστος ἡμῶν καὶ ἡδόμενος.	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ πεινῶν
[504]	ἂν εἴη, ἀταξίας δὲ μοχθηρά;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ πλοῖον
[496]	πεινῆν αὐτὸ ἀνιαρόν. ἢ οὐχί;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ τὸ
[505]	βελτίων ἔσται· φῂς ἢ οὔ;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) οὕτω γάρ που
[498]	νοῦν ἔχοντα λυπούμενον καὶ χαίροντα;	~(Καλλίκλης)	φημί. ~(Σωκράτης) ~πότεροι δὲ μᾶλλον
[492]	καὶ ~(τοῦτο εἶναι τὴν ἀρετήν;	~(Καλλίκλης)	φημὶ ταῦτα ἐγώ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[494]	γὰρ εἶ. ἀλλ' ~ἀποκρίνου μόνον.	~(Καλλίκλης)	φημὶ τοίνυν καὶ τὸν κνώμενον
[515]	ἔτι ἰδιωτεύοντος, πρὶν δημοσιεύειν ἐπιχειρεῖν;	~(Καλλίκλης)	φιλόνικος εἶ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[482]	Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι ὁμολογήσει	Καλλικλῆς,	ὦ Καλλίκλεις, ἀλλὰ διαφωνήσει ἐν
[482]	ἀσύμφωνον ~εἶναι καὶ ἐναντία λέγειν.	~(Καλλίκλης)	~ὦ Σώκρατες, δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν
[506]	οὐ ταὐτόν, ὡς ἐγὼ καὶ	Καλλικλῆς	ὡμολογήσαμεν. ~πότερον δὲ τὸ ἡδὺ
[490]	χρῆσθαι εἰς τὴν αὑτοῦ γῆν.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἀεὶ ταὐτὰ λέγεις, ὦ
[494]	τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι ζῆν.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἄτοπος εἶ, ὦ Σώκρατες,
[505]	ἡμῖν ὁ λόγος κεφαλὴν λάβῃ.	~(Καλλίκλης)	~ὡς βίαιος εἶ, ὦ Σώκρατες.
[491]	ἐπιθυμιῶν (ἄρχοντα τῶν ἐν ἑαυτῷ.	~(Καλλίκλης)	ὡς ἡδὺς εἶ· τοὺς ἠλιθίους
[495]	οὕτως ἔχει, καὶ ἄλλα πολλά.	~(Καλλίκλης)	ὡς σύ γε οἴει, ὦ
[521]	αἰσχρῶς, ~εἰ δὲ αἰσχρῶς, κακῶς.	~(Καλλίκλης)	~ὥς μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,
[448]	δέ, ὦ Πῶλε; οἴει σὺ	κάλλιον	ἂν Γοργίου ἀποκρίνασθαι; ~(Πῶλος) τί
[475]	ἑτέρῳ τούτοιν ἢ ἀμφοτέροις ~ὑπερβάλλον	κάλλιόν	ἐστιν, ἤτοι ἡδονῇ ἢ ὠφελίᾳ
[520]	~δὲ καταφρονεῖς. τῇ δὲ ἀληθείᾳ	κάλλιόν	ἐστιν σοφιστικὴ ῥητορικῆς ὅσῳπερ ~νομοθετικὴ
[475]	~ὅταν ἄρα δυοῖν καλοῖν θάτερον	κάλλιον	ᾖ, ἢ τῷ ἑτέρῳ τούτοιν
[490]	ἱμάτιον ἔχειν ~καὶ πλεῖστα καὶ	κάλλιστα	ἀμπεχόμενον περιιέναι; ~(Καλλίκλης) ποίων ἱματίων;
[506]	~ζῴου παντός, οὐ τῷ εἰκῇ	κάλλιστα	παραγίγνεται, ἀλλὰ τάξει καὶ ὀρθότητι
[461]	ἐστὶν ~τοὺς λόγους. ~(Σωκράτης) ~ὦ	κάλλιστε	Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες κτώμεθα
[487]	ἕξει τῆς ἀληθείας. πάντων δὲ	καλλίστη	ἐστὶν ἡ σκέψις, ὦ ~Καλλίκλεις,
[448]	γὰρ ἀπεκρινάμην ὅτι εἴη ἡ	καλλίστη;	~(Σωκράτης) ~καὶ μάλα. ἀλλ' οὐδεὶς
[448]	ἐστὶν ὅδε, καὶ μετέχει τῆς	~καλλίστης	τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης) ~καλῶς γε,
[478]	ἢ ὠφελίαν ἢ ἀμφότερα, εἴπερ	κάλλιστόν	~ἐστιν; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) ἆρ'
[478]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τί οὖν τούτων	κάλλιστόν	ἐστιν (ὧν λέγεις) ~(Πῶλος) τίνων
[472]	ταῦτα περὶ ὧν εἰδέναι τε	κάλλιστον	μὴ εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ
[465]	~ἐσθῆσιν ἀπατῶσα, ὥστε ποιεῖν ἀλλότριον	κάλλος	ἐφελκομένους τοῦ οἰκείου τοῦ ~διὰ
[497]	ὥσπερ τοὺς καλοὺς οἷς ἂν	κάλλος	παρῇ; ~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τί
[509]	κακοῦ μέγεθος πέφυκεν, οὕτω καὶ	κάλλος	τοῦ δυνατὸν εἶναι ~ἐφ' ἕκαστα
[475]	~οὐκοῦν καὶ τὸ τῶν μαθημάτων	κάλλος	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ
[474]	ἐκτὸς τούτων λέγειν περὶ σώματος	κάλλους;	~(Πῶλος) οὐκ ἔχω. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[492]	δὲ ἄλλα ταῦτ' ἐστὶν τὰ	καλλωπίσματα,	τὰ παρὰ φύσιν ~συνθήματα ἀνθρώπων,
[518]	ὀλίγον ὕστερον λέγων ὅτι ἄνθρωποι	(καλοὶ	κἀγαθοὶ ~γεγόνασιν πολῖται ἐν τῇ
[516]	~ἡνίκα χείρους ἦσαν· ~ἐπειδὴ δὲ	καλοὶ	κἀγαθοὶ ἐγεγόνεσαν (ὑπ' αὐτοῦ, ἐπὶ
[526]	γεγόνασιν, οἶμαι δὲ καὶ ἔσονται	~καλοὶ	κἀγαθοὶ ταύτην τὴν ἀρετὴν τὴν
[448]	τίνα ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶς	~καλοῖμεν;	~(Πῶλος) ~ὦ (Χαιρεφῶν) πολλαὶ τέχναι
[475]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ὅταν ἄρα δυοῖν	καλοῖν	θάτερον κάλλιον ᾖ, ἢ τῷ
[472]	ἐστιν ἐν Πυθίου τοῦτο τὸ	καλὸν	ἀνάθημα, ἐὰν δὲ βούλῃ, ἡ
[451]	ἄριστόν ἐστιν, τὸ δὲ ~δεύτερον	καλὸν	γενέσθαι, τρίτον δέ, ὥς φησιν
[480]	κάειν ἰατρῷ, τὸ ἀγαθὸν ~καὶ	καλὸν	διώκοντα, μὴ ὑπολογιζόμενον τὸ ἀλγεινόν,
[520]	ποιεῖ ἀντ' εὖ ποιεῖν, ὥστε	καλὸν	δοκεῖ τὸ σημεῖον εἶναι, εἰ
[499]	γάρ τοι καὶ τρίς φασιν	καλὸν	(εἶναι τὰ καλὰ λέγειν τε
[463]	αὐτῷ οὐκ ἀποκρινοῦμαι πρότερον εἴτε	καλὸν	εἴτε ~αἰσχρὸν ἡγοῦμαι εἶναι τὴν
[514]	αὐτῶν, καὶ τοῦτο τὸ οἰκοδόμημα	καλὸν	ἢ αἰσχρόν ἐστιν· ~καὶ εἰ
[463]	μορίου εἴδωλον. ~(Πῶλος) ~τί οὖν;	καλὸν	ἢ αἰσχρὸν λέγεις αὐτὴν εἶναι;
[459]	τί κακόν ἐστιν ἢ τί	καλὸν	ἢ ~τί αἰσχρὸν ἢ δίκαιον
[463]	ὁ δὲ ἐπανερωτᾷ εἰ ~οὐ	καλὸν	ἡγοῦμαι εἶναι. ἐγὼ δὲ αὐτῷ
[484]	χρὴ ἔμπειρον εἶναι τὸν μέλλοντα	~καλὸν	κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι ἄνδρα.
[511]	ἂν βούληται, ἀλλὰ πονηρὸς ὢν	καλὸν	κἀγαθὸν ὄντα. ~(Καλλίκλης) οὐκοῦν τοῦτο
[518]	παρασκευαστὰς ἀνθρώπους, οὐκ ἐπαί̈ οντας	καλὸν	κἀγαθὸν οὐδὲν ~περὶ αὐτῶν, οἵ,
[470]	ὦ Πῶλε· τὸν μὲν γὰρ	καλὸν	καὶ ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ γυναῖκα
[459]	καὶ τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ	καλὸν	καὶ ~ἀγαθὸν καὶ κακὸν οὕτως
[490]	περὶ γῆν ~φρόνιμόν τε καὶ	καλὸν	καὶ ἀγαθόν, τοῦτον δὴ ἴσως
[491]	τοῦτ' ἐστὶν τὸ κατὰ φύσιν	καλὸν	καὶ δίκαιον, ὃ ἐγώ σοι
[484]	ἔχειν καὶ τοῦτό ἐστιν τὸ	καλὸν	καὶ τὸ δίκαιον. ἐὰν δέ
[485]	φιλοσοφίας μὲν ὅσον ~παιδείας χάριν	καλὸν	μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ
[462]	καὶ ἡδονῆς ἀπεργασίας. ~(Πῶλος) ~οὐκοῦν	καλόν	σοι δοκεῖ ἡ ῥητορικὴ εἶναι,
[475]	τε καὶ ἀγαθῷ ὁριζόμενος τὸ	~καλόν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὸ αἰσχρὸν τῷ
[474]	(ταὐτὸν ἡγῇ σύ, ὡς ἔοικας,	καλόν	τε καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν
[503]	αἰσχρὰ δημηγορία, τὸ δ' ἕτερον	καλόν,	τὸ παρασκευάζειν ὅπως ὡς βέλτισται
[481]	πρὸς τὸν Πυριλάμπους νεανίαν τὸν	καλὸν	τοῦτον τοιαῦτα ἕτερα ~πέπονθας. τοῖς
[527]	πείσῃ, ἐὰν τῷ ὄντι ᾖς	καλὸς	κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω
[515]	ἀκόλαστος καὶ ἄφρων, ~διὰ Καλλικλέα	καλός	τε κἀγαθὸς γέγονεν, ἢ ξένος
[523]	~(Σωκράτης) ~Ἄκουε δή, φασί, μάλα	καλοῦ	λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσῃ
[485]	οὐδέποτε οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε	~καλοῦ	οὔτε γενναίου (πράγματος· ὅταν δὲ
[492]	ἄθλιοι γεγονότες ~(εἶεν ὑπὸ τοῦ	καλοῦ	τοῦ τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς
[448]	ἐξ ὧν εἴρηκεν ὅτι τὴν	καλουμένην	ῥητορικὴν μᾶλλον ~μεμελέτηκεν ἢ διαλέγεσθαι.
[448]	τέχνης ἐπιστήμων ἐστίν, τίνα ἂν	καλοῦντες	αὐτὸν ὀρθῶς ~καλοῖμεν; ~(Πῶλος) ~ὦ
[497]	παρουσίᾳ ἀγαθοὺς καλεῖς, ὥσπερ τοὺς	καλοὺς	οἷς ἂν κάλλος παρῇ; ~(Καλλίκλης)
[452]	τὸ δὲ ἔργον μού ἐστιν	καλούς	τε καὶ ἰσχυροὺς ποιεῖν ~τοὺς
[483]	τῶν ~πολλῶν, καὶ ἀδικεῖν αὐτὸ	καλοῦσιν·	ἡ δέ γε οἶμαι φύσις
[523]	δίκης ~δεσμωτήριον, ὃ δὴ Τάρταρον	καλοῦσιν,	ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ
[508]	ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα κόσμον	καλοῦσιν,	~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν οὐδὲ
[463]	φύσει δεινῆς προσομιλεῖν τοῖς ἀνθρώποις·	καλῶ	δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον
[463]	ἔγωγε τὰ γὰρ κακὰ αἰσχρὰ	καλῶ	ἐπειδὴ δεῖ σοι ἀποκρίνασθαι ὡς
[464]	ἰατρόν. ~κολακείαν μὲν οὖν αὐτὸ	καλῶ,	~καὶ αἰσχρόν φημι (εἶναι τὸ
[463]	μόριον καὶ ~τὴν ῥητορικὴν ἐγὼ	καλῶ	καὶ τήν γε κομμωτικὴν καὶ
[465]	εἰπεῖν. ἐγὼ δὲ ~τέχνην οὐ	καλῶ	ὃ ἂν ᾖ ἄλογον πρᾶγμα·
[454]	ἐπισκεψώμεθα. καλεῖς τι μεμαθηκέναι; ~(Γοργίας)	καλῶ.	~(Σωκράτης) τί δέ; πεπιστευκέναι; ~(Γοργίας)
[464]	μὲν ἐπὶ τῇ ψυχῇ πολιτικὴν	καλῶ,	τὴν δὲ ἐπὶ ~σώματι μίαν
[463]	οὗτος ἡγεῖται ~ὃ δ' ἐγὼ	καλῶ	τὴν ῥητορικήν, πράγματός τινός ἐστι
[463]	τινός ἐστι μόριον οὐδενὸς τῶν	καλῶν.	~(Γοργίας) ~τίνος, ὦ Σώκρατες; εἰπέ·
[453]	μηδεὶς ἄλλος ἢ Ζεῦξις ἔγραφε,	καλῶς	ἄν σοι ἀπεκέκριτο; ~(Γοργίας) πῶς
[448]	ἰατρὸν ἄρα φάσκοντες αὐτὸν εἶναι	καλῶς	ἂν ἐλέγομεν. ~(Πῶλος) ναί. ~(Χαιρεφῶν)
[460]	ἐμοῦ ~μαθήσεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχε δή·	καλῶς	γὰρ λέγεις. ἐάνπερ ῥητορικὸν σύ
[454]	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἄλλο. ~(Σωκράτης)	~καλῶς	γὰρ οἴει· γνώσῃ δὲ ἐνθένδε.
[475]	ὡσαύτως; ~(Πῶλος) ~πάνυ γε· καὶ	καλῶς	γε νῦν ὁρίζῃ, ὦ Σώκρατες,
[448]	τῆς ~καλλίστης τῶν τεχνῶν. ~(Σωκράτης)	~καλῶς	γε, ὦ Γοργία, φαίνεται πῶλος
[510]	λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ	καλῶς	εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δὴ καὶ
[503]	εἴπω. ~(Καλλίκλης) ἀλλ' ἐὰν ζητῇς	καλῶς,	εὑρήσεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ οὑτωσὶ
[522]	~δοκεῖ οὖν σοι, ὦ Σώκρατες,	καλῶς	ἔχειν ἄνθρωπος ἐν πόλει οὕτως
[449]	σοι ὑπετείνατο Χαιρεφῶν ~καὶ αὐτῷ	καλῶς	(καὶ διὰ βραχέων ἀπεκρίνω, καὶ
[509]	ἢ ὡς ἐγὼ νῦν λέγω	καλῶς	λέγειν· ἐπεὶ ἔμοιγε ὁ αὐτὸς
[506]	ἐάν τί σοι δοκῶ μὴ	(καλῶς	λέγειν. καί με ἐὰν ἐξελέγχῃς,
[504]	ἂν μέν σοι δοκῶ ἐγὼ	καλῶς	λέγειν, φάθι, ~εἰ δὲ μή,
[447]	ἅπαντα ἔφη ἀποκρινεῖσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἦ	καλῶς	λέγεις. ὦ (Χαιρεφῶν) ἐροῦ αὐτόν.
[508]	ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, ἆρα	~καλῶς	λέγεται ἢ οὔ, ὡς ἄρα
[510]	ἕτοιμός εἰμι ἐπαινεῖν, (ἄν τι	καλῶς	λέγῃς; τοῦτό ~μοι δοκεῖς πάνυ
[507]	δὲ ἀγαθὸν εὖ τε καὶ	~καλῶς	πράττειν ἃ ἂν πράττῃ, τὸν
[486]	αὐτήν, εἴ μοι ὁμολογήσειεν ἐκείνη	καλῶς	~τεθεραπεῦσθαι τὴν ψυχήν, εὖ εἴσεσθαι
[450]	οὔ; ~(Γοργίας) ~πάνυ μὲν οὖν	καλῶς	ὑπολαμβάνεις, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἕτεραι
[455]	ῥητορικῆς ~δύναμιν ἅπασαν· αὐτὸς γὰρ	καλῶς	ὑφηγήσω. οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι
[461]	εἴ τί σοι δοκεῖ μὴ	καλῶς	ὡμολογῆσθαι, ~ἀναθέσθαι ὅτι ἂν σὺ
[470]	καὶ ~ἀπαλλάξῃς φλυαρίας. ἀλλὰ μὴ	κάμῃς	φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, ἀλλ' ἔλεγχε.
[477]	ἀλγεινότερόν ἐστιν τοῦ πένεσθαι καὶ	κάμνειν	τὸ ἄδικον εἶναι καὶ ~ἀκόλαστον
[505]	οἱ ἰατροὶ ὡς τὰ πολλά,	κάμνοντα	δὲ ὡς ἔπος ~εἰπεῖν οὐδέποτ'
[478]	ἄγομεν καὶ ~παρὰ τίνας τοὺς	κάμνοντας	τὰ σώματα; ~(Πῶλος) παρὰ τοὺς
[449]	Γοργία; ἆρα οἳ δηλοῦσι τοὺς	κάμνοντας,	ὡς ἂν διαιτώμενοι ~ὑγιαίνοιεν; ~(Γοργίας)
[504]	ὄφελος, ὦ Καλλίκλεις, σώματί γε	κάμνοντι	καὶ μοχθηρῶς διακειμένῳ ~σιτία πολλὰ
[456]	ἰατρῶν εἰσελθὼν παρά τινα τῶν	~καμνόντων	οὐχὶ ἐθέλοντα ἢ φάρμακον πιεῖν
[450]	ἐλέγομεν, ἡ ἰατρικὴ περὶ τῶν	καμνόντων	~ποιεῖ δυνατοὺς εἶναι φρονεῖν καὶ
[478]	ἄνθρωπος εἴη, ἰατρευόμενος, ἢ ~μηδὲ	κάμνων	ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ
[478]	ἀρχήν; ~(Πῶλος) δῆλον ὅτι μηδὲ	κάμνων.	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ τοῦτ' ἦν
[469]	τεθνήξει ~οὗτος ὃν ἂν δόξῃ·	κἄν	τινα δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς
[461]	~ὅτι ὁ ῥήτωρ (τῇ ῥητορικῇ	κἂν	ἀδίκως χρῷτο, οὕτω ~θαυμάσας καὶ
[514]	νόσου, ἢ δοῦλος ἢ ἐλεύθερος;	~κἂν	ἐγὼ οἶμαι περὶ σοῦ ἕτερα
[514]	οὕτω πάντα, τά τε ἄλλα	κἂν	εἰ ἐπιχειρήσαντες δημοσιεύειν ~παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους
[469]	πάντες ἂν μέγα ~δύναιντο, ἐπεὶ	κἂν	ἐμπρησθείη οἰκία τούτῳ τῷ τρόπῳ
[469]	δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα,	κἂν	θοἰμάτιον διεσχίσθαι, διεσχισμένον ἔσται ~οὕτω
[499]	ὦ Σώκρατες, καθομολογῶν, ἐνθυμούμενος ὅτι,	κἂν	~παίζων τίς σοι ἐνδῷ ὁτιοῦν,
[470]	ἐλέγξαι, ὦ Σώκρατες· ἀλλ' οὐχὶ	κἂν	παῖς σε ἐλέγξειεν ὅτι οὐκ
[485]	ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ,	κἂν	~πάνυ εὐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι
[458]	οὕτως ὥσπερ νυνί· ὥστ' ἔμοιγε,	κἂν	~τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλητε διαλέγεσθαι,
[476]	ἢ ἀλγεινῶς, οὕτω κάεσθαι τὸ	καόμενον	ὡς ἂν τὸ κᾶον κάῃ;
[476]	τὸ καόμενον ὡς ἂν τὸ	κᾶον	κάῃ; ~(Πῶλος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[527]	ᾖς καλὸς κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν.	κἄπειτα	οὕτω κοινῇ ἀσκήσαντες, τότε ἤδη,
[517]	τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ	κάπηλον	ὄντα ἢ ~ἔμπορον ἢ δημιουργόν
[518]	τὴν Σικελικὴν καὶ Σάραμβος ὁ	κάπηλος,	ὅτι οὗτοι ~θαυμάσιοι γεγόνασιν σωμάτων
[507]	φεύγειν καὶ διώκειν, καὶ ὑπομένοντα	καρτερεῖν	ὅπου δεῖ· ὥστε ~πολλὴ (ἀνάγκη,
[516]	οὔκουν οἵ γε ἀγαθοὶ ἡνίοχοι	κατ'	ἀρχὰς μὲν ~οὐκ ἐκπίπτουσιν ἐκ
[471]	μᾶλλον ἢ Ἀρχέλαος. ~(Σωκράτης) ~καὶ	κατ'	ἀρχὰς τῶν λόγων, ὦ Πῶλε,
[499]	με. καίτοι οὐκ ᾤμην γε	~κατ'	ἀρχὰς ὑπὸ σοῦ ἑκόντος εἶναι
[482]	ταὐτὸν τοῦτο ~ἔπαθεν. καὶ ἔγωγε	κατ'	αὐτὸ τοῦτο οὐκ ἄγαμαι Πῶλον,
[472]	καὶ οἱ ξένοι, ~ἐὰν βούλῃ	κατ'	ἐμοῦ μάρτυρας παρασχέσθαι ὡς οὐκ
[472]	σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ~ψευδομάρτυρας πολλοὺς	κατ'	ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με
[449]	ὑπισχνῇ, μὴ ψεύσῃ, ἀλλὰ ἐθέλησον	κατὰ	~βραχὺ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρίνεσθαι. ~(Γοργίας)
[504]	ἔσθ' ὅτι ~πλέον ἢ τοὐναντίον	κατά	γε τὸν δίκαιον λόγον καὶ
[475]	ἀνθρώπων; ~(Πῶλος) οὔ μοι δοκεῖ	κατά	γε τοῦτον τὸν λόγον. ~(Σωκράτης)
[472]	εὐδαίμων ἔσται; ~(Πῶλος) φημί. ~(Σωκράτης)	~κατὰ	δέ γε τὴν ἐμὴν δόξαν,
[474]	~χρήσιμον ᾖ, πρὸς τοῦτο, ἢ	κατὰ	ἡδονήν τινα, ἐὰν ἐν τῷ
[471]	Ἀλκέτου τοῦ Περδίκκου ἀδελφοῦ, καὶ	κατὰ	μὲν τὸ ~δίκαιον δοῦλος ἦν
[483]	καὶ τῷ ἀδικεῖσθαι, Πώλου τὸ	κατὰ	νόμον ~αἴσχιον λέγοντος, σὺ τὸν
[483]	πράττουσιν, καὶ ναὶ μὰ Δία	κατὰ	νόμον γε τὸν τῆς ~φύσεως,
[489]	νόμον ἄγων, ἐὰν δέ τις	κατὰ	νόμον, ἐπὶ τὴν φύσιν. ~(Καλλίκλης)
[483]	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις	~κατὰ	νόμον λέγῃ, κατὰ φύσιν ὑπερωτῶν,
[505]	διελθεῖν τὸν λόγον, ἢ λέγων	κατὰ	σαυτὸν ἢ ~ἀποκρινόμενος σαυτῷ; ~(Σωκράτης)
[467]	λῷστε Πῶλε, ἵνα προσείπω σε	(κατὰ	σέ· ἀλλ' εἰ μὲν ἔχεις
[448]	ποιεῖ τὸν αἰῶνα ἡμῶν πορεύεσθαι	κατὰ	τέχνην, ~ἀπειρία δὲ κατὰ τύχην.
[469]	καὶ ἐκβάλλοντι καὶ πάντα πράττοντι	κατὰ	τὴν αὐτοῦ δόξαν. ~(Σωκράτης) ~ὦ
[474]	καὶ τὰς φωνὰς καὶ τὰ	κατὰ	τὴν μουσικὴν πάντα ὡσαύτως; ~(Πῶλος)
[484]	τῶν νόμων ἄπειροι ~γίγνονται τῶν	κατὰ	τὴν πόλιν, καὶ τῶν λόγων
[468]	τὸ ~μέγα δύνασθαι ἀγαθόν τι	κατὰ	τὴν σὴν ὁμολογίαν; ~(Πῶλος) οὐκ
[454]	λεγόμενα, ἀλλὰ σὺ τὰ σαυτοῦ	κατὰ	τὴν ὑπόθεσιν ~ὅπως ἂν βούλῃ
[474]	~σώματα τὰ καλὰ οὐχὶ ἤτοι	κατὰ	τὴν χρείαν λέγεις καλὰ εἶναι,
[527]	καὶ δημοσίᾳ· ἐὰν δέ τις	κατά	τι κακὸς γίγνηται, κολαστέος ἐστί,
[518]	τὴν δὲ γυμναστικὴν καὶ ~ἰατρικὴν	κατὰ	τὸ δίκαιον δεσποίνας εἶναι τούτων.
[471]	ἑπτέτη, οὗ ἡ ~ἀρχὴ ἐγίγνετο	κατὰ	τὸ δίκαιον, οὐκ ἐβουλήθη εὐδαίμων
[496]	ἡδονή; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	κατὰ	τὸ πίνειν χαίρειν λέγεις; ~(Καλλίκλης)
[499]	οὖν τὰς τοιάσδε λέγεις, οἷον	κατὰ	τὸ σῶμα ἃς νυνδὴ ἐλέγομεν
[512]	τις μεγάλοις καὶ ἀνιάτοις νοσήμασιν	~κατὰ	τὸ σῶμα συνεχόμενος μὴ ἀπεπνίγη,
[488]	μεγάλαι πόλεις ἐπὶ τὰς σμικρὰς	κατὰ	τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι
[460]	ἰατρικὰ ἰατρικός; καὶ τἆλλα οὕτω	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον, ὁ μεμαθηκὼς
[496]	ἢ οὐχ ἅμα τοῦτο γίγνεται	κατὰ	τὸν αὐτὸν τόπον καὶ χρόνον
[465]	κολακεία ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ
[488]	εἴ τι μὴ ὀρθῶς πράττω	κατὰ	τὸν βίον τὸν ~ἐμαυτοῦ, εὖ
[512]	ὅλας ~σῴζει. μή σοι δοκεῖ	κατὰ	τὸν δικανικὸν εἶναι; καίτοι εἰ
[463]	ἀποκριναμένου; ἔστιν γὰρ ἡ ῥητορικὴ	κατὰ	τὸν ἐμὸν λόγον ~πολιτικῆς μορίου
[499]	καὶ ὡς ἔοικεν ἀνάγκη μοι	κατὰ	τὸν παλαιὸν λόγον τὸ παρὸν
[472]	μὴ τυγχάνῃ δίκης ὁ ἀδικῶν,	κατὰ	τὸν σὸν λόγον εὐδαίμων ἔσται;
[490]	μυρίων μὴ φρονούντων κρείττων ἐστὶν	κατὰ	τὸν σὸν ~λόγον, καὶ τοῦτον
[488]	οἱ γὰρ κρείττους βελτίους πολὺ	κατὰ	τὸν σὸν λόγον. ~(Καλλίκλης) ναί.
[471]	ἂν ~Ἀλκέτῃ καὶ ἦν εὐδαίμων	κατὰ	τὸν σὸν λόγον. νῦν δὲ
[471]	ἄρα οὗτός ἐστιν ὁ Ἀρχέλαος	κατὰ	τὸν σὸν λόγον; ~(Σωκράτης) εἴπερ
[474]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν τά γε	κατὰ	τοὺς νόμους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα
[483]	τῆς ~φύσεως, οὐ μέντοι ἴσως	κατὰ	τοῦτον ὃν ἡμεῖς τιθέμεθα· πλάττοντες
[460]	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	κατὰ	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ
[448]	πορεύεσθαι κατὰ τέχνην, ~ἀπειρία δὲ	κατὰ	τύχην. ἑκάστων δὲ τούτων μεταλαμβάνουσιν
[457]	μὴ σαφῶς, χαλεπαίνουσί τε καὶ	κατὰ	φθόνον ~οἴονται τὸν ἑαυτῶν λέγειν,
[488]	καὶ σὺ καὶ Πίνδαρος τὸ	κατὰ	~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν κρείττω
[488]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τὰ τούτων νόμιμα	κατὰ	φύσιν καλά, κρειττόνων γε ὄντων;
[491]	ὁτῳοῦν; ἀλλὰ τοῦτ' ἐστὶν τὸ	κατὰ	φύσιν καλὸν καὶ δίκαιον, ὃ
[489]	τοῖς λόγοις, ἐὰν μέν τις	κατὰ	φύσιν λέγῃ, ~ἐπὶ τὸν νόμον
[488]	πολλοὶ τοῦ ἑνὸς κρείττους εἰσὶν	κατὰ	φύσιν; οἳ δὴ καὶ τοὺς
[483]	τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' οἶμαι οὗτοι	κατὰ	~φύσιν τὴν τοῦ δικαίου ταῦτα
[483]	μέν τις ~κατὰ νόμον λέγῃ,	κατὰ	φύσιν ὑπερωτῶν, ἐὰν δὲ τὰ
[483]	λέγοντος, σὺ τὸν λόγον ἐδιώκαθες	κατὰ	φύσιν. φύσει μὲν γὰρ πᾶν
[457]	δὲ οἶμαι ῥητορικὸς γενόμενός τις	~κᾆτα	ταύτῃ τῇ δυνάμει καὶ τῇ
[519]	πόλιν· ~ὅταν οὖν ἔλθῃ ἡ	καταβολὴ	αὕτη τῆς ἀσθενείας, τοὺς τότε
[473]	ἐστίν, ~ἐπειδάν τίς τι εἴπῃ,	καταγελᾶν,	ἐλέγχειν δὲ μή; ~(Πῶλος) ~οὐκ
[482]	αὐτὸ τοῦτο ἀγαπᾶν καί σου	~καταγελᾶν,	ὥς γέ μοι δοκεῖν ὀρθῶς,
[484]	τινα ἰδίαν ἢ πολιτικὴν (πρᾶξιν,	~καταγέλαστοι	γίγνονται, ὥσπερ γε οἶμαι οἱ
[484]	διατριβὰς ἔλθωσιν καὶ τοὺς λόγους,	καταγέλαστοί	εἰσιν. ~συμβαίνει γὰρ τὸ τοῦ
[514]	πρὸς Διός, ὦ Καλλίκλεις, οὐ	καταγέλαστον	ἂν ἦν τῇ ~ἀληθείᾳ, εἰς
[485]	τις ψελλιζομένου ἢ παίζοντα ὁρᾷ,	καταγέλαστον	φαίνεται καὶ ἄνανδρον ~καὶ πληγῶν
[485]	πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ,	καταγέλαστον,	ὦ ~Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται,
[509]	μὴ δυνάμενος ἄνθρωπος βοηθεῖν ~ἑαυτῷ	καταγέλαστος	ἂν τῇ ἀληθείᾳ εἴη; ἆρα
[509]	ἐστὶν ἄλλως λέγων μὴ οὐ	καταγέλαστος	εἶναι. ἐγὼ μὲν ~οὖν αὖ
[512]	ἑαυτοῦ ὄντα ὁποῖός τις ἔτυχεν,	καταγέλαστός	σοι ὁ ψόγος ~γίγνεται καὶ
[469]	δόξῃ μοι τῆς κεφαλῆς αὐτῶν	καταγῆναι	δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται αὐτίκα μάλα,
[485]	ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς γίγνεσθαι,	καταδεδυκότι	δὲ ~τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι
[492]	τρόπῳ ἀνεῖναι, ἵνα τῷ ὄντι	κατάδηλον	γένηται πῶς βιωτέον. καί ~μοι
[480]	~χρώμενον τῇ ῥητορικῇ, ὅπως ἂν	καταδήλων	τῶν ἀδικημάτων γιγνομένων ~ἀπαλλάττωνται τοῦ
[484]	λέοντας, κατεπᾴδοντές τε καὶ γοητεύοντες	καταδουλούμεθα	(λέγοντες ~ὡς τὸ ἴσον χρὴ
[505]	μύθους φασὶ μεταξὺ θέμις εἶναι	(καταλείπειν,	ἀλλ' ~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα μὴ
[455]	τινος πρὸς πολεμίους ἢ χωρίων	(καταλήψεως	συμβουλὴ ᾖ, ~ἀλλ' οἱ στρατηγικοὶ
[523]	ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν καὶ	~καταλιπόντα	ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον
[505]	τοι ἀτελῆ γε τὸν λόγον	καταλίπωμεν.	~(Καλλίκλης) ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἂν
[447]	οἴκαδε· παρ' ἐμοὶ γὰρ (Γοργίας)	καταλύει	~καὶ ἐπιδείξεται ὑμῖν. ~(Σωκράτης) ~εὖ
[505]	δὴ ποιήσομεν; μεταξὺ τὸν λόγον	καταλύομεν;	~(Καλλίκλης) αὐτὸς γνώσῃ. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[517]	αὐτῶν εἰκόνων ~λέγω, ἵνα ῥᾷον	καταμάθῃς.	τούτων γὰρ ποριστικὸν εἶναι ἢ
[471]	Περδίκκας ~αὐτὸν ἀφείλετο, ξενίσας καὶ	καταμεθύσας	αὐτόν τε καὶ τὸν ὑὸν
[483]	καὶ σὺ τοῦτο τὸ σοφὸν	κατανενοηκὼς	κακουργεῖς ἐν τοῖς λόγοις, ἐὰν
[455]	τοι ~οὐδ' αὐτός πω δύναμαι	κατανοῆσαι	ὅτι λέγω. ὅταν περὶ ἰατρῶν
[484]	ἀποσεισάμενος καὶ διαρρήξας καὶ ~διαφυγών,	καταπατήσας	τὰ ἡμέτερα γράμματα καὶ μαγγανεύματα
[473]	γυναῖκα τὸ ἔσχατον ἀνασταυρωθῇ ἢ	καταπιττωθῇ,	οὗτος ~εὐδαιμονέστερος ἔσται ἢ ἐὰν
[511]	ὠφέληκεν ~τῶν συμπλεόντων οὐκ ἐάσας	καταποντωθῆναι	καὶ οὕστινας ἔβλαψεν, ~εἰδὼς ὅτι
[451]	τοῦτο τὸ ~σκολιόν, ἐν ᾧ	καταριθμοῦνται	ᾄδοντες ὅτι ὑγιαίνειν μὲν ἄριστόν
[477]	ὧδε δὲ σκόπει· ἐν χρημάτων	~κατασκευῇ	ἀνθρώπου κακίαν ἄλλην τινὰ ἐνορᾷς
[455]	Ἀθηναίων καὶ ἡ τῶν λιμένων	κατασκευὴ	ἐκ τῆς ~Θεμιστοκλέους συμβουλῆς γέγονεν,
[477]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐν σώματος	κατασκευῇ;	κακίαν ἂν φήσαις ἀσθένειαν εἶναι
[455]	τειχῶν περὶ οἰκοδομήσεως ἢ λιμένων	~κατασκευῆς	ἢ νεωρίων, ἀλλ' οἱ ἀρχιτέκτονες·
[473]	ἔσται ἢ ἐὰν διαφυγὼν τύραννος	καταστῇ	καὶ ἄρχων ἐν τῇ πόλει
[515]	καὶ ~φιλαργύρους, εἰς μισθοφορίαν πρῶτον	καταστήσαντα.	~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα κατεαγότων
[501]	ποίησις; οὐ τοιαύτη τίς σοι	~καταφαίνεται;	ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν Κινησίαν
[456]	~ῥητορικῆς. δαιμονία γάρ τις ἔμοιγε	καταφαίνεται	τὸ μέγεθος οὕτω σκοποῦντι. ~(Γοργίας)
[457]	τὸ πρᾶγμα φιλονικοῦντα λέγειν τοῦ	~καταφανὲς	γενέσθαι, ἀλλὰ πρὸς σέ. ~(ἐγὼ
[463]	ἐκ τοῦ λόγου οὐδὲν ἡμῖν	καταφανὲς	ἐγένετο τί ποτε οὗτος ἡγεῖται
[453]	ῃ ὡς μάλιστ' ἂν ἡμῖν	καταφανὲς	ποιοῖ ~περὶ ὅτου λέγεται. σκόπει
[527]	οὐδέν γ' ἂν ἦν θαυμαστὸν	καταφρονεῖν	τούτων, εἴ πῃ ζητοῦντες ~εἴχομεν
[527]	δοκεῖ λέγεσθαι ὥσπερ γραὸς καὶ	καταφρονεῖς	~αὐτῶν, καὶ οὐδέν γ' ἂν
[512]	ἀλλὰ σὺ οὐδὲν ἧττον αὐτοῦ	καταφρονεῖς	~καὶ τῆς τέχνης τῆς ἐκείνου,
[512]	τίνι δικαίῳ λόγῳ τοῦ μηχανοποιοῦ	καταφρονεῖς	~καὶ (τῶν ἄλλων ὧν νυνδὴ
[520]	εἶναι, τὴν ῥητορικήν, τοῦ ~δὲ	καταφρονεῖς.	τῇ δὲ ἀληθείᾳ κάλλιόν ἐστιν
[527]	σημαίνει. καὶ ἔασόν τινά σου	καταφρονῆσαι	ὡς ἀνοήτου καὶ ~προπηλακίσαι, ἐὰν
[510]	φαυλότερος εἴη, οὐδ' ἂν οὗτος·	καταφρονοῖ	γὰρ ἂν αὐτοῦ ὁ ~τύραννος
[452]	ὁ χρηματιστής, ~ὡς ἐγᾦμαι πάνυ	καταφρονῶν	ἁπάντων· (σκόπει δῆτα, ὦ Σώκρατες,
[513]	δὲ ~πρὸς τὸ βέλτιστον, μὴ	καταχαριζόμενον	ἀλλὰ διαμαχόμενον. οὐ ταῦτα ἦν
[490]	δὲ ἀναλίσκειν τε αὐτὰ καὶ	καταχρῆσθαι	~εἰς τὸ ἑαυτοῦ σῶμα οὐ
[512]	ἅπερ ὑμεῖς, σεμνύνων (τὸ πρᾶγμα,	καταχώσειεν	ἂν ὑμᾶς τοῖς ~λόγοις, λέγων
[472]	(ἀλήθειαν· ~ἐνίοτε γὰρ ἂν καὶ	καταψευδομαρτυρηθείη	τις ὑπὸ πολλῶν καὶ δοκούντων
[524]	ἔστιν ἰδεῖν ταῦτα ἔχον· ἢ	~κατεαγότα	εἴ του ἦν μέλη ἢ
[515]	καταστήσαντα. ~(Καλλίκλης) ~τῶν τὰ ὦτα	κατεαγότων	ἀκούεις ταῦτα, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[469]	τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καταγῆναι δεῖν,	~κατεαγὼς	ἔσται αὐτίκα μάλα, κἂν θοἰμάτιον
[465]	αὑτῷ, καὶ μὴ ὑπὸ ταύτης	κατεθεωρεῖτο	καὶ διεκρίνετο ἥ τε ὀψοποιικὴ
[524]	ἄλλου ὁτουοῦν ~βασιλέως ἢ δυνάστου	κατεῖδεν	οὐδὲν ὑγιὲς ὂν τῆς ψυχῆς,
[473]	ἔσται οὐδέτερος αὐτῶν, οὔτε ὁ	~κατειργασμένος	τὴν τυραννίδα ἀδίκως οὔτε ὁ
[484]	ἐκ νέων λαμβάνοντες, ~ὥσπερ λέοντας,	κατεπᾴδοντές	τε καὶ γοητεύοντες καταδουλούμεθα (λέγοντες
[508]	οὕτω φανέντα, ὡς ἐγὼ λέγω,	κατέχεται	καὶ δέδεται, ~καὶ (εἰ ἀγροικότερόν
[458]	τὸ τούτων, μή τινας αὐτῶν	κατέχομεν	~βουλομένους τι καὶ ἄλλο πράττειν.
[515]	Περικλῆς καὶ οὐδεμίαν αἰσχρὰν δίκην	κατεψηφίσαντο	αὐτοῦ Ἀθηναῖοι, ~ἡνίκα χείρους ἦσαν·
[516]	βίου τοῦ Περικλέους, κλοπὴν αὐτοῦ	κατεψηφίσαντο,	ὀλίγου δὲ καὶ ~θανάτου ἐτίμησαν,
[482]	παθόντος Πώλου πάθος ὅπερ Γοργίου	κατηγόρει	~πρὸς σὲ παθεῖν. ἔφη γάρ
[480]	~εἴ τις (ὑπολάβοι ἐπὶ τοὐναντίον	κατηγορεῖν	δεῖν μάλιστα μὲν ἑαυτοῦ, ~ἔπειτα
[489]	τοῖς ~πρόσθεν οὐδὲ ὀρθῶς ἐμοῦ	κατηγορεῖν	λέγων ὅτι ἐναντίον ἐστὶν ὁ
[520]	λόγῳ τούτῳ ἅμα καὶ ~ἑαυτῶν	κατηγορεῖν	ὅτι οὐδὲν ὠφελήκασιν οὕς φασιν
[491]	οὐ ταὐτὰ σύ τ' ἐμοῦ	κατηγορεῖς	καὶ ἐγὼ σοῦ; σὺ ~μὲν
[508]	εἰ σπουδάζων λέγοιμι, ~λέγοντα ὅτι	κατηγορητέον	εἴη καὶ αὑτοῦ καὶ ὑέος
[521]	ἐν τούτοις ληφθείς, εἰ αὐτοῦ	~κατηγοροῖ	τις λέγων ὅτι ὦ παῖδες,
[480]	θανάτου, ἀποθνῄσκοντα, αὐτὸν ~πρῶτον ὄντα	κατήγορον	καὶ αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων
[486]	καὶ εἰς τὸ δικαστήριον ἀναβάς,	κατηγόρου	τυχὼν ~πάνυ φαύλου καὶ μοχθηροῦ,
[521]	ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν κρίνοιτο	κατηγοροῦντος	ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί ἂν
[520]	ὡς βελτίστη ἔσται, πάλιν αὐτῆς	κατηγοροῦσιν,	ὅταν τύχωσιν, ~ὡς πονηροτάτης; οἴει
[519]	γὰρ ~ἀρετῆς διδάσκαλοι εἶναι πολλάκις	κατηγοροῦσιν	τῶν μαθητῶν ὡς ἀδικοῦσι σφᾶς
[492]	ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, ~τὸ	κατθανεῖν	δὲ ζῆν; ~(καὶ ἡμεῖς τῷ
[492]	εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι	κατθανεῖν,	~τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν; ~(καὶ
[526]	δὲ πονηρός τις· καὶ τοῦτο	~κατιδὼν	ἀπέπεμψεν εἰς Τάρταρον, ἐπισημηνάμενος, ἐάντε
[447]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἦ, τὸ λεγόμενον,	κατόπιν	ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν; ~(Καλλίκλης)
[514]	ὅπως ἐτύχομεν ποιῆσαι, πολλὰ δὲ	κατορθῶσαι	καὶ γυμνάσασθαι ἱκανῶς τὴν ~τέχνην,
[493]	οἷον ἀναπείθεσθαι καὶ ~μεταπίπτειν ἄνω	κάτω,	καὶ τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν
[481]	δυναμένου ἀντιλέγειν, ἀλλ' ~ἄνω (καὶ	κάτω	μεταβαλλομένου· ἔν τε τῇ ἐκκλησίᾳ,
[511]	ἑκάστοτε τοὺς λόγους ἄνω καὶ	κάτω,	ὦ Σώκρατες· ἢ οὐκ ~οἶσθα
[456]	φάρμακον πιεῖν ἢ τεμεῖν ἢ	καῦσαι	παρασχεῖν τῷ ~ἰατρῷ, οὐ δυναμένου
[450]	εὐεξίαν τε τῶν σωμάτων ~καὶ	καχεξίαν;	~(Γοργίας) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[521]	ὑμῶν διαφθείρει τέμνων τε καὶ	κάων,	~καὶ (ἰσχναίνων καὶ πνίγων ἀπορεῖν
[506]	φημι. ~(τάξει ἆρα τεταγμένον καὶ	κεκοσμημένον	ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην
[504]	(ἅπαν συστήσηται τεταγμένον τε καὶ	κεκοσμημένον	πρᾶγμα· καὶ ~οἵ τε δὴ
[483]	γένεσιν, ὅτι ~οὕτω τὸ δίκαιον	κέκριται,	τὸν κρείττω τοῦ ἥττονος ἄρχειν
[467]	οἱ τύραννοι οὐδὲν ἀγαθὸν τοῦτο	~κεκτήσονται,	ἡ δὲ δύναμίς ἐστιν, ὡς
[474]	~μὴ οὖν μηδὲ νῦν με	κέλευε	ἐπιψηφίζειν τοὺς παρόντας, ἀλλ' εἰ
[511]	σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν σὺ	κελεύεις	ἐμὲ μελετᾶν τὴν ~ῥητορικὴν τὴν
[462]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σὺ	κελεύεις	σαυτὸν ἐρωτᾶν ἑκάστοτε ὅτι ἄν
[486]	εἶναι εἴτε φλυαρίας, ἐξ ὧν	κενοῖσιν	~ἐγκατοικήσεις δόμοις· ζηλῶν οὐκ ἐλέγχοντας
[456]	τοὺς φίλους δεῖ ~τύπτειν οὐδὲ	κεντεῖν	τε καὶ ἀποκτεινύναι. οὐδέ γε
[514]	τοῦτο ἐν τῷ πίθῳ τὴν	κεραμείαν	ἐπιχειρεῖν μανθάνειν, ~καὶ αὐτούς τε
[461]	τοὺς ~λόγους, ὅτι εἰ μὲν	κέρδος	ἡγοῖο εἶναι τὸ ἐλέγχεσθαι ὥσπερ
[453]	ὁρίζεσθαι· ἔστιν γὰρ τοῦτο τὸ	~κεφάλαιον	αὐτῆς. ~(Σωκράτης) ~ἄκουσον δή, ὦ
[472]	εἰδέναι τε αἴσχιστον· τὸ ~γὰρ	κεφάλαιον	αὐτῶν ἐστιν ἢ γιγνώσκειν ἢ
[453]	πραγματεία αὐτῆς ἅπασα καὶ τὸ	κεφάλαιον	εἰς τοῦτο τελευτᾷ· ἢ ἔχεις
[463]	καλῶ δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ	κεφάλαιον	κολακείαν. ταύτης μοι δοκεῖ τῆς
[494]	ἐρωτᾷ. καὶ τούτων ~τοιούτων ὄντων	κεφάλαιον,	ὁ τῶν κιναίδων βίος, οὗτος
[513]	σὺ ἄλλο λέγεις, ὦ φίλη	κεφαλή.	λέγομέν τι πρὸς ~ταῦτα, ὦ
[505]	θέμις εἶναι (καταλείπειν, ἀλλ' ~ἐπιθέντας	κεφαλήν,	ἵνα μὴ ἄνευ κεφαλῆς περιίῃ.
[505]	λοιπά, ~ἵνα ἡμῖν ὁ λόγος	κεφαλὴν	λάβῃ. ~(Καλλίκλης) ~ὡς βίαιος εἶ,
[494]	γε. ~(Σωκράτης) ~πότερον εἰ τὴν	κεφαλὴν	μόνον κνησιῷ ἢ ἔτι τί
[469]	κἄν τινα δόξῃ μοι τῆς	κεφαλῆς	αὐτῶν καταγῆναι δεῖν, ~κατεαγὼς ἔσται
[505]	~ἐπιθέντας κεφαλήν, ἵνα μὴ ἄνευ	κεφαλῆς	περιίῃ. ἀπόκριναι οὖν καὶ τὰ
[502]	αὐτοῖς ἡδὺ μὲν ᾖ καὶ	κεχαρισμένον,	~πονηρὸν δέ, ὅπως τοῦτο μὲν
[487]	τὴν ἀλήθειαν διὰ τὸ μὴ	κήδεσθαί	μου ὥσπερ σύ· τὼ δὲ
[462]	ἀκούειν σου; ~ἀλλ' εἴ τι	κήδῃ	τοῦ λόγου τοῦ εἰρημένου καὶ
[483]	βοηθεῖν μηδὲ ἄλλῳ οὗ ἂν	κήδηται.	ἀλλ' οἶμαι οἱ τιθέμενοι ~τοὺς
[480]	ἢ ἄλλος τις ὧν ἂν	κήδηται,	αὐτὸν ἑκόντα ἰέναι ἐκεῖσε ~ὅπου
[503]	ἐρωτᾷς· εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ	κηδόμενοι	τῶν πολιτῶν λέγουσιν ἃ ~λέγουσιν,
[501]	αἱ τοιαίδε ἅπασαι, οἷον ἡ	κιθαριστικὴ	ἡ ἐν τοῖς ἀγῶσιν; ~(Καλλίκλης)
[502]	τὸ βέλτιστον βλέπων ἐδόκει σοι	κιθαρῳδεῖν;	ἢ ~ἐκεῖνος μὲν οὐδὲ πρὸς
[502]	δὴ σκόπει· ~οὐχὶ ἥ τε	κιθαρῳδικὴ	δοκεῖ σοι πᾶσα καὶ ἡ
[515]	ἀγαθοὶ πολῖται γεγονέναι, (Περικλῆς καὶ	Κίμων	καὶ Μιλτιάδης ~καὶ Θεμιστοκλῆς. ~(Καλλίκλης)
[503]	ἀκούεις ἄνδρα ἀγαθὸν γεγονότα καὶ	Κίμωνα	καὶ ~Μιλτιάδην καὶ Περικλέα τουτονὶ
[519]	αἰτιάσονται ~συμβούλους, Θεμιστοκλέα δὲ καὶ	Κίμωνα	καὶ Περικλέα ἐγκωμιάσουσιν, τοὺς ~αἰτίους
[516]	πάλιν δὲ λέγε μοι περὶ	Κίμωνος·	οὐκ ~ἐξωστράκισαν αὐτὸν οὗτοι οὓς
[494]	~τοιούτων ὄντων κεφάλαιον, ὁ τῶν	κιναίδων	βίος, οὗτος οὐ δεινὸς καὶ
[505]	εἷς ὢν ἱκανὸς ~γένωμαι. ἀτὰρ	κινδυνεύει	ἀναγκαιότατον εἶναι οὕτως. εἰ μέντοι
[519]	αὐτῆς τῆς πόλεως ἧς προστατεῖ.	κινδυνεύει	γὰρ ταὐτὸν ~εἶναι, ὅσοι τε
[479]	κακοῦ τὸ δίκην διδόναι; ~(Πῶλος)	κινδυνεύει.	~(Σωκράτης) τὸ δέ γε μὴ
[467]	γὰρ βούλεται πλεῖν τε καὶ	~κινδυνεύειν	καὶ πράγματ' ἔχειν; ἀλλ' ἐκεῖνο
[489]	ἔχειν, ἀλλὰ καὶ φύσει· ὥστε	κινδυνεύεις	οὐκ ἀληθῆ λέγειν ἐν τοῖς
[479]	ἡ ὑγίεια καὶ ἀρετὴ σώματος.	κινδυνεύουσι	γὰρ ~ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν
[485]	πρὸς σὲ ἐπιεικῶς ἔχω φιλικῶς·	κινδυνεύω	οὖν πεπονθέναι νῦν ὅπερ ὁ
[521]	εἰς ~δικαστήριον περὶ (τούτων τινὸς	κινδυνεύων,	ὃ σὺ λέγεις, πονηρός τίς
[508]	οὐδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν μεγίστων	κινδύνων,	εἰμὶ δὲ ~ἐπὶ τῷ βουλομένῳ
[486]	μηδ' ἐκσῶσαι ἐκ τῶν ~μεγίστων	κινδύνων	μήτε ἑαυτὸν μήτε ἄλλον μηδένα,
[511]	αἳ ἡμᾶς ἀεὶ ~ἐκ τῶν	(κινδύνων	σῴζουσιν, ὥσπερ καὶ ἣν σὺ
[511]	τὰ χρήματα ἐκ τῶν ἐσχάτων	κινδύνων,	ὥσπερ ἡ ῥητορική. καὶ ~αὕτη
[501]	~καταφαίνεται; ἢ ἡγῇ τι φροντίζειν	Κινησίαν	τὸν Μέλητος, ὅπως ἐρεῖ τι
[502]	δὴ τοῦτό γε, ὦ Σώκρατες,	Κινησίου	γε πέρι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[482]	ἧττον ἔμπληκτος· ὁ μὲν γὰρ	Κλεινίειος	οὗτος ἄλλοτε ~ἄλλων ἐστὶ λόγων,
[481]	ἐγὼ ~μὲν Ἀλκιβιάδου τε τοῦ	Κλεινίου	καὶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ δυοῖν,
[471]	ἀποπνίξας ~πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ	Κλεοπάτραν	χῆνα ἔφη διώκοντα ἐμπεσεῖν καὶ
[508]	καὶ αἴσχιον καὶ κάκιον, καὶ	κλέπτειν	γε ἅμα ~καὶ ἀνδραποδίζεσθαι καὶ
[516]	~τελευτῇ τοῦ βίου τοῦ Περικλέους,	κλοπὴν	αὐτοῦ κατεψηφίσαντο, ὀλίγου δὲ καὶ
[491]	γε ἀεὶ σκυτέας τε καὶ	κναφέας	καὶ μαγείρους λέγων καὶ ~ἰατροὺς
[494]	καὶ ~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ	κνῆσθαι,	κνώμενον διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως
[494]	~πότερον εἰ τὴν κεφαλὴν μόνον	κνησιῷ	ἢ ἔτι τί σε ἐρωτῶ;
[494]	εἰπὲ εἰ καὶ ψωρῶντα καὶ	~κνησιῶντα,	ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι, κνώμενον
[494]	~κνησιῶντα, ἀφθόνως ἔχοντα τοῦ κνῆσθαι,	κνώμενον	διατελοῦντα τὸν βίον ~εὐδαιμόνως ἔστι
[494]	~(Καλλίκλης) φημὶ τοίνυν καὶ τὸν	κνώμενον	ἡδέως ἂν βιῶναι. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[527]	κἀγαθός, ~ἀσκῶν ἀρετήν. κἄπειτα οὕτω	κοινῇ	ἀσκήσαντες, τότε ἤδη, ἐὰν δοκῇ
[506]	λέγω ἃ λέγω, ἀλλὰ ζητῶ	κοινῇ	μεθ' ὑμῶν, ὥστε, ἂν τὶ
[498]	~(Καλλίκλης) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~συλλόγισαι δὴ	κοινῇ	μετ' ἐμοῦ τί ἡμῖν συμβαίνει
[505]	ὧν λέγομεν καὶ τί ψεῦδος·	κοινὸν	γὰρ ἀγαθὸν ἅπασι φανερὸν γενέσθαι
[502]	ἰδίου τοῦ ~αὑτῶν ὀλιγωροῦντες τοῦ	κοινοῦ,	ὥσπερ παισὶ προσομιλοῦσι τοῖς δήμοις,
[490]	~ἁθρόοι, καὶ ἡμῖν ᾖ ἐν	κοινῷ	πολλὰ σιτία καὶ ποτά, ὦμεν
[507]	εἴη ὁ τοιοῦτος οὔτε θεῷ·	κοινωνεῖν	γὰρ ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ
[507]	ἀδύνατος, ὅτῳ δὲ μὴ ἔνι	~κοινωνία,	φιλία οὐκ ἂν εἴη. φασὶ
[508]	καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους τὴν	κοινωνίαν	συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα
[487]	ἐγώ, ὦ Καλλίκλεις, τέτταρας ~ὄντας	κοινωνοὺς	γεγονότας σοφίας, σέ τε καὶ
[476]	ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων (δικαίως	κολάζει;	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) δίκαια ποιῶν
[505]	εἴργειν ἐστὶν ἀφ' ὧν ἐπιθυμεῖ	κολάζειν;	~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ κολάζεσθαι
[491]	ὡς μεγίστας εἶναι καὶ μὴ	κολάζειν,	~(ταύταις δὲ ὡς μεγίσταις οὔσαις
[505]	κολάζειν; ~(Καλλίκλης) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ	κολάζεσθαι	ἄρα τῇ ψυχῇ ἄμεινόν ἐστιν
[476]	τὸ διδόναι δίκην καὶ τὸ	κολάζεσθαι	δικαίως ἀδικοῦντα ἆρα ~τὸ αὐτὸ
[507]	μάλιστα μὲν μηδὲν δεῖσθαι τοῦ	κολάζεσθαι,	ἐὰν δὲ δεηθῇ ἢ ~αὐτὸς
[479]	~διαπράξηται ~ὥστε μήτε νουθετεῖσθαι (μήτε	κολάζεσθαι	μήτε δίκην διδόναι, ~ὥσπερ σὺ
[477]	τὴν ψυχὴν γίγνεται, εἴπερ ~δικαίως	κολάζεται;	~(Πῶλος) εἰκός γε. ~(Σωκράτης) κακίας
[527]	εἶναι δίκαιον, τὸ γίγνεσθαι καὶ	(κολαζόμενον	~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν κολακείαν
[476]	~(Πῶλος) δίκαια. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ὁ	κολαζόμενος	δίκην διδοὺς δίκαια πάσχει; ~(Πῶλος)
[505]	περὶ οὗ ὁ λόγος ~ἐστί,	κολαζόμενος.	~(Καλλίκλης) ~οὐδέ γέ μοι μέλει
[476]	καλά, ὁ δὲ πάσχει, ὁ	κολαζόμενος.	~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἴπερ
[478]	τινὶ χρώμενοι κολάζουσιν οἱ ὀρθῶς	κολάζοντες;	~(Πῶλος) δῆλον δή. ~(Σωκράτης) ~χρηματιστικὴ
[476]	γὰρ οὔ; ὑπό γε τοῦ	κολάζοντος.	~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς κολάζων
[478]	οὖν οὐ δικαιοσύνῃ τινὶ χρώμενοι	κολάζουσιν	οἱ ὀρθῶς κολάζοντες; ~(Πῶλος) δῆλον
[476]	κολάζοντος. ~(Σωκράτης) ὁ δὲ ὀρθῶς	κολάζων	(δικαίως κολάζει; ~(Πῶλος) ναί. ~(Σωκράτης)
[503]	τὸ μὲν ἕτερόν που τούτου	κολακεία	ἂν εἴη ~καὶ αἰσχρὰ δημηγορία,
[466]	χρῶ. ~(Πῶλος) ~τί οὖν φῄς;	κολακεία	δοκεῖ σοι εἶναι ἡ ῥητορική;
[513]	ἀγεννὴς καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ	κολακεία	~τυγχάνει οὖσα· ἦ γάρ; ~(Καλλίκλης)
[465]	ἰατρικῇ, ὥσπερ λέγω, ἡ ὀψοποιικὴ	κολακεία	ὑπόκειται· τῇ δὲ ~γυμναστικῇ κατὰ
[501]	καὶ ἔγωγέ φημι τὸ τοιοῦτον	κολακείαν	~εἶναι καὶ περὶ σῶμα καὶ
[502]	τοιοῦτον, ὦ Καλλίκλεις, ἔφαμεν νυνδὴ	κολακείαν	εἶναι; ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[467]	(τέχνην τὴν ῥητορικὴν ~ἀλλὰ μὴ	κολακείαν,	ἐμὲ ἐξελέγξας; εἰ δέ με
[527]	(κολαζόμενον ~διδόναι δίκην· καὶ πᾶσαν	κολακείαν	καὶ τὴν περὶ ἑαυτὸν καὶ
[464]	λιμῷ ἂν ἀποθανεῖν τὸν ἰατρόν.	~κολακείαν	μὲν οὖν αὐτὸ καλῶ, ~καὶ
[463]	δὲ ~αὐτοῦ (ἐγὼ τὸ κεφάλαιον	κολακείαν.	ταύτης μοι δοκεῖ τῆς ἐπιτηδεύσεως
[466]	σοι εἶναι ἡ ῥητορική; ~(Σωκράτης)	~κολακείας	μὲν οὖν ἔγωγε εἶπον μόριον.
[463]	πέπυσται ὁποῖόν φημι ἐγὼ τῆς	κολακείας	μόριον ~εἶναι τὴν ῥητορικήν, ἀλλ'
[463]	πυθέσθαι, ἐρώτα ὁποῖον μόριον τῆς	~κολακείας	φημὶ εἶναι τὴν ῥητορικήν. ~(Πῶλος)
[466]	~ἆρ' οὖν δοκοῦσί σοι ὡς	κόλακες	ἐν ταῖς πόλεσι φαῦλοι νομίζεσθαι
[521]	τοίνυν ὅτι ὡς διακονήσοντα. ~(Σωκράτης)	~κολακεύσοντα	ἄρα με, ὦ γενναιότατε, παρακαλεῖς.
[464]	τῶν δὲ τὴν ψυχήν, ἡ	κολακευτικὴ	~αἰσθομένη οὐ γνοῦσα λέγω ἀλλὰ
[517]	γὰρ ἂν ἐξέπεσον οὔτε τῇ	κολακικῇ.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ μέντοι πολλοῦ γε
[502]	ἐλευθέρων, ἣν οὐ πάνυ ~ἀγάμεθα·	κολακικὴν	γὰρ αὐτήν φαμεν εἶναι. ~(Καλλίκλης)
[522]	ἀποθνῄσκοιμι, ἀγανακτοίην ἄν· εἰ δὲ	κολακικῆς	ῥητορικῆς ἐνδείᾳ ~τελευτῴην ἔγωγε, εὖ
[507]	ἢ πόλις, ἐπιθετέον δίκην καὶ	κολαστέον,	~εἰ μέλλει εὐδαίμων εἶναι. οὗτος
[492]	τὰς μὲν ἐπιθυμίας φῂς οὐ	κολαστέον,	εἰ μέλλει τις οἷον δεῖ
[527]	τις κατά τι κακὸς γίγνηται,	κολαστέος	ἐστί, καὶ τοῦτο ~δεύτερον ἀγαθὸν
[524]	οὕτως· καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε	κομᾶν,	κομήτης τούτου καὶ ὁ νεκρός.
[524]	καὶ εἰ αὖ ἐπετήδευε κομᾶν,	κομήτης	τούτου καὶ ὁ νεκρός. μαστιγίας
[501]	ἡ θεραπεία αὐτῇ ἐστιν ἅπασα,	κομιδῇ	~ἀτέχνως ἐπ' αὐτὴν ἔρχεται, οὔτε
[465]	τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἡ	κομμωτική,	κακοῦργός τε καὶ ~ἀπατηλὴ καὶ
[465]	(ἂν ἴσως ἀκολουθήσαις ὅτι ὃ	κομμωτικὴ	πρὸς ~γυμναστικήν, τοῦτο σοφιστικὴ πρὸς
[463]	ἐγὼ καλῶ καὶ τήν γε	κομμωτικὴν	καὶ τὴν σοφιστικήν, τέτταρα ~ταῦτα
[486]	ὁπόθεν δόξεις φρονεῖν, ἄλλοις τὰ	κομψὰ	ταῦτα ~ἀφείς, εἴτε ληρήματα χρὴ
[521]	ποιεῖν ἃ σὺ παραινεῖς, τὰ	κομψὰ	ταῦτα, οὐχ ἕξω ὅτι ~λέγω
[493]	καὶ τοῦτο ἄρα τις μυθολογῶν	κομψὸς	ἀνήρ, ἴσως Σικελός ~τις ἢ
[508]	ὦ ~Καλλίκλεις, τὸ τύπτεσθαι ἐπὶ	κόρρης	ἀδίκως αἴσχιστον εἶναι, οὐδέ γε
[527]	ἴσως ~τυπτήσει τις καὶ ἐπὶ	κόρρης	ἀτίμως καὶ πάντως προπηλακιεῖ. ~τάχα
[508]	τὸ τοῦ σοῦ λόγου, ἐπὶ	κόρρης,	ἐάντε χρήματα ἀφαιρεῖσθαι, ~ἐάντε ἐκβάλλειν
[486]	καὶ ἀγροικότερον εἰρῆσθαι, ἔξεστιν ἐπὶ	κόρρης	τύπτοντα μὴ ~διδόναι δίκην. ἀλλ'
[493]	τοιούτῳ τετρημένῳ ~κοσκίνῳ. τὸ δὲ	κόσκινον	ἄρα λέγει, ὡς ἔφη ὁ
[493]	ψυχὴν ~εἶναι· τὴν δὲ ψυχὴν	κοσκίνῳ	ἀπῄκασεν τὴν τῶν ἀνοήτων ὡς
[493]	πίθον ὕδωρ ἑτέρῳ τοιούτῳ τετρημένῳ	~κοσκίνῳ.	τὸ δὲ κόσκινον ἄρα λέγει,
[504]	γε τῆς ψυχῆς τάξεσι καὶ	κοσμήσεσιν	νόμιμόν τε καὶ νόμος, ὅθεν
[511]	~αὕτη μὲν προσεσταλμένη ἐστὶν καὶ	κοσμία,	καὶ οὐ σεμνύνεται ἐσχηματισμένη ~ὡς
[506]	μὴν ἥ γε κόσμον ἔχουσα	κοσμία;	~πῶς γὰρ οὐ μέλλει; ~ἡ
[507]	οὐ μέλλει; ~ἡ δέ (γε	κοσμία	σώφρων; ~πολλὴ ἀνάγκη. ~ἡ ἄρα
[504]	ὅθεν καὶ ~νόμιμοι γίγνονται καὶ	κόσμιοι·	ταῦτα δ' ἔστιν δικαιοσύνη τε
[494]	σε ταῦτα λέγων ~συγχωρῆσαι τὸν	κόσμιον	βίον τοῦ ἀκολάστου ἀμείνω εἶναι,
[508]	κοινωνίαν συνέχειν ~καὶ φιλίαν καὶ	κοσμιότητα	καὶ σωφροσύνην καὶ δικαιότητα, καὶ
[494]	εὐδαιμονέστερον εἶναι ἢ τὸν τοῦ	κοσμίου;	πείθω τί σε ταῦτα λέγων
[493]	καὶ μετατίθεσθαι εὐδαιμονεστέρους εἶναι τοὺς	κοσμίους	τῶν ~ἀκολάστων, ἢ οὐδ' ἂν
[493]	καὶ ἀκολάστως ἔχοντος βίου τὸν	κοσμίως	καὶ ~τοῖς ἀεὶ παροῦσιν ἱκανῶς
[506]	~ἀνάγκη. ~ἀλλὰ μὴν ἥ γε	κόσμον	ἔχουσα κοσμία; ~πῶς γὰρ οὐ
[506]	~ἔμοιγε δοκεῖ. ~καὶ ψυχὴ ἄρα	κόσμον	ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς ἀμείνων τῆς
[523]	τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν	κόσμον,	ἵνα δικαία ἡ κρίσις ᾖ.
[508]	τὸ ὅλον τοῦτο διὰ ~ταῦτα	κόσμον	καλοῦσιν, ~ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἀκοσμίαν
[506]	ἀρετὴ ἑκάστου; ~φαίην ἂν ἔγωγε.	~κόσμος	τις ἄρα ἐγγενόμενος ἐν ἑκάστῳ
[504]	τῆς τάξεώς τε καὶ τοῦ	κόσμου	γιγνομένῳ; ~(Καλλίκλης) Ὑγίειαν καὶ ἰσχὺν
[504]	ἐκ τῆς τάξεως καὶ τοῦ	κόσμου;	πειρῶ ~εὑρεῖν καὶ εἰπεῖν ὥσπερ
[504]	χρηστή, ἢ τάξεώς τε καὶ	κόσμου	τινός; ~(Καλλίκλης) ἀνάγκη ἐκ τῶν
[504]	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~τάξεως ἄρα καὶ	κόσμου	τυχοῦσα οἰκία χρηστὴ ἂν εἴη,
[504]	σῶμα, παιδοτρίβαι ~τε καὶ ἰατροί,	κοσμοῦσί	που τὸ σῶμα καὶ συντάττουσιν.
[522]	βοηθείας ἑαυτῷ πολλάκις ~ἡμῖν ὡμολόγηται	κρατίστη	εἶναι. εἰ μὲν οὖν ἐμέ
[482]	βέλτιστε, καὶ τὴν λύραν μοι	κρεῖττον	εἶναι ἀνάρμοστόν τε ~καὶ διαφωνεῖν,
[483]	ἀδικεῖσθαι, ἀλλ' ἀνδραπόδου τινὸς ᾧ	~κρεῖττόν	ἐστιν τεθνάναι ἢ ζῆν, ὅστις
[489]	εἶναι τὸ βέλτιον καὶ τὸ	κρεῖττον;	ἢ οἴει με λέγειν, ~ἐὰν
[489]	τοιοῦτόν τί σε λέγειν τὸ	~κρεῖττον,	καὶ ἀνερωτῶ γλιχόμενος σαφῶς εἰδέναι
[488]	ταὐτὸν ἢ ἕτερόν ἐστιν τὸ	~κρεῖττον	καὶ τὸ βέλτιον καὶ τὸ
[488]	εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ	κρεῖττον	καὶ τὸ ἰσχυρότερον ~καὶ βέλτιον
[484]	πάντα τοῦ βελτίονός τε καὶ	κρείττονος	~τὰ τῶν χειρόνων τε καὶ
[488]	ἐστὶν τοῦ βελτίονος ~καὶ τοῦ	κρείττονος;	τοῦτό μοι αὐτὸ σαφῶς διόρισον,
[488]	τούτων νόμιμα κατὰ φύσιν καλά,	κρειττόνων	γε ὄντων; ~(Καλλίκλης) φημί. ~(Σωκράτης)
[488]	πολλῶν ἄρα νόμιμα τὰ τῶν	κρειττόνων	ἐστίν. ~(Καλλίκλης) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[488]	τὰ τῶν βελτιόνων; οἱ γὰρ	κρείττους	βελτίους πολὺ κατὰ τὸν σὸν
[489]	οἴει ἄλλο τι λέγειν τὸ	κρείττους	εἶναι ἢ τὸ βελτίους; οὐ
[488]	τὸ φύσει δίκαιον ~ἔρχονται, ὅτι	κρείττους	εἰσὶν καὶ ἰσχυρότεραι, ὡς τὸ
[488]	~οὐκοῦν οἱ πολλοὶ τοῦ ἑνὸς	κρείττους	εἰσὶν κατὰ φύσιν; οἳ δὴ
[491]	λέγεις τοὺς βελτίους τε καὶ	~κρείττους	καὶ εἰς ὅτι. ~(Καλλίκλης) ~ἀλλ'
[491]	τινες ὑπὸ σοῦ λέγονται οἱ	κρείττους	καὶ οἱ ~βελτίους. ἀλλ' ὠγαθέ,
[488]	ποτε λέγοις. πότερον τοὺς ἰσχυροτέρους	κρείττους	καλεῖς καὶ ~δεῖ ἀκροᾶσθαι τοῦ
[491]	πάλαι λέγω. πρῶτον μὲν τοὺς	κρείττους	οἵ εἰσιν οὐ σκυτοτόμους ~λέγω
[489]	οὐκ ἐρεῖς, τοὺς βελτίους ~καὶ	κρείττους	πότερον τοὺς φρονιμωτέρους λέγεις ἢ
[491]	μὲν τοὺς (βελτίους τε καὶ	~κρείττους	τοὺς ἰσχυροτέρους ὡρίζου, αὖθις δὲ
[488]	ἥττω δὲ καὶ ἀσθενέστερον, καὶ	~κρείττω	μὲν εἶναι, μοχθηρότερον δέ· ἢ
[488]	αὐτὸν βελτίω καλεῖς σὺ καὶ	κρείττω;	(οὐδὲ γάρ τοι τότε οἷός
[488]	κατὰ ~φύσιν; ἄγειν βίᾳ τὸν	κρείττω	τὰ τῶν ἡττόνων καὶ ἄρχειν
[483]	~οὕτω τὸ δίκαιον κέκριται, τὸν	κρείττω	τοῦ ἥττονος ἄρχειν καὶ πλέον
[456]	καὶ ἐν ὅπλοις μάχεσθαι, ~ὥστε	κρείττων	εἶναι καὶ φίλων καὶ ἐχθρῶν,
[490]	~φρονιμώτερος ἡμῶν ὤν, βελτίων καὶ	κρείττων	ἔσται εἰς ταῦτα; ~(Καλλίκλης) πάνυ
[490]	εἷς φρονῶν μυρίων μὴ φρονούντων	κρείττων	ἐστὶν κατὰ τὸν σὸν ~λόγον,
[490]	εἰ ὁ ~εἷς τῶν μυρίων	κρείττων.	~(Καλλίκλης) ~ἀλλὰ ταῦτ' ἔστιν ἃ
[491]	σὺ ἐρεῖς περὶ τίνων ὁ	κρείττων	τε καὶ φρονιμώτερος πλέον ἔχων
[524]	μὲν ~ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς	κρινεῖ,	τοὺς δὲ ἐκ τῆς Εὐρώπης
[452]	τίς ὤν; ~χρηματιστής. τί οὖν;	κρίνεις	σὺ μέγιστον ἀνθρώποις ἀγαθὸν εἶναι
[523]	ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ	κρίνεσθαι.	~καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν
[521]	ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς ἂν	κρίνοιτο	κατηγοροῦντος ὀψοποιοῦ. ~σκόπει γάρ, τί
[523]	δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ	κρινόμενοι	~κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ
[523]	αὑτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν	κρινομένων.	~πρῶτον μὲν οὖν, ἔφη, παυστέον
[523]	ἀμπεχόμενοι γάρ, ἔφη, οἱ κρινόμενοι	~κρίνονται·	ζῶντες γὰρ κρίνονται. ~Πολλοὶ οὖν,
[523]	οἱ κρινόμενοι ~κρίνονται· ζῶντες γὰρ	κρίνονται.	~Πολλοὶ οὖν, ἦ δ' ὅς,
[521]	λόγος ὅνπερ πρὸς Πῶλον ἔλεγον·	~κρινοῦμαι	γὰρ ὡς ἐν παιδίοις ἰατρὸς
[523]	τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ	κρίσις	ᾖ. ~ἐγὼ μὲν οὖν ταῦτα
[523]	καὶ ~πλούτους, καί, ἐπειδὰν ἡ	κρίσις	ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μάρτυρες,
[524]	ἑτέρω, ἵνα ὡς δικαιοτάτη ἡ	~κρίσις	ᾖ περὶ τῆς πορείας τοῖς
[526]	δίκη σοι ᾖ καὶ ἡ	κρίσις	ἣν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον, ~ἀλλὰ
[523]	ἂν παύσῃ ~αὐτῶν. ἔπειτα γυμνοὺς	κριτέον	ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ
[526]	~καὶ σκοπῶ ὅπως ἀποφανοῦμαι τῷ	κριτῇ	ὡς ὑγιεστάτην τὴν ψυχήν· χαίρειν
[523]	γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. ~καὶ τὸν	κριτὴν	δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ
[523]	νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων ἐπὶ	Κρόνου,	καὶ ἀεὶ καὶ νῦν ~ἔτι
[523]	ἰέναι. ~Τούτων δὲ δικασταὶ ἐπὶ	Κρόνου	καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς
[484]	~φύσει, καὶ βοῦς καὶ τἆλλα	κτήματα	εἶναι πάντα τοῦ βελτίονός τε
[488]	ἐπιτηδευτέον ~μοι, καὶ τίνα τρόπον	κτησαίμην	ἂν αὐτό, καὶ ἐάν με
[508]	~ὡς οὐ δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης	κτήσει	εὐδαίμονες οἱ εὐδαίμονες, κακίας δὲ
[500]	τινὰ εἶναι καὶ παρασκευὴν τῆς	κτήσεως,	τὴν μὲν τοῦ ἡδέος θήραν,
[478]	ἀπαλλαγή, ἀλλὰ τὴν ἀρχὴν μηδὲ	~κτῆσις.	~(Πῶλος) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~τί
[461]	κάλλιστε Πῶλε, ἀλλά τοι ἐξεπίτηδες	κτώμεθα	ἑταίρους καὶ ὑεῖς, ἵνα ἐπειδὰν
[512]	οὐ νόμος ἐστὶ σεμνύνεσθαι τὸν	κυβερνήτην,	καίπερ σῴζοντα ἡμᾶς, ~οὐδέ γε,
[511]	σοι ~(μείζω ταύτης ἐρῶ, τὴν	κυβερνητικήν,	ἣ οὐ μόνον τὰς ψυχὰς
[512]	ὃς οὔτε στρατηγοῦ, μὴ ὅτι	κυβερνήτου,	~οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἐλάττω ἐνίοτε
[466]	δοκῇ αὐτοῖς; ~(Σωκράτης) ~νὴ τὸν	κύνα,	ἀμφιγνοῶ μέντοι, ὦ Πῶλε, ἐφ'
[482]	τοῦτο ἐάσεις ἀνέλεγκτον, μὰ τὸν	κύνα	τὸν Αἰγυπτίων θεόν, ~οὔ σοι
[461]	ὅπῃ ποτὲ ἔχει, μὰ τὸν	(κύνα,	ὦ ~Γοργία, οὐκ ὀλίγης συνουσίας
[516]	παραλαβὼν μὴ λακτίζοντας ἑαυτὸν μηδὲ	κυρίττοντας	μηδὲ δάκνοντας ~ἀπέδειξε ταῦτα ἅπαντα
[450]	~πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ τὸ	(κῦρος	αὐταῖς διὰ λόγων ἐστίν. τῶν
[450]	ὅτι ἡ διὰ λόγου τὸ	κῦρος	ἔχουσα ῥητορική ἐστιν, καὶ ~ὑπολάβοι
[451]	περὶ τί ἐν λόγοις τὸ	κῦρος	ἔχουσα ~ῥητορική ἐστιν. ὥσπερ ἂν
[451]	τῶν διὰ λόγου τις τὸ	κῦρος	ἐχουσῶν. καὶ εἴ με ἐπανέροιτο·
[451]	τὰ πάντα ~διαπραττομένων τε καὶ	κυρουμένων·	ἦ γάρ; ~(Γοργίας) ἔστι ταῦτα.
[451]	ἐστὶν τῶν λόγῳ τὸ πᾶν	κυρουμένων·	καὶ εἰ ἐπανέροιτο· ἡ ~περὶ
[451]	λέγοντος ὅτι καὶ αὕτη λόγῳ	κυροῦται	τὰ πάντα, οἱ ~δὲ λόγοι
[450]	πᾶσα ἡ πρᾶξις καὶ ἡ	κύρωσις	διὰ λόγων ~(ἐστίν. διὰ ταῦτ'
[458]	Καλλίκλεις, τό γ' ἐμὸν οὐδὲν	κωλύει,	εἴπερ ἐθέλει (Γοργίας) ~(Γοργίας) ~αἰσχρὸν
[526]	πονηροὶ γιγνόμενοι ἄνθρωποι· οὐδὲν ~μὴν	κωλύει	καὶ ἐν τούτοις ἀγαθοὺς ἄνδρας
[508]	μὲν ἤδη εἴρηται, οὐδὲν δὲ	κωλύει	καὶ ἔτι λέγεσθαι· οὔ φημι,
[511]	~οἶδα, ὠγαθὲ Καλλίκλεις, εἰ μὴ	κωφός	γ' εἰμί, καὶ σοῦ ἀκούων